Bir sinə tapmadım başımı qoyum,
Ağlayım bulaqlar ağlayan kimi
Doyunca göz yaşı içdi ürəyim.
Yollar addımımı saxlayan kimi.
İzimi göz yaşım yudu apardı,
Bu bəxtsiz bu payız yağışa düşdü.
Qönçə arzularım, göyərməz oldu.
Elə bil dibçəkdə, qarğışa düşdü.
Bəlkə də göz yaşın duzu qurutdu.
Bəlkə də yox etdi arzumun qəmi.
Hərdəfə yeni bir ümid ovutdu.
Aldı ah əlindən, ağrıdan məni.
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Gəlmədiyin günlərdən
Daha bir bazar günü…
Kədəri ürək üzən
Kimsəsiz həftə sonu…
Həvəsim də qalmayıb
Pıçıldayam “gəl”-deyə…
Payızda gülmü qalır
Yollarına düzməyə?!
Ovuc-ovuc dərd içməkdi
Yoxluğuna tək çarə…
Sənsizliyim xəstəlikdi…
“Üstünə sağlıq, ölürəm…”
İslam birlik, bərabərlik, sevgi və qardaşlıq dinidir. Allah Quranda “… Əgər siz bunu etməsəniz (bir-birinizə yardımçı olmasanız), yer üzündə fitnə və böyük bir fəsad baş verər.” (Ənfal surəsi, 73) deyə bildirərək dünyada fitnənin sona çatması üçün iman gətirənlərin bir-birlərilə dost olmalarını, ittifaq qurmalarını, birlik və bərabərlik içində olmalarını bildirmişdir. Bu əmrə tabe olmaq bütün müsəlmanların borcudur. İslam dünyası müsəlmanların bir olmasını istəməlidir. Birlik istəməyən –Allah qorusun- ayrılıq istəyir dəməkdir və ayrılığın illərdən bəri şahid olduğumuz kimi, İslam dünyasına heç bir faydası yoxdur. Müsəlmanların gücü, qüvvəti və mənfəəti birlik olmaqdadır. Bundan başqa, möminlərin birlik olması Qurana görə fərzdir. Ayələrdə Allah bu şəkildə bildirir:
Hamılıqla Allahın ipinə (dininə, Qurana) möhkəm sarılın və (firqələrə bölünüb bir-birinizdən) ayrılmayın! Allahın sizə verdiyi nemətini xatırlayın ki, siz bir-birinizə düşmən ikən. O sizin qəlblərinizi (islam ilə) birləşdirdi və Onun neməti sayəsində bir-birinizlə qardaş oldunuz. Siz oddan olan bir uçurumun kənarında ikən O sizi oradan xilas etdi. Allah Öz ayələrini sizin üçün bu şəkildə aydınlaşdırır ki, haqq yola yönəlmiş olasınız! (Ali İmran surəsi, 103)
Həqiqətən, möminlər qardaşdırlar. Buna görə də (aralarında bir mübahisə düşsə) iki qardaşınızın arasını düzəldin və Allahdan qorxun ki, bəlkə, rəhm olunasınız! (Hucurat surəsi, 10)
Allah və Onun Peyğəmbərinə itaət edin. Bir-birinizlə çəkişməyin, yoxsa qorxub zəifləyər və gücdən düşərsiniz. Səbir edin, çünki Allah səbir edənlərlədir! (Ənfal surəsi, 46)
Şübhəsiz ki, Allah Öz yolunda möhkəm divar kimi səf çəkib döyüşənləri sevər! (Saff surəsi, 4)
Ayələrdən açıq şəkildə göründüyü kimi, müsəlmanların bir olması, sevgi ilə bir-birlərinə bağlanması, münaqişə etməməsi, bir-birlərinin dostu olması, hər şəraitdə bir-birini qoruyub müdafiə etməsi, birlikdə inkara qarşı elmi mübarizə aparması fərzdir.
O halda bunun əksini etmək, yəni birləşdirən deyil, parçalayan olmaq, müsəlman qardaşlarına sevgi və şəfqətlə yanaşmamaq, əfvedici, qoruyucu olmamaq, inkara qarşı aparılan elmi mübarizədə bir-birinə dəstək olmamaq haramdır.
İslam Birliyinin olmaması, müsəlman ölkələr arasındakı ayrılıq və dağınıqlıq, müsəlmanların öz aralarındakı münaqişələr, İslam dünyasından vahid səs çıxmaması məzlum müsəlman xalqları da müdafiəsiz qoyur. Misirdə, Suriyada, Fələstində, Kəşmirdə, Şərqi Türkistanda, Patanidə, Moroda və daha bir çox yerdə qadınlar, uşaqlar və qocalar zülmdən xilas olmağı gözləyir. Bu məzlum insanların məsuliyyəti hər kəsdən öncə İslam dünyasının üzərindədir. Müsəlmanlar Peyğəmbərimizin (səv) “Müsəlman, müsəlmana zülm etməz və onu təhlükədə qoymaz” sözünü heç vaxt unutmamalıdır.
İslam dünyası ayrılıqları və fərqlilikləri bir kənara qoymalıdır. Bütün müsəlmanların “qardaş” olduğu gerçəyini xatırlamalı və bu mənəvi qardaşlığın gətirdiyi gözəl əxlaqla bütün dünyaya nümunə olmalıdırlar. İman gətirənlərin bir-birlərilə qardaşlığı Allahın lütfü və nemətidir. Səmimi müsəlmanlar bu nemət üçün Rəbbimizə şükür etməli və Allahın “dağılıb-ayrılmayın” əmrini unutmamalıdırlar.
Hamılıqla Allahın ipinə (dininə, Qurana) möhkəm sarılın və (firqələrə bölünüb bir-birinizdən) ayrılmayın… (Ali İmran surəsi, 103)
Ülviyyə Əlizadə
28 avqustda dünya, vicdanları sızladan insanlıq faciəsi ilə qarşılaşdı. Bu tayı-bərabəri olmayan hadisə Avropanı bir müddətdir ki, məşğul edən miqrant böhranının demək olar ki, dönüş nöqtəsi idi. 59 kişi, 8 qadın və aralarında 1 yaşlı kiçik qız uşağının da olduğu 4 uşaq, cəmi 71 suriyalı miqrant Avstriya magistral yolu üzərində tərk edilmiş yük maşınının içində ölü tapıldı.
Evini, işini, qohumlarını, qonşularını, xəyallarını və ümidlərini geridə qoyub yola çıxan 71 nəfər… Bütün çəkdikləri əzab-əziyyət toyuq daşımaq üçün istifadə edilən kondisionerli yük maşınında can verməklə nəticələndi. Dünyadakı hər insan kimi təhlükəsiz şəraitdə və şərəfli yaşamağa layiq olan o anaları, babaları, daha yenicə yeriməyə başlayan uşaqları düşünmək insanın qəlbini sızladır. Təəssüf ki, Yaxın Şərqdə baş verən müharibələr nəticəsində ölkələrin darmadağın edilməsi bu çarəsiz insanlara bu cür təhlükəli səfərdən başqa bir seçim qoymayıb.
Bu dəhşətli hadisədən sonra avropalı liderlərin məsələyə diqqət yetirməsi ilə böhran yeni çıxmaza girdi. Vyana konfransında danışan Almanya kansleri Angela Merkel bu kədərli xəbərlə dərindən sarsıldığını bildirərək belə şərh verdi: “Bu hadisə Avropadakı miqrant probleminə həmrəylik ruhu içində bir an öncə həll yolu axtarmalı olduğumuzu xatırladır”.
Belə ki, indiyə qədər bəzi Avropa hökumətlərinin miqrant problemini ələ alma üsulu heç də gözəl olmayan mənzərə yaratdı. Bəzi hökumətlər ölkələrinə miqrant qəbul etməyi rədd edərkən, digərləri Avropa İttifaqının böhranı həll etmək üçün ortaya qoyduğu təklifləri əvvəldən qəbul etmədi.
Digər tərəfdən bəzi hökumətlərin etdikləri, sözün əsl mənasında insanlıqdan kənar idi. Macar polisi maneələri aşaraq Avropa İttifaqı ölkələrinə girməyə çalışan miqrantları göz yaşardıcı bombalarla nəzarət altına almağa çalışdı. Yunanıstanın Kos adasında polis miqrantlara yanğın söndürmə alətləri ilə hücum etdi. 2500-ə yaxın miqrant 24 saat boyunca yemək və su verilmədən – və ya çox az verilərək – bir stadionun içində bağlı saxlanıldı.
Çevik polis alayları stadionda miqrant sənədlərini almaq üçün gözləyən uşaqlı qadınlara və yaşlı insanlara qarşı səs bombasından istifadə etdi. BMT-nin Qaçqınlar üzrə Ali Komissarlığı yunan hökumətinin miqrantlara qarşı davranışlarını “tamamilə utanc verici” olaraq qiymətləndirdi. Bundan başqa beynəlxalq humanitar yardım təşkilatı olan Sərhədsiz Həkimlər Təşkilatı [Médecins Sans Frontières] miqrantların böyük əksəriyyətinin əsas gigiyena ehtiyaclarının qarşılanmadığını və polis tərəfindən istismara məruz qaldıqlarını təsdiqlədi.
Hökumətlərin hərəkətlərini tənqid edənlər təkcə humanitar təşkilatlar olmadı. Fransa xarici işlər naziri Loran Fabius Şərqi Avropa dövlətlərinin siyasətinə qarşı səsini qaldırdı və xüsusilə Macarıstanı «skandal» sayıla biləcək miqrant siyasətinə görə ağır şəkildə tənqid etdi. Loren həmçinin Macarıstanın miqrantların pasportsuz Şengen zonasına girməsinin qarşısını almaq üçün Serbiya sərhəddinə dəmir məftil çəkməsi ilə Avropa İttifaqı dəyərlərinə zidd davrandığını dedi.
Müharibənin ağır zərbə vurduğu ölkələrindən qaçmaq məcburiyyətində qalan bu çarəsiz insanların gözlədikləri tək şey bu ölkələr tərəfindən yaxşı qarşlanmaq idi. Lakin həmin ölkələrin polis məmurları və sərhəd keşikçiləri tərəfindən istismar və pis rəftara məruz qaldılar.
Avropa ölkələri qaçqın böhranı məsələsində mühüm bir həqiqəti unutmamalıdırlar:
Bu dünya heç kim üçün etibarlı liman deyil. Kim olursa-olsun, ya da dünyanın harasında yaşayırsa-yaşasın, hər insan gözlənilməz bir anda çətin vəziyyətlə qarşı-qarşıya qala bilər. Hər hansı bir fəlakət və ya gözlənilməz bir qəza insan həyatını bir anda alt-üst edə bilər. Belə bir çətin vəziyyətlə qarşı-qarşıya qaldıqda yardım əli uzatması gözlənilən insan birdən-birə özü köməyə möhtac vəziyyətdə qala bilər. Bu səbəbdən bu gün Avropanın üzləşdiyi miqrant probleminin öhdəsindən gəlməsində kansler Merkelin bəhs etdiyi “həmrəylik ruhu” kilid dəyərlərdəndir.
Maddi gücdən çox insanları və millətləri kömək etməyə sövq edəcək güc sevgi, şəfqət və həmrəylikdir. Sevgi əngəl tanımır.
Dünyadakı digər insanlara qarşı bəslədiyimiz azacıq sevgi bütün böhranların üstəsindən gəlməyə kifayət edəcək.
«Azərikimya» İB-nin SOCAR-ın tərkibində daha sürətlə inkişaf edəcəyini nəzərdə tutan iqtisadi proqnozlar bu gün özünü doğrultmaqdadır”
“Azərikimya” İstehsalat Birliyinin İqtisadiyyat və uçot İdarəsinin rəisi İsrail Əfəndiyevlə müsahibə
– İsrail müəllim, 2010-cu ilin aprelindən “Azərikimya” SOCAR-in struktruna daxil edilib. Bu da 5 ildən artıq bir müddət deməkdir. 2009-cu illə müqayisədə «Azərikimya» İB-nin iqtisadi vəziyyəti ilə bağlı düşüncələrinizi bizimlə bölüşməyinizi istərdik.
– «Azərikimya» İstehsalat Birliyinin SOCAR-ın tərkibində daha sürətlə inkişaf edəcəyini nəzərdə tutan iqtisadi proqnozlar bu gün, demək olar ki, özünü doğrultmaqdadır. Ötən 5 il ərzində SOCAR-ın bilavasitə texniki və maliyyə yardımı sayəsində «Azərikimya»nın texniki bazasının gücləndirilməsi, fiziki və mənəvi baxımdan köhnəlmiş, müasir standartlara müvafiq olmayan texnoloji qurğu və avadanlıqların yenidən qurulması, məhsul istehsalının artımına, xammal və yarımfabrikat məhsulların itkisinin qarşısının alınmasına yönəldilmiş əsaslı təmir və modernləşmə işləri, kimyaçıların əməyinin layiqincə qiymətləndirilərək, maaşlarının artırılması, iş və məişət şəraitinin yaxşılaşdırılması «Azərikimya» İB-də həm istehsalat, həm də insan amili baxımından yeni bir canlanmaya və yüksəlişə səbəb olmuşdur. (daha&helliip;)
“Istanbul sevdası” romanı bədii romantika janrında yazılmışdır. Romanda məqsəd bir cəmiyyət olaraq tərbiyələndirə bilmədiyimiz mənəviyyatsız adamlara qarşı ictimai qınaq məsələsini gündəmə gətirmək, ortaya qoymaqdır.
Biz çox vaxt üzüyumşaqlıq edir, bu haqda danışmağa çəkinir, belələrinə göz yumuruq. Onlar da imkan düşəndə qardaş ölkəyə gedir, bizi pis cəhətdən təqdim edirlər. Halbuki bizim insanlar istedadlı, ağıllı və ləyaqətlidirlər.
Bu romanda iki rəfiqə qarşı-qarşıya qoyulur. Tərəflərdən biri psixoloji problem olan paxıllıqdan əziyyət çəkir. Buna görə də daim öz rəqibinə iş prosesində badalaq vurmağa çalışır. Lakin qəlbinin acısını söndürə bilmədiyindən ona şəxsi həyatda da pislik etmək qərarına gəlir. Tezliklə əlinə belə bir fürsət düşür. Ona öz hiyləsilə qalib gələrək onun nişanlısı ilə ailə qurur.
Lakin həyat hər şeyi öz yerinə qoyduqdan sonra qalibin əslində məğlub tərəf olduğunu aşkara çıxarır. Eynilə, “əsil gülən son güləndir” deyimindəki kimi!
Alış könlüm, inci-inci,
Misralara calan sən!
Göy üzündə günəşə dön,
Buluda dön, dolan sən.
Qoy özümü günəşinin,
Çıxışında axtarım.
Qoy özümü şimşəyinin,
Çaxışında axtarım.
Möcüzəli baxış ver!
Baxım Ulu Tanrının,
Baxışında axtarım.
Ötənlərə qayıdıb,
Üzü dönük bəxtimin
Qarğışında axtarım.
Dolandıqca göyləri,
Öz içimə dönüm mən.
Ya əbədi alışım,
Ya əbədi sönüm mən.
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
I
Bilirəm uzaqdadı… Lap uzaqda… Onu da bilirəm ki, döyülən pəncərənin o üzündə həmişə onun olmasını arzulayacağam. Həmişə də bir başqası olacaq.
***
Bir oğlan var. Adı Ruzbeh. Şeirlərinin sonunda həmişə bu adı oxuyuram: Ruzbeh Məmməd. O oğlan öz kiçik ovuclarında ümid böyüdüb. Hər gün bir az böyüdükcə ümidləri, dilinə sehrli kəlmələr gəlib. Allahın əta etdiyi bu sehrlə zaman-zaman 39 qapı açıb: Mərifət qapısı… Elm qapısı… İnam qapısı… İman qapısı… Sevgi qapısı… və sair… və ilaxır…
Atasının 57 yaşına yazdığı şeirdə “sözün böyüklüyünü, özünün “bir kəlmə söz” önündəki heyrətini” yazıb Ruzbeh Məmməd…
Sənin hər sözündə, evimizdəki
Kitablarını yığdığın otaqdan da böyük bir hikmət vardı…
Balaca-balaca atdığım addımlar zamanı,
Sənin boyumdan uca, çəkimdən yekə,
Dediyin kəlmələrdən yapışıb yeriyirdim… (daha&helliip;)
Mücadilə meydanıdır bu həyat,
İnsan taleləri bağlı bir kitab,
Keçdiyin yollarsa,bəzən bir “Sirat”,
O anları yaşayanda gül, görüm..
Həyat gah ağladar,gah da güldürər,
Gözlər kədər,üz təbəssüm gəzdirər,
Nanəciblər bu dünyadan bezdirər,
Qəlbin ağlayanda calış gül, görüm..
Əzmin yenilməyən uca bir zirvə,
Dosta hədiyyədir,düşmənə zərbə,
Həyat əzəl gündən qaçılmaz səhnə,
Tale sənə kəm baxanda gül,görum..
Hünərin var ağladanda gül,görüm
P.S.”Həyat səni güldürəndə gülmüsən,
Hünərin var,ağladanda gül görüm..(c)
Ruhu şad olsun..!
Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
“Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
Deyirlər ürək danışır,
Bizi duymağa çalışır.
Bu həyat ilə barışır,
Öz-özünə təkan verir.
Gah öz-özünə öyünür,
Gah susur, gah da yoyurur.
Hələ durmadan döyünür,
Döyünür heç səbr eləmir.
Biz ağlasaq, ağlayır o.
Hərdən könül dağlayır o.
Qapısını bağlayır o.
Qapısından asır dəmir.
Zeynəb, onu çox incitmə.
Qoy vurmasın sarı simə.
Dilinə gələni demə.
Dil deyəni ürək demir.
HƏR GÜN ÜRƏYİMİ DAĞLARA AÇDIM
Ahımla ölçülür bu vaxt,qərinə,
Toxunma,işləyər yaram dərinə!
Məni dayaq vuran əqrəb yerinə,-
Saatı tərsinə qurub apardı.
Qol qoyub taleyin bu qərarına,
Şəkil də çəkdirdik quzey qarına.
Qorxdu özgəsinin gələr karına,
Zalım,ümidimi qırıb apardı.
Bu qərib sevdayla sənə möhtacdım,
Ayaq izlərimin dalınca qaçdım.
Hər gün ürəyimi dağlara açdım,
Gözümün nurunu qürub apardı. (daha&helliip;)
Nə deyim bu bəxdimə ,bu talehimə .
Bir səni , isdənd bu cətin yolda .
Sən gəldin ,boş olan bu boş qəlbimə ,
Yalanla ,dolanla ,möcüzələrlə ,
Aylar kecdi ,sənlə olan o gündən ,
Nələr etdin ,niyə belə qətdarsan ?
Yalan dedim ?
Yalan oldum ?
Yalanam ?
Sən tanidin ,sənə dedim düzünü ,
Sənin oldum ,qəlbm sənin əsirin ,
Aylar kecdi ,nə dəyiş ?
Bilmirəm …
Mənim üçün dəyşən hek bir şey yox .
Səndə deyə bilmərəm ,
Mənim ücün fərqi yox ,
Bitmiyib ,bitməyəcək bilirəm ,
Bu qəlbimə sözm kecmir ,
Nə edim ?
Sən qaçirsan ,sən itirsən ,sən yoxsan…
Nə edim ?
Heç dəyişən bir şey yoxdu o,gündən ,
Qəlbim sənsiz ,sənsizliklə ovunur ,
Xəyalınla ,birlikdədi ,
Nə edim ?
Heç sevmədi bu qəlbim hec kesi.
Sevdiydə sən oldun ,
Nə edim ?
Mənlə yoxsan ,sən sevmirsən .
Nə edim ?
Qəlbim sənin əsirndi ,
Nə edim ?
Nə edim ?
07.10.2015..
SEV ALLAHI
Gün gələcək görəcəksən, qiyamətdə, qiyamətdir.
Namaz qılmaq, səcdə etmək, Allaha bir itaətdir.
Gəlin gedək biz Kəbəyə, ki Allahdan əhv diləyək.
Kəbə evi uca məqam, çün Allaha ziyarətdir.
Tanrı bizi xəlq eyləyib,.təbib nədir, loğman nədir.
Dərdimizə çarə varsa, İlahidən şəhadətdir.
Hər kim sevsin əhli beyti, odur mənim göz bəbəyim.
Xəyanəti bağışlamaz, çün Allahdan əmanətdir. (daha&helliip;)
Xəyal kimi başladın,
Arzu kimi böyüdün,
Ümid kimi yaşatdın,
Yaşadarkən öldürdün.
Bəs niyə illər sonra
Məsum bir uşaq təki
Gəlib qapımı döydün?
Dəyişməyəcəyimi düşündün?
Mən heç dəyişmədim ki.
Gözlərim ,əllərim, ürəyim,
Bütün vücudum eyni.
Mən heç dəyişmədim ki.
”Böyüdüm” sadəcə.
Fikrim ,düşüncəm də böyüdü mənlə.
Sənsə dəyişdin ,kiçildin gözümdə.
Adiləşdin yavaş- yavaş.
Yox oldun.
Baxışlarım sənə qaçmır əvvəlkitək.
Səndən qaçır baxışlarım.
Gecikmisən qəlbimə
Bütün yollar bağlanıb.
Mən heç dəyişmədim ki.
Ürəyim də dəyişmədi,
Döyüntüləri artdı sadəcə
Haray çəkdi sızladı,
Yenə adını andı
Fəqət ,indi adın da
Varlığın qədər yaddır
Səsin yetməz səsimə,
Gecikmisən qəlbimə.
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Bizim bəzəyimiz kədər,
Sonuncu uğur ayrılıq…
Sancısı sevgimiz qədər…
Səssizlik doğur ayrılıq…
Qayıt… Keçək ö küçədən,
Əl-ələ, çiyin-çiyinə…
Qoy qovuşsun o hönkürən,
Baxışlar biri-birinə…
Sənin bəxtinə küsənlər
Ayrılıqdan əlac umar…
Dərdim gözümdə süslənər,
Laylalanar xumar-xumar…
Gözlərimiz hay-harayda,
Ayrılıq dərdin əlacı…
Demədimmi sevgim boyda,
Bitməz, kəsilməz bu sancı!
Tale üzə gülmür ömrün qışında,
Həyat balıq kimi əldən sürüşür.
İnsan şəkilləri qəbir daşında,
Nədənsə həmişə qəribə düşür…
Üstə doğum ili, ölüm ili var,
Bir bəndlik şeir də gor nəğməsidir.
Məni qınamayın, başdaşı sanki,
Ölənin “şəxsiyyət vəsiqəsidir”…
Min illik sualın cavabı varmı?
Ruhum candan çıxdı, ağlım da başdan.
Görəsən bir zərrə savabı varmı,
Ölənin başına bu boyda daşdan?
O kimin yaşıdı, çatsın yaşına,
Yönünün yöndəmi, təhəri yoxdu.
Allahlıq edirsən “sinə daşına”,
Allahın heç səndən xəbəri yoxdu…
… Sanma özüm boyda dağam, qüruram,
Sənin daş qürurun ruhumu əzir.
Vallah, ayaq üstə güclə dururam,
Mənim başdaşılıq halım nə gəzir?…
Mən dənizdə üzən ada,
Ada üzməz – düz – amma da…
Baş açılmaz müəmmada,
Sirdə axtarmayın məni.
Dərdi-səri təb anmışam,
Dərdə tabı – təbanmışam,
Mən xeyirə tapınmışam,
Şərdə axtarmayın məni.
Heç əlliyə yetmişəm ki?! –
Tükənmişəm, bitmişəm ki…
Elə küsüb getmişəm ki,
Bir də axtarmayın məni.
Qan deyiləm, çanağıayam,
Qan deyirəm, qan – ağıyam,
Daha göylər qonağıyam,
Yerdə axtarmayın məni.
Mən haqqa aşiq biriyəm,
Haqqım yox susam, kiriyəm,
Açılmaz tanrı sirriyəm,
Məni özgə kim sevər ki…
Xəzan aldı ilk baharı,
Puç eylədi arzuları,
Saçımdakı dümağ qarı,
Dəni özgə kim sevər ki…
Yelə verdik son gümanı,
Baş çəkir qəlbə damanı.
Ruhlara çökən dumanı,
Çəni özgə kim sevər ki…
Bir «yox» var, bir də «bəli» var,
Çiynimdə bir dost əli var.
Yer üzündə bir dəli var –
Səni özgə kim sevər ki…
Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent,
Prezident təqaüdçüsü
Təbiilik, təvazökarlıq, səmimiyyət, mənəvi kamillik, milli-əxlaqi dəyərlər axtarışı, gerçəkliyin insan və zaman, fərd və mühit problemləri fonunda dərki və bütünların qeyri-adi hadisələr, qəhrəmanlıq iddiasında olan surətlərlə heç bir əlaqəsi olmaması “altmışıncılar” ədəbi nəslinin digər nümayəndələri kimi Anar nəsri üçün də xarakterik cəhətlərdəndir. 60-cı illərdə ədəbi ictimaiyyətin böyük maraqla qarşıladığı, tənqidin ən fəal münasibət bildirdiyi belə nəsr əsərlərindən biri Anarın “Ağ liman” povesti olmuşdur.
Ədəbi tənqid “Ağ liman” povestinin çağdaş ədəbiyyatımıza gətirdiyi yeniliyi, müasirliyi ilk növbədə dövrün mövcud ədəbi stereotiplərini qırması, sovet bədii təhlili çərçivəsinə sığmaması ilə izah edirdi. Yazıçının əxlaqi düşüncələrini, mənəvi dəyərlər barədə qənaətlərini, zaman, sosial mühit və gerçəklik haqqında sənətkar konsepsiyasını əks etdirən povestə dair milli ədəbi tənqidimizin maraqlı mülahizə və qənaətləri mövcuddur.
Görkəmli tənqidçi Məmməd Arif əsərlə ilk tanışlıqdan sonra Anarın “yaradıcılıq qələbələri hələ qabaqdadır” deyə ədəbiyyatımıza ümidverən bir sənətkarın gəldiyini vurğulayır, “Ağ liman”ı “yeniyetmə təfəkkürünün məhsulu” (Q.Talıbov) hesab edən tənqidçilərə rəğmən gənc yazıçının istedadına böyük inamını ifadə edirdi. Tənqidçi “Ağ liman”ı nəsrimizin yeni bir uğuru kimi yüksək dəyərləndirir, əsərdə xüsusi nəzərə çarpan psixologizmi qeyd edir, povestin nəsrimizə bir yenilik, təravət gətirdiyini vurğulayırdı: “Bu təravət milli keyfiyyətlərə malik olmaqla bərabər, bədii ədəbiyyatın ümumi inkişafı, taleyi ilə bağlıdır. Anarın mövzusu da yenidir, amma dediyimiz təravət təkcə mövzuya, yazıçının təsvir etdiyi aləmə, hadicə və insanlara aid deyildir. Anarın hekayələrində fövqəladə hadisələrə, igidlik, şücaət, qəhrəmanlıq göstərmək iddiasında olan adamlara rast gəlmirik.”
Ədəbi tənqidin əsərin müasirliyi haqqında fakir və mülahizələrinə, onun bədii qəhrəman konsepsiyasına diqqət yetirdikdə “Ağ liman”ın timsalında bütövlükdə dövrün nəsrinin tənqidin özünü, onun bədii əsərə yanaşma meyarlarını da dəyişdiyini, yenilədiyini görürük. Milli bədii nəsrimizin “sıçrayış”la inkişafı tənqidin məzmununu da yenilədi, hətta nəzəri fakir bu mərhələdə bəzən geridə qaldı, bədii firkin hərəkəti ilə “ayaqlaşa bilmədi”. Buna görə də “Ağ liman”a münasibətdə tənqidin əsərdəki mənzərəni yaradan səbəbləri, burada baş verən hadisələri, situasiyaları şərtləndirən amilləri dəqiq təyin etməkdə acizliyi açıq-aşkar görünürdü. Tənqidin əsəri ilk vaxtlar birmənalı qarşılamaması, gənc yazıçıya onun qəhrəman konsepsiyası ilə bağlı ünvanlanan kəskin tənqidi fikirlər də buradan doğurdu. (daha&helliip;)
Müstəqil (belə demək mümkünsə) Azərbaycan günü-gündən inkişaf edir və gözəlləşir. Sanki məmləkətimiz yenidən qurulur və hər bir vətəndaş öz məmləkəti ilə qürur hissi keçirə bilər. Lakin əmmalar da istisna deyil. Azərbaycan tərəqqi etdikcə, bəzi sahələrdə geriləməni görməzlikdən gələ bilmərik. Gördüymüz çatmazlıqlar isə bugünki təhsil sistemində daha qabarıq nəzərə çarpır. Təhsildə islahatlar, məsələn, kurrikulum sisteminin tədbiq edilməsi şagirdləri çətinə salır desək yanılmarıq. Əgər bu sahədə bilikli kadrlar olarsa, bu sistemin təhsildə özünəməxsus özəllikləri var.Təhsildə islahatın qabaran cəhətlərindən biri də budur ki, təqaüd yaşı çatan qocaman müəllimlər işdən azad edilir. Axı qocaman müəllimlərin fəaliyyəti dayandırılırsa, gərək yetişən yeni kadrların bilik səviyyəsi öz bilik və elmini şagirdlərə aşılaması üçün yetərli olsun. Təəssüflər olsun ki, yeni kadrların elmi və biliyi zəif olduğundan kurrikulum dediyimiz sistemin öhdəsindən gələ bilmir. Lakin stajlı müəllimlər başlanğıc olaraq sovet təhsil sistemindən istifadə edərək müəyyən qədər yeni təhsil sisteminin çətinliklərini aradan qaldırırlar. Əgər müəllimlər yeni sistemdən əziyyət çəkirsə, bəs şagirdlər və valideynlər neyləsin? İstənilən halda valideyinlər övladladının təhsildən geri qalmaması üçün fərdi təhsilə üstünlük verdiyinin şahidi oluruq. Qeyd edim ki bəzi valideynlərin qazancı zəif olduğundan fərdi müəllim tuta bilmirlər. Siniflərdə isə dərs proqramı çətin mənimsənildiyi üçün uşaqların əksəriyyəti verilən tapşırıqları qavramaqda çətinlik çəkirlər. Beləliklə, təhsildə bəzi şagirdlər digər şagirdlərdən geri qalır. Görünənləri nəzərə alaraq belə sual yaranır: ” Belə davam edərsə, Azərbaycan təhsilinin aqibəti necə olacaq?” Bəlkə də uzun illər lazımdır ki, yetişən yeni kadrların bilik səviyyəsi yeni sistemə uyğunlaşsın. Sizcə itirilən illər Azərbaycana nələri verib, nələri alacaq? Əsaslı məsələ isə budur ki, niyə Pedoğoji İnstitutun məzunları hətta dövlət hər tərəfli sosial baxımdan himayə etdiyi halda bölgələrdə ixtisası üzrə əmək fəaliyyətini davam etdirməkdən imtina edirlər? Nədən öz ixtisasları üzrə müəllim adını daşıyan kadrlar məhz şəhərdə fəaliyyət göstərməyə üstünlük verirlər? Görünür kənd və rayonlarda doğulub, boya-başa çatan gənclər həyat şəraiti çətin olduğundan, kiçik yaşlarından şəhər həyatını yaşamağa can atır və bu arzuyla da öz gələcəklərini qururlar. (daha&helliip;)
Poliqamlıq – kişilər bir az realist, bir az romantik, gözəlliyə vurğun, xəyalpərəst, daha çox isə poliqam olurlar. Kişilərinizi itirmək istəmirsinizsə, onları olduqları kimi qəbul edin, dəyişməyə çalışmayın, əksinə onun poliqam olması və digər cəhətlərindən özünüz üçün istifadə edin, hər gün bir obrazda olun, təəccübləndirir, maraqlandırın özünüzlə, hər dəfə bir başqa insan, bir başqa qadın olun, fərqli, özəl, unudulmaz və arzuolunan… Unutmayın, ən sakit və rahat kişi belə ehtiraslıdır. Siz oyatmasanız bu ehtiras və marağı, siz yandırmasanız onun içindəki odu-alovu, o kənarda axtaracaq sizdə axtarıb tapa bilmədiklərini… Söhbət təkcə intim həyatdan getmir, həm də adi insani münasibətlərdən gedir… Hər dəfə onun üçün maraqlı, ancaq yorucu olmayan bir kitab olun ki, sizi oxusun, oxumaq istəsin, əli başqa kitabları oxumaq üçün uzanmasın “kitabxanalara, kitab mağazalarına”, açıq satışa çıxarılan “kitablara” və “kitab sərgilərinə”… Unutmayın, insan da kitab kimidir, başlanğıcdan maraqlı olan kitabı axıradək oxumaq istəyəcək oxucun, maraqlı gəlməsən səni qoyacaq evdəki və ya işdəki kitab rəfinə, toz basacaq səni… Sən isə köhnəldikcə, oxunmadıqca, hirslənəcəksən el-aləmə, hamını günahkar biləcəksən, əslində günahkar kişin deyil, sən özünsən… (daha&helliip;)
Niftəliyev Asif Abdulla oğlu 1991-ci il yanvar ayının 16-da Quba rayonunda anadan olub.1997-ci ildə Quba rayon Ramazan Əliyev adına Barlı kənd orta məktəbinin birinci sinfinə daxil olub.2008-ci ildə həmin orta məktəbi bitirib.2008-2012-ci illərdə Sumqayıt Dövlət Universitetinin Tarix fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.
Hələ orta məktəb illərindən poeziyaya maraq göstərir.Dövri mətbuatda ara-sıra şeirləri ilə çıxış edib.Tələbəlik illərində isə şeirləri “Sumqayıt Universiteti” qəzetində dərc olunub.7 oktyabr 2015-ci ildə vəfat edib.
SƏNİ SEVDİYİMƏ UTANIRAM MƏN
Bir vaxt əllərimi tuturdun möhkəm,
Qoymazdın əlimi əlindən çəkəm.
Sən yoxsan yanımda tənhayam, təkəm,
Artıq yoxluğuna inanıram mən,
Səni sevdiyimə utanıram mən.
Bir vaxt başqasını görməzdin ancaq,
İndi gör anzlərindən olmuşam uzaq,
Bir vaxt ürəyimə gəlmişdin qonaq,
Od vutub getmisən hey yanıram mən,
Səni sevdiyimə utanıram mən.
Ürəyinə bir anlıq həkk elə ki, sən,
Səni sevdiyimə olmayaq tən,
Hər zaman qarşımda rəsmini çəkən,
Bu iki gözümü danlayıram mən,
Səni sevdiyimə utanıram mən. (daha&helliip;)
Tahir Lamiyəni kənara itələyir. Lamiyənin kürəyi divara möhkəm dəydiyi üçün ağrıyır, yerə oturur. Tahir əsəblə onun saçlarından tutur.
– Sənə demişdimmi mənə xəyanət eləmə? Harda olsan səni tapacam demişdim, ya yox?
Lamiyə yalvarmağa başladı.
– Yalvarıram incitmə məni. Sən bildiyin kimi deyil vallah
– Elə bildin tapa bilməyəcəm? Hardadır ərin? O əclaf hardadır?
Tahir pilləkanları qalxır , bir-bir otaqlara baxır. Sonra aşağı düşür, Lamiyənin yaxasından tutur ayağa qadırır
– Hardadır o?
– Evdə yoxdu, qurban olum get,sonra danışarıq.
– Sonra?
Tahir lamiyənin üzünə şillə vurdu.
– Ərindən səni boşatdırım, ağlın başına gəlsin. Şəkilləri də göstərəcəm.
– Bəs şəkillərimiz yox idi?
– Ona görə asanlıqla kürəyimdən vurdun? Sənin kimi xəyanətkara bu da azdır. Mənə yalan danışmağına bax. İndi ərin gəlsin, hər şeyi danışacam.
Lamiyə Tahirin qarşısında diz çökdü.
– Yalvarıram yazığın gəlsin mənə. Sabah görüşərik, sənə hər şeyi danışacam. Hər şey bildiyin kimi deyil. Yoldaşımla qohumuq. Məni toydan əvvəl zorlamışdı. Məcbur idim evlənməyə. Düzünü desəydim məni qəbul edəcəkdin?
Tahir Lamiyənin dediklərini dinlədikdən sonra bir müddət sakit dayandı, qəfildən səsli güldü.
– Sən nə artist qadınsan belə? Az, səni zorlamaq olar? Hə?
– Nə istəsən edərəm, bircə yoldaşıma heç nə demə. Yalvarıram. Mənə qarşı zərrəcədə olsa sevgin yoxdur?
Lamiyə hönkürtü ilə ağladı. Tahirin ona yazığı gəldi.
– Yaxşı, sabah tezdən evimə gələcəksən. Mənə yalan danışsan, gəlməsən, səni, məni yaradana and olsun axırına özüm çıxacam. Nə desəm edəcəksən.
– And içirəm, gələcəm.
(daha&helliip;)
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
Bilirsənmi ürəyim,
Nələr çəkir həsrətdən?!
Ay diləyim, gərəyim,
Yadlar nə bilər gendən?
Ürəyini oxudum,
Özümdən ixtiyarsız,
Gözlərinə toxundum,
Gözümdən ixtiyarsız.
…Səni mənə gətirən,
O yollara dil açdım,
Məni sənə yetirən,
Allahıma əl açdım!
Bu dünyanın hər işi,
Gah kədərdi, düyündü.
Ürəyimin telləri,
Eh…Yaman ərköyündü.
İndi gecə yarıdı,
Yəqin ki, yuxudasan,
Bənzəyirsən səmada,
Mürgü vuran aya sən,
…Məni hardan duyasan?!
Yağiş yağir aramsiz ,
İldimda caxir ardiz ,aramsiz ,
Qorxuludu ,mən qorxuram ,
Bu dəhşətli şimşəkdən ,
Taniş qəlir ,nədən belə bu şimşək ?
Sanki qəlbimdəki ,fəryadim ,ahu naləmdi ,
Hec bir xeyri yoxd ,bu fəryadin ,
Bu ahu nalənin ,
Payizdi ,yağişlar ,ildrimlar ,soyuqlar fəslidi ,
Ömrümün payiz fəslidi ,
Qəlbim ,bu fəsilə eynidi …
Ömrümün payiz fəslidi …
Ömrümün payiz fəslidi …
Ömür yolu yoxuşa qul,
Alqışı az, baxışı bol.
Çat verərmiş naxışlı yol,
Gözə soxula-soxula.
Ətəyimdə öz əlimdi,
Ocağımda köz əlimdi…
Hanı dərdsiz gözəl indi,
Dönə şəkərə, noğula?!
Sel gəlib, bulanıb suyum,
Yasıma calanıb toyum.
Göz yaşların necə yuyum?..
Çətin ki bu su durula.
Dərdi yumaz göz yağışı,
Yurdu tutsa qurd qarğışı…
Xeyir-bərəkət yığışıb
Az qalır göyə sovrula.
Qarışır – bu yurd qarışır,
Sürüsünə qurd daraşır.
Candan cana dərd daraşır,
Canda qovrula-qovrula.
Yad əllərdə daş olan-yurd,
Dərdimizdə baş olan-yurd.
Oymaq-oymaq boşalan yurd,
Qan ağlar şəhid oğula.
Dərdimiz dolub ərsəyə,
Kişisən-döz bu qussəyə!
Bölündük neçə hissəyə,
Bezdik soyula-soyula.
Azərbaycan. Quba.
26.08.1998.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
BU GÜN
bu gün bir dilənçi mənə əl açdı,
cibimdə verməyə pulum olmadı,
vicdanım sızladı,qəlbim dil açdı,
dinib, danışmağa halım olmadı.
zurna çalanların dövranı gəlib,
birinə acıdı, birinə xoşdu.
alçaqlıq, yaltaqlıq zamanı gəlib,
alimin, şairin cibləri boşdu.
manıslar alimə, şairə gülür,
haqqın bünövrəsi laxlayıb çoxdan.
oğru doğruları günahkar bilir,
haqqın ala bilmir ac indi toxdan. (daha&helliip;)
üzündəki tüpruyu silib
yoluna davam etməkdə varmış bu həyatda.
qəribəliklərə gülümsəyən varaqlar
ağ qalacaq sətirlər kimi.
bir üzündə sevgi
bir üzündə qəm yırğalanırmış
ürəyin döyüntüsündə.
əzizim məni incidən özüməm özüm
kimsə bunu anlamaz.
baş tacımı günahlarımdan hazırlamışam
sadəliyimdə.
qoy mənə qalan zindanım olsun!
sizin təbəssümünüzdə
günəşin rəngini,
sabahın ürək döyüntülərini görüm.
Bir diləyin içində min arzumdun gözümdə
sabahları danışan xos sözümdün dilimdə
isdəmirdin qəlbinin atəşini əlinlə
qırıb dağıdıb yenə viran qoyma dünyamı
görən hərkəsmi çəkir bu ağrılı sevdanı???…
Daşdır sənin ürəyin, ruhun acdır toparla
sən özünü nə sandın verdiyin bu qərarla
insan bir gün sağalar yaraları zamanla
qırıb dağıdıb yenə viran qoyma dünyamı
görən hərkəsmi çəkir bu ağrılı sevdanı???…
Varlığını uzaqdan seyr edincə düşündüm
nə yaxşı ki getmisən gedişinə sevindim
görən o sözlərinə inananda mən idim……?
qırıb dağıdıb yenə viran qoyma dünyamı
görən hərkəsmi çəkir bu ağrılı sevdanı???…
Fidan nə sən sevmisən nə də ki yanılmısan
bir gerçəyin budurki hərşeyə aldanmısan
indi bir az düşünki bax nələr qazanmısan…
qırıb dağıdıb yenə viran qoyma dünyamı
görən hərkəsmi çəkir bu ağrılı sevdanı???…
Bu gün çoxdan yolunu gözlədiyim, qələminə və qəlbinə dəyər verdiyim çox sadə görünüşlü qavim qardaşım, ” Başkənd Platform” nun Genəl Başkanı Mustafa Kurt bəy və məşhur jurnalist, yazıçı Zülfü Canpolad bəylə görüşümüz baş tutdu. Atalarımızın misallarında hər zaman bir hikmət olduğuna inanıram ” Sadəlik gözəllikdir” misalını da bu dəyərli insana və belə dəyərlərə şamil etdiklərini düşünürəm. Dünyanı gəzib dolanan türk dünyasında sevgi, barış, insanlıq, birlik carçısı olan, Mustafa Kurt bəy, mənim hər kəliməmi diqqət və hörmətlə dinləyib dünyanı mənim baxışımdan səbirlə, təmkinlə seyr etdi. İnsanlıq və humanistliyin ən uca zirvəsini gördüm baxışlarında və sayğılarında. Demək ki, dünyanın hansı bucağında olmağından asılı olmayaraq, ruhuna uyğun bəlkə də bir parçası olan insalarla mütləq görüşəcəksən. Onları zaman-zaman yaxından tanıyıb sevəcəksən. Onda insanlıq əsarət altından xilas olacaq. Onda qəlblər birləşib, könüllər çiçəkləyəcək. Elə eyni gözəlliklərdən bir pay da Zülfü bəyə düşürdü. İki saatlıq görüş müddətində dünyada və dünyamızda baş verən ən dəyərli mövzuları müzakirə etdik. Ruhumuzun barmaqları ilə tarixin ən zərif səhifəsinə imza atdıq. Bəlkə də əsirlərdən bəri ruhumuzun çəkdiyi həsrəti dağıtdıq. İnsanlıq halını yaşamaq və yaşatmaq müdrik insanların payına düşər deyirlər. Biz də müdrikləşdik, sadələşib rəsmiyyətdən qoparaq özümüzü tanıdıq. İnsanlarımızı sevdik.Və insan olduğmuzun fərqinə vararaq, üzərimizə düşən misyamızı yerinə yetirəcəyimizi planlaşdırdıq. Axı insan yer üzünə sadəcə yeyib-içib, yatıb eyni günü təkrarlamaq üçün gəlmədi. Söhbətimizin ən dəyərli yerində bir neçə ay əvvəl işıq üzü görən “Zərrələr” mizi Mustafa bəy, qardaşıma və onun təmsil etdiyi “Başkənd Platform” na hədiyyə etdim. Mustafa bəydə həmin “Platform” un fəaliyyət kitabını hədiyyə etdi. Bax beləcə ruhumuz təzələndi. Qəlbimiz birləşdi. İnşallah ki, yolumuz haçalanmadı. Yolun sonunda bəlkə də, min ümidin çırağı var… Milyonlarla insanların qurtuluşu. Dünyanın xarabalıqlarından keçmək çətin olsa da, abad olan könüllər yolumuzu gözləyir. Xoş gəldiniz qavim qardaşım. Xoş gəldiniz ömrümə. Allahın nuru və salamı olsun üzərinizə.
Sevgi və sayğılarımla Gülnarə İsrafilqızı.
Dünya getdikcə daha çox sosiallaşır. Bunun nəticəsi olaraq dünyanın bir-birinə uzaq yerlərində yaşayan insanlar belə artıq rahatlıqla hər gün bir-biri ilə əlaqə saxlaya bilirlər.
Dünya getdikcə daha çox sosiallaşır. Bunun nəticəsi olaraq dünyanın bir-birinə uzaq yerlərində yaşayan insanlar belə artıq rahatlıqla hər gün bir-biri ilə əlaqə saxlaya bilirlər. Sosial şəbəkələrin artdığı bu yeni dövrdə artıq heç yerə getmədən belə, dünyanın istənilən bölgəsindəki mühitlə, insanların yaşayışı, maraqları, ehtiyacları, düşüncələri, məqsədləri, həyat tərzləri və s. haqqında məlumat əldə etmək mümkündür. Təbii ki, bu sosiallığın bir çox mənfi-müsbət tərəfləri müzkirə oluna bilər. Lakin bu məqalədə qeyd etmək istədiyim məqamlar məsələnin başqa tərəfləridir. Qlobal sosial mühitin verdiyi geniş araşdırma prizması vasitəsi ilə biz nəzarətli mediaya alternativ olan, bəzən daha real, bəzən daha fərqli informasiyalar əldə edə bilirik. Dünyanın fərqli-fərqli ölkələrinin əhalisi arasında aparılan geniş miqyaslı sosial araşdırmalardan və şəxsi müşahidələrimdəngəldiyim qənaətləri sizlərə də təqdim etmək istəyirəm.
Bu yazıda insanların nə qədər qisminin özlərinin, dünyanın, ətraf mühitin varlıq səbəbini düşündüyünü, araşdırdığını və məqsədli yaşadığını öyrənmək üçünillərdir apardığım müşahidələrdən gəldiyim nəticə barədə yazmışam. Bunun üçün həm ətrafımda, həm də qısa müddət yaşadığım bəzi ölkələrdə müşahidə etdiklərimdən, dünyanın hər yerini gəzib – görmüş təcrübəli insanlarla söhbətlərdən, bu sahədə aparılmış elmi araşdırmalardan, sosial təcrübələrdən, həmdəinternet vasitəsi ilə sosial mühitdə dünyanın fərqli yerlərindəki hər təbəqədən fərqli insanlarla şəxsən apardığım söhbətlər zamanı əldə etdiyim ümumi nəticələrdən müşahidə etdiyim vəziyyəti sizlərə təqdim etmək istədim. (daha&helliip;)
Dünyada heç bir şey mükəmməl deyil. Belə olmasını gözləmək də çox yanlışdır. Tam olan, qüsursuz olan axirətdəki həyatdır. Hər yazımda mütləq dilə gətirdiyim kimi, dünya imtahan yeridir. Bunu yaddan çıxarmamalıyıq.
İnsanın qarşısına həmişə imtahanın tələbi olaraq çətinlik və sıxıntılar çıxacaq. Bunlarla depressiya, üsyan və kədərlə deyil, savab silsiləsi ilə qarşılaşdığımızı bilərək hərəkət etməliyik.
Qarşılaşdığımız çətinliklər o qədər təfərrüatlı qarşımıza çıxacaq ki… Möhtəşəm plan daxilində… İmtahanın vaxtı gəldikdə həmin saniyə yerimizdən durub əmr olunduğumuz işi görəcəyik, əmr olunduğumuz yerdə olacağıq. Burada əmr olunduğumuz deyə nəzərdə tutduğum, hələ insan doğulmadan öncə qədərində müəyyən edilənləri etməsidir. İnsan nə edirsə-etsin, nələrdən çəkinirsə-çəkinsin, nə qədər tədbir alırsa-alsın, yeri və zamanı gəldikdə qədərində özü üçün müəyyən edilən davranışın xaricinə çıxa bilməz. Həmin sözü söyləyər, həmin addımı atar, həmin hərəkəti edər və bütün bunlarla imtahan olunar. İmtahanın sirri də elə burada gizlidir. İnsan öz qədərində olanı edərkən imtahanın tələbi olaraq bunların hamısını özü planlayır və özü edirmiş kimi hiss edir. Halbuki əslində hamısı Allah tərəfindən müəyyən edilmiş qədər üzrə baş verir. Vacib olan bu vaxt gəlib çatdığı zaman insanın davranışıdır. Vicdanının səsinə qulaq asıb təvəkkül edib səbirli olacaq, yoxsa Allah qorusun, üsyankar olub üzüntüyə qərq olacaq?
(daha&helliip;)
Əvvəla bilməmiz gərəkdiyi şeylərdən biri də budur ki,bu dünyada iki cəbhə var. Hər bir insan bu iki cəbhədən birində yer alır. Bu cəbhələr Allahın və şeytanın cəbhəsidir.Ta qədim zamandan , yəni, Adəmin(ə.s), İbrahimin(ə.s), Süleymanın(ə.s), Musanıın(ə.s) və digər peyğəmbərlərin(ə.s) zamanından bu yana şeytan Allahın cəbhəsində döyüşən insanların qarşısında olmuşdur. Bu hal hətta Allaın rəsulu Muhammədin(s.a.s) yaşadığı dönəmdə də belə idi və bu gündə belədir. Mövzumun məğzi keçmişin cəbhələrini araşdırmaq deyil, bu gün bu cəbhələrin hansı vəziyyətdə olmasını cəmiyyətimizə çatdırmaqdır. Böyük güc Allahın cəbhəsindən döyüşənlərdədir. Çünki bu cəbhədə iman deyilən bir məvhum var.Amma təssüflər olsun ki, şeytanın cəbhəsinin, özünü Allahın cəbhəsində hesab edən üzvləri vardır.Bu böyük problemdir.Bu günkü həyatımızda, yaşadığımız cəmiyyətdə, hər on ailədən doqquzu özlərini müsəlman hesab etsələr də,tutduqları cəbhəni doğru düzgün seçə bilmirlər. Şeytanın cəbhəsində ola-ola Allahın cəbhəsində olduqlarını zənn edirlər. Buna misal kimi, bir ailə tərkibindəki insanları göstərmək olar. Ata içgi aludəçisi, ana qiybətçi övlad isə islamı seçmiş bir müsəlman. Həmin övlad bir ailənin içərisindəki Allahın cəbhsini tutmuş birisi olsada valideynləri “bizdə müsəlmanıq,Allaha inanırıq” deməklə özlərini Allahın cəbhəsinə xas edərək şüytanın cəbhəsindən çıxış edirlər. Ona görə ki, Allahın cəbhəsini tutmuş kəslər Allahın qadağan etdiklərindən çəkinir, əmr etdiklərinə isə əməl edirlər.Valideynlərdə isə qadağadan çəkinmə və əmrə tabe olmaqəvəzinə kor-koranə cahillik vardır. Övladla valideynlər arasında bəzən bu səbəblərdən anlaşılmamazlıqlar olur. Bəzən məsələ o yerə çatır ki,valideynlər şeytanın cəbhəsindən hücma keçərək övlada bəzi qadağaları belə qoyrlar. Övlad isə Allahın cəbhəsində olduğu üçün valideynlərinə hörmət və nəzakətlə qarşılıq verərək onları öz əxlaqı ilə cəbhələrini müəyyənləşdirməyə çağırır. Bu isə valideyinlərə olduqca ağır gəlir. Axı onlar şeytanın cəbhəsində olmaqlarına baxmayaraq özlərini Allahın cəbhəsində hesab edirlər.Beləcə valideynlər övlad arasında xoşagəlməz problemlər ortaya çıxmağa başlayır.
Bu günki cəmiyyətimizin bu probleminin əsası cəbhələrin müəyyənləşdirilməsi üçün maarifləndirmə işlərinin aparılmamasıdır. Əgər bu istiqamətdə maarifləndirmə olarsa insanlar hansı cəbhədən döyüşdüklərini asanlıqla anlayarlar.Özümüz müsəlman ola ola cəmiyyətimizdəki müsəlmanlara xor baxmağımızın əsəas səbəblərindən biri məhz elə döyüşdüyümüz cəbhəni düzgün seçə bilməməmizdir.Allah bizi doğru cəbhədən döyüşənlərdən etsin,amin!
İnsan nəfsi hər cür mənfi hissə açıqdır. Çünki dünya bir sınaq yeridir. Allah dünyadakı imtahana uyğun olaraq nəfsimizi neqativ hisslərə meyilli yaradıb. Əsəbləşmək, küsmək, incimək, qısqanmaq, intiqam alma hissi… Bunların hamısı imtahanın tələbi olaraq ruhumuza hiss etdirilir.
İmanlı, Allahdan qorxan, Allahı çox sevən insanların üstünlüyü bu hisslərə qarşı göstərilən iradə ilə ortaya çıxır.
Demək olar ki, hər insana doğulduğu andan etibarən şüursuzca verilən bir təlqin var: ruhunda nə hiss edirsə, ona uyğun reaksiya vermək. Məsələn, bir uşağın ürəyi sıxılırsa, qaşqabaqlı oturmalı olduğunu öyrənir. Əsəbləşdikdə qışqırması, nəzarətsiz hərəkətlər etməsi sözlə olmasa da, davranışla ona öyrədilir. Kədərləndiyində ağlamağın normal olduğu düşüncəsi aşılanır.
Mənfi də olsa bu reaksiyaların ortaq olması və demək olar ki, hər kəs tərəfindən edilməsi uşaqların yanlış əxlaqa asanlıqla adaptasiya olmasına səbəb olur. Bu kimi insanlar həyatları boyunca da uşaqlıqdan qazandıqları bu mənfi təcrübələrin əziyyətini çəkirlər. (daha&helliip;)
Hər şeyin ilki gözəldir. İnsan arzularla yaşayır. Zaman -zaman bu arzularının həyata keçməsi üçün böyük iradə və əzmlə çalışır. Sonda isə o arzuya çatdıqdan sonra özünü dünyanın ən xoşbəxt insanı hesab edir. Bu gözəl işlərdən biri də DGTYB-nin üzvü, gənc yazar, Bakı Slavyan Universitetinin yaradıcılıq fakultəsinin tələbəsi Gülnarə İsrafilqızının təşkilatçılığı ilə nəşr olunan və 49 şairin yer aldığı “ZƏRRƏLƏR” antologiyası oldu. Antologiya Azərbaycan Dövlət kitabxanalarına, Naxçıvan Yazıçılar Birliyinə hədiyyə edildi. Arzu edərdim ki, bu kitab gələcəkdə həm Azərbaycan ədəbiyyatı, həm də gənc yazarlar üçün bir stimul və ədəbiyyatda qazanacaqları uğurların başlanğıcı olsun. Uğurlar!
İlkin ABBAS,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları
Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
Yönətim Kurulunun Fəxri üzvü və əməkdaşı
ONUN QÜDRƏTİDİR
Zərif tut yarpağın atlas eyləyən,
Onun qüdrətidir, onun qüdrəti.
Dəryada balığa üzmək öyrədən,
Onun qüdrətidir, onun qüdrəti.
Susuz çöl, çəmənə yağmur göndərən,
Ay, günəş yoluyla işıq göndərən,
Kiçik bir toxumu çinar eyləyən,
Onun qüdrətidir, onun qüdrəti.
Meyvəyə dad verən, ətirlər verən,
Nazik bir budaqda üzüm, nar verən,
Sonsuz nemət verən, bərəkət verən,
Onun qüdrətidir, onun qüdrəti.
Alimlər heyrandır onun elminə,
Bağbanlar məftundur onun sehrinə,
Düşünməyi verən insan beyninə,
Onun qüdrətidir, onun qüdrəti. (daha&helliip;)
Həyatda görüblər çətinlikləri,
Elmdə üzüblər dərinlikləri,
Çatdırıblar bizə hər bilikləri,
Sənəti əzizdir hər bir müəllimə.
Qarlı qış günündə, yağış yağanda,
Məktəbə tələsib yorğun vaxtında,
Yolların ağrısı dabanlarında,
Bu yollar əzizdir hər bir müəllimə.
Hər şagird uğuru onun sevinci,
Əlləri qızıldır, gözləri inci,
Şərəf lövhəsində adı birinci,
Şagirdi əzizdir hər bir müəllimə.
Onlardır həqiqət, bilik mənbəyi,
Vətəni, torpagi,yurdu sevməyi,
Onlardan öyrəndik vətən sevməyi,
Öz xalqı əzizdir hər bir müəllimə.
Aytən, təbrik edir sizi ürəkdən,
Xoş günlər dilədim sizə ürəkdən,
Müqəddəs bu günü yazdım ürəkdən,
Bu gün çox əzizdir hər bir müəllimə.
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Hər səs gələn tərəfin
Yolçusu sevilməz ki…
Payız boyda qəhərin
Sarısı silinməz ki…
Saçlarını yolmağa
Başlayıbdı ağaclar…
Bu mövsüm Xan bağında
Oturmağa ürək var?
Yaxşı ki, yolun düşmür
Bu aralar Gəncəyə…
Baxışımdan üşüyüb
Küsərsən gəlməyinə…
Gərək mən də tez qaçım…
Bakı, Qazax… ya səbr!
Durum qapını açım:
-bu sənsən, oktyabr?
Kərim axşam oğlunun evinə gəldi. Həqiqətləri oğlundan gizlətdiyi üçün peşman olmuşdu. Əgər Fidanın vəziyyətini bilsəydi, imkan verməzdi oğlu Lamiyə ilə evlənsin. Lamiyə qaynatasını yaxşı qarşıladı, görüşdülər. Səfər qonaq otağında kitab oxuyurdu. Atasının onu soruşduğunu eşidəndə qapının ağzına gəldi.
Səfər – Axşamın xeyir.
Kərim – Axşamın xeyir. Səninlə söhbətim var.
Kərim gəlininə baxdı, sözünə davam elədi.
– Tək olsaq yaxşı olar.
Lamiyə pərtliyini bildirməmək üçün gülümsədi:
– Mən sizə çay süzüm.
Kərim etiraz elədi.
– Lazım deyil. Çox qalmayacam onsuzda. Oğlumla söhbət edib gedəcəm.
Lamiyə bilirdi ki, Səfərlə evləndiyi üçün qaynatasının gözündən düşüb. Onunla əvvəlki kimi görüşmür, soyuqdur.
Lamiyə – Yaxşı, mən otağıma gedirəm. Gecəniz xeyrə.
Səfər – Gecən xeyrə.
Lamiyə ikinci mərtəbəyə qalxdı. Kərim oğluyla qonaq otağına keçdi.
Səfər – Lamiyəyə qarşı soyuqluğunu bir kənara qoy, ata.
Kərim – Səndən istifadə etdiyi üçün onu heç vaxt bağışlamayacam. Nə isə… Mövzumuz Lamiyə deyil. Fidan haqqında danışmağa gəlmişəm.
– Ata, Fidan nə etdisə özünə etdi.Ağlı olsaydı, bugün arvadım olardı.
– Sən də vaxtında qıza toxunmasaydın, bugün başqasının ailəsi olardı.
Səfər atasının dediklərinə mat-məətəl qalmışdı.
– Sən bunu hardan bilirsən? Ümumiyyətlə bu nə söhbətdi edirsən? Aramızdakı pərdəni götürmək istəmirəm. Fidan keçmişdə qaldı. İndi mənim pis-yaxşı ailəm var.
– Fidan heç vaxt sənə xəyanət etməyib. Hal-hazırda Təhminə ilə birlikdə yaşayır. Fidanı aldadıb o evə aparıblar, şəkilini də çəkiblər.
– Nədi? Deyirsən indi o şəkil məcbur çəkilib? Fidan o şəkildə gülümsəmişdi.
– Otur, sənə hər şeyi danışacam. Coşmağın mənası yoxdur.
Səfərlə atası üz-üzə stol arxasında oturdular. Kərim dərindən nəfəs alıb təmkinlə oğluna hər şeyi izah etməyə başladı.
(daha&helliip;)
Zalım,hərdən mənə
nəsə yaz,göndər.
ya bircə söz,
ya ondan az göndər.
Əllərinin ətri qalan
bir ağ varaq da bəsimdi.
Göndər,küləklər gətirən
bircə soraq da bəsimdi.
Gülüşünü qoy bir zərfə,
nolar lap eləcə göndər.
Uşaqlar yüyürsün bizə,
“məktubun gəldi”-desinlər…
Səndən gələn bir ismarıc
döysün qapımı bir sabah.
Elə eylə aradabir
qoy gözəl olsun darıxmaq.
“Azərikimya” İB-nin İcraçı direktorunun Kadr, rejim və informasiya texnologiyaları üzrə müavini Xalıq Mustafayevlə müsahibə
– Xalıq müəllim, kadr hazırlığı işi dedikdə, ümumiyyətlə, nələr nəzərdə tutulur?
– Kadr hazırlığı işi özlüyündə çox geniş anlayışdır və bir neçə mərhələni əhatə edir. Bura ehtiyac duyulan sahələr üzrə kadrların sifarişinin verilməsi, kadr ehtiyatının yaradılması, təlimlərin keçirilməsi, təhlillərin aparılması ilə bərabər, işçilərin ixtisasartırma, ixtisasdəyişmə və yeni ixtisasa yiyələnmə kurslarında iştirakının təşkili, bilik səviyyələrinin yoxlanılması, əməyin ödənilməsi dərəcəsinin artırılması, eyni zamanda karyera yüksəlişi üçün attestasiyaların keçirilməsi, digər şirkətlərlə – əsasən də istehsal xüsusiyyətlərinə görə yaxınlıq və uyğunluq təşkil edən şirkətlərlə təcrübə mübadiləsinin təşkili, işçilərin vəzifə standartlarının hazırlanması və s. daxildir.
– Son illər Karyeranın idarə edilməsi sistemindən geniş bəhs edilir. Ümumiyyətlə, bu məfhum özündə nəyi ehtiva edir?
– Son dövrlər SOCAR-da vəzifə təlimatlarının hazırlanması və karyera inkişaf sisteminin tətbiqi ilə bağlı müasir tələblər və beynəlxalq təcrübəyə uyğun olan yeni standartların hazırlanması istiqamətində mühüm işlər görülüb. Bunlardan biri də 2013-cü ildə SOCAR-ın Ekologiya İdarəsi və İnformasiya Texnologiyaları və Rabitə İdarəsində “Karyeranın idarə edilməsi sistemi”nin pilot layihə kimi tətbiq olunmasıdır. (daha&helliip;)
Qorxmaz Tağıyevlə tanışlığımın tarixçəsi 12 il bundan öncəyə – 2003-cü ilə təsadüf edir. Həmin ildən Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri seçildiyimdən təşkilatın qeydiyyatında olan birlik üzvlərinin hesabatını aparır, kimin hansı sahədə fəaliyyət göstərdiyini saf-çürük edirdim. Məqsədim 60 nəfərdən artıq jurnalisti öz ətrafında birləşdirən təşkilatın məlumat-sorğu kitabçasını hazırlamaq idi. Onu da öyrəndim ki, “Azərikimya” Dövlət Şirkətinin “Azərbaycan kimyaçısı” adında qəzeti nəşr olunur və bu qəzet də ətrafında İbrahim Abdullayev, Bəhmən Abışov, Beydulla Bilalov və Rasim Zamanov (foto-müxbir) kimi tanınmış jurnalistləri birləşdirir. O vaxta qədər Qorxmaz müəllimi tanımırdım. Tanışlığımız da elə təşkilatımızın ofisində – “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetinin redaksiyasında oldu. Əlində SSRİ Jurnalistlər İttifaqının üzvlük vəsiqəsini tutmuşdu. Məlum oldu ki, imkan edib vəsiqəsini dəyişdirə bilməyib. Eşidəndə ki, AJB-nin Sumqayıt şəhər təşkilatı yaradılıb, ona görə də vəsiqəsini yeniləməyə gəlmişdi. İlk baxışdan asta yerişli, aram danışıqlı bu adam mənə qəribə təsir bağışlamışdı. Tanış olandan sonra gördüm ki, bu sakit təbiətli insanın qəlbində hər an püskürməyə hazır olan bir vulkan yatır. Bir neçə saatlıq söhbət əsnasında bunu da anladım ki, Qorxmaz müəllimin gördüyü işləri, çoxşaxəli fəaliyyətini bir insan ömrünə sığışdırmaq qeyri-mümkündür. (daha&helliip;)
QƏRİBSAMİŞƏM-1972
Bu axşam nədənsə yaman kövrəyəm
Közərib od alır fikrim, xəyalım.
Bu axşam həsrətlə vuran ürəyəm.
Dağılıb, pərişan olubdur halım,
Sənsən, doğma yurdum, könlümə düşən,
Bu gün səndən ötrü qəribsəmişəm.
Hanı bir mahnının tilsimiylə mən,
Bir yaşıl çəməndə yatıb qaldığım?
Qaçan cüyürlərin çəhrimiylə mən,
Yorub yollarını əldən saldığım,
Ay damğacı düzüm, ay yanıq meşəm,
Bu gün səndən ötrü qəribsəmişəm.
Hanı dalğa-dalğa coşub-kükrəyən
Sevgi fərəhimin uçan gülüşü?
Zalım qardaşından qorxub titrəyən
Bir qız dodağının qaçan gülüşü?
Görüşə gecikən, gözü-bənövşəm,
Bu gün səndən ötrü qəribsəmişəm. (daha&helliip;)
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Göydə ulduz əlçim-əlçim,
Gözlərimə baxar, gedər…
Bu həsrətə dözəcək kim,
Həsrət məni yaxar, gedər…
Göydə ulduz qatar-qatar,
Sərnişini xəyalındı,
Bəxtim elə yatar, yatar,
Röyası da hicranındı…
Göydə ulduz birər-birər,
Hərəsi bir güvən, ümid…
Məni məndən alar gedər,
Vüsaldan üzülən ümid…
Göydə ulduz düzüm-düzüm,
Unutdurar məni mənə…
Daha yoxdur sənə sözüm,
Qaytar ver özünü mənə…
Yanlış bilinən gerçək İslam
İslam dünyası xurafat və radikalizm təhlükəsi ilə uzun müddətdir ki, mübarizə aparır. İslama xurafatı daxil etməyə çalışanların sayı çox olmasa da bu azlığa inanan insanların sayı çoxdur. Hətta mediada da bu insanlar “müsəlman” kimi tanıdılır. Həmin insanlar adətən nifrət, təhdid, qorxu və qəzəblə ön plana çıxan və şiddət tətbiq edərək gündəmdə qalan insanlardır. «Müsəlman» deyildikdə yada bu insanların sevgisiz üzləri gəlir. Bu da müharibə, nifrət və qəzəbə səbəb olur.
Müsəlman olduqlarını iddia edən xurafatçılar dinlərini İslam deyə tanıdıblar. Halbuki bu dinin İslamla heç bir əlaqəsi yoxdur. Bu kimi insanların böyük əksəriyyəti əslində necə bir xətanın içində olduqlarını bilmirlər. Bu insanlar Quranla müəyyən edilən halalları və gözəllikləri haram etmək, İslam dünyasına keyfiyyətsizliyi gətirmək və sülh dini İslamı müharibə və nifrət dini kimi göstərmək üçün geniş fəaliyyət göstərirlər. Dinə daxil etdikləri xurafatların mənbəyi haqqında soruşduqda isə heç vaxt Qurandan dəlil gətirə bilmirlər. Bir çoxu bilgisi olmadan Quranın təriflədiyi gözəllikləri özlərinə və müsəlmanlara haram edərək uca Rəbbimizin “Ey iman gətirənlər! Allahın sizə halal buyurduğu pak nemətləri (özünüzə) haram etməyin və həddi aşmayın. Doğrudan da, Allah həddi aşanları sevməz!” (Maidə surəsi, 87) ayəsinə zidd hərəkət edirlər. Nəticə etibarilə də nifrət formalaşdırırlar. (daha&helliip;)
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
ŞƏHİDLƏR XİYABANI
Şəhidlər Xiyabanı,
Mənim Məkkəm, Mədinəm!!
Doğma övladlarındı,
Körpə qanadlarındı,
Sənin qoynunda yatan…
Onlar olub nahaqqın başına
Kəmənd atan!
Onlar olub düşmənə,
Şeytan bilib daş atan!!
Onları tanımayan,
İnsanlıqdan kənardı,
Məzarları başında,
Vətən sevgisi vardır!
Onları tanımayan ,
Bizləri nə anlayar?!.
Nadanların işidi,
Dünyanı qandallayar!!
…Şəhidlər Xiyabanı,
Mənim Məkkəm, Mədinəm!!
Onlar olub nahaqqın başına
Kəmənd atan!
Onlar olub düşmənə,
Şeytan bilib daş atan!!
Doğma balalarındı,
Sənin qol-qanadındı,
Vətən, qoynunda yatan!!
ATALAR
Ata evimin varı, könlümün pənahıdır,
Tanrının bəxş etdiyi ocağımın şahıdır.
Odur bu ürəyimdə, parlayan, yanan günəş,
Odur tənha qəlbimə yaşamaq üçün atəş.
Odur halal süfrəmin suyu, çörəyi, duzu,
Odur min zəhmət ilə boya çatdıran bizi!
Ta körpə vaxtlarımdan duaların sevmişəm,
Bəlkə də duasıdır, mən kitaba dönmüşəm!!
Ahıl yaşlı atalar, gözünüz nurla dolsun,
Zəhmətiniz gül açsın, Tanrı sizə yar olsun!!
ATAM
Zəmanə nə çətin, nə ağır gəlib,
Kələksiz bir nəfər tapılmır, atam.
İllərdən illərə dərd ağır gəlib,
Sinədən sökülüb atılmır, atam.
Dəlallar çoxalıb, dünya dağılır,
Qocalmış analar evdən atılır,
Körpələr atılır , körpə satılır,
Kor olub vicdanlar sızlamır, atam.
Bu gündən sabaha ümid qalmayıb,
Əvvəlki sədaqət , hörmət qalmayıb,
Cox əfsus, rəhmli insan qalmayıb!
Zamanla yaramız sağalmır, atam.
Səmum küləkləri əsir durmadan,
Cəlladlar boyunlar kəsir durmadan,
Hər yanda şər toxum əkir durmadan,
Rüşvətsiz bir işə baxılmır, atam.
İsmətli insanı şərə salırlar,
Qeyrətli olanı tora salırlar,
Silahın gücüylə torpaq alırlar,
Haqlılar haqqına çatammır, atam.
Yorulub Aytənin, yorulub yaman,
Bu dünya yalanmış, kökündən yalan,
Bir günün içində qocalır insan,
Dərd var ki qələmlə yazılmır, atam.
Yazı var heç çürə pozulmur, atam.
SEVMƏ EY KÖNÜL
Gör kimin dərdiylə yandın-yaxıldın,
Səni sevməyəni sevmə ey könül.
Pərvanə misali odlara yandın,
Səni sevməyəni sevmə ey könül.
Axdı gözlərindən ruhun çeşməsi,
Fələkdən qəm aldı həsrət nəğməsi,
Bu dərdin dedilər yoxdur çarəsi,
Səni sevməyəni sevmə ey könül.
Sevgi ucuz deyil, satma bilməzə,
Tökmə göz yaşını dəyər-dəyməzə,
Qara sevda səni gətirər dizə,
Səni sevməyəni sevmə ey könül.
Yolub saçlarını, dizinə döymə,
Bir bağlı qapını boş yerə döymə,
Dəyməz onun üçün bu qədər ölmə,
Səni sevməyəni sevmə ey könül.
Yığma kürəyinə hicran qəlpəsi,
Özgə birisidir onun qibləsi,
Çürüdər qəlbini həsrət naləsi,
Səni sevməyəni sevmə ey könül.
Ay kimi bölünüb, ay kimi tənsən,
Şam kimi əriyib, dən-dən itərsən,
Aytən, bu dünyadan təmiz bezərsən,
Səni sevməyəni sevmə ey könül.
Səni sevməyəni sevmə ey könül.
Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
“Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
Tülküyə qardaş dedik.
Lələlər atdı bizi.
Quyruğundan yük asıb.
Şələlər atdı bizi.
Yoxdur evi,eşiyi.
Çaqqal çəkir keşiyi.
Kor qoyublar beşiyi.
Belələr atdı bizi.
Zeynəb, çoxdur yalanlar.
Kef eləyir ilanlar.
Ağa olub nadanlar.
Külələr atdı bizi.
Hikməti sözündə axtar(kitab)
Təcnis
Yığılın başıma, yığılın, dostlar ,
Sizə söhbət açım bir şux gözəldən.
Vəsfini çəkməyə qələm acizdi.
Əl gözdən gözəldi, həm də, göz əldən.
Onsuz qaranlıqdır mənə hər yarın,
Yanlışsa sözlərim, sinəmi yarın.
Həsrətini çəkmək ilə o yarın,
Düşübdü saçıma necə gözəl dən.
Həm yaşıl yaraşır, həm də, ağ- yara,
Qaranlıq zülməti gərək ağ yara.
İşdi, birdən qismət olar əğyara, (daha&helliip;)
Təcnis
Qəm içində qorxu düşüb canama,
Yarım məni qəm qoynana ay ata.
Diləsəmdə imdad uca göylərdən,
Səsim çatmaz ulduza ta, aya ta.
Nanəciblər gülü bağdan dərdimi?,
Sirdaşım yox açam deyəm dərdimi.
Qara bəxdim bağlı qalan “dərdimi”?,
Qorxum budur yatan bəxdim a yata.
Mən Nailəm, dəli könlüm nəsazdı.
Sinəmdəki kökdən düşən nə sazdı?.
Sevən könlüm nə xəsdədi, nə sazdı,
Rəbbim yetiş yatan bəxdi ayat a. (daha&helliip;)
Yaşaram
Gün-gün qoydu,yaş üstünə yaş adım,
Ötüb keçdi tutmadı bu yaş aram.
Dünənimi bu gün üçün yaşadım,
Bu günümü sabah üçün yaşaram.
Öz səhvini gözlərində böyüd, ər,
Düzlərini nöqsan-nöqsan böyü, dər.
Hər insanda həyat dünya böyüdər,
Mən özüm də ya kürəyəm,ya şaram.
Ol dəryada qəvvas, Coşqun,inciyə.
Ləl-ləl bəzə ömrü qoyma, inciyə.
Məğlub olsan,dönəcəksən inciyə,
Qalib ol ki,deməsinlər,yaşa ram.\ (daha&helliip;)
Ruslan Dost Əlinin gənc “şairlər”in “mənəvi anası” Fərqanə Mehdiyevaya ünvanlayıb doğum günü hədiyyəsi kimi qələmə aldığı “Xanım” şeirinin çatışmayan cəhətləri:
1. Şeirdən əvvəl leksik-lüğəvi mənası izah edilmiş “fərqan” sözünün və Özbəkistanın xatırladılan Fərqanə şəhərinin “Fərqanə” adı ilə heç bir əlaqəsi yoxdur.
2. Şeirin 4-cü bəndinin sonuncu – axırıncı – 4-cü misrasından başqa, yerdə qalan bütün bəndlərin sətirləri kiçik hərflərlə başlayır.
3. İlk baxışdan bilmək olmur ki, bu şeir “Xanım” rədifli gəraylıdır, yoxsa bəndlər şəklində olan 8-lik.
4. Şeirin 1, 2 və 4-cü bəndlərinin sonuncu – axırıncı – 4-cü misralarında hecaların sayı 8 olmalı olduğu halda, 7-dir.
4. 1. Şeirin 1-ci bəndinin sonuncu – axırıncı – 4-cü misrası “axşamın xeyir, xanım!” deyil, “Axşamınız xeyir, xanım!” şəklində olmalı idi.
4. 2. Şeirin 2-ci bəndinin sonuncu – axırıncı – 4-cü misrası “allah nə deyir, xanım?” deyil, “İlahi nə deyir, xanım?” şəkilndə olmalı idi.
4. 3. Şeirin sonuncu – 4-cü bəndinin axırıncı – 4-cü misrası “Şeirdi.. Şeir xanım” deyil, “O, şeirdir… Şeir xanım” şəklində olmalı idi.
5. Şeirin 2-ci bəndinin 1, 2 və 3-cü sətirlərində 4+4 şəklində olan misradaxili bölümü – təqtisi pozularaq 3+5 formasında təqdim edilmişdir.
6. Şeirin 4-cü bəndinin 2-ci misrasında “deyil” təkriri – təkrar olunan sözü “deyir” kimi səhv getmişdir.
Əziz dostlar, Ruslan Dost Əlinin gənc “şairlər”in “mənəvi anası” Fərqanə Mehdiyevaya həsr etdiyi “Xanım” şeirini olduğu kimi Sizə təqdim edirəm:
Fərqan: odu görən, işığı seçən deməkdir.
Ferqane xanım, ürəyinizin odunu, gözlərinizin işığını tanrı tükətməsin!
Xatırladım ki, Özbəkistan’ın bir şəhəri ilə də adaşsız …
Ayrıca sizin bir adınız da ŞEİRdir, mənə görə!
DOĞUM GÜNÜNÜZ MÜBARƏK, ŞEİR XANIM!
necəydisə elə gəldi,
al körpəni bələ, gəldi,
bu axşam da belə gəldi,
axşamın xeyir, xanım!
özümü, səni bilirəm,
bilirsən məni, bilirəm.
bəndə deyəni bilirəm,
allah nə deyir, xanım?
yığışdır üz süfrəsini,
o bir cüt göz süfrəsini.
gəl açaq söz süfrəsini,
hamı çörək yeyir, xanım..
bu qan mənim qanım deyil,
hər kimindi “canım” deyir.
o Fərqanə xanım deyil,
Şeirdi.. Şeir xanım …
Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Şərqi Slavyan Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i, istedadlı qələm sahibi, bəstəkar-jurnalist Elmir Mədətoğlu “Dövri mətbuatda cəsarətli qələm sahibi olduğuna görə” “Qafqaz-Media” İctimai Birliyinin təsis etdiyi “Cəsarətli qələm” mükafatına layiq görülüb.
Qeyd edək ki, bundan öncə şeirləri “Zərrələr” antologiyasında dərc olunmaqla, ilk dəfə olaraq, respublika səviyyəsində ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılıb.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
17 Sentyabr 2015-ci il tarixində Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibi, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Yönətim Kurulunun Fəxri üzvü və əməkdaşı, şairə Xuraman Camal qızı Abbasovaya Azərbaycan Respublikası Kütləvi İnformasiya Vasitələri İşçiləri Həmkarlar İttifaqı Rəyasət Heyətinin qərarı ilə “Qızıl qələm” media mükafatı təqdim olunub.
Qeyd edək ki, bundan öncə şeirləri Çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitində fəaliyyət göstərən müxtəlif mədəniyyət və ədəbiyyat yönümlü portallarda dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılıb.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
23 Sentyabr 2015-ci il tarixində Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı, şairə-publisist Mayisə Əsədullaqızı Respublika əlil və şəhid ailələrinin “Vətənpərvərlik” cəmiyyətinin Ulu öndərimiz Heydər Əliyev və Azərbaycan Respublikasının Prezidneti İlham Əliyevin adına təsis etdiyi “Vətənpərvərlik hisslərinin aşılanmasında və Milli dəyərlərimizin qorunmasında əvəzsiz xidmətlərə görə “Təşəkkürnamə” ilə təltif olunub.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Mən nə yaza bilirəm ,nədə danişa ,
Qəlbimdə bir daşa dönmüsən ,
Ey qeddar insan ..
Özündə daşsan ,
Bu qədər ,qeddarsan ,bu qeder qəddar ,
Qəlbimdə bir daşa dönmüş ,qubarsan ,
Nə etdim unuba bilmədim səni ,
Dəyərmi bu qədər sevqiye du daş ?
Qəlbimi ,qanimi ,dondirdun , getdin ,
Dəyərmi İlahi ?
Yetmədimi ,daha ?
Unudmaq buqeder cetnmiş demək ?
Nə cətin ,nə əzba ,nə zülüm imiş ,
Bu boyada sevqiyə laqid olmayan ,
Bəs niyə bu qeder sevilir Allah ?
Özü daş ,qəlbi daş ,insafsiz biri ..
Bu qeder sevgiyə laiqmi görən ?
Untmaq bu qədər ezabmiş demək ..
Sevəni sevəsən dünyada qerek ..!
Sevməyən daşları unudmaq qərək !
Nə qeder cetin olsada belə,
Qelbi daş insani sevməmk gerek ….
Sevgiyə ,inama ,laiq olmayan ,
Qəlbin donduran ,qeddar birini
Cox cetin olsada , unutmaq qerək !
Unutmaq qerək !……..
27.09.2015.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
Neçə ürəkləri varaqlamışam,
Neçə çəmənləri oraqlamışam.
Neçə sevənləri soraqlamışam.
Heç demə naşıyam, ruhum bir incim,
Dünya sevncimdən olub bir əlçim.
Mən sevən biriyəm, sözə bağlıyam,
Cüt qoşa qanada, gözə bağlıyam,
Kədəri, qüssəni atmağa nə var,
Ürəyi sevgiylə vuran insanın,
Ruhuna bulaqtək axmağa nə var?!
Qəlbini bir sözlə almağa nə var?!
Yurdumun bu ilıq, od nəfəsindən,
Mən ilham alaraq cilalanmışam,
Qəlbi bədxahların daş qəfəsindən,
Kədərdən ələmdən uzaqlaşmışam.
Çəməndə çiçəklə, aranda güllə,
Meşədə kəkliklə, bağda bülbüllə,
Dərələr keçmişəm, dağlar aşmışam,
Qayada bulaqla dodaqlaşmışam.
Uzaq səfərlərdə yaraqlaşmışam.
Bu həyat yolunda bulaqlaşmışam.
Kədəri, qüssəni atmağa nə var,
Ürəyi sevgiylə vuran insanın,
Ruhuna bulaqtək axmağa nə var?!
Qəlbini bir sözlə almağa nə var?!
