Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
II Qarabağ müharibəsində Kürdəmirin ilk şəhidi olmuş, ölümündən sonra “Vətən uğrunda” medalına layiq görülmüş Əliyev Adəm İlqar oğlunun əziz xatirəsinə ithaf edirəm.
Uşaqlıqdan qoçaq idi, fərasətli, zirək idi,
Bir dünyaydı, sevinc idi, şadlıq idi, fərəh idi,
Anasına arxa idi, dayaq idi, kömək idi,
İllər keçdi, yaşa doldu, böyüdü, cavan oldu,
O, Adəmdir, cəsarəti, hünəri dastan oldu.
İdmançıydı, yorulmadan məşq edərdi, çalışardı,
Hər zəhmətə qatlaşardı, əziyyətə alışardı,
Dostlarıyla oynayardı, həvəs ilə yarışardı,
Böyüdükcə səy edərək , əsil “pəhləvan” oldu,
O, Adəmdir, cəsarəti, hünəri dastan oldu.
Musiqini çox sevirdi, nağara, qarmon çalırdı,
İlhamını ana yurddan, doğma eldən alırdı,
Şair idi, bir də gördün, xəyallara dalırdı,
Yazdıqları, igidlərdən, anadan, dostdan oldu,
O, Adəmdir, cəsarəti, hünəri dastan oldu
.
Müharibə başlayanda, cəsarətlə döyüşlərə atıldı,
Qorxmaz, igid əsgərlərin cərgəsinə qatıldı,
Düşmənləri məhv eyləyən – alov, şimşək, od oldu,
Doğma elə – Kürdəmirə şöhrət , şərəf, şan oldu,
O, Adəmdir, cəsarəti, hünəri dastan oldu.
Ölümdən qorxmayırdı, söyləyirdi: – erməni,
Gəlirəm, lap az qalıb, məhv edəcəyəm, səni,
Tez ol, tərk eylə, bizim bu müqəddəs vətəni,
Döyüşlərdə qorxmaz oldu, cəsur qəhrəman oldu,
O, Adəmdir, cəsarəti, hünəri dastan oldu.
Vətənə məhəbbəti, tükənməzdir canında,
Uyuyur Kürdəmirdə, “Şəhid Xiyabanı”nda,
Əziz dostu, sirdaşı mərd Fuadın yanında,
Ordumuz qalib gəlib, bu da, bir zaman oldu,
O, Adəmdir, cəsarəti, hünəri dastan oldu.
07.02.2021.