Onsuz da böyrümdən ürkək keçirdin,
Getdin könül verdin yadamı sən də?
Mən özüm-özümü bir heç sayıram,
Boş ver bu mənasız adamı sən də.
Barmaq qorxusu var könül tarının,
Mizrab tərpəndikcə sim umud tapar.
Sənin inamın yox, mənim də tabım,
Eh, belə sevgidən kim umud tapar?
Əzabın bəlkə də istisi çıxmır…
Nədən tüstü boğur közünü, canım?
Eşqdən yanıq qəlbdə qəm oylağ qurar,
Qəmə çox öyrətmə özünü, canım.