Blog

  • Kamran MURQUZOV.”Xalqın azadlıq və mücahid şairi Xəlil Rza ULUTÜRK”

    10730926_708473925888118_1815156677351752954_n

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
    Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.

    Xalqın azadlıq və mücahid şairi Xəlil Rza ULUTÜRK

    (Sevimli Xalq şairimiz Xəli Rza Ulutürkü anarkən…)

    Azərbaycan ədəbiyaytında azadlıq düşüncələrinin, müstəqillik ideyalarının yayılmasında, heç şübhəsiz ki, Sevimli Xalq şairimiz Xəlil Rza ULUTÜRKün özünəməxsus yeri və rolu vardır. Bir çox mətləblərə aydınlıq gətirilən zəngin bədii yaradıcılığı biz çağdaş oxucular, ədəbiyyatsevərlər, poeziya həvəskarları, sənət aşiqləri üçün çox önəmlidir. İstər əsərlərinin hər birinin ayrı-ayrılıqda tədqiq olunub, araşdırılması baxımından, istərsə də vətəndaşlıq nöqteyi-nəzərindən.

    Azərbaycanda sovet hakimiyyətinin qurulmasından sonra xalqın azadlıq duyğu və düşüncələrinə qənim kəsilən SSRİ kimi böyük bir imperiyanın yürütdüyü daxili və xarici siyasət yetişməkdə olan yeni nəslin dünyagörüşünün tamamilə fərqli şəkildə dəyişilməsinə hesablanmışdı desək, heç də yanılmarıq. Bununla bağlı bir çox tarixi fatktların olması da istisna deyil.

    Azadlıq düşüncəsinin, müstəqillik ideyalarının, Vətənpərvərlik, yurda, elə, obaya, torpağa bağlılıq hissinin düzgün aşılanmasını, təbii ki, böyük həyat təcrübəsinə malik olan şair Xəlil Rza Ulutürkün timsalında açıq-aşkar görmək mümkündür. Yaşanan olayları, başa gətirilən müsibətləri, faciələri xalqına, millətinə olduğu kimi çatdırmaq müəllifin üzərinə düşən ən şərəfli və şərəfli olduğu qədər də vacib, həll edilməsi mümkün olan bir missiya idi ki, müəllif də qadağalar baxmayaraq, öz vətəndaşlıq borcunu layiqincə yerinə yetirməyə müəssər oldu. Şairin sənət meydanında dövrün bütün çətinliklərindən, sınaqlarından üzüağ çıxması isə təbii qarşılanmalıdı. Çünki  dünya görmüş sənətkar, şair Xəlil Rza Ulutürk tutduğu yolun çətinliyini də analyırdı. Və sözsüz ki, bu yolda sona qədər getməli olduğunu da bütün varlığı ilə dərk edirdi.

    Müstəqilliyə gedən yolda Azərbaycan özünün əzmkarlığı, şücaəti ilə ilk günlərdən etibarən fərqlənməyə başladı. Mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət öz inkişaf səviyyəsinə görə SSRİ ölkələrinin heç birindən geri qalmırdı. Ədəbiyyata yeni gələn qüvvələr yalnız bədii yaradıcılıqla məşğul olmaqla kifayətlənir, əksinə dünya ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrinin əsərlərini də doğma dilimizə tərcümə etməyə üstünlük verirdirlər. Bunun özü isə ayrı-ayrılıqda ədəbiyyata xidmət kimi qiymətləndirilməlidi. Gözlərimiz önündə hər dəfə üsyankar şeirləri ilə canlanan şair Xəlil Rza Ulutürkün bu sahədə əməyi danılmazdı.

    Yeri gəlmişkən, görkəmli Azərbaycan şairi və mütəffəkkiri Nizami Gəncəvinin “Sirlər xəzinəsi” poemasını fars dilindən dilimizə yüksək sənətkarlıqla tərcümə etmişdi.

    Müasir Azərbaycan ədəbiyyatının, poeziyasının ən görkəmli nümayəndələrindən biri olan Sevimli Xalq şairimiz Xəlil Rza ULUTÜRKün Azərbaycançılıq ideologiyasının, məfkurəsinin təbliği yönündə qələm aldığı ən məşhur əsərlərindən biri də, heç şübhəsiz ki, “Qaytar mənim qüdrətimi, AZƏRBAYCAN!” şeiridir. Hər dəfə Vətənpərvərliklə bağlı yazdığı əsərlərinin hər birində xalqa, soykökə bağlılıq özünü açıq-aşkar göstərir. Hətta, adi danışığında belə. Xüsusilə də, salonlarda, meydanlarda səsləndirdiyi alovlu nitqi.

    Yalnız şeirlərində deyil, hətta həyatın özündə belə müəllifin fəryad çəkməsi, nalə qoparması oxucunun diqqətindən bir an da olsun belə yayınmır.

    90-cı illər ədəbiyyatının ab-havası ilə ərsəyə gələn həmin şeir üsyankarlıq ruhunun olması ilə dərhal diqqəti cəlb edir. Uzun müddət oxucunun yaddaşında, hafizəsində qalır. Gəlin unutmayaq ki, sovet hakimiyyəti dönəmində əbəs yerə Lefortovo zindanına düşən və ömrünnün müəyyən bir hissəsi orada keçirməyə məcbur olan şair Xəlil Rza ULUTÜRK azadlıq mübarizəsinin orada da uğurla davam etdirmiş, bir-birinin ardınca məzmun-forma, ifadə etdiyi dolğun məna baxımından bədii cəhətdən daha güclü və fərqli əsərlər yazmasına səbəb olmuşdur. Məhz 2006-cı ildə “Lefortovo zindanında” adlı yeni kitabı işıq üzü görmüşdü.

    Tarixi fakt budur ki, Türk dünyasının böyük şairi Xəli Rza Ulutürk Lefortovo zindanına salınmasına, təqiblərə məruz qalmasına baxmayaraq, tutduğu Haqq yoldan, məsləkindən üz döndərməyib və bunu heç ağlına belə gətirməyib. Çünki müəllif 80-90-cı illər ədəbiyyatının ən gözəl nümunələrini qələmə almaqla kifayətlənməmiş, tarixin çətin sınaqları ilə üz-üzə qalan Odlar yurdu (müəllifin özü isə “Odər yurdu” deyərdi) Azərbaycanın düşdüyü bu çətin, çətin olduğu qədər də şərəfli bir yolda büdrəməməsini gözləri ilə görmüş, tezliklə haqqın-ədalətin bərpa olunacağına ümid bağlamış, nəhayət, bağlıdığı ümid isə puça çıxmadı. Qısa zaman kəsiyində Azərbaycan öz dövlət müstəqilliyini bərpa etdi. SSRİ-nin hakimiyyətinə birdəfəlik son qoyuldu. Ölkənin başının üstünü almış qara buludlar çəkildi. Yeni həyat öz axarı ilə davam etməyə başladı. Bir sözlə, şair Xəli Rza Ulutürkün uzun illərdir ki, gözlədiyi o sevincli gün gəlib çıxdı. Yəni, haqq-ədalət bərpa olundu.

    Ustad sənətkar, şair Xəlil Rza Ulutürkü bir çox spesifik xüsusiyyətlərinə görə orta dövr Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Anadilli fəlsəfi qəzəlin yaradıcısı, mütəffəkkir-şair Seyid Əli İmadəddin Nəsimi ilə müqayisə etmək mümkündür. Hər iki müəllifin zəngin yaradıcılığında rast gəldiyimiz əsərlərin bir çoxunun mövzu baxımından eyni olduğuna, sözün düzü, heç şübhəmiz də yoxdur!

    Ümumiyyətlə, xalqına, millətinə bağlı olan şair Xəlil Rza Ulutürkün zəngin bədii yaradıcılığında yalnız Azərbaycan ilə bağlı əsərlərə üstünlük verilməsini söyləmək doğru olmazdı. Çünki həyatın sınaqlarından alnıaçıq, üzüağ çıxmağı bacaran müəllifin-Ustad şairin Türkçülük ideyalarının təbliğ olunması ilə birbaşa bağlı olan onlarla, bəlkə də, yüzlərlə əsəri vardır. Həmin əsərlər müxtəlif illərdə müəllifin yeni işıq üzü görən kitablarında dəfələrlə nəşr olunmuş, oxucu auditoriyasının nəzərinə çatdırılmışdır.

    Dərin hörmət və ehtiramla,

    Kamran MURQUZOV,

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
    Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.

    Bakı şəhəri. 16-18 fevral 2021-ci il.

  • Kənan AYDINOĞLU.”Şəhid olmaq hər kəsin yazılmayıb baxtına”

    This image has an empty alt attribute; its file name is 1902788_614529541965133_896121757_n-225x300-1.jpg

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü.

    “Bu müqəddəs torpaqda Şəhidin qanı qaldı”.
    Müəllif.

    Rəşadətli Azərbaycan Milli Ordusunun həqiqi hərbi xidmət hərbi qulluqçusu Qardaşımız Cəfərov İbrahim Şamil oğlunun müqəddəs xatirəsinə!

    Nə qədər ki, ömrümüz hələ Sənə borcludu,
    Gərək biz də boylanaq zamanına, vaxtına.
    Vətən Ana kimidi, Anadan da əzizdi,-
    Şəhid olmaq hər kəsin yazılmayıb baxtına.

    Bir orduya yazılıb xidmət etmək-şərəfdi,
    Səngərdə silah tutub, atəş açmaq-hünərdi.
    Tarix boyu müqəddəs amal qoruyur bizi,
    Koroğlu, Cavanşirlər Nigar ilə Həcərdi.

    Qeyrətinə qurbanam, gözdə həsrət yağışı,
    Torpaq üçün canından keçən ŞƏHİDİM mənim!
    Yerin görünür bu gün doğma AĞSTAFAMIZDA,
    Müqəddəs torpağa and içən ŞƏHİDİM mənim!

    Sən CƏNNƏTi qazandın hünərin, qeyrətinlə,
    Üçrəngli bayrağımız dalğalanır bizimçün.
    Qəlpələr, mərmilər də dağıdıb, tökür yeri,
    Bizə Sənə minnətdarıq bu qədər dözüm üçün.

    Gözü yaşlı Anan da fəryad qoparır bu gün,
    İsmin İBRAHİM oldu, məramınsa döyüşmək.
    Deyirlər ki, torpağın altında da həyat var,
    Qismət olarmı, görən, Sənin ilə görüşmək?!

    Ruhu, canı, qanıyla ömrün ən gənc çağında,
    Alov kimi eşqiylə dərdə yanan Şəhidim!
    Adın tarixə düşdü İBRAHİM ŞAMİL OĞLU,
    Cəbhədə, döyüşdə də tarix yazan Şəhidim!

    ŞUŞA, LAÇIN, KƏLBƏCƏR qürur duyur Səninlə,
    Alınıbdı qisasın uyu torpaqda rahat!
    Dünya öz gərdişini dövrana əta etməz,
    Səni qaytaran deyil geriyə bir də həyat!

    Bakı şəhəri. 21 noyabr 2020-ci il.

  • Kənan AYDINOĞLU.”Doxsanı haqlayıb, ömür yaşamaq”

    This image has an empty alt attribute; its file name is 1902788_614529541965133_896121757_n-225x300-1.jpg

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru,
    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü.

    Doxsanı haqlayıb, ömür yaşamaq

    Ustadım Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin anadan olmasının 90 illik yubileyi münasibətilə!!!

    Dağlarda bu səhər duman göründü,
    Gördün göz yaşını çənin, ay şair!
    Mən də inanıram cücərər bir gün,
    Sünbülün, buğdan da, dənin, ay şair!

    Gəncliyi saxlayıb, ömür yaşamaq,
    Kövrəlib, ağlayıb, ömür yaşamaq,
    Doxsanı haqlayıb, ömür yaşayıb,-
    Yazılıb qismətin Sənin, ay şair!

    Koroğlu, Qıratın, Düratın gözəl,
    Qoşman, gəraylın da, bayatın gözəl,
    Sevgin, məhəbbətin-həyatın gözəl,
    Mənim Ustadımsan, mənim, ay şair!

    AĞSTAFA Sənindi-bu ulu torpaq,
    Gəzdin Ana yurdu Sən oymaq-oymaq,
    Halal süfrələrə olubsan qonaq,
    Olmaz bu çörək də qənim, ay şair!

    Salam göndərəcək Aynalı Xəzər,
    Çox bilmək istəyən dünyanı gəzər,
    Dünyaya gəldiyin gündü bu səhər,
    Ərisin buz kimi qəmin, ay şair!

    Bakı şəhəri. 18 fevral 2021-ci il.

  • “Molla Nəsrəddin” jurnalının və Ədəbiyyat İnstitutunun ilk ensiklopediyası

    XX əsr Azərbaycan xalqının ictimai-siyasi və ədəbi-mədəni həyatında milli azadlıq məfkurəsinin təşəkkülü, formalaşması və dinamik fəaliyyətə çevrilməsi dövrü kimi tarixləşib. Bu mərhələ həm də “Molla Nəsrəddin” jurnalının və mollanəsrəddinçilərin 25 illik zəngin fəaliyyəti ilə Azərbaycan ədəbiyyatına və milli mətbuatımızın tarixinə şərəflə yazılmış dəyərli bir səhifədir. Böyük demokrat ədəbimiz Cəlil Məmmədquluzadənin və onun sənət dostlarının hər bir azərbaycanlının qəlbindən keçən istək və arzularını reallaşdırması istiqamətində apardıqları mübarizənin əsasında böyük azərbaycançılıq ideyaları dayanır. Milli azadlıq duyğusu, vətənpərvərlik hissi ilə yazıb-yaradan “Molla Nəsrəddin” ədəbi məktəbinin yaradıcılarının qoyub getdikləri tükənməz mənəvi irs bu gün də demokratik cəmiyyətimizin inkişafına güclü təkan verir və Azərbaycan varlığının, Azərbaycan həqiqətlərinin beynəlxalq aləmə çatdırılmasında əvəzsiz rol oynayır. Cəlil Məmmədquluzadə irsi və onun redaktorluğu ilə nəşrə başlayan “Molla Nəsrəddin” jurnalı Azərbaycan milli mətbuatının və çoxəsrlik ədəbiyyatımızın mühüm bir istiqamətini təşkil edir. Əsrlərin sınağından qalibiyyətlə çıxan, çağdaş dövrümüzdə də öz əhəmiyyətini və unikallığını qoruyub saxlayan “Molla Nəsrəddin” jurnalı Mirzə Cəlil yaradıcılığının “şah əsəri” (akademik İsa Həbibbəyli) olmaqla bərabər, həm də Şərq dünyasında ilk rəngli, karikaturalı satirik jurnal kimi öz adını Azərbaycan milli mətbuatının salnaməsinə yazmışdır. Azərbaycan satirik mətbuatının zirvəsi olan “Molla Nəsrəddin” jurnalı Şərqdən Qərbə qədər böyük bir arealda yayılaraq şöhrət qazanmış və mollanəsrəddinçilər ədəbi nəslinin ölməz irsinin tanıdılması və təbliğində mühüm rol oynamışdır. Jurnalın bu böyük xidmətləri çoxmilyonlu oxucular tərəfindən maraqla qarşılanmaqla yanaşı, həm də dövlət qayğısı ilə əhatə olunmuş və öz layiqli qiymətini almışdır. Akademik İsa Həbibbəyli Azərbaycan realist nəsrinin görkəmli nümayəndəsi Cəlil Məmmədquluzadə və “Molla Nəsrəddin” jurnalına dövlət qayğısından bəhs edərək yazır: “Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin sərəncamları ilə Cəlil Məmmədquluzadənin anadan olmasının 150, “Molla Nəsrəddin” jurnalının 100, 110 illik yubileylərinin qeyd olunması, xatirələrinin əbədiləşdirilməsi klassik irsimizə və milli mətbuatımıza verilən yüksək qiymətin real təzahürü və təntənəsidir”. Məhz Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutu, onun rəhbərliyi və əməkdaşları da respublika prezidentinin ideoloji və strateji xəttini uğurla davam etdirərək Cəlil Məmmədquluzadənin zəngin və ölməz ədəbi irsinə və XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatının böyük ədəbi simalarının yaradıcılığını ehtiva edən “Molla Nəsrəddin” jurnalına bitib-tükənməyən xəzinə və möhtəşəm söz abidəsi kimi yanaşır, onun əbədiyaşarlığını təmin etmək üçün çoxsaylı layihələr həyata keçirirlər. Bu baxımdan institutun direktoru, akademik İsa Həbibbəylinin şəxsi təşəbbüsü və rəhbərliyi ilə işıq üzü görən “Molla Nəsrəddin” ensiklopediyası milli-mənəvi dəyərlərimizə verilən böyük qiymətin və dəyərin təzahürüdür. AMEA Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutunun Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsində hazırlanan ensiklopediya üç illik səmərəli axtarışların nəticəsi kimi ərsəyə gələn mükəmməl və monumental bir məcmuədir. Şöbə əməkdaşlarının tarixi materiallar, zəngin arxiv sənədləri, tədqiqat əsərləri, monoqrafiyalar, doktorluq və namizədlik işləri, salnamələr, memuarlar əsasında hazırladıqları ensiklopediya XX əsrin ictimai-siyasi, ədəbi-mədəni hadisələrini, mollanəsrəddinçilərin zəngin və çoxşaxəli yaradıcılığını, jurnalın çoxsaylı tədqiqatçılarının elmi fəaliyyətini özündə əks etdirən dəyərli sənət əsəridir. “Molla Nəsrəddin” ensiklopediyasının ideya rəhbəri və baş redaktoru AMEA-nın vitse-prezidenti, Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutunun direktoru, akademik İsa Həbibbəylidir. Tərtib edən və çapa hazırlayan Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsinin müdiri, filologiya elmləri doktoru, professor Vüqar Əhməd, məsul redaktoru filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Gülbəniz Babayevadır. Ensiklopediyanın hazırlanması prosesində akademik İsa Həbibbəylinin dəyərli məsləhət və tövsiyələri, professor Vüqar Əhmədin şöbə əməkdaşları ilə apardığı məqsədyönlü təşkilati işlər, məqalə müəllifləri ilə səmərəli söhbətlər işin effektliyini təmin etmiş, çəkilən zəhmətlər sonda öz müsbət nəticəsini vermişdir. Dərin elmi araşdırmalar, çoxsaylı mənbələr və arxiv materialları əsasında yazılan ensiklopediya milyonlarca oxucunun istinad edə biləcəyi dəyərli və monumental bir söz abidəsinə çevrilmişdir. Ensiklopediyanın önəmli cəhətlərindən biri də onun həm Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutunun tarixində, həm də “Molla Nəsrəddin” jurnalı haqqında yazılmış ilk ensiklopediya olmasıdır. Jurnalın nəşrindən bir əsrdən artıq vaxt keçməsinə baxmayaraq indiyədək belə bir ensiklopediya işıq üzü görməmişdir. Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutu, onun rəhbərliyi, Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsi bu məsuliyyətli və şərəfli işin öhdəsindən layiqincə gəlmişdir. Ensiklopediyanın yüksək keyfiyyətlə hazırlanmasında və nəşrində institutun təcrübəli alimləri, mütəxəssisləri ilə yanaşı, gənc alim və əməkdaşların xidmətləri də danılmazdır. Bu baxımdan koordinator, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Mehman Həsənlinin, korrektorlar Təhminə Vəliyeva və Zərin Vəliyevanın, operator Şəbnəm Şəfizadənin əməyini dəyərləndirmək yerinə düşərdi. Ensiklopediyanın redaksiya heyətinə akademiklər Ramiz Mehdiyev, İsa Həbibbəyli, Teymur Kərimli, Azərbaycanının xalq yazıçısı Anar, filologiya elmləri doktorları, professorlar Vüqar Əhməd, Asif Rüstəmli, filologiya üzrə fəlsəfə doktorları Gülbəniz Babayeva, Aygün Bağırlı və Mehman Həsənli daxil edilmişdir. Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsində hazırlanan “Sözlük”də əsasən, “Molla Nəsrəddin” jurnalının cildlərindən, Cəlil Məmmədquluzadə və “Molla Nəsrəddin” jurnalı ilə bağlı yazılmış çoxsaylı tədqiqat əsərlərindən, Qulam məmmədlinin “Salnamə” və “İmzalar”, Elmira Qasımova və Afaq Əliyevanın “İmzalar”, “Gizli imza və atribusiyalar” və digər mötəbər mənbələrdən, eləcə də tarixi sənədlərdən, mollanəsrəddinçilərin həyat və fəaliyyətini əks etdirən arxiv materiallarından istifadə olunmuşdur. Ensiklopediya məhz fikir süzgəcindən keçirilmiş, seçilmiş “ Sözlük” əsasında hazırlanmışdır. Bu sanballı və qiymətli məlumat kitabında 400-ə yaxın məqalə və oçerk əksini tapmışdır. Ensiklopediya aşağıdakı geniş tərkibli heyət tərəfindən hazırlanmışdır: İsa Həbibbəyli, Vüqar Əhməd, Asif Rüstəmli, Gülbəniz Babayeva, Elçin Mehrəliyev, Rauf Sadıxov, Elmira Qasımova, Müştəba Əliyev, İslam Qəribli, Alxan Məmmədov, Lütfiyyə Əsgərzadə, Aynurə Paşayeva, Mehman Həsənli, Gülnar Qasımlı, Dilbər Rzayeva, Təhminə Vəliyeva, Vəfa Babasoy, Şəfəq Nasir, Solmaz Həyatova, və başqaları. Hər bir məqalə müəllifi üzərinə düşən məsuliyyətin böyüklüyünü, ağırlığını hiss etmiş və mövzuların işlənməsi prosesində əldə olunmuş tarixi fakt və materialları dönə-dönə yoxlamış, maksimum dərəcədə obyektiv olmağa səy göstərmişlər. Məhz bu ciddi tələbkarlığın nəticəsində dəyərli və sanballı bir ensiklopediyanın ərsəyə gəlməsinə nail olmuşlar. Ensiklopediyanın ilk səhifələrində akademik İsa Həbibbəylinin “Molla Nəsrəddin” ədəbi məktəbinin ensiklopediyası” adlı proqram xarakterli “Ön söz”ü yer almışdır. Akademik giriş səciyyəli bu müfəssəl yazıda Azərbaycan satirik mətbuatının zirvəsinə ucalan, ədəbi məktəb yaradan və 25 il milli mətbuatımızın və ədəbiyyatımızın qızıl səhifələrini yazan “Molla Nəsrəddin” jurnalının və mollanəsrəddinçilərin xalqa təmənnasız xidmətindən bəhs edərək yazır: “Cəlil Məmmədquluzadə və “Molla Nəsrəddin” jurnalı XX əsrin əvvəllərinin ədəbiyyat və mətbuat cəbhəsinin liderliyi missiyasını uğurla həyata keçirmişdir. Cəlil Məmmədquluzadə və “Molla Nəsrəddin” jurnalı bütün istiqamətlərdə ictimai-siyasi hadisələrə və ədəbi prosesə ciddi təsir göstərmiş və istiqamət vermişdir… “Molla Nəsrəddin” ədəbi məktəbi universal xarakterə malik olub, özündə tənqidi-realist ədəbiyyat məktəbini, satirik publisistika məktəbini və karikatura məktəbini birləşdirmişdir. Bu mənada “Molla Nəsrəddin” jurnalı məktəb hazırlayıb meydana çıxaran nadir mətbuat orqanıdır… Mənsub olduğu xalqın milli azadlıq hərəkatına təkan vermək, onu müstəmləkə zülmündən xilas etmək və müstəqil dövlətçilik yollarında dönmədən mübarizə aparmaq baxımından da C.Məmmədquluzadə və “Molla Nəsrəddin” jurnalı ardıcıl və qətiyyətli addımlar atmışdır. Sözün əsl mənasında C.Məmmədquluzadə Azərbaycan ədəbi-ictimai fikrində milli azadlıq düşüncəsinin sərkərdəsidir… “Molla Nəsrəddin” jurnalı Şərqdə satirik mətbuatın lokomotivi və əsas hərəkətverici qüvvəsidir”. Ensiklopediyada “Ön söz”dən sonra akademik İsa Həbibbəyli və filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Gülbəniz Babayevanın birgə yazdıqları “Görkəmli dövlət xadimi Heydər Əliyev “Molla Nəsrəddin” jurnalı və mollanəsrəddinçilər haqqında adlı məqalə yer almışdır. Məqalədə Ümummili Lider Heydər Əliyevin Cəlil Məmmədquluzadə irsinə, “Molla Nəsrəddin” jurnalına və mollanəsrəddinçilərin yaradıcılığına verdiyi yüksək dəyər ön plana çəkilir. Azərbaycan Dövlətinin Memarı, Ulu Öndərimiz Heydər Əliyev Cəlil Məmmədquluzadənin çoxşaxəli yaradıcılığına və onun redaktorluğu ilə nəşr edilən, ilk satirik mətbuat orqanı olan “Molla Nəsrəddin” jurnalının tarixi əhəmiyyətinə xüsusi diqqət yetirir. Ümummilli Lider Heydər Əliyev Cəlil Məmmədquluzadəni təkcə öz əsərləri ilə deyil, həm də onu dünya arealında məşhurlaşdıran, şöhrət qazandıran və adını əbədiləşdirən “Molla Nəsrəddin” jurnalı vasitəsilə Azərbaycan xalqının milli şüurunun formalaşmasındakı, mətbuatımızın inkişafındakı unudulmaz xidmətlərini yüksək dəyərləndirərək yazır: “Cəlil Məmmədquluzadə dühası “Molla Nəsrəddin” jurnalında öz əksini tapdı. “Molla Nəsrəddin”, onun vasitəsilə C.Məmmədquluzadə və jurnalın işinə cəlb olunmuş Azərbaycanın başqa mütəfəkkir adamları xalqımızın milli şüurunun formalaşmasında, milli ruhun yüksəldilməsində, milli oyanışında böyük rol oynadılar”. Ensiklopediyada diqqət çəkən önəmli cəhətlərdən biri də Cəlil Məmmədquluzadə və “Molla Nəsrəddin” jurnalı ilə bağlı dövlət əhəmiyyətli mühüm sənədlərə, əmr, fərman və sərəncamlara mətnlərin daxilində istinad edilməsi və jurnalın ideoloji xəttinin, məqsəd və məramının aydınlaşdırılması prosesinə müstəqillik illərinin, yeni dövrün baxışları bucağından yanaşılmasıdır. Bu prinsip həm ayrı-ayrı şəxsiyyətlər haqqında verilmiş oçerklərdə, həm də nəzəri problemlərdə, müxtəlif mövzulu məsələlərə münasibətdə gözlənilmişdir. Bununla yanaşı, ensiklopediyada XX əsrin mürəkkəb ictimai-siyasi hadisələri fonunda yaranan, formalaşan Azərbaycan realist ədəbiyyatının, satirik mətbuatın və xüsusilə də, “Molla Nəsrəddin” jurnalının mövzu və problematikasında əksini tapan bütün məsələlər diqqət mərkəzində saxlanılmışdır. “Molla Nəsrəddin” jurnalı hələ nəşr olunduğu illərdən ədəbi ictimaiyyətin, ədəbiyyatşünasların və ədəbi tənqidin yaradıcılıq orbitinə daxil olmuş, çağdaş dövrdə də bu ənənə uğurla davam etdirilməkdədir. Ensiklopediyanın redaktoru, akademik İsa Həbibbəylinin Cəlil Məmmədquluzadə yaradıcılığı və “Molla Nəsrəddin” jurnalı ilə bağlı çoxsaylı fundamental araşdırmaları bu istiqamətdə aparılmış ən uğurlu və sanballı tədqiqatlar hesab olunur. “Molla Nəsrəddin” ensiklopediyası”nın nəşri də az qala yarım əsrə qədər davam edən səmərəli axtarışların məntiqi yekunu kimi olduqca dəyərlidir. Təbii olaraq, ensiklopediyanın əsasını təşkil edən “Molla Nəsrəddin” jurnalının Tiflis, Təbriz və Bakı mərhələləri, “Molla Nəsrəddin” ədəbi məktəbi”, “Molla Nəsrəddin”in Təbriz şəhəri üzrə abunə dəftəri”, “Cəlil Məmmədquluzadə”, “Mollanəsrəddinçilik təlimi”, “Tənqidi realizm”, “Səyahətnamələr”, “Poçta qutusu”, “Eynəli bəy Sultanov”, “Lüğət”, “Şürbi Mirzəyev”, “Poçt qutusu”, “Usta Zeynal”, “Oskar Şmerlinq”, “Firidun bəy Köçərli”, “Çay dəstgahı”, “Kamança”, “Mirzə İbrahimov”, “Rüstəm Behrudi” və başqa məqalələr, portret oçerklər, rubrika və əsərlər akademik İsa Həbibbəyli tərəfindən işlənmişdir. Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsinin müdiri, professor Vüqar Əhməd ensiklopediyanın nəşrə hazırlanması prosesinin birbaşa iştirakçısı olmaqla yanaşı, həm də kitabda əksini tapan bir sıra portret oçerklərin – “Məşədi Ələsgər Bağırov”, “İsa Həbibbəyli”, “Muxtar Qasımov”, “Aqil Abbas”, “Fərman Bayramov”, “Əbülfəz Əzimli”, “Qəzənfər Kazımov”, “Aygün Orucova”, “Gülbəniz Babayeva”, “Aytəkin Qəhrəmanova”, “Ramiz Qasımov”, “Səadət Vahabova” və başqa yazıların müəllifidir. Görkəmli tədqiqatçı Cəlil Məmmədquluzadə və “Molla Nəsrəddin” jurnalının araşdırıcıları haqqında müfəssəl məlumatları, tarixi faktları, onların bu istiqamətdə əldə etdikləri yenilikləri portret oçerklərdə geniş və hərtərəfli şəkildə qələmə almışdır. Alimin ensiklopediyada yer alan çoxsaylı məqalələri sırasında “Molla Nəsrəddin” jurnalının ilk nömrəsində dərc edilmiş “Sizi deyib gəlmişəm” adlı proqram səciyyəli məqaləsinə də yer verilmişdir. Eyni zamanda, Vüqar Əhmədin “Nəsimi-şimal”, “Xudafərin” jurnalı kimi mətbuat orqanları ilə bağlı yazılarında dərin elmi mülahizələr və məntiqi fikirlər diqqəti cəlb edir. “Molla Nəsrəddin” jurnalında satirik publisistika və poeziyanın inkişafında müstəsna xidmətləri olan Cəlil Məmmədquluzadə, Ömər Faiq Nemanzadə, Mirzə Ələkbər Sabir, Əliqulu Qəmküsar, Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev, Əli Nəzmi, Əli Razi, Bayraməli Abbaszadə, Mirzə Əli Möcüz kimi orijinal üslublu, novator sənətkarların həyat və yaradıcılığının panoramasını əks etdirən, dərin elmi əsaslara, tarixi faktlara söykənən oçerk və məqalələr ensiklopediyanın ən maraqlı və oxunaqlı səhifələrindəndir. Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Gülbəniz Babayeva jurnalda önəmli yer tutan “Atalar sözləri”, “Bayatılar”, “Nağıllar”, “El ədəbiyyatı”, “Tapmacalar”, “Hikmətli sözlər”, “Teleqraf xəbərləri”, “Ticarət və ekonomi xəbərləri”, “Daxili xəbərlər”, “Xarici xəbərlər”, “Qafqaz xəbərləri”, “Mətbuat xəbərləri”, “Elanlar” və s. çoxsaylı rubrikalarla yanaşı, həm də “Molla Nəsrəddin” ədəbi məktəbinin əsas yaradıcıları, mollanəsrəddinçi şair və yazıçıları, rəssamları və bu irsin tədqiqatçıları haqqında yazdığı “Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev”, “İsmayıl Həqqi Həsənzadə”, “Ömər Faiq Nemanzadə”, “Əli Nəzmi”, “Əli Razi Şamçızadə”, “Hüseyn Minasazov”, “Məhəmməd Tağı Sidqi”, “Mirzə Əli Möcüz”, “Mehdi Hüseyn”, “Təhsin Mütəllimov”, “Elmira Qasımova”, “Hüseyn Əsgərov”, “Allahverdi Məmmədli”, “Mehriban Sultanova”, “İman Cəfərli”; mollanəsrəddinçi rəssamlardan “Bəhruz Kəngərli”, “Hüseyn Əliyev”, “İsmayıl Axundov”, “Konstantin Dorş”, “Qəzənfər Xalıqov”, “Seyidəli Behzad” və başqa portret oçerklərdə bir çox tarixi mənbələrə, arxiv sənədlərinə istinad edərək dərin elmi ümumiləşdirmələr əsasında maraqlı araşdırmalar aparmışdır. “Molla Nəsrəddin” jurnalının Şərqdən Qərbə qədər yayılıb şöhrət qazanmasında onun yığcam, lakonik publisistik yazıları, satirik parodiyalar şəklində qələmə alınmış poeziya nümunələri ilə yanaşı dura biləcək karikaturaları da mühüm rol oynamışdır. Cəmiyyətin bütün təbəqələri tərəfindən anlaşılan, başa düşülən bu monumental əsərlərin yaradıcıları – O.Şmerlinq, İ.Rotter, Beno, Ə.Əzimzadə, X.Musayev, H.Əliyev, K.Dorş, İ.Axundov, Q.Xalıqov, S.Behzad və başqaları haqqında yazılmış oçerklərdə Azərbaycanda rəssamlıq sənətinin, karikaturanın yaranması, təşəkkülü və formalaşmasında unudulmaz xidmətləri olan bu istedadlı rəssamların yaradıcılıq yolu ardıcıl və sistemli şəkildə izlənilmişdir. “Molla Nəsrəddin” jurnalı XX əsrin birinci rübündən başlayaraq Azərbaycan ədəbiyyatşünaslığının, nəzəriyyəçi alimlərin və ədəbi tənqidin sferasına daxil olub və müxtəlif istiqamətlərdə, fərqli yönümlərdə təhlilə cəlb olunmuş, çoxlu sayda tədqiqatların predmetinə çevrilmişdir. “Molla Nəsrəddin” ədəbi hərəkatının yaranması, ədəbi məktəb səviyyəsinə yüksəlməsi, beynəlxalq nəzəriyyələr sisteminin orbitinə daxil olması və dünyəvi xarakter almasında müstəsna xidmətləri olan istedadlı alimlər – Əli Nazim, Mirzə İbrahimov, Həbibulla Səmədzadə, Əziz Mirəhmədov, Qulam Məmmədli, Nazim Axundov, Məmməd Cəfər Cəfərov, Fərman Bayramov, Mir Cəlal, Firudin Hüseynov, İslam Ağayev, Xeyrulla Məmmədov, Xalid Əlimirzəyev, Yaşar Qarayev, İsa Həbibbəyli, Təhsin Mütəllimov, Qorxmaz Quliyev, Elmira Qasımova və başqaları haqqında oçerklər də ensiklopediyada əksini tapmışdır. “Molla Nəsrəddin” ensiklopediyasının hazırlanmasında Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsinin əməkdaşları ilə birlikdə Yeni dövr Azərbaycan ədəbiyyatı şöbəsinin alimləri İslam Qəribli, Alxan Məmmədov, Lütfiyyə Əsgərzadə, Elmira Qasımova və Səadət Vahabovanın da xüsusi əməyi vardır. Professor Vüqar Əhmədin şöbələr arasında yaratdığı iş birliyi, həmrəylik və məsuliyyət hissi ensiklopediyanın dəyərini, əhəmiyyətini artırmış və nəticədə daha mükəmməl bir işin ərsəyə gəlməsinə təminat yaratmışdır. AMEA-nın Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutunun direktoru, akademik İsa Həbibbəylinin redaktorluğu, Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsinin müdiri, professor Vüqar Əhmədin təşkilatçılığı və peşəkarlığı, şöbə əməkdaşlarının uzunmüddətli səmərəli axtarışları, kollektiv zəhməti nəticəsində hazırlanıb çoxsaylı oxucuların, ziyalıların, bütövlükdə Azərbaycan vətəndaşlarının ixtiyarına verilən ensiklopediya XX əsrin ən böyük və qiymətli salnaməsidir. 

    Himalay Qasımovfilologiya elmləri doktoru, professor

    Mənbə: http://moderator.az/

  • Şair-ədəbiyyatşünas alim Vüqar Əhmədin “Azərbaycan uşaq mətbuatında rus ədəbiyyatı məsələləri (1906-1920)” adlı kitabı çap olunub

    AMEA Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutunun Mətbuat tarixi və publisistika şöbəsinin müdiri, filologiya elmləri doktoru, professor, yazar Vüqar Əhmədin “Azərbaycan uşaq mətbuatında rus ədəbiyyatı məsələləri (1906-1920)” adlı kitabı çap olunub.

    Monoqrafiya mərhum görkəmli ədəbiyyatşünas alim, filologiya elmləri doktoru, professor, müəllifin ustadı Xeyrulla Məmmədovun xatirəsinə ithaf olunub. Kitab Ədəbiyyat İnstitutun Elmi Şurasının 9 dekabr 2020-ci il tarixli 6 saylı qərarı ilə çap olunub.

    Kitabın elmi redaktoru Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının vitse-prezidenti, Ədəbiyyat İnstitutunun direktoru, akademik İsa Həbibbəylidir. “Azərbaycan-rus ədəbi əlaqələrinin araşdırılmasına həsr olunmuş dəyərli tədqiqat əsəri” sərlövhəli ön sözünün müəllifi Ədəbiyyat İnstitutunun elmi katibi, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Mehman Həsənlidir. Kitabın rəyçiləri filologiya elmləri doktoru, professor Gülər Abdullabəyli və filologiya üzrə fəlsəfə doktorlarıRauf Sadıxov və Gülbəniz Babayevadır.

    “AFPoliqrAF” nəşriyyatında çap olunan kitab 112 səhifədən ibarətdir. Monoqrafiyada XX əsrin əvvəllərində uşaq ədəbiyyatı materialları əsasında Azərbaycan-rus ədəbi əlaqələri tədqiq olunur. Kitab giriş, iki fəsil, nəticə və ədəbiyyatdan ibarətdir. Birinci fəsil olan “XX əsrin əvvəllərində Azərbaycan-rus ədəbi əlaqələrinin inkişafı və bədii tərcümə məsələləri” dörd yarımfəsilə bölünür. “Rus uşaq ədəbiyyatının Azərbaycan dilində ifadəsi” adlı ikinci fəsil isə iki yarımfəsildən ibarətdir.

  • Aşıq Ələsgərin 200 illik yubileyinin qeyd edilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

    Aşıq Ələsgərin 200 illik yubileyinin qeyd edilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

    2021-ci ildə Azərbaycan aşıq sənətinin görkəmli nümayəndəsi, qüdrətli söz ustadı Aşıq Ələsgərin anadan olmasının 200 illiyi tamam olur.

    Aşıq Ələsgər çoxəsrlik keçmişə malik aşıq sənəti ənənələrinə ən yüksək bədii-estetik meyarlarla yeni məzmun qazandırmış, xalq ruhuyla həmahəng əsərləri ilə Azərbaycanın mədəni sərvətlər xəzinəsinə misilsiz töhfələr bəxş etmişdir. Sənətkarın doğma təbiətə məhəbbət və vətənpərvərlik hisslərini vəhdətdə aşılayan, ana dilimizin saflığını, məna potensialını və hüdudsuz ifadə imkanlarını özündə cəmləşdirən dərin koloritli yaradıcılığı Azərbaycan ədəbiyyatının parlaq səhifələrindəndir. Aşıq Ələsgər çox sayda yetirmələrindən ibarət bir məktəb formalaşdırmış və gələcəyin məşhur el şairlərinə qüvvətli təsir göstərmişdir. Azərbaycan aşıq sənətinin ümumbəşəri dəyərlər sırasında qorunan dünya qeyri-maddi mədəni irs nümunələri siyahısına salınması həm də Aşıq Ələsgər sənətinə ehtiramın təzahürüdür.

    Aşıq Ələsgərin zəngin poetik irsinin geniş tədqiqi, nəşri və təbliğinin mühüm mərhələsi mədəni-mənəvi dəyərlərimizin bütün daşıyıcılarına həmişə qədirbilənliklə yanaşan ümummilli lider Heydər Əliyevin adı ilə bağlıdır. Sənətkarın yubileyləri məhz Ulu Öndərin təşəbbüsü ilə dövlət səviyyəsində qeyd edilmişdir. Böyük söz ustadının respublikamızda və onun hüdudlarından kənarda 150 illik yubiley mərasimləri keçirilərkən əlamətdar hadisə baş vermiş, azərbaycanlıların əzəli yurdlarından olan qədim Göyçə mahalında, doğulduğu kənddə Aşıq Ələsgərin qəbirüstü abidəsi ucaldılmışdı. Həmin əzəmətli büst soydaşlarımız öz dədə-baba torpaqlarından didərgin salındıqdan sonra erməni vandalları tərəfindən dağıdılsa da, milli-mədəni varlığımızın tərkib hissəsinə çevrilmiş Aşıq Ələsgər irsi silinməz tarixi yaddaş rəmzi kimi yaşamaqdadır.

    Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 32-ci bəndini rəhbər tutaraq, Azərbaycan aşıq poeziyasını zirvələrə yüksəltmiş el sənətkarı Aşıq Ələsgərin anadan olmasının 200-cü ildönümünün təntənəli qeyd olunmasını təmin etmək məqsədilə qərara alıram:

    1. Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət Nazirliyi Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası və Azərbaycan Respublikasının Təhsil Nazirliyi ilə birlikdə, Azərbaycan Aşıqlar Birliyinin təklifləri nəzərə alınmaqla, ustad sənətkar Aşıq Ələsgərin 200 illik yubileyinə həsr olunmuş tədbirlər planını hazırlayıb həyata keçirsin.

    2. Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu Sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etsin.

    İlham Əliyev

    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti

    Bakı şəhəri, 18 fevral 2021-ci il.

    Mənbə: http://president.az/

  • Hanımefendi Hilal KUTLU.”Turgut Uyar Şiiri”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Turgut Uyar Şiiri

    Turgut Uyar sadece şiirin dilini değil formunu da değiştiren, dilini imgesel bağlamda yeni çağrışımlara, duyuş tarzlarına ulaşacak yeni kapılara imkân aralayan ve kendisinden sonra gelecek olan şiiri de etkileyecek aynı zamanda yönlendirecek bir hareketin içerisinde yer alan şairlerimizdendir. Bu hareket İkinci Yeni’dir.  Bütün bu oluşumlar toplum ile beraber ortaya çıkmaktadır ki, İkinci Yeni topluluğunun ortaya çıktığı zemin çok hareketli bir zemin olmuştur. İkinci Yeni, Birbirlerinden haberdar fakat bağımsız biçimde aynı noktaya bakarak ve aynı hayata maruz kaldıklarını fark ederek kendiliğinden oluşan bir topluluğu temsil eden bir harekettir. Turgut Uyar bu topluluğun mihenk taşlarındandır ilk kitabı 1950 Arz-ı Hâl ile 1952 Türkiyem’deki şiirlerinin dışına çıkan bir şiir anlayışına ulaşarak devam eder. Böylece İkinci Yeni topluluğunu ayakta tutan şairler arasında yerini alır. 1970 yılında Divan’ı yayımlar. Gazel formunda şiirini ortaya çıkarması ile Turgut Uyar gelenek ile kurduğu bu bağı güçlendirir ve şiirin dilindeki sıradanlığı bozmak ister.

    Turgut Uyar’ın şiire duyuş tarzı, Anadolu insanını şiirin meselesi haline getirir. Örnek vermek gerekirse 1950 yılında Arz-ı Hâl ile yayımladığı Bir Gün Sabah Sabah şiirinde bu duyarlılık görülmektedir;

    Şarkılar söylemişim pencereden,
    Uyanıp uyanıp yine dalmışım.
    Biletim üçüncü mevki,
    Fakirlik hali.
    Lületaşından gerdanlığa gücüm yetmemiş,
    Sana Sapanca’dan bir sepet elma almışım…

    1958 yılına geldiğimizde sosyal şartların değişmesi ile toplumsallığın modern dünya ile entegre olma şaşkınlığını insan üzerinden anlatıyor olması çok önemli bir noktadır. İşte modern şehrin ortasında kalakalan bir adamın şiiri tam da örnekteki gibidir;

    ‘’Bu şehri nasıl yapmışlar böyle üst üste/ ne gökyüzü koymuşlar/ ne günaydın/ ne buldularsa getirmişler dağların ovaların dışında/ hele o sabahların akşamların bungunluğu/ o eski kışlalarda güz öğleleri’’.  

    Şair, doğduğu coğrafyayı ve kültürü anlamaya çalışan bir zihindir. Onun hakkında tam olarak yerli bir bilinç demek mümkündür. Bu bilincin modern dünya ile etkileşime girdiğinde 1963 yılında Çıkmazın Güzelliği şiiri ile okurunu şaşırtır. ‘’İnsan ve şiir çıkmazdadır ama bu iyi bir şeydir çünkü insan bu çıkmazdan çıkmak için sürekli arayıştadır’’ der ve böylece bu çıkmaza dair bilinç geliştirir.

    Turgut Uyar bir söyleşide; ‘’mesele bir şiir meselesi değildir, yaşama meselesidir. Zaten ben hiçbir zaman şiiri hayattan ayrı düşünmedim. Hayatımda olmayan mesele şiirimde de olamaz diye düşünüyorum’’ demiştir.

    Bizler hayatımıza şiiri katmadan ne insanı ne de bu coğrafyayı anlayamayız. Şairin de dediği gibi ;

    -her şeyden biraz kalır-
    diyor birileri, çoğulluk haklılıktır.
    kavanozda biraz kahve,
    kutu da biraz ekmek,
    insanda biraz acı.
    insanda biraz mutluluk
    ama en geçerli söz
    insan en çok sabahları arar sevdiği kadını
    Türkiye’de ve dünyada…

    Kaynak: http://www.edebiyatgazetesi.net/

  • Hanımefendi Hilal KUTLU.”İncir Kuşları Üzerine”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    İncir Kuşları Üzerine

    07/11/2020 Savaş…Çığlık çığlığa insanlar …Yıl 1992 …Yer Avrupa’nın göbeği…Başkent Saray Bosna viran, harabe…Yüzbinlerce Boşnak açlık ile imtihan ediliyor. Ortada bir din savaşı, katliam, tecavüz, açlık, işkence… Bunların hiçbirinden habersiz merminin nereden gelip nereye isabet edeceğinden bir haber her gün ölüm ile burun buruna ebelemece oynayan İncir Kuşları… Boşnak çocukları… Canım çocuklar…Bazı kitaplar vardır ki ne felsefi ne de edebi alanda bir iddiası olsun. İncir kuşları işte tam böyle bir eser. Bir Balkan kadını olarak yapılan zulümleri okurken yutkunmakta zorlandığım anlara şahidim. Bitirince ise yüreğimin balkanlarda kalan yarısı bölündükçe bölündü… İnsanın bu kitabı okuduktan sonra yüreğinin bölünmesi için illa ki kendi memleketi olması gerekmiyor en azından içinde insanlık namına vasıflar taşıyanların… Boşnakların nelere göğüs germek zorunda kaldıklarını bunca acıya nasıl dayandıklarını sorgulatarak okutan bir kitaptır. Bunların hepsi bir yana insanı asıl sorgulatan şey ise Yirminci yüzyılda dünyanın bir kıyama bu denli nasıl olur da kayıtsız kalmış olmasıdır …Sokaklarda, caddelerde, parklarda özgürce dolaşamayan Boşnaklar cenaze törenlerinde dahi huzurla ölülerini toprağa veremiyorlar çünkü sakin başlayan tören kanlı bir şekilde sona eriyor. Bırakın bu insanların canlılarını ölülerinden bile nefret edilen bir savaştır bu…Savaşın başlarında Boşnaklar bölgenin yüzde altmışına hakimken şimdilerde sadece ellerinde yüzde otuzu kalmıştır. Avrupa’nın göbeğindeki bu vahşete sessiz kalanların yanı sıra elbette sessiz kalmayan insanlarda oldu. Dilini bile bilmedikleri Boşnaklara yardım etmek için giden onca insan ya kendi memleketine dönemedi ya dönse bile gazi olarak döndü tıpkı kitabın içerisinde yer alan Suada’nın biricik aşkı Tarık gibi… Tarık konservatuvar öğrencisi iken bir avuç toprak parçası dahi olsa vatanını ve yüreğindeki vatanın sahibi olan Suada’yı bir daha hiç göremeyecek, saçlarını koklayamayacak, kollarıyla onu saramayacak pahasına vatanını müdafaa eden Boşnak askerlerinden birisi olmuştur.Suada … Canım Suada… Gözlerinin önünde annesi öldürülen, kız kardeşlerine tecavüz edilen, babası ile ayrı esir kamplarına düşen sonra ansızın babasını karşısında görüp korkudan sadece bakışlarıyla sarılan, sevdiğinden kopartılan, Yıkanamadığı için beline kadar olan sırma saçları kesilen, dayaktan işkenceden ve tecavüzden ruhuna ilmek ilmek yaralar dokunan Suada’m …Kitapta altını çizdiğim yerleri sizlerle paylaşmak istiyorum. ‘’ Sırplar yüreğimi ateşe tuttular    Ben hiç yanmadım.    Geceleri soyunup koynuma girdiler    Ben hiç sevişmedim.    Atalarıma küfürler savurdular    Ben hiç duymadım    En sonunda beni hamile bıraktılar    Ben hiç doğurmadım’’…

    ‘’Aşk ne yazık ki duyarlı bir his değil. Öyle kaba, öyle hoyrattır ki eline diken batması gibi yüreğini acıtır’’.‘’Kim bilir yarınlar bize neler getirecek, bizden neleri alıp götürecek’’.‘’Sevdiğin her insan giderken bir parçanı götürür’’.‘’Düşünceleri dilsiz iki insandık, ama yüreklerimiz çığlık çığlığaydı’’.‘’Ne yazık ki tarih yeniden tekerrür edecek. -Tekerrür edecek olan şey ne? – Savaş, kan, gözyaşı’’… ‘’Evet, gerçeği itiraf etmek gerekirse bu bir savaş değildi. Kadınlar hiçbir savaşta bu kadar mağdur edilmemişti. Bu bir soykırımdı ve bu soykırımla Müslüman Boşnakların soyları tecavüzlerle dönüştürülmeye çalışılıyordu. Bu savaşın ne yazık ki en acı tarafı da buydu’’…‘’Çok uzun zamandan beri ben de hayatı ve ölümü düşünüyordum. Daha çok ölümü düşünüyordum da denebilirdi. Kendimi nedense ölüme daha yakın hissediyordum. Aslında hepimiz öldürülmüştük. Sadece bedenlerimiz henüz toprağa gömülü değildi. Artık kalbimde aşık olduğum adama bile yer yoktu. O anda, ‘’Aşk nedir?’’ diye düşündüm. Aşk bir zamanlar Tarık’tı. Tarık bir zamanlar kısa süre yaşadığım mutluluktu. Mutluluk bir zamanlar çok sevdiğim ailemdi…’’Sevgili okur;Bazen okuduğum kitaplardaki karakterlerin her ne kadar hayal ürünü olduğunu bilsem de yaşanılanlar sahte olamayacak kadar acı ve gerçek. İşte o zaman kitaptaki karakterleri oturtup karşıma ‘’Sana bunu neden yaptılar?’’ diye hüngür hüngür ağlayasım geliyor içimden. Bunu gerçekleştiremeyecek olduğumu fark ettiğim zaman ise yazıyorum işte… Kendime bir sözüm var asla zulme karşı boyun eğmeyeceğim … Yazacağım hep yazacağım daha çok yazacağım… Parmaklarım kanayana dek yazacağım. Canım okur ne olursa olsun zulmün karşısında boyun eğme n’olur. Şairin de dediği gibi; ‘’Dayan kitap ile  Dayan iş ile.  Tırnak ile, diş ile.  Umut ile, sevda ile, düş ile  Dayan rüsva etme beni’’.    Cefakeş Boşnak kadınlarının yaralarından öperim,   Saygıyla…   Hilal Kutlu

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Turgut Uyar Şiiri

    Turgut Uyar sadece şiirin dilini değil formunu da değiştiren, dilini imgesel bağlamda yeni çağrışımlara, duyuş tarzlarına ulaşacak yeni kapılara imkân aralayan ve kendisinden sonra gelecek olan şiiri de etkileyecek aynı zamanda yönlendirecek bir hareketin içerisinde yer alan şairlerimizdendir. Bu hareket İkinci Yeni’dir.  Bütün bu oluşumlar toplum ile beraber ortaya çıkmaktadır ki, İkinci Yeni topluluğunun ortaya çıktığı zemin çok hareketli bir zemin olmuştur. İkinci Yeni, Birbirlerinden haberdar fakat bağımsız biçimde aynı noktaya bakarak ve aynı hayata maruz kaldıklarını fark ederek kendiliğinden oluşan bir topluluğu temsil eden bir harekettir. Turgut Uyar bu topluluğun mihenk taşlarındandır ilk kitabı 1950 Arz-ı Hâl ile 1952 Türkiyem’deki şiirlerinin dışına çıkan bir şiir anlayışına ulaşarak devam eder. Böylece İkinci Yeni topluluğunu ayakta tutan şairler arasında yerini alır. 1970 yılında Divan’ı yayımlar. Gazel formunda şiirini ortaya çıkarması ile Turgut Uyar gelenek ile kurduğu bu bağı güçlendirir ve şiirin dilindeki sıradanlığı bozmak ister.

    Turgut Uyar’ın şiire duyuş tarzı, Anadolu insanını şiirin meselesi haline getirir. Örnek vermek gerekirse 1950 yılında Arz-ı Hâl ile yayımladığı Bir Gün Sabah Sabah şiirinde bu duyarlılık görülmektedir;

    Şarkılar söylemişim pencereden,
    Uyanıp uyanıp yine dalmışım.
    Biletim üçüncü mevki,
    Fakirlik hali.
    Lületaşından gerdanlığa gücüm yetmemiş,
    Sana Sapanca’dan bir sepet elma almışım…

    1958 yılına geldiğimizde sosyal şartların değişmesi ile toplumsallığın modern dünya ile entegre olma şaşkınlığını insan üzerinden anlatıyor olması çok önemli bir noktadır. İşte modern şehrin ortasında kalakalan bir adamın şiiri tam da örnekteki gibidir;

    ‘’Bu şehri nasıl yapmışlar böyle üst üste/ ne gökyüzü koymuşlar/ ne günaydın/ ne buldularsa getirmişler dağların ovaların dışında/ hele o sabahların akşamların bungunluğu/ o eski kışlalarda güz öğleleri’’.  

    Şair, doğduğu coğrafyayı ve kültürü anlamaya çalışan bir zihindir. Onun hakkında tam olarak yerli bir bilinç demek mümkündür. Bu bilincin modern dünya ile etkileşime girdiğinde 1963 yılında Çıkmazın Güzelliği şiiri ile okurunu şaşırtır. ‘’İnsan ve şiir çıkmazdadır ama bu iyi bir şeydir çünkü insan bu çıkmazdan çıkmak için sürekli arayıştadır’’ der ve böylece bu çıkmaza dair bilinç geliştirir.

    Turgut Uyar bir söyleşide; ‘’mesele bir şiir meselesi değildir, yaşama meselesidir. Zaten ben hiçbir zaman şiiri hayattan ayrı düşünmedim. Hayatımda olmayan mesele şiirimde de olamaz diye düşünüyorum’’ demiştir.

    Bizler hayatımıza şiiri katmadan ne insanı ne de bu coğrafyayı anlayamayız. Şairin de dediği gibi ;

    -her şeyden biraz kalır-
    diyor birileri, çoğulluk haklılıktır.
    kavanozda biraz kahve,
    kutu da biraz ekmek,
    insanda biraz acı.
    insanda biraz mutluluk
    ama en geçerli söz
    insan en çok sabahları arar sevdiği kadını
    Türkiye’de ve dünyada…

    Kaynak: http://www.edebiyatgazetesi.net/

  • Hocamız Selim TUNÇBİLEK.”DENGE, TUTARLILIK VE KÖPEKLİK”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Herakleitos’un düşünce ile davranışlarını özleştiren bir düşünür olduğu kabul edilir. İşte Ünlü düşünür Herakleitos belki bu nedenle insanın “anlamak” üzer yaratıldığını söyler. Aslında bu ifade Kutsal kitapta “Bilmek üzere yaratılmış olduğumuz” ikazının değişik bir söyleyiş biçimidir. Yaratıcı bilinmek üzere yarattıklarını elbette bilmekten ve anlamaktan uzak tutamazdı. Yaratıklarını bilmek ve anlamak yetisiyle donatmış olmadır. İnsanın bilgiyi edinme biçimleri üzerine sözler kaleme almış olan ünlü düşünür; bilgiyi, başkasından öğrenebileceğimizi, kişisel deneyimleme yoluyla edinebileceğimizi veya kendi içimizden devşirebileceğimizi ifade eder. Bu nedenle bilginin kaynağının otorite yoluyla, duyular yoluyla, içe yönelme yoluyla vs öğrenebileceğimizi vazeder.  Otorite ise bize bilmemizi ve anlamamızı sürekli isteyen ve vah yeden tanrıdır. Çünkü kâinat sürekli değişim ve gelişim içindedir. Herakleitos, İnsanoğlunun bunu; en büyük kitabım dediği kâinatı gözlemleyerek, okuyarak, anlayarak, sırrını çözerek kavramasını ister. Doğanın insanla konuştuğunu iddia eden ilk çağ düşünürü düşünceleri ile günümüzde bile tartışılan anlaşılmaya çalışılan iz bırakmış bir şahsiyet.

    Doğanın insanla konuştuğu iddiasını hayatla ilişkilendirerek görmemizi sağlayan önemli bir eserde Herman Hesse’nin klasik olmuş Siddhartha isimli romanıdır. O romanda bilmenin ve anlamanın yöntemleri konusunda sayısız nakil örnekler verilirken sonuç olarak ırmak en büyük öğretmen olarak işaret edilir. Sanki bu yönüyle roman hem kutsal kitaplarda işaret edilen en büyük kitabın doğru okunmasını ve hem de bu düşünürün sözlerini hayatla şerh eden kıymetli bir eser olarak gözükür bana.

    Tabiatta denge ve tutarlılığın ürettiği anlamı tartışmanın yersiz olduğunu düşünüyorum. Tutarlılık yalnızla canlılar için değil tüm yaratılmışlar için varlığın önemli bir göstergesidir.  Bizler varlıkları tanımlarken işte bu süreklilik içindeki denge ve tutarlılıklarına bakarak anlamlandırırız. Mesela toprak kendi özelliğini bozmadan toprak olarak varlığını süreklilik içinde koruyarak sürdürdüğü sürece onu toprak olarak tanımlarız. Eğer toprak, toprak olma özelliğini tutarlılıkla korumayarak sürdüremez havada uçmaya kalkarsa onu artık toprak olarak değerlendirmeyerek “toz”  diye isimlendiririz.

    Biz Türkler canlılar âleminin yapı taşlarının esası “Gen” tanımından önce “Maya” ve “Süt”le ilişkilendirerek insanoğlunun mayası ve sütü (helal beslenme de diyebilirsiniz buna) bir bozukluk yoksa adam gibi adam olarak görerek onu takdir eder saygı duyarız. Şayet kişioğlunun hayatında dengesizlik ve tutarsızlıklar görürsek onun sebepleri üzerine kafa yorar onu anlamaya çalışarak sebeplere atıfta yaparak soydan geliyorsa “mayası bozuk” veya kanında bir değişme olmuşsa “kanı bozuk” beslenme kaynaklarından dengesizliğin doğduğunu düşünürsek “sütü bozuk” diye niteleriz. Böylelerini çeşitli davranışlarından ötürü ölçüsüz, tutarsız, dengesiz bulduğumuzdan adam ve insan olarak görmediğimizi ifade ederek eski Türkçenin ‘çaşıt[1]’ın günümüz söyleşiyle tanımlayarak “Bir çeşit adam” diye farklılığına, denge ve tutarsızlığına dikkat çekeriz.

    Tutarlı, Dengeli davranışlar sergileyen kişileri adam, insan tanımlaması yaparken dengeden sapanlara farklı tanımlamalar yaparız. İnsanın fıtratı itibariyle iyiliği emretmek, kötülüğü nehyetmek (emr-i bi’l ma’ruf ve nehy-i anil münker) üzere yaratıldığını düşündüğümüzden kötülükten yana düşünce ve fiil ortaya koyanlara dengeden sapma olarak görerek sapkın olarak tanımlarız. Sapık kelimesi dengeli davranış sergilemeyenler için kullandığımız böyle bir kelimedir. İnsan, hayvan veya herhangi bir canlıyı sebepsiz yere ortadan kaldıranlara adam, insan demeyiz “Katil”, “Cani”, “Cellat”, “Gaddar”  deriz. 

    Bazı ağaçlar havalar soğuyunca yapraklarını dökerler ve kendilerini korumaya alırlar. Kış yaklaşınca eğer bir kaysı ağacı yapraklarını dökmüyorsa onun fıtratına aykırı bir davranış tutarsızlık ve dengesizlik örneği olduğu için ona kaysı ağacı diyemeyiz. Bu özellikler işte onları bir sınıfa dâhil etmemize yarayan veriler sunar bize.

    Arı bal yapmak için yaratılmış olan ucan böceğe verdiğimiz bir isimdir. Her uçan böceğe arı demeyiz. Bal yapma ilmi sırrı ona verilmiştir. Her çiçekten usareler toplayıp bal yapamıyorsa ona arı demeyiz, diyemeyiz. Zira arı bal yapar. Arıların bal yapabilmesi için kovandaki her birey arının aynı vasıf üzere dengeli, tutarlı, ölçülü davranışlar sergilemelerini beklerler. Ortak çabayı bala çevirebilmek ancak bu ölçü, denge ve tutarlılıkla mümkündür. Arı kovanına her ne gaye ile girerseniz girin bal yapmak zorundasınız. Bal yapamıyorsanız kovanı terk etmek zorunda kalırsınız. Arı kovanında sinek olmak size itibar sağlamaz.

    İnsan anlamaya, bilmeye ve tanımaya odaklı olarak bu fıtrat üzere yaratılmıştır. Lakin âlemi kendinden ibaret sananlar kimseyi anlamaz, bilmez ve tanımazlar.

    Köpekte canlı yaratılmışların içinde dengeli, tutarlı ve ölçülü davranışı ve alışkanlıkları olan bir hayvandır. İnsanlara da çok yakın dururlar. Hatta onları bazı durumlarda korurlar. Ama insandaki özelliklerin hiçbir köpekte yine köpekteki özelliklerin hiçbirisi de insanda yoktur. Sanırım sadakat dışında.

    Tanımadıklarına havlayanların köpekler olduğunu da söyleyen yine Herakleitos’tur.  Biz demiyoruz çağlar öncesinden önemli bir düşünür söylüyor.

    Kaynak: http://www.akalemler.com/

  • Hocamız Selim TUNÇBİLEK.”KİŞİSEL ISTIRABIM!”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    İnsanlık her geçen gün daha kötü ve aslında insanın arzu etmediği bir noktaya doğru sürüklenmekte. Oysa insanlığın ortak birikimleri olan eserler insanın daha mutlu, huzurlu, dingin, başarılı ve gerçekçi bir hayat sürmesi için yazılmış. Hatta insanın içinde bulunduğu “kötü”, “çirkin”, “karanlık” durumdan çıkabilmesi için ona ümit aşılamış, telkin ve tavsiyelerde bulunmuştur.

    Peki, faydası olmuş mudur?

    Tamamen faydasız diyemeyiz. Bir taraftan Oblomov gibi tiplerle tembelliğin ne denli kötü bir şey olduğunu söylerken, tembellikten kurtulamadığı gibi sevgilisi Olga için her şeyini vereceğini söylemesine rağmen değişimi ve dönüşümü göremediğinden ötürü, Olga’sını  Stoltz’a kaptırmaktan da kurtulamamıştır.  Yani insanlığın hedeflediği güzelliklere erişemediği bir yana uçurumunun kenarında ve yaşamak istemediği vahşetin kapısı önünde titreyerek beklemektedir.

    Deneyim ve birikimi yok sayarak, umursamayarak nereye varacağımızı ümit ediyorduk ki? Elbisemizi bile Zahar giydiriyorsa onun bize neyi giydirdiğinden şikâyet etme hakkımız niçin olacak. Kendimiz seçerek ve isteyerek bir elbisemizi giymekten acizsek kıyafetimizden şikâyet etme hakkımız olabilir mi?

    Oblomov gibi saçlarımızı bile başkalarının taradığı bir hayatta görüntümüzden şikâyet etmek bizim için çözüm mü?

    İnsanlığın içinde bulunduğu durum hep böyle olmuştur.

          İnsan içinde yaşadığı durumdan asla memnun olmamış hep şikâyet etmiştir.

    Dün de böyleydi bu bugün de böyle.

         Çağından, zamanından şikâyeti olmayan eser yok gibi. Kendi yarattığımız görüntümüzden rahatsızlık nasıl bir ruh halini yansıtır? Bu yalnızca birkaç iyi insanın kendi yaratmadıkları duruma katlanmak istememelerinin bir yansıması mı, yoksa aslında yolun başında hedefledikleriyle geldiğimiz nokta arasındaki uçurumdan mı kaynaklı?


          Oblomov’un hedeflediği hayatla yaşadığı hayat arasındaki uçurum ne kadar yüksekse İncil’in, Tevrat’ın, Zubur’un ve Kur’an’ın insana layık gördüğü hayatla insanın içinde bulunduğu durum içler acısı halde. 

    İncil “sev” dediği halde nasıl oldu da bugün bütün bir insanlık nefrete boğuldu? Kendinden başkasını sevemez oldu?

     Tevrat “öldürme” dediği halde insanlık nüfusu içinde en az nüfusla en çok öldürenler Tevrat’a inandıklarını söyleyenler oldu.

    Kur’an “oku” derken nasıl oldu da Müslümanlar kâinat kitabını hiç okumayan topluma dönüştüler?

          Zebur her türlüğü kötülüğü men ederken nasıl oldu da dünya bu denli kötü bir yer haline geldi?

    Benim kişisel ıstırabım bunları düşünmekle geçiyor.

    İşte yazmak ve okumak birazda bu ıstırabı bölüşmek gibi acı bir şey. Ötesi var mı?

    Kaynak: http://www.edebiyatgazetesi.net/

  • Azərbaycanlı şair-publisist Rafiq Odayın şeirləri Qardaş Türkiyənin ən ünlü mətbu orqanlarından biri “edebiyatgazetesi.net”də dərc olunub

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı tərəfindən gerçəkləşdirilən “Gənc yazarların əsərlərinin Qardaş Türkiyə mətbuatında yayınlanmasına dəstək” layihəsi çərçivəsində Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, respublikanın Əməkdar jurnalisti, AJB Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının təsisçisi və direktoru, şair-publisist Rafiq Odayın “Sən yer adamı deyilsən”, “Düşür qarmağaⅦ adlı şeirləri Qardaş Türkiyənin ən ünlü mətbu orqanlarından biri “edebiyatgazetesi.net”də dərc olunub. 

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə Əlaqələr şöbəsi

  • Azərbaycanlı gənc xanım yazar Şəfa Vəliyevanın şeirləri Qardaş Türkiyənin ən ünlü mətbu orqanlarından biri “edebiyatgazetesi.net”də dərc olunub

    Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı, gənc xanım yazar Şəfa Vəliyevanın “Poçtalyona məktub”, “Salam, cənab dirijor!” şeirləri Qardaş Türkiyənin ən ünlü mətbu orqanlarından biri “edebiyatgazetesi.net”də dərc olunub.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti vəİctimaiyyətlə Əlaqələr şöbəsi

  • Azərbaycanlı gənc xanım yazar Şəfa Eyvazın şeirləri Qardaş Türkiyənin ən ünlü mətbu orqanlarından biri “edebiyatgazetesi.net”də dərc olunub

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı tərəfindən gerçəkləşdirilən “Gənc yazarların əsərlərinin Qardaş Türkiyə mətbuatında yayınlanmasına dəstək” layihəsi çərçivəsində yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsi, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin (gundelik.info) və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının (edebiyyat-az.com) Məsul katibi, Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisi, şairə-publisist, gənc xanım yazar Şəfa Eyvazın “Körpəm”, “Çoxmu maraqlıdır səndən sonra nəyim var?!”, “Çıxıb getmək var… bacarsan”, “Tənhalar”, “Sən yağış deyilsən ki?!!” şeirləri Qardaş Türkiyənin ən ünlü mətbu orqanlarından biri “edebiyatgazetesi.net”də dərc olunub.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə Əlaqələr şöbəsi

  • Azərbaycanlı gənc yazar Kamran Murquzovun şeirləri Qardaş Türkiyənin ən ünlü mətbu orqanlarından biri “edebiyatgazetesi.net”də dərc olunub

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin rəhbəri, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, “Kümbet” və “Usare” dərgilərinin Azərbaycan təmsilçisi, “Kardelen” üçaylıq mədəniyyət, ədəbiyyat və sənət dərgisi yazarı, şair, tərcüməçi, publisist, jurnaist, gənc yazar Kamran Murquzovun “Yoxdu ehtiyacın Sənin, ay ALLAH!”,Azerbaycan toprağına düşüp güzarın, Yunusum!” adlı şeirləri Qardaş Türkiyənin ən ünlü mətbu orqanlarından biri “edebiyatgazetesi.net”də dərc olunub

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə Əlaqələr şöbəsi

  • Azərbaycanlı gənc yazar Kənan Aydınoğlunun şeiri Qardaş Türkiyənin ən ünlü mətbu orqanlarından biri “edebiyatgazetesi.net”də dərc olunub

    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsinin müdiri, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü Kənan Aydınoğlunun “Azərbaycanın” adlı şeiri Qardaş Türkiyənin ən ünlü mətbu orqanlarından biri “edebiyatgazetesi.net”də dərc olunub.

  • 18 Fevral Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin doğum günüdü

    Nəriman Əliməmməd oğlu Həsənzadə (18 fevral 1931PoyluQazax rayonu) — şairdramaturqAzərbaycan Yazıçılar İttifaqının üzvü (1954), filologiya elmləri namizədi (1965), Azərbaycanın əməkdar incəsənət xadimi (1981), Azərbaycan Respublikası Ali Sovetinin deputatı (1990-1995), Mətbuat və İnformasiya nazirinin birinci müavini (1991-2001), Azərbaycanın xalq şairi (2005), Heydər Əliyev mükafatı laureatı(2017)[1]“İlin şairi” makafatı laureatı (2010), “Şərəf” ordenli. 2002-ci ildə Beynəlxalq Elmlər Akademiyasının (Azərbaycan bölməsi) müxbir üzvü, 2004-cü ildə isə akademiki seçilmişdir

    Həyatı[redaktə | əsas redaktə]

    Nəriman Həsənzadə 1931-ci il fevralın 18-də Qazax (indiki Ağstafa) rayonunun Poylu qəsəbəsində anadan olub. Bir yaşında atasını (1932), iyirmi üç yaşında isə anasını itirib (1954). İbtidai və orta təhsilini öz doğma rayonlarında alıb. 1949-cu ildə H.Zərdabi adına Kirovabad Dövlət İnstitutunun (indiki Gəncə Dövlət Pedaqoji Universitetinin) filologiya fakültəsinə daxil olmuşdur. 1953-cü ildə həmin Universiteti bitirmişdir. 1954-1956-cı illərdə ordu sıralarında hərbi xidmətdə olmuşdur. Azərbaycan Yazıçılar İttifaqı onu Moskvadakı İkiillik ədəbiyyat kursuna göndərir. Buranı bitirdikdən sonra Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutuna daxil olur. Beş il burada təhsil alıb, Bakıya qayıdır. 1962-1965-ci illərdə Azərbaycan Dövlət Universitetinin “Azərbaycan Ədəbiyyatı tarixi” kafedrasının aspirantı olmuşdur. 1965-ci ildə “Azərbaycan-Ukrayna ədəbi əlaqələri” mövzusunda dissertasiya müdafiə edərək filologiya elmləri namizədi alimlik dərəcəsini almışdır. 1962-ci ildə Respublika Televiziya və Radio Verilişləri Komitəsində böyük redaktor, sonralar “Uşaq və gənclər ədəbiyyatı nəşriyyatı”nda redaktor, “Azərbaycan gəncləri” qəzetində, “Azərbaycan” jurnalında şöbə müdiri, “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzetinin baş redaktoru (1976-1990) vəzifələrində işləmişdir. 1975-ci ildə Belarusiya SSR Ali Soveti Rəyasət Heyətinin fəxri fərmanı və medal ilə təltif olunmuşdur. SSRİ yazıçıları Ədəbiyyat Fondu Azərbaycan bölməsinin direktoru olmuşdur. 1991-2001-ci illərdə Mətbuat və İnformasiya nazirinin birinci müavini vəzifəsində çalışmış, Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 221 saylı sərəncamı ilə Mətbuat və İnformasiya nazirini əvəz etmişdir. Azərbaycanın və Belarusun Fəxri fərmanları ilə təltif olunub. Hazırda Azərbaycan Milli Aviasiya Akademiyasının “Humanitar fənlər kafedrası”nın müdiri vəzifəsində çalışır, dosentdir. Milli Aviasiya Akademiyası Elmi Şurasının üzvüdür. Azərbaycan yazıçıları XI qurultayında katibliyin qərarı ilə Ədəbiyyat Fondu İdarə Heyətinin sədri təyin edilmişdir (2004). 2002-ci ildə Beynəlxalq Elmlər Akademiyasının (Azərbaycan bölməsi) müxbir üzvü, 2004-cü ildə isə akademiki seçilmişdir. Müstəqil Azərbaycan Respublikasının “Şərəf” ordeni (2011)[2] ilə təltif olunmuş və Fərdi prezident təqaüdünə layiq görülmüşdür.

    Bir sıra Avropa və Şərq ölkələrində keçirilən elmi-ədəbi konfransların, poeziya simpoziumlarının, rəsmi dövlət səfərlərinin iştirakçısıdır. 1992-ci ildə Türkiyənin Böyük Millət Məclisində və Beynəlxalq konqresində xalq deputatı kimi nümayəndə heyəti adından çıxışlar etmişdir. Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı ilə 2005-ci ildə Azərbaycanın xalq şairi adına layiq görülmüşdür. Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin xarici mətbuat səhifələrində “Vətənsiz” (Rumıniya, 2009) və “Nuru Paşa” (Türkiyənin 9 jurnalında) poemaları dərc edilmişdir.

    “Kayseri poeziya günləri”ndən (Türkiyə, 2009) şair yüksək təəssüratlar və ödüllərlə qayıtmışdır. N. Həsənzadə ilin şairi elan olunmuş, ona “Uğur — 2009” diplomu verilmişdir. 2016-cı ildə Cəfər Cabbarlı mükafatına layiq görülmüşdür.[3

    Kitabları[redaktə | əsas redaktə]

    1. Dostlar gözləyir məni. Bakı: Uşaqgəncnəşr, 1956
    2. Qız ürəyi. Bakı: Uşaqgəncnəşr, 1957
    3. Haradasan. Bakı: Uşaqgəncnəşr, 1959
    4. Qaraca Çobanın hekayəti. Bakı: 1960
    5. Sizdən ayrılmadım. Bakı: Uşaqgəncnəşr, 1961
    6. Könlüm şer istəyir. Bakı: Azərnəşr, 1964
    7. Yadına düşəcəyəm. Bakı: Azərnəşr, 1966
    8. Nəriman. Bakı: Azərnəşr, 1968
    9. Niyə demədiniz. Bakı: Gənclik, 1970
    10. Zümrüd quşu. Bakı: Gənclik, 1973
    11. Mənim gecəm-gündüzüm. Bakı: Gənclik, 1973
    12. Nabat xalanın çörəyi. Bakı: Gənclik, 1974
    13. Zümrüd quşu. Bakı: Gənclik, 1976
    14. Nəriman. Bakı: Yazıçı, 1978
    15. Sən bağışladın. Bakı: 1979
    16. Bir az möhlət istəyirəm ömürdən. Bakı: 1981
    17. Fikir eləmə. Bakı: Gənclik, 1982
    18. Kimin sualı var. Bakı: Gənclik, 1984
    19. Nabat xalanın çörəyi. Bakı: Gənclik, 1986
    20. Seçilmiş əsərləri. Bakı: Azərnəşr, 1987
    21. Mənim nigahımı pozdu təbiət. Bakı: Yazıçı, 1989
    22. Bütün millətlərə. Bakı: Yazıçı, 1991
    23. Taleyin töhfəsi. Bakı: Gənclik, 1993
    24. Gəlimli-gedimli dünya. Bakı: Şərq-Qərb, 1995
    25. Pompeyin yürüşü. Bakı: “Azərbaycan ensiklopediyası”, 1995
    26. Seçilmiş əsərləri. Bakı: Şərq-Qərb, 2004
    27. Poylu beşiyim mənim. Bakı: 2007
    28. Nəriman. Bakı: 2009
    29. Seçilmiş əsərləri. Bakı: 2010
    30. Nuru Paşa. Bakı: 2010

    Əsərləri[redaktə | əsas redaktə]

    Poemaları[redaktə | əsas redaktə]

    • Nəriman
    • Zümrüd quşu
    • Kimin sualı var?
    • Atabəylər[5]
    • Pompeyin Qafqaza yürüşü
    • Midiya sarayı
    • Bəyanət
    • Həsrət
    • Vətənsiz
    • Heybədə gəzən şeir
    • Şahid ol, günəş
    • Rəsul Həmzətova məktub
    • Şəhid atası Şərif qağaya məktub
    • Qafqaz
    • Cavid
    • Qaçaq Kərəm
    • Səfirə
    • Xarı bülbül
    • Azadlıq himni

    Povesti[redaktə | əsas redaktə]

    • Nabat xalanın çörəyi

    Filmoqrafiya[redaktə | əsas redaktə]

    1. Nəriman Həsənzadə (film, 2006)
    2. Qəmbər Hüseynli (film, 2007)
    3. Mən Hüseyn Arifəm… (film, 2010)
    4. Türkün ulusu. Xəlil Rza Ulutürk (film, 2015)

    İstinadlar[redaktə | əsas redaktə]

    1.  N.Ə.Həsənzadəyə Heydər Əliyev Mükafatının verilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı
    2.  “Nəriman Həsənzadə “Şərəf” ordeni ilə təltif edilib”2013-05-23 tarixində orijinalından arxivləşdirilibİstifadə tarixi: 2011-04-19.
    3.  TTV (24.05.2016). “Cəfər Cabbarlı mükafatı – 2016 laureatları” (azərb.). Youtube.comİstifadə tarixi: 2016-05-25.
    4.  report.az (24.05.2016). “Cəfər Cabbarlı mükafatı qaliblərə təqdim olunub – FOTO” (azərb.). Report.azİstifadə tarixi: 2016-05-25.
    5.  Afaq Qasımova. Yeniyetmələrin tarixi şəxsiyyətlərin nümunəsində tərbiyə edilməsi. Bakı: Nurlan, 2006. — səh. 142.

    Xarici keçidlər[redaktə | əsas redaktə]

  • Xalq şairi Nəriman Həsənzadəyə

    Xalq şairi Nəriman Həsənzadəyə

    Hörmətli Nəriman Həsənzadə!

    Sizi – müasir Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini 90 illik yubileyiniz münasibətilə ürəkdən təbrik edir, Sizə cansağlığı və yeni yaradıcılıq müvəffəqiyyətləri arzulayıram.

    Siz ötən əsrin ortalarında ədəbiyyat aləminə qədəm qoyduğunuz vaxtlardan öz dəst-xəttinizi formalaşdırmış və geniş oxucu auditoriyasının ehtiramını qazanmısınız. Şair və dramaturq kimi uzunmüddətli səmərəli fəaliyyətiniz boyu yüksək sənətkarlıqla meydana gətirdiyiniz ədəbi əsərlər söz xəzinəmizə layiqli töhfədir. Qayəsini Vətən məhəbbəti, milli azadlıq duyğuları, ənənəvi dəyərlərə bağlılıq və mənəvi ucalığa çağırış təşkil edən bu əsərlər Sizi ədəbi prosesin ön mövqelərinə çıxarmışdır. Bədii-estetik kamilliyi ilə seçilən şeir və poemalarınıza dərin səmimiyyət, həssaslıq və güclü lirizm hakimdir. Dövrün mənzərəsini dolğun canlandıran və xalqımızın mübarizliyinin tərənnümünə çevrilən mənzum tarixi dramlarınız tamaşaçılar tərəfindən rəğbətlə qarşılanmış, teatrlarımızın repertuarında özünəməxsus yer tutmuşdur. Yaratdığınız poetik nümunələrə bəstələnən mahnılar dillər əzbəridir. Ziyalı vətəndaş mövqeyi nümayiş etdirərək ictimai sahədə göstərdiyiniz təqdirəlayiq fəaliyyət kitablarınızdakı fikir və düşüncələrinizi əməli surətdə gerçəkləşdirmək istəyinizin bariz təzahürüdür.

    İnanıram ki, Siz vətənpərvərlik ruhu və əxlaqi-mənəvi saflıq aşılayan əsərlərinizlə Azərbaycan oxucusunu bundan sonra da sevindirəcəksiniz.

    Ən xoş arzularla,

    İlham Əliyev

    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti

    Bakı şəhəri, 17 fevral 2021-ci il.

    Mənbə: http://president.az/

  • N.Ə.Həsənzadənin “İstiqlal” ordeni ilə təltif edilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

    N.Ə.Həsənzadənin “İstiqlal” ordeni ilə təltif edilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

    Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 23-cü bəndini rəhbər tutaraq qərara alıram:

    Azərbaycan mədəniyyətinin inkişafında xüsusi xidmətlərinə və uzunmüddətli səmərəli fəaliyyətinə görə Nəriman Əliməmməd oğlu Həsənzadə “İstiqlal” ordeni ilə təltif edilsin.

    İlham Əliyev

    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti

    Bakı şəhəri, 17 fevral 2021-ci il.

    Mənbə: http://president.az/

  • Görkəmli şəxslərin Xalq şairi Nəriman Həsənzadə haqqında fikirləri

    “…NƏRİMAN OLDUQCA HƏSSAS BİR ŞAİRDİR. O BİR QARTALIN UÇUŞUNDA, BİR LALƏNİN DURUŞUNDA, BİR KÖRPƏNİN BAXIŞINDA BÜTÜN KAİNATI, İCTİMAİ ALƏMİ VƏ MƏNA DOLU HƏYATIMIZI GÖRMƏK İSTƏYİR.”

    MİR CƏLAL PAŞAYEV

    Xalq yazıçısı

    “…NƏRİMAN HƏSƏNZADƏ DÜNYADA GÖZƏLLİK, NƏCİBLİK, ZƏRİFLİK AXTARIR VƏ BUNLARI BƏZƏN OLMAYAN YERDƏ DƏ GÖRÜR, ÇÜNKİ GÖZƏLLİK VƏ ZƏRİFLİK BU ŞAİRİN SƏNƏT İDEALIDIR. O, YALNIZ BU İDEYA EŞQİNƏ YAZIB-YARADIR. BAX BUDUR ONUN NƏĞMƏLƏRİNİN BAŞ MOTİVİ.”

    BƏXTİYAR VAHABZADƏ

    Xalq şairi

    “BÜTÜN MÜRACİƏTLƏRƏ MÜSBƏT CAVAB VERMƏK, ÇOX MÜŞKÜL MƏSƏLƏDİR. MÜTLƏQ KİMSƏ NARAZI QALACAQ. ANCAQ ÜÇ-DÖRD ADAM TANIYIRAM Kİ, BU MƏSƏLƏDƏ İSTİSNADIR. ONLARDAN BİRİ DƏ NƏRİMAN HƏSƏNZADƏDİR. ELƏ BİR ADAM TAPMAZSAN Kİ, NƏRİMAN MÜƏLLİM ONU NAÜMİD GERİ QAYTARSIN.”

    ÇİNGİZ ABDULLAYEV

    Xalq yazıçısı

    “NƏRİMAN HƏSƏNZADƏ HAQQINDA DANIŞMAQ ÜMUMƏN MÜASİR AZƏRBAYCAN POEZİYASI HAQQINDA DANIŞMAQ DEMƏKDİR. ŞAİRLİK NƏRİMAN HƏSƏNZADƏNİN STİXİYASIDIR- O, TƏKCƏ ŞEİRİNDƏ, NƏSRİNDƏ, DRAMATURGİYASINDA, PUBLİSİSTİKASINDA DEYİL, ADİ MƏİŞƏTDƏ DƏ ŞAİRDİR, YAZANDA DA, YAZMAYANDA DA ŞAİRDİR…”                                                                           

           NİZAMİ CƏFƏROV

    Əməkdar elm xadimi, professor

    MÜASİR AZƏRBAYCAN ƏDƏBİYYATINDA SAF, XALİS LİRİKANIN YARADICILARI SIRASINDA NƏRİMAN HƏSƏNZADƏNİN XÜSUSİ YERİ VARDIR. ŞEİRLƏRİ TƏPƏDƏN DIRNAĞA QƏDƏR LİRİZM HADİSƏSİDİR. HƏTTA NƏRİMAN HƏSƏNZADƏNİN DANIŞIQ TƏRZİNDƏ DƏ LİRİK BİR HƏZİNLİK QABARIQ MÜŞAHİDƏ OLUNUR.

    İSA HƏBİBBƏYLİ

    Əməkdar elm xadimi, professor

    ƏZİZ DOSTUMUN LİRİK DÜNYASI, TƏFƏKKÜR ASİMANI ÜMMANDIR VƏ HEÇ VAXT TÜKƏNƏN DEYİL.

    SADƏCƏ ŞAİR DOSTUMA DEYİRƏM: NƏRİMAN MÜƏLLİM, 80-90 NƏDİR Kİ… SƏNİN BƏŞƏRİ POEZİYAN MİN İLLƏR BOYU AZƏRBAYCAN POEZİYA KƏHKƏŞANINDA ƏN PARLAQ ULDUZLARDAN BİRİ OLACAQ.

    MUSA QULUZADƏ

    nasir, dramaturq

    UZUN MÜDDƏTLİ MÜALİCƏDƏN SONRA BAKIYA QAYIDAN GÜNÜ MƏNİ AEROPORTDAN EVƏ APARAN AVTOMOBİLİN RADİOSU İLƏ ŞAİR NƏRİMAN HƏSƏNZADƏNİN SÖZLƏRİNƏ YAZILMIŞ “MƏNİM DÜNYAM” MAHNISI SƏSLƏNİRDİ. MAHNI MƏNİ BƏRK KÖVRƏLTDİ. HEÇ VAXT BELƏ OLMAMIŞDIM. SANKİ DÜNYAYA İKİNCİ DƏFƏ GƏLMİŞDİM.

    …NƏRİMAN İSTEDADLI ŞAİRDİR. ONUN YARADICILIĞI TƏRİFƏ LAYİQDİR.

    MƏMMƏD ARAZ

    Xalq şairi

    MÖVZU MÜXTƏLİFLİYİ, İNSAN ARZULARININ, CƏMİYYƏT HƏYATININ VƏ ZƏMANƏNİN ÇOXCƏHƏTLİ, ZƏNGİN BOYALARLA İŞLƏNMƏSİ HƏR BİR POETİK ƏSƏRİN MƏZİYYƏTİDİR. NƏRİMAN HƏSƏNZADƏNİN POEZİYASI BU CƏHƏTDƏN DƏ OXUCUDA DƏRİN MARAQ OYADAN POEZİYADIR. İDEALA, GÖZƏLLİYƏ, MƏNƏVİ SAFLIĞA SADİQ OLAN İNSANLIQ VƏ VƏTƏNDAŞLIQ HİSSLƏRİNİ ŞEİRLƏRİNİN CANINA, RUHUNA HOPDURAN BU ŞAİR DAİMA AXTARIŞDADIR, ONUN POETİK FİKRİ YORULMAQ BİLMİR, OXUCUYA ARASIKƏSİLMƏDƏN YENİ ƏSƏRLƏR TƏQDİM EDİR.

    MİRZƏ İBRAHİMOV

    Xalq yazıçısı

    NƏRİMAN HƏSƏNZADƏ FİKİR VƏ MƏNA ŞAİRİDİR… HƏYATDA SON DƏRƏCƏ ZƏRİF, İNCƏ, HƏSSAS VƏ BƏZƏN HƏDDİNDƏN ARTIQ HƏLİM, YUMŞAQ TANIDIĞIMIZ NƏRİMAN HƏSƏNZADƏ BƏDİİ YARADICILIQ ALƏMİNDƏ KOMPROMİS TANIMIR. O, SON DƏRƏCƏ MƏRD VƏ PRİNSİPİALDI…

    XƏLİL RZA ULUTÜRK

    Xalq şairi

  • Xalq şairi Nəriman HƏSƏNZADƏ.Seçmə şeirlər

    ÜRƏYİM ANANI İSTƏYİR, QIZIM

    Ürəyim ananı istəyir, qızım,
    sən yaşa dünyada qəmsiz, kədərsiz.
    Bir səs qulağıma döz deyir, qızım,
    Mən dözdüm,
    yaş ötdü məndən xəbərsiz.

    Qaşlarım qaradı, saçlarım ağdı,
    təbiət şəklimi çəkir yenidən.
    Hamı bu dünyada qocalacaqdı
    amma tək qocalmaq dərd verir hərdən.

    “Dağlar” deyə-deyə mən dağ şamışam,
    Hanı tale dostum,
    ürəkdən gülən?!
    Dünyada yaşayıb dünyalaşmışam,
    dünyayla düz gəlmir daha mən deyən.

    Daddım acısını şirin həyatın,
    Hələ bu acıdan doyan olmayıb.
    Qızım, qardaşınla sən olmasayadın,-
    deyərdim, dünyada ana olmayıb.

    Mən işdən çıxanda eybi yox,-dedim,-
    dəyirman dünyadı, çarxa düşmüşəm.
    Özümünkü bilib fəxr elədiyim,
    arxadan vuranda arxa düşmüşm.

    Mən qisas almadım yaşadı düşmən,
    ilhamda, sənətdə axırdaydılar.
    Qisası aldım mən yalnız özümdən,-
    böyüklər də gördüm, çox xırdaydılar,
    ilhamda, sənətdə axırdaydılar.

    Daha yaş artdıqca, səbrim azalır,
    yaş yaşdı…
    neyləsən yaş əyir, qızım.
    Qadınsız-ata da anasız qalır,
    ürəyim ananı istəyir, qızım,

    MƏN

    Kimsə salam verdi mənə rəhm ilə,
    Allahın nə yazıq bəndəsiyəm mən.
    Tüstüsüz yandım mən odlar içində,
    təndirin küt gedən kündəsiyəm mən.

    Məndən inciməsin dostlar, tanışlar,
    daha yadlaşıbdı doğma baxışlar.
    Ey əsən küləklər, yağan yağışlar,
    tökülün üstümə dözəsiyəm mən.

    Yatır süfrəmizə çörək gətirən,
    ailə yükünü təkcə götürən,
    Mən boynu büküyəm, o köks ötürən,
    Yeganə arxası, kimsəsiəym mən.

    Qadındır hər evin isti nəfəsi,
    qadın anadırsa-yoxdur əvəzi.
    Ağırdı ananın ağır xəstəsi.
    atayam, ananın xəstəsiəym mən.
    Bəlkə bədbəxtlərin təzəsiəym mən.

    AY HƏKİM

    Ağzın bəd xəbərə açıldı sənin,
    Sonra necə güldün, necə, ay həkim.
    Səsin ürəyimə sancıldı sənin,
    Həkimlik buydumu səncə, ay həkim.

    Sən güldün, yanında ssusub ağladım,
    Yenə ümidimi sənə bağladım.
    Sağ ikən insana mən yas saxladım,
    Verdin əməyimi heçə, ay həkim.

    Bir qapı bağladın, yüz qapı açdım,
    Qızışn soyuğunda ölkə dolaşdım.
    Həkimin əlindən həkimə qaçdım,
    Hanı diplomuyun gücü, ay həkim.

    Xəstənin yaleyi ilgəkdi pünhan,
    Həkimin əlləri düymə bağlayan.
    Sən bir qəbristanlıq insan qırmısan,
    Bir elmi dərəcə üçün, ay həkim.

    Qəbula gələndə bivaxt düşmüşəm,
    Bu evdən-eşikdən uzaq düşmüşəm.
    Mən sənin əlindən qaçaq düşmüşəm,
    Həkimləri seçə-seçə, ay həkim,
    Şəhər-şəhər, küçə-küçə, ay həkim.

    QOYMARAM

    Gedin deyin Xançobana,
    Gəlməsin bu il Muğana.
    Muğan batıb nahaq qana
    apardı sellər Saranı.
    bir gülər üzlü balanı..
    Nəbati

    Gedin deyin Nərimana,
    Sıxır məni xəstəxan,.
    Xəstəxana batıb qana.
    aparır sellər Saranı.
    eşitsin ellər Saranı.


    Sara

    Dözmün azalıb, nə olub yenə,
    Belə görməmişdim, ay Sara, səni.
    Oxuma yanımda qəm mahnısını,
    Qoymaram bu ellər apara səni,
    Özüm aparacam gör hara, səni.

    Yenə bir çəməndə süfrə açarıq,
    Yemlik yığa-yığa arxı aşarıq.
    Bir az qocalmışıq, cavanlaşarıq.
    Bir az dincələrik bulaqlar üstə,
    Quşlar mahnı deyər budaqlar üstə.

    Biz ömür sürümüşük ləyaqət ilə,
    Biz həyat görmüşük nə minnət ilə.
    Ev-eşik qurumuşuq əziyyət ilə,
    Bir-bir daş üstünə biz daş qoymuşuq,
    Bir halal yastığa biz baş qoymuşuq.

    Axşam teatrda qoşa oturaq,
    Gündüz artistlərə şən məclis quraq,
    Hələ “Pompey” durur, biz də bərk duraq,
    Onu bu səhnədə görək, ay Sara,
    Bir az səbrin olsun gərək, ay Sara.


    Hələ nə görmüşük biz bu dünyada,
    Quş havada yaşar, balıq dəryada.
    Yağışlar, küləklər döyüb səhrada,
    Dünya düzəngahmış, heç bilməmşəm,
    Sənə sıığınmışam, Sara dümişəm.

    Dözmün azalıb, həyatım mənim,
    Belə görməmişdim, ay Sara, səni.
    Oxuma yanımda qəm mahnısını,
    Qoymaram bu ellər apara səni,
    Özüm aparacam dağlara, səni.

    * * *

    Yuxun qaçdı evdə yata bilmədin,
    torpaqda yat, torpaq quzum, a laylay.
    Gizli-gizli ufuldadın, inlədin,
    Oyaq qalan yuxusuzum, a laylay.

    Güzgü kimi zərif idi gül üzün,
    insafdımı torpaq altda çürüsün?!
    Duman gəlsin qəbristanı bürüsün,
    duman sənə örpək olsun, a laylay,
    Torpaq sənə döşək olsun, a laylay.

    Yanımdaydın, yaşayırdıq bir babat,
    yuxularda gah doğmasan, gah da yad.
    Ayılıram-nə sən varsan, nə həyat.
    Yuxularda görüşənim, a laylay.
    Yaxın ikən gen düşənim, a laylay.

    Laylay dedim,beşik dedim məzara,
    daş gətirdik, saldıq səni hasara.
    Ha yalvardım, ha çağırdım ay Sa…ra!..
    Darıxanda həyanımız, a laylay,
    Ayrı düşən ünvanımız, a laylay.

    DAŞI SEVMƏLİYİK BİZ İNDƏN BELƏ

    Gül gətirdim, çiçək qoydum üstünə,
    Gül sənindi, yer sənindi, sən mənim.
    Sara

    Yenə qəbristana düşübdü yolum,
    Daş yonur, qum tökür burda ustalar.
    Anana baş daşı qoyurlar oğlum,
    Səndən xatirədi
    məndən yadigar

    Oğlundan,ərindən…
    Son borcumuzdu,
    Qalan borclarımız bir yan qalsın.
    O, həyat aşiqi, o, yer qızıydı,
    Qoy ondan yer üstə nişanə qalsın.

    Həyatda bir sirr var, inan, ay oğul,
    Bu sirr açılmayıb qədimdən belə.
    Daşdan yonulubdu anan, ay oğul,
    Daşı sevməliyik biz indən belə.

    Nə deyim, sağ olsun heykəltəraşı,
    Gör necədüz verib o gözü, qaşı.
    Saçları örpəyin altından çıxıb,
    Tək nəfəs verməyi yadından çıxıb.

    Bu sirdi, gör necə dəyişir insan,
    tanınır, tanınmır…
    yaxşı bax, oğlum.
    Mənim daş qadınım, sənin daş anan
    Bizi qoymayacaq daşlaşaq, oğlum.

    MƏNİM NİGAHIMI POZDU TƏBİƏT

    Mənim nigahımı pozdu təbiət,
    Köklədi simləri xeyir-şər üstə.
    Sənə-məzar boyda yeraltı zülmət,
    Qurulu ev qoydu mənə yer üstə.

    Beləcə ayırdı o, payımızı,
    Pozdu bu qanuni nigahımızı.
    Qoruya-qoruya saxladığımız,
    Axırda nə oldu?-adi bir kağız.

    Arada ağlayan bir məhəbbətdir,
    Yastığöın müqəddəs, yerin müqəddəs.
    Dövlət vəsiqəsi rəsmi sənəddir.
    Möhürü, imzası bir şeyə dəyməz

    Son mənzil deyirlər, mən orda gördüm,
    Nədir sənlə gedib, sənsiz qayıtmaq.
    Kağızı qorudum, səni itirdim,
    İndi səni məndən qoruyur torpaq….

    FAMİLİMLƏ ÜZ-ÜZƏ

    Qəbirlərin içində
    Sadə bir qəbir sənin.
    Familim mənimkidir,
    Ad sənin, ömür sənin.
    Nə uşaqlar var idi,
    nə indiki vəzifəm,
    nə evim, nə ünvanım,
    nə indiki ad-sanım.
    Kəbin kağızımıza
    Yazıldın iki oldum.
    Ancaq səninki oldum.
    Indi sənin yanında
    Səni haraylayıram.
    Familimlə üz-üzə
    Dayanıb ağayıram,
    Səni haraylayıram.

  • Mahmut Nedim TEPEBAŞI.”HIRS” (DENEME)

    “Kelimelerin de ruhu olur mu?” denilebilir! Elbette bizimkine benzemeyecektir ama kelimelerin de bir ruhunun olduğunu düşünüyorum! Eğer bu sözle bir şeyin özü kastediliyorsa, bünyesinde bulunan diğer anlamlardan öte, merkezinin en derinindeki anlamıdır kelimenin ruhu. İşte hırs kelimesi tam da bu içeriğe fazlasıyla sahip görünmektedir. Bir kelimenin en çarpıcı anlamı neyse, ruhu odur, bu yüzden kelimelerin diğer anlamlarını bir tarafa bırakıp ruhundaki anlamını korumak gerekir kanaatindeyim.Diyelim hırs yerine, sözlükteki; şiddetli arzu, aşırı tutku, bir şeye düşkünlük, sonu gelmeyen istek, aç gözlülük, sürekli kazanma arzusu anlamlarından birisi kullanılmış olsa, kelimenin içeriği tam anlamıyla ifade edilmiş olmayacaktır. Oysa hırs kelimesi, daha ilk söylendiği anda, herhangi bir açıklamaya gerek kalmadan, kelimenin içeriğindeki olumlu ya da olumsuz bütün manalarının ötesinde, arzu ettiği bir şeyi elde etmek ya da gerçekleştirmek için ortalığı yakıp yıkabilecek, kasıp kavurabilecek, gözü dönmüş bir adam portresi insanın gözünde canlanmaktadır. Hırslı kişiler, hedeflerine, daha doğrusu kafalarına koydukları bir şeyi elde etmeyi, herkesten daha fazla kazanmayı, hatta sürekli kazanmayı, bir makam elde ettiklerinde hemen arkasından o makamı atlayıp bir üst makama yükselmeyi şiddetle arzu ederler, hatta arzu etmek de ne demek, var güçleriyle bunun için çalışırlar. Yenisini elde edene kadar da bulundukları makam ve mevkii ne pahasına olursa olsun, en azından korumaya çalışmayı ihmal etmezler. Üstelik bunlar, istediklerini hak etmiyorlarsa, hak etmediklerini ya da hakkını veremeyeceklerini çoğunlukla bilirler, buna rağmen içlerindeki hevesi, yanan ateşe ha bire odun atar gibi alevlendirirler. Bu isteğin doğru olup olmadığını, ne getirip ne götüreceğini bile düşünmezler. Bunlar; “Başkası olacağına ben olayım, başkasının olacağına benim olsun!” düşüncesiyle, “Beyden bir at iste, verirse bin gel, vermezse dön gel.” yorumunun hilafına, atı istemekle kalmayıp illaki ata binmiş olarak dönmek isterler! Hırsın pençesine düşen kişiler, her şeye sadece kendileri sahip olmak istedikleri için kendilerine rakip gördükleri herkesle açıktan değilse de gizliden, genelde kavgalıdırlar, çaplı kim varsa en kısa zamanda bir bahanesini bulup onu çevresinden veya bulunduğu yerden uzaklaştırmanın yollarını arar, planlar yaparlar. Bunların içerisinde daha öyleleri vardır ki; somurup yutacak gibi, dünyanın bütün varlığına, makam ve mevkiine gözlerini dikerler. İstediklerini elde ettiklerinde ise hırsları yüzünden dünyayı yaşanmaz hâle getirirler, güçsüzlerin kâbusu olurlar!“İnsanoğlunun iki vadi dolusu altını olsa mutlaka bir üçüncüsünü ister; onun gözünü ancak toprak doyurur…” beyanında, insandaki ihtirasın derinliğine ve sınır tanımayışına işaret edildiğini düşünmekteyim. Bu beyanın devamında; bu kişilerin, şayet tevbe ederlerse tevbelerinin kabul edileceği de belirtilmiş yani hırs sahibi olanların tevbe etmeleri gerektiği bir şekilde vurgulanarak bu huylarından vazgeçmeleri teşvik edilmiştir. Çünkü bu yapı, sosyal ve toplum hayatındaki bütün dengeleri bozacak kadar tehlikelidir. Sırf, tevbe etmeyi gerektirecek boyutta olması ve vazgeçenlerin bağışlanacağının bildirilmesi, yani bu olumsuz davranıştan vazgeçilmesinin teşvik edilmesi bile, hırsın ne kadar tehlikeli bir davranış olduğunu göstermektedir. Zira hırs; insanın, kendisini kontrol edemediği zaman ortaya çıkan ve etkisini gösteren bir davranış hâlidir ve en üst perdeden bir istektir! İnsan, bir işi, doğruluğunu tespit ettikten sonra yaptığı zaman insanî değerlere sahip olmuş veya değerleri korumuş olur, yani insanın arzu ettikleri, varsa ulaşmak istediği hedefi bile ölçülü, kendi yapısına uygun, istekleri kabul edilebilir olmalıdır. Dengeli olmak bu değil midir? Bu bakımdan hırs için iradeyi kullanamama hâlidir de denilebilir! İnsanın iradesini kullanması, kendisine ve çevresine zararlı, yersiz veya gereksiz heves ve isteklerini durdurması, davranışlarını kontrol etmesi, kendini doğru yönetmesi demektir. İnsanın bir şeyi arzu etmesi ya da bir şeye istekli, hatta aşırı istekli olması, çevrenin yararına ise ya da kendi insanî yapısına ve çevreye zararlı değilse makuldür yani uygundur, öyle değilse işte o zaman iş tehlike demektir!Genel ahlâk kurallarına göre kişinin, hak etmediği bir şeyi istemesi veya hakkı olmayan bir şeye kuraldışı sahip olması ya da sahip olmaya çalışması hem ayıp hem de haksızlıktır, ayrıca bu, kişinin kendisi de dâhil herkese ve her şeye eziyet vermesi demektir! Peki, hırslı kişiler bunları bilmiyorlar mı? İyimser düşünceyle söylemek gerekirse, ya gerçekten bunları bilmiyorlar ya da bilseler de heveslerini durduramıyorlardır. İşin temeline bakılırsa bunların kendilerine, düşünecek bir zaman bile ayıramadıkları, dolayısıyla bu yüzden yanlış işler ve hatalar yaptıkları görülecektir. Onlar açısından, hesap kitap yapmak, bunun üzerinde düşünmek, bir zaman kaybıdır, değerlendirmede bulunmak ise malın ve makamın elden gitmesine sebep olabileceği için bunlarla uğraşmaya gerek yoktur! Mal ya da makam, mevki, diğer adıyla güç edinmede hak hukuk sınırı tanımamak hırslı kişilerin en belirgin özelliğidir! Bu konuda tevbeden söz edilmiş olmasının bir sebebi de; içinde haksızlık barındırmasından dolayı olmuş olamaz mı?Dünyada yaşanan huzursuzluklar, zulümler, yapılan haksızlıklar, acımasızca insanların öldürülmesi nedendir zannedilmektedir? Hayır, abartmıyorum, yeraltı zenginliklerine sahip veya stratejik önemi olan yerlere yapılan saldırılar, bunların açık örneklerdir! Böyleleri bir ülkeyi, bir toplumu ateşe verip yakmayı göze alabiliyorlar. Hatta bunlar, kendileri yüzünden Dünya’da savaş çıkma olasılığı olsa, onu bile göze alırlar. Onlardaki anlayışa göre; her şeyin en fazlasına, sadece kendilerinin sahip olmaları, en yüksek makam ve mevkilerde bulunmaları kendileri için bir haktır. Onlar için bundan daha önemli hiçbir şey yoktur! Bugün, bütün bu acımasızlıkların sebeplerinin en başında ihtiras sahibi kişilerin olduğu bazı çevrelerce ya bilinmiyor ya da bilinmek istenmiyordur veya bilmezlikten geliniyordur. Benim görüşüm üçüncüsünden yanadır çünkü ya bunların şerlerinden çekinilmekte ya da korkulmaktadır! İşin bu yönü, derinlemesine düşünülmelidir!İşin aslına bakılırsa içerik bakımından hırsın getirisi sahibine, zararı başkalarına gibi görünse de asıl büyük zararı sahibinedir çünkü başka bir olumsuzluk olmasa da çıkarcıların dışında bu kişileri toplumun sevdiği vaki değildir!Çoğu yerde ve çoğu kişiler tarafından yerilmekle beraber ihtirasın faydalı taraflarının olduğunu az da olsa savunanlar, mesela hırslı adamlar sayesinde dünyanın imar edildiğini söyleyenler de olmuştur. Ben böyle düşünmeyenlerdenim! Dünyayı imar etmek için hırslı olmaya gerek yoktur, yapılan işi, güzel ve yerli yerince yapmak hem yeterlidir, hem de marifettir. Bütün canlıların yararlanacağı şekilde Dünyayı imar etmek, insanî bir anlayıştır ve elbette ki güzeldir, bu niyetle yapılan işlerde hırs olmaz, bilakis akıl olur, irade olur, kararlılık olur, iyi işler başarmaktan dolayı da mutluluk duyulur. Söz buraya gelmişken, herhalde şunu da söylemek gerekir diye düşünmekteyim; kararlı olmak, hırslı olmak demek değildir, belki de anlamlar arasında bir kargaşa vardır! Kaldı ki hırsta, başkalarına hak tanımama gibi gizli bir bencillik vardır. Bu bakımdan hırslı kişilerin, dünyayı imar etmeleri oldukça uzak görünmektedir. Hırs için bir şeye aşırı düşkünlük desek, bu da farklı bir durumdur. Mala, mülke aşırı düşkünlük, başkalarını umursamamak hırstır ve kötü bir huydur. Ancak, insanları ve diğer canlıları muhtemel olumsuzluklardan korumak için gösterilen aşırı ilgi ihtirasın diğer anlamı olan düşkünlüktür, korumacılıktır, bilinen anlamda yani mal-mülk ve makam-mevki anlamındaki hırs değildir, çünkü burada kişisellik, yani bencillik yoktur, aksine gelebilecek zararlardan onları koruma gibi bir iyi huy vardır. Mesela Kur’an-ı Kerim’de geçen, Peygamberimizin, ümmetine karşı haris oluğu ifadesi, onun ümmetine aşırı düşkünlüğü anlamında bir örnektir. İyilik yapma konusunda çok fazla istekli olan ve iyiliklerini artırmak için olağanüstü çaba gösteren ve bu alanda başarılı olmak için çalışan, daha fazla iyilikte bulunabilmek için gecesini gündüzüne katan kişilerde görülen azmin adına da hırs denilmemeli, belki aşırı fedakârlık denilmelidir. Çünkü burada da kişinin çabası kendisi için değil, insanların mutluluğu içindir veya bu gayret, çevrede ve toplumda oluşacak muhtemel olumsuzlukları önlemeye yöneliktir. İş, belirli bir yere geldiğinde, kişi kendisini de düşünebilir, düşünmelidir de ama bunun bir ölçüsü olmalıdır, vardır da. Kendisini düşünürken ortak imkânlardan başkalarını mahrum yani yoksun bırakmak, onların haklarını kendisi kullanmak, ya da diğerlerinin haklarını da kullanmaya istekli olmak ve bu yönde kurgular oluşturmak hırstır. Gazali hırsı; başkalarının elindekine göz dikmek olarak tarif etmiştir ki; bu çok daha korkunç bir durumdur. Çok üzücüdür ki, bu olumsuz duruma düşenler bugün, belki de her zamankinden daha fazlasıyla vardır! Toplumda insanlar, haksız mal-mülk edinme, makam ve mevki elde etme konularında hırslı olmaktan ne kadar uzak dururlarsa, kendileri de çevreleri de o kadar rahat ederler ve huzur bulurlar, birbirlerine karşı saygınlık kazınırlar. Hırs, bir çeşit hastalıktır ve buna müptela olanlar, bu dertten kurtulmalı demeyeceğim kurtarılmalıdırlar, çünkü hırslı olmak bataklığa düşmek gibidir, onlar kendilerini kurtaramazlar, bu yüzden kurtarılmalıdırlar! Onların kurtarılması demek, toplumun da olası facialardan kurtarılması demektir. Bu durumda olanlara başta çevreleri ilgi göstermeli ve onlara yardımcı olmalıdırlar. Kontrol altına alınmayan hırs, insanın mayasını bozar, ahlâkını kötü yapar. Kötü huylu insanlar üstün medeniyet kuramazlar, bunun örneği yoktur. Bir medeniyet kuramayan toplumlar, büyük toplum olamazlar, olsa olsa başkalarını taklit ederler, böyle olunca da o toplum kendisi olmaz.Bugüne kadar hırstan fayda görüldüğüne dair örnek bulmak bir tarafa, bu konuda olumlu yorum yapıldığı dahi görülmüş değildir. Sosyal dayanışmayı ortadan kaldıran, adaletsizlik getiren davranışların ve adaletsizliğin getirdiği olumsuzlukların birçoğunda, hatta tamamına yakınında, toplumsal bir dert olan kan davalarının getirdiği acıların gerisinde, kırılmalarda, küskünlüklerde nerede ki hepsinin arkasında insanların doyumsuzlukları yani hırsları vardır.Birçok haksızlığın ve kötülüğün arkasındaki olumsuzlukların sebebi, adamın başını döndüren hırstır. “Hırs adamın gözünü kör, kulağını sağır eder!” diye boşuna söylenmemiştir.

  • Mahmut Nedim TEPEBAŞI.”ESKİ SOKAKLARIMIZ” (2021 “EDİK” DERGİSİ)

    Özellikle benim yaştakilerle bize yakın yaştakilerin hayatında kısa zamanda çok şeyler değişti! Peki, bazı değişimler zorunlu muydu, ya da her şeyde değişim gerekli miydi? Bazı iş ve uygulamalarda hiç gereği yoktu, bazı durum ve şartlara göre ise değişim belki zorunluydu, kaçınılmazdı, bu yüzden karşı koymanın anlamı yoktu, hem mümkün de değildi! Ancak, terk ettiklerimizin ya da terk etmek zorunda kaldıklarımızın yerine daha iyisini koymalıydık veya değişim uğruna, olmazsa olmaz değerlerimizi yok etmemeliydik, maalesef yapamadık, başaramadık, hiçbir kimsenin böyle bir gücü de yoktu zaten, geçmişten bugüne hiçbir zaman da olmadı!Değişenlerin aslını hiç görmemiş, onlarla yaşamamış olanlar, onları zaten bilmiyorlar, ancak bilenlerin, görenlerin ve yaşayanların belki de çoğunluğu(!), ağır bir yükü üzerlerinden atmışlığın rehavetine kapılarak, sanki onları hiç yaşamamışlar gibi o günlerden kalan hatıralarını bile bir çırpıda hayatlarından silivermişler veya siliverdiler. “Eskiden” dediğimiz kısa geçmiş zamanda, yapılanmasıyla her mahalle, geniş ailenin üstünde daha geniş bir aile, her sokak da mahallenin içinde bir geniş aile idi, o sokaklardaki haneler ise elbette daha mahrem yapılardı. Aynı sokakta yaşayan herkes birbirini yedi sülalesine kadar tanırdı ve birbirleriyle nerede ki annesi-babası, çocukları gibi ilgilenirlerdi, bu yüzden onlar geniş aile tanımını tamı tamına hak ediyorlardı. Erkeklerden bazıları, her biri bir meşveret meclisi gibi olan, adına höcre denilen cami odalarında, kimileri mahalle kahvehanelerinde, kimileri hava şartlarının elverdiği zamanlarda mahallenin veya sokağın belirli yerlerinde, kendi meşrebine göre ayrı ayrı gruplar halinde bir araya gelirler, sohbet eder, dertleşirler, şakalaşırlardı. Yani insan olmanın gereği olarak sosyal hayatı kendi üsluplarıyla yaşarlardı. Sokaktaki bütün insanların durumları bu mekânlarda değerlendirilir, gerekli görülenler yakın takibe alınarak sıkıntılarına çözümler üretilirdi. Bunların bir araya gelecekleri, buluşacakları cami odalarından ve kahvehanelerden başka özel kapalı alan yerleri yoktu. Kahvehanelere gitmek istediği halde, oyun oynamasalar da, içecekleri kahve veya çayın parasını ödeyecek kadar ceplerinde para olmadığı için kahvehanelere gidemeyenler çoğunluktaydı. Şimdilerde de pek düzenli olduğu ve ilgilenildiği söylenemeyen sosyal hayat, o zamanlarda daha bir ilgisizdi. İnsanların gereksinimleri ve sosyal hayatlarıyla yakından ilgilenen kurum ve kuruluşlar olmadığı gibi sosyal hayatın gereklerini yakından takip eden, biraz kaba olacak ama bu işleri bilen yöneticileri de yoktu! Birçok alanda olmadığı gibi bu alanda da o günden bugüne değişen bir şey olmadı!Genelde halk çok fakirdi, birçoğunun, elinin emeğinden, alının terinden başka bir geliri yoku, hatta çokları, hak ettiklerinden çok azına, nerede ki karın tokluğuna çalışıyor, üstelik kendisi yemiyor, kazancını çoluk çocuğuna yetiştiriyordu. Bu insanlar teşkilatlanma nedir bilmezlerdi, bunlarla pek ilgilenen de olmazdı, ilgilenilmedikleri bir tarafa, her fırsatta dürtülür çomalanırlardı. Çoklarının bugünkü anlamda sosyal hayatları zaten yoktu!Çocuklar, gençler ayrı gruplar kurarlardı, onlar ancak mahallenin, ya da sokağın belirli yerlerinde, havanın durumuna göre bir araya gelirlerdi. Bütün imkânsızlıklara, ilgisizliklere rağmen kendilerince bir sosyal hayat yaşarlardı. Sinemaya gidenler, geciktirmeden, hemen ertesi gün bir araya geldiklerinde ballandıra ballandıra filimi anlatırlardı. Daha çok okuldan gelenler, akşam karanlığı basana kadar, daracık sokakların iki duvarına bir ip çekerler hem de sokağın hemen girişinde, voleybol oynarlardı. Onların oyunu devam ederken evlerine dönen sokak sakinleri, adeta duvara sinerek evlerine geçerlerdi, hiçbiri de çocuklara bir söz söylemezlerdi, belki de onların sosyal ihtiyaçlarını en iyi anlayanlar onlardı.Bunların içerisinde en güçlü olanları ise kadınların gruplarıydı. Soğuk ve kısa kış günlerinde, daha çok ailecek gidilen akşam gezmeleri olsa da sabah erkenden başladıkları ev işlerini öğleye kadar bitiren kadınlar, her gün bir komşuda toplanırlar, elişlerini yanlarına alarak, kısa süreliğine komşuya misafir olurlardı. Bunlara misafir denilemezdi aslında, çünkü gittikleri evde ev sahibi gibi serbest hareket ederlerdi, yapılacak bir iş varsa önce ev sahibesine yardım ederler, onun da baştan aralarında yer almasını sağlarlar, ondan sonra otururlardı. Bir taraftan sohbetler yapılırken bir taraftan da elleri iş görürdü. Her kadın, evinin aşçısı olduğu gibi terzisi, nakışçısı, tezyin ustası, işçisi, en önemlisi hanım ağasıydı. Ev içerisinde onların ellerinin değmediği hiçbir iş ve güzellik yoktu. Bu yüzden onlar için uyku saati dışında hiçbir zaman dur durak yoktu! İkindiden sonra herkes evine çekilir, akşam yemeği hazırlığına başlardı. Kullanılan ürünler doğal ortamlarda ve kendi doğallığıyla yetiştiği için birbirinden nefis yemek kokuları sokaklarda yayılırdı. Akşama doğru olgunlaşma kıvamına gelen yemek kokularından, hangi evde ne piştiği anlaşılırdı. Bir de ürünler, yetiştiği mevsiminde kullanılırdı, konserve nedir bilinmezdi, mevsimi dışında sebzeler sadece kurutulmuş olarak kullanılırdı, derin dondurucular elbette yoktu, buzdolabı bile yoktu, bu yüzden her şey doğaldı. Onların da kokuları tazesi gibi olurdu. O yemeklerin tadı kadar kokuları da doğal ve güzeldi. O zamanlar makarna nedir, çok değil belki de hiç bilinmezdi yani emeksiz ve zahmetsiz olduğu için yemekten bile sayılmazdı. Dolmuşçunun, geç saatte evlerine dönen şimdiki bazı kadınlar için; “Bunlar makarnacılar abi, kendileri gittikleri yerden tok dönerler, vakit dar, yemek pişiremezler, şimdi eve varırlar, bir makarna haşlar adamın önüne koyarlar.” dediği makarnacılardan hiç değillerdi. Yaz aylarında gündüzleri uzun, havalar kurak ve sıcak olduğu için kadınlar, sokağın en serin olan evinin önünde, daha çok da sokağın çıkmaz tarafında toplanırlardı. Ev sahibesi, öğle güneşi döndüğünde, sokağa açılan kapısının önünü, toz kalkmasın, çevredekiler rahatsız olmasın diye önce bir güzel sular, sonra süpürür, sonra da serin olması için tekrar sular ve misafirleri yani komşuları için hazırlardı, dolayısıyla sokaklar her zaman tertemiz ve pırıl pırıl olurdu. Ya da evin avlusu müsaitse, avlu sulanır süpürülür, misafirlere hazırlanır, toplanma vakti yaklaşınca, o gün o evde toplanılacağının belirtisi olarak dış kapı açık bırakılırdı. Kapının açık bırakılması, ayırım yapmaksızın, başka mahalleden de olsa bütün kadınların katılabileceği anlamına gelirdi, topluluk dağılana kadar da kapı açık tutulurdu. Bu işlem Pazar hariç diğer her gün, aksatılmadan, mutlaka yapılırdı. Bu topluluklarda pasta çay olmazdı, sadece gönül olur, herkes birbirini karşılıksız ve ikramsız severdi. Komşu ikramları, akşam yemeklerinden bir tabak evlere gönderilir, bir de uzun kış geceleri gezmelerinde yani misafirlikte olurdu.Herkes kendi alanında yani yemek yapımı, örgü işleri, nakış ve dantel gibi işlerle ilgili sohbet ederdi. O zamanlar çok sayıda parti olmamakla beraber kadınlar kendi aralarında kesinlikle siyasetten konuşmazlardı, o yüzden kafaları rahattı. Erkeklerin sohbetlerinde, ilk sırada mahallenin genel durumu olurdu. Ekonomik durumu yeterli olmayan veya herhangi bir sebepten sıkıntıya düşmüş ailelerin durumları öncelikli olarak konuşulur, kimin yaptığı belli olmayan yardımlar yapılırdı. Yardımlar, hava karardıktan ve insanlar evlerine çekildikten sonra yapılırdı, etraf kolaçan edildikten sonra paketler kapıya bırakılır, yavaşça kapıya vurulur, hemen geri çekilerek en yakın köşedeki duvar arkasına gizlenilerek, bırakılan paketin alınıp alınmadığı izlenirdi, paketin alındığı görüldükten sonra hızla ve sessizce oradan uzaklaşılırdı. Kendi çocuklarına gösterdikleri muhabbetlerinden belki daha fazlası sokağın çocuklarına gösterilir, onların bütün olumsuzluklarına sabırla tahammül edilirdi. Çocuklar için katlanmayacak fedakârlık yoktu. Sevgiler sokağın bütün çocuklarından mahallenin çocuklarına kadar uzanırdı. Mahallenin büyüklerini gören horoz şekercisi, çocukların orada olduklarını hissettirecek şekilde; “Horoz şekeeer!” diye sesini yükseltir, onlar da çocuklara birer horoz şeker ikram ederdi. Ya da evin reisleri evlerine dönerlerken, o zamanki adına şekerci denilen çerezciden aldıklarından biraz biraz sokakta oynayan çocuklara ikramda bulunurlardı. Özellikle kadınlar, komşu çocuğunun yakası eğri dursa, annesi gibi hemen onun yakasını düzeltir, arkasından da; “Annene selam söyle, olur mu?” diye eklerdi.Sokak-komşu toplantıları, “gibi” değil, tam bir eğitim seanslarıydı. O günün şartlarında en gerekli olan bilgi ev ekonomisine katkıda bulunma üzerineydi. Herkes bilgisini ve maharetlerini paylaşırdı. Pastayı bilmezlerdi ama yöredeki yemek çeşitlerinin, kışlık zahirenin, şıra ürünlerinin nasıl yapılacağını, hazırlık sırasında kullanılan malzemelerin miktar ve oranlarını ezbere bilirlerdi. Yemeklerde toz kırmızıbiber, domates salçası, kuru nane, reyhan, az da olsa karabiber dışında çok baharat çeşitleri kullanılmazdı, bilmediklerinden değil, ekonomik olmadığından kullanmazlardı ama yemeğe lezzet katmayı miktarlarla ayarlardı. Alınan hiçbir ürünün ıskartası olmazdı, bazı yörelerde adına pazı denilen pancarın yaprağından sarma yapılırken, sapından da sulu yemek yapılırdı, yani bir üründen iki öğün yemek çıkarılırdı. Dolmalık olarak kurutulan kabağın kabukları soyulurken ince ince soyulur, kış günleri baharat katılarak yağda kavrulur, ekmekle yenilirdi.Bunların hepsi sokak toplantılarında paylaşılarak hayata geçirilirdi. Şimdilerde ne sokaklar kaldı, ne de o anlayışta insanlar kaldı! Modernlik uğruna her şey değişime uğradı, değişime uğrayanlardan çoklarının yerine ise daha iyisi konulamadı.Şahsen ben, benim bildiğim Maraş’ı özlüyorum, eski sokaklarımızın insanlarını, insanlarının huyunu, samimiyetini özlüyorum. Koca bir toplum olan Maraş’ın nüfusu arttı, büyükşehir oldu, adı Kahramanmaraş oldu, büyüdü ama sosyal yapıda Maraş küçüldü, kendi evine sığacak kadar küçüldü, hatta kendi evinde kendisi bile küçüldü. Sosyal hayata bir katkı sağlanamadı, bugün sosyal yapısı nerede ki yok denilebilecek durumda bir büyükşehir var ama insanları bir araya getirecek hiçbir etkinlik alanı yok. Şimdilerde bir araya gelinecek sokaklar da yok. Kurtuluş Bayramını canlandırdığını zannedenler bile Maraş ruhu taşımıyor artık yani her şey naylon oldu, Maraşlı olmaktan çıkmasa da çok uzaklaştı!Hemşehrilerimden ricamdır; geleneklerimizi yeniden kazanalım, hiç değilse yaşayan geleneklerimizi koruyalım, koruyabildiklerimizi yaşatalım. Kahramanmaraşlı hemşehrilerimle birlikte, Kurtuluş Savaşı’nda ilk kurşunun Maraş’tan atılmış olmasından dolayı tüm milletimizin Kurtuluş Bayramını tebrik ediyorum.

  • Azərbaycanlı şairə-publisist Nəcibə İLKİN.

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru

    Dərdimin yorğanı qalın, Çək üstümə, üşüyürəm. Arzularım ayaqyalın, Daşımaqdan tövşüyürəm.
    Xırda-xırda səpələdim, İçimə haqqın qanını. Üzümə tutub gedirəm, Düzüb qoşduğum yalanı.
    Fikirlərim qalıb çıplaq, İçimdə sözüm talanır. Düşüncələrim od tutur, Qəlbimdə dözüm talanır.
    Ömür sayım yarpaq-yarpaq, Xəzəl olub can üşüdür. Ruhum gəzir sınıq-salxaq, Harayımı kim eşidir.
    Qara kağızda ağ yalan, Vətən, vətən dilək açır. Haqsızlığa qalxan əllər, Hər yetənə bələk açır.

  • Şəhla RAMAZANQIZI.Yeni şeir

    Hər övladın ruhunda bir sən yaşayır, Azərbaycan! Kimsə Səni öldürəmməz! Anamızın laylaları qəlbimizə sən daşıyır, Azərbaycan! Arxamızda qorxusundan hiylə quran çoxu olar. Üzümüzə bildirəmməz!!! Ulu Turan nəzəri var Ordumuzun üzərində, Haqqa sevgi yatır qız və oğlumuzun ürəyində. Şükür kiçik övladınla “Könül -Canla” bütövləşdi. Sonbeşiyin üşümədi daha bu qış. Azərbaycan! Qaldı böyük övladların uzaqlarda, Həsrət dolu küskün baxış, Azərbaycan! Yad nəfəslər əridəmməz “ana” qədər, Donan qəlbin buz qatını. Milyon-milyon cəhdlər edər sona qədər. Ana kimi kim düşünər övladının həyatını?! Yavaş-yavaş yayıldıqca məhəbbətin qoxuları, Uçacaqdır məhəbbətə övladların yuxuları. Səbrli ol, Azərbaycan, Sən Turansan, sən Türksən! Sən igidsən, yenilməzsən, əzəmətli,Böyüksən!

  • Şəhla RAMAZANQIZI.Yeni şeirlər

    Küsüb getsəm darıxmaqdan hal olmaz.Elə bilmə mənsizliyə dözərsən,Fikir səni çəkər hər gün qoynuna,Ağlın itər, dəli kimi gəzərsən.Hicranımı ürəyinə əkərəmGənclik kimi bir də geri dönmərəm.Xəyalımı gözlərinə çəkərəm,Lal baxaram güzgülərdə, dinmərəm.Ruhum gəzər ayaqyalın qəlbində,Bəlkə izi gözlərinə görünər.Ürəyimi kölgə edib yollaram,Qara-qara sən getdikcə sürünər.Pəncərəni döyəcləyər xəyalım,Səs salanı yağış, külək sanarsanOtağında pərdələrin tərpənər.Külqabından kötük düşər, yanarsan.Mənsizliyin əzabı var dağ kimi,Ağırlığı yerə,göyə sığışmaz.Ürəyindən uçulsa eşq məbədi,Arzuların bir də ora yığışmaz.Çəməngözlüm, mənsiz xəyal qurma heç.Qırılanda toplayanın tək mənəm.Sevilirsən, ürəyini rahat tut,Hara getsəm dönəcəyəm, mən sənəm.

    Çiçək, çiçək arzulara qoşulub,Yaza qədər yaşayırıq qış ömrü.Bir baxırıq qapıdadır qocalıq,Itiririk, sərf edirik boş ömrü.Plan cızıb, saat qurub yatırıq,Nələrəsə zamanında çatırıq,Ruhumuzu bir kənara atırıq,Nəm götürür, daşıyırıq yaş ömrü.

    Hər övladın ruhunda bir sən yaşayır, Azərbaycan! Kimsə Səni öldürəmməz! Anamızın laylaları qəlbimizə sən daşıyır, Azərbaycan! Arxamızda qorxusundan hiylə quran çoxu olar. Üzümüzə bildirəmməz!!! Ulu Turan nəzəri var Ordumuzun üzərində, Haqqa sevgi yatır qız və oğlumuzun ürəyində. Şükür kiçik övladınla “Könül -Canla” bütövləşdi. Sonbeşiyin üşümədi daha bu qış. Azərbaycan! Qaldı böyük övladların uzaqlarda, Həsrət dolu küskün baxış, Azərbaycan! Yad nəfəslər əridəmməz “ana” qədər, Donan qəlbin buz qatını. Milyon-milyon cəhdlər edər sona qədər. Ana kimi kim düşünər övladının həyatını?! Yavaş-yavaş yayıldıqca məhəbbətin qoxuları, Uçacaqdır məhəbbətə övladların yuxuları. Səbrli ol, Azərbaycan, Sən Turansan, sən Türksən! Sən igidsən, yenilməzsən, əzəmətli,Böyüksən!

  • Şəfa VƏLİYEVA.”AC SIÇAN BALASI”

    “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

    Biri var idi, biri yox idi, bir balaca siçan balası vardı. Bu siçan balasına anası hər gün yaxınlıqdakı böyük evdən pendir qırıntıları, çörək ovxantıları gətirirdi. Anası danışırdı ki, böyük evdə yaşayan balaca oğlan səhər yeməyi zamanı pendiri dırnaqlarıyla didməyi, çörəyi ovcunda ovxalamağı çox sevir. Nə qədər anası danlasa da, o, bu vərdişindən əl çəkmir. Həmişə də söhbətin bu yerində siçan balası anasından soruşardı: – O balaca oğlanı anası niyə danlayır? Axı, o, pendiri didməsə, çörəyi ovxalamasa, mən ac qalaram… Anası da gülümsəyir, onun başına sığal çəkir, deyirdi: – Əziz balam, hələ böyü… Sənə o qədər gözəl giləmeyvələr, meyvələr, dadlı tərəvəzlər gətirəcəyəm ki… – Balaca, ağ göbələklər kimi? – Hə, mənim balam. Balaca ağ göbələklər kimi. Bir az böyü, özün çıxıb yemək axtaracaqsan. Anası belə deyəndə siçan balası böyümək üçün çox tələsirdi…. …Günlərin bir günü siçan balası möhkəm acmışdı. O qədər acmışdı ki, anasını gözləməyə səbri çatmadı, yuvadan eşiyə çıxdı. Çıxan kimi gözlərinə yuvanın başı üstündə sallanan yaşıl budaq, budaqdakı uzunsov, qırmızı giləmeyvələr sataşdı. Balaca siçan indiyədək bu giləmeyvələri görmədiyinə təəccübləndi. Yüyürək özünü budağın yanına çatdırdı və dişlərini qırmızı giləmeyvələrdən birinə batırdı. Adını bilmədiyi giləmeyvə həm acı, həm də turş idi. Siçan balası ağzındakı tikəsini uda bilmədi, üz-gözünü turşudub birtəhər yerə tüpürdü. Ağzındakı tam yox olmurdu. Burnunu üçyarpaqlı yoncalara, qaymaqçiçəklərinə sürtə-sürtə bir az daha böyük evə tərəf getdi. Bu dəfə də qarşısına taxta çəpərin o üzündən bəri sallanmış, tikanlı və üstündə qırmızı, qara giləmeyvələri olan bir budaq çıxdı. Siçan balası ehtiyatla başını qaldırıb giləmeyvələrə baxdı. Qaralan giləmeyvələr elə də qəşəng görünmürdü. Amma, qırmızı giləmeyvələr… – Mmmm…Ciyyy… Siçan balasının dişləri qamaşdı, ağzındakı acı-turş tamı unudub özünü qırmızı giləmeyvəyə çatdırdı. Bir dişləm aldı, udmamış ikinci dişləm də gəldi. Siçan balası az qaldı ki, boğulsun. Başını torpağa sürtə-sürtə ağzındakını yenə tüpürdü. Qırmızı meyvələr o qədər turş idi ki, siçan balası heç çeynəyə də bilmədi. Kefi pozulan, mədəsi acından get-gedə daha bərk quruldayan siçan balası bu dəfə daha sürətli qaçmağa başladı. Özünə söz verdi ki, bir də heç bir budağa yaxınlaşmayacaq. İri ağac kötüyünün başına hərlənib o üzə keçən kimi qarşısına iri, üstündə ağ xalları olan qırmızı bir papaq çıxdı. Siçan balası gülümsədi, bunun nə olduğunu bilirdi. Bu, göbələk idi. Anasının gətirdiyi balaca, ağ göbələkləri xatırladı. Elə dadlı olurdu ki o balaca göbələklər… Siçan balası sevincək iri göbələyə yaxınlaşdı. Bu dəfə dişini yox, balaca caynaqlarını işə saldı. İstəyirdi ki, göbələyin papağından özünə iri bir pay bölüb götürsün, gözlərinə acı, yaşılımtıl tüstü doldu. Tüstünün hardan gəldiyini öyrənmək üçün yaşaran gözlərini ətrafa zillədi. Birdən gördü ki, bu acı tüstü göbələyin papağından, onun caynaqlarını batırdığı yerdən çıxır. Siçan balası göbələkdən uzaqlaşmaq üçün səmti də seçə bilmədi. Gözlərini gah bərk-bərk yumur, gah açıb ətrafa baxır, gah da əlinə keçən yarpaqlarla gözlərinin yaşını silməyə çalışırdı. Bu minvalla nə qədər getdiyini bilmədi, birdən nəyəsə dəyib dayandı. Burnuna tanış qoxu gəlirdi. Yavaş-yavaş gözlərini açdı. Qarşısında iri, yumru, sarı bir meyvə vardı. Deyəsən, hansısa ağacdan qopub yerə düşmüşdü. Siçan balası meyvədən gələn ətri doyunca ciyərlərinə çəkdi. O, bu ətri tanıyırdı, amma meyvənin adını yadına sala bilmədi. Gözünün acışması da, ağzındakı turş-acı tam da yadından çıxdı. Yadında qalan təkcə mədəsindən ara-sıra eşidilən qurultuydu. Siçan balası ağzını geniş açıb dişlərini meyvəyə batırdı… Yenə bir dişlək… İki dişlək…Üç dişlək… Çox dadlıydı bu meyvə. Elə dadlıydı ki… Yeyə-yeyə yenə meyvənin adını yadına salmaq istəyirdi. Amma yadına düşmürdü. Beləcə, siçan balasının qarnı doydu və o, hər dişləkdə bir az daha içinə girdiyi meyvənin içindəcə yumrulanıb yuxuya getdi. Anasının səsini eşidib oyananda günün isti vaxtıydı. Sən demə, anası evə gedib, balasını tapmayıbmış. Yuvanın yaxınlığındakı cırcıramalardan, çəməndəki uğur böcəklərindən, qaymaqçiçəklərinin başına fırlanan arılardan, ağacdakı dələlərdən soruşa-soruşa gəlib balasını tapıb. Anasını görən siçan balası çox sevindi, başına gələnləri anasına danışdı. Anası da yuvaya gedə-gedə ona hər şeyi başa salırdı. İlk rast gəldiyi giləmeyvə itburnuymuş, onun meyvəsini ancaq payızda, yumşalandan, şirinləşəndən sonra yemək olurmuş. Qırmızılı- qaralı giləmeyvələrin adı böyürtkən imiş. Anasının dediyinə görə, böyürtkənlər yetişəndə qaralır. Qara böyürtkənlər şirin, şirəli və doyumlu olur. Siçan balası isə qırmızı, yetişməmiş böyürtkənləri dişləmişdi. Qırmızı göbələklər də zəhərli olurmuş. Ona görə onları yeyən olmur, yekəlib lap yekə olurlar. Yeməli ağ göbələklərsə lap balaca vaxtından yeyildiyinə görə yekələ bilmirlər. – Bəs məni doyduran nə idi, ana? – Almadı, mənim balam. Sən axı almanı tanıyırsan. Yadına gəlir, qışda sənə böyük evdən alma qaxı da gətirirdim? Siçan balası gülümsədi: – Hə… İndi yadıma düşdü, ana. Beləcə, ana-bala gülə-gülə, sevinə-sevinə yuvalarına çatdılar. Və siçan balası anasına söz verdi ki, bir də ondan icazəsiz yuvadan çıxmayacaq, hər əlinə keçəni də yeməyə çalışmayacaq.

  • Şəfa VƏLİYEVA.”Ədəbiyyatla bağlı kim nə düşünür?”

    “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

    III yazı

    “Didro effekti”… Yəqin ki, biznes və ticarət sahəsində çalışanların bu termindən çoxdan xəbəri var. 1988-ci ildən terminologiyaya ayaq açan “Didro effekti” alış-veriş vərdişinin insana vurduğu maddi və mənəvi ziyanları açıqlamaq üçün işlədilir.

    Bu gün oturub “Didro effekti”nin ədəbiyyata bir dəxli olub-olmamasını çox düşündüm. Nə də olsa, terminin adı bir yazarın adıyla bağlıdır axı… Hə, söhbət məhz ondan – Deni Didrodan gedir…

    Bir gün dostu Didroya yeni pijama hədiyyə edir. Filosof pijamasını geyinir, yazı masasına yaxınlaşır, ədəb-ərkanla oturur, yazmağa başlayır və… Və masasının köhnəliyini, əynindəki bahalı pijamaya yaraşmadığını yalnız indi dərk edir; yeni masa alır. Ardınca döşəmədəki xalının rəngləri solğun dəyir gözünə… Sonra da divardakı xalını bəyənmir, pərdələri çoxdandı dəyişmədiyinin fərqinə varır… Beləcə, elə gün gəlir ki, Didro bahalı, bir-birinə yaraşan əşyalara pul xərcləyə-xərcləyə yenidən borc bataqlığına düşür və bu qədər bahalı əşyanın içində yeməyə bir tikə çörək tapmır… Bütün bunlar bir yana, elə həmin borcun, bir tikə çörəyin dərdini çəkə-çəkə, könülsüz-könülsüz masaya oturur, yazmağa başlayır. Bir də ayılır ki, hekayənin son nöqtəsini qoyub… Özü də bu əhvalatı anladan o məhşur hekayənin: “Köhnə pijamam üçün peşmanlıq”…

    … Hə, məni düşündürən bax, bu idi; o boyda bahalı əşyanın arasında, əynində o bahalıqda pijama, Didro heç nə yazmamışdı… Yaza bilməmişdi… Yeni hekayəsi isə məhz onun çarəsizliyindən, peşmanlığından “doğulmuşdu”. Qəribədir, deyilmi?

    Həm də o qədər qəribədir ki… Ağrımadan, ağlamadan, yanmadan, göynəmədən yazmaq mümkündürmü? Düşüncələrimə indi də bu sualı yük eyləyib dörd yolun ayrıcında, yeddi cığırın görünən səmtində dayanıb öz başıma kül ələyəsi də deyiləm… Yox, bu gün masama heç təzə çiçək də qoymamışam. Eləcə, asta-asta Cəfər Xəndanın o məhşur misralarını zümzümə edirəm:

    Axı şairləri şair eyləyən
    Vüsal olmayıbdır,
    hicran olubdur…

    Bilirəm ki, təsəlli axtarışındadı ruhum. Ədəbiyyatın özünün qamçıladığı bir düşüncəni elə ədəbiyyatdan gizlətməyin, fikirlərimin qançırlarının üstünü sözlə, mətnlə örtməyin yollarını axtarıram, di gəl, bu axtarışın da yönü çıxmazadır. Mənsə, fikir köhlənimi keçiçıxmaz qayalıqların üstünə sürməkçün hazır deyiləm. Sadəcə, ədəbiyyatdan umduqlarımın siyahısını tutmağa başlayıram. Məsələn, bir oxucu kimi oxuduğum hər əsərdən məndən bəhs etməyini umuram. Bu, əksər oxucuların gündüz işığında əllərində şam axtardıqlarıdır əslində. Bəzən insanın özünə deyə bilmədikləridir ədəbiyyat, bəzən ehtiyacı olan birkəlməlik təsəlli, bəzən də yolgöstərəndir, həmdərddir, həmsöhbətdir. Hərçənd, Elxan Yurdoğlu deyir: “Özünüzlə nə qədər danışırsınız danışın, yazı adamı yazdıqlarının içindədir və ən yaxşı şəkildə yazdıqlarıyla söhbət edir”. Bəs yazmayan adam? “Yazı adamı” olmayan adam? Onların ədəbiyyatdan umduqları nədir?

    Könül istərdi ki, elə bu an səsim yetdiyi qədər bu sualı pəncərəmdən eşiyə – ən azından bir küçəyə bağıra biləydim, heç olmasa, iki-üç cavab alım. Amma könülün hər istədiyi də olmur bu ədəbiyyatı ruhundan “soyunmağa” başlayan dünyada…

    Yox, dünya yeni yazılan əsərlərdən, mətbəələrdə çap üçün növbə gözləyən kitablardan hələ kəm deyil. Bu əsərlərdə qəhətə çıxan ordakı ədəbilik-bədii ifadə vasitələridir. Bəzən irad tutanda “…izm janrı onu tələb eləmir” kimi cavablar eşitməkdə də gecikmirik. Unudulan odur ki, bu “…izm, …iya, …ika” kimi janrlar da ədəbiyyatın bir parçasıdır, onun qucağında başını qoyub uyuya bilmirsə, yuxusuna haram qatılsa – heç yazılmasa yaxşıdır, nəinki umduğumuzu gözümüzdə qoyub küsməyimizə səbəb olalar…

    Ədəbiyyatdan küsmək… Bu, bir yazarın, bir oxucunun, hansısa fərdin şəxsi faciəsi deyil; bu, bütöv bir gələcəyin, kökü bir insanın ruhundan başlayan, ailə-nəsil-qonşu-iş yoldaşı-amal yoldaşı-cəmiyyət ardıcıllığıyla böyüyən qocaman bir ağacın içindən ahəstə-ahəstə qurumasıdır. Ona görə də, hərdən ədəbiyyatın içində umduğumuzdan bir hənir tapanda sevinirik… Küsməyə min səbəb olsa da, həmişə barışmağa bircə barmaq yer axtarmaqdır sevgi… Və nə yaxşı ki, hələ içimizdə ədəbiyyata olan o sevgi ümidsizliyə canını təslim etməyib!

    Bu yaxında Yusif Səmədoğlunun “Soyuq daş” hekayəsini oxudum. Hekayə mənə o qədər tanış idi ki… Yaddaşımı silkələdim, ilk dəfə oxuduğum bu hekayənin əvvəlinimi, axırınımı tanıyırdım, təsvir olunan hadisənin harda başlayıb-harda bitdiyinimi bilirdim, bunu anşırdammadım. Amma nəydisə, hardaydısa, “Soyuq daş”da ayrılanların paralel dünyadakı vüsal anını anladan bir başqa əsər vardı tanıdığım. Sonra tapdım o əsəri, elə özüm yazmışammış “Birlikdə üşüyək” adlı hekayəni. Qayıdıb öz hekayəmi təkrar bir də oxudum. Elə bil, iki hekayə bir-birini tamamladı. Sadəcə, sonun əvvəli kimi. Çox düşündüm, görəsən, “Soyuq daş”ı daha əvvəl oxusaydım, “Birlikdə üşüyək” yazılardımı? Bilmirəm… Bu da mətnin taleyidi; hardasa öz yarısını – yarını tapmaq onun da nəsibidi.

    Düzdü, həmin vaxt “özünü Yusif Səmədoğluna tay tutursan” kimi ironiyalar da eşitdim, indən sonra da eşidəcəyimdən əminəm. Amma bir də güzgünün gümüşü tərəfinə baxdım: əgər zamanın hansısa kəsiyindəsə “Azərbaycan ədəbiyyatı” deyiləndə hansısa bir əsərinin adı Yusif Səmədoğlunun əsəriylə yan-yana çəkilməyəcəksə, onda bu günün Azərbaycan yazıçıları niyə yazır? Bəs onların umduqları nədir bu ucsuz-bucaqsız ədəbiyyat dəryasından? Bu sualın cavabını tapmaq istəyərdim… Di gəl, əlimizin çatmağı bir yana, ünümüzün yetdiyi yerlər də daş hasarların o üzündə qalıb…

    Bayaq janrlar və onların tələblərindən danışırdım axı… Bu gün daha çox detektiv janrda yazılan əsərlərdə umduğum bədii təsvirlərin kasadlığını görürəm. Ağzımı açıb bir söz demək o yana, elə gözümücə bərəldib müəllifin üzünə baxan kimi cavab hazırdı: “Burda o dediyinə heç gərək də yoxdu. Oxucu qısa, lakonik mətn, hadisələrin gərgin xətlə cərəyan etməsini istəyir. Biz də onu yazırıq”. Tamam… Bununla da razıyam… Oxucu nə umursa, onu “qızıl sinidə qarşısına qoymaq”la məşğulsunuz, çörək hamının haqqıdır, anam bütün yaradıcılığını arxasınca qaçdığı, amma heç vaxt çatmadığı bir “sarı beş qəpikliyə” qurban verib, bunu, məndən yaxşı anlayan tapılmaz. Amma… Axı… Siz yazıçısınız… Yazırsınız… Yazı adi anlayış deyil… Yazının insan taleyinə bağlılığını duyan, anlayan, idrakından bulaq suyu kimi süzdürən ulularımız taleyimizə “yazı” deyib…

    Bir də yazdığınız janrın klassikləri var ki, dediklərinizi, yazdıqlarınızı haqsız çıxarmağa yetir. Məsələn, Adam Hall “Casus postu” detektiv romanında yazır: “Sağ tərəfdə, Schinkel abidəsinin ötəsindəki işıqlara baxdım. Gizlədilməyən qürurla söylənən bir sözü xatırlamışdım: “Bu da Berlin!” Berlin haraydı, necə bir yerdi? Bir zamanlar yer üzünün cəhənnəminin paytaxtı, ortasından divarla bölünmüş, ikiyə ayrılıb da hər parçası təkbaşına yaşayan soğulcanları andıran bir şəhərmi?”

    Təsvirə baxın, bənzətməyə baxın… Mənim ədəbiyyatdan umduqlarım siyahısında hər əsərdə məni heyran qoyacaq ifadələrin olması da var…

    … Necə ki, “Ulduz” jurnalının “525-ci qəzet”lə birgə hazırladığı “9-luq” layihəsində Rəşad Məcid deyir: “Söhbət ədəbiyyatdan gedirsə, ədəbiyyatın başqa sahələrdən fərqi odur ki, həyatı yüksək səviyyəli bədii obraz və çalarlarla təsvir edir…”

    Mənbə: https://525.az/

  • Azərbaycanlı şair Rafiq Odayın şeirləri “Usare” dərgisində çap olunub

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı tərəfindən gerçəkləşdirilən “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrinin əsərlərinin təbliği” layihəsi çərçivəsindərespublikanın Əməkdar jurnalisti, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, “Kümbet” və “Usare” dərgilərinin Azərbaycan təmsilçiliyinin rəhbəri, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının təsisçisi və direktoru, şair-publisist Rafiq Odayın “Qalmadı”, “Ölmədim”, “Artıq” şeirləri Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Kahramanmaraş şəhərində fəaliyyət göstərən Ebrar Vakfı Kültür Yayın organı “Usare” iki aylık kültür, edebiyat, sanat dergisi 23. sayısı yayında dərc olunub.

       “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrinin əsərlərinin təbliği” layihəsinin koordinatoru “Kümbet” (Tokat şəhəri) və “Usare” (Kahramanmaraş şəhəri) dərgilərinin Azərbaycan təmsilcisinin əməkdaşı, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının Mətbuat xidmətinin rəhbəri, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, şair-publisist, tərcüməçi-jurnalist, gənc yazar Kamran Murquzov, məsləhəçilər isə məsləhətçiləri isə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya Klubunun direktoru, şair-publisist İbrahim İlyaslı, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər mükafatçısı, gənc şairə-publisist, yazıçı, tərcüməçi, Şəfa Vəliyeva, Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisi, Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin müəllimi, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi, şairə-publisist Şəfa Eyvaz, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsinin müdiri, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü Kənan Aydınoğludur.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

    və İctimaiyyətlə Əlaqələr şöbəsi

  • Azərbaycanlı xanım yazar İradə Aytelin şeiri “Usare” dərgisində çap olunub

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı tərəfindən gerçəkləşdirilən “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrinin əsərlərinin təbliği” layihəsi çərçivəsində Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi (AYB), Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin (AJB), UASB-nin üzvü, “Kultur.az” internet dərgisinin təsisçisi və baş redaktoru, “Kardelen” üçaylıq mədəniyyət, ədəbiyyat və sənət dərgisi yazarı, yazıçı-şair, publisist İradə Aytelin “Qəribəm” adlı şeiri Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Kahramanmaraş şəhərində fəaliyyət göstərən Ebrar Vakfı Kültür Yayın organı “Usare” iki aylık kültür, edebiyat, sanat dergisi 23. sayısı yayında dərc olunub.

    “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrinin əsərlərinin təbliği” layihəsinin layihəsinin rəhbəri və müəllifi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, respublikanın Əməkdar jurnalisti, AJB Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının təsisçisi və direktoru, “Kümbet” və “Usare” dərgilərinin Azərbaycan təmsilciliyinin rəhbəri Rafiq Oday, koordinatoru “Kümbet” (Tokat şəhəri) və “Usare” (Kahramanmaraş şəhəri) dərgilərinin Azərbaycan təmsilcisinin əməkdaşı, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının Mətbuat xidmətinin rəhbəri, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, şair-publisist, tərcüməçi-jurnalist, gənc yazar Kamran Murquzov, məsləhəçilər isə məsləhətçiləri isə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya Klubunun direktoru, şair-publisist İbrahim İlyaslı, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər mükafatçısı, gənc şairə-publisist, yazıçı, tərcüməçi, Şəfa Vəliyeva, Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisi, Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin müəllimi, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi, şairə-publisist Şəfa Eyvaz, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsinin müdiri, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü Kənan Aydınoğludur.

    Qeyd edək ki, bundan öncə Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının təşəbbüsü ilə gerçəkləşdirilən “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrinin əsərlərinin təbliği” layihəsi Azərbaycanın Xalq şairləri Mirvarid Dilbazinin “Bahar sevincinə uya bilmirəm”, Hüseyn Arifin “Analar”, Osman Sarıvəllinin “Söylə”, Nəriman Həsənzadənin “Ürəyim ananı istəyir, qızım”, Səməd Vurğunun “Göygöl” şeirləri qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Bilecik şəhərində fəaliyyət göstərən “Kardelen” aylıq şeir dərgisinin 101-ci sayında dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılmışdı.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə Əlaqələr şöbəsi

  • Kamran MURQUZOV.”Keşməkeşli həyat yolu, zəngin təcrübəsi, dastana və əfsanəyə çevrilən ömür”

    10730926_708473925888118_1815156677351752954_n

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
    Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.

    Sevimli Xalq şairimiz Nəriman Həsənzadənin anadan olmasının 90 illik yubileyi münasibətilə!!!

    Müasir Azərbaycan poeziyasının qədim tarixi ənənələr üzərində yaranıb, formalaşmasında, heç şübhəsiz ki, lirik şeirləri, tarixi mənzum dramları, mənəvi-əxlaqi dəyərləri özündə cəmləşdirən epik əsərləri ilə söz sənətkarları arasında özünəməxsus yeri olan sevimli Xalq şairimiz Nəriman Həsənzadənin öz yeri, öz çəkisi var. Ailə-məişət məsələlərinə, qadın azadlığı kimi məsələlərə özünəməxsus tərzdə yanaşması ilə fərqlənən Ustad şairimiz Nəriman Həsənzadənin keşməkeşli həyat yolu, zəngin təcrübəsi, dastana və əfsanəyə çevrilən ömrü bir an da olsun biz oxucuların diqqətindən yayınmır.

    Hələ sovet hakimiyyəti illərində, xüsusilə də 70-80-ci illərdə kosmosdan, həyatdan, ulduzlardan, göy səmadan və daha nələrdən yazan qələm sahiblərindən fərqli olaraq, müəllif dövr üçün səviyyəvi olan mövzuya (sevgi hisslərinin tərənnümünə) qayıtmaqla, özünün dünyaya, həyata olan fərqli baxışını nümayiş etdirdi.

    Ümumiyyətlə, Nəriman Həsənzadə dedikdə, bədii yaradıcılıq fəaliyyətinin çiçəklənən dövründə qələmə aldığı zəngin əsərləri ilə minlərlə oxucunun qəlbində ömürlü taxt qurmağı bacaran, özünün dərin fəlsəfi fikirləri, mühakimələri , bəzən müqayisələri, bəzən isə müşahidələri əsasında gəldiyi qənaəti öz şair ilhamına güvənməklə səmimi, səmimi olduğu qədər də kövrək şeirləri, misraları ilə ədəbiyyatsevərləri, poeziya həvəskarlarını hər dəfə yeni məzmun və forma baxımından dolğun əsərləri ilə sevindirməyi bacaran uşaqtəbiətli, həlim el ağsaqqalı gözlərimiz önündə canlanır.

    Çətin sınaqlardan alnıaçıq, üzüağ çıxan el saqqalı, müdrik şair Nəriman HƏSƏNZADƏ poeziyası, nəsri, dramaturgiyası, o cümlədən də publisistikası yetişməkdə olan yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndələrinin bədii yaradıcılıq fəaliyyətinin düzgün müəyyənləşdirilməsində mühüm rol oynamaqla yanaşı, həm də geniş təcrübə qazanmaq üçün əla bir şans olacaq.

    Nəzərə alsaq ki, ömrünün ən kövrək anlarını yaşayır (bəlkə də, dünyanın ən kövrək körpəsindən belə kövrəkdi şairimiz Nəriman HƏSƏNZADƏ) ustad şairimiz, böyük məmnuniyyətlə deyə bilərik ki, müəllifin dəyərli həyatı da əsərləri qədər bizim üçün əvəzolunmaz mənbə kimi xatirimizdə qala bilər.

    Qələmindən çıxan əsərlərinin hər birində dünya görmüş el, oba, yurd həsrəti, vətən nisgili, torpağa, millətinə, soykökünə bağlı bir Vətəndaş obrazı gözlərimizin önündə canlanırsa, deməli, müəllifin öz şərəfli həyat, ömür yolu ilə fəxr etməyə mənəvi haqqı var!!!

    Hansı mövzuda yazmağından asılı olmayaq, müəllif üçün əsas məsələ, qayə fikrin oxucuya daha dolğun çatdırılması, bədii təsüvir və ifadə vasitələrinin düzgün və uğurlu seçilməsidir.

    Sonda ömrünün ən gözəl günlərini yaşayan sevimli Xalq şairimiz Nəriman Həsənzadəyə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, yeni-yeni yaradıcılıq uğurları, fəaliyyəti diləməyi özümə vətəndaşlıq borcu bilirəm!!!

    Bakı şəhəri. 5 fevral 2021-ci il.

  • Kamran MURQUZOV.”Vətən təəssübkeşi, istiqlal şairi Bəxtiyar VAHABZADƏ”

    10730926_708473925888118_1815156677351752954_n

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
    Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.

    Azərbaycan ictimai fikir tarixində, heç şübhəsiz ki, lirik-fəlsəfi şeirlər müəllimi, sevimli Xalq şairimiz Bəxtiyar Vahabzadənin danılmaz xidmətləri var desək, heç də yanılmarıq!!!

    Hələ sovet hakimiyyəti dönəmində dövrün tələblərinə, qadağalarına baxmayaraq, böyük cürətlə ədəbiyyatımızın, mədəniyyətimizin, incəsənətimizin-mənəvi dünyamızın müadfiəsinə qalxan, xalqın azadlıq düşüncələrinə qənim kəsilən SSRİ rəhbərliyinin üç üzünü, həqiqəti, gerçəkliyi öz məzmun və forma etibarilə zəngin olan əsərlərində oxucuların nəzərinə çatdırmaqla, Ustad şairimiz Bəxtiyar VAHABZADƏ, bir növ, qəflət yuxusunda olan millətini oyatmaq üçün dəridən-qabıqdan çıxmış, “Molla Nəsrəddin” ədəbi məktəbinin 25 illik gərgin fəaliyyətinə dəstək olmuş, sözügedən məktəbin görkəmli nümayəndələrinin söyköndiyi qədim tarixi ənənə əsasında bir-birindən daha maraqlı əsərlər yazmağa müəssər olmuşdur.

    Bədii yaradıcılıq fəaliyyəti ən yeni dövr Azərbaycan ədəbiyyatının birinci və ikinci mərhələsinə düşən, xalqına, millətinə ömrü boyu sadiq olan şair Bəxtiyar VAHABZADƏnin əsərlərində həyat həqiqətlərinin, keçmişə qayıdışın-yaddaşa qayıdışın (xüsusilə də “Gülüstan” poemasında) tarixi vəzifə olmasının aşılanması da heç də təsadüfi deyildir.

    Qanlı Yanvar hadisələri ilə bağlı qələmə aldığı “Şəhidlər” poemasının isə Azərbaycan həqiqətlərinin, xalqımızın, millətimizin başına gətirilən müsibətlərin olduğu kimi dünya ictimaiyyətinə çatdırılması baxınımdan özünəməxsus yeri var. Çünki sovet hakimiyyəti dönəmində belə cürətli addım atmaq isə hər kəsin işi deyilmiş. Yalnız və yalnız tarixi keçmişimizin canlı şahidi olan Xalq şairi, İSTİQLAL ŞAİRİ Bəxtiyar VAHABZADƏdən başqa…

    Bakı şəhəri. 5 fevral 2021-ci il.

  • Cümhuriyyət nəğməkarı şair Əhməd CAVAD.”Çırpınırdı Qara dəniz”

    Çırpınırdı Qara dəniz
    Baxıb Türkün bayrağına!
    “Ah!…” deyərdim, heç ölməzdim
    Düşə bilsəm ayağına.
    Ayrı düşmüş dost elindən,
    İllər var ki, çarpar sinən!..
    Vəfalıdır gəldi, gedən,
    Yol vər Türkün bayrağına!

    İncilər tök, gəl yoluna,
    Sırmalar səp sağ, soluna!
    Fırtınalar dursun yana,
    Salam Türkün bayrağına!

    “Həmidiyyə” o Türk qanı!
    Həç birinin bitməz şanı!
    “Kazbek” olsun ilk qurbanı!
    Heyran Türkün bayrağına!

    Dost elindən əsən yellər,
    Bana şer, salam söylər.
    Olsun turan bütün ellər
    Qurban Türkün bayrağına!

    Yol ver Türkün bayrağına!!!

  • Səlcuk Bayraktar Azərbaycana şeir həsr edib – FOTO

    “Bayraktar TB2” pilotsuz uçuş aparatının yaradıcısı, Türkiyə Prezidenti Rəcəb Tayyib Ərdoğanın kürəkəni Səlcuq Bayraktar Azərbaycana həsr edilmiş şeir yazıb. 

    O, “Twitter” hesabında paylaşdığı şeirini “Cansan can, Azərbaycan” sözləri ilə bitirib.  

    Səlcuq Bayraktar həmçinin azərbaycanlı gəncin ixtirasını səhifəsində paylaşıb.

    Şu yeryüzü er meydanı
    Gönül sevmez her meydanı
    Yüreksize yorgan döşek
    Koç yiğite ver meydanı

    Yetişsin Asım’ın nesli
    Etsin sana dar meydanı!
    Geldiği gün kutlu çağrı
    Bas, titresin yerin bağrı
    Doğu’dan batıya doğru
    Bir yay gibi ger meydanı.”

    Cansın can #Azerbaycan… 🇦🇿🇹🇷 https://t.co/zwXcpLKXcx— Selçuk Bayraktar (@Selcuk) October 24, 2020

  • Kamran Murquzovu doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (25 oktyabr 1989-cu il)

    10730926_708473925888118_1815156677351752954_n

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin VƏ Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Sumqayıt jurnalistika məktəbinin layiqli yetirməsini, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin (gundelik.info) Baş redaktorunu , Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının (edebiyyat-az.com) və “kenanaydinoglu.com” Mətbuat xidmətinin rəhbərini, “Kümbet”, eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilçisinin Baş məsləhətçisini, tərcüməçi-jurnalistini doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edirik, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olmaq diləyi ilə İnşAllah!

    Mətbuat xidməti

    Kamran AYDIN (Murquzov Kamran Aydın oğlu)- şair, publisist, tərcüməçi, jurnalist . Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin rəhbəri (2012), Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktoru (2013), Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü (2015), Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilcisinin Baş məsləhətçisi (2015), “Usare” iki aylık kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilcisinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri (2016)
    1989-cu il oktyabr ayının 25-də Bakı şəhərində ziyalı ailəsində anadan olub. 2008-2013-cü illərdə Azərbaycan Dövlət İqitisad Universitetinin Mühasibat Uçotu və Audit fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıbidir.
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının təşəbbüsü və təçkilatçılığı ilə ilə həyata keçirilən “Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində “Kümbet”, “Usare”, “Kardelen”, “Hece Taşları” dərgilərində, “Önce Vatan” qəzetində dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdıırlıb.

  • Kənan Aydınoğlunu doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (25 oktyabr 1989-cu il)

    Photo Kenan

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin VƏ Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Sumqayıt jurnalistika məktəbinin layiqli yetirməsini, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin (gundelik.info) Mətbuat xidmətinin rəhbərini, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının (edebiyyat-az.com) Baş məsləhətçisini, “Kümbet”, eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilçisinin Məsul katibini, tərcüməçi-jurnalistini doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edirik, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə bol-bol uğurlar diləyir!
    Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olmaq diləyi ilə İnşAllah!

    Mətbuat xidməti

    Kənan AYDINOĞLU (Murquzov Kənan Aydın oğlu) 1989-cu il oktyabr ayının 25-də Bakı şəhərində ziyalı ailəsində anadan olub .2008-2012-ci illərdə Sumqayıt Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb. “Ömürdən bir səhifə” (Bakı, “Adiloğlu”, 2007) və “Ömrün yarı yolunda” (Bakı, “MK”, 2010) şeirlər kitabının müəllifidir. Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəridir. Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktorudur. Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvüdür.

  • Hasan AKAR.”GÖĞÜ SELAMLAYAN TOPRAKLAR ŞAVŞAT’TAN NİKSAR’A GÖÇ EDEN BİR AİLENİN DEĞERİ SAKARYA GAZİSİ ÖĞRETMEN OSMAN NURİ SAKARYA”

    1979 yılında Erzurum Tortum’da başladığım öğretmenliğimin üçüncü yılında devlet bizi Artvin’e gönderdi.1980 öncesi meydana gelen terör ve siyasi sıkıntılardan dolayı Artvin il ve ilçelerinde bulunan görevli, özellikle de yerli öğretmenleri Milli Eğitim Bakanlığı, Sıkıyönetim Komutanlığı önerisiyle 1980 Askeri İhtilali sonrası başka illere tayin etmiş yerine de apar topar bizleri göndermişti. Yürekleri memleket sevgisi ile dolu Artvinliler o dönemde terör örgütlerinin baskısı ile sindirilmiş, büyük acılar yaşamıştı maalesef.1981 Aralık ayında Arhavi Lisesi’nde başladığım görevime daha sonra Şavşat’ta devam ettim. Bir valizimiz vardı, nereye derlerse gidecek azim ve yaştaydık. Memleket bizimdi, milli ve manevi değerlere bağlı yetişmiştik kısacası.Erzurum’dan sonra Artvin’de üç yılı aşkın görev yaptım ve güzel hatıralarla Tokat/Niksar’a döndüm. Veda zordur, nasip bitmişti o topraklarda yapacak bir şey yoktu. Gözümüz ve gönlümüz yaşlı ayrıldık tabiatla ve hayatla mücadele veren çilekeş insanların yaşadığı; yeşilin çeşidinin ve tonlarının tanımın yapılamayacağı o güzel memleketten.Kırk yıl geçti aradan ama neredeyse bütün öğrencilerimle görüşüyorum desem abartmış olmam herhalde. Hatta Şavşat Çoraklı (Garkilop) Köyü’nün İstanbul’daki derneklerinin de üyesiyim. Üç yıl evvel de derneklerinin düzenledikleri geceye Mehmet Akif ERSOY’un torunu Selma Argon Hanımefendi ile birlikte davet edilme ve katılmanın onurunu yaşadım. Cilveli oyu, Atabarını, çift jandarmayı, Coşkun Çoruh’u yine beraber oynadık o gece öğrencilerimle el ele…1985 yılında eş durumundan Niksar’a tayin olunca görev yaptığım Şavşat’tan daha önce Niksar’a yerleşmiş ailelere –rahmetli Çilehane İmamı Sait Yılmaz ve Yusuf Ayverdi’ye-mektup bile getirdim. Kaderin güzel bir cilvesidir ki “ Göğe bakan topraklardan Şavşat’tan göğü selamlayan topraklara Niksar’a” gelmiş ve orada yuva kurmuştum.Memleketimin Efkâr Tepesi’nin o efkârlı insanlarını, Bilbilan yaylasının, Sahara’nın, Arsiyan’ın, Çağlayan’ın, Çoraklı’nın ,Atalar’ın, Şenköy’ün, Şalcı’nın o tertemiz çiçekleri öğrencilerimi çok sevdim, ışık olmaya çalıştım. Karda, tipide onlarla savruldu bedenim ve onlarla ısınıp sevgi doldu yüreğim. İnşallah o sevgi ömrüm bitinceye dek daim olacak. Artvin’in, Şavşat’ın uzantısını 1985 sonlarında geldiğim Niksar’da görmek bu şehirle ilgili bende apayrı duygu oluşturmuştu.…1877-1878 Osmanlı Rus Savaşı sonrası Şavşat’tan Niksar’a göç eden vatandaşlarımızın yaşadığı köyleri Sorhun’dan ,Gidiver’e ,Muhtardüzü’ne tek tek gezdim ve o anlar kendimi Artvin’de hissettim. Ve anladım ki tabiat yapısı bakımından Şavşat’tan fazla farkı olmayan Niksar’a Osmanlı Devleti bu savaş ve göç mağdurlarını özellikle yerleştirmişti. İşte O Toprakların Niksar’da Unutulmayan Bir Değeri Sakarya Gazisi, Cumhuriyet’in İlk Öğretmenlerinden Osman Nuri Sakarya Halk arasında Muallim Nuri Efendi olarak da bilinen Osman Nuri Sakarya 1895 Niksar Sorhun Köyü doğumlu. Babası Dursun Ağa, annesi Firuze hanımdır. Dursun, on beş yaşında iken Rusların Artvin’i işgali üzerine Şavşat İmerhav/ Meydancık’a bağlı Ziyos /Tepebaşı Köyünden yollara düşüyor ailesiyle birlikte.(Gelenlerden bir kısmı da Gidiver Köyü’ne yerleştirilmiştir)Ailesi Şavşat’ta Sarvanidzade (Servan oğulları) olarak bilinmektedir. Yolda hemşerisi Şavşat Çağlayan Köyü’nden Firuze Hanım’la tanışıyor, Sorhun’a yerleştiklerinde de sade bir düğün töreni ile evleniyorlar.Dursun, çevresinde çok güvenilir bir delikanlı olarak kısa sürede tanınır. Öyle ki 1902 yılında yirmi beş yaşlarında iken bu güvenirliliğinden Sorhun Köyünün mera olarak ortaklaşa aldığı Niksar Ovasındaki Kömüşlük mevkiinin tapusu onun üzerine yapılır. Nuri, Alişan, Temur ve Osman adını verdikleri üç evladı olur. Dursun Ağa daha sonra eşi Firuze’den için “Yörenin yemeklerini fazla bilmiyor, tarla işlerini yetiştiremiyor” bahanesi ile Eskidir kasabasından bir kadınla evlenir. Sabri, Şükrü, Hatice doğar. Firuze’den doğan Osman yaşı gelince askere alınır. Gidişinden kısa bir zaman sonra karalama haberi (şehitlik haberi) gelince Dursun Ağa’ya felç iner. Osman Nuri’nin Okul ve Savaş YıllarıSorhun’da büyük bir koyun sürüsü sahibi olan Dursun Ağa, altı yedi yaşlarında olan oğlu Nuri’yi Niksar’da arkadaşı Tabakçı Hacı Hasan Ağa’nın yanına verir. Hacı Hasan Ağa Dursun Ağa’ya :”Dursun Ağa sende erkek evlat çok bende kız var, Nuri’yi bana ver .” deyince Dursun Ağa da yakın arkadaşını kıramaz Hasan Ağa’nın yanına verir. Hasan Ağa Nuri’yi önce Niksar Taş Mektep’e gönderip okutur. Bu eğitimini Niksar Rüştiyesi ile devam ettirir. Oradan da 1912 yılında Niksar Rüştiyesi’nden aldığı diploma ile İstanbul Fatih Gelenbevi Orta Mektebi’ne (sonra Sultanisi olmuştur) gönderir.(İstanbul yolculuğu at ve trenle bir ay sürmüştür).Osman Nuri, okulun 398 numaralı öğrencisi olur. Yaşı küçüktür, ilk defa memleketinin dışına çıktığından İstanbul’a ve okula uyum sağlamada sıkıntılar yaşar. Nihayetinde bu zamanla derslerine yansır.1329-1330 (1913-1915 )öğretim yılındaki imtihanlarda terfi edemeyerek 8.sınıfta ibka edilir.(azledilir) Harb-i Umumi ilanında hizmeti maksureye (kısa dönem askerliğe) tabi tutularak İstanbul İhtiyat Zabit Talimgâhına sevk olunur.1911 yılında öğretime başlayan Gelenbevi Orta Mektebi açıldığı ilk döneminde ve sonrasında çok kaliteli bir eğitim veren kurumdur. Buradan yetişenler arasında Ord. Prof. Dr. Şemsettin Günaltay, Tevfik İleri (Milli Eğitim Bakanı),Muallim Cevdet, Nihat Sami Banarlı, Ord. Prof. Dr. Mükrimin Halil Yinanç, Abdulbaki Gölpınarlı gibi değerli şahsiyetler bulunmaktadır.Öğretmen ve öğrencilerinin bir kısmı Çanakkale Savaşlarına, Birinci Dünya Savaşının değişik cephelerine gönderilen okul, savaş yıllarında öğretime ara vererek hastane görevinde ve cephane üretim merkezi olarak değerlendirilir.Osman Nuri, ikinci sınıfın sonunda Birinci Dünya Savaşı çıkınca (Harb-i Umumi, Seferberlik) 28 Temmuz 1914’de askere alınır. Önce İhtiyat Zabit Talimgâhı’nda görevlendirilir.1 Kasım 1914’te de A sınıfının nakil ile İhtiyat Zabit Talimgâhı’nın “Acemi İkmal Taburu’nda” acemi muallimi olarak kalır. Altı ay sonra İstanbul Kandilli’de Dördüncü Depo Alayı’na tayin edilir.18 Temmuz 1915’de bu görevde iken zabit vekili olur. 29 Ocak 1916’da (29 Kanun-i sani 1332) 3.Fırka 165.Alay, 1.Tabur, 4.Bölük ile Filistin Cephesine hareket ederek bizzat savaşın içinde bulur kendini.19 Nisan 1333 (1917) tarihinde İkinci Gazze Muharebesine katılır. Bu cephelerde savaşırken birliği ile birlikte İngilizlere esir düşer. İngilizler onu Mısır İskenderiye yakınında bulunan Seydibeşir Esir Kampı’na götürürler.İngilizler dünya kamuoyunda iyi intiba yaratmak için özellikle kamptaki subaylara daha iyi davranırlar. İngiltere Savaş Bakanlığı’nca rütbelerine göre maaş bağlanır, her türlü sosyal imkânlar sağlanır, oyun, müzik, tiyatro, spor gibi.Subaylara pirinç düğmeleri olan mavi ceket pantolon giydirilir, bazen serbest kıyafete izin verilir. Kıyafetler üzerinde onların esir olduğunu belirten beyaz metal plaka üzerine yazılmış esir numaraları bulunurdu.(Nuri Sakarya ailesine aktardığı anılarda kampta fazla sıkıntı çekmediklerini hatta bir miktar para da biriktirdiğini ifade etmiştir.)Osman Nuri, iki yılı aşkın süren esaret sonrası gemilerle önce İstanbul’a sonra memleketi Niksar’a döner. Çiçek düşkünü olduğundan gelirken yanında zakkum çiçeği bile getirip evinde sıcak bir ortamda koruyup büyütür.Nuri Sakarya ile ilgili 1929 yılında düzenlenen Tercüme Hâl Kâğıdında 10787 sicil numaralı ve İhtiyat Zabit-i Mülazım-i Evvel olarak görülmekte ve Birinci Dünya Savaşı’na katılım ve bitim süresi olarak toplam 4 yıl, 2 ay bilgisi bulunmaktadır. Birinci Dünya Savaşı sona erer ama 30 Ekim 1918’de imzalanan Mondros Ateşkes Antlaşması hükümlerince memleketimiz yabancı devletlerle işgal edilince İstiklal Mücadelesi başlar. Osman Nuri bu kez kendini Mülazim-i sani (asteğmen)rütbesi ile İstiklal Savaşının Batı cephelerinde bulur. Önce Kütahya Muhaberatı Yedinci Fırka Hücum Taburuna tayin edildi. Savaşın en yoğun olduğu- 23 Ağustos -13 Eylül 1921 tarihleri arasında cereyan eden Sakarya Savaşı – sırasında cephede 27 Ağustos 1921’de siperde iken şarapnel ile bacağından (kalçasından) yaralanarak Yozgat Hastanesinde ameliyat edilir ve uzun bir müddet yatar. Bu sırada rütbesi Mülazım-i evvelliğe (üsteğmen) yükseltilir. Tedavisi sona erince Niksar’a gönderilir. Buradaki istirahatten sonra tekrar eski birliğine (Yedinci Fırka Hücum Taburu)döner.(Niksar’da iken 20 gün kadar da burada bulunan askeri birliğe iştirak etmiştir)Buradan da Yedinci Depo Alayı’na tayin edilir. Savaşın son dönemlerinde depodaki askerlerle birlikte cepheye hareket ederek, ihtiyat olarak kıtaları takip ederler.Balıkesir’de İkinci Ordu’ya katılıp 14.Fırka,30.Alay. 3.Tabur.12.Bölük’ten Piyade Makineli Tüfek sınıfından 15 Ağustos 1339 (1923 ) tarihinde terhis edilir. İstiklal Savaşı’ndaki toplam askerlik süresi de 2 yıl dört ay, bir gündür.Savaştan sonra Gazi unvanı alarak kırmızı şeritli İstiklal Madalyası sahibi olan Osman Nuri Efendi’ye bu durumundan dolayı 1934 yılında Soyadı Kanunu çıkınca aileye Niksar Nüfus Memurluğunca “Sakarya” soyadı verilmiştir.(Kendi ifadesine göre: Sakarya Muharebesindeki fedakârlığına mukabil Fevka’l adeden Mülazim-i Evvelliğe terfi ile bir adet Büyük Millet Meclisi Alinin yedinde mahfuz kırmızı kenarlı taltifname almıştır.12 Eylül 1337)Öğretmenlik YıllarıSavaş sonrası Osman Nuri Bey komutanları ve Niksar’da bulunan eşi subaylıkta kalmasını isterler ama hassas bir yapıya sahip olduğundan –esaret yıllarını da düşünerek – bu görevde kalmayı tercih etmeyerek teskeresini alıp memlekete döner. Cumhuriyetin ilanından sonra memlekette öğretmen açığı bir hayli fazladır o da verilen haktan yararlanarak gerekli müracaatını yapar. İlk görev yeri Tokat Maarif Müdürlüğü’nce 125 sicil numarası verilerek 6 Şubat 1924 tarihinde 450 kuruş maaşla atandığı Niksar Gazi Ahmet Danişmend Mektebi’dir.1 Mayıs 1924’e kadar bu görevde kalır ancak beş ay kadar açıkta kalıp bir bekleme süreci geçirir. Uzun bir bekleyişe rağmen bir türlü ataması yapılmayınca Niksar eşrafından Hurşitzâde Tombul Mehmet Efendi Ankara’ya giderek Osman Nuri Bey’in tayini ile birlikte Ramiz Aybak, Remzi Zarakoğlu, Hüsamettin Bey, Abdurrahman Bey (Paketçi Kaya’nın babası),tayinlerini de yaptırır. 10 Ekim 1925 tarihinde tekrar eski görev yerine 600 kuruş maaşla tayin edilir. Maaşı 22 Mart 1926’da 800 kuruşa yükseltilir. Aynı tarihte bu maaşla Camii Kebir Muallimliğine nakledilir.1928 yılında muallimlerin kadroları yeniden düzenlenince 30 Eylül 1928’de 1500 kuruş maaşla Eskidir (Gürçeçme/Yapraklı) Köyü Mektebi’ne tayin edilir.1 Haziran 1930’da maaşı 17.500 kuruşa yükseltilir. Üç yıl kadar burada görev yapan Osman Nuri Bey 30 Eylül 1931’de Avara(Serenli) Köyü öğretmenliğine tayin olur.1 Ekim 1931’de başladığı bu görevini 8 Ekim 1938 tarihine kadar sürdürür. Aynı ay içinde Geyran (Yazıcık)Köyü’ndeki görevine başlar.Osman Nuri Bey,1939 yılında Kelkit vadisinde meydana gelen, Niksar’ı da can ve mal kaybı açısından etkileyen kırk bini aşkın can kaybının yaşandığı Erzincan Depremi sırasında iki gün enkaz altında kalır, ev sahibi Yusuf Ağa ve bir komşusunun yardımı ile kurtarırlar ve kağnı ile Niksar’daki evine getirirler. Uzun bir tedaviden sonra tekrar görevine döner.(Halis Cinlioğlu Kütüphanesi’nde bulunan Tokat Pansiyonu Kayıt Defteri’nde Nuri Sakarya’nın velisi bulunduğu oğlu İsmet Sakarya ile ilgili bilgi verilirken Nuri Sakarya’nın Lâdik (Gökçeli) kasabasında 1942-1943 yıllarında öğretmen olduğu görülmektedir.)Ancak aynı yerde fazla çalışma isteği kalmayınca müracaatı üzerine Osman Nuri Bey, yeniden Avara Köyü İlkokulu Başöğretmenliği ’ne atanır.1950 yılında yeniden tayin isteyince şehir merkezine daha yakın olan Kakün Köyü (Çimenözü) Başöğretmenliğine atanır.O, binlerce öğrenci yetiştirdikten sonra son görev yeri Kakün (Çimenözü) İlkokulu Başöğretmeni iken 1951 yılında emekli olur. Çalıştığı köylerdeki kız öğrencileri yatılı okullarda okumaları için yönlendirmiştir.Evliliği ve Ailesi İlk evliliği yanlarında kalıp onu okutan Hacı Hasan Efendi’nin kızı Hamide Hanımla 3 Mayıs 1336’da (1920) olur. İlk kızı Saadet (1924)yılında doğar. Daha sonra Sadakat (1927), İsmet (1928) ve Sabiha dünyaya gelir. Kalp rahatsızlığı ve iltihaplı romatizması olan eşini 1935 yılında 36 yaşında kaybedince ikinci evliliğini yaşı kendisinden bir hayli küçük 1923 doğumlu Behiye (Fatma ) Hanım ile yapar. Behiye Hanımın ailesi Ordu’dan Niksar’ın Tenevli (Işıklı) Köyü’ne yerleşmiş kültürlü bir ailedir. Babası Halil Ağa (Kilci) annesi Mevlüde Hanım’dır. Behiye Hanım Osman Nuri Bey’in önceki hanımından olan çocuklarına kol kanat gerer.İlk hanımdan olan büyük kız Saadet (Hamide Hanım, Saadet’in doğumunda isminin konulması için 1920-1923 yılları arasında görev yapan Belediye Başkanı eşraftan Hacı Mahir Efendi’ye (1862-1937) gider. O da: “İstiklal Savaşında düşmanı yendik saadete kavuştuk onun ismi Saadet olsun” der) kardeşlerinin büyütülmesinde yeni annesine yardımcı olur. Bu hanımdan da Güler (1939),Gültekin (iki buçuk yaşında vefat),Güven (Gülsen-1942) ,Nursel (1944)ve Aysel (1946) doğar. Çocuklarından Güler, Güven ve Aysel hayattadır.Osman Nuri Sakarya 1926 yılında Çitçili Mehmet Emmi’nin önerisiyle annesinden kalan beş beşibirliği bozdurarak Mugayitlerden Karşıbağ’dan bahçe içindeki her tarafından rüzgar giren viran bir ev satın alarak yerleşir.1939 ve 1942 depremlerinde zarar gören bu evi yıktırıp yeniden yaptırır.(Bu evin son restorasyonu oğlu Dr. İsmet Sakarya tarafından yaptırılmıştır.)Emeklilik sonrası hayatını kışları Niksar’daki evinde, yazları Çamiçi Yaylası’nda geçirir. Sosyal hayattan ve arkadaşlarından kopmaz, kahvehane arkadaşlarını yalnız bırakmaz. Çocuklarının iyi bir öğrenim sürdürmeleri için yoğun çaba harcar. Bol bol kitap okur, evini gazetesiz bırakmaz.(Esaret yıllarında kâğıt ve tavla ustası olmuştur)1967 yılında vefat eder, Harmancık Mezarlığına defnedilir.Ruhu şâd olsun.NOT: Bu değerli insanın oğlu Dr. İsmet Sakarya ile ilgili çalışmayı da arkadaşım Araştırmacı –Yazar Mustafa Necati Güneş yaparak yazısını bu sütunlardan yayınlayacaktır.Kaynaklar: Rüştü Bozkurt, Unutulan Göç,Yaylacık Matbaası ,İstanbul ,2015Kızı Güler ve eşi Yılmaz Öz ile 2014 Eylül ve 2020 Temmuz ayında yapılan görüşme Kızı Güven Türker’in İstanbul’dan 26.02.2009 tarihli gönderdiği mektup ve fotoğraflarHasan Akar, “Bir Çift Yürek ya da Bir Güler Ana” Belgeseli Tokat 2008 Hanife Sakarya, (Nuri Sakarya’nın oğlu Dr. İsmet Sakarya’nın eşi ) ile 2020 Temmuz ayında Niksar’da yapılan görüşme Kızı Sadakat Özdemir’le 23.10.2009 tarihinde M. Necati Güneş’in yaptığı röportajTorunu Hülya Sakarya ile 2020 Temmuz ayında yapılan görüşme Torunu Fatma Sakarya ile Ağustos 2020’de yapılan görüşme ve Amerika’dan gönderdiği Osmanlıca Belgeler ve Mazbatalar.Kızı Aysel Karakuş ile 2020 Ağustos ayında yapılan görüşme.+5

    311Sən, Ilhan Koçgöz, Rasim Yılmaz və başqa 308 nəfər163 Rəy15 PaylaşmaBəyənRəyPaylaş

  • MAHMUT HASGÜL KARDEŞİMİN BİLGİ VE BİRİKİMLERİNİN GÜL YÜREĞİ İLE BÜTÜNLEŞTİRDİĞİ YENİ ESERİ

    Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği Başkan Yardımcısı,Kümbet Dergisi Genel Yayın Yönetmeni,İLESAM İl Denetleme Kurulu Üyesi ,Araştırmacı-Yazar Mahmut Hasgül bu eserinde:Gençliğe vizyon kazandıran,onlara ufuk açan bir çalışmayı sergiliyor.Çarpıcı hikayeler,örnekler ve tespitlerle zenginleştirilen bir başucu kitabı özelliği taşıyor.Sivas Vilayet Yayınları arasından çıkan bu kıymetli eseri kütüphanesine kazandırmak isteyenler;Mahmut Hasgül TR 730001200966800001012886 Numaralı banka hesabına kargo dahil 20 TL yatırdıklarında eser adreslerine hemen gönderilecektir.İLETİŞİM: Mahmut Hasgül:0531 623 3699Hasan Akar: 0533 557 1654Saygı ile duyurulur…

  • TOŞAYAD Başkanı Sayın Hasan AKAR HOCAMIZdan yeni şiir

    Eylülde gel diyordun bin eylül var içimde Kimi vuslat kimi hicran hepsi başka biçimde. Hazan yağmuruymuş eylülde dağlara yağan Şol ömrümüzü bitirdi eylül bir içimde. 12 Eylül 2020 Hatay/ Dörtyol