Blog

  • Hasan AKAR.”GAZİ MUSTAFA KEMAL’İN İSTİKLAL SAVAŞI’NDA TOKATLI ŞOFÖRÜ”

    AHMET OĞUZ(ARAP AHMET)

    25 Şubat 2017 Cumartesi günü Artvin’den öğrencim, şimdi İstanbul’da ticaret adamı olan Şenol Boz ile birlikte aldığımız randevu üzerine İstanbul /Büyükçekmece /Şirinoba’da Nebahat Oğuz Hanımefendi’nin evindeyiz.
    Tokat’ta çocukluğumdan beri tanıdığım Oğuz Ailesinin iki evladından biri olan Mariyet Nebahat Hanım Tokat 7.11.1930 doğumlu. Babası Ahmet Bey, annesi Mürüvvet (Nüfus kaydında Nefise) Hanım’dır. İlkokulu Cumhuriyet İlkokulu’nda, ortaokulu Gazi Osman Paşa Lisesi orta bölümünde tamamladıktan sonra 1944 -1945 öğretim yılında Bursa Kız Öğretmen Okulu’nu kazanmış. Ancak okulun bir yıl sonra kapatılması üzerine Adana Kız Öğretmen Okulu’na geçmiş ve 1950-1951 yılında mezun olmuş.
    Üç arkadaş kendi aralarında sözleşip gönüllü olarak Van ilinde görev yapmayı tercih etmişler. Üç kafadar Adana’dan trenle Van’a, oradan Doğu’nun efsane Öğretmeni Sıdıka Avar gibi kamyonla da Tatvan’a gitmişler. Van İnönü İlkokulu’nda bir yıl görev yaptıktan sonra babasının ısrarlı isteği üzerine Tokat –Turhal İnönü İlkokulu’na atanmış. İki yıl sonrasında da Tokat İsmet Paşa İlkokulu’na tayin olmuş. Bu okulda beş yıl çalışıp Gazi Osman Paşa İlkokulu’na geçmiş. Altı yıl sonra da kardeşi Mehmet Bayşat Oğuz’un (1936-1998) İstanbul’da iş yeri açması ve ‘buraya gelin’ teklifini kıramayınca İstanbul’a tayin istemiş. Suadiye Mehmet Karaman İlkokulu’ndan 1977 yılında emekli olmuş. Şimdi hayatını İstanbul’da gelini Gülseren Hanım’la birlikte sürdürüyor.
    Kümbet Dergisi’nin 42. sayısında Mustafa Kemal’in Milli mücadeleye başlarken 26 Haziran 1919’da Tokat’a gelişinde otomobilin arızalanması üzerine Zile’de Ömer (Halacoğlu)’nda bulunan bir otomobille Sivas’a gidişini anlatan Eğitimci-Yazar Dilek Yeğnidemir’e ait bir yazı yayınlanmıştı.
    Biz de bu yazımızda Gazi Mustafa Kemal’in İstiklal Savaşı yıllarında ve Cumhuriyet’ten sonra Tokat valilerinin uzun bir dönem şoförlüğünü yapan Çavuş Ahmet Oğuz’un nam-ı diğer Arap Ahmet Bey’in hayatın kızı Nebahat Hanım’dan dinleyeceğiz.
    “Babam 1895 Yemen/Sana doğumlu. Babası Ahmet, annesi Hamide Hanımdır. Babamdan dedem Miralay İbrahim (Oğuz) Bey, Osmanlı Devleti’ne bağlı bu topraklarda görev yapan bir subaymış. Üç kez evlenmiş, benim tanıdığım son eşi Giresunlu Fatma Hanım idi. Yemen’den tayini önce İstanbul’a, daha sonra Tokat’taki askeri birliğe çıkmış, bir müddet Kayseri’de görev yaptıktan sonra Tokat’a yerleşmiş. Babam Yemen ‘den İstanbul’a gelirken beş altı yaşlarında imiş.
    Babam daha sonra yerleştikleri Tokat’tan İstanbul’a okumaya gönderilmiş ama o okulunu bırakmış şoförlüğe heveslenmiş. Tabi, dedemin olan bitenden haberi yok. Oğlum İstanbul’da okuyor zannediyor. Bir gün Tokat’a evin kapısına arabayla gelince anlamış gerçeği.
    Askerliğini İstanbul Hadimköy’de yapmış. Ailemiz bir dönem İstanbul’da Arap Camii, Kadıköy civarında oturmuşlar. Sonra Fatih’den ev alarak taşınmışlar. Tokat’a gelince bir zaman Behzat tarafında eski hükümet binasının karşısında annesinin halasının evinde kirada oturmuşlar (Nasip Bey’in konağı.)Babam bu arada İstanbul’a askerlik için gitmiş. Hadimköy’de askeri görevini tamamlayarak terhisten edildikten sonra tekrar Tokat’a gelmiş. Burada iken ailenin evlen artık ısrarı üzerine Tokat’ta Hüsnü Bey’in kızı 1902 doğumlu olan annem Nefise Hanım’ı beğenmiş. (Vefatı 1998) Ancak o yıllarda dedem Kayseri’de görevliymiş bu yüzden babam annemi 1927-1928 yılları olacak gelin olarak Kayseri’ye götürmüş.
    Milli Mücadelenin zaferle sonuçlanması üzerine 13 Kasım 1922’de toplanacak olan Lozan Barış Antlaşması için İsmet Paşa İsviçre’ye giderken Gazi Mustafa Kemal onu heyetle birlikte 4 Kasım 1922 tarihinde yolcu etmiş. O sırada babam Gazi’nin şoförlüğünü yapıyormuş. Babam Almanya’da şoförlük kursu almış. Büyük bir ihtimalle Almanların 1. Dünya Savaşı sırasında Tokat’a uğramaları ile onun da Almanlarla görüştüğünü bir müddet sonra Almanya’ya gittiğini sanıyorum. Böylelikle iyi bir sürücü olduğu ve yoğun savaş yıllarında Gazi Mustafa Kemal’in şoförlüğüne getirildiğini anlayabiliriz.
    Zaten 1. Dünya Savaşı sonrası 30 Ekim 1918’de imzalanan Mondros Ateşkes Antlaşması ile birlikte Filistin cephesindeki ordumuza yardım isteğiyle gitmiş olan Alman ve Avusturya askerleri Samsun’dan Köstence yoluyla memleketlerine gitmek için arabalarıyla Tokat’tan geçmişlerdir. Yukarıda da söylediğim gibi daha sonraki yıllarda Tokat’tan giden bu subaylardan biri büyük ihtimaldir ki babamı Almanya’ya davet etmiş, orada makine ve otomobil motoru üzerine iyi bir kurs eğitimi almıştır.
    Tokat’ta bir akşam ailecek Yazlık Zafer Sineması’na gittik. Filmi seyircilerden önce ilk kez izleyen makinistler bu filmde babamı gördüklerini söyleyip babama haber göndermişler. 1950 yapımı Halide Edip Adıvar’ın Ateşten Gömlek romanından Vedat Örfi Bengü tarafından beyaz perdeye uyarlanan film İstiklal Savaşı konuluydu. Filmde rol alan sanatçılar Renan Fosforoğlu, Refik Kemal Arduman, Vedat Örfi Bengü, Cemil Demire, Ali Küçük’tü. Filmin bir sahnesinde Gazi Mustafa Kemal ve otomobilini süren babamı görünce haliyle heyecanlandık. Film bitince babam sinemacıdan rica ederek filmin o sahnesini kestirip fotoğrafçıya gidip tab ettirdi. Ve biz bu değerli fotoğrafı yıllardır özenle saklıyoruz. O yıllarda büyüklerimize soru sormaktan çekinirdik, onlar da pek anlatmazlardı zaten. Ayrıca ben küçük yaştan itibaren Tokat’tan ayrıldığım için babamla bu tür konuları konuşamadık bile. Bu yüzden bunun dışında maalesef bilgi sahibi değilim.
    Babam Latife Hanım’ı İzmir’de gördüğünü söylerdi. Bundan da anlaşılıyor ki Gazi Mustafa Kemal’i İzmir’e de o götürmüş.
    Cumhuriyet’in ilanından sonra bir dönem babam Tokat’ta atanan valilerden Recai Güreli, Faiz Ergun, Selahattin Üner ve İzzetin Çağpar’ın makam şoförlüğünü yaptı. Valiler o zaman Tokat Bey Sokağı’ndaki vali konağında oturuyorlardı. Biz de bu sokağın arkasındaki Bey Hamam Sokağı’nda kalıyorduk. Dolayısıyla valilerin eşleriyle de ailecek dost olmuştuk. Valilerin makam arabası yokken, hükümete faytonla giderken babamın otomobili varmış. Hatta kardeşim Bayşat, Vali İzzetin Çağpar’ın çocukları Argon ve Sargon’la beraber o konakta sünnet olacaktı ama hastalanınca bizim de katıldığımız o güzel sünnet töreninden mahrum kaldı. Tokat’ta şoförlerin pek olmadığı o yıllarda daha sonra Tokat Belediyesi’ne seyr-ü sefer memuru olarak girerek ambulans şoförlüğünde bulundu ve oradan emekli oldu. Ayrıca o yıllarda ehliyetleri belediye veriyordu. Babam da ehliyet komisyonunda görevli idi. 23 Mart 1967 tarihinde İstanbul Fatih Semti’nde öldü.
    Biz bu vesileyle Nebahat Oğuz Hanımefendi’ye teşekkür ederken, Cumhuriyetimizin banisi Gazi Mustafa Kemal’i, silah arkadaşlarını ve Tokatlı şoförü Ahmet Oğuz’u saygı ve rahmetle anıyoruz.

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    ALLAH KƏRİM

    “Düşüncələrim” – silsiləsindən

    Olan-oldu, keçən-keçdi,
    Dəryaz illər ömrü biçdi.
    Göz ağladı, qəlb su içdi,
    Dəyişmədi heç qədərim.

    Sızladıqca qəm kamanım,
    Duyulmadı and-amanım.
    Olmadı xoşbəxt zamanım,
    Qatbaqatdır dağ kədərim.

    Qəm karvanın sıx çəkərək,
    Dərdlər gəldi çərək-çərək.
    Istəsək də xoş gün görək,
    Heç bitmədi dərdim, sərim.

    Əkssədadır dərd harayı,
    Hər anım bir qüssə payı.
    Ha çox həsrət, hicran sayı,
    Hansın üzüm,hansın dərim?

    Çəksə də hey başım bəla,
    Dözdüm hər cür qalma-qala.
    Bunca dərdə, hər münvəla,
    Dövran dedi:-“Allah Kərim”.

    BU EŞQİN SONU

    “Könül dəftərim” – silsiləsindən

    Yenə qısqanclıqdır qəlbimi üzən,
    Ala gözlərimdən yaşları süzən.
    Beynimdən könlümə sorğular düzən,
    Necə olacaqdır, bu eşqin sonu?

    Hər dağda, oylaqda qoşa gəzmişik,
    Mamırli daşlada xına əzmişik.
    Dərdli bənövşəni saça düzmüşük,
    Neçə olacaqdır, bu eşqin sonu?

    Çəməndə, çayirda iz salan da biz.
    Qoşmalar söyləyib, saz çalan da biz,
    Can içi- can olub, kam alan da biz,
    Necə olacaqdır, bu eşqin sonu?

    “Zor bulaq” suyundan eşqi-cam içən,
    Lalədən, nərgizdən əlvan don biçən.
    Hər yaldan, gədikdən buludtək keçən,
    Neçə olacaqdır, bu eşqin sonu?

    O ülvi sevgini fələkmi çaldı?
    O nazlı çağları, Verənmi aldı?
    Sevgimiz, sevdamız yoxsa qocaldı?
    Necə olacaqdır, bu eşqin sonu?

    Əyməsin zəmanə məni bu qədər,
    Sanki əkizimdir qüssə, qəm, kədər.
    Getməsin ey Dövran, saf eşqin hədər,
    Bitsin vüsal ilə bu eşqin sonu…

  • Şəfa VƏLİYEVA.””Şairin cənnəti könüllərdədir””

    sxv

    “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
    Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

    Rübailin ruhuna ehtiramla…

    Rübailin yaradıcılığı haqqında bundan əvvəlki yazımın tarixi 2013-cü ilə aiddir və “Təzadın hikməti” adlanır. Orda şairin xalqın yaddaşındakı kodlardan idrakının gücüylə bəhrələnməsini xüsusi qeyd etmişdim. Və hər dəfə onun hansısa kitabını vərəqləyəndə də sanki eyni ünvana aparan müxtəlif cığırlardan keçirmişəm kimi hisslər yaşayırdım.
    “Dar küçələr” şeirini isə internetdən oxudum. O qədər marağımı çəkdi ki, aylardır kompüterimin ekranında saxlayıram bu şeiri. Dəfələrlə oxumuşam, necə deyərlər, şeirin “o yanına-bu yanına keçib düz gözlərinin içinə baxmışam”. Sonunda anladım ki, şeir mənə tam fərqli bir fəlsəfə danışır…
    Doqquz bəndlik şeir Rübailin səfər təəssüratı kimi də görünə bilər. Mənsə şeirlə bir ayrı cür danışdım… Şeir mənə ispan mədəniyyətinin alt qatındakı macərapərəst incəsənət fədailəri haqqında “mühazirə oxudu”… Barselonanın dar küçələrində dünya tarixinin müxtəlif dövrlərində ispan təfəkkürünün “insan və zaman”, yaxud “bəşər və bəşəriyyət” tənasübünü necə həll etdiyini şair boyasız, rübəndsiz görə bilib. Və gördüyünü də oxucusundan gizlətməyib:

    Bir ispan şəhəri…
    Dar küçələri…
    Bu dar küçələrin kəlləri dəli…
    Hardasan, hardasan, Salvador Dali?
    Gəl, mənim şəklimi çək bu şəhərdə!

    Uşaqkən filmlərdən və televiziya verilişlərindən həyəcanla izlədiyimiz matador döyüşlərindən tutmuş, çəkildiyi gündən bu yana istər incəsənətin elit təbəqəsini, istərsə də ən adi seyrçini belə təəccübdə saxlayan “Yaddaşın dəyişməzliyi” adlı tablo yaddaşımızda an fərqiylə bir-birini əvəz edir… Və bu an sinir sistemimizi culğalayan ani həyəcan və arxasınca dərin-dərin düşünməyə vadar edən cavabsız sual üzümüzdə olduqca qeyri-adi bir mimika yaradır, əminəm…
    Salvador Dali bu məhşur əsərini yaradanda kamamber pendirindən ilhamlandığını gizlətməyib. Pendirin tədricən əriməsi onun üçün əsl enerji püskürməsi rolunu oynayıb. Və rəssam öz əsərilə sanki bütün yaradılışa qarşı üsyan edir. Deyir ki, “zaman hər şeyi yox edir, silir, yaddaşımızda bizimlə birgə yaşayan xatirələr isə zamanı qarşısında diz çökdürür; onlar nəinki qocalmır, əksinə, gündən-günə yenilənir, hər fürsətdə körpə fidan kimi cücərir və hisslərimizlə qidalanaraq boy atır”…

  • Əlişad CƏFƏROV.Yeni şeirlər

    Xalq şairi Rəsul Rzaya

    Bu ağır itkini varlığım danar,
    Necə ki, ölməzlər ölümü danıb.
    Aprelin birində bir dost aldanar,
    Aprelin birində bir dost akdanıb.

    Uca zirvələri çən-çisək aldı,
    Yamaca nə qaldı, yala nə qaldı?
    Dünyaya gəlməyin həqiqət oldu,
    Dünyadan getməyin yalana qaldı.

    Nurlu misraların, odlu sənətin,
    Könlümdən kədəri talan eylədi.
    Vuruldum aprelin birinə, şair,
    Gerçək ölümünü yalan eylədi.

    1 aprel 1981-ci il.

    Dördlüklər

    Dünyanı çiyninə alıbdı qoca,-
    Əsir yük altında zəif dizləri.
    Sual işarəsi olubdu qoca,
    Çoxlu nöqtələr tək ayaq izləri…

    * * *

    Dörd divar içində bəslənən hər gün
    Qapqara bir daşdır, ürək deyildir.
    Kim deyir, arabir tamaşa üçün
    Bu güniş üfüqlıər gərək deyildir?

    * * *

    Qovaram qəlbimdən ağrılarımı,
    Canımla, qanımla yaradaram mən.
    Leysanda islanan misralarımı,
    İsti şəfəqlərlə qurudaram mən.

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    ÜZÜ DÖNMÜŞ MƏHƏBBƏTİM

    Könül dəftərim” silsiləsindən

    Yaman düşüb dilə sözüm,
    Bu mətləbi necə çözüm?
    Qalmayıbdır canda dözüm,
    Gözü dönmüş məhəbbətim.

    Şux sevincim darda qalıb,
    Küskün- küskün fikrə dalıb.
    Hicran qəlbi tora salıb,
    Közü sönmüş məhəbbətim.

    Bal şərbətim olub zəhər,
    Yeməyimdir acı qəhər.
    Açılmayır çox vaxt səhər,
    Məni gömmüş məhəbbətim.

    Qönçə idim vaxtsız soldum,
    Şaxta vurdu xəzan oldum.
    Ağlar bulud kimi doldum,
    Qanı donmuş məhəbbətim.

    Zalım fələk məni sardı,
    Güvəndiyim dağlar qardı.
    Bu sevdanın sonu vardı,
    Canı yanmış məhəbbətim.

    Dövran, tox tut ürəyini,
    Vurma yerə kürəyini.
    Məhv et fitnə kələyini,
    Üzü dönmüş məhəbbətim.

    GECƏ YARIDIR

    “Düşüncələrim” – silsiləsindən

    Axşam çoxdan ötüb, gecə yarıdır,
    Beynimdə fikirlər yallı gedirlər.
    Hər güman bir fikrin öz açarıdır,
    Sanki bir- birini təqib edirlər.

    Beynimi zəbt edib şübhə, səksəkə,
    Yad hislər tərk etmir əqlimi bir an,
    Qəlbə hökm eləyən şeytandır bəlkə,
    Ruhum didərgindir, özüm pərişan.

    Dünyanın gərdişi, işinə bir bax,
    Nə dilim söz tutur, nə əlim qələm.
    Əqlim qəlbə demir,-silkin, oyan, qalx…
    Qəflətdən oyanam, özümə gələm.

    Yenə qalacaqlar nisgilli bu gün,
    Kəpənəktək qanad çalan kirpiklər.
    Qalmışam fikirlər çəngində üzgün,
    Filmtək canlanır olub- keçənlər.

    Yeganə arzumdur dönəm özümə,
    Qovuşam hüzurlu nazlı anlara.
    Məlhəm röyalarım qonsun gözümə,
    Dövran vida etsin nəs zamanlara…

  • Şəfa VƏLİYEVA.Yeni şeirlər

    sxv

    “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
    Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

    * * *

    biz sonuncu ayrılığın
    sonuncu düşərgəsiyik…
    indi burdan da ayrılıb
    uzaqlara gedəsiyik…

    hələ bitməyib yeni gün,
    başlamayıb axşamçağı…
    hələ ki, sevgimiz sürgün,
    ölüm ömrə boyunbağı…

    nə yaxşıdı, ölüm üçün
    sonuncu rəqsi eləmək…
    şedevrdi, özüm üçün
    rekviem`i bəstələmək…

    bax, bu ayrılıq dediyin,
    yazır dünya tarixini…
    bir barmağında oynadır,
    Herakl`ını, Axil`ini…

    sən də ki…
    Nə bilim axı…
    hələ vüsal axtarırsan…
    utanmasan,
    ayrılığın
    havasına oynayarsan…

    noyabr`ın ilk şeiri…
    sənə söylədilərmi?
    mənim ağlamağıma
    adın yaman yaraşır…
    sən də heç düşündünmü?
    mənim dəli xəyalım
    sənsizliyə alışır…

    ***
    ağlat, sevdam,göz yaşım
    koda düşüb
    son zənglə…
    bax, genetik yaddaşım
    boyanıb yenə…
    yenə sənli xatirələrlə…
    ***
    heç deyən oldumu ki,
    mənim ovuclarımda
    ikimiz də ölmüşük…
    ikimiz də bilirdik,
    biz Nitsşe`ni sevəndə
    Allahı öldürmüşük…

  • Şair İbrahim İlyaslının “Mən bir söz bilirəm” şeirlər kitabından seçmə şeirlər

    539

    HƏRDƏN BIR DƏLI CIN DEYIR…

    Hərdən bir dəli cin deyir:
    «Gəl bax şeytanın sözünə.
    Şəklini soyun əynindən,
    Çıx da dünyanın üzünə».

    Kor olanlar görsünlər ki,
    Sənin dostun, yadın yoxdur.
    Bir səfil dərviş misalsan,
    Yoxdur özgə adın, yoxdur.

    Cibindən çıxart səsini,
    Mətləblərin car olsunlar.
    Qanmayanlar və qananlar,
    Olubdular, var olsunlar.

    Qəlbini kabab eyləyib,
    Payla bu ac adamlara.
    Yeyib, səyriyib görsünlər,
    Kabab hara–adam hara?!

    Hərdən bir dəli cin deyir:
    «Baxma şeytanın sözünə.
    Şəklini geyin əyninə,
    Qayıt olmayan özünə».

    QARDAŞIM

    Salam-Əleykim – Mərhaba,
    Qəsdimə duran qardaşım.
    Türksən, boyuna qurbanam,
    Boynumu vuran qardaşım.

    Para belə şirindimi,
    Quyun belə dərindimi?!
    Soyuqdumu, sərindimi
    Allahnan aran, qardaşım?

    Biçdiyini kimlər əkib,
    Bilərmisən, bilmə təki.
    Ürəyimə dağlar çəkib,
    Halımı soran qardaşım.

    Yoxmu könlüyün təpəri?–
    Ömür nədi, anrı-bəri.
    Qəlbində qonşu çəpəri,
    Dilində TURAN qardaşım.

    Haqdandı bu zülmü-zinhar,
    Yoxdandı bu qəsdi-qərar.
    Nə mənim bir əlacım var,
    Nə sənin çaran, qardaşım.

    YURDDAŞLARA

    Anrı üzü günə qarşı dağların,
    Bəri üzü hələ çəndi, dumandı.
    Zaman gələr, üstümüzə gün doğar,
    Bu gümanlar ürəyimə damandı.

    Qürbət deyir ürəyimin parası,
    Qan ağlayır qaysaqlanmış yarası.
    Azadlığın hürriyyətdir çarası,
    Hürr olayım, hürr olmalı zamandı.

    Ömür ki, var – ölümlərə hədəfdi,
    Can torpağa, ruh göylərə sədəfdi.
    Döyüşlərdə şəhid düşmək şərəfdi,
    Kölə olmaq, kül olmaqdan yamandı.

    Qorunmayan elin haqqı olmayıb,
    Haqq deməyən dilin haqqı olmayıb.
    Yelin haqqı – selin haqqı olmayıb,
    Qarı dünya, qanlı fələk hamandı.

    Vətən dedik: – sus dedilər, lal olduq,
    Gedən dedik: – «qal oğlu ki, qal» olduq.
    Yetər, bunca qorxulara qul olduq,
    Qardaşlarım, soydaşlarım, amandı!

    GƏLDI

    Bu günü də gördük, görməliydik də
    Olmayan körpüdən keç vaxtı gəldi.
    Yaylaq aran oldu, aran cəhənnəm
    Arandan arana köç vaxtı gəldi.

    Bəlləndi Göy ilən Yerin qərəzi,
    Bağlandı bəşərin bəndi-bərəsi.
    Çəkildi göylərə mizan-tərəzi,
    «Durna, keçəlini seç» vaxtı gəldi.

    Günə güllə kimi açılır səhər,
    Hamı can sürüyür elə birtəhər.
    Çeşmələr ağudu, irmaqlar zəhər–
    Doldur piyaləni iç vaxtı gəldi.

    Gizlənən üzüymüş yırtılan astar,
    Zatı qırıqlara qul olub xaslar.
    Yağı səngərinə satılıb dostlar–
    Siyir qılıncını biç vaxtı gəldi.

    İbrahim İlyaslı, nəydi gümanın?
    Çəkilən vaxtı var gələn dumanın.
    Axır ki, heç nəyin «hər şey» zamanı,
    Axır ki, «hər şey»in heç vaxtı gəldi.

  • Saqif QARATORPAQ.Yeni şeirlər

    s

    * * *

    Bu gecə də duz basdım köhnə yaramın üstə,
    Keçmişin qapısına bir qara lent bağladım.
    Bir ümidi saxladım ötən gündən xatirə,
    Nə var yığıb bir küncə, üstünü torpaqladım.

    Yaddaşın dəftərindən pozdum son ünvanı da,
    Kimsə tapmasın deyə buraxmadım bircə iz…
    Sevgiləri aldadıb verdim şirin yuxuya,
    Ürəyimi götürüb çıxdım səssiz,xəbərsiz.

    Baş götürüb gedirəm,bir yoldu,bir də mənəm,
    Bir də yerində sayan urvatsız ayaqlarım.
    Gedirəm,kimsə görmür,göz yaşımda itmişəm,
    Bir dua pıçıldayır min ildi dodaqlarım…

    Dincimi almaq üçün dayanıram arada,
    Hərdən bir az söykənib alnımın yazısına.
    Bir xəyal çəkir məni,bəlkə elə sərabdı,
    Eh…qoşulub gedirəm könlümün arzusuna.

    Çox ağladım,bilmirəm…duzsuzlaşdı ömür-gün,
    Bilə-bilə durmuşam bəlkə də öz qəsdimə…
    O qədər dolaşaram,bir gün xəbərim olmaz
    Qəfil gəlib çıxaram öz yasımın üstünə.

    * * *

    Bəzən elə susuram…
    Deməyə sözüm olmur.
    “Hər şey yaxşı olacaq!”
    Heyif ki,yaxşı olmur…

    Birdən yollar tükənir,
    Bağlanır hər bənd-bərə.
    Gedib çıxa bilmirəm
    Ürəyim gedən yerə.

    Əriyirəm şam kimi
    Xatirə ilğımında.
    Həsrət şəkillər çəkir
    Gözlərimin ağında.

    Yoxda üzə çıxıram,
    İtirəm varda,neynim?!
    Məni axtarma daha,
    Mən yoxam burda…neynim?!

  • Kənan AYDINOĞLU.Yeni şeirlər

    1902788_614529541965133_896121757_n

    * * *

    Sabah çərşənbə günüdü…
    Sizə qonaq getməliyəm.
    Muradıma yetməliyəm.
    Saatıma baxa-baxa
    Bir az gözdən itməliyəm.

    Sabah çərşənbə günüdü…
    Görüşünə gəlməliyəm.
    Gülüşünü görməliyəm.
    Sənli olan bu dünyada
    Bir az deyib-gülməliyəm.

    * * *

    Ömrün ötən günlərindən,
    danışdıqmı görəsən?
    Sözdən inciyib küsəndə,
    barışdıqmı görəsən?
    danışdıqmı görəsən?

    Bu gün də tale hökmünə,
    qarışdıqmı görəsən?
    Aydan, ulduzdan da səni,
    soruşduqmu görəsən?
    danışdıqmı görəsən?

    * * *

    Son dəfə səni görəndən,
    Gözümdə kədər dayandı.
    Dünyanın hər bir yerində,
    Könlüm könlünə həyandı.

    Bir vurursa iki ürək,
    Deyib-gülməlisən gərək.
    Tapa bilərsənmi görək,
    Mənim bu kövrək qəlbimdə,
    Hansı duyğular oyandı?!

  • Kamran MURQUZOV.”Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin zəngin yaradıcılıq fəaliyyəti haqqında bir neçə söz”

    10730926_708473925888118_1815156677351752954_n

    Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin zəngin yaradıcılıq fəaliyyəti haqqında bir neçə söz
    Azərbaycan ədəbiyyatının ikinci mərhələsində yaşayıb, bədii yaradıcılıq fəaliyyəti ilə məşğul olan söz sənətkarlarımız ədəbiyyatımızın ədəbi-bədii, ideya-məzmun, forma-sənətkarlıq baxımından inkişafı üçün yorulmaq bilmədən çalışmış və əsərləri ilə ədəbiyyatımızın zənginləşməsində misilsiz xidmətlər göstərmişlər. Əksər hallarda isə zəngin yaradıcılıq yolu keçmiş və özlərindən sonra oxucular və ədəbiyyatsevərlər, poeziya həvəskarları üçün ədəbi irs qoyub getmişlər. Eyni zamanda, hər bir yazarın-söz sənətkarının özünəmxsus dəsti-xətti və imzası olmuşdur. Xüsusilə də, ədəbiyyatımıza yeni gələn gənc nəslin nümayəndələri olan və tükənmək bilməyən enerji ilə yazıb-yaradan qələm sahibləri keçən əsrin 50-ci illərindən etibarən, dövri mətbuatda yazıları ilə müntəzəm olaraq çıxış etmiş və ədəbi ictimaiyyətin diqqətini cəlb etməyə müəssər olmuşlar. Sovet hakimiyyəti dönəmində Azərbaycan Yazıçılar İttifaqına (indiki Azərbaycan Yazıçılar Birliyinə) üzv qəbul olunmuşlar. Hətta, bəzilərinin yaradıcılıq fəaliyyəti dövlət tərəfindən yüksək qiymətləndirilmiş, dövlət mükafatlarına layiq də görülmüşlər, bəziləri isə Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının İdarə heyətinə üzv də seçilmişlər, kitabları kütləvi tirajla çap olunmuş, əsərləri dünyanın müxtəlif dillərinə tərcümə olunmuş, yaradıcılıqları barədə dövri mətbuatda məqalələr çap olunmuş, əsərləri dissertasiyalar üçün mövzu olmuşdur. Sadalanan bu xüsusiyyətlərin hər biri çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafı üçün lazım olan əsas meyarlardan biridir. Bu baxımdan, çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Respublikasının Xalq şairi, Əməkdar incəsənət xadimi, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd fondunun fərdi təqaüdçüsü, şair-dramaturq Nəriman Həsənzadənin zəngin yaradıcılıq yolu diqqəti cəlb edir.
    Azərbaycan Milli Aviasiya Akademiyasının “Humanitar fənlər” kafedrasının müdiri, filologiya elmləri doktoru, professor Nəriman Həsənzadənin müxtəlif illərdə nəfis tərtibatla, kütləvi tirajla çap olunmuş kitabları öz spesifik xüsusiyyətlərinə görə digər kitablardan köklü surətdə fərqlənir. Ən sadəsi onar görə ki, hər bir kitabda müəllifin könül duyğuları dilə gəlib, öz oxucusu ilə könül dilində-səmimi hislər ilə danışır.
    Hələ sovet hakimiyyəti dönəmində, xüsusilə də 70-80-ci illərdə bir-birinin ardınca “Bir az möhlət istəyirəm ömürdən” (Bakı, 1981), “Fikir eləmə” ( Bakı, “Gənclik”, 1982), “Kimin sualı var?” (Bakı 1984), “Nabat xalanın çörəyi” (1986), “Seçilmiş əsərləri” (Bakı, 1987), “Mənim nigahımı pozdu təbiət” (Bakı, 1989) kitabları ilə oxucuları qarşısında çıxış edən və hər dəfə yeni əsərləri ilə görüşə gələn Nəriman Həsənzadənin Azərbaycanın öz dövlət müstəqilliyini bərpa etdikdən sonra (1991-ci il oktyabr ayının 18-də “Azərbaycan Respublikasının dövlət müstəqilliyi haqqında Konstitusiya Aktı”nın qəbul edilməsi ilə) “Bütün millətlərə” (Bakı, “Yazıçı”, 1991), “Taleyin töhfəsi” (Bakı, “Gənclik”, 1993), “Gəlimli-gedimli dünya” (Bakı, “Şərq-Qərb”, 1995), “Pompeyin yürüşü” (Bakı,”Azərbaycan ensiklopediyası”, 1995) kitabları işıq üzü gördü.
    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin “Azərbaycan dilində latın qrafikası ilə kütləvi nəşrlərin həyata keçirilməsi haqqında” 12 yanvar 2004-cü il tarixli sərəncamına uyğun olaraq, 2004-cü ildə “Şərq-Qərb” Nəşriyyat Evi tərəfindən “Müasir Azərbaycan ədəbiyyatı” seriyasından “Seçilmiş əsərləri” 336 səhifə həcmində, 25000 tirajla (kütləvi tiraj) çap olunaraq, ölkə kitabxanalarına hədiyyə olundu. Kitabın ön sözünü müəllifi Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının müxbir üzvü, filologiya elmləri doktoru, professor, Azərbaycanda ATATÜRK Mərkəzinin sədri, respublikanın Əməkdar elm xadimi, “Ədəbiyyat qəzeti”nin redaksiya heyətinin üzvü Nizami Cəfərovdur.
    2010-2014-cü illərdə “Prometeyin kitabxanası” seriyasından “Prometey” nəşriyyatı tərəfindən “Seçilmiş əsərləri”nin 7 cildliyi işıq üzü gördü. “Seçilmiş əsərləri”nin I cildinə şeirləri, II cildinə poemaları, III cildinə pyesləri, IV nəsr əsərləri, V cildinə elmi əsərləri, VI cildinə publisist əsərləri,
    VII cildinə müsahibələr, tərcümələr, aforizmlər, axtarışlar, məktublar daxil edilib. “Seçilmiş əsərləri”nin 7 cildliyinin hər birinin tətribatçısı Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin oğlu filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Nazim Həsənzadə, redaktoru isə filologia üzrə fəlsəfə doktoru, dosent Güldanə Əmrullahqızıdır.
    2011-ci ildə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin sərəncamı ilə Azərbaycan mədəniyyətinin inkişafındakı xidmətlərinə görə “Şərəf” ordeni ilə təltif olunub.
    2015-ci ildə “Kitab Klubu” nəşriyyatı tərəfindən Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin “Seçmə şeirləri”
    400 səhifə həcmində, 100 tirajla işıq üzü gördü.
    2016-cı ildə Azərbaycan poeziyasının inkişafındakı xidmətlərinə görə Cəfər Cabbarlı mükafatına layiq görülüb.
    10 may 2017-ci il tarixində Müasir müstəqil Azərbaycan dövlətinin qurucusu və memarı, Azərbaycan xalqının ümummilli lideri, ulu öndər, görkəmli ictimai-siyasi xadim, dahi şəxsiyyət Heydər Əliyevin anadan olmasının 94-cü ildönümündə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin “N.Ə.Həsənzadəyə Heydər Əliyev Mükafatının verilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı”na uyğun olaraq, Azərbaycan mədəniyyətinin inkişafında xüsusi xidmətlərinə görə Xalq şairi Nəriman Həsənzadə “Heydər Əliyev Mükafatına” layiq görüldü.
    Xalq yazıçısı Mir Cəlal Paşayev, filologiya elmləri doktoru, professor Nizami Cəfərov, Xalq şairi Bəxtiyar Vahabzadə, Xalq şairi Xəlil Rza ULUTÜRK, Xalq şairi Məmməd Araz, Xalq yazıçısı Mirzə İbrahimov, Əməkdar elm xadimi, professor İsa Həbibəyli lirik şeirlər müəllifi Nəriman Həsənzadənin zəngin yaradıcılıq fəaliyyəti ilə bağlı öz fikirlərini bölüşmüşlər.

    Dərin hörmət və ehtiramla,

    Kamran MURQUZOV,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
    Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.
    Bakı şəhəri. 9 noyabr 2017-ci il.

  • Tayyib Atmacanın “Temize Çekilmez Ömür Defteri” şiirler kitabından seçme şiirler

    DUA

    Aklımızdan geçeni
    Ve geçecek olanı
    Bilen ve işiten sensin Allah’ım.

    İçi gamdan göçeni
    Gözyaşını içeni
    Gören ve gözeten sensin Allah’ım.

    Yokluklarla sınayan
    İmtihanla deneyen
    Sarıp sarmalayan sensin Allah’ım.

    Ham sözleri yetiren
    Canı cana yetiren
    Rızkı alan veren sensin Allah’ım.

    Gam başıma toplandı
    Dert içime saplandı
    Derman sensin tabip sensin Allah’ım.

    4ÇARPI4

    Türkülerle yüreğime dokunduğun gecelerde
    Gecelerin saçlarını tarayarak dolaşırım
    Dolaşırım hayallere düğümlenir hatıralar
    Hatıralar hatırımdan uzaklara kanatlanır
    Kanatlanır yalnızlığım kafdağından ötelere.

    Ötelere bakanların yakınında durulmuyor
    Durulmuyor bulananlar akıntıda kayboluyor
    Kayboluyor gözümüzün bebeğini sallayanlar
    Sallayanlar pazarlıyor sözlerini ortalıkta
    Ortalıkta daralılar safilere bakmıyorlar.

    Bakılmıyor suretlere aynaları çatlattılar
    Çatlattılar sabrımızın taşlarını değirmende
    Değirmende öğütecek zahiremiz sözlerimiz
    Sözlerimiz dallarında toplanmadan kekreleşti
    Kekreleşti muhabbetler sofralarsa bıçaklandı.

    Bıçaklandı dostlarımız sırtımızı dönemeyiz
    Dönemeyiz sözümüzden buyursunlar kişlesinler
    Kişlesinler derinlere dökülelim oluklardan
    Oluklardan akanlarla aslımıza karışalım
    Karışalım cambazların hilekârlık yapmasına.

    ANLARSIN

    Üç beş yılda bilmezsin yaran ile yaranı
    Üzerinden seneler geçtiğinde anlarsın
    Dil açarsa yarayı kabuk tutmaz yaranı
    Sustukça çiçeklenip açtığında anlarsın.

    Okunmayıp saklanan hatıralar silinir
    Toprakların kıraçsa sema nasıl delinir
    Kim var kim yok yanında yeri nasıl bilinir
    Avucunu göklere açtığında anlarsın.

    Aramadı yitiren, bulan yalan dengini
    Kim tarife yanaşır yalnızlığın rengini
    Alçak yere konmayan gönlü senden engini
    Gün dağların ardını aştığında anlarsın.

    Dil yarası kapanmaz konuştukça kaşınır
    Sözü yersiz söylersen kelimeler aşınır
    Hayat denen mühlette acı tatlı yaşanır
    Hal bilmezin halini düştüğünde anlarsın.

    Yola revan olanın gözü kalmaz ardında
    Aradığı dermanı bulur yârin derdinde
    Gönlündeki kuşları sevgilinin yurdunda
    Avucunda yemlenip uçtuğunda anlarsın.

    Önden gider verdiğin, senin değil saydığın
    Yaklaştıkça Mekke’ye Lebbeyk sesi duyduğun
    Vatanında dünyayı üzerinde soyduğun
    Pervaneler yan yana uçtuğunda anlarsın.

    Dış karanlık olsa da asıl içte ışımak
    Işıktaki ziyayı ziyasıza taşımak
    Nasıl ince bir duygu, asıl şiir yaşamak
    Gözlerinde inciler saçtığında anlarsın.

    Kim kime dost bellisiz, kim oluyor yabancı
    Eşkıyaya pabucu atıp kaçmaz bu hancı
    Yüreğine inceden nasıl yürür bir sancı
    Habersizce Atmaca uçtuğunda anlarsın.

    BABAM ÜZERİMİ ÖRTER HER GECE*

    Gün nasıl dolanır vakt nasıl biter
    Bir de bakarım ki başım yastıkta
    Derin bir uykuya kanat vururken
    Üzerimden yorgan sıyrılıp düşer
    Dizimi karnıma çekmeden daha
    Babam üzerimi örter her gece.

    Kurduğum hayaller akşam bozulur
    Sabah nasıl olur gün nasıl doğar
    Bir düşten bir düşe kaçta geçerim
    Al karısı meselleri nasıldı
    Aklımın fikrimin ucuna gelmez
    Babam üzerimi örter her gece.

    Haytalıklarımı hesaba vursam
    İçinden çıkamam kafam karışır
    Suçlarım birikir boynum bükülür
    Anamdan şefaat diler gözlerim
    Özrüm kabahatin önüne geçer
    Babam üzerimi örter her gece.

    Soyunu sürdürme vakti gelince
    Gözü gönlü bir arayış içinde
    Kafasına yatan gönlüme uyan
    Bir helal süt emmiş hayali kurar
    Duası manevi korunak olur
    Babam üzerimi örter her gece.

    Ansızın gelecek günü yaşadım
    Höllüksüz kundağa sardım elimle
    Üstünü güzelce örttüm uyuyor
    Bir daha üzeri açılmayacak
    Geceleri üşümeye başladım
    Babam üzerimi örtmez bir gece.

    *Kamil Doruk, Yağ Sevgili Yürek, Büyüyen Ay Yayınları, Hikâye
    kitabından şiire açılan bir pencere

  • Kadir BAYRAK.”TÜRK KİMLİĞİ”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    1. COĞRAFYA

    İnsanın, mensubu olduğu millet hakkında değerlendirme yapması kolay değil. Bizce bunun iki sebebi var; birincisi içerisinde yaşayıp, genlerini taşıdığımız milletin kendine has özelliği: Överken de, yererken de ölçüyü kaçırıyoruz. “Orta Asya’dan yola çıkan milletimiz…”diye başlayan hamaset yüklü nutuklarla, “el âlem aya giderken, biz hâlâ…” şeklindeki serzenişler bu iki tavrımıza örnek. İkincisi ve asıl önemli olanı da Everest Tepesi ile Lût Gölü kadar birbirine uzak, inişli çıkışlı tarih çizgimiz. “Orta Asya’dan…” diyerek sözlerine başlayanın bir haklılık payı var; zira o, bu milletin büyük kısmı tarih kitaplarına yansımayan, dost düşman herkesin büyüklüğünde, haşmetinde ittifak ettiği geçmişine atıfta bulunuyor. Diğeri de haksız değil, çünkü o da böyle bir tarihe sahip milletin bugününe bakıp Nasrettin Hoca misali soruyor: “Bu etse, kedi nerede; kedi ise, et nerede?” Niyetimiz esasta doğru, uygulamada hatalı her iki görüşe de saplanmadan, olabildiğince hakka yakın bir muhasebe yapabilmek…
    Öncelikle şöyle bir tespitle işe başlamanın doğru olacağına inanıyorum: Bu topraklarda, bu coğrafyada, zamanın tam da bu deminde dünyaya gelmeyi, var olmayı biz tercih etmedik, kader bu şekilde tecelli etti. Zannederim işin nirengi noktası, anahtar kelimesi bu cümlede saklı; kader… Her şeyin, her şeye yol ve yön veren gücün, kaderin de sahibi Mutlak Kudret’in iradesi. Kutuplardaki Eskimo’dan Afrika’nın uçsuz bucaksız çöllerindeki yerliye kadar, fikir namusu taşıyan herkes bu ölçü karşısında baş eğmek mecburiyetinde…
    İnsan tohumu Âdem peygamber, bütün insanlığın babası olduğu ve her kavmin kök başı kendisine dayandığına göre, O’nun bir millete mensubiyetini iddia etmek doğru ve mantıklı olmaz. Hal böyle olunca milletlerin birbirleri üzerinde nesebe dayalı üstünlük izafe etmelerinin, seçilmiş millet iddialarının kısacası ırkçılığın gülünçlüğü ortaya çıkıyor. Ne var ki, Mutlak Kudret’in bütün insanlığı tek bir çatı altında birleştirmek yerine, onları ayrı hususiyetler taşıyan kavimlere ayırmasında da bir hikmet bulunduğu muhakkak.
    Tarih kitapları milletimizin, insanlığın ikinci babası Nuh peygamberin oğlu Yafes’ten geldiğini iddia ederler. Bu andan, Orta Asya steplerinde meydan yerine çıkıncaya kadar geçen zaman dilimi tarihin karanlık sayfalarında yazılıdır. Orta Asya bozkırlarındaki maceramızı ise tek kelime ile özetleyebiliriz; arayış. Gözlerindeki enerjisi bitmek tükenmek bilmeyen, kızgın bir mayi gibi oradan oraya akan dinamik, canlı, hareketli, at üzerinde doğup, at üzerinde ölen insanın arayışı.
    8.yüzyıl aranan kanın, İslâm’ın bulunup, bir yenisine; vatan hasretine yol veren tarihtir. Bizce Anadolu’nun yurt edinilmesine kadar süren Türk’ün tarih seyri, kendisi farkında olsun olmasın, bir amaca matuftur: Genelde Anadolu, esasta ise İstanbul’un fethi. İşte bu andan sonra Türk’ün kaderine, kimliğine bu topraklar mı yön verir, yoksa Türk mü bu topraklara, orasını Allah bilir…
    “Anadolu… Bozkurdun bir dere kenarında gümüş sulara dalıp gözlerindeki tılsımlı ateşi seyrede ede, içli ve mütevekkil bir söğüt ağacına istihale ettiği mübarek diyar…
    Anadolu… Türk’ün, gerçek ruh muhtevasını bulur bulmaz seyyarlıktan sabitliğe geçtiği ve ruh vatanıyla iç içe yeryüzü vatanını kurduğu büyük mânâ çerçevesi…
    Anadolu kıtalar arası tarihi hesaplaşmaların geçit meydanı, medeniyetlerin sergi evi, mahrem ve muazzam Asya’nın, Avrupa’ya bakan cumbası…
    Anadolu… Putların ve salibin binbir cümbüşü arkasından kendisini topyekûn hilâle teslim eden ve onun davasını bütün dünyaya şâmil bir aksiyon halinde güden aslî ve asîl unsur kadrosu…”(Necip Fazıl Kısakürek, İdeolocya Örgüsü)
    Ve İstanbul;
    “İstanbul!.. Dünya üzerinde her çeşitten insanın ilgisini en çok çeken şehir… Ehemmiyetine bakın; onu insanlığın Ufku, ümmetine hedef gösteriyor. İdeal denebilecek bir hedef… Fethini müjdeliyor ve fethedecekleri övüyor. Bu sayede “en büyük Bayraktarı” kazanıyor İstanbul. İnsanlık tarihinin eşi bulunmaz Bayraktar’ını… İnsanlık Ufku’nun temsil ettiği Allah dâvasının bayraktarını… Yüceliğin zirvesine bakın!.. Müjdeli emir, İstanbul’a coğrafya avantajının üstünde fikri, imanî ve içtimaî bir fonksiyon kazandırıyor. Hele bizim için… Düşmanlarımız bile, onun hakkında fanatik emeller beslemekle, -farkında değiller ama- o emrin güdümünde hareket ettiler ve etmekteler.” (Ali Erdal, Yeni Bir Diyalektik)
    Bilinen en eski üç kıtanın ortasında ve yine bilinen en eski medeniyetlerin merkezinde, en işlek kara, deniz ve hava ticaret yollarının üzerinde, soğuk deniz ve iklimlerle sıcaklarının arasında “yedi iklim”in hüküm sürdüğü Anadolu ve onun incisi İstanbul. Bu coğrafyaya hâkim olanın, dünya siyaseti üzerinde söz sahibi olması, insanın nefes alıp vermesi kadar doğal. Nitekim bu topraklarda devletlerini kuran Bizans (Doğu Roma) ve Osmanlı’nın dünyanın en uzun ömürlü devletleri olduklarını tarih söylüyor.
    İşin nirengi noktası, anahtar kelimesi demiştik ya yukarıda, Allah’a hamd olsun ki kader bu şekilde tecelli etti ve bu topraklar bize nasip oldu. İngiliz tarihçi Arnold Toynbee’nin, dünyanın kuruluşundan bugüne kadar geçen zamanı göz önüne alıp, firavunun ehramına taş taşıyanlarla bizleri çağdaş saydığı tezini dikkate alırsak, bugün milletimizin içinden geçtiği berzahın, O’nun tarih seyri içinde deryada bir su damlası gibi kaldığını kabul edebiliriz. Yeter ki, bu coğrafyanın, bu toprakların hakkını verelim.

    2. RUH

    Çanakkale’de, muharebeler esnasında hücum sırası bekleyen askerlerimiz, hem şehit olan arkadaşları hem de az sonra şehit olacak kendileri için cenaze namazı kılıyorlar. Öleceklerini bildikleri halde hiçbirinin aklına cepheyi terk etmek gelmiyor.
    99 depremi olduğunda devlet, felâket bölgesine aynı gün ulaşamamıştı. Deprem sırasında Gölcük’te, Adapazarı’nda olan veya kendi imkânlarıyla yardım amaçlı bölgeye ulaşanlar, oralardaki trafiği ve asayişi, sağ kurtulan gençlerin idare ettiğini anlattılar. Onbinlerce insanın enkaz altında kalıp can verdiği, bir artçı depremde sağ kalanların da hayatlarını kaybetme ihtimalinin olduğu bir ortamda kendi nefsinden geçip cemiyet hayrına bir işe kalkışmak… Bir kere bu fedakârlığın adını koymak gerek.
    15 Temmuz akşamı daha Cumhurbaşkanı halkı meydanlara çağırmadan, kendini sokağa atanlara ne demeli? İhanet kalkışmasını ne zaman duydu ve anladı da eğer ben yoksam devlet de olmaz anlayışıyla inisiyatif aldı. Elinde bayrağıyla koca tankların önüne geçenleri, savaş uçaklarına meydan okuyanları gördük. İnternet vesilesiyle izledik. O gece, meyhaneden Boğaz Köprüsü’ne şehit olmaya giden gençler vardı. Göğsünü hainlerin kurşunlarına siper edenlerin hareketlerinin bir izahı olmalı.
    “En ulvî tecrid ve mânâlandırmalara, çok defa en süflî teşhis ve maksatlandırmalar musallattır.”
    Rahmetli Üstad, Büyük Doğu yayınlarının dördüncü, fakat bütün geçit ve kilit noktalarını gösterici ve davayı temellendirici baş eseri olarak ilân ettiği İdeolocyaÖrgüsü’nün daha başında yukarıdaki cümleyi kaleme alarak dikkatimizi bir noktaya çekiyor. Âcizane kanaatim, eserin tamamını okuyup anlamamızı arzu ediyor. Bektaşî gibi aradan bir cümleyi çekip devamı için bahane üretilmesinin önüne geçmek istiyor.
    Fakir de, yazının başlığına odaklanıp, devamı hakkında kanaat sahibi olacaklar için bu hatırlatmayı yapmayı vazife bildi.
    Türk milleti… Pazarlıksız, samimi Müslüman… Az sonra öleceklerini bildikleri halde cepheyi terk etmeyenlerin, kendi nefsinden geçip toplum hayrına işe kalkışan ve göğsünü hainlerin kurşunlarına siper edenlerin cemiyeti… Allah’ın İslâm ümmeti içinde aksiyonla vazifeli kıldığı topluluk…
    Bu millet, bu kadar badireye rağmen hâlâ ayakta durabiliyorsa bir hikmeti olmalı. Çanakkale’de, depremde, 15 Temmuz’da gösterilen kahramanlıkları izah edebileceğimiz bir hikmet.
    Zannederim işin sırrı pazarlıksız ve samimi Müslüman olmakta. Ne zaman ki kendisine İslâm teklif edilen ilk atamız, teklifi hiçbir şart koşmadan, can baş üstüne deyip kabul etti, atını ve kılıcını bu yeni imana adadı, işte o gün milletimizin kaderi de belli oldu.

    3. DEVLET BİLİNCİ

    İstiklal Harbi’nin devam ettiği günlerde Bilecik istasyonunda, oğluna nasihat eden Söğütlü annemizin dudaklarından dökülen cümleler, Anadolu’daki devlet bilincini uzun söze gerek bırakmayacak şekilde açıklar:
    “Oğlum!.. Dayın Şıpka’da, baban Dömeke’de, ağabeylerin Çanakkale’de şehid düştü. Son yongam sensin. Eğer minareden ezan sesi kesilecekse, caminin kandilleri sönecekse sütüm sana haram olsun. Öl de köye dönme!”
    Türk milletinin, Tuna’dan Nil’e, Hazar’dan, Kırım’dan Kızıldeniz’e uzandığı haşmet devirlerinde değil; toprakları verimli üç kıtadan, Anadolu’nun bozkırlarına hapsedilmeye çalışıldığı bir zamanda söylendi bu sözler. Bu sebeple kıymetli. Yoksa tarih hafızamızda daha nice örnekleri mevcuttur.
    Ankara Savaşı’ndan sonra merkezî otoritenin zayıfladığı, neredeyse yok olduğu Fetret Devri’nde bile devleti yıkılmak ne kelime sanki bütün kurumlarıyla dimdik ayaktaymış gibi davranan bir milletten bahsediyoruz. Bu manâda,“kan kusup kızılcık şerbeti içtiğini” söyleyen, “kol kırılır yen içinde kalır” diyen bir milletin yakın tarihimizde atlattığı bütün darbelerden sonra sessizliğini, onun olup bitenden habersizliğine, cahilliğine yoranlar, önüne koyulan ilk sandıkta sanki sözleşmiş gibi aynı noktada nasıl birleştiğini de izaha mecburdurlar.

    4. NETİCE

    15 Temmuz, İslâm’da aradığı kanı, ruhu bulan, İslâm’a pazarlıksız teslim olmanın karşılığında Anadolu ve özelde İstanbulla şereflendirilen Türk Milleti’nin, devleti zora düştüğünde neler yapabileceğinin ete kemiğe bürünmüş halidir.
    15 Temmuz’la ilgili olarak geleceğin tarafsız tarihçisinin yazacağını biz şimdiden söyleyelim: 1789 Fransız Devrim’i Batı dünyasında ne ifade ediyorsa, Fransız Devrimi’nin dünya tarihindeki etkisi neyse 15 Temmuz’un ondan eksiği yok fazlası vardır.
    Milletin devletine sahip çıkması noktasından, Türk tarihinde ilk değildir. 15 Temmuz’a yol veren, sebep olan bütün saikleridoğru tespit edip ortadan kaldırmadıkça belli ki son da olmayacaktır. O halde son hükmü yine Üstad’a bırakalım:
    “Evvelâ şahsını, sonra bütün Doğu âlemini kurtarması, daha sonra da çepeçevre yeryüzüne ve insanlık kadrosuna sahip bir kurtuluş ifadesine varması için Türk milletine gereken yol, en girift, en mahrem ve en iç kavranışiyleİSLÂMİYET’tir.

    İslâm vecd ve imanının, ana sütünden daha beyaz ve daha temiz çarşafı üzerine Yirminci Asır dünyasına ait şifalı ve zehirli ne kadar yemiş varsa hepsini silkeledikten sonra, bizden olan her şeyi çekici ve bizden olmayan her şeyi itici bir ana kıyas vahidine sahip, sağ elimizde Allah’ın kul parmağı girmemiş biricik Kitabı ve sol elimizde insanoğlunun olanca fikir ve iş kütüphanesi, ânî bir şahlanışla kendi kendimizi bulmak! Kurtuluşumuzun ve dünya çapında kurtarıcılığımızın reçetesi sadece budur: Ve bu reçetenin temel unsuru İslâmiyettir. İşte bu günden başlayarak kendimizi çerçevelemeye memur bildiğimiz muhteşem ve açıklığı içinde bir o kadar mahrem hakikat!” (İdelolocya Örgüsü)

  • Dadaloğlu.Muhteşem şiirler

    Resim_1291313499

    Yine Tuttu Gavur Dağı Boranı

    Yine tuttu Gavur Dağı boranı
    Hançer vurup acarladın yaramı
    Sana derim Mıstık Paşa öreni
    İçindeki bunca beyler nic’oldu

    Çınar sana arka verip oturan
    Pöhrenk ile sularını getiren
    Yoksulların işlerini bitiren
    Samur kürklü koca beyler nic’oldu

    Tavlasında arap atlar beslenir
    Konağında baz şahinler seslenir
    Duldasında nice yiğit yaslanır
    Boz-kır atlı yüce beyler nic’oldu

    Gidip Kar-Beyaz’dan sular getiren
    Dört yanında meyvaların bitiren
    Çınar sana arka verip oturan
    Havranalı büyük beyler nic’oldu

    Feneri de deli gönül feneri
    Atları da dolanıyor kenarı
    Sana derim Küçük Ali öreni
    Sana inip konan beyler nic’oldu

    Sabahaca kandilleri yanardı
    Soytarılar fırıl fırıl dönerdi
    Ha deyince beş yüz atlı binerdi
    Sana inip konan beyler nic’oldu

    Mıstık Paşa gitmiş odası yaslı
    Hatunları vardı hep turna sesli
    Toptop zülüflü de İstanbul fesli
    Usul boylu hatunların nic’oldu

    Saçı altın bağlı fesler sırmalı
    Lahuri şal giymiş gümüş düğmeli
    Gözleri kudretten siyah sürmeli
    Mor belikli güzellerin nic’oldu

    Derviş Paşa yaktı yıktı illeri
    Soldu bütün yurdumuzun gülleri
    Karalar giydik de attık alları
    Altınızın geçmek akça tunc’oldu

    Ağlayı ağlayı Dadal’ım söyler
    Vefasız dünyayı şu insan n’eyler
    Bir yiğidi bir kötüye kul eyler
    Şimd’en geri yaşaması güç oldu

    Alırım Kız Seni Komam İllere

    Oturmuş ak gelin taşın üstüne
    Taramış zülfünü kaşın üstüne
    Bir selam geldi başım üstüne
    Alırım kız seni komam illere

    Bir taş attım karlı dağlar ardına
    Yuvarlandı düştü yarin yurduna
    Ben yeni de düştüm sevda derdine
    Alırım ahdımı komam illere

    Atımın kuyruğu cura saz gibi
    Divana vurmuş da ergen kız gibi
    Alarmış yanağı bahar yaz gibi
    Getirin kır atım göçem illere

    Dadaloğlu der de oldum kastana
    Gelip geçer selam verir dost bana
    Göçeyim mi bilmem Namrun üstüne
    Çekilem mi kahpe Bulgar illere

  • Karacaoğlan.Muhteşem şiirler

    karacaoglan3

    Bir ayrılık bir yoksulluk

    Vara vara vardım ol kara taşa
    Hasret ettin beni kavim kardaşa
    Sebep ne gözden akan kanlı yaşa
    Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm

    Nice sultanları tahttan indirdi
    Nicesinin gül benzini soldurdu
    Nicelerin gelmez yola gönderdi
    Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm

    Karacoğlan der ki kondum göçülmez
    Acıdır ecel şerbeti içilmez
    Üç derdim var birbirinden seçilmez
    Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm

    Elif

    İncecikten bir kar yağar,
    Tozar Elif, Elif deyi…
    Deli gönül abdal olmuş,
    Gezer Elif, Elif deyi…

    Elif’in uğru nakışlı,
    Yavrı balaban bakışlı,
    Yayla çiçeği kokuşlu,
    Kokar Elif, Elif deyi…

    Elif kaşlarını çatar,
    Gamzesi sineme batar.
    Ak elleri kalem tutar,
    Yazar Elif, Elif deyi…

    Evlerinin önü çardak,
    Elif’in elinde bardak,
    Sanki yeşil başlı ördek
    Yüzer Elif, Elif deyi…

    Karac’oğlan eğmelerin,
    Gönül sevmez değmelerin,
    İliklemiş düğmelerin,
    Çözer Elif, Elif deyi…

  • Hezret Mevlana Celaleddin Rumi.Muhteşem şiirler

    Aşk Nedir?

    *Şarabım aşk ateşidir,hele onun eliyle sunulursa öyle bir ateşe odun kesilmezsen yaşamak haram olur sana.
    *Söz dalga dalga coşmada amma onu dudakla,dille değil,gönülle canla anlatman daha iyi.
    *Aşk nedir,bilmiyorsan gecelere sor,şu sapsarı yüzlere,şu kupkuru dudaklara sor.
    *Su nasıl yıldızı,ayı aksettirir,gösterirse bedenler de canı,aklı bildirir,gösterir.
    *Can,aşktan binlerce edep öğrenmede,öylesine edepler ki mekteplerde okunup öğrenilmesine imkan yok.
    *Gökyüzünde,yıldızlar arasında parlak ay nasıl görünürse aşık da yüzlerce kişi arasında öyle görünür,o göründümü herkesin parlaklığı söner.
    *Akıl bütün gidilecek yolları bilse bile,gene aşk yolunu bilemez,şaşırır kalır.

    Ya olduğun gibi görün,ya göründüğün gibi ol

    Güneş gibi ol şefkatte,merhamette.
    Gece gibi ol ayıpları örtmekte.
    Akarsu gibi ol keremde,cömertlikte.
    Ölü gibi ol öfkede ,asabiyette.
    Toprak gibi ol tevazuda,mahviyette.
    Ya olduğun gibi görün,ya göründüğün gibi ol.

  • Yunus EMRE.Muhteşem şiirler

    Aşk

    İşitin ey yârenler,
    Kıymetli nesnedir aşk.
    Değmelere bitinmez,
    Hürmetli nesnedir aşk.

    Hem cefadır hem safâ
    Hamza’yı attı Kaf’a.
    Aşk iledir Mustafa,
    Devletli nesnedir aşk.

    Dağa düşer kül eyler,
    Gönüllere yol eyler,
    Sultanları kul eyler,
    Hikmetli nesnedir aşk.

    Kime kim vurdu ok?
    Gussa ile kaygu yok.
    Feryad ile âhı çok,
    Firkatli nesnedir aşk.

    Denizleri kaynatır,
    Mevce gelir oynatır.
    Kayaları söyletir,
    Kuvvetli nesnedir aşk.

    Akılları şaşırır,
    Deryalara düşürür.
    Nice ciğer pişirir,
    Key odlu nesnedir aşk.

    Miskin Yunus n’eylesin?
    Derdin kime söylesin?
    Varsın dostu toylasın,
    Lezzetli nesnedir aşk.

    Adem oğlu

    Miskin Adem oğlanı,nefse zebun olmuşdur
    Hayvan canavar gibi,otlamağa kalmıştır

    Hergiz ölümün sanmaz,ölesi günin anmaz
    Bu dünyadan usanmaz,gaflet önin almışdur

    Oğlanlar öğüt almaz,yiğitler tevbe kılmaz
    Kocalar taat kılmaz,sarp rüzgar olmuştur

    Beğler azdı yolundan,bilmez yoksul halinden
    Çıktı rahmet gölünden,nefs gölüne dalmışdur

    Yunus sözi alimden,zinhar olma zalimden
    Korkadurın ölümden,cümle doğan ölmüşdür.

  • KARDELEN DERGİSİNİN 94. SAYISI ÇIKTI

    Çeyrek asırdır sadece “fikrin değerini bilenlere…” istinat eden Kardelen dergisinin Ekim-Aralık 2017 tarihli 94. sayısı çıktı.
    Dergi yeni sayısında “Türk Dili”ni ele alıyor. Dergi kapakta okuyucuya; Üstad Necip Fazıl’ın “Bir milletin diliyle oynamak, onun hayatıyla oynamaktır.” sözüyle sesleniyor.
    Derginin “Türkçe’nin Serencamı” başlıklı başyazısında, Ali Erdal, “Ne Yapılmalıydı?” diye sorduktan sonra, “Dil, milletin dünyası… Tefekkür malzemesi. Önce kavramın Türkçe’de karşılığı aranmalı; yani kendi depomuzdan malzeme aranmalı… Bulunmazsa dilimizin türetme, birleştirme, birkaç kelime ile ifade etme yolları ile yeni kelimeler kazanma imkânı, –yani düşünce dünyamızı geliştirme imkânı– sonuna kadar kullanılmalı… Dışardan kelime, “vatandaş sen de gel” çığırtkanlığı ile ve anadilini ehemmiyetsiz görerek değil, karşılığı olmayan kavramın kelimesi son çare olarak, üzüntüyle alınmalı.” diye cevap veriyor.
    Bu sayıda dergi editörü; her geçen gün aslından uzaklaştığından endişe ettiğimiz dil ve Türkçe mevzuunda, her konuda olduğu gibi örneğimizin Gaye İnsan ve Ufuk Peygamber (sav) olması gerektiğini dile getiriyor. Site editörü, “Türk Milleti” kimliğimizi korumamız için öncelikli olarak korumamız gerekenlerin başında dilimizin geldiğini ifade ediyor.
    Üstad Necip Fazıl’ın “Edebiyat Mahkemeleri” eserinin “Topyekûn Ölçü” bölümüyle başlayan dergide her zaman olduğu gibi fikir yazılarına, şiirlere ve hikâyelere de yer veriliyor.
    Ocak-Mart 2018 döneminde çıkacak olan 95.sayısının konusunun “Tasavvuf” olduğu belirtilen dergide yer alan yazılardan bazıları şöyle:

    Türkçe’nin Serencamı – Ali Erdal
    Hangi Türkçe? – Kadir Bayrak
    Türk Dilini Dert Edinenler – Yavuz Sert
    Türk Budun(u) – Mustafa Büyükgüner
    Dil Kavramı Üzerine – Sinan Ayhan
    Mizah Köşesi – Murat Yaramaz
    Medya Sepeti – Bahadır Kaya

    Dergi ile ilgili detaylı bilgilere www.kardelendergisi.com adlı internet sitesinden veya kardelen@kardelendergisi.com adlı e-posta adresinden ulaşılabilir.

  • Hasan AKAR.”KIRŞEHİR 6.ÂŞIK PAŞA ŞİİR ŞÖLENİ ÜZERİNE”

    “Türk diline kimenesne bakmaz idi
    Türklere hergiz gönül akmaz idi
    Türk dahi bilmez idi o dilleri
    İnce yolu ol ulu menzilleri”
    Âşık Paşa (1272-1333)

    2017 Ekim ve Kasım ayları bizim için etkinliklerin ve davetlerin oldukça yoğun olduğu bir dönem.1-2-3 Kasım 2017 tarihlerinde Kırşehir Kent Konseyi Şairler Çalışma Grubu tarafından yapılan davet üzerine 6.Âşık Paşa Şiir şöleni için eşimle birlikte Kırşehir’deyiz.
    Devletimizin 2017 yılını Türkçe’nin doğru kullanımını ve korunmasını sağlamak amacıyla “Dilimiz kimliğimizdir” başlığı altında “Türk Dili Yılı” ilan etmesinden dolayı bu etkinliğin Türk diline büyük hizmet etmiş olan Âşık Paşa’nın memleketi Kırşehir’de yapılması oldukça anlamlı ve yerinde bir karardır.
    Selçuklular döneminde 13.yüzyılda Konya, Kayseri, Sivas, Kırşehir, Amasya, Tokat, Niksar, Ankara ve Erzurum önemli birer kültür merkezi konumundaydı. Horasan’dan Anadolu’ya yerleşen bir ailenin evladı olan, 1272-1333 yılları arasında yaşayan büyük tasavvuf ehli Âşık Paşa da bu dönemin özellikle Türk dilini güzelliğiyle yazdığı 12 000 beyitlik “Garibname “Mesnevi eseriyle korumaya ve yaşatmaya çalışan en büyük şahsiyetlerden birisidir.
    Bugün de Kırşehirliler Âşık Paşa ile beraber Neşet Ertaş ta olduğu gibi diğer edebi şahsiyetleri ve sanatçıları ve de eserlerini unutturmamak için yoğun bir çaba içindeler. İlki 6 Kasım 2010’da başlatılan Âşık Paşa Şiir Şöleni iki yıllık bir sessizlikten sonra 2017 yılında kültür-sanat şehri Kırşehir’de Kırşehir Valiliği, Ahi Evran Üniversitesi, Kırşehir Kent Konseyi’nin ortak çabasıyla tekrar doğuyor. Kaman Belediyesi, Malya Tarım İşletmesi de her yıl olduğu gibi bu yıl da desteğini esirgemiyor
    İlk gün program Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi tarafından Rektör Prof. Dr. Vatan Karakaya adına Genel Sekreter Doç. Dr. Mehmet Zeki Küçük tarafından şairlere verilen yemek sonrası Belediye Başkanı Yaşar Bahçeci’yi ziyaretle başladı. Belediye Başkanı şehrin kültür ve sanatını korumanın ve yaşatmanın asli görevleri arasında olduğunu belirttikten sonra misafirlere hediye takdim edip içinde çok sayıda kültür amaçlı birim ve salonların bulunduğu, yeni yapılan Neşet Ertaş Kültür Merkezini gezdirdi.
    Öğle sonrası Kırşehir’in ünlü tabiat güzelliği Seyfe Köyü Gölü Kuş Cenneti’ndeyiz. Mevsim itibarıyla kuşların göç ettiği, suların çekildiği bir zamanda gittiğimiz için bu güzellikleri görmek nasip olmadı. Seyfe Gölü , tarihi İpek Yolu üzerinde bulunan,endemik bitkileri yetiştiren ve 187 çeşit kuşu bünyesinde barındıran bir tabiat harikası.Ancak bu arzumuzu orada Orman ve Su İşleri Bakanlığı’nca 1990 yılında Tabiatı Koruma Alanı ilan edilen ve ziyarete açılan küçük bir müzede Seyfe Gölü Ekoloji Derneği Başkanı , Makine mühendisi Ömer Çetiner’in sunusu giderdi sayılır.
    Akşam yemeği için Malya Devlet Üretme Çiftliği ayarlanmış. Çiftlik Müdürü Kemal Kaymak, diğer yöneticilerin ve lojmanlarda yaşayan kültür sever ailelerin ricası kırılmayarak mini şiir ve müzik dinletisi yapılıyor.
    Bu kültür etkinliğinden sonra kendimizi saat 21.00’de Kırşehir Polis Eğitim Merkezi konferans salonunda buluyoruz. Polis adayı gençlerle son yıllarda en güzelini dinlediğim İstiklal Marşı’nı birlikte söylememiz ve Rıfat Çakır ‘ın profesyonel sunumuyla şiir ve müzik şöleni başlıyor. Kent Konseyi Şairler Çalışma Grubu Başkanı Zübeyde Gökbulut ve Polis Eğitim Merkezi Müdürü,1.Sınıf Emniyet Müdürü Kasım Varol’un selamlama konuşmaları sonrası sahneye çıkan şairlerin şiirleri bin bir çeşmeli yüreklerinden akan duygularla memleketimin en güzel dağlarına, ovalarına, bağlarına ulaşıyor. Etkinliğin mimarlarından Kent Konseyi Şairler Grubu’ndan Bedikli Ozan İbrahim Düğer’in torunu Defne Düğer’in Çanakkale Şiiri ise gecenin güzelliğini apayrı perçinliyor.
    İkinci gün kahvaltı sonrası Kaman’a doğru yol alıyoruz. Programda Kaman Kalehöyük Arkeoloji Müzesi ‘ni ve Çağırhan Japon Bahçesine gezi ve Kaman Belediye Başkanı Erhan Talu’yu ziyaret var. Arkeoloji müzesi önüne geldiğimizde bizi bir sürprizle karşılaşıyoruz. Kırşehir Ustalar Topluluğundan Müzisyen Adem Göçer ve ekibi davul zurna eşliğinde Kırşehir türküleriyle hepimizi mest ediyorlar. Kaman şehir merkezine üç km uzaklıktaki Arkeoloji Müzesi Japon Arkeologlar tarafından 1985 yılından beri yapılan kazılarda bulunan eserlerden oluşuyor ve müzeyi onlar Türk Hükümeti ile yapılan bir proje çerçevesinde gerçekleştirmişler. Japon Botanik Bahçesi ise buradaki kazıları başlatan Japon Altes Prens Jakahito Mikasa’nın anısına Japonya Ortadoğu Kültür Merkezi tarafından 1993 yılında yapılmış Öğleye doğru bu etkinliklere büyük destek verdiğini öğrendiğimiz Kaman Belediye Başkanı Erhan Talu’yu makamında ziyaret ediyoruz. Başkan işi gereği il dışında olduğu için güler yüzlü yardımcısı Tekin Var ile tanışma ve çay sohbetinden sonra öğle yemeğine geçiyoruz.
    Kaman’da Dadaloğlu Anıtını ve mezarını ziyaret ederek dualar okuduktan sonra Kırşehir’e dönüyoruz. Anadolu’nun tarihi eserlerini korumasını bilen ender şehirlerden biri olarak bildiğimiz Kırşehir bizi yanıltmıyor. Aşık Paşa Türbesi, Neşet Ertaş Kültür Evi, Neşet Ertaş (1938-2012) Anıt Mezarı, Çekiç Ali (Ali Ersan,1932-1973) Mezarı, Neşet Ertaş’ın babası Muharrem Ertaş (1913-1984)Mezarı, Neşet Ertaş’ın doğup büyüdüğü evi, Anadolu’da Ahilik teşkilatının kurucusu , piri Ahi Evran ( 1171 – 1262) Külliyesi,Cacabey Camii, Ahmedi Gülşehri (14.yüzyıl)Türbesini gezerek İl Kültür ve Turizm Müdür Yardımcısı Eyüp Temur’un derin bilgilerinden faydalanıyoruz.
    1240 (? ) -1301 yılları arasında yaşayan Nurettin Bin Caca Bey’in Selçuklular döneminde Kırşehir’e vali olmadan önce Tokat’ta da görev yaptığını da bu arada belirtmek gerekir. Anadolu’nun en önemli rasathanelerinden(Gökbilim Medresesi) biri olan bu eserin 1272-1273 yılları arasında yapıldığını, Caca Bey’in burada meftun olduğunu, buranın bugün cami olarak kullanıldığını görüyoruz.
    Ve akşam… Kültür ve Turizm Müdürlüğü Konferans Salonundayız. Tadına doyamadığımız bir şiir şöleni bir yıldız yağmuru… Salon şiir severlerle dopdolu. Kırşehir Valisi Necati Şentürk, Ahi Evran Üniversitesi Rektörü Prof.Dr. Vatan Karakaya,Rektör Yardımcısı Prof. Dr. Ahmet Gökbel, İl Jandarma Komutanı Jan. Albay Orhan Ekemen,İl Kültür ve Turizm Müdürü Yıldız Eraslan ve bazı daire amirleri oradalar. Gecenin sunumunu yine Rıfat Çakır Bey yapıyor. Cumhuriyetimizin banisi Gazi Mustafa Kemal Atatürk, silah arkadaşları ve şehitlerimiz için saygı duruşundan sonra Kırşehir Polis Eğitim Merkezi öğrencileriyle birlikte salonda bulunanların yüreklerinden dillerine kopup gelen bir İstiklal Marşı…Kent Konseyi Şairler Çalışma Grubu Başkanı Zübeyde Gökbulut’un açılış ve selamlama konuşmalarından sonra sahneye Kırşehir Valisi Necati Şentürk davet ediliyor.Vali aynı zamanda “Zülf-ü Siyahım “ adıyla yayınlanmış şiir kitabı olan bir şair.Katılımcılara hoş geldin konuşmasından sonra şiirlerinden ikisini yorumluyor. Demek ki bu ile atanan valilerde bir de şairlik yeteneği var.1964-1967 yılları arasında Tokat’ta görev yapan ve öncesinde 1957 yılında da Kırşehir ‘in ikinci kez il olmasında ilk valiliğini yapan Hayati Turgut Eğilmez’in de(1915-2006) şair olduğunu “Geç Kaldın” adıyla bir şiir kitabının olduğunu biliyoruz.
    Ahi Evran Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Öğretim Üyesi Doç. Dr. Ahmet Doğan Âşık Paşa ve eseri Garibnâme ile ilgili kısa bir sunum yapıyor. Sonrasında şairler sahne alıyorlar. Ankara’dan Vedat Fidanboy, İstanbul’dan Kadir Turan, Bingöl’den Hacı Gürhan, Çanakkale’den Mustafa Berçin, Sivas’tan Hasan Akar, Manisa’dan Alim Yavuz, Artvin’den Gülden Taş,Diyarbakır’dan Şeyhmus Çiçek, Gaziantep’ten Deniz Garipcan ,Bandırma’dan Gültekin Özcan,Kırgızistan’dan Dilnaz Saypetinova,Denizli’den Arzu Subakan,Gaziantep’ten Merve Diker,Kırşehir’den İbrahim Düğer, Çerkez Bozdağ şiirlerini, İdris Altuner, Ertuğrul Öcal ,Ayşe Tekin türkülerini yorumluyorlar.
    Etkinlik, Kırşehir Valisi Necati Şentürk’ün teşekkür konuşması ve plaket töreni ile son buluyor. Cuma sabahı kahvaltı sonrası ise her proğramda olduğu gibi mutlu yüzlerimizle birlikte buruk bir ayrılış…
    Teşekkürler: Kırşehir Valisi Necati Şentürk, Ahi Evran Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Vatan Karakaya, Ahi Evran Üniversitesi Genel Sekreteri Doç. Dr. Mehmet Zeki Küçük, Kırşehir Kent Konseyi Başkanı Tahsin Üçgül, Kent Konseyi Genel Sekreteri Osman İlhan, Kaman Belediye Başkanı Erhan Talu,Kırşehir Polis Eğitim Merkezi Müdürü Kasım Varol,İl Kültür Turizm Müdürü Yıldız Eraslan, İl Kültür ve Turizm Müdür Yardımcısı Eyüp Temur, Malya TİGEM Müdürü Kemal Kaymak,Ekoloji Derneği Bşk. Ömer Çetiner, Ustalar Topluluğu,Kırşehir Cingöz Oteli çalışanları ve emeği geçen diğer kurum ve şahsiyetler…
    Ve etkinliğin asıl mimarları, yorgun savaşçıları Kırşehir Kent Konseyi Şairler Grup Bşk. Zübeyde Gökbulut Hanımefendi ve yardımcısı İbrahim Düğer Beyefendi, yüzünüzün akıyla çıktığınız bu ağır programın altıncısında da teşekkürler size.

  • Gürol DELİCE.”DEDE KORKUT HİKÂYELERİNDE DEĞERLER”

    11. asırda Doğu Anadolu yaylarında yaşayan Oğuz boylarının başından geçen olayları destan tipinde anlatan Dede Korkut Hikâyelerinde, o günkü Türk toplumunun değer yargıları, inançları, kültürel özellikleri ile ilgili pek çok veriye rastlarız. Bu değer yargıları günümüze kadar gelmiş, Türk toplumuna yön vermeye devam etmiştir. Millet olmanın ne anlama geldiğinin tam olarak anlaşılması için bu hikâyelerin kültürel açıdan incelenmesi gerekir. Bu saiklerle hikâyelerde yer alan değer yargılarını Dirse Han Oğlu Boğaç Han hikâyesinden başlayarak inceleyeceğiz.
    KILICIMDAN MI GÖRDÜ, SOFRAMDAN MI GÖRDÜ?
    Dirse Han oğlu Boğaç Han hikâyesinde, çocuğu olmadığı için kara otağa oturtulan Dirse Han, Bayındır Han’ın nökerlerine şöyle der:
    -Bayındır Han, benim ne eksikliğimi gördü? Kılıcımdan mı gördü, soframdan mı gördü ki beni kara otağa kondurdu.
    Böyle bir muameleye maruz kalmak haklı olarak Dirse Han’ın çok zoruna gider. Yiğitlikte ve cömertlikte bir noksanlığı yoktur ama Allah ona bir oğul vermemiştir. Bunun ezikliğini her zaman yaşar.
    Bu sözden de anlıyoruz ki Oğuz’da iki temel değer vardır ki, o da cömertlik ve yiğitliktir. Sofra, cömertliği; kılıç ise yiğitliği ifade eder. Buna göre sofran, kapın, gönlün insanlara açık, kılıcın ise keskin olacaktır.
    Dirse Han, çocuğunun olmamasının sebebini hanımından sorar. Hanımı ise şöyle cevap verir:
    Hay Dirse Han, bana hışmetme
    İncinip acı söz söyleme,
    Ala çadırını yeryüzüne diktir,
    Attan aygır, deveden buğra, koyundan koç kırdır.
    Aç görsen doyur,
    Yalıncak görsen donat,
    Borçluyu borcundan kurtar,
    Ulu toy eyle, hacet dile.
    Ola ki bir ağzı dualının berekâtıyla Tanrı bize bir erdemli çocuk verir.

    Bu sözler ki Bakara Suresinin 177. ayet-i kerimesinin tekrarı gibidir. Yakınlara, yoksullara, yolda kalmışlara, borçlulara yardım iyiliğin olmazsa olmazıdır.
    Hanımın sözünü dinleyen Dirse Han’a Yüce Allah bir erkek çocuğu nasip eder. Dirse Han’ın çocuğu çabucak büyür. Ad konması için bir kahramanlık göstermesi lazımdır. Dirse Han’ın zabtedilmez boğasını alt eder. Dede Korkut da ona Boğaç Han adını verir. Dirse han oğlu Boğaç’a beylik ve taht verir. Bu durumu babasının yiğitleri çekemez. Dirse Han’a giderler ve onu babasına şikâyet ederler. Derler ki:
    Senin oğlun, Oğuz’un üstüne yürüdü. Nerede güzel görse çekip aldı, aksakalı kocaların ağzına sövdü. Ak pürçekli kadının sütünü sordu. Namusa tasallut, ihtiyarlara hakaret, Oğuz’a isyan affedilmeyecek hatalardandır hatta ihanettir. Cezası da ölümdür. Dirse han bu sözleri duyunca yiğitlerine emir verir:
    -Varın getirin onu öldüreyim, böyle evlat bana gerekmez, der.
    Dirse Han’ın nökerleri bir hile ile babasına oğlunu vurdururlar. Boğaç Han’ın anası oğlunun ilk avıdır diye onu karşılamaya gider. Oğlunu göremeyince Dirse Han’dan oğlunu sual eder ama bir cevap alamaz. Ana yüreği dayanamaz yanına kırk ince kızı alarak oğlunu aramaya çıkar. Bir derenin yanına gelince karga kuzgunun inip çıktığını görür. Atını o yana sürer. Oğlunu yaralı bulur. Bu durumun sebebini şöyle sorar:
    Ne bileyim oğul bu kazalar nereden geldi?
    Kara başım kurban olsun sana!
    Ağız dilden birkaç kelime haber bana!

    Anasının geldiğini anlayan Boğaç han, olanları anlatır. Yarasının ölümcül olmadığını, Bozatlı Hızır’ın yanına geldiğini, dağ çiçeği ile ana sütünün yarasına merhem olacağını söylediğini anasına anlatır. Dağ çiçeğini anasının kırk kızı toplayıp getirir. Boğaç Han’ın anasını memesini sıkar, süt gelmez, ikinci sefer sıkar yine süt gelmez, üçüncü seferde kanla karışık süt gelir. Anası merhemi yapar ve oğlunun yaralarına sürer. Yaralar tez zamanda iyi olur.
    Buraya kadar anlatılan olaylardan ananın evin direği olduğu sonucuna varırız. Dirse Han kendisine getirilen haberlere araştırmadan inanır. Ana yüreği oğlunu hiç terk etmez. Nasıl çocuğu olmadığında Dirse Han’a yol göstermişse, oğlunu da arar, bulur. Kendi sütü ile oğlunu tedavi eder.
    Durumu haber alan Dirse Han’ın askerleri Dirse Hanı kaçırıp bir güzel döverler, boynuna sicim takıp “kâfir” ellerine götürürler.
    Bunu duyan Dirse Han’ın hatunu, oğlunun yanına varıp şöyle seslenir:
    Hanım oğul, doğrulup yerinden kalksana,
    Kırk yiğidi yanına alsana
    O kırk namertten kurtarsana
    Yürü oğul, baban sana kıydıysa sen babana kıyma.

    Bu sözlerden evin hatununun ne kadar olgun, ailesine ve eşine bağlı olduğunu görürüz. Anne evin direğidir. Dirse Han’ın yaptıkları karşısında kin tutmaz, intikam peşinde koşmaz, eşini affetmesini bilir.
    Boğaç Han anasının sözünü kırmaz. Kırk yiğidi yanına alır, babasını kurtarmaya gider. Boğaç Han’ın geldiğini gören kırk namert, “Gelin şunu da yakalayalım, babasıyla beraber kâfirlere teslim edelim.” derler. Dirse Han gelenin oğlunun olduğunu bilmeden, namertlere “kolca kopuzumu verin, o yiğidi yolundan döndüreyim. Beni ister öldürün, isterseniz sağ bırakın.” der.
    Kopuzuyla uzun bir seslenişten sonra oğluna şöyle der:
    Benim için geldinse ey yiğit, oğlancığımı öldürmüşüm,
    Sana acımam yok, dönsene geri.

    Boğaç han babasına şöyle seslenir:
    Benim de içinde aklı şaşmış,
    Biliği yitmiş, koca babam var, komağım yok kırk namerde.

    Boğaç Han, kırk yiğidiyle beraber, kırk namerde saldırır ve babasını kurtarır.
    Dirse Han oğlunun sağ olduğunu öğrenir. Boğaç Han’ın yiğitliği, kahramanlığını Oğuz’da duymayan kalmaz. Boğaç Han’ın yiğitliği Hanlar hanı Bayındır Han’ın kulağına kadar gider. Bayındır Han, bu hikâyeyi duyunca Boğaç Han’a beylik ve taht verir.
    Diğer hikâyelerde olduğu gibi bu hikâyede de Oğuz’un bilgesi Dede Korkut gelir güzel bir dua ile hikâyeyi bitirir.

    HİKÂYEDEKİ İNANÇ UNSURLARI:
    Bu hikâyede çok sağlam bir Allah inancının var olduğunu görürüz. Zor durumlarda hiç aracısız sığınılacak tek merci, birliğinde asla şüphe olmayan Allah’tır. Dirse Han çocuğu olmadığı için hanımına kızınca hanımı ona şöyle der:
    “Ulu toy eyle, Allah’tan hacet dile, ola ki bir ağzı dualının berekâtıyla Tanrı bize bir erdemli çocuk verir.”
    Diğer halk hikâyelerinde olduğu gibi bu hikâyede de her şeyin bir bedeli vardır. Allah bir çocuk verir ama anne babayı da imtihan etmekten geri durmaz. Boğaç Han’ın başına olmadık işler gelir. Dirse Han az kalsın evlat katili olacaktır. Neyse ki ananın fedakârlığı ve sadakati oğlanın yiğitliği sayesinde bu gerçekleşmez. Bu imtihanda ana ve evlat kazanır baba kaybeder. Çünkü Dirse Han, tez kızar, işin aslını araştırmaz. Bey kalmak hırsı onu çileden çıkarır. Ana kazanır çünkü metanetli, fedakâr ve sadık hepsinden ötesi sağlam inançlıdır.
    Hikâyede ahiret gününe, şeksiz şüphesiz tam bir inanç vardır. Her fırsatta dünyanın faniliği vurgulanır, ahiret cennet hatırlatılır… Dedem Korkut Hikâyenin sonunda şöyle der:
    Onlar da bu dünyaya geldi geçti
    Kervan gibi kondu göçtü
    Onları da ecel aldı yer gizledi
    Fani dünya kime kaldı.

    Fani olan bu dünyada, istenilecekse Allah’tan dostluk, sağlık sıhhat, güzel bir geçimlik, yiğitlik ve dünya ve ahiret saadeti istenmesi gerekir. Dede Korkut bu durumu şu sözlerle anlatır:
    “Tanrı sana sağlık versin, Yüce Tanrı dost olup yardım etsin, kara dağların yıkılmasın, kaba ağacın kesilmesin, görklü suyun kurumasın, boz atın sürçmesin, çaldığında kara polat öz kılıcın kesilmesin, dürttüğünde mızrağın kırılmasın. Ak sakallı babaların ve ak pürçekli anaların yeri uçmak yani cennet olsun.”
    Bu sözlerle ebedi mekânın cennet olması arzu edilir. Kadir Tanrı’nın kimseyi namerde muhtaç etmemesi, Allah’ın yandırdığı çerağın yani iyiliğin, güzelliğin, baht açıklığının devam etmesi arzulanır.
    Müslüman Oğuz boyları, İslam inancı, peygamber sevgisi güzel ahlak ve Türkçeyle bir millet olurlar. Kendi aralarında sürtüşmeler olur ama hepsi bir şekilde halledilir. Diğer bir millet de kâfirlerdir. Kavim ismi sıkça belirtilmez. Kâfirler, “azgın dinli” olarak belirtilen Hristiyan kavimleridir ki Fatiha Suresi’nde onlar “azıp sapmışlar” olarak nitelendirilir.
    Türkçemiz bütün Oğuz boylarının ortak anlaşma aracıdır ve hikâyelerde hem nesir hem de nazım olarak kullanılır. Ceddimiz Oğuz boyları Türkçe ile anlaşırlar, İslam inancıyla kaynaşırlar ve bir millet olarak günümüze kadar yaşarlar. Artık Oğuz boylarının ismi sadece köylerde yaşar. Kim hangi Oğuz boyundandır bilinmez ama Türk milleti bu topraklarda kıyamete kadar yaşayacaktır.

  • Hakan İlhan KURT.”BİR OK ATIMI SESSİZLİK”

    Al bakır üstü şafak, ha aktı ha akacak,
    Kan dökerek örtecek büsbütün suçlarımı.
    Gözüm yazgımdan kara, dilim ateşli ocak;
    Azık taşırken öyküm, yazıp çizen sersemden.
    Hangi imbat kötüler dağınık saçlarımı,
    Hangi dağ meltemini esirgemiş ensemden?

    Kulacımla uyanır göğsü alazlı nehir,
    Bir ezgi mırıldanır akıntı, süreğime…
    Savaşçıları yorgun, atları ölü şehir,
    Ahmak bir turaç uçsa, irkilir yakınından;
    Bin kılıç birden iner, aniden yüreğime
    O humar bakışların sıyrılınca kınından.

    Ben yayını terk eden ıslıklı bir oktayım,
    Yaldızlar mühürlerim teleğin uçlarına;
    Menziline kilitli, belirsiz bir noktayım,
    Sarılır saplanırım, hedefime derinden.
    Bir ülke çiz de doldur o nûr avuçlarına,
    Ay gibi, güneş gibi doğarım her yerinden.

    Pençeler gökyüzünü şimdi, alıcı bir kuş;
    Bir süvâri birliği, sürüklenir peşimde.
    Kim demiş sabretmekle koruk helva olurmuş,
    Dökülürmüş dâneler, saçlık saçak çardaktan;
    Daha kaç tutam tütün ezeceğim dişimde,
    Kaç yudum boşanacak, ince belli bardaktan?

  • Kamran MURQUZOV.”Şair İbrahim İlyaslının zəngin yaradıcılıq fəaliyyəti və tükənmək bilməyən enerjisi”

    10730926_708473925888118_1815156677351752954_n

    Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi ərzində özünəməxsus yer tutan və geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulan nəfis tərtibatlı şeir kitablarının müəllifi şair İbrahim İlyaslının zəngin bədii irsinin təbliği və öyrənilməsi istiqamətində gerçəkləşdirilməsi gərəkən bir çox böyük layihələrə ehtiyac var.
    Hər şeydən öncə, onu qeyd etmək lazımdır ki, şair İbrahim İlyaslı könül adamıdır. Sözün əsl mənasında bu missiyanı çiyinlərində illərdir ki, daşıyır. Ən əsası isə odur ki, yorulmaq və usanmaq bilmədən bədii yaradıcılıq fəaliyyətini uğurlar davam etdirərək oxucularını çox da intizarda saxlamır
    Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının ən görkəmli nümayəndələrindən biri olmaqla yanaşı, həm də ədəbiyyatımızda öz dəsti-xətti ilə sayılıb-seçilən, sözün qədrini bilən və son dərəcədə poeziyaya münasibətdə böyük sənətkarlığı önəm verən, yetişməkdə olan gənc nəslin hərtərəfli inkişafı və təbliği istiqamətində öz köməyini əsirgəməyən qayğıkeş və qayğıkeşliyi qədər də səmimi və mehriban şairidir.
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür. Eyni zamanda, Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya Klubunun direktorudur. “Gənclər şəhəri” Sumqayıtda ötən əsrin 80-ci illərindən yaşayır və tükənmək bilməyən enerji ilə daha çox xalq şeiri üslubunda sənət nümunələrini ərsəyə gətirir.
    Müasir müstəqil Azərbaycan dövlətinin memarı və qurucusu, Azərbaycan xalqının ümummilli lideri, ulu öndər, görkəmli ictimai-siyasi xadim, dahi şəxsiyyət Heydər Əliyev tərəfindən imzalanmış 6 dekabr 1999-cu il tarixli sərəncamı ilə Prezident təqaüdünə layıq görülüb.
    İbrahim İlyaslı bədii yaradıcılığa keçən əsərin 80-ci illərində başlayıb. İlk şeirlər kitabı 1998-ci ildə “Ağrıdağ nəşriyyatı tərəfindən “Hamı bir körpüdən keçir” adlanır. Kiril əlifbası ilə çap olunub.
    İkinci “Mən bir söz bilirəm” adlı şeirlər kitabı 2004-cü ildə “Adiloğlu” nəşriyyatı tərəfindən 78 səhifə həcmində, 500 tirajla nəşr olunub. Üçüncü “Yuxuma söykənmiş adam” şeirlər toplusu isə 2011-ci ildə Bakıda “Avrasiya Press” nəşriyyatı tərəfindən 64 səhifə həcmində, 1000 tirajla işıq üzü görüb.
    Yaradıcılığına diqqət etsək, görərik ki, Anadolu türkcəsində yazılmış yaradıcılıq nümunələri ilə bərabər, həm də Osmanlı türkcəsində qələmə alınmış poeziya örnəklərinə də rast gəlmək olar.
    Dünya Gənc Türk Yazar Birliyi tərəfindən yetişməkdə olan yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin əsərlərinin təbliği və öyrənilməsi istiqamətində reallaşdırılan dövlət əhəmiyyətli layihələrdə yaxından iştirak etmişdir. Bu baxımdan, 2012-ci ildə Azərbaycan Respublikası Gənclər və İdman Nazirliyi tərəfindən maliyyələşdirilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən gerçəkləşdirilən “Bölgələrdə yaşayan gənc və yeni nəsil yazarları ilə görüş” layihəsi çərçivəsində nəşrə hazırlanan “Bölgələrdən səslər” kitabının birinci və ikinci hissələrində gənc yazarların əsərlərini ictimaiyyət nümayəndələrinə çatdırmaq üçün Sumqayıt şəhərində anadan olub, bədii yaradıcılıq fəaliyyəti ilə məşğul olan gənc nəslin nümayəndələrinin poeziya örnəklərini toplayaraq, DGTYB Rəhbərliyinə təqdim etdi. Kitabın ərsəyə gəlməsində öz gücünü və köməyini əsirgəmədi. Sonrakı illərdə də DGTYB tərəfindən gerçəkləşdirilən layihələrdə fəal iştirak edərək, kitablara redaktorluq etməklə, özünün illər uzunu qazandığı təcrübəsini həm poeziya sevərlər, həm də ictimaiyyət nümayəndələri ilə bölüşmüş oldu.
    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Qeyri-Hökümət Təşkilatlarına Dövlət Dəstəyi Şurası tərəfindən maliyyələşdirilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən “Türk Dünyası gənc yazıçılarının (əsərlərindən ibarət antologiyanın nəşri və) Bakı Toplantısının keçirilməsi” layihəsi çərçivəsində respublikanın paytaxtı Bakı şəhərində fəaliyyət göstərən “QHT” nəşriyyatı tərəfindən 216 səhifə həcmində, 300 tirajla işıq üzü görən “Şeir çələngi”nin II hissəsinin məsləhətçilərindən biri oldu.
    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun tərəfindən maliyyələşdirilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən “QƏLBDƏKİ VƏ QƏLƏMDƏKİ QARABAĞ” layihəsi çərçivəsində respublikanın paytaxtı Bakı şəhərində fəaliyyət göstərən “Xan” nəşriyyatı tərəfindən 248 səhifə həcmində, 1260 tirajla işıq üzü görən “Qəlbdəki və Qələmdəki Qarabağ” kitabının redaktorlarından biri olmaqla, böyük məsuliyyət hissi ilə üzərinə düşən vəzifənin öhdəsindən asanlıqla gəlməyi bacardı.
    Gənc nəslin əsərlərinin ictimaiyyət nümayəndələrinə çatdırılması və təbliği yönümdə də şair dostumuz İbrahim İlyaslının geniş fəaliyyəti hər zaman diqqət mərkəzində olub. Xüsusilə də gənc yazarlarla görüşlərin təşkil olunması deyilənlərə əyani sübutdur. Bədii yaradıcılığa başladığı ilk günlərdən bu günə qədər “TÜRK DÜNYASINA HİZMET!” devizini özü üçün əsas şüar kimi qəbul edən və bu yolda xidmət göstərən istedadlı yazar dostumuz İbrahim İlyaslının xidmətləri diqqətdən kənarda qalmadı. Belə ki, respublikanın paytaxtı Bakı şəhərində Beynəlxalq Mətbuat Mərkəzində “Mahmud Kaşqari Medalı” laureatlarına ödüllərin təqdimetmə mərasimi keçirildi. Şair İbrahim İlyaslı Ümumtürk mədəniyyəti qarşısında göstərdiyi xidmətlərə görə “Mahmud Kaşqari Medalı”na layiq görüldü.
    2 iyul 2016-cı il tarixində “28 May” mədəniyyət evində İbrahim İlyaslının təşəbbüsü və təşkilatçılığı ilə Gənc yazarlarla görüş keçirildi.
    Ümumilikdə, geniş və zəngin yaradıcılıq yolu keçən, tükənmək bilməyən bol enerji ilə yorulmaq bilmədən bədii yaradıcılıq fəaliyyətini çağdaş dönmədə də uğurla davam etdirən könül adamı-şair İbrahim İlyaslının poeziya örnəklərini, yaradıcılıq nümunələrini ayrı-ayrılıqda təhlil etməyə ehtiyac olmadığını nəzərə alaraq, deyə bilərik ki, hansı üslubda və mövzuda yazmasına baxmayaraq, hər bir nümunə, hər bir misra ruhun və canın narahatlığını özündə əks etdirir. Bu mənada, Sizin misralarınız da özünüz qədər səmimi və narahat bir poeziyanınən dəyərli nümunələri sırasındadır.
    Sonda səmimi hislər müəllifi, gözəl dostumuz və məsləkdaşımız İbrahim İlyaslının təbirincə desək,
    TANRI TÜRKÜ QORUSUN!

    Dərin hörmət və ehtiramla,

    Kamran MURQUZOV,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
    Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.
    Bakı şəhəri. 4 noyabr 2017-ci il.

  • “Şair İbrahim İlyaslının “Mən bir söz bilirəm” şeirlər kitabından seçmə şeirlər

    539

    MİNACAT – DİVANİ

    Bir divani bağlamaqda, Xudam, kömək ol mənə,
    Saz götürüm, dərgahında izininlə söz deyim.
    Halallıqla haqqa varmaq qəsdim oldu dünyada,–
    Nəfsim çəkdi imtahana imanımı – düz deyim.

    Tapındığım Adın oldu, tanıdığım kərəmin,
    «La İlahə İlləllah!»dı cövhərində zərrəbin.
    Günahlardan yan ötmədim, ver cəzamı birə min,
    Könlüm evi abad olsun, can evimə döz deyim.

    Cazibəndə dövrəkaram, təcəllana mailəm,
    Varın, yoxun könlümcədi, şükür Sənə!– qailəm.
    Bəni-Adəm İbrahiməm, səhralarda sailəm,
    Sidqimdi Ərşi-əlada, sinəmdi köz-köz – deyim.

    YASƏMƏNDƏDI
    (təcnis)

    Nazınnan oynayar hərə bir gülün,
    Könül, sənin meylin yasəməndədi.
    Yasəməni tərpən, yasəməni din,
    Yasəməni ağla – yasəmən də di.

    İrmağa su gələr, dolar arxa da,
    Xəlq eləyən Xaliq olar arxa da.
    Atişləməz yollar qalar arxada,–
    Ya köhlənə yalvar, ya səməndə di.

    Təbib, yaram çoxdu, bir di dərməni–
    Bir doğrayar məni, bir didər məni.
    İbrahim, dərdiyin birdi dərməni,–
    Yasəmən misallın YASƏMƏNdədi.

    YA DAĞLAR
    (təcnis)

    Mənim yüküm binəsindən bəllidi,
    Çiynimdədi ya dəryalar, ya dağlar.
    Zalım fələk, nədi mənə tutduğun?-
    Hallarıma yaxın göynər, yad ağlar.

    Dost buyurdu:–od ol dedi, odam da,
    Dosta qurban ocağım da, odam da.
    Üç gündən bir müsafirdi odamda,
    Ya zülümlər, ya sitəmlər, ya dağlar.

    Sinəm üstü qəmə xırman yeridi,
    Qəm karvanı, qəsdin budu, yeri di.
    Yan, İbrahim, al kəcavən yeridi,
    Dalınca da yad qaralar, yad ağlar.

    BU ELDƏ QATIĞA QARA DEYIRLƏR…

    Bu eldə qatığa qara deyirlər,
    Burda şər çağrılır xeyirin adı.
    Bu eldə bütövə para deyirlər,
    Burda zəhrimardı şərbətin dadı.

    Gecəsi gündüzdü, gündüzü gecə
    Axşamı sabahdı, sabahı axşam.
    İlahi, dözürəm – dözürəm necə?
    İlahi görürsən – dəmirəm, daşam.

    Dillənən dilindən çəkilir dara,
    Gözü düz görənin ovulur gözü.
    Dirəyib divara, alıb hasara
    Alma qabığı tək soyurlar sözü.

    Deməzlər gözünün üstə qaşın var,
    Yamana yaxşı de, yaxşıya pis de.
    Dayanıb marıqda çəpik çalanlar,
    Haqsıza bağır de, haqlıya sus de!

    Taciri ayaqda, darğası başda,
    Qoçusu ortada kəshakəsdədi.
    Aşığı kababda, mollası aşda,
    Şairi kürsüdə gödən bəsləyir.

    Qolunu bağlayır, başını kəsir
    Daşının üstünə daş qoyanların.
    Anası ağlardı, balası yesir
    Bu yurdun uğrunda baş qoyanların.

    Çıxmır azadlığı top lüləsindən,
    Məmləkət basılır – millət götürür.
    Nə gündü – bu elin fərarisindən
    Bu yurdun qazisi minnət götürür.

    Boyaq tapılacaq qaradan artıq,
    Bu eldə qatığa ağ deyəcəklər.
    Bir az gec olacaq, qoy olur olsun,
    Görərsən – gələcək vaxt, deyəcəklər.

    KIMDI MƏNI SƏSLƏYƏN

    Tanrım, görən mən kiməm,
    Nəçiyəm bu dünyada?–
    Bir payı quru torpaq,
    Üç payı su dünyada!

    Adım Peyğəmbər adı,
    Özüm adi bir adam.
    Bir də bu adilikdən
    Bezib çıxan fəryadam.

    Qənşərində durduğum,
    Aynadakı mənəmmi?
    Ruhum mənə dardımı,
    Mən ruhuma binəmmi?

    Əvvəl-axır deyilən
    Bir ölçü-biçi varmı?
    Varsa bəs ölçüsüzlük
    Nədi, bilmək olarmı?

    Bu cismi-can varlıqdı,
    Yoxluq divanəsiyəm.
    La İlahə İlləllah!
    Kimdi məni səsləyən?!

  • Kənan AYDINOĞLU.Yeni şeirlər

    1902788_614529541965133_896121757_n

    KAŞ Kİ, SƏN DEYƏN OLAYDI

    Ömrün yarı yollarında,
    Kaş ki, sən deyən olaydı
    Mən deyən heç olmasa da,
    Kaş ki, sən deyən olaydı.

    Səhvlərimi anladım ki,
    Tanrımı heç danmadım ki,
    Öz-özümü danladım ki,
    Kaş ki, sən deyən olaydı.

    Həyat da güləndə üzə,
    Yer verəndə saza, sözə,
    Mən qalxanda dağa, düzə
    Kaş ki, sən deyən olaydı.

    YALAN SÖYLƏMƏ

    Yurda qonaq olanda,
    Elə yalan söyləmə.
    Torpağını gəzsən də,
    Hələ yalan söyləmə.

    Dağın seyrinə çıxsan,
    Gülə yalan söyləmə.
    Səni dindirsələr də,
    Telə yalan söyləmə.

    Yanıb bir közə dönmüş,
    Külə yalan söyləmə.
    Hərdən elimə əsən,
    Yelə yalan söyləmə.

    Həftəni aldatsan da,
    İlə yalan söyləmə.
    Dağdan uca Muğana,
    Milə yalan söyləmə.

    Səni haqlasa ömür,
    Belə yalan söyləmə.
    Nə atana, anana,
    Lələ, yalan söyləmə.

    Sığallasa telini,
    Yelə yalan söyləmə.
    Dəstə-dəstə düzülsə,
    Lələ yalan söyləmə.

    Sonası qalxıb uçan,
    Gölə yalan söyləmə.
    Mənə yalan desən də,
    Tülə yalan söyləmə.

    9 yanvar, 2009.Sumqayıt.

  • Əlişad CƏFƏROV.Həyatı və Yaradıcılığı

    Əlişad CƏFƏROV Cəlilabad rayonunun Üçtəpə kədində anadan olub. Moskvada SSRİ Yazıçılar İttifaqının Maksim Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutunu fəqlənmə diplomu ilə bitirib. AJB Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Poeziya” şöbəsinin müdiri və redaksiya heyətinin üzvüdür. Şeirləri respublikanın ən ünlü mətbu orqanlarında dəfələrlə dərc olunub.

    Xalq şairi Rəsul Rzaya

    Bu ağır itkini varlığım danar,
    Necə ki, ölməzlər ölümü danıb.
    Aprelin birində bir dost aldanar,
    Aprelin birində bir xalq aldanıb.

    Uca zirvələri çən-çisək aldı,
    Yamaca nə qaldı, yala nə qaldı?
    Dünyaya gəlməyin həqiqət oldu,
    Dünyadan getməyin yalana qaldı.

    Nurlu misraların, odlu sənətin,
    Könlümdən kədəri talan eylədi.
    Vuruldum aprelin birinə, şair,
    Gerçək ölümünü yalan eylədi.

    1 aprel 1981-ci il.
    Dördlüklər

    Dünyanı çiyninə alıbdı qoca,-
    Əsir yük altında zəif dizləri.
    Sual işarəsi olubdu qoca,
    Çoxlu nöqtələr tək ayaq izləri…

    * * *
    Dörd divar içində bəslənən hər gün
    Qapqara bir daşdır, ürək deyildir.
    Kim deyir, arabir tamaşa üçün
    Bu güniş üfüqlıər gərək deyildir?

    * * *
    Qovaram qəlbimdən ağrılarımı,
    Canımla, qanımla yaradaram mən.
    Leysanda islanan misralarımı,
    İsti şəfəqlərlə qurudaram mən.

    Dünya bu gün

    Yenə dinləyirəm son xəbərləri-
    Fələstin övladı yurddan qaçaqdır.
    Azadlıq altında gizlənənlərin
    Arzusu, əməli işğlaçılıqdır.

    Oğrunun, əyrinin inadına bax:
    Başına tac qoyub xalqını soyur.
    Bu dövrün, zamanın inadına bax,
    Qara xəbərləri Ağ evlər yayır.

    Əzmini, gücünü açıq duyanlar,
    Ölkədən-ölkəyə qovğa ələyir.
    Mənliyi, varlığı bur heç olanlar,
    Yüksək kürsülərdən çıxış eyləyir.

    Həyadan, abırdan qalmayıb əsər:
    Çoxu öz-özünü öyən olubdur.
    Üz-üzə gəlməkdən çəkinən kəslər,
    Efirdə döşünə döyən olubdur.

    Dalayır qəlbimi min fəğan, min ah,
    Silah yarışları başlayır bu gün.
    Xalqın əlləriylə düzələn silah,
    Xalqın sinəsinə tuşlanır bu gün.

    Arzu istəyimi daş belə anlar,
    Bütün varlıqlara qəlbim həyandır.
    “İnsan hüququ”ndan çox danışanlar,
    İnsan hüququnu tapdalayandır.

    Qısqanıram mən

    Hələ vərəq-vərəq oxunmamışam,
    Gedişin-gəlişin oxunur sənin.
    Bəyaz əllərinə toxunmamışam,
    Küləklər saçına toxunur sənin.

    Otuzu adlayıb gözləmir yaşım,
    Sonsuz həsrətindən usanıram mən.
    Zülmət gecələrə necə tapşıram,
    Səni gündüzlərə qsıqanıram mən?!

    Quşlar yuva qurar

    Quruyub qalmışam çölün düzündə,
    Əsən küləklər də mənim yağımdı.
    İki gün dustağam bu yer üzündə,
    İkicə gün olur azadlığım da.

    Aydındır hər kəlmən ay işığıtək,
    Əsərəm yarpaqtək sözünün üstə.
    Aralı düşərik iki günlüyə,-
    Quşlar yuva qurar izinin üstə.

    Bermut üçbucağı

    Arzular, əməllər gülə bilməyir,
    Dəhşətli fikirlə oyanır orda.
    Əqrəblər yükünü çəkə bilməyir,
    Deyirlər, zaman da dayanır orda.

    Dünyaya bir ümman kədər ələdi,
    İlan tək qıvrılıb çaldı dünyanı.
    İnsan vəhşiliyi azlıq eylədi,
    Qorxunc bir dəhşət də aldı dünyanı.

    Qaranquş

    Ağın başqa yanadı,
    Bir yanadı qaran, quş.
    Mənə xoş xəbər gətir
    Qayçı quyruq qaranquş
    Ağın da var, qaran da
    Niyə yoxdur sarın, quş?
    Baharlı sevincindən
    Küləkləri yaran quş
    Qismətin bahar olsun
    Görməyəsən boran, qış
    Yazdan mənə köynək biç,
    Qayçı quyruq qaranquş.

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    VƏTƏN

    “Vətənimdir” – silsiləsindən

    Vətən, sənin bir zərrənəm,
    Torpağında doğulmuşam.
    Dənizində, çaylarında,
    Saflaşmışam, durulmuşam.

    Ürəyimin odusan sən,
    Çörəyimin dadısan sən,
    Varlığımın adısan sən,
    Mən qovğayam, mən vuruşam.

    Qayaları yığın-yığın,
    Vurğunuyam Haçadağın.
    Atəşgahın, Yanardağın,
    Alovundan yoğrulmuşam.

    Yolun hünər, zəfər yolu,
    İgidlərin dəli-dolu,
    Bamsu Beyrək, qoç Koroğlu,
    Qeyrətinə vurulmuşam.

    ANAM NƏQŞİCAHAN

    “Vətənimdir” – silsiləsindən

    Böyüdüm yurdumun mərd sinəsində,
    Köroğlu nərəsi, cəngi səsində.
    Məst oldum hürrüyət təntənəsində,
    Qəlbdə vətən eşqi, ilhamım rəvan,
    Anam Nəqşicahan, ulu Naxçıvan.

    Məğrurdur, igiddir ulu yaşında,
    Bahar təravətin yaşar qışında.
    Min nemət yetirər hər qarışında
    Tarixi qədimdir, bu günü cavan,
    Anam Nəqşicahan, ulu Navxçıvan.

    Hər küçə,döngədə yeni bir zəfər,
    Yoxdur köhnəlikdən əlamət,əsər.
    Şanlı səhifədir, doğan hər səhər,
    Hüsnünə valehdir hər ölkə, cahan,
    Anam Nəqşicahan, ulu Naxçıvan.

    Dillər əzbəridir adı- sanı var,
    Hər qarış torpaqda şəhid qanı var.
    Qazidir milləti,şöhrət- şanı var,
    Tutub yağılara həmişə divan,
    Anam Nəqşicahan, ulu Naxçıvan.

    Qoç oğuz elidir, qaynayır həyat,
    Qorqud diyarına yaraşır büsat.
    Rəhbəri Koroğlu,- altında “Qırat”,
    Şanına nəğmələr hey qoşur Dövran,
    Anam Nəqşicahan, ulu Naxçıvan…

  • Şəfa VƏLİYEVA.Yeni şeirlər

    sxv

    “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
    Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

    ***

    Bir də qayıt, bir də gəl,
    Bir də ölüm-itim mən…
    Sonra yenə çıxıb get,
    Kol dibində bitim mən.

    Arada qırpım gözümü,
    Döyüm kirpiklərimi.
    Dilim qıymaz özümə,
    Söyüm sevdiklərimi…

    Aylar keçsin, öyrənim,
    Çayı sənsiz içməyi.
    Qaranquşa söyləyim,
    Qəlbdən-qəlbə köçməyi.

    “Gülmək” taxım üzümə,
    Axı, güclü qadınam.
    Öpüm yatım şəklini,
    Yolun düşsün yuxuma.

    Nolur, bir də qayıt gəl,
    Bir də ayrılaq, bir də…
    Sən boylanan sözlərə
    “Şeirlərdi”-deyirlər…

    * * *

    Sifətim nərgiz rəngində…
    Duruşum bənövşə kimi… ( Elməddin Nicat )

    Hər bəxtin qara kitabı
    Yarımçıq istəkdə deyil…
    Tanrının mürəkkəb qabı
    Bənövşəyi rəngdə deyil…

    Duruşum,gülüşüm payız…
    Sarı günüm… qara baxtım…
    Köçdü baxışıma nərgiz
    Getdiyin yollara baxdım…

    Sən ey payızın adamı…
    Arzuların pöhrə-pöhrə…
    Qoy unutdursun adımı
    Qucağındakı o körpə…

    ( köhnə şeirdi… )…….

  • Şəfa EYVAZ.Yeni şeirlər

    1423756700_sefa-xanim

    * * *

    Yağırsan yağışım
    Damla-damla
    Göy üzündən,
    Gözlərimdən,
    Baxışımdan…

    Yağırsan yağışım
    İsladırsan həzin-həzin
    Yer üzünü,
    Göy üzünü,
    Üst-başımı…

    Yağırsan yağışım
    Silirsən pəncərəmdən
    Əl izimi,
    Ad yazımı,
    Naxışımı…

    Yağırsan yağışım
    Gözləmirsən yığam gedəm
    Bu yağışlı yer üzündən
    Taleyimi,
    Ürəyimi,
    Ruhumu…

    2014.28.01

    * * *

    Bütün şəhər Sənə bənzəyən insanlarla doludu…
    Və mən indi Sənə bənzəyən üzlər arasında tamamilə tənhayam,
    Bilirsənmi?
    Bir həsrətə dözə bilməzkən
    Hər saniyə Səninlə üz-üzə gəlmək…
    İntihar etmiş məsumiyyətin
    Göy üzündə asılı qalan
    Son iniltisini duymaq kimidi…

  • Əziz MUSA.Yeni şeirlər

    em

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    O ÜRƏK Kİ, SƏN DƏ VAR

    O ürək ki, səndə var,
    Dərdimə ağlamazsan,
    Məni qan aparsa da,
    Yaramı bağlamazsan,
    O ürək ki, səndə var,

    Halma acımazsan,
    Dünya uçub dağıla,
    Sən qapımı açmazsan,
    Q ürək ki, səndə var,

    Baxıb bir ah çəkməzsən.
    Görsən ki, lap ölürəm,
    Göz yaşı da tökməzsən.
    O ürək ki, sən də var,

    Qara daşdı sinəndə.
    Gözlərini yummusan,
    Göydən sevgi enəndə.
    O ürək ki, səndə var,
    Yanmazsan dərdə, qəmə.
    Sənin gözəlliyinə,
    Aldanmışam mən demə.

    ÖYRƏDİM SƏNƏ

    Gəl uzaq durmayaq bir-birimizdən,
    Eh nədir, ax nədir, öyrədim sənə,
    Bu eşqin oguna yanaq, yaxılaq,
    Az nədir, çox nədir. öyrədim sənə.

    Danış hər kəlməni sinəmə yazım,
    Baxışlar dinirsə, dil nəyə lazım,
    Qoyma bu yollarda mən çaşım, azım,
    Ac nədir, tox nədir öyrədim sənə.

    Səni görən gündən ömrüm girovdu,
    Sevda yollarımda taleyim ovdu,
    Dərdini çəkməkdən saçım qırovdu,
    Var nədir, yox nədir, öyrədim sənə.

    Mən keçib gəlmişəm dumandan, çəndən,
    Ayıra bilmirəm gözümü səndən,
    O qaşı, kipriyi gizlətmə məndən,
    Yay nədir, ox nədir, öyrədim sənə.

    Səni düşünürəm, mən səni, hər an.
    Ölüb, dirilirəm, söküləndə dan,
    Fələyi yandıran, qəlbi yandıran,
    Od nədir, ah nədir , öyrədim sənə.

  • Abdulla MƏMMƏD.Yeni şeirlər

    abdullamuellim

    SÖYLƏMƏ NAĞIL MƏNƏ!

    Baxışlarım buludlanıb,
    Gözümün qanı qaralıb.
    Dərd üstümə qanadlanıb,
    Sözümün canı qaralıb.

    Yazımda selə dönməyən
    Gözləmə-gələ dünənin.
    Payızda gülə dönməyən,
    Gözündən ələ dünəni.

    Gəl,söyləmə nağıl mənə,
    Tərifləmə yağını,yar.
    Yağı verməz ağıl mənə,
    Dost çıxarsa ağını,yar.

    Yumruq boyda bir ürəkdə,
    İki sevgi necə sığar?..
    Nərgiz qoxulu çiçək də
    Həsrətinə gecə sıxar.

    Göz yaşı-payız yağışı
    Muncuqlar yar yanağında.
    Yol çəkər qəlbin baxışı
    Öpüb susqun dodağından.

    Qüssəyəm başdan ayağa,
    Gözüm tək bəxtim qaralıb.
    Yar verib məni ayağa,
    Güvən dağımı qar alıb.

    Hər çiçəkdə şeh ağlayar,
    Ləçək-ləçək gülər dərdim.
    Qapını gecə bağla,yar,
    Birdən qonaq gələr dərdim…

    Azərbaycan.Quba.

    17.01.2017.

    KÜLÜMDƏ KÖZƏRƏN GİLEYƏM,GÜLÜM.

    Bir cüt göz gəzirəm məni ağlaya,
    Yağan göz yağışı qəmi dağlaya.
    Ürək arayıram məni bağlaya,
    Qəribə eşqimin qərib selinə.

    Sevilə bilmədim sevdiyim qədər,
    Sevinə bilməyən sevgimmi hədər?!
    Sevdim,sevdiyimə sevindi qədər
    Daş atıb ömrümün sükut gölünə.

    Dil açır sözümə dönən o çağım,
    Qürbəti andırır dinən o çağım.
    Kimi isitdisə dünən ocağım,
    Bu gün ağız büzür nəmli külünə.

    Qınama dünyanı-dünya qəbirdə,
    Xəncəri korşalan qınam səbirdə.
    Gülmə içimdəki göyərən dərdə,
    Ağla qəribsəyən tənha gülünə.

    Bu sevda ot deyil göyərə bir də,
    Od deyil alışa bu qərib dərdə.
    Başıma iş açma durduğum yerdə,
    Calayıb yalanı qəlib dilinə.

    Gözə kül üfürüb sovurma külü,
    Külümdə közərən gileyəm,gülüm.
    Sözümü izləyən güləyən,gülüm.
    Çətin ki o çağlar düşə əlinə!

    22.04.2016.
    Azərbaycan.Quba.

  • Kamran MURQUZOV.“Azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğəti” haqqında

    10730926_708473925888118_1815156677351752954_n

    “Azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğəti” Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin “Azərbaycan dilində latın qrafikası ilə kütləvi nəşrlərin həyata keçirilməsi” 12 yanvar 2004-cü il tarixli Sərəncamına əsasən, “Lider” nəşriyyatında 728 səhifə həcmində, 25000 tirajla işıq üzü görüb və ölkə kitabxanalarına hədiyyə edilib. Həmin lüğətdə 80000 sözdən başqa, əvvəlki nəşrlərdə olmayan 18000 söz daxil edilmişdir. Kitabın redaktoru və ön sözün müəllifi Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının müxbir üzvü, filologiya elmləri doktoru, professor Ağamusa Axundovdur.
    “Azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğəti” Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Nəsimi adına Dilçilik İnstitutunun Elmi Şurasının 10 mart 2004-cü il tarixli qərarı ilə təsdiq edilmişdir.
    Qeyd edək ki, “Azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğəti”nin sayca beşinci nəşri Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin 26 may 2004-cü il tarixli 71 nömrəli Fərmanına uyğun olaraq, Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti tərəfindən təsdiq edilmiş yeni orfoqrafiya qaydaları əsasında tərtib olunmuşdur. Sayca beşinci nəşr olan “Azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğəti” Azərbaycan Respublikasının Dövlət Dil Komissiyasının, Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Nəsimi adına Dilçilik İnstitutu ilə birgə tərtib olunmuşdur.
    “Azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğəti”nin genişləndirilmiş və yenidən işlənmiş 6-cı nəşri 2013-cü ildə “Şərq-Qərb” Nəşriyyat Evi tərəfindən 840 səhifə həcmində, 25000 tirajla işıq üzü görüb. Ümumiyyətlə, “Azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğəti” Azərbaycan Respublikasının Dövlət Dil Komissiyasının, Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Nəsimi adına Dilçilik İnstitutunun və Şərq-Qərb” Nəşriyyat Evinin birgə layihəsidir. Layihənin rəhbəri Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının həqiqi üzvü, filologiya elmləri doktoru, professor Ağamusa Axundovdur. Kitabın redaktoru və ön sözün müəllifi filologiya elmləri doktoru, professor İsmayıl Məmmədovdur.
    Kitabın ilk səhifəsində Azərbaycan xalqının ümummilli lideri, ulu öndər, görkəmli ictimai-siyasi xadim, dahi şəxsiyyət Heydər Əliyevin “Hər bir xalqın milliliyini, mənəvi dəyərlərini yaşadan, inkişaf etdirən onun dilidir” fikri daxil edilib.
    Geniş oxucu auditoriyası, dilçi alimlər, mütəxəssislər, müəllimlər, tələbələr, elmi işçilər üçün nəzərdə tutulan “Azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğəti”nin sayca altıncı və həcminə görə ən böyük nəşri öncə çap olunan lüğətlərdən bir çox spesifik xüsusiyyətlərinə görə köklü surətdə fərqlənir. Əvvəlki nəşrlərdən fərqli olaraq, lüğətə 7 əlavə bölmə daxil edilib:

    Əlavə 1. Azərbaycan Respublikasının coğrafi adları;
    Əlavə 2. Dünya üzrə bəzi coğrafi adlar;
    Əlavə 3. Azərbaycanda işlənən bəzi şəxs adları;
    Əlavə 4. Dünyada daha çox işlənən şəxs adları;
    Əlavə 5. Azərbaycan Respublikasındakı idarə və təşkilat adları;
    Əlavə 6. Beynəlxalq təşkilat adları;
    Əlavə 7. Dünya ölkələrinin pul vahidləri.

    Bütövlükdə isə, Müasir Azərbaycan ədəbi dilinin zənginləşməsi və inkişafı üçün dəyərli bir töhfə olan “Azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğəti” çağdaş dönəmdə, eyni zamanda, mədəniyyətimizin də inkişafına təkan vermiş olur.

    Dərin hörmət və ehtiramla,

    Kamran MURQUZOV,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
    Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.
    Bakı şəhəri.18 sentyabr 2017-ci il.

  • Kənan AYDINOĞLU.”Sənsiz, inan, Azərbaycan”

    1902788_614529541965133_896121757_n

    Sənsiz, inan, Azərbaycan,
    Ruhum cana hopa bilməz.
    Sən olmasan bu cahanda,
    Tufan, boran qopa bilməz.

    Qovulsa kafər yağılar,
    Gözündən kədər dağılar.
    Yəhər üstə mərd oğullar,
    Bircə atı çapa bilməz.

    Sənsiz torpaq öz daşından,
    Şair salamat başından.
    Tarix də öz yaddaşından,
    İnan, xeyir tapa bilməz.

  • Yalçın Yücel Hocamızın doğum gününü kutluyoruz!

    175054_178868168822977_4360000_o

    SÖYLEYECEKLERİM VAR
    Çocuklar
    Hele bir toplanın yanıma şöyle
    Söyleyeceklerim var
    Dinleyin bir, konuşmadan
    Kocadım biliyorsunuz
    Karlı tepelere dönen saçlarıma
    Pantolon gibi kırışmış şu yüze
    Beni artık taşımak istemeyen ayaklarıma, sözüm geçmiyor
    İnsanız
    Çok değil, hemen şuracıkta ölüm bekleşir durur
    Kucaklar sonunda
    Hepimizi de bir mezar
    Yolda giderken
    Ya da beklerken birilerini
    Düşmeyeceğiniz belli midir ki?
    Nerede, ne zaman?
    Ve düştüğünüzde kalkamayacağınız
    Öylece kapanır işte sayfanız
    Bir el bile sallayamazsınız sevdiklerinize
    Sizinle birlikte gider, söylemek istediğiniz birkaç sözcük de
    Hele bir gelin şu yanıma
    İyice bakayım şöyle size
    Diyeceklerim, hepsini koymak istiyorum önünüze
    Sonra duyamazsınız belki de
    Şimdiden yaşarmasın, silin hele o gözyaşlarını
    Silin hele, daha henüz buradayım
    İsterim ki, hiç üzüntü duymasın yüreğiniz
    Hep güle oynaya taşısın sizi
    O gün gelecek elbet, o bir gün
    Değişmez bir sonuçtur bu, yaratan ister yarattığını yanına
    Hepimiz için de aynıdır bu
    Yan yana yatacağız, şu bastığımız toprakta

    (Döş Cebim adlı yapıtından)

    UNUTTUĞUM SEN MİYDİN

    Unuttum yüzünü çoktan
    Sanırım oturmuştuk karşılıklı
    Kumral mıydı, kısa mıydı saçları?
    Yıllar neler götürmüş benden böyle
    Oysa, kaç kez karşı karşıya geldi bu gözler
    Elleri ellerim gibiydi
    Anımsıyorum biraz; çekingendi de
    Oracıktan bakıyordu yine aynı
    Kaçık sevgiler taşıdığımız o köşeden
    Unutmuş olsam gerek çoğunu
    Yıllar neler götürmüş benden böyle
    Var mıydı günlerimde zamanı benimle paylaşan?
    Bir çiçek gibiydi belki de yaşamımı konuşturan
    Gözleri yeşil miydi, yoksa ela mı?
    Yorgunum şu an, ondandır belki de unuttuğum
    Ama bir şey var ki, yer almış yüreğimde işte
    Yazmışım defterimin birkaç sayfasına
    İsminin hemen altında şiirlerimle

    * * *

    Çocukluğum büyüdü döş cebimde
    Yıllar ne de tez geçti böyle
    Anılar kaldı tek tük
    Yırtık ceplerimden düşmediyse
    Şimdi düşünüyorum
    Kurgusu tükenmek üzere olan saatler gibi
    Nice yoksul kaldırımlar, yürüyen yorgun ayaklarım
    Ve nasırlaşmış acılarıyla yaşamım
    Çocukluğum büyüdü, şu küçük döş cebimde
    Umutlarım ne kadar da çoktular o zaman
    Hepsi de sıcak bir ekmek gibi güzeldiler
    Koparamadım bir parça olsa da
    Çocukluğum, dürüp büküp döş cebimde sakladığım
    Bir ıtır kokusuyla çıkıyorlar yerlerinden şimdi
    Hangisini karşılasam, ne desem ki
    Kapım açık ardına kadar
    Orada büyüdü diyorum çocukluğum
    Şu boynu bükük döş cebimde işte
    Ne zaman üşüse, üşüse parmaklarım
    Bir arayıştır başlıyor, bir koşuşturma.

  • Əlirza Həsrəti doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (1 Noyabr 1963-cü il)

    ehe

    HARDAN GİRİM QOLUNA

    Gözlərimdə gülür dan,
    Yarı ruham,yarı can.
    Hər qəribin ahından,-
    Bir sözsüz qəzəl çıxır.

    Heykəlidir qu eşqin,
    Gözümdəki su eşqin.
    Arasında bu eşqin,-
    Gül solub,xəzəl çıxır.

    Keçirəm sağ-soluna,
    Hardan girim qoluna?
    Sevənlərin yoluna,-
    Ayrılıq gözəl çıxır.

    HAVAYIDIR XƏRCLƏDİYİN XATİRƏM

    Havayıdır xərclədiyin xatirəm,
    Könlümdə bir güman yeri saxla,get.
    Aramızda baxışını çıraq qoy,
    Gözlərimi kirpiyinlə bağla,get.

    Bu qürbətdə hər ağacın barı yox,
    Qırov tutan gül üstündə arı yox.
    Dumanı yox,çovğunu yox,qarı yox,
    Yaxşı olar,sinəmdəki dağla get.

    Eşələmə,o qaralan külümdür,
    Kül altında köz olmaq da zülümdür.
    Bundan belə ayrılıqdır,ölümdür,
    Ürəyini boşalt biraz ağla,get.

    BU YERDƏ AYRILSAQ,YERİNƏ DÜŞƏR

    Bir sevda bağlayıb şoran sinəmdə,
    Kimdir ürəyimi yoran sinəmdə?
    Məlhəm də götürmür yaram sinəmdə,
    Qorxuram əl vursan,dərinə düşər.

    Nəzir elədiyim ocaqsan,pirsən,
    Yalandan başına məni çevir sən.
    Elə divanəsən,elə sevirsən,
    Kim görsə,bu eşqin şərinə düşər.

    Dönübdür yenilməz qoşuna hicran,
    Gəlmir ki tələyə,qurşuna hicran.
    Çəkilməz belə öz xoşuna hicran,
    Bu yerdə ayrılsaq,yerinə düşər.

  • Hikmət MƏLİKZADƏ.Yeni şeirlər

    Azərbaycan Respublikasının Prezident Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü,
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü

    ***

    Gözümün ağını yuxu çatladır,
    Sənin od sıçradır şüşə gözlərin.
    Kölgəmin kətili mismar götürmür,
    Qoyma yad qucağa düşə gözlərin.

    Vida yaylığıtək yellə əlini,
    Görüm boğazında kəndir yeri var.
    Canını nəm elə yaş kağız kimi,
    Qorxma, içimizdə təndir yeri var.

    Sən Həvva deyilsən bir alma üçün,
    Tamaha bükəsən özünü, ayıl!
    Yaman acıqlıdı zavallı ürək, –
    Tez-tez qəmə batır gözünü, ayıl!

    ***

    Sən elə bildin ki, eşq səltənətdir,
    Hər axşam üzümə qapı bağladın.
    Qonşu elçi gəldi, baş barmağına,
    Mənim rənglədiyin sapı bağladın…

    Dünən düşüb itib nişan üzüyün,
    Bilirəm, dünəndən əlin üşüyür.
    …Mənim də gözümdə məndən nigaran
    Bir ruhu havalı gəlin üşüyür…

    Könül vəsf eləmir sən deyən sözü,
    Götür nəyin varsa, canımdan gen dur.
    …Tanrı, insaf elə, köç vədəsidi,
    Bu gün bu xınalı xanımdan gen dur.

  • Kamran Murquzovu doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (25 oktyabr 1989-cu il)

    10730926_708473925888118_1815156677351752954_n

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin VƏ Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Sumqayıt jurnalistika məktəbinin layiqli yetirməsini, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin (gundelik.info) Baş redaktorunu , Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının (edebiyyat-az.com) və “kenanaydinoglu.com” Mətbuat xidmətinin rəhbərini, “Kümbet”, eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilçisinin Baş məsləhətçisini və və Usare” iki aylık kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilcisinin Mətbuat xidmətinin rəhbərini, tərcüməçi-jurnalistini doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edirik, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə bol-bol uğurlar diləyir!
    Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olmaq diləyi ilə İnşAllah!

    Mətbuat xidməti

    Kamran AYDIN (Murquzov Kamran Aydın oğlu)- şair, publisist, tərcüməçi, jurnalist . Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin rəhbəri (2012), Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktoru (2013), Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü (2015), Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilcisinin Baş məsləhətçisi (2015), “Usare” iki aylık kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilcisinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri (2016)

    1989-cu il oktyabr ayının 25-də Bakı şəhərində ziyalı ailəsində anadan olub.2008-2013-cü illərdə Azərbaycan Dövlət İqitisad Universitetinin Mühasibat Uçotu və Audit fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıbidir.
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının təşəbbüsü və təçkilatçılığı ilə ilə həyata keçirilən “Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində “Azerbaycan toprağına düşüp güzarın, Yunusum!”” adlı şeiri Osmanl ıtürkcəsində Azərbaycan türkcəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) rüblük orqanı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin yeni 41 və Kahramanmaraş şəhərində fəaliyyət göstərən “Usare” iki aylık kültür, sanat ve edebiyat dergisinin 14. sayında dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdıırlıb.

  • Kənan Aydınoğlunu doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (25 oktyabr 1989-cu il)

    1902788_614529541965133_896121757_n

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin VƏ Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Sumqayıt jurnalistika məktəbinin layiqli yetirməsini, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin (gundelik.info) Mətbuat xidmətinin rəhbərini, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının (edebiyyat-az.com) Baş məsləhətçisini, “Kümbet”, eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilçisinin Məsul katibini, tərcüməçi-jurnalistini doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edirik, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə bol-bol uğurlar diləyir!
    Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olmaq diləyi ilə İnşAllah!

    Mətbuat xidməti

    Kənan AYDINOĞLU (Murquzov Kənan Aydın oğlu) 1989-cu il oktyabr ayının 25-də Bakı şəhərində ziyalı ailəsində anadan olub.2008-2012-ci illərdə Sumqayıt Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.”Ömürdən bir səhifə” (Bakı, “Adiloğlu”, 2007) və “Ömrün yarı yolunda” (Bakı, “MK”, 2010) şeirlər kitabının müəllifidir.Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəridir.Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının baş redaktorudur.Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvüdür.

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    Y A D A S A L I R A M

    Çox xəyala dalıram,
    Donub səssiz qalıram.
    Hey yadıma salıram,
    Gözəl nənə,babamı-
    Öz elimi,obamı.

    Məni xəyal götürür,
    Yurd-yuvama gəririr.
    Şimşəklərdən ötürür,
    “Həsən” arxı boyunca-
    Seyr edirəm doyunca.

    Xəyallar muncuq-muncuq,
    Xatirələr yarımçıq.
    Gözəl,doğma Qaraçuq,
    Evləri bağ-bağatlı-
    Hər gənci bir ağ atlı.

    Aynabəndli evimiz,
    “Cırtdan”ımız,”Div”imiz.
    Sevərdik hər birimiz,
    Baba nağıllarını,
    Nənə qoğallarını.

    Səhər,həm axşam çağı,
    Babam gəzərdi bağı.
    Oxşardı hər budağı,
    Alça,ərik,tut,üzüm-
    Meyvələr düzüm-düzüm.

    Nənəm qazan asardı,
    Ətri evi basardı.
    İy hasardan aşardı,
    Dayım tutar dürməyi,
    Boşaldardı çölməyi.

    Fərqi yoxdu ağ-qara,
    Dırmaşardıq tutlara.
    Çatardıq buludlara.
    Həm çırpar həm yeyərdik,
    Doyub rəhmət deyərdik.

    Sönüb ulduzum,ayım,
    Kəsilib bayram payım.
    İgid Məzahir dayım,
    Bir qoçu tək yeyərdi,
    Heç doymadım deyərdi.

    Babamın dan ulduzu,
    Hanı Elmira qızı?
    Xəzana dönüb yazı.
    Alıb onu da əcəl,
    Mələk olub O,gözəl.

    Xəyallarım dardadır,
    Dumandadır,qardadır.
    Anam Surə hardadır?
    Dönüb uzaq ulduza,
    Görünmür oğul-qıza.

    İtirdik Naziləni,
    Qədir-qiymət biləni.
    Qocalmamış öləni,
    Ceyrangöz,ahu bacım,
    Həsrətim,ağrım,acım.

    Tərlanım,turac bacım,
    Başdakı altun tacım.
    Həm dərdim,həm əlacim.
    Ağ qar yağıb başına,
    Çatıb altmış yaşına.

    Yıxılıb qəlb sarayım,
    Susub hayım –harayım.
    Qocalıb Zəfər dayım,
    Dərd,qəmini üyüdür,
    Bilmir kimi böyüdür.

    Nənənin dağ lalası,
    Babanın gül balası.
    Uçub qəsri,qalası.
    Xəyallardır həmdəmi,
    Onlarla qovur qəmi.

    12.02.2012.

    QOÇ KOROĞLULAR

    “Düşüncələrim” – silsiləsindən

    Görən niyə belə dəyişib dünya,
    Ərənlər, igidlər alınmır saya.
    Ürəklər daş olub, üzlər sərt qaya
    Qıratı, Düratı çapır oğrular-
    Hardasız, hardasız , Qoç Koroğlular?!

    Çənlibel dönübdür bazar yerinə,
    Dəlilər qurşanıb bez alverinə.
    Qəm qüssə qəlblərə, çöküb dərinə,
    Gözlərdə yaş donub ,könüldə qübar-
    Hardasız, hardasız, Qoç Koroğlular?!

    Həmzənin nə qədər mülkü, bazarı,
    Saymaqla qurtarmaz sərvəti, varı.
    Biznesdir, alverdir qeyrəti, arı,
    Hasanxan soyundan qaynatası var-
    Hardasız, nardasız, Qoç Koroğlular?!

    Dəmirçi oğlunun fənadır halı,
    Bükülüb qaməti, sanki at nalı.
    Bəlli Əhməd, Səfər, həm İsabalı,
    Işçi bazarında çoxdan quldular-
    Hardasız, hardasız, Qoç Koroğlular?!

    Çənlibel bülbülü o ,Aşıq Cünun,
    Zamana uyaraq dəyişib donun.
    Şo-biznes, toylarda keçirir günün,
    Hər şadlıq sarayı bunu doğrular-
    Hardasız, hardasız, Qoç Koroğlular?!

    Qəlbi qan ağlayır, gözdə intizar,
    Marketdə satıcı işləyir Nigar.
    Artıq nə hörməti, nə də şanı var,
    Güvənci dağlara çoxdan yağıb qar-
    Hardasız, hardasız , Qoç Koroğlular?!

    Gurlasın yenidən “Cəngi”nin səsi,
    Açılsın tarixin yeni səhifəsi.
    Dağları titrətsin dəli nərəsi,
    Əldə “Misri”qılınc, əldə “Zülfüqar”-
    Qalxsın Çənlibelə ,Qoç Koroğlular?!

  • Şəfa EYVAZ.”Gözümü yollardan yığışdırmışam”

    1423756700_sefa-xanim

    Bütün ağrıları çəkib sinəmə,
    Bir ovuc ürəyə sığışdırmışam.
    Daha gözlədiyim kimsə qalmayıb,
    Gözümü yollardan yığışdırmışam.

    Gündüz gözü, gecə könlü yorarmış…
    Gecə uzun, ulduzları saymışam.
    Bu gecə nə qorxu, nə də dəhşət var,
    Hamsını yuxuma qarışdırmışam.

    Bəlkə məsləhətdir, alıb aparar,
    Duaların ətəyindən tutmuşam.
    Ha suvarsan qara daşı göyərmir,
    Allah, yer üzündən çox yorulmuşam.

    19.10.2017.

  • Şəfa VƏLİYEVA.”Bu divarın o üzündə”

    sxv

    “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
    Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

    Bu divarın o üzündə
    Tükənmiş arzular qalıb,
    Yaddan çıxıb…
    Sol gözümdə
    Bir əlçim bulud taxılıb…
    Bir az keçsin…
    Yağmağı var
    Bu buludun damcı-damcı…
    Ürəyimdən qalxmağı var,
    Hələ “körpədi” bu sancı…
    Bu divarın eşiyində
    Bir mələk var…
    Gələcək o…
    “Ağ gün” məni bəzəyəndə
    Hamıdan tez biləcək o!

  • Görkəmli Azərbaycan şairi Əliağa Kürçaylının şeiri “Usare” dərgisində çap olunub

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının təşəbbüsü və dəstəyi ilə həyata keçirilən “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan SSR Dövlət Mükafatı laureatı, Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi, şair, dramaturq, tərcüməçi Əliağa Kürçaylının Çağdaş Türkiyə Cümhuriyyətinin qurucusu və memarı Osman Gazi Mustafa Kamal ATATÜRKə həsr etdiyi “İstanbullu Kamal” şeiri Anadolu türkcəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Kahramanmaraş şəhərində fəaliyyət göstərən “Usare” iki aylık kültür, sanat ve edebiyat dergisinin 14. sayında dərc olunub.
    “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsinin rəhbəri və müəllifi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, respublikanın Əməkdar jurnalisti, AJB Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının təsisçisi və direktoru, “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilciliyinin rəhbəri Rafiq Odaydır.
    Qeyd edək ki, bundan öncə şair, dramaturq Əliağa Kürçaylının bədii yaradıcılıq nümunələri, poeziya örnəkləri Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının təşəbbüsü və dəstəyi ilə həyata keçirilən “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətində fəaliyyət göstərən “Kümbet” (Tokat şəhəri), “Kardelen” (Bilcek şəhəri), “Hece Taşları” (Kahramanmaşar şəhəri) mədəniyyət və ədəbiyyat dərgilərində dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılmışdı.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının Mətbuat xidməti

  • Gənc yazar Kamran Murquzovun şeiri “Usare” dərgisində çap olunub

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı təşkilatçılığı həyata ilə keçirilən “Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin rəhbəri, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, tərcüməçi-jurnaist Kamran Murquzovun Ön Asiyada Türkdilli təsəvvüf ədəbiyyatının ilk böyük nümayəndəsi, sufi-şair Yunus Əmrəyə həsr olunmuş “Azerbaycan toprağına düşüp güzarın, Yunusum!”” adlı şeiri Osmanlıtürkcəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Kahramanmaraş şəhərində fəaliyyət göstərən “Usare” iki aylık kültür, sanat ve edebiyat dergisinin 14. sayında dərc olunub.
    “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsinin rəhbəri və müəllifi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, respublikanın Əməkdar jurnalisti, AJB Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının təsisçisi və direktoru, “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilciliyinin rəhbəri Rafiq Odaydır.
    Qeyd edək ki, bundan öncə tərcüməçi-jurnalist Kamran Murquzovun bədii yaradıcılıq nümunələri, poeziya örnəkləri Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının təşəbbüsü və dəstəyi ilə həyata keçirilən “Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) rüblük orqanı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin 44 yeni sayında dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılmışdı.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının Mətbuat xidməti

  • “Hece Taşları” aylık şiir dergisinin 32. sayısı yayında



    İNCELİR İNCİNİR KALBİ OLANLAR

    BU SAYIDA

    Damarı çatladı ademoğlunun, herkes birbirinin Kabil’i oldu, topraklar sulanır
    kardeş kanıyla, herkese yetecek bir dünya varken, ve gidecek başka bir vatan yokken, bir
    yerde bir zulüm borazanının, sesi kısılmadan bir başka yerde, çığlıklar yükselir duyan
    azalır, beş maymun olanı biteni görür, sırtını çevirir görmezden gelir, bir insan insanı
    odun yerine, nasıl tutuşturur aman Allah’ım!
    Her nesil bir yara alır savaşta, ya canından bir parçası eksilir, ya ruhunda derin
    yaralar açar, acının gömleği üstüne olmaz, içine çekilir sesini açar, asumana avazını
    salamaz, gözlerini yumar uzağa bakar, uzaklardan kuşlar konar avcuna, kendi yağmuruyla
    yüzünü yıkar, efkar derecesi yerine gelir, besmele çekerek yola koyulur, incelir
    incinir kalbi olanlar, kalbi olmayanlar taş bile değil.
    Karşı komşumuzun evi yanarken, perdesini çeker komşularımız, biz ne geldiyse
    batı’dan geldi, “kızıl sultan” oldu Abdulhamit Han, “Jön Türkler” içini oydu milletin,
    hicap libasını yırtıp attılar “Osmanlı kızının son hali” manşet, dünya güzelini bizden
    seçtiler, ondan sonra oldu bize olanlar, parselledi bu dünyayı gavurlar, demokrasi tohumları
    onlardan, biz ekeriz onlar toplar hasadı.
    Tül perdeye döndü sözün kumaşı, herkes birbirine bezirgan oldu, gül alıp gül
    satan bitti pazarda, ayaklar altında erdemlerimiz, ustalar sazını asmış duvara, çıraklar
    edepten firar eylemiş, caddelerde kayıp güzelim Türkçe, şehremini “kentsel dönüşüm
    yapar”, yeni “rekraasyon” alanı açar, şehirler kentleşir bellekler yiter, kültürümüz paspas
    olur yerlerde, şairlerin sesi soluğu çıkmaz.

    Tayyib ATMACA

  • M. Nedim Tepebaşı.”ÖĞRENMEK VE ANLAMAK” (DENEME)

    USARE DERGİSİ 14. SAYI

    Düşünüp gözlemliyorum da bireysel ve toplumsal hayatı şekillendirmeye ve güzelleştirmeye, öğrenmek ya da bilmek tek başına yetmiyor; bir de öğrenilenleri anlamak ve çözümlemek gerekiyor. Aslında anlamak da yetmiyor, doğru anlamak gerekiyor bir de öğrenilenleri.
    Elbette ki herkes için söylenemez ama toplumsal durum ve olayların, bazılarını birinci dereceden ilgilendirdiği ve sorumlu kıldığı ilk baştan bilinmelidir. Bu yüzden, söz ve kalem sahiplerinin, durum analizi yapma ve ortaya bir çözüm koyma zorunluluklarının olduğuna inanıyorum!
    Bu bağlamda başta şunu söylemeliyim herhalde; bunca yaşanan sıkıntılar, anlaşmazlıklar, doğru anlamamaktan kaynaklanmıyor mu? Buna, bilen kişilerden birçokları da dâhil ne yazık ki! Kimseyi anlamamakla itham etmek etik değil, kabul ediyorum ve bu anlamda söylemiyorum zaten, böyle bir söylem haddime de değil, sadece durum tespiti yapmaya çalışıyorum; başta öğrenilenlerin, yorumlamaya yani anlamaya ve anlatmaya yardımcı olması gerektiğini söylemek istiyorum, yani ben böyle düşünüyorum.
    Muhalefet etmek için öğrenilenler, anlamanın önünde en büyük engeldirler bir kere. Bu yüzden bazı kişiler, bildikleri halde, bazı konular üzerinde yanlışlıklar yapabiliyorlar. Bazen de müspet bir dayanağı olmayan aşırı güven veya sevgi, kişilerin yanlışlarını, benzer şekildeki tepki de kişilerin doğrularını perdeliyor, bu durumda olanlar arasında bilenlerin bulunması ise ayrı bir sorun oluşturuyor. Bu durumda bilgi, hislere kurban ediliyor! Kimse kızmasın lütfen, doğru düşünmek için sakin olmak bile yetmez, kızgınlığı ve önyargıyı kesinlikle hayattan çıkarmak gerek. Peki, bunu yapamamak, dolaylı olarak anlamamaktan kaynaklanıyor mu? Çok kısa söylemem gerekirse şunu söyleyebilirim; anlamamak, kişiyi ya ilgisizleştiriyor ya da kabalaştırıyor. Şu zamanın en ciddi sosyal sorunlarından birisi bu değil midir?
    Bir konuyu ve durumu anlamamak, çok ağır sorunların çıkmasına sebep olabiliyor, işin en üzücü tarafı da bundan sonra yaşanıyor. Belli etmeseler de bu duruma sebep olanlar arasında, sonradan üzülenler olmuyor değil.
    Hâlihazır çağın en büyük illetlerinden biri budur diye düşünüyorum. Bir tek kişinin bile bu yüzden zarar görmesine, üzülmesine benim gönlüm razı olmuyor. Herkes için de aynı olmalıdır. Eğer böyle olursa, insan olma sorumluluğumuzu anlamış olacağız. Anlamakla anlamamak arasındaki farkı burada bile görebilmeliyiz.
    İnsanlara bir şeyler anlatma çabasında görüneneler arasında, söz söyleme, düşüncelerini ifade edebilme durumunda olup da anlatması gerekenleri anlatmayanların/anlatamayanların da anlama sorunları vardır bana göre. Ekonomik ve gönül bağlılığından kurtulamayanlarda bu sorun kendisini daha çok göstermektedir. Bir nevi esaret durumudur bu da. Demek ki anlamak için bir de hür irade gerekmektedir.
    Bir de çevrelerindekileri anlamayanlar, hele de kasıtlı anlamak istemeyenler, sorunları daha da çoğaltmakta ve içinden çıkılmaz hâle getirmektedirler. Her durum ve şartta; anlamayanlar, kendilerine zarar verdikleri gibi en çok da çevrelerine zarar verebilmektedirler.
    Anlamamak ya da anlayamamak veya daha kötüsü anlamak istememek, bir bakıma bu çağın en önemli sorunlarındandır! Bakıyorum da bu sıkıntı her alanda var, bazılarının davranış ve serzenişlerinden bunu anlıyorum, elbette benim anladıklarımı ve gördüklerimi anlayıp gören başkaları da vardır. Ancak şunu da görüyorum ki; bunların önünde de en büyük engel yine anlamamaktır!
    Bu konu sadece toplumsal veya sosyal alanlarda değildir; birçok alanda, hatta siyaset, hukuk alanında ve din konularında daha fazla yaşanmaktadır.
    Açık söylemek gerekir ki; doğru anlamak, bilmeye dayalı bir erdem işidir, kişi bilecek, bazen de bildiklerini birleştirecek ki gördüklerini, duyduklarını, okuduklarını doğru anlayacak, doğru anlayacak ki doğru işler yapabilecektir.
    Doğru anlamak için; bilenler birbirleriyle istişare, meşveret denilen karşılıklı fikir alışverişinde bulunmalıdırlar. İnsanlar bu alanda da birbirlerinden yararlanmalıdırlar. Bizim toplumumuza her nasıl bulaşmışsa bulaşmış olan, birbirlerini linç etme alışkanlığından, insanlar bir an önce kurtulmalıdırlar. Bizde tartışma kültürü yoktur, fikir alışverişi, öğrenme ve birbirlerinden güzel şeyler alma kültürü vardır. Dikkat edilirse, tartışma kültüründe, gizliden gizliye üstün gelme çabası vardır. Bu da doğru anlamanın önünde aşılmaz bir kütle gibi halen durmaktadır. Ulusu için, insanlık için güzel işler üretme çabası içinde olanlar/olması gerekenler, daha güzeli için fikir ve beyanları birleştirmelidirler. İşte, en başarısız olduğumuz alanlardan birisi budur maalesef!
    Bugünün en büyük sıkıntısını, bilmeden ve anlamadan yorum yapanlar yaşamakta veya yaşatmaktadırlar ya da değişik hesaplar adına bu yolu kapatanlar, toplumuna yaşatmaktadırlar.
    Sorunları, kayıtsız şartsız ret ya da kabul etme, bağımlılığı beslediği gibi anlamanın önünde en büyük engeli de bu illet oluşturmakta değil midir?

  • M. Nedim Tepebaşı.”BİR TÜRLÜ SÖYLEYEMEDİ” (ÖYKÜ)

    USARE DERGİSİ 14.SAYI

    Davranış ve hareketleri ile otel yaşamına adapte olmuş görünen insanlar, otel kapısından kafileler hâlinde içeri giriyorlar aynı şekilde dışarı çıkıyorlardı. Görüntüye bakılırsa; inancın aynı düşünce etrafında bir araya getirdiği insanlardan çokları kendi âleminde yaşıyorlardı. Ayrı dünyaların insanları mıyız?” diyecek oldu, “Tevbe, tevbe” dedi, yorumlamak istemedi, “Lahavle” çekerek otelin girişindeki birkaç basamaklı merdiveninin bir tarafına çekilip oturdu.
    Ellerini şakaklarına koymuş, çaresiz beklerken, üzerine düşen gölgenin farkında bile değildi. Birisi; “Selamünaleyküm hemşerim!” deyince önce etrafına bakındı, çünkü tanış olmayanlar selamlaşmıyorlardı! Adam Türkçe konuşmuştu, gömleğinin döşünde Türk bayrağı vardı, kendisinin de döşünde Türk bayrağı vardı, etrafta başka Türk görünmüyordu, belki de kendisi görmüyordu, elbette ki selam kendisine verilmişti.
    Yorgun ve bitkin bir sesle “Aleykümselam” diyerek karşılık verdi. Konuşmaya takati yoktu, elleri ayakları kımıl kımıl çekiliyordu, her şey dönüyor, o devasa otel sanki üstüne üstüne geliyordu.
    Merdiven basamaklarını çıkmaya devam eden kişi birden durakladı, sonra da bir basamak aşağıya indi;
    “Hemşerim, sen Türk müsün?” dedi.
    Alha! Döşündeki Türk bayrağını görmemiş olabilirdi ama hem “hemşerim” diyordu, hem de; “Türk müsün?” diye soruyordu. Bir şeyler söylerdi ama konuşacak mecali yoktu, sadece başını aşağı yukarı sallayarak, işaretle cevap verdi.
    “Peki, Nerelisin? Seni tanır gibi oldum da!” dedi. Adam konuşmak istiyordu, memleketi özlemiş olabilirdi, belki de meraklıydı!
    Yahu bu adam da kimdi, bilmediği bu kişinin kendisi ile ne işi olabilirdi? Zaten şekeri düşmüştü, konuşmak bir tarafa oturmaya bile takati kalmamıştı. Bir laf söyleyecekti, kırıcı olmaktan korktu. Biliyordu, burada cedelleşmek yoktu, kırmak dökmek hiç yoktu. “sana ne be adam, benim nereli olduğumdan? Yetmez mi; Allah’ın kuluyum işte!” diye içinde seslendirdi ama söyleyemedi.
    Adam bir soru sormuştu, selam alışından daha isteksiz bir şekilde, içinden lahavle çekerek; “Maraşlıyım.” dedi.
    Bu sefer adam;
    “Bak sen, demek Maraşlısın!” dedi, gölgesi altında kaldığı uzun boylu adam tebelleş olmuştu.
    “Yahu bu adam bela mıdır, nedir, sana ne kardeşim benim Maraşlı olmamdan, şimdi bir de hemşeri çıkarsa dinle artık.” diye içinden geçirdi geçirmesine de yine bir türlü söyleyemedi.
    Adamı kim tutabilirdi ki artık!
    “Peki, Maraş’ın neresindensin desem, çok mu olur?” demez mi? “Evet, çok olur, hem de çok, çok olur.” diyecekken bulunduğu yer ve konum tekrar aklına geldi, burada cedel yok, kimseyi kırmak yok, sabır var, hoş görmek var sadece, bu yüzden yine söyleyemedi!
    Toparlanmaya çalıştı ve biraz daha yumuşak üslupla;
    “İçindenim yani merkezden.” dedi. Adam;
    “ A! Ne güzel, ben de Maraşlıyım, ben de merkezdenim.” dedi.
    “Eee! Bir de kimlerden olduğunu söyle bakalım!” demez mi? Bilmez olur muydu, ya da tahmin etmeliydi; işin bu kadar dibacesine ineceğini Maraşlı oluşundan anlamalıydı. Sonra da “Bu kadar merak ancak bizimkilerde olur!” diye içinden geçirdi.
    Bu arada o, elindeki kâğıt mendili sürekli parmaklarının ucuna hafifçe bastırıyordu. Parmak uçlarındaki kızarıklık adamın gözünden kaçmadı;
    “Ne o öyle, parmaklarına ne oldu hemşerim, doktora gittin mi?” dedi. Kararını vermişti, bu adama karşı içinden de olsa sert sözler söylemeyecekti, adam kendisinin sınavı olabilirdi. Uzun uzun parmaklarına baktı, çok acıyordu, gözleri yaşardı. O parmaklarına bakmaya devam ediyor, adamsa cevap bekliyordu.
    Sınırda pasaport kontrolü yapılırken, bu yıl parmak izlerine de bakılıyordu. Bir yıl önce Türkiye’ye dönmek üzere geldikleri sınır kapısında, işçi olarak giriş yaptıkları halde işçi olarak çalışmayıp ibadet maksadıyla ülkeye girdikleri gerekçesiyle toplama kampında alıkonulmuşlardı ve parmak izlerini almışlardı.
    Bu yıl, parmak izi kontrolü uygulamasına başlanıldığını, işlemleri yaptırmak için sıraya girdiği sınır kapısında görmüştü. Olup bitenler gözünün önünde canlanıvermişti; Kesin kendisini tespit edecekler ve sınır dışı edeceklerdi. Uygulamayı fark eder etmez sıradan çıkıvermişti. Yapılan işlemleri bir müddet dışarıdan takip etmişti.
    O sırada çare arıyor fakat bulamıyordu. Bir ara cesaretlendi, ne olacaksa bir an önce olsun kabilinden işlem yaptırmak için girdiği sıradan “Sen niye geldin buralara kadar o zaman?” diyerek geri çıktı. Sürekli yer değiştiriyor, ortalıkta bir beri bir öte gidip geliyordu. Daral gelmiş, sıkıntı içine sığmaz olmuştu. O, bu hâlde iken yanına sokulan adam;
    “Mimli misin?” dedi. Birden gözleri parladı, heyecanlandı, konuşmaktan korkuyordu, evet anlamında gözlerini kırparak adama cevap verdi. Adam, cebinden çıkardığı bir parça zımpara kâğıdını yavaşça avucuna sıkıştırdı; “Tuvalete git, parmak uçlarına işlem yap!” dedi. Bu adam yoksa Hızır mıydı? Söylediklerini düşündü mantıklı geldi. Zaten başka çaresi de yoktu, son kozlarını oynamalıydı. Buraya kadar gelmişti, anlamayanlar olsa da; seviyorsan, sevdiğin için göze alamayacağın hiçbir şey olmamalıydı.
    Adamın dediğini yaptı, parmaklarından inceden inceye sızan kanı kâğıt mendille sürekli kuruluyordu. Ayet’el Kürsi, İhlas okuyarak sıraya girdi. Sıra kendisine geldiğinde görevli, elini aygıta koymasını söyledi, elbette ki anlamıyordu, görevli de bunu bildiği için bir de işaretle anlattı.
    Kalp atışlarını rahatlıkla duyuyordu. Aygıta elini koydu, görevli şaşkın bir şekilde elini çekmesini, arkasından tekrar bırakmasını işaret etti. Görevli başını sağa sola çevirdi, bir daha işaret etti, o elini çekti, işarete uyarak tekrar aygıta elini koydu, değişen bir şey yoktu. Bu sefer görevli kafasını sağa sola çevirerek beklemesini işaret etti.
    Epeyce zaman geçmişti, görevli unuttu mu diye düşündü ama sormaya cesaret edemiyordu. Nihayet görevli kendisine işaret ederek çağırdı, aynı şekilde elini aygıta bırakmasını söyledi fakat yine netice alamadı, görevli hâlâ şaşkındı. Başını yine beri öte çevirdi, pasaportuna kaşeyi bastı, verdi.
    Bunlar gözünün önüne geldi,
    “Önemli bir şey yok.” dedi. Fakat parmak uçları çok acıyordu, adama bunları söyleyemedi.
    Adam onun “Önemli bir şey yok!” demesini kâle almadı ama üstelemedi de. Bu sefer;
    “Peki, sen ne iş yapıyorsun?” diye sormaz mı? “Yoksa Hızır benim peşimde mi, şimdi de burada mı?” diye düşündü, adama; “Sen Hızır mısın?” diyecek oldu, diyemedi.
    İçinden çektiği lahavle peşinden, hafif bir sesle;
    “Matbaacıyım.” dedi. Gerçekten takatten kesilmişti, zor ses veriyordu. Bu sefer adam;
    “A! Ne güzel, yahu arkadaş, ben de kartvizit bastıracaktım, bak şu işe, iş yapacak adam yanı başımda imiş. Paketini kaça basıyorsunuz kartvizitin?” deyince;
    “Yahu, Hacı Efendi, buraya ibadet etmeye geldik, ticaretimizi Maraş’ta yaparız, hele bir memlekete varalım da hallederiz.” dedi. Adam;
    “Olsun Hacı Efendi, burada ticaret yapılmaz mı? Al hele sen şu elli Riyali, memlekete varınca ben sana uğrarım, işi yapınca da hesaplaşırız.” dedi.
    Bir an parayı almayacak oldu, kafası karıştı. Burada Allah’ın misafiri değiller miydi, insanlar olarak evlerine gelen misafirleriyle ilgilenmiyorlar mıydı, üstelik burada Allah’ın misafirleriydi. Zaten açlıktan elleri titriyordu, yemek yemeye ihtiyacı vardı, parası yoktu. Bu para herhalde kendiliğinden gelmemişti. Eee, o zaman!
    Adamın verdiği parayı aldı, bir elindeki paraya, bir de adama baktı! Hâlâ bir şey anlayabilmiş değildi. “Yoksa sen Hızır mısın arkadaş?” diyecek oldu fakat yine diyemedi.
    Bu adam kimdi? Birden kendine geldi;
    “Ben burada Yüce Allah’ın misafiriyim, O’nun her şeye gücü yeter, her şeyi O planlar.” dedi.
    Adam kendisine verilen görevi yerine getirmeye devam ediyordu, üstelik kendileri anlamasalar da!
    “Biz arkadaşlarla otelin terasında kebap yiyeceğiz, çok güzel yapıyorlarmış, haydi sen de gel hemşerim, benim misafirim ol.” dedi.
    Yoldaşıyla otelden beraber çıkmışlardı. Paralarını, “Ben mukayyet olamam.” diyerek arkadaşına vermişti. “Tavaftan hangimiz erken çıkarsak, müezzin mahfelinin altında bekleyelim, orada buluşup, yemeğe gideriz.” diye sözleşmişlerdi. Kendisi tavafını tamamladıktan sonra söylenilen yere geldi, oturdu, bekledi, bekledi. Arkadaşı gelmedi. Üzerinde bir kuruş para yoktu, memleketi değildi ki, bir yere varıp yemek yiyebileydi. Çaresiz, Mescid-i Haram’ın dışına çıktı, otele geldi, arkadaşı orada da yoktu. Şeker çarpmıştı, bir an önce yemek yemeliydi, otelin merdivenine oturdu, arkadaşını beklemeye koyuldu. Nasıl olsa gelecekti ama beklediği gibi olmadı, arkadaşı gelmedi ancak bu kişi gelmişti ve ticaret yapabilmişti.
    Allah kendisine gurbette müşteri göndermiş, sıkıntısını giderecek kadar ticaret yapmıştı.
    “Allah, en sıkıntılı zamanımda bana seni gönderdi. Bu kadar nimetin üzerine bir de senden kebap mı yiyeyim?” diyecekti ki diyemedi.
    Hâlâ kafasında bu soru vardı; “Bu adam Hızır mıydı?” Bir an ağzından kaçırıverdi; “Maraş’a varınca anlarız!” dedi. Adam; “Anlamadım!” dedi, o az önce söylediğini tekrar edemedi. Sadece,
    “Yok bir şey!” dedi.

  • Kamran MURQUZOV.”Əliağa Kürçaylının yaradıcılıq uğurları və nəfis tərtibatlı kitabları”

    10730926_708473925888118_1815156677351752954_n

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
    Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.

    Ən yeni dövr Azərbaycan ədəbiyyatının birinci və ikinci mərhələsində yaşayıb, bədii yaradıcılıq fəaliyyəti ilə məşğul olan, özündən sonra oxucuları üçün zəngin ədəbi irs qoyub gedən görkəmli Azərbaycan şairi Əliağa KÜRÇAYLInın gənclik və sonrakı illərdə gərgin yaradıcılıq fəaliyyəti ilə məşğul olması nəinki Azərbaycan oxucularını, eyni zamanda, çağdaş dönəmdə ölkənin hüdudlarında yaşayan həmyerlilərimizi və ədəbiyyat fədailərinin diqqətindən də yayınmadı. Bu hal, xüsusilə də çağdaş dönəmdə özünü büruzə verdi. Belə ki, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının təşəbbüsü və dəstəyi ilə həyata keçirilən “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində Azərbaycan SSR Dövlət Mükafatı laureatı, şair, dramaturq, tərcüməçi Əliağa Kürçaylının şəxsi arxivində yer alan bədii yaradıcılıq nümunələri, poeziya örnəkləri Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətində fəaliyyət göstərən mədəniyyət və ədəbiyyat dərgilərində işıq üzü görməklə, ictimaiyyət nümayəndələrinin, xüsusilə də Türkiyədə yaşayan ədəbiyyatsevərlərin könüllərini oxşadı, tarix boyu qardaşlıq və dostluq əlaqələrinə əsaslanan iki ölkənin-TÜRKİYƏ-AZƏRBAYCAN mədəni əlaqələrinin inkişafına yeni töhfələr vermiş oldu.
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının təşəbbüsü və dəstəyi ilə gerçələşdirilən layihə çərçivəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Bilecik, Tokat, Kahramanmaraş şəhərlərində fəaliyyət göstərən dərgilərin sahibləri ilə ortaq razılığa gəlindi, dərgilərdə yayınlanması nəzərdə tutulan ədəbi-bədii nümunələr şəxsi arxivdən göndərilən yazılar içərisindən seçildi, oxundu, bəyənildi və sonra yayına uyğun bilindi. Növbəti mərhələ kimi isə, bəzi nümunələr Anadolu türkcəsindən Osmanlı türkcəsində çevrildi. Bu baxımdan, Bilecik şəhərində fəaliyyət göstərən “Kardelen” dərgisinin redaksiya heyətinin üzvlərinin, xüsusən də redaktor Kadir BAYRAKTAR Hocamızın şəxsi təşəbbüsü diqqətəlayiqdir. Əliağa Kürçaylının “Azərbaycan” şeirini müasir Türk dilinin qayda-qanunlarına riayət etməklə, son dərəcə həssaslıqla Türkiyə türkcəsinə çevirməyə müəssər oldu. Sonra həmin şeir “Kardelen” dərgisinin rəsmi saytında yer aldı və sosial şəbəkələrdə paylaşımlar edildi.
    Azərbaycan SSR əməkdar incəsənət xadimi, şair Əliağa Kürçaylının “Azərbaycan” şeirinin sədası yalnız Bilecik şəhərindən deyil, eyni zamanda, Tokat şəhərindən də xoş xəbərlərlə gəldi. Bu yönümdən Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) yayın organı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dərgisinin 44. Sayısında (9 aprel 2017-ci il tarixində) Azərbaycan türkcəsində çap olundu. Qardaş Azərbaycan ilə yanaşı, həm də dərginin müxtəlif ölkələr üzrə təmsilciləri vasitəsilə Bolqarıstan Respublikasına, İran İslam Respublikasına, Qazaxıstan Respublikasına, Kərkük, Qırğızıstan Respublikasına, Şimali Kipr Türk Cümhuriyyətinə, Makedoniya Respublikasına, Krım, Türkmənistan Respublikasına, Naxçıvan Muxtar Respublikasına da göndərildi.
    İstedadlı tərcüməçi Əliağa Kürçaylının “Gecələr ay olmaq istəyirəm mən” şeiri Anadolu türkcəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Kahramanmaraş şəhərində fəaliyyət göstərən “Hece Taşları” aylık şiir dergisinin 28. sayında dərc olundu. “Hece Taşları” dərgisinin Genel Yayın Yönetmeni Sayın Tayyib Atmaca tərəfindən bəyənildi.
    7 iyul 2017-ci il tarixində respublikanın paytaxtı Bakı şəhərində rəsmi səfərdə olan “Hece Taşları” aylık şiir dergisinin Sahibi Sayın Tayyib Atmaca lirik şeirlər müəllifi Əliağa Kürçaylının iki şeirini “Hece Taşları” dərgisinin özəl-xüsusi sayı üçün çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümyənədələrinin yaradıcılıq nümunələrinin toplandığı və bir araya gəldiyi siyahıya daxil etdi. Səbəb isə həmin şeirldə son dərəcə səmimiyyət, həssaslıq və həyat sevgisinin olmasıdır.
    Müasir Azərbaycan ədəbiyyatı tarixində öz dəsti-xətti ilə seçilən sevimli şairlərimizdən biri Əliağa Kürçaylının müxtəlif illərdə bir-birindən rəngarəng, zəngin şeirlər, poemalar, tərcümə kitabları işıq üzü görüb. Hər bir kitab öz unikallığı, spesifik xüsusiyyətləri ilə müəllifin illər uzunu qəlbinin dərinliyində gəzdirdiyi və oxucusu ilə bölüşmək istədiyi könül duyğularıdır. Bu müqəddəs duyğulara biganə qalmaq isə olmur. Ən sadəsi ona görə ki, həmin nümunələr səmimiyyətdən və həyata olan sevgidən yazılıb. Bir faktı da unutmayaq ki, Xalq şairi Səməd Vurğun Əliağa Kürçaylının şairlik istedadını müəyyən edib. İstər lirik, istərsə də tərcüməçilik fəaliyyəti ilə məşğul olmasına baxmayaq, Əliağa Kürçaylı yaşadığı dönəmdə özünün-yaradıcılıq fəaliyyətinin zirvəsində olub. Respublikanın ən ünlü mətbu orqanlarında şeirləri müntəzəm olaraq dərc olunub.
    Respublikamızın paytaxtı Bakı, Gənclər şəhəri Sumqayıt və dahi Azərbaycan şairi Nizami Gəncəvinin Ana yurdu doğma Gəncəmizdə fəaliyyət göstərən mətbu orqanlar da Əliağa Kürçaylı yaradıcılığına biganə qalmayıb, həmin poeziya örnəklərini mətbu orqanlarda yayınlamaqla, Ustad ruhuna sevgi və sayqılarını sunublar. Bu yönümdən, “Olaylar” İnformasiya Agentliyində və “Olaylar” qəzetində, “Ruzigar” (Gəncə şəhəri), Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin mətbu orqanı “Möhtəşəm Azərbaycan” və elektron orqanları “gundelik.info” və “edebiyyat-az.com” saytlarında, Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin mətbu orqanı “Sözün sehri” qəzetlərinin səhifələrində işıq üzü görüb.
    Əsası Azərbaycan xalqının ümummilli lideri, ulu öndər, görkəmli ictimai-siyasi xadim, dahi şəxsiyyət Heydər Əliyev tərəfindən qoyulan-Azərbaycanın mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət xadimlərinə dövlət səviyyəsində diqqət və qayğının göstərilməsi Əliağa Kürçaylı yaradıcılığndan da yan keçməyib. Bu uğurlu uzaqgörən daxili siyasət çağdaş dönəmdə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyev tərəfindən uğurla davam etdirilir. Belə ki, 12 yanvar 2004-cü il tarixli “Latın qrafikalı Azərbaycan əlifbası ilə kütləvi nəşrlərin həyata keçirilməsi” Sərəncamına uyğun olaraq, “Seçilmiş Əsərləri” “Şərq-Qərb” Nəşriyyat Evi tərəfindən 400 səhifə həcmində, 25000 tirajla işıq üzü gördü. Bu kitab 1989-cü ildə “Azərnəşr” tərəfindən işıq üzü görən “Seçilmiş Əsərləri”nin nəşri əsasında təkrar nəşrə hazırlandı. Ön sözün müəllifi Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının həqiqi üzvü, filologiya elmləri doktoru, professor, Azərbaycan SSR Əməkdar elm xadimi Bəkir Nəbiyevdir.
    “Səfərdən qalmayan ömür” sərlövhəli məqalədə akademik Bəkir Nəbiyev istedadlı şair Əliağa Kürçaylının gənclik çağlarından ömrünün son gününə qədər olan dönəminə nəzər salıb, şeirlərini spesifik xüsusiyyətlərini araşdırır, ədəbiyyat üçün gətirdiyi yenilikləri sadalayır, nəfis tərtibatla işıq üzü görmüş “Ülkər” kitabına xüsusi yer ayırır, təbələlik illərində keçirdiyi günləri yadına salır, özündən sonra zəngin ədəbi irs qoyduğuna görə oxucuları həmin nümunələr ilə yaxından tanış olmağa çağırır.

    Bakı şəhəri.25 sentyabr 2017-ci il.

  • Kənan AYDINOĞLU.”Vurğun qələmindən çıxan şeirlər”

    1902788_614529541965133_896121757_n

    Vurğun qələmindən çıxan şeirlər,
    Daşlardan su kimi süzülüb gəlir.
    Dostluqda sədaqət, sevgidə inam,
    Qızların telindən düzülüb gəlir.

    Moskvadan Bakıya gələn qonaqlar,
    Hələ ilk baxışdan bükülüb gəlir.
    Nizami şerinin hər bir bir misrası
    Günəşi nurundan tökülüb gəlir.

    Sərvəti bol olan ana torpağa,
    Qəm də sevinc kimi üzülüb gəlir.
    İrandan Bakıya keçmək istəyən,
    Bir İran taciri büzülüb gəlir.

  • Talat Ülker.”TÜRK ŞİİR GELENEĞİNİ KURAN İNANÇ VE FİKİR AKIMLARI”

    Şiirsiz topluluk düşünülemez. Her milletin, kültürünü oluşturduğu tarihi süreçle mütenasip, bir şiir geleneği var. Sözü şiire dönüştürerek derinleştirmek, yoğunlaştırmak ve dilin ötesine taşırmak insanın ayrıcalığı. Binlerce yıllık muhteşem bir maziye sahip olan Türk kültürünün de kendine özgü bir şiir geleneği var şüphesiz. Turfan harabelerinden çıkarılmış iki şiiriyle adını günümüze taşımış ilk şairimiz olan Aprınçur Tiğin’den günümüz şairlerine kadar uzayan çizgide şiiri etkileyen, şaire ufuk açan fikir akımları Türk şiirinin tadını ve lezzetini kuran öğeler arasında yer aldılar şüphesiz. Şiir ummanına su taşıyan fikir ve dünya görüşlerini, başlıklar altında derleyip genel ifadelerle tanımak, Türk şiir geleneğini doğru zemine taşımak ve anlamak açısından oldukça önemlidir. Türk şiirini etkileyen fikir, inanç, gelenek ve dünya görüşlerini ayrıntıları daha geniş bir araştırmaya erteleyerek şu başlıklarda ifade edebiliriz:
    Kopuzun Tınısı:
    Bütün kadim kültürlerde şiir ile musiki birlikte başlar. Hangisi daha evveldir sorusu anlamsız ve gereksiz. Musiki ile şiir bu gün bile birbiriyle çok yakın iki vadi olarak su taşırlar sanatın ummanına. Türk kültürünün, İslam medeniyetinin edebiyat iklimine girmeden evvel de bir şiiri vardı şüphesiz. Elimize ulaşan kırık dökük malzemenin yorumundan anladığımız şudur: Eski Türklerde şiir “kopuz” adlı çalgı eşliğinde söylenen “yır”larla bir gelenek oluşturmuştur. Bu gelenekte ozan, halkın bilicisi, yol göstericisi, gaipten haber getiricisi ve ayin düzenleyicisidir. Yani şiir mistik devinimlerin aracısıdır. Bu geleneğin ürünlerinin çoğu yazıya geçirilemediği için maalesef günümüze taşınamamıştır.
    Klasik Şiir:
    Her din hâkim olduğu coğrafyada bir medeniyetin oluşumuna imza atar. İslam dini de hâkim olduğu coğrafyalarda kendi adını taşıyan medeniyete vücut vermiştir. Bu medeniyet üç kültürün İslam imanıyla harman edilmesinin eseridir. Bunlar Arap, Fars ve Türk kültürleridirler. Her medeniyetin kendine özgü sanatı, her sanat geleneğinin de kendine özgü bir edebiyatı vardır. Klasik İslam edebiyatı, Arap şiir geleneğine Fars mitolojisinin eklenmesiyle vücut buldu. Bu biçimsel yapının muhtevası İslam inançları ve tasavvufla dolduruldu. Üç farklı dilin, Arapça, Farsça ve Türkçenin sesleriyle terennüm edilen bu gelenek kalabalıklara değil de seçkin “idrak”lere sundu ürünlerini. Bu özelliğiyle ve ulaştığı estetik seviyeyle Klasik İslam edebiyatının dünyanın ulaşabildiği en büyük saf şiir külliyatı olarak alkışlamak şiir sevdalısı bütün yüreklerin görevi. Keşke o geleneğin seslerini yeterince taşıyabilseydik modern zamanlara.
    Deyiş Kültürü:
    İslam öncesi dönemin ozanları “kopuz” eşliğinde şiirler söylerlerdi. Bu şiirin mistik âlemden sesler taşıdığına, büyük hakikatleri seslendirdiğine, ozanların kutsal kişiler olduğuna inanılırdı. Bu inanç İslam medeniyeti dairesi içerisinde yeni bir kıvam ve üslup geliştirdi. Anadolu’da Alevilik adını alan ve Eski Türk kültür ve inançlarıyla İslam mistizminin kaynaşmasından oluşan gelenek, ozanlara yeni bir işlev tanımladı. Anadolu’da vücut bulan Türk şiirinin önemli bir halkası olarak hala süren bu gelenek, inancı yorumlamak ve kitlelere taşımakla görevli didaktik ama lirik hazlarla yüklü bir şiir türü oluşturdu.
    Batıdan Doğan Güneş:
    İbni Haldun, kültür ve devletlerin insanlar gibi gençlik, olgunluk ve ihtiyarlık çağları yaşadıklarını söyler. Genelde Doğu, özelde İslam medeniyeti için 16. asırdan itibaren zeval başlar. Bu Doğu’nun ihtiyarlığından mıdır, yoksa oyunu kuralına göre oynayamadığından mı bilinmez. Bilinen şudur ki 18. asırdan itibaren Batı’nın değerleri ve hayat motifleri Doğu’yu istilaya başladı. Askeri, teknolojik ve ekonomik üstünlüğün peşi sıra fikir ve sanat alanlarında da Batı, Doğu’ya galip ilan edildi. Türk şiiri Tanzimat’la birlikte batının değerlerine ve yaşam biçimine açtı dizelerini. İşte bu devre şiirin “fikrin hamalı” yapılması türünden bir yanlışı da taşıdı şiir geleneğimize. Şair fikir adamıdır artık. Toplumu değiştirmek ve dönüştürmekle vazifelidir. Şiir ile düzyazının yolları kesişmeye başlar bu dönemle birlikte. Bu ikilem, şiirin dili ve biçimi tartışmalarını başlatır. Ve bu tartışma şiirin var olduğu bütün zeminlerin değişmez tartışma mevzuu olur çıkar.
    Şiirin Miladı:
    Modern Türk şiirinin ilk izleri Tanzimat’ta aranır hep. Ama modern şiir bizde meşrutiyetle başlatılmalıdır. Tanzimatçıların muhtevaya soktukları birkaç Batılı kavram şiiri farklılaştırmıştır ama yeni bir şiir olgusundan bahsetmek için Servet-i Fünun’u beklemek lazımdır. Fikret, geleneğin biçim kalıplarını zorlayarak şiiri yeni boyutlara taşımaya başlar. Onun ve dönem arkadaşlarının elinde şiirin mısraları ressamın fırçalarına dönerler. Şiir kelimelerle çizilen bir resim olup çıkar.
    Saf Şiir:
    Türk şiirinde gelenekle yeniyi harmanlayıp yeni bir ses oluşturanlar Ahmet Haşim ile Yahya Kemal’dir. Gerçek şiir, saf şiirdir. “Fikrin adresi düz yazı, duygu ve coşkunun mekânı şiir” diyerek Türk şiirine yeni ve gerçek bir ivme kazandıran iki büyük sanatkâr Yahya Kemal Beyatlı ve Ahmet Haşim. İki şair de eğilimleri, sürdürdükleri tarz ve getirdikleri yenilikler ile çağdaş Türk şiirinin ana istikametini çizerler. Yahya Kemal, geleneği Batı şiiri ile birleştirir; Ahmet Haşim, geleneğin mazmunlarını da yadsımadan dil ve anlatımda imgeyi öne çıkarır ve saf şiirin en sıcak ürünlerini sunar. Sonraki yıllarda Çağdaş Türk şiirinin onlarla başlayan, giderek de açımlanan bu kanalda geliştiğini gözleriz. İki şairin açtığı yoldan Ahmet Hamdi Tanpınar ve Asaf Halet Çelebi yol alırlar.
    Sözün Hecesi:
    Cumhuriyet’in kuruluşu arifesinde millilik ve milli romantik duyuş tarzları şiirde yeni oluşumların önünü açar. Hecenin Beş Şairi, halk şiiri geleneğini Batı tarzı şiirle birleştirir. Şiire milli bir vazife yükleyen bu anlayış saf şiir geleneğinden fazla uzaklaşmaz. “Konuşulan güzel Türkçeyi yazı dili seviyesine yükselten” Hececiler; Ziya Gökalp ve Ömer Seyfettin’lerin başlattıkları “Yeni Lisan” anlayışının etkisiyle, Osmanlı Türkçesini arındırarak yeni bir şiir dili kurmaya yönelirler. Hececilerin açtığı yol asıl ivmesini 1920’li yıllarda alır. Ahmet Hamdi, Kemalettin Kamu, Ahmet Kutsi, Necip Fazıl hiçbir akıma bağlı olmaksızın, ilk ürünlerini bu süreçte verirler.
    Kürsüye Çıkan Şiir:
    Modern Türk şiir anlayışlarından en etkilisi hiç kuşkusuz öncülüğünü Nazım Hikmet’in yaptığı toplumcu gerçekçiliktir. Nazım Hikmet’le birlikte ideolojinin silahını kuşanan militan bir şiir arz-ı endam eder edebiyatımızın sokaklarında. Sosyalist akım toplumu dönüştürmek ve sınıflar arası çatışmanın malzemesi yapmak üzere şiire yeni bir muhteva ekler. Nâzım Hikmet’in tutuklanması, Tek Parti iktidarının baskıcı yönetimi ve dünyayı saran Sosyalizm rüzgârlarının etkisiyle toplumcu şiir güçlenir.
    Garib’in Garabeti:
    Orhan Veli, Oktay Rifat ve Melih Cevdet, 1937-38’den sonra yazdıkları şiirleri Garip (1941) adlı ortak kitapta toplarlar. Orhan Veli’nin kitabın önsözündeki yazısı Türk şiirinde nazım-nesir tartışmalarını alevlendirir. Şiirle düzyazı birbirine girer. Şiiri geleneğinden koparan bu akıma içerdiği yenilikten mülhem olarak I. Yeni Hareketi adı verilir. Şiiri ölçü ve kafiyenin esaretinden kurtarmayı amaçlayan bu hareket, şiiri kitlelere taşır ve her okuyanın anlayabileceği kıvama getirir. Bu durum kimilerine göre bir terfi, kimilerine göre tenzil-i rütbedir.
    Şairin Vaazı:
    Toplumcular, şiiri sosyalist ideolojinin aracısı yaptılar. Şiirin ideolojisinin olması tartışılabilir bir durumdur ama Nazım’la bir seviye yakalayan toplumcu gelenek, onun ardından sadece fikri sayıklamalar içeren kuru ve kof bir şiire açtı kapılarını. Şiir sıkılan yumrukların ardınca atılan nutukların süsüydü artık. Kitleleri büyüleyen bir etkileme aracına dönen şiiri kendi ideolojileri için de kullanmak gerektiğini hisseden “İslamcı” akım Necip Fazıl önderliğinde yeni bir şiir tasarımı sundu idraklere. Şair kürsüde cemaate seslenen bir vaiz, şiir etkili bir vaazdır artık. Tek Parti döneminde devletten dışlanan, yasakların gölgesinde kalıp sindirilen “Müslüman” kitle dini terminoloji ve mecazlarla örülü yeni bir şiir iklimi kurdu. Necip Fazıl’la başlayan bu gelenek Sezai Karakoç’la tezi olan ama estetiği ihmal etmeyen, geleneğin dünyasını çağdaş zamanlara taşımayı amaçlayan bir akıma dönüşüverdi.
    Yeninin Yenisi:
    1950’den başlayarak genç kuşak şairleri yeni bir şiir dili oluşturdular. Garip akımının şeklen devamcısı gibi duran bu yeni akım imgeleri ve sıra dışı diliyle yeni bir sestir. ‘İkinci Yeni’ ilkeleri, kuralları ve ortak bir dünya görüşü ile biçimlendirilmiş bir akım değildir. İkinci Yeni, Garip akımıyla oluşturulan yeni şiirin üzerine gelen, imgeleri ve şiir diliyle yavaş yavaş farklılaşan şairleri adlandırmak için kullanılan bir kavramdır. Oktay Rifat, İlhan Berk, Turgut Uyar, Edip Cansever, Ece Ayhan, Cemal Süreya, Sezai Karakoç, Ülkü Tamer gibi isimleri bir akımın üyeleri gibi görmek yanlıştır. Şiir dilleri benzese de dünya görüşleri arasında bir birlik yoktur. Büyük fikirleri değil de anlık yoğunlukları anlatan bir şiir kurgusudur akımın ana rengi.
    Geleneğin Hamaseti:
    Geleneği hırpalayan ve dışlayan şiir anlayışı geleneği savunan ve yücelten bir tepkiyi oluşturmakta gecikmedi. Yedigün, İstanbul, Çınaraltı, Türk Edebiyatı gibi dergiler gerçek şiirin gelenekten beslenmesi gerektiğini düşünen şairlere açtı sayfalarını. Gelenekçi şiiri bir akıma dönüştüren ve ciddiye alınacak bir şiir vadisi inşa eden dergi Hisar’dır. Sanatçının ideolojilerden bağımsız ama milli kimliği temsille vazifeli olduğunu düşünen şairlerden oluştu Hisar’ın gelenekçi akımı.
    68 Kuşağı
    Amerika’dan başlayıp bütün Avrupa’yı saran 1968 öğrenci ayaklanmaları, işçi hareketleriyle birleşerek bütün dünyada etkin bir güce dönüşür. Türkiye’de de kendilerini gençlik hareketleri içinde bulan, giderek de dergiler çevresinde kümelenen şairler yeni bir kuşak olarak çıkarlar karşımıza. Değişim, Dönem, Evrim, Alan 67, Yeni Gerçek, Ataç, Şiir Saati, Yordam, Devinim, Yelken, Ant, Yön, Halkın Dostları, Türk Solu… Onların buluştukları, şiirlerini yayımlayıp, düşüncelerini ilettikleri dergilerdir.
    Şiirin Popu
    1970’lerde başlayan 80 ihtilaliyle hızlanan ve günümüzde de akıp giden süreç Türk şiirinin oluşum çizgisinde kalıcı olamayan farklı eğilimlerin, farklı yönelimlerin kavga gürültüleri arasında kaybolmasıyla geçti. Bu süreçte yeni bir şiir kuşağının oluşumundan söz etmek mümkün değil. Popüler kültürün etkisi, 12 Eylül’le yaşanılan çözülme, yozlaşma, şiirin gelişme kanallarını tıkadı. Eşyaya mahkûm hayatların esiri olan çağdaş insan şiirden uzaklaştı. Seksenden sonra şiir dergilerinin, yayınlanan şiirlerin ve şiir kitaplarının sayısında bir düşüş yaşanmadı. Deyim yerindeyse ‘şiir enflasyonu’ yaşanılan bir süreç. Bu süreci bir arayış dönemi olarak nitelendirmek gerekiyor.
    Son Söz Niyetine:
    Popüler kültürün örgütlediği tüketim toplumunda sanat ürünü de piyasa malı olup kaldı. Şiir geleneğini ve yeni seslerini arıyor artık. Belki yeni bir medeniyet önermesiyle birlikte yeni bir şiir akımının da sancısını çekiyor toplum. Yarının ufuklarında yeni şiir sesleri duymaktan yana ümidimizi yitirdik mi? Bu soruya menfi ya da müspet bir cevap vermek için henüz erken. Sığlaşan hayatlarımız yeniden derinleşirse, kültürsüz beton yığınlarına dönen şehirlerimiz, kimlik arayışını olumlu bir neticeye bağlarsa yeni ve güçlü bir şiir için ümit besleyebiliriz.

  • Mustafa AYVAL.”DİLSİZ KAPI”

    Aralanır cümleye şu kanatlı kapılar.
    Perçinler kederimden tespih tanesi gibi.
    Sükûtun eşiğinde dört kapı, kırk makam var,
    Nedametimle yanan gönül hanesi gibi.

    Sır işli motiflere ruhu sinmiş nahhatın.
    Araladık kapıyı kendimizi umarak.
    Kabri türbe yapan sır, nuru yorgun şu bahtın,
    Uçmak gerek ey hayat! Kanatlarımı bırak.

    Yok mudur anahtarı, kalbimin dili paslı.
    Gayrı beklemek olmaz bağda gül, çöllerde kum
    Ve avluda uzayan bir yol var ki kavisli
    Gökte, belki toprakta bir zaman arıyorum.

    Kırk yerinden hançerli, kırk yamadan ibaret
    Bir gönül var ki bende, türküm mavidir mavi.
    Üfler dilsiz kamışa bir nefes ve nihayet
    Açılır tek bir kapı şu kalbime müsavi.

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    EŞQİN ÇIRAĞI

    “Könül dəftərim” – silsiləsindən

    Bulud kimi tutulmuşam səhərdən,
    Açılmayır könül acı qəhərdən.
    Yemək- içmək betər ağu- zəhərdən,
    Sinəmdə sönübdür eşqin çırağı.

    Allah lənət etsin yazı pozana,
    Soyuq su ələyib isti qazana.
    Dönmüşəm həyatda Dəli Ozana,
    Olmuşam obanın, elin qınağı.

    Könül yuvamızı etmisən bərbad,
    Hicran, kədər qəlbdə açıb qol- qanad.
    Ən incə hislərim mənə olub yad,
    Saçıma toxunmur sevgi darağı.

    Artdıqca hey artdı günahın sayı,
    Çevrildi sərt qışa ömrümün yayı.
    Söylə necə oldun dönük, hərcayı?
    Məhv etdin köksümdə çağlar fərağı.

    Çəkmədin saçlara döyunca tumar,
    Bilmədin bədxahlar bizləri qınar.
    Dövranı özündən eylədin kənar,
    Leylitək səhradan gəlir sorağı.

    HƏDƏR

    “Düşüncələrim” – silsiləsindən

    Söyləsək də cahan mülkü,
    Zəmanənin gərdişinə.
    Çiynimizdə yaşam yükü,
    Qatılmışıq gedişinə.

    Hey dözmüşük bu həyatın,
    Ağrısına, acısına.
    Kimi çox vaxt həsrət qalıb,
    Qardaşına, bacısına.

    Dəryaları yaranıbdır,
    İnsanların göz yaşından.
    Dağı- daşı odlanıbdır,
    Dərdlilərin qarğışından.

    Bəşər oğlu usanmayır,
    Bəd keçsə də hər bir günü.
    Hər anını ömür sayır,
    İtirməyir ümidini.

    Qəsb etsə də şirin canı,
    Dövran, möhnət, qüssə, kədər.
    Sil qəlbindən həyacanı,
    Yaşanmasın ömür hədər.

  • Şəfa VƏLİYEVA.”Dəliyəm… Sənə oxşadım,”

    sxv

    “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
    Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

    ***

    Altdan-altdan qımışıram,
    Daha ürəkdən gülmürəm…
    Aşikara alışıram,
    Gizlincə sevə bilmirəm…

    Dəliyəm… Sənə oxşadım,
    Öyrətdin özünə məni…
    Bəxtim bəxtinə oxşasın,
    Sözüm də sözünə sənin…

    Aşiq yarın görsün deyə,
    Dağlar başını əyməz ki?
    Getdin… Arxanca səpməyə,
    Gözümün yaşı yetməz ki?

    (2013)

  • Şəhla RAMAZANQIZI.Yeni şeirlər

    * * *

    Bir səhər küləyi əsəs incədən,
    Saçlarım beləcə dağılıb gedər.
    Ümidsiz arzular qız ürəyinin,
    Sevgi dənizində boğulub gedər.

    Üzümə güləndə alovlu günəş,
    Gözümdən sənsizlik süzülüb düşər.
    Günəştək başımda gəzən xəyalın,
    QIsılar qəlbimə qarışanda şər.

    Gün gedər, Ay gələr səfərdən evə,
    Gözlərim hələ də yola dikilər.
    Təqvim də, saat da yuxuya gedər,
    Mənim yuxularım ərşə çəkilər.

    * * *

    Görürsən ürəyin yanır, alışır.
    Sevgidən araya söz düşən kimi.
    Yadına düşəcək payız çiçəyin,
    Məhşər ayağında görüşən kimi.

    Yolboyu sürünən dəniz küləyi,
    Yenə qulağına pıçıldayacaq.
    Payız xəzanında ayaq səsimi,
    Bir şəhər uzaqdan qəlbin duyacaq.

    Ruhunu tərpədən sarışın payız,
    Yenə gözlərini qamaşdıracaq.
    Gəlib həyatına tək, bircəciyin,
    Ağlını yerindən qarışdıracaq.

    Qəhərdən hər gecə sabahlaradək,
    Yaşaya bilməyib boğulacaqsan.
    Ölüb hər gecəni səhər olunca,
    Məni sevmək üçün doğulacaqsan.

    Unutmaq istəsən sevgimi deyil,
    Qəlbindən qopart at söz yaddaşını.
    Deyək ki , yox etdin hər şeyi başdan,
    Necə siləcəksən öz yaddaşını?

  • Yunus EMRE.Muhteşem şiirler

    Adı güzel, kendi güzel Muhammed

    Canım kurban olsun senin yoluna,
    Adı güzel, kendi güzel Muhammed,
    Şefâat eyle bu kemter kuluna,
    Adı güzel, kendi güzel Muhammed

    Mü’min olanların çoktur cefâsı,
    Ahirette olur zevk-u sefâsı,
    On sekiz bin âlemin Mustafâ’sı,
    Adı güzel, kendi güzel Muhammed

    Yedi kat gökleri seyrân eyleyen,
    Kûrsûnün üstünde cevlân eyleyen.
    Mi’râcda ümmetin Hak’dan dileyen,
    Adı güzel, kendi güzel Muhammed

    Ol çâriyâr anın gökler yâridir,
    Anı seven günahlardan beridir,
    On sekiz bin âlemin serveridir,
    Adı güzel, kendi güzel Muhammed

    Aşık Yunus neyler iki cihânı sensiz,
    Sen Hak Peygambersin şeksiz, gümânsız
    Sana uymayanlar gider imânsız,
    Adı güzel, kendi güzel Muhammed.

    Bana seni gerek seni

    Aşkın aldı benden beni
    Bana seni gerek seni
    Ben yanarım dün ü günü
    Bana seni gerek seni

    Ne varlığa sevinirim
    Ne yokluğa yerinirim
    Aşkın ile avunurum
    Bana seni gerek seni

    Aşkın aşıklar oldurur
    Aşk denizine daldırır
    Tecelli ile doldurur
    Bana seni gerek seni

    Aşkın şarabından içem
    Mecnun olup dağa düşem
    Sensin dünü gün endişem
    Bana seni gerek seni

    Sufilere sohbet gerek
    Ahilere ahret gerek
    Mecnunlara Leyla gerek
    Bana seni gerek seni

    Eğer beni öldüreler
    Külüm göğe savuralar
    Toprağım anda çağıra
    Bana seni gerek seni

    Cennet cennet dedikleri
    Birkaç köşkle birkaç huri
    İsteyene Ver anları
    Bana seni gerek seni

    Yunus’dürür benim adım
    Gün geçtikçe artar odum
    İki cihanda maksudum
    Bana seni gerek seni

  • Hezret Mevlana Celaleddin Rumi.Muhteşem şiirler

    Allah’ım Bu Vuslatı Hicran Etme

    Allahım bu vuslatı hicran etme
    Aşkın sarhoşlarını nalan etme

    Sevgi bahçesini yemyeşil bırak
    Bu mestlere bahçelere kasdetme

    Dalı yaprağı vurma hazan gibi
    Halkını başı dönmüş zelil etme

    Kuşunun yuvasının ağacını
    Yıkma da kuşlarını perran etme

    Kumunu ve mumunu karıştırma
    Düşmanları kör et de şadan etme

    Hırsızlar aydınlığın düşmanıdır
    Onların işlerini asan etme

    İkbal kıblesi yalnız bu halkadır
    Umut kabesin öyle viran etme

    Bu çadır iplerini öyle katma
    Çadır senindir eya sultan etme

    Yok dünyada hicrandan daha acı
    Ne istiyorsan et de onu etme

    Demedim mi?

    Oraya gitme demedim mi sana,
    seni yalnız ben tanırım demedim mi?
    Demedim mi bu yokluk yurdunda hayat çeşmesi ben’im?

    Bir gün kızsan bana,
    alsan başını,
    yüz bin yıllık yere gitsen,
    dönüp kavuşacağın yer ben’im demedim mi?

    Demedim mi şu görünene razı olma,
    demedim mi sana yaraşır otağı kuran ben’im asıl,
    onu süsleyen, bezeyen ben’im demedim mi?

    Ben bir denizim demedim mi sana?
    Sen bir balıksın demedim mi?
    Demedim mi o kuru yerlere gitme sakın,
    senin duru denizin ben’im demedim mi?

    Kuşlar gibi tuzağa gitme demedim mi?
    Demedim mi senin uçmanı sağlayan ben’im,
    senin kolun kanadın ben’im demedim mi?

    Demedim mi yolunu vururlar senin,
    demedim mi soğuturlar seni.
    Oysa senin ateşin ben’im,
    sıcaklığın ben’im demedim mi?

    Türlü şeyler derler sana demedim mi?
    Kötü huylar edinirsin demedim mi?
    Ölmezlik kaynağını kaybedersin demedim mi?
    Yani beni kaybedersin demedim mi?

    Söyle, bunları sana hep demedim mi?

  • “Güzlek” üç aylık edebiyat sanat dergisi 3. sayısı yayında

    Kardeş Türkiye Cümhuriyetinin Kahramanmaraş şehrinde yayınlanan “Güzlek” üç aylık edebiyat sanat dergisi 3. sayısı yayında. “Güzlek” üç aylık edebiyat sanat dergisinin Genel Yayın Yönetmeni Azerbaycan Gazeteçiler Birliği Sumqayıt şehir teşkilatının Günlük Analitik Haber Ajansı (gundelik.info) ve Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının (edebiyyat-az.com) Türkiye tümsilcisi Sayın Yalçın Yüceldir.

  • “Hece Taşları” aylık şiir dergisinin 31. sayısı yayında

    EYLÜL

    Her eylül bir hüzün tireni gelir, her hatıra bir vagona zor sığar, uzaklarda el sallayan mendiller, pencerede buğulanan özlemler, rayların altında kalan hayeller, boyunları bükük düşkırıkları, savrulup uçuşan gam yaprakları, gözünde bir gözün derinlikleri, dudağında bir türkünün yanığı, kafesinde çırpınırken can kuşun, efil efil eser bir sarı rüzgar, gözünü yumarsın kaybolmaz hüzün.
    Her eylül bir güzün sireni gelir, doğan kuyruk yavaş yavaş emekler, önce kuşlar havalanır dallardan, sonra üşümeye başlar kavaklar, yaşlı ağaçlarda bir sızı başlar, her doğan gün ile eksilir ömür, toprak yeni tohumları kucaklar, börtü böcek kışlağına yürürler, yüce dağlar beyaz düşe yatarlar, pencereler uzaklara açılmaz, vuslat yine prangaya vurulur, hasretten hasrete eklenir günler.
    Her eylül bir gözün baranı gelir, ürüzgâr savurur hatıraları, defter arasında gül yaprakları, kokusunu başkasına aldırmaz, dişi kurdun rüyası’nı okuyan, sarı özek bozkırında yedigey, olursun kendinden haberin olmaz, yarin kaşlarından bir yay yaparsın, koyarsın sadağa kirpiklerini, nereye atarsan bir kavis çizer, deler geçer yağmur bulutlarını, içinden dışına sağanak başlar, ıslanırsın uslanmazsın bir türlü.
    Her eylül bir sözün dereni gelir, sen yeter ki umudunu yitirme, gözünü gözüne değdirdiğinde, uçar bulutların dağlara doğru, ne için dışına bir yol gösterir, ne dışın içine girip kaybolur, kanında dolaşır yılkı atları, ayakların sek sek oynar toprakta, hayat ağacında çiçekler açar, sözün polenleri peteğe dolar, aklın havalanır bir yere konmaz, üstündeki mavi gökten habersiz.

  • Tayyib Atmacanın “Temize Çekilmez Ömür Defteri” yeni şiirler kitabı yayınlandı

    Kardeş Türkiye Cümhuriyetinin Kahramanmaraş şehrinde yayınlanan “Hece Taşları” aylık şiir dergisinin Genel Yayın Yönetmeni Sayın Tayyib Atmacanın “Temize Çekilmez Ömür Defteri” yeni şiirler kitabı Türkiye Cümhuriyetinin başkenti Ankara şehrinde BERİKAN YAYINCILIKtarafından 128 sahifa hacmında yayınlandı. Genel Yayın Yönetmeni Cuma AĞCA, Kapak Adem KONANdır.

    Yayınlanmış Eserleri

    Şiir Kitapları:

    Hüzünlerin Düğünü, Kendi Yayını, Osmaniye 1980.
    Külüngün Taşlara Çizdiği Nakış, Güneysu Yayınları,
    Osmaniye 1993.
    Sarı Kitap, Kırağı Şiir Dizisi Yayınları, Osmaniye 1997.
    Bende Yanan Türkü Sende Sönüyor, Yediharf Yayınları,
    İstanbul 2014.
    Susarak Konuşsan Gözüm Dinlese, Yediharf Yayınları,
    İstanbul 2004.
    Döş Defteri, Ardıç Yayınları, Eskişehir 2006.
    Uzun İnce Bir Türkü, Yediharf Yayınları, İstanbul 2010.
    Âşıklar Meclisi, Açı Yayınları, İstanbul 2014.
    Söz Açarı, Atışma/Şiir, Berikan Yayınları, Ankara 2014.

    Deneme Kitapları:

    Med Cezir Vakitler, İncir Yayınları, 3. Baskı. Kayseri 2017.
    Gece Vardiyası, Ardıç Yayınları, Eskişehir, 2006.
    Ebemkuşağının Altında, Yediharf Yayınları, İstanbul 2010.
    Eskişehrin Eskimeyen Yüzleri, Nar Yayınları, İstanbul 2014.