Blog

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.”Atılmış körpə”

    mayisexanim

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

    …O körpənin təbəssümü,
    Daha görməz bu gecəni.
    Çünki… daha onun uyuduğu
    Boş beşiyi, anası elə
    Körpəsini atdığı kimi, atdı zibilliyə…
    O evdə daha
    Körpə görməz bu gecəni…
    Zülmət qaranlıq isə
    Üşüdər gəlib-keçəni…
    Körpəni zibil yığan baba ilə, polislər
    Çoxdan apardılar,
    Buz bağlamış pilləkandan qopardılar…
    İndi, o körpənin beşiyi də,
    Zibillikdə üşüyəcək,
    Anası körpəsini atdığı yerdən,
    Qaçıb-qaçıb,
    Həyəcandan tövşüyəcək…
    Və bir gün, o körpə böyüyəcək,
    Həyatını öyrənəndə,
    Bu dünyaya inamı da dəyişəcək!!
    O körpənin təbəssümü daha
    Görməz bu gecəni,
    Zülmət qaranlıq isə,
    Üşüdər gəlib-keçəni…

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Qorxudur məni”

    mm

    Halaldır üz-üzə vuruşan mərdə,
    Namərdin pusqusu qorxudur məni.
    Həmd olsun Allahın verdiyi dərdə,
    Bəndənin basqısı qorxudur məni.

    Çoxda gözüm yoxdur, aza dözərəm,
    Belimə şəllənən duza dözürəm,
    Hər türlü cəfaya, naza dözərəm,
    Duyğusuz vasvası qorxudur məni.

    Qayıdar özünə etdiyin qarğış,
    Öz bahar ömrünə gətirmə qar-qış,
    Sözü üzə deyən düşmənə alqış,
    Dostların “mus-mus”u qorxudur məni.

    Yenə kosa-kusa saqqal dəbərdir,
    Sülənən nəfsini yala gəbərdir,
    İçi kin-küdurət, əməli şərdir,
    Gülümsər maskası qorxudur məni.

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Ləpə və qaya”

    mm

    Şair dostum Camaləddin Əjdəroğlunun
    “Ləpə” şerini oxuyarkən

    İllərlə sahili yudu ləpələr,
    Yaladı qayanı suların dili.
    Bu qayğı, nəvaziş, tumar önündə,
    Ovuldu qayanın əyilməz beli.

    Elə ki, yumşaldı əridi sahil,
    Sular hücum çəkdi, bəndləri yıxdı.
    Yaltaq ləpələrin coşan selinə,
    Qaya təəssüflə son dəfə baxdı.

  • Abdulla MƏMMƏD.”Yurd daşı bağrımı yarır”

    abdullamuellim

    (Didərgin şərqisi,qaçqın harayı silsiləsindən)

    Qəzəb gözdə qara bulud,
    Yurdsuz dərdinə əl çalır.
    Dərd yiyəli yiyəsiz yurd
    Düşmən əlində alçalır.

    Qan ağlayır Həkəriylə,
    Çıxa bilmir yaza yurdum.
    Araz axır qəhər ilə,
    Dərdimi kim yoza,yurdum?!

    Hərə çəkilib içinə,
    Qılınc tək qında korşalır.
    Vətəndə yurdsuz keçinən,
    Özgə havanı gur çalır.

    Kül üfürüb el gözünə,
    Hərə bir cür baş girləyir.
    Haqqı danan-Haqq sözünə
    Yol boyu daş diyirləyir.

    Yurd daşı bağrımı yarır,
    Döndükcə məzar daşna.
    Bir yol özünə gəl barı,
    Ya tök külünü başına.

    Torpaq mənim məzar yerim,
    Son mənzilim,son pənahım.
    Torpaqdan pay olmaz,yeri,
    Allahın olsun-Allahın!…

    Əyil,təmizlə torpağı,
    Yad daşdan,yad tapdağından.
    Ya başından at papağı,
    Ya da yapış torpağından!

  • Abdulla MƏMMƏD.”Dünya”

    abdullamuellim

    “Keçi can hayında,qəssab piy gəzir,”
    Gör kimlər qoynunda yarınır,Dünya.
    Başlılar başını götürüb gedir,
    Başsıza baş olur harının,Dünya.

    Səni duyan kəslər vaxtsız qarıyır,
    Abrına sığınır baxtsız qarıyır.
    Özündən qaçanlar dərdə yarıyır,
    Qoruya-qoruya arını,Dünya.

    Nə var yaşamağa-ürək boşdusa,
    Ürəksiz yanında sözün başdısa…
    Düzə göz yumduğun ehtiyacdısa,
    Zəlzələ dağıdar barını,Dünya.

    Ayıl,bu qəflətdən bir gözünü aç,
    Acın gözü toxdur,toxun gözü ac.
    Qiyamət gününə qalıbmı əlac?
    Soyub talayırlarvarını,Dünya!

    Azərbaycan.Quba.
    10.09.2000.

  • Uşaqlar savaşan dünyanın saf, məsum və balaca insanlarıdır

    sevincxanimhaqverdizade

    Bəziləri evlərində, küçələrində, bağçalarında şənlənib, oynayarkən üzərlərinə düşən bombadan sonra canını Allaha təslim edir.

    Bəziləri evlərində, küçələrində, bağçalarında şənlənib, oynayarkən üzərlərinə düşən bombadan sonra canını Allaha təslim edir. Bəziləri isə sağ qalıb xarabalıq içində yaralı, şikəst halda valideynlərinin, qardaş və bacılarının, dostlarının parçalanmış bədənlərinə dərin kədər, təəccüb və çarəsizlik içində baxır.

    Sevgi, şəfqət və hüzura ən çox ehtiyacları olduğu dövrdə dəhşətli, qəddar və qanlı müharibənin ortasında qalıb həyatlarını xilas etməyə çalışırlar. Evləri, məhəllələri, məktəbləri, oyun parkları artıq yoxdur. Qalan xarabalıqların içində isə indi əli silahlı insanlar var. Bir gün əvvəl əmin-amanlıq içində yaşadıqları isti və rahat yuvalarından aclıq, susuzluq, xəstəlik, soyuq, əziyyətlərlə dolu, hər cür yardıma möhtac qalacaqları tamamilə başqa bir dünyaya addımlarını atırlar.

    Suriyada, İraqda, Yəməndə, Liviyada, Livanda, Türkiyədə, Əfqanıstanda, Qəzzada, Ukraynada, Kolumbiyada, Myanmada, bir çox Afrika ölkəsində müharibə və münaqişələr səbəbindən həyatları alt-üst olmuş bu uşaqlardan milyonlarladır.

    Avropa Komissiyasının 2016-cı il fevral tarixli “Humanitar yardım və mülki müdafiə” adlı hesabatında UNICEF, UNHCR, UNESCO kimi təşkilatlar mənbə göstərilərək “təcili köməyə ehtiyacı olan uşaqlar” başlığı altında bu məlumatlara yer verilir:

    “Uşaqlar müharibədən ən çox zərər görənlər arasındadır. UNICEF-in proqnozlarına görə, müharibədən təsirlənən ölkələrdə yaşayan 250 milyondan çox uşaq var. Bir çox uşaq müharibənin mülki itkiləri arasındadır. Oğlan və qız uşaqları əsasən silahlı qruplar və ya cinayətkar təşkilatlar tərəfindən döyüşmək və ya kəşfiyyat toplamaq məqsədilə istifadə edilir, cinsi istismar və insan alveri təhlükəsi ilə üz-üzə qalır. YUNESKO-ya görə müharibədən əziyyət çəkən ölkələrdə 37 milyon uşaq məktəbə getmir”.

    Başqa bir mənbədə vuruşan ölkələrin uşaqlarının qarşılaşdığı fəlakət belə təsvir edilir:

    “Bir çox münaqişə bölgəsində uşaqlar itkilərin ən böyük hissəsini təşkil edir. Çoxu silahlardan yox, qarşısı alına biləcəyi halda, səhiyyə sistemi və infrastrukturu darmadağın olduğu üçün müalicə edilə bilmir və xəstəliklərdən ölür. Demokratik Konqo Respublikasında 2.7 milyon uşaq qarşıdurmanın nəticəsi olaraq həyatını itirdi”.

    Müharibələr səbəbindən uşaq itkilərinin bu gün ən yüksək səviyyədə olduğu ölkə şübhəsiz, Suriyadır. Əhalisinin 4.6 milyonu qaçqın, 6.6 milyonu isə ölkə daxilində yer dəyişdirmiş suriyalıların yarısını uşaqlar təşkil edir. Bir çox qaçqın uşaq ailələrini saxlamaq üçün cüzi əmək haqqı müqabilində təhlükəli və ağır işlərdə çalışır. Təhlükəli şəraitdə hər cür cinsi istismara açıqdırlar. Qızlarının pis yola düşməsindən qorxan bəzi ailələr, xüsusilə dul analar onları çox kiçik yaşlarda ərə verir. 2-3 milyona yaxın suriyalı uşaq məktəbə getmir.

    Suriyalı uşaqlar rejim qüvvələrinin məktəb, xəstəxana, oyun parkı ayırd etmədən həyata keçirdiyi hava hücumlarının, atdığı varil bombalarının, açdıqları artilleriya atəşlərinin ən böyük qurbanlarıdır.

    «Syrian Observatory for Human Rights»ın açıqlamasına görə Suriya vətəndaş müharibəsi başladığından etibarən təxminən 12.000 uşaq həyatını itirib. Sağ qalan on minlərlə uşaq isə faciəvi şəkildə yaralanmış, gözünü, qulağını digər orqanlarını itirmiş şəkildə kiçik yaşda şikəst olaraq həyatlarına davam edir.

    Suriyadan sonra müharibə mənşəli yer dəyişmələrin ən çox olduğu ölkə Kolumbiyadır. Burada 6.5 milyon insan qarşıdurmalar səbəbindən evlərini tərk edib. Ölkədəki FARC adlı terrorçu qrup münaqişə bölgələrindən qaçan 11-15 yaş arasındakı qız uşaqlarını ələ keçirərək əxlaqsızlıq etməyə məcbur edir.

    Şərqi Ukraynada müharibə səbəbindən yer dəyişdirən 1.700.000 insanın 250.000-i uşaqlardır. Donbasdakı müharibə Balkan Müharibələrindən sonra Avropadakı ən böyük humanitar böhrana çevrilib.

    Bir də kiçik yaşda silahlarla tanış edilərək zorla bu müharibələrin bir hissəsi halına gətirilən uşaq əsgərlər var. Ön cərgələrdə döyüşmək, canlı bomba, ya da canlı qalxan olaraq istifadə edilmək üçün təlim keçirlər.

    Məsələn, PKK terror təşkilatının düşərgələrində hazırda ən kiçiyi 8-9 yaşlarında 3 min uşaq, hərbi və ideoloji təlim keçir. PKK Türkiyədə "çözüm sürəci" adlandırılan dövrdə son bir neçə il ərzində yaşları 12-17 arasında dəyişən 2500-dən çox uşağı ailələrinin razılığı olmadan, silah gücünə dağa qaçıraraq öz sıralarına qatdı. «Human Rights Watch» təşkilatının hesabatlarında PKK-nın Suriya qolu PYD-nin 12 yaşlı uşaqları belə silahlandırdığı bildirilir.

    Terror təşkilatı tərəfindən zorla ələ keçirilən qız uşaqları isə təşkilat üzvləri tərəfindən təcavüz edilərək hamilə qalır. Qaçıb evlərinə qayıtmağa nail olsalar belə, bir çoxu ailələri tərəfindən qəbul edilmir, təşkilat tərəfindən ələ keçirilib geri aparılır və ya ailələri tərəfindən namus cinayətlərinə məruz qalır.

    Müharibədən əziyyət çəkən uşaqlarda fiziki travmalardan əlavə bir çox psixoloji travma da yaranır.

    Daim qeyri-müəyyənlik, şiddət və ölüm təhdidi uşaqlarda tədricən pessimist, qayğılı, depressiv, içinə qapalı, bəzən təcavüzkar və üsyankar ruh halları formalaşdırır. Bunların çoxu daimi travmalara çevrilə bilir. Ən yaxşı halda isə hər hansı bir qaçqın düşərgəsinə sığınan uşaqları alçaldılma, döyülmə və təhqir dolu həyat gözləyir. Livan qaçqın şəhərciyindəki bir qrup uşağın dünya ictimaiyyətinə yazdığı açıq məktub bu faciəni ortaya qoyur:

    “Biz suriyalı uşaqlarıq, bəzimiz iki, bəzimiz üç, ya da dörd il əvvəl Livana gəlmişik. Bir çox problemdən əziyyət çəkirik. Bunlardan biri də başqaları tərəfindən döyülməkdir. Məsələn, məktəbdə livanlı uşaqlar tərəfindən döyülürük. Küçələrdə eyni şəkildə kötək yeyirik və bəzi insanlar bizimlə lağ edir. Bir dostumuz və qardaşı qaldığı evin sahibi tərəfindən döyülür”

    Bu məzlum uşaqlar masa başındakı bəzi rəhbərlərin qürunun, inadkarlıq, fanatizm və hərisliyin zərərçəkənləri olduqlarını anlamırlar. “Terrorla mübarizə” adlanan cəfəngiyyat uğrunda aparılan hava əməliyyatlarının, dron hücumlarının qurbanları olduqlarından xəbərləri belə yoxdur. Onlara “beynəlxalq silah firmalarının qazanc axtarışlarının nəzərə alınmayan itkiləri” olduqları deyilsə,buna məna verə bilməzlər.

    Bu saf, məsum və pak varlıqlar zalım müharibələrin qurbanı olmamalıdırlar. Bunu dərk edən vəvicdanı məsuliyyət hiss edən insanlar müharibələri dayandırmaq üçün bütün gücü ilə əlindən gələni etməlidir. İlk növbədə, ölkələrarası qarşıdurmaların səbəblərini aradan qaldırmaq üçün ortaq sevgi dili yaradılmalı, hərbi üsullar əvəzinə, problemlərin sevgi əsaslı diplomatiya ilə həll edilməsi təmin olunmalıdır.

    Sevinc HAQVERDİZADƏ

  • Gənc xanım yazar Şəfa Eyvazın şeiri “Kümbet” dərgisində çap olunub

    KÜMBET DERGİSİ 41

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən “Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndələrinin inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsi, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi, Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisi, şairə-publisist, gənc xanım yazar Şəfa Eyvazın “Ehtiyac” şeiri Azərbaycan türkcəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) rüblük orqanı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin yeni 41 sayında dərc olunub.
    Qeyd edək ki, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən “Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Çukurova vilayətində fəaliyyət göstərən “Usare” və “Güzlek” dərgilərinin yeni sayları üçün də göndərilib.
    QEYD: Şairə-publisist, gənc xanım yazar Şəfa Eyvazın şeiri
    “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilcisinin-Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının xətti ilə göndərilib.

    Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
    “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzeti

  • Harika Ufuk Doğum gününüz kutlu olsun..

    h

    BUGÜN CUMA

    Güler yüzle eksik etme selamı,
    Bugün cuma Müslüman’ın bayramı…
    Dualarla uzaklaştır hep gamı,
    Bugün cuma Müslüman’ın bayramı…

    Yardımlaşma, dayanışma zamanı,
    Kalbimizde hissedersek âmanı,
    Mutlulukla dolar ömrün her anı,
    Bugün cuma Müslüman’ın bayramı…

    Harika dost içtenlikle seslenir,
    Duymazsanız bakışları sislenir,
    Güzellikler iyilikle beslenir,
    Bugün cuma Müslüman’ın bayramı…

    ADANA
    23.01.2015
    SAAT: 12.30

  • Harika Ufuk Doğum gününüz kutlu olsun..

    h

    KADİR GECESİ

    Çok şükür ki ulaştık mübarek Ramazan’a,
    Herkes sevinçli mutlu; baba, oğul, kız, ana,
    Kur’an-ı Kerim’imiz bildirir her insana,
    Bin aydan daha kutsal yetiş Kadir Gecesi.

    Kibirden uzaklaşır bütün rütbeler, sanlar,
    Çünkü Allah katında eşittir tüm insanlar,
    İftar sofralarında toplanır dostlar, canlar,
    Bin aydan daha kutsal yetiş Kadir Gecesi.

    Gönülde din sevgisi, eller göğe açılır,
    Üstümüze Rab’bimin rahmetleri saçılır,
    Sevaplar kazanılır, günahlardan kaçılır,
    Bin aydan daha kutsal yetiş Kadir Gecesi.

    Hazreti Muhammed’dir gönlümüzün sultanı,
    İsmini söyledikçe güçlendirir imanı,
    Camiler dolar, taşar; dua süsler cihanı,
    Bin aydan daha kutsal yetiş Kadir Gecesi.

    Harika’dır Müslüman, yardım eder herkese,
    Yoksula dağıttıkça azalmaz artar kese,
    “Allah, Allah!” dedikçe gül karışır nefese,
    Bin aydan daha kutsal yetiş Kadir Gecesi.

    ADANA
    25 AĞUSTOS 2010
    SAAT: 21.15

  • Rauf İsayeni doğum günü münasibətilə təbrik edirik!

    13614937_1324222104271968_2828880952328635607_n

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, oğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.”Çiçək satan uşaqlar”

    mayisexanim

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

    Rayonlarımıza səfər edərkən, yol kənarında dayanıb, yaz-yay aylarında əllərində çiçək tutub satan uşaqlara həsr eləmişəm.
    Göz açıb dünyanı alışan görüb,
    Adəm övladını çalışan görüb,
    Xeyiri şər ilə çarpışan görüb,
    O körpə qəlbində hey haray salar.
    Əkdiyi güllərin qeydinə qalar.
    Əlində gül tutub yol kənarında,
    Bəlkə də ürəyi yanır alovsuz.
    İndidən yer alıb qəm məkanında.
    Bəlkə də çoxdandı çörəksiz-susuz.
    Yaşamaq istəyir o da, adam tək,
    O sinə gərəcək tufana, qara,
    Keçmişi qalacaq bir gülsatan tək,
    Zəfər çalacaqdır qasırğalara!!
    Birinin əlində gül, heykəl olub,
    Gözlərini yumub, yatan görmüşəm,
    Saflığı özünə bir əngəl olub,
    Dərdi-qəm içinə batan görmüşəm!
    O kimdi? Bilmirəm, qəlbiaçıqdı,
    Başqadı, ürəyi, adı, yeri də,
    Gül satıb, haqqını qazanacaqdı,
    Əzəldi saflığı, həm hünəri də!
    Elə çığırır ki, “çiçək var, çiçək!”
    Göylərdə alışan tüstümə gəlin,
    Ürəyində vardı min arzu-dilək,
    Sanki çığırır ki, üstümə gəlin!
    Arzum budur sənin həyat yolunda
    Nə dərdin, kədərin, məlalın olsun,
    Kövrək şairənin dualarından,
    O ananın südü halalın olsun!

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.”Bilmirsiniz ki”

    mayisexanim

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

    2015-ci il, dekabr ayında baş verən Xəzərdəki faciyəyə ithaf
    Mavi dalğalar qoynunda,
    Dumanlı şəhərim…
    Uzaq ilğımlar boynunda,
    Qaranlıq səhərim.
    Qapa neftim,
    Qara bəxtim…
    Bizi yaşatsa, min illərcə,
    Fırtınalı Xəzərimin
    Mavi gözlü gözəlimin,
    Qəm yaddaşı yaşadacaq…
    Bəlkə, hələ bu fırtına,
    Bizim kimi çoxlarına
    Daş atacaq!!
    Xəzərim də,
    Ruhumuzu
    Min illərcə daşıyacaq.

    Bilmirsiz ki, o fırtına,
    Bizdən sonra dayandımı?!
    Cəhalətlə sürüklənən
    Əqidələr oyandımı?!..
    Bilmirsiz ki,
    Bizdən sonra, evdəkilər
    Acı fəryad qopardımı?!.
    Bizdən uzaq sahillərdə,
    Limanlarda, yol gözləyən,
    Çiçəklərimiz soldumu?!
    Analar saçın yoldumu?
    Bəlkə də,
    Alışıb yanan sözlərə,
    Qan-yaş tökən bu gözlərə,
    Badalaq vuran olacaq!
    Fırtınalı xatirələr,
    Yaddaşlarda qalacaq!
    Fırtınasa,
    Hələ neçə əsrlərin,
    Nəsillərin əllərini sıxacaq!!

  • Polad SABİRLİ.”İçində”

    Polad Sabirli

    (Övladlarıma nəsihət)

    Başınızı uca tutun balalar,
    Vətənin içində, elin içində.
    Hər sözdə, söhbətdə hikmət axtarın,
    Arılar bal gəzər gülün içində.

    Ruzi başınızdan axsın, gur olsun,
    Bəxtiniz gül açsın, gözdə nur olsun.
    Həyat yolunuza min uğur olsun,
    Yaşayın həmişə ləlin içində.

    Təmiz adınızla bizi qoruyun,
    Qəlblərdə iz qoyun, izi qoruyun.
    Nahaq danışmayın, düzü qoruyun,
    Yoxsa boğularsız selin içində.

    Eldə hörmət olmaz eli söyənə,
    Yalan danışana, şər də deyənə.
    Baltanı vurmayın hər əyilənə,
    Batıb qalmayasız lilin içində.

    Polad haqq işində bişdi savaşda,
    Yerini tutubdur həmişə başda.
    Mənim nəsihətim qalsın yaddaşda,
    Köz də axtarmayın külün içində.

    14.05.2014

  • İltimas İSMAYIL.”Mezarında…”

    ii

    Bir name bekledim ömrüm boyunca
    Şimdi yazıyorsan yaz mezarında
    Aşkını öldürüp kabre koyunca
    Kime kızıyorsan kız mezarında.

    Bağlandığım aşkı çekip kopardın
    Bıraksaydım başka neler yapardın
    Tüneller kazarak yoldan sapardın
    Hala kazacaksan kaz mezarında.

    Tevbelerin artık faydası yoktur
    Kuru yeminlere karnımız toktur
    Toprağın altında yılanlar çoktur
    Bir şeyler çalarsan saz mezarında.

    Bir konuş demedin hatır sayayım
    Yandırıp yaktın ki acı duyayım
    Tanrım şahit sana nasıl uyayım
    Dualar beklersen vaaz mezarında.

    İnmişsin toprağın derin katına
    Ne gemine benzer ne de yatına
    Dünyaya çekilen haber hattına
    Haber sızacak san sız mezarında.
    12.06.2016.

  • İltimas İSMAYIL.”Ağlar Kadınlar”

    ii

    Gözü sulu deyip yargılamayın
    Alışıp yanarsa, ağlar kadınlar
    Neler yaşar diye sorgulamayın
    İki göz pinar sa, ağlar kadınlar.

    Ayları, yılları hesaba katmaz
    Umutla bekler hep kadere çatmaz
    Sevgiye muhtaçtır kalbinden atmaz
    Kırılıp sınarsa, ağlar kadınlar.

    Sevince her kesin gözüne batar
    Sessizce geceyi gündüze katar
    Derdini anlatmaz içine atar
    Yüreği kanarsa ağlar kadınlar.

    Yolunda özünü oda attığı
    Hep huzur vererek, hüsran tattığı
    Güvenin içine yalan kattığı
    Sözlere kanarsa, ağlar kadınlar..

    Neleri istedi, neleri aldı
    Gelen giden onun ömründen çaldı
    Yıllarca bir kalpte aç susuz kaldı
    Maziyi anarsa, ağlar kadınlar .

    Bazen yalan, yalnış baş kakışların
    Sarhoşken söylenen can yakışların
    Yaşlanmışsın diyen buz bakışların
    Altında donarsa ağlar kadınlar.
    27.05.2016

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Görünmür”

    mm

    Dərd verdikcə cavanlaşır,
    Dünya heç ulu görünmür.
    Ömür adlı bu dalandan,
    Bir çıxış yolu görünmür.

    Üzə geydiyim ümidin,
    Sevib öydüyüm ümidin,
    Ərklə döydüyüm ümidin,
    O tayı dolu görünmür.

    Insan tanrı nəfindədir,
    Doğulandan kəfəndədir.
    Dünya hələ kefindədir,
    Dərdlərdən halı görünmür.

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Son pənahın”

    mm

    Sayəndə bu sevgimiz,
    Vaxtsız, vədəsiz öldü.
    O hisslər, o dyğular,
    Ruhumuza gömüldü.

    Bu ölü təmasından,
    Yəqin üşənib ruhun.
    Qoy qusul suyun olsun,
    Göz yaşın, son pənahın..

  • Günel NAZİM.”Yar gəlməmiş məzara qoymayın məni! “

    gn

    Yazım dönübdür çovğuna qara.
    Sevincim bürünüb qara torpağa.
    Sanki girmişəm qara zindana.
    Yar gəlməmiş məzara qoymayın məni!

    Allah, bu nə dərddir vermisən mənə?
    Hanı “yar” dediyim ömür bəzəyən.
    Cəhənnəm atəşi sarıb qəlbimi.
    Yar gəlməmiş məzara qoymayın məni.

    Arzular, niyyətlər puç olub daha.
    Sevgi ucuzlaşıb satılmır baha.
    Allah, sevgimi itirdiyim bu diyardan.
    Yar gəlməmiş o diyara aparma məni!

  • Polad SABİRLİ.”Üzüm haqqa tərəf, yönüm Allaha”

    Polad Sabirli

    İstərəm hər kəsə kaş ki, həyatda,
    Ögey olmayaydı zaman, ay Allah!
    Haqsızlar haqlının başından basıb,
    Yerin tutmayaydı aman, ay Allah!

    Böyüyə dərs verən uşaq görmüşəm,
    Elə böyük var ki, dağlıdır qəlbi.
    Elə anlamaz var söz başa düşmür,
    Eləsinin sözdür qəlbinin həbi.

    Adam var yüz dəfə ölür, dirilir,
    Ehmal demədiyi sözünə görə.
    Çoxu ağzın qoyub Allah yoluna,
    Kül ilə oynayıb közünə görə.

    Kimi başqasına yükdü nədənsə,
    Kimi də çoxunun yükün daşıyır.
    Ölməli olmayan gedib həyatdan,
    Ölməli olan var keflə yaşayır.

    Üzüm haqqa tərəf, yönüm Allaha!
    Haqsıza rast gəldim haqq deyə-deyə.
    Polad, çox ah çəkib qəm yemə daha,
    Özünə ağasan, sözünə yiyə.

    25.07.2014

  • Polad SABİRLİ.”Dönməz qəti”

    Polad Sabirli

    Əzilsəm də dost yolunda,
    Əziz tutdum sədaqəti.
    Əhvalımın bu halında,
    İtirmədim ləyaqəti.

    Üz geyərsə, kim üzünə,
    İnam olmaz heç düzünə.
    Elə döyər hey dizinə,
    Yaman olar aqibəti.

    Qaça-qaça dəyənəkdən,
    Yorulmadım haqq deməkdən.
    Keçirdim, keçdim ələkdən,
    Tapdım haqqı-ədaləti.

    Dən-dən olub üyüldüm ki,
    Qarşısında əyildim ki,
    Ona görə sevildim ki,
    Mən də sevdim həqiqəti.

    Tərs düşsə də yeklə şeşin,
    Yola gətir bişin-bişin.
    Gözəl olar savab işin,
    Gözəl olan fəziləti.

    Yandırdılar, kül dedilər,
    Ağlatdılar, gül dedilər.
    Zəhər verib ləl dedilər,
    Hara yozum bu niyyəti.

    Kim ki, vurar mıxa, nala,
    Düşə bilməz aydın yola.
    Polad haqlı ola-ola,
    Haqq yolundan dönməz qəti.

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.”Bu gecənin hənirtisi”

    mayisexanim

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

    Bu gecənin hənirtisi,
    Məni yaman üşüdür.
    Yadıma körpə vaxtı eşitdiyim,
    Qorxunc nağıllar düşür.
    Sanki, tənha oturduğum,
    Bəzəksiz-düzəksiz otağımda.
    Ocağımın odu sönüb,
    Közüm qurtarıb,
    Dilimdə, gizlətdiyim
    Sözüm qorxudan buz tutub.
    Yüyürürük, yıxılırıq, əzilirik,
    Tutub qalxmağa bir
    İmdad yox.
    Yavanca çörəkdə,
    Dad yox.
    Sabaha balalarımızın
    Körpəcə gözləriylə baxırıq.
    Dünya necə bəxtəvər görünür,
    Sabahlarımız sanki, öyünür.
    Kaş ki, nahaq qanlar kəsilə
    Yer üzündə.
    İnsanlığın bəxti var ola,
    Dünya bəxtəvər ola!
    Kaş ki, Yer üzündə,
    İnsanlara elə bir
    Qanun qoyula,
    Bütün vicdanlar ayıla!
    … Bu gecənin hənirtisi,
    Məni yaman üşüdür.
    Yadıma körpə vaxtı eşitdiyim,
    Qorxunc nağıllar düşür.

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.”Şair təbiətlim”

    mayisexanim

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

    Şeir-sənət yolunda,
    Zamanın atındayam,
    Sevgisi aşıb-daşan,
    Hayqıran fırtınayam,
    Zarafatla deyirlər,
    Cənub-qərb küləklisən,
    Neyləyim, ölməliyəm??
    Şair təbiətliyəm!!
    Dərd bölənə bacıyam,
    Məhəbbətin tacıyam,
    Şirin şəkər kimiyəm,
    Haqq sözünü deyəndə,
    Acı zəhər kimiyəm,
    Kiməsə adi bir dost,
    Kiməsə sevgiliyəm,
    Qısqancam, küsəyənəm,
    Şıltağam, ərköyünəm,
    Hərdən fikirləşirəm,
    Allah bu nə xislətdi?
    Qəribə xasiyyətdi!
    Yaşayıb, sevməliyəm.
    Keçən ay sevgilimlə,
    Təsəvvür etdiyimiz,
    Körpəmi görməliyəm.
    Bədxahlara zəlzələ,
    Ölümlük bir şimşəyəm.
    Deyirsiniz, nəçiyəm??
    Şair təbiətliyəm!!
    Kimsə sevib sözümü,
    Sevgi yağan gözümü,
    İzləyibdi özümü.
    Bir az mərhəmətliyəm,
    Bir az da qüvvətliyəm,
    Deyilən hər xoş sözə,
    Xoş günlərə layiqəm,
    Vətənimin daşıyam,
    Qaymağıyam, aşıyam,
    Sərraf sözün tuşuyam,
    Deyim, niyə beləyəm?!
    Şair təbiətliyəm!!

  • Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Rəhbərliyinin Milli Mətbuat Günü münasibətilə təbriki

    99080

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı haqqı, ədaləti özünə bayraq edən, bütün məqamlarda qərəzsiz və vicdanlı mövqedə dayanan, dövlətimizin, millətimizin və xalqımızın mənafeyini hər şeydən üstün tutan, qələmin müqəddəsliyinə sadiq qalan bütün jurnalistləri, yaxından, uzaqdan mətbuatla əlaqəsi olan bütün KİV nümayəndələrini Milli Mətbuat günü münasibətilə təbrik edir, ən xoş arzu və ən səmimi duyğularını yetirir.
    Qələminiz iti, sözünüz kəsərli, başınız uca, alnınız açıq, vicdanınız təmiz olsun həmişə, dəyərli həmkarlar!

    Dərin hörmətlə,

    Rafiq ODAY,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
    Respublikanın Əməkdar jurnalisti.

  • Rafiq Odayı doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (22 iyul 1960-cı il)

    cenabrafiqoday

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Kollektivi Sizi, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının sədrini, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvünü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının təsisçisi və direktorunu, Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) rüblük orqanı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilcisinin Başkanını, respublikanın Əməkdar jurnalisti, şair-publisistini doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir!

    Mətbuat xidməti

    Rafiq ODAY ( Bayramov Rafiq Hüseyn oğlu) 23 iyul 1960-cı ildə Naxçıvan MR Şərur rayonunun Şəhriyar kəndində anadan olub. 1983-1988-ci illərdə Naxçıvan Dövlət Universitetinin filologiya fakültəsində təhsil almışdır. Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvüdür.Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədridir.”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktorudur.Azərbaycan Respublikasının “Əməkdar jurnalisti”dir.Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının təsisçisi və direktorudur.Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) rüblük orqanı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilcisinin Başkanıdır.”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatıdır.”Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək”, “Çağdaş Türkiyə ədəbiyyatının inkişafına dəstək”, “Kütləvi informasiya vasitələrinin inkişafına dəstək” layihələrini həyata keçirən ilk AZƏRBAYCANLI ŞAİRDİR.

    Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin

    Müasir Azərbaycan dövlətinin qurucusu və memarı, Azərbaycan xalqının Ümummillilideri Heydər Əlirza oğlu Əliyevin anadan olmasının 90 illik yubileyinə

    Sən zülmət gecələrin bir ümid çırağısan,
    Sən elin ağsaqqalı, sən yurdun dayağısan,
    Sən hürriyyət sədası, azadlıq sorağısan,
    Hər qarışda izin var, bu izi silmək çətin,
    Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

    Vətənin hər daşını sevginlə naxışladın,
    Bu yurda kəc baxanın yolunu yoxuşladın,
    Sən qalan ömrünü də xalqına bağışladın,
    Əbədiyyət rəmzi var kökündə bu ülfətin,
    Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

    Əshabi-kəhf timsallı neçə pirlər burada,
    Hər qayanda qorunur neçə sirlər burada,
    Sənə yön çevirdilər “91-lər” burada,
    Bir daha bəlli oldu xalqına sədaqətin,
    Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

    Sən haqqa arxa durdun, əsarətə yox dedin,
    Acın dərdini bilməz heç bir zaman tox, dedin,
    Oyan, ey ulu millət, qaranlıqdan çıx dedin,
    Aydınlıq nuru qonsun üzünə məmləkətin,
    Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

    Bu dövlətin qırılmaz təməlində yaşarsan,
    Ən müqəddəs, ən ülvi əməlində yaşarsan,
    Vətən sevdalıları cəm elində – yaşarsan,
    Xalq görür bəhrəsini çəkdiyin hər zəhmətin,
    Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

    Sənə xalq məhəbbəti sonsuz – dərindən dərin,
    Yüksəliş müjdəlidi hər açılan səhərin,
    Daha yolu rəvandı aşılmaz zirvələrin,
    Bütün dünya çevirib yurduma öz diqqətin,
    Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

    Ən böyük əmanətin İlham Əliyev bizə,
    Bir də müqəddəs Vərən – döğma ocaq, ev bizə.
    Onunçün o, qatır ki, gecəsini gündüzə,
    Heç zaman laxlamasın özülü bu qüdrətin,
    Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

    Azərbaycan – Türkiyə qardaşlıq nümünəsi,
    Bütün cahan bir ola boğa bilməz bu səsi,
    Hələ qarşımızdadır Qarabağ təntənəsi,
    Ürəyində gömərik düşmənin bəd niyyətin,
    Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

    And içirik günəşin sübh doğan çağına,
    And içirik qan ilə boyanan torpağina,
    And içirik üçrəngli müqəddəs bayqağına,
    Kokünü kəsəcəyik hər zülmün, hər zillətin,
    Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.

    Ali Baş Komandanım!

    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti, Azərbaycan Respublikası Silahlı Qüvvələrinin Ali Baş Komandanı İlham Əliyev cənablarına

    Bütün türk dünyasının gözü dikilib sana,
    Türk dünyası bir yana, Azərbaycan bir yana,
    Yüz milyonluq millətə Azərbaycan bir ana,
    O mənim görən gözüm, o mənim cismim, canım,
    Ali Baş Komandanım!

    Şəhərlər kəndə dayaq, kəndlər şəhərə arxa,
    Ay gecəyə nur çilər, günəş səhərə arxa,
    Şükür, yenə su gəldi bir vaxt su gələn arxa,
    Azadlıq naxışıyla zinətlənir hər anım,
    Ali Baş Komandanım!

    Yacuc-Macuc «yan»ların – boyuna qibtəsi var,
    Min illik Dədə-Qorqud boyuna qibtəsi var,
    Vətən, millət sevdalı soyuna qibtəsi var,
    İnam, güvənc yerimsən – bunu mən necə danım,
    Ali Baş Komandanım!

    Neçə yüz milyonların çörəyi səndən keçir,
    Cahanın qan paylayan ürəyi səndən keçir,
    İlləri aydan soruş, ayları gündən keçir,
    Gör hansı kürsülərdən təriflənir ad-sanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Heydər baba naxşı var yurdun hər qarışında,
    Dünya baş əymiş ona siyasət yarışında,
    Bir çözümü olmalı sülhün də, barışın da,
    BMT-yə, ATƏT-ə nəsə qaynamır qanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Bizə dostu düşməndən 20 Yanvar seç dedi,
    Şovinist ocağında neçə «yan» var – seç dedi.
    Önündə bir körpü var – bu körpüdən keç dedi,
    Qoy yazılsın tarixə haqq sədalı ünvanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Xocalı faciəsi tarixin dərsi bizə,
    Neçə tale çarxının fırlandı tərsi bizə,
    Bizi ərzə tanıtdı, tanıtdı ərzi bizə,
    Bircə anda yetişdi dada Şahi-Mərdanım,
    Ali Baş Komandanım!

    İyirmi faiz torpağım yağıda qala bilməz,
    Çala, çapa, talaya, dağıda – qala bilməz,
    Bundan artıq millətim ağıda qala bilməz,
    Gülsün artıq çöhrələr, sevinsin dörd bir yanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Vətənə layiq oğul, Sənə sadiq əsgərik,
    Haqqa qılınc çalanın qollarını bükərik,
    Yurdun hər kədərinə, sevincinə biz şərik,
    Vətən qürur mənbəyim, Vətən şərəfim, şanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Azərbaycan güvənir müzəffər ordusuna,
    Qoymaz yağı önündə bu xalqı ordu, sına,
    İstər tufanda yoxla, yağışda, qarda sına,
    Bir nərə çək, dəniztək aşıb-daşsın meydanım,
    Ali Baş Komandanım!

    Ulu öndər eşqinə qılıncı qından çıxar,
    Gündə min dona girən iblisi dondan çıxar,
    Qanı qanla yuyarlar, bu xalqı qandan çıxar,
    Ucalsın haqq bayrağım, zəfərlə doğsun danım,
    Ali Baş Komandanım!

  • Nəcibə İlkini doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (22 iyul 1961-ci il)

    ni

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi,Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvünü, Dünya Azərbaycanlılarının Mədəniyyət Mərkəzinin Mətbuat xidmətinin rəhbərini, “Azad qələm” qəzetinin və “Ali Ziya” jurnalının təsisçisi və baş redaktorunu doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    1961-ci il 22 iyulda Tərtər rayonun Sarov kəndində doğulub. 1978- ci ildə həmin kənddə orta məktəbi qurtarıb. 1979-81- ci ildə Bakı Kooperativ texnikumun əmtəəşünaslıq fakültəsini bitirmişdir. Həmin il qiyabi yolla Moskva Kooperativ (indiki Koomersiya universiteti) institutunun iqtisadiyyat fakültəsinə daxil olmuşdur. Ailə qurmasıyla əlaqədar institutun 3-cü kursundan sonra davam etməmişdir. 1998- ci ildə Beynəlxalq Elmi Tətbiqi Kosmonavtika institunun filologiya (dil-ədəbiyyat) fakültəsinə daxil olmuş, oranı əla qiymətlərlə başa vurmuşdur. Əvvəllər əmtəəşünas, iqtisadçı sahələrində çalışsa da, müəllimlik sahəsinə meyl etməmişdir. 1980-ci ildən dövrü mətbuatda şeir və məqalələri dərc olunduğundan, mətbuat aləminə maraq göstərmiş və bir filoloq kimi bu sahədə fəaliyyətə başlamışdır.
    Nəcibə İlkin orta məktəbdə oxuduğu illərdən şeir yazır. Şeirləri və publisist məqalələri “Zaman”. “Ümman”, “Kaspi”, “Respublika”, “Demokratiya”, “İcmal”, “Ədalət” qəsetlərində və “Vəfa”, “Sözün işığı” , “Qoşa ulduz”,”Kotoloq” jurnallarında dərc olunmuşdur.
    2004-cü ildə “Bir ömür uduzdum”, 2006-cı ildə “Qəlbimdə dil açan dünya “ şeirlər kitabı işıq üzü görmüşdür. 2007- ci ildə “Tərtər inciləri” toplusunda bir neçə şeirləri çap olunmuşdur. Bu kitablar haqqında tanınmış qələm sahibləri rəy yazmış və müsbət mənada öz fikirlərini bildirmişdir.
    Şeirlərinə və publisist məqalələrinə görə Az.KİVİHİ-nın “Qızıl Qələm”, “Xalqın nüfuzlu ziyalısı”, “Xan qızı Natəvan” mükafatına, “ İnam” şərəf diplomuna layiq görülmüşdür. Qafqaz Media İctimai birliyi tərəfindən “Vicdanlı qələm” , “Peşəkar jurnalist” diplomları ilə mükafatlandırılmışdır. Bu yaxınlarda təsis etdiyi “Azad Qələm” qəzetinin 3 yaşı tamam olmasına görə, publisist məqalələri və ədəbi yazılarına görə AZKİVİHİ-nın “Qızıl Qələm” mükafatına layiq görülmüşdür. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin ədəbi orqanları olan “Ulduz” , “Azərbaycan” jurnallarında şeirləri dərc olunub.
    Dünya Azərbaycanlıları Mədəniyyət Mərkəzinin idarə heyətinin və Qadınlar Şurasının üzvü və DAMM-ın və katibidir.
    AYB-nin və AJB-nin üzvüdür. 2006- cı ildən təsis etdiyi “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin, “Ali Ziya” jurnalının təsisçisi və baş radaktorudur.
    Ailəlidir. Iki övladı və bir nəvəsi var.

    SƏN GETDİN

    Sən getdin göynədi sinəmdə ürək,
    Yox olub əridi ömrün illəri.
    Soldu qucağımda arzularım tək,
    Dərib gətirdiyin sevda gülləri.

    Sən getdin… arxanca baxan gözlərim –
    Su səpdi yoluna aydınlıq üçün.
    Dilimdə ilişib qalan sözlərin,
    Bir haray salmadı, bilmədim neyçün?

    Sən getdin… eşqinin bahar naxışı,
    Min ilmə toxudu payız ömrümə.
    Gözümdən süzülən sevda yağışı.
    Sanki qılıncını çəkdi könlümə.

    Get gülüm, – qınama sənsiz səbrimə,
    Küləklər yan alar, sellər yan alar.
    Get barı, tez qayıt, mənim xətrimə,
    «Sənsizlik» dərd olub məndən can alar.

    EŞQİMİN QIŞ HARAYI

    Payız elə getdi, qış belə gəldi,
    Ayrılıq küləyi əsdi bir ucdan.
    Görüşə bilmədik, bu necə dərddi?
    Qar da yolumuzu kəsdi bir yandan.

    Sanki acıq çıxır təbiət bizdən,
    Görüşmək vədəmiz uzanır yaman.
    Həsrət də qar kimi gözlərimizdən,
    Yağıb sinəmizdə qoparır tufan.

    Bölündük sevginin fəsillərinə,
    Eşqimiz, baharkən, özümüz qışıq.
    Bəlkə ömrümüzün son illərindən,
    Bəxtin yollarına atılmış daşıq?!

    Eh… yenə səbrimin üstünə əsir,
    Sənin göndərdiyin şaxta, qar, boran.
    İnan ki, yolumu eşqimiz kəsir,
    Yoxsa, bu yollarda kimdi ki, duran?!

  • Şəfa Vəliyevanı doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (22 iyul 1988-ci il)

    sv

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi,yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məslətəhçisini, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsünü, Gənclər mükafatçısını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir!
    Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    əfa VƏLİYEVA (Şəfa Elxan qızı Vəliyeva) 1988-ci il iyulun 22-də Göyçə mahalının Dərə kəndində dünyaya göz açıb.2005-2009-cu illərdə Azərbaycan Müəllimlər İnstitutunun Gəncə filialının “İbtidai təhsilin metodikası və pedaqogikası” fakültəsində bakalavr dərəcəsu üzrə ali təhsil alıb. İlk kitabı kiçik həcmli hekayələrdən ibarət olan “Ümiddən olan qurbanlar” 2010-cu ildə işıq üzü görüb. “BUTA” -2012 Qadın yazarlar seminarının iştirakçısıdır.
    2012-ci ildə Azərbaycan Respublikası Gənclər-İdman Nazirliyi tərəfindən maliyyələşdirlilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən ”Bölgə yazarlarına dəstək” layihəsi çərçivəsində “Bölgələrdən səslər” kitabında hekayəsi dərc olunaraq ilk dəfə olaraq Respublika səviyyəsində ictiamiyyətin nəzərinə çatdırıldı.
    2014-cü ildə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondu tərəfindən maliyyələşdirilən və həyata keçirilən “Vətən sevgisi sərhəddən başlamır, sərhəddə bitmir” layihəsi çərçivəsində işıq üzü görən “Bitməz könlümüzün Vətən sevgisi” antologiyasında şeiri dərc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılıb.Həmin layihədə fəal iştirakına görə Sertifikata layiq görülüb.
    2015-ci ildə “Zərrələr” layihəsi çərçivəsində işıq üzü görən “Zərrələr” antologiyasında şeirləri dərc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılıb.
    “Qafqaz Media” İctimai Birliyi tərəfindən “Cəsarətli qələm” və “Peşəkar jurnalist” media mükafatlarına layiq görülüb.
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən “Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində “Ən sadə şəkil” hekayəsi Türkiyə türkcəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) rüblük orqanı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin yeni 40 sayında dərc olunub.
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi və “Nəsr” bölməsinin redaktorudur.Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvüdür.Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi ilə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin birgə layihəsi olan 3-cü “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimidir. Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsüdür.Gənclər mükafatçısıdır.

    ***

    Başımdan sevda havası
    Duman-duman çəkilir ey…
    Kədərlə sevinc davası
    Baxış-baxış sökülür ey…

    Ey… bəxti olmayan sevdam,
    Xoşuna gələn bəddimi?
    Ey… yoxluğuyla ovudan
    Hisslərimin sərhədini…

    Yox-dediyin əbədi Var!
    Var-dediyin könlü yıxar.
    Adında eşq məbədi var,
    Əlim günbəzinə qalxar…

    ***

    Qapı acıq, taybatay,
    Getmək ürək istəyir.
    Bax bu il… elə bu ay
    Ölmək ürək istəyir.

    Ölməyə söz vermirəm,
    Gedirəm… bax, gedirəm.
    Sənə vida etmirəm,
    Dərdə qonaq gedirəm.

    Gedişlər möhtəşəmdi,
    Yola salan sağ olsun.
    Dilimdə pörşələndi,
    Burax, sözüm dağ olsun.

    Könlünə xoş gəlmədim,
    Yolum uzağa düşdü.
    Mən səni tərk etmədim,
    Səndən qabağa düşdüm.

    “AĞARMIŞ GÜN”

    Səndən ayrılmaq
    səninlə yaşamaqdı, əslində,
    sonsuz kədərləri.
    Səni unutmaq
    əbədilik qazandırmaqdı, əslində,
    yaddaşımdakı xatirələrə.
    Səni sevmək
    Dünyadan bac almaqdı, əslində,
    acılmayacaq sabahlara.
    Sənsiz ölmək
    ağarmış günlərə bürünməkdi, əslində,
    kəfən əvəzinə.
    Bağışla.
    Sözündən çıxdım yenə də.
    Ağartmadım günlərimi,
    İstərsən,
    Bağışlama.
    Və bir daha heş kimi
    Yollarına baxmaqdan qarasını itirən
    göz kimi
    ağarmış günə yollama.

    ***

    Əntiqə Səməndərə

    Dostum, küsə bilərsən,
    Yenə ikinci oldun.
    Getdi bütün sevgilər,
    Mənsə seyrci oldum.

    Sənə “bağışla” demək
    Günahım sayılacaq.
    Dodağım büküləcək,
    Gözlərim qıyılacaq.

    Bu qız sənə tanışdı,
    Darıxar özü üçün.
    Gəl, bir şeir danışım,
    Elə belə, söz üçün.

    Küssək də hər axşamdan,
    Bu günlə barışmışıq.
    Bir də, soruşmasan da,
    “O”nunla ayrılmışıq.

    ***

    Yaxşı ki, soruşmadın
    Bu il də əhvalımı.
    Gözümdən oğurladın
    Köhnə, nimdaş halımı.

    Sən soruşmadın deyə
    Mən də “sənsiz” olmadım.
    “Darıxmaqdan ölməyə”
    Bir il cığır salmadım.

    Amma… birdən inciyər
    O kicik söz: – necəsən?
    Gərək elə mən deyəm?!
    Özün söylə! Necəsən?

    ***

    Üşüdünmü bu axşam?
    Keçdimmi ürəyindən?
    Mən elə darıxmışam.
    Sən bildinmi, bilmirəm…

    Ütüləyib yığdığım
    Xatirələri açdım.
    Bir vaxtlar utandığım
    Şəkillərinə baxdım.

    Adın şəkdim… bəzəndi
    Dünyam nişanlı qıztək.
    Günlər ürək üzəndi,
    Gəl, ömrün ipini çək.

    Gəl, götür əllərimdən
    Əlinin yaddaşını…
    Pozmağa da cəhd elə
    “Dəli”nin yaddaşını.

    Üz bütün ümidləri,
    De ki, heş olmamışam.
    Yandırdım şəkilləri,
    Üşüdünmü bu axşam?

  • Toğrul Kərimlini doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (22 iyul 1994-cü il)

    tk2

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Yönətim Kurulunun Fəxri üzvünü və əməkdaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir!

    Mətbuat xidməti

    Sular daşa dönübdü

    Bir buz küləklərin sərin istisi,
    bir qara günəşin üşüntüsü var.
    Bu ağ adamların,ağ ürəyində,
    qara dərd saxlayan döyüntüsü var.

    Allah,ağacların quşa dönübdü,
    bu dünya gör neçə başa dönübdü.
    Bir də gördük sular daşa dönübdü,
    daşların su kimi ərintisi var.

    Hamını içimə büküb gözlərim,
    bəxtini ölümə dikib gözlərim.
    Bu gecə yuxuda çəkib gözlərim,
    məndə o dünyanın görüntüsü var.

  • Kənan AYDINOĞLU.”Müqəddəs Məkkə torpağı”

    Photo Kenan

    Salehlərdən olmaq üçün,,
    Sübh namaza durmalıyam.
    Könül dünyama baş vurub,
    Şeir mülkü qurmalıyam
    Müqəddəs Məkkə torpağı.

    Ömrüm boyu görmədiyim,
    Gözəlliyi gördüm səndə.
    Dildən “şükür” töküldükcə,
    Sevinirəm, düzü, mən də.
    Müqəddəs Məkkə torpağı.

    Bu dünya dağılan zaman,
    Bilirəm ki, qalasısan.
    Nə yaxşı ki, kainatda,
    “Şəhərlərin anası”san.
    Müqəddəs Məkkə torpağı.

    Canım burda yurd salsa da,
    Döyünür səninlə qəlbim.
    Unutmalı deyiləm ki,
    Pakdı, müqəddəsdi Rəbbim.
    Müqəddəs Məkkə torpağı.

    Qul oldumsa yaradana,
    Fərq eyləməz hansı yaşda.
    O haqq günü gələn ikimi,
    Titrəyəcək dağ da, daş da.
    Müqəddəs Məkkə torpağı.

    Şəriətə tabe olub,
    İsrafil surun çalacaq.
    Şaşqınlıq içində, inan,
    Bütün dünya dağılacaq.
    Müqəddəs Məkkə torpağı.

    Üzü qara zalım tayfa,
    Yer üzündən silinəcək.
    Allahın iznilə o gün,
    Mömin, kafir bilinəcək.
    Müqəddəs Məkkə torpağı.

    Cənnət qapısı önündə,
    Mələklər dilə gələcək.
    Kimsi zəlalətdə qalıb,
    Kimsi sevinib, güləcək.
    Müqəddəs Məkkə torpağı.

    Haqqı danan zalım tayfa,
    Atılacaq yanar oda.
    Yana-yana əriyəndə,
    Çatan olmayacaq dada.
    Müqəddəs Məkkə torpağı.

    30 oktyabr-1 noyabr 2009.
    Sumqayıt-Lökbatan

  • Kənan AYDINOĞLU.”Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!”

    Photo Kenan

    Hər ömrə bir yağı kəsilibdisə,
    Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!
    İnsanlar zəmi tək biçilibdisə,
    Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

    Yenə də biçilmiş zəmi kimidi,
    İnsanın kədəri, qəmi kimidi.
    Bir səsin yüksələn bəmi kimidi,
    Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

    Dəhşət,qırğınların yolu bilinmir,
    Sağı bilinirsə, solu bilinmir.
    Dəclənin, Fəratın qolu bilinmir,
    Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

    Qəti fikirləri əsdirəcəksə,
    Başımın üstünü kəsdirəcəksə,
    Məni doğmalarla küsdürəcəksə,
    Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

    Göz yaşı içində boğulacamsa,
    Kədərin içində yoğrulacamsa,
    Qəm-qüssə içində doğulacamsa,
    Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

    Onsuz da vədləri hədərdi, hədər,
    Əvvəli sevincdi, sonu da kədər.
    Elə yaranışdan bu günə qədər,
    Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

    Şerimi eşidən dənim deyilsə,
    Buludum deyilsə, çənim deyilsə,
    Əzizim deyilsə, mənim deyilsə,
    Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

  • Polad SABİRLİ.”Üzüm haqqa tərəf, yönüm Allaha”

    Polad Sabirli

    İstərəm hər kəsə kaş ki, həyatda,
    Ögey olmayaydı zaman, ay Allah!
    Haqsızlar haqlının başından basıb,
    Yerin tutmayaydı aman, ay Allah!

    Böyüyə dərs verən uşaq görmüşəm,
    Elə böyük var ki, dağlıdır qəlbi.
    Elə anlamaz var söz başa düşmür,
    Eləsinin sözdür qəlbinin həbi.

    Adam var yüz dəfə ölür, dirilir,
    Ehmal demədiyi sözünə görə.
    Çoxu ağzın qoyub Allah yoluna,
    Kül ilə oynayıb közünə görə.

    Kimi başqasına yükdü nədənsə,
    Kimi də çoxunun yükün daşıyır.
    Ölməli olmayan gedib həyatdan,
    Ölməli olan var keflə yaşayır.

    Üzüm haqqa tərəf, yönüm Allaha!
    Haqsıza rast gəldim haqq deyə-deyə.
    Polad, çox ah çəkib qəm yemə daha,
    Özünə ağasan, sözünə yiyə.

    25.07.2014

  • Rahilə DÖVRAN.”Gecələr”

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    Şəvə, ipək tülün çəkib başına,
    Gəlir həmdəm ola dərd sirdaşına.
    Olur dərdəyanan, həmdərd, aşina,
    Lal- dinməz, ulduzlu,aylı gecələr.

    Çox şükür Xaliqin verdiyi paya,
    Könül qucaq açır ulduza, aya.
    Xəyal, xatirələr gəlməyir saya,
    Lal- dinməz, ulduzlu, aylı gecələr.

    Olur qəlb tarının, yetim segahı,
    Əridir kədəri, qübarı, ahı.
    Qovur könüldəki suçu, günahı,
    Lal- dinməz, ulduzlu, aylı gecələr.

    Axşamlar durulur damarda qanı,
    Hüzura can atır, insanın canı.
    Sehriylə ovudur şair Dövranı.
    Lal- dinməz, ulduzlu, aylı gecələr.

  • Rahilə DÖVRAN.”Güzgü”

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    Göstərər hər şeyin əslin, düzünü,
    Baxanlar ayırmaz ondan gözünü.
    Əksində hər adam tapar özünü,
    Tanıdar insanı özünə güzgü.

    Bulaq suyu kimi şəffaf, dumduru,
    Gizlətməz gördüyü nöqsan, qüsuru.
    Sanmayın cansızdır,yoxdur şüuru,
    Düz baxar gerçəyin gözünə güzgü.

    İnsanın bir gözü güzgüdə qalar,
    Baxar surətinə, xəyalə dalar.
    Hamını səliqəyə, səhmana salar,
    Görər öz işini düzünə güzgü.

    Zahiri bəllidir, insan olanın,
    Gözlə izləyirik saatın, anın.
    Hər kəsin batində, gizli qalanın,
    Nə ola, söyləyə, üzünə güzgü

  • İlahə İMANOVA.”Hökm” (Hekayə)

    ii

    “Bizim böyük qanunun bu sabah günəşi kimi parlayan qüdsiyyətinə and içirəm ki, hər kim olsa da, mənim barmaqlarım titrəməyəcəkdir! Doğruya zaval olmadığı kimi, əyriyə də aman olmayacaqdır!!!”
    “Mehman”

    ─Qalxın, məhkəmə gəlir! –deyə elan etdilər.
    Hakim öz yerinə keçdikdən sonra hər kəs əyləşdi.
    Bu gün məhkəmənin son iclası idi. Hökm oxunmalı idi. Hamı səbirsizliklə hakimin hökmünü gözləyirdi. Ədalət və mərhəmət hissi bu gün qarşı –qarşıya idi. Kimisi hələ də qəlbində azacıq ümidlə ədalət məhkəməsindən mərhəmət umur, kimisi isə ən sərt cəzanı tələb edirdi. Günün sonunda kim isə qismən yüngüllük hiss edəcək, digərlərinin qəlbinə ağırlıq çökəcəkdi.
    Hər kəsin diqqəti hakimdə idi. O, isə ona zillənən baxışları sanki hiss etmirdi, elə bil heç kəsi görmürdü. Ədalət tələb edən prokuror da, bir qədər daha yüngül cəza kəsiləcəyinə ümid bəsləyən vəkillər də məhkəmə zalında iştirak edən hər kəs kimi narahatçılıq keçirir, qərarın tezliklə açıqlanmasını istəyirdilər.
    Nəhayət ki, gözlənilən an yetişdi.
    Qarşısındakı qovluğa bir daha nəzər salan hakim təmkinlə ayağa qalxdı. Duruşundakı əzəmət və vüqarı ilə, o, sanki dənizin ortasından tədricən yüksəlməyə başlayan tunc heykəli xatırladırdı. Uca və aydın səslə, tələsmədən hökmü oxumağa başladı.
    Hakimin son sözləri və masanın üzərinə vurulan çəkicin səsi çoxlarını diksindirdi:
    ─Qərar qətidir!
    Masaya dəyən çəkicin ağırlığı əslində qəlblərə dəymişdi, çiliklənmiş arzuların, puç olmuş xəyalların əks –sədasını özündə cəmləmişdi.
    Beləliklə, uzun zamandan bəri davam edən məhkəmə prosesi başa çatdı nəhayət.
    Ədalət məhkəməsinin, hakim adının məsuliyyətini nə vaxtdır öz çiyinlərində daşıyan qanun keşikçisi ağır bir yükdən elə indicə xilas olmuş kimi rahat nəfəs aldı. Eynəyini çıxarıb zala göz gəzdirdi. Çıxardığı hökmün ədalətli olduğuna heç bir şübhəsi yox idi. Baxışlarını bu və ya digər insanların üzərində bir anlıq saxlamaqla sanki hər kəsin qəlbindən, fikrindən keçənləri oxumağa çalışdı. Bu onun təcrübəsində çətin,mürəkkəb və ən dolaşıq proseslərdən biri idi.
    Sınayıcı nəzərlərini hər kəsin üzərindən keçirib ön çərgələrdə oturmuş bir insanın üzərində saxladı. Hakimin üzündəki sərt ifadə xeyli yumşaldı. Soyuq hakim baxışlarının arxasından qəlbi mərhəmət hissi və qayğı ilə dolu bir insan boylandı.
    Saçlarına vaxtından tez dən düşmüş bu insan ədalət məhkəməsindən hamıdan çox ədalət uman, övlad acısıyla sinəsinə dağ çəkilən bir ata idi. Üzünün ifadəsindən hiss olunurdu ki, həyatında çox acılar çəkmiş, çox müsibətlərlə üzləşmişdi. Gümüş tellərinin hər biri qəlbinin bir acısından xəbər verirdi, baxışlarından nifrət, qəzəb və eyni zamanda yorğunluq hiss olunurdu.
    Yalnız indi, hökm səsləndirildikdən sonra, o dərindən nəfəs aldı. Onun indi nə düşündüyünü, hansı hissləri keçirdiyini yanında dayanmış və bayaqdan bəri onun çiynindən əlini götürməyən yaxın dostundan başqa heç kəs anlaya bilməzdi. O, düşünür və qəlbində öz –özü ilə danışır, hər zaman onu narahat edən, hər yerdə təqib edən suallarına cavab axtarırdı:
    “─Budur, hökm də oxundu! Amma nədən mənim ruhum, qəlbim rahat olmur?! Bu hökm mənim əzablarıma son qoymalı deyildimi? Bəs niyə son qoymur? Niyə qəlbim hələ də od tutub yanır?! …Nə qədər çətin imiş məhkəmə zalının bu biri tərəfində olub hakimin qərarını dinləmək! Allahım! Mənə bu sınağına da tab gətirmək üçün güc ver!”
    Hakim zalı tərk etdikdən sonra hamı ayağa qalxıb bir –bir zaldan çıxmağa başladı. Polisin müşayiəti ilə ömürlük həbs cəzasına məhkum edilən qatillər də dəhlizə çıxarıldı.
    ─Ata! Qalxın gedək! –deyə hündür boylu və yaraşıqlı gənc saçlarına qar ələnmiş insana müraciət etdi. Onun qolundan tutdu.
    Həyatın çətin sınaqlarından keçən, övladının itkisi ilə hələ də barışa bilməyən ağ saçlı ata təmkinlə ayağa qalxdı. Gəncin çiyninə əlini vuraraq gözlərini açıb yumdu. Ağır addımlarla qapıya tərəf getdi. Bir anlıq dayandı, başını çevirib zala baxdı. Son dəfə baxırmış kimi zala göz gəzdirdi. Elə bil bu divarlarla söhbətləşmək, bəlkə də vidalaşmaq istəyirdi. Oturacaqlara, dəmir barmaqlıqlara və sonunda hakim kürsüsünə nəzər saldı. Hakimlərin hamısı üçün məhkəmə proseduru, demək olar ki, eyni idi. Bu proses də əvvəllər bu salonda keçirilən digərlərindən heç nə ilə fərqlənirmirdi. Fərqli olan yalnız onun bu an yaşadığı öz hissləri idi… Köksünü ötürdü…
    Dəhlizə çıxdı. Onu qapı ağzında gözləyən oğluna və dostuna yaxınlaşdı. Əlini onun çiyninə qoydu, gözlərinin içinə baxdı. Lal baxışlarla çox sözləri dilə gətirməyə çalışırdı əslində. Soyuq və cansız divarlardan süzülüb qəlbinə dolan acı və sıxıntıdan xilas olmaq, buranı tərk etmək istəyi bürümüşdü kədərin özünə məkan tapdığı ruhunu.
    Baxışlarından onun nə demək istədiyini anlayan dostu heç bir söz demədən başını tərpətdi. İllərin sınağından öz dostluqlarını keçirməyi bacaran bu insanlar bir –birlərini sözsüz də anlayırdılar.
    Qeyri –ixtiyari polisin müşayiəti ilə yanından ötüb keçənlərə yönəldi diqqəti. Bir az əvvəl müttəhim kürsüsündə əyləşən, məhkəmənin qərarı ilə barələrində ömürlük həbs cəzası kəsilən qatillərə bir daha nəzər saldı. Cinayət cəzasız qalmadı! Bağrına övlad dağı çəkilmiş atanın gözlərinin içinə baxmağa cəsarəti çatmayan, vicdan əzabında boğulub, qanun qarşısında titrəyən kəsləri baxışları ilə əzməyə çalışırdı sanki. Hətta ürəyində onların halına acıdı da.
    Dəhlizin sonunadək addımlayıb gözdən itincəyə qədər baxışları ilə onları izlədi.
    ─Bilirəm, mənim çıxardığım qərar sənin ağrı –acılarını azaltmayacaq… Sənə yalnız bir sözlə təsəlli verə bilərəm: Heç bir cinayət cəzasız qalmır! Bu cinayət də cəzasız qalmadı!
    Fikirdən ayıldı. Ona tanış olan səs bir qədər əvvəl məhkəməyə sədrlik edən hakimin səsi idi. Hakim əlini onun çiyninə qoyub mülayim bir səslə övlad itkisinin acısı ilə qovrulan ataya təskinlik verməyə çalışırdı.
    Hakimin ədalətli qərarı, sərt hökmü qəlbi parçalanmış atanın kədərini, acısını azalda bilərdimi? Əsla! Onun çəkdiyi iztirabların yanında məhkəmənin hökmü nə idi ki?! Heç nə! Bağrına çarpaz dağ çəkilmiş bütün atalar kimi, indi o da, ən böyük ədaləti Allahından istəyirdi.
    O, heç bir söz demədən gözlərini açıb yumdu. Məslək yoldaşına, həmkarına əlini uzatdı, əlini sıxdı, baxışları ilə dərdinə şərik olduğu üçün ona minnətdarlığını bildirdi.
    Hər gün keçib getdiyi dəhlizdən pilləkənlərə tərəf addımladı. Əzəmətli ədalət ilahəsinin tunc heykəlinə sataşdı bir anlıq gözləri. Dayandı. Qəlbində söhbətləşirmiş kimi bir xeyli gözlərini çəkmədi. Kim bilir, ədalət ilahəsinə nələr deyirdi indi, bəlkə dərsləşir, bəlkə də vidalaşırdı. Köksünü ötürdü. Getməli idi. Bir neçə addım atdı. Ayağını pilləkənə basar –basmaz ürəyi sıxılmağa başladı. Köksündə bir ağrı, yanğı hiss etdi. Qeyri –ixtiyari əlini sinəsinə apardı. Gözlərinə qaranlıq çökdü. Ətrafdakı insanlar kölgə kimi göründü gözlərinə. Səslərini eşidir, lakin onların nə dediklərini anlaya bilmirdi. Dünya başına hərləndi. Müvazinətini saxlamağa çalışdı. Bacarmadı.
    Həmişə olduğu kimi bu dəfə də dostu əlini buraxmadı, vaxtında qolundan tutub saxlamağı bacardı, onu yıxılmağa qoymadı. Qapı ağzındakı növbətçi polisə səslənib təcili yardım çağırmağı tələb etdi.
    Həyəcandan bənizi ağarmış narahat gənc yalnız bir söz deyə bildi:
    ─Ürəyidir!
    Növbətçi polislə bərabər bir çoxları onlara tərəf qaçdı. Köməkləşib onu qapı ağzındakı oturacaqlardan birində oturtdular. Yardım etmək istəyən və sadəcə maraqdan yaxınlaşanların hərəsi bir söz deyir, hərə bir məsləhət verirdi. Onların səsləri, məsləhətləri onsuz da gərgin və həyəcanlı gənci narahat etməyə başladı. Əsəblərinə hakim olmağa çalışaraq üzünü ətraflarına yığışmış insanlara tutub sərt ifadə ilə dedi:
    ─Xəstəyə hava lazımdır. Xahiş edirəm, kənara çəkilin!
    ─Pəncərələri açın!–kimsə nəzarətçiyə səsləndi.
    –Ata! Məni eşidirsiz? –soyuqqanlılığını qorumağa çalışan gənc yenidən soruşdu. Təcili yardım gələnə qədər gözləməyə vaxtı yox idi. Tələsik köynəyin yaxasını açdı ki, rahat nəfəs alsın. Ona ilk yardım göstərməyə çalışdı.
    ─Təcili yardım gəlincəyə qədər heç nə etməyin! Qoy həkim gəlsin! Belə momentdə gərək həkimsiz heç nə etməyəsən! Bilmək olmaz, bəlkə infarkt keçirir… –gəncin kürəyindən boylanan orta yaşlarında bir kişi məsləhət verdi.
    Gənc başını çevirib bir anlıq sərt baxışlarla onun işinə irad tutan adamı süzdü. Yenidən atasına tərəf əyildi. Nəbzini tutdu. Dəsmalı ilə üzünün tərini sildi.
    Yavaş –yavaş özünə gəlməyə başlayırdı. Nə isə demək istədi. Lakin söz deməyə halı yox idi. Dikəlməyə çalışdı. Oğlu əlini qabağa verib sinəsindən tutub saxladı, onu hərəkət etməyə qoymadı:
    ─Rahat olun, təcili yardım gəlincə çalışın heç bir hərəkət etməyin!
    O, sevgi dolu baxışlarla narahat halda vurnuxan, tez –tez təcili yardım maşını üçün pəncərədən həyətə boylanan oğluna və əlini ovcunda tutub sıxan dostuna baxdı. Kədərli və narahat gözləri ilə sanki dostuna vacib sözlər deməyə çalışırdı. Xırıltılı səslə dostunun adını çəkdi:
    ─Hə…mid…
    Dostu ona tərəf əyildi, əlini buraxmadan qayğılı səslə astadan dedi:
    ─Fərid! Sənə tərpənmək olmaz! Sus! Heç bir söz demə!
    O, dostunun sözlərini dinləyib gözlərini açıb yumdu. Qayğıkeş dostunu mehriban baxışlarla süzdü.
    Təcili yardım maşınının səsi eşidildi. Adətən ürəklərdə həyəcan, bəzən isə kədər və təəssüf hissi oyadan bu səs indi onlar üçün ümid sədası idi. Bir neçə nəfərdən ibarət olan təcili yardım briqadasının işçiləri qapıdan içəri daxil oldular. İtirilən hər dəqiqə xəstənin vəziyyətinin daha da ağırlaşmasına səbəb ola bilərdi. Vaxt itirmək olmazdı. Xəstəyə təcili tibbi yardım göstərilməli idi. Xəstəni xərəyə uzadıb tələsik məhkəmə binasından çıxardılar.
    Kövrək səslə dostuna “möhkəm ol”deyə pıçıldayan Həmid təcili yardım maşınının qapısına qədər dostunun əlini ovcunda sıxıb buraxmaq istəmirdi. Onu tək qoymaq istəmirdi. Tək qoya bilməzdi!
    ─Yalnız bir nəfər! Ən yaxın adamı bizimlə gəlsin! –Həkim briqadasının başçısı dedi.
    ─ O, mənim atamdır! Mən həkiməm! –deyərək gənc cibindən vəsiqəsini çıxarıb göstərdi. Sonra üzünü Həmidə tutdu,–Əmi, xəstəxanaya çatana qədər atamın vəziyyətini özüm nəzarətdə saxlamaq istəyirəm…
    ─Get, Ceyhun! –deyə Həmid dostunun əlini buraxıb gəncin çiyninə qoydu əlini. –Dostum sənə əmanət!
    Gözləri dolmuş Ceyhun minnətdarlıq hissi ilə Həmidə baxdı:
    ─Əlimdən gələni etməyə çalışacam! Dua et, əmi!
    Həmid daha heç bir söz demədi, başını tərpətməklə kifayətləndi. Bir müddət yerində dayanıb donmuş nəzərlərlə təcili yardım maşınının arxasınca baxdı. Təcili yardım gözdən itincəyə qədər gözlərini eyni bir nöqtəyə zilləyib durdu. Özünü ələ almağa çalışdı, bacarmadı. Gözləri doldu… qəhərləndi… Bu onun canından çox sevdiyi, uğruna canını fəda etməyə hazır olan ən yaxın dostu idi. Həyatda hər şeyini öz işinə, əqidəsinə qurban edən bu insan xalq hakimi Fərid Əfəndiyev idi.

    Ardı var…

  • “Bədxah heç vaxt yaxşı əməli xoşlamaz”

    58e67761397f

    Son zamanlar ölkədə sürətlə gedən tikinti, quruculuq, abadlıq işləri İsmayıllı rayonundan da yan keçmədi.
    Məlum 2013-cü il İsmayıllı hadisələri sonrası ölkə başçısı cənab İlham Əliyevin rayon idarəçiliyinə İsmayıllının ziyalı övladı, professor, əməkdar elm xadimi olan Mirdaməd Sadıqovu təyin etməsi düşünülmüş və uğurlu siyasətin nəticəsi idi.
    2013-cü ildən başlayaraq sanki həyat eşqi sönmüş rayonun gözlərinə işıq gəldi. O, öz əməlləri ilə rayona yeni ruh, nəfəs gətirdi.
    Gəldiyi ilk andan rayon ziyalılarını ətrafına toplayaraq problemləri, pespektivləri müzakirə etdi.
    Əvvəllər yararsız olan, yaz-payız aylarında bərbad hala düşən, gedilməsi mümkün olmayan yolların təmir olunub, asfaltlanmasa tapşırıq verdi. Tədricən rayonun həm mərkəz, həm də ara yolları asfaltlandı və bu iş bu gün də davam edir. Nəinki İsmayıllı şəhəri, həm də İsmayıllının yararsız olan kənd yolları da asfalt örtüyünə büründü. Artıq Bakı və digər şəhərlərdən qonaq gələndə artıq yollarımızdan utanmırıq. Axı mədəniyyət yoldan başlayır. Hava qaralanda görünməz olan yollarımız nur saçır, köhnə, yararsız dirəklər yeniləri ilə əvəzlənir.
    Rayonu dirçəltməyin əsas yolunu iqtisadi sahənin inkişafında görən cənab M. Sadıqov rayon ərazisində çoxsaylı iş yerlərinin açılması istiqamətində işlər görülməsinə göstəriş verdi. Hal hazırda rayonumuzda ölkədə analoqu olmayan Velosiped zadovu tikilib, Quş əti istehsalı müəssisəsi, dam ötrükləri zavodu və s. tikilir. Bu kimi müəssisələrin açılması rayon əhalisi arasında işsizliyin azaldılmasına və tədricən aradan qaldırılmasına səbəb olacaqdır.
    M. Sadıqov öz siyasətində Ulu Öndərin siyasətini rəhbər tutaraq gənclərə etibar edir, onları idarəçiliyə işə qəbul edir.
    Lakin görülən bu işlər bədxah qüvvələrin xoşuna gəlmir. Kimlərsə vətəni dildə sevir, əməldə isə əsl xainlik edir. Şər, böhtanlar atılır.
    Bir cümlə ilə fikrimi yekunlaşdırmaq istəyirəm. Peyğəmbərimiz (s.ə.s) da haqq iş görəndə onun başına zibil, çirkli su atırdılar. O isə tutduğu yolun haqq olduğunu bildiyi üçün geri çəkilmədi.
    Bədxah heç vaxt yaxşı əməli xoşlamaz.

    Şəhla RAMAZANQIZI,
    YAP İsmayıllı Gənclər Birliyinin sədri,
    İsmayıllı Gİİ-nin baş məsləhətçisi

  • Əsmər Qasımlını doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (21 iyul 1991-ci il)

    1423889445_esmer

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi,yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavinini doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    Əsmər QASIMLI (Qasımova Əsmər Eldar qızı) 21 iyul 1991-ci ildə Ağdam rayonunun Mirəşəlli kəndində anadan olub.1997-2008-ci illərdə orta məktəbdə təhsil alıb.2008-2013-cü illərdə Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin Filologiya fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.2013-cü ildə Təhsil Nazirliyinin keçirdiyi müəllimlərin işə qəbulu imtahanından keçərək Ağdam rayonu Ə.Vəliyev adına II Baharli ümumi orta məktəbə müəllim kimi təyin olunub. Eyni zamanda A.Kərimov adına Bənövşələr tam orta məktəbində də ixtisasim üzrə müəllim kimi fəaliyyət göstərir.
    6 mart 2015-il tarixdə Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Yönətim Kuruluna Fəxri üzv qəbul olunub.

    Qara gözlərində yasa büründüm

    Qorxdum, gətirələr gözə bu eşqi,
    İstədim əlinlə bəzə bu eşqi,
    Qismət arzuladım bizə bu eşqi,
    Sən gedən yollarda özüm süründüm.

    Adını yazmışdım hər diləyimə,
    Sanırdım çatarsan sən köməyimə,
    Dar gəldi bu sevinc gen ürəyimə,
    Sevgimlə qəlbinə böyük göründüm.

    Hər gülə, çiçəyə axmadım,gülüm
    Qəlbini odlara yaxmadım,gülüm,
    Ağına, bozuna baxmadım, gülüm,
    Qara gözlərində yasa büründüm.

    Qarabağım

    Mizrab toxunanda sədəfli saza
    Deyərdik hüsnündən şan Qarabağım.
    İyirmi ildir ki, düşmən əlində,
    İşğalda verirsən can, Qarabağım.

    Sınıbdır vüqarı sənsiz bu xalqın,
    Başımız dumanlı, fikirlər dalğın,
    Gəlməyir qulağa toy-büsat çalğın,
    Ağlayır ürəyin qan, Qarabağım.

    Taleyin hökmüdür bu həsrət, bu dərd
    Mərdin şəhid oldu, yetmədi namərd
    Tapmayır qeyrətsiz özündə qeyrət
    Olmağa qoynunda xan, Qarabağım.

    Sən orda əsirsən, biz burda yesir
    Sənə gələn yolu yağılar kəsir.
    Çağırış səsinə kimlər tələsir?
    Almırıq fələkdən kam, Qarabağım.

    Dirənib səbrimiz nəhayət daşa,
    Bayrağı sancarıq sinəndə qoşa.
    Ulu yurd! Can vətən! Əbədi yaşa!
    O zaman olarıq tam, Qarabağım!!!

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.”Düşüncələr” silsiləsindən

    mayisexanim

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

    Bir gün bütün dava-dalaşı,
    Müharibələri götürüb qaçacağam,
    Yer üzündən…
    Bombaları çiynimdə daşıyacağam,
    İnsanları qıranları,
    Müharibə yaradanları,
    Əllərimlə boğacağam…
    Və sonra atacağam,özümü
    Göy üzündən,
    Elə Yerdə intihar edəcəyəm!
    Bu gedişimin,
    Əks-sədası böyük olar!
    Ürəklərə hərarət dolar!
    Yer üzünə xoşbəxtlik səpələnər,
    Dünya səadətlə ləpələnər!!

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.”Ürəyimdə saxlaram”

    mayisexanim

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

    Milyon-milyon insanların
    əhatəsində,
    Özümü tənha hiss edirəm,
    Sanki duman bürüyüb cahanı,
    Yalan, laqeydlik,
    Xəyanət görürəm!
    Bacardıqca qaçıram
    İnsanlardan,
    İçimdə odlu bir sevda
    ola-ola…
    Gözlərimə nisgil yaş
    dola-dola…
    Başımıza gələn işlər, xatirələr
    adlanır,
    Oxunmuş bir kitab kimi
    Qatlanır…
    Bütün bu olanları,
    Tale yazısı bilmişəm,
    Sonra da uşaq kimi,
    Şirin-şirin gülmüşəm…
    Amma niyə görəsən,
    Bütün bu olanlardan sonra,
    Səni səndən və onlardan,
    Sızıldayan canımdan çox sevdim??
    Səni bu ruhuma nə qədər yaxın bildim!
    Yoxsa ki, sən gülürsən bütün bu olanlara?
    İcazəsiz, sualsız ürəyə dolanlara.
    Səni elə beləcə saf sevgimə bələyib,
    Gözlərimdən ələyib,
    Ürəyimdə saxlaram!
    Söylə daha kimə könül açarsan?
    Yoxsa ordan da qaçarsan?!.

  • Mais TƏMKİN.”Mətbuat günümüzü Qeyd edək Qarabağda!!!”

    10646868_273655359498567_6620189188081019440_n

    Həmişə sənətinə, tükənməz istedadına, eyni zamanda , xanımlığına dəyər verdiyim Jurnalist dostum Vüsalə xanım , sizi Milli Mətbuatımızın 141-ci ildönümü münasibətilə təbrik edir, sizə bu müqəddəs sənət yolunda yeni-yeni uğurlara imza atmağı arzulayıram! Sizinlə bahəm bütün jurnalist dostlarımın Milli Mətbuat günü mübarək olsun!

    Ömürlərə nur saçar,
    Yarar qaranlıqları.
    Həqiqətdən söz açar,
    Sənət-söz adamları.

    Haqsızlığa heç zaman,
    Biganə ola bilməz.
    Xalqın dərdi-sərindən,
    Kənarda qala bilməz.

    Harda görsə bir Ana,
    Qərq olub göz yaşına.
    Dönəcək o Ananın
    Ən yaxın sirdaşına.

    Yaxşılardan yazanda,
    Sözündən nur damcılar.
    Kəsərli qələmiylə,
    Rəzilləri qamçılar.

    Vətən, torpaq həsrəti,
    Qövr edər ürəyində.
    Böyük zəfər nəğməsi,
    Saf arzu, diləyində.

    Haqq, ədalət eşqiylə,
    Qurub-yaradır, yazır.
    Vətən, torpaq yolunda,
    Şəhid olmağa hazır.

    Özünü atar oda,
    Vətənin xilasıyçün.
    Şükür edər, alnına
    Yazılmış bu yazıyçün.

    Bülbül kimi səs-səsə
    Ötək bağçada, bağda.
    Dostlar, gün o gün olsun:
    Mətbuat günümüzü
    Qeyd edək Qarabağda!!!

  • Mais TƏMKİN.”Heyif, o qız bir də dəyməz gözümə”

    10646868_273655359498567_6620189188081019440_n

    Hələ bir əl dəyməmişdi əlinə,
    Yanağı bənzərdi cənnət gülünə.
    Bal nəydi ki, çata şirin dilinə,
    Tamarzıyam söhbətinə, sözünə,
    Heyif, o qız bir də dəyməz gözümə!

    Haqqın dərgahına pərvazlanırdı,
    Gözəllikdə mələkləri danırdı.
    Qanad çala-çala o, nazlanırdı,
    Ruhum mat qalmışdı günəş üzünə,
    Heyif, o qız bir də dəyməz gözümə!

    Ömrü xəzan olmuş gülə dönmüşəm,
    İnləyən, sızlayan telə dönmüşəm,
    Kərəm tək alışıb külə dönmüşəm,
    Dəyməyin kül altda qalan közümə,
    Heyif, o qız bir də dəyməz gözümə.

    Baxdım nur üzünə, susub lal oldum,
    Qamətim əyildi, qəddi dal oldum.
    Taqətim kəsildi, lap bihal oldum,
    O gedəndən gələmmirəm özümə,
    Heyif, o qız bir də dəyməz gözümə!

    Ləblərindən kim eyləyər görən nuş?
    Bu səbəbdən könlüm olub dərdə tuş.
    Mais Təmkin, ələ düşməz uçan quş,
    Yüz seyr eylə, boylan göyün üzünə,
    Heyif, o qız bir də dəyməz gözünə!

  • Şəfa Eyvazı doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (21 iyul 1987-ci il)

    1423756700_sefa-xanim

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi,yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Gundelik.info və Edebiyyat-az.com saytlarının Məsul katibini
    doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə uğurlar diləyir! Dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın!
    Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!İnşAllah!

    Mətbuat xidməti

    Şəfa EYVAZQIZI (Kazımova Şəfa Eyvaz qızı) 1987-ci il iyulun 21-də Gədəbəy rayonunun Qoşabulaq kəndində dünyaya gəlmişdir. İlk təhsilini doğma kəndində almışdır. 2003-cü ildə Bakı Qızlar Universitetinə daxil olmuş, həmin universiteti fərqlənmə diplomu ilə bitirmişdir. 2007-ci ildə Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinə magistraturaya qəbul olmuş və 2009-cu ildə həmin universiteti də fərqlənmə diplomu ilə bitirmişdir. 2012-ci ildən Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin dissertantıdır. Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisidir.Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavinidir.
    Bədii yaradıcılığa hələ uşaq yaşlarında başlamış, heca vəznində bir çox şeirlər yazmışdır. Universitetdə təhsil aldığı müddətdə “Humay” poeziya dərnəyinin fəalarından olmuş, bir sıras mətbu orqanlarda şeirləri çap olunmuşdur. 2006-cı ildə “Keçə bilsəm bu sınağı” adlı ilk şeir kitabı çapdan çıxmışdır. Yaradıcılığının ilk illərində heca vəznində şeirlər yazmağa üstünlük versə də, sonralar sərbəst vəzndə daha çox yazıb yaratmışdır.

    Ehtiyac

    Mənim yuxularım qarışır, Ana!
    Qarışır, içindən çıxa bilmirəm.
    Darıxır ürəyim içimdə, Ana!
    Darıxır, özümü yıxa bilmirəm.

    Sənin əllərinin kəraməti var,
    Gəl, topla dağınıq ruhumu yenə.
    Qan verən yaramı ürəyinə sar,
    Bir tək ürəyini sıxa bilmirəm.

    Zaman tərs yellənir, ömür viranə,
    Dağıdıb küləklər könül evini.
    Ya ruhum sovrulub bir küncə yenə,
    Ya da ki çıxmışam yoxa, bilmirəm.

    Bu suçlu taledə müttəhim özüm,
    Hakim də özüməm, qınama, Ana!
    Elə dəyərsizə ağlayır gözüm,
    Sonradan üzünə baxa bilmirəm.

    02.06.2015

    Məhəbbət

    Nə qədər qaçsan da küncə bucağa,
    Gəlib düz içindən keçər məhəbbət.
    Doldurar badəyə şərbət əvəzi,
    Axan göz yaşını içər məhəbbət.

    İcazə istəməz, çalar qəlbini,
    Göz yaşı gətirər, verməz səadət.
    İçində cücərən yaşıl ümidi,
    Qazıyar kökündən, biçər məhəbbət.

    Qapayar, gözlərin doğrunu görməz,
    Dilində bal dadar acı həqiqət.
    Getmək istədimi əliboş getməz,
    Ruhunla dünyadan köçər məhəbbət.

    Dəlib ürəyini keçsə də gözəl,
    Axan göz yaşını içsə də gözəl.
    Ruhunla dünyadan köçsə də gözəl…
    Nəğmədi, haraydı, haydı məhəbbət
    Tanrıdan insana paydı məhəbbət…

    16.04.2013

  • Nermin AKKAN.”SEVGİ YÜREĞİN ELİF HALİDİR”

    9c7cad09d053

    Can sevdaya düşende sanır özü âlidir
    Sevgi yüreğin Elif, sevdaysa Vav halidir
    Sevda vezirdir amma gerçek sevgi validir
    Sevgi yüreğin telif, sevda sınav halidir

    Sevda ateşe düşmek, alev alev yanmaktır
    Sevgi ise su içmek, billura boyanmaktır.
    Sevda ölüm uykusu, hasrete uyanmaktır
    Sevgi yüreğin zarif, sevdaysa hav halidir.

    Aya peşrev çekmektir, sevda denilen bela,
    Ve idrak eden için, Kerbelâdır, Kerbelâ.
    Sevgiyse bir akittir, şahidi Kalu bela
    Sevgi yüreğin naif, sevda da kav halidir

    Yusuf’da akıl sevgi, Züleyha’da ten izi
    Rumi’dir sevgi Rumi, sevda Şems-i Tebriz’i
    Sevgi gülü bezenir, sevda seçer nergizi
    Sevgi yüreğin latif, sevdaysa lav halidir

    Sevgiyi Mecnun vaha, sevdayı Leyla sayar
    Kerem ise sevdayı bilir aleve ayar
    Her kim ki sevdalanır, altından toprak kayar
    Sevgi yüreğin zayıf, sevda da tav halidir

    O Allah ki sevgiyi, Muhammed diye yazmış
    Muhammed’de bu sevda Ayşe’li her niyazmış
    Ne gariptir ki sevda, ağustosta ayazmış
    Sevgi yüreğin kesif, sevda Mushaf halidir

  • Mehmet Akif ERSOY.”YA RAB BU UĞURSUZ GECENİN YOK MU SABAHI?”

    dergi

    İçimizdeki beyinsizlerin işledikleri yüzünden,
    bizi helâk eder misin, Allah’ım? (A’râf 155)

    Yâ Râb, bu uğursuz gecenin yok mu sabâhı?
    Mahşerde mi bîçârelerin, yoksa felâhı!

    Nûr istiyoruz… Sen bize yangın veriyorsun!
    ‘Yandık! ‘diyoruz… Boğmaya kan gönderiyorsun!

    Esmezse eğer bir ezelî nefha, yakında
    Yâ Rab, o cehennemle bu tûfan arasında

    Toprak kesilip, kum kesilip Âlem-i İslâm;
    Hep fışkıracak yerlerin altındaki esnâm!

    Bîzâr edecek, korkuyorum, Cedd-i Hüseyn’i
    En sonra, salîb ormanı görmek Harameyn’i

    Bin üç yüz otuz beş senedir, arz-ı Hicaz’ın
    Âteşli muhitindeki sûzişli niyâzın

    Emvâcı hurûş-âver olurken melekûta
    Çan sesleri boğsun da gömülsün mü sükûta?

    Sönsün de, İlâhi, şu yanan meş’al-i vahdet
    Teslîs ile çöksün mü bütün âleme zulmet?

    Üç yüz bu kadar milyonu canlandıran îman
    Olsun mu beş on sersemin ilhâdına kurban?

    Enfâs-ı habisiyle beş on rûh-u leimin
    Solsun mu o parlak yüzü Kur’an-ı Hakim’in?

    İslâm ayak altında sürünsün mü nihâyet?
    Yâ Rab, bu ne hüsrandır, İlâhi, bu ne zillet?

    Mazlûmu nedir ezmede, ezdirmede mânâ?
    Zâlimleri adlin, hani öldürmedi hâlâ

    Câni geziyor dipdiri… Can vermede mâsûm
    Suç başkasınındır da niçin başkası mahkûm?

    Lâ yüs’ele binlerce sual olsa da kurbân;
    İnsan bu muammalara dehşetle nigeh-bân!

    *
    Eyvâh! Beş on kâfirin îmanına kandık;
    Bir uykuya daldık ki: cehennemde uyandık

    Mâdâm ki, ey adl-i İlâhi yakacaktın…
    Yaksaydın a mel’unları… Tuttun bizi yaktın

    Küfrün o sefil elleri âyâtını sildi:
    Binlerce cevâmi’ yıkılıp hâke serildi

    Kalmışsa eğer bir iki mâbed, o da mürted:
    Göğsündeki haç, küfrüne fetvâ-yı müeyyed!

    Dul kaldı kadınlar, babasız kaldı çocuklar,
    Bir giryede bin ailenin mâtemi çağlar!

    En kanlı şenâatle kovulmuş vatanından
    Milyonla hayâtın yüreğinden gidiyor kan!

    İslâm’ı elinden tutacak, kaldıracak yok…
    Nâ-hak yere feryâd ediyor: Âcize hak yok!

    Yetmez mi musâb olduğumuz bunca devâhi?
    Ağzım kurusun… Yok musun ey adl-i İlâhî!

    4 Cemaziyelevvel 1331 – 28 Mart 1329 (1913)

  • Polad SABİRLİ.”Dönməz qəti”

    Polad Sabirli

    Əzilsəm də dost yolunda,
    Əziz tutdum sədaqəti.
    Əhvalımın bu halında,
    İtirmədim ləyaqəti.

    Üz geyərsə, kim üzünə,
    İnam olmaz heç düzünə.
    Elə döyər hey dizinə,
    Yaman olar aqibəti.

    Qaça-qaça dəyənəkdən,
    Yorulmadım haqq deməkdən.
    Keçirdim, keçdim ələkdən,
    Tapdım haqqı-ədaləti.

    Dən-dən olub üyüldüm ki,
    Qarşısında əyildim ki,
    Ona görə sevildim ki,
    Mən də sevdim həqiqəti.

    Tərs düşsə də yeklə şeşin,
    Yola gətir bişin-bişin.
    Gözəl olar savab işin,
    Gözəl olan fəziləti.

    Yandırdılar, kül dedilər,
    Ağlatdılar, gül dedilər.
    Zəhər verib ləl dedilər,
    Hara yozum bu niyyəti.

    Kim ki, vurar mıxa, nala,
    Düşə bilməz aydın yola.
    Polad haqlı ola-ola,
    Haqq yolundan dönməz qəti.

  • Polad SABİRLİ.”Deyəsən ağırdır Poladın daşı”

    Polad Sabirli

    Əyri çoxalandan inam yox düzə,
    Quru öz oduna yandırdı yaşı.
    Haramlar halalla durub üz-üzə,
    Gəl belə dövranda dolandır başı.

    Sözümün kəsəri qılıncdan iti,
    Boş yerə bir kəlmə demədim qəti.
    İpək qiymətinə verdilər çiti,
    Zərin dəyərini anlamaz naşı.

    Tutulaydı namus, ləyaqət baha,
    Heç kəs batmayaydı yersiz günaha.
    Sığındım haqqıma, uydum Allaha!
    Bəs niyə xar etdi qardaş qardaşı?

    Heç vaxt qıymadım ki, ucalar enə,
    İmansız gələydi imana, dinə.
    Hər yerindən duran göz qoyur mənə,
    Deyəsən ağırdır Poladın daşı.

    27.07.2014

  • Saqif QARATORPAQ.”Soruşdun ki,necəsən?”

    s

    Soruşdun ki,necəsən?
    elə əvvəlki kimi.
    Kimsəyə deyəmmirəm
    neçə gizli dərdimi.

    Hələ də şüşədədi
    biçarə divin canı.
    Qaçıb tuta bilmədik
    bu ömürdə bir anı.

    Hər şey çıxıb yadımdan,
    unutmuşam adımı.
    Mənimtək yatıb qalıb,
    qoy qurum saatımı.

  • Saqif QARATORPAQ.”Yolunu gözləyirəm”

    s

    Yolunu gözləyirəm
    yenə axşamdan bəri..
    Dönüb gəldilər axı
    hamının gedənləri.

    Barı insafın olsun,
    gəl gecikmə bu qədər.
    Ürəyim tab eləməz,
    tərk edib canı,gedər…

    Gör necə qərarsızam,
    əlim bir işə yatmır
    Nə şeir,nə musiqi…
    heç nə başımı qatmır.

    Don vurmuş ağac kimi
    donub qalmışam belə.
    Yosa yadına düşmür,
    barı bir yol zəng elə.

    Burda məni tək qoyub
    gör bir getmisən haçan…
    Bir də gördün ölmüşəm
    sən gəlib çıxanacan…

  • İltimas İSMAYIL.”Ölsün…”

    ii

    Yandırdığın ateş canına düşsün
    Kardeşi kardeşe vurduran ölsün
    Dert elem bitmesin başından aşsın
    Gencecik canları kırdıran ölsün.

    Kötü bir eserin o yazanıydı
    Günahsız askerin son azanıydı
    Büyüklük yapmanın tam zamanıydı
    Yapmacık tiyatro kurduran ölsün

    İşte sürüklenir boşluğa millet
    Kanına geçiyor bu kötü illet
    Askerin başını keser cehalet
    Sahte fetvaları verdiren ölsün

    Erleri halkıyla yüz yüze koyan
    Cellatlar eliyle derisin soyan
    Vampirce milletin kanıyla doyan
    Hayatın çarkını durduran ölsün.

    Oy güzel Türkiyem sana ağlarım
    Kaç gündür divane kara bağlarım
    Kıyılan her canla canım dağlarım
    Atını taşlığa sürdüren ölsün.

    17.07.2016

  • İltimas İSMAYIL.”Ey gönül mülkümde tahtını kuran”

    ii

    Ey gönül mülkümde tahtını kuran
    Zalim cengâver tek kastime duran
    Yücelerden alıp yerlere vuran
    İçinde merhamet olmadı mı hiç.

    Âşıklar rüsvadır gezer dillerde
    Çiğnenir her sözü, bezer eller de
    Bensiz geçirdiğin aylar, yıllarda
    Bir sevda kapını çalmadı mı hiç.

    Eşimden, dostumdan kaçtım çöllere
    Saçlarımı yoldum, verdim yellere
    Destanım yayıldı uzak illere
    Kulağına sesim dolmadı mı hiç.

    Sönmüş bir ocağa ateş atarak
    Susamış yüreğe aşkı katarak
    Hayal uykusuna bir gün yatarak
    Gözlerin benimle dalmadı mı hiç.

    Yazdığım nameler tek tek gittiler
    Belki yetişmedi yolda yittiler
    Umutlar tükendi, kalpte bittiler
    Kavuşmaya güman kalmadı mı hiç.

    27.06.2016

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Layiq olsam”

    mm

    Ana yurdum,-taleyimin, baxtımın,
    Ana dilim,- varlığımın aynası.
    Səndən ayrı qəlbim bir an toxtamır,
    Sən anamın şirin-şəkər laylası.

    Od ürəkli oğulları görənlər,
    Odlar yurdu söylədilər adına.
    Şöhrətinə uzananda yad əllər,
    Kür biləkli Babək çatdı dadına.

    Şah Xətai qələmiylə dilini,
    Qılıncıyla torpağını qorudu.
    Yad sözlərin sovurduqca külünü,
    Düşmənlərin “məğrur” qəddi qurudu.

    Düşündükcə taleyini bu gün mən,
    Nə Arazda günah gördüm, nə səndə.
    Baş açmadıq bu qarışıq düyündən,
    Gec ayıldıq,- yolumuzu kəsəndə.

    Ürəyinə od götürüb odundan,
    İgidlərin qanda qeyrət bəsləyir.
    Yüz illərdir ad saxlayıb yadında,
    Dədəm Qorqud sahibini gözləyir.

    Layiq olsam o inama, o ada,
    Halal etsən çörəyini, bəsimdir.
    Sərhədlərə sığışmayan inadam,
    Şimşəklərim harayımdır, səsimdir.

    Babalardan əmanətim, mirasım,
    Sevincinlə, kədərinlə mənimsən.
    Gələcəyə qanadlanan murazım,
    Əsrlərdən keçib gələn ünümsən.

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Yaşadım”

    mm

    Büdrədim, yıxıldım geri dönmədim,
    Ömrün ətəyindən tutub yaşadım.
    Hər əsən küləkdən, mehdən sönmədim,
    Ümiddən bir ocaq çatıb yaşadım.

    Qəmə mehman olan taleyimlə mən,
    Barışdım əzəldən, yollarımda çən…
    Payız günəşitək hərdən görünən,
    Sevinci kədərə qatıb yaadım.

    Keçdi əyləncədə ömrümün çoxu,
    Tərsinə fırlandı fələyin çarxı,
    Niyə gileylənim bəxtimdən axı? –
    Ömrümü qəflətdə yatıb yaşadım.

    Dünyanı sevdikcə tükəndim, bitdim,
    Torpağa əyildim düzəldi qəddim,
    Savab qazanmaqda naşılıq etdim,
    Nə qədər günaha batıb yaşadım.

    Çəkdim cəfasını dostun, sirdaşın,
    Qohumun, qonşunun, yadın, qardaşın.
    Hər kəsin dərdinə qarışdı başım,
    Qayğılar içində itib yaşadım.

  • Rafiq ODAY. “Bu həyatın ta nəsindən keçmədin”

    cenabrafiqoday

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
    ”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    ”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatı,
    Əməkdar jurnalist

    30 illik qayım-qədim dostum
    Kəmaləddin Qədimə

    Yaranışdan Qədim oğlu Qədim sən,
    Qədim bizik – qədim mənəm, qədim sən,
    Sədərəktək əyilməyən qəddim sən, –
    Sipər oldun, xanəsindən keçmədin.

    Şeirlərin şəhid qanı rəngində,
    Qıvrılırsan iztirablar çəngində,
    “Mən də varam” – söyləmədin gen gündə,
    Dar günün bir tanəsindən keçmədin.

    Dedin – namərd fitnəsindən haşa – sən,
    Məclislərdə can atmadın başa sən,
    Neçə-neçə əl titrəyən, baş əsən
    “Ustadlar”ın tənəsindən keçmədin.

    Neçə ağrı, neçə acı yedin sən,
    Gah müstəqim, gah qıyqacı yedin sən,
    Baxtdan gələn qəbulumdu dedin sən, –
    Ta uğrundan, ta nəhsindən keçmədin.

    And yiyəsi öz andını dandı hey,
    Təbəssümün gözlərində dondu hey,
    Şair ömrü qadadı… hey, qandı… hey, –
    Bu həyatın ta nəsindən keçmədin?!

  • KÜMBET DERGİSİ 41. SAYISI BEKLEYENLERİNE KAVUŞUYOR

    KÜMBET DERGİSİ 41

    Çok değerli kültür ve sanat dostları, halk dilinde inanlarımızdan kaynaklanan güzel bir söz vardır: “41 kere Maşallah”. Kurumlarımızın ve sizlerin desteğiyle yorgunluk nedir bilmeden büyük bir mutluluk ve özverimizle 41.sayımızla karşınızdayız.
    KÜMBET Dergisinin dizgi çalışmaları sırasında İstanbul Atatürk Hava Limanında vatandaşlarımıza yapılan menfur saldırı sadece ülkemizi değil, bütün dünyayı derinden sarstı. Memleketimizin Güneydoğusunda devam eden çatışmalardan her gün şehit cenazeleri gelirken İstanbul’daki olayda kırkı aşkın vatandaşımızın canını kaybetmesi derin yaralar açtı. Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği ve KÜMBET Dergisi olarak vatanın bölünmez bütünlüğü için canlarını feda eden şehitlerimizi ve bombalı saldırıda vefat edenlerimizi rahmetle anıyor, terörü ve onlara destek verenleri şiddetle kınıyoruz.
    Bu sayımızda diğer makale, araştırma yazıları ve şiirlerin yanı sıra iki önemli dosya özenle çalışılarak sizlerin istifadesine sunuldu. 6-7 Haziran 2016 tarihleri arasında Kültür ve Turizm Bakanlığı, Tokat Belediyesi ve Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği işbirliği ile şehrimizde “Uluslararası Tokat 2. Köroğlu Halk Âşıkları Şöleni” gerçekleştirildi. Bir önceki şölenden farklı olarak düzenlen bir panel çerçevesinde akademik dünyada Köroğlu’nun Tokat’taki izleri ortaya konuldu. Ayrıca Güney Azerbaycan’dan davet edilen halk âşıkları Türk Dünyasındaki ve Tokat Seferindeki Köroğlu’yu musikileriyle bütünleştirerek katılımcılara eşsiz bir konser sundular.
    Domaniç dosyasında ise, Türk Tarihinin ışığında Osmanlı Devletinin doğduğu Hayme Ana’nın toprakları ve bugüne kadar ulaşan kültür sanat izleri tanıtılmaya çalışıldı. Domaniç Belediyesi ve Domaniç Kayı Boyu Kültür Derneği’nin daveti üzerine İLESAM Tokat İl Temsilciliği ve Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği olarak güçlü bir ekiple 20-21-22 Mayıs 2016 tarihleri arasında Domaniç-Tokat Kültür Buluşması gerçekleştirildi. Biz, bu çok önemli etkinliği başarıyla icra eden ve büyük bir misafirperverlik örneği sergileyen Domaniç Kaymakamlığı, Domaniç Belediyesi ve Domaniç Kayı Boyu Kültür Derneği’ne en derin teşekkürlerimizi iletiyoruz.
    Derneğimiz mensupları bu üç aylık dönemi oldukça yoğun faaliyetlerin içinde geçirdiler. 13-14 Mayıs 2016 tarihleri arasında Artvin ve Şavşat’ta düzenlenen “1.Yedi İklim, Yedi Bölge Şiir Şöleni”, 26-30 Mayıs 2016 tarihleri arasında Elazığ’da yapılan 23.Uluslararası Hazar Şiir Akşamları”, 4-5 Haziran 2016 tarihlerinde Azerbaycan-Bakü’de gerçekleştirilen “6. Şairler Günü”, 2 Haziran 2016 tarihinde Tokat’ta yapılan “1. Mahperi Hatun Şiir Günleri”, 30 Nisan 2016’da yine Tokat’ta icra edilen “Âşık Hafız Mehmet Yönden’i Anma Programı” bunlardan bazıları oldu.
    Ayrıca 29 Mayıs 2016 tarihinde yapılan geleneksel TOŞAYAD kahvaltısında İLESAM Tokat İl Temsilcimiz ve derneğimiz yönetim kurulu üyesi Hasan Akar’ın “Temmuz Bulutlarını Bekliyorum” adlı şiir kitabının imza töreni, Devlet Eski Bakanı Ali Şevki Erek’in de bulunduğu büyük bir katılımla gerçekleşti.
    Bu sayımızda otuza yakın akademisyen, yazar ve araştırmacı çok değerli çalışmaları ile sizlerle buluşurken yirmiyi aşkın şairimiz gönül pencerelerinden, en güzel duygularıyla seslenmeye gayret ettiler.
    Yeni bir sayıda buluşmak üzere hoşçakalın…

    Remzi ZENGİN,
    Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği Başkanı

  • Şəhla RAMAZANQIZI.Yeni şeirlər

    bebe-006

    Tanrıdan diləyimdir

    Tanrıdan diləyimdir,
    Boş qalmasın beşiklər.
    Övlad gülüşlərinə,
    Bələnsin ev-eşiklər.

    İsitsin buz bağlayan,
    körpəni od -ocağı.
    Gumrah ata nəfəsi,
    Doğma ana qucağı.

    Üzüqara olmasın,
    Övlad yanında ata.
    Kimsə nifrət etməsin,
    Sən yazdığın həyata.

    Qəfil külək əsə, dəli bir külək

    Qəfil külək əsə, dəli bir külək,
    Hardansa bir məktub uçuşa göydə.
    Həvəslə baxasan sətirlərinə,
    Qonşudan gəlməyib, bişməyib öydə.

    Bir ürək döyünə cansız vərəqdə,
    Bir dünya açıla, cənnətə bənzər.
    Bir gözəl rəqs edə sətirlər boyu,
    Baxasan səssizcə susub birtəhər.

    Tələsik örtəsən vərəğin üzün,
    Boylanıb tapasan məktub yiyəsin.
    Xoşbəxt eləyəsən verib məktubun,
    İtiyi tapıla təki hər kəsin..

  • Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı və birlik üzvləri tərəfindən başsağlığı məktubu

    800

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı və birlik üzvləri AJB-nin üzvü, Respublikanın Əməkdar jurnalisti Eyruz Məmmədova qardaşı Elçin Məmmədovun vəfatından kədərləndiklərini bildirir və dərin hüznlə başsağlığı verirlər. Allah rəhmət eləsin. Ruhu şad, məkanı cənnət olsun.

    Qeyd: Dəyərli dostlar, hörmətli həmkarlar. Elçin Məmmədovun yas mərasimi 21 iyul 2016-cı il tarixində “Arzu” mərasim evində (10-cu mikrorayon) keçiriləcəkdir . İştirak etmək istəyənlər buyura bilər.
    Bir daha Allahdan rəhmət diləyi ilə:

    Rafiq ODAY,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri.
    respublikanın Əməkdar jurnalisti

  • Kəmalə ABDULLAYEVA.”Yanındadır kardeşin Azerbaycan Türkiyem”

    13680858_648837498615211_6415302360679026976_n

    Türk Osmanlı torunu, türk Atatürk evladı
    Hep galip yazılmıştır türkün tarihe adı
    Türk kendi hayatını Allah için adadı
    Oğulların, kızların birer aslan, Türkiyem!
    Yiğitliyin dillerde olmuş destan, Türkiyem!

    Vatan deyip kükredin, saf ve salim niyyetle
    Meydanlara atıldın müthiş bir cesaretle
    Yeri göğü sallıyor çok büyük şücaetle
    Birlik olup düşmana karşı koyman, Türkiyem!
    Ödülün daim zafer, ey kahraman, Türkiyem!

    Hep düşmanı şaşırtmış görülmemiş hünerin
    Dostları imrendirir büyük yiğitliklerin
    Bizler senin can dostun, sadık velin, askerin
    Seninleyiz her zaman, bil ki her an, Türkiyem!
    Yanındadır kardeşin Azerbaycan, Türkiyem!

  • SOCAR “Azərikimya” İstehsalat Birliyinin kollektivindən başsağlığı məktubu

    SOCAR-ın “Azərikimya” İstehsalat Birliyinin kollektivin görkəmli alim, tanınmış ictimai xadim, Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının həqiqi üzvü,
    Əməkdar elm xadimi İsmayıl Əli oğlu İbrahimovun vəfatı ilə əlaqədar kədərləndiyini bildirir və mərhumun ailəsinə, yaxınlarına və əzizlərinə dərin hüznlə başsağlığı verirlər.
    Kimyaçılar əminliklə bildirirlər ki, ölkə elminin inkişafında mühüm xidmətləri olan tanınmış alim, Azərbaycanın ilk informatiki, Əməkdar elm xadimi, SSRİ Dövlət mükafatı laureatı, 200-dən artıq elmi əsərin, o cümlədən 20-dən artıq monoqrafiya, dərslik, elmi-metodiki və tarixi kitabların müəllifi olan akademık İsmayıl İbrahimovun əziz xatirəsi onu tanıyanların, respublikanını elm ictimaiyyətinin, həmçinin kimyaçıların qəlbində daim yaşayacaqdır.

    Allah rəhmət eləsin!

  • M.Nedim Tepebaşı.”KARŞI DURUŞ” (Hikaye)

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    USARE DERGİSİ 6. SAYIDA ÇIKAN HİKAYE

    Sıcak hava nefes almayı zorlaştırıyor. Âvâreler ve okullu olanlar dışında herkes işinde gücünde. Yaz tatilinde kente dönen üniversiteliler ortalıkta göze çarpsa da yakacak ve ekmek parası kazanmak için Çukurova’ya çalışmaya gidenler, mahalle nüfusunu aşağıya doğru dalgalandırıyor. Ortalık suyu çekilmiş değirmen gibi!
    Kent henüz klimanın adını bile bilmiyor. Öğle yemeği için evlerine gidenler, tez kendisini, mahallenin tek nefes alacak yeri durumundaki küçücük parka atıyor.
    Kentte su sıkıntısı had safhada, mahalleye su, gece yarısından sonra sadece birkaç saatliğine akıyor!
    Parkın orta yerine kara betondan yapılmış, estetikten yoksun havuzun fıskiyesi kireç tutmuş. Kullanıma yetmediğinden, hiçbir zaman havuzda su biriktirilemiyor.
    Kentlerini su kenarlarına kurmaya alışmış nesillerin torunları, haliyle susuz havuzun etrafına da oturmuyor! Dipte kalan sudan içebilmek için, havuzun kenarlarında nafile çırpınışlarla ve süratle gezinip duran kuşlar, çevredekilerin varlığına bile aldırış etmiyorlar. O zavallıların halini düşünen zaten yok. Karışık ve sık dikilmiş çam ağaçlarıyla çınarların, ışığı yakalamak hevesiyle göğe doğru seğirten dallarında yapraklar sararmaya başlamış, bu da kimsenin umurunda değil! Yaşananlar, çaresizlik, yokluk ve kader olarak kanıksanmış. Küçük kıyamet yaşanıyor!
    Bu parkın kapısından içeri adımını atan her kişi önce alanı tarassut ediyor, beraber oturabileceği kafa dengi kişilerin olup olmadığını araştırıyor, ona göre kendisine bir yer seçiyor. Genç adam da öyle yaptı, fakat kendi arkadaş grubundan ortalıkta henüz kimse yoktu. Biraz olgun yaştakiler, saygınlıkla bönlük arası davranışları sebebiyle yeni yetişen gençlere karşı yakın durmaktan kaçınmayı tercih ediyorlardı. Düşünceleri, giyim tarzları, sohbetleri, hatta kılık ve kıyafetleri bile bu iki yaş grubunu bariz bir şekilde birbirinden ayırıyor, aralarındaki mesafe de gitgide açılıyordu. Zaten aynı kuşaktan olmayanların bir arada oturmaları, önceki kuşağın geleneklerine göre uygun görülmüyordu. Aralarındaki bu farklılaşmadan dolayı bu iki yaş grubu, kendi ayrı dünyalarını yaşamayı tercih ediyorlardı. O da bu ayrışmadan nasibini almış birisi olarak, kendince seçtiği masaya gitti, yalnız başına oturdu.
    Genç adamı gören işletmeci, bir isteğinin olup olmadığını sordurmaya gerek bile duymadan, hemen bir çay gönderdi. Bu durumda olanların işi para kazanmak olduğu için o da öyle yapıyordu.
    Genç adam, çaydan bir yudum aldı sonra bardağı masaya bıraktı, aradan dakikalar geçtiği halde çaya bir daha elini uzatmadı.
    İşletmeci, genç adamı uzaktan takip ediyordu; çünkü yaptığı işi biliyordu.
    O, yanında getirdiği kitabı okumaya devam ediyor ama çaydan içmiyordu. İşletmecinin içine bir kurt düşmüştü! Bir süre daha dikkatlice onu gözlemledi. El koyması gereken bir iş olduğuna karar vermiş olacak ki, kabadayılığın alâmetlerinden sayılan ökçesi basık ayakkabısı ayağında, aheste yürüyüşü ile bir sağa bir sola salınarak, bardağı alma bahanesiyle bizzat kendisi genç adamın masasına kadar geldi. Geldiğini haber vermek için yapmacıktan öksürerek ses çıkardı, fakat o aldırmadı, okumasına devam ediyordu. İşletmeci, masanın üzerinde duran çay dolu bardağa elini uzatırken, harfleri çiğnercesine genzinden çıkardığı kabadayı bir ses tonuyla: ”Çayı içmemişsin !” dedi.
    Çayın içilmemesi işletmeci açısından bir sorundu, ne de olsa adam işletmecilik yapıyordu. İşin mahiyetini bizzat öğrenmeliydi! Biliyordu, genç adamın arkadaş çevresi genişti, mahallenin gençleri onu ve davranışlarını önemsiyorlardı, aslında kendisi de önemsiyordu, zaten bu yüzden bardağı almak için bizzat gelmişti.
    Genç adam başını kaldırmadan sakin ve yumuşak bir ses tonuyla: ”Çay bayatmış!” dedi. Kabadayı dünyasında bu söz, bir işletmeciye söylenebilecek en ağır sözlerden biriydi, üstelik bu söz, racona da onun yaşına da uygun değildi.
    İşletmeci umursanmadığının farkındaydı ama karşıdaki de müşteri idi, ancak tepki vermezse de olmazdı, kazara bir gören olsa karizma çizilmiş olurdu! Sesli olarak derin bir nefes aldı ve aynı şiddette nefesini geri verdi, öfkesini içine hapsetmeye çalıştığı belli oluyordu. O, başını kaldırıp kedisine bakmadığı halde kaşlarını eğdirip dudak bükmek suretiyle tepki verdi. Böyle bir caka satılmalıydı, o görmese de başkaları görebilirdi.
    Genç adamı kendisi de özgüveni ile tanıyor, hatta saygı duyuyordu. O da bu yüzden bu hareketini tınmamış olabilirdi. Kabadayı dünyası her işi tadında bırakmayı bilirdi! O da öyle yaptı. Çay dolu bardağı aldı, efelenişli yürüyüş tarzını hiç bozmadan çay ocağına doğru yürüdü.
    Bütün bunları kendi kendine yapıyordu, yaptıklarını çevreden kimse görmüyordu. Fakat o, herkes kendisini izliyor gibi davranıyordu! Ne de olsa bu işlerin içerisinden gelen bir alaylıydı!
    Biraz sonra işletmeci bizzat, çay dolu bardak elinde, o meşhur sağa sola yamularak yürüyüş edasıyla geldi ve hiç terk etmediği üslubuyla, kelimelerin üstüne basarak: ”Tamam, öğrendim ki deminki çay bayatmış, çocuklar hata yapmış, şimdi sana iyi bir çay getirdim!” dedi. Genç adam ses çıkarmadı. O, çay dolu bardağı masaya bırakıp çay ocağına doğru yürüdü. Aheste adımlarla uzaklaşırken arkasına dönüp bakmıyor, belki de bakmamak için kendini tutuyordu ama göz ucuyla takip etmeye çalıştığı belli oluyordu.
    O uzaklaştıktan sonra genç adam çaydan bir yudum aldı, sonra bardağı masaya bıraktı, kalanını yine içmedi.
    Kulübenin önünde, elleri arkada, kısa adımlarla dolaşmaya başlayan işletmeci, etrafa belli etmeden, uzaktan onu takip ediyordu. Bir müddet bekledi, belli ki sabırsızlanmıştı, davranışları huysuzlandığını açığa vuruyordu. Bir taraftan geziniyor, bir taraftan da başını sağa sola çevirerek kızgınlık gösterisi hareketler yapıyordu. Daha fazla dayanamadı, garsona genci işaret ederek bir şeyler söyledi. Onların bu hareketi genç adamın gözüne takıldı, o da göz ucuyla onları takibe başladı, kısa bir takipten sonra vazgeçti, işi seyrine bıraktı.
    Çok geçmedi, bu sefer genç adamın masasına garson geldi. Belli ki o da patronuna öykünüyordu, kelimelerin üstüne çökerek; ”Çayı içmemişsin ahbap!” dedi. Genç adam kitaptan gözünü ayırmadan: ”Sonraki çay öncekinin devamı, biraz daha fazla dem çekilmişi!” dedi. Garson yüzünü ekşiterek başını birkaç kez hızlıca salladı. Cümle ona biraz karışık gelmişti, sağ işaret parmağının ucunu bastırdığı başını sağa sola sallayarak tekrar ettikten sonra cümleyi çözdü. Sesini çıkarmadı, yaptıkları işi o da biliyordu. Onlar, sadece alacakları parayı bilirlerdi, galiba bugün durum farklıydı!
    O sırada Abdullah öğretmen parka girdi, etrafa hiç bakmadan, su şırıltısından yoksun havuza doğru yürüdü. Sadece havuzun etrafını trotuar gibi çevreleyen tek sıra oturumluk yer beton, diğer yerler topraktı. Toz, topraktan korunmak isteyenler daha çok burayı tercih ediyorlardı. O da orayı tercih etmişti, engin iskemlelerden birini kendisine doğru çekti, oturur oturmaz genç adamla göz göze geldi, her ikisi de başlarını eğerek önce selamlaştılar. Sonra öğretmen, el işaretiyle onu yanına buyur etti.
    O da engin iskemlelerden bir tane alarak karşısına oturdu.
    Kuşların her kovukta bulduğu, birkaç damlacıktan ibaret suyu değerlendirmelerini dalgın bir şekilde süzdükten sonra: ”Suyunuz çekiliverse, söyleyin bakalım, size kim bir akarsu getirebilir?” beyanını hatırlayan bile yok dedi demesine de garsonun bir hareketiyle söz orada kesiliverdi.
    İşletmenin, belirli aralıklarla çay dağıtma adetleri vardı. Kışın kapalı olan çay ocağı, baharda açılmasına rağmen sadece yaz aylarında iş yapılabiliyordu. Tam da bu mevsim iş zamanı idi. Onların hasadı da bu aylarda oluyordu. Garson, az önce çay dağıtma faslına başlamıştı. Parkın etrafına serpilerek oturanlara çay vermek için hızlı adımlarla masaları bir, bir dolaşmıştı. Çaydan kimisi alıyor, kimisi almıyordu. Parkta bulunanların çoğu ya öğrenci ya da zar zor geçinen, iş yapmaktan takati kesilmiş adamlardı. Her çay dağıtıldığında çay içmeye kiminin kesesi, kiminin de ne kesesi, ne de sağlığı elvermezdi. Bu yüzden garson, bir tepsi dolusu çayı bitirememişti. Hızlı adımlarla geldiği havuz başında, ani firen yapan arabalar gibi topuklarını yere sürterek durdu, çark edip geldiği hızla gitti. Ayakları yalındı. Genellikle öyle dolaşırdı, onun bu halinden hoşlanmayanlar olsa da o kendince böyle bir stil tutturmuştu.
    Anlayamadıkları duruma, tepside iki çayla tekrar gelen garson; ”Demin çaylar soğumuştu, onun için size sıcak çay getirdim.” sözüyle açıklık getirdi.
    Daha çok, okumuş ve okullu olanlar içerisinden itiraz edenler olmasına rağmen bu parkta çaylar genellikle tabaksız getiriliyordu. Çaylar tabaklarda verildiğinde ise bu kişiler, kahveci tabağı denilen kırmızı çizgili tabakların yivlerinde oluşan kararmadan dolayı tabakların temiz olmadığından yakınıyorlardı. Çoğunluk ise, başkaları tarafından, kendileri için uygun görüldüğü şekilde yaşamaya alıştırılmışlardı, parası ile de olsa verilen her hizmeti onlar bir nimet biliyorlardı!
    Garson, devamlı müşterilerinin, çayı kaç şekerle içtiğini biliyor ve ona göre çaylara şekeri kendisi atıyordu. Şayet tanımadığı kişiler olursa: ”Kaç şeker?” diye soruyor, şekerleri çıplak parmakları ile tutarak yine kendisi atıyordu. Garsonu bir türlü maşa kullanmaya kimse alıştıramamıştı. Genç adam, garsonun atmasına rıza göstermediği için şekerleri her zaman kendi eliyle atıyordu. Garson, şekeri atılmış çayı onun almadığını bildiği halde sesini kalınlaştırarak ve hızlı bir şekilde: ”Kaç şeker?” dedi. Genç adam yandan bir bakış yaptı, tepki vermek üzereyken dudakları hareketsiz kaldı, sözünü yuttu. Sonra kaşları ile şaşkınlığını sergiledi; belli ki gördüğüne inanamamıştı.
    Garsonun elinde, maşa ile tuttuğu çay dolu bir bardak vardı! Bardağı yavaşça sehpanın üzerine bıraktı, sonra da maşa ile şeker attı. Öğretmen de genç adam da bu gelişmeye çok şaşırmışlardı. Garsondan cevap gecikmedi; parmağı ile genç adamı göstererek: ”Bugün, bu adam için maşa aldım. Bundan böyle bunun bardağını da maşa ile tutacağım, elimizin dediğini yemez, içmez bu, bizim elimizde ne varsa!” dedi. Ayağına ayakkabısını da giymişti, keyfi yerindeydi.
    Genç adam: ” Düzeltmek için yanlışlara karşı durmak gerekir!” dedi. Öğretmen: ”Yoksa doğrular hayatta yer edinemez.” diyerek gencin sözünü onayladı.
    Garson gözlerini hızlı bir şekilde iki yana hareket ettirdikten sonra onlara baktı; ”Pek bir şey anlamadım ama!” diyerek boynunu büktü. Dönüp giderken hızla tekrar onlara dönerek: ”Tamam şimdi çözdüm.” demesiyle ”Benimle dünyayı düzeltirsiniz, ne yaparım!” demesi bir oldu. Sonra da: ”Ben garibanım ya, ancak bana ve benim gibilere gücünüz yeter!” dedi. Garson hızını alamamıştı, genç adama döndü, sağ elinin işaret parmağıyla parkın hemen karşısındaki okulun sur gibi yüksek duvarını göstererek: ”Senin karşı duruşlar da biraz fazla dik arkadaş, tıpkı şu okulun duvarı gibi !” dedi ve kahkahayı bastı. Espri onların da hoşuna gitmişti, kahkaha sesleri parkın her tarafından duyuldu, herkes merakla sesin geldiği yöne baktı.
    Garsonun bu denli pervasızlığına işletmecinin rıza göstermediği zilin sesinden anlaşılıyordu. Bu tür yerlerde hep olduğu gibi burada da garson çağırılırken zile basılıyordu.
    Çay ocağı, parkın hemen giriş kapısının solunda, bir çınar ağacının himayesinde, küçücük bir kulübeden ibaretti. Herhalde giriş çıkışları daha rahat kontrol etmek için böyle bir yer seçilmişti, özellikle de gidenlerden para tahsil etmenin en iyi yolunun bu olduğu düşünülmüş olabilirdi.
    İşletmeci, kentte su sıkıntısı olmasına aldırmıyor, plastik bidonlara önceden doldurduğu su ile kulübenin etrafını belirli aralıklarla yavaşça sularken çınar ağacını da ihmal etmiyordu. Bunu öncelikle kendisi için yapıyordu; hem tozdan korunuyor, hem de kısmen de olsa serinlik oluyordu.
    Bazı avare kişiler de bu yüzden çay ocağının hemen yan tarafında oturmayı tercih ediyorlardı. Bunların içinde öyle birisi vardı ki; yapıştırırcasına ağacın gövdesine sırtını yaslıyor, yaz kış, üzerinden hiç çıkarmadığı avcı yeleğinin hırpalanmasına aldırış bile etmiyordu. Engin iskemlede bacak, bacak üstüne atarak sabitlenmiş gibi hemen her gün, aynı yerde, aynı şekilde oturuyordu. Okuma yazması yoktu ama oturduğu yerden, giren çıkanların çetelesini verebilirdi. Her türlü fesada açık bakış ve davranışlarından dolayı mahallede herkes, onun şerrinden uzak durmaya gayret ediyordu. Kimileri de onun bu fesat halinden dolayı biraz da “eyvallah “ ediyordu, işletmeci de bunlardan biriydi, onun için, müşteriden akacak paralar kadar hakkında menfi söz söylenmemesi de önemliydi.
    Garson, çay ocağının önüne vardığında adam, tespihini takla attırıp şakırdattıktan sonra bıyık altından keh, keh gülerek “Ne oldu?” der gibi mânâlı bir şekilde ona baktı. Genç adam, daha fazla şımartmamak için gözlerini adamın üzerinden hemen çekiverdi. Onları kendi halleriyle baş başa bıraktı.
    Her tarafta fikri akımların hız kazandığı günler yaşanıyordu. Burada da masaların, sehpaların üzerine, kimler tarafından yazıldığı belli olmayan, bir kısım atasözleri ve vecizeler, bazen de siyasi içerikli cümlelerle çevreye mesajlar verilmiş olunuyordu.
    Öğretmenle genç adam, önlerindeki sehpanın üzerine, yeni yazıldığı belli olan bir sözün kritiğini yapıyorlardı. Öğretmen: ”Kültür, işte buralara indi, yaşanması gerekenler, sadece laf olsun diye alelâde yerlere yazılmaya, kitap okunmayınca da birilerinin eli ile kişiler işte böyle yönlendirilmeye çalışılıyor.” dedi.
    Genç adam, öğretmenin sözlerini başını sallayarak onayladı, sonra da; ” Kişi, siyasi düşüncesini, başta kendisi yaşamak yerine, başkalarını muhatap alarak, rasgele yerlere yazdıkları fikirlerini tartışmaya açınca, toplumda kargaşa yaşanıyor, yükselen seslerden de haliyle herkes rahatsız oluyor! İnsanlar: ’Niçin yapmayacaklarınızı söylüyorsunuz?’ ikazını ya düşünmüyorlar, ya da haberleri dahi yok!” diyerek, bu şekilde siyasi söylemlerin sağa sola yazılmasını uygun bulmadığını belirtti.
    Tam da bu sırada yanlarından geçmekte olan birisi selam verdi. O da diğer öğrenciler gibi tatile gelmişti. Birbirlerine hâl hatır sorduktan hemen sonra, arkadaşı genç adamı, daha önce bir yerde sarf ettiği: ”Duvarlara yazı yazarak tebliğ yaptığını zannedenler bilmelidirler ki, bu marifet değildir. Etrafa saygılı olmak gerekir, çevreyi kirletmeye, estetiği bozmaya kimsenin hakkı yoktur.” cümlelerine göndermede bulanarak, alaylı bir şekilde kınadı ve: ”Yoksa birilerinden mi korkuyorsun?” dedi.
    Genç adam bu söze çok sert tepki verdi. ”Düşünce ve inançlar yaşandıkları zaman itibar görmüş olurlar. Hele inançlar, yaşanmak içindirler. Duvarlara yazılıp da yaşanmayan inançlar, birileri tarafından sadece kullanılmış olur. O en mukaddes kelimenin üstüne abdestbozan sarhoşun yaptığı hareketten, o yazıyı oraya yazanın yaptığı iş daha ehven ve daha eşeddir. Sarhoş bir hata yapıyorsa ötekisi iki hata yapıyor, hem yazıda geçen ulvî kelimeye hakarete, hem de sarhoşun hakaretine sebep oluyor demektir. Uğrunda canlar verilen o ulvî kelimenin başına bir p harfi ilave edenin pislik hareketi kadar, onu oraya yazıp bu işlere sebep olanların hareketi de en az o şiddette bir pislik harekettir. ’Başkalarının taptıklarına sövmeyin. Sonra onlar da cahillik ederek Allah’a söverler!’ uyarısını, herkesten daha iyi bilmesi gerekenler, nasıl böyle bir gaflete düşebilirler? Eğer farkında olunarak bunlar yapılıyorsa, yazıklar olsun hepsine!” dedi.
    Öğretmen, genç adamın hiddetini sakinleştirmeye çalıyordu, fakat o bir kere hiddetlenmişti. Tartışmayı başlatan adam gayet pişkin bir vaziyette: ”Tamam kardeşim kızma, sen Ebubekir hilminde ol, ben Ömer gazabında!” diyerek yeni bir tartışmanın kapısını aralamıştı ki; çay ocağı tarafından bir feryat sesi duyuldu.
    Bu gelen ses mahallenin meczubunun sesiydi. Ne dediği, arada geçen konuşmalardan dolayı anlaşılamamıştı. Genç adam ve öğretmen önce ilgilenmediler. Park işletmecisi ve çalışanlarının, meczubu parka girdirmek istemediklerini biliyorlardı. Ne zaman o, parka gelse, patron ya da çalışanlar, bir iki sözle onu oradan uzaklaştırırlardı. Yine öyle olacak zannetmişlerdi. Fakat kısa bir süre sonra meczubun yürekleri dağlayan: ”Öldüm anam!” feryadı duyuldu. Yumurta topuklu ayakkabısı ayağında olan garson, meczubu yere yatırmış, ayakkabısının topuğu ile ağzının üstüne, üstüne darbeler indiriyordu. Zavallının ağzından kan adeta fışkırıyordu.
    Sırtını çınar ağacına yaslayıp oturan adam ve etrafındakiler, horozcu kahvesinde, horozları kapıştırıp seyretmekten zevk alan acizler gibi, dayak faslını kahkahalarla seyrediyorlardı. Üstelik garsonun tarafını tutan sözler de söyleyip kavgayı kızıştırmaya çalışıyorlardı. Garson dayak atmaya kendisini iyice konsantre etmiş görünüyordu. Meczup feryat ettikçe garson daha bir iştahlı vuruyordu.
    Hışımla yere saplanan bir yıldırım gibi yerinden fırlayan öğretmen, arenaya dönmüş yere bir solukta ulaştı. Onlara yetiştiğinde, meczup çok yara almış ve hırpalanmıştı.
    Öğretmen, garsonun sağ elini kavradığı gibi savurmaya başladı, kollarında acı bir güç oluşmuştu. Garsonu o hızla iki tur çevirdi, sonra da savurarak fırlattı.
    Âvâreler bu sefer de garsonun haline gülüyorlardı. Adamlar arena seyircileri gibiydi! Garson yere çakılınca aynı şiddette kahkahalar atanların sesi, öğretmenin: ”Yahu sizler insan mısınız?” sözüyle kesiliverdi.
    Hiç kimseden çıt ses çıkmıyor, yerde yatan garson, ayağa kalkmaya bile cesaret edemiyordu, gelebilecek tepkiyi beklerken korkulu gözlerle öğretmene sadece bakıyordu!

  • M. Nedim Tepebaşı.”KARDEŞ OLMAK”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    USARE DERGİSİ 7. SAYISINDAN

    Bu toplumun en fazla duyduğu sözlerden birsi; “Kardeş olunuz!” değil mi? Toplum olarak başımız dara geldiğinde, bir de konu bulunamadığında veya geçiştirme zamanlarında en çok da camilerde konuşulur kardeşlik, sanki çok düzgün bir cümle kurulmuş gibi; “Her zamankinden daha fazla ihtiyacımız olduğu” ifade edilerek!
    Kültürümüzü ve toplum hayatımızı ilgilendiren konular, eğitici bir şekilde her zaman gündem konusu olabilir, olmalıdır da. Buna bir sözüm yok, olamaz da ama bir toplum için çok ciddi değeri olan bu ve benzer konuların, birileri tarafından sürekli istismar ediliyor olması veya yasak savma kabilinden konuşulması insanları rahatsız eder diyeceğim ama rahatsızlık duyulduğuna pek rastlamadım açıkçası. Başkası adına değil de kendi adıma konuşayım o zaman; beni rahatsız ediyor!
    Bizim gibi toplumların sosyal yapısını güçlendiren etkenlerden olması bakımından hayatî önem taşıyan kardeşlik ve benzeri konuların, uzun görünmek için hep üzerine basıldığını düşünüyorum, bu yüzden de bu tür konuşmalarla güçlendirileceği zannedilen toplumsal yapı, iyimser bakarsak belki gerilemiyor ama güçlenmiyor da, değerlerin üzerine basmakla boy uzamıyor işte!
    Sosyal yapılanmada hayatî önem taşıyan konuların, gereken titizlik ve duyarlılıkta anlatılmadığını düşünüyorum. Bu sözüme alınganlık gösterenlerin olacağını tahmin edebiliyorum, o zaman ben de; “Şayet anlatılıyorsa etkisi neden görülmüyor?” derim.
    Bir konuyu anlatan kişinin, öncelikle söze nereden ve nasıl başlayacağını bilmesi kadar dinleyenlerin dikkatini çekmeyi başarması da elbette ki gerekecektir. Böyle olmadığında maksat hâsıl olmayacaktır hâliyle. Mesela çok önemli bir ayrıntı olduğu halde kardeş olunmasını isteyen makamdan yeterince ve hakkıyla söz edilmemesi, dinleyenlerde gereken etkiyi gösteremiyor bana göre! Bu, büyük bir eksikliktir ve kayıptır! Konunun önemi bakımından işe buradan başlanılmalı derim şahsen. Muhabbet, hatta aşırı sevgi duyulan bir kısım insanların sözleri, kulaklarda ve söylemlerde dalga dalga dolaştırılırken, Allah ve Peygamberinden gelen çağırıya karşı orta yerde durduğu halde görülemeyen kapalılık pek de masum olmasa gerek!
    Kardeşlik konusu sıkça gündeme getirilmesine rağmen nasıl kardeş olunacağına dair kapsamlı bir açıklama yapılmamasını da bir eksiklik olarak görmüşümdür hep. Belki duyanlar olabilir ama ben bu konuda ayrıntılı bir açıklama duymadım. Toplum olarak bizim işlerimizin neden böyle olduğuna verilecek bir cevabın olduğunu da zannetmiyorum.
    “(Resûlüm!) Sana vahyedilen Kitab’ı oku ve namazı kıl.” (Ankebut 29/45) ayeti nasıl dînî bir emirse, “Mü’minler ancak kardeştirler.” (Hucurat 49/10) buyrularak, başka bir seçenek bırakmayıp diğer oluşumlara kapıları kapatan ayet ya da “…Ey Allah’ın kulları! Kardeş olunuz!” (Müslim-Birr) hadis-i şerifinde belirtilen edinim de bir tavsiye değil dînî bir emirdir anladığıma göre. Bu iş, neden bir tavsiye gibi yani yapılsa da olur, yapılmasa da olur şeklinde anlaşılıyor o zaman? Bu anlayışta bir eksiklik ya da yanlışlık var diyorum bu yüzden!
    Bu edinimle insanlardan, özellikle de Müslümanlardan enerjilerini, herkesin huzur ve refahına katkıda bulunacak şekilde kullanmaları istenmiyor mu?
    Hani bazıları tarafından; “Büyük düşün!” deniliyor ya, bu kardeş olma işi de öyle bir şey olmalıdır işte. Bütün insanlığın huzur ve mutluluğu, güvende olmaları esas alınmaktadır bu yöntemle. Muarızlar, hangi noktaya ya da hangi noktadan saldıracaklarını iyi bilirler ya, işte bu yüzden kardeşlik sömürgecilerin hedefi olmuştur gizliden gizliye.
    Evrensel boyutta düşünülmeyen bir oluşum kardeşlik değildir. İnsanlığın huzur ve selameti çatışmasız bir hayata bağlıdır, bu da evrensel boyutu olan kardeşlikle mümkündür ancak. Doğru anlatılamadığı için konu insanlar tarafından anlaşılamıyor zaten. Kardeşliğin gerekliliğini ve önemini anlamak için daha ne kadar savaşlar olmalıdır ki? İnsanlık âleminin huzur ve selameti, çatışmasız bir hayata bağlıdır, buna akıl sahibi hiçbir kimsenin itirazı olamaz. Dünyanın dört bir tarafında yaşayan Müslümanların ya da tüm insanların kardeş olduklarını bir düşünelim, elinden gelse kimse ölüp gitmek ister mi böyle bir dünyadan! Böyle olmadığına göre işin özü demek ki anlatılamıyor!
    Kendi öz kardeşlerinin kardeşlik hakkını yerine getirmeyenler/getiremeyenler, nesep yönünden yani ana-babaları ya da bunlardan biri aynı olma bakımından kardeş olmayan kişiler, nasıl kardeş olacaklar peki? Keskin bir virajdan ana artere girilmesi tam da burası olsa gerek!
    Peki, o zaman kardeşlik nasıl ifade edilmelidir ya da nasıl anlaşılmalı ve nasıl yaşanmalıdır?
    Peygamber Efendimizin; “Kardeşlerimi görmeyi ne kadar da arzulardım.” buyurmaları karşısında sahabenin; “Senin kardeşlerin biz değil miyiz?” diye sormaları, buna karşılık da: “Sizler benim arkadaşlarımsınız. Benim kardeşlerim henüz dünyaya gelmediler. Onlar, beni görmeden bana inanırlar!” ifadeleri, kardeş edinimi konusuna çok önemli bir boyut kazandırmıştır. Buradan, kardeşliğin arkadaşlıktan bir kademe daha ileri bir makam veya edinim olduğunu anlamaktayız. Ayrıca Peygamber Efendimizin, kendisi üzerinden devam ettirdiği espride, somut olarak kendisini görmedikleri halde tereddütsüz kabullenenlerin gösterdikleri özveriye bir göndermede bulunması da kardeş olmanın ayrı bir boyutunu işaret etmektedir.
    Arkadaşlıkla kardeşliğin arasındaki en önemli farklılık da bu olsa gerek; arkadaşlık kişi ile sınırlı iken kardeşlik, evrensel boyutta bütün insanları ya da bütün mü’minleri kapsamaktadır, üstelik birbirlerini tanımalarına da gerek yoktur.
    Sorumluluk bakımından anne ve babadan sonra iyilik yapılacak ilk kişi kardeş olduğuna göre, söz konusu edinimin, toplumda huzur ve sükûnun sağlanması bakımından mükemmel bir çözüm olduğunu görmeye engel olan nedir o zaman?
    Kardeş olmak, kişinin kendisini aşaması, kardeş olduğu kişiyi kendisine tercihe hazır olması, gerektiğinde ise tercihini kardeş edindiği kişi lehine kullanması ve onu önde tutması veya en alt çizgide bir tarifle; kardeş edindiği kişi, kendisine karşı aynı duyarlılığı göstermese bile onu kendisi bilmesidir.
    Kardeş edinilen kişinin, kendisini kardeş edinen kişiyi aynı sorumlulukta kardeş bilmesi ise kendi bileceği bir iştir. Yani kardeş olmak, karşılıklı getirisi olan bir edinim değildir. Dinde istenilen kardeşlik budur anladığım kadarıyla. Çoklarımızın bildiği gibi geçmişten günümüze bu anlayışı içselleştiren sayısız örnekler vardır, verilebilir de, ancak konuya örnekler getirmek yerine, kişinin kendisi örnek olabilmelidir derim şahsen.
    Kardeş olmak, karşıdaki kişinin özel hayatı dışında, onun hayatının her alanı ile alakadar olmaktır ya da böyle davranmak üzere sorumluluk almaktır. Ya da şöyle diyelim; kardeşlik, kardeş edindiği kişiyi zimmetlenmektir, başka bir deyişle kardeş edindiği kişiyi her bakımdan zimmetine almaktır.
    Hadis-i şeriflerdeki tarifler ise kardeşliğin detaylarını ayrı ayrı saymaktadır. Kardeş edindiği kişiye zulmetmemek, onu zalim/e/lere, düşmana teslim etmemek, onun ihtiyacını gidermek, sıkıntısından kurtarmak, varsa kusurunu örtmek, aleyhinde konuşulan veya kurgularda bulunulan bir ortamda onu müdafaa etmek, onu küçük düşürecek her türlü davranış ve sözden uzak durmak, bunlardan bazıları belki de en önemlilerinden bazılarıdır. Ayrıca hadis-i şerifte; bulunduğu mecliste, din kardeşinin aleyhinde konuşulurken ona yardım etmeye ve onu müdafaa etmeye gücü yeterken, bu yardımda bulunmayan kimseyi Allah Teâlâ’nın dünya ve ahirette zelil edeceğinin haber verilmesi işe daha farklı bir boyut kazandırmaktadır.
    Evrensel olan kardeşliğin yerele hatta çevreye indirgenmesi, bu edinim ve oluşumun ölüm fermanıdır. Bu durumda bunu yok etmeye çalışan, yok eden kim olursa olsun yukarıdaki tariflere göre suçludur. Bu suç, evrenselden öte âlemleri ilgilendiren, âlemleri hedef alan bir suçtur. İçinde bulunduğumuz zaman içerisinde büyük bir çoğunluk sakın bu suçu işliyor olmasın!
    Müslüman toplumlar kardeşlikten uzak kalmakla ölümlerine veya yatalak durumlarına kesilen fermanı onaylamış olmaktadırlar demek inşallah suç değildir.

  • İlhə Bayanduru doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (18 iyul 1970-ci il)

    13427874_631526816995200_4195087793502753930_n

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin Başkanını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə uğurlar diləyir! Dodaqlarınzdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olması diləyir.

    Mətbuat xidməti

    ELLƏRƏ SƏS SALMIŞAM

    Gözlərimdə donub qalan göz yaşının acısını,
    Sinəmdəki çalın-çarpaz sitəmlərin sırasını,
    Yağıların vurduqları xəyanətin yarasını,
    Yana-yana yaşamışam, dönə-dönə dadmışam.

    Çin səddindəydi sərhəddim, harda gəldim dayandım?
    Kərkükdən keçən karvanım yolda qaldı, boylandım…
    Ərbil, Mosul yaralarım qövr eylədi, sızladım,
    Əda, fitnə alovunda alışmışam, donmuşam.

    Çaldırandan ötən çapar məni gördü, dayandı,
    Savalandan keçən Qatar mənə sarı boylandı.
    Təbriz sıxdı göz yaşını, dərdim ona ayandı,
    Tüstü tutdu gözlərimi, öz odumda yanmışam.

    Parça-parça bölünərək, özgələrə pay oldum,
    Bəxti dönük, qəlbi sınıq bəxtsizlərə tay oldum.
    Kamanından vaxtsız çıxan uğursuz bir yay oldum,
    Oba köçdü, karvan getdi, səhralarda qalmışam.

    Gücüm çatmadı gücünə, yadlar verdi fərmanı,
    Təkləndim, susdum, dayandım, tapammadım dərmanı.
    Boynumu büküb boylandım, od bürüdü hər yanı,
    Ümidlərə qapanmışam, ümmanlarda batmışam.

    Dərbəndimi dərd bəndlədi, ayrı düşdü elimdən,
    Borçalını ayrı tutdu Nadir hirsdən-hikkədən.
    İrəvana köç eylədi haylar Rumdan, Kilikdən,
    Əldən getdi türk elləri, baxa-baxa qalmışam.

    Bu gedişlə qələbəni əldə etmək çətindir,
    Dur ayağa ey türk oğlu, dəmir atını dindir!
    Ana torpaq söyləyir ki, mənim oğlum mətindir,
    Ardın sürə gələsiyəm, xəbərini almışam.

    Nə vaxtdandır İlahəni gözü yolda qoymusuz,
    Qara quzu kababından, buz bulaqdan doymusuz?
    Azmı olub yağıların gözlərini oymusuz….
    Qisas-qisas söyləyib, ələ silah almışam,
    Haydı igid ərənlərim, ellərə səs salmışam!
    Haydı igid ərənlərim, ellərə səs salmışam!

    Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?

    Senden ayrılalı günler il oldu,.
    Hesret yağışları qelbime doldu.
    Qara saçlarımı külekler yoldu,
    Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?

    Mənə gel-gel dedin, özünse getdin,
    Zülmete, dumana, qarışdın, itdin.
    Yene xeyallardan mene əl etdin,
    Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?

    Resmini hesretle basdım bağrıma,
    Melhem idi qasnaq tutmuş yarama.
    Bar vermedi, becerdiyim barama
    Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?

    Deryada tufana qerq oldu gemim,
    Ondan sonra coşdu, çağladı qemim.
    Ağılar söyledi, tutuldu dilim,
    Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?

    Yaralı könlüme qem gülü ekdin,
    Haçan çiçekleyer? Gözümü dikdim,
    Derdi-derd üstünden yükledin, çekdim,
    Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?

  • Harika UFUK.Muhteşem şiirler

    huh

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    Esareti özgürlüğe çeviren,
    istiklâle giden yoldur Atatürk.
    Düşmanları bir hamlede deviren,
    Yurda kanat geren koldur Atatürk.

    Yirminci yüz yıla damgayı vuran,
    Yenilikler yapan, devrimler kuran,
    Milletin başında taç olup duran,
    Çiçeklenmiş, yeşil daldır Atatürk.

    Dünya tarihinde çığırlar açan,
    Yalandan, riyadan, boş sözden kaçan,
    Yurdumuza bolluk bereket saçan,
    Vatan bahçesinde güldür Atatürk.

    İlkeleri milletimin rehberi,
    Şanlı cumhuriyet onun eseri,
    Gösterdiği hedef daim ileri,
    Çağdaşlığa akan seldir Atatürk.

    Gönlümüzün, gözümüzün ışığı,
    Vatansever, milletinin âşığı,
    İlim, irfan, hürriyetin beşiği,
    Sevgiyle uzanan eldir Atatürk.

    Fikri ile gündüz olur geceler,
    Söylev’inde anlam bulur heceler,
    Aşkla çarpan yürek onu heceler,
    Öz Türkçe konuşan dildir Atatürk.

    Harika ülkeni, mazini tanı,
    Türk çocuğu iyi öğren Atanı,
    Utkular yaşamın mutluluk anı,
    Hayata tat katan baldır Atatürk.

    Adana.2010
    NOT: Bu şiir 09.09.2014 Tarihinde Edebiyat Defteri Sitesinde “Uğur Böceği” ile ödüllendirildi.