Blog

  • Elnurə AĞAZADƏ.Mənsur şeir

    MƏHBUS QADIN

    Barmaqliqlar arasinda məhbus ömrü yaşar qadin…məhbus qadin.hər gün eyni həsrət ilə zindan pəncərəsinə düşən zəif günəş şüasina baxar qadin.məhbus qadin.
    Bir zamanlar keçərdi o billur ayna qarşisina…
    Indisə haradansa əlinə keçmişdi siniq ayna parçasi.yenə eyni həvəslə özünə baxmaq istər qadin..nəsə fikrindən keçirsə…kənar edir o aynani…kimin üçün?…bəzənir axi o kimin üçün? Pəncərə daş divarlar üğünmü…ya da onun kimi eyni dərdli məhbus qadinlar üçünmü?…
    Bir zamanlar bəzənərdi yari üçün cani üçün.o yar indi bir başqa yar qoynundadir…məhbus qadin.
    Daş divarlar arasinda gətirmişdi o körpəsin dünyaya.körpəsin oyuncaği məhbus qadinin dəmir çarpayi başliqlari…məhbus qadin…ömürlük həbsə möhtac qadin…gənc bir gəlin idi…qari oldu daş məhbəsdə…ayirdilar onu zorla övladindan.bala dərdi…məhbəs dərdi…məhbus qadin.dərd belini bükən qadin.
    Namuslu bir qadin olmaq arzusuyla ehtirasa zərbə vuran qadin…adi qar üstünə qara palçiq ləkəsi tək iz qoyan qadin.
    Balincinin altinda büküb saxlar o ərinin rəsmini…sadiq bir qadin kimi.
    Xəyanət etməməkçin bir ehtiras çirkabina düşməməkçin öldürmüşdü bir kişini.qatil olub namus üctə.sadə qadin…əri yatir ismətsizlər qoynunda.məhbus qadin.
    Quru çörək möhtacidir indi qadin.bahar gələr…agaclar tumurcuq bağlar…dağlar bənövşəyə bürünər…boynu bükük bənövşəyə…qizilgül bağlarda bülbül nəğməsiylə nazlanar…məhbus qadin…bir zamanlar yari ilə bağlardi dağ döşündə o bənövşə..çağirardi yari onu boynu bükük bənövşə…doğum günü qizilgül olardi hədiyyəsi.
    Indi xəbərsizdi…baharin gəlişindən…məhbus qadin…yaziq qadin..kimdir o?günəş şüasina həsrətdir o…hələ diri,lakin çoxdan ölüdür o…məhbus qadin..yaziq qadin

  • Elnurə AĞAZADƏ.Mənsur şeir

    SƏNİ KİMSƏ MƏNİM QƏDƏR SEVƏ BİLMƏZ

    Sənə elə inanmışdəm ki,bir gün xəyanət edə biləcəyin hec ağlıma gələrdimi?Səni elə sevmişdim ki,bir gün nifrətə çevriləcəyini düşünərdimmi ? Sənə…Sənə elə bağlanmışdım ki,bir gün vüsalın hicran olacağını bilərdimmi? Doğurdanmı elə bilirsən əğyar mənim qədər səni… sevə bilər?…Heç kim ,heç vaxt heç zaman mənim qədər səni sevə bilməz.Məni səndən çox kimsə sevə bilər.Amma mənim qədər səni kimsə sevə bilməz.Bilirsənmi?Mən səni anan qədər sevdim… anan qədər.Mən səni sevdiyim gündən bu günə qədər hər gün hər saatının hər dəqiqəsində adın dodaqlarımdadır.Hər yerə adını yazıram,bir ağac budağına,bir dənizin sahilinə,yatağıma,yastığıma adını yazıram.Günəşə sən deyirəm,aya sən deyirəm,ulduza sən deyirəm.Səhəri sənlə açıram,gecə olur…Gecəyə səndən danışıram,səhər olur…Gülə səni bənzədirəm,yarpağa gözlərini,çiçəyə ətrini. Xəstə oluram ağrılar ağrıtmır məni,yadıma sən düşürsən ağladırsan məni.Hər gün sənə dua edirəm…anan qədər.Bəlkədə anandan artıq.Uğurların çox olsun.Xoşbəxtlik sənlə olsun.De,bu qədər sevdimi əğyar səni? Gəncliyimi puç etdimi söylə mənə? Qara saçın ağartdımı söylə mənə? Cavan ikən qocaldımı söylə mənə? Kor etdimi səndən ötrü gözlərini söylə mənə?Səni sevdim anan kimi inan mənə.Bir az fəqli sevdim səni mən anandan.Səni anan dünyaya gətirdi.Mən səni gərdükdən sonra dünyaya gəldiyimi sandım.Anan sənə olan sevgisini sənə hiss etdirdi.Saçlarını oxşadı,gecələr yatağına yaxınlaşıb üzərini örtdü.Evə gəldiyin an çayını,yeməyini hazırladı.Evdən getdiyin zaman narahat oldu.Fəxr etdi sevincinə,göz yaşı tökdü kədərinə.Səni ananın sevgisindən xəbərdarsan,bu sevgidən bəxtiyarsan.Mən anandan bir az fərqli sevdim səni.Ananın toxundoğu saçlarına mən toxundum xəyalımda,röyalarda…Gecələr yatağına gəlib üzərini örtdüm bir ruh kimi.Xəyalımda sizin evin gəlini oldum.Evə gəldin ,çay dəmlədim…hazırladım yeməyini…bir köıgə tək izlədim evə gedib gəldiyini…Sən sevgimdən xəbərsizkən mən fəxr etdim sevincinə…uğuruna.Səni sevdim anan kimi.Bir az fərqli sevdim səni mən anandan.Mən sənsiz yaşadım.Həsrətinlə hər gün,hər saat yandım,yandım,hicranınla alovlandım.Hərr gün sənsiz ağladım…Anan sənsiz ağlamadı mənim qədər.Sənsiz yaşayıram.Sənsiz bitəcək ömür belə…İndi razısanmı? Heç kim heç zaman mənim qədər sevmədi səni,sevə bilməz.

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

    ***

    kimsə bilməz qəlb sirrimi
    könül evim dərdən oyuq
    qəhərlənəndə gülürəm
    elə bilrlər dəliyəm
    Qocalıram mən gənc ikən
    Ağardıram qara saçı
    Sızıldayır yaralarım
    Həb almadan mən təbibəm
    İşıqsızdır gündüzlərim
    Çıraqsızdır gecələrim
    Yarı yolda qaldı eşqim
    Aya həsrət mən günəşəm
    Heç bir arzuma çatmadım
    Ümüdümdən kam almadım
    Ay allah hələ ölmədim
    Diriykən ölü bəndənəm
    Dilə gəlmədi heç istəyim
    Bağda soldu çiçəklərim
    Harda qaldı ilk istəyim
    Yardan küskün bir qəribəm

    Elnurəyəm sazsız sözüm
    Haqdan gəlir hər bir dözüm
    Bu dünyanın sonu ölüm
    Haqqa üz tutb gedənəm

    GÜLƏM

    Məhəbbət bağından sən məni dərdin,
    Ətrimi duyub da tez də itirdin.
    Güllərin içində sevgi bitirdin,
    İndi mən səninçün solan bir güləm.

    Məhəbbət bağına xəzan gətirdin,
    Baharı gəlmədən boran gətirdin,
    Sən mənim ömrümə hicran gətirdin,
    Hicranın əlindən bezən bir güləm.

    Məhəbbət bağının tər qönçəsiyəm,
    Ətirli güllərin ən incəsiydim.
    Bül-bülün cəh-cəhi xoş nəğməsiydim,
    Bül-bül cəh-cəhinə həsrət bir güləm.

    Məhəbbət bağında ləçək açmamış,
    Arzusu, muradı başa çatmamış,
    Eşqin də könlümdə büsat qurmamış,
    Sənə “Vida!”-deyib ölən bir güləm…!

  • Elnurə AĞAZADƏ.Bayatılar

    BAYATILAR

    Əzizim tikanı var,
    Gül üstə tikanı var
    Hər paxılın qəlbində,
    İynə tək tikanı var

    ***

    Əzizim butası var,
    Gül üstə butası var
    Xalçanın da üstündə,
    Naxışlı butası var

    ***

    Əzizim mesajı var,
    İl k sevgi mesajı var
    Yarımın telfonunda,
    Bir yığın mesajı var

    ***
    Əzizim qara gözlər,
    Billur tək qara gözlər
    Ağlımı başdan aldı,
    Çatma qaş qara gözlər

    ***

    Mən aşiq halaya gəl,
    Toy olsun mağara gəl
    Talış qızlar yığılsın,
    Yallı desin halaya gəl

    ***

    Mən aşiq qara gözlər,
    Məndəki qara gözlər
    Aşiqdə can qoymadı,
    İşvəli qara gözlər

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

    QIZLARA NƏSİHƏT

    Bir baxışa allanıb,
    Ömrünüzə qıymayın
    Qönçə kimi budaqda ,
    Siz gül kimi solmayın
    Kiminiz ehtirasa ,
    Kiminiz şan-şöhrətə,
    Kiminiz var-dövlətə,
    Allanıb satılmayın
    İsməti para-pula,
    Qisməti əyri-yola,
    Ömürü yarı yola,
    Gətirib çatdırmayın
    Siz Leyli yadigarı,
    Siz Həcərin övladı,
    Siz Azəri övladı
    Yad ölkəyə uymayın.

    BACILARIM

    Bir aynaya baxsam əgər
    Bənzərimi görmək üçün
    Mənəbənzər bu dünyada
    Yalnız oxşar bacılarım

    Hər biri bir gözəl bəri
    Vardır anama bənzəri
    Qardaşlara can deyəni
    Gözəl göyçək bacılarım

    Könül bənzər qızılgülə
    Gülər sanki tər laləyə
    Elnurədə yasəmənə
    Birçələngdir bacılarım

    Atama ürək yandıran
    Anamın həmdərdi olan
    Mənə həmsirdaç olan
    Can parçamdır bacılarım

    Ulduzları işıq saça
    Allahımdan istəyimki
    Xoçbəxt olsun bacılarım

  • Baloğlan CƏLİL.Yeni şeir

    Sənin pəncərəndə göyərən ağac

    Bu körpə,balaca, inadkar yolun
    Kökü gözlərimin yaşını dərib.
    Döşənib ayağın altına sənin,
    Sənin pəncərəndə gəlib göyərib.

    Sənin pəncərəndə göyərən ağac,
    Hər gecə dəhşətli yuxular görür.
    Yastığın üstünə dağılmış saça,
    Yorulmuş qoluna baxıb hönkürür…

    Gecə köynəyinin yaxası açıq,
    Bəyaz göyərçinlər az qala uça.
    Sanki qəfəsindən çıxmaq istəyir,
    Qoşa qanadları gərilib azca.

    Pəncərən önündə bitən ağacın
    Hər səhər quruyur qol-budaqları.
    Həsrətin çəkməkdən çəkilib suyu,
    Dur götür baltanı qır budaqları.

  • Baloğlan CƏLİL.Yeni şeir

    YAŞAYIR

    (Böyük şairimiz M.İsmayılın yubileyində deyə bilmədiyim şeir)

    Səni unudammaz bu dağ, bu dərə,
    Çoxun çırpılsa da, azın yaşayır.
    Göylərə uçsa da, şair dostların
    Hamının sözündə izin yaşayır.

    Gözəl xatırlayır «Natəvan» səni,
    O masa, o kürsü, o tavan səni.
    Həsrətlə gözləyir yurd-yuvan səni,
    Kül örtmüş ocaqda közün yaşayır.

    Taleyi ovcunda yazılan şair,
    Sözləri yüz cürə yozulan şair.
    Vətəndə sözündən asılan şair,
    Qürbətdə ömrünü qızıl yaşayır.

    İçində boylanır bir kənd uşağı,
    Qar kimi saflıqdan var yaraşığı.
    Şükür ki, yurdunda yar yaraşığı,
    Oğuldan qeyrətli qızın yaşayır.

    Məni də bu dünya üzüb, üzdürüb,
    Hayıf o yerlərdən, hayıf, küsdürüb.
    Baloğlan adını Məmməd yazdırıb,
    Gedərəm, bilsəm ki, sözüm yaşayır.

  • Elnurə AĞAZADƏ.Məqalə

    ÇOX EVLİLYİN SƏBƏB OLDUĞU ÇƏTİNLİKLƏR

    Yazacağım bu məqalə çox evliliyin və ya qeyri-qanuni yaşayamların çox zaman törətdiyi ziyanlı nəticələrlə bağlıdır.Baxmayaraq ki,nəinki müsəlman ölkələrdə,başqa dinə mənsub ölkələrdə də ta qədimdən çoxevlilik olmuş,hal-hazırda da davam edir.Bu bəzən normal qarşılansada çox zaman tənqid hədəfi olmuşdur.Müasir zəmanəmizdə texnikanın sürətlə inkişafı telefon,internet vasitələri,xüsusi tanışlıq ünvanları artıqca çox təssüf ki,bəzi yüngül xasiyyətli qadınlar aldanaraq evli bir kişinin ov torunun qurbanına cevrilir.Mariflənmək üçün çoxlu bilik yerləri olsada qadınları aldadıcı kişi torundan qurtarmaq üçün televiziya və radio verlişlərində ,eləcə də xüsusi internet saytlarında ,məlumatlar yayımlansada bəzi qadınlar onları ayıltmaq istəyən bu məlumatlardan yan keçir.Bu hadisəni ya ehtiyacdan qurtulmaq,çətinliklərdən azad olmaq ,xoşbəxt olmaq istəyiylə bağlayırlar.Sonradan onlara dəyən zərbənin təsirindən ayıldıqda isə çox peşiman olsalarda təbii ki,sonrakı peşimançılıq fayda verməz.Belə aldanışların nəticəsi nə olur? Təbii ki,qadın ucuzlaşır,adiləşir.

    Evli kişilərin toruna çox zaman hansı qadınlar düşür?

    Yəqinki boşanmamış bir kişi başqa qadına meyil edib onu ya gizli ya aşkar bir yerdə saxlayırsa deməli o öz qadınını sevir,və ondan imtina etmək istəmir.Elə isə ikinci qadına yaxınlaşması nə səbəbdəndir?Çox-çox anlarda belə hallara səbəb qadının zahiri görünüşü və yüngül davranışı səbəb olur.Özünü ucuzlaşdıran qadın belə bir iyrənc torun qurbanı olur.Elə qadınlar varki əri və övladları olduğu halda başqasıyla qaçır.Evli bir kişi isə ya gizli yada aşkar hətta qadının yanına belə qadın gətirir.Bu da çox zaman boşanmanın bir səbəbi olaraq ailə dağılmasına gətirib çıxarır.Bir ailə qadını boşanırsa (təbii ki,yüngül qadın)əvvəlki ərindən intiqam almaq məqsədiylə ikinci,hətta üç və dördüncü evliliyə də əl atır.Belə qadınlar haqqında dahilərdən biri sitat da gətirmişdir:-Qadınlar qədər intiqam almaqdan zövq alan yoxdur-(Juvenal)

    Çox evlilik və ayrılmaların ailədəki övladlara təsiri

    Ailədəki ayrılmalar ata-ana münasibətindəki uyğunsuzluq və münasibət pozğunluğundan ən çox ailədəki övladlar əziyyət çəkir.Atanın və ya ananın ona yad olan başqa bir insana meyilliyi övladın xasiyyətində eqoistlik yaradır.Sanki o depresiyaya düşür.Cəmiyyətdən özünü ayrı hiss edir.O ata və anasına qarşı daima qəlbində bağışlanmaz hisslərlə,küskünlükə yaşayır.Belə ki,ögey valideyn ən yaxşı insan olsun belə yenə valideyn doğmalığın verə bilməz.

    Şahidi olduğum hadisə

    Mən yazdığım bu məqalə ilə bağlı çox hadisələrin şahidi olmuşam. Vəzifəli bir ata öz ailəsini atıb,başqa bir qadınla yaşayırdı.Ailəsini yalnız maddi cəhətdən təmin edirdi.Onun övladı öz yaşıdları arasında atasının onun üçün göndərdiyi bahalı geyimdə belə xəcalət çəkdiyinin şahidi olmuşam.Beləki onun yaşıdları arasında ən kasıbı atasının nəvazişindən və qayğısından danışdıqca vəzifəli şəxsin övladı kövrəlirdi.Bir ata ki,övladı yanında olmayacaq onu ancaq madii yardımla təmin edəcək o ata nəyə lazımdır? Bəzən belə ailənin uşaqları üzdə biruzə verməsələr də daxildə çox əzab çəkirlər.Ailə kiçik bir dövlətdir.Onun nə qədər məsuliyyətli olduğuna ötərəmi nəzər salınmalıdır? Bir ağır yük çəkilə bilməyəcəksə ,yarıda atılıb qaçılacaqsa nə üçün ailə qurulur? Bir ailəyə baxmağa güc çatmırsa onu yarıda buraxıb ikinci və ya üçüncü evlilyə niyə addım atılır?Məsəl var:-bir əldə iki qarpız tutmaq.Niyə günah bir odun parçasısa bir ocaq edilir? Sevib-sevgisindən Məcnun olacaq insan nə üçün başqasıyla dəyişilir?

    Ayrılan qadının çətinlikləri

    Ailədəki kişi öz ailəsini atıb başqa bir yerdə başqa qadınla yaşayırsa onun əvvəlki qadını işləmirsə əziyyəti daha çox olur.Uşaqlarının hər gün atam-hanı?və ya nə zaman gələcək sualını cavabsız qoyarkən çəkdiyi əziyyətlər,övladının istəklərinə madiyyat çatışmazlığı,qonşu uşaqların ataları evə gəldiyi zaman övladının həmin mənzərəyə boynu bükük kövrəlmiş halda baxmasını görən qadının həmin anlar çəkdiyi əzabları görmək çətindir. Çox zaman ailə yolunu ayrılmayan uzun bu yolu ikiyə bölən xəyanət olur.Çox hallarda xəyanət kişilər tərəfindən törənir.Yəqinki kişilər bu məqaləni oxuduqda məni qınayacaq.Mən bu məqaləni ancaq qadın düşkünü və ailə yükünü çəkə bilməyən o zəhmətə alışmayan kişilərə şamil edirəm.Çox zaman belə hallar imkanlı kişilər tərəfindən törənir.Pulun çoxluğundan istifadə edib başqa bir xanımla yaşamaq qərarına gəlirlər.Hətta pulunun çoxluğundan lovğalanıb:-mən nəinki bir arvad hətta onun da ala bilərəm-söyləyən kişilər də olur.Qadınlar məndən sarı ölürlər.Amma belə kişilər üçün ölən qadınlar yəqinki həmin kişi çox kasıb təbəqəli bir sənət sahib olarsa(pulunu daşdan çıxaran olarsa) bir çörəyni pulunu güclə qazanacaq olarsa ona tərəf belə baxmazlar.Belə kişilər bilmir ki,belə qadınlar onları yox onların imkanını sevir.Bir gün o imkan yox olduqda çətinlik üz verdikdə ,xəstəlik ,qocalıq çatdıqda o qadınlar onu belə tanımayacaqlar.Əsl sevgiylə sevən yalnız bir qadın yanında olacaq. Bu cümləmi kişilər unutmasınlar:-Əgər siz evli ola-ola bir qadını sevib onu almaq onunla yaşamaq istəyirsinizsə o qadın da buna razısa onda həmin qadın sizi sevən yox sizin ən böyük düşməninizdir.Biz müasir dövürdə yaşamağımıza baxmayaraq hələdə bəzi qadınlarımız mariflənməyib.Əgər bunu təhsillə bağlayırıqsa yanılırıq.Bizim nənələrimiz müharibə dövründə üzlərini küllə boyayıb küçəyə çıxarmış ki,kimsə onu bəyənməsin.Namusuna bir eyib söz deyilməsin.Bəzən bəzi verlişlərə bir qadın yanında iki-üç uşaqla çıxırki bəs məni bir evli kişi aldadıb qaçırıb.Bəs sonrada bilməmişəm ki o evlidir bir neçə uşağı da var.Bir deyən yoxdur ki biz zorakılıq dövründəmi yaşayırıq ki,səni zorla qaçırsınlar? Yaxşı birini aldatdılar bəs başqaları?Utanmadan o kişilərdən kömək istəyirlər.Vay o günə kişi kasıb adam ola.Onda belə çıxır ki,birinci qadının uşaqlarınin çörəyi alınıb bu qadının övladlarına verilməlıdir?

    Çox evliliyin kişilərə mənfi təsiri

    Çox qadın düşkünü olubda qadını üstünə qadın gətirən kişilərin özləri də çox zaman əzab çəkir.İki qadın və ya bir neçə qadın arasında qalıb onların çəkişməsi arasında boğulan kişi təbii tez ürək xəstəsi olur.Sevdiyi qadına xəyanət edib peşiman olan kişi o qadına qayıtmaq istəsədə təbii ki o qadın razı olmaz.Belə olduqda da kişi ömrünün sonuna qədər vicdan əzabı çəkir.Zyalı kişilər çox zaman bir evlilyə üstünlük verirlər.Ömürlərinin sonuna qədər də bu evlilkdən zövq alaraq yaşayırlar.Çünki var dövlət əbədi deyil.Bir gün hər şey yox olduqda mütləq bir kişi yanında bir qadın qalır.

    Kişilərimizin çoxu xarici ölkələrdə xüsusən Rusiyada çörək pulu qazanmağa gedirlər.Təbii ki,orada çoxusu rus qadını ilə qeyri rəsmi yaşayır.Nəticədə uşaq dünyaya gəlir.Mən uzağa yox tanıdığım bəzi insanlar haqda misal gətirmək istəyirəm.Rusiyada elə kişilərimiz varkı rus qadınlarından olan uşaqlarından bağça açmaq olar.Amma buradakı övladı atasının üzünü belə görməyib.Təbii ki,həmin kişi rus qadınlardan olan övladlarına da baxmayır.Amma nə olsun ki,o rus qadınıdır? Bir müsəlman kişinin ani bir ehtirasdan bir neçə övladı beləcə böyüyəcək.Məgər dində belə qanunsuz evliliyə icazəmi var? Bəzi gənclərimiz varki Avropanın bir çox ölkələrində bəzi yaşam tərzinə həsədlə baxırlar.Məndə bir gəncəm.Heç bir xarici ölkədə olmamışam.Amma bilirəm ki,bütün ölkələrin həsəd aparacağı gözəl ailə birliyi yalnız bizim ölkədədir.İki insan bir-birini sevərək ağsaqqal razılığı ilə ailə qurur.Nəticədə övladları olur.Onları böyüdürlər ev-eşik edirlər.Hər bir ailədə övlad nəinki öz bibisini, xalasını hətta babası və nənsinin uzaq qohumun belə tanıyır.Bu da insanların bir-birinə dar ayaqda kömək etməsinə kömək edir.Amma çox xarici ölkələrdə övlad atasını anasını belə tanımır.Çox təssüfki biz də onların yoluna deyəsən addım atırıq.Bu yolun sonu isə uçurum və ailə parçalanmasıdır.Mən kişilərə ailədəki qadınla yaşamaq istəmədikdə zor duruma gəldikdə belə bir məsləhət verərdim:- əgər evlənəcəyiniz qadınla yola getmirsinizsə və ya o əxlaqsızlıq və oğurluq üstündə cəzalanıbsa onu boşayın.Amma onun və ondan olan övladınızı ömrünüzün sonuna qədər imkanınız olduğu qədər təmin edin.Yoxsa onu ehtiyac içində və verdiklərinizi də alıb buraxmayın.Rəbbimiz də hətta ailə ayrilmasının ədalətli olmasını istəmişdir.

    –Əgər bir arvadın yerinə başqa bir arvad almaq istəsəniz, onlardan birinə (birisinə) çoxlu mal vermiş olsanız da, ondan heç bir şeyi geri almayın.Məgər bu malı böhtan atmaq və aşkar bir günah iş görməklə geri alacaqsınız!?- Qurani-Kərim-Ən-nisa surəsi-(Qadınlar-20 ayə)

    –Siz onu necə geri ala bilərsiniz ki,vaxtilə bir-birinizə yaxınıq etmişdiniz və onlar (qadınlarınız) sizdən möhkəm əhd-peyman almışdılar.- Qurani-Kərim-Ən-nisa surəsi-(Qadınlar-21 ayə)

    Görün rəbbimiz nə gözəl qanunlar göndərmiş və qadın hüququnun tapdanmaması üçün Qurani-Kərimdə surə (Ən-nisa-Qadınlar) göndərmişdir.

    Bəzən kişilərə qadındüşkünlüyü və çoxevlilik barədə irad tutduqda onlar özlərini müdafiə kimi:-Bizim dində çox evlilyə icazə verilir-deyirlər.Məndə müsəlmanam.Ağlım kəsəndən dinimin belə bir qaydaya icazə verdiyini eşitmişdim.Yaşa dolduqca Qurani-kərimi oxuduqdan sonra belə bir kəlamla rastlaşdım:-Əgər yetim qızlarla (evlənəcəyiniz təqdirdə) ədalətlə rəftar edə bilməyəcəyinizdən qorxarsınızsa o zaman sizə halal olan (bəyəndiyiniz) başqa qadınlarla iki,üç və dörd nəfərlə nigah bağlayın.Əgər onlarla da ədalətlə dolanmağa əmin deyilsinizsə, o halda təkcə bir nəfər (azad) qadın və ya sahib olduğunuz kənizlə evlənin.(yaxud:o halda təkcə bir nəfər azad qadınla evlənin və ya əlinizin altında olan kənizlərlə kifayətlənin)Bu ədalətli olmağa(ədalətdən kənar çıxmamağa)daha yaxındır.-Qurani-Kərim-Ən-nisa surəsi-(Qadınlar-3 ayə)

    Rəbbimiz də bəndəsinin ailəsinə qarşı ədalətli rəftar etməsini istəyir.Ədalətli olmağa isə bir evlilyin daha münasib olduğunu uyğun bilir.Hətta bəndəsinin öz ədalətinə əmin olmadığına görə də ona ədalətli yolu göstərir.

    — Siz nə qədər çox istəsəniz də ,arvadlar arasında heç vaxt ədalətlə rəftar etməyi bacarmazsınız .Barı (birisinə) tamamilə meyil göstərib digərini asılı vəziyyətdə (nə ərli kimi ərli nə də boşanmış kimi boşanmış) qoymayın.Əgər özünüzü islah edib (belə hərəkətlərdən)çəkinsəniz (allah sizi bağışlayar).Həqiqətən, allah bağışlayandır.Rəhm edəndir- Qurani-Kərim-Ən-nisa surəsi-(Qadınlar-129- ayə)

    Doğurdanda bu belədir.Bir kişi istəsədə hər iki qadınına və ya hər iki qadının övladlarına eyni ruzini,geyimi,müxtəlif yaşamaq üçün problemləri həll etsin bunu bacarmaz.Ya imkan buna şərait yaratmaz ya da ki hansısa qadının qorxu və ya qısqanclıq qəzəbi onu bu fikirdən yan keçməyə vadar edər.Bu da ədalətli olmaq istərkən ədalətsiz olmaqdır.Axı hansı kişi eyni anda iki qadına eyni sevgini verə bilər? Mütləq həmin anda qadınlar arasında qısqanclıq yaranar biri bəlkədə ikisi o kişidən üz döndərər.Hər bir qadın istərki öz sahibini(həyat yoldaşının) yeganə ideal qadını olsun.Əvəzolunmaz olsun.Bir kişinin eyni anda sevgisini və ya ehtiraslnı qazanan qadın yəqinki əxlaqsız qadın olar.Ya da ki gərək o kişi qəlbi və əməlləri o qədər təmiz və pak ola ki qadınlar arasında sevgini bərabər bölə.Ancaq belə sevgini hansı bir kişi edə bilərki.Mütləq evdəki qadınından gizli başqa qadın yanına gedər.Evə gəldikdə isə işdən gec çıxdım və ya qonaqlıqda idim deyərlər.Məgər sevdiyi qadını aldatmaq onu sevməkmi deməkdir?

    Bəzən deyirlər ki,peyğəmbərlərin də bəziləri çox evli olmuşdur.Bildiklərimizdən:-İlk peyğəmbərimiz həzrəti Adəmin haqqında danışarkən onun adı yalnız bir xanımla həzrəti Həvvayla çəkilir.İbrahim peyğəmbər Sara xanım yaşlı olduğu üçün,övladı olmadığı üçün həzrəti Hacərlə evlənir.Allahın rəsulu sonuncu peyğəmbərimiz Xədiceyi Kübra vəfat etdikdən sonra Ayişə ilə evlənmişdir.Dörd xanımla evləndiyi deyilsədə həzrətin haqqında danışarkən çox zaman yalnız bu iki xanımın adı çəkilir.Təbii ki,yer üzündə peyğəmbərlər allahın elçiləri sayılır və onlarda bütün gözəl xüsusiyyətlər cəmlənmişdir.Onlar nəinki bir hətta iki,üç qadınla evlilikdə hər bir xanıma gözəl rəftar etməyi asanıqla bacarmışlar,Onlar nəinki öz zamanının özlərindən sonrakı zamana belə həyatda düzgün yaşamağı öyrətmək üçün göndərilmişdir.Onlar yer üzünün mələkləri idi.Onlarla yaşayan qadınlarda onlarla fəxt edirdi.Və həmin qadınlarda müqəddəslik və paklıq rəmzi sayılır.Pis əməl və pis xüsusiyyətlərdən uzaq idilər.Rəbbimiz əgər bəndələri arasında fərq qoymursa onun elçiləri də zaman,zaman bəndələr arasına gələrək zamanın insanlarına fərq qoymamışdılar.Belə hallara sahib olduqlarını bildiyimiz üçün bəzi kişilərimiz özlərinə bəraət qazandırmaq üçün din və peyğəmbərlərdən misal gətirilərsə yanılırlar.Çünki hər bir peyğəmbər allahın elçisi və ədalət rəmzidir.Onlar hər an özlərini səbirli tutmağa çalışanlardır.Adi bir bəndə onlarda olan xüsusiyyətin yarı faizi ola bilməz.Adi bir bəndə onlarda olan ədalətə gözəl xüsusiyyətlərə sahib ola bilməz.Hansı bir adi bəndə allah elçilərindən başqa,müqəddəslərdən başqa qadınlar arasında ədalətlə rəftar edə bilər?Qadın arasında eyni bərabərə sahib olmayacaqsa onların arasında hər birinə eyni ruzini tən bölməyəcəksə eyni geyimi almayacaqsa o belə evlilkdən uzaq olmalıdır. Bəzi müqəddəslər dövürlərində isə qoşun əsgərlərindən və yaxın insan itkisindən başsiz qalan qadınlar düşmən əlinə əsir və ya intiqam almaq məqsədiylə düşməməkşün siğə olunarmış.Bu haldan da həmin müəyyən dövrün bəzi insanları sui istifadə etsələr də ama savadsiz və namuslu qadının qorunması üçün yad ələ keçməməsi üçün qorunacaq vasitə idi.Amma o zamanın qadınları avam və savadsız olduğu üçün,iş yerləri olmadığı üçün ac-səfalətdən qurtarmaq üçün qadın razı idisə bu vasitə bəz hallarda xeyirli idi.İndisə kişidən çox qadınların savad alması üçün çoxlu təhsil ocaqları,və işləmək üçün iş yerlər vardır.

    Tarıxdə də bir çox dövrün fironu ,şahı,xanı,bəyi,ağası qadındüşkünlüyünün və çoxevlilyin qurbanı olmuşdur.Birinci xanım ərinin hakimiyyətinin ikinci qadına qalacağından qorxub ərini öldürüb hakimiyətə sahib olmuşdur.Belə hallarda böyük ailə parçalanmasından nəinki həmin ailə böyük bir hakimiyyət də ziyan çəkmişdir.Bir ailədə baş verən ziddiyətlər bəzən uğursuz qələbələrə də yol açmışdır.Hətta qədim dövürlərdə ailə daxili münaşiqə böyük hakimyətin parçalanmasına və ölkədə müstəqil kiçik hakimyətlərin yaranışına da səbəb olmuşdur.Ölkədəki hakimiyyət zəifliyindən və daxili çəkişmələrdən istifadə edən yad ölkələr həmin ölkəyə yürüş edib o ölkəni talan etmişlər.

    İstər kişi istər qadın ədalətlə rəftar edə biləcəyi addımı atmalıdır.Çəkə biləcəyi yükü çəkməlidir.Bir qadına uyubda övladı ata qayğısında məhrum edib böyütmək olmaz.Qocalıb əldən düşdükdə ,xəstəliklə üz -üzə qalanda elan və ya hansısa bir verlişə çıxıb övladımı axtarıram-məni bağışlasın-demək artıq çox gec deyilmi?

  • Elnurə AĞAZADƏ.Hekayə

    KİFİR QIZIN GÖZƏLLİYİ

    Həyatında ən böyük düşməni ayna idi.Bəli…ayna…xüsusən qadın və qızların öz gözəlliyinə baxmaqdan doymadığı ayna onun görmək istəmədiyi düşməni idi…O dünyaya gələndə adını Günəş qoymuşdular.Dünyada gözəlliyinin tayı-bərabəri olmayan yeri-göyü öz nuruna qərq edən günəşin adaşı idi.Ancaq o bu adla fəxr etmirdi.Əksinə çox utanırdı.Çünki onun günəş adına ,günəş gözəlliyinə bir azda olsa bənzəri yox idi.Günəşdən çox qorxunc nağıllardakı
    əfsanəvi div qəhrəmanlarına bənzəyirdi.çox kifir görnüşü vardı.Kifirdə var kifir…Dümağ dərisi başdan ayağa qəhvəyi rəngli çillə örtülmüşdü.Boğaz ətrafı qırmızı rəngində ləkələrlə bürünmüşdü.Böyük ağzındakı qabarıq dişləri nazik dodaqlarından hətta örtülmüş halda görünürdü.Yekə burun pərələri yanaqlarına sallanmışdı.Qoyun tükünə bənzər cod sarı saçı və qaşları vardı.Ailədə nə ata anasına nədəki bacı qardaşına bənzəyirdiAta nənəsinə bənzəyirdi..Bəzən ailəlikcə bir şənliyə gedəndə o getməzdi. Çünki dəfələrlə anasından onun adını soruşanlar Günəş adını eşitdikdə həmin insanların təccüb dolu baxışlarını və süni gülüşlə kənara çəkilərək:-aaa Günəş,Günəşə bax-xısın xısın gülürdülər.Yaşıdları da görnüşünə görə onunla ünsiyyət qurmaz,onun yanında daima öz gözəlliklərindən qürrələnirdilər.Ancaq bu kifir qızın..Günəşin çox gözəl xasiyyəti vardı.Bütün gözəl xasiyyətlər onda cəmlənmişdi.Sanki zahiri görnüşüdə gözəlliyi daxilində idi.Günəşin bir gözəl istedadı da vardı.Gözəl rəsm çəkirdi.Sanki zahirində tapmadığı və zövq ala bilmədiyi gözəlliyi rəsmlərindən alırdı.Dərslərini də yaxşı oxuyurdu.Xüsusən rəsm dərsinə diqqət yetirirdi.Zaman keçirdi Günəş böyüyürdü.Getdikcə zahiri görnüşündə kifirlik çoxalırdı.xasiyyəti isə daha mülayim və səbirli olurdu.Bütün fikrini təhlilinə yönəltmişdi.İndi ona təccüblə baxan insanlardan utanmırdı.Görünüşü haqda deyilənlərə qulaq asmırdı.Qarşısındakı məqsədə çatmaq üçün çalışdı.Orta məktəbi əla qiymətlərlə bitirdi.qabliyyət imtahanıyla rəssamlq akademiyasının boyakarlıq ixtisasına yiyələndi.
    Bir gün xarici ölkələ birində qənc rəssamların haqqında müsabiqə elan olundu.Mövzu məhdudiyyəti yox idi.Kim nə istəyirdi çəkə bilrədi.Günəşdə bu yarışmada yarışacaqdı.O müsabiqə üçün nə çəkəcəyi barədə otağının pncərəsi önündə fikirləşirdi.Göylər qızı şüasını pencərənin şüşəsindən keçirərək Günəşin yorğun gözləriylə oynayırdı.Birdən Günəş sevincək halda sanki Günəşin şüasını titmaqistədi.
    O rəsmə heyrətlə baxırdı.Dənizin isti qumu üzərində dincələn öz rəsmini çəkmişdi.Bəli bu onun özü idi.Əgər ekiz bacısı olsaydı bəlkə belə oxşamazdı.Yarışa dünyanın birçox ölkələrindən gənc rəssamlar qatılmışdı.Rəssamlar çox gözəl əsərlər yaratmışdılar.Dünyanın məhşur şəhər və abidələrini öz əsərlərində canlandırmışdılr.Günəş öz fikrində öz əsərini onlarla müqayisə etdi.Onun əsəri necədə adi sadəidi.Özlüyündə qəti əmin oldu ki o qalib gəlməyəcək.Hətta yarışmağaqatılıdğ üçün peçimançılıq da çəkdi.Nəhayət münsiflər qalibin adını dedilər…Günəş Rəhimli.Bəli birinci yerin qalibi Günəç idi.Yarışda dənizdə günəşin qızmar şüası altında dincələn Günəçin rəsmi qalib olmuşdu.Hamı onu təbrik edirdi.Hətta ən məhşur insanlar.Onunla şəkil çəkdirirdilər.Rəsmin yanında isə növbə idi.Günə qalib mükafat ilə salondan keçərkən bir ayna qarşısında dayandı.Salonun pencərəsindən günəşin zəif şüası aynadan onun baxışlarıyla oynayırdı.Günəşim şüası o qədər də parlaq deyildu.ətta Günəşə elə gəldi ki adaşı göylər qızının şüasıonun gözlərinin parıltısından da zəifdir.Günəş aynaya baxaraq gülümsəyirdi.Ömründə ilk dəfə idiki aynadan məmun idi
    Susuzluq.Yayın isti günlərində insan yalnız susuzluğunu təmin etmək istəyir.Küçədə rastlaşdığım insanların əlində və ya tutduğu çantasında mütləq sərinləşdirici suları görmək olur.Kimisi günəşin qızmar istisini dəf etmək üçün ətrafındakıları belə unudaraq sərin içki şüşəsini başına çəkir,kimisi sərin su şüşəsini üzünə dayayaraq sanki günəşdən yanar dərisini sərin şüşəylə soyutmaq istəyir.Mən də soyuq su almaq üçün marketə daxil oldum.Marketdə çoxlu alıcı vardı.Aldıqları ərzaqların da yanında sərin su.Mən sitrus meyvələri sevdiyim üçün məhz həmin meyvələrdən hazırlanan şirəni almaq istəyirdim.Bu zaman maqazaya bir qadın daxil oldu.Bir çiynində zənbil,həmin əlini açaraq dilənirdi.O,bir əliylə isə bir oğlan uşağının əlindən tutmuşdu.Qara,hündür,kök həmin dilənçi qadın alıcılara yaxınlaşaraq müxtəlif yalvarışlar,dualarla nəzir istəyirdi.Əliylə tutduğu oğlan uşağının əynində kirli cırıq ağ mayka,parçalanmış rezin ayaqqabı vardı.Ayaqqabının dabanları gəzməkdən tamam yeyilmişdi.Qarabuğdayı yeddi-səkkiz yaşlı həmin oğlan uşağının məsum sifəti vardı.Alıcılardan kimisi dilənçi qadına qəpik pul verir,kimisi isə yoxdur-deyərək soyuqqanlıqla rədd edirdilər.Satıcı isə hirslə:-ay arvad,çıx get burdan qoy işimizi görək.Rədd ol.Qadın sanki onları eşitməyərək,alıcılara yaxınlaşaraq:-Balam acdır.Rəhminiz gəlsin.Satıcı daha da gur səslə:_rədd ol ay qadın.Elə etmə polis çağırım.Piştaxtanın o tərəfindən sanki qadının üstünə cumacaqdı.Satıcı üzünü alıcılardan birinə tutaraq:-nə sırtıq şeydi.Ağzında qızıl dişi,utanmır dilənir.Yaşlı bir alıcı qadın:-Əşi bunlarda utanmaq abır-ismət nə gəzir?.-deyərək ağzını büzdü. Bu səs-küy içində mən ancaq kiçik yaşlı oğlana baxırdım.Onun dodaqları qurumuş,partlamış torpağa bənzəyirdi.Partlayan dodaqlarda qan ləkəsi vardı.Yazıq oğlan…Onu o tərəfə bu tərəfə sürüyən anasının arxasınca sanki yerimirdi,sürünürdü…Gözlərinin içi günəşdə gəzməkdən yaşlı qocaların gözləri kimi yorğun idi.O ancaq soyuq sulara baxırdı. Maqazada valideyinləriylə gələn onunla yaşıd qız və oğlan yaşıdları da vardı.Həmin körpələrin gözəl geyimi,qırmızı yanaqları,dodaqları vardı.Həmin uşaqların əlləri su və şirniyyatla dolu idi.Mən özümü unudaraq bir neçə cür şirniyyat və sərin su alaraq ona yaxınlaşdım.Onun bərabərində aşağı əyilərək aldıqlarımı ona uzatdım.Oğlan təəcüb dolu baxışlarla gah mənə,gah da anasına baxırdı.Mən isə onun gözlərində talehinin yazısı olan çətinlikləri görürdüm.Onun üzü bir anda təbəssümlə örtüldü.Lakin o mənim ona verdiklərim içərisində sərin suyu tez alaraq açmaq istəyirdi.Mən tez suyu açaraq ona verdim.O,suyu başına çəkdi.Mənim isə həmin an gözüm önündən nələr keçirdi.Gözüm önünə dünyada susuzluqdan əziyyət çəkənlər gəldi.Afrika,Somali vilayətində gündə nə qədər uşağın susuzluqdan ,aclıqdan ölməsi,göz önümdən keçirdi.Xocalıda öldürülən körpələr meşədə ac,susuz can verənər ,dünyadakı bütün insanlar su üçün çətinlikləri göz önümdən keçirdi.Su…susuzluq…Sonuncu peyğəmbərim,dinimdə atam Məhəmməd(s.ə) peyğəmbər nəvəsi İmam Hüseyn dövründəki susuzluq… Mən ağlayırdım.Gözümdəki yaşlar üzü aşağı axırdı.Uşaq boş su şüşəsini əlində tutaraq təəcüblə baxırdı.Amma gözləri gülürdü.Oradakı uşaqlar kimi…Sevinclə mənə sağ ol dedi.Anası isə dualar edirdi.Oradakıların təəcüblü baxışı altında ayağa qalxdım…sanki yerimirdim…Sürünürdüm.

  • Şərif AĞAYAR.Həyatı və Yaradıcılığı

    7530

    Ağayarov Şərif Ziyadxan oğlu (Şərif Ağayar) — şair, yazıçı, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü (2013-dək).

    Həyatı

    Şərif Ağayar 1 yanvar 1976-cı ildə Laçın rayon Ağbulaq kəndində anadan olub. 1980-1991-ci illərdə Ağbulaq kənd orta məktəbində təhsil alıb. 1992-ci ildə N.Tusi adına Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin Şuşa filialının tarix-filologiya fakültəsinə qəbul olunub, 1997-ci ildə həmin fakültəni fərqlənmə diplomu ilə bitirib. Bir müddət Ağcabədidə fəaliyyət göstərən Ağdam Kənd Təsərrüfatı Texnikumunda müəllim işləyib. 1998-ci ildə Bakıya gəlib və “Panarama” qəzetinin mədəniyyət şöbəsində müxbir kimi fəaliyyətə başlayıb.

    Fəaliyyəti

    2000-ci ildə mədəniyyət və ədəbiyyat sahəsində yazılar yazmaq və xüsusi buraxılışlar hazırlamaq üçün “Yeni Azərbaycan” qəzetindən dəvət alıb. 2003-cü ilin sonlarına qədər burada fəaliyyətini davam etdirib. Çoxsaylı məqalələri, şeirləri, oçerk və hekayələri çap olunub. 2003-cü il 20 noyabrda “Kino+” qəzetinin baş redaktoru təyin olunub.
    1998-ci ildə Azərbaycan Yazıçılar Birliyi və Mədəniyyət İşçiləri Müstəqil Həmkarlar İttifaqının təsis etdiyi “Xəlil Rza Ulutürk” mükafatına, 2003-cü ildə Gənclər İdman və Turizm Nazirliyi tərəfindən ədəbiyyat sahəsindəki uğurlarına görə “Gənclər mükafatı”na layiq görülüb. Həmin il YeniSİ Ədəbiyyat və Sənət Təzahürləri Mərkəzinin Azərbaycanda ilk dəfə keçirdiyi I Proza N internet-müsabiqəsinin qalibi olub.
    2002-ci il 21-28 oktyabr tarixində TÜRKSOY-un təşəbbüsü ilə Türkiyənin Malatya şəhərində keçirilən türkdilli ölkələrin və xalqların III Şairlər Buluşmasında Azərbaycanı təmsil edib.
    2003-cü ildə “Vektor” Elm Mərkəzinin təşəbbüsü ilə “Səhra məsnəvisi” adlı şeirlər kitabı, 2010-cu ildə isə Milli Kitab Mükafatı layihəsi çərçivəsində ilk onluğa düşən “Kərpickəsən kişinin dastanı” povesti və “EL” nəşriyyatında “Aftafalı antrakt” proza kitabı, 2011-ci ildə “Qanun” nəşriyyatının “Ən yeni ədəbiyyat” seriyasından “Haramı” romanı, 2013-cü ildə “Zero” nəşriyyatının “Cib kitabları” seriyasından “Pozuq fotoşəkillər” şeirlər kitabı və “Yazıçı” nəşriyyatında “Xanım T.” hekayətlər kitabı çap edilib.
    2008-2013-cü ilədək Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin Nəşriyyat, reklamın təşkili və informasiya şöbəsində məsləhətçi vəzifəsində işləyib. Hazırda redaktor kimi fəaliyyət göstərir.
    Yaradıcılığı[redaktə]
    Yazdığı xalq şeirləri və epik şeirlər (“Namaz”, “92-nin mayı”, “Palata”, “Qardaş”, “Mizrab dırnaqları boyasız”, “Sivilizasiyon”, “Küləklərə qarışır ahım”, “Pişikgöz Anar” və s.) oxucuların və tənqidçilərin böyük marağına səbəb olub, haqqında onlarla yazı dərc edilib.
    Eyni zamanda “Daxal”, “Dimanın qeydləri”, “Evimiz”, “Balabəy”, “Corcinin evi”, “Anaxanım”, “Laçınsız ilk gün”, “Mənə elə gəldi ki, gülməli əhvalat danışır”, “Hərbi-siyasi məsələ” hekayələri, “Kərpickəsən kişinin dastanı” povesti, “Haramı” romanı gənc nəsil yazarlar arasında ona özünəməxsus yer qazandıra bilib.
    Yaradıcılığı barədə Ələviyyə Babayeva, Elçin Əfəndiyev, Vaqif Yusifli, Rəşad Məcid, Adil Mirseyid, Mahir Qarayev, Əsəd Cahangir, Cavanşir Yusifli, Tehran Əlişanoğlu, Tofiq Abdin, Akif Əli, Qanturalı, Elnarə Akimova, Elnarə Tofiqqızı, Nərmin Kamal, Sima Ənnağı, İradə Musayeva, Kənan Hacı, Cəlil Cavanşir və başqa tanınmış qələm adamları maraqlı məqalələr yazıblar.
    Əsərləri adətən www.kultaz.com saytında yayımlanır. Saytın kitabxanasında bir neçə hekayəsi yerləşdirilib.

    TÜPÜRMƏK

    Tüpürmək insanın mənəvi aurasına ən kəsərli müdaxilə üsuludur.

    O həm də strateji manevrdir. Görmürsünüzmü, Şekspir, Cavid, Səməd Vurğun və yaxud teatr pafosu ilə yazan digər dramaturqlar birdən qayıdırlar ki, tfu sənə ey, nə bilim nə! Tfu!!! Söz bir az səs effektindən zəifdir. Başqa xalqları bilmirəm, bizdə ürəkdən gələn tüpürcəyin səsini sözə çevirmək mümkün deyil. Bəlkə elə ona görə biz yaxşı tüpürə bilmirik!

    Rəvayətə görə Teymurləng İldırım Bayazidi əsir alandan sonra onu qızıl qəfəsdə saxlayır, böyük hörmətlə yanaşırmış. Hərdən kefinin saz vaxtı çağırıb dünyanın gəliş-gedişindən sorğu-sual edir, onu ələ salırmış. İldırım Bayazid də balaca adam olmadığı üçün öldürücü tənələrin altında boyun bükmür, mümkün qədər qürurunu saxlamağa çalışırmış. Bəzən yürütdüyü ağıllı müddəalar Teymurun xoşuna gəlir, xoşuna gəldikcə bu qoca, şikəst və xəstə manyak daha da əsəbləşir, əsəbləşdikcə öz sultan-əsirini daha artıq alçaltmaq istəyirmiş. Bir gün Bayazid nə deyirsə, Teymur dözmür, qəzəblə onun sifətinə tüpürür. Bayazidin ürəyi partlayır!

    Təsəvvür edin, o boyda taxt səltənəti yerlə-yeksan olan üstəlik quş kimi qəfəsdə bəslənən cahangir bütün bunlara dözür, adi bir tüpürcəyə yox! Yaxud Cəlalın məşhur filmdə haqlı olaraq Gəray bəyin üzünə tüpürməsi… Bu sütül oğlan hər şeyini kayb edib əzabla öldürülsə də, adi bir jestlə gözümüzdə qalib olaraq qalır. Gör bu yerdə nə yadıma düşdü: hansısa ölkədə uzağa tüpürmək yarışı keçirilir. Şəxsən mən insan münasibətlərinə ciddi təsir edən bu mayenin belə boşuna axıdılmasının tərəfdarı deyiləm.

    Başqa bir rəvayətdə mənim kimi əbləh azarkeşlər ərinmədən Aristoteli bir milyonçunun evinə qonaq aparırlar. Bəlkə də yazıq filosof heç getmək istəmirmiş… Milyonçu qızıla qərq olmuş sarayı ilə öyünür, hər köşə-bucağı böyük filosofa öz üstünlüyünün xüsusi əlaməti kimi təqdim edir. Birdən Ərəstun kişi, eləmə tənbəllik, milyonçunun üzünə tüpürür. Və əlini sifətinə aparıb sual dolu nəzərlərini ona dikən ev sahibinə deyir:

    – Müəllimlərim mənə öyrədiblər ki, tüpürcəyin gələndə, ən natəmiz yerə tüpür, incimə, mən sənin evində sifətindən daha idbar bir yer görmədim.

    Bu əhvalatı isə həqiqətən baş verdiyi üçün heç vaxt unutmuram: Məmmədəmin Rəsulzadədə şəkər xəstəliyi varmış və ağzı quruduğundan tez-tez tüpürürmüş. Hadisələrin dramatikliyi nakam liderin səhhətinə pis təsir edir və tüpürcəklərin sayı artmağa başlayır. Onunla təzə tanış olan gənc bir xanım bu adətinin səbəbini soruşanda Rəsulzadə gülümsəyir:

    – Biz bu dünyaya tüpürə-tüpürə gəlmişik, tüpürə-tüpürə də gedəcəyik…

    Qaynar.info

  • Şərif AĞAYAR.”Kol-kos müsəlmanı”.

    Bizim qonşu kənddə Möhübbət adlı yaşlı bir kişi var. İndi Masazır qəsəbəsində qalır. Yaşı xeyli irəliləmiş bu ortaboy kişinin işi-gücü Bakı-Sumqayıt yolunun kənarında hinduşka otarmaqdı. Hinduşkaları üçün alıcıları da bu strateji əhəmiyyətli magistralın həndəvərində tapır.
    Möhübbət kişiyə el arasında Möhüş deyirlər. Mən gözümü açandan onun adını Möhüş bilmiş və zahiri görkəmini elə beləcə görmüşəm. İllər bu köpəyoğlunun kişisinin ayıb yerinə deyil elə bil. Başını və üzünü həmişə dibdən qırxdırır. Elə dibdən ki, üstündə milçək sürüşər… Dazlığına rəğmən motosiklet ruluna oxşayan bığları sifətində daha canlı və daha şanlı görünür.
    Əvvəllər imkanları yox idi Möhüşgilin. Bu yaxınlarda eşitdim ki, Xırdalan qəbiristanlığı ilə üzbəüz iri məhəllənin birində tikilən evlərini kirayəyə verir. Daha doğrusu, bununçün həyətdə xüsusi otaqlar tikdirib…
    Mənə kirayə ev lazım idi. Dabanıma tüpürdüm! Düz Möhüşün yanına…
    Həyətdə idi. Kubik parçasının üstündə oturub kürəyini evin gündöyən divarına söykəmişdi. Ayağında qaloş vardı. Şalvarını səliqə ilə corablarının içinə salmışdı. Kənddə də belə edirdi Möhüş. Heç enli əlləri də dəyişməmişdi. Yadımdadır, uşaqların başına çırtma vurub onlara alça paylayardı. Kimin başına möhkəm vururdusa iki alça verirdi ona, kim Möhüşə təslim olub başını onun ixtiyarına vermirdisə alça üzünə həsrət qalırdı. Sonralar yekə-yekə kitablar Möhüşün bu hərəkətinin sirli və abırsız səhifələrini açdı mənimçün. Əlim üzümdə qaldı! Ürəyimdə onun şeşə bığlarını söyüşlə yağladım.
    Möhüşün gözləri əvvəlki şövqlə parıldayırdı. İnanmazdım, məni o saat tanıdı. Yeddi arxa dönənimi qəbirdən çıxarmağa ehtiyac qalmadı. Mehriban qarşıladı məni. Amma kirayə otaqların heç biri xoşuma gəlmədi. Dar və səliqəsiz idi. Kasıb ki, kasıb! İmkanı olanda da idimi üstündən getmir.
    Hava gözəl idi. Həyətdə göy ot çıxmışdı. Mən də bir kubik parçası tapıb Möhüşün yanında oturdum. Kepqasının dalını qaldırıb parıldayan gözlərinə gölgəlik elədi. Məzələnmək istədim kişiylə:
    “Əşşi, o alçalardan da düz-əməlli vermədin yeyək, nə oldu, ağacların hamısı erməniyə qaldı!”
    Dinmədi! Vaxtı ilə başımıza çırtma vuran gödək və yoğun barmaqları cibinə soxulub nəsə axtardı. Siqaret çıxardı, hövsələ ilə yandırdı. Tüstünü günəşə tərəf üfürüb buyurdu:
    “Ağlın nə kəsir, bu torpax məsələsinnən, qayıdajağıx görən?”
    Muğam oxuya-oxuya otluqda hərlənən hinduşkalara baxıb dedim:
    “Ağlım bir şey kəsmir!”
    Gözlərini qıyıb məni baş-ayaq süzdü. Elə bildim yenə də başıma çırtma vurmaq keçir ürəyindən. Qımışdım.
    “Düz deyirsən! Biz kol-kos müsəlmanıyıq, bizdən iş görən olmaz!” – Möhüşün sözləri hinduşkanın gileyli səsini daha da mənalandırdı.
    Maraq məni bürüdü. “Qılınc müsəlmanı”, “Müsəlmanın sonrakı ağlı”, “Harda müsəlman görürəm qorxuram” kimi dünyəvi dinimizin əleyhinə işləyən ifadələrə rast gəlmişəm, ancaq bu kol-kos məsələsini indi eşidirdim.
    “Kol-kos nə məsələdi, Möhüş dayı?!”
    “Bilmirsən?!” – gülümsündü, “motosiklet rulu” qulaqlarına tərəf dartındı və sifətində qəribə bir doğmalıq peyda oldu.
    “Yox, bilmirəm!”
    “Booo…” – kişi səsini qaldırdı – “Bə nə təhər oxumusan məhtəbi?!”
    Dinmədim.
    Möhüş kişi hövsələ ilə siqaretdən daha bir qullab alıb tüstünü yavaş-yavaş ağzından, burnundan buraxdı… Tüstüyə bülənd olmuş bığlarının altından tanış səs təkrar eşidildi:
    “Bir gün iş-güc üçün urus, erməni, gürcü, bir də müsülman, Allahın yanına gedillər… Allah fikirrəşir ki, hası gəlif birinci nə söz desə, elə onu da verəjəm ona… Həəə…” – daha bir təntənəli qüllab. Sözlər tüstüyə büründü – “Urus gəlif deyir, taxtın-tacın necədi? Allah deyir, get, taxtı-tacı verdim sənə… Gürcü deyir, kef-damağın nə təhəridi? Deyir, kef damağı da sənə verdim… Erməni gəlif Allahdan işini-gücünü soruşur, qurbanoğlduğum da, işi-gücü olara verir. Müsəlman gəlif çıxmır! Allah xidmətçilərini yolluyur, gedif görüllər ki, kolda gizdənif qonşunun qəflə-qatırını güdür. Allah da deyir, dəymiyin, qoy o da onnan başını girələsin…”
    Möhüşün üzünə baxdım, o, gülmək əvəzinə, qəm dəryasına qərq olmuşdu. Deyəsən, danışdığı əhvalata əməlli-başlı inanmışdı kişi. Bayaqdan sevincdən qulaqlarının dibinə dartınan bığları şəlalə kimi çənəsinə tökülmüşdü.
    İstədim Möhüşə təsəlli verəm, bayaqdan tüklərini qabardıb yanımızda kişi-kişi hərlənən hinduşka xoruzu sözümü ağzımda qoydu: “quqquluğlü!!!”
    “Bay sənin yiyənin dədəsinin kəlləsini…” – Möhüş böyründəki ağacı alıb ucu ilə hinduşkaya möhkəm bir dımbız vurdu, hinduşka “quq” eləyib havaya tullandı…

    Yaman yeməli hinduşka idi!

  • Şərif AĞAYAR.”Azərbaycanlının cinsi xəstəliyi”

    Ötən həftə rayonda yaşayan dostum mənə zəng vurdu ki, bəs qardaşım xəstələnib, anam tab gətirmir, ona görə bu gün Bakıya yola salıram, sabah onlarla əlaqə saxla və tanış, etibarlı bir həkimin yanına apar. Dostum məni yükə saldı da bir az: “Sən ordasan deyə mən gəlmədim. Sənə arxeyinəm!”
    “Xub!” deyib sağollaşmaq istəyirdim ki, dostum konturlarına qızırqalanmadan məsələnin təfərrüatını mənə danışdı.
    Qardaşı abırlı bir uşaqdır. Balacalıqdan kitab-dəftər əhli olub. Orta məktəbin yuxarı siniflərinə çatanda Bakıya – əmisigilə göndəriblər ki, ali məktəbə hazırlaşsın. Hər şey qaydasında getdiyi bir vaxtda hansısa nadinc qohumu urcah olub dostumun qardaşına və onu alıb bir restorana aparıb. Möhkəm içəndən sonra ürəklərindən qadın keçib. Varlığa nə darlıq!
    “Ömürdən-gündən oğurlanan” bu gecə dostumun qardaşına baha başa gəlib: o, xəstəliyə yoluxub!
    Ömründə qadın görməyən, cinsi xəstəliklərdən heç nə anlamayan bu abırlı kənd uşağı utandığından heç kimə heç nə deməyib. Taa o vaxtacan ki, xəstəliyin əlamətləri dözülməz həddə çatıb.
    Sirrini həmyaşıdı olan əmisi oğluna açıb. O, şəhər uşağı olsa da problemi təkbaşına həll edə bilməyib və məsələni anasına deyib.
    Əmidostlarını da bilirsiniz!
    Bəlkə dostumun qardaşının onlarda qalmasından narazı imiş…
    Bir vay-şivən salıb ki, xəbər ildırım sürəti ilə bütün qohumlara yayılıb.
    Dostumun anası üzünü cırıb, saçlarını yoluşdurub, ölüm xəbəri gəlsə bundan yaxşı idi deyib. Atası əlini çaya-çörəyə uzatmayıb. Əmisi onu çağırıb, üzünə tüpürüb və uşaqlarımı pozacaqsan deyə evindən qovub.
    Uşaq son anda onu zibilə salan qohumunu axtarıb, intihar etmək istədiyini bildirib. Qohumu ayıq adammış! Uşağa xeyli ürək-dirək verib, həkimə aparmaq istəyib. Bu heynidə qardaşı zəng vurub ki, gözlə, anam Bakıya gəlir…
    Görüşdük!
    Uşaq ayaq üstə ölmüşdü. Anasının halı ondan da betər idi.
    Əvvəl gülmək məni tutdu. Sonra vəziyyətin qəlizliyini görüb ürək-dirək verdim. Qadından utandığımdan açıq danışa bilmirdim. Amma arada imkan tapıb uşağı kənara çəkdim, bu hadisənin yetkinlik yaşa çatan istənilən adamın başına gəldiyini söylədim. Hətta özümdən bir-iki yalan da uydurdum. Hiss elədim ki, mənə inanır.
    Tanış bir həkimin yanına getdik. Həkim savadlı və təcrübəli birisi idi. Uşağın ayaq üstə öldüyünü görəli başladı gülməyə: “Nə olub əəə sənə?! Kişi deyilsən?!”
    Sonra qadını bayıra çıxarıb bir-iki vacib şey soruşdu və bizi dərhal laboratoriyaya göndərdi.
    Dostumun qardaşının damarından qan götürüləndə bədəni titrədi, ürəyi getdi. Həkimlərin müdaxiləsi ilə ayılandan sonra isə məni qucaqlayıb ağladı.
    O, SPİD-ə yoluxduğunu zənn edir və buna görə qorxudan ölürdü.
    Bir yandan xəcalət, bir yandan qorxu uşağı həqiqətən də intihar həddinə gətirmişdi.
    O nadinc qohumuna zəng eləməsə və anası vaxtında gəlməsə bəlkə də özünü öldürəcəkdi.
    Analizin nəticələri hamımızı sevindirdi: sadə bir yoluxma.
    Ancaq ləngitdiyi üçün ağırlaşmışdı.
    Həkim nəticələri gözdən keçirəndə mən dostumun qardaşının qoluna girdim. O, ayaq üstə dura bilmirdi.
    Həkim eynəyin üstündən tir-tir əsən uşağa baxıb, anasını nəzərə almadan uca səslə dedi:
    “İndi bu xəstəliyə tutulmayanları kişi saymırlar!”
    Və ucadan güldü.
    Dostumun qardaşının əsməcəsi bir andaca yox oldu, rəngi-rufu yerinə gəldi.
    Həkim ona onca günlük müalicə yazdı və elə müalicənin ilk günlərindən xəstə yaxşılaşmağa başlayıb artıq.
    Amma necə qorxubsa, namaza keçib! ))) Deyir iynə-dərman bitəndən sonra oruc da tutacam.Tanrı və valideynləri qarşısında elədiyi günahı yumaq üçün…
    Bax belə.
    Bu bizik!
    Danmağın adı yoxdur.

    Kulis.az

  • Hasan AKAR (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Muhteşem şiir

    BİR YANGINA GİRDİM

    Küllenmiş sandığın ateşten gün olur duman çıkar
    Söndürmek istesen de boğar seni gücünü yıkar
    Kaybolur zaman damla damla baharıyla kışıyla
    Korlanır yeniden duyguların yüreğini yakar

    Bir pervane oldum, eridim içinde han denilen dünyanın
    Bütün mevsimleri yaşadım başkası da var mı zamanın
    Ne güneş esirgedi ateşini, ne eksik etti ay ziyasını
    Bir yangına girdim içinden çıkamıyorum dumanın

  • Hasan AKAR (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Muhteşem şiir

    SEVGİ

    Pir-i Türkistan’dır Asya’da aşkın ocağı
    Anadolu Türk’ün-İslam’ın ana kucağı
    Alperenler fethetmiş imanla dört bucağı
    Ahmet Yesevi’nin yolunda söylenir sevgi

    “Yaradılanı hoş gör,Yaradan’dan ötürü”
    Onunla yaşar hâlâ tasavvufun közleri
    Sevmek-sevilmek değil mi Yunus’un sözleri
    Dergaha giden odunlarda korlanır sevgi,

    Tevhit ordusunu kuran o mübarek zat
    “Elini,belini,dilini” felsefene kat
    Horasan’ımı,Karahöyük Dergahı’nda tat
    Hacı Bektaş Veli nefesinde tellenir sevgi.

    “Gel,yine gel” diyor semazen dönüşleri
    “Olduğu gibi görünmek” Mevlana düşleri
    Şeb-i Arus’ta İslam bülbülün ötüşleri
    Kubbe-i Hadra’da Şems’inle dillenir sevgi.

    Görmedi ki hiç şu fani dünyada gözleri
    Sazıyla okuyordu o kalplerdeki özleri
    Uzun ince bir yol Koca Veysel’in sözleri
    Nevruzla Beserek’te her yıl yeşerir sevgi.

    Akar’ım sevgisiz,dostsuz insan hiç olur mu?
    Coşku ile çağlamayan bir nehir olur mu?
    Sevgiden gayri bu dünyada miras kalır mı?
    Bilmezsen değerin bilin ki küllenir sevgi.

  • Hasan AKAR (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Muhteşem şiirler

    BU BAKIŞLAR DÜNEDİR

    Urumeli Hisarı’nda biz de Stanbul’da
    “Türküler tutturmuşuz ”Orhan Veli gibi.
    Baharın sarhoşluğuna yakalanmışız bugün
    “Minareler katında geçen
    Gökyüzü Mahallesi’nde” Cahit Sıtkı’nın.

    Karşımızda maviliğinde yine Boğaz,
    Neredeyse martısız deniz.
    Boşuna çalıyor sanki kampanalar
    Her geçişte bilirim bir yürek yaralar.

    Ve Urumeli Hisarı’nda
    Tarihle soluklanan eski bir bankta
    Aziyade’si ile oturmuşuz Pierre Loti’nin.
    Bir fincan kahve içip
    Dalmış gitmişiz derinliklere
    Çocukken bindiğimiz bir salıncakta.

    Mevsim surlarda ilkbahar
    Bilirim bakışlar yalan söylemez.
    Belli ki buradan maziyi arıyoruz
    Elliyi aşmış işte iki sonbahar.
    Gün bitiyor,Güneş gidiyor,
    Zamanı kandırmak boşuna.
    Bu oturuş yaşanılan güne
    Bu gözlerdeki hasret dünedir.

    Biz de takıldık gayrı öylesine,
    Ağır ağır Ahmet Haşim’ce,
    Nevbahar’dan hazan mevsimine,
    Biri Karadeniz biri Akdeniz’imizle.
    Tırmanıyoruz Urumeli Hisarı’nda,
    Dönüşü yok, inişi yok artık,
    Hayatımızın son yokuşuna.

    GÖMME HAZANIN MAZİYE

    Hasan AKAR

    Ay dolanır, yıllar geçer, bir mum gibi zaman
    Yaşanacak bir ömür var, görünse de yaman
    Yüreğin sevgiyle durmadan çarparsa her yan
    Gömme hazanın maziye bir gün beni de an

    Gün olur, kar yağar umutlarına, bazen bahar
    Senin de gönül dağında belki ne umutlar var
    Yoldaşın olsun sana mutluluk denilen yâr
    Gömme hazanın maziye bir gün beni de an.

    Gül dikenlendi, açmadan soluyor çiçekler
    Konacak aşk bulamıyor onca kelebekler
    Beyhude mi dönüyor, sessizce pervaneler
    Gömme hazanın maziye bir gün beni de an

  • Saqif QARATORPAQ.Şeir

    METENİ GÖRDÜM DÜNƏN

    Əkbər Qoşalıya

    Meteni gördüm dünən,
    Köçəsgərə gəlmişdi,
    Qucaqlaşdıq, görüşdük.
    Üst-başından, saçından
    Yovşan qoxusu gəldi,
    Təzə yağmış qar ətri,
    Turan qoxusu gəldi.

    Meteni gördüm dünən,
    Köçəsgərə gəlmişdi,
    Əlini sıxdım onun,
    Ürəyim dağa döndü,
    Qayalar çiçəklədi,
    Səhralar bağa döndü.
    Şükr elədim Tanrının
    Kərəminə, lütfünə,
    Yuxularım çin oldu.

    Meteni gördüm dünən,
    Köçəsgərə gəlmişdi,
    Tanrı nuru üzündə,
    Dünyanın dərdi-qəmi
    Gözəlləşdi gözümdə.

    Meteni gördüm dünən,
    Köçəsgərə gəlmişdi,-
    Tonqallar çatmaq üçün
    Haçadağın başında!
    Millət yumruğa dönər
    Dağ dağa qovuşanda!

  • Kənan AYDINOĞLU.İlham MİKAYIL haqqında düşüncələr

    İlham Mikayıl-şeirlərini sevə-sevə oxuyub dövri mətbuatda qəzet və jurnal səhifələrində böyük məmnuniyyətlə çap etdirmək istədiyim gənc qələm yoldaşım və şair dostum.
    Şair ürəyinin çırpıntıları təkcə şeirlərində deyil, eyni zamanda adi danışığında da duyulur.Axı o bu mənada şairdi.İstər poeziyada, istərsə də adi danışığında belə.
    Kəlbəcər ədəbi mühitinin XXI əsr Çağdaş Azərbaycan poeziyası üçün yetişdirdiyi ən gözəl şairlərindən birincisidir.Çünki müasir çağdaş dövrümüzdə Kəlbəcərin həsrətini, kədərini, qəmini qəlbinin dərinliyində saxlayıb şair təxəyyülü, obrazlılığı eyni anda birləşdirərək şair qələminin süzgəcindən keçirərək ərsəyə gətirir.Özü də istər xalq şeiri, istərsə də klassik üslubda qələmə aldığı ədəbi-bədii nümunələrdə.Məhz sadalanan yüksək əxlaqi keyfiyyətlər Dünya Ədəbiyyatı, o cümlədən Türk Ədəbiyyatı üçün bənzərsiz şəxsiyyətlər yetişdirən Azərbaycan Ədəbiyyatına bağlı olması əslində zaman-zaman Böyük Türk torpağının tarixin astanasında başına gələn dəhşətli tarixi-xroniki hadisələrinə obrazlı şəkildə münasibət bildirməsi normal hal kimi qəbul olunmalıdır.
    Mənsub olduğu xalqın ədəbiyyatını, mədəniyyətini, adət-ənənəsini dərindən öyrənməyə çalışan müəllif xalqın dünənini, bu gününü, sabahını varaqlayıb orada yeni bir şeiri üçün detal axtaran, qəlbən narahat və həqiqi mənada böyük ədibdir.
    Folklor ənənəsinə, şifahi xalq yaradıclığına söykənəndə isə şeirində obrazlılığın gücü və təsiri daha da artır.Təbiət etibarı ilə sakit və narahat olan gənc ədib xalq ruhunda yazdığı poeziya nümunələrinin sayını artırmaqdadır.
    Dövri mətbuatda ara-sıra şeirləri ilə çıxış etməsinə baxmayaraq, oxucular arasında dərin və silinməz iz qoyur.
    İctimai-siyasi mövzuda qələmə aldığı cəmi dörd bənddən ibarət olan “Qocalır” rədifli şeiri isə onun bu sahədə, həqiqətən də, gözəl poeziya örnəklərini yazmağa qadir olduğunu bir daha sübut edir.Şair qələmindən çıxan nümunələri özünün aktuallığını itirməyib.
    Tələbəlik illərində qələm yoldaşı, şair dostu Nemət Tahirlə məktublaşma formasında yazdığı şeiri hələ də oxucuların diqqətindən yayınmır.

    KƏLBƏCƏR HƏSRƏTLİ ŞAİRİM MƏNİM

    Kəlbəcər ədəbi mühitinin XXI əsr Çağdaş Azərbaycan poeziyası üçün yetişdirdiyi ən gözəl ədib və gənc şairlərin ən gözəli, canı, qanı, ruhu qədər Azərbaycan torpağına bağlı olan şair qardaşım İlham Mikayıla ulu sayqılarla!

    Kəlbəcər dərdinə çəkirsən haray,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.
    Uçmasın qəlbində qurulan saray,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Kaş indi düşəydi güzarım mənim,
    Dağılsın qəlbimdə azarım mənim.
    Qazılsın torpaqda məzarım mənim,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Ağlayan, sızlayan dən olmuşam mən,
    Kəlbəcər dərdinə tən olmuşam mən.
    İnləyən, göynəyən çən olmuşam mən,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Yanaqdan gözünün yaşı düşəcək,
    Ayna Xəzərimin qaşı düşəcək.
    AVEYİN, MUROVUN daşı düşəcək,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Qaralar yerində ağa dönəcək,
    Yolların sol səmti sağa dönəcək.
    Dərdlilər yenə də dağa dönəcək,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Dərdimiz böyükdü bir Xəzər qədər,
    Yaşanan ömrümüz getməsin hədər.
    Dağılsın gözlərdən ayrılıq, kədər,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Sənin də, mənim də dərdimiz birdi,
    Koroğlu hünərdə mərdimiz birdi.
    Kəlbəcər həsrəti yuxuma girdi,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    ƏLƏSGƏR ŞƏMŞİRLƏ saza dönəcək,
    Zimistan torpaqda yaza dönəcək.
    Çoxları azalıb, aza dönəcək,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Bir elin, bir yurdun canındasan sən,
    Yenə laxtalanan qanındasan sən.
    Kəlbəcər yurdunun yanındasan sən,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Ruhunda, canında KƏLBƏCƏR kimi,
    Dastanın ərlikdə hey HƏCƏR kimi.
    Həsrətli ömrümün sonuna kimi,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    KƏLBƏCƏR yurdunun canı, ruhusan,
    “QURAN”da görmüsən ADƏM, NUHU san.
    Yurdun ərşə çatan haray, ahu san,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Bilirəm, dərdimiz sona yetəcək,
    Qəmimiz azalıb ona yetəcək.
    Sevincə atayla ana yetəcək,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Dərin hörmət və ehtiramla:

    Kənan AYDINOĞLU.
    “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü.

  • Kənan AYDINOĞLU.Orxan ZAMAN haqqında düşüncələr

    Orxan Zaman-Müasir Azaərbaycan ədəbi mühitində cərəyan edən hadisələrə öz münasibətini, duyğu və hisslərini obrazlı şəkildə bildirən gənc qələm sahiblərindən biri.Vaxtı və zamanı düzgün qiymətləndirməyi bacaran və nəticə çıxaran müasir ruhda şeirlər yazan gənc müəllif.
    Dövrün sosial hadisələrinə biganə qalmayan və bir göz qırpımında dünyanı bütövlükdə dərk etmək istəyən həqiqi mənada uydurmaçılıqdan uzaq olan gənc şair.
    Sərbəst üslubda yazdığı şeirlərində obrazlılıq yüksək səviyyəyə çatır.Məhz sadalanan bu keyfiyət onunla oxucu arasında bünövrəsi möhkəm qurulumuş körpünü xatırladır.Bu körpü isə ədəbi-bədii nümunələrin döyünməkdə olan, çırpınmaqda olan gənc şairin özünü-şeirlərini dinləməyə məcbur edir.
    Poeziya nümunələrində çox nadir hallarda rast gəlinən heca vəznli şeirlərində is, xüsusilə “Gözlədim”, “Olsun” rədifli qoşmalarında bu ruh özünü qabarıq şəkildə biruzə verir.
    Uzun müddətli yaradıclıq axtarışının nəticəsidir ki, on səkkiz yaşı tamam olmasına iki gün qalmış “Sevgi sonatası” adlı ilk şeirlər kitabı çap olundu.Bu artıq onun uğurlarından xəbər verir.

    Dərin hörmət və ehtiramla:

    Kənan AYDINOĞLU.
    “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü.

  • Kənan AYDINOĞLU.Mövlud MÖVLUD haqqında düşüncələr

    Mövlud MÖVLUD-Yetişməkdə olan Yeni nəsil Azərbaycan ədəbiyyatının ən istedadlı gənc yazarlarından biri.Həm adi danışığında, həm yazılarında həyatda olduğu kimidir.Sadə, yumorlu və gülüş dolu sözləri ilə.
    “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi və Azərbaycan Aşıq sənəti üçün zaman-zaman Molla Pənah Vaqif, Molla Vəli Vidadi, Səməd Vurğun, Vaqif Səmədoğlu, Yusif Səmədoğlu, Mehdi Hüseyn, İsmayıl Şıxlı kimi görkəmli söz sənətkarları bəxş etmiş Qazax mahalından olduğunu nəzərə alsaq, böyük inam hissi ilə gələcəkdə də böyük uğurlar qazanacağına heç şübhə də etmirəm.
    Çağdaş Azərbaycan Ədəbi Elektron Məkanında yayımlanan elektron orqanlarda yazılarını-köşə yazılarını oxuyanda, doğrusu, heyrətə gəldim.Çünki mənimlə həmyaşıd olmasına baxmayaraq, yaşından və özündən neçə-neçə illərin əsərlərini qəlbinin dərinliyindən keçirərək saf çürük edib ərsəyə əsl gənc yazara və gənc ədibə yaraşan tərzdə Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatı üçün gətirir.
    Azərbaycanın istedadlı gənc yazarı Mövlud Mövludun digər həmyaşıdlarından fərqləndirən bir çox spesifik xüsusiyyətləri var.Həmin yüksək əxlaqi keyfiyyətə malik olan xüsusiyyətləri silsilə olaraq sadalasaq, inanın ki, qurtarmaq bilməz.Bir də ki, istedadlı gənc yazar haqqında nə qədər fikirlər yazılsa, ən azı hər birini toplayıb kitab halına salıb nəşr edirmək istəsək, canlı bir ensiklopediya alınar.Məhz buna görə ensiklopedik biliyə, dərin düşüncə tərzinə, xalqın adət-ənənəsinə, dövrün tələblərinə, çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitinin incəliklərinə dərin bələd olan əziz qardaşım Mövlud Mövluda ədəbi-bədii yaradıcılığında bol-bol uğrlar arzulayıram! İnşallah uğurlarının davamlı və silsilə olaraq davam etməsini Uca Tanrıdan diləyirəm.

    Dərin və hörmətlə:

    Kənan AYDINOĞLU.
    “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü.
    23-24 avqust, 2013-cü il.Bakı şəhəri.

  • Sevinc HƏMZƏYEVA.Yeni şeirlər

    * * *

    Bir gilə su!
    Bir udum hava!
    Bir ovuc torpaq!
    Bir parça işıq!
    Bir sən!
    Bir mən!
    Atəşlər içində cismim yananda
    Bir gilə suyum ol, bu yetər mənə!
    Sənin həsrətindən mən boğulanda
    Nəfəs ol, hava ol, bu yetər mənə!
    Yerə dirənən ayaqlarıma
    Güc veərn torpağım,
    möhkəm dayağım…
    Zülmətə qərq olan tənha dünyamda
    Şəfəqim, işığım, sən yaraşığım…
    Bu yetər mənə!..

    * * *

    Xatirələr daha şirin olur…
    Bilirsən niyə?
    Çünki orda hələ ümid yaşayır
    Hər şeyin xoşbəxt sonlulqa bitəcəyinə..
    Sənin o xatirədə yaşayan parçan da
    Hələ sevimlidir…
    əzizdir…
    bilirsən…
    insan yaşla böyüməkdən başqa
    başla da böyüyür…
    təcrübəsiylə böyüdüyü kimi
    qəlbi ilə də böyüyür…
    sən hələ də balaca qaldın…
    əgər bütün bunlara rəğmən sadəcə körpə olsaydın…
    yenə də şirin
    sevimli olardın…yəqinsiz…
    amma sən kiçildin…
    bilirsən…
    yağışı sevirəm deyərkən ondan qorunmaq
    sevmək deyildir heç də…
    sən tikan
    leysan kimisən…
    bilirsən…

    amma bilmədiyin bir şey var…
    şirin xatirələrin üzü buz olub….
    mən heç vaxt yayı sevməmişəm….

    Sel hər zaman dağıdan olub
    mən yağmurlu payıza meyllənmişəm…
    bildinmi?
    Səndə kiçik olan mənin də mənə əzizdir…
    Bilirsən???
    Bilmədin…

  • Kənan AYDINOĞLU.Yeni şeir.

    YENƏ ÖMÜR UZUNU TANRI SƏNƏ YAR OLSUN!

    Tələbə yoldaşım, gözəl insan, yüksək insani keyfiyyətlərə malik olan İbrahimova Mətanətin körpə balası, TÜRKÜN QIZI MƏSİZADƏ FƏRİDƏYƏ ulu sayqılarla!

    Məndən şeir istədin, istəməyə haqqın var,
    Yenə ömür uzunu TANRI sənə yar olsun!
    Gözəl körpə balanın gözlərinə ələnən,
    Bir nur damlası kimi dümağ, dümağ qar olsun!

    Sevincdən gözün yaşı yanağından süzülsün,
    Gözəlliyi torpağın bax, canına düzülsün.
    Gözəlliyi önündə təbiətim büzülsün,
    Gözəl TÜRKÜN OĞLUNA GÖZƏLLİKDƏ YAR OLSUN!

    Axı TÜRKÜN QIZINA torpaqda ehtiram var,
    Gözəlliyin rəmzinə yanaqda ehtiram var.
    ALLAH deyən kəlməyə dodaqda ehtiram var,
    Gözəlliyin nişanı körpə bala var olsun!

    Demədim ömrü boyu inildəsin saz kimi,
    Gözəlliyi gözəldi işvə kimi, naz kimi.
    Gözəlliyin nişanı gözəl fəsil yaz kimi,
    Dodaqlardan süzülən nəğmə kimi tar olsun!

    Yaşanan gözəl ömür yenə keçməsin hədər,
    Sevinci sevinc olsun axan göz yaşı qədər!
    Dağılanda gözündən həsrət, ayrılıq, kədər,
    Yenə ömür uzunu TANRI özü yar olsun!

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

    MƏN YOX OLUM

    Gecə olsun,
    Bir otaqda bir şam olsun,bir də mən.
    Ağlasın şam öz eşqinə
    Ona vurğun pərvanəyə
    Ağlayım mən öz eşqimə
    Həsrət sənə çəkdiyimə
    Ağlasın şam,ərisin şam yox olsun şam
    Mən əriyim,mən yanım,mən yox olum
    Bir gül olsun
    Bülbülündən ayrı düşən bir gül olsun
    Ağlasın gül,ağlayım mən
    Ağlasın gül,solsun gül,yox olsun gül.
    Mən ağlayım,mən də solum,mən yox olum
    Dalğa olsun,
    Dənizindən ayrı düşən,dalğa olsun
    O ağlasın,mən ağlayım
    O,ağlasın buxar olsun qum sahildə
    Ağlayım mən,kor etdiyin gözlərimə
    Ağlayım mən…yox olum mən
    Ölüm olum…torpaq olum,
    Mən yox olum.
    Sən bilmədən…sən xəbərsiz mən yox olum!

    QIZLARA NƏSİHƏT

    Bir baxışa allanıb,
    Ömrünüzə qıymayın
    Qönçə kimi budaqda ,
    Siz gül kimi solmayın
    Kiminiz ehtirasa ,
    Kiminiz şan-şöhrətə,
    Kiminiz var-dövlətə,
    Allanıb satılmayın
    İsməti para-pula,
    Qisməti əyri-yola,
    Ömürü yarı yola,
    Gətirib çatdırmayın
    Siz Leyli yadigarı,
    Siz Həcərin övladı,
    Siz Azəri övladı
    Yad ölkəyə uymayın.

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

    SEVƏCƏYƏM QƏBRƏ KİMİ

    Bilirəm ki çox sevirsən,
    Dərd çəkirsən bu sevgidən
    Mesajlarında həsrət var,
    Darıxırsan mənim üçün sən.

    Hələ çox var toy gününə,
    Bir il qədər sanki bir gün
    İnan canım hər bir hissi,
    Keçirdirəm sənin kimi

    Gündüz uzun gəlmir gecə,
    Gecə uzun bitməz sanki
    Yuxumdada xəyalınla,
    Açıram mən səhərimi

    Darıxma sən canım mənim
    Çox qısadır hicran ömrü
    Həsrəti tez yox edəcək,
    Sevgimiz var axı bizim.

    Bilirəm ki çox sevirsən,
    Mən səni sevdiyim kimi
    Bilirsən ki çox sevirəm
    Sevəcəyəm qəbrə kimi.

    BACARMAYIR O SEVMƏYİ
    Eşqə düşüb yazıq yaman,
    Oğrun –oğrun baxır aman
    Ürəyi sevgidən yanan,
    Bacarmayır o sevməyi
    Cavabsızdır mesajları,
    Ünvansızdır məktubları
    Qərarsızdır sevdaları,
    Bacarmayır o sevməyi
    Dolaşır dili görəndə,
    Yer axtarır gizlənməyə
    Bacarmayır o sevməyi,
    Çox sevir yarın canından,
    Gətirməyir sevgi dilə
    Əriyir o bir şam kimi,
    Bacarmayır o sevməyi.
    Qəlb odlanır sevgisindən,
    Addımları uçur sanki
    Özündən çox sevir yarın
    Bacarmayır o sevməyi
    Yar gözləyir hara getsə,
    O izləyir hara getsə
    Aça bilmir sevgisini,
    Utancından deyə bilmir
    Bacarmayır o sevməyi
    Eh eşqə düşüb çarəsizki,
    Nə etsin qismətsizki

    Təsəlliz ümüdsüzki,
    Necə sevir qədirsizki
    Bacarmayır o sevməyi

  • Əlirza HƏSRƏT.Həyatı və Yaradıcılığı

    Əlirza HƏSRƏT (Abbasov Əlirza Azadxan oğlu) 1 noyabr 1964-cü ildə Əli-Bayramlı şəhərində anadan olub.İbtidai və orta təhsilini öz doğma şəhərlərində alıb.
    Ədəbiyyata, poeziyaya erkən yaşlarından maraq göstərir.Dövri mətbuta səhifələrində şeirləri dərc olunmaqdadır.
    2012-ci il oktyabr ayının 6-da “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Birinci Qurultayında Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü, “Azərbaycan ədəbiyyatı”, “Türkiyə ədəbiyyatı”, “Publisistika”, “Elektron kitablar” bölmələrinin əməkdaşı, “Cənub bölgələrinin ədəbiyyatı” bölməsinin Baş redaktoru seçilmişdir.
    İxtisasca mühəndis-texnoloqdur.Altı şeir kitabının müəllifidir.Respublikanın bütün ədəbi orqanlarında ədəbi-bədii nümunələri çap olunur.Şeirləri dok.professor İsa KAYACANIN məsləhəti ilə dəfələrlə Türkiyə mətbuatında dərc olunub.Bir sıra almanaxlarda şeirləri bir neçə dəfə dərc olunub.Şeirlərinə müsiqi bəstələnib.Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür.2009-cu ildə AYB-nin keçirdiyi “Qadınlara həsr olunmuş ən yaxşı şeir” müsabiqəsinin qalibidir.

    QUZEY BƏNÖVŞƏSİ

    Bənövşə gözləri gülür baharın,
    Götürüb aləmi quşların səsi.
    Tumurcuq-tumurcuq çıxır canından,-
    Çılpaq ağacların soyuqdəyməsi.

    Gecənin yuxusu ərşə çəkilib,
    Bənövşə ətrinə elçi düşüb dan.
    Gözümdə qışlanan həsrət çiçəyim,-
    Səni də tanıdım ayrılığından.

    Quzey bənövşəsi biraz gec solur,
    Sevən ürəkləri sərinlətməyə.
    Dağların döşünə yatıb ahım ki,-
    Üzünə bənövşə həniri dəyə!

    İGİD OĞULLARA VƏTƏN AD VERİR
    (Əsgər oğlum Ülvi Abbaszadə üçün)

    Tökülür çöhrəndən mərdlik,cəsarət,
    Vətən arxalanır sənə dağ kimi.
    Əsgər papağında yanan Ay-ulduz,-
    Nur saçır aləmə çilçıraq kimi.

    Dünyanın ən gözəl səadət payı,-
    Sevib qorumaqdır ana vətəni.
    Başını uca tut,ay əsgər oğlum,
    Zirvəyə aparır hər pillə səni.

    Əsgərtək bağrıma basıram səni,
    Sanıram o körpə yaşdasan elə.
    İnamın bayraqdır,and yerin Vətən,
    Əsgər geyimində başqasan elə.

    Hər gün əsgərlərin ayaq səsində,-
    Hünər nəğməsini dinləyir Vətən.
    Əsgərlik borcunu verirsən deyə,-
    Səninlə gör necə öyünürəm mən?!

    Qızlar çiçək tutub əsgər yoluna,
    Arzular adama qol-qanad verir.
    Həyatın müqəddəs neməti kimi,-
    İgid oğullara Vətən ad verir!

    QAPIMIZA ELÇİ DÜŞÜB EHTİYAC

    Haradandır bu hıçqırıq neydəki?
    Şirinləşdi dilim bu gileydə ki.
    Tənha quşdan qatar olmaz Göydə ki,
    Durnaları sevdim dəstə şəklində.

    Xatirənlə oynayıram “gizlən-qaç”,
    Gəl saçına düyün vurum,sın də aç.
    Qapımıza elçi dşüb ehtiyac,
    Bir alagöz,boyubəstə şəklində.

    Gördün yolum dirənibdir yoxuşa,
    Pöhrə oldun sığındığım koğuşa.
    Hər gün səni nəzmə çəkdim, ay Şuşa,
    İtkin düşmüş bir “Şikəstə” şəklində..

  • Əlirza HƏSRƏT.Yeni şeirlər

    RƏNGİNİ İTİRMİŞ EŞQDİR HƏSRƏTİN

    Rəngini itirmiş eşqdir həsrətin,
    Girib aramıza yaman uzandı.
    Səni tanımağım ayrılığından,-
    Yarı cinayətim,yarı cəzamdı.

    Qəlbimdən süzülən şirin duyğusn,
    Hələ yaz nəfəsin gəzir üzümdə.
    Ahdan köz götürən bir ocaq kimi,-
    Yanır baxışının yeri üzümdə.

    Hər gün göz yaşımla suvardım deyə,-
    Cücərdi qəlbimdə bu eşq tumu da.
    Bir qız yuxusunda dıfn eləməyə,-
    Çiçəklər aparır tabutumu da…

    ÇARMIXA ÇƏKİLİB YOLAYRICLARI

    Nə sən dayanırsan,nə mən dururam,
    Hələ yan keçirik bir birimizdən.
    Çarmıxa çəkilib yolayrıcları,
    Bir cığır boylanır hər düşən izdən.

    Yol çəkən gözlərdə həsrət qışlanır,
    Dağlar çələng tutub quzey qarından.
    Nə gözəl asılıb bu Yer kürəsi,-
    Sevdiyim qadının ayaqlarından.

    Yuvasız quşlara ad eləmişəm,
    Dilimin ucunda bitən nəğməni.
    Səni başqa cür də sevə bilərəm,
    Hamı sevməyimdən tanıyar məni.

    MÖCÜZƏDİR BU SEVDA

    Eşqə zəvvar könlümü,-
    Müqəddəs pirlər çəkir.
    Möcüzədir bu sevda,
    Adamı sirrlər çəkir.

    Qanında yu qəribi,
    Aparsın su qəribi.
    Sevdiyin bu qəribi,-
    O qürbət yerlər çəkir.

    O qırışmış əllərin,
    Rəsmidir xəzəllərin.
    Qocalan gözəllərin,-
    Zülmün şairlər çəkir…

    Sevgilərlə Əlirza HƏSRƏT.

  • Əlirza HƏSRƏT.Yeni şeirlər

    ANA

    Böyüdüb uçurtdun yuvandan məni,
    Harda gecələsin bu quşun,ana?
    Səni incidəndə dəcəl vaxtımda,
    Üstümdə duanmış qarğışın,ana.

    Gəlsə hüzuruna,baş əyər şah da,
    Şah baş əyən yerdə susar silah da.
    Saçının qarını əritməz ah da,
    Kiçik çiləsiyəm bu qışın,ana.

    Balandı qayıdıb səfərdən elə,
    Saçını üzümə aç pərdəm elə.
    Ömrə səpələnmiş bir dərdəm elə,
    Çək məni qoynuna yığışım,ana.

    DOST GƏLİŞİ

    Bir ocaq qalayıb dost sevgisindən,
    Ürək isidirəm xeyirdə,şərdə.
    Girmişəm qoluna uşaqlığımın,
    Dost yeri tutmağa xatirələrdə.

    Bizdə dost gəlişi toy-baram olur,
    Ehtiram göstərir hamı bu ada.
    Məni dost sevgisi ucaldıb deyə,-
    Əlçatmaz olmuşam indi dünyada.

    Bir ovuc vətəndir hər dost süfrəsi,
    Sinəmə sancılan bayraqdı ürək.
    Həmişə müqəddəs sayılıb elə,
    Yaxşı dost,doğma yurd,halal duz-çörək.

    QARĞIDALI

    İLAHİ,BU QARĞIDALI,-
    HANSI EŞQİN HEYKƏLİDİR?
    YARPAĞI DÜŞDÜ ÇİYNİMƏ,-
    ELƏ BİLDİM QIZ ƏLİDİR.

    ƏL ATDIM Kİ BU GÖZƏLİN,-
    YAXASINI CIRIB AÇAM.
    AÇILIB SARI HÖRÜYÜ,-
    DOLAŞDI TOPUĞUNACAN.

    …BİR SEVDANIN SAPANDINA,-
    ÜRƏYİMİ QOYUB ATDIM.
    QARĞIDALI TOXUMUYLA,-
    OYNAYIB BAŞIMI QATDIM…

  • Debüt: Günel ƏLİYEVA (Bakı şəhəri).Yeni şeirlər

    Günel ƏLİYEVA (Əliyeva Günel Gündüz qızı) 1994-cü il mart ayının 9-da Bakı şəhərində anadan olub.2001-2012-ci illərdə Zakir Əhmədov adına 64 saylı orta məktəbdə, 5 saylı Bakı Peşə Liseyində təhsil alıb.

    * * *

    Sevirəm,
    Sevgimi qəlbimə yazıb çıxıb gedirəm…
    Sevirəm,
    Sənsizliklə yaşamağı da bilirəm…
    Sevirəm,
    Səni sevirəm… qəlbimdə sən gedirəm…
    Sən heç sevmədin, bilirəm,
    Sevin, həyatından gedirəm!

    * * *

    Axaşm olur, gecə düşür,
    Pəncərəmdə ay görünür.
    İnsanların zalımlığın,-
    Açıq-aşkar ay da görür.
    Necə dözür, bilməm, necə,
    Bu zillətə, bu nifrətə?!
    Şahid olur çirkinliyə,
    Ləkə düşür təmizliyə.
    Şahid olmaq istəməyir,-
    Artıq ay da yalanlara.
    Daha qorxur ləkə düşər,-
    Bütünlüklə paklığına.

  • Əziz MUSA: “Milli adət-ənənələrimizi dərindən öyrənsinlər!”.

    Снимок11-234x3001

    Müsahibimiz haqqında qısa bilgilər

    Əziz Musa ( Musayev Əziz Həsən oğlu) 1951-ci ildə Cəbrayıl rayonunda anadan olub.İbtidai və orta təhsilini Cəbrayıl rayon Maksim Qorki adına orta məktəbdə alıb.1968-1972-ci illərdə Gəncə Dövlət Pedaqoji Universitetinin Filologiya fakültəsini fərqlənmə diplomu ilə bitirib.1972-ci ildə dövri mətbuatda Əziz Musa imzası ilə çıxış edir.Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvüdür.Qırxa qədər kitabın müəllifidir.Şeirləri “Azərbaycan”, “Ulduz” jurnallarında, “Ədəbiyyat qəzeti”, “Azərbaycan Gəncləri”, “Respublika Gəncləri”, “Kommunist”, “İlham Çeşməsi” və s. qəzetlərdə dərc olunub.
    2012-ci il oktyabr ayının 6-da “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin Birinci Qurultatında “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü, “Qarabağ bölgəsinin ədəbiyyatı” bölməsinin Redaktoru seçilmişdir.
    Pedaqogika üzrə fəlsəfə doktorudur.”Azərbaycan” Nəşriyyatında “İlham Çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktorudur.Qarabağ müharibəsi veteranıdır.

    1.Əziz müəllim, ədəbi-bədii yaradıcılığa neçənci ildə hansı yazı ilə başlamısınız?

    -Ədəbi-bədii yaradıcılığa 1965-ci ildə “Kəndimiz” şeiri ilə başlamışam.

    2. Dövri mətbuat səhifələrində dərc olunan ilk mətbu əsəriniz hansıdır?

    -Dövri mətbuat səhifələrində dərc olunan ilk əsərim “Bənövşə” şeiri 1968-ci ildə “Azərbaycan gəncləri” qəzetində dərc olunub.

    3. İlk kitabınız neçənci ildə harada dərc olunub və necə adlanır?

    -İlk kitabım 1972-ci ildə “Gənclik” nəşriyyatında dərc olunan “Göy qurşağı” adlanır.

    4. “Azərbaycan” nəşriyyayında neçənci ildən çalışırsınız?

    -“Azərbaycan” nəşriyyatında 1994-cü ildən çalışıram.

    5. “İlham çeşməsi” qəzeti haqqında oxucularımıza məlumat verə bilərsinizmi?

    -İctimai-siyasi, mədəni, hüquq qəzeti “İlham çeşməsi” ayda bir dəfə 8 səhifə olmaqla 500 tirajla dərc olunur.Azərbaycan Respublikası Ədliyyə Nazirliyində qeydiyyata alınmışdır.Azərbaycandan başqa, qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinə-Türkiyə Yazarlar Birliğinə, Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinə, Selcuk Universitetinə, Yıldırım Beyazid Universitetinə göndərilir.

    6.Bu günə qədər dərc olunan kitablarınız haqqında əziz oxucularımızı bilgiləndirə bilərsinizmi?

    -İndiyə qədər 40-a qədər kitabım çap olunub.Əsasən vətənpərvərlik. Sevgi şeirləri yazıram.Qarabağ müharibəsi mövzusunda daha çox kitablarım çıxıb.Milli qəhrəmanlarımıza daha çox poemalar həsr etmişəm.

    7.Çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitində “Qanlı yanvar gecəsi”, “Xocalı” poemalarının müəllifi kimi tanınırsınız. Qələmə aldığınız poemaların ana xəttini nə təşkil edir?

    -Bu poemalrın ana xəttini başımıza gələn faciələr, millətin parçalanmasına səbəb olan xəyanətlər, vətən, yurd sevgisi, bir də azadlıq yolunda şəhid olan oğullarımızın qəhrəmanlığı təşkil edir.

    8.Çağdaş Azərbaycan mətbuatında, xüsusilə də Bakı şəhərində fəaliyyət göstərən mətbu orqanlar sırasında “Müasir türk ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihəsini mətbu orqanınızın səhifəsində həyata keçirdiniz.Layihə çərçivəsində qardaş Türkiyə Yazarlar Birliyinin Nümayəndə Heyətinin üzvləri Şemsettin AĞAR, Hasan AKAR, Gülten ERTÜRKün şeirlərini yayımladınız.Qardaş Türkiyəli yazarların ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri dərc olunmuş qəzetin yeni buraxılışından da iyun ayının 26-da Ata yurdumuz Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərinə yol düşəcək “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvlərindən göndərəcəksiniz. Layihəni həyaya keçirməkdə əsas məqsədiniz?

    -Məqsədimiz iki qardaş Türk dövlətinin yazarları arasında mənəvi körpü salmaq, çağdaş Türk yazarlarını Azərbaycanda tanıtmaqdır.

    9.İnşallah qarşıdakı günlərdə mətbu orqanınızın səhifələrində “Müasir türk ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihəsini yenidən həyata keçirmək planlaşdırırsınızmı?

    -Biz bu işi daima həyata keçirəcəyik.İnanıram ki, qardaş Türk ədəbiyyatından daha çox yazarları bu işə cəlb edəcəyik.

    10. Ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarlara məsləhətiniz nə olacaq?

    -Milli adət-ənənələrimizi dərindən öyrənsinlər.Ədəbiyyatımızı çox oxusunlar.Dünya ədəbi mühitinə uyğunlaşsınlar.

    11. Mətbu orqanınızın səhifələrində ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəklərini dərc etməmişdən öncə hansı məqamlara daha çox diqqət yetirirsiniz?

    -Dövrümüzün aktual məsələlərinə.Dünyada baş verənlərə öz prizmamdan yanaşıram.

    12.Son zamanlar ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarlardan hansıların yazılarını oxumusunuz?

    -Son zamanlar təzə çıxan kitabları, “Azərbaycan”, “Ulduz” jurnallarında, “Ədəbiyyat qəzeti”ndə gedən bütün cavan yazarların əsərlərini oxuyuram.Dövri mətbuatda əsərləri dərc olunan gənc yazarlara uğurlar diləyirəm!

    13.”İlham çeşməsi”qəzetinin səhifələrində gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələrini, poeziya örnəklərini, məqalələrini dərc edirsiniz.Yazıları dərc etməmişdən öncə redaktə edən zaman həmin məlumatların müəllifin qələmindən çıxdığını nəzərə alaraq hansı dəyişiklik etməyə daha çox önəm verirsiniz?

    -İlk əvvəl həmin yazarlarla şəxsi söhbətlər edirəm.Öz məsləhətlərimi verib, iradlarımı bildirirəm.Çalışıram ki, müəllifin fikirlərinə hörmət edim.

    14. Ədəbi-bədii yaradıcılığınızda son zamanlar hansı yeniliklər olub?

    -Son zamanlar “Qarabağ” mövzusunda silsilə şeirlər üzərində işləyirəm.Çingiz Mustafayev haqqında “Çingiz dastanı” kitabım çapdan çıxıb.

    15. Gənc yazarlara dəstək olmaqda hansı hissləri keçirirsiniz?

    “Əl tutmaq Əlidən qalıb”-deyirlər.Kiməsə yol göstərirəmsə, kiminsə əlindən tuturamsa, bir rahatlıq duyuram.Son zamanlar ədəbiyyata istedadlı gənclər gəlir, onlara məsləhət vermək, dəstək olmaq məni sanki ağır bir yükdən azad edir.Peyğəmbərimiz göstərir ki, bildiyi başqasına öryətməmək günahdır.

    16.Çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitində yetişməkdə olan gənc yazarlara Azərbaycan Yazıçılar Birliyinə üzv olmaq üçün lazımı sənədləri toplayıb payız ayında baş tutacaq Qurultaydan sonra müraciət etmələrini məsləhət görərdinizmi?

    -Əlbəttə.İstəyirəm ki, hər bir istedadlı gənc Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü olsun.

    17. Ulu Tanrıdan Azərbaycan xalqına arzunuz nə olacaq?

    Müstəqilliyimiz ədəbi olsun.Qarabağ ermənilərdən azad olsun.

    18. Sonda hansı şeirlərinizi əziz oxucularımıza ərmağan etmək istərdiniz?

    Son vaxtlar yazdığım şeirləri əziz oxucularımıza ərmağan etmək istəyirəm:

    İSTİQLAL MARŞI

    Əlli milyon ürək,
    Yüz milyon bilək,
    Əlli milyon insan,
    Əlli milyon istək,
    Əgər yumruq kimi
    Birləşə bilsək.
    Arazın üstündən,
    Körpü salarıq,
    Qovuşa bilərik,
    Biz azadlığa,
    Qayıda bilərik,
    Biz Qarabağa.

    DAHA

    Daha bu dünyadan əl götürmüşəm,
    Indi özümlədi hər işim, davam.
    O xoş günlərimi tay itirmişəm,
    Kədərlə, qüssəylə köklənib havam.

    Qurtarmır hələ də tale savaşı,
    Aylar, illər salır ömrü cətinə.
    Dərdlə rastlaşıram hər addımbaşı,
    Ürək açammıram mən hər yetənə.

    Gözümdə alışıb, nur saçmır günəş,
    Qaranlıq yol gedir mənimlə birgə.
    Həsrət ürəyimə tuşlanan atəş,
    Həyat çəkir məni sınağa, bərkə.

    Yaman öyrənmişəm köks ötürməyə,
    Hər gün yağış yağır tənhalığıma.
    Daha çalışmıram kədər örtməyə,
    Daş-kəsək ilişir ayaqlarıma.

    Ürək dediyindən dönmür ki, dönmür,
    Bacara bilmirəm öz istəyimnən.
    Sevgidən o yana bir yol görünmür,
    Yol gedə bilmirəm boş ürəyimnən.

    GECƏ-GÜNDÜZ

    Qeyrət, papaq deyiləndə,
    Zirvə, bayraq deyiləndə,
    Vətən, torpaq deyiləndə,
    Səssizcə ötüb keçirəm.

    Olanları düşünürəm,
    Dağ vüqarımdan düşürəm.
    Qərib səsdən üşünürəm,
    Şirin canımdan köçürəm.

    Gözlərə baxa bilmirəm,
    Şimşəktək çaxa bilmirəm.
    Bir yana çıxa bilmirəm,
    Sağa-sola yol ölçürəm.

    Kara gəlmir hər yaraq da,
    Dərd göyərir ağ varaqda.
    Xəyalımda o torpaqda,
    Əkdiyimi hey biçirəm.

    Gördüyüm daş o daş deyil,
    Hər kəs mənə sirdaş deyil.
    Daha yaşım, o yaş deyil,
    Haqqı, nahaqqı seçirəm.

    Dərd saçıma qar ələyir,
    Qəlbim quzutək mələyir.
    Düşmən orda kef eyləyir,
    Mənsə göz yaşı içirəm.

  • Elmin NURİ.Məqalə

    Mövlanə Cəlaləddin Rumi bəşəriyyətin təfəkkür tərzini, düşüncə parametrlərini dəyişdirən beş böyük şəxsiyyət sırasındadır. Hazırda dünyada ən çox satılan kitablar məhz, bu böyük türk şairi və filosofunundur. Hətta İngiltərədə Şekspirdən də çox mütaliə olunan Mövlanə Cəlaləddin Rumidir.
    Qərb alimlərindən olan M.Barresin belə bir fikri var “Mövlanəni tanıyandan sonra Hüqo, Höte və Şekspirdə nəyin çatışmadığını dərhal anladım”. Mövlanə insanları ayırmır onları ümumi mənəviyyat və sevgi komponentləri altında birləşməyə çağırırdı.
    Bu yazıda da Mövlanənin eşq fəlsəfəsinin bəzi nüanslarından və insanın yüksək psixoloji gərginlikdən, xaosdan, vakuumdan yəni boşluqlardan uzaqlaşaraq mənəvi yola qədəm qoyması və sonda ruhi rahatlıq tapması üçün Kamilliyə, Allaha doğru dəvətindən danışılacaq və bu dəvət bütün insanlar üçündür…

    Gəl, gəl, hər nə olursan ol, gəl!
    İnancsız da, bütpərəst də olsan, gəl!
    Burası ümidsizlik dərgahı deyil,
    Yüz kərə pozsan da tövbəni yenə gəl.

    Mövlanə Cəlaləddin Rumi insanı nurlu bir körpü üzərində gedən görür. Elə bir körpü ki, insan ürəyindən Allah dərgahına doğru uzanır. İnsan onu öz içində tapır və daim hərəkət edə bilir. Bu hərəkət insanın öz gəldiyi yerə yenidən qayıtmaq istəyini özündə əks etdirir. Əvvəlki yerinə yəni başlanğıc halına qayıtmaq həvəsi “nur körpüsü” timsalında tam bir dövretmə prosesini xatırladır ki, bu da “insan kainata bərabərdir” aksiomasını bir daha təsdiqləmiş olur. “Axı kainat da dövr edir”, “Axı dünya fırlanır”. (B.Vahabzadə)
    Mövlanənin “Məsnəvisi”ndəki ilk hekayət də məhz, bunu xatırladır. Ney nə üçün həmişə ah-nalə çəkir? sualına cavab axtaran Mövlanə öz məna xəzinəsinin köməyilə bunun səbəbini açıqlayır. Vurğulayır ki, öz səltənətindən (qamışlıqdan) ayrı düşən ney ora yenidən qayıtmaqdan ötrü bu cür fəryad qoparır. Ah-nalə etməsi üçün isə onun qamış halından ney halına gəlməsi lazımdır. Sırf insan üçün nəzərdə tutulan bu rəvayətdə qamış cahil, yəni sirlərə vaqif olmayan, ney isə cilalanıb, dünyanı dərk edən kamil insanın ümumiləşdirilmiş simvoludur. Yəni qamışdan neyə gedən yol adamdan insana gedilən yola bərabərdir. Neylə qamışın arasındakı fərq isə deməyə dəyməz.
    Mövlanənin yaradıcılığından ana xətt kimi keçən ilahi eşq kompanenti cahildən kamil insan yaradan bir iksirdir. Mövlanəyə görə, insanın ideal mahiyyətini tapan və onun idrakında olan adam həm “aşıq” həm də “məşuqdur”, yəni həm Allahı sevən, həm də Allahın sevdiyi bir şəxs olur. Burada Mövlanənin eşq fəlsəfəsi özünü tam olaraq əks etdirir.
    İdeal insan (kamil insan) bu eşqi bütün mənliyində tapan və yaşayan adamdır. Dolayısıyla insan öz canında Onu tapacaq və orada Gerçək Dostuna qovuşacaq bir varlıqdır. Aşağıdakı misralarla fikrini tamamlayır…

    Hər şeyi aramadıqca bulamazsın;
    Ancaq bu dost başqa;
    Onu bulmadan arayamazsın. (Fihi-ma fih-əşyaların təbiəti)

    Mövlanənin eşq fəlsəfəsi insanı fiziki aləmdən metafizik aləmə aparan bir yoldur (əvvəldə dediyimiz körpü). İnsan gövdə, ağıl və ruhun birləşməsindən ibarət bir varlıq olduğundan ondakı bu üç ünsürün əlaqədə olması məqsədəuyğun haldır. Lakin bəzi məqamlarda insanın yalnız bir
    komponentinə yəni gövdəyə qulluq etməsi onun ruhunu məhv etmiş olur. Ağıl ona görə insanda mövcuddur ki, bədənlə ruhun yəni maddiyyətlə mənəviyyatın arasındakı fərqi ona nümayiş etdirsin. Burada o birincinin ikinciyə keçməsi üçün zəmin yaratmış olur. Fiziki aləmdən də Metafizik aləmə keçid məhz burdan başlanır.
    Yazını körpü konsepsiyası ilə başladıq. Yəni insandakı insanlıq mahiyyətindən yaranıb onun ilkin çağına aparan körpü Mövlanənin insanlara dəfələrlə tövsiyyə etdiyi bir məntiqdir. Bir il bundan qabaq yazdığım şeirin bir misrasında dediyimi icazənizlə yazmaq istərdim…

    Nə vaxt körpü quracağam yerlə göyün arasında
    Mən o zaman alacağam mələklərin sırasında.

    Mövlanəni də bu körpünü qurmaq üçün oxumalıyıq. Bir də yəqin ki, onun davamçılarının ifa etdiyi səmavi rəqsləri görmüsünüz. Rəqs zamanı bir ayaq mərkəzdə dayanır, digəri isə tam dairə boyunca fırlanır. Bu Qardaşlıq etalonunu özündə əks etdirir. Yənifırlanan ayaq Yer kürəsinin 72 millətini ruhi birliyə, mərkəzə doğru dəvət edir. Həm də yazının əvvəlində qeyd etdiyimiz dövr fırlanan məkan və “körpü vasitəsilə” dövr edən insan məntiqini tamamlamış olur. Mərkəzdə duran ayaq isə zənnimcə körpünün başlanğıc və son anını göstərir. Rəqs edən isə Mövlanənin Dilindən yazımızın epiqrafını səsləndirir;

    Gəl,gəl nə olursan ol yenə gəl…

  • Mövlud MÖVLUD.Məqalə

    Pərzad arvad iyirmi doqquz yaşından dul qalıb. Əri öləndən sonra əlinə kişi əli dəyməyib. Bunu bütün rayon bilir. Şəxsən mən nənəmə o qədər arxayın deyiləm, nəinki Pərzad xalaya. Hələ neçə illər əvvəl çox adam xəbər göndərsə də, istəyənləri çıxsa da, rədd eləyib. Oturub-durub bircə kəlmə deyib: “Yetimlərimi böyüdəcəm!”

    Pərzad xala bütün ömrü boyu adına toz qondurmayıb. Hələ onun bu məsələlərdə həssaslığı görün bir dəfə nə ilə nəticələnib?

    Deməli, Sovet hökuməti vaxtı rayona qəşənq, yaşıl donlar gəlibmiş. Univermaqda həmin dondan vur-tut ikicə dənə qalıbmış. Axırıncıların birini bizim Pərzad xalanın qardaşı öz bacısına, birini də Aşıq Ədalət öz məşuqəsinə alır. Tarixi mənbələr qeyd edir ki, Pərzad arvad geyindiyi donun eynisini aşığın məşuqəsinin əynində gördükdən sonra evə getmiş, donu əynindən çıxarmış və bir daha geyinməmişdir. Çox gözəl, çox pakizə! Eşq olsun, baş əyirəm, bu qadın sədaqətinin qarşısında! Amma… bir “amma” var.

    Mən gözümü açandan Pərzad xala rayonda gözəgəlimli, məmələri yenicə pırtlayan, ağıldan qıvraq qızları detektiv kimi izləyir. Hansı blokda hansı qız hansı oğlanla görüşdüsə, ağzıma daşlar, öpüşdüsə Pərzad xalam onun adını rayonla bir eləyir. Xeyirdə-şərdə həmin qızın özü və ailəsi barədə notalar verir. Hətta öz bacılarının nəvələri barədə elə şeylər danışır ki, adamın əti ürpəşir. Deyirsən, İlahi, bu qadın özününkülər haqqında belə şeylər deyirsə, gör onda bizimkilərdən nə dastan bağlayar.

    Vallah, biz rayona gedəndə, yeddinci sinifdə oxuyan xalam qızına dönə-dönə tapşırıram: “Nə badə, olmaza-bilməzə, şəhərdə geyindiyin əl boyda “şortik”ləri geyinib Pərzad arvadın qabağına çıxasan haaa! Babamın goru haqqı, bizi elnən bir eləyər!”

    Mən hələ onun dilindən gözəl, gənc bir qız haqqında işıqlı bir cümlə eşitməmişəm. İndi ortaya sual çıxır: Olmazdımı ki, Pərzad xala o vaxtı elçilərə “Hə!” deyərdi, yaxud bir kişiylə xudmani-xudmani görüşəydi… İndi də yazıq qızların gözünün odunu alıb bizə hər gün Ziqmund Freydin atasına rəhmət oxutdurmazdı…

    Hay?

  • Teymur HƏBİBİ.Şeirlər

    SƏN DÖNYAYA YARAŞIRSAN

    Zeynəb bibinin nəvəsi balaca Zeynəbə

    Hər ananın arzusudur,
    Qismət olsun ona nəvə.
    Hər atanın arzusudur,
    Qismət olsun ona nəvə.

    Gözləri göy, xumar Zeynəb,
    Hər kəs sənə baxar, Zeynəb.
    Baxan gözlər axar, Zeynəb,
    Sən dünyaya yaraşırsan.

    Saçı, qaşı sarı qızdır,
    Özü şirin, yaşı azdır,
    Hər hərəkəti bir nazdır,
    Sən dünyaya yaraşırsan.

    Sevir səni atan, anan,
    Hər zaman dərdinə yanan.
    Böyüdükcə, sən də inan,
    Sən dünyaya yaraşırsan.

    Gülüşün özüntək gözəl,
    Gəl qucağıma, uzat əl.
    İlk dediyin söz “Ata, gəl”,
    Sən dünyaya yaraşırsan.

    Həbibi səntək gözələ
    Şeir yazdı gülə-gülə.
    Sən də yaşa gülə-gülə,
    Sən dünyaya yaraşırsan.

    15.06.2003.Gürcüstan

    XƏYALIMDAN KEÇƏN GÖZƏL

    Gecələr çox tənha idim,
    Bir şərab, bir badə idim,
    Xəyallarda səni sevdim,
    Xəyalımdan keçən gözəl.

    Şahısan yuxularımın,
    Şöhrətisən sən şanımın,
    İlhamısan qəm dünyamın,
    Xəyalımdan keçən gözəl.

    Arzular var ürəyimdə,
    Məhəbbətdir istəyimdə,
    Sənsən mənim diləyim də,
    Xəyalımdan keçən gözəl.

    Dağdan axan şəlaləsən,
    Eşq şamıma pərvanəsən,
    Sən mənimçün bir dənəsən,
    Xəyalımdan keçən gözəl.

    Badə doldu göz yaşımla,
    Tufan qopdu harayımla,
    Vida etdim xəyalımla,
    Xəyalımdan keçən gözəl.

    02.07.2003.Bakı

  • Teymur HƏBİBİ.Yeni şeirlər

    O QIZI UNUTMARAM MƏN

    Gozlərim bir gozəl gordu,
    Məni gorub o da suzdu,
    Naz eləyib, həm də uzdu,
    O qızı unutmaram mən.

    Aşiq oldum zumrud gozə,
    Həsrət qaldım şirin sozə,
    Deyin, bu dərdə kim dozər,
    O qızı unutmaram mən.

    Urəyimdə arzu qaldı,
    O qız canımdan can aldı,
    Duşduyum bu hal nə haldır,
    O qızı unutmaram mən.

    Həbibi yaralı oldu,
    Gozləri əzabdan doldu,
    İnsan məhəbbətə quldur,
    O qızı unutmaram mən.

    12.06.2003.Gürcüstan

    XOŞBsXT OLSUN BU EKE GsNC

    Yığışmışıq bu məclisə,
    Xoşbəxt olsun bu iki gənc.
    Səbəbkarlar Faiq, Govhər,
    Xoşbəxt olsun bu iki gənc.

    İki urək bir doyunur,
    Ata-analar sevinir.
    Arzu-istəklər boyuyur,
    Xoşbəxt olsun bu iki gənc.

    Sevən tapar, sevdiyini,
    Faiq tapdı sevgisini,
    Govhərtək sevgilisini,
    Xoşbəxt olsun bu iki gənc.

    Sevən sevəndən ayrılmaz,
    İnsan sevgisiz yaşamaz,
    Həbibi də onda yazmaz,
    Xoşbəxt olsun bu iki gənc.

    13.06.2003.Gürcüstan

  • Kəmaləddin QƏDİM.Yeni şeirlər

    Deyirsən mən məndə deyiləm ki…

    Çıxar, bu kəlməni çıxar sözündən,
    Nə daş bil,nə buz bil,nə qar,özünü.
    Adam da heç belə çıxmaz özündən,
    Adam da heç belə qovar özünü?..

    Bəlkə də bir çayda durulub qalıb,
    Bir yolda,cığırda yorulub qalıb.
    Bəlkə də, kiməsə vurulub qalıb,
    Tələs də,ayır da,qopar özünü.

    Bu adam deyilən sözündə durar,
    Özündə dayanar,özündə durar.
    İstəsə təzədən yaradar,qurar,
    Lap elə təzədən yapar özünü.

    Bir bəlli tərəfdə,yöndə qalırsan,
    Bir azca uzaqda,gendə qalırsan.
    Bir xeyli zamandı məndə qalırsan,
    Gəl nə vaxt istəsən apar özünü…

    23 avqust 2013.

    Qalır

    Özündən ayrılıb,çıxmısan deyə,
    Özünün özünlə görüşü qalır…
    Hazıram sizləri görüşdürməyə,
    Bir az çiçək işi,gül işi qalır…

    Süzülüb dilindən bal çıxıb gedib,
    Az elə az qalıb,bol çıxıb gedib.
    Elə,gediləsi yol çıxıb gedib,
    Gələsi bir yolun gəlişi qalır…

    Sən elə yaxındın cana can kimi,
    Gözə-göz,üzə-üz,qana-qan kimi.
    O sənin bu sənə ərməğan kimi,
    Bir az təbəssümü,gülüşü qalır…

    Kim qoyub bu gözəl gözləri ağlar,
    Bunun hesabını soruşacaqlar…
    Sinəndə adamlar çəkdiyi dağlar,
    Üzündə Tanrının əl işi qalır…

    23 avqust 2013.

  • Debüt: Mövlud MÖVLUD (Bakı şəhəri).Məqalə

    Abdullayev Mövlud İsmayıl oğlu 1989-cü il avqust ayının 15-də Bakı şəhərində anadan olub.Hal-hazırda Bakı Slavyan Universitetinin Rus dili və pedaqogikası üzrə ali təhsil alır.Yazıları dövri mətbuat səhifərində müntəzəm olaraq dərc olunur.

    Mövlud Mövlud

    Dostumuydu, qardaşımıydı, gözümün işığı, sözündən çıxmadığım böyüyüm idi. Bir sözünü iki eləməzdim. Hara buyursa, nə tapşırsa, canla-başla ürək verərdim.
    Bilirdim ki, xəstədir. Tez-tez kəllə-çarxa qalxan təzyiqi, epileptik ürəkgetmələri, saxtakar qadınlarla yaşadığı sevgilər, işlədiyi qəzetlərdə yola getmədiyi təsisçilər, yarı yolda aradan çıxan cəbhədaşları… Hamı və hər şey əzab verirdi ona!
    Ayda bir-iki dəfə mənə zəng edirdi. Dəstəyin o başından gələn təngnəfəs səsindən bilirdim ki, tıncıxır, darıxır. Görüşüb dərdləşirdik. Görüş yerimiz dəyişməz qalırdı: “Dobromed” klinikasıyla üzbəüz sosiskaxana.
    Məclisin bir yerində mənfi səkkiz eynəyini çıxarır, kompüter qabağında oturmaqdan qıpqırmızı olan gözlərini uzun-uzun ovuşdurub cavanlıqda yazdığı qoşmalardan deyirdi:

    Gözəl xəta yapar dostun əlləri,
    Çalar ciyərimə xançalı bilməz.
    Qiyamət qovğası var bu dünyanın,
    Qarı bilər, Sultan Səncəri bilməz.

    ***
    Haqq böylə buyurub, böylə qanundu!
    Ya bir Dəmirçioğlu, ya bir Cünundu.
    Çırmanıb girəndə, meydan onundu,
    Sağ nədi, sol nədi incəli bilməz.

    ***
    Aşiq sevib çəkər fələk cəbrini,
    Pir deyib öpərlər mərdin qəbrini,
    Əzəldən belədi, igid qədrini,
    Gözəl qiymətini hancarı bilməz?!

    Dibinə qan çökmüş gözlərinə gülüş qonurdu, üzü nurlanırdı:
    -Yaxşı yazmışam elə? Vallah, Mövlud, indi yaza bilmirəm. İndi belə şeylər yaza bilmirəm. Neçə dəfə hiss eləmişəm ki, sinəmdə bir dəstə qoşma qatarlanır, ha mızıldanmışam, bir şey yaza bilməmişəm.
    Hərdən mənim də tərsliyim tuturdu:
    -Elyanuranın (məşuqəsinin adı Elyanura idi.) qoynunda qoşma yazmaq olmaz! O məsələlər irfan əxlaqı ilə bağlı işlərdir.
    -Pah, Orta çağ irfan şairləri rahib olublar ki?
    -Yox, rahib olmayıblar, amma onların heç biri Elyanura kimi saxtakarın oynaşı olmayıb. Qəzetdə mövqeli adam olmasan, səni sevdiyini deməz. Vallah deməz. Ayın axırı, sən qonorarları yazanda, elə-belə gəlib oturur qucağında?!
    -Yaxşı, yaxşı, düşükləmə!
    -Sözün düzünü deyirəm mən!
    -Offf, düz deyirsən, bilirəm. Amma neyləməli? Darıxıram eloğlu, darıxıram. Kəndimizin, uşaqlığımın, təmiz vaxtı yazdığım şeirlərin nisgilini “lotuşka”ların qoynunda ovuduram.

    ***

    Bir dəfə zəng elədi. “Təzə evə köçürəm, gəl kömək elə”,- dedi. Bir gün səhərdən-axşama kimi eşşək kimi işlətdi məni: soyuducu, stol-stul, qab-qacaq, çanaq antenna, xalça-palaz daşıdıq.
    Əşyaları təzə evdə yerbəyer eləyib axşam yeməyi üçün masa arxasına keçdik. Sözümüz hərlənib-fırlanıb siyasətin üstünə gəldi. Dedikləriylə razılaşmadım deyə məni ittiham eləməyə başladı:
    -Hökumət qəzetlərinə yazırsan, yaltaq şairləri tərifləyirsən. Adını kişi qoymusan, sən necə yerlisən?! Niyə mənim yanımda deyilsən?! Niyə gəlib bizim “Mübarizə” qəzetində işləmirsən?!
    -Mən Elvinlə bir qəzetdə işləyə bilmərəm. O gədə alçağın biridir. Sizin qəzetə atılmış agentdir. Onun atasını da yaxşı tanıyıram. Elçibəy onun atası haqqında deyirmiş ki, “yanında hər şeyi danışmayın, ondan şübhələnirəm”.
    -Kəs səsini, axmağın biri, axmaq! Utanmırsan? Özünün cəsarətin çatmır gəlib bizə dəstək olmağa, hələ bir, Elvini şərləyirsən?! Tfuu, dur, … burdan!
    -Dinməz-söyləməz ayağa qalxdım. Ona cavab qaytarmaq olmazdı. Epilepsiyası tutardı, ürəyi gedərdi.
    Ona bir kəlmə demədən, dil-ağız eləyib əvəzinə üzr istəyən arvadını sakitləşdirib, yorğun ayaqlarımı sürüyə-sürüyə çıxıb getdim.

    ***
    Bu əhvalatın üstündən heç bir ay keçməmiş, agent Elvini yiyələri geriyə çağırdılar. Yerlimin səngər yoldaşı dostlarını yarı yolda qoyub aradan çıxdı. “Mübarizə” qəzetinin ən sərt yazan əməkdaşı qarşı səngərə keçdi.
    Mən Elvinin harasa getməyindən yox, dostumdan nigaran idim. Ürəyinin ağrıyacağından qorxurdum. Onu qorumaq istəyirdim. Zəng eləməyə də çəkinirdim:“birdən elə bilər satqın dostlarını başına qalxmaq istəyirəm”.
    Belə bivəfa günlərin birində, yerlimin Elvin noqdaunundan üstündən Elyanura nokautu aldığını eşitdim!
    Eloğlumun məşuqəsi hökumətin açdığı bir saytın təklifini qəbul etmiş və “Facebook” statusunda həmin sayt barədə “Bura mənim ailəmdir”,- deyə yazıbmış.
    Bu xəbəri eşidəndə əvvəl şaqqanaq çəkib güldüm. Sonra yenə yerlim gəlib durdu gözümün qabağında: Əsə-əsə siqaret tutan barmaqlar, əsəb və stressdən şişmiş ayaq, təngnəfəs səs…
    Bir müddət dostumdan səs çıxmadığını görüb özüm onu yığası oldum. Son baş verənlər barədə bir kəlmə də danışmadan, hal-əhval tutmaq, onu həmişəki “Dobromed”lə üzbəüz sosiskaxanaya çağırmaq istəyirdim.
    Telefona arvadı cavab verdi:
    -Durma, ay Möylüt, durma gəl. Bu deyir, sinəm yanır, ayağı da şişib, mən qorxuram. Aparırıq həkimə!
    -Hara aparırsız?
    -“Dobromed”ə. Deyir “Möylüt tanıyır oranı!”

    ***

    Meyiti maşına mindirib aparanda ağlamaqdan səsi batmış, üz-gözü cırıq-cırıq olan arvadı səhərdən baş verənlərdən bir şey anlamayan, böyümüş gözlərlə böyüklərə sual verən balalarına qışqırdı:
    Ağlayın, ay yetimləəəər, ağlayın, bir də dədənizini görməyəcəksiz!
    Uşaqlar elə buna bənd imiş. Üç yetim baş-başa verib ağlaşmağa başladı.
    Arvadların naləsi göyə bülənd oldu. Kişilər gözünün yaşını gizlətmək üçün üzlərini yana tutdu.

    ***

    Arvadının telefonda dediyi sözlər tez-tez düşür yadıma: “Bu deyir sinəm yanır.”
    Bəlkə, elə sinəsində yanan yazmadığı, tüstülü şəhərdə aydınlığa çıxara bilmədiyi qoşma qatarı imiş? Nə bilmək olar?

  • Mövlud MÖVLUD.Məqalə

    Bizim- Adəmin yetimçələrinin qəribə bir xasiyyəti var: nə vaxtsa, hansısa məqamda qəlbimizin mübhəm yerində gəlib çıxdığımız amma bir türlü sözə çevirə bilmədiyimiz həqiqətləri bir şairin şeirində, yazıçının yazısında görəndə, dünyanın xoşbəxti oluruq. Elə bil, dünyaları bizə verirlər. Yer üzünün hansısa köşəsində bizimlə eyni fikirdə olan adamların olmasına sevinirik.
    Bu həmfikirlərin söz adamı olmağı sevincimizə sevinc qatır. Marina Svetayeva “əsl şeir nədir?” sualına belə cavab vermişdi:
    -Əsl şeir odur ki, sən onu oxuyanda deyəsən: “İlahi, bu söz elə mənim dilimin ucunda idi?!”
    Bu hissi mən də bir neçə dəfə yaşadım. Nə vaxtmı? dostum İbrahim İlyaslının “Yuxuma söykənmiş adam” kitabını oxuyanda. Yazımızın əvvəlindəcə bu məqamlardan birini yazmaq istəyirəm.
    Pək cocuqkən, yay tətillərində, Bakı-Qazax qatarına minəndə ürəyim köksümə sığmırdı. Həyəcandan az qala səhərə kimi yata bilmirdim. Bəs necə? Axı, mən dostlarımı, nənə-babamı dayımı görməyə, parkımızda futbol oynamağa, məscidimizdə namaz qılmağa, göllərimizdə çimməyə gedirdim.
    Elə ki, səhər açılırdı, əlini-üzünü yuyub, qatar bələdçisinə çay sifariş edən kişilərdən biri dərin bir qülllab vurduğu siqaretin tüstüsünü pəncərədən çölə buraxıb: “Gəncəyə çatdıq!”,-deyirdi, bax, onda mənim üzümü görəydiniz.
    Mənə elə gəlirdi pəncərənin qabağında dayanıb çölə baxsam, rəhmətlik Ağamalı Sadiq Əfəndinin “Başsız” povestinin qəhrəmanı kimi yolları gözümün içinə yığsam, yol tez qət olunar. Barmaqlarımın üstünə qalxıb pəncərədən çölə boylanırdım; evlər, kəndlər, elektrik dirəkləri, mal-heyvanı qabağına qatan, cavanlar, həyəti süpürən qadınlar, ot tayaları bir-birini əvəz edirdi. İbrahim bəyin kitabını oxuyanda gördüm ki, eyni hissləri o da yaşayıb və hətta yaşayır.
    Qazaxın Məzəm kəndindən olan aşıq qardaşımız Niyaməddin bizim şairə-İbrahim bəyə etiraz edir ki, “bəs sən doğma torpağa şeir yazmamısan”. Şairin cavabı nə ilə olar? Təbii ki, şeirlə!
    İbrahim bəy Niyaməddin qardaşımıza “Qazaxdı” rədifli şeirlə cacab verir:

    Nə kövrək mətləbə toxundun, oğul,
    Oxu bu qoşmanı-adı “Qazax”dı.
    Güvəncim-gümanım, andım-amanım,
    Pirim-səcdəgahım, odu- Qazaxdı.

    ***

    -Şəhər tünlükləri salanda bəndə,
    Ruhum qanadlanır o doğma kəndə.
    Dilim bala batır adı gələndə-
    Dilimin balmısal dadı Qazaxdı.

    ***

    Hanı yer üzündə o yurdun babı?
    Yerləri laləzar, göyləri abı.
    Könlümün təpəri, canımın tabı,
    İçimin alovu-odu Qazaxdı.

    ***

    Qələmçə, Göyəzən, Avey-keşiyim,
    Dəli Kür-yüyrüyüm, İncə beşiyim.
    Daha nə sorarsan, öyüm-eşiyim?
    Ruhumun yaddaşı-yadı Qazaxdı.

    ***

    İbrahim əmini elədin çapar,
    Durma, gəl şeirini Məzəmdən apar…
    -Dartınıb Gəncədən tərpəndi qatar,
    Ürəyim atdandı-budu…Qazaxdı!

    Bu şeiri oxuyanda heyrətə gəldim. Yuxarıda yazdığım hissləri bir daha keçirdim. İbrahim bəyin bu yaşında da içində həmin duyğuları qoruyub-saxlamağı, nə gizlədim? Bir az da kövrəltdi məni. Sonuncu misraları indi də dilimin altında dərman kimi saxlayıram:

    -Dartınıb Gəncədən tərpəndi qatar,
    Ürəyim atdandı-budu…Qazaxdı!

    ***

    Əsl söz, əsl nəfəsdir. Əsl nəfəs də (Hu!) Olimpiya məşəli kimidir: estafeti götürmək hər igidin xərci deyil. Mənsur Həllacdan Rumiyə, Rumidən Şəmsə, Şəmsdən, Nəimiyə, Nəimidən Nəsimiyə, Nəsimidən, Molla Vəli Vidadiyə, Vidadidən Hüseyn Cavidə ötürüldüyü kimi İncə dərəsinin qədim sufi ənənələrini yaşadan kişilərdən, sözündən-söhbətindən doymaq mümkün olmayan aşıqlardan, dərdini-qəmini Qımqımalar da gizlədən (həm də üzə çıxaran) qadınlardan da İbrahim İlyaslıya ötürülüb.
    Biz dünya şeirində doğulduğu torpaqlara bağlı olmayan böyük şairə rast gəlməmişik. “Sadə torpadırsa, lakin Kərbəla torpağıdır”, deyən Füzulidən tutmuş məmləkətini “ürəyinin infarktında” yaşadan Nazim Hikmətə kimi.

    ***

    Mən fikir vermişəm, həmişə savadsız və istedadsız adamlar ədəbi mühitdə dəbdə olan “izm”lərin kölgəsinə sığınıb ədəbiyyatda özünə koma qaralamaq istəyir. İçinin saf, təmiz səsi olan şairləri isə söz çələngini həmişə öz bağının güllərindən toxuduğunu görmüşəm: Molla Vəli Vidadi, Aşıq Ələsgər, Səməd Vurğun, Ağamalı Sadiq Əfəndi, Akif Səməd, Məmməd İlqar, rəhmətlik Şaiq Vəli və bizim yazımızın qəhrəmanı İbrahim İlyaslı…
    Millətin yadında qalan da millətin bağrından qopan şairlər olub, qiyamətə kimi də belə olacaq!
    Mən buna bütün qəlbimlə inanıram: əlimi İbrahim İlyaslının “Yuxuma söykənmişəm adam” şeirlər kitabına basıb and içə bilərəm…

  • Mövlud MÖVLUD.Məqalə

    Mövlud Mövlud

    Gənc yazar Cəil Cavanşir saytların birinə verdiyi müsahibədə Azərbaycan Yazıçılar Birliyini, onun yarıtmaz ədəbi siyasətini, həmin birliyin rəhbərliyində təmsil olunan şair-yazıçıları tənqid edib. AYB katibi Fikrət Qoca isə Cəlil bəyə belə cavab verib: “Demaqoqluq eləməsin, səsini başına atmasın!”
    Qəribə ittihamdır. Adam deməyə söz tapmır. Rusiyanın xüsusi xidmət orqanlarının əyilməyən, mənsəbə-şöhrətə satılmayan yazıçıları “ifşa” etmək və ədəbiyyatı rejimin nəzarətinə almaq məqsədiylə qurduğu, bu gün də həmin məqsədə can-dildən xidmət göstərən bir təşkilatın rəhbərləyində təmsil olunasan, bir-birini əvəz edən rəhbərlərin, bütün siyasi sistemlərin sevimlisi olasan, dövlətin ədəbiyyatın inkişafı üçün ayırdığı pulları özünə və yaxınlarına sərf edəsən… Sonra da halal-hümmət sözün yanında olan, yazıçı ləyaqətini qorumaq üçün heç bir təşkilata üzv olmayıb heç bir imtiyazı qəbul etməyən, əvəzində dolanmaq üçün beş sayta yazı yazan zəhmətkeş, istedadlı bir gənc yazarı demaqoqluqda, səsini başına atmaqda ittiham edəsən.

    Dəhşətdir!

    Nədir demaqoqluq? Şeir-hekayə yazıb, alman dilindən tərcümələr edib min bir zülm-zillətlə ailə saxlamaq, yoxsa şəhərin bir neçə yerində evi ola-ola oğlunu AYB-nin ev siyasına saldırmaq?
    Siz elə bilirsiniz, bunlar təkcə evdən, puldan-paradan doymurlar deyə belə hərəkət edirlər? Əsla!
    Əsas məqsəd müstəqil Azərbaycanın azad düşüncəli yazarlarını əzmək, küçələrdə qoyub içki düşkününə çevirmək, axırda da “serroz”dan ölən gənc şairin anım günündə – “Natəvan” klubunda yanıqlı-yanıqlı çıxış edib, amansız əcəli tənbeh etməkdir. Onlar bizi səfil, sərgərdan və boynubükük görmək istəyirlər. Budur məsələ.
    Bu adamlarla neyləyək? Bunlardan hara şikayət edək? Dərdimiz kimə deyək? Yüksək çinli məmurların çoxu bunların tərəfindədir. Müxalifət liderləri bunları görəndə ayağa qalxır. Sadə insanlar isə deyir: “Ağsaqqal yazıçılardan nə istəyirsiniz?”
    Bu adamlar hamını aldadıblar. Hamını inandırıblar ki, doğrudan da Sovet dövründə dissident olublar, qəlbləri Azərbaycan xalqıyla döyünüb. Doğrudan da yazdıqları dünya ədəbiyyatının şah əsərləridir.
    Mən Anar, Fikrət Qoca, Çingiz Abdullayev, Ramiz Rövşən, Zəlimxan Yaqub heyranlarını başa düşə bilmirəm.
    Anar böyük yazıçıdırsa, Sart kimdir? Çingiz Abdullayev yazıçıdırsa, Akutaqava kimdir? Ramiz Rövşən böyük şairdirsə, Bodler hansı yuvanın quşudur? Zəlimxan Yaqub tamada-aşıq yox, peşəkar şairdirsə, İsa İsmayılzadəni hansı dəftərə yazaq?
    Mənim bu “agentura” şəbəkəsnin zəncir həlqələri olan yalançı ağsaqqal yazıçılardan və onların fanatlarından umacağım da yoxdur, onlara deməyə sözüm də. Mənim bircə xahişim var: AYB divarlarından asdığınız şəhid şair qardaşımız Ülvi Bünyadzadənin şəklini bizə – onun mənəvi varislərinə qaytarın. Sizə o təşkilatı Ülvini şəhid eləyən rus şovinizmi qurub.
    Qoy, bu dünyanın malı-dövləti, yalançı şöhrəti sizin olsun.
    Onun müqəddəs adından alver eləməyin.
    Qaytarın şəklimizi!

  • “Güldar”ın təqdimatı keçirildi

    Şahnaz KAMAL (Şahnaz Novruz qızı Kamalova) Tovuz rayonunun Əhmədabad kəndində, ziyalı ailəsində doğulub.Bakı Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsinin bakalavr və magistratura pilləsini fərqlənmə diplomu ilə bitirib.
    Hazırda Rusiya Federasiyasının Sankt-Peterburq şəhərində Sankt-Peterburq Dövlət Universitetinin Şərqşünaslıq fakültəsinin Türkologiya bölməsində təhsilini davam etdirir.
    Xanım yazar ailəlidir, iki övladı var.

    DGTYB-nin Sankt-Peterburq təmsilçisi Şahnaz Kamalın “Güldar” hekayələr kitabı avqustun 17-də (saat 12.00) oxuculara təqdim olundu.
    “Güldar” Şahnaz Kamalın oxucu auditoriyası ilə ilk geniş – kitablı görüşüdür. Kitaba gənc yazarın son üç ildə qələmə aldığı hekayələr toplanıb. Hekayələr müxtəlif mövzuları əhatə edir.
    “Güldar” hekayəsində Doğu Türküstandan olan uyğur qızı Güldarın yaşamından söz açılır. Komplekssiz qız olan Güldar Peterburqda türkologiya üzrə təhsil alarkən… millətçi ruslar tərəfindən öldürülür. “Savalan” isə Güney Azərbaycandan olan bir azadlıq mücahidinin yaşamını anladır.
    Bundan başqa, kitabda “Gülər”, “Falçı”, “Fars dili” və başqa, toplam 11 hekayə yer alıb.

    http://www.dgtyb.org/news/1953.html

  • Debüt: Bahadur ƏLİZADƏ (Bakı şəhəri).Yeni şeir

    Bahadur Sabir oğlu Əlizadə 1995-ci il aprel ayının 3-də Bakı şəhərində doğulub.2001-2012-ci illərdə Binəqədi rayonundakı 182 saylı orta məktəbdə təhsil alıb.2012-ci il Azərbaycan Dövlət Neft Akademiyasına qəbul olub.Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin nəzdindəki “Gənc Ədiblər” Məktəbinin üzvüdür.

    Unutmayın siz məni!..

    Mənim adım Xocalı,
    Qəlbim dərdlə yaralı,
    Keçdi illər… aralı,
    Unutmayın, siz məni!..

    Mənim adım Şuşadır,
    Ömrüm, Tanrım, qışadır…
    Deməyin ki, boşadır…
    Unutmayın, siz məni!..

    Mənim adımdır Laçın,
    Zəncirimi tez açın,
    Bir mənə doğru qaçın,
    Unutmayın, siz məni!..

    Mənim adım Xocavənd,
    Dağıldımı bütün kənd,
    Qırılsa da, bərə-bənd,
    Unutmayın, siz məni!..

    Mənim adım Kəlbəcər,
    Nə Nəbi var, nə Həcər?
    Azadlığım, tez cücər,
    Unutmayın, siz məni!..

    Mənim adım Ağdərə,
    Deyilən gəldi sərə…
    Mən söylərəm bir kərə,
    Unutmayın, siz məni!..

    Bu mənəm… adım Ağdam,
    Nə ruh qaldı, nə əndam…
    Mən niyə sizdən yadam?
    Unutmayın, siz məni!..

    Mənim adım Cəbrayıl,
    Düşmən mənə Əzrayıl,
    Atam Vətən, dur, ayıl!
    Unutmayın, siz məni!..

    Füzuli… Füzuliyəm,
    Sizdən ayrı qəmliyəm…
    Söz doluyam, dərdliyəm,
    Unutmayın, siz məni!..

    Mənim adım Qubadlı,
    Torpaq düşmən tapdaqlı,
    Könlüm sizdən aralı,
    Unutmayın, siz məni!..

    Mənim adım Zəngilan,
    Doğrumuz oldu yalan,
    Gözlərəm düşmən qıran,
    Unutmayın, siz məni!..

    Mənim adım Qarabağ,
    Kədər oldu mənə dağ,
    İndi oldum qara bağ,
    Unutmayın, siz məni!..
    2012

  • DGTYB: “Atatürkün Azərbaycan siyasəti (öz dili ilə)” kitablaşdırıldı…

    “Türk Dünyası İnfo” İctimai Birliyi (TDİB) Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Qeyri-Hökumət Təşkilatlarına Dövlət Dəstəyi Şurasının maliyyə dəstəyi ilə “Mustafa Kamal Atatürkün Azərbaycan siyasəti haqqında tədqiqatlar və nəşrlər” mövzusunda layihə çərçivəsində Türk dünyasının böyük öndəri Mustafa Kamal Atatürkün Azərbaycanla bağlı araşdırma işlərini başa çatdırıb.
    Bu araşdırmaların nəticəsi olaraq, layihədə nəzərdə tutlduğu kimi, “Atatürkün Azərbaycan siyasəti” adlı kitab “QHT nəşriyyatı”nda nəşr olunmuşdur.
    Prof.Dr. Nizami Cəfərovun və Prof.Dr Mehmet Akif Turalın həmmüəllif olduğu bu kitabda Türk Dünyasının böyük oğlu – Türkiyə Cümhuriyyətinin banisi Qazi Mustafa Kamal Atatürkün Azərbaycanla bağlı yürütmüş olduğu siyasətin əsas mahiyyətini sərgiləyən rəsmi fikir və düşüncələri, yazışmaları və digər münasibətləri əks etdirən tarixi-siyasi xarakterli materiallar yer almışdır. Konkret olaraq, bu nəşr vasitəsi ilə çağdaş Türkiyəni quran, ilk və ən çətin illərində yönəldən Mustafa Kamal Atatürkün Cümhuriyyət quruculuğu dövrlərində Azərbaycana yönəlik siyasətinin əsas məqamları sənədlərin dili ilə yığcam şəkildə gənc nəsilə və geniş oxucu kütləsinə çatırılır.
    Sözügedən layihənin rəhbəri Dəyanət Osmanlı, nəşrin redaktoru Şahyəddin Əliyevdir.

    http://www.dgtyb.org/news/1948.html

  • Şəmşad AĞA.Köşə yazısı

    “Reket şair”lər… Bu ifadə ilk baxışda, bəlkə də, çoxlarına qəribə görünə bilər, hələ qulaqlarda qəribə səslənməsi bir tərəfə. Bu da təbiidir, çünki bu ölkədə “reket” adında çox zada rast gəlinib. Yəni son 20 ildə “reket jurnalist”, “reket məmur”, “reket” nə bilim nə, falan, filan çox məxluq gördük. Amma “reket şair” ifadəsi çoxları üçün bir az yeni oldu, məncə. Vallahi təəccüblənəcək bir şey yoxdur.
    Ölkədə yeni bir “zümrə” – “reket şairlər” peyda olub. Hələ rayonlarda bu “şairlər”in at oynatmasını, onlara yüksək qayğının göstərilməsi və məclisin ən ali yerinə çəkilməsini demirik. Bəli, bəli, reket şairlərə nəinki rayonlarda, hətta Bakıda da rast gəlmək olur.
    Doğrusu, bu mövzuda yazmaq istəməzdim. Çünki əksər hallarda dostlar adamı qınayır ki, belə qeyri-ciddi mövzularda yazmaqdansa, vaxtı daha sərfəli işlərə sərf etmək gərəkir. Amma neyləmək olar, bəzən adamda bu mövzularda da yazmaq və zövq almaq istəyi yaranır.
    O gün dostlardan biri zəng edib hal-əhval tutduqdan sonra dedi ki, yanıma iki-üç şair gəlib və çox istedadlıdırlar. Dediyinə görə, “şairlər” yerli məmurların əslinə-nəslinə, babalarının ruhuna şeirlər həsr edirlər.
    Məmurlar da onların hərəsinin cibinə on manat basıb yola salırlar. Şairlərin biri yoldaşlarından daha istedadlı görünmək üçün deyib ki, Məşhədə gedənləriniz, həciləriniz, mollalarınız, Rusiyada qəriblikdə olan qohumlarınız, rəhmətə gedənləriniz varsa, deyin onları da siyahıya salaq. Onlara da şeir, məqalə ithaf edib qəzet və jurnallarımızda dərc edək.
    Hələ adamları xamlayıb əmi və dayılarına görə də pul alanlar var…İş orasındadır ki, bunları tədbirlərdə də, televiziya çəklişilərində də yaddan çıxarmırlar. Dost da eləməyib tənbəllik deyib ki, ərə getməyən 60 yaşlı bir xalam var. Bəs xahiş edirəm, alın bu 10 manatı ona bir şeir həsr edin, bəlkə, yazığın baxtı açıldı. Eşidənlər and içir ki, şeir yazılan kimi xala 48 yaşlı bir kişiyə ərə gedib. Doğrusu, şeirin fal, rəml və dua mahiyyətli olduğunu heç təsəvvür etməzdim.
    Onu da deyim ki, şairlərdən biri 1 manatdan 5-6 şeir də satıb. Bu da yoldaşları ilə aralarında narazılığa səbəb olub. Onlar deyiblər ki, puldan bizə də ver. Belə də insafsızlıq olar; kişi halal şeirini satır, sən də durub deyirsən ki, qazancını mənimlə bölüşdür.
    Vicdan haqqı inanmazsınız, bu “reket şairlər” bölgələrdə məmurları da barmaqlarına dolayırlar. Şahidiyəm ki, bir “şair” icra başçısılarından birini Koroğluya, 120 minlik bahalı maşınını da Qırata bənzətmişdi. Əvəzində icra başçısı onun kitabını çap etdirmişdi. Hə, belə şeirbazlar və “şaircik”lər də var. Bu yerdə Kefli İsgəndərin məşhur monoloqu yada düşür: “Tfu sizin üzünüzə, ölülər”.

    Allah sənə rəhmət eləsin, Mirzə Cəlil!

    P.S. Maraqlananlar olsa, növbəti yazılarımda onların bəzilərinin adlarını da çəkəcəm. Əliş dayı demişkən, məzəniz olsun…

  • Şəmşad AĞA.Yeni şeir

    Yaranışdan dəniz elə sevgi demək…

    Mavi gözlüm, nə donubsan heykəl kimi bu sahildə,
    donuqluğun göy Xəzəri darıxdırır…
    Heç olmasa bircə kəlmə danış dəli dalğalarla,
    bu susqunluq dalğaları kükrəməkdən karıxdırır…

    Xəzri qara tellərinlə öpüşdükcə, coşur dəniz,
    qisas deyil, sevgidəndir sevənlərin küsüşməsi…
    Təbiətin əsəridir bu gözəllik, bu işvə-naz:
    dalğalarla sahillərin bir-birini qucaqlayıb sevişməsi…

    Mavi gözlüm, fırtınadan öncə susub, donar dəniz,
    dilə tutub yola salar dalğaları uzaqlara…
    Ürəklənər qağayılar… qiyyə çəkib qanad çalar,
    qanad çalıb tumar çəkər göy sulara…

    Yaranışdan dəniz elə sevgi demək, bilirsənmi?
    sev dənizi, sev dənizi ki, arzuna tez çatasan…
    Belə sakit duruşundan bilirəm ki,
    sən özün də dəniz boyda fırtınasan…

    Belə qəmgin, belə ürkək, belə donuq baxışlardan,
    bəzən özün gülümsəyib diksinirsən uşaq kimi.
    Söylə hansı rüzgar çəkib atdı səni bu sahilə,
    kükrə, danış, bir az da əs rüzgar kimi…

  • Debüt: Şəmşad AĞA (Lerik).Köşə yazısı.

    Şəmşad AĞA (Ağayev Şəmşad İslam oğlu 1982-ci il Lerik rayonunda) doğulub.2003-2007-ci ilərdə Lənkəran Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.”Unudulanlar”, “Şəkillərin alın yazısı” kitablarının müəllifidir.Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür.

    Sadiq Elyerin “Duzlu kofe” adlı bir hekayəsi var. Postmodern düşüncə aşılayan hekayədə bir sıra maraqlı məqamlar var ki, çağdaş dünyada gedən proseslərlə yaxından səsləşir. Hələ deyərdim ki, bu hekayədəki maraqlı məqamları çağdaş dünyanın dəyişən düzənində baş verənlərən ayrı təsəvvür etmək olmur. Çünki bugünkü dünya siyasətinin bütün sahələrindəki siyasi gedişlər – iqtisadi, mədəni, siyasi, geostrateji və s. sanki bir növ hansısa alt yapıda hazırlanır, əvvəlcə bir o qədər də ciddi qarşılanmır, lakin gözlənilməz sonluqla nəticələnir. Ola bilər ki, müqayisəm kimlərəsə gülməli görünə bilər. Olsun.

    Hekayəyə nəzər salaq. Əsərdə belə bir epizod var və demək olar ki, hekayə bu xətt üzrə də inkişaf edir. Əsərin qəhrəmanı olan bir gənc heç də uzaq olmayan bir məkanda – Bakıda kafelərin birinə girir. O, burada çalışan ofisiant xanıma əcnəbi dilində müraciət edərək menyuda olmayan yeni bir içki – “duzlu kofe” sifariş verir:

    “- Mum kun sadur duzl kofe istadi m!

    Mən, kəlmələri bacardığım qədər sındıraraq, xanımın çətin anlaya biləcəyi bir ləhcəylə sifarişimi səsləndirdim.

    Xanım gülməyini güclə boğaraq soruşdu:

    – Nəə?

    Mən, sifarişımi bu dəfə güya bir az anlaşıqlı tərzdə təkrar etdim:

    – Mumkun sadur duzl u kofe is tadim m !

    Xanım gülə-gülə, həm də üzünü barın arxasından bizə baxan iş yoldaşlarına tutaraq, səhvimi düzəldirmiş kimi, soruşdu:

    – Duz?! Bəlkə buz demək istəyirsiniz? Buzlu kofe, hə?

    Mən kafedə olan hər kəsin rahatca eşidə biləcəyi qədər səsimə ton verərək:

    – Yok-yok, noo… duz li… raşn… sol.. duz-duz.. duzli kofe. Çok?, – deyə sifarişimi bir də, həm də əlavələrlə təkrar etdim.

    Xidmətci xanım iş yoldaşlarının yanına qayıtdı və onlar bu hadisəyə xeyli güldülər. İlk dəfə idi ki, duzlu kofe sifariş edən adam görürdülər. Müştərilər də bu arada gülmək məsələsində kafe işçiləri ilə həmrəy olmuşdular. Bu günə qədər kofenin duzla içilə bildiyini heç yerdə harda eşitmədikləri üçün bunu eşitmək, onlara çox əyləncəli gəlirdi. Kofe aləmində belə bir sintezin olduguna heç televiziya verilişlərində də, filmlərdə də, kitablarda da rast gəlməmişdilər. Hər kəs mənim kimliyimin tapmaca oyununa başlamışdı artıq.

    Mən isə sakitcə siqaret sümürüb, alışqan oynatmaqla sifarişimi gözləməkdəydim.

    Bu arada üzümü bara tutub:

    – lümon-lümon… yakşi?, – deyə sifarişimə bir çeşid də əlavə etdim. Mənə qulluq edən xanım:

    – Yakşi-yakşi!, – dedi və bütün kafe əhli yenidən gülməyə başladı”.

    Beləliklə, gənc öz sifarişini bir neçə dəfə təkrar edir. Bütün kafedəkilər bu qəribə qonaqdan və onun menyuda olmayan sifarişindən şoka düşürlər. Çünki ilk dəfə idi ki, onların məkanına belə bir qəribə sifariş gəlmiş, hətta kafenin bütün mətbəxini alt-üst edib menyuya da müdaxilə etmişdi. Ona görə də, kafedə işləyənlər öz aralarında bu qəribə qonaqdan və onun sifarişindən danışırdı. Qonaq isə heç nə olmamış kimi, öz işində idi.

    Bir neçə dəqiqədən sonra demək olar ki, kafedə ab-hava dəyişir və bir xanım da bu qəribə sifarişi təkrar edir. Deməli, bu, ilk sillə dəyir. Daha sonra yaxındakı cütlük də bunun zarafat olmadığını görüb sifarişə qoşulur. Bir azdan sifarişə qoşulanları sayı çoxalır… Böyük çapda götürsək, onlar, yüzlər, minlər, milyonlar…

    Qərbli qonaq sifarişini kafenin menyusuna etdikdən sonra isə təmiz ana dilində kafedəki xanıma müraciət edərək hesabı soruşur. Bu isə ikinci sillə idi. Kafenin dışında isə “duzlu kofe”nin icad olunduğu məkan ətrafında müzakirələr gedir və “Duzlu kofe” yavaş-yavaş bütün kafeni, əslində, çayxananı işğal etməyə başlayır – silahsız, filansız. Məncə, bu qədər yetər. Bir az da dünyanın çağdaş siyasi düzənindən.

    Ərəb dünyasında da “duzlu kofe” – inqilab bu şəkildə həyata keçirildi. İlk günlər ərəblər şeyxləri bunu sözün əsl mənasında, gülüşlə qarşıladılar. Ancaq sifarişçilər, dünyanın düzənini dəyişənlər öz iddiasında qətiyyətli idi. Əslində, ərəblər öz siyası mətbəxində belə bir sifarişi gözləmirdilər. Halbuki sifariş verilmişdi. Təbii ki, buna dirənişlər də oldu. Bu isə sifarişçinin yox, mətbəxin sahibinin aqressiyasının nəticəsi idi. Sifarişçi isə dirənişlərə baxmayaraq, kefini pozmadan işinin başında idi.

    Ərəb kafesində əvvəlcə Bin Əli, Hüsnü Mübarək, sonra Saleh, Qəddafi, sonra da Bəşər Əsəd bu sifarişin qurbanı oldu, yəni bir növ onlar da sifarişə qoşuldular. Beləliklə, ərəb dünyasının siyasi menyusu dəyişdi və hələ də sifarişçilərin sayı artır. Amma bu kofe daha çox müştərilərin ürəyini bulandırdı… Eynən “Duzlu kofe”də olduğu kimi. Müqayisəyə bax e…/20.05.11

  • Hasan AKAR (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Makale

    Tek Takım Elbiseli Türk Dünyası Liderlerinden
    Azerbaycan’ın 2.Cumhurbaşkanı Ebülfez ELÇİBEY

    “Sevgim millete/Vurgunluğum, azatlığım adalete/İtaatim hocalarıma/Borcum, dostlarıma ve meslektaşlarıma/Nefretim, yalancılara ve ikiyüzlülere”veciz sözleriyle birlikte;
    “Ben Atatürk’ün askeriyim”diyen, Azerbaycan’ın 1918’den sonra 1991 yılında ikinci kez bağımsızlığını kazanmasında tartışılmaz payıolan, Türk dünyasının liderlerinden EbulfezElçibey, 1938 yılında Kadirkulu Bey(?-1943) ve Mehrinisa(1889-1987) Hanımın evladı olarak Nahcivan’ın Keleki Köyü’nde doğdu.
    Babasının amcası Mir Yahya Dedeona Hz. Ali’ninoğlu olan Ebülfez Abbas’ın şerefine Ebülfez adını koydu. Asıl soyadı Aliyev’dir. Baba soyu İran’ın Güney Azerbaycan yöresinden, annesi Anadolu’dan zamanlaNahcivan’a yerleşmiş bir ailedendir.Elçibey,İbrahim,Murat,Al Murat’tan sonra ailenin en küçüğüdür.Babası 2.Dünya Savaşına gidip bir daha dönemeyince 1943 yılında henüz beş yaşında iken yetim kalmıştır.
    İlkokulu, kendi köyünde ilkokul olmadığı için Unus Köyü İlkokulu’nda okumuş, 1955-1957 yıllarında lise düzeyindeki Nahçıvan Ordubad Orta Mektebi’ne devam etmiştir.
    1957 yılında Azerbaycan Devlet Üniversitesi Doğu Bilimleri Arap Filolojisine kayıt olmuş, 1962’de mezun olmuştur. Burada siyasi ve tarihi olaylara ilgi duymuştur. Halkınınköle, vatanının, sömürge olduğunu hazmedemeyerek arkadaşları Âlim Hasayev, Rüstem Eminov,Malik Mahmudov,Abbas Musayev,Zakir Mehmedov, Mehdi Ağalarov,Refik İsmailov’la birlikte bağımsızlık uğrunda mücadele etmeye söz vermişlerdir. Kendi aralarında yaptıkları bir toplantıda; “Sovyetler bizim devletimiz değil,biz Türk’üz,vatanımızı işgal ettiler,sömürüyorlar” şeklinde propaganda yapmakta karar kılmışlardır.
    Ekipten,Malik Mahmutov ve Malik Karayev Arapça pratiği kuvvetlendirmek vepropaganda için bir yıllığına Irak’a, Elçibey de altı arkadaşıyla iki yıllığına (1963-1964)Mısır’a giderek hem tercümanlık yapmış, ilmini geliştirmiş hem de geçimini temin etmiştir. Yaşadığı şehirde günlük gazete satan beş çocuğu toplayıp paravererek;
    -Her bir gazete satışınızda “ Azerbaycan”diye bağıracaksınız. Size “O da ne ?”diyenlere:
    -Azerbaycan bir Türk yurdudur ve Rus işgalindedir. Şeklinde cevap vereceksiniz, der.
    Mısır’dan döndükten sonra Bakü Devlet Üniversitesi’nde Asya ve Afrika ülkeleri Tarih Kürsüsüne öğretim üyesi olarak atanır. Aklı hep bağımsızlık mücadelesindedir. Burada kısa zamanda 4’lü bir grup oluştururlar. Her üye 3 kişiyi yanına çekecek onlar da beş kişi bulacaktır. Ama buplanda muvaffakolamadılar. Zira KGB onları takip etmektedir. Bundan sonra ferdi çalışırlar. Bir ara yeniden bir araya gelerek sadece beş kişinin bildiği Meramname(Program)adıyla tüzük hazırlayıp 3’lü,7’li,9’lu gruplar kurdular.
    Öğrencilerederslerde Rusya aleyhine propagandayabaşlarlar. Yaptıkları çalışmaları değerlendirmek üzere dava arkadaşları Hanım Halilova’nın evinde şiir toplantıları adıyla buluşurlar. Hayatlarından endişe ettikleriiçin her gün evlerinden ayrılırken belki bir daha geri dönemeyiz diye çocuklarını öpmeyi deihmal etmezler.
    1971 yılında bütün dünyada olduğu gibi Azerbaycan’daki üniversitelerde de öğrenci hareketleri başlar.1975 Ocak ayındaBakü’de tutuklamalarbaşlayınca Elçibey de üniversiteden alınıp tutuklanarak cezaevine konur. Verilen1,5 yıllık cezasını taşocaklarında çekecektir. Tutuklandıktan sonra akrabaları ve arkadaşlarıBakü’deki KGB başkanına müracaat ederek Elçibey’in pişmanlığını belirteceğini söylerler. Bunun üzerine KGB Başkanı Elçibey’i makamına çağırtarakRusça pişman olup olmadığını sorar. Ancak Elçibey’in beklenmedik soru ve cevapları karşısında şaşırır. Elçibey;
    -Siz hangi milletin ferdisiniz ben anlayamadım.
    -Ben Rus’umve burada KGB Başkanıyım.
    -Biz şimdi hangi ülkedeyiz.
    -Azerbaycan’dayız.
    -Öyleyse Azerbaycan’da Rus’un ve KGB Başkanının ne işi var? Sözlerindensonra başkan adeta çıldırır ve bağırır:
    -Atın şu adamı derhal akıllansın.
    Bunun üzerine bilerek azılı suçluların yanına koyarlar ki Elçibey’i öldürsünler diye.Lakino orada öyle bir politika izler ki vatandan, bayraktan, millettenbahseder. Suçlular kendi elleriyle taşocağında biroda yaparak onu korurlar.
    Hapishaneden çıkınca bir müddet işsiz kalırsa da 1977’de Azerbaycan Milli İlimler Akademisi El Yazmaları Enstitüsü’nde ilim uzmanı olarak göreve başlar. İşe başladıktan sonra ağabeysinin; “Artık evlenmelisin, halk sana daha bağlı olur.”nasihatine uyarak akrabalarından Halime Hanım’la 29 Eylül 1979’da evlenir.Ondan Kızı Çilenay ve oğlu Erturgut doğar.
    İstihbarat baskısına rağmen arkadaşlarıyla görüşerek 1980 yılında Çamlıbel(Çenlibel) Birliği ardından Yurt Birliği teşkilatı kurulur.1988 yılında da Varlık Cemiyeti faaliyete geçer. Bu teşkilatlar ilerde Azerbaycan’ın bağımsızlığını hazırlayacak olan Halk Cephesi’nin temelini atacaktır. Sovyetlerin çözülme öncesi egemenliği altında bulundurduğu Baltık ülkelerinden Litvanya,Letonya,Estonya’da 1988 yılında nümayiş ve mitinglerle beraber halkcephelerinin kurulması onlara cesaret verir. Bu bağımsızlık rüzgârları kısa sürede Azerbaycan’a ulaşır. Hazar 1918’den sonra bir kez daha dalgalanır.
    1989 Şubatında Azerbaycan Halk cephesi koordinasyon Kurulu Halk Cephesi’nin resmen kurulmasına karar verir. Bildirilerdağıtılır, her yere afişle yapıştırılır. Aynı yıl bağımsızlık hareketi Sovyetler Birliğinin dağılmasıyla birlikte başlar.28 Mayıs 1989 da üç renkli Azerbaycan Bayrağı kendisinin de görev yaptığı Azerbaycan El Yazmaları Enstitüsü’ne Elçibey tarafından sevinç ve gözyaşlarıyla asılır.
    16 Temmuz 1989 tarihinde Azerbaycan Halk Cephesi ilk kurultayını toplayarak Elçibey’i ilk genel başkan seçer. Burada 29 Temmuz 1989 günü Bakü Azatlık Meydanı’nda büyük bir miting yapılması kararlaştırılır. Ayrıca üç maddenin gerçekleştirilmesi programa alınır.
    1.Azerbaycan Cumhuriyeti Anayasası yeniden düzenlenmelidir.
    2.Azerbaycan Halk Cephesi tanınmalıdır.
    3.Azerbaycan’ın üç renkli yeni bayrağı ve milli marşı belirlenmelidir.
    Halk Cephesi zamanla İstiklalini arayan, Rus işgalinden Azerbaycan’ı kurtarmak isteyenlerin yoğunlaştığı partiler üstü bir kuruluş oldu. Rus istihbaratına rağmen hızla büyüdü.I989 da Rusya Azerbaycan Halk Cephesini resmen tanıdı.31 Aralık 1989’da Güney Azerbaycan sınırındaki dikenli tellerin kaldırılarak bütünleşme hedeflendi ise de Halk Cephesi buna tam olarak karar veremedi. Elçibey bu görevi kendi üstlendi ve cepheye yürüyüş için talimat verdi. Binlerce Türk “Yaşasın Tebriz-Bakü” nidalarıyla dikenli tellerle donatılmış sınıra yürüdüler.
    Rus ve İran askerleri, bu milli hareket karşısında hiçbir şey yapamadı, ateş bile açamadı ve dünya tarihinde tarihi bir gün oldu. Siyasi otoritelerce Berlin duvarının yıkılışını hatırlatan bir hareket gibi algılandı. Ancak1990’da çökmeye başlayan Rusya’nın Devlet Başkanı Mihael Gorbaçov bütün dünyaya barış ve kardeşlik mesajı verirken Azerbaycan için çok farklı düşündü. Sessizliklerini 19Ocak’ı 20 Ocak’a bağlayan 1990 gecesi tanklarıBakü’yegöndererek bozdular. Zira Sovyetlerin bütünüyle dağılmasından korkuyorlardı. Gözdağı vermek istiyordu. Tankların önüne bağımsızlık için kendini atan yüzlerce Azerbaycan Türkünü katlettiler.
    Ama iş tersine döndü.Bu olay Azerbaycanlıları kenetledi, daha da güçlenerek mitingler ve yürüyüşler yaptılar. Her gün Azatlık Meydanına milyonlar toplandı. KGBajanları mitinglerde Elçibey’e ve arkadaşlarına çok eziyetler verdiler. O bütün bunlara rağmen yılmadı mücadeleye devam etti.
    Bu tehlikeli gelişmeler üzerine Rusya, Vezirof’u görevden alarak kendi yanlısı Ayaz Muttalibov’u atadı.Tutuklamalar,gözaltılar başlayınca Elçibeyde yer altına çekilmek zorunda kaldı. Ancak baharla gün yüzüne çıktı. Ve ilk fırsatta düzenlenen mitingle 28 Mayıs 1990’da El Yazmaları Enstitü’süne bayrağı yeniden çekti.
    Halk Cephesi Lideri Elçibey,23 Ağustos 1991’de Bakü’de düzenlenen bir mitingdeKomünist Partisinin lağvedilmesini istedi. Miting sonrası KGB ajanları onu çok feci dövdüler. KomünistPartisi’nde de bu arada 14 Eylül 1991’de lağvedilmeyi tartışmaya başladı. Nihayetinde beklenen sona yaklaşılarak Elçibey’in talimatıyla 100.000 kişi meclisi kuşattı. 18 Ekim 1991’de bağımsızlık ilan edildi.29 Aralık 1991’de yapılan referandumda halkın yüzde doksan sekiz evet oyuyla onaylandı.
    Bu olaylardan sonra Azerbaycan Yüksek Sovyet Meclisi seçim kararı aldı.1991 yılında yapılan seçimlerde bütün hilelere rağmen Halk cephesinden 30 kadar milletvekili parlamentoya girdi. Diğer Türk Cumhuriyetleri de Azerbaycan’daki bu gelişmeler üzerine birer birer bağımsızlıklarını ilan ettiler. İlkCumhurbaşkanı Rusya’nın kuklası Ayaz Mutalibov oldu. LakinErmenilerin Karabağ ve Hocalı katliamınıönleyemediği sebebiyle Muttalibov istifa etti. YakupMehmetov yerinevekâletengörevlendirildi.
    Bağımsızlık hareketlerinin başladığı bunalımlı bu dönemde Türkiye’de olayları titiz bir şekilde takip ederek değerlendiriyordu. Daha önceden yapılan davet üzerine Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’le birlikte MHP Genel Başkanı Alparslan Türkeş de ilk defa 2 Mayıs 1992 de Azerbaycan’a gitti. Elçibey, Hanım Halilova’yı Türkeş’i karşılamakla ve 3 Mayıs Türkçülük Bayramında Azatlık Meydanında konuşma yapmak üzere görevlendirdi.
    Alparslan Türkeş, protokolde olmadığı gerekçesiyle Bakü Havaalanında ve sonrasında çıkarılan tüm engellemelere rağmen 300 araçlık Türkiye ve Azerbaycan bayraklarıyla donatılmış bir konvoyla halkın sevinç gösterileriyle şehre getirildi. Azatlık Meydanına mitingebir milyon kişi geldi. KatılanlarTürkeş’e konuşması sırasında “Başbuğ Türkeş” nidalarıyla büyük tezahüratta bulunarak bozkurt işareti yapıyordu. Türkeş, Elçibey’in elini tutarak; “Türk dünyasının başbuğu Elçibey’dir. Onu size emanet ediyorum” diyerek büyük bir onur sergiledi. Azerbaycan’da Göktürklerden geldiğini öğrendiği bu işareti daha sonra Türkiye’ye taşıdı. Ertesi gün 4 Mayıs’ta Demirel’le birlikte Türk Büyükelçiliğinin açılışına katıldılar ve konuşmalar yaptıktan sonra Halk Cephesini ziyaret ettiler.
    Rusya bu gelişten tedirgin oldu.13 Mayıs’ta Ayaz Muttalibov’u Bakü’ye getirdi.14 Mayısta Parlamentoda darbe yapıldı. Bunun üzerine Halk Cephesi 15 Mayısta yürüyüş ve miting kararı alındı. Miting Halk Cephesinin karşısında yapıldı. Zira Ruslar Azatlık Meydanını abluka altına almışlardı. Bu mitingde 1987 yılında Politbüro’dan uzaklaştırılınca 1990 yılında Nahcivan’a dönen ve Sovyetlerin Karabağ’daki ikiyüzlü siyaseti nedeniyle Komünist Partisi’nden ayrılan Haydar Aliyev, Halkcephesinin yöneticileriniarayarak Ayaz Muttalibov’a karşı olduğunu bildirip cepheye bağımsızlık savaşında destek verdi.
    Bu arada Şusa ve Laçin de Ermenilerin eline geçti.14 Mayıs’ta 1992’de Halk Cephesi dışlanarak meclis toplanıp Muttalibov’un Hocalı katliamında suçunun olmadığı kararına vardı. Ruslar bu karara istinaden Ayaz Muttalibov’u tekrar görevi başına getirmek isteyince Azerbaycanhalkı bu kez 200 000 kişi ile meclisi kuşattı. Halkın büyük tepkisi üzerine Ayaz Muttalibov askeri bir helikopterle Moskova’ya kaçırıldı. Televizyon, Milli İstihbarat birimleri ele geçirildi. Üç gün boyunca miting yapıldı.
    Kısa süren bu sıkıntılı dönemden sonra görevi 7 Haziran 1992’de yüzde altmışlık bir oyla Ebulfez Elçibey devraldı.
    Bir yılda çok büyük proje ve anlaşmalara imza atıldı. Bunlar arasında;80 000 Rus askeri Azerbaycan Parlamentosu’nda 26 Mayıs 1993’te alınan bir kararla ülkeden çıkarıldı. Rusya ile 12.10.1992’de Emektaşlık ve Tehlikesizlik anlaşması yapıldı. Kasım 1992’de Bakü-Ceyhan Petrol Boru Hattı’nın temeli Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Turgut Özal’la birlikte atıldı. Azerbaycan Anayasası’na Devlet dili olarak Türk Dili ifadesi konuldu.(1995’de Haydar Aliyev bu ifadeyi Azerbaycan dili olarak değiştirdi.)Ruble yerine Azerbaycan milli parası Manat para birimi olarak kabul edildi. Azerbaycan Silahlı Kuvvetleri kuruldu. Türkiye ve diğer Türk Cumhuriyetleri arasında ticari, sosyal, kültürel ve siyasi yakın ilişkiler kuruldu.
    Ama su uyudu düşman uyumadı. Heralanda Türk birliğinin kurulmasından, petrolün ellerinden çıkmasından korkan ülkeler başta Rusya ve İran olmak üzere Elçibey’i bir an önce devirmenin yollarını planladılar. Haziran 1993’teSüret Hüseyinov Rusların Azerbaycan’dan çekilirken kendisine bıraktığı silahlarla Gence’de ayaklanma başlatarak Bakü’ye doğru hareket etti. Kardeşkanının dökülmesinden endişe eden, Türkiye’den ve kendi ordusundan gerekli desteği bulamayan Elçibey, Nahcivan Yüksek Sovyeti Başkanı olan Haydar Aliyev’i Bakü’ye çağırarak uzun bir görüşme yaptı ve ülkeyi ona emanet etmek zorunda kaldı.
    Elçibey, yüksek ideallerinin yanında fazla temiz ve saf bir şahsiyetti. Devlet yöneticiliğinde fazla tecrübe sahibi değildi. Politikaya fazla ısınamamıştı. Ülkesinde Rusya ve İran ajanlarının cirit attığının, darbe hazırlığı içinde olduklarının belki farkında değildi. Nitekim kendisi uzun yıllar sonra bizim ülkemizdeki çizgisinden madde bakımından sapanlarıda örneklendirircesineşu acı itirafta bulunacaktır. “Bir zamanlar Sovyet tanklarının önünde beraber omuz omuza durduğumuz arkadaşlarla yollarımızı para ayırdı.” Zira Sovyetler ve işbirliği yaptığı ülkeler bu şahsiyetleri maalesef para, rütbe, makam karşılığı Süret Hüseyinov gibi satınalmıştı.Ama Elçibey’in tercihi de, aşkı da milletten yana olmuştu.
    Kendisi de darbe sonrası 17 Haziran’da Nahcivan’da ata ocağı Keleki’ye yerleşti. Şartların uygun hâle gelişi üzerine dört yıl sonra 31 Ekim 1997 de tekrar Bakü’ye dönerek Azerbaycan Halk Cephesi’nin başında aktif siyasete devam etti.1998 yılında yapılan cumhurbaşkanlığı seçimlerine adil ve demokratik olmadığı gerekçesiyle katılmadı.5 Kasım 2000’de yapılacak 2.dönem genel seçimlereiştirak etme kararı aldı.
    Ama Elçibey son yıllarda kamuoyuna duyurmasa da rahatsızdı. ÖnceTürkiye’den dostlarıncauzman bir doktor gönderildi Bakü’ye. Muayene sonrası karar Türkiye’ye gelmesi yönünde oldu.7 Temmuz 2000’de MHP Sivas Milletvekili Mehmet Ceylan’ın özel uçağıyla tedavi amacıyla Türkiye’yegetirildi. Ankara Hastanesi’ndetedavisi Sağlık Bakanı Osman Durmuş’un koordinesiyle başlatılan Elçibey, durumunun ağırlaşması üzerine 9 Ağustos’ta GATA’ya(Gülhane Askeri Tıp Akademisi)nakledildi. Türk’ün bu büyük bağımsızlık kahramanı 22 Ağustos 2000’de aramızdan ayrıldı. Ankara Esenboğa Havaalanı’ndan devlet töreni ile Azerbaycan’a uğurlandı.
    Elçibey’in Azerbaycan’daki cenazesine 1 milyon kişi katıldı. Parlamentoda halkın acıdan galeyana gelerek “En büyük Elçibey başka büyük yok” sloganı üzerine Cumhurbaşkanı Haydar Aliyev başına bir şey gelmesinden korkarak orayı terk etti.
    Bahtiyar Vahapzade O’na ölümünden sekiz yıl sonra şu mısraları döktü;
    “Kalbi Azerbaycan, gözü Türkiye/Yaşadı “Türk” diye, öldü” Türk” diye.
    Bağladı Turana o,imanını,/Bu iman onun üçün hayattan baha.
    Meğer tesadüf mü? O öz canını/Gidip, Türkiye’de verdi Allah’a.
    Yandı bizim üçün duymadık onu,/Çatmadı ışığı gözlerimize
    O,öz itsisini o,öz nurunu/O biri dünyadan gönderdi bize”

    Şair Memet Aslan, şiirinde bir kez daha “Ağla Karanfil Ağla” diye ağladı;
    “Garanfil şehid ganı/Ağla garanfil ağla!/Ağla, inlet dünyanı/Ağla garanfil ağla!
    Cavanlara gıydılar/Tanklar altda goydular/Ganın içip doydular/Ağla karanfil ağla”
    Yazımızı Samet Vurgun’un ölüm üzerine yazdığı şu mısralarla bitirerek “Ruhun şad olsun Elçibey” diyelim.
    “Ölüm sevinmeyesingoy…
    Ömrünü vermirbada…
    El gadrini candan daha aziz bilenler…
    Şirin bir hatıra kalacak dünyada
    Severek yaşayanlar…/Sevilerek ölenler.”
    Ve son sözümüz, dileğimiz; Cumhuriyetimizin 89.kuruluş yılı ve Mübarek Kurban Bayramı Türk-İslam âlemine kutlu olsun.

  • TOSAYAD DERNEĞİ’NİN DEĞERLİ ÜYELERİ,KÜLTÜR VE SANAT DOSTLARI.

    TOKAT ŞAİRLER VE YAZARLAR DERNEĞİ’NİN DEĞERLİ ÜYELERİ,KÜLTÜR VE SANAT DOSTLARI.
    İLESAM-Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği-KÜMBET Dergisi işbirliği ile 1 Eylül 2013 Pazar Günü Niksar Çamiçi Yaylasında Kültür Sanat Etkinliği yapılacaktır.(Ayrıca piknik)
    Proğram:9.00 Niksar’a hareket.
    10.30-12.30 Niksar Belediyesi Rehberleri eşliğinde Niksar kültür Gezisi.
    13.00-18.00 Niksar Çamiçi Yaylası Kültür Sanat Etkinliği ve piknik.
    18.15-Tokat’a dönüş.
    kendi vasıtalarımızla gideceğiz.Toplanma merkezi TEDAŞ önü.
    Organize için bu iletişim ağını,mesaj sistemini ve telefonları kullanabilirsiniz.
    Koordine;
    Remzi ZENGİN.0505 253 9393 TOŞAYAD Başkanı
    Hasan AKAR.0533 557 1654-KÜMBET DERGİSİ Genel Yayın Yönetmeni
    Mahmut HASGÜL.0530 425 3329-İLESAM Adına

  • Əlirza HƏSRƏT.Yeni şeirlər

    QAPIMI DÖYMƏMİŞ AÇAN ADMLAR

    Gözlərim diksindi yağış səsinə,
    Yağış da kəsmir ki,gözüm isinə.
    Sığınar ruhumun can qəfəsinə.
    Qapımı döyməmiş açan adamlar.

    Qərib beşiyidir açdığım qucaq,
    Qürbətdə köz tutmaz yanan hər ocaq.
    Gör neçə bədəni başsız qoyacaq,
    Başını götürüb qaçan adamlar.

    Gəl ayaq izini yolumdan dər də,
    Dünya cənnət olsun qoy bu xəbərdə.
    Tikər yuvasını sevən qəlblərdə,
    Eşqdən qanadlanıb uçan adamlar.

    RUHUMLA QOL-BOYUN CAN SAXLAYIRAM

    Qürbət çiçəyidir bu boyu bəstə,
    Bir Vətən rəsmi var hər qərib səsdə.
    Sərhəd tellərində çalıb “şikəstə”,
    Mən azğın düşmənə kin saxlayıram.

    Qoyulan heykəldir dağlar torpağa,
    Torpağın qoynunda dağa bax,dağa.
    Dayağım olmağa,arxam olmağa,
    İçimdə bir başqa mən saxlayıram.

    Düşdüm arxasınca hər qərib köçün,
    Bu ömür yolumdur,tərsinə ölşün!
    Bir sevgi dastanı yaratmaq üçün,-
    Ruhumla qol-boyun can saxlayıram.

    DAĞ KİMİ VÜQARLI OLMAQ İSTƏSƏN…

    Çaylardı dağların damarında qan,
    Dağlara göz qoyub gülümsəyir dan.
    Torpaq da sürüşür ayağı altdan,-
    Yerində durmaqdan dağ yorulanda.

    Sən ayrı qatarsan,özgə dəstəsən,
    Dilimin ucunda bir “şikəstə”sən.
    Dağ kimi vüqarli olmaq istəsən,-
    Uca zirvələrə bax yorulanda.

    Hər yükün altında dözürsə ürək,
    Solğun arzular da pöhrələnəcək.
    Ölən sevgilərin qəbir damı tək,-
    Dağları sinəmə tax yorulanda!

  • Qafqaz ƏVƏZOĞLU: “Gənc yazarlara oxucu rəğbətini qazanmağı məsləhət görərdim”.

    Müsahibimiz haqqında qısa bilgilər
    Qafqaz Əvəz oğlu Dəmirov 1954-cü il aprel ayının 1-də Qubadlı rayonunun Mahmudlu kəndində anadan olub.
    1968-ci ildən dövri mətbuat səhifələrində şeirləri və məqalələri dərc olunur. “Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi-ictimai birliyi”nin təsisçisi və sədri, “Sözün Sehri” qəzetinin təsisçisidir. Ədəbi fəaliyyətinə görə “Qızıl qələm” və “Qızıl kitab” mükafatları laureatıdır. Bir çox “Diplom” və “Fəxri Fərman”larla təltif olunmuşdur. Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü və Baş redaktorudur. Bir neçə şeir və publisistik kitablar müəllifidir. Qarabağ müharibəsi veteranıdır.
    1. Qafqaz müəllim, ədəbi-bədii yaradıcılığa neçənci ildə hansı yazı ilə başlamısınız?
    – 1968-ci ildə Qubadlı rayonunda çıxan “Avanqard” qəzetində dərc olunan “Ana” şeiri ilə başlamışam.
    2. Dövri mətbuat səhifələrində dərc olunan ilk mətbu əsəriniz hansıdır?
    – “Ana” şeiridir.
    3. İlk kitabınız neçənci ildə harada dərc olunub və necə adlanır?
    – İlk kitabım 2004-cü ildə “MBM” mətbəəsi tərəfindən dərc olunan “Ey Vətən oğlu” adlanır. Müxtəlif illərdə yazdığım şeirlərdən ibarətdir.
    4. Rəhbərlik etdiyiniz “Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi-ictimai birliyi”nin yaranıb fəaliyyət göstərməsində əsas məqsəd və qarşıda duran vəzifələr nədən ibarətdir?
    – İlk növbədə, fürsətdən istifadə edib bu Birliyin yaranmasında etdiyi köməkliyə və dəstəyə görə Qubadlı rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı cənam Malik İsaqova və “Xalq yazıçısı S.Rəhimivun ev muzeyi”nin direktoru Aqil Rəhimova öz dərin minnətdarlığımı bildirirəm! Birliyin yaranıb fəaliyyət göstərməsində əsas məqsəd isə ədəbiyyatımızda gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələrinin, poeziya örnəklərinin, məqalələrinin ictimaiyyətə çatdırılması və bu sahədə onlara dəstək olunmasıdır.
    5. “Sözün Sehri” qəzeti haqqında oxucularımıza məlumat verə bilərsinizmi?
    – Əlbəttə. Birliyinin mətbu orqanı olan “Sözün Sehri” qəzeti 2011-ci ildə Azərbaycan Respublikası Ədliyyə Nazirliyi tərəfindən qeydiyyata alınıb. Ayda bir dəfə 16 səhifə olmaqla, 1000 tirajla buraxlır. Azərbaycanın müxtəlif bölgələrinə, o cümlədən qonşu dövlətlərə – Türkiyə Respublikasına, İran İslam Respublikasına, Rusiya Federasiyasına, Gürcüstan Respublikasına göndərilir. Xarici ölkələrdə yaşayan həm azərbaycanlı, həm xarici vətəndaşlar şeirlərini, məqalələrini mətbu orqanın səhifələrində dərc olunmaq üçün göndərirlər. Biz də öz növbəmizdə böyük məmnuniyyət hissi ilə dərc edirik. Yeri gəlmişkən, gərgin və səmərəli işlərinə görə redaksiya heyətinə minnətdarlığımı və təşəkkürümü bildirirəm. Qardaş Türkiyənin Toqat və Ankara şəhərlərində ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan türkiyəli yazarlarımızın yazıları mətbu orqanımızın səhifələrində dərc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılır. Eyni zamanda Kərkükdən də yazılar redaksiyamıza məktub formasında internet vasitəsilə daxil olur. Mətbu orqanımız dərc olunan zaman Türkiyənin Toqat şəhərində fəaliyyət göstərən Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğine, Ankara şəhərində isə Selcuk Universitetinə, Yıldırım Beyazid Universitetinə göndərilir. Təhsil və digər müəsissələr ilə sıx əməkdaşlıq əlaqələri salxlayırıq. Ən çox bizimlə sıx əlaqədə olan Sumqayıt Dövlət Universitetinin müəllim və tələbə heyətidir.
    Qəzetimiz Azərbaycanda fəaliyyət göstərən mətbu orqanlar arasında Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən “Gənc yazarlara dəstək”, “Bölgə yazarlarına dəstək”, “Yeni nəsil Azərbaycan ədəbiyyatının təbliği” lahiyələrini dəstəkləyən yeganə mətbu orqandır. Mətbu orqanımız xeyriyyəçi kimi fəaliyyət göstərir. Satışı yoxdur, pulsuz paylanır.
    6. 1993-cü il avqustun 31-də Qubadlının Erməni silahlı qüvvələri tərəfindən işğalından sonra Azərbaycanın hər bir istedadlı yazarı kimi sizin də bu haqda şeirləriniz, məqalələriniz dövri mətbuat səhifələrində dərc olundu. Həmin illərin ağrılarını, həsrətini özündə cəmləşdirən kitabların ərsəyə gəlməsində, təbii ki, sizin həyat təcrübəniz sizə daha yaxından köməklik etdi. Qubadlı ilə bağlı qələmə aldığınız şeirlərin əsas qayəsində doğma Qubadlı həsrətinin durmasının başlıca səbibi?
    – Əvvəllər güldən, çiçəkdən və s. yazırdımsa, nəinki doğma Qubadlımız, digər rayonlarımız da Erməni silahlı qüvvələri tərəfindən işğal olunduqdan sonra şeirlərimin mövzu obyekti tamam dəyişdi. Qəm, kədər, vətən həsrəti, yurd sevgisi, çağırış kimi motivlər ön plana keçdi. Hətta vaxtilə torpaqlarımızın Ermənistana, Gürcüstana, Rusiyaya, İrana verilməsi və yaxud işğalı digər vətənsevərlərimiz kimi, mənim də içimdə dərin niskilə çevrilib, kök salıb.
    7. Həm Bakı, həm Sumqayıt şəhərlərində, bəm də bölgələrdə yaşayıb ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri, məqalələri Birliyin mətbu orqanı olan “Sözün Sehri” qəzetində dərc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılır. Təbii ki, Çağdaş Azərbaycan Ədəbi Mühitində “Gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələrinin ictimaiyyətə çatdırılması” layihəsini ilk dəfə olaraq siz həyata keçirirsiniz. Layihəni həyata keçirməkdə əsas məqsədiniz?
    – Layihəni həyata keçirməkdə əsas məqsədimiz gənclərimizi vətənə sevgi ruhunda böyütmək, yeni gənc yazarlar nəslini formalaşdırıb, inkişaf etdirib ictimaiyyətə tanıtdırmaq, daha doğrusu, ictimaiyyət arasına çıxarmaq, istedadlı gənc yazarlar haqqında bilgiləri Çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitində yaymaq, gənc yazarları ədəbi-bədii yaradıcılığa ruhlandırmaq, sevinclərini görüb daha da fəal ictimai həyata qoşulmaqda kömək olmaq.
    8. Birliyin fəal üzvləri sırasında ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri, məqalələri sizi qane edən yazar hansıdır?
    – Ad çəkmək istəməzdim. Çoxdu…
    9. Birlik qarşıdakı günlərdə hansı yenilikləri həyata keçirməyi planlaşdırıb?
    – Birlik orta məktəblərdə, hərbi hissələrdə, bölgələrdə görüşlər keçirmək, hətta yaxın günlərdə Rusiya Federasiyasına və Gürcüstan Respublikasına səfər edib soydaşlarımızla görüşlər keçirməyi planlaşdırır.
    10. Ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarlara məsləhətiniz nə olacaq?
    – Gənc yazarlara təkrarçılığa yol verməməyi, yenilik axtarmağı, müsbət mənada həyatın nəbzini tutmağı, oxucu rəğbətini qazanmağı məsləhət görərdim.
    11. Mətbu orqanınızın səhifələrində ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəklərini dərc etməmişdən öncə hansı məqamlara daha çox diqqət yetirirsiniz?
    – Mətbu orqanımızın səhifələrində siyasi məqamlara yol verilmir. O ki qaldı mətbu orqanımızın səhifələrində daha çox gənc yazarları maraqlandıran yazılara – torpaq həsrəti, vətən sevgisi və s.
    12. 2011-ci ildən rəhbərlik etdiyiniz bu Birliyə axın varmı?
    – Əlbəttə, var. Həm Bakı, həm Sumqayıt, həm də Azərbaycanın digər bölgələrindən olan yazarlar da ədəbi birliyimizə üzv olmaq üçün müraciət edirlər. Biz də öz növbəmizdə bacardığımız qədər köməkliyimizi əsirgəmirik. Ədəbi birliyimizə üzv qəbul olunan həmin yazarların yazılarını mətbu orqanımızda dərc edirik.
    13. İctimai fəaliyyətlə məşğul olan kəslərdən ədəbi birliyinizə üzv olanlar varmı?
    -Əlbəttə, var!
    14. Ədəbi-bədii yaradıcılığınızda son zamanlar hansı yeniliklər olub?
    – Son zamanlar müxtəlif mətbu orqanların səhifələrində şeirlərim və məqalələrim dərc olunur. Müxtəlif illərdə yazdığım şeirlər Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə edilərək dərc olunmaq üçün Qardaş Türkiyədə fəaliyyət göstərən Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinin mətbu orqanı “Kümbet” dərgisinə göndərilib. Üç kitabım nəşrə hazırlanır.
    15. Gənc yazarlara dəstək olmaqda hansı hissləri keçirirsiniz?
    – Təbii ki, hər bir azərbaycanlı yazar kimi, mən də öz növbəmdə yetişməkdə və formalaşmaqda olan gənc yazarlara dəstək olmaqdan məmnunluq hissi duyuram.
    16. 2012-ci ildə Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən “Bölgə yazarlarına dəstək” layihəsi həyata keçirildi. Həmin layihə çərçivəsində Azərbaycanın müxtəlif bölgələrində ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarlar haqqında bilgilər toplandı. Sonra həmin bilgilər gənc yazarların özgeçmişi ilə birgə “Bölgələrdən Səslər” kitabında toplandı. Həmin kitaba rəhbərlik etdiyiniz Birliyin üzvləri Kamran Şeyxzamanlı və Zaur Muradsoyun da özgeçmişləri, şeirləri dərc olundu. Həmin gənc yazarlar haqqında olan bilgilərin kitaba daxil edilib ilk dəfə olaraq respublika səviyyəsində ictimaiyyətə çatdırılmasında sizin də rolunuz çox oldu. Adlarını sadaladığım gənc yazarların sizin bu humanist hərəkətinizə münasibətləri necə oldu?
    – Təbii ki, hər bir yaxşı yazara köməklik mənim ümdə borcumdur. Həm Kamran Şeyxzamanlı, həm də Zaur Muradsoy bu xəbəri eşidən kimi sevindilər. Həmin kitabda dərc olunmaq üçün haqlarında olan bilgiləri göndərdiyim üçün təşəkkür etdilər.
    17. Ulu Tanrıdan Azərbaycan xalqına arzunuz nə olacaq?
    – Ulu Tanrıdan Azərbaycan xalqına xoşbəxtlik, səadət, işğal altında olan torpaqlarımızın geri qaytarılmasını və bir yumruq kimi birləşməsini diləyirəm.
    18. Sonda hansı şeirlərinizi əziz oxucularımıza ərmağan etmək istərdiniz?
    – Bir zaman doğma Qubadlımız haqqında yazdığım şeirlərdən birini və rayonumuzun işğalından sonra yazdığım yurd həsrətli şeirlərdən də bir neçəsini sizə təqdim edə bilərəm:

    QUBADLIMIN

    1988-ci ildə, Mingəçevirdə yaşayan, Qubadlıda bir dəfə də olmayan dostum Avasət məktubunda yazmışdı: “Qubadlıya gəlmək istəyirəm, Qubadlı gözəldimi?..” Və belə cavab vermişdim:

    Qubadlı gözəlmi?! – soruşan dostum,
    Bir başqa büsatı var Qubadlımın!
    Qışı da gözəldi, yazı da gözəl,
    Özün gəl, hüsnünü gör Qubadlımın!

    Buludlar “Hərtiz”i, “Səngər”i öpür,
    Həkəri, Bərgüşad çağlayıb ötür.
    Tələs, əziz dostum, tez ayaq götür,
    Özünü çölünə vur Qubadlımın!

    Dağlardan seyr eylə gen dərələri,
    Laləli, nərgizli biçənəkləri,
    Qalxıb bələnləri, aş gədikləri,
    Düzündə köhlənin yor Qubadlımın!

    Bərabər baş çəkək biz oymaqlara,
    Dönək meşələrə, buz bulaqlara…
    Qulluq eyləmişik çox qonaqlara,
    Olmarıq gözündə xar Qubadlımın!

    Mərdi-mərdanədir oğulu-qızı,
    İtirməz kəsdiyi çörəyi-duzu.
    Bizə qonaq gələn getməz narazı,
    Bal dadar qoynunda şor Qubadlımın!

    Nəbisi, Həcəri dillər əzbəri,
    Bizlərin himnidir illərdən bəri.
    Dünyaya verdiyi şəxsiyyətləri,
    Ediblər adını car Qubadlımın!..

    Gəl ki Əvəzoğlu sevinsin-gülsün,
    Sənin qulluğunda o ki var dursun…
    Amma bir arzum var, gözündən olsun,
    Kim baxsa hüsnünə xor Qubadlımın!!

    1988

    QİSMƏTİM OLSUN

    Gözüm o dağlara calanıb, Allah,
    Dumanı – qəhərim, çəni – göz yaşım!
    İçimdə bir ocaq qalanıb, Allah,
    Qurum dura-dura alışır yaşım!

    İçimdə bir ocaq qalanıb, Allah,
    Tüstüsü burulub təpəmdən şıxır.
    Odu bir yanadır, közü bir yana,
    Külünü qaldırıb gözümə soxur!

    İçimdə bir niskil yurd salıb, Allah,
    Qışı qərar tutub, yazı dolanmır.
    İndi yetim qalan gör neçə kəndin,
    Ocağı çatılmır, çırağı yanmır!

    İçimdə bir məzar boylanır, Allah,
    “Hərtiz”im, “Səngər”im başdaşlarıdı.
    Kükrəyən Bərgüşad, coşan Həkəri,
    O viran yurdların göz yaşlarıdı!

    İçimdə bir həsrət göyərib, Allah,
    Bu gələn karvanım dönmədi geri.
    Düşən yuvasından pərən durnanın,
    Naləsi tutmadı bu göyü, yeri!

    Eylə ki, qismətim qoy olsun, Allah,
    Bir də o yerlərlə mən qucaqlaşım.
    Eylə ki, qismətim qoy olsun, Allah,
    Dərəsi – məzarım, dağı – başdaşım!!

    2005.
    DƏLİ KÖNÜL

    Dəli könül, necə gülüm-sevinim,
    Qatan qatıb, zəhər töküb şiləmə!
    Bir tərəfdən zalım fələk budayıb,
    Sən də düşüb bir tərəfdən şiləmə!

    Nə umursan yurd-yuvsı talandan,
    Hər şər vaxtı didələri dolandan.
    Dərdim azmı, sən də düşüb bu yandan,
    Yetim qalmış quzu kimi mələmə!

    Kaş meh olub o dağlara bir əsəm,
    Yurd-yuvamı dolaşmağa tələsəm.
    Yurd həsrətli bir quruca nəfəsəm,
    Bir sağ ikən şikəstəm ə, şiləm ə!

    An demədim yurdsuz keçən hər ana,
    Oğul gərək dərdlərimə dayana.
    Dərdi söylə dərd bilənə, qanana,
    Hər yetəndən dərdə dəva diləmə!

    Yurd-yuvasız keçən ömür şən olmaz,
    Namərd olan mərd dərdinə tən olmaz.
    Hər dərd bölən Qafqaz üçün sən olmaz,
    Bir dəryayam, bütöv dərdəm – siləmə!!

    2005.

    BATIRAM İÇİMİN HIÇQIRIĞINDA

    Yenə xəyallarla mən başıdaşlı,
    Qopub öz içimdən uzaqlaşmışam.
    Ürəyim ağrılı, gözlərim yaşlı,
    Gedib o yerlərlə qucaqlaşmışam!

    Gümanın itirmiş yalquzaq kimi,
    Düşüb dolaşıram viran yurdları.
    Gəzirəm yad kimi, bir uzaq kimi,
    Bir vaxt növrağımı quran yurdları!

    Gah “Qara qaya”da, gah “Ağ qaya”da,
    Keçən günlərimin sorağındayam.
    Gah “Qlzıl qaya”dan boylanıb, ya da,
    Çağlar Bərgüşadın qırağındayam!..

    Baxıram hər tərəf yesirdən yesir,
    Möhtacdı qayası, daşı sığala.
    Nə Babək görükür, nə də Cavanşir,
    Nə də ki, Koroğlu – qılıncın çala!

    Axır gözlərimdən yaş gilə-gilə,
    Batıram içimin hıçqırığında.
    Gəzdirə bilsəydik qalmazdıq belə,
    Vətən qeyrətinin bir qırığın da!!

    2006.

    YADIMA DÜŞÜBDÜ

    Yurd-yuvamda keçirtdiyim hər günüm,
    Ötüşən il, ay yadıma düşübdü!
    Bir səs olcaq ayağından başacan,
    Kəndə düşən hay yadıma düşübdü!

    İşdən-gücdən yorğun-arğın qayıdıb,
    Dincələrdik körpələri oynadıb.
    Qapımızda samavarı qaynadıb,
    Dəmlədiyim çay yadıma düşübdü!

    Neçə vaxtdı bir dərd əyib qəddimi,
    Bölə bilmir köhnə qonşum dərdimi.
    Düşünürəm viran qalan kəndimi,
    Başdan-başa tey yadıma düşübdü!

    Demə orda yaşamışıq bəy kimi,
    İndi burda dolaşırıq səy kimi…
    El yığışıb götürdüyü toy kimi,
    Qapımdakı vay yadıma düşübdü!

    Ov etdiyim dərələrdə hənirti,
    Kol dibindən qopartdığım göyərti,
    Hərlədiyim yeddi nömür kərənti,
    Qatladığım lay yadıma düşübdü!

    Yad dolanır ta “Hərtiz”i, “Səngər”i,
    Hardan alım Qoç Nəbini, Həcəri?!
    Göz yaşımdı Bərgüşadla Həkəri,
    Baş vurduğum çay yadıma düşübdü!

    Kəndimizdə “toybaşı”ydı üç nəfər,
    Həsənalı, Həsənqərə, Qəzənfər…
    Qara zurna nazlanardı bəxtəvər,
    O “Yallı”lı toy yadıma düşübdü!
    (Bu bəndi lazım olsa çıxarsan)

    Gül açmadı ta Qafqazın dediyi,
    Zəhər oldu neçə vaxtdı yediyi…
    Qonşuların qonşulara verdiyi,
    Göndərdiyi pay yadıma düşübdü!!

    2005.

  • Rafiq ODAY: “Gənc yazarlara dəstək olmaqdan məmnunluq hissi keçirirəm”.

    Rafiq Oday foto

    Müsahibimiz haqqında bilgilər

    Rafiq ODAY ( Bayramov Rafiq Hüseyn oğlu) 23 iyul 1960-cı ildə Naxçıvan MR Şərur rayonunun Şəhriyar kəndində anadan olub. 1983-1988-ci illərdə Naxçıvan Dövlət Universitetinin filologiya fakültəsində təhsil almışdır. Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvüdür.Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədridir.”Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetinin təsisçisi və baş redaktorudur.”Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat Xidmətinin Rəhbəridir.”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatıdır.”Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək”, “Çağdaş Türkiyə ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihələrini mətbu orqanının səhifələrində həyata keçirən ilk AZƏRBAYCANLI ŞAİRDİR.

    1. Rafiq müəllim, ədəbi-bədii yaradıcılığa neçənci ildə hansı yazı ilə başlamısınız?
    Ədəbi-bədii yaradıcılığa 1972-ci ildə “İşıqlı yol” qəzetində dərc olunan məqalə ilə başlamışam.
    2. Dövri mətbuat səhifələrində dərc olunan ilk mətbu əsəriniz hansıdır?
    Dövri mətbuat səhifələrində dərc olunan ilk şeirim “Vətən gəz” adlanır və 1983-cü ildə “Şərq qapısı” qəzetində dərc olunub.
    3. İlk kitabınız neçənci ildə harada dərc olunub və necə adlanır?
    İlk kitabım 1989-cu ildə “Yazıçı” nəşriyyatı tərəfindən dərc olunan “Bir yol başlamışam” adlanır.O zamanlar “Yazıçı” nəşriyyatında baş redaktor Xalq şairi Sabir Rüstəmxanlı idi.Kitabım müzakirəyə verildikdən sonar dövlət hesabına dərc olundu.Kitabın redaktoru İslam Türkaydır.
    4.Rəhbərlik etdiyiniz Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının yaranıb fəaliyyət göstərməsində əsas məqsəd və qarşıda duran vəzifələr nədən ibarətdir?
    On ildir ki, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədriyəm.Altmışdan yuxarı üzvümüz var.Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının üzvləri ilə işimizi qururuq.Məqsəd Jurnalistikanın inkişafına dəstək olmaq, qələmin müqəddəsliyini qorumaqdır.
    5.“Möhtəşəm Azərbaycani” qəzeti haqqında oxucularımıza məlumat verə
    bilərsinizmi?
    “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzeti 2005-ci ildə Azərbaycan Respublikası Ədliyyə Nazirliyində qeydiyyata alınmışdır.”Möhtəşəm Azərbaycan” qəzeti ayda bir dəfə 16 səhifə olmaqla 1000 tirajla dərc olunur. Müəlliflərin mövqeyi ilə redaksiyanın mövqeyi uyğun gəlməyə bilər.Yazılardakı cavabdehlik müəllifin üzərindədir.”Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetinin səhifələrində dərc olunan yazılar yalnız Azərbaycanda dərc olunub ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılmaqla kifayətlənmir.Eyni zamanda mətbu orqanın səhifələrində dərc olunan yazılar mətbu orqanın elektron orqanına da əlavə olunur.Azərbaycan Respublikasından başqa, Türkiyə Cümhuriyyətinə-Türkiyə Yazarlar Birliğine, İLESAM,Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğine, Yıldırım Beyazid Universitetinə, Ankara şəhərində fəaliyyət göstərən Selcuq Universitetinə göndərilir.Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunan şeirlər, məqalələr və s. nümunələr də dərc olunur.
    6.Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatında gənc yazar kimi ilk dəfə olaraq sizin şeirlər kitabınız dövlət hesabına dərc olundu.Şeirlər kitabınız dərc olunan zaman hansı hissləri keçirdiniz?
    İlk şeirlər kitabım dərc olunan zaman sevinc, qürur hissləri keçirdim.
    7.Çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitində ilk dəfə olaraq “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək”, “Çağdaş Türkiyə ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihələrini mətbu orqanınızın səhifələrində həyata keçirisiniz.Layihələri həyata keçirməkdə əsas məqsədiniz?
    Azərbaycan Respublikası və Türkiyə Respublikası-iki qardaş Respublikan istər dil, istər mədəniyyət, istərsə də mənəvi dəyərlər baxımından bir-birinə yaxındır.“Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək”, “Çağdaş Türkiyə ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihələrini həyata keçirməkdə əsas məqsədim Azərbaycan Respublikası və Türkiyə Cümhuriyyətinin arasında mövcud olan münasibətləri möhkəmləndirmək, həm qardaş Türkiyədə yaşayıb ədəbi-bədii yaradıclıqla məşğul olan Türkiyəli yazarların ədəbi-bədii nümunələrinin Azərbaycanlı oxuculara çatdırmaq, həm də Azərbaycanlı yazarların ədəbi-bədii nümunələrinin Türkiyəli oxuculara çatdırmaqdır.
    8.Bu günə qədər yüzlərlə kitabı toplayıb, tərtib edib, nəşrə hazırlayıb, redaktorluq etdiniz.Çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitində yeni layihələr həyata keçirdiniz Həmin layihələr və kitablar haqqında əziz oxucularımızı bilgiləndirə bilərsinizmi?
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatı yaranandan bu günə qədər bir çox layihələr həyata keçirdi.Həmin layihələrdən biri “Bölgələrdə yaşayan qələm sahiblərinə dəstək” adlanır.Həmin layihələr çərçivəsində 15 almanax toplanıb, tərtib edilib, nəşr olunub.Həmin layihələr və kitablar bunlardı:

    1)“Bölgələrdə yaşayan qələm sahiblərinə dəstək”;
    2)“Durna teli” layihəsi;
    3)“Məmməd Araza həsr olunmuş şeirlərin toplanıb nəşr olunması”;
    4)“Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək”;
    5)“Çağdaş Türkiyə ədəbiyyatının inkişafına dəstək”;
    6)“Azərbaycanlı və Türkiyəli xanım yazarlara dəstək”;
    7)“İstedadlı gənc yazarlara dəstək”;
    8)“Azərbaycanlı-Türkiyəli yazarların ictimaiyyətə çatdırılması”;
    9)“Bölgə yazarlarının ictimaiyyətə çatdırılması və s.

    “Bölgələrdə yaşayan qələm sahiblərinə dəstək” layihəsi çərçivəsində aşağıdakı kitablar nəşr olunub ictimaiyyətin nəzərinə çatdırıldı:

    1.”Bu yurdun aşılmaz dağları qala”.Bakı, “Yurd” nəşriyyatı,2001.184 səhifə;
    2.”Sevgi məktubları”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2002, 262 səhifə;
    3.”Hər bulaqdan bir damla”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2003, 208 səhifə;
    4.”Qeybdən gələn səslər”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2004, 256 səhifə;
    5.”İlahi eşqin pərvənaləri”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2004, 280 səhifə;
    6.”Təzadlar”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2005, 336 səhifə;
    7.”Sevdalı könüllər”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2005, 240 səhifə.

    “Durna teli” layihəsi çərçivəsində aşağdakı kitablar nəşr olunub ictimaiyyətin nəzərinə çatdırıldı:

    1.”Durna teli-1”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2005, 256 səhifə;
    2.”Durna teli-2”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2006, 256 səhifə
    3.”Durna teli-3”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2006, 256 səhifə
    4.”Durna teli-4”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2007, 224 səhifə
    5.”Durna teli-5”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2007, 360 səhifə
    6.”Durna teli-6”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2008, 368 səhifə
    7.”Durna teli-7”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2009, 208 səhifə

    9.Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının üzvü olmaq üçün sizə müraciət edənlər varmı?
    -Əlbəttə var!
    10. Ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarlara məsləhətiniz nə olacaq?
    Ümumiyyətlə, ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarlara tövsiyəm odur ki, qəlblərinin səsinə qulaq asıb yazsınlar.
    11. Mətbu orqanınızın səhifələrində ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəklərini dərc etməmişdən öncə hansı məqamlara daha çox diqqət yetirirsiniz?
    Birinci odur ki, mövzu nöqteyi nəzərindən məhdudiyyət yoxdur.Sadəcə olaraq əsas meyar göndərilən ədəbi-bədii nümunələrin gözəl olmasıdır
    12.Bu günə qədər dərc olunan kitablarınız haqqında əziz oxucularımızı bilgiləndirə bilərsinizmi?
    Bu günə qədər dərc olunan kitablarım haqqında əziz oxucularımızı bilbigləndirə bilərəm.Ədəbi-bədii yaradıcılığa başladığım gündən bu günə qədər mütəllif nəşriyyatlarda kitablarım dərc olundu.Həmin kitablar bunlardı:

    1.”Bir yol başlamışam”.Bakı,”Yazıçı” nəşriyyatı, 1989, 64 səhifə;
    2.”Gecələr içimə göy üzü yağar”.Bakı, “Yurd” nəşriyyatı, 1999, 172 səhifə;
    3.”Ömür gedir öz köçündə”.Bakı, “Yurd” nəşriyyatı, 2000, 154 səhifə;
    4.”Xatirələr işığında”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatl, 2004, 256 səhifə;
    5.”Qarabağ şikəstəsi”.Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2006, 72 səhifə;
    6.”Şərur folkloru” ( Birinci nəşr).Bakı, “Nurlan” nəşriyyatı, 2006, 172 səhifə;
    7.”Ədəbi-Tənqidi Məqalələr”.Bakı, “Elm və təhsil” nəşriyyatı, 2010, 360 səhifə;
    8.”Əlli min də qayğısı var əllimin”.Bakı, “Elm və təhsil” nəşriyyatı, 2010, 328 səhifə;
    9.”Şərur folkloru” ( Yenidən və təkrar işlənmiş nəşr).Bakı, “Elm və təhsil” nəşriyyatı, 2012, 152 səhifə.

    13.İnşallah qarşıdakı günlərdə mətbu orqanınızın səhifələrində hansı layihələri həyata keçirməyi planlaşdırırsıınız?
    İnşallah qarşıdakı günlərdə “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək”, “Çağdaş Türkiyə ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihələrini yenidən həyata keçirmək istəyirəm.Bu dəfə mətbu orqanın səhifələrində ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri dərc olunmayan Türkiyəli yazarların-Remzi Zenginin, Sabiha Serinin özkeçmişi, ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri dərc olunacaq.
    14. Ədəbi-bədii yaradıcılığınızda son zamanlar hansı yeniliklər olub?
    Ədəbi-bədii yaradıcılığımda son zamanlar bir sıra yeniliklər olub.Şeirlərim Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunub.Dərc olunmaq üçün qardaş Türkiyənin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinin mətbu orqanı “Kümbet” dərgisinə, “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin mətbu orqanı “Ziyalı Ocağı” jurnalına, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin mətbu orqanı “Ədəbiyyat qəzeti”nə, ədəbi orqanları “Azərbaycan”, “Ulduz” jurnallarına göndərilib.
    Sentyabr ayı üçün bir şeir kitabım nəşrə hazırlanır.
    15. Gənc yazarlara dəstək olmaqda hansı hissləri keçirirsiniz?
    İlk şeirlər kitabım dərc olunan zaman hansı hissləri keçirdimsə, indi həmin hissləri keçirib Azərbaycanın müxtəlif bölgələrində yaşayıb ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarları ictimaiyyətə çatdırmaqda məmnunluq hissi keçirirəm.
    16.Ədəbi-bədii yaradıcılığınızda yer alan ədəbi-bədii nümunələrinizin, poeziya örnəkəlrinizin əsas qayəsini nə təşkil edir?
    Ədəbi-bədii yaradıcılığımda yer alan ədəbi-bədii nümunələrimin, poeziya örnəkləriminin əsas qayəsini Vətən sevgisi, Vətən qayəsi təşkil edir.
    17. Ulu Tanrıdan Azərbaycan xalqına arzunuz nə olacaq?
    Mən həmişə MÖHTƏŞƏM AZƏRBAYCANdan söhbət düşəndə deyirəm ki, bu Qarabağ problemi aradan qalxsa, dünyada AZƏRBAYCAN qədər yaşamalı, yazıb-yaratmalı ölkə yoxdur.
    18. Sonda hansı şeirlərinizi əziz oxucularımıza ərmağan etmək istərdiniz?
    Sonda əziz oxucularımıza söyləyəcəyim şeirlərimi ərməğan etmək istəyirəm:

    DÜNYANIN DƏRDINI DAŞIDIN…

    Xeyirxah insan, təmannasız cərrah, M.Arazın və
    bütövlükdə Azərbaycan poeziyasının yaxın dostu Hacı Cəfər həkimə

    Bircə yol şöhrətə, şana uymadın,
    Bir bölük dərd yatır sinənin üstə.
    Dünya bax beləcə namərd dünyadı,
    Çəkir qılıncını enənin üstə.

    Çoxuna bu dünya sirli, müəmma,
    Çoxuna yüyənsiz, yəhərsiz oldu.
    Dünyanın dərdini daşıdın, amma,
    Dünya dərdlərindən xəbərsiz oldu.

    Mizan-tərəzisən əyriyə, düzə,
    Hərə bir gözündə ələnib gedir.
    Haçandı qarışıb gecən-gündüzə,
    Hər anın min dərdə bələnib gedir.

    Adın milyonların ümid nöqtəsi,
    Ünvanın çoxuna qibləgah oldu.
    Atadan, anadan, qardaşdan öncə,
    Çoxunun dərdindən sən agah oldun.

    Güvəndin həmişə öz adına sən,
    Seçmədin uzağı yaxınlarından.
    Son anda yetişdin imdadına sən,
    Sənə xoflu-xoflu baxanların da.

    Xəbis tab gətirməz bu böyüklüyə,
    Içini, çölünü didər kin, ağlar.
    Səninsə sübhədək yuxularında,
    Milyon qaçqın ağlar, didərgin ağlar.

    Bir qismi cənabdı, bir qismi paşa,
    Bir qismi ivançı bu məmləkətin.
    Yaşaya bilirsən oğlu ol, yaşa,
    Oğrusu divançı bu məmləkətin.

    Yaşaya bilirsən, di, buyur yaşa,
    Bu qədər ah, nalə, fəğan içində.
    Neçə nakam ömür vurulur başa,
    Hər gün göz yaşları və qan içində.

    Çoxunun kürsüsü ah-nalə üstə,
    Çoxunun taxt-tacı qan üstündədi.
    Üz tutub tanrıdan bir nicat istə,
    Istə ki, məmləkət can üstündədi.

    Nadana əyilən qəddin yox sənin,
    Dosta baş verməyə hazır görmüşəm.
    Qəlbin geniş olub, gözün tox sənin,
    Səni öz nəfsinə nazir görmüşəm.

    Sarsılma, ruhunu sarmasın kədər,
    Qoluna, dizinə köməklərik biz.
    Haqq üçün dünyanın sonuna qədər,
    Düşüb dizin-dizin iməklərik biz.

    Min karvan yolu var qaşının üstə,
    Səni tanıyanlar bundan halıdı.
    Bütün dostlarının başınan üstə,
    Haqqın, ədalətin simvolu kimi
    Sənin şəkillərin asılmalıdı.

    1992-1993

    HAVADAN AYRILIQ QOXUSU GƏLİR

    Əbəsmiş dayanmaq bu yağış altda,
    Qismətim yenə də qəhər olacaq.
    Göyün ulduzları yır-yığış altda,
    Yəqin ki, bir azdan səhər olacaq.
    Gecədi, birtəhər sovuşub gedir,
    Qarşıdan səhərin qorxusu gəlir.
    Özümü öyrədim ayrılıqlara,
    Havadan ayrılıq qoxusu gəlir.

    Dan yeri ayrılıq doğdu bu səhər,
    Bu sərsəm doğuşdan, qəfil doğuşdan
    İçimə ayrılıq toxumu düşdü,
    Bilmədim azımı, çoxumu düşdü.
    Gözümdən süzülən göz yaşıdımı,
    Yoxsa ki, bir əlçim yuxumu düşdü.
    Bəlkə ona görə səkilərin də,
    Otun da, daşın da, kol-kosların da.
    Gecəni yatmayan bu «dostlar»ın da
    Qapanır gözləri, yuxusu gəlir.
    Özümü öyrədim ayrılıqlara,
    Havadan ayrılıq qoxusu gəlir.

    Ağlaya bilmirəm ağac gözüylə,
    Çiçək gülüşüylə gülə bilmirəm.
    Nə məndən bir yolluq sağ qalan olmaz,
    Nədəki, bir yolluq ölə bilmirəm.
    Göz yaşım gözümdə donub haçandı,
    Çətini hər şeyin sonunacandı.
    Ölməyin, qalmağın sonu bəllisə,
    Hər şeyin cilidi, donu bəllisə,
    Bəs niyə hayana əl ətıramsa,
    Əlimə hicranın yaxasa gəlir?
    Özümü öyrədim ayrılıqlara,
    Havadan ayrılıq qoxusu gəlir.

    TƏCNIS

    Sinəmi bir atəş yandırıb yaxır,
    Haçandı bir nazlı gözəldən düşüb.
    O gündən günlərim saçım rəngində,
    O gündən saçıma gözəl dən düşüb.

    Vəsf etdim hüsnünü gəlincə, gülüm,
    Gəz sinəm üstündə gəl, incə, gülüm.
    Dönüb bu yerlərə gəlincə, gülüm,
    Baxıb görərəm ki, göz əldən düşüb.

    Vurula bildinsə dərdindən belə,
    Xoş olar soysalar dərimdən belə.
    Oday, bar-bəhrini dər indən belə,
    Sevgi bağçasına gözəl dən düşüb.

  • Vaqif SƏMƏDOĞLU: “İstəyirsən mənə lap “Ded Moroz” de…”

    Vaqif Səmədoğlu: “…təki bu üşütmə canımdan çıxsın”

    Onunla söhbət etmək, pıçıltılı səsi ilə ağır-ağır danışmağına qulaq asmaq şeir dinləmək kimi gəlib mənə həmişə. Bu nurani insanın təmkini, jestləri, hərəkətləri, ətrafı seyr eləməsi, yeriyərkən addımlarını saxlayıb qarşıdakı ağaca, qədim bir tikiliyə diqqət kəsilməsi də bir poeziya nümunəsidir haradasa.
    Şeirləri müasirlərinin və sələflərinin şeirlərindən tam fərqlidir. Amma o da düzdür ki, özündən sonra gələn ədəbi nəslin nümayəndələrindən ona bənzəmək, onun açdığı ədəbi cığırlarla hərəkət etmək istəyənlər də az olmadı. Haqqında bəhs etdiyim, şeirləri ilə çoxsaylı oxucuların şairinə çevrilən Vaqif Səmədoğlunun bir zamanlar açdığı o cığırlar artıq böyük, geniş bir yola çevrilib. Onun öz yolu, öz üslubu var, təkcə şeirdə və dram əsərlərində yox, elə ömrünün arxada qoyduğu illərinin başqalarından fərqlənməsi ilə… Bunu onun yaradıcılığına və həyat tərzinə bələd olanlarla söhbətində də hiss edirsən.
    Vaqif Səmədoğlu həmişə maraqlı, öyrənilməsi daha çox istənilən yaradıcı bir şəxsiyyət olub. O, şeirlərinin, imzasının arxasında heç vaxt gizlənməyib. O, həmişə şeirlərinin “içində” olub, şeirləridəki oxucunun – xalqın dilində danışıb. Buna görə də həqiqətən XALQ ŞAİRİdir…
    Vaqif müəllimlə görüşüb virtualaz.org üçün müsahibə almaq istəyimi razılıqla cavablandırsa da bunun gerçəkləşməsi bir qədər yubandı, çox yox ha, eləcə bir qədər. Şairin səhhəti əl vermirmiş demə. Soyuqlamışdı bir az, indi Allaha şükür, hər şey qaydasındadır.
    Vaqif Səmədoğlunun uzun-uzadı suallarımıza cavabları çox qısa oldu, sanki o, bu sualları qabaqcadan bilirmiş kimi özünəməxsus şəkildə qısa, amma tutumlu cümlələrlə cavablandırdı.
    – Vaqif bəy, xoş gördük. Necəsiniz? Siz həm ədəbi yaşınıza, həm də görünüşünüzə görə mənim babam yaşdasınız. Sizə “baba” desəm, yerinə düşərmi? Siz ədəbi aləmin babası olmaq istərdinizmi?
    – Hə, Tural bala, baba da deyə bilərsən. İstəyirsən mənə lap “Ded Moroz” da de, təki bu üşütmə canımdan əl çəksin (gülür). Ədəbi aləmin babası olmasam da gənclər, gənc yazarlar mənə baba deyir.
    – Sizcə, bu gün ədəbiyyatımızın halı necədir, dünya ədəbiyyatı ilə ayaqlaşa bilirmi?
    – Sən əminsən ki, mənim dünya ədəbiyyatından tam xəbərim var? Bizimki də varlıq deyil ki, birmənalı qiymət verəsən. Odur ki, məni bu sayaq suallarla ritorik cavablar verməyə çəkmə, balam.
    – Bəzən yaşlı nəslin nümayəndələri gənc yazarlara münasibət bildirəndə onların “ipə-sapa” yatmamasından bəhs edirlər. Necə düşünürsünüz, bu gənclər və qocalar savaşının ədəbiyyata xeyri dəyirmi?
    – Nəsillər qarşıdurması bu gün başlamayıb. Hər dövrdə olub və olacaq…
    – Aydındır ki, bütün dövrlərdə bu belə olub, əvvəlcə bütləri qırmağa səy göstəriblər, yaşa dolduqca isə həmin bütlərə sitayiş olunub. Sizin ədəbi taleyinizdə necə olub? Özünüzdən qabaqda gedən ağsaqqaları ədəbi müstəvidə özünüzdən arxada görmüsünüzmü?
    – Mən də insanam, mən də bəzən öz uğursuzluğumda başqasını günahkar saymışam.
    – 60-cılar ədəbi nəsli əslində dövrünün yeni fikirliliyi ilə tanındı və sevildi. Bu gün tarix təkrar olunurmu, yoxsa ədəbi əxlaq deyilən bir deyimə sizin gənclik illərinizdəki kimi riayət olunmur?
    – Tural bala, hər dövrün ədəbi nəsli yenilik gətirir. Ədəbiyyat yenilikdən ibarətdir. Ədəbiyyat çərçivələrə sığmır.
    – Vaqif bəy, siz həm də musiqi təhsili almısınız, pianoçusunuz. Şeirlərinizdə ilk baxışdan görünməyən, duyulmayan ritm, melodiya var. Təsadüfi deyil ki, sözlərinizə yazılan bütün mahnılar bu gün də diridir, unudulmur, ifa olunur, sevilir. Musiqiyə bağlılığınızın şeirlərinizin yazılmasında hər hansı bir təsiri olubmu?
    – Mənim balam, hər sözün öz musiqisi var, amma təəsüf ki, hamısı qulaq oxşamır…
    – Böyük Səməd Vurğunun oğlusunuz. Yeniyetməlik dövrünüzdə dahi bir şəxsiyyətin oğlu olmağınız sizi tay-tuşlarınızdan nə ilə fərqləndirirdi?
    – Mən Səməd Vurğunun oğlu olaraq yox,öz taleyimi yaşamışam, əzizim…
    – Adama elə gəlir ki, sizin dostlarınız yalnız tanınmış adamların övladları olub. Səməd Vurğunun, Sabit Rəhmanın, Rəsul Rzanın oğlanları, indiki deyimlə desək, “Sonanın uşaqlarına” niyə qoşulmurdu?
    – Mənim dostlarım sırf ədəbiyyatçılar deyil. Düzdür, ədəbi mühitdə yaxın dostlarım çoxdur. Dostlarımı tanınmışlara görə seçmirəm.
    – Mərhum qardaşınız Yusif Səmədoğlu sevilən xalq yazıçısı idi. Atanızın “Komsomol” poemasına çox gözəl bir ssenari yazmışdı. ”Yeddi oğul istərəm” filimində siz özünüzü hansı komsomolun yerində hiss edərdiniz?
    – Mən o poemanın bəzi qəhrəmanlarına əmi demişəm. Dünyadan peşman gedənlər də oldu, mübarizələrinin hədər olduğunu sananlar da.
    – Yusif Səmədoğlu ilə qardaşlıqdan o yana gedə bilmişdinizmi? Yəni siz onunla dost ola bildinizmi? Qardaşınızın yaşca böyük olması sizinlə onun arasında qan qohumluğundan başqa bir yaxınlığa şərait yaradırdımı?
    – Yusiflə dost, sirdaş da olmuşuq hər zaman.
    – Vaqif müəllim, sizin rəhmətlik bacınız Aybəniz xanım atanızın ev-muzeyinin direktoru idi və doğulub böyüdüyü evdə tez-tez olurdu. Bəs siz necə, o evə tez-tezmi baş çəkirsiniz?
    – Ev-muzeydə oluram. Amma biz yalnız o evdə böyüməmişik, bizim başqa mənzillərimiz də olub.
    – Səməd Vurğun sağlığında əfsanələşmişdi. Haqqında çoxlu söhbətlər var və sözsüz ki, bu da xalq sevgisindən irəli gəlirdi. Bütün dövrlərdə də bu olacaq. Sizdən bir söz soruşmaq istəyirəm, atanızın sizdən, qardaşınızdan, bacınızdan incik olduğu zamanlar olubmu?
    – Aramızda ciddi inciklik olmayıb. Ata-bala münasibətləri olub.
    – Vaqif baba, vaxtınızı aldım. Sonda “Bir axşam taksidən payıza düşən şair” bu söhbətimizdə ovqatında bahar axşamının havasını hiss edə bildimi?
    – Fələk, qurban olduğum, bizi neçin ayırdı?!
    Oxuma o nəğməni, mənim havam ayrıdı…
    Tural, mənim havam həmişə ayrı olub…

    ***

    Belə, havası ayrı olan Vaqif baba ilə söhbətimiz fələyə müraciətlə də bitir. Sən demə, başqa yazarlardan fərqləndirdiyim, özüm üçün seçib ayrdığm şairin havası da ayrı imiş. Bu hava hansısa musiqinin dili ilə dinləyiciyə çatdırılan hava deyildi, bu hava nə hava idisə, ömrünün ixtiyar vaxtlarında, baba çağlarında bir şairin ürəyinin həzinliyini, kövrəkliyini sezdirən, seçdirən, sevdirən hava idi. Mən o havanın qərib bir hava olduğunu sezmişdim, şairimizi fərqli şair olduğuna görə sevmişdim də. Bəlkə də verdiyim suallara beləcə qəmgin, yorğun səslə qısaca cavab verməsi də şairin havasının həmişə ayrı hava olmasından irəli gəlirdi…

    Şair Vaqif Səmədoğlu ilə baba-nəvə söhbətini Tural Balabəyli elədi

  • Debüt: Elnurə AĞAZADƏ (Sumqayıt).Yeni şeirlər

    1376893_474278462671280_1593107133_n

    Elnurə Ağazadə 1982-ci il iyun ayının 22-də anadan olub.1989-1999 ildə Masallı şəhər 3 saylı orta məktəbdə təhsil alıb.Həmçinin 1995-ci illərdə fortopiano təhsili alıb.1999-cu ildə isə Loğman adına tibb texnikomuda qadın həkimi üzrə təhsil alıb.
    2002-ci ildə bir firmada əczaçı kimi fəaliyyət göstərib.Sonra konpüter proqramları,dil(ingilis və rus) proqramları,keyfiyyət üzrə nəzarət işi barədə kurslar bitirdikdən sonra 2005-ci ildə “Embavvod” mebel fabrikinin ofisində informasiya və texnalogiya şöbəsində operator, bir neçə ildən sonra keyfiyyətə nəzarət şöbəsində nəzarətçi, kadrlar şöbəsində uçotçu vəzifəsində çalışdı.On ilə yaxın fabrikdə işlədi.Orta məktəb dövrlərində “Oxu məni”, “Cənub xəbərləri” və bir neçə qəzetlərdə şerləri çap olunub.
    “Bu da bir tale adl”ı ilk kitabı öz hesabına Masallı rayon mətbəəsində dərc olundu.Orta məktəb dövrlərində bir çox olimpiada və dərnəklərdə ədəbiyyat fənni üzrə iştirak etmişdir.
    Ədəbiyyata, poeziyaya erkən yaşlarından maraq göstərir.Dövri mətbuatda şeirləri ilə çıxış edib.Şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunub.
    2012-ci il oktyabr ayının 6-da Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Birinci Qurultayında Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin Fəxri üzvü və “Şərq-Qərb bölgəsinin ədəbiyyatı” bölməsinin Redaktoru seçilmişdir.
    2012-ci ildə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Qeyri-Hökümət Təşkilatlarına Dövlət Dəstəyi Şurası tərəfindən maliyyələşdirlilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən ”Bölgə yazarlarına dəstək” layihəsi çərçivəsində “Bölgələrdən səslər” kitabında şeirləri dərc olunaraq ilk dəfə olaraq Respublika səviyyəsində ictiamiyyətin nəzərinə çatdırıldı.

    İLAHİ

    Haqqın itibdir kəsəri
    Doğru sözün yox dəyəri
    Dünyanın sonumu yəni
    Rəhm eylə sən ey ilahi

    İnsan insanın düşməni
    Qana susamış acgöz əli
    Şeytanın artıb kələyi
    Rəhm eylə sən ey ilahi

    Heyvanların itmiş izi
    Quşların kəsilmiş səsi
    Donor olmuş insan nəsli
    Rəhm eylə sən ey ilahi

    Sevgi xəyanət dəlisi
    Qadın qadının leylisi
    Kişikişinin elçisi
    Rəhm eylə sən ey ilahi

    Oğul atanın qatili
    Ana dar günü sahibi
    Nəvə sirlərin şahidi
    Rəhm eylə sən ey ilahi

    İnsan var dövlət eşqiylə
    Mənzili çatıbdır göyə
    Rəhm eylə sən ey ilahi
    Sel torpağı yuyub gedir

    Qiyamətin iysi gəlir
    Elnurə yalvarır sənə
    Rəhm eylə sən ey ilahi

    ***

    Məhraba olsun ey yar şikarımsan bu gün mənim
    Bir gülləyə ovlanmısan şikarımsan bu gün mənim

    Valeh etmiş baxışların gözlərinin xəstəsiyəm,
    Mehr-məhəbbətli cismin təbibimsən bu gün mənim.

    Ləblərindən busə damsın qədəhimə sən həbim ol bu gün mənim
    Sərxoş olub xumarlanım mehmanımsan bu gün mənim

    Vicuduna tərif edim,saçlarına səmum deyim,
    Söz ,sənət aləmimdə ilhamımsan bu gün mənim.

    Yaradana əhsən deyim tərif etmiş səni mənə
    Bəni adəm övladısan.öz yarımsan bu gün mənim

    Elnurənin sən olmusan ürək yarı sevgi payı
    Damarımda axan qanım mən məndənalan mənima

     

    href=”http://edebiyyat-az.com/wp-content/uploads/2013/08/1167981_451999708232489_965525996_n5.jpg”

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

     

    MƏNİM AD GÜNÜM

    Bu gün mənim ad günüm
    Yığılıb qohum-qonşu ,
    Birdəki dost tanışlar
    Gəlibdir çox hədiyyə
    Səndən də bir hədiyyə
    İntizarındayam yaman
    Baxışların oleydi
    Bu gün mənim hədiyyəm
    Birdə qoymazdım heç vaxt ,
    Getsin gözümdən kənar.
    Bu gün mənim ad günüm,
    Gəleydi bir hədiyyə
    Bizim sevgi bağından,
    O qızılgül oleydi.
    Qurudub ləçəklərin,
    Bükərdim mən şəklinə,
    Аханда эюз йашларым,
    Dəsmal təki ləçəklə,
    Silərdim gözlərimi.
    Bu gün mənim ad günüm,
    Bir nəğmə istəyirəm
    Sözləri bizim eşqdən
    İstəyirəm bir şer,
    Sənin adın çəkilsin.
    Bu gün mənim ad günüm
    Qohum-qonşu yanında,
    Dost-tanış yanında.
    Mən səni istəyirəm
    Sənsə yoxsan yanımda
    Hamı sevinc içində
    Kövrəlmişəm mən yaman
    Hər qapı döyüntüsü
    Döyündürür qəlbimi
    Gələn hər telefon zəngi
    Məni çaşdırır yaman
    Bu gün mənim ad günüm
    Alladıram özümü
    Gəlirsən göz önümə
    Qəlbimdən keçənləri
    Gətirirsən xəyala
    Təssüfki xəyal kimi
    Bizim sevgi bağından
    Dərirsən mənə bir ül
    Mən qurudub ləçəyi
    Silirəm gözlərimi
    Dinlədirsən bir nəğmə
    Sözləri bizim eşqdən
    Oxuyursan bir şer
    Çəkilir sənin adın
    Sonra bir duman kimi
    Yox olursan yanımdan
    Bu gün mənim ad günüm
    Sənsə yoxsan yanımda
    Keçdi bir ildə snsiz
    Kövrəlmişəm mən yaman
    Bu gün mənim hədiyyəm
    Oleydin təkcə bir sən
    Yalnız bir sən oladın,-
    Mənim ömür hədiyyəm

    AY KÜLƏYİM

    Gör nə zamandır görməyirəm mən yarımı .ay küləyim
    Uzaqlardan gəlirsən sən
    Bu dünyanı gəzirsən sən
    Toxunursan sən ağaclara
    Toxunursan sən budaqlara
    Gəzirsən sən neçə kəndlər şəhərlr
    Döyürsən sən neçə evin qapı pəncərəsin
    Ay küləyim gördünmü sən heç yarımı
    gördünmü sən heç yarımı söylə mənə ay küləyim
    Toxundumu saçlarına
    Toxundunmu yanağına
    Toxundunu dodağəna ay küləyim
    Qorxma külək danış külək
    Qısqanmaram valla külək səni ona inan külək
    Heç öpdünmü yanağını dodağını mənim kimi ay küləyim
    söylə mənə
    Gör nə zamandır həsrətəm mən yarıma ay küləyim söylə mənə
    Sığalladınmı saçını
    Büzdürdünmü dodağını
    Küsdürdünmü dodağını
    Yalvarıram ay küləyim nolar sənə
    Görmüsənsə sən yarımı
    Toxun mənə ay küləyim onun kimi
    Toxun saçlarıma
    Toxun yanağıma
    Toxun dodağıma ay küləyim
    Qısqanmaz o səni mənə ay dəcəlim
    Sığal çək saçlarıma
    Büzdür mənim dodağımı
    Küsdür ənim yanağımı
    Yağış ol ağla mənə
    Yarpaq ol pıçılda sən
    De həsrətdir yarln sənə
    De qurbandır canı sənə
    Danış ona danış külək danış məndən
    Yorulma sən ay küləyim
    De gəncidi qarı oldu yarın sənsiz
    De şən idi küskün oldu canı sənsiz
    De inləyir o hər keçən gecə sənsiz
    Ay küləyim danış ona danış məndən
    Nağıll danış dastan danış roman danış
    Məndən danış ay küləyim
    Ona məndən mənə ondan danıç ay küləyim
    Sən çapar ol aramızda
    Sən vüsal ol aramızda
    Götür məni apar ona
    Götür onu gtir mənə
    Yox et aramızda uçurumu ay küləyim
    Nə edirsən et biz qovuşaq ay küləyim

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

    AZƏRBAYCAN QADINI
    Daim əzəmətli çəkilir adın,
    Qürurlu mətinli tarixdə ərsən
    Dünya qadınına tarixdə örnək,
    Kiri məğlub edən Tomristək nərsən.
    Sevgidə Leylisən, Məcnuna layiq,
    Dastanda Əslisən Kərəmə sadiq
    Döyüşdə Həcərsən Nəbiyə layiq,
    Bu gün Fərizəsən İlhama sadiq.
    İsgəndər məğrurdu öz şöhrətiylə,
    Ona qalib gəldin söz hikmətinlə
    Nüşabə adınla gözəl Bərdəyə,
    Şahı baş əydirdin ər qüdrətinlə.
    Vətənə layiqsən elə layiqsən,
    Sağlamlıq bəxş edən gözəl təbibsən
    Xalq xilaskarı Heydər sevgisi,
    İlhamın anası Zərifəsən sən.
    Dünya ölkələrin gəzir sorağın,
    Xalqa xidmətinlə əməllərinlə
    Sevir xalqın səni böyük sevgiylə,
    Mehriban baxışlı Mehriban sənsən.
    ***
    Gözəl səsin ustadı sənsən,
    Səhnə bülbülüsən ölməz Şövkətsən
    Muğamda Tükəzban, segahda Sara,
    Dünya şöhrətli Zeynəb səsisən.
    Əməyə hörmətin var əməksevərsən
    Xalq qabaqcılı Qızqayıt kimi,
    Zəhməti sevərsən Şamama kimi,
    Torpağa can qoyan el qızısan sən.
    Elmlər doktoru böyük alimsən,
    Daim fəaliyətli həyat yolunda
    İlk Azəri qadını böyük şərqşünas,
    Xalqın qızı Aidasan sən.
    Döyüşdən qorxmayan gülləyə qurban,
    Salatın adınla sən bir şəhidsən
    İgidlər içində Gültəkin kimi,
    Namusun qeyrətin sən tək rəmzisən.
    Şərqdə siyasətə ilk addım atan
    Saraxatun sən, ilk diplomat sən,
    Düşməndən qorxmayan sözü haqq deyən,
    Odlar yurdunun Qənirəsisən.
    Şairin adısan dildə andısan,
    Müşfiqin Dilbəri dillər əzbəri
    Hüseynin yarısan Müşkinazısan,
    Qəmli könüllərin həsrət səsisən.
    İdmanda qalibsən yer üzündə sən,
    Qara kəmər sahibi Zülfiyəsən sən
    Ölkələr dolanıb şahı mat edən,
    Qaliblər qalibi Aynurda sən.
    Ana vətənə qəzəllər qoşan,
    Sözə dəyər verən Natavansan sən
    Rübai ustadı Məhsəti kimi,
    Nikbin fikirli Mirvarisən sən.
    Ramil tək oğulun anasısan sən,
    Səbirin, dözümün arxasısan sən
    Həzi,İsrafil,Mübariz kimi,
    Ölməz şəhidlərin anasısan sən.
    Başında kələğay aşıq sinəli,
    Ələsgər tərifli Pəridə sənsən
    Sarı gəlinin dillər əzbəri,
    Kaman ustadı Şəfiqə sənsən.
    Yada düşəndə dodaqlar gülən,
    Fatma,Mərziyyə,Nəsibə sənsən
    Kino ulduzları Leyla,Nəcibə,
    Afaq,Həmidə, Məleykə sənsən.
    Dədəm qorqud ad qoydu qıza gəlinə,
    Banıçiçək sadiqdi öz Beyrəyinə
    Burlaxatun qırx qızla bulaq başında,
    Qarı dağ çiçəyi Günel də sənsən.
    Göyçək Fatma ad açdı gözəlliyiylə,
    Koroğlu fəxr etdı öz Nigarıyla
    Əminə rəqs etdi öz Turacıyla,
    Dünyanı fəth edən tək gözəl sənsən.
    Cəsur türk qızısan türkün səsiylə,
    Odlar yurdunun Azərisisən
    Opera səsinlə Fidan ,Xuraman,
    Əvəzsiz bir səslə Florasan sən.
    Ölməz sevgilə tarixə düşən,
    Qız qalası tək abidəsən sən.
    Möminə xatun türbəli ziyarətgahın,
    Dinə inanc yeri ümid yerisən.
    Ölkəni tanıdın bütün dünyaya,
    Gənclərin çağırış Leyla səisən
    Gözəl duyğuyla,saf arzularla,
    Ümidli qəlblərin Arzu səisən.
    ***
    Gözəl verlişlərin aparıcısı,
    Ofelya,Roza,Şəfiqəsən sən
    Bu gün efirin gözəl ulduzu
    Nərgizsən,Nanəsən, Xoşqədəmsən sən
    Dünya heyrandı Aysel səsinə,
    Gözəl qamətli Səfurəsən sən
    Ölkənin fəxri dillər əzbəri,
    Avroviziya qalibi Nigar Camal sən
    İncə belli boylu-buxunlu,
    Gözəl qızlara müasir dəbli
    Moda bəxş edən sevib-sevdirən,
    Çələng tək bəzəyən Fəxriyyəsən sən.
    Sözə nəğmə qatan şirin bəstəsən,
    Nota ahəng qatan zərif mənasan
    Elza ,Ruhəngiz,Xanım,Nailə,
    Duyan qəlblər bəstəkarısan.
    İlhaməsən Primadonnasan,
    Brliyantsan zərif qəlblisən
    Həzin səslə qəlblər titrədən,
    Könül ovsulayan Xumar səsisən.
    Aysan, günsən Aygün səsisən,
    Bir parlaq ulduzsan Röya səsisən.
    Qarabağ şikəstəli Səkinə səsi,
    Mələk sən,Könül sən incə cəh-cəhsən.
    Gözəl rəsimlərin ustadı sənsən,
    İncinin sədəfin bəyazı sənsən
    Xalıda butanın ustası sənsən,
    Xınalı əllərin naxışı sənsən
    İdealı azadlıq eşqi azadlıq,
    Azad qadının Aynur səsisən.
    Cabbarın sevil tək qəhrəmanının,
    Bu gün Lalətək davamı sənsən.
    Toyların keçər el adətiylə ,
    Vağzalı sədalı zurna-qavallı
    Qızlar əl xınalı zərli-zibalı,
    Başında duvağlı gözəl gəlinsən.
    Ailə varlığın ana saflığın ,
    Sadiq qadın kimi qoruyan sənsən
    Bu dünyada nə çox ana var,
    Balana can deyən tək ana sənsən.
    Elnurə fəxr edir el qızlarıyla,
    Əzilməz qadının vüqar səsisən.
    Gələcək nəsilə öyüd-nəsihət,
    Hələ çox anaların anası sənsən.

    ANAM VAR
    Yenə qəlbimdə bir yığın qubar,
    Dərdimi böləcək bir tək anam var
    Kədərlə qəmlənib gözüm dolanda,
    Göz yaşım siləcək bir tək anam var
    ***
    Bütün sevgilərdə xəyanət gördüm,
    Yaxşılıq etdimsə hey pislik gördüm
    Çətinə düşərək yıxılan anda,
    Mənə arxa olan bir tək anam var
    ***
    Saçımı oxşadı sərin bir külək,
    Eşqimi nazladı bir qucaq çiçək
    Qəfil qapımı hicran döyərək ,
    Halıma ağlayan bir tək anam var.
    ***
    Allandım bir çox yalan sözlərə,
    İnandım bir çox şirin vədlərə
    Bir sağa bir sola baxıb görəndə,
    Nəsihət verəcək bir tək anam var
    ***
    Canım xəstə olar can yatağında,
    Dərman kömək etməz ölüm anında
    Əzrayıl qapımı döyən anımda,
    Özün qurban edən bir tək anam var
    ***
    Ömür qısalarsa zamab bitərsə,
    Elnurə həyatdan vaxtsız keçərsə
    Bəxtimə ağlayan bir tək anam var

  • Klassik ədəbiyyatda işlənən şeir janrları

     

    QƏZƏL VƏ ONUN XÜSUSİYYƏTLƏRİ

    Klassik ədəbiyyatın ən geniş yayılmış şeir janrlarından biri də qəzəldir.Qəzəl ərəb mənşəli sözdür.”Qadına məhəbbət” mənasını bildirir.Yaxın Şərq ədəbiyyatında daha çox istifadə olunur.Müxtəlif bəhrlərdə yazılır.Daha çox əruz vəzninnin həzəc və rəməl bəhrində olur. Beytlərin sayı 5-10 olur.(daha çox 7 beyt)
    Qəzəlin ilk beytinin hər iki misrası öz aralarında qafiyələnir :aa. Sonrakı beytlərdə isə birinci misra sərbəst olur, ikinci misra birinci beytin hər iki misrası ilə qafiyələnir: ba,ca, ça,da…
    Qəzəlin ilk beyti “mətlə beyt” adlanır. Günəşin doğulduğu yer mənasını bildirir. Bu da qəzəlin ilk beyti olduğunu göstərir.
    Azərbaycan Ədəbiyyatı tarixində ana dilində yazılmış ilk qəzəlin müəllifi İzzəddin Həsənoğludur .Ədəbiyyatımızda qəzəlin ən gözəl nümunələrini İmadəddin Nəsimi, Şah İsmayı Xətayi, Məhəmməd Füzuli və başqaları yaradıb.

    QƏSİDƏ VƏ ONUN XÜSUSİYYƏTLƏRİ

    Klassik ədəbiyyatın ən geniş yayılımış şeir janrlarından biri də qəsidədir.Qəsidə də ərəb mənşəli sözdür.Yaxın şərq ədəbiyyatında daha çox istifadə olunan şeir janrlarından biridir. Dəbdəbəli,təntənəli üslubu ilə seçilir. Qafiyə quruluşu qəzəldə olduğu kimidir. aa,ba, ca, ça, da,.Qəsidədə beytlərin sayı 15-200 arası olur.Daha çox saray ədəbiyyatında işlənib.
    Qəsidənin məzmununa görə əsasən aşağıdakı növləri var:
    1.Tövhid 2.Minacat 3.Nət 4.Mədhiyyə 5.Fəxriyə 6.Həcv 7.Mərsiyə
    Tövhid-Allahın birliyinin tərənnümü
    Minacat-Allaha yalvarış
    Nət-Peyğəmbərin tərifi haqqında
    Mədhiyyə-hökmdarın tərifi haqqında
    Fəxriyə-Şairin özünün şairlik qüdrətindən bəhs edilir.
    Həcv-Tənqidi məzmun daşıyır.
    Mərsiyə-Müqəddəs şəxslərin və ya yaxın qohumun ölümü münasibəti ilə yazılan şeir növü.

    QİTƏ VƏ ONUN XÜSUSİYYƏTLƏRİ

    Klassik ədəbiyyatda işlənən şeir janrlarından biri də qitədir.Qitə ərəb mənşəli alınma sözdür.”Parça”, “hissə” mənasını bildirir.Qitə öz qafiyə quruluşuna görə qəzələ və ya qəsidəyə oxşadığı üçün belə adlanır.Ancaq qəzəldən və qəsidədən fərqli olaraq, ilk beyti qafiyəlnmir: ab.Sonrakı beytlərdə isə ikinci misra birinci beytin ikinci misrası ilə həmqafiyə olur: cb, çb, db və s.
    Qitə həcmcə kiçik olur.Daha çox 2-10 beytdən ibarət olur.Qitə, əsasən, ictimai-siyasi, əxlaqi-fəlsəfi mahiyyət daşıyır.Qitənin son beytində müəllif öz adını göstərmir.

    MƏSNƏVİ VƏ ONUN XÜSUSİYYƏTLƏRİ

    Klassik ədəbiyyatda işlənən şeir janrlarından biri də Məsnəvidir. Məsnəvi ərəb mənşəli sözdür.”İkilik” mənasını bildirir. Ancaq hər ikilik məsnəvi adlana bilməz.Məsnəvi olması üçün misralar bir-biri ilə qafiyələnməli və bir fikri
    Ifadə etməlidir. Məsnəvi öz qafiyə quruluşuna görə həm qəzəldən, həm qəsidədən, həm də qitədən tamamilə fərqlənir.
    Məsnəvinin hər iki misrası öz aralarında qafiyələnir: aa, bb, cc, …Məsnəvidə beytlərin sayı çox olur. Məsnəvinin belə qafiyələnməsi şairrə imkan ayardır ki, öz fikrini daha qabarıq şəkildə bildirsin.
    Məsnəvi formasında həm şeir şəkli, həm də şeir janrı var. Ədəbiyyatımızda bir çox sənətkarları məsnəvi yazıblar.
    Məsələn, Ə.Xəqani “Töhfətül-İraqeyn”, Ş.İ.Xətayi “Dəhnamə” və s.

  • Rafiq ODAY.Yeni şeirlər

     

    QAYIT

    Hələ ki, əvvəlki o ucalıqda,
    Gözümdə həmənki çinarsan, qayıt.
    Namərdin hər işi, əməli saxta,
    Ən incə yerindən sınarsan, qayıt.

    İblislər, şeytanlar dolar başına,
    Hər dindən, imandan edərlər səni.
    Çevirib bir kəntöy sapand daşına,
    Sonuncu gümandan edərlər səni.

    Son yarpaq kimidi son ümid… dedik…
    İstisi, soyuğu, küləyi bəlli.
    Fələyin əlində yaxamız didik,
    Göydə fırım-fırım ələyi bəlli.

    Görərsən bir quru adsan eləcə,
    Şəst ilə girdiyin o dam yıxılıb.
    Özün öz ömrünə yadsan eləcə,
    Sən adda, biçimdə adam yıxılıb.

    Dönüb baxarsan ki, körpülər yanıq,
    Dönüb baxarsan ki… üz yeri… olmaz…
    Qəlbində yüzünə yer ayıranın,
    Kimsənin qəlbidə öz yeri olmaz.

    Hələ ki, əvvəlki o ucalıqda,
    Gözümdə həmənki çinarsan, qayıt.
    Namərdin hər işi, əməli saxta,
    Ən incə yerindən sınarsan, qayıt.

    DAHA…

    Sən gördüyün sobaların,
    Tüstüsü çəkilib daha.
    Od püskürən əllərimin,
    İstisi çəkilib daha…

    Arxların suyu yoxalıb,
    Qazılan quyu çoxalıb.
    Ürəyim yaman yuxalıb,
    Bəstəsi çəkilib daha.

    Nə istəyir dən bu teldən?
    Çəkilməyir çən bu beldən.
    Koroğlunun Çənlibeldən,
    Dəstəsi çəkilib daha.

  • Zaur MURADSOY.Yeni şeir

     

    YAXŞIDI

    Solan ümidlərin sevgi bağında,
    Ayrılıq gülünü əksək, yaxşıdı.
    Sənin öz dərdin var, mənim öz dərdim,
    Ayrı-ayrılıqda çəksək, yaxşıdı.

    Onsuz da məskənin salıbdı bizdə,
    Dolanır sakitcə biz gedən izdə.
    Böyük yer ayırıb ürəyimizdə,
    Həsrətə bir yuva tiksək, yaxşıdı.

    Gündüzlər gözünün qarasındakı,
    Gecələr qəlbinin qarasındakı,
    Bu iki ürəyin arasındakı,
    Qürurun hasarın söksək, yaxşıdı.

    Nə sən gəl deyinmə dilində acı,
    Nə mən səndə görüm günahı, suçu.
    İlahi bir eşqin müqəddəs gücü,
    Onun qarşısında çöksək, yaxşıdı.

  • Əziz MUSA.Yeni şeirlər

     

    DEYİR

    Nə vaxtdı gözündən qan-yaş axıdan,
    O sərin bulaqlar, qisas al deyir.
    El üçün darıxan, köməksiz qalan,
    Boynu bükük dağlar, qisas al deyir.

    Murovun başını duman-çən alıb,
    Şuşanın yolları xəyala dalıb.
    Qoca Xudafərin yadlara qalıb,
    Sürüsüz yaylaqlar, qisas al deyir.

    Xocalı, Kəlbəcər, Laçın ağlayır,
    Həkəri hönkürür, Tərtər çağlayır,
    Arazın naləsi ürək dağlayır,
    Ziyaratdakı qar, qisas al deyir.

    Hanı Cəbrayılın dövləti, malı,
    Indi Füzulinin çətindi halı.
    Gəlmir Zəngilana Naxçıvan balı,
    Qubadlıda bağlar, qisas al deyir.

    Yolunda, izində tikanlar bitən,
    Başının üstündən durnalar ötən,
    Şəhidlər qanına boyanan Vətən,
    Çinarlar, qovaqlar, qisas al deyir.

    Həsrətdən, hicrandan susan bülbüllər,
    Saralan çiçəklər, üşüyən güllər,
    O şəhid ruhları, didərgin ellər,
    Nəgməsiz dodaqlar, qisas al deyir.

    DÖYÜŞMƏLİYİK

    Düşmən inadından dönməsə əgər,
    Soyuq məzarlara çevrilsə səngər,
    Gülləni köksündə soyutsa əsgər,
    Qardaş bir cərgədə birləşməliyik,
    Pozub atəşkəsi, döyüşməliyik.

    Çadırdan yaylağa dönməsə elim,
    Şuşaya,Laçına yetməsə əlim,
    Millətlər içində xar olsa dilim,
    Qardaş bir cərgədə birləşməliyik,
    Pozub atəşkəsi, döyüşməliyik.

    Ağdamın üstündən çəkilməsə çən,
    Düşmən əl çəkməsə Kəlbəcərimdən,
    Yağılar adlasa Xudafərindən,
    Qardaş bir cərgədə birləşməliyik,
    Pozub atəşkəsi döyüşməliyik.

    Düşmən Cəbrayıla bayraq taxırsa,
    Hələ Füzulidə qanlar axırsa,
    Zəngilan, Qubadlı yada baxırsa,
    Qardaş bir cərgədə birləşməliyik,
    Pozub atəşkəsi, döyüşməliyik.

    Tanrı eşitmirsə qanlı ahları,
    Kor dünya görmürsə bu günahları,
    Bizi səsləyirsə şəhid ruhları,
    Qardaş bir cərgədə birləşməliyik,
    Pozub atəşkəsi, döyüşməliyik.

  • Əziz MUSA.Yeni şeirlər

     

    ƏSGƏRİM

    Qarabağım darda qalıb,
    Satan satıb, alan alıb.
    Namərd bizi dərdə salıb,
    “Misri”, “Cəngi” çal, əsgərim,
    Qarabağı al, əsgərim.

    Dağlar yanır, daşlar yanır,
    Qarı düşmən haqqı danır.
    Ürəkdə qəzəb oyanır,
    “Misri”, “Cəngi” çal əsgərim,
    Qarabağı al, əsgərim.

    Demə bəxtimiz yatıbdı,
    Düşmən od-ocaq çatıbdı.
    Döyüş zamanı çatıbdı,
    “Misri”, Cəngi” çal, əsgərim,
    Qarabağı al, əsgərim.

    Qazan xanın nəvəsisən,
    Koroğlunun nərəsisən,
    Babəkin qeyrət səsisən,
    “Misri”,” Cəngi” çal, əsgərim,
    Qarabağı al, əsgərim.

    Bu dərd-kədər bizi əyir,
    Doğma dağlar qara geyir,
    Vətən sənə oğul deyir,
    “Misri”, “Cəngi” çal, əsgərim,
    Qarabağı al, əsgərim.

    İGİD ƏSGƏR

    Igid əsgər, igid əsgər,
    Vətən, yurd səni səsləyir.
    Ana Vətən, doğma diyar,
    Indi sənə oğul deyir.

    Bu torpağın oğlu heç vaxt,
    Qorxu bilməz, igid əsgər.
    Qoyma gülsün quduz düşmən,
    Ayağa qalx, hünər göstər.

    Meydan vermə namərdə sən,
    Pozulmasın sərhəddimiz.
    Silahını qoyma əldən,
    Qoy ucalsın Vətənimiz.

    Bu millətin qeyrəti var,
    Qoy tanısın cahan səni.
    Qarabağı vermə yada,
    Igid əsgər, möhkəm dayan.

  • Salatın SABİRQIZI.Məqalə


    Hacıxanovlar ailəsi

    Əziz oxucular, bu hekayə deyil! Pirallahı rayonunda mənimlə qonşu olan bütün insani xüsusiyyətlərə layiq olan gözəl ailə başçısı Hacıxanov Atlıxan və onun həyat yoldaşı Səadət xanım.
    Hacıxanovun iki gözəl və tərbiyəli övladları var.Bir qız, digəri oğlan.Oğlu Oqtay qürurlu və laqiyli atadır.Bu ləyaqət və qürur ona, əlbəttə, atasından keçib.Oqtayın həyat yoldaşı Cəvahir xanım hərbi qospitalda işləməsinə baxmayaraq, vətənə tərbiyəli və cəsur əsgər böyüdür.Hacıxanovun qızı Kristina ailəlidir.Nəhayət. yoldaşı Namiq bəylə 2013-cü il avqust ayının 12-də evliliklərinin 12 ili tamam olur.Bu münasibətlə bir xanım yazar kimi onları təbrik edir, Allahın bütün gözəlliklərindən pay olmasını arzu edirəm.Mən onlarla qonşu olmağıma baxmayaraq, hamısı mənə “Salatın xanım”-deyə müraciət edirlər.Bu tərbiyə, əlbəttə, ailənin başçısı Hacıxanovun düzgün idarəçiliyindəndir.Kristina uşaqları o qədər düzgün tərbiyə edib ki, uşaqlar nəyə toxunmazdan əvvəl “olarmı?”-deyə müraciət edirlər.Ailənin böyük oğlu Teymur o qədər şirin və tərbiyəli uşaqdır ki, ona “yox”-demək olmur.Teymurun kiçik qardaşı nə qədər dəcəl olsa da, öz şirin hərəktləri ilə hər kəsi özünə heyran edir.Hacıxanovun həyat yoldaşı Səadət xanımın bu ailədə böyüyən uşaqların tərbiyəsində xüsusi yer var.Səadət xanım özü o qədər maraqlı xanımdı ki, onunla bir ömrü incimədən başa vurmaq olar.Mən bir yazar xanım kimi bu ailəyə ən böyük xoşbəxtlik olan can sağlığı arzu edirəm.Uca Allahdan Hacıxanovlar ailəsinə bütün gözəlliklərdən pay olsun.Amin!

  • Hasan AKAR (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Makale

     

    AŞINMAYAN BİR DESTANDIR PLEVNE

     

              “Kosovalar, Plevneler bizsizdir,

                Yosun tutmuş, camilerin ıssızdır,

                Boynu bükük minareler öksüzdür,

                Biz neyledik o koskoca elleri?”

     

    Çocuklumuzdan ayrılarak gençliğimize adım attığımız yıllarda Osman Yüksel SERDENGEÇTİ’NİN bu dizeleriyle Plevne’yi öğrenmeye çalıştık. Orta ve Lise öğrenimimizi sürdürdüğümüz Gazi Osman Paşa Lisesi’nde tarih öğretmenlerimizden o ünlü kahramana ait bir şeyler duymayı bekledik.

    Bugünkü şehir stadyumun yanına O’nun heykelinin dikilmesi için o günlerde yoğun çaba sarfeden Peyman AKÇAN Hanımefendinin Tokat Gazetesindeki yazılarını okuduk. Resim öğretmenimiz, Heykeltraş Necati KIVRAK Beyin ilk çalışmalarını yüreğimizde henüz filizlenen milli duyguları gözledik. Sonrasında da Hasan MUTLUCAN’ın kulaklarımızın pasını açarcasına içtenlikle söylediği:

    Tuna nehri akmam diyor,

                Etrafımı yıkmam diyor,

                Şanı büyük Osman Paşa,

                Plevne’den çıkmam diyor.

     

    Dizeleriyle duygularımızı kabarttık.

    Kahramanlıkların anlatılması, satırlarla hatta kitaplarla aktarılması en zor olanıdır. Ancak rahatlıkla söyleyebileceğimiz kahramanlığın bir özeti varsa o da; Plevnenin aşınmayan bir destan oluşudur. Son yüzyılın en büyük kahramanlardan biri olan Osman Paşa, meçhul şairlerin, meçhul bestelerinde Tuna Nehri’nin sessiz ama kahramanca akan sularında ölümsüzleşmiştir. O Plevne’de Türklüğün, İslamiyet’in Haçlı zihniyetin yandaşlarına mağlup olmaması için, 143 gün, sol bacağından yaralanıncaya kadar, ümit ettiği yardım ve kuvvetlerin gelmemesine kadar direnmesini bilen bir askerdir.

    Yapılan üç büyük muharebede sayıları 250.000’i bulan üstün Rus ve Rumen kuvvetlerine karşı 60.000 kişilik imanlı neferiyle büyük başarılar kazanmasına rağmen bayrakların en hazini olan beyaz bayrağı, karargâh olarak kullandığı evin damına asıncaya kadar mücadele ruhunu kaybetmem;İş sık sık teklif edilen teslim çağlarına “Bedbaht vatanım, bin bir dert ve elem içinde iken, bir teslimin hüznünü ona ilave edemem. Ölüm hepimiz için mukadderdir. Asıl mühim olan, pişmanlık, utançlık içinde ölmemektendir.” Sözleriyle cevap veren bir Tokatlı’dır.

    Nitekim 10 Aralık 1878’de kendisini kaldığı o evde ziyaret eden General Ganecki. Kataçi ve cernet, saygıyla selamlamışlar, götürüldüğü Plevne’de Gradük Nikola ve Romanya Prensi O’nu tebrik ederken asi Romanya Prensine elini vermeyecek kadar şahsiyetli bir kumandan tavrı sergilemiştir. Ertesi günü Rus Çarı Aleksandr tarafından kabul edilen kahramanımıza dünya tarihine geçen şu sözler sarf edilmiştir. “Şu, güzel müdafaanızdan dolayı tebrik ederim. Bu askeri tarihin en güzel hadiselerinden biri olmuştur.” General Skobelef’e “-Bu çehreye dikkat ediniz. Bu yüz büyük bir kumandana aittir. O bir esir değildir. Cases’ı kalmamış bir kahramandır” dedirten bir bükülmez kılıçtır.

    Evet, Gazi Osman Paşa kısa örneklerle budur. Biz bu kahramanımızı tanıyabildik mi, tanıtabildik mi? Bulgarlar kurtarıcı olarak gördükleri Skobelef’in gömüldüğü yere bir “Kurtuluş Müzesi” açıp muharebelerde ölen Rum’ların kemiklerini buraya koyarken bizler bir “Plevne Kahramanlık Müzesi” kurabildik mi? Aldığı çok itibarlı nişanlara rağmen sadece Plevne nişanını takan Osman Paşa’nın bu nişanının anlamını anlayabildik, anlatabildik mi?

    O’nun adını tabelalara değil, kalbimize yazalım. Mazisi olmayan bir milletin âtisinin de pek aydınlık olamayacağını bilelim.

    Tokat Gazetesi

                                                                                                                 06.04.1999

  • Hasan AKAR (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Makale

    AYRILIR MI GÖNÜL SENDEN AZERBAYCAN

     

    “Gülen başkalarıdır, ağlayan menem.

    Oynayan başkalarıdır, ağlayan menem.”

                                         

                                          Hasan Akar

               

    20 Ocak, Azerbaycan’daki soydaşlarımızın Rus tanklarının Paletleri arasında yok edilmek istenmesinin, ancak esareti kabul etmeyerek bayrak açıp ortaya çıktıkları bağımsızlık hareketlerinin 7. yıldönümüdür.

    Olayların perde arkasında Ermeni terör örgütleri, ön tarafında olanların işbirlikçileri, Orta Asya’daki Türkleri esaret zincirinde boğmaya çalışan Sovyetler Birliği vardır. 1915 yılında soykırımına uğramadıklarını iddia eden Ermenilerin destek olduğu Asala terör örgütü1973 yılından itibaren yurt dışındaki Türk Büyükelçiliklerini, dışişleri bakanlığı mensuplarını hedef alarak 1985 yılına kadar cinayetlerini sürdürdüler. Türkiye’yi güçsüz kılmak, istediklerini kabule zorlamak ve Osmanlıların kendilerine soykırım yaptıklarına meşruluk kazandırmaya çalıştılar.

    Ermenileri bu terör ve katliamlarına Azerbaycan hükümeti gereken etkinliği gösteremedi. 22-23 Şubat 1988’de Azerbaycan’da “Dağlık Karabağ bizim bir parçamızdır.” sloganı ile halk hareketleri başladı. 1989’da bu hareketler halk cephesi tarafından yönlendirildi. Bu kıpırdanmalar Azerbaycan’ın bağımsızlığı için verilen mücadelelerin esasını teşkil etti.

    1990’a geldiğinde Sovyetler, bu hareketleri bastırmak için bölgeyi denetim altına aldı. Çaresiz görünen Azerbaycan Kominist Parti Birinci Sekreteri A. Vezirov yardım amacıyla maalesef Kızılordu’yu Bakü’ye davet etti. Gorbaçov’un gönderdiği Savunma bakanı Yazov ve Özel müşaviri Prımakov Bakü’ye gelerek halk hareketlerini takip ettiler, bölgeye giremeyeceklerine tahattüt garantisi verdiler. Ancak bütün bunlar sözde kaldı. Ermeniler bu oyalama taktiği içinde katliamlarına vahşice devam ettiler.

    Ocak ayının ilk haftasından itibaren Kızılordu Bakü’yü denetimi altına almaya başladı,  haberleşme bağlantılarını kesti. 19-20 Ocak’ta ise Bakü hava, kara ve denizden saldırıya uğradı. Yüzlerce Türk kin kusan silahlarla karşı karşıya kalarak tanklara kolunu, bacağını, bedenini verdi.  Ancak M. Emin Resulzade’nin “yükselen bayrak bir daha inmez” parolasıyla bağımsızlıklarını tekrar vermediler.

    Yazov, nitekim ”Kızılordu’nun yaptığı operasyonun tek amacı vardır. Milliyetçi Halk cephesini parçalamak, yok etmek ve Kominist rejimi yıkarak iktidarı ele geçirmelerine engel olmak” diye içlerindeki kini kusarken sözlerini “Savaştan zaferle çıktık” cümleleriyle tamamlıyordu.

    Evet, onlara göre bunlar doğruydu, zaferdi. Tanklar, zırhlı araçlar, roket atarlar, yüzlerce çete terörist Kızılordu ile birlikte sivil halka karşı kullanılmış, karşılarında asker arayan Kızılordu kuklaları sivil halkı görünce kullanıldığını anlamıştı.

    Yedi yıl geçti aradan ama 20 Ocak unutulmadı. Azerbaycan’da hala istikrarlı bir hükümete kavuşmadı. Bağımsızlığıyla birlikte bağrımızda hissettiğimiz Azerbaycan’ı bizlerden uzaklaştırmaya çalışanlar çıktı. Yiğit lider, Cumhurbaşkanı Ebulfez Elçibey’e sahip çıkmadık. Yıllarca Nahçivan’da kendi köyünde bir nevi esaret yaşamasına ses çıkaramadık. Ortadoğu ülkelerine ziyaretler yaparken, tarihimize dil uzatanları hoşgörü ile karşılayıp, hareketlerine göz yumup İslamiyetin bayraktarlığını yaparak tüm dünyaya yayılmasını sağlayan Necip Türk Milletinin Asya’daki temsilcilerini görmemezlikten gelenler oldu.

    Azerbaycan bülbülü, devlet sanatçısı Zeynep Hanlarova 1970’li yıllarda arkasında KGB ajanlarıyla çıktığı İstanbul konserinde “unuttun beni zalim” şarkısıyla hepimize açık mesajını verirdi. Yıllar geçiyor, hayıflanıyoruz ama içimizdeki senin aşkını unutturamazlar. Ne seni, ne 20 Ocakların sembolü “Şehitler Hıyabanını” unuttuk ne de seni gönüllerine sindiremeyenleri. Son sözümüzü söylüyoruz. Ayrılır mı hiç gönül senden Azerbaycan.

     

     

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

     

    Nişan üzüyüm

    Sən dostmu gəldin ömrümə mənim,
    Sol əlimə qonaq gələnim
    Ay mənim qəlbimə gedən yoluma,
    Qəfil qonaq gələn nişan üzüyüm

    Sən keçmişimin dərd ortağısan
    Mənim bu günümün can sirdaşısan
    Sən mənim yarıma sadiqliyimin
    İlk nişan payısan nişan üzüyüm

    Ömür yoldaşımın sevinc payısan
    Gələcək günümün nur çırağısan
    İsmətli gəlinlər yanında mənim
    Başımın tacısan nişan üzüyüm

    Sən qəmdən kədərdən uzaq olasan
    Bütün dərd bəladan uzaq olasan
    Dan ulduzu təki parlaq olasan
    Məni xoşbəxt etsən nişan üzüyüm

    Allahı unutmayaq

    Bəni insan
    sənin üçün ulu tanrim
    dünya boyda bir gözəllik yaratmiş,
    yer-göyü,odu-suyu ayirmiş
    … yerdə sonsuz,göydə sonsuz,
    gözəlliklər yaratmiş
    yerdə dağ var ,torpaq üstə
    vüqarlidir,qürurludur,
    onu tanrim yaratmiş
    bəni insan,
    bu gözəllik içində sən gözəllikmi axtarirsan..?!

    Bulaq suyu inci ilə,
    çaylar axir bir naz ilə,
    şəlalənin şiriltisi pişvaz ilə,
    dənizdəki dalğalar da qürur ilə,
    sanki dilə gəlib deyirlər ki,
    bizi tanrim yaratmiş
    nə yaxşi ki,yaratmiş,
    bu gözəllik içində sən gözəllikmi axtarirsan..?!

    Gözəllikmi axtarirsan?
    Şan-şöhrətdə,
    var-dövlətdə
    gözəllikmi axtarirsan sən qizilda,gümüşdə?
    Nədən belə narazisan?
    Bəni insan,
    canlilardan açillisi yaradildin
    sən tanrinin ağillisi yaradildin
    bəni insan,
    gözəlliyin sən özüsən..
    Gözəllikmi axtarirsan..?!

    Gözəllikmi axtarirsan müasir bir əməliyyatda,
    süni insan simasinda
    gözəlliyi üzündəki təbəsümdə,
    dilindəki sözdə axtar
    gözəlliyi yaradanin kitabinda,
    gözəlliyi qəlbindəki döyüntüdə
    göydəki mələklər də həsəd ilə baxir sənə
    bəni insan,
    gözəlliyin içindəsən
    bəni insan,
    gözəlliyin sən özüsən,
    gözəllikmi axtarirsan…?!