“İnsanı ömründə peşmançılıq əzabı qədər daxilən tərbiyə edən başqa bir hiss yoxdur”. Fridrix Şiller
Ağır müharibə illəri idi. Kəndin başı papaqlılarını aparmışdılar davaya. Yaşayış gündən-günə çətinləşirdi. Gülpəri arvad beş balaca-balaca uşağı ilə qalmışdı kiçik bir damın altında. O, səhərdən axşama kimi işləyir, toyuq-cücə bəsləyir, bir də olmazın əziyyətə qatlaşaraq iki inək saxlayırdı ki, körpələrinə süddən-qatıqdan yedizdirə, onları bir yana çıxarda bilsin.
Gülpəri
çox zirək və ağıllı qadın idi. Allah baisin evini yıxsın, müharibə olmasaydı,
əri Həsrətlə necə də xoşbəxt idilər.
Kəndə
mal-qara oğrusu dadanmışdı. Həftədən, iki həftədən bir kiminsə qoyun-quzusu,
kiminsə danası, ya da inəyi oğurlanardı. Danışırdılar ki, oğru silahlıdır. Ona
görə də axşam düşən kimi hamı həyətin darvazasını, evin qapısını bərk-bərk
bağlayıb Allaha dua edirdi ki, oğrunun yolu bağlansın, onlara dəyib-dolaşmasın.
Gecədən
xeyli keçmişdi. Gülpərinin üçüncü uşağı, altı yaşlı Ağaverdi anasını
silkələdi. Gülpəri yorğun gözlərini güclə açıb:
–Nə olub, bala, niyə yatmırsan?
–Ana, bayıra çıxmaq istəyirəm.
–Axşamdan o qədər su içirsən ki, – ana
deyindi –dur gedək.
–Oğru nə gəzir, ay bala, it-pişikdi –demişdi ki, Gülpərinin gözləri tövlənin
yanındakı qaraltıya sataşdı. Qaranlıq olsa da, qaraltının adam olmasına
şübhə yox idi.
Gülpərinin
beynindən bircə anda yüz fikir keçdi. Qışqırmaq, qarğımaq yersiz olardı. Özünü
güclə ələ alıb:
–Bala, sənin gördüyün oğru deyil, dayındı. Dayın insaflı adamdı.
O, inəyin birini aparacaq, birini bizə saxlayacaq, – deyib
oğlunun əlindən yapışaraq sürətlə evə girdi.
Qəribağa
neçə illər idi ki oğurluq edirdi. Həmişə onu üzünə də, arxasınca da
söymüşdülər, qarğış etmişdilər. Heç kimə məhəl qoymamış, heç kəsə cavab
verməmişdi. Amma onların söyüş və qarğışları Qəribağanı oğurluğa daha da
həvəsləndirmişdi.
Bu
gecə isə onu oğurluq vaxtı görən bir qadın “insaflı adam, “uşaqların
dayısı” adlandırırdı. Bəlkə də… O, insaflı adam ola bilərmi? ”İnsaflı
adam”, necə də gözəl səslənir. Yox, yox, mən insaflı adam
olacağam”. Qəribağa tövlədən uzaqlaşdı. O, ürəyində indiyə kimi etdiklərinə
görə qəribə bir hiss keçirdi. Bu peşmançılıq hissi idi.
Gülpəri
səhərə kimi yata bilmədi. Sakit-sakit ağladı ki, uşaqları
oyanmasın. Sübh tezdən Gülpəri tövləyə getdi. Ümidsiz-ümidsiz tövlənin
qapısını açdı və gözlərinə inanmadı… Hər iki inək tövlədə idi.
“Şəhərəgəldiyim
heç iki il də deyil. Şükür Allaha, özümə görə qazanmışam. Balaca
dükanım da var. Bir qədər də pul toplamışam. Allah qoysa, bu gün-sabah ev
də alaram. Atam deyirdi ki, şəhərdə yaşamaq, işləmək çətindi. Ora bizim kənd
deyil. Bakıda hər cürə adamlar var. Həmişə ayıq-sayıq ol. Vallah,
Bakı bizim kənddən də sakit yer imiş. Heç bizim kənddəki dələduzlar burada
yoxdu”.
–Qardaşoğlu, olar bu tarı bir-iki saatlığa yanına qoyum?—Əlli-əlli beş yaşında
üzündən mehribanlıq yağan bir kişi Güləddini şirin xəyaldan
ayırdı. –Xəstəxanaya gedirəm, qardaşım ağır xəstədir. Ona baş çəkib
gəlirəm.
–Niyə
olmur, əmi, arxayın olun. Verin mənə, qoyum göz qabağına. Nə vaxt gəlsəniz,
götürə bilərsiniz.
Güləddin
tarı alıb piştaxtanın arxasındakı masanın üstünə qoydu.
Güləddinin
dükanı şəhərin mərkəzində yerləşdiyindən tez-tez bura əcnəbilər də gəlirdi.
Dükana bir azərbaycanlıyla görkəmindən ingilisə oxşayan bir nəfər şəxsin
girməsi də onu təəccübləndirmədi. İngilis heyranlıqla tarı göstərib nəsə
dedi
Tərcüməçi:
–Cənab Karl tarla maraqlanır. Məşhur biznesmendi. Dünyanın hər yerində iri
müəssisələri var. Bizim musiqinin vurğunudur.
Güləddin,
–buyurun, baxın, – deyərək tarı ingilisə uzatdı. İngilis tarı əlinə
allıb o üzə, bu üzə çevirdi. Simlərini əli ilə danqıllatdı, pərdələrinə əl
gəzdirdi, aşıqlarına barmağı ilə toxunub öz dillərində nəsə dedi.
–Cənab Karl tarı almaq istəyir, –tərcüməçi üzünü Güləddinə çevirdi.
Güləddin
“Tar satlıq deyil, əmanətdir. Sahibi indi gəlib aparacaq.”
Tərcüməçi
tarın əmanət olduğunu ingilisə başa saldı. İngilis nəsə dedi və tərcüməçi
əcnəbinin tara iki yüz dollar vermək istədiyini söylədi.
–Dedim sata bilmərəm, əmanətdir.
–Bəlkə, beş yüz dollar? –ingilisin tərcüməçi vasitəsi ilə satıcı ilə
dialoqu davam etdi.
–Tarı qaytarın mənə, satmıram, vəssalam.
–Min dollar verirəm.
–Satmayacağam.
–İki min dollar.
Tərcüməçi
az qala yalvararaq:
–Eloğlu, görürəm yaxşı oğlansan. Cənab Karl da sənin etibarına heyran
qalıb. Şəhərdə çoxlu tar görsə də, qəlbinə bu tar yatıb. Lap sənə dörd min
dollar da verər. Tarı sat bizə. Al bu min dolları beh kimi. Üç min dolları
da günün axırına kimi gətirəcəyəm. –O, əlindəki on dənə yüzlük dolları
Güləddinin ovcuna basdı. –Xeyirli olsun.
Müştərilər
dükandan çıxsalar da, Güləddin yerində donub qalmışdı. O, nəyə görə razılıq
verdi. Birdən nə isə qiymətli bir şey tapmış kimi qışqırdı.
–Tapdım, əla.
Bir
az keçmiş tarın sahibi qayıtdı.
–Allah köməyin olsun. Tarı ver gedim.
–Əmi, tarı satın mənə də. Nə qədər istəsəniz pul verərəm, –Güləddin dedi.
–Bala,
musiqi alətləri mağazasında kefin istəyən qədər tar var. Get, onlardan hansını
istəsən al. Bunu isə satmıram, atamın yadigarıdır.
Bir
az əvvəl ingilis Güləddinə necə dil tökürdüsə indi Güləddin tar sahibini elə
yola gətirmək istəyirdi. Çox çək-çevirdən sonra Güləddin istəyinə çatdı.
İki min dollara razılaşdılar. Karldan aldığı min dolları özünün yığıb
topladığı min dolların üstünə qoyub verdi tar sahibinə.
Yaman
sevinirdi. Bir neçə saatın içində iki min dollar düşürdü qabağa. Bir azdan
tərcüməçi pulu gətirəcək. Doğrudan da, adamınkı gətirəndə gətirir.
…Amma
Güləddin bilmirdi ki, onunku gətirməyib. Üç nəfər fırıldaqçı kənddən gəlmiş
oğlanı aldadaraq aylarla zəhmət çəkib qazandığı min dolları əlindən alıblar.
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanasının “Kitabxana – koronavirusa YOX deyir!” adlı layihəsi çərçivəsində keçirilən “Yazıçı və şairlər koronavirusla mübarizə edir” aksiyasına bugünədək bir çox tanınmış şair və yazıçılar qoşularaq, əsərlərini təqdim etmişdilər. Şair-qəzəlxan, AYB-nin, “Məcməüş-Şüəra” və “Vahid” ədəbi məclislərinin üzvü Əli Əmirov (Ələmi) bu mövzuda bir neçə gün əvvəl də şeiri ilə aksiyaya qoşulmuşdur. Karantin rejimi davam etdiyi üçün və mövzu aktual olduğundan şairin növbəti şeirini oxuculara təqdim edirik.
EVDƏ QAL EE, EVDƏ QAL! Anlamırıqmı hələ, hansı bəla tuş gəlib?! Xanə xərab etməyə bir yeni bayquş gəlib! Vermiş ona canını, çoxları bihuş gəlib! Ya iliş o dərdə sən, gəl, bizi də dərdə sal, Ya sözə bax, millətim, evdə qal ee, evdə qal!
Əlbir olaq, ay balam, tez bitirək bu işi, Yaxşı sabunlan canım, eylə bu cür vərdişi, Baxma mənə qıyğacı, gülmə yenə kişmişi, Yolxucuya tuş gəlib, olmayasan halbahal, Bax sözə, ey millətim, evdə qal ee, evdə qal!
Çox deyirik, bir çoxu amma bəla sanmayır, Guya zarafatdı bu, hər sözə aldanmayır, Hər nə qədər başə sal, anlamayır, qanmayır, Fərq eləməz ki ona, beynin apar – zurna çal! Bax sözə, ey millətim, evdə qal ee, evdə qal!
Kimdisə, icad edib, guya həmin virusu, Bəlkə bu bir qurğudur, kimsələrin qurğusu! Vəlvələmi, zəlzələ, fərq eləməz doğrusu, Gər ilişirsə sənə, çarəsini tap, sağal, Bax sözə, ey millətim, evdə qal ee, evdə qal!
Dostlarımız öyrənib, yazdı o gün çarəsin: Ağlı olanlar baxıb bir balaca dinləsin, Meyvə, tərəvəz yeyib, zəncəfili çeynəsin! İsti suya soda qat, həm də limon doğra, sal! İç onu, ey millətim, evdə qal ee, evdə qal!
Hər kəsi quc-quc edib, vermə daha əl-ələ, Bir belə maç-maç nədi, busələri ləğv elə, Köksüvə qoy əlləri, təzim elə, bax, belə! Kimsəni çimdikləyib, salma daha qalmaqal, Bax sözə, ey millətim, evdə qal ee, evdə qal!
Bəxtimizə gün doğar, həm bu bəla yan keçər, Bax bu çəmənikdə o güllər açar tazə, tər! Tazə gülüstanda həm də Ələmi bəxtəvər Badəsini qaldırıb, şer oxuyar dalbadal, Amma, gülüm, get hələ, evdə qal ee, evdə qal!
Həsən kişinin iki ekiz oğlu var idi. Oğlanlardan birinin adı Musa, o birininki İsa idi. Bu əkizlər o qədər oxşayırdılar ki, onları fərqləndimək belə çox çətin idi. Qohum-qonşu uşaqları ayıra bilmirdilər. Lap kiçik yaşlarından İsanın sakit və ağıllı, Musanın isə dəcəl və qoçaq olduğu bəlli oldu. İsa və Musa böyüyüb məktəbə getdilər. Həmin gündən valideynlər də çaş-baş qaldılar. Müəllim xəbər göndərdi ki, İsa çox şuluqdu, uşaqlarla dalaşır, Musa isə, maşallah, çox ağıllıdır. Ata-ana görürdü ki, İsa bütün günü çalışır, dərslərini hazırlayır, amma Musanın gündəliyinə “beş”lər yazılır. İllər keçdi, uşaqlar böyüdülər. İsa həm özünün, həm də Musanın əvəzinə ali məktəbə imtahan verdi. Qardaşlar təhsillərini başa vurdular. Hərəsi bir peşənin sahibi oldu. Musa neftçi- mühəndis, İsa avtomobil mütəxəssisi kimi işləməyə başladı. Musa yeri gələndə İsanın adından istifadə edir, lazım olanda gördüyü günah işləri İsanın üstünə atmaqdan da çəkinmirdi. …Musanın toyu idi. O, tay-tuşlarını xeyir işə dəvət etmişdi. Dostlarının toyunda yeyib-içən, onlarla duzlu-məzəli zarafat edən Musa başa düşürdü ki, qonaqları ondan “hayıf” çıxacaqlar. Ona görə də ustalıqla aradan çıxıb qonaqların yanına qardaşını göndərdi. İsa qonaqlarla mehribanlıqla rəftar edir, deyib-gülürdü. Qədəhlər dolub-boşalır, bəyin sağlığına badələr qaldırılırdı. Üçüncü badədən sonra qonaqlardan biri – baməzə Nadir özünü saxlaya bilməyib: –Ayə, Musa, axı sən bəysən. Elimizin adətinə görə bəy toy günü az içməlidir. Bizi biabır etmək istəyirsən? –Nadir, mən Musa deyiləm, İsayam. Elə bu an Musa göründü: –Necədir, Nadir? Qardaşım mənə çoxmu oxşayır? –deyib qəh-qəhə çəkdi. Məclisdəkilər Musanın qəh-qəhəsinə qoşuldular. Musagilin yaşayış yeri ilə işlədiyi qəsəbə arasında xeyli məsafə var idi. Xidməti maşın olmadığından Musa bu yolu gedib gəlməkdə həm çətinlik çəkir, həm də xeyli pul xərcləyirdi. Elə oldu ki, İsa da həmin qəsəbədəki sürücülük məktəbinə müəllim təyin olundu. İsa işinə can yandırır, şagirdlərinə diqqət və qayğı göstərirdi. Musanın Allahı vermişdi. Hər gün dayanacaqda gözləyərkən avtomobil sahibləri onu çağırıb: –İsa müəllim, buyurun əyləşin, gedək, – deyirdilər. Bu avtomobil sahibləri sürücülük məktəbində daha yüksək dərəcə almaq istəyənlər idilər. Onlar Musanı İsa müəllim hesab edir, ona hörmət və nəzakət göstərirdilər. Musa xoşhal olur, sürücülərin “İsa müəllim“ müraciətinə “bəli” deməklə kifayətlənirdi. Evlərinə çatdıqda özündən razı halda bic-bic gülümsünərək İsa ilə ekiz olduğuna görə çox sevinirdi. Lakin İsadan bəzi şagirdləri narazı idi. O, güzəşt etməyi sevmirdi və istəyirdi ki, sürücülər öz ixtisaslarına mükəmməl yiyələnsinlər. Kərim adlı sürücü yüksək dərəcə almaq üçün dəfələrlə imtahan vermiş və hər dəfə də İsa müəllimdən “iki” almışdı. Kərim qət etmişdi ki, İsa müəllimdən qisas alsın. Fürsət axtarırdı ki, onunla hesablaşsın. Nəhayət, bir gün dayanacaqda Musanı görüb səslədi: –İsa müəllim, gəlin, gedək. Musa ərklə maşına mindi. Bir qədər getdikdən sonra Kərim: –İsa müəllim, necəsiniz, işiəriniz necə gedir? –Sağ olun, – Musa cavab verdi. –İsa müəllim, ”avtoşkola”da nə var, nə yox? –Hər şey yaxşıdır. –İsa müəllim, bəs məni niyə get-gələ salırsan? -Kərim avtomobilin əyləcini elə basdı ki, Musanın başı maşının qabaq şüşəsinə dəydi. – Burada sənin aşının suyunu necə verərdim? Onda bilərdin ki, adam incitmək necə olur. – Məən, məəən… Musanın dili topuq çaldı. Tez maşından düşdü. Kərim ədəbsiz küçə söyüşləri işlədərək maşını sürətlə uzaqlaşdırdı. Küləkli, yağmurlu havada kimsəsiz küçədə kədərlə dayanan Musa ömründə ilk dəfə idi ki, İsayla ekiz olduğuna görə bəxtini lənətləyirdi.
Otağımızın qapısı döyüldü. – Buyur, gəl,- dedim. Oqtay idi. Həmişəki kimi “Bir atım çayınız olmaz?”- soruşdu. Çay qutusundan dəftər varağına bir qədər çay tökdüm, verdim Oqtaya. ”Sağ olun”-deyib çıxdı. Otaq yoldaşlarım Zabitlə Nahid bir-birinə baxıb güldülər. –Ayə, bu Quruçay – Oqtayı öz aramızda belə çağırardıq –lap bizi təngə gətirib. Axşam-sabah, hər gün çaya gəlir. Adam da utanır, ”yoxdu” deməyə. Biz də tələbəyik, çayı havayı almırıq ki… Zabit deyindi. Nahid: –Siz “Hə” deyin, mən ona çay istəməyi tərgitdirim. –Tərgitdirə bilirsən, tərgitdir də. – Mən gülümsündüm. Səhəri gün Nahid bir qutu bahalı Seylon çayı aldı. Qutunu boşaltdı boş bir qaba və gülə-gülə: –Bu qutuda Oqtay üçün çay tədarük edəcəyik. Həmin gündən etibarən hər dəfə çayniki təmizləyəndə işlənmiş çayı yığaraq başladıq qurutmağa. Nəhayət, çayın hamısı içilib qurtaranda boş qutu da doldu. Nahid çay qutisunun ağzını səliqə ilə yapışdırdı: –Bu, Oqtayın çayıdır. Nə vaxt gəlsə, verin ona. …Sabahkı dərslərimizi hazırlayıb yatağımıza yenicə girmişdik ki, Oqtayın səsini eşitdik: –Mənə bir atım quru çay verin. –Şkafı aç, yuxarı gözdəki çayı götür-Nahid dilləndi. –Hamısını? –Hə, hamısını. Bizim var. –Sağ olun, əla. Qonağım gəlib. Lap yaxşı oldu, sizin sağlığınıza bala-bala içərik. Gülməkdən özümüzü güclə saxlamışdıq. Oqtay çıxdı. Bir daha onu qonşulardan quru çay istəyən görmədik.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Bakı Bürosunun Rəhbəri
Əl açdım əyildim Namaza min yol, Razımı Allahım bəndəliyimdən. Peyğəmbər eşqinə əyildim öldüm, Mən yandım kül oldum yandım o, gündən.
Quranı üç öpüb alnıma qoydum, Yuxumda kəbəni bir yol da keçdim. Haqq dedim, yüyürdüm mən haqqa döndüm O,suru o,nuru içdim mən içdim.
Göz açdım səhərlər əzan səsində, Həmd olsun min şükür bu günü açdıq. Mən qorxdum çəkindim yanlışlarımdan Yalandan, riyadan biz elə qaçdıq .
Adəmi həvvası, sonrası bizdik, Yenildi nəfsinə bax,onda insan. Cənnəti yox bilib çoxda ki keçdik Unutduq olmadı, unutduq o, an.
Nə oldu bir əsri bir belə keçdik, Günahı, savabı gec amma bildik. Sığındıq o nura bağışla Allah, Doğluduq bir öldük torpağa döndük
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, Qasımov Astan Zakir oğlunu doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ bürosunun rəhbəri
Sevinc bizdən uzaq idi, Kədərin də üzü döndü. Bumeranqdır sanki həyat, Nə etdiksə,bizə döndü.
Haqq yoluna üz qoyduq. Yaramıza duz qoyduq. Qəlbimizə buz qoyduq. Buz bir anda közə döndü.
Günah da yük,savab da yük. Qələm balta,vərəq kötük. Günahları edam etdik. Savabımız sözə döndü. 09.04.2020 Nemət Tahir
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Bakı Bürosunun Rəhbəri
Cənnətmi, anamın ayağı altda, Gündə min yol öpür əyilirəm mən. Saçın da ağ gəzib üzüldüyüm də, Qayğında bir ölüb dirilirəm mən.
Nurundan pay aldım a mehribanım, Duan da varlığım əzbərə döndü. Zakirin durnası köçüb gedəndən Eşqimin alovu o gündə söndü.
Başımı sığalla bir yol sığalla, Ölüm cənnətin də qoy ölüm ana. Nə yazdım, nə bildim hansı sualla, Dil açım danışım, qayıdım ana.
Bir ağız çağır ki yüyürüm gəlim, Mən haqqdan yoğrulub haqqdan gəlmişəm. Açıldı Allaha gecələr əlim, Cənnəti ay anam səni bilmişəm.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Bakı Bürosunun Rəhbəri
Uzansam gecələr çəkilməz olmur, Yuxular gözümdən tez uzaq düşüb. Pəncərəm toz basıb gedəndən elə Mən yazıq, sən ölü eşqimiz qalıb.
Bir eşqin adından yazdım eşitməz, Ay da şahidliyə yaxına durmaz. Bir susdun göründün yox oldun yenə. O gündən saatlar dörd beşi vurmaz.
Günəş də oyatmır səhərlər məni, Dururam bir uşaq səsinə onda. Uzansam çəkilmir günlər çəkilmir Bir nöqtə vergülsüz bitərmi sonda.
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanası “Yazıçı və şairlər koronavirusla mübarizə edir” aksiyası keçirərək, koronavirus infeksiyası ilə bağlı Azərbaycanda elan olunmuş karantin rejimi müddətində oxuculara virtual xidmət göstərərək #EvdəQal çağrışını dəstəkləyir. Növbəti yazar, kitabxananın Fəxri oxucusu uşaqlar üçün hekayələr, nağıllar yazan Xanım Mehdixanlı (Xanımbacı Məlikzadə) “Ana təbiətin qəzəbi” hekayəsini oxuculara təqdim edir. Hekayədə cəmiyyətdə baş verən hadisələr təbiət, dəryaların şahzadəsi, meşə, torpaq, heyvanlar və Günəşin dilindən verilir. Müəllif son günlərdə yayılan virusu insanların təbiətə müdaxiləsinin cəzası kimi göstərir. Qeyd edək ki, Xanım Mehdixanlı BDU-nun Kitabxanaçılıq-informasiya fakültəsinin bakalavr, ADMİU-nu kultroloq ixtisası üzrə magistr pilləsini bitirib. O, 2016-cı ildən AYB-nin üzvüdür. Bu yaxında bir roman və bir povestdən ibarət kitabı çapdan çıxıb. Hekayəni aşağıdakı linkdə oxuya bilərsiniz:
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Bakı Bürosunun Rəhbəri
Bəlkə də bu boyda haq etməmişdim, Ağlasam gözüm də yaşı silən yox. O, sevdi o, gördü o, da bitirdi Hələ mən getməmiş bitirməmişdim.
Getdimi, ömrümün payızı qaldı, Bir bahar qəlbimin üstünə qoydum. Nə oldu, elə bir çətin sualdı Çox içdim bu eşqə elə ki doydum.
Biraz payıza döndüm Bahara bir addım qalmış. Ocaq ocaq bir yol söndüm. Bitirdiklərim bitməmiş qalacaqmış.
Dayandım o getdi baxdı o getdi, O, günü tarixə bir xəttlə yazdım. Bir dua göylərin yolundan ötdüm Bir eşqliq yolumu yenə də azdım.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Bakı Bürosunun Rəhbəri
Sevdinsə Canın yanar Uzaqlar gözündən Asılı qalar. Nə gedən qayıdar, Nə gələn səni onu tək sevər, Bir bahar yox olarsan, Bir payız saralarsan. Bir yaz yağışlara qarışarsan, Sevdinsə Canın yanar… Bir yol yorularsan Bir yol o eşqə asılı qalarsan, Şəhər-Şəhər unudarsan, Hər gün biraz unudarsan Nifrətin də ölən günlərin Acısın da qovrularsan. Sevdinsə Canın yanar… Nə gələcəyə inamın qalar, Ölümə hər gün biraz yaxınlaşarsan, Dəyməzmiş amma… Bir eşqin acısı çox ağır oldu, Hər gün biraz biraz bitirdim səni. Nə susdum, nə dindim bir şəhər yenə, İtirdim itirdim, İtirdim səni.
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sisteminin (MKS) “Kitabxana – koronavirusa YOX deyir!” layihəsi çərçivəsində “Yazıçı və şairlər koronavirusla mübarizə edir” aksiyasına qoşulan sair və yazəçılar öz yeni yazdığı əsərlərini təqdim etməkdə davam edir. Kitabxana bu qorxunc virusa qalib gəlmək, yoluxma riskini azaltmaq üçün Umumdunya Səhiyyə Təşkilatının (ÜST) #Evdəqal çağrışına dəstək olaraq oxuculara evdə qalmağı tövsiyə edərək, virtual xidmət edir. Bu dəfə Azərbaycan Yazışılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikasının əməkdar mədəniyyət işçisi, “Fəxri mədəniyyət işçisi” döş nişanına, “XXI əsrin tanınmış ziyalısı” beynəlxalq diploma, “Vətən”, “Məhsəti” mükafatlarına layiq görülmüş, 11 bədii-publisistik kitabın, 100-dən artıq elmi-publisistik məqalənin müəllifi, 9 biblioqrafik məlumat kitabının tərtibçisi, onlarla kitabın redaktoru Xuraman İsmayılova aksiyaya qoşularaq “Dua edək” şerini təqdim etmişdir. Şeri oxuculara təqdim edilir. Dua edək Heç bir gözlə görülməyən, Əllə tutula bilməyən, Kiçicik bir nöqtə qədər Bəla gəldi Yer üzünə. Silkələdi, alt-üst etdi millətlərin həyatını, Buxovladı dünyamızın ömr atını. Pozdu bəşər övladının növrağını, büsatını. Düşündükmü, nədən oldu? Axı, bütün bəlaların özəyini, özülünü İnsan oğlu əllərilə özü qoyur. Görən hansı xətamızın bəlasıdır çəkdiyimiz? Ey amirlər, əmr edənlər! Yer üzünə, bu dünyaya sahib olmaq istəyənlər Bir düşünün, bir daşının, Nöqtə boyda bir virusa əlac tapa bilmirsiniz. İnsanlığı məhv eyləyən silahları yaradanlar. Bir silah da indi tapın, Bəşəri bu bəlalardan xilas edin! Bəlkə Tanrı qəzəbidir gəldiyimiz? Bəlkə Tanrı görk eyləyir. Bizə deyir görün, baxın, İddiası böyük olan, mənəm-mənəm deyənlərə, Bir nöqtənin qarşısında acizcə baş əyənlərə. Gəlin, tövbələr eyləyək, Tanrımızdan əfv diləyək, Səhər-axşam dua edək: Ey dünyanın, Yer üzünün tək memarı Ulu Tanrım! Bu bəlanın əlacını göndər bizə! Bu müşkülün, bu sualın, Bu sınağın, imtahanın Cavabını göndər bizə! Sənə açılan əllərin, dua eyləyən dillərin Muradını göndər bizə! Ey Allahım, gözəl Rəbbim! Qəbul eylə duamızı, Savabını göndər bizə!
“Kitabxana – koronavirusa YOX deyir!” layihəsi və Könüllülər ili çərçivəsində Gülarə Munisin növbəti şeiri
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanasının “Kitabxana – koronavirusa YOX deyir!” adlı layihəsi çərçivəsində keçirilən “Yazıçı və şairlər koronavirusla mübarizə edir” könüllülər aksiyası davam edir.
EvdəQal çağrışına dəstək olan Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, M.Ş.Vazeh adına Yasamal rayon Mərkəzi Kitabxanasının Fəxri oxucusu Gülarə Munis yeni yazdığı “Sabun və dəsmal” şeirini təqdim edir. Şeirdə uşaqlara təmizliyin vacib amil olduğunu bildirilir. Dəsmalın dilindən təmizliyin duşmənə qarşı ən böyük silah olduğu vurğulanır.
Şeir “Kitabsevər uşaqlar” Facebook və eyni adlı kanal vasitəsi ilə dünyada yaşayan azərbaycanlı uşaqlara da çatdırılacaq.
Şeir şəkillərlə aşağıdakı linkdə:
http://yasamal.cls.az/front/files/libraries/81/documents/602017500.pdf
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ bürosunun rəhbəri
Doğmalar içində bir yadam mən. Sanki yaddan çıxıb,unudulub xatirə dəftərinin vərəqləri arasında qurumuş gül ləçəkləri… Dərdlərimi çətir etdim başıma. döyəcləyir yaz yağışı. Öz əlimlə ağı qatdım aşıma. Məni tutdu çiçəkləmiş bir ağacın qarğışı. Yaralı budaqlar sərilib yerə, Əlimdə ağlayır nar çiçəkləri… Dua etdim üflədim ovuclarıma. Uça bilmədi… Arzularım,istəklərim,diləklərim qanadları islanmış may böcəkləri… Qar yağır varlığıma. Ruhumda fırtınalar,tufanlar İçimdə şaxta,sazaq. Ürəyim buz bağlamış bir qaya. Boynubükük ümidlərim günəşə boylanan qar çiçəkləri… Nemət Tahir
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ bürosunun rəhbəri
Qəlbim yara, gözümdə yaş, Duz yaranı göynədərmi? Könlümdə buz, sevgim atəş. Od buzları əridərmi?
Öz qarğışım tutub məni. Dost nəfsinə satıb məni. Kor quyuya atıb məni, Haqq səsimi eşidərmi?
Şaxta vurmuş ürəyimi Daşa dönmüş diləyimi Xəzan olmuş gəncliyimi, Qış günəşi isidərmi?
Sevgi yaşadar insanı, Kindən,kinfrətdən yıxılar. Aşkar olandan sarsılmaz, İnsan qəflətdən yıxılar.
Doğru sanmam gördüyünü, Fikirlərim cin düyünü, Azalıbdır toy-düyünü, Dünya matəmdən yıxılar.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ bürosunun rəhbəri
QOCALIR
Zaman tələsdirir qovur insanı, Baxıb bu həyata dövran qocalır. Duyub düşündükcə ömrün sonunu, Saçları ağarır, insan qocalır.
Həyat insanların üstünə cumur, Əl əli yuyanda əlüzü yumur. Görən bu həyatda insan nə umur, Baxıb min arzuya güman qocalır?!
Əyrini düz sayır, düzü də əyri, Allah cüt yaradıb “Şəri və xeyri”. Bircə bu dünyada yalandan qeyri, İnsana baş əyən zaman qocalır.
Bəşər yox olubdu qandal qolunda, İblislər əyləşib sağı-solunda, Həyatın çıxılmaz çətin yolunda, İnsanı dərk edib qanan qocalır.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ bürosunun rəhbəri
ALA YURDUMU
Gülü dərilməyib təzə tər qalıb, Ürəkdə nisgil var dərdi sər qalıb. Düşmən tapdağında Kəlbəcər qalıb, Bir oğul gəzirəm ala yurdumu, Səliqə səhmana sala yurdumu.
Lənət o anlara, lənət günlərə, Dilə gəldi o gün o dağ, o dərə. Əldən getdi Ağdam, Laçın, Ağdərə, Bir oğul gəzirəm ala yurdumu, Səliqə səhmana sala yurdumu.
Dərbənd rus əlində, Şuşa dığada, Füzuli, Cəbrayıl qalıb yağıda. Gör kimlər oynadır at Qubadlıda?! Bir oğul gəzirəm ala yurdumu, Səliqə səhmana sala yurdumu.
Ruhumu incidir Qazan Bayandur, Deyir oğuz oğlu qalx ayağa dur. Çağırır Xocalı, Göyçə, Zəngəzur. Bir oğul gəzirəm ala yurdumu. Səliqə səhmana sala yurdumu.
Hər şeyin öz adı var öz adında. Xocavənd, Xankəndi qalsın yadında. Silinməz iz qoysun qoy yaddaşında. Bir oğul gəzirəm ala yurdumu, Səliqə-səhmana sala yurdumu.
13 mart 2020-ci il tarixində saat 15:00-da Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi İnstagram-da mənimlə oxucularımın, kitabsevərlərin canlı görüşünü təşkil edir. Sizləri yayıma qoşulub maraqlandığınız bütün suallara cavab almağa dəvət edirik! Maraqlı olacaq!
“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı
* * *
bircə ovuc göz yaşısan… haramdı gözəlliyin… Bilirmi məni yaradan, xoş günümün baş daşısan? ayparam… ciyərparam… addımlarım izlərinin fədaisi… Uçuq-sökük arzularım eşqin ən ibtidaisi… o vaxt bu cür sevərmişlər… “Yarı zormuş, yarı xoş…” Ayrılanda ölərmişlər… İndi ayrılanlar sərxoş…
*** Sən gedən yollara elə söymüşəm… Abrı olsa, bir də adam aparmaz… Özümü həsrətlə elə döymüşəm… Abrım olsa, Bir də könlüm eşq doğmaz… Sən vardın… Göylərə bir əhdim vardı; Hər səhər duamı gülə bələrdim… Tanrı əmanəti bir ömür vardı Getdin, o ömrü də külə döndərdim…
Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisi, Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin müəllimi, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi
MƏNİM YARIMÇIQ ŞEİRİM…
Dağınıq fikirlərim kimisən bu gün yarı gözümdə, yarı beynimdə, yarı qəlbimdə yarı başqa yerdə, başqa evdə, başqa aləmdə… İş masamın üstünə düzülüb xəyalların… Bütün kağızların bir tərəfində sənin şifrələnmiş adın, bir tərəfində mənə aid cızma-qaralar… Eynən duyğularım tək qarma-qarışıq… Yağış döy ən pəncərəmdə görünür bir ara üzün, Diksinib baxıram… “yanıldım” yenə o hüzn…
Bir tərəfdə sırf özəl əşyalar, gizlədilmiş bir neçə qeyd, rəsimlər, köhnə kağızlar… Soldakı çərçivədə rəsm – sonuncu xəyal, kiçik bir ailə, kiçik ev, məsum uşaqlar… Önümdə yazdığım bir neçə sətir – hələ tamamlanmamış yarımçıq şeir… nədənsə istəmirəm sonuncu cümləni yazmaq… dağınıq fikrilərim kimisən bu gün yarı gözümdə, yarı beynimdə, yarı qəlbimdə yarı başqa yerdə, başqa evdə , başqa aləmdə… Sən mənim yarımçıq şeirim kimisən heç vaxt son cümləsi yazılmayacaq…
2011
Çıx get ürəyimdən
Gəl çək öz köçünü duyğularımdan, Çıx get ürəyimdən,daha sevmirəm. Yuxuydun yox oldun sən həyatımdan, Çıx get ürəyimdən,daha sevmirəm.
Döndün ümidimin göz yaşına sən Aldandın kiminsə göz-qaşına sən. Köçdün taleyimin yaddaşına sən, Çıx get ürəyimdən,daha sevmirəm.
Sevmək,sevilmək də yalanmış demə Sevgin özü boyda yükdü qəlbimə, Sən layiq deyilsən mənim sevgimə Çıx get ürəyimdən,daha sevmirəm.
Çəkər yazın son ayında səmaların rəngini, bu dünyada ən sevdiyim–yaz ətirli yasəmən, düşünməyək ayrılığın,həsrətlərin qəmini; ömür boyu belə qalaq–nə mən solum,nə də sən.
Bəzən olur ilk bahar da,son bahar da yağışlı, buludları gah qəzəbli,gah mehriban baxışlı, incə güjüm,dolaşmayaq təlaşlı,gözü yaşlı- Leyli–Məcnun timsalları nə mən olum,nə də sən.
İkimiz də uduzarıq–bəddir “Sevgi oyunu”, fani dünya yaranışdan dəyişmədi huyunu, aləm böyük olsa belə,hər yaşamın bir sonu! yazılmasın; “Son məktubu” nə mən alım,nə də sən.
Necədə qol-budaqlısan!-qurban olum boyuna, gülüm,səni qısqanıram hətda şəbnəm suyuna, birgə açlb,birgə solaq–özgəsinin qoluna, hönkürərək öz qolunu nə mən salım,nə də sən..
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Bakı Bürosunun Rəhbəri
* * *
Allah da bu boyda götürməz ahı, Bəndəsi şükr edər naşükür olmaz. Bu nurda boy atdıq səcddəyə durduq Haqq desən insanlar bir yol yorulmaz.
Quranı kitablar kitabı bildik, Peyğəmbər Allahın son elçisiydi. İslama gəl deyə hayqırdı dön gəl O sudan içdikcə birdə dirildik.
Gecələr oyanıb namaza dursan, Açılar qapılar üzünə min yol. Əl açsan, dua et, Allahdan istə, Nə olsan əyilsən, yenə özün ol.
* * *
Qorxmuram şəhərin küçələrindən, Yanımdan iki bir maşınlar keçir. Bəlkə bir sağ olsuz məni tərk edib Getdiyin yolların yolçusam mən.
Ağaclar binalar, yad bildiklərim, Ovutmur könlümü gedəndən yenə. Bir eşqliq yol keçib üzüldüyüm də Yüyürdüm bir eşqdə dönürəm sənə
Mədəniyyət Nazirliyinin tabeliyində fəaliyyət göstərən Muzey Sərvətləri və Xatirə Əşyalarının Elmi Bərpa Mərkəzi “Molla Nəsrəddin” kitabını bərpa edib.
AZƏRTAC xəbər verir ki, 2018-ci ildə Azərbaycan İstiqlal Muzeyindən mərkəzə daxil olan “Molla Nəsrəddin” kitabı mərkəzin ali dərəcəli bərpaçı-rəssamı, Əməkdar mədəniyyət işçisi Xatirə Tağıyeva tərəfindən bərpa edilərək muzeyə təhvil verilib.
Qeyd edək ki, Azərbaycan satirik mətbuatının zirvəsi olan “Molla Nəsrəddin” jurnalının birinci nömrəsi 1906-cı ilin elə bu günü – 7 apreldə Tiflisdə işıq üzü görüb. 1906-1918-ci illərdə Tiflisdə, 1921-ci ildə Təbrizdə, 1922-1931-ci illərdə Bakıda nəşr edilib. Jurnalın redaktoru və müəllifi Cəlil Məmmədquluzadə olub. 25 il ərzində jurnalın 748 nömrəsi (340-ı Tiflisdə, 8-i Təbrizdə, 400-ü Bakıda) işıq üzü görüb.
Çingiz Akif oğlu Abdullayev (d. 7 aprel 1959) — Azərbaycan detektiv yazıçısı, nasir, publisist, Azərbaycan Respublikasının xalq yazıçısı (2005), 1989-cu ildən Azərbaycan SSR Yazıçılar İttifaqının, 1991-ci ildən isə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin katibi(müavini), hüquq elmləri doktoru (1991); “Neftçi” PFK-nın Müşahidə Şurasının sədri (31 mart 2015-ci ildən).[1]
Əmək fəaliyyətinə Bakı istehsalat birliyində hüquq məsləhətçisi, böyük hüquq məsləhətçisi və şöbə rəisi kimi başlamışdır (1981). Afrika, Asiya və Avropa ölkələrində ezamiyyətdə olmuşdur (1984–1986). Sonra Bakı şəhəri Əzizbəyov rayonu icraiyyə komitəsində şöbə müdiri, KP Qaradağ rayonu komitəsində təşkilat şöbəsinin təlimatçısı, siyasi-maarif kabinetinin müdiri vəzifələrində çalışmışdır. 1989-cu ilin fevralından Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının katibi olmuşdur. Beynəlxalq təcavüz problemi barədə dissertasiya müdafiə edib hüquq elmləri namizədi alimlik dərəcəsi almışdır (1988). Polşanın Krakov Universitetinin fəxri professorudur (1989). H.Z.Tağıyev adına Xeyriyyə Cəmiyyətinin sədri (1990-cı ildən) və Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin katibi (1991-ci ildən) seçilmişdir. Azərbaycan Demokratik Ziyalılar İttifaqı nəzdində olan milli akademiyanın doktorudur (1990). Beynəlxalq cinayət problemi barədə doktorluq dissertasiyası müdafiə etmişdir (1991). Azərbaycan PEN klubunun vitse-prezidentidir (1990). Ədəbi fəaliyyətə tələbəlik dövründən başlamışdır. 1983-cü ildən dövri mətbuatda oçerk, məqalə və detektiv janrda yazdığı hekayələrlə müntəzəm çıxış edir. Rus dilində yazıb-yaradır. İngilis və italyan dillərində sərbəst danışır. Əsərləri xarici ölkə xalqlarının dillərinə tərcümə olunmuşdur. Almaniyada, İrlandiyada, Fransada, Rusiyada kütləvi tirajla buraxılmış, 27 milyon nüsxədə olan 600-dən çox kitabı dünyada yayılmışdır. 194 adda kitabın müəllifidir[3]. Bütün bu kitablar onu siyasi detektiv janrında yazan ən məhsuldar müasir yazıçılardan biri kimi tanıtdırmışdır. Xidmətlərinə görə “Qırmızı Əmək Bayrağı” ordeni və medallarla təltif olunmuşdur. Keçmiş SSRİ Yazıçılar İttifaqının nümayəndələri tərkibində Çexoslovakiya, Yuqoslaviya (1978), Bolqarıstan (1986), Danimarka (1989), Polşada (1989) səfərdə olmuşdur. Çingiz Abdullayev 2009-cu il aprel ayının 7-də Azərbaycanın ədəbi həyatında fəal iştirakına görə “Şöhrət” ordeni ilə təltif edilib.[4] 2014-cü ilin noyabr ayından İnterpolun fəxri səfiridir. 30 mart2015-ci ildən “Neftçi” Futbol Klubunun Müşahidə Şurasının sədridir[5]
Bu günlərdə yazıçı-publisist İradə Aytel özünün yutub kanalında yeni bir layihə reallaşdırdı. Layihə sosial təcrid günlərində valideynlərə dəstək xarakteri daşıyır və azyaşlı uşaqlar üçün nəzətdə tutulmuş videoroliklərlə yayınlanır. “Salam, azyaşlı uşaqların valideynləri. Sosial təcrid günlərində məhz sizə dayaq olmaq üçün yutub kanalımda hər gün videolarımı yerləşdirəcəm. Məqsədim uşaqların vaxtını səmərəli keçirmək və maarifləndirməkdir. Baxın, dinləyin, bəyənsəniz abunə olaraq növbəti buraxılışlardan da xəbərdar olun və estafeti balacalara verin. Burada hər gün yeni nağıllar da olacaq. Nağıllar uşaqların heç yerdə eşitmədiyi nağıllardır, xarici saytlardan özüm tərcümə edirəm”, deyərək, valideynlərə səslənən müəllif gündəlik yayınlanacaq “BağçaTV”-nin bu layihəsində məktəbəqədər uşaqları, əsasən də xarici ölkələrdə yaşayan azərbaycanlı uşaqları Azərbaycanın əlifbası, Dövlət atributları, tarixi günləri, coğrafiyası, ədəbiyyatı, musiqisi ilə tanış edəcəyini anons edir.
İlk günlərdən böyük marağa səbəb olan layihənin uğur qazanacağına ümid edirik.
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş
Kitabxana Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanası “Ölkəmizi
tanıyaq” layihəsinin virtual formada davamlığını təmin edir. “Vətənimizə
virtual səyahət” layihəsi çərçivəsində Quba, Bərdə, Xızı, Daşkəsən, Ucar, Samux
rayonları və Gəncə şəhəri ilə bağlı videoçarxlar izləyicilərə təqdim
olunmuşdur.
Layihə çərçivəsində
növbəti tur Göyçay rayonunadır.
“Göyçay” əsl türk mənşəli söz olub, sahilində yerləşdiyi
Göyçay çayının adından götürülmüşdür.
Təqdim olunan videoçarxda Göyçayın ərazi və əhalisi
ilə bağlı ümumi məlumat verilmiş, rayonun təbəti, bir-birindən maraqlı quruluşa malik
olan muzeyləri, ziyarətgahları, müasir binaları, istirahət mərkəzləri və
parkları ilə bağlı fotolar verilmişdir. Göyçay rayonunun mətbəxi isə nardan
hazırlanan yemək növləri (nar şərab, nar suyu, nardança və s.) ilə seçilir.
Videoçarxda Göyçay rayonunun ərazisində xalqımızın
tarixi keçmişini əks etdirən tarixi abidələr –
Surxay qalası (XII-XVI əsr), Hacı Cəlil məscidi (XIXəsr),Yeraltı hamam
(XIX əsr), Hz.Əbülfəz Əl-Abbas(ə) məscidi (XIX əsr), son illərdə inşa olunmuş
xatirə abidələrdən – Azərbaycanın soyqırımına həsr olunmuş türk əsgərlərinə
abidə, Soyqırım Abidəsi, 20 Yanvar şəhidlərinə həsr olunmuş xatirə kompleksi,
Əbədiyaşar ədiblər kompleksi, 1941-1945-ci il Vətən Müharibəsində həlak olan
döyüşçülərə həsr olunan xatirə kompleksi
fotolar sırasında öz əksini tapmışdır.
Videoçarxın davamında Məhəmməd Sadıq bəy Ağamzadə,
Oqtay Maqsudov kimi göyçaylı generalların, Rəsul Rza, Ənvər Məmmədxanlı, Əli Kərim,
İsgəndər Coşqun, Əli Səmədli, İbrahim Göyçaylı kimi şair və yazıçıların, həmçinin
digər görkəmli şəxsiyyətlərin fotolarını izləyə bilərsiniz.
Videoçarx zamanı dinlədiyiniz musiqi xalq artisti
İslam Rzayevin ifasında “Göyçay” mahnısıdır.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvünü, istedadlı qələm sahibini, gözəl şairimizi, Polad Sabirlini doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!
Mətbuat xidməti
SORUŞUN
Xoş sədanı dualardan, Laylanı dildən soruşun. Kəkliyi sal qayalardan, Ceyranı çöldən soruşun.
Yaman olar sözün çiyi, Sevincə qatın hər şeyi, Ağ biləkdən bilərziyi, Sığalı teldən soruşun.
Sabah bu gündən, dünəni,- Özümçün, özgədən məni, Koldan-kosdan bənövşəni, Bülbülü güldən soruşun.
Azərbaycanda elan edilmiş karantin rejimi müddətində ictimai işlərdə geriləmə olmaması üçün mədəniyyət müəssisələri əhalini virtual formada maarifləndirməyə davam edir. Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanası da oxuculara xidməti dayandırmadan internet üzərindən onlara informasiya ötürməkdə xüsusi səy göstərir. Bu müddət ərzində Mərkəzi Kitabxana “Kitabxana – koronavirusa YOX deyir!” layihəsi həyata keçirmiş, koronavirusla bağlı mövzuda təbliğat işi aparmışdır. Layihəyə bu dəfə öz şeirlərini kitabxana ilə daimi əməkdaşlıq edən, kitabxananın Fəxri oxucusu Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, H.Zərdabi mükafatçısı, yazıçı Gülzar İbrahimova təqdim etdi. Şeirləri oxucuların ixtiyarına veririk.
Qoy təmiz olsun dünya və ya Rədd olsun pandemiya
Uşaqlar, darıxmayaq, Evdən çölə çıxmayaq, Əlləri tez-tez yuyaq, Yaxşıca sabunlayaq. İsti su ilə çimək Mikrobları məhv edək! Qoy təmiz olsun dünya, Rədd olsun pandemiya!
Qurtarsın pandemiya
Oxuyum olum alim Özüm dərman düzəldim. Elə olsun ki, dərman Onu içəndə adam O dəqiqə sağalsın, Durub ayağa qalxsın. Dərman səpim dünyaya Qurtarsın pandemiya Desinlər mənə – “Əhsən! Dünyanı qorudun sən”.
Xəbər verdiyimiz kimi, yaranmış vəziyyətlə əlaqədar, mart ayının 15-dən başlayaraq kitabxanalar oxuculara yalnız virtual xidmətlər göstərir: virtual kitab verilişi, virtual səyahətlər, Online aksiyalar və s. Yazıçı-nasir, şair, müğənni, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü Zəka Allahverdiyev (Zəka Vilayətoğlu) M.Ş.Vazeh adına Yasamal rayon Mərkəzi Kitabxanasına elektron məktub yazaraq, onun kitablarını Azərbaycan ədəbiyyatının virtual kitabxanasında yerləşdirilməsini xahiş etmişdir. Zəka Vilayətoğlunun “Milena”, “Sənə bir söz deyəcəm…” və “Bataqlıq” adlı kitabları virtual kitabxanada yerləşdirilmişdir.. Zəka Vilayətoğlunun “Bataqlıq” adlı kitabına, onun müxtəlif illərdə qələmə aldığı povest və hekayələri daxil edilib. Yüksək koloritli bədii dillə qələmə alınan bu nəsr əsərlərində canlı həyat lövhələri, ictimai-siyasi hadisələrin bədii təsviri, müxtəlif tipli insanların peşəkarlıqla sərgilənən xarakterləri oxucunu həyəcanlandıra və uzun müddət öz təsirində saxlaya bilir. “Sənə bir söz deyəcəm…” kitabı isə Zəka Vilayətoğlunun, nəsr kitablarından sonra ilk şeirlər kitabıdır. Kitaba, müəllifin son illərdə yazdığı şeirlər daxil edilib. “Araz” Nəşriyyatında işıq üzü görən kitab isə “Milena” adlanır. Kitabda “Milena”, “Bağışlayın, cənab” povestləri və “Külqabı”, “Skripkaçı”,”Armanın ölümü” hekayələri yer alıb. Əsərin leytmotivi Rusiyada yaşayan azərbaycanlıların ümumiləşdirilmiş obrazı olan rəssamdır. Kitabların tam mətni aşağıdakı linklərdədir:
Yeni növ koronavirusun (COVID-19) yayılmasının ölkəmizdə arzuolunmaz həddə çatmasının qarşısını almaq üçun Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sistemi (MKS) “Kitabxana – koronavirusa YOX deyir!” layıhəsi çərçivəsində “Yazıçı və şairlər koronavirusla mübarizə edir” aksiyasını davam etdirir. Kitabxana eyni zamanda karantin rejimi müddətində oxuculara virtual xidmət göstərərək #EvdəQal çağrışını dəstəkləyir. Aksiya çərçivəsində tanınmış uşaq yazarı Gülzar İbrahimova uşaqlar uçun yazdığı “Dünyanı yallı getsin və ya arzularım dəyişib” poemasını kitabxanaya təqdim edib. Poema nikbin sonluqla bitir, insanların tezliklə bu bəladan, dərddən qurtulacağını əminlikə söyləyir. Poema oxucuların diqqətinə təqdim edilir. Poema ilə və ona aid şəkillərlə linkdə tanış ola bilərsiniz: http://yasamal.cls.az/front/files/libraries/81/documents/828542573.pdf Gülzar İbrahimova Dünyanı Yallı getsin Və ya Arzularım dəyişib (uşaqlar üçün poema) Nədir bu pandemiya, Ayaq açıb dünyaya, Yayır Koronavirus, Hər yana səpir virus… İnsanları qorxudur, Hamını yoluxdurur, Çarə tapılmır dərdə, Allah, bu nədir belə? Hamı düşüb təşvişə, Camaat getmir işə, Hər kəs evdə oturub, Elə bil həyat durub… Deyir, ölkə rəhbəri: “Virus gəzir hər yeri, Hamı evdə otursun, Virusdan uzaq olsun!” Xəstəlik çox yayılıb, Tibb elmi aciz qalıb, Yoluxaraq nəfəsə, Aman vermir heç kəsə! Sərhədləri o aşır, Qitələri dolaşır, Qoy olmasın o bizdə, Evdən çıxmayaq biz də! “Evdə qal, Azərbaycan!”, Xalqına dəstək olan, Hamı iş görür evdən, Paylaşır İnternetdən. Hətta müəllimlər də, Dərs keçir İnternetdə, Onlar tapşırır bizə, Bax, qulaq asın sözə! Heç vaxt çıxmayın evdən, Virus tutarsız birdən! Otursaz evdə rahat, Qorxusuz olar həyat! Darıxmayın uşaqlar, Pis gün ömrü az olar. Bir gün dərman tapılar, Dünya dərddən qurtular! Dostlarım kimi mən də, Sakit qalmışam evdə. Təhlükə olmayanda, Çölə çıxaram onda. Hər gün evdə də olsam, Gərək eləyim idman. Sonra yuyunum tez-tez, Olum sağlam və təmiz! Evdə qalsam nə qədər, Vaxt itirməyim hədər, Çoxlu kitab oxuyum, Dərsləri təkrarlayım. Baxıram pəncərədən, Yoxdur keçən küçədən, Sanitar işçiləri, Təmizləyir hər yeri. Allahım bu nə işdir, Arzularım dəyişdi?! Kaş bir möcüzə olsun, Viruslar yoxa çıxsın! Dərddən qurtarsın Dünya, Məhv olsun Pandemiya! Xalqlar əl-ələ versin, Dünyanı Yallı getsin! 05.04.2020
Bakı
şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana
Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanasının Fəxri oxucusu,
yazıçı-publisist, şairə Sevinc Ağa Xəlilqızı (Basqallı) növbəti yeni şeirini təqdim
etdi. Şairə yazdığı şeiri Azərbaycanın igid Alazan oğlu, Basqallı balası Murad
Beydiyevə həsr etmişdir. 50 bənddən ibarət olan şeirdə yazıçının Vətənə bəslədiyi
dərin sevgi hisləri duyulur, Vətən igidləri ilə fəxr etdiyini bildirir. O, həmçinin
şeirində Alazan ləqəbi ilə tanınan Muradın qəhrəmanlığının tariximizdə əbədi iz
qoyduğunu fəxrlə qeyd etmişdir.
Alazan oğlu, Basqallı balası Murad Beydiyevə…
Canıma
can verən ölməz diyarım!
Odlar yurdu! Mübarizlər vətəni….
Tarixdə izi qalan, sözü qalan,
Qoca şərqin qapısı,doğma diyarım.
Sən nə qədər
müqəddəssən, munissən.
Qəhrəman oğullar, mərdlər şəhəri.
Mavi Xəzərimiz, əziz, doğma, Bakımız
Tarixin şahidi, qədim Bakımız….
Səndən ilham alır hər bir övladın.
Ədalət, azadlıq deyən igidlərin.
Vətənçün, torpaqçün candan keçdilər.
Qarabağ uğrunda gözəl məkanın.
Uğrunda ölməyə hey tələsdilər.
Tarix təkrarlanır, söyləyir zaman!
Düşmən Qarabağa
verməyir aman.
Bu çağırışa qoşuldu Basqal gəncləri.
BakIda doğulmuşdu bu gəncdə.
1967-ci il
oktyabr ayının 6-da
Ana-atanın sevinci, muradı o!
Adını elə
də Murad qoydular.
Söylədi ana:-“Yaradan qorusun onu!
Vətən sevgisiylə, döyünürdü ürəyi.
Bu çağırışa qoşuldu el oğlumuz.
Nə qədər ki, ölməmişəm xalqı sevməkdir mənim peşəm.
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanası “Vətənimizə virtual səyahət” layihəsi çərçivəsində Daşkəsən rayonuna virtual tur təşkil etdi.
Videoçarxda Daşkəsən rayonunun təmiz dağ havası,
onun əsrarəngiz təbiəti, yaşıllığınının bol olması ilə seçilən zəngin faunası, turizm
üçün xarakterik olan muzeyləri, ziyarətgahları, müasir binaları və parkları, sənətkarlıq
sahələri (dülgərlik, dəmirçilik və s.) və mətbəxinə (göy kətə, quzu buğlaması,
yarpız dovğası və s.) aid fotolar toplanmışdır.
Burada arıçılığa xüsusi yer ayrılmışdır.
Tarixi abidələrdən Tunc dövrünə aid divar
qalıqları, kurqanlar, son tunc – ilk dəmir dövrünə aid Örük daş qalası və nekropol,
monastr (487-ci il), kilsə (1869-cu il) və b. abidələrin fotoları, qalaçaların
siyahısı (Yol yurdu, Çalağan, Daşlıtəpə, Əhmədli, Nağaradağ və s.) izləyicilərə
təqdim olunmuşdur.
Videoçarxda Daşkəsənin ilk qurucularının – İslam Həsənov,
Əhməd Məmmədov, Seyidəmir Ağayev və digər görkəmli şəxsiyyətlərinin adı qeyd
olunur.
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanası Aprel döyüşlərinin dördüncü ildönümü ili əlaqədar kitabxanalar üçün informasiya məktubu hazırlanmışdır. Məktubda hərbi əməliyyatların başlanması və Azərbaycanın cəbhə boyu mövqeləri və yaşayış məntəqələrinin erməni silahlı qüvvələri tərəfindən güclü artilleriya atəşinə məruz qalması, Azərbaycan tərəfindən bu hücumun qarşısının alınması, döyüşlərin gedişi, Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin komandanlığı tərəfindən Ağdərə-Tərtər-Ağdam və Xocavənd-Füzuli istiqamətində təxirə salınmaz cavab tədbirlərinin həyata keçirilməsi əks olunmuşdur.
Materialda qeyd olunur ki, Azərbaycan
Ordusunun həyata keçirdiyi uğurlu əks-hücum hərbi əməliyyatı nəticəsində erməni
işğalından azad edilmiş Cəbrayıl rayonunun Cocuq Mərcanlı kəndində insanların təhlükəsiz
yaşaması mümkün olmuşdur.
Burada şücaət göstərənlər, itkin
düşənlər, yaralananlar barəsində də məlumat verilir.
Şəhidlərin siyahısı təqdim
olunur, onların Azərbaycanın rayonları üzrə təsnifatı da verilir. Bundan başqa,
2016-cı il 2-5 aprel döyüşləri zamanı şəhid olmuş
Milli Qəhrəmanların fotoşəkilləri və onlar haqqında bioqrafik məlumat təqdim
olunur.
Tarixə “Dördgünlük müharibə” adı
ilə düşən Aprel döyüşləri gənclərin hərbi vətənpərvərlik ruhunu daha da yüksəltdi.
Aprel döyüşlərində qazanılan qələbə xalqımızın orduya olan inamını artırdı.
İnformasiya məktubu ilə aşağıdakı linkdə
tanış olmaq mümkündür:
Azad mənim uşaqlıq və gənclik yoldaşım idi… Bir həyətdə doğulmuş, bir həyətdə böyüyüb məktəbə getmişik… Gəncliyimizin də böyük bir qismini bir yerdə keçirmişik. Biz bir evin uşağı kimi tərbiyə almış və bir-birimizə doğma qardaşdan artıq ünsiyyət bağlamışdıq… İkimiz də bir-birimizin xasiyyətini çox gözəl bilirdik. Onun sakit və lal-dinməzliyi mənim nəzərimdə təbii bir şey idi…
Yoldaşlar arasında çox vaxt Azadı öz adı ilə çağırmazdılar. Dinməzliyinə görə ona sükuti deyirdilər…
O, dünyaya gəldiyi zamandan xoş bir gün görməmişdi… Aclıq, ehtiyac, soyuq otaq, torpaq döşəməyə salınmış köhnə həsir… Gözünü açdığı gündən gördüyü bu idi. Azad doğulmamışdan bir ay əvvəl atası ölmüşdü. Anası səlimə xala evdə tək qalmışdı. Kişinin ölümündən sonra arvad qapılara düşüb iş axtarmağa məcbur olmuşdu. Birinin ev-eşiyini təmizlər, birinin paltarını yuyar, birinə yun çırpardı. Bu qayda ilə bir qarnı ac, bir qarnı tox o, Azadı böyütmüşdü… Dünyada yeganə ümidi və həyatının məqsədi o idi.
Yaxşı yadımdadır… Bizim beş-altı yaşımız olanda hər axşam səlimə xala yatmamışdan qabaq bizə nağıl danışardı… Onun nağıllarına qulaq asa-asa bizi yuxu aparardı…
Bir dəfə adi payız axşamlarından birində o bizim başımızı dizi üstə alaraq yenə həzin-həzin oxuyur, söylənir, mahnılar deyirdi. Yarpağı tökülmüş ağaclardan, qərib və yuvasız quşlardan, arxlara dolmuş xəzəllərdən danışır, tez-tez Azadın adını çəkir, gah da əyilib üzündən öpürdü. Mən yuxuya getdikcə onun uzaqlardan gələn səsini eşidirdim. Qulağıma kəsik-kəsik sözlər gəlirdi: “Tək balam, yuvamın quşu balam… yurdumun daşı balam…”. Azad isə sakit-sakit yuxulayırdı.
İki il o mənimlə bir yerdə məktəbə getdi. Orada da Azad heç kəsə qoşulmaz, tənəffüslərdə bütün uşaqlar bir-biri ilə oynadığı halda, o, bir küncdə durub baxardı. Müəllim ona bir sual verərsə, qıpqırmızı olardı. Lap yaxşı bildiyi bir şeyi belə söyləyə bilməzdi. Doqquz yaşı olanda anası onu oxuda bilməyib, məktəbdən aldı. Qonşuların köməyi və yalvar-yaxarla Təbrizin Liləvan məhəlləsində kiçik bir dərzi dükanında şagirdliyə düzəltdi.
İllər gəlib keçdi, mən orta məktəbi qurtardım, o, dərzi dükanında qaldı. Onun dərzi şagirdi olması, təbiidir ki, bizim əlaqəmizi kəsmədi. Əksinə, böyüdükcə bizim dostluğumuz daha da artdı. Həyat bizi daha da yaxınlaşdırdı. Həyatın hadisələri məni qəzəbləndirdiyi halda o, bu hadisələrə qarşı sakit, laqeyd görünərdi. Heç bir ehtiyac, heç bir dərd onun adi halını pozmazdı.
Acıqlı olduğu günlərdən biri yadıma düşür. Kirayə pulunu gecikdirdiyimiz üçün ərbab[1] bizi evdən qovmaqla təhdid etmişdi[2]. Pul yox idi. Qazanmağa da iş tapılmırdı. Küçələri boş-boş gəzib yorulduqdan sonra Azadın yanına getdim.
– Azad, – dedim, – dərd ürəyimi dağıdır. Ağlamaq istəyirəm. Gözlərimdən yaş gəlmir. Bu nə güzəran, bu nə dirrikdir? Azad! İşləməyə yer yox, danişgahda[3] oxumağa imkan yox, oğruluqmu edim, qardaş? Əlim sağ, qolum sağ, özümdə dağ gücü hiss edirəm, mən nələr edə bilmərəm? Əlimdən nə gəlməz? Nəyə gücüm çatmaz? Vallah, “Od dəryasını yar keç!” desələr, keçərəm. Bəs indi də işləməyəndə, mən nə zaman işləyəcəyəm?!
O nə isə tikirdi. Mən sözə başlayarkən əl saxlayıb, ani olaraq üzümə baxdı, yenə iynəsini götürərək öz işinə məşğul oldu… Söz bura çatan kimi, o, iynəsini yerə qoyub sakit nəzərlərini mənə çevirdi…
– Azad, – dedim, – bizim hərəmizin iyirmi dörd yaşımız var… Kim bilir, bəlkə də ömrümüzün yarısını, bəlkə də çoxunu yaşamışıq… Bu iyirmi dörd ildə biz nə görmüşük? Bir tikə çörək, qışda bir manqal kömür dərdindən başqa, hansı bir fikir, hansı bir əməl qəlbimizi döyündürmüşdür? Məgər həyat budur?.. Yaşaayışın qayəsi budurmu?.. Sən elə bilmə ki, məni danışdıran pulsuzluq və ya aclıqdır… Yox! Azad! Fikrimdə başqa şeylər dolanır. Bizim bu iyrənc mühitə baxıram, ürəyim bulanır. Sahibi-mənsəblərimizi[4] götür… Bir heyvanın həyatı onların həyatından daha faydalıdır. Heç olmazsa heyvanın bir şeyə xeyri olur. Onlar isə yeyir, yatır, işsizlikdən şişir, toxluqdan harınlıq etməyə başlayır, xalqa min cür əziyyət verirlər… Mən ki belə həyatı istəməzdim… Bir iş görmək istəyirəm, Azad!.. Elə bir iş ki, bizdən sonra gələnlər də ondan bir xeyir görsünlər. Kəndə gedəcəyəm. Bir ərbaba nökər olub bağbanlıq edəcəyəm… Heç olmasa ağac əkərəm, bağ salaram, öləndən beş il sonra insanlar bir xeyir görərlər. Adımı rəhmətlə çəkərlər!
Mən bu qədər danışdım. Azad heç dodaqlarını da tərpətmədi. Gözlərini bir nöqtəyə dikib durdu… Mənə elə gəldi ki, o, ömründə bir dəfə də belə məsələlər haqqında düşünməmişdir. Durub dükandan çıxmaq istədim… O, yerindən tərpənmədi, mən onun üzünə baxıb acıqla dedim.
– Yazıq, min yazıq bizə baxıb övladlarım var deyən vətənə! Yazıq bu gül kimi Azərbaycan torpağına ki, üstündə sən və mən gəzirik. O, bizdən nə xeyir gördü? Bizim həyatımız bir qara quruşa dəyməz!.. Çünki, bizcə, həyat yeməkdən, yatmaqdan, yenə yeməkdən və yatmaqdan ibarətdir. Biz, ölüm qapımızı döyən günə kimi də belə yaşayacağıq. Biz ölmək üçün yaşayırıq… Yaşamaq üçün ölən insanlardan xəbərsizik! Buna görə də cənazəmiz qəbrə çatmamış bizi unudacaqlar… səni də, məni də. Yox, bəlkə səni bir yad edən tapıldı… Deyəcəklər ki, dərzi Azad yaxşı yamaq salardı… Allah rəhmət eləsin!
Özümü dükandan küçəyə atarkən onu səsini eşitdim.
– Fərda, Fərda!..
Cavab verməyib çıxıb getdim. Bir müddət sonra bu hərəkətimin peşmançılığını çəkməyə başladım. Mən bu yazığı niyə incitdim?.. Onun təqsiri nədir? Bir könlü ki, tikə bilməyəcəksən, niyə yıxırsan? – deyə düşündüm. Gün batıb qaş qaralana qədər küçələri dolaşdım. Evə qayıdan zaman düşünürdüm ki, yəqin, indi şeylərimizi həyətə atmışlar. Anam astanada oturub məni gözləyirdi.
– Nə var, ana, hələ ərbabın adamı gəlməyib ki?..
– Gəlmişdi, oğul.
– Nə dedi?
– Nə deyəcək, pulunu alıb getdi.
– Pulu haradan tapdın, ana?
– Necə haradan tapdım, oğul! Azad gətirdi, dedi ki, sən vermisən.
Mən barmağımı dişlədim. anamın qolundan tutb içəri apardım. Sonra Azadla görüşdükdə təşəkkür etdim. Keçən günkü kobud rəftarım üçün üzr istədim. O, heç bir söz demədi, gözlərini bir nöqtəyə dikib durdu.
Bir ay sonra mən anamı da kəndə getməyə razı saldım. Səlimə xala və Azadla halallaşıb Təbrizdən ayrıldıq.
* * *
Tam beş il mən Azadı görmədim. Nə o kəndə gəldi, nə də mən Təbrizə getdim. Buna baxmayaraq Təbrizə səfər edənlər vasitəsilə ondan xəbər tutur və özümdən də ona xəbər çatdırırdım. Bu beş ildə çox sular axmış, çox əhvalatlar baş vermişdi. İkinci dünya müharibəsi başlanmış, Azərbaycanın istər şəhər və istərsə kəndlərində camaat hərəkətə gəlmişdi. İclaslardan, mitinqlərdən başqa, evlərdə, həyətlərdə də azadlıqdan, yaxşı yaşayışdan, elmdən, ana dilindən danışırdılar. Mən günlərimin nə cür gəlib keçdiyini bilmirdim. Biz Azərbaycan üfüqlərində işıqli bir günəş doğduğunu hiss edirdik. Hadisələr də çox sur`ətlə inkişaf edirdi… bir neçə ay sonra biz kənddə mitinq keçirib, Azərbaycan xalq konqresinə nümayəndələr seçdik. Nümayəndələr içində mən də var idim.
Noyabr ayının 18-də biz Təbrizə gəldik. Mən Təbrizi nə qədər dəyişmiş gördüm. Küçələrdə qeyri-adi bir canlanma və hərəkət var idi. Ürəyim Azadı görmək həvəsi ilə döyünürdü… Elə birinci gün köhnə həyətimizə getdim. Səlimə xalanı gördüm. Alnımdan öpdü, anamı xəbər aldı, ağladı. Azadı soruşdum.
– Təbrizdə yoxdur, – dedi, – Zəncana gedib, demokrat düzəltməyə göndəriblər… Axı indi o da demokratdır. Mən də demokrat olmuşam, oğul. Allaha təvəkkül. Deyirlər ki, gərək Azərbaycana azadlıq alaq, hamıya iş verək, hamının çörəyi olsun. Uşaqlar öz dilimizdə oxusun. Xoşuma gəldi. Getdim yazıldım. İndi də komitəmizdə iclas olacaq. Gəl otur, sənə bir stəkan çay verim, sonra gedərəm.
Mən sevinc, heyrət və təəccübümü gizlədə bilməyərək:
– Sağ ol, Səlimə xala, – dedim,–Get, iclasa gecikmə. Təəssüf ki, Azadı görə bilmədim. Məndən ona salam deyərsən.
– Deyərəm oğlum deyərəm. Sən də gecəni heç yerdə qalma. Evimizə gəl. Gözləyəcəyəm, gəl ha… – deyib getdi.
Zəncandan pis xəbərlər gəlirdi. Bir yandan yerli, bir yandan da Tehran mürtəceləri[5] və rəsmi dövlət idarələri orada cürbəcür fəsadlar törədirdilər. Demokratları öldürür, ayaqlarını nallayır, alınlarına odlu dəmir basırdılar. Belə bir zamanda Mərkəzi Komitə bir neçə yoldaşımızı Zəncana göndərməyi qərara aldı. Göndərilənlərin içində mən də var idim. Mən Təbrizdən çıxmamış Səlimə xalaya baş çəkməyi özümə borc bildim. O, Azada salam göndərdi. Bir cüt corab, bir də yun şərf büküb verdi. Soyuqdur, ona yetir, – dedi. Mən də onu anama, anamı da ona tapşırdım. Hər ikisinə ürək-dirək verib yola düşdüm.
Sabahısı günü biz Zəncana çatdıq. Şəhər demokratların əlində idi. Mürtəcelər cənub tərəfdəki kəndlərdə qırğın yaradır, Zəncana hücum etməyə hazırlaşırdılar. Onların bu fikirlərini pozmaq üçün Zəncanın demokrat təşkilatı fədailərdən[6] bir neçə dəstə cənuba göndərmişdi. Azadın bu dəstələrdən birinə başçılıq etdiyini mən Zəncanda öyrəndim… Elə bu zaman xəbər gəldi ki, mürtəcelər ilə fədailərin ilk dəstəsi… “X” kəndinin yaxınlığında qarşılaşmışdır… azca atışmadan sonra onlar kəndə çəkilmiş və ətrafı möhkəmlətmişlər. Fədailər dəstəsi kəndi dörd tərəfdən mühasirəyə almışdır… Bu dəstənin başçısı Azad idi.
Həmin gecə biz Zəncandan çıxdıq və atışmanın şiddətli zamanında gəlib Azadın dəstəsinə çatdıq… Azad dörd tərəfdən kəndə hücuma keçmişdi. Bərk atışma gedirdi və fədailərin bir qismi artıq kəndin içinə girmişdi. Qaş qaralana yaxın şərq tərəfdən Azad özü qabaqda olmaqla, fədailər kəndə doluşdular. Biz həmin vuruşmada Azadın yaralandığı xəbərini aldıq… Mən tez özümü ona çatdırmağa çalışdım… Bu mənim beş illik ayrılıqdan sonra onunla ilk və son görüşüm oldu. Onu kənd evlərindən birində bir fərşin[7] üstə uzatmışdılar. Başının altında yastıq var idi. Çuxasını üstünə salmış, beşaçılan tüfəngini yanına qoymuşdular. Onun ətrafında halqa vurmuş fədailərdən kimisi oturmuş, kimisi əmrə hazır durmuşdu. Mən içəri girən kimi onun üzünə baxdım… Ağarmış halda gözlərini yummuş və səssizcə uzanmışdı… Mən yavaş addımlarla onun başı üstünə gədim, diz çöküb əlini əlimə aldım, alnından öpdüm:
– Azad, sənə nə olub?
O, heyrət və təlaşla gözlərini açdı… Üzümə baxdı. Bütün siması qəribə bir təbəssümlə işıqlandı. Mühribanlıqla başını dizimin üstə qoyub:
– Bu saat səni düşünürdüm, – dedi. – Nə yaxşı gəldin. Yoxsa bu dünyadan ürəyi nisgilli gedəcəkdim…
– Nə danışırsan, Azad, qardaşım?–dedim.–Biz hələ təzəcə yaşamağa başlayırıq… Dünyadan getmək nədir, bu nə sözdür sən ağzına alırsan? Sənə nə olub, harandan yaralanmısan?
O, əli ilə sağ çiyninin altını göstərdi… Güllə qabaqdan dəyib, daldan çıxmışdı. Ciyərini də zədələmişdi. Mən ona təskinlik vermək istərkən o, sözümü kəsdi:
– Bunlara ehtiyac yoxdur, – dedi. – Mən ölürəm… Artıq ayaqlarımın soyuduğunu hiss edirəm. Sözümü kəsmə, mənə yaxşı qulaq as, mən danışmaq istəyirəm. Yadındadırmı, Fərda, beş il əvvəl Təbrizdə, dərzi dükanında sən məndən “Nə üçün yaşayırıq, həyatın mə`nası nədir?”–deyə soruşmuşdun. Onda mən sənə cavab verməmiş, susmuşdum. Sən isə mənim bu cür şeyləri qanmadığımı güman edərək, acıqlanıb getmişdin. Yadındadırmı?.. Lakin o zaman mən də sənin kimi düşünürdüm. Mən düşünürdüm ki, həyatımızın mə`nası vətənimizin səadəti üçün çalışmaqdadır… Amma o zaman mən danışa bilməmişdim… Çünki danışmaqda bir mə`na yox idi. İndi isə sənə deyirəm, qardaşım Fərda, sizə deyirəm, qardaşlarım (o azca boylanıb fədailəri gözdən keçirdi), bəli, sizə deyirəm: bizim hamımızın səadəti, bax, bu alçaq daxmaların azadlığında, bu doğma yurdun, bu ana torpağın istiqlaliyyətindədir… Yerə qoymayın o tüfəngləri ki, onları bu doğma torpaq sizə tapşırmışdır…
O, azca udqundu. Yenidən ahəstə-ahəstə davam etdi.
– Anam, yurdum, doğma Azərbaycan, məni bağışla… Sənə az fayda verdim, az yaşadım, tez öldüm! – deyib qalxdı və fərşin ucunu qaldıraraq torpağı öpdü.
– Öpünüz, səcdəyə qapanıb hamınız bu torpağı öpünüz! Bizim əzəli və əbədi beşiyimiz…
Mən onu qucaqlayıb yerində uzandırdım…
– Sakit ol, Azad, özünü üzmə, qardaşım! – dedim.
Özüm də bilmədən gözümdən süzülən yaş damcıları onun alnına düşdü. O, kirpiklərini qaldırıb gözümə baxdı və yenə də gülümsədi:
– Budur, həyatın mə`nası, – dedi. – Dövrəmdə silah yoldaşlarım, başımın üstündə məslək qardaşım, yanımda vətənin azadlığı üçün qaldırılmış silah… Bu, şərəfli bir ölümdür… Əziz qardaşlarım, mənim qəbrimi uca bir yerdə qazarsınız… Elə yerdə qazarsınız ki, oradan Azərbaycanın geniş çölləri, duru çayları, güllü çəmənləri və bağları görünsün. Elə yerdə qazarsınız ki, qəbrimin üstünə gələn adamların nəzərlərində geniş üfüqlər açılsın. Həm də o yeri böyük bir yol kənarında seçərsiniz! Qoy gələcəyin azad nəsillərinin ayaq səsi, qəbirdə də olsa, qulaqlarıma çatsın!
Alnına xəfif bir tər gələndə o, gözlərini bir daha mənə tərəf çevirdi.
– Anamı öp, öldüyümü ona söyləmə, yazıqdır… – dedi və əbədi olaraq gözlərini yumdu.
Günəş doğdu. Hava işıqlandıqca Girdman qalası aydın görünməyə başlayırdı. Uzaqlarda gümüş kəmər kimi parıldayan Kür çayı uzanıb gedirdi. Göz işlədikcə uzanan düzlər yaşıllıq içində üzürdü. Burada qədim babalarımızın əli ilə yaranmış gözəl bir Azərbaycan şəhəri yerləşmişdi. Girdman qalasının qoca keşikçisi arabir dayanıb ətrafı dinləyirdi. Birdən o, bağırtı və qılınc səslərinə diksinib, diqqətini topladı. Elə bil ki, iki böyük dəstə bir-biri ilə ölüm-dirim vuruşuna girmişdi. Qoca, şəhərə düşmən qoşunu doluşduğunu zənn edib hökmdara xəbər aparmaq istədi. Bu anda vuruşanlar həyətdə göründülər. Qoca keşikçi qəhqəhə çəkib güldü. Qoşun hesab etdiyi adamlar yalnız iki nəfərdi. Onlardan biri dalı-dalı çəkilir, o biri isə qabağındakının üstünə ildırım kimi şığıyırdı. Onlar qocanın burada olmasından xəbərsizdilər, onun qəhqəhəsini də eşitmirdilər. Yenicə doğan günəşin qızıl şüaları polad qılınclarda əks edərək parıldayırdı. Vuruşan gənclərin üzü güldü. İrəliyə doğru şığıyan dəliqanlı Girdman hökmdarı Varazın oğlu Cavanşir idi. Cavanşir qabağındakı oğlana möhkəm bir zərbə endirərək onun qalxanını yarıya böldü: – At yerə qılıncını, Urmuz! Bununla sən üç dəfədir məğlub olursan… Qoca keşikçini yalnız indi görüb utanan Urmuz Cavanşirin qələbəsinə dözməyib etiraz etdi: – Yox, bu olmadı! Ayağım daşa toxundu. Sən hələ yalnız iki zərbə endirmisən… mən özüm sənin xətrinə dəymirəm… Cavanşirin dodaqlarındakı gülüş izləri silinib yox oldu: – Bu, bəhanədir, dostum, – dedi, – istəyirsən, bir də vuruşaq, bu meydan, bu da mən… Onlar yenə vuruşmağa hazırlaşanda qoca keşikçi Cavanşirə yanaşıb dedi: – Mən davanızı ayırd elərəm. Qılınclar yenə parıldadı. Urmuzun zərbəsi gözlənilmədən oldu. Cavanşir iki addım geri çəkildi. Pərt halda gözlərini döydü: – Bax, buna sözüm yoxdu, – dedi, – vuruş zamanı danışmaq mənə baha başa oturdu. Qoca keşikçinin işə qarışmasına ehtiyac qalmadı. Cavanşir əlindəki qalxanı kənara atıb Urmuzun üstünə cumdu: – Al, bu da üç!.. – deyə sevinclə bağıraraq Urmuza möhkəm bir zərbə vurdu. – İndi razısanmı? Urmuz bu zərbədən güclə özünü doğrultdu. Qılıncının ucunu yerə dayadı, çiyninin ağrısından qollarını dörd-beş dəfə havada fırlatdı. – Çox gözəl, – dedi, – mən sənin məharətini ürəkdən təsdiq edirəm. Böyük hökmdarımız Varaz, doğrudan da, xoşbəxtdir. Onun sevimli oğlu Cavanşir indi Girdmanın igid sərkərdəsi olmağa, doğrudan da, layiqdir… Gəl, gəl, üzündən öpüm! Birdən haradasa şeypur çalındı. Çox keçməmiş Girdman cəngavərləri böyük meydana toplaşdılar. Vətənin göylərini qara buludlar örtəndə həmişə belə olardı. Şeypur səsləri hamını çağırardı. Girdmanın igid sərkərdəsi dik bir yerdə görünərdi.
Onun bir sözü ilə insan dənizi bir səmtə doğru axırdı. İndi də gözlər sərkərdəyə zilləndi. Qoca Varaz öz yaxın adamları ilə gəldi. Arvadı Cavahir xatun da yanında idi. İnsan dənizi sükut içində gözləyirdi. Varaz sözə başladı. Onun səsində qəribə bir titrəyiş vardı. Cəbhələr yarmış bu qocaman sərkərdənin səsini eşidəndə hamı fəlakətin böyük olduğunu anladı. Varaz dedi: – Əziz övladlarım! Bu qocanın sözlərinə diqqətlə qulaq asın! Müqəddəs Girdman ölkəsi bizdən kömək istəyir. Odur, yenə üstümüzə düşmən gəlir. O, çox insafsız düşməndir, çapıb-talayır, vurub-yıxır, insaf deyəndə – qılınc çəkir, namus deyəndə – od yağdırır. Bilin ki, üstümüzə ölüm gəlir. Mən də sizə son borcumu verməyə gəldim. Otuz ildə həmişə ölüm bizdən uzaq olubdur. Girdman adı gələndə hamı hörmətlə baş əyibdir. Amma indi mən qocalmışam. Bu gün səhər ox süzdürüb qılınc çalmaq istədim, əllərim titrədi. Sərkərdəniz kim olacaq? Göstərin. Bu anda Urmuzun qılıncı parladı. O, Varazın qarşısında əyildi, qılıncını oynatdı və dedi: – Böyük hökmdarımız! Mən artıq yetkin bir cəngavərəm. Sərkərdəlik qılıncını mənə verin! Varaz onun cəsarətindən razı qaldısa da, fikrinə şərik olmayıb dedi: – İgid oğlum, sən hələ cavansan. Sərkərdəlik qılıncını adama hökmdar yox, döyüş meydanı verər! Urmuz daha dinmədi, hökmdarın sözləri onu inandırdı. Sonra Cavanşir meydana çıxdı. – Mənim də sözüm var, ata, – dedi, – döyüş meydanında düşmən sərkərdəsinin qılıncını əlindən alacağıma söz verirəm! Varaz oğlunun da cəsarətini bəyəndi, amma daha bir çətin sınaqdan keçirmək istədi: – Bəlkə, birdən o, səni məğlub etdi? Cavanşir səsini ucaltdı, böyük bir qürurla cavab verdi: – Kür çayı dayanar, Varaz oğlu Cavanşir basılmaz! O, Cavanşirə diqqətlə baxdı, sonra dönüb Cavahir xatunun fikrini bilmək istədi: – Oğlun sərkərdə olmaq istəyir, sən nə fikirdəsən? Cavanşirin anası dinmədi. Varaz yenə oğluna baxdı. Urmuza dediyini təkrar etdi: – Hələ cavansan, oğlum! Cavanşir, hamı eşitsin deyə səsini daha da ucaltdı: – On dörd yaşlı bir hökmdar tanıyıram ki, qanlı vuruşma meydanında düşmən sərkərdəsinin başını bədənindən ayırdı. Varaz onun sözünü kəsmək üçün dedi: – Qoşun başçısı ölsə də, möhkəm qoşun dağılmaz. Cavanşir bir qədər susdu, lakin atasının bu fikrini də cavabsız qoymayıb dedi: – Mən düşmən qoşununu dağıtdıqdan sonra onun sərkərdəsi ilə qabaqlaşacağam. Varaz istəkli oğlunun çox ağıllı bir gənc olduğunu yaxşı bilirdi. Lakin onun bu cavablarını eşitdikdən sonra Cavanşirə məhəbbəti daha da artdı. – Elə isə tədbirini söylə, oğlum, – dedi. – Vuruşmanın sonuna gözlərsən, ata ,– deyə Cavanşir cavab verdi. Sonra Varaz üzünü xalqa tutdu, insanların rəyini bilmək istədi. – Razıyıq, razıyıq! – dedilər. – Elə isə uğurlar olsun, bala!.. Unutma ki, Girdman torpağının sərhədi Kür çayının o tayından başlanır. – Bunu bilirəm, ata… Qoy mehriban anam mənə xeyir-dua versin! Bütün xalqın gözü Cavahir xatuna zilləndi. Onun hər bir kəlməsini yaxşı eşitmək üçün hamı diqqətlə qulaq asırdı. Cavahir xatun dedi: – İndi də mənim sözlərimi dinlə, oğlum. Bir zaman, sən hələ uşaq ikən, davada düşmənin polad qılıncı məni sinəmdən yaraladı. Mən ağlamadım, oğlum! “Cavanşirim sağ olsun!”, – dedim. Evə qayıtdım. Sənin sinəni al qanıma boyadım. Mən davasız-dərmansız sağaldım. Sən də böyüyüb igid oldun. İndi vuruş meydanına gedirsən. Atanı da, məni də sən əvəz edirsən. Çalış ki, düşmən səni arxadan vurmasın. Sinədən aldığın yaradan sənə ölüm yoxdur. Ananın qızıl qanına xəncər batmaz. Ananın sözlərini eşidən Girdman cəngavərləri qılıncları havada oynadıb, ucadan çığırdılar: – Var olsun anamız! Sonra Cavanşirin səsi eşidildi: – İgid dostlar! Anamın sözləri qollarıma qüvvət, gözlərimə işıq verdi. Atam bizi imtahana çəkir. Mənim də şərtim var. Hər saatda yeddi çapar müharibə meydanından atama xəbər gətirsin. Bax bu meydanda iki cərgə cavan düzülsün. Bu cərgənin birində yeddi oğlan – əllərində qılınc-xəncər, o birisində isə yeddi qız – əllərində gül-çiçək dayansın. Məğlub olub qayıtsam, qoy o yeddi cəngavərin hərəsi mənə sağalmaz bir yara vursun. Əgər qalibiyyətlə geri dönsəm, yeddi qız üstümə gül-çiçək səpsin. Varaz bu şərtə razı oldu: – Oğlum, – dedi, – düşmən atları Kürün müqəddəs sularından bir damla da içərsə, unutma ki, o qılınc yaralarını sənə yeddi igid yox, bütün Girdman ölkəsi vuracaq, qalib gəlsən, üstünə o gülləri, çiçəkləri bütün Girdman səpəcək! Cavanşir qoca atasının bu sözlərindən daha da ruhlandı: – Uğurumuz xoş olarsa, yenə burada görüşərik, ata, – dedi. Onun köhlən atını gətirdilər. Cavanşir ata-anasının əlindən öpüb, cəld ata sıçradı. Köhlən at şahə qalxdı. Hərəkət şeypurları gurladı. Dağlar, dərələr titrədi. Cavan sərkərdənin qoşunu hərəkətə gələndə ata gözlərindən sevinc yaşlarını silərək dedi: – Göylər sənə yar olsun, oğlum! … Günlər keçdi. Cavanşirdən xəbər gəlmədi. Qoca Varazın səbri tükəndi. – Kim bilir, bəlkə də, bütün qoşun əsir düşmüşdür? Ana ürəyi buna dözmədi. Cavahir xatun dedi: – Səbr et, Varaz! Qocaldıqca, deyəsən, hökmdar olduğunu unudursan!.. Bu anda sarayın yaxınlığında yel qanadlı bir atlı göründü. Cavahir xatun onu hamıdan əvvəl gördü və dedi: – Cavanşirin elçisidir!
Hamı dərin bir həyəcan və intizarla atlı gələn tərəfə baxdı. Elçi gəlib atdan düşdü, hökmdarla Cavahir xatunun qarşısında baş əyib dedi: – Mərd sərkərdəmizin ilk elçisiyəm. Düşmən Kür çayının bəri tayında idi. İlk həmlədə düşməndən iki yüz, bizdən isə üç yüzə qədər igidin qanı Kür çayının sularını qırmızı rəngə boyadı. Vuruş get-gedə qızışır. Düşmən bizdən on qat çoxdur. Varazın qaşları çatıldı. Dodaqlarında incə bir titrəyiş göründü. – Get, oğlum, – dedi, – bu acı xəbəri eşidən anaların ürəyi qana dönməsin. Bu xəbərdən kədərlənmiş Cavahir xatun hökmdarın ətrafına toplanmış oğlanlara, qızlara üzünü tutub dedi: – Cavanşir birinci şərtə əməl edib elçi göndərdi. Girdman igidləri, siz də onun ikinci şərtinə əməl edin! Böyük ananın hökmünə əməl olundu: gənclər iki cərgə düzüldülər. Bir yanda qılınclar parıldadı, bir yanda isə güllər, çiçəklər ətir saçdı. Çox keçməmiş Cavanşirin ikinci elçisi özünü yetirdi: – Böyük hökmdar! – dedi. – Bir Girdman cəngavəri düşmən sərkərdəsinin qarşısına çıxdı, atının qantarğasından tutub saxlamaq istədi. Quduz düşmənin qılıncı cəngavərin qolunu kəsib atdı. Cavanşir nərə çəkdi: “Eyy, qorx ki, sən başını itirməyəsən!” Qanlı vuruşma getdikcə şiddətlənir. Düşmən bizdən on dəfə çoxdur. Qan Varazın başına vurdu, gözləri qaraldı, titrəyən əlini qılınca atdı və dedi: – Of, Cavanşir, Cavanşir!.. Mən otuz ildə belə acı xəbər eşitməmişdim. Bu anda üçüncü elçi atdan düşüb səndələyə- səndələyə gəldi. Özünü güclə dikəldib, qılıncına söykəndi və dedi: – Böyük hökmdar! Cavanşir düşmən sərkərdəsi ilə qabaqlaşdı. Düşmən qara dırnaqlı atını Cavanşirin üstünə səyirtdi, əyri qılıncını düz onun başına endirdi. Cavanşirin atı kənara sıçradı və birdən hərlənib, özünü düşmən sərkərdəsinin üstünə atdı. Bir də nə görsək yaxşıdır? Bədəndən ayrılmış bir baş havada fırlanır… Qoca Varazın qəlbində oğul məhəbbəti coşdu və səbirsizliklə xəbər aldı: – Kimin başı idi? Elçi nəfəsini dərdi və gülümsünərək dedi: – Böyük sərkərdəmiz Cavanşirin odlu qılıncı vəhşi düşmənin başını qara dırnaqlı atının ayaqları altına atdı. İndi bizimkilər düşmən əsgərlərini qırıb tökürlər. Cavahir xatun böyük imtahandan çıxmış oğlunun yaralı elçisinə baxaraq əmr etdi: – Qızlar, bu şadxəbər elçinin yaralarını bağlayın! Yenə şeypur səsləri guruldadı. İndi Cavanşir özü Girdman igidləri ilə bərabər qayıdırdı. Varazın alov kimi yanan gözlərində oğlunun qələbəsindən doğan bir parıltı vardı. Cavanşir hələ at belində ikən qoca hökmdar soruşdu: – Söylə, oğlum, söylə, mənim körpə aslanım, düşmən atları Kür çayının suyundan içə bildimi? Hamı od kimi parıldayan qılıncla hökmdarı salamladı. Cavanşir dedi: – Ata, qara dırnaqlı düşmən atları ana vətənin müqəddəs Kür sularından bir damcı da içə bilmədi. Lakin düşmənlər özləri bu sudan doyunca içdilər. Sonra Varazın səsi ucaldı: – Bu ölkə heç vaxt məğlub olmayacaq, övladlarım!
Küçələrdə nə işin var,a bəndə? bütün günü o tindəsən,bu tində! deməyiblər: “Qaxıl otur evində”?! körmürsən ki,dünya qalıb nə hala? “Çıx”-deyəndə,onda çıxaq,a bala.
Keçən gündən Metro-filan bağlanıb, uçan-qaçan hər nə varsa saxlanıb, düşünürdüm-qalınlar da söz qanıb; hörümçəklər torlar çəkir vağzala, “Çıx”-deyəndə,onda çıxaq,a bala.
Bir fikir ver “Virus” gözü qızğına! adam bilmir hansı küncə sığına, “Sulu qəlyan” alan yoxdur ağzına- zərər verər,tüstüsünü ha sula! “Çıx”-deyəndə,onda çıxaq,a bala.
Gör dünyada nə cür canlar üzülür? millət “maska” növbəsinə düzülür, işə bax ki,futbollar da kəsilir; dükanlar da bağlanmaqda az qala, “Çıx” deyəndə,onda çıxaq,a bala.
Dərdə çarə nə mənlikdir,nə sənli, uzağa qaç adam görsən “zökəmlİ”, “İnternetnən” Xalq artisti müğənni konsert verir xalqa müftə-müsəlla, “Çıx”-deyəndə,onda çıxaq,a bala.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvünü, Azərbaycan Respublikası Prezideti Təqaüd Fondunun təqaüdçüsünü, Azərbaycanda ATATÜRK Mərkənizinin ictimai-siyasi şöbəsinin müdirini, görkəmli Azərbaycan şairini, publisistini doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş
Kitabxana Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanasının Fəxri oxucusu
uşaq yazıçısı, professor, Solmaz Amanova aprelin 7-də saat 15.00-da uşaqlarla
canlı yayımda görüş təşkil edəcək.
Solmaz Amanova bu görüşü dünyanı cənginə alan, minlərlə
can alan, Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatının (ÜST) “pandemiya” elan
etdiyi yeni növ koronavirus (COVID-19) infeksiyasının qarşısının alınması üçün
etdiyi “Evdə qal, həyatları xilas et!” və Baş İdarənin #evdeqal
#pozitivol çağırışına dəstək olaraq təşkil edir.
Canlı yayımda yazıçı yeni yazdığı şeir və
nağıllarını uşaqlara ərmağan edəcək.
Bu elan MKS-in sosial şəbəkələrində də yayımlanıb.
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana
Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanasına müntəzəm olaraq şeir və
hekayələr təqdim edən Fəxri oxucu yazıçı-publisist, şairə Sevinc Ağa Xəlilqızı
(Basqallı) 2016-cı il aprelin 1-dən 2-nə keçən gecə Azərbaycan və Ermənistan
silahlı qüvvələri arasında baş vermiş Aprel döyüşlərinin dördüncü ildönümünə “Şəhidlər
ölməz – Vətən bölünməz” adlı şeir həsr
etmişdir. O, şeirdə mayor Elnur Əliyevin
şücaətini bədiiləşdirilir, qəhrəmanlıq nəğməsinə çevrilir.
(Aprel döyüşlərinin dördüncü ildönümünə ithaf
edilir)
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş
Kitabxana Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi KitabxanasıRusiya Federasiyası Orenburq Vilayətinin model
kitabxanası ilə birgə“APREL – 2016” adlı bilinqvistik
virtual layihə reallaşdırıb.
Aprel döyüşlərinin dördüncü ildönümünə həsr olunmuş
Azərbaycan və rus dillərində hazırlanmış interaktiv plakat Vikipediyadan
götürülmüş “Aprel döyüşləri” rubrikası ilə başlanır. Burada 2016-cı ildə
işğaldan tam, yaxud qismən azad olunan Azərbaycan kənd və yüksəkliklərinin xəritəsi
verilmişdir.
İkinci sütunda rus dilində Vikipediyadan götürülmüş
“Вооружённые столкновения в Нагорном Карабахе (2016)” (“Dağlıq Qarabağda silahlı toqquşma (2016)”)
sərlövhəli material yerləşdirilib. Həmin sütünda “2016-cı ildə şəhid olmuş Azərbaycan
ogulları” YouTube kanalındakı film də öz əksini tapmışdır.Burada, Azərbaycanın müstəqilliyi və ərazi
bütövlüyü uğurunda canından keçən şəhidlərin siyahısı verilmiş, həmçinin aprel
döyüşlərində şəhid olmuş igid Azərbaycan oğulları, onların keçdiyi döyüş
yolları haqqında ətraflı məlumatlar əks olunmuşdur. İnteraktiv plakatda yerləşdirilən
video görüntülər maraq doğurur.
İnteraktiv plakatda Aprel döyüşləri, Aprel müharibəsi
və ya Dördgünlük müharibə haqqında məlumatlar, 2016-cı il 2-5 aprel döyüşləri
zamanı şəhid olmuş Milli Qəhrəmanlar Murad Mirzəyev, Şükür Həmidov və Samid
İmanov haqqında interaktiv plakatda ətraflı məlumat əks olunmuşdur.
Dördüncü sütunda rus dilində YouTube kanalındakı
“Azərbaycan heç vaxt torpaqlarının işğalı ilə barışmayacaq” adlı film verilib.
“Aprel döyüşləri – 2016. Lələtəpə” markalar və zərflər
haqqında rus dilində məlumat verilib. Burada qeyd olunub ki, Aprel döyüşlərinə
həsr olunmuş 24 min tirajla marka
buraxılmışdır. Hər markanın ölçüsü 40×28 mm-dir.
İnteraktiv plakat rus dilində “Aprel döyüşləri –
müasir Azərbaycan tarixinin ən uğurlu hərbi əməliyyatlarından biridir” adlı
materialla yekunlaşır. Təqdim olunan material “Azərbaycan ordusu” qazetindən
götürülərək armiya.az saytında yerləşdirilib.
Aprel döyüşlərinin dördüncü ildönümünə həsr olunmuş
Azərbaycan və rus dillərində hazırlanmış interaktiv plakat bir sira MDB
kitabxanalarına göndərilib.
İnteraktiv plakatla aşağıdakı linkdə tanış olmaq
olar:
Oğuz elimiz Kəlbəcərin işğala məruz
qaldığı 1993-cü il 02 aprel gecəsi qatarla Bakıya getdiyimdən, rayonun
nankor qonşularımız tərəfindən ələ keçirildiyindən xəbərsiz idim.
Hardasa saat on bir radələrində “Azərbaycan” nəşriyatında əzəli dostum Adil Cəmillə
görüşəndə onu çox məyus halda görüb, səbəbini soruşdum. Adil müəllim üzümə təəccüblə
baxıb: “Xəbərin yoxdumu, mənim beşiyim-ata ocağım Kəlbəcərin damı-daşı uçub
üstümə tökülüb. Görürsənmi, qəddimi də düzəldə bilmirəm” – dedi…
Adı dillərdə əzbər olan Kəlbəcər mənim aləmimdə
yurdumuzun şah damarı, yenilməz qalası-bürcü idi. Onun işğalından üç-dörd ay keçməmiş
növbə Ağdama, Ağdərəyə, Füzuliyə, Cəbrayıla, Qubadlıya və sonra da Zəngilana
çatdı…
Bilənlər yaxşı bilir ki, Qarabağın hər
bir guşəsi insanları valeh edirdi. Kəlbəcərdə olduğu kimi bizim Cəbrayılda da yalçın
qayalar, sərt yoxuşlar, sayı-hesabı bilinməyən bulaqlar, yaşıl donlu meşələr
göz oxşayırdı. Bununla belə, Kəlbəcər ana təbiətin şah əsəri, Ulu Tanrının ən möhtəşəm abidəsi idi.
İlk dəfə 1978-ci ilin iyun ayının əvvəllərində
Kəlbəcərdə, İstisuda, “Taxa düzü”ndə, “Ceyran bulağı”nda, “Bağıtsaq” yaylağında
olmuşam. Elə o vaxtlardan bəri Kəlbəcər mənim yaddaşımda gözəlliklər diyarı
kimi iz salıb. Cəbrayılın işğalından sonra Mingəçevirdə müvəqqəti olaraq məskunlaşdığım
ilk vaxtlardan Kəlbəcər camaatının böyük
bir qismi ilə dostlaşdım. Ulu aşıq sənətinin bölgədə təbliğində böyük zəhmətləri
olan Dumanın, Qoşqarın, Qaraxanın, Fərəcin, Ziyadxanın… adları dilimdən düşmədi.
Bu gün Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Mingəçevir bölməsinə qələmə aldıqları əsərlərlə
yerli yazarlarla birgə “zinət” verən
Sönməz Ələkbər, Məhyəddin Məhərrəmoğlu, Zümrüd Rəhimova, Elşən Əzim, Mikayıl
Xanlarov, Məhəmməd Nəbiyev… (Allah rəhmət
eləsin!) və Ruslan Ələkbərlinin
uğurlarına həmişə sevinmiş, Kəlbəcər ədəbi mühitinin zənginliyi iləigili qürur
hissi keçirmişəm. Taleyin bəxşişinə bax ki, iyirmi il qabaq kəlbəcərlilərlə
dost olduğum kimi həm də qohum olmuşam…
Kəlbəcər uğrunda gedən döyüşlərdə minlərlə
insanın şəhidlik zirvəsinə yüksəlməsindən, əsir-girov düşənlərin sonrakı talelərindən
də yetərincə xəbərim var. “Zatı-kökü” bilinməyən bir bəlanın dünyamızı
dolaşdığı bir gündə yurd həsrətinin iyirmi yeddinci aşırımını adlayan Kəlbəcər
camaatının hansı iztirablar keçirdiyi hamımıza məlumdur. Bu hüzn dolu bir gündə
tanıyıb-tanımadığımdan asılı olmayaraq Kəlbəcərin ağsaqqal-ağbirçəklərinə, ziyalılarına,
cavanlarına xitabən deyirəm: – “Allah cəmi
şəhidlərimizə, o cümlədən o ulu məkanın ölüm-dirim savaşında ölümün üzünə şax
baxan insanlara Ulu Tanrı qəni-qəni rəhmət eləsin!”” Başınız sağ olsun, Kəlbəcərlilər,
gün o gün olsun ki, doğma ata-baba ocaqlarınıza təzədən qayıdasınız…
Elə bu ovqatla da Kəlbəcərlə bağlı iki şeirimi sağalmaz yurd yaralarınızın üstünə məlhəm kimi yaxmaq istəyirəm…
İSTİSUDA
Dədə Şəmşir, İstisuda Sazın dindi, yaşa-dedim. İlk sözümü Dəlidağda, Sal qayaya, daşa-dedim.
Xoşbəxtlik gələndə yeltək duyulmur, bədbəxtlik gələndə tufantək gəlir… Xalq Şairi Nəbi XƏZRİ
Dərdlər var ki,gələndə bilməzsən necə gəldi? qasırğa gəmiləri lövbər salmağa qoymur! axı-dərd insanları dahaha yaxın edərdi, bu,elə bir bəla ki,yaxın olmağa qoymur.
İlahim,Sənə qurban,bu,neçənci bəlanmış!? bütün ellər,qitələr alovlara qılanmış, doğmam qapıdan dönür–əlcəkli,”maskalanmış”, nəyə görə?!–övladdan onsuz da doymaq olmur!
Məktəblər şagirdlərə öyüdün verə bilmir, yaşlılar,dükan nədir?-Aptekə girə bilmir, analar körpəsinə öz südün verə bilmir– qorxanda anaların südündə qaymaq olmur!
Bundan sonra bəlkə də daş ürəklər yuxalar? Haq bayrağı ucalar,zülmkarlarlar yıxılar! layiq olan döşlərə mükafatlar taxılar– gileylər o qədər ki…çoxunu yaymaq olmur!
Xəstəsinin yanına həkim girib–pərt çıxar, “Korana” adlı cəllad sərhəd pozar,sədd yıxar, Mart çıxdısa,İnşallah,dalınca bu dərd çıxar! yoluxanlar sayı çox,dünyada,saymaq olmur!
İncimiş dostun deyil–könlün alasan, gedə, Şeytan deyil–yalannan heyran olasan,gedə, düşmən deyil–başına mərmi salasan,gedə! elə bir müşgül ki,bu,yoluna qotmaq olmur.
Nə cür vurum?-əlləri,ayağı yalınmışam, doğma ev-eşiyimdə “zindana” salınmışam, çanı qorumaq üçün “çəpərə” alınmışam, məsləhətlər verən çoooox,hər sözə uymaq olmur, gələndə elə gəlir…bəlanı duymaq olmur! 31.mart,2020.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvünü, Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin sədrini, ”Sözün Sehri” qəzetinin təsisçisini, Qubadlı Rayon İcra Hakimiyyətinin mətbu orqanı “Bərgüşad” ictimai-siyasi qəzetinin Baş redaktorunu, ”Qızıl qələm” və “Qızıl kitab” mükafatları laureatını, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin (gundelik.info) və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının (edebiyyat-az.com) Qubadlı bürosunun rəhbərini doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!
Əvəzoğlu, çıx dağlarla görüşə, Hər tərəfdən ətir saçır bənövşə… Göy çəməndə yan verməyə bir döşə, Mütəkkənin, döşəkçənin vaxtıdır!..
Ay qadınlar, bayramınız mübarək,
Biz kişilər heç vaxt sizsiz olmasın! Kaş həmişə sizi belə şad görək, Hər gününüz al səhərsiz olmasın; Biz kişilər heç vaxt sizsiz olmasın!
Qadın gülsə gözəlləşər bu dünya, Gözəlliklə əməlləşər bu dünya, Lap yenidən təməlləşər bu dünya, Dodağınız təbəssümsüz olmasın; Biz kişilər heç vaxt sizsiz olmasın!
Qoy Yaradan bəxtinizə yar olsun, Hər arzunuz, diləyiniz var olsun, Zülfünüzə sığal çəkən yar olsun, Daş ürəklər məhəbbətsiz olmasın; Biz kişilər heç vaxt sizsiz olmasın!
Heç bir yerdə görməmişəm bir qəşəng, Yurdumuzun gözəlləri olantək. Hər biriniz bir açılmış tər çiçək – Bülbül olan qızılgülsüz olmasın; Biz kişilər heç vaxt sizsiz olmasın!
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanası tərəfindən “Vətənimizə virtual səyahət” layihəsi çərçivəsində “Ucara virtual səyahət” adlı videoçarx hazırlandı.
Yeni
növ koronavirus (COVID-19) infeksiyasını
Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatı “pandemiya” elan edib. Ümumdünya Səhiyyə
Təşkilatının (ÜST) Azərbaycan nümayəndəliyi koronavirus infeksiyasının törədə
biləcəyi təhlükəni nəzərə alaraq əhaliyə müraciət edib. ÜST bununla bağlı kampaniyaya başladığı #evdəqal
həştəqi ilə insanları evdə qalmaqla həyatları xilas etməyə çağırıb.
“Vətənimizə virtual səyahət” layihəsi çərçivəsində
hazırlanan videoçarxlar həmçinin “Evdə qal” çağrşına dəstəkdir.
Rayonun
iqlimi – yayı quraq keçən mülayim-isti yarımsəhra və quruçöl iqliminə aiddir. Təqdim
olunan videoçarxda Ucar rayonu və onun görkəmli şəxsiyyətləri haqqında ümumi məlumat
verilmiş, rayonun təbiəti, mətbəxi, tarixi abidələri, müasir binaları və
parklarına aid fotolar əks olunmuşdur.
Videoçarxda
Böyük Vətən müharibəsində həlak olmuş Ramal kənd sakinlərinin xatirəsinə
ucadılmış abidə, Ucar rayonu 1941-1945-ci illər müharibəsi döyüşçülərinin xatirəsinə
həsr olunmuş abidə, 416-cı Taqanroq diviziyasının şərəfinə ucadılmış xatirə
abidəsi, Ucar rayon Su qülləsi, Bərgüşad kəndi nekropol baş daşı və s. abidələri
əks etdirən fotolar verilmişdir.
Burada
həmçinin Ucarın Qazyan, Qazqumlaq, Qulabənd və başqa kəndlərinin görüntüsü də təqdim
olunmuşdur.
Videoçarx
Ucar rayonunun Bərgüşad kəndində gözaçan el sənətkarı Aşıq Əhlimanın “Ucarım”
mahnısı ilə müşayiət olunur.
Videoçarx
aşağıdakı linkdə yerləşdirilib:
https://www.youtube.com/watch?v=1mUqgH6rNWg
“Vətənimizə virtual səyahət” adlı layihəyə
daxil olan videoçarxları “Kitabsevər uşaqlar” Facebook səhifəsində və YouTube
kanalında da izləmək mümkündür.
Layihə
çərçivəsində Azərbaycanın bir çox
rayonları haqqında silsilə videoçarxlar hazırlanacaq.
Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş
Kitabxana Sistemi (MKS) “Kitabxana – koronavirusa YOX deyir!” layihəsi çərçivəsində
“Yazıçı və şairlər koronavirusla mübarizə edir” aksiyasını davam etdirir. Layihəyə
yazıçı Gülzar İbrahimovanın “Çin hekayəti və yaxud dünyanın koronavirus faciəsi”adlı
hekayəsini təqdim etmişdir.
Hekayə tərcüməçi işləyən azərbaycanlı və çinli ailənin
dostluğundan, onların bir yerdə olduqları müddətdə baş verən maraqlı hadisədən
və son günlər yayılmış koronavirusdan bəhs edir. Simi babanın nəvəsi To Ayailə
dostluq edən Osmanın sapandla sərçəni yaralaması Simi babaya Çin tarixində baş
vermiş hadisəni xatırladır.
Hekayənin tam mətni
aşağıdakı linkdə yerləşdirilib:
İstəkli qələm dostlarım, sözə-sənətə dəyər vermyi bacaran söz sərrafları! Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Mingəçevir bölməsində və çoxsaylı oxucular arasında istedadlı şair, nasir və esseist kimi tanınan Namiq Zaman Novruz Bayramı ərəfəsində “Qanun” nəşriyyarının “köynəyindən” çıxan “Səni düşünürəm” adlı şeirlər kitabıyla hamımıza unudulmaz anlar bəxş etmişdir. Bəri başdan deyim ki, redaktoru və ilk xeyir – duaçısı ( “ön söz” müəllifi qismində) olduğum kitab, insanlara bəşəri duyğular, nəcib hisslər bəxş etmək baxımından yüksək dəyər kəsb edir. İllərdən bəri qədim oğuz elimiz Laçının, – bütövlükdə isə düşmən tapdağı altında qalan əzəli torpaqlarımızın həsrəti ilə yaşayan qələm dostum, özünün ilk “poetik vəsiqəsi” ilə yüksək zövqlü söz sərraflarının ürəklərinin sevgi ucalığında dayanmaq haqqına sahibdir.İnşallah, hamılıqla “koranovirus”un üzərində qələbə çalandan sonra, Zamiq müəllimin kitabı ilə ilgili Bakıda, Ağdaşda və çox güman ki, (müəllifin özü arzulayarsa) “Taxta körpüdə” təqdimat mərasimləri sərgiləyəcəyik. Elə bu istəklə də Novruz Bayramı sevincimizə sevinc qatan Namiq Zamanı Mingəçevir yazarları ilə yanaşı, şairin imzasına hörmət və ehtiramla yanaşan oxucular adından təbrik edirəm. Var olun, Namiq müəllim! Sizə cansağlığı, yaradıcılıq uğurları, ailə səadəti arzulayıram!
İSMAYIL İMANZADƏ Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Mingəçevir bölməsinin sədri
