Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı

Blog

  • Gənc xanım yazar Xəyalə Sevilin “Soldan birinci küçə” adlı yeni şeirlər kitabının təqdimat mərasimi və imza törəni keçiriləcək

    Xəyalə Sevilin yeni işıq üzü görmüş “SOLDAN BİRİNCİ KÜÇƏ” adlı şeirlər kitabının təqdimat mərasimi olacaq

    Əziz dostlar, oxucular, poeziyasevərlər !

    01 iyun 2019-cu ildə (Saat: 13:30) Azərbaycan Milli Kitabxanasının “Açıq Kitabxana” bölməsində AYB-nin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, gənc şairə Xəyalə Sevilin “Zirvə Tədris Mərkəzi”nin “ZirvəKitab” layihəsi çərçivəsində çap olunmuş yeni – “Soldan birinci küçə” şeirlər kitabının təqdimat və imza günü təşkil olunacaq. Yazarın son illərdə yazılan şeirlərindən ibarət olan yeni kitabının redaktoru İntiqam Yaşardır.

    Arzu edən hər kəs tədbirə dəvətlidir.

    (Ünvan : Azərbaycan Milli Kitabxanası…”Sahil” metrosunun yaxınlığı…Rəşid Behbudov adına Dövlət Mahnı Teatrı ilə üzbəüz)

  • Gənc xanım yazar Xəyalə Sevilin “Soldan birinci küçə” adlı yeni şeirlər kitabı işıq üzü görüb

    “Zirvə Tədris Mərkəzi” tərəfindən gerçəkləşdirilən “Zirvəkitab” layihəsi çərçivəsində Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət Nazirliyi ilə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin birgə layihəsi olan “Gənc Ədiblər Məktəbi2”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti təqaüd fondunun təqaüdçüsü, gənc xanım yazar Xəyalə Sevilin “Soldan birinci küçə” adlı yeni şeirlər kitabı 116 səhifə həcmində, 500 tirajla işıq üzü görüb.

    Kitabın redaktoru “Gənc Ədiblər Məktəbi2”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin (DGTYB) üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti təqaüd fondunun təqaüdçüsü, Azərbaycan Respublikasının Gənclər və İdman Nazirliyinin “Gənclər mükafatçısı”, “Uğur” ədəbi mükafatı laureatı, gənc şair İntiqam Yaşar, məsləhətçisi isə 279 nömrəli orta məktəbin direktoru Südabə Abdullayevadır.

    Kitaba müəllifin son illərdə qələmə aldığı ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri daxil edilib. Kitab oxucularla müəllifin sayca görüşüdür. Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub. Ədəbiyyatsevərlər, poeziya həvəskarları tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.

    Qeyd edək ki, bundan öncə istedadlı gənc xanım yazar Xəyalə Sevilin “Səni sevdiyimi bilməyəcəksən”, “Bəxtimə çıxan adam”, “Daş”, “Saçlarıma ay qonb” adlı şeirlər kitabları nəşr olunmuşdu.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.

  • Debüt: Seyidzəhra MİRMÖVSÜMOVA.Yeni şeirlər

    53 Saylı Tam Orta Məktəbin 6 ç sinif şagirdi

    Vətən mənim and yerim
    Vətən mənim and yerim
    Vətən mənim doğma evim.
    Vətənə qarşı çıxanlar
    İnan düşmənimdir mənim.
    Vətən birlik deməkdir!
    Hər bir vətəndaşına
    Arxa-dayaq deməkdir!

    Romanlar yazaq

    Bilirəm danışmağı bilirsən
    Bilirəm oxumaq istəyirsən.
    Ancaq oxumaq üçün gərək
    Bütün hərfləri sən öyrənəsən.
    A-dan Z-yə qədər əzbər biləsən.
    Hərfləri birləşdirib sözlər öyrənək
    Sözləri birləşdirib cümlələr quraq
    Cümlələri birləşdirib mətnlər yazaq.
    Mətnlərdən bəhrələnib romanlar yazaq.
    Vətənimin tarixindən, öz keçmişindən
    Gözəl təbiətindən əsərlər yazaq.
    Azərbaycanın adını daim ucaldaq!

    Novruz diləkləri

    Arzumdur bu Novruzda
    Hər tərəf yaşıllaşsın.
    Arzumdur bu Novruzda
    Küsülülər barışsın.
    Gələn Novruza qədər
    Qarabağım qayıtsın.
    Arzumdur bu Novruzda
    Gerçəkləşsin diləklər.
    Sevinsin hər bir uşaq
    Qoy döyünsün ürəklər.

    Qoy dünyada sülh olsun

    Gəlir iyunun biri
    Çox sevinir uşaqlar.
    Hazırlaşır həvəslə
    Qeyd edirlər bayramı.

    Onların sevincinə
    Böyüklər də sevinir.
    Uşaqların üzündə
    Bir bayram ovqatı var.

    Qoy dünyada sülh olsun
    Uşaqlar xoşbəxt olsun.
    Varlı, kasıb fərq etməz
    Hər kəs bərabər olsun.

    Canım atam

    Canım atam, qanım atam
    Mənim qəhrəman atam.
    Bizlərə qayğı göstərdin
    Bizi sevdin qorudun.

    Bizi bağrına basdın
    Daim yanımızda oldun.
    Arxa-dayağımız oldun
    Mənim qəhrəman atam.

    Sən çox düşüncelisin
    Bizi hər an sevirsən.
    Biz səni çox sevirik
    Səninlə fəxr edirik.

    Mənbə: http://www.pressaz.az

  • M.Nedim TEPEBAŞI.”YAŞAR GÜLKESEN”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Bildiğim kadarıyla söylüyorum, bir güzel insan daha, Yaşar Gülkesen bu dünyadan göç etti, Allah rahmet eylesin, mekânı cennet olsun inşallah.
    Yaşar Gülkesen hakkında benim bildiklerim gördüklerimdir, oğlu Kadir Bey’i belediyede bulunduğum yıllardan itibaren tanıdım, kendisi gibi beyefendi bir kardeşimiz. Kadir Bey ile taziye ortamında yaptığımız iki kişilik konuşmada babasının yaptıkları çalışmalarla ilgili birçok hatıralarının olduğunu söyledi ama müsait bir ortam olmadığı için onların neler olduğunu etraflıca konuşamadık.
    Yaşar Gülkesen, yüreği muhabbet dolu, her zaman güler yüzlü bir insandı, her karşılaştığımızda onun bu sevecen tavrına şahit olmuşumdur.
    Kişisel bilgilerine sahip değilim ancak ben Yaşar ağabeyi, Maraş’ı Kalkındırma Derneği üzerinden anlatmak istiyorum;
    Yıl 1970, lise öğrencisiyim, nüfus sayımı yapılmıştı, zannederim elaman yetersizliğinden olacak ki lise öğrencileri de sayımda görevlendirilmişti. Pazar günü sayım yapıldığı için ertesi gün yani pazartesi günü okul tatildi. Evimizin bir ihtiyacı için sabah saatlerinde Şeyhadil Caddesi’nden giderken, etrafı açık, büyükçe bir kamyonun önünde asılmış kocaman bir bez pankartta; “MARAŞ’IN NÜFUSU 100 BİNİ AŞTI”, yanılmıyorsam altında da “MARAŞ’I KALKINDIRMA DERNEĞİ” yazıyordu. Nüfus sayımında görevli olmam ve memleket sevdamızdan dolayı sevinç ve kıvançla kamyonun gidişini takip ederken, kamyonun üzerinde rahmetli Yaşar ağabeyi görmüştüm, çok neşeli idi, sürekli gülüyordu, belli ki sonuçtan çok mutlu olmuştu. Bir kurbanlık kesilmiş, davul vuruyor, zurna çalıyor, kamyon caddeden akıp gidiyordu. O dönemde bir ilin nüfusunun yüz binden fazla olması önemliydi, avantajdı, belki de hükümetler nezdinde prestijdi.
    Ben bunu Kadir Bey’e anlatınca o da; “Çok hatıraları var, bazen anlatırdı, mesela Orman Bölge Müdürlüğü’nün Maraş’a alınması bunlardan biri.” dedi. Derneğin bu icraatını ben bilmiyordum. Daha önceleri Orman Bölge Müdürlüğü’nün Kilis’te olduğunu duymuştum, o zaman da Kilis Gaziantep’in ilçesi, orman Maraş’ta, Maraş Kilis Orman Bölge Müdürlüğü’ne bağlı, düşünebiliyor musunuz? İşin esasını bilmiyorum ama bir dönem Maraş milletvekili olan, eski Tarım Bakanlarından Nedim Ökmen’in Kilisli olmasından kaynaklandığını duymuştum. Şu güzelim Türkiye’m, Maraş’ım ve diğer birçok yerlerimiz, açıklanması çok zor bunun gibi nice inanılmaz tarafgirliklerle maruz kalmış. Bir dernek, büyük çabalar sarf ederek, idarenin bir yanlışını düzeltiyor ve bir ilin hakkını alıyor. İlerleyen zamanda ise Orman Bölge Müdürlüğü’nün Kahramanmaraş’tan alınarak başka bir ile götürülmesi gündeme getirilebiliyor, hem de kaç kere, bilmiyorum nabız yoklaması mı yapılıyor, zaman zaman bu söz halen ortalıkta dolaşıyor. Orman Bölge Müdürlüğü bin bir emek ve çabayla Maraş’a kazandırılmış daha doğrusu getirilmiş bir haktır, bunun konuşulması, başta bu işe emek verenlere saygısızlık olur.
    Düşlenebiliyor musunuz ortada bir dernek var, bir geliri yok, yönetimdeki kişilerden başka destekçisi yok, başkanlığını kim yaptı bilmiyorum ama Yaşar Gülkesen, Çantacı Ahmet Şerbetçi ve Gazozcu Kemal Yurtgezen isimlerinin dernekte yönetimde üye olduklarını duymuştum ve bu üç ismi birçok kereler bir arada gördüm. Bu kişiler kamu görevlisi değil, milletvekili değil, yönetici değil. Samimi bir şekilde çıkmışlar ortaya, şehrin kalkınması için, haklarının alınması ve olması gereken yerde olması için mücadele vermişler. Bu kişiler, seksenli yıllarda da aynı şekilde aktif görevde olsalardı, Bahçe istikametinden gelip eski adıyla Fatih Kasabası’ndan geçecek olan otobanın yönü eminim bugünkü güzergâha dönmeyecekti. Rivayete göre boşalan tek bir milletvekilliğini kazanabilmek için iktidar kıskaca alınmış ve yolun güzergâhı Gaziantep milletvekillerinin, parti yöneticilerinin ve işadamlarının ısrarlı çalışmaları ve diretmeleri ile bugünkü güzergâha çevrilmiş. Eğer bu yol, projesinde olduğu gibi kalsaydı yani bugünkü deyişle Fatih Mahallesinden geçmiş olsaydı, hem devasa viyadüklere harcanan para hazinede kalacaktı hem de Kahramanmaraş’ın çehresi bir başka farklı olacaktı. Bir derneğin gösterdiği çabayı, zamanın siyasileri ve yönetimi maalesef gösterememiştir. Halen aktif olan ve parasal sıkıntıları olmayan, sözü dinlenebilen sivil toplum kuruluşları, o derneğin gösterdiği performans şöyle dursun, ufacık bir benzerini dahi gösterememektedirler.
    Kahramanmaraş’a şu anda bir Yaşar Gülkesen ve arkadaşları gerek. Eğer hâlihazır Sivil Toplum Kuruluşlarının sahip oldukları imkânlara Maraş’ı kalkındırma Derneği sahip olsaydı ve de bugün aktif olsaydı, eminim havaalanı Narlı’ya, devasa Organize Sanayii Tomsuklu’ya çoktan yapılmış olacaktı. Daha birçok yazılması gerekirken yapılmayanlar vardır ki onları ben yazmayayım da artık siz anlayın! İnanıyorum ve görünen de o ki; eğer o dernek bugüne kadar faal olsaydı Kahramanmaraş on Maraş olurdu. Kimse kusura bakmasın, bu bir dirayet ve azim meselesidir, şehrine sevda meselesidir. Ne kadar üzücüdür ki bugün, bu kişilerin ve bu derneğin adı bile bilinmiyor ya da yâd edilmiyorsa ortada bir vefasızlık, umursamazlık var demektir. Onların bir beklenti içerisinde olduklarına ihtimal bile vermiyorum, ancak hayatayken onlara bir vefa gösterilmesi de gerekirdi diye düşünüyorum. Derneğin adı ile internette arama yaptım, hiçbir bulgu ve açıklayıcı bilgiye rastlamadım, bu da ayrı bir eksikliktir.
    Bütün bunları bir tarafa bırakalım, bu Kalkındırma Derneği yöneticilerine bir ödül verildiğini ben duymadım, zaten bundan sonra yapılsa da bir anlamı olmaz ancak Yaşar Gülkesen gibi bu ilin kalkınmasına katkısı olmuş şahıslardan birçoklarının adı bir yere dahi verilmemiştir. Öyle plaket ve benzeri ödüller bu hizmeti kesmez, buradan söylemiş olayım, bunlara madalya verilmeliydi. Şimdi bu kişilerden hayatta olan var mı onu da bilmiyorum, bildiğim bir şey var, Yaşar Gülkesen vefat etti. Her zaman yapıldığı gibi ben de o öldükten sonra bunları yazıyorum, başka yazan da çıkar mı bilmem!
    NOT: Bu yazı 16.05.2019 tarihinde YORUM GAZETESİ’nde yayınlanmıştır.

  • Harika UFUK.”Kırk bir kapı”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    KIRK BİR KAPI

    Dün akşam iftarda kırk bir kapı açıldı önümde
    Her yıla bir kapı düşüyordu,
    Her kapıya da bir arkadaş, bir yoldaş…
    İlki ilk gençlik yıllarıma açılan benimki
    Harika bir kapıydı,
    Sanatlı, işlemeli, şiir gibi bir kapı…
    Sessizce açılıp kapanan, duygularını içinde yaşayan,
    Saf, çocuksu, iyi niyet dolu, çekingen, sessiz…

    Diğer kapılardan bazıları sahipsiz kalmıştı,
    Yıllardır kapalıydı,
    Örümcekler tutmuştu yanlarını,
    Çarpı gibi tahtalar çakılmıştı onlara…
    Kapının biri yıllar önce çökmüştü
    İftar vaktine varamadan…
    Saadet kapısı sanatoryumlarda son nefesini vermişti
    Mutluluk nedir bilmeden!

    Bazı kapıların ardındakiler unutulmuştu,
    Kaybolmuştu zamanın acımasız çarkında…

    Ümit doluydu bir kapı,
    Gönül kapısıydı diğeri,
    Hülyalar kurarken huriler
    Medine’den ezan sesi geliyordu,
    Şükran kapısı açıktı,
    Gönül/den Allah’a inanan, imanlı
    Meryem kadar saf ve temiz,
    Hanife idik, vefalıydık hepimiz
    Sevgi ile ile andık geçmiştekileri…

    Harikaydı gökyüzü yurdun her köşesinde,
    Gece bir başka güzel, gündüz ise bambaşka
    İnsan bir bakışta kapılıyordu ilahi aşka
    Semayı seyretmek İstanbul kadar güzeldi!

    Zeynep kapısı değerli taşlarla doluydu,
    Mücevherler saçılıyordu oradan…
    Esin kapısı sanata, sanatçıya ilhamdı,
    Esenlik veriyordu dostlarına.

    Kardeşlik duygusu öylesine anlamlı, öylesine efsunkâr,
    Füsun gibiydi güzelliği gizemli dünyanın!
    Bezmi/âlem sultandır dost meclislerinde
    Yenidünyaya açılmış bir pencere,
    Sevgi tüten ocak başıdır ki anlatmaya sözcükler yetmez.

    Ay /sun/an gecelerin yıldızları kıskanırdı ay kapısını,
    Ay/nur idi karanlıkları silen.
    Bereket kapısında Fatma anamızın eli bolluk saçarken
    Hüsniye güzellik kapısında bekçiydi, ışık saçardı evrene,
    Geceleri yıldızları serpmekle meşguldü asumana.

    Hasibe, ünlü bir soydan gelenlerin, asillerin kapısıydı,
    Cömertti, sevgi doluydu bütün canlılara,
    Açları doyururdu,
    Nankör bilmezdi kedileri, köpekleri…

    Seyhan nehrinin kıyısında
    Nurdan bir kapı vardı, candı,
    Nur/can/dı.
    Tülden bir kapı vardı, ay yüzlü, şeffaf,
    Tül/ay duygusu içten, sımsıcak…

    Hayır kapısı vardı, en hayırlısından,
    Güler yüzlü, insancıl, yardımsever, fedakâr,
    Hayriye diyelim dilerseniz o kapıya…

    Ay/ sel olurdu yıldızları görünce,
    Neşeli ışıklar saçardı herkese!
    Handan kapısı en içten gülüşlerini sunardı bize!

    Gülşen gül bahçesine açılan kapıydı,
    İçinde bin bir çiçeğe yer veren,
    İnsanları bitimsiz sevgi ile kucaklayan
    Mine çiçekleri de süslerdi orayı…
    Gülser/en idi dünyamıza gülleri seren…

    Gün/sel olurdu ömrü uzun olanlara
    Hem güler hem güldürürdü etrafı…

    Necla güzel gözlülerin kapısının adıydı,
    Gelecek nesil, evlat demekti.
    İnsanın canından candı.

    Fazilet kapısı vardı, erdemle örülmüş,
    Güzel vasıflı, mutlu ve sevinçli…

    Ayşe zenginlik, rahatlık içinde yaşayanların kapısı,
    Bazen de sadece gönül zenginliği, iç rahatlığı…
    Gün geçtikçe yüreğimizde büyüyen,
    Serpil/en huzur veren…

    Ülkü kapısı vardı,
    Hayatın olmazsa olmazı!
    Ferhunde olasınız hepiniz,
    Uğurlu, kutlu, mutlu…

    Seher vaktinde
    Çaldım kapıları birer birer,
    Hepsi birbirinden değerli, birbirinden güzel…
    Yazdığım şiir kaside değilse bile
    Vardım “Fahriye” bölümüne!

    Harika bir ramazan gününde harika buldum kırk bir kapıyı,
    Sağlam tutalım dostluk denen yapıyı,
    Kırk bir kere maşallah diyerek el salladım onlara…
    Hepsini emanet ettim yüce Allah’a!

    Harika Ufuk
    Adana
    Saat: 16.55

  • Yalçın YÜCEL.”Bir kitapla kucaklaşmak” (Eliştiri)

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Neruda’nın Madrid’deki evinin adına: “Çiçekler Evi” denmiş. Alberti, Hernandez, bu evde oturup, konuşmaya dalarlarmış. Balkonunda çingene gül, uzaklardan portakal çiçeklerinin kokusu, şiirin özel karışımıyla oturup sabahlara değin sohbet ederlermiş. Birden, nesnel olan, esrikliği uyanıklığa çağıran gerçeğin dalga dalga sesi duyulurmuş uzaktan. Ağaçlar, kuşlar, kımıldayan yapraklar ve akan suyun şırıltısı, katılırmış sözcüklere. Oldu bitti beni çok etkilemiştir; Neruda, Anday ve Dağlarca. Doğayı, insanı sevdiğimden olsa gerek ki şiirlerinde bulmuşumdur çoğu kez kendimi. ‘‘Ağaçlar/Büyüsüdür doğanın/Biri birine benzemez/ Tek ağaç/İkinci görünüşünde bile/İlkine benzemez/ Sevmek ağaçlara benzer.” (Dağlarca) “Sen geceleyin kendine açılmış zambak/ Yalnızlığın mı -çocuksu kösnün mü -/Gelinliğin midir/ Ardında kalan ak”(Dağlarca) “Çekip gittim, durmadım/Bu çılgın sokağın kıyısından/Usul usul, basarak ayak uçlarıma/Sanki geceden kaçıyor gibiydim/Ya da karanlık, kükreyen taşlardan.”(Neruda) “Bir dünya daha olmalı, burada/Bir yerde, o kadar yakın ki/Seslensem duyulacak belki/Belki başladım onu yaşamaya”(M.C. Anday) Okunası şiirler bir öze sürüklüyor sizi. O özde bir dünya daha çıkıyor karşınıza. Daha öteleri, görünmeyen yüzleri düşünür oluyorsunuz. Adil İzci’nin Kır ve Gök adlı şiir yapıtını elinize aldığınızda bir derinlik çöküyor içinize. Şiirlerini okudukça da doğanın içinde yeni bir dünya, başkaca bir sevgi bütünleşmesi karşınıza çıkıyor. Daha ilk şiirlerinde beliren bir özelliği var Adil İzci’nin: arka yüzü görebilme, doğanın parçaları ile yaşamı bütünleştirme, duyumsatma ve güzeli yakalayabilme. İçindeki sevinci hep çevresindekilere sınamak ister. Her an yanıtlanması gereken soru gibidir yaşamak. Ve her şey yanıttır; nesneler, durumlar, biçimler. Doğa içinde nesnelerin birbirleriyle ve insanlarla yakın bağları olduğunun farkına varmış; bir an düşünmeye fırsat bırakmadan yalnızlığını, ezikliğini, sevgisini salıvermiştir günün içine. “Akşam geldi uçsuz bucaksız bizim/Yıkandık yıkandık yıkandık/Gül dibinde kapanıp birbirimize.” Ömür bir hazan, bir düştür onca. Yitiklikler ise ürpertici. İzci’nin şiirlerini okudukça sanki yeniden doğup, o gizil odalardan yeniden geçiyorsunuz. Bir güz günü ağaçların çıplaklığında zamanın yaşamı nasıl da parçalayıp tükettiğini özünüzde duyuyorsunuz. Bu duyumsama bir an düşünce duraksamasını da birlikte getiriyor. Aslında zaman yaşam telimizin bir müziği bence. Bu müziğin içinde sevgiyi yakalayabilme ise güzel bir yaşam için çok önemli. Sevgiden ıraksa bir kalem, sözcüklerin en güzeline, en şiirlisine de ulaşsa yaratıcı olamaz, insanla kucaklaşamaz. İnsana ve doğaya açıklık, aşkı doğayla bütünleştirmek Adil İzci’nin şiir boyutunu da genişletmiştir. Sadece bu genişlik de değildir onun şiirindeki; imgesel düzeni, sözcük ve söyleyiş örüntüsü yönünden de özgünlüğü, kendindenliği olan geniş soluklu bir şiirdir. “Konuşuyorduk sen ve ben/Aramızda çoğu eskil nice şey/ Ve kuğular süzülüp giriyordu/Unutmuşuz zamanda arınırken/Gördük çimenlerde uyumuşlar.” Geçen zamanda eriyen anılar ve insan yaşamının geçmişte kalan izleri İzci’nin şiirinde o denli duygusal işlenmiştir ki dizelerini okudukça geçmişin derinlerinde yine doğayla birlikte düşün derinliğine dalarsınız. Sonra da bir yaprağın ucundan süzülürken ömrün yine bir hazan imgesi ve düş gerçeğiyle karşılaşırsınız. “Bir ses… gözlerinden geldi sandım/ Yapraklar toprağa değiyormuş/Ürpertiyle tutunduk birbirimize/ Ömrümüz yine? hazan imge ve düş…” Öyle de değil midir sanki? Hep gizler uzanmıştır yaşamımızdan. Yalnızlıklar, acılar çökmez mi yanı başımıza. Elbet güzellikler de var yaşamda. Ama ince bir düşünce taşıyorsanız güzdür içiniz. Dökülen hep sizin yapraklarınız olur. 24.05.2019 Yalçın Yücel – Biyografya www.biyografya.com/biyografi/4960 3/4 Bakışlarınız sevgi de olsa, beyaz güller de açsa sözcüklerinizde yalnızlıktır yine de en büyük dostunuz. Şiir de olmasa yazacak, eksik kalırsınız çoğu kez. Adil İzci şiirlerinde pastoral ve lirik birlikteliğini işlerken kendinden de çok şeyler katmıştır dizelerine. Sıcak ve özlü dostumun zaman zaman bana gönderdiği mektuplarını da ilgiyle okumuşumdur. Yaşamıyla şiiri arasında tam bir denge kurmuş ozanların sayısı azdır. Bir ozanın, daha doğrusu bir dil işçisinin düşün ve duygu evrenini tanımada en kısa (İnceleme-Eleştiri, Adil İzci’nin Kır ve Gök adlı yapıtı üzerine.-Alkış Dergisinde yayınlandı.)

  • Könül SƏSSİZ.”Azanı dinlə”

    Gəldi uzaqdan Azanın səsi,
    Ətrafa yayıldı həzin bir sükut.
    Qəlblərə doldu gözəl bir hüzur
    Göylərə ucaldı Azanın səsi.

    Yeganə səsdir ki, Azanın səsi
    Onun eşidəndə yolçu dayana r.
    Düşünən beyinlər dayanar, durar
    Danışan dodaqlar susub dayanar.

    Bu mübarək ayda qəlbləri qırma
    Azanın səsini dayan , bir dinlə.
    Yaxşı ilə yamanı ayır dünyada
    Kasıba arxa dur, onu incitmə

    Yetimə yuxarıdan aşağı baxma
    Kimsəsizdir deyib, haqqına girmə.
    Cənnətin qapısın bağlayıb getmə
    Azanın səsini eşit sən dinlə.

    Gəldi uzaqdan Azanın səsi
    Hüzuruna çağırır Yaradan bizi.
    İftar süfrəsində doyurar sizi
    Allahın ruzisin qulundan kəsmə.

    Bu mübarək ayda qəlbini dinlə
    Şeytandan uzaq ol, Azanı dinlə.
    Dinlə Yaradanın sirli səsini
    Cənnətin qoxusun geri çevirmə.

    Mənbə: http://www.pressaz.az

  • Aynur Yasəmən QARABAĞLI.”Əsgər oyuncaq”

    Çox gözəl, gündən günə abadlaşan bir ölkənin paytaxtında yaşayıram. Gözəllikləri turistlərin gözlərini oxşayır. Göydələn binaları, bahalı, lüks maşınları ilə yolları daim tıxaclı olan , mağazaları, marketləri bazarları dolu bir ölkənin vətəndaşıyam.
    Xarici ölkələrdən dostlarımız, tanışlarımız var. Onlar da gələndə götürürük, qalxırıq dağüstü parka, filan. Bəh-bəh ilə şəhərin göz oxşayan gözəlliyi ilə, içərimizdə bir lovğalıq hissi, bir-birindən gözəl görünən yerləri təqdim edirik.
    Ancaq bəzən bu gözəlliyin kimin və ya kimlərin qanı bahasına əldə olunduğunu unuduruq.
    Özbəkistan respublikasından ölkəmizə təşrif buyuran qonaqlarimızla şəhəri gəzirik. Gah sağda, gah da solda ucalan yaraşıqlı və əzəmətli binalar haqqında qonaqlarımıza məlumat verərək yolumuza davam edirik.
    Birdən gözüm illər öncə bir hadisəyə şahid olduğum kafeyə sataşdı. Adını tam oxuya bilmədim. Deyəsən adını dəyişib, başqa nəsə avropasayağı bir adla istifadəyə vermişdilər.
    Maşındakı söhbəti unudub, bir anlığa ötən ildəki hadisəni bir kino lenti kimi gözlərimin önündə canlandırmağa başladım.
    Bir az yorğunluqdan, bir az da şəhərdəki istinin təsirindən rəfiqəmlə birlikdə, Bakıda bir zamanlar yeni-yeni dəbə düşmüş ” Çudo peçko”deyilən şəbəkəli kafelərdən birinə özümüzü birtəhər çatdırıb, əyləşdik. Çay yoxsa kofe deyə ikimizdə birdən biri-birimizə baxdıq. Çay dedim. Rəfiqəm də, çay istədiyini söylədi. Mənə elə gəldi ki, bizim ikimizin də fikirimiz eyni yerdə idi. Onun iri qara gözləri böyümüşdü. Xasiyətinə illərdi bələd olduğum bu, gözəl gözlü azəri qızının, ürəyini kitab kimi oxudum o andaca. O da, mənim düşündüklərimi düşünürdü və hiss etdiklərimi hiss edirdi. Bir anlığa eyni mənzərə ağuşuna aldı ikimizi də.
    Bir salfetka alın gözəl xalalar, üzünüzü əlinizi silərsiniz. Gözəl qoxusu var. Baxın, üstünə də, “əsmər” yazılıb. Mənim də adım Əsmərdi. Nolar alın, nolar xala sən al deyə mənə yaxınlaşıb tam qarşımda dayandı.
    Bayaqdan gözlərimi gözlərinin gözəlliyi qədər, məsumluğu və köhnə olsa belə üst-başının təmizliyi ilə heyran edən bu qızciğazın zərif səsi məni elə bil yuxudan ayıltdı. Ayıldığım zaman artıq əlim onun çiynində idi. Məsumluq çökmüş gözlərinin dərinliyində öz gözlərimə çökmüş kədəri seyr edirdim. Mənə çox tanış gəlirdi bu kədər. Gözlərim dolduğu üçün baxışlarımı onun gözlərindən yayındırıb rəfiqəmə tərəf baxdım. Sulugöz mələyimin yanaqlarında yumrulanan göz yaşı, yanağında süzülərək kafenin işığı altında almaz kimi parlayaraq sinəsində bənd aldı. Bir daha bu xanımı milyonlar arasından necə və niyə seçdiyimə bir daha əmin oldum.
    Masanın ətrafındakı boş stulu çəkib Əsmərin ikimizin ortamızda əyləşməsinə kömək etdim. O sürüşüb stuldan düşməyə çalışaraq, – xala mənə burda əyləşməyə icazə vermirlər. Salfet almırsınızsa mən gedim, deyərək dartındı. Nə qədər məcbur etməyə çalışsaq da Əsmər bizimlə bir tikə pirojna və ya tort yeməyi qəbul etmədi. Hərəmiz bir paçka ” əsmər” salfeti götürüb on AZN pul uzatdıq. -Xırda varsa, xırda verin, onu xırdalamağa pulum yoxdu dedi.
    – Xırda lazım deyil gözəl qızım. Xərcləyərsən, xoşuna gələn bir şey alarsan. Hamısı səndə qalsın dedim. Rəfiqəmin onsuzda dili söz tutmurdu. Pulu güc bəla ilə Əsmərə verdik. Bizim sual dolu baxışlarımızı sanki hiss etmişdi. Bəlkə də, bilirdi mən ona nə suallar verəcəyəm, bəlkə də bilirdi ondan onun həyatı haqqında nələri soruşacağam. Ancaq mən də Əsmərin bu bapbalaca dünyasında,azacıq illərində böyük bir əsər, kitablara sığmayacaq bir ömür yatdığını bilirdim. Bu suallardan yaxasını qurtarmaq istədi Əsmər.
    İti addımlarla bizdən uzaqlaşıb yenədə əvvəlki yerində, kafenin qapısının sol tərəfində dayanıb gözlərilə yeni gələn varmı deyə kontrol etdi. Yeni qonaq olmadığını anlayıb sakitcə gözlərini çölün təndir kimi qaynar istisi altında o yana, bu yana şütüyən insanlara və maşınlara zillədi.
    Boğazımız tikilmişdi. Kafenin içərisindəki kondisionerin sərinliyindənsə Əsmərin bu körpə vaxtında çörəkpulu qazancı arxasınca çıxıb, saatlarla ayaq üstə qalması bizi üşüdürdü.
    Birdən bir canlanma hiss etdim Əsmərdə. Təzə müştəri gəlirdi. Gözünün dərinliyi kədər dolu qızcığazın yanağına xəfif bir təbəssüm qondu. Yanağindakı qəmzəsi yavaş-yavaş dərinlənməyə başladı. Bu təbəssümə səbəb olan mənzərə mənə də maraqlı gəldi. Əsmərin təbəssüm qaynağına tərəf yönəldim. Maşından orta yaşlı bir kişi, bir uşağı düşürdü. Qız çox ustalıqla üst-başını səliqəyə saldı. Kişiyə də, nəsə etirazını bildirdi. Kişi bir əli ilə qızın əlindən tutub, o biri əli ilə qarnını sığallaya-sığallaya kafeyə yaxınlaşdı. Qız elə Əsmər yaşda olardı. Qapını açıb içəri daxil oldular. Çölün istisindən bezdikləri ikisinin də üz-gözündən hiss olunurdu. Kişi əlinin içərisi ilə alnının tərini silib qarnına çəkdi. Əsmər dərhal bir salfet götürüb onlara yaxınlaşdı.
    – Alın salfetlə silin əmi. Üstünüzdə tərin qoxusu qalar dedi. Kişi Əsmərə tərs-tərs baxıb, -əşşi bir imkan ver, ağıl öyrətməyəcəksən bizə deyərək, qızının dartışdırdığı tərəfə yönəldi. Əsmər isə heç üzünü turşutmadan öz yerinə qayıtdı. Xadimə xanım o anda Əsmərin dayandığı yeri sildiyi üçün bir az ortada gözləməli oldu. Ofisiant oğlan əlində çay ilə Əsmərin lap yaxınından keçdi. Ürəyim az qaldı ağzımdan çıxıb yerə düşsün. Oğlan o qədər ehtiyatsız keçdi ki, çayın Əsməri yandıra biləcəyini düşündüm. Ay qız bir ayağıma dolaşma, kənara çəkil, zibilə düşmüşük də, deyə-deyə bir masaya yaxınlaşdı. Xadimə xanım tez Əsmərin qolundan astaca tutub, gəl qızım burdan tərpənmə, səni bu istidə çöldə saxlayarlar dedi. Saçının dağılmış hissəsini balaca saç sancağı ilə səliqəyə salan qadına, ana bax o xalalar verdi. Amma iki salfet aldılar. Dedilər ürəyin nə istəyir alarsan deyərək bizim verdiyimiz iki onluğu anasına göstərdi. Olarmı mən bu axşam metronun çıxışında satdıqları əsgər oyuncağı alım? Onda anladım ki, xadimə işləyən xanım Əsmərin anası imiş.
    – Hə mənim gözəl balam, bir saat da döz, Şövkət nənə gəlsin, növbə dəyişsin, evə gedəndə alarıq dedi.
    Qəflətən cingiltili bir səsdən kafedə əyləşənlərin demək olar ki, səksən faizi diksindi. Bu cingiltili səs bayaq gələn “bahalı qızcığaz”ın səsi idi.Kimisi maraqla, kimisi etiraz dolu baxışlarla səs gələn tərəfə boylandı. Qeyri-ixtiyarı məndə səs gələn tərəfə boylandım. Uşaq şüşənin arxasındakı pirojnaların, tortların hər birindən istəyirdi. Kişi isə, “mələyim gəl hələlik bunları alaq, sabah da gəlib təzə-təzə o birisilərdən alarıq” dedi. Uşaq yenə etirazını bildirdi. Ayaqlarını yerə döyməyə başladı. İnsanlar artıq bu ərkəsöyün qızın səsindən narahat olduqlarını gizlədə bilmirdilər. Kişinin nəhayət zala göz gəzdirdiyini gördüm. Düşündüm yəqin ki, uşağın verdiyi narahatlıq üçün üzr istəyəcək. Kişi isə gövdəsini bir təhər tərpədib irəliyə bir iki addım ataraq: nolub, uşaq görməmisiniz, çayınızı için də, deyə saitləri uzada-uzada donquldandı. Başı vitrindəki şirniyyata qarışan “bahalı qız”ın əlindəki dondurma da əriməyindəydi. Vitrinin arxasında dayanan xanım xadiməni, yeni Əsmərin anasını səslədi. Simuzər gəl yeri sil, yerdə dondurma damcıları var. Uşaq o anda ayıldı ki, dondurma əriyib, əlini
    də çirkləndirib. Qız bunu görüb daha da bərkdən ağlayıb, qışqırmağa başladı. Bunu görən Əsmər bir salfet bağlamasını aça-
    aça onlara yaxınlaşdı. Gözəl, zərif və mehriban Əsmər qayğı ilə “bahalı qız”a açdığı salfetin bir ədədini uzadaraq, buyurun bununla əlinizi silin dedi. Kişi Əsmərə baxıb, nə sırtıq uşaqsan, girəvədən istifadə edib salfetkanı satmağa çalışırsan elə. Rədd ol, imkan ver nəfəs alaq. Əşşi bezdik da bu yetim, yesirin əlindən. Maraqlıdı bu qırılmışın dədəsi harda sülənir ki, yetimləri əllərində salfetka, saqqız küçələrdə alverlə məşğul olurlar ee axı deyərək, yenədə “ı” saitini uzatdı.
    Əsmərin gözəl gözləri bir anda böyüyüb sanki, alnına doğru qalxdı. Arxa tərəfə boylanıb, anasının bu sözləri eşidib, eşitmədiyini dəqiqləşdirdi. Əsmərin gözlərindəki məsumluğa, kövrəkliyə indi bir az da nifrət əlavə olmuşdu.Yanağındakı şirin qəmzəsi sanki üzünü tərk edib, yerini qəmə, kədərə vermişdi.
    Bir addım da kişiyə tərəf yaxınlaşaraq, mənim atam aprel döyüşlərində üç ay bundan əvvəl şəhid olub. Ancaq məni tək qoyub getdiyi üçün mən ondan küsmüşəm deyərək balaca əlini alnına çəkdi.
    O an sanki dünya başıma uçmuşdu. Gözlərim heç nə görmür, qulaqlarım heç nə eşitmir, vücudumun hərəkət edə biləcəyini belə unutmuşdum. Elə bil məni stula kleyləmişdilər. Yerimdən qalxıb ona yaxınlaşmaq istəsəm də, tərpənə bilmədim. Nəfəsim kəsilirdi, sadəcə gözlərimdən bu saat göz yaşı yerinə, qan fışqıracaqdı kimi hiss edirdim. Yanağımda hiss etdiyim sərt şillənin təsirindən yuxudan ayılan kimi oldum. Rəfiqəm yanımda ayaq üstə dayanıb, mənim yaxşı olub, olmadığımı soruşurdu. Ətrafa göz gəzdirdim. Bayaqdan insanların səsi şəngəl ilə boşqabın səsinə qarısaraq sükutu pozurdusa, indi bu sükutu bir çəngəl səsi pozsaydı qulaq tutulardı. İnsanların bəzilərinin yanağındakı göz yaşı, üzlərindəki ifadə, dodaqlarının arxasında çölə atılmağa hazırlaşan təhqiredici sözlər danışırdı indi.
    Əlim-ayağım əsə-əsə qalxıb Əsmərə yaxınlaşdım. Gücüm çatsaydı ordakı bütün stol, stulları o kişinin yekə və boş başına çırpardım. Ancaq onun da o cür ürəksizə təsir etməyəcəyini düşundüm. Əyilib Əsməri qucağıma götürdüm. Yüngül bədəninin içində, körpə ürəyi sərçə ürəyi kimi çırpınırdı. Bayaq stolumuzda əyləşməyi qəbul etməyib, bizdən uzaqlaşan Əsmər boynuma sarıldı. Astaca qulağıma pıçıldadı. Xala mən salfeti onlara pul ilə satmayacaqdım. Onsuzda o qız atasının pulunun hamısını o pirojnalara verəcəkdi. Ancaq mən olsaydım atamdan bir pirojnadan artıq istəməzdim dedi.
    Qollarımın gücü çatdıqca Əsməri sinəmə sıxdım. Çönüb kişiyə baxdım və “şəhid qanı bahasına bu torpaqda gəzmək sənə haram olsun” deyib, uzaqlaşdım.
    Ruhum da, cismim də od tutub yanırdı. Qucağımda qız istidən bişər dedim özüm-özümə. Əsməri dayandığı qapının yanına apardım. Qucağımdan yerə düşürdüm. Rəfiqəmə sən burda gözlə, iki dəqiqəyə qayıdıram deyib, çantamı alaraq kafeni tərk etdim. Ancaq kafedə səs-küy yenədə öz yerindəydi. Bu dəfə fərqli ab-hava hökm sürürdü. Hər kəs kişini lənətləyirdi.
    Metronun girişinə qədər sanki ildırım surətiylə gəlmişdim. Almalı olduğum şeyin satılacağından qorxurdum.
    Girişdə bir-neçə oyuncaq satan cavan uşaqlar vardı. İlk olaraq birinə yaxınlaşıb istədiyim oyuncağı soruşdum. Bəli var deyə cavab verdi. Satılmadığı üçün sevinmişdim. Aldığım oyuncaqları hədiyyə kimi paketlədib dərhal kafeyə tərəf üz tutdum. İyul ayının ortaları idi və günorta saatının istisi mənə indi o qədər də təsir etmirdi. Çünki mənim ürəyimin yanğısı lava kimi axıb dünyanı yandıra bilərdi.
    Kafeyə çatanda Əsməri dayandığı yerdə görmədim. Gecikdim deyə peşmanlıq çəkdiyim anda Əsmərin gözəl səsini eşitdiyim tərəfə yönəldim.
    Hə ana bax o xalanın ətirinin iyidi, mənim də üstümdə qalıb deyə-deyə anasıyla söhbətləşirdi. Uşaq kimi sevindim Əsmərin burda olduğuna. O balaca mələyə yaxınlaşaraq dizlərimi onun qarşısında yerə qoydum. Hədiyyə paketlərini ona uzatdım. Hədiyyə paketlərinin içərisində nəyin olduğunu onun balaca ürəyi sanki hiss eləmişdi. Dərhal toppuş və şirin əlləri ilə hədiyyəni açmağa başladı. Gözlərinin dərinliyindəki kədərin yanındakı balaca işıltı yavaş-yavaş böyüyərək bütün göz bəbəklərini bürüdü.
    Ana bax mən istədiyim əsgər kuklası deyərək atılıb düşməyə başladı. İkinci paketi açmağa başladı. Bu bir az böyük olduğu üçün anası ona kömək elədi. Köməkləşib ikinci hədiyyəni də açdılar. Bu hədiyyəni görəndə qadının gözləri doldu. Xanım siz Əsmərin atasının tankçı olduğunu hardan bilirsiniz dedi.
    Bilmirdim, sadəcə aldım deyərək ayağa qalxdım. Əsmərin alnından öpdüm. Elə bil ayaqlarımın altından tonlarla daş asmışdilar. Birtəhər ayaqlarımı sürüyə-sürüyə əvvəl əyləşdiyimiz stola yaxınlaşdım. Bəzi insanların mənə dua etdiyini eşidirdim. Ancaq, sadəcə bir cumləni daha aydın eşitdim. Bu, Əsmərin “ana bu tankın pultu da var. Görəsən atam da idarə etdiyi tankı pult ilə idarə edirmiş” dediyi cümlə oldu.
    Mənim sulugöz rəfiqəmin gözləri ağlamaqdan qızarıb şişmişdi. Əlini uzadıb əlimdən tutaraq ” dərdi olanın dərdini, dərdli biri anlayar bacı” deyərək hönkürdü. Artıq onu belə sakitləşdirməyə taqətim qalmadığını hiss elədim.
    Qalx bir taksi ilə məni evə apar əzizim, yeriməyə halım yoxdu dedim. Yerimizdən qalxdıq. Rəfiqəm yıxılmağimdan qorxdu yəqin ki. Tez qolumdan yapışdı. Qapıya tərəf getdikcə Əsmərin hərəkətlərinə fikir verdim. Əsmər dağ boyda şəhid atasının təsəllisini bir rezin oyuncaqda tapmışdı.
    Qapıdan çıxanda qeyri-ixtiyarı dilimdən bu sözlər çıxdı. “Keşkə sən də, mənim kimi şəhid qızı olmasaydın Əsmər. Keşkə sən atalı qızlar kimi ürəkli böyüsəydin” deyərək kafeni tərk etdim.

    Mənbə: http://www.pressaz.az

  • Rəsul Rza: “mübarizə bu gün də var…”

    zərbaycan ədəbiyyatının görkəmli söz sərraflarından biri, Xalq şairi Rəsul Rza xalq arasında sonsuz şöhrət qazanmış, böyük istedadı, zəngin və hərtərəfli bədii təfəkkürü ilə ölümsüz əsərlər yaratmış ustad sənətkardır. O, yüksək bədii dəyəri, bəşəriliyi, milliliyi və rəngarəngliyi özündə ehtiva edən gözəl əsərləri ilə həyat həqiqətlərini incəliklərinə qədər əks etdirib, yaradıcılığı və çoxşaxəli fəaliyyəti ilə yaddaşlarda dərin iz qoyaraq xalqımıza misilsiz sənət inciləri bağışlayıb. Bu gün bənzərsiz söz adamının anadan olmasının 109-cu ildönümü tamam olur. Rəsul Rza poeziyasının vurğunlarından olan filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, yazıçı, publisist Şəfəq Nasir unudulmaz şairin ömür yoluna və yaradıcılığına bir daha işıq tutub, onun həyat fəlsəfəsi barədə fikirlərini paylaşıb. AZƏRTAC-ın sifarişi ilə qələmə alınmış yazını təqdim edirik.

    Rəsul Rza Azərbaycan ədəbiyyatı tarixində XX əsr milli, ictimai şüurun yeni bir istiqamətdə formalaşması və inkişafında yaradıcılığının bədii kəşfləri, yenilikləri ilə çağdaş poeziyamıza yeni nəfəs gətirmiş, onu özünün poetik ziyası ilə rövnəqləndirmişdir. Ömrünün mənəvi davamı da əsərlərinin ideya və məzmununun milli-bəşəri mahiyyət kəsb etdiyinin, yeni yaradıcı nəsillərin yetişməsində bir məktəb yaratdığının bariz nümunəsidir. Bu gün şairin milyonlarla oxucusundan biri olaraq, həm də qələm sahibi kimi, haqqında söz demək istəyində olduğumdan vaxtilə, elə indinin özündə də oxuduğum əsərlərini göz önündə canlandırdım. Açığı, bu yaradıcılığın nəhrində onun poeziyasından, tərcümə, publisistika və pyeslərindən ətraflı bəhs etmək, bütövlükdə irsinə nəzər salmaq yığcam bir yazının imkanı xaricində olduğundan fikrimdə başqa bir yol aradım. Rəsul Rza az-az diqqətdə olan elə bir ədəbiyyat adamıdır ki, onun yaradıcılığı, ümumən irsi bir baxışda, yaxud hər bir əsəri ayrılıqda, yenicə nəşr etdirdiyi bir kitab, bir şeiri belə yarandığı zamanda rezonans yaratmış, ədəbi mühitdə qaynar qarşılanmışdır. Bu əsərlərə istər özünün ədəbiyyata gətirdiyi yenilikləri, təhlil-təqdiri ilə, istərsə də tənqidi aspektdə (bunlar əsasən onu dərk etmək qüdrətindən kənar olanların, qısqanclıq xəstəliyindən, gözgötürməzlikdən yaranırdı) dönə-dönə müraciət olunduğundan yazının tam başqa bir məzmun-məqsədi müstəviyə gətirilməli idi.

    Burda onu deməliyəm ki, R.Rzanı olduğu kimi, daha aydın və dolğun, həm yaradıcılığını, şəxsiyyətini, insana, milli ideallara münasibətini, həm də əsərlərinin yaranma tarixini və ideyasını, dünya ədəbiyyatına bələdliyini, görkəmli ədəbi simalarla dostluğunu, bir sözlə, olum tarixindən fiziki yoxluğunadək, ondan sonra davam edən həyatını dərindən bilən, müşahidə edən, bir çox məsələlərdə də ədəbi intuisiyası ilə duyan övladı, məsləkdaşı Anardır. Yazıçının Rəsul Rzanın həyatı və yaradıcılığından bəhs edən “Mübarizə bu gün də var…” monoqrafik əsəri hələ nəşr olduğu zamanda məndə böyük təəssürat yaratmışdı. Şairi yenidən oxumaq, yaradıcılıq yolunu izləmək, məsləkinə bələd olmaq, ədəbi şəxsiyyətin görünməyən tərəflərini dərk etmək məqsədilə bu kitabı qısa bir vaxtda vərəqləməyi məqsədəuyğun bildim (əsərin dərcindən 17 il ötməsinə baxmayaraq, onu indiki düşüncəmlə yenidən, arxayın bir vaxtda ondan zövq alaraq oxumaq və geniş mənada qeydlər etməyimi bir qədər sonra reallaşdırmağı düşünürəm. Əslində, hər hansı bir əsəri nəzərdən keçirib, yeni baxışla təhlil-tədqiq etmək bütün zamanlarda ədəbiyyatşünaslığın, ədəbi tənqidin vəzifəsidir və bunlar hər vaxt da yeni iş kimi qarşılanır). İndiki halda şairlə bağlı nələrisə öyrənmək, bildiklərimə xatirələr işığında qayıtmaq istəyəndə Anarın böyük vətəndaş şairə həsr etdiyi adıçəkilən əsərinə yığcam şəkildə münasibət bildirməyi vacib sanıram.

    Əlbəttə, ədəbi şəxsiyyətin keçdiyi ömür yolu, yaradıcılığının bütün istiqamətlərdən araşdırılması, tədqiqi, onun fiziki yoxluğundan sonra daha dəqiq, yeni faktlar, dəlillər və yeni düşüncənin işığında böyük məsuliyyət, dəqiqliklə araşdırılır. Əks təqdirdə faktlara və hadisələrə yanlış münasibət, şişirtmə və ya ideyanı doğru mövqedən təqdim etməmək, yaradıcılıq yolunu aydınlığı ilə göstərməmək, əzəli tədqiqatçının özünə, onun qələminə hörmətsizlikdir, sonra da yazıçının şəxsiyyətinə, ədəbi-bədii irsinə xəyanətdir. Mənin “Mübarizə bu gün də var…” monoqrafiyası haqqında ilk fikrim belədir ki, Anar bu əsərini yazarkən ona doğma, əziz olan mövzuya böyük məhəbbət və məsuliyyətlə, həm də sanki kənar gözlə yanaşıb.

    Bu əsərdə böyük bir ictimai-siyasi, ədəbi mühit var, bu mühitin bir neçə nəslinin ədəbi simaları, dövrün ziddiyyətləri olduqca həssaslıqla, doğru mövqedən araşdırılıb, təhlil olunub. Özü də bu təhlil elmi-nəzəri-metodiki istiqamətdə deyil, ədəbi-publisistik formada, hissiyyat və duyumun ən yüksək məqamlarının təsiri altında işlənilib. Belə bir əsəri Anardan özgə kim yaza bilərdi? Başqa bir tərəfdən, Anar bu əsərində ona, eləcə də ədəbiyyat tariximizə doğma və gərəkli olan bu mövzunu bir vətəndaş, ziyalı düşüncəsi ilə, azərbaycançılıq məfkurəsinin işığında arayıb-toplayıb, böyük bir ədəbi arxivin bütün sənədlərini (yaddaş arxivi də ilk sırada olmaqla!) araşdıraraq, doğru qənaətlər əldə edərək, ən başlıcası da tərəfsiz, qərəzsiz münasibət bildirməklə təqdirəlayiq bir əsərin yazılmasına nail olub. Bu fikrin barizliyinə bir nümunə: “Rəsul Rza Azərbaycan ədəbiyyatına danılmaz yeniliklər gətirmiş, çağdaş şeirimizdə tamamilə yeni bir yol açmış və bu yolla ömrünün sonuna qədər ardıcıl addımlamış şairdir. Təbii ki, bu yolu bəyənmək də olar, bəyənməmək də. Bu, zövq məsələsidir. Bu yolu qəbul etmək də olar, etməmək də. Bu da meyl, səviyyə, marağın yönüylə bağlıdır. Bu yolla getmək də olar, getməmək də. Bu da istək, şübhəsiz bacarıq məsələsidir. Çünki tək istək azdır, bu yolla getməyi bacarmaq da lazımdır. Hətta bu yolla gedib, bu yolla getdiyini inkar etmək də mümkündür. Bu da insaf məsələsidir. Amma istər məzmun zənginliyi, mövzuların üfüq genişliyi, istər forma, vəzn, ritm, intonasiya, obrazlar sistemi, deyim tərzi, söz təzəliyi, ifadə orijinallığı, qafiyələrin, təşbehlərin bənzərsizliyi baxımından Rəsul Rza yaradıcılığının unikallığını ədəbi vicdanı olan heç kəs inkar edə bilməz…”

    Hanı burda tərəfkeşlik? Əslində bu, bir ziyalı olaraq həqiqi ədəbiyyatın keşiyində durmaqdır, şairi anlamayanların yersiz hücumlarından, qarayaxmalarından qorumaqdır. Anar R.Rzanı, onun ömür-sənət yoldaşı, ilham pərisi Nigar xanımı bir övlad məhəbbətilə, yaddaşında şırım açmış xatirələrin izi ilə, digər tərəfdən də əvvəldə qeyd etdiyimiz kimi, ədəbi şəxsiyyətlərin arasında və yaratdığı əsərlərin fonunda təqdim edib.

    Kitabın mövzusu birdir, amma onun şaxələndiyi hadisələr, istiqamətlər, mövzu içində mövzuların, müxtəlif məqamların qol-budağı çoxdur, lap çox. Onlara ayrılıqda nəzər salmaq, ümumilikdə xırda çayların axıb-töküldüyü dənizə “baş vurmaq” növbəti bir yazımızın qayəsi olacaq.

    Rəsul Rzanın yaradıcılığı çoxşaxəli, çoxçeşidli, eyni zamanda, özünün dərin, fəlsəfi çalarları, ideya-məzmunu ilə nəhəng bir düzənlikdəki çəmənzarı, gülzarlığı xatırladır. Hər birinin öz biçimi, öz rəngi, nəfəsi və ən ümdəsi ideyası var. Şairin ilk kitabı “Çapey”dən sonra vaxtaşırı çoxlu sayda əsərləri işıq üzü görmüş, ədəbi ictimaiyyətə təqdim olunmuş, oxucuların ixtiyarına verilmişdir. Onların sırasında bir neçəsinin adlarını xatırlatmaq da yerinə düşür: “Mən torpağam”, “İnsan”, “”İşıqlar üşüyəndə , “Etiraf”, “And”, “Mirzə Cəlilin nisgilləri”, “Təyyarədə düşüncələr”, “Dəniz haqqında nəğmələr”, “Rəngli yuxular”… şeir topluları, “Poeziya zəhmət və ilhamdır”, “O gün-bu gün”, “Ötən günlər”, “Milli şüur və milli iftixar”, “Uzaq ellərin yaxın töhfələri”… publisistik kitabları , “Ağ rəngin simfoniyası”, “Azərbaycan elmi”, “Bəxtiyar”, “Böyük ömrün anları”, “Eldən soruş”, “Kəndlilər, “Qız qalası”, “Qızılgül olmayaydı”, “Tikdim ki, izim qala”, “Üzeyir ömrü”, “Yaşıl rəngin qamması”, “Yuva qurdum söz içində”… filmləri, “Vəfa”, “Görüş” pyesləri yaradıcılığının geniş üfüqlərindən xəbər verir.

    Şair, publisist, ssenaristin tərcümələri də dilinin səlis, axıcı və rəvan olması ilə, həm də bədii dəyəri, siqləti ilə həmin əsərlərin həmişəyaşarlığının göstəricisidir. Azərbaycan oxucusu Rəsul Rzanın tərcüməsində Fransua Viyon, Robert Berno, Henrix Heyne, Mixail Lermontov, Nikolay Nekrasov, İvan Turgenev, Taras Şevçenko, Emil Verxarn, Artur Rembo, Vladimir Mayakovski, Marina Svetayeva, Rabindranat Taqor, Federiko Qarsiya Lorka və onlarla dünya ədəbiyyatının görkəmli şair və yazıçılarının əsərlərindən nümunələri dilimizə çevirmişdir. Bununla şair həm də xalqlar ədəbiyyatının bir-birinə yaxınlaşmasının, təbliğinin və təəssübünün də qayğısına qalıb. Bu əsərlərin hər biri onun tərcüməçilik səriştəsi, orijinal üslub və dəstxəti haqqında da layiq olduğu fikirləri söyləməyə əsas verir.

    Deyilənə görə, Rəsul Rza cod, sərt adam olub. Amma onun bir çox şeirlərini oxuyanda bu fikrə birmənalı yanaşmaq olmur. İnanıram ki, indi “Məndə ixtiyar olsa” şeirindən gətirəcəyim nümunə oxucuların də ürəyindən olacaq:

    Mən istəyirəm:

    buludlar ağlasın,

    uşaqlar ağlamasın,

    analı, ya anasız.

    Mən istəyirəm:

    güllər açılsın,

    Güllələr açılmasın.

    … Hər şey insana baxsın,

    İnsan ələ baxmasın.

    Axsın bulaqlar gözyaşı kimi

    torpağın üzərində

    Göz yaşı bulaq kimi axmasın

    dünyanın heç bir yerində

    – deyən şair, körpələrin taleyindən yana nigarançılığını, İnsan oğlunun qürurunun, qeyrətinin təəssübkeşi kimi ürəyinin istəklərini dilinə gətirir. Əslində, Rəsul Rza ədalətsizliyə, yalana, xəyanətə qarşı coddur, sərtdir, barışmazdır. O, həmişə həqiqətin, haqsız yerə incidilənin yanında olub, istedadlılara qayğı göstərib.

    Bir haşiyə: Heykəltəraş Münəvvər Rzayevanın məndə olan gündəliyində onun Rəsul Rza ilə bağlı qeydlərini oxumuşam. Münəvvər xanım yazır ki, Mikayıl Müşfiqin heykəlini işləmişdim. Rəsul Rza Cəfər Cəfərovla emalatxanama gəlib hələ üzə çıxarmadığım heykəli görmüş və ikisi də onu çox bəyənmişdi. Şair 20 günə bu işi böyütməyi məndən xahiş etdi, daha doğrusu, mənə ictimai tapşırıq verdi. O vaxt R.Rza Yubiley Komitəsinin sədri idi. Müşfiqin heykəlini doğum gününə çatdırmağımı istəyirdi. İşi deyilən vaxta qədər tamamladım. Lakin bədii şura işimi qəsdən gözdən salır, qəbul etmək istəmirdi. Bir gün Rəsul müəllim mənə zəng etdi, xəbər aldı ki, niyə səsin çıxmır? Mən vəziyyəti olduğu kimi dedim. Rəsul müəllim əsəbiləşdi, mənə tapşırdı ki, Şuranın növbəti yığıncağında mənə xəbər elə. O, Bədii şuranın yığıncağına gəlib çatdı. Şuranın üzvləri bir-bir çıxış edib, deyirdilər ki, burda obrazlılıq yoxdur. Rəsul Rza onları təmkinlə dinləyib, çıxış üçün söz aldı. Üzünü çıxış edənlərə tutub hamısına müraciətlə dedi ki, Müşfiqdən bir şeir söyləsinlər. Heç birindən səs çıxmadı. Rəsul müəllim belə olanda dedi: “Amma biz Müşfiqlə yaxın olmuşuq, günlərlə bir-birimizə şeirlərimizi oxumuşuq, baş-ayaq yatmışıq, deməli, mən sizdən yaxşı bilərəm ki, burda obrazlılıq var, ya yox. Münəvvər Rzayevanın heykəli Müşfiqin xatirəsinə dəyərli bir töhfədir”. Rəsul Rza heykəlin yerini seçdiyim məkana narazılıq edənlərə də sərt cavab verdi. Bu işdə axıra qədər məni müdafiə etdi…

    Rəsul Rzanın yaradıcılığı haqqında bir çox ədiblərimiz dəyərli fikirlər söyləmişlər. Burda onlardan ikisini xatırlatmağı zəruri hesab edirəm: “Rəsul Rza daha ziyada lirik, xitabətçi və inqilabi romantizmə malikdir. Onun şerlərində real hadisələrdən çox real həyəcanlar, canlı xarakter və obrazlar təsvirindən çox canlı təşbeh və məcazlar, canlı, həyati hissiyyat və idrak məfhumları vardır” (Əli Nazim), “Rəsul Rzanın şerləri bəzən son dərəcə incə, həssas, zərif, bəzən də amansız dərəcədə sərtdir. O, yalnız həyat hadisələrini deyil, rənglərin, səslərin, işığın, suyun, dalğaların ifadə etdiyi sevinci, kədəri duymağı və onları duyğular, düşüncələr, xəyallar və xatirələrlə bağlamağa çalışır” (Əhməd Cəmil).

    Rəsul Rza heç zaman şöhrət arxasınca qaçmamışdı. O, ancaq yaxşı əsərlər yazmaq barədə düşünür, yazır-yaradırdı. Müxtəlif vaxtlarda “Azərbaycan SSR Əməkdar incəsənət xadimi”, “Azərbaycan SSR Xalq şairi”, “Sosialist Əməyi Qəhrəmanı” və digər adlar da onu yaradıcılığının çiçəkləndiyi, püxtələşdiyi, kamilləşdiyi vaxtlarda tapmışdı…

    Rəsul Rzanın bütün həyatı, ömrü mükəmməl, fəlsəfi yaradıcılığı ilə yanaşı, mübarizələr içində keçib. O, bu mübarizələrin bitmədiyini, həyatı boyu davam edəcəyini bildiyi üçün yazırdı:

    Mübarizə bu gün də var, yarın da,

    Mən də onun ən ön sıralarında…

  • Şairə-publisist Nəcibə İLKİN.Seçmə şeirlər

    ni

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü,
    “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və
    “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru

    GÜNÜNÜZ AYDIN DOSTLAR

    sizlərə xoş ovqatla
    (Hüseyn Arif sayağı)

    “Gəl çıxaq seyrinə uca dağların”,
    Görməsin nə çiskin, nə duman bizi.
    Ətrinə bürünək gözəl bağların,
    Görməsin nə payız, nə xəzan bizi.

    Öpək çiçıklərin ipək telindən,
    Söz alaq torpağın şirin dilindən,
    Tutaq tər güllərin şehli əlindən,
    Görməsin nə qanqal, nə tikan bizi.

    Qəhqəhlər, gülüşlər yayılsın düzə,
    Meşələr, çəmənlər boylansızn bizə,
    Yaşdan söhbət düşüb çıxanda üzə,
    Görməsin nə dövran, nə zaman bizi.

    Arzular qoynunda dil açdıq yenə,
    Çıxmışıq gəncliyin bahar seyrinə,
    Hicran əzabına gəl gərək sinə,
    Görməsin nə təbib, nə loğman bizi.

    Yaşayaq sevgilim, yaşayaq belə,
    Həsrətin dumanı çökməsin telə,
    Nəcibəyəm, ötəm yaxşılar ilə,
    Görməsin nə kədər, nə yaman bizi.

    SEVƏNLƏRİN ÜRƏYİ

    İpək kimi zərifdi,
    Külək əssə titrəyər.
    Toxunsalar xal düşər,
    Dəniz kimi kükrəyər-
    Sevənlərin ürəyi.

    Ümmandı, yetməz sona,
    Tükənməz arzular tək.
    Həmdəmdi xəyal ona,
    Təmizdi saf sular tək-
    Sevənlərin ürəyi.

    Nə kələk, hiylə bilər,
    Nə də xəyanətlidi.
    Hicrana ölüm dilər,
    Əhdə sədaqətlidi-
    Sevənlərin ürəyi.

    Əzəl gündən insanı
    Pak məhəbbət yaşadır.
    Ehtiyatlı olun ki,
    Sına bilər, şüşədir-
    Sevənlərin ürəyi.

    Duyğularla danışar,
    Dili yox, lala bənzər.
    İçin-için alışar,
    Nəğməli vala bənzər,
    Sevənlərin ürəyi.

    Sevinc nəhsə dönəndə,
    Şimşəklərə od paylar.
    Günəş səmtə dönəndə,
    Ulduzları haraylar-
    Sevənlərin ürəyi.

  • Əziz MUSA.Yeni şeirlər

    em

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    BACIM ROZANIN XATİRƏSİNƏ

    Son dəfə boylandın, baxdın üzümə,
    Dilin söz tutmadı, göz yaşın axdı,
    Bir cavab vermədİn mənim sözümə,
    Elə bil başımda şimşəklər çaxdı.

    Məni həsrət qoydun şirin səsinə,
    Susdu bir dəfəlik can deyən dilin.
    Baxa -baxa qaldım ay bacı sənə,
    Əlimin içində soyudu əlin.

    Dəyməz tay üzümə odlu nəfəsin,
    Boynumu bir daha qucaqlamazsan,
    Gəlməz qulağıma mehriban səsin,
    Məni qəmli görüb sən ağlamazsan.

    Haraya baxıram görürəm səni,
    Bir anda çıxmırsın sən xəyalımdan,
    Qoydun bu dünyada göz yaşlı məni,
    Niyə tez apardı səni Yaradan?

    Aldı qanadına mələklər səni,
    Üzünə açıldı cənnət qapısı,
    Bu gediş ağlatdı, sızlatdı məni,
    Köçdü bacıların vallah yaxşısı.

    MÜƏLLİM

    Sevimli müəllim, müqəddəs insan,
    Hər yerdə əzizdi, ucadır adın,
    Sənsən bir şam kimi alışıb yanan,
    Qayğılar içində keçir həyatın.

    Bizlərə həsr etdin nurlu ömrünü,
    Vətən sevgisindən dərs keçdin bizə.
    Sevdirdin nur saçan o ayı, günü,
    Səadət gətirdin sən ömrümüzə.

    Dahilər, şairlər səndən dərs alıb,
    Hər uğur adınla bağlıdır sənin,
    Səndən öyrənənlər qalxıb, ucalıb,
    Gücü, qüvvətisən doğma vətənin.

    Sən bizə göstərdin nurlu səhəri,
    Tutub əlimizdən yol açdın bizə.
    Gül açır qəlbinin barı, bəhəri,
    Həyatda hər zaman borcluyuq sizə.

    Şanlı- zöhrətlisən əziz müəllim,
    Sənin varlığınla öyünürük biz,
    Hər zaman qarşında baş əyir elim,
    Səninlə fəxr edir doğma ölkəmiz.

  • Hörmətli qələm dostlarımız, dəyərli poeziyasevərlər!

    https://b.radikal.ru/b04/1905/ef/750ec2dc1821.jpg

    https://a.radikal.ru/a32/1905/4d/a251cb6bc6d6.jpghttps://a.radikal.ru/a32/1905/4d/a251cb6bc6d6.jpg

    Sizi 25 may 2019-cu il tarixində (şənbə günü) saat 12:00-da Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, “Mərhəmət Elçisi” jurnalının baş redaktoru, “”Kərəmi”ni çalma, qardaş”, “Dəfn olunan nişan üzükləri”, “Taxtım-tacım, qara bəxtim Qarabağım”, “Vətənsiz keçən ömür”, “Dərdimi, qəmimi sənə danışım”, “Mənim qəm dünyam” kitablarının müəllifi, şair, publisist Nizami Kolanlının yenicə işıq üzü görmüş “ÖMRÜN PAYIZ FƏSLİ” kitabının təqdimat mərasiminə dəvət edirik.

    Tədbir Sumqayıt şəhərindəki Heydər parkında yerləşən “Poeziya evi”ndə keçiriləcək.

    Rəsmi informasiya dəstəyi: http://edebiyyat-az.com və

    http://gundelik.info

    Təşkilatı dəstək: Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatı.

    İnformasiya dəstəyi: “Mərhəmət elçisi” jurnalı

  • Azərbaycan şairi və yazıçısı Əli Rza XƏLƏFLİ

    Əli Rza Xələfli (Əzizli Əlirza Zal oğlu) — Azərbaycan şairi və yazıçısı, “Kredo” qəzetinin baş redaktoru.

    Həyatı

    Əli Rza Xələfli 1953-ci ildə Cəbrayıl rayonunun Xələfli kəndində doğulmuşdur. 1975-ci ildə Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin filologiya fakultəsini fərqlənmə diplomu ilə bitirmiş, doğulduğu rayonun Şahvəlli, Tatar və Aşağı Xələfli kəndlərində müəllim işləmişdir. Həmin illərdəki pedaqoji fəaiyyətinə görə “Qabaqcıl maarif xadimi” fəxri adına layiq görülmüşdür.

    1980-ci illərin əvvəlindən mətbuatda çalişir. 1980-1993-cü illərdə rayon qəzetində müxtəlif vəzifələrdə çalışdı. “Xudafərin”, “Qoşa qanad”, “Qarabağ” və “Həyat” qəzetlərində xüsusi müxbir, şöbə müxbir, şöbə müdiri və redaktor əvəzi vəzifələrin işləmişdir.

    Ə.Xələflinin ədəbi-publisistik yazıları və şeirləri dövrü mətbuatda müntazam çap olunur.

    2002-ci ildə “Qızıl qələm” medalı mükafatına, 2003-cü ildə “Məmməd Araz”ali ədəbi mükafatına, 2004-cü ildə Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Bədii Ədəbiyyatı Təbliq Bürosunun “Qılınc və qələm” yaddaş mükafatı, 2008-ci ildə Beynəlxalq Rəsul Rza mükafatına, 2010-cu ildə Şahmar Əkbərzadə adına Beynəlxalq Ədəbiyyat mükafatına layiq görülmüşdür.

    2002-ci ildə Əli Rza müəllim Azərbaycan Yazıçıları və 1984-cü ildən Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, 1980-cı ildən Qabaqcıl maarif xadimi, 2010-cu ildə isə Prezident təqaüdçüsüdür.

    1999-ci ildən Kredo qəzetinin baş redaktorudur.

    Ailəlidir. İki oğlu, bir qızı var.

    Əsərləri

    “Karvan körpüdən keçir” (1997),
    “Baş daşımın yazıları” (1998),
    “Yurdun övladları” (Elçin Kamal birlikdə, 2000) ədəbi-bədii publisistik,
    “Sözə doğru” (2003) ədəbi-tənqidi,
    “Ocağımın işığı” (2001),
    “Həsrət körpüsü” (2006), müəllifi,
    “Dünyanın söz üzü” (2007),
    “Adı Şadiman olanın…” (2009),ədəbi-tənqid
    “Axtala əfsanəsi” (2010),ədəbi-tənqid
    “Qırmızı həqiqətlər”(2011),ədəbi-tənqid
    “Od” (2012)
    “Həyatın Dastanı: ədəbi-fəlsəfi düşüncələr. Hamlet İsaxanlı nın “Ziyarət” poemasının motivləri əsasında”, “Xəzər Universitəsi Nəşriyyatı” (2012)
    Redaktoru və tərtibçi müəllifi olduğu kitablar
    “Mənəviyyatın ekologiyası” (2005)
    “Fənayənin sualları” (2006)
    “Yana-yana qaşadim” (2006),
    “Koroğlu hoydu dəlilərim, hoydu” (şair İslam Sadıqla birlikdə, (2006)
    “Yağış damlasıyam” (2007)
    “Zal ağacı” (2007)

    Xarici keçidlər

    Dünyaya, insana, tanrıya sevginin qaynağı – Əli Rza Xələfli poeziyası
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyi. Əli Rza Xələfli – 60
    Çağdaş ədəbiyyat cəfakeşi – Əli Rza Xələfli
    “Qarabağ dünən, bu gün və sabah” 5-ci elmi-əməli konfransının MATERİALLARI (2006-cı il). Mərziyyə Nəcəfova – Vətən ruhuna hakim kəsilən şerlər

  • Şairə Adilə Nəzərinin “Topla məni, İlahi!” adlı yeni kitabının təqdimat mərasimi və imza günü keçirilib

    https://a.radikal.ru/a35/1905/f7/90d2e1e707d0.jpg

    https://a.radikal.ru/a09/1905/1e/816fc4f162f9.jpg

    https://d.radikal.ru/d17/1905/d2/9184ec9dd196.jpg

    https://c.radikal.ru/c23/1905/87/29d1d6ad4def.jpg

    https://c.radikal.ru/c10/1905/5a/f5b476b8b279.jpg

    https://c.radikal.ru/c03/1905/3e/fa269382b160.jpg

    Gündəlik.info xəbər verir ki, 18 may 2019-cu ildə “Kitab Evi” İctimai Birliyi Kitabevim.az mağazalar şəbəkəsinin 28 may filialında Adilə Nəzərin “Topla məni, İlahi” şeirlər kitabını təqdim edib.
    Yazıçı Səfər Alışarlı tədbiri açaraq Adilə Nəzərin bədii yaradıcılığı ilə yanaşı, elmi və ictimai fəaliyyətini qeyd edib və kitabın ön söz müəllifi olaraq, Adilə Nəzərin yetkin poeziyasının canlı və cansız aləmi əks etdirən mahiyyətin təsviri olduğunu, onun hər bir şeirində ifadə orijinallığı və fəlsəfi təfəkkür dərinliyinin oxucunu heyrətləndirdiyini bildirib.
    Əjdər Ol, Vaqif Nəsib, Əsəd Cahangir, Ramiz Qusarçaylı, İbrahim İlyaslı, İnqilab Orxan, Aləm Kəngərli, Kəmaləddin Qədim, Ayaz Arabaçı, Fərqanə Mehdiyeva, Mübariz Məsimoğlu, Rəfiqə Abbasova, İlqar Türkoğlu, Arzu Nehrəmli, Rəbiqə Nazimqızı, Narıngül Nadir və başqaları şairin yaradıcılığı haqqında dəyərli fikirlər səsləndirıblər, onlar Adilə Nəzərin şair olaraq nəfəs diapazonunun genişliyindən bəhs edərək, onun poetik ilhamının təbiət təsvirlərində, vətənpərvərlik mövzularında və lirik şeirlərdə məhdudiyyət tanımadığını vurğulayıblar.
    Müəllifin şeirləri şairin özü və tədbir iştirakçıları tərəfindən oxunub, nəğməyə çevrilən şeirlərindən birini müğənni-bəstəkar Çilənay Hüseynova ifa edib.
    İştirakçılar müəllifin öz səsindən və bədii qiraətcilər tərəfindən şeirlər dinləyib və Adilə Nəzəri yeni kitabının işıq üzü görməsi münasibəti ilə təbrik edib, ona uğurlar arzulayıblar.

  • Hüseyn İbrahimovun 100 illik yubileyinin qeyd edilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

    Hüseyn İbrahimovun 100 illik yubileyinin qeyd edilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

    2019-cu ilin may ayında Azərbaycanın Xalq yazıçısı Hüseyn Məmmədəli oğlu İbrahimovun anadan olmasının 100 illiyi tamam olur.

    Hüseyn İbrahimov yarım əsrdən artıq bir dövrü əhatə edən səmərəli ədəbi fəaliyyəti ilə müasir Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına töhfələr vermiş özünəməxsus yaradıcılıq üslubuna malik simalardandır. Ədibin uğurlu axtarışlarının nəticəsi kimi müxtəlif janrlarda meydana gətirdiyi əsərlərdə müasirlərimizin zəngin mənəvi aləmi dolğun əks etdirilmiş, mədəniyyət tariximizin yetirdiyi bir çox görkəmli simaların işıqlı obrazları parlaq bədii boyalarla təcəssümünü tapmışdır. Uzun illər Naxçıvanın ictimai-siyasi həyatının fəal iştirakçısı olmaqla Hüseyn İbrahimov regionda mədəni mühitin tarixi ənənələrinin qorunub saxlanılması və eləcə də müstəqillik ideallarına sadiq yaradıcı ədəbi qüvvələrin öz potensiallarını lazımınca gerçəkləşdirə bilmələri üçün böyük əmək sərf etmişdir.

    Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 32-ci bəndini rəhbər tutaraq və Azərbaycan ədəbiyyatı qarşısında xidmətlərini nəzərə alaraq, Xalq yazıçısı Hüseyn İbrahimovun anadan olmasının 100-cü ildönümünün qeyd olunmasını təmin etmək məqsədi ilə qərara alıram:

    1. Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət Nazirliyi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin təkliflərini nəzərə almaqla, Xalq yazıçısı Hüseyn İbrahimovun 100 illik yubileyinə dair tədbirlər planını hazırlayıb həyata keçirsin.

    2. Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu Sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etsin.

    İlham Əliyev
    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti
    Bakı şəhəri, 18 may 2019-cu il.

    Mənbə: http://www.president.az

  • “Açık Kara” dergisinin 15. sayısı yayında

  • İmadəddin Nəsiminin anadan olmasının 650 illiyi münasibətilə“Cahana sığmazam” adlı ədəbi almanax işıq üzü görüb

    https://b.radikal.ru/b01/1905/fb/50c167647919.png

    Bu yaxınlarda böyük Azərbaycan şairi, filosof, alim İmadəddin Nəsiminin anadan olmasının 650 illiyi münasibətilə“Cahana sığmazam” adlı ədəbi almanax işıq üzü görüb.

    “Elm və təhsil” nəşriyyatında nəşr olunan poetik toplunun baş məsləhətçisi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin birinci katibi, Xalq şairi Fikrət Qoca, redaktoru və tərtibçilər: AYB-nin üzvü, Beynəlxalq Rəsul Rza ədəbi mükafatı laureatı, Prezident mükafatçısı, şair Balayar Sadiq və AYB-nin üzvü, Beynəlxalq Rəsul Rza ədəbi mükafatı laureatı, şair Tahirə Məğrurdur.

    Bu poeziya almanaxında müxtəlif ədəbi nəsillərin və çoxçeşidli ədəbi-bədii düşüncəyə malik qələm sahiblərinin şeirləri toplanıb. İnanırıq ki, poeziyaseverlər və ədəbi ictimaiyyət poetik toplunu “Nəsimi ili”nə ədəbi töhfə kimi qarşılayacaq.

    20 may 2019-cu ildə saat 13:00-da Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin “Natəvan” klubunda “Nəsimi ili” münasibətilə çap olunmuş ədəbi almanaxın təqdimatı keçiriləcək. Ədəbi ictimaiyyət və poeziyasevərlər dəvətlidir.

    Mənbə: http://pressaz.az

  • Melek Temelin iki yeni kitabı yayında

  • Hasan AKAR.”URFA /SİVEREK HACI PINARIN DÜZÜ’NDEN ERZURUM TORTUM ŞELALESİNE UZANAN BİR AŞKIN ÖYKÜSÜ VE TÜRKÜSÜ:”

    BAKKAL MAHMUD’UN KIZI

    “Bir sigara iç oğlan / Gel kapıdan geç oğlan
    Seni bana vermezler /Bu sevdadan geç oğlan
    Hacı pınar’ın düzü /Mevlâm ayırdı bizi
    Bakkal Mahmud’un kızı/ Yaktı yandırdı bizi “
    Bu türkü Siverek’te yaşanmış bir aşkın sonunda dökülmüş ‘acumuklu bir destan’ gibi dudaklardan. Sonra bu işin ustaları tarafından derlenmiş, musiki katılmış kulaklarımıza hoş gelsin diye. Sevdalar, pınarlardan öyle bir akmış ki… Yakmış yandırmış söyleyenlerini de…
    Diyor ya, Bedri Rahmi Eyüboğlu:
    “Ah bu türküler,
    Ana sütü gibi candan,
    Ana sütü gibi temiz.
    Türkülerde tüter dağ dağ, yayla yayla,
    Köyümüz, köylümüz, memleketimiz.”
    Rahmetli Müslüm Gürses’in, Abdullah Yüce’nin zirveye çıkışlarında dillerinden düşmedi bu türkü. Huri Sapan’ın plaklarından farklı çıktı sanki bu ezgi. Urfa’dan derlenen bu türküyü bizler de çok dinledik. En son “Müslüm” filminde seyriyle beraber derinliğine daldık bu kulaklarımıza hoş gelen ama öyküsünü sonradan öğrendiğimiz türkünün.
    Öyle ya: Her aşığın bir ahı var…
    Bundan üç yıl önce Tokatlı şairlerimizden Süreyya Kaya, Elazığ-Diyarbakır Kültür Buluşmalarında tanıştığı Feray Sayan adında bir hanımefendiden bahsetti bana. Anneannesinin 1915 yılında tehcir sırasında acı şartların getirdiği olaylar döneminde Niksar’dan Urfa/ Siverek’e gelin olduğunu, annesinin de kendi annesinden dinlediği hatıralarla büyüdüğünü ve Niksar’ı çok merak ettiği halde bir türlü gidemeyişindeki hasreti dile getirdi.
    Biz de Feray Hanım’la bir müddet sonra tanıştık ve gerekli mesajları aldık. Zamanla görüşmelerimiz arttı ve o yılların kayıtlara girmeyen bazı acı hatıralarını dinledim ondan.
    Sonrası bizi Urfa /Siverek’te annesinin yaşanmış bir öyküsüne ve yakılan “Bakkal Mahmud’un Kızı “ türküsüne getirdi.
    Biz önce Feray Sayan Hanım’dan kısaca bahsedelim:
    1959 Siverek doğumlu. Daha yirmi günlükken İstanbul’a taşınmışlar. Babası kullandığı kamyonunu satarak İstanbul’da taksi hattı satın alıp çalışmaya başlamış ama günün birinde astım hastalığına yakalanmış. Tedavi için gittiği doktor ona oksijeni bol kendi memleketini önerince ailecek 1965 yılında Siverek’e geri dönmüşler. İki yıllık istirahattan sonra iyileşmiş ama maddi yönden sıkıntıya girince Ceylanpınar Devlet Üretme Çiftliği’nde işe başlamış.
    Kendisi, babasının görevi nedeniyle taşındıkları Urfa Ceylanpınar’da Ceylan İlkokulu’nu, Ceylanpınar Ortaokulu’nu daha sonra taşındıkları Diyarbakır’da Ticaret Meslek Lisesi’ni bitirmiş. 1982 yılında yaşıtı Celal ile evlenmiş dört kız evladının annesi olmuş. Halen eşi ve kızları ile birlikte Diyarbakır’da yaşıyor ve bazı sivil toplum kuruluşlarında insanlara faydalı olmaya gayret ediyor. AFASDER (Anadolu Sanat Eğitim ve Spor Derneği, Diyarbakır Kültür, Turizm ve Musiki Derneği üyeliği ve Yeniden Yaşam Kanserle Mücadele Derneği Yönetim Kurulu Üyeliği yapıyor. Ayrıca bir siyasi partinin de çalışmalarına aktif bir şekilde katılıyor.
    Feray Hanım’dan kısaca da olsa bahsettikten sonra Niksar ve Siverek arasında uzun bir tarihi yolculuğa başlayalım.
    Milletlerin kaderinde olduğu gibi o ülkelerde yaşayan insanların da tarihin seyri içinde değişik kaderleri vardır. İşte bu elinizde olmayan kaderin sizi ne zaman nereye sürükleyeceğini bilemezsiniz. Tehcir adını verdiğimiz fırtınalı yılların ve göçün hazin hikâyesi içinde bulursunuz dillere destan olan Bakkal Mahmut’u ve eşi Naciye’yi.
    Mahmut, Urfa’nın Siverek kazasından yakışıklı, uzun boylu yağız bir zabittir. Askerliği Niksar’a çıkmıştır. Şimdiki gibi değil tabii o vakit askerlik… Bir cepheden bir cepheye… Niksar Kalesindeki Askerlik Şubesinde görevlidir. Osmanlı Devleti’nin buhranlı yıllarına denk gelir onun askerliği. Önce Balkan Savaşları, peşinden Birinci Dünya Savaşı… Bir yanda Çanakkale, bir yanda Ruslarla bitmeyen savaşlarımız ve binlerce Mehmetçiğin donarak şehit olduğu, esir düştüğü Sarıkamış felaketi. Bu zor şartlarda isyanlar sonucunda devletin güvenliği ve geleceği için vatanından, Anadolu’dan göç ettirilen insanların sefaleti. Yani Tehcir…
    Diğer yanda da bu fırtınanın içinde Nadya ve eşi komşularının : “Gitmeyin biz sahip çıkarız” sözlerine rağmen kucaklarındaki iki yaşındaki yavrularıyla çaresizlik içinde kalabalığa karışarak terk ederler güzelim yeşil Niksar’ı… Yollar kimini menziline götürür kimini yarısında bırakır. Nadya bu hazin göç sırasında sevgili eşini kaybeder ve çaresizlik içinde yola devam eder.
    İşte Mahmut’la tanışması da bu sırada gerçekleşir. Kafileyi korumakla görevli askerler içinde olan Mahmut yüzlerine güzelliğini gizlemek için kömür karası sürmüş ancak ellerini unutmuş kucağında küçük çocuğuna sarılan bu kadına acır ve ilgi duyar. Atından iner ve matarasındaki su ile yüzünü yıkattığı Nadya’nın güzelliği karşısında önce şaşırır ne diyeceğini ne edeceğini bilemez, biraz bekleyip süzerek sorguladıktan sonra:
    -Gel seni bizim memlekete götüreyim. Der.
    Çaresizdir zaten memleketinden ayrılışın ve sevdiği eşinin kaybı ile yaşadığı acı içinde yapılan bu beklenmedik teklifi kabul eder Nadya , atının terkisine bindiği yakışıklı zabitle uzun bir yolculuktan sonra kendisini Siverek’te bulur.
    Siverek’te Müslümanlığı kabul ederek Naciye adını alır ve evlenirler. Yıllar geçer birbirlerini severler ve iki erkek Recep ve Mustafa ile iki kız Münire ve Nadime gelir, Niksar’dan kucakta gelen ve Sabri adını verdikleri evlatlarına kardeş olarak.
    Niksar’da iken maddi durumları iyi olan Naciye’nin ailesinin kumaş mağazaları vardır, kendisi de iyi bir terzi olarak yetişmiştir. Gelirken biriktirdikleri altınları elbisesine özenle dikerek Siverek’e gelinceye kadar saklamasını bilmiştir. Altınları bozdurup o zaman göre Siverek’te pek bulunmayan büyük bir bakkal dükkânı açarlar.
    Naciye’de terzilik yaparak aileye yardımcı olur hem de o şehrin sosyal yaşantısına ayak uydurmaya gayret eder. Mahallesindeki bir komşusundan Kur’an-ı Kerim okumayı öğrenir, namazını da ölünceye kadar bırakmaz. Elbette bu kolay olmaz her yerleşim bölgesinde olduğu gibi o da yerli-yabancı çekişmesinden dolayı bazen sıkıntılar yaşarsa da zamanla kendisini sevdirmeyi başarır.
    Bu arada Niksar’dan haberler gelmiş :”Gel geri dön Niksar’a “ diye ama o mutlu bir yuva kurduğu Siverek’te kalmayı tercih etmiş. Bundan sonra zamanla mektuplaşmalar da kesilmiş irtibat tamamen kopmuş.
    Niksar’dan getirdiği oğlu Sabri diğer kardeşleriyle beraber büyümüş ama 13-14 yaşına gelince biraz da çevresinin verdiği rahatsızlık sonucu: “Anne ben Suriye’ye gideceğim” deyip tutturmuş. Annesinin itirazına rağmen helallik alıp Halep’e giderek orada bir marangozun yanında çırak olarak çalışmaya başlamış. Ustası onu iyice yetiştirmiş ve çocuğu da olmadığı için evlat edinmiş. Zamanla iyi bir usta olan Sabri buradaki ailesinin desteğiyle 25 yaşına gelince Amerika’ya giderek iş hayatına orada devam etmiş ve evlenerek mutlu bir yuva kurmuş. Türkiye’ye bir daha da dönmemiş ancak uzun yıllar ailesiyle mektuplaşmayı sürdürmüştür.
    Eşi Mahmut’un vefatından sonra içine kapanan Naciye’nin Niksar Kalesi eteklerindeki Maduru Mahallesi’nde başlayan hayatı Siverek’te daha genç sayılabilecek bir dönemde, 63 yaşında sona ermiştir.
    GELİNCE ‘BAKKAL MAHMUD’UN TÜRKÜSÜ’NE’
    Bunu da, Bakkal Mahmut’un torunu Feray Hanım’dan dinleyelim:
    “Dedemin Siverek Hacıpınar düzündeki çeşmenin çok yakınında zamanın bütün ihtiyaçlarına cevap veren bugünkü marketlere benzer büyük bir dükkânı varmış. Eşi Naciye’nin Niksar’dan getirdikleri altınlarla açmışlar burayı.(Hacıpınar Düzü denilen yere 1933 yılında Taş ustası İbrahim Yane tarafından Selçuklu mimarisine uygun bir çeşme yapılmıştır.)
    Süvari Alayı olarak bilinen askeriye o dönem bütün ihtiyaçlara cevap verdiği için dedemin dükkânından mal alıyormuş. Dillere destan bir güzellikte 1927 doğumlu olan annem Münire de dedemin olmadığı zaman dükkânı bekliyor ona yardımcı olmaya çalışıyormuş. Askeriyeye erzak alışları sırasında görevlendirilen Erzurum’un Tortum kazasının bir köyünden Hakkı adında bir jandarma eri bu alışveriş sırasında zamanla anneme âşık oluyor. O yıllarda 14 yaşlarında olan annem de Palandöken Dağlarının bu yağız Dadaşının aşkına gel zaman git zaman kayıtsız kalamayıp karşılık veriyor. Birbirlerini delicesine seviyorlar.
    O yıllarda askerlik süresi bugünkü gibi değil elbette, otuz aymış. Annemi Siverek’te edindiği tanıdıkları vasıtasıyla istetiyor ama dedem: “Erzurum bize çok uzak, hasretine nasıl dayanırız?” diye vermiyor.
    Sonra araya Siverek Bucak Aşiretinin ileri gelenlerini koyup iki aşkı kavuşturuyorlar. Dolayısıyla annem henüz 14-15 yaşında iken evleniyor. 1.5 yıl kadar askerlik bitinceye değin evli kalıyorlar. Siverek’te bu mutlu evlilikten 1943 yılında annem daha 16 yaşında iken Güngör adını verdikleri nur topu gibi bir de kızları oluyor. (Şu an İstanbul da yaşıyor.)
    Askerlik bitince artık memleketin yolu gözüküyor. Vedalaşıp birkaç parça eşya ile trenle Erzurum’a oradan kamyonla Tortum’a gidiyorlar. Meğer Hakkı askere gelmeden önce Tortum’da amcasının kızı ile evliymiş ama bu durum nüfus kaydında görünmüyormuş. Üstelik bir de kızı varmış. Kapıda annemi kucağında kızı ile kuması karşılıyor ama elden gelen bir şey yoktur. Yığılır bir an ne edeceğini ne diyeceğini bilemez, peşinden koşarak geldiği aşkının yüreğinde iki kadının yer almasını hazmedemez. Sanki Tortum şelalesinin suları kurur gözlerinde bir an. Gökyüzüne bakar, ellerini açar bir şeyler mırıldanır, yanaklarından sızan yaşlar içinde ne dediği bilinmez.
    Haliyle annem orada kaldığı iki yıl içerisinde çok eziyet yaşıyor. Neredeyse hemen her gün ev, merek, tarla arasında mekik dokuyor ve işlerinin pek çoğunu anneme gördürüyorlar. Köyde 1945 yılında Enver adını verdikleri bir oğulları oluyor. Artık severek peşinden geldiği Hakkı’nın evinde kendisine reva görülenlere dayanamaz hale geliyor. Acıları büyüyor büyüyor sonra bir yanardağın patlayıp sönmesi gibi aşkı da lavlarla eriyip kayboluyor kısa zaman içinde.
    Düşünür taşınır gitmekten gayri yol bulamaz derdine. Aklına memleketine haber göndermek gelir ama nasıl? Annem Siverek’te ilkokuldan mezun olmuş. Kayınbiraderine bir mektup verip Tortum’dan göndermesini istiyor. Kayınbiraderi annemi çok sever, sözünü tutarmış. Alıp ağabeysinden habersiz mektubu Siverek’e postalıyor.
    Mektup Siverek’e gelince aile toplanıp Mustafa dayımı Erzurum’a gönderiyorlar. Trenle Erzurum’a giden dayım annemin köyüne ulaşıyor. Bakıyor ki kardeşi perişan bir vaziyette ve oldukça zayıflamış. Kucağındaki çocuğunu emziriyor. Eniştesi Hakkı’ya :
    -Sen neden yalan söyledin, bekârım diye bizi kandırdın. Sevmek böyle midir? Diye çıkışıyor.
    Mustafa dayım, yirmi yaşındaki annemi ve iki yeğenini alıp Siverek’e dönmüş. Bir kaç yıl sonra Hakkı’nın kardeşi Siverek’e gelmiş:”Seni Tortum’a götüreyim” Diye ama annem de ailesi de razı olmamış. O vakit kardeşi :”Geliyorsan gel yoksa çocukları götüreyim “Demiş. Kız annede kalmış, erkek olanı Enver’i almış Tortum’a dönmüş. Bu olaydan sonra haliyle boşanma da gerçekleşmiş.(Hakkı’nın da daha sonra ailesiyle birlikte Erzincan’a oradan da İstanbul’a göç ettiğini hatta iki kardeş Enver ile Güngör’ün (Yılmaz) orada görüştüklerini öğreniyoruz.)
    Münire ve Hakkı’nın bu derin ama sonu bahtsız aşkı unutulmaz. Gazinolarda Abdullah Yüce’nin, Müslüm Gürses’in Huri Sapan’ın ve nice sanatçının mikrofonlarında şenlenir. Plaklara alınır, kasetlere kaydedilir, beyaz perdede şekillenip tüm dünyaya yayılır.
    Bunu sağlayan da onların aşkına bir vefa borcu misali kayıtsız kalmayan komşuları Bandocu Mehmet Efendi’dir.
    Onların bu aşkına şahit olan müzikle de uğraşan komşusu Bandocu Mehmet Öcal yıllar sonra bu türküyü yakıyor. Türkü ilk kez gün yüzüne çıkınca çevre tarafından biraz ayıplanmış, neden bu türküyü ona yaktı diye eleştirilmiş.
    Bu dramın ardından birkaç yıl geçiyor annemi Diyarbakır’dan, asılları Siverekli Mehmet adında bir delikanlının ailesi istiyor. Dedem ve anneannem de razı olunca annemi Siverek’ten Diyarbakır’a gelin getirmişler. Bu evlilikten ağabeyim Cihat (1955 ) ve 1959’da ben doğmuşum. Babam maddi sıkıntı çekmeye başlayınca beş altı yıl kadar Urfa Ceylanpınar Devlet Üretme Çiftliğinde çalıştı, sonra yine beraber Diyarbakır’a döndük.
    Bu türkülere konu olan güzeller güzeli annemi 1983 yılında kaybettik. Babam Mehmet de 1922 doğumlu idi, o da iki yıl sonra 1985 yılında aramızdan ayrıldı. Ruhları şâd olsun diyebiliyorum ancak her gün dualarımda yaşatmaya çalışıyorum bir evladı olarak.”
    Evet, bugün bu aşkın şahitleri Siverek’teki Hacıpınar Çeşmesi de, Tortum Şelalesi de sessizce akmak ve akmamak arasında zamana direniyor. Faruk Nafiz’in ‘Çoban Çeşmesi’ şiirinde dediği gibi:
    “Ne şair yaş döker, ne âşık ağlar,
    Tarihe karıştı eski sevdalar.
    Beyhude seslenir, beyhude çağlar,
    Bir sola, bir sağa çoban çeşmesi.”
    O derin Leyla ile Mecnun misali aşklar bitiyor, yaşanmıyor bugün artık. Kuruyorlar bir bir… Yatağını bile ıslatmıyor, ırmaklara ulaşamadan kayboluyor sular… Bakkal Mahmud’un dünyalar güzeli kızı Münire ve Erzurum’un dadaşı Hakkı’nın aşkı gibi…

  • Şair-ədəbiyyatşünas Rafiq YUSİFOĞLU.Seçmə şeirlər

    SƏNİN BİRCƏ SÖZÜN

    Sevgi əridərmiş dumanı, çəni,
    Güllərin xətrinə yağış yağarmış…
    Bir sözün özümə qaytardı məni,
    Bir sözün içinə dünya sığarmış…

    Əgər sevmirsənsə, yanıma gəlmə,
    Qəlbimi yenidən salma həvəsə.
    Məni xoşbəxt edib o bircə kəlmə,
    Durmuşam sözünlə nəfəs-nəfəsə.

    Dilsiz qayalar da dinə bilərmiş,
    Həsrət şöləsi var közün içində.
    Söz görüş yerinə dönə bilərmiş,
    Yaşamaq olarmış sözün içində…

    Ayrılıq dönərmiş bir yalquzağa,
    Heyf, qanadlanıb uça bilmədim.
    Illərlə qaçsam da səndən uzağa,
    Mən öz taleyimdən qaça bilmədim…

    Aldım göz altına dostu, düşməni,
    Mən piyada oldum, sənsə, yar, atlı.
    Önünə bənd vurub sevgi çeşməmin
    Özüm də bilmədən dərya yaratdım…

    Baxırsan uzağa, gözlərin dolub,
    Sel gəldi, şəhəri, kəndi dağıtdı.
    Sənin bircə kəlmən qumbara olub,
    Mənim ucaltdığım bəndi dağıtdı…

    01.03.2014

    CƏNNƏT ADASI

    Gəmi ilə Marmarisdən
    Cənnət adasına üzdük.
    Dörd yanı ləzzətlə,
    heyranlıqla süzdük.
    Ancaq heç bu ada
    o qədər də seçilmirdi
    digər adalardan.
    Doğrusu, baş açmıram
    adalara ad qoyan
    adamlardan…
    Burda könül yaxır,
    göz oxşayır hər yan. –
    Adalara,
    dənizin gözəlliyinə
    baxırıq heyran-heyran…
    Əslində gözəllikdi,
    həyat eşqidi
    qəlbimizi sevgi ilə dindirən.
    Əslində insanların qəlbindəki
    məhəbbətdi
    hər yeri, hər yanı
    cənnətə döndərən…
    O yerdə ki, insan var,
    sevgi var,
    ora bəşər övladının
    topdağıtmaz odasıdı…
    Əslində Yer özü
    Kainat dənizində bir
    cənnət adasıdı…

    24.08.2013
    Marmaris

    MƏNİM DÜŞÜNCƏM

    İçimdə arzular
    köz kimi işarır
    həsrətli baxışların
    yadıma düşüncə.
    Qaranlıq qəlbimi
    ay kimi nurlandırır
    fikrim, düşüncəm…
    Gözlərim önündən
    səninlə birgə qalxdığım dağlar,
    səninlə birlikdə köksündən
    su içdiyim dərələr keçir.
    Gözlərim önündən
    nə qədər könül oxşayan
    mənzərələr keçir.
    Həmişə məəttəl qalsam da
    dünyanın işinə,
    Zəngin bir insana
    çevrilmişəm
    düşünə-düşünə…
    Fikirlərimə borcluyam
    istidə töyşümürəmsə,
    soyuqda üşümürəmsə.
    Sahibinə çevrilmişəm onun
    nəyi düşünmüşəmsə,
    kimi düşünmüşəmsə…
    Mənim ürəyim
    bəzən gümanlar,
    bəzən şübhələr,
    dumanlar içindədi.
    Ancaq nə yaxşı ki,
    mənim düşüncəm
    Dünyanı gözəlləşdirmək
    gücündədi…

    01.01.2013

    BİRCƏ GÜNAHIM VAR

    Mən mələk deyiləm, adi bəşərəm,
    Günaha batırır həyat adamı.
    Nəfsin qulu olsam, adiləşərəm,
    Qoruya bilmərəm təmiz adımı.

    Sınaram,
    ancaq ki, çətin əyiləm,
    Bişmişəm zamanın qilü-qalında.
    Başkəsən deyiləm, quldur deyiləm,
    Zərrəcə gözüm yox dünya malında.

    Adın var qəlbimin hər yarasında,
    Bir eşq ağacıyam, barım sevgidi.
    Az-çox hörmətim var el arasında,
    Qazancım sevgidi, varım sevgidi.

    Özümü görürəm sənin gözündə,
    Salmısan qəlbimi oda, bilirsən.
    Bircə günahım var bu yer üzündə, –
    Səni sevməyimdi o da, bilirsən…

    Ocaq çatanlar var mənim ahımdan,
    Gölməni tay tutma dəniz sevgimə.
    Tanrı özü keçsin qoy günahımdan,
    Xeyir-dua versin təmiz sevgimə…

    20.07.2012
    Ramazanın ilk günü

  • Şairə Adilə Nəzərinin yeni kitabının təqdimat və imza günü keçiriləcək

  • Biyografya: Oğuz Alp PAKÖZ

    Kahramanmaraş’ta 1947 yılında doğdu. İlk ve orta öğrenimini Kahramanmaraş’ta tamamladı. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesinden 1974 yılında mezun oldu. Mezuniyet sonrası Kahramanmaraş’ta pratisyen doktor olarak meslek hayatına başladı. Askerlik görevi sonrasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesinde biyokimya bölümünde ihtisas yaptı. Mecburi hizmetini Çorum, Elbistan ve Kahramanmaraş Devlet Hastanelerinde tamamladı. 1984’ten sonra Kahramanmaraş’ta özel laboratuvar çalıştırmaya başladı. Bu görevi 2008 yılının Eylül ayına kadar devam etti. Bu tarihten sonra Kahramanmaraş’ta bir özel hastanede çalışmaya başladı. O günden beri aynı hastanede laboratuvar sorumlu doktoru ve baştabip olarak görev yapmaktadır. Oğuz Paköz evli, dört çocuk babasıdır. İki yıl (bir dönem) Türk Ocağı başkanlığında bulundu. Rauf Denktaş’ın Kahramanmaraş’ı ziyareti onun başkanlığı dönemindedir. Dört defa Tabip Odası başkanı seçildi. Kahramanmaraş Meslek Odaları Birliğinin kurucuları arasında yer aldı ve uzun süre başkanlığını yaptı. Yine aynı dönemde Güney İlleri Tabip Odaları Birliği’nin kurucu üyeleri arasında yer aldı. Oğuz Paköz 2002 yılında kurulanKahramanmaraş Kültür ve Sanat Evi (KÜSEV)Derneğinin kurucularındandır ve bu derneğin kurulduğu günden beri başkanıdır. Bu derneğin yayın organı olan sanat ve edebiyat dergisi Alkış Dergisinin dernek adına sahipliğini ve başyazarlığını on sekiz yıldıryapmaktadır.
    Yayınlanmış Eserleri: Kılgı (Deneme), Var Varanın (Deneme), Sür Sürenin (Manzum Hikaye), Bombalar Öldürmez Sevgiyi (Hikaye), Türkülerle giden İlbey (Hikaye), (İlk Çıngı İlk Çılgınlık) Maraş Destanı (Destan), Ahırdağı Destanı (Destan), Maraş Senin Nazın Var (anı ve İnceleme), Kurtlar Köyünün Görkemlisi (Roman)

  • “KARDELEN” DERGİSİ

    [thumb]http://gundelik.info/uploads/posts/2019-04/1555094784_kardelen-100-gundelik.info.jpg[/thumb]

    KARDELEN DERGİSİ
    fikrin değerini bilenlere…
    Üç ayda bir çıkar
    Fiyatı: 5.00 YTL
    Yıllık abone bedeli: (Posta bedeli ile birlikte) 20 YTL, Yurt dışı 15 Euro

    Posta çeki: Ali ERDAL 1215004
    Banka hesap numarası:
    Ziraat Bankası Bilecik Şubesi: 0118 38793261 5001
    fikrin değerini bilenlere…

    Sahibi ve Yazı İşleri Md.
    Kalemli Ltd Şti. Adına: Ali ERDAL
    Editör: Av. Kadir BAYRAK
    Site Editörü: Yavuz SERT
    Temsilcilik sorumluları:
    Bursa: Feyza BAKAN
    Köprübaşı ve Sürmene (Trabzon): Mehmet BALCI
    Gemlik: Turgay ERTEM
    Kütahya: Veli YILMAZ
    KAPAKLAR
    Fikir: Kardelen (istişare)
    Grafik: Emre KAYMAZ

    DİZGİ: Kalemli Ltd. Şti. BİLECİK
    BASKI: Sakarya Gazetecilik Matbaacılık – BİLECİK

    İRTİBAT: İstiklal Mah. Çalış Sk. İlbey İş Merkezi No:2-6 Kat:2 Daire:28 Bilecik
    Büro: 0 228 212 55 88 * Faks: 0228 212 87 10
    0 505 212 75 88 – 0 505 212 75 83

    * Başta gelecek sayı konusu ve yazı gönderme tarihi olmak üzere
    dergimizle ilgili bilgiler, sitemizden de takip edilebilir:
    Neşri istenen eserler, Word dosyası olarak gönderilmeli:
    kardelen@kardelendergisi.com
    Eserlerin iadesi beklenmemeli.
    Yazıların sorumluluğu, yazarlarına aittir. Kaynak gösterilerek alıntı yapılabilir.

  • “Yarpuz” Edebiyat Dergisinin 3. sayısı yayında

    YARPUZ 3

    Her uğraş alanının kapsamı vardır. Bir de bu kapsamın çevresinde görünen, onunla bütünleşen onsuz düşünülemeyen, olmazsa olmazları… Tıpkı, ay ve haresi gibi. Mehtabı haresiz tahayyül edemeyiz.

    Avcılık yapıyorsanız avcılıkla ilgili tüm malzemeleri, hangi bölgede ne tür avcılığın yapıldığına kadar her şeyi ister istemez öğrenirsiniz. Hatta kara avcılığı ise dağların isimlerine kadar ezbere bilirsiniz. Edebiyatta da durum böyledir. Yazarların hele de şairlerin hareleri de yağmur, kar, bulutlar, mevsimler, kuşlar, çiçeklerdir. Evet, çiçekler…

    Yarpuz’un üçüncü sayısının kapağında Kalender çiçeğine (Geranium Kalenderianum) yer verdik. Bilim dünyasına yeni giren çiçeklerden biri Kalender çiçeği. Prof.Dr. Ahmet İLÇİM kazandırmış literatüre. Kapak fotoğrafı da yine onun objektifinden.

    Kalender çiçeği, Binboğa Dağlarının Güvek denilen mahaldeki Kalenderlerin Yaylası’nda yetişiyor. Mayıs ayının ortalarında yeşil yaprakların arasından beyaz bir gülümseme görürseniz bilin ki o Kalender çiçeğidir. Binboğaların utangaç ve mütevazı gelini ters lalelerin komşusudur o.

    ***
    Afşin’e özlemle seslenen Mehmet Binboğa, Gök Lale ile sevdası Anadolu topraklarını aşan Necdet Ekici, ağız
    özelliklerini diyaloglarda eriten Ahmet Süreyya Durna, çilekeş Anadolu kadınını Ayişe Nine’de somutlaştıran Mehmet Gören, çiçeklere bakışımızı değiştirecek yaklaşımıyla İnci Okumuş öyküleriyle katkıda bulundular.

    Gönül dünyamızın sultanlarını bu topraklardan devşiren İbrahim Şaşma’nın mensur şiiri, Doğu Türkistan’daki zulmü gündeme getiren Hızır İrfan Önder ve Sarıkamış şehitlerini yâd eden Mustafa Gül, Yarpuz’un mayıs sayısına farklı bir misyon kazandırdı.

    Bu sayı ile Yarpuz’a on yürek insanı dâhil oldu. Giderek çoğaldığımıza, zenginleştiğimize inanıyoruz. Daha da çoğalmak ve zenginliğimizi sizlerle paylaşmak istiyoruz.

    Keyifli okumalar…

    Yarpuz Edebiyat Dergisi

  • Dos. Dr Alpaslan DEMİR HOCAMIZ Sosyal Bilgiler Topluluğu Osmanlıda Sosyal Hayat Konferansında

    Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sosyal Bilgiler Topluluğu Osmanlıda Sosyal Hayat Konferansı TOSAYAD yayın organı “Kümbet” dergisinin Hakem Heyeti üyesi Dos. Dr Alpaslan DEMİR HOCAMIZın çıkışı

  • Gülnarə Sadiqi doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (14 may 1985-ci il)

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi və kollektivi Sizi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvünü, Prezident təqaüdçüsünü, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Gəncəbasar Bürosunun Rəhbərini və əmədaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, dodaqlarınızdan gülüş, yanaqlarınızdan təbəssüm əskik olmasın! Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ailə səadəti, ədəbi-bədii yaradıcılığında bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    * * *

    (aldığım ağır bir xəbərin təsirindən)

    Bu gecə bir bala anasız qaldı.
    Bu gecə bir qadın ana olacaq,
    Bu gecə hardasa adsız diyarda
    Bir körpə əlləri yetim qalacaq.

    Bir ana baladan ayrıldı deyə,
    Yerlə-göy gərilib, sarsılıb yaman.
    Bir ana nəfəsi ərşə qalxarkən
    Bir bala ümidi torpaq olacaq.

    Bu gecə bir bala yaman göynədi,
    Sıxdı ürəyinə qara bir daş
    Itirdi ananı, boyladı kədər
    Cənnət qapısında kədərli bir daş.

    Bir qadın evindən köç etdi vaxtsız,
    Bir ana sarsıldı, ana ağladı
    Bir qadın evindən köç etdi vaxtsız
    Bir bala əlləri anasız qaldı.

    * * *

    Bilirsən, səndən sonra nələr oldu?
    Oğlum ağlamağı öyrəndi,
    Elə mən də.
    Ikimiz də gizlətməyi öyrəndik…
    Məcbur kişi kimi geyinməyə başladım,
    Sənsizliyi hiss etməsin deyə
    Saçımı da qısa kəsdim,
    evdə bərkdən danışmağa başladım.
    Kişi olmağa çalşdım,
    iki nəfər olmağa…

    Bilirsən, səndən sonra yuxusuzluq öyrəndim,
    Paltarını yumadım,
    köynəyini yumadım qoxunu saxlasın deyə.
    Evdə siqaret yandırdım –
    Tüstüsü od vurdu evin divarlarına,
    Alovlandı ev, yandı ev,
    içində də mən, bizlər.
    alovdan başı gicəlləndi evin.
    Kül qabının hönkürtüsü məni xəyaldan oyadır –
    Içi boşdur, bir tütün də belə kül olmayıb.
    Amma, hər tərəf küldür evdə.
    Səndən sonra dünyalar da qarışdı,
    Iqlim dəyişdi,
    hava dəyişdi –
    Indi əvvəlki tək
    qar yağmır dekabrda.
    Bircə sən dəyişmədin.
    Dondun qaldın daş üstündə.

  • Şair İbrahim İlyaslı “Qızıl Kəlmə” Ədəbi Mükafatına layiq görülüb

    Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Mahmud Kaşqari Medalı” laureatı, Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya Klubunun sədri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının Sumqayıt bürosunun rəhbəri, şair İbrahim İlyaslının “Şair olmaq zülümdür” adlı yeni şeirlər kitabı Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət Nazirliyinin müvafiq qərarı ilə 2018-2019-cu illərdə Poeziya nominasiyası üzrə “Qızıl Kəlmə” Ədəbi Mükafatına layiq görülüb.

    Qeyd edək ki, bundan öncə şair İbrahim İlyaslı Ümumtürk mədəniyyəti qarşısında göstərdiyi xidmətlərə görə “Mahmud Kaşqari Medalı”na və ədəbiyyat sahəsindəki fəaliyyətinə görə “Şahmar Ələkbərzadə adına Beynəlxalq Ədəbiyyat Mükafatı”na və Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin “İstiqlal marşı”nın müəllifi Mehmet Akif Ərsoyun yadigarı “SEBİLÜRREŞAD” Dərgisi Yönetim Kurulu Başkanı sayın Fatih Bayhan və EkoAvrasiya Yönetim Kurulu Başkanı sayın Hikmet Erenin müvafiq qərarıyla Türk dünyasına xidmətlərinə görə mükafata layiq görülmüşdü.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.

  • “Ədəbiyyat adamı” mükafatının qalibləri müəyyənləşib

    Azərbaycan Yaradıcılıq Fondunun ötən ildən təqdim etməyə başladığı “Ədəbiyyat adamı” mükafatının qalibləri müəyyənləşib.

    “Ədəbiyyat adamı” adlanan bu layihə çərçivəsində istər ölkə daxilində, istərsə də ölkə xaricində çoxşaxəli, çoxspektrli tədbirlər, konfranslar, poeziya gecələri, görüşlər, kütləvi açıq mühazirələr, qapalı seminarlar keçirilməsi, mükafatların verilməsi nəzərdə tutulub.

    Fondun daxili müzakirələri nəticəsində aşağıdakı beş yazıçı bu ilin qalibi seçilib: Şərif Ağayar, Vaqif Yusifli, Vaqif Nəsib, Mehman Qaraxanoğlu, Aysel Əlizadə.

    Mükafatın məbləği 1000 manatdır.

    Mükafat qaliblərə gələn həftə təqdim ediləcək.

    “Ədəbiyyat adamı” mükafatının hər il may ayında beş nəfərə təqdim edilməsi nəzərdə tutulub.

    Qeyd edək ki, ötən il “Ədəbiyyat adamı” mükafatına tənqidçi Elnarə Akimova, yazıçı- tərcüməçi Nəriman Əbdülrəhmanlı, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Bədii Tərcümə və Ədəbi Əlaqələr Mərkəzinin sədri, şair Səlim Babullaoğlu, “Dünya ədəbiyyatı” jurnalının baş redaktoru, ədəbiyyatşünas Seyfəddin Hüseynli, və professor Şirindil Alışanlı layiq görülmüşdü.

    Mənbə: http://www.edebiyyatqazeti.az

  • “Qızıl Kəlmə” Ədəbi Mükafatının qalibləri açıqlanıb

    Mədəniyyət Nazirliyinin “Qızıl Kəlmə” Ədəbi Mükafatının 2018-2019-cu illər üzrə qalibləri müəyyənləşib. Müsabiqədə 5 nominasiya üzrə 58 əsər iştirak edib.

    Qaliblər aşağıdakı şəxslərdir:

    Nəsr nominasiyası üzrə

    Şərif Ağayar. “Arzulardan sonrakı şəhər” kitabı
    Mübariz Örən. “Balıq gülüşü” kitabı

    Poeziya nominasiyası üzrə

    Salam Sarvan. “Heykəl tənhalığı” kitabı
    Vaqif Bəhmənli. “Qansız savaş” kitabı
    İbrahim İlyaslı. “Şair olmaq zülümdü” kitabı

    Ədəbi tənqid və publisistika nominasiyası üzrə

    Yaqub Babayev. “Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi (XIII-XVIII əsrlər)” kitabı
    Abid Tahirli. “Mətbuat: millətin dili, gücü və güzgüsü” kitabı

    Orijinaldan bədii tərcümə nominasiyası üzrə

    Vilayət Hacıyev. Haynrix Böllün “Kişisiz ev” romanı
    Seyfəddin Hüseynli. Culian Barnsın “Aqibət duyğusu” romanı

    Uşaqlar üçün yazılmış bədii əsərlər nominasiyası üzrə

    Reyhan Yusifqızı. “Dostum Mimi” kitabı
    Solmaz Amanova. “İlmənin macəraları” kitabı
    Rafiq Yusifoğlu. “Nağıl qapısı” kitabı

    “Qızıl Kəlmə” Ədəbi Mükafatı çərçivəsində “Şans” ödülü

    Şahanə Müşfiq. “Şahanənin nağılı” kitabı
    Sadıq Qarayev. “Sahibsiz kölgələr” kitabı

    Mükafatın təqdimatı mayın 17-i, saat 15:00-da Beynəlxalq Muğam Mərkəzində keçiriləcək. Qaliblərə diplom, pul mükafatı və xüsusi plaket hədiyyə ediləcək.

    Mənbə: http://www.edebiyyatqazeti.az

  • Ustad Aşıq Şəmşirin şeiri “Hece Taşları” dərgisində çap olunub

    Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Kahramanmaraş şəhərində fəaliyyət göstərən “Hece Taşları” aylıq şeir dergisinin yeni 51. sayısında Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının üzvü, Əməkdar mədəniyyət işçisi, Ustad şair Aşıq Şəmşirin “Kimi” şeiri Azərbaycan türkcəsində dərc olunub.

  • “Hece Taşları” aylık şiir dergisinin 51. sayısı yayında

    Başkasının ağzı ile konuştuk, kendi aklımızda kiracı olduk, bütçemize uygun muhavazakar, otellerde yerimizi ayırttık, alkol yok çok şükür diskoda barda, yasak değil elbet eylenmek gülmek, neşemize biraz neşe katalım, biz de eller gibi sitres
    atalım, bu fırsat bir daha ele mi geçer, devlet denizinin sahillerinde, haşemayı giyip spor yapalım, kazancını kim yanında götürdü, yalancı dünyadan bir yer kapalım.

    Mevkilere makamlara gelince, kalbimizin kulağını tıkadık, güneş gözlüğüyle baktık gözlere, kimseyi yüzünden okuyamadık, kuşlar ürktü avcumuzu açınca, yetimi mazlumu tanımaz olduk, verirken kibrimiz tavana vurdu, alırken yüzümüz hiç kızarmadı, keser gibi kendimize yonttukça, göbeğimiz dizimize yaklaştı, sayısı çoğaldı putlarımızın, hangisine secde etsek her akşam, öbürü sabaha yüz azdırıyor.

    Derdimizi sevip ne yapacağız, herkes birbirinin etini yiyor, yedikçe semirdik birbirimizi, dünyayı kurtarmak bize mi düştü, elimize fırsat bir daha geçmez, yiyelim içelim keyif çatalım, her hafta başka bir şehre uçalım, sabah kahvaltısı mesela van’da, öğlen yemeğinde antep yapalım, akşama boğazda balık yiyelim, berat kandilinde edirne yapıp, vaaz dinleyelim selimiye’de, verdiği nimette şükür diyelim.

    Napolyon buşuna para dememiş, yanlış anladıysam berat düzeltsin, eskidenmiş ekmek arası köfte, çok oldu açalı maymun gözünü, baldırı çıplaklar başka ülkede, göbeğini kaşır komşularımız, mutfağında güzel aşçıları var, gece gündüz kapısında güvenlik, özel okullarda tüm çocukları, yüksek tahsilini paris’te yapar, her çocuğun
    ayrı arabası var, itiş tıkış gitmez metrobüslerde, muhtaç değil şükür kimse kimseye.

    Tayyib ATMACA

  • Adilə NƏZƏR.Yeni şeirlər

    Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru,
    AYB-nin üzvü, “Kitab Evi” İctimai Birliyinin sədri

    SÖZ

    Söz yerdən göyədək ucalan bir taxt,
    Canımı söz üçün oda yaxmışam.
    Yeni bir fikirlə toqquşduğum vaxt,
    Heyrətdən lal kimi donub baxmışam.

    Sözüm var, üz edib üzə tutmağa..
    Yaxşını yamandan uca tutmağa.
    İnsan tapmayanda əl uzatmağa,
    Sözün ətəyindən tutub qalxmışam.

    Dəniz tək dalğalı olduğum olub,
    Çəmən tək saralıb solduğum olub.
    Buludun yerinə dolduğum olub,
    Şimşəyin yerinə özüm çaxmışam.

    Mən sözdən yarandım, mən özüm sözəm,
    Düz yol məndən keçib, mən həmin izəm.
    Dəyəri ölçülməz suyam, təmizəm –
    Sevdalı bir gözdən sızıb axmışam.

    Sehr sözdə olur, sirr sözdə olur,
    Ən qiymətli gövhər, dürr sözdə olur.
    Bu qəfəs dünyada hürr sözdə olur,
    Sözə əsir düşüb, azad çıxmışam.

    * * *

    Buluda bel bağlama, göz yaşın olan yerdə,
    Gözün qələm gəzməsin, yaddaşın olan yerdə.
    Ürəyinə yüklə sən həyat adlı hər yükü,
    Kimsədən ağıl umma, öz başın olan yerdə.

    ULU EŞQİN KÖZÜNDƏ

    Yenə də çəkilmişəm tənhalığa bu axşam,
    İlham mələkləriylə vuruşan anlardayam.
    Bir kimsə xəbər tutmur ağrı-acılarımdan,
    Qəlbimdən əllərimə süzülən qanlardayam.

    Əhvalatlar, dramlar, faciələr müfəssəl,
    Hisslərin çılğınlığı qələmimə sığışmır.
    İp atır Ay saçıma, ulduzlar ondan əfzəl
    Çəkir baxışlarımı, göz ilməkdən yığışmır.

    Yaradanın sirrindən kim baş çıxara bilər,
    Yaşam üçün ölüm bir əyləncə vasitəsi.
    Bədən adlı geyimi soyunan əbədi ruh,
    Yenə yeni bir sirrin sorağının təşnəsi…

    Səngimək bilmir hələ köksümdəki sancılar,
    Geniş üfüqlər gəzir ruhum göyün üzündə.
    Od, atəş axtarıram, pərvanə tək sancılam,
    Bəlkə rahatlıq tapam ulu Eşqin közündə.

    ***

    Tanrım, qul olsam da varlıyam səndən,
    Baxma ki, dilimdə min bir ahım var.
    Sənin mənim kimi günahkar bəndən,
    Mənim sənin kimi bir Allahım var!

    ARAM OLURAM

    Mən mən olmağı unutdum,
    Daha dönüb şam oluram.
    İpimin ucu tutuşdu,
    Od-alova ram oluram.

    Dünən, bugün, sabah kimi,
    Hər damlada bir ah kimi,
    Əriyirəm günah kimi,
    Azaldıqca tam oluram.

    Ulduzum axdı yüzəcən…
    Sükutam başdan dizəcən.
    Bomboş küçəydim, təzəcə
    Ev oluram, dam oluram.

    Canımı Eşqə dilədim,
    Çeşməni dərya elədim.
    Ruhumu elmə bələdim,
    Gördüm yenə xam oluram.

    Göz doymaz dünya rəngindən,
    Tanrı bəxt verdi- ləngindən,
    Aldıqca həyat cəngindən
    Hər nəfəs, aram oluram.

    DÜNYAYA MƏLƏKLƏR GƏTİRİB MƏNİ

    Adil Allah, nəyə görə bu adı,
    Mənim taleyimə yaraşdırıbsan?
    Məgər mən sənin tək ədalətliyəm?
    Bəlkə hesabları qarışdırıbsan?!

    Verdiyin acını hey şirinlədim,
    Nə şikayət etdim, nə də inlədim.
    İçimdə hər zaman səni dinlədim,
    Qəlbimi haq üçün alışdırıbsan.

    Arzular, xəyallar itirib məni,
    Dünyaya mələklər gətirib məni,
    Özünə qızlığa götürüb məni
    Bu zalım həyatla barışdırıbsan.

    ZƏFƏRİ GÖZLƏYİRƏM

    Dur bitsin bu ağı, qalx bitsin bu hüzün,
    Vətənin önündə ağ olsun qoy üzün,
    Gəl də tut, əsgərim, verdiyin o sözü,
    Mən də öz gücümü gücünə qataram.

    Dözərəm ağrısı, əzabı çox olsa,
    Dözərəm ən qanlı, ən iti ox olsa…
    İnamım sarsılsa, ümidim yox olsa,
    Hüzuru mən necə taparam, taparam…

    Tökülən o qanlar getməsin qoy hədər.
    Zəfərlə dön geri qurtarsın bu kədər.
    Qalxaram o zaman lap boyuna qədər
    O açıq alnından öpərəm, öpərəm.

    ƏSGƏRLƏRƏ

    Gəlir qar, yağış, doluyla,
    Vuracaq güclü qoluyla,
    Gedir türklərin yoluyla
    Boyuna qurban olduğum.

    Alışdırır ürəkləri,
    Yorur qoşun, bölükləri..
    Xatırladır Göy Türkləri
    Soyuna qurban olduğum.

    Söz deyəndə də bərk deyir,
    Əməldə bitir əkdiyi.
    Düşmənin üstə çəkdiyi
    Hoyuna qurban olduğum.

    Boz qurd olub saldırdığı,
    Bayraq edib qaldırdığı,
    Azadlığa çaldırdığı
    Toyuna qurban olduğum.

    ÖMÜR

    Birinci onillikdə –
    Gecə ilə gündüzün fərqini heç hissetmədim,
    İkinci onillikdə –
    Gecələr də gündüzlər kimiydi –
    hər şey gözəldi..
    Üçüncü onillikdə – gecələri sağ,
    gündüzləri sol əlimə aldım,
    əllərim uyuşdu deyə,
    ikisini bir ələ almaq istərkən
    gündüzü salıb qırdım…
    Dördüncü onillikdə gecəni nəfəs kimi çəkdim,
    gündüzdən qalan qırıqları çəkdim üzümə…
    Gecələr içimdəki gecəyə gömüldüm,
    gündüzlər üzümdəki qırıqlarla təbəssüm etdim…
    səs etdim, ün etdim…
    amma günümü gün
    etmədim…
    Beşinci onillikdə –
    oyanmadığım gündüzləri,
    yatmadığım gecələri yuxuda görürdüm.
    Çünki, sadəcə…
    artıq nə gündüz vardı, nə gecə…

    BU ÖMRÜ SÜRÜYÜB APARACAĞAM

    Göydə şimşəklərə çaxma demirəm,
    Desəm göy qurşağı inciyər məndən.
    Gözümün yaşına axma demirəm,
    Axıb süzüləcək incə yerindən.

    Göz yaşı gözümün nurun artırır,
    Bilirəm nə üçün ağlayıram mən.
    Üzümün, gözümün təbəssümünü,
    Yarın görüşünə saxlayıram mən.

    Ruhun libasını bu gün bu yerdə,
    Kimi nazik geyər, kimisi qalın.
    Bu ömrü sürüyüb aparacağam,
    Elə başı açıq, ayağı yalın.

    Sevinmə, qalmaram əldə-ayaqda,
    Dönmərəm hər könlün rübabına mən.
    Sarıllam vüsala aparan yolda
    Bir eşqin ən dadlı şərabına mən.

    Bilirəm, dediyim xoşuna gəlir,
    Onun bəyəndiyi gözüm üstədir.
    Bir gün sevgilimə deyəcəyəm ki, –
    Könlüm cənnətinin ətrin istəyir.

    TANRIM, DÖN BİR MƏNƏ BAX

    Tanrım, dön bir mənə bax,
    Nə ev oldum, nə oba.
    Üzümdə güllər açdı,
    Can evimsə xaraba.

    Şimşəyinəm hönkürüm,
    Buludunam, qoy yağım.
    Solumda ağrı çoxdu,
    Qurbanın olsun sağım.

    Bir bax, Eşqin havası
    Kül etdi axır məni.
    Verdiyin qələm deyil,
    Qopuzdu, yaxır məni.

    Çaldıqlarım təzəydi,
    Dəyişdi xəzan oldu.
    Olmaz, olmaz, dedilər,-
    Qadından ozan, – oldu…

    Ruhumdakı bu yanğı
    Axı nədi? – bilmirəm.
    Kirpiklərim düşməndi,
    Yuxu nədi bilmirəm.

    Alnımı boş qoydun ki,
    Öz adını yazasan?!
    Tanrım, dön bir mənə bax
    Özünü arzulasan…

    DÜNYA TƏZADLAR ADASI

    Bir ucundan mələk tutub,
    bir ucundan şeytan tutub
    aparırlar bu dünyanı
    ta əzəldən əbədə.

    Gələn gedər, gedən gələr…
    Varlıqların kəmiyyəti
    keyfiyyətin üstələr…
    Nəfsilə yaşayanların
    canları günah geyər,
    Nəfsini öldürənlərin
    ruhuna savab gələr…

    “Qüvvə”liyəm deyir çoxu –
    bilinmir ağ, ya qara?…
    Gözlərindən oxuyuram
    Bütün bəşər “aman!”da…
    Kimin nəfsi arxayındır
    bu qarışıq zamanda?…

    Dünya mənəm, dünya sənsən,
    qulağında sırğa elə bir kərə –
    nütfə kürə, dünya kürə, yer kürə…

    Mütləqi var, ötərisi,
    əbədisi, keçicisi…
    Cismanisi, ruhanisi –
    boşdur birlik ideyası,
    dünya – təzadlar adası…
    Allah deyir – sirr saxlamaq ibadətdir, ay ömrüm.
    Desəm,
    yəqin hamı kimi olmayacaq ölümüm…
    Süpürəcək bu dünyanı
    saçlarımın nəsimi…
    Görkdü mənə gözlərindən toru silmiş
    Həllac Mənsur, Nəsimi…

    Kimlər kimə biyətdədir,
    söyləməz dil, – nəbadə…
    Bir ucundan mələk tutub,
    bir ucundan şeytan tutub
    aparırlar bu dünyanı
    ta əzəldən əbədə.

    İSTƏDİM

    Əritdim könlümdəki qışın buz heykəlini,
    Sevdim Yaradanımın hər gözəl əməlini…
    Buraxdım bu dünyanın daş kimi bərk əlini,
    Səxavətli bir qəlbə dolmaq, dolmaq istədim.

    Yanıb yaxılım dedim, Ağcaqum düzü kimi,
    Bir dərvişin dilində Haqqın haq sözü kimi,
    Qəflətdə yatanlara bəsirət gözü kimi,
    Hikmət, ziya, nur, işıq olmaq, olmaq istədim.

    Toxunduğum göynətdi hey barmaq uclarımı,
    Təbib gəzdim sağaltsın dodaq uçuqlarımı…
    Bəxtimin yolları tək dolaşıq saçlarımı,
    Açıb dəli küləyə yolmaq, yolmaq istədim.

    Qaranlıq düşüncələr içində yoruldum, ah,
    Savab bildim sevgini, sevməyin nəyi günah?!
    Bağışla Adiləni, ey qiblə, ey Qibləgah,
    Eşqə sarı üz tutub namaz qılmaq istədim.

    Bu gün mahnıları da dağlara pay eləmək,
    Şeirləri yağış tək çöllərə səpələmək,
    Qarışıq buludları qara torpağa örtmək,
    Ağappaq bir sevgidə ölmək, ölmək istədim.

  • Şəfəq NASİR.”İşıqlı ömrün akkordları…”

    O, işığı çox sevirdi, hələ uşaqlıq çağlarından qəlbində şiddət edən bu sevgiyə, istəyə qovuşmaqdan, onun nuruna bələnməkdən ötrü xəyalında yaratdığı qövsi-quzeh paklığında nurlu bir aləmə sarı yol başlamaq arzusu ilə çırpınırdı. Gözünə-könlünə saçılan o işığın yaratdığı aydınlıqda özünü elə azad və rahat hiss edirdi ki! Onun axıb gəldiyi çeşmənin gözündən bol-bol içmək, nurlanmaq, özü boyda işıq olub, ətrafına saçmaq, qaranlıqları aydınlatmaq, insanlara bol-bol sevinc bəxş etmək xəyalı ilə yaşayırdı. Balaca oğlan böyüdükcə, hər kəsin ruhunda, düşüncəsində bir ziya ocağının közərməsini arzulayırdı. Bu arzunu, istəyi həyatı boyu adında, əməllərində yaşadan Allah adamı, bir ilıq aprel səhərində qos-qocaman türk yurdu Ərdəbilin Əndəlib kəndində dünyaya gələn Mir Cəlal Əli oğlu Paşayev idi. Onun közündə-könlündə bir mayak təki daşıdığı sevginin adı isə maarif işığı idi…
    Azərbaycanın xalq şairi Mirvarid Dilbazi Mir Cəlal haqqında bir məqaləsində yazırdı: “Mən Mir Cəlal Paşayevi üç zirvənin fatehi kimi xatırlayıram: alim, pedaqoq, yazıçı. Mir Cəlal müəllim fəth etdiyi çox çətin elm zirvəsində müzəffər fateh kimi dayandı, mütəfəkkir alim kimi tanındı”. Bu, gəlişigözəl, həm də təsadüfdən yaranan fikir deyildi. Mir Cəlal Paşayevin adı XX əsr Azərbaycan ictimai-ədəbi fikir tarixinə görkəmli yazıçı, ədəbiyyatşünas alim, pedaqoq kimi yazılmışdır. Onun doğulduğu, təhsil aldığı, əmək fəaliyyətinə qədəm qoyduğu ilk vaxtlardan elmi-ədəbi yaradıcılığın bir neçə qanadında özünü təsdiq etməsi, bu müqtədir şəxsiyyətin hələ işıq axtardığı uşaqlıq çağlarından qəlbində rişə atmışdı. Arzularının ilk beşiyi Əndəlibin yaddaşında yaşatdığı gözəl, füsunkar mənzərəsi, qədim Gəncənin maarif ocağının istisi, paytaxt Bakının qaynar, elmi, ictimai, ədəbi mühiti Mir Cəlalın sözün həqiqi mənasında həyatına, tərcümeyi-halına, ömür salnaməsinə özünün bənzərsiz nəqşlərini saldı…
    Filologiya elmləri doktoru, professor, yazıçı-publisist, ədəbiyyatşünas alim, tənqidçi, pedaqoq, ictimai xadim Mir Cəlal Paşayev Azərbaycan ədəbiyyatına genişəhatəli yaradıcılığı ilə xidmət göstərmiş ədəbi şəxsiyyətlərdəndir. Onun həyatı başdan-başa özünü, eləcə də gənc nəsli yetişdirmək, ədəbi prosesləri izləmək, tədqiq etməsi ilə səciyyəvi xarakterə malik olmuşdur. Zəhmət dolu illərin çətinliklərinə sinə gərən və zamanın nəhrində, həyatın keşməkeşlərində bərkiyən vətəndaş alimin, ziyalının həyat yolu, irsi Azərbaycan ədəbiyyatşünaslıq elminin, ədəbi tənqidin və bədii ədəbiyyatın inkişafına özünün mükəmməl təsirini göstərmişdir. Eləcə də ötən əsrin 30-70-ci illərində maarifçilik işığının xalqın həyatına gün təki saçması, böyük bir müəllim ordusunun yetişməsi həm də onun adı ilə bağlıdır, desək, yanılmarıq. Bu mənada görkəmli yazıçının, elm və ədəbiyyat xadiminin, pedaqoqun sənət taleyi, daim ədəbi axtarışda, yazıb-yaratmaqda keçən ömür yolu yeni nəsil üçün bir örnək olmuşdur.
    Mir Cəlal həqiqət işığına, haqqa, ədalətə tapınan əməlisaleh insan olduğundan Azərbaycanın elmi, ictimai-ədəbi mühitinə səpdiyi toxumlar belə bir münbit şəraitdə günəş işığından güc alaraq yetişmişdir. Onun yetirmələri, tələbələri, Mir Cəlal məktəbinin müdavimləri qəlblərində və əməllərində daşıdıqları o işığın aydınlığında fəaliyyət göstərmişlər. Xalqın inkişafı yolunda ömür əritmək, çoxçeşidli yaradıcılığını ədəbiyyat tariximizin yaddaşına ötürməkdə Mir Cəlalın xidmətləri böyükdür.
    Mir Cəlal Paşayevin həyat yolunda atdığı ilk addımlar Gəncədən başlamışdır. Atası və qardaşı ilə bu şəhərə köçdüyündən uşaqlıq, yeniyetməlik dövrü də bu qədim diyarda keçmişdir. İbtidai sinfi burada oxumuş, 1924-1928-ci illərdə Gəncə Darülmüəllimində təhsil almışdır. Müəllimlik fəaliyyətinə isə Gədəbəy yeddiillik məktəbindən başlamışdır. Bir qədər burada işlədikdən sonra yenidən Gəncəyə qayıtmış, 1 nömrəli şəhər məktəbində direktor vəzifəsində işləmişdir. Lakin o, təhsilini davam etdirmək istəyir, bu məqsədlə də 1930-1932-ci illərdə Kazan Şərq Pedaqoji İnstitutunun ədəbiyyat şöbəsində təhsil alır. Onun ədəbiyyata ciddi marağı bu illərdə daha da artır. 1934-cü ildə isə “Sağlam yollarda” adlı ilk kitabı ilə ədəbiyyata pasport alır. Onu da xatırladaq ki, Mir Cəlalın ədəbi yaradıcılığının formalaşmasına Gəncə ədəbi mühitinin böyük təsiri olmuşdur. Onun ilk qələm məhsulları “Qırmızı Gəncə”, “Yeni fikir”, “Hücum” “Gənc işçi”, “Kommunist”, “İnqilab və mədəniyyət” və sonralar da digər mətbu orqanlarda göründü. Ciddi, yeni və öz mövzuları ilə ədəbiyyata gələn Mir Cəlal müəllimin yazıçılığa olan meyli, məhəbbəti qəlbini ahənrüba kimi özünə çəkmişdi. Çünki hələ erkən yaşlarından həyatın hər üzünə bələd olması, müxtəlif xarakterli adamların həyat tərzini izləməsi və bu həyatın insanların təbiətində, vərdişində yaratdığı təbəddülatlar ədəbi yaddaşında bir tablo yaratmışdır. Mir Cəlal bu tabloda görüb-duyduqlarını təsvir etməyə, sadə insanların obrazını yaratmağa, yalanı, saxtakarlığı qılıncdan kəsərli qələmi ilə ifşa etməyə bir ehtiyac duyur, yaradıcılıq eşqilə çırpınırdı. İllər ötdükcə formalaşan, zənginləşən ədəbi yaddaşının işığında altı roman (“Dirilən adam”, “Yaşıdlarım”, “Yolumuz hayanadır”, “Bir gəncin manifesti”, “Açıq kitab”, “Təzə şəhər”), 300-ə yaxın hekayə və povestləri, xeyli oçerkləri ilə böyük şöhrət qazanan Mir Cəlal mükəmməl yazıçı olduğunu ədəbi məhsulları ilə sübut etdi. Burda bir məqalədə onun yaradıcılığından əhatəli şəkildə bəhs etmək imkanı olmadığından yalnız “Bir gəncin manifesti”indən bir məqamı yada salmaq istəyirəm. Onun yazıldığı tarixdən 80 ilə yaxın vaxt ötməsinə baxmayaraq, əsər öz təravətini, oxucu marağını bu gün də saxlamaqdadır. “Bir gəncin manifesti”nin gənclərin sağlam ruhda yetişməsinə, vətənpərvərlik, insansevərlik ruhunda tərbiyə olunmasına təsiri olduqca böyükdür. İnana bilmərəm ki, qardaşının ölümündən sarsılan, haray qoparan Mərdanın: “Bahar, mənim mələr quzum, körpə qardaşım, indi sən hardasan? Qalx qardaşım, buzlu torpağın altında olsan da, ailəmizə bax…” – deyə, ürəkləri parçalayan monoloqu oxuyanların gözü yaşarmasın.
    Aydındır ki, cəmiyyət həyatında qazanılan uğurlarların ən ümdəsi, onun milli-mənəvi dəyərlərə söykənməsidir. Bu dəyərlərin yeniləşən həyatımıza təsirində ədəbiyyatın, zaman-zaman yetişən ziyalıların rolu böyükdür. Ustad yazıçılarımız da öz əsərlərində Azərbaycan həyatını, onun mentallığını, milli-mənəvi xüsusiyyətlərinin daşıyıcısı olan insanların xarakterik obrazlarını yaratmışlar. Mir Cəlalın bədii yaradıcılığında yeni insanın obrazı, onun istək və arzuları, cəmiyyətə aşıladığı əxlaqi dəyərlər böyük səriştə və ustalıqla təsvir olunmuşdur. Bunlar mütəfəkkir yazıçının, milli xarakterli hekayələr, romanlar müəllifinin bədii yaradıcılığında, ədəbi fəaliyyətində ayrıca bir səhifədir. Zənnimizcə, Mir Cəlalın yaradıcılıq yolunu böyük ömrün monoqrafiyası, salnaməsi, epopeyası adlandırmaq doğru olar.
    Keçdiyi ömür yolu ilə gələcək nəslə, örnək olan Mir Cəlal həyatın burulğanlarında bərkdən-boşdan çıxmış, ətrafında baş verən hadisələrə ayıq yazıçı müşahidələrilə yanaşmış, müxtəlif mövzularda yaratdığı əsərlərilə ədəbiyyat tariximizi zənginləşdirmişdir. O, çoxsaylı bədii əsərlərində xalq ruhunun, həyatının ictimai-mənəvi problemlərini açmağa çalışmışdır. Bunlar yazıçının bədii yaradıcılığı ilə fəth etdiyi birinci zirvədir…
    Sonra Mir Cəlalın həyatının Bakı dövrü başladı. Bədii yaradıcılıqla yanaşı, elmə olan marağı onu Azərbaycan Dövlət Elmi Tədqiqat İnstitutunun aspiranturasına gətirdi. Mir Cəlal müəllim yaradıcılığının ikinci qanadı olan elmi axtarışlarında da eyni həvəslə və böyük səylə çalışdı. “Füzulinin poetikası” adlı namizədlik işi (1940), “Azərbaycanda ədəbi məktəblər” (1947) doktorluq dissertasiyası məhz Mir Cəlalın idrakı, elmi-ədəbi-nəzəri təfəkkürünün işığında ərsəyə gətirdiyi sanballı tədqiqatlar Azərbaycan ədəbiyyatının tarixinə yazıçının, alimin töhfəsi idi. Hər iki monoqrafiya humanitar sahələrdə təhsil alan tələbələrdən ötrü tutiya mənbə, elmi məxəzlərdir. Mir Cəlalın bədii yaradıcılığında olduğu kimi, elmi tədqiqat əsərləri də bu gün bir çox istiqamətdən tədqiqat obyekti olaraq işlənilir. Onların hər biri ayrılıqda və ümumilikdə tədqiqat predmetidir. Bu mənada bir çox tədqiqatçı alimlər öz məqalələrində onun orijinal mövzuları ilə elmdə ilk cığır açdığını, həm də böyük vətəndaşlıq məsuliyyəti ilə ədəbiyyat tariximizə xidmət etdiyini vurğulamışlar. Filologiya elmləri doktoru, professor, AMEA-nın həqiqi üzvü, əməkdar elm xadimi, yazıçının nəvəsi Nərgiz Paşayeva qeyd edir ki, Firidun bəy Köçərlidən sonra Azərbaycan ədəbiyyatı tarixini yazan – Nizami Gəncəvidən başlamış özünəqədərki dövrə kimi ədəbi şəxsiyyətləri monumental əsərlərində təqdim edən Mir Cəlal Paşayev olmuşdur. Bu və ya digər elmi-ədəbi faktlar bir çox görkəmli ədəbiyyatşünaslar, diçilər, filosoflar tərəfindən də ictimai fikir tariximizdə öz əksini tapmışdır. Alimin elmi əsərləri sırasında bir neçəsinin adını xatırlatmağı vacib sanırıq: “C.Məmmədquluzadə realizmi haqqında”, “Ədəbiyyatşünaslığın əsasları”, “XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatı: Ali məktəblər üçün dərslik”, “Azərbaycanda ədəbi məktəblər (1905-1917)”, dörd cilddə “Seçilmiş əsərləri” və sair. Bu, fatehin fəth etdiyi ikinci zirvədir…
    Mir Cəlal Paşayev Azərbaycan elmi-pedaqoji mühitində “Müəllimlər müəllimi” kimi işıqlı, nurlu bir ad almışdır. Bu adı o, 40 ildən çox pedaqoji fəaliyyətlə məşğul olduğuna, ən başlıcası, bu peşəyə özünün həyat təcrübəsindən topladığı çeşid-çeşid detalları, ştrixləri gətirdiyinə, onun müqəddəsliyini qoruduğuna görə qazanmışdı. Mir Cəlal Paşayev Bakı Dövlət Universitetinin filologiya və jurnalistika fakültələrində mənim də nəslim daxil olmaqla bir neçə nəslin müəllimi olmuşdur. Biz həm də onun tələbələrindən dərs almışıq. O zaman müşahidə etmişdim ki, onlarıın hər birinin hazırlıqlı olmasında, tələbə ilə davranışında, qayğıkeşliyində Mir Cəlal məktəbinin ənənələri yaşayır.
    Mir Cəlal haqqında məqaləni işləyərkən müəllimim haqqında oxuduğum əsərləri xatırlamağa çalışdım. Onların sırasında özünün yetişdirdiyi, gələcəyinə ümid bəslədiyi tələbələrindən professor Xalid Əlimirzəyevin (o, ümidləri hələ müəlliminin sağlığıda doğrultmuşdu) ustadı haqqında böyük fəxarət, qürur hissilə yazdığı “Mənəvi borc” kitabını yada salmaya bilmirəm. “Mənəvi borc” böyük ehtiramın, qədirdanlığın ifadəsi olaraq, eləcə də elmdə və ədəbi mühitdə bir şəxsiyyət kimi yetişməsində böyük rolu olan müəllimi professor Mir Cəlal Paşayevin əziz xatirəsinə həsr olunmuşdur. Bu əsərdə Xalid müəllim müqtədir şəxsiyyətin elmi, ədəbi yaradıcılığını, əsərlərinin siqlətini, ideya və məzmununu nəzəriyyəçi alim kimi xarakterizə etmişdir. O, ustadı, müəllimi Mir Cəlal Paşayevin xarakterini bir neçə istiqamətdən açmaqla onun parlaq obrazını yaratmışdır. “Mənəvi borc”da Mir Cəlal müəllimin elmi, ədəbi yaradıcılığı, pedaqoji fəaliyyəti ilə yanaşı, insani keyfiyyətləri – xeyirxahlığı, saflığı, səmimiyyəti, qətiyyəti, istedadlı insanlara dayaq durması, eləcə də yazıçının obrazı gerçəkliyin işığında elə gözəl, unikal ştrixlərlə təsvir edilib ki, buna həqiqi mənada heyrətlənməmək olmur. Xalid müəllim yazır: “Mir Cəlal müəllim məni dəfələrlə həyatın bataqlıqlarından çıxarıb. Çox işdə arxam, dayağım olub. Həmişə kürəyimdə onun isti nəfəsini hiss etmişəm, amma bütün bunların əvəzində bir dəfə də olsun ona təşəkkür etməyə, minnətdarlığımı çatdırmağa imkan verməyib. Etdiyi yaxşılıqları, göstərdiyi hamilik yardımını da özünün müəllimlik və böyüklük borcu hesab edib”. Ən başlıcası da həmin dövr, Mir Cəlal epoxasının əzəməti gözümüzün qarşısında canlanır. Bu isə pedaqoq Mir Cəlalın fəth etdiyi üçüncü zirvədir…
    Burda mövzu ilə səsləşdiyindən, filologiya elmləri doktoru, professor Teymur Əhmədovun müqtədir yazıçı, ədəbiyyatşünas alim, pedaqoqun həyat və yaradıcılıq yolunu işıqlandıran, özünün məziyyətləri, məna dəyəri ilə ictimai-ədəbi cəmiyyətdə böyük maraqla qarşılanan 2 cilddə “Mir Cəlal” kitab-albomuna da diqqət yönəltməyi məqsədəuyğun sayırıq. Əsərdə M.Cəlalın həyat və fəaliyyəti ayrıca fəsillərdə maraqlı mövzular üzrə qruplaşdırılıb. “Ədəbi-nəzəri düşüncələr”, “Əbədiyaşar ümumxalq sevgisi”, “Fotosənədlər, əlyazmalar, epistolyar irs”, “Gəncədən keçən yollar”, “Həyatımda yaratdığım ən böyük əsərim – ailəmdir” və bu kimi digər mövzular Mir Cəlalın sənət dünyasını, mənəvi aləmini güzgü kimi əks etdirir.
    “Həyatımda yaratdığım ən böyük əsərim – ailəmdir”, Mir Cəlal həmişə bu fikirdə olmuş, ömür-gün yoldaşı, övladları ilə birgə olmaqdan böyük zövq aldığını demişdir. Taleyin xoş bir məqamında qoşalaşan ömrün içində bu kök barlı-bəhərli ağac kimi qol-budaq atdı, böyüdü. Bu qol-budağın hər biri kökün nəcibliyini, əxlaqını, mənəvi varidatını hifz edərək ailənin şərəfini uca tutmağı bacardı.
    Mir Cəlalın uzaq Novosibirskdən ömür-gün yoldaşı Püstə xanıma yazdığı bir məktubdan sətirlər: “… Gözüm balalarımızı axtarır. Qulağıma Arifin, Elmiranın səsi gəlir. Elə bilirəm bu saat Əliş səslənəcək, məni çağıracaqdır. Yəqin, Hafiz yeriyir. Rəna onu tutub gəzdirir. Ailəmizin xoşbəxt saatları – axşamüstü hamımızın bir yerdə deyib-güldüyümüz yadıma düşür. Deyirəm əsl həyat, əsl səadət odur. Mən bir də o saatlara qovuşmaq, bir də balaları başıma yığıb şən uşaq səsləri şəraitində nahar eləmək, demək-gülmək həsrətilə yaşayıram”. Bu, yazıçının “Həyatımda yaratdığım ən böyük əsərim – ailəmdir”, fikrinin həqiqi ifadəsidir.
    M.Cəlalı hər zaman böyük sevgi, minnətdarlıq hissilə xatırlayan, mənəvi-əxlaqi dəyərlərini üzə çıxaran Nəriman Həsənzadənin onun haqqında yazdığı xatirəsində belə bir cümlə var: “Mir Cəlal işığı çox sevirdi. Evə gələn kimi bütün çil-çırağı yandırardı”. Bu, zahirən bir insanın həyatda vərdiş etdiyi sadə hərəkətini xatırladır. Başqa bir tərəfdən, bu vərdişi, əslində, Mir Cəlalın daxilən işıqlı insan olması, ictimai əhəmiyyətli hadisələrə qəlbinin işığı ilə nəzər salması kimi anlamaq, yazıçının yaşam düsturu da adlandırmaq olar. Bəli, cəmi 70 ilə sığan bir ömrün, Mir Cəlal məktəbinin işığı o qədər gurdu ki, onun nurundan hələ neçə-neçə nəslin övladlarının faydalanacağı mütləqdir…

  • Gənc xanım yazar Afət Viləşsoyun tirajla “Mənim adım Vətəndir” adlı yeni şeirlər və hekayələr kitabının təqdimat mərasimi və imza günü keçiriləcək

    27 may 2019-cu il tarixində saat 14:00-da Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) Natavan klubunda Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin (DGTYB) üzvü, Prezident təqaüdçüsü, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, istedadlı gənc xanım yazar Afət Viləşsoyun tirajla “Mənim adım Vətəndir” adlı yeni şeirlər və hekayələr kitabı təqdimat mərasimi və imza günü keçiriləcək.

    Kütləvi informasiya nümayəndələrinin, ictimaiyyət nümayəndələrinin, mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət xadimlərinin, müəllifin yazar dostlarının da iştirakı gözlənilir. İştirak etmək istəyən hər kəs dəvətlidir.

    Qeyd edək ki, gənc xanım yazar Afət Viləşsoyun tirajla “Mənim adım Vətəndir” adlı yeni şeirlər və hekayələr kitabı təqdimat mərasimi və imza gününün rəsmi informasiya dəstəyi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyi (gundelik.info) və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalıdır (edebiyyat-az.com).

    Ünvan: Azərbaycan Respublikası, Bakı şəhəri, Səbail rayonu, Ə.Xəqani küçəsi 25.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.

  • Afət Viləşsoyun “Mənim adım Vətəndir” adlı yeni şeirlər və hekayələr kitabı işıq üzü görüb

    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin (DGTYB) üzvü, Prezident təqaüdçüsü, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, istedadlı gənc xanım yazar Afət Viləşsoyun tirajla “Mənim adım Vətəndir” adlı yeni şeirlər və hekayələr kitabı “Elm və təhsil” nəşriyyatı tərəfindən 152 səhifə həcmində, 300 tirajla işıq üzü görüb.

    Kitabın redaktoru Bakı Dövlət Universitetinin müəllimi, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Sevinc Muğanna, önsöz müəllifi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, «Gəncəbasar” bölgəsinin rəhbəri, “Nəsr” bölməsinin redaktoru, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB), Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin (AJB) və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin (DGTYB) üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər mükafatçısı, gənc xanım yazar Şəfa Vəlidir.

    Qeyd edək ki, bundan öncə şairə Afət Viləşsoyun “Çiçək nəğməsi” (2004), “Könül pıçıltısı” (2006), “Salam, Tanrım” (2008), “25 Nar çubuğu” (2010), “Söyüd balası” (2012), “Anama məktub” (2016) adlı şeirlər kitabı nəşr olunmuşdu.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.

  • Mehman Rasimoğlunun “Doğmalar da yadlaşırmış” adlı yeni şeirlər kitabı işıq üzü görüb

    “Gənc Ədiblər Məktəbi” 2-nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) və “Varislər” ədəbi birliyinin (Tovuzda fəaliyyət göstərən) üzvü, Prezident təqaüdçüsü Mehman Rasimoğlunun“Elm və təhsil” nəşriyyatı tərəfindən “Doğmalar da yadlaşırmış” adlı yeni şeirlər kitabı 172 səhifə həcmində, 200 tirajla işıq üzü görüb.

    Kitabın redaktoru və önsöz müəllifi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, «Gəncəbasar” bölgəsinin rəhbəri, “Nəsr” bölməsinin redaktoru, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB), Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin (AJB) və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin (DGTYB) üzvü, Prezident
    təqaüdçüsü, Gənclər mükafatçısı, gənc xanım yazar Şəfa Vəlidir.

    Kitab müəllifin oxucularla sayca 3-cü görüşüdür. Kitabda müəllifin son illərdə qələmə aldığı ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri yer alıb. Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub. Ədəbiyyatşünas-alimlər, poeziya həvəskarları, ədəbiyyatsevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.

    Qeyd edək ki, bundan öncə şair Mehman Rasimoğlunun “İlk məhəbbətim” (2012) və “Könlüm məhəbbətin harayındadı” (2015) şeirlər kitabı nəşr olunmuşdu.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti və İctimaiyyətlə əlaqələr şöbəsi.

  • Şair Riyaz Demirçinin “Hasret Durağı” adlı yeni şiirler kitabı yayında

  • Esat ERBİL.Yeni şiirler

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Irak temsilcisi

    Anne Sevgisi

    ŞİİR : Esat ERBİL

    NOT : Nekadarda Annem Vefat etmiş ve Allahın rahmetine kavuşmuştur, hayattayken ona bu Şiiri yazdım ve Müzisyet arkadaşlarımda güfteye bir güzel beste yaptılar, Anneler günü münasebetiyle Tüm Türk Dünyasının annelerine armağan ediyorum. Derin sevgi ve saygılarımla.

    Uzun gecelerde bana bakardın,
    O, şirin uykudan yatmaz kalkardın,
    Ninniler okurken üstüm örterdın,

    Nakarat … Anne, anne can anne
    Ben sana kurban anne
    Yüreğim çırpınıyor
    Adında her an anne.

    Beni büyütmede acılar çektin,
    Mutlu yarınlara fidanlar diktin,
    Dünyada ezildin belini büktün,

    Nakarat … Anne, anne can anne
    Ben sana kurban anne
    Yüreğim çırpınıyor
    Adında her an anne.

    Seni seveceğim başım tacısan,
    Tüm dayılarıma şirin bacısan,
    Biz hastalanirken tek sen acısın,

    Nakarat … Anne, anne can anne
    Ben sana kurban anne
    Yüreğim çırpınıyor
    Adında her an anne.

  • Riyaz DEMİRÇİ.Yeni şiirler

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Irak temsilcisi

    Ağ Olmaz Kara Bahtım

    Ezelden yazılıptır ağ olmaz kara bahtım
    Aşk gögünde yıldızken ey vah ne erken aktım
    Bir daha geri dönmez geçen mutlu günlerim
    Felekte acımadan yıktı sultanlık tahtım
    Ağlama sen gözlerim feryad etme ay gönül
    İhtiyar oldun ama kalmıştır hale vaktım

    Neşeli Aşk

    Bir kaş altı bakışla aşkına daldırdı yar
    Bu zavallı gönlümü figana saldırdı yar
    Yerimde rahat iken sevdaya kandırdı yar
    Bırakmaz gönlüm seni aşkımın tek varısın

    Gülüşün hayalimde geceler getmez oldu
    Zaman anı saymaktan saatler bitmez oldu
    Bir teselli aradım gözlerim yatmaz oldu
    Bırakmaz gönlüm seni kalbimin tek yarısın

    Seni seveni günden kalbim öyle yanırı
    Seni değil bir insan belki melek sanırı
    Yalanıda söylesen gönül sana kanırı
    Bırakmaz gönlüm seni ömrümün baharısın

    Bir çılgına dönmüşüm yar sevdanın yüzünden
    Yolumdan çıkmam amma sevda yolun düzünden
    İçim umut doludur neşeside gözünden
    Bırakmaz gönlüm seni bağımın tek berisin

    Sağlıkla Yaşa

    20-27 Ocak 2006 tarihinde Ankara’da
    düzenlenecek olan “Şairler Vicdanında DOĞRAMACI”
    konulu şiir şöleni münasebeti ile

    Irak Türkmenlerinin önderi sayılan
    prof.Dr.Sayın İhsan DOĞRAMACI
    olan bu büyük adam için yazılmıştır.

    Her yerde duyulur bilginin sesi
    Bilkenti yaptırdı aslan yuvası
    Bunlara şahittir Erbil kalesi
    Doğdu doğuşunda bir parlak yıldız
    Dünya biliminde yansıtıyor iz

    Sensin Türkmenlerin parlak çırağı
    Sensin milletimin şansı, yüz ağı
    Elinde yükseldi Türkmen bayrağı
    Seninle her zaman gurur duyarız
    Düşmanların gözün her an oyarız

    Doğramacı bin yıl sağlıkla yaşa
    Dünyaca bellidir Türkmensin paşa
    Yardımın çıkmıştır Erbil’de başa
    Sen yücelttin bizi bu duruşunla
    Ezdik düşmanları kılıc, kurşunla

    Demircioğlunun sözleri düzdü
    Çaresiz gönlüne dertleri yüzdü
    Hangi kalem kara şansımı çizdi
    Kaftan kafa çıkmış adı hocamın
    Sonsuz ışığıdır zülmet gecemin.

    Sen Her Zaman Ulusun

    Sen her zeman olusun
    Senindir çöl minaresi
    Nesrin erbilde senindir
    Senindir fuat şeh mustafa
    Cercis ali bahçeçide senindir
    Senindir kemal letif
    Senindir ömer akbas
    Adnan terzi de senindir
    Kale gibi yüce minare gibi
    Herzaman başın yüksektir
    İçten yaralı yüzün güler
    İlhanlı serçuklu atebegler
    Kara koyunlu ak koyunlu ve
    Celairiler nesliyiz
    Yılmaz evladıyız bizler.

  • Səxavət İZZƏTİ (ƏNDƏLİB).Yeni şeirlər

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının İran İslam Respublikası üzrə yeganə təmsilçisi

    KÜÇƏ MIZDƏN

    Sənin həsrətinlə a kövrək maral,
    Yanan küçəmizdən keçirəm indi .
    Mənimlə danişan xatirələrdən,
    Dinən küçəmizdən keçirəm indi.

    Dərd çalır, ğəm çalır sazının simi,
    Əl vursan ağlıyar kövrəkdir himi,
    Sənin eşqin kimi, ürəyın kimi,
    Donan küçəmizdən keçirəm indi.

    Qaldı bu küçədə nəyim var nəyim,
    Sınan telli sazım, ağlıyan neyim,
    Bir gün əllərində şair üurəyım,
    Sınan küçəmizdən keçirəm indi.

    Dözdüm hər zülümə dedim qədərdi,
    Kimlər bu küçədən gəlib gedrdi,
    Mənim keçirdiyim əzabı, dərdi,
    Qanan küçəmizdən keçirəm indi.

    “Əndəlib” dərd gəzir döşümün üstə,
    Daşım dayanmadı daşımın üstə,
    Dönüb ağ buluda başımın üstə,
    Qonan küçəmizdən keçirəm indi.

    MƏN SƏNİ UNUDA BİLMƏDİM GÜLÜM

    Sən məni unutdun xeyrin olsun,
    mən səni unuda bilmədim gülüm!
    Yazıram sevənlər oxusun bilsin,
    mən səni unuda bilmədim gülüm!

    Hələ yadımdadı ilk baharıdı,
    Əl çatmaz zirvələr tala qarıdı,
    Səni ilk gördüyüm birgün varıdı
    O günü unuda bilmdim gülüm!
    mən səni unuda bilmədim gülüm!

    Duymadım baharı, itirdim yayı,
    Keçdi ömrüm günüm keçdi havayı!
    Unutdum hər şeyi səndən savayı,
    Tək səni unuda bilmədim gülüm!

    Ey mənim ömrümün amanın kəsən!
    Mənim günlərimə şəriksən nəsən?
    Gecədə gündüzdə ürəyimdəsən,
    mən səni unuda bilmədim gülüm!

    İçim için-için qaynayır mənım,
    Həsrətin içimdə oynayır mənim,
    Bir misirə dilimdə göynəyir mənim-
    «Mən səni unuda bilmədim gülüm»

    Sevgilim ömrü, günü unutdum,
    Səhəri, axşamı, danı unutdum,
    Belə fikr eləmə səni unudum,
    Mən səni unuda bilmədim gülüm!

    ANAMIN ƏLLƏRİ

    Üzümə toxandı bir gül yarpağı
    Ay ana əllərin yadıma düşdü
    Yarpaqlar bəzədi bağçanı, bağı
    Ay ana əllərin yadıma düşdü

    Saldığın ağacın gülü danişdi
    Çaldığın laylanın dili danişdi
    O alma naqqışlı xali danişdi
    Ay ana əllərin yadıma düşdü

    Anasız bu dünya ahdı, azardı
    Nə yaxşı dünyada analar vardı
    Qızım qollarını buynuma sardı
    Ay ana əllərin yadıma düşdü

    Enişlər, yoxuşlar üzümə durdu
    Ağrılar, acılar ömrümü yurdu
    Sənsiz keçən ömür ağır ömürdü
    Ay ana əllərin yadıma düşdü

    Alışan ocağam, qovrulan sacam
    Yüx olan varlığam dağılan gücəm
    Əlin ver əlimə sənə möhtacam
    Ay ana əllərin yadıma düşdü

    KƏSMƏ ŞİKƏSTƏ

    Yox əzzim çağırıb yox əzzim deyib
    Mənimlə ağladı kəsmə şikəstə
    Bəlkə də, mənimlə köhnə tanışdı
    Məni qucaqladı kəsmə şikəstə

    Əzzim deyə-deyə ketdi əzizlər
    Qurtardı tükəndi bitdi əzizlər
    Onun nəvasiylə yatdı əzizlər
    Yenə də çağladı kəsmə şikəstə

    Yordu ilim ayım günüm könlümü
    Dərdlərə, ğəmlərə ğənim könlümü
    “Əndəlib” yenədə mənim könlümü
    Özünə bağladı kəsmə şikəstə

  • Münevver DÜVER (Türkiye Cümhuriyyeti, Adana).Muhteşem şiir

    1236562_722085574474022_177854009_n

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Ne Güzel Şehirsin Konya

    Sanayiyle, tarımıyla öndesin
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.
    Mevlâna’nın gösterdiği yöndesin
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

    Meram bağın huzur verir insana
    Alaaddin Tepesi’nden baksana
    Yapay Göl’e dere olup aksana
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

    Selçukludan beri ismin dillerde
    Sendeki güzellik yok hiç illerde
    Taht kurmuşsun bütün her illerde
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

    Hazreti Mevlâna büyük bir dahi
    Binlerce yetişmiş burada ahi
    Sevgiyle kırılmış toprağın sahi
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

    Münevver’de geldi gezdi her yanı
    Hem güneşi gördü hem doğan tanı
    Unutamam inan artık bu anı
    Ne güzel şehirsin sen böyle Konya.

    Münevver Düver

    Wie schöne Stadt Konya

    Mit der Industrie, der Landwirtschaft
    bist du, schöne Stadt Konya.
    Die Richtung des Mevlana
    bist du, schöne Stadt Konya.

    Eine Person mit dem Band des Friedens, namens Meram
    Schauen Sie sich Aladdin an
    Fleiß wie ein Künstlicher See mit dem Akzent
    bist du, schöne Stadt Konya.

    die Sprachen der Name der Seltschuken
    Innerhalb derer keine Schönheit in den Provinzen ist
    Hab den Thron von allen Provinzen gebaut
    Das bist du, schöne Stadt Konya.

    Selbst Mevlana, eine großer Mann
    schulte Tausende hier erwachsen
    Die wahre Liebe des Bodens ist gebrochen
    Das bist du, schöne Stadt Konya.

    Münevver’ kam und tourte auf allen Seiten,
    Die sich aus sowohl der Sonne und die Natur verbunden fühlt
    Ich glaube, ich kann diesen Moment jetzt nicht vergessen
    Dich, du schöne Stadt Konya.

    Düver Münevver
    Çeviri: Aibek Kochkorov- Kırgızistan

  • Harika UFUK.”Anneler”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Sevgi, saygı, inanç ile örülmüş,
    Kalpten kalbe giden yoldur anneler.
    Her iki dünyada kutsal görülmüş,
    Cennet bahçesinde güldür anneler.

    Onulmaz dertlerin tek ilacıdır;
    Her zaman, her yerde hep baş tacıdır;
    Kâbe’yi görmeden onlar hacıdır;
    Zümrüttür, yakuttur, laldır, anneler.

    Sevgi, şefkat pınarıdır gözleri,
    Kalbe ılık ılık akar sözleri,
    Sütlerinden temiz olur özleri,
    Renk renk çiçek yüklü daldır anneler.

    Gönül sarayının güzel sultanı,
    Anneler kanatsız melektir tanı,
    Harika onlarla günün her anı,
    Arı kovanında baldır anneler.

    HARİKA UFUK
    ADANA, 12 MAYIS 2010
    ANNELER GÜNÜ

    NOT 1: Bu şiir 14.05.2018 tarihinde Edebiyat Evi Sitesinde “Yıldızlı Yazı” olarak seçildi.

  • Tayyib ATMACA.”Dokunan şiirler”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Her şeyin içinin boşaltıldığı bir zaman tünelinden geçiyoruz.
    22 hece taşları 5. yıl 50. sayı on5nisan2019
    wuw
    wuw
    dışta tutarsak, genel olarak özsüz bir şiir. İnsanlığın ortak değerlere ilişkin düşünsel bir altyapıdan yoksun ne yazık ki. Bu da şairlerin yeterince okumadıklarını, geçmiş kültürden, özellikle şiir birikiminden
    yeterince beslenmediklerini gösteriyor: Dolayısıyla formunu ve özünü kaybetmiş bir şiir, şiir olmaktan
    öte bir söz yığınından ibaret kalıyor. Okura bir estetik tat vermiyor. Okurun hayalini harekete geçirecek,
    okurla şiir arasında ünsiyet oluşturacak bir yapıya sahip değil günümüz şiiri. Hayatla bağı zayfı. Şair ne
    kendi içine ne de dışına yolculuk yapıyor. Böyle bir yolculuğa çıkmış olsa mutlaka birimizin kapısının
    önünden geçecektir.
    Dünya dilleri arasında Arapça, Farsça ve Fransızca ile birlikte Türkçe de şiir diline en yakın dillerden
    biri olduğu hâlde, günümüz şiirinde âdeta kekeme bir dil haline sokuldu Türkçe. Bir Yahya Kemal’in, bir
    Necip Fazıl’ın, bir Nazım Hikmet’in, bir Cahit Sıtkı Tarancı’nın, bir Ziya Osman Saba’nın, bir Behçet Necatigil’in şiirindeki Türkçenin tadına günümüz şiirinde de varma hakkı yok mu şiir okurunun?
    Görüldüğü gibi konu, bir yıllığın sınırlı sayfalarda sığmayacak boyutta; enine boyuna tartışılması, izlenmesi gereken bir konu. Yukarıda kısaca değindiğimiz hususları daha bir somutlaştırmak ve örnekleme
    açısından 2018’de bazı dergilerde yayımlanan şiirlerden bölümler alacağım.
    “Masada makas mor/ Kerpetenle manipülasyon/ Malulen kısır kusursuz kısıt/ Korkak marjinal/ Tutmadan sakal tıraşına/ Cinsiyetleri hadım etmek gibiyim”
    “Beni kör bir bıçaktan oydular/ sona eleştiriler sana/ keskin keskin soluklarla/ bir kervan göçmüş de/
    boynundaki uçmaktan/ aşağıyyyya sarkan dünyaya/ hayretimi mazur gör/ öksürüp ökşurup kendi dileyen/
    bir veremliyim belleğinden gizlenen/ ölüm kafa yorulacak bir şey değil/ değil ölüm kafa yorul: ancak şey bir/
    ölüm: kafa karış tr an bir şey” (Arif Ay’a katılmıyorum.)
    “Annem dua ederken gözlerini kapatıyordu/ Dünyaya/ Dara düşünce Allah’a sarılıyordu/ Nur üstüne
    nur/ Pırıl pırıl inci mercan/ Ziyadesiyle temizdi/ Göğsünde Allah sevgisi” (Arif Ay’a burada katılmadım.)
    “Rabbim, ben bir musalla gördüm babamın yüzünde/dua etmiyordu, sövüyordu elinde sigarası/ kimsesi
    yok babamın ama insan olarak o yüzden/insan olarak kimsesi olmaz babaların biliyorum/biliyorum Rabbim, babam da biliyor çok günah/kendi kendine konuşuyor, sövüyor bu da günah/ama sen, Rabbim yine de
    kimsesi olmayan/ babaları lütfen koru.” (Arif Ay’a kısmen katılmıyorum. Son iki dize dokundu.)
    “Çayın kandırma kuvvetini bulduğumuz doğrudur hakim/ bey/ Şekerli ve demli içtiğimizde/ Bozuk
    bir pusula olsak da/ Allah’ı bulduğumuz da/ Sahi Allah demişken/ Sen hiç Allahsız bir dilenci gördün mü
    hakim bey?”
    “Şair aşka yaya yürür/ Kaldırım taşlarına gölgesi düşen esrik saçları şehrin/ Dudaklarından şair ipliği
    getirir tebessüm/ Yoğurt lafa tutulunca olur ayran/ Kız istemeye giden şaire/ Kelimelere değip yere düşen çiçekler şahit/ Hukuk kuralları doldurmaz batarya/ Kadınlar şiirden anlayınca anne olurlar/ Bunu anlamaz
    gözleri yarı yolda kalan/ Kafka’nın sırtında uyuyan kifayetsiz kafiye” (Arif Ay’a katılıyorum.)
    Bunlar Arif Ay’ın inceledikleri dergiler ve şiir kitaplarındaki şairlerin karın gurultularından bazıları.
    Şiir Yıllığını baştan sona okuduğumda buna benzer yüzlerce artçı gurultunun altını çizmiştim ama sözü
    uzatmanın bir manası olmaz düşüncesiyle alıntılamaktan vazgeçtim. Bunun yerine Arif Ay’ın “Seçilen
    Şiirler”inden bize dokunan “Dize Seçki”leri ile yazımızı sürdürelim istedim.
    “Kırgınlık mı yorgunluk mu/ Hangisi daha ağır” Abdulkadir Budak, “Unut kalbim her şeyi, bundan
    böyle,/ Sînede yarım bırakılmış bir heyecan kalır.” Abdurrahman Alkan, “zaman kargaşasında eriyip gidiyoruz/ kara bulutların soluğuna karışıyor sesimiz” Arzu K. Ayçiçek, “aşk da eskidir işte kumların tarihi
    kadar/ taş parça parça yumuşar/ kalp damla damla erir” Bahtiyar Aslan, “bu karamsar imge yakışır mı bu
    şiire?” Celâl Soycan, “Dayandık duvarına nihayet karanlığın/ Kılıçları göz görmüyor artık/ Ne zor söylemek
    bunu biliyorum” Cengizhan Orakçı, “Biz onu dilsiz cerenlere dil veren sesinden duymuştuk” Cevat Çapan,
    “Damla damla bir türkü yayıldı ilkin/ İlkin bir gül kokusu düştü evlere” Emrehan Parlak, “Dertlerimi
    söylesem birinin ruhu acır” Enis Akın, “Gerçi bütün çekmeceler dolu olsa da/ Ali’yi anlatmaya yeter mi
    hurufat” Faruk Uysal, “Ölümden sonraya hazırla beni” Fatma Şengil Süzer, “Ninem daha gelinken düşürmüş saç bağını/ Hangi türküyü söylese sözleri hep kırışık” Gökhan Akçiçek, “Şiir senin kırlarında toplanır!”
    Haydar Ergülen, “Kopar gider can bedenden ve yavru kuş yuvadan/ Senden öyle bir ayrılışla ayrılacağım”
    Hicabi Kırlangıç, “hep aynı kırık camdan baktık sokağa/ hep aynı yerden kanadı dizimiz” Hülya Sezen,
    “Nice yokuşu inip çıka yoruldu gölgem,/ usandırdı hergünü kopyalayıp yaşamak.” Hüseyin Atabaş, “Ölünce
    tam öleceksin yaşayacaksan tek nefes/ Yarım dünya olmaz yeni içindeki çekirdekten” Hüseyin Atlansoy,
    “Gözünü toprak doyuracak şimdi gözü açık gidenin/ Göze toprak, yüze toprak tadına doyumsuz toprak”
    Hüseyin Karaca, “Gecenin kolları gibi ağaçlar, Karanlığı renklendirir yapraklar… /Sensizlik bitimsiz şarkıdır…/Sensizlik çözümsüz sorudur…/ Sensizlik sonsuz med cezirdir.” İbrahim Eryiğit, “Geceden gelmişsin,
    yıldız gibisin” İbrahim Tenekeci, “dağın arkası dağ/ ötesi herkesin şehri” İbrahim Yolalan, “Doğdum bay-
    on5nisan2019 hece taşları 5. yıl 50. sayı 23
    wuw
    wuw
    rak asmılşar kerpiçten damımıza/ Anam geçindi bildim yurt dediğin mezardır” İsmail Kılıçarslan, “ayrılığı
    taşıdım nereye gitsem/ susarak bekleyen iki ele benzedim/ birbirine yabancı iki ele…” İzzet Göldeli, “Yine de
    bir dağ doğuruyor içinde gökyüzü/ Sulardan aynalardan saklasan da yüzünü!” Mehmet Aycı, “Bu kış uzun
    sürecek diyor balkona konan serçe/ uzundüşler kur, dizeler örtmez üstünü” M. Mahzun Doğan, “dağıttım
    kırdım döktüm/dökülen bir içim var demek ki” Mehmet S. Fidancı, “belki seküler aşklardan biri çarpar/
    rüyalarında bile incinen bana” Mehmet Narlı, “ölümü yaklaştırıyor bütün yollar/ yollar yollara çıkıyor yollar hep ölüme” Mehmet Solak, “Köy kabristanına defnettiler kalbimi” Mehmet Yıldız, “Bir kuzey ülkesine
    gitmek istiyorum/ Oturup bir ulu ağacın gölgesinde/ Uzak rüzgârları anlamak için” Metin Celâl, “Her aşk
    kendi toprağının rengini alır” Metin Fındıkçı, “Zahmet sarmadan, tutmuyor yeryüzünde rahmet.” Metin
    Erol, “Ölüm böyle bir şey işte/ Giremez ölü odasına çocuklar” Mustafa Özçelik, “Yağmuru seven/ Yağmurla
    konuşan Allah’ım/ Bulutlar gönder bize” Mustafa Ruhi Şirin, “Kuşlar göçüp gidince yalnız kaldı gökyüzü”
    Nihat Hayri Azamat, “Çok sevmişken ölelim olsun hayat güzel” Nurettin Durman, “Göğsümü ateşle dolduran bu çağ/ Yıkılsın, yıkılsın artık bir akşam/ Bir çöplüğün sonsuz karanlığına” Nurullah Genç, “yüzüm
    artık toprağa benziyor… /yüzüğün taşı nedensiz kırılınca anladım/dünyanın ilk gününün bahar olduğunu”
    Orhan Tepebaş, “Sanki kuşların içinde kuşlar koşuyor/ Sanki kanatların içinde kanatlar” Osman Serhat
    Erkekli, “Yaprak ölse de ağaç ölmüyor” Osman Serhat, “Şimdi sen sustuğun için/ Sustuğunu sanıyorsun her
    şeyin” Özcan Ünlü, “Bulutlar dağlardan öte yük taşır” Recep Garip, “tanrım, söylenmemiş sözlerimiz için
    vaktimiz var mı biraz” Selçuk Küpçük, “Sahipsiz mısralarda unutulan zarif bir imgeyim ben/ Satır aralarına gömdüm kimsesizliğimi” Semra Kızmaz, “Hangi yana seslensen sus’ta bir çığlık kopar…/ Son gülüşüm
    lütfen zarif olsun Allah’ım” Serap Kadıoğlu, “içimden susuyorum kana kana” Serdar Kacır, “unutmanın
    kardeşi, bir sözün eskimesi” Şadi Kocabaş, “karnı çiçek tozu dolu bahar” Şakir Kurtulmuş, “Düpedüz
    ustasını yere gömerler/üstünü örterler yalnızlığının” Şemsettin Ünlü, “Bunca sevgini son ânı mıydı burası”
    Turgay Fişekçi, “martıların çığlıklarıyla uyanıyorum/ elimle itip alnıma düşen bulutu/ bana kalan günlerimi sayıyorum” Tuğrul Tanyol, “gel gülümseyen bir adam yap bu kırgın yüreklerden” Vefa Taşdelen, “Söylemiştin yalnız yatanın yalnız öleceğini/ sadece bunu yazdım solduran günlüğüme.” Veysel Çolak, “Acele iç
    acele çalış acele yaşa/ Öl acele” Vural Kaya, “elimde bir tek/ yokluğun kaldı” Yusuf Çotuksöken.
    Sadece bana dokunan dizeleri almaya çalıştım. Arif Ay’ın seçmiş olduğu şiirlerden bana dokunmayanları elbette bir başkasına dokunabilir. Şayet bir başkasına da dokunmazsa acıyalım o şairin haline.
    Gelelim tekrar tekrar okuyup şiir budur dediğim hem gönlümü her ruhumu dinginleştiren şiirlere:
    “ben yoksam/ sinede bu ateş neyin nesi/ ellerimi yakan ne/ ben varsam eğer/ senin yanışın niye” Arif
    Ay, “Bir yanımız dağ, bir yanımız deniz/ Deriz ve devam ederiz yürümeye/ Geçmez aklımızın ucundan yaşamak telaşı/ Eksilerek azalarak yarılarız yolu/ Eksilerek azalarak yol yarılar bizi/ Yerimiz yok atlaslarda,
    ismimiz gelip geçici/ Kalbimiz ne çok mülteci….” Burhan Sakallı, “Börek açan ev süpüren saksılara çiçek
    eken/ Bir tetiği en güzel yerinden çeken de sensin/ Bir söküğü en güzel yerinde diken de/ Kara çığırtıları susturuyor senin sesin” Cengizhan Genç, “Üç kere öptüm sözcükleri/ Terledim, yine öptüm/ Bir içerden bir dışardan öptüm… Kim sever kış sürgününü/ Günlerin azabı yığıldıkça birbiri üstüne/ Allı turnalar geçmiyor
    çoktandır türkülerden/ Dünya! Ne kadar da benzettin kendine beni” İsmail Karakurt, “Denizin üstü gemi/
    dümeninde dolunay/ geminin altı deniz/ ambar dolu mülteci/ Ay çalındı geceden/ Denizin üstü karanlık/
    beşi bebek, yetmiş çocuk/ karanlığın altı dehliz/ arkadaşları kara balık/ Ay çalındı gemiden/ Denizin üstü
    soğuk/ sınırı dikenli tel/ denizin altı oyuk/ alın yazıları ecel/ Ay çalındı denizden” Refik Durbaş, “Ninova
    tabletleri okunmaz demeyin kolay okunur/ Anlatır görene yok oluşunu asurun ya da nemrut ateşlerinin/
    Eskici pazarında satılır gibi tarih çöplüğünde kalakalırlar öyle/ Yazılır çizilir derlenir toparlanır dünya halini öğüten eski değirmen….. Seninse bombaların var, mermilerin çok, silahların var oğlu var/ Ama çınlar
    bir söz gelip dayanınca bıçağın dayandığı yere/ Çınlar dünyanın en ince uğultusu, görürsün sen yaklaşıp
    geleni/ Biz çok inandık göğün orduları var ve Allah mülkü her yanda/ Ve Allah bizimle, varsın şeytan seninle olsun; amerika seninle/ Tamam anladık kıyamete kadar mühlet aldın, bağır hiç durma/ Şarlatanlık yap
    takla at, çoğalt insanlık pazarında ölmümün kappazanını/ Ya biz ne yapalım dünya garipliğinde ne gelsin
    elimizden…” Seyfettin Ünlü.
    Bir şiirin sancısı, bir kitabın doğumu elbette birden bire olmuyor. Bir “Molla Kasım” sizin gönül teri
    döktüğünüz şiirleri şiirden saymıyor, nefsinizi okşamıyor olabilir ama kıssadan hisse çıkarmanıza vesile
    olabilir. Eğer bir Molla Kasım’a ihtiyaç duyarsanız Arif Ay’ın bunu nefsine yontmadan hakkıyla yapar.
    Öncelikle böyle bir yıllığın hazırlanması biraz da tohumdan mutfağa, mutfaktan sofraya doğru uzun
    bir emek gerektiren bir çalışma. Arif Ay’ın bu titiz çalışmasıyla birlikte bir yaraya neşter vurması biraz da
    şairlerin iç hesaplaşmalarına bir vesile olur düşüncesindeyim. Bu vesile ile bir yılın dökümü sayabileceğim bir şiir seçkisi okumuş oldum. Selam olsun kalbimize ve ruhumuza dokunan şairlere…

  • Üşüyen gözlerin insanı Arif EREN

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Derinsel bir kişiliğe sahip şair Arif Eren’in ilk kitabı, “Bu Kent Sende Kalsın (1965) “ dışındaki dört şiir kitabını onu
    tanıdıktan sonra okudum.Konuşurken şiirsel bir anlatısı var Eren’in.İçindeki edebiyat sevgisinin büyüklüğü sanki bakışlarına
    yansımış gibi. Zaman zaman sizi bırakıp gidiyor bakışları. Sonrasında çok daha dirilikle geliyor karşınıza. Umut ettiği ortamı
    bulamamışlığın verdiği bir de tedirginlik var üzerinde. Hep bir özlem olup büyümüş gittikçe. Okumayı sevmiş, kendi
    dünyasında bir çevreyi çok istemiş durmuş hep. Çoğu kez yalnızlığının bir köşesinde kurmuş o dünyayı.

    Eren dostlarını seçerken çok ölçülü hareket ediyor.Kendisini daha da büyük yalnızlıklara götürmeyecek dostluklar kurmak
    istiyor bu yüzden.Dostluğumuzun ilk başlangıcında hep tedirgin gördüm onu.Sonrasında rahatladı,genişletti dostluk
    sofrasını.Haksız da bulamadım onu bu konuda.Yazarlar kendi dünyalarını ortaya koyarken, kuralcıdırlar
    seçimlerinde.Bunu,dünyalarını hep dingin tutmak için yaparlar.Arif Eren’in yapıtlarını onu tanıdıktan sonra okudum desem
    yanlış olmaz sanırım.

    Yurt Tespihi, şairin ikinci yapıtı.Mayıs 1975’te basımı yapılmış. İlk sayfayı çevirdiğinizde “Sevgi Yürekte Büyür “ adlı şiiri
    çıkıyor karşınıza. Şiirde özdeki sevginin anlamı yansıdığınca,derinselliği kendi gördüğünce çıkıyor yuvasından.

    “Karanlığın tanı sevgidir/ Işık diyenler çirkinleştiriyor dünyayı /Yüreklere işlemiş renk körlüğü /Güzellik kanda değil,güldedir.

    “Bu dizelerde oluşturduğu sevginin
    Dörtlüğünde Türkçenin güzelliğini, kalıcılığını, akıcılığını son derece anlamlı bir anlatımla ortaya koyuyor. Aynı zamanda
    şiirlerindeki dil yenileşmesi de sıcacıktır Eren’in.Yürek Sıkıntısı adlı şiirinde:
    “Gurub daldan düşecek bir nar/ Birazdan aralanır kapısı akşamın /Yürekte sıkıntı, dalda isak, gölde kurbağa /O bitmez
    feryada tekrar başlarlar /Üç sesten söylenir hüzün”
    Sıkıntısını doğayla paylaşır.İçindeki hüznü seriverir doğanın kucağına.Böylece sıkıntısının büyüklüğünü, derinlerden geldiğini
    koyar önünüze. İkinci kitabında serbest olan seslenişi, üçüncü kitabında biraz daha ölçüye, uyuma yönlenmiştir.Kişiliğindeki
    ağırlık ve kuralcılık sanki şiirlerine de yansımıştır Eren’in.
    Dördüncü kitabı Görkemli Denge’de daha bir genişlik, daha bir özgürce anlayış ortaya çıkar.Özlemleri vardır ; hem
    koşullarının yoksunluğunu, hem tutkularının sınırını bilmek için.Bir arının balını yapmak için, binlerce kez çiçeklere konuşu
    gibidir Eren’in şiirsel yanı.Şiirinin kozasını örerken içinde kalmayı düşünmez.Onca,kozanın her yönüyle seçkin olması
    önemlidir.
    “Üşüyen çocukların,yaşlıların,hastaların/ Gözlerim üşüyor bakınca gözlerine”
    “Gözlerimin uyku perdesini açtırdı tren düdüğü/ Pencereden birkaç ev ve raylar gözlerimin gördüğü/ Bulunduğum
    kompartımanda herkes uyuyor/ Onlara veda etmek mümkün olmuyor/ İstasyonda inecekleri indirip gitti tren /Bu yolculardan
    biriydi Arif Eren”
    Arif Eren,yukarıdaki ayrı ayrı dizelerde de görüldüğü üzere söyleyeceklerini bir çırpıda ve herkes gibi söylemez.Dizelerinde
    gördüğümüz bir başkalıktır.Olgunlaştırılmıştır anlatımlar.Ham bir sunu, onun da kaçtığı bir noktadır.Ele aldığı konularda yeni
    açmış bir düşünce gibi gelir yanı başınıza.Sözcüklerin her biri kelebek kanadı olur sanki. “Renk yarışında görürsün çiçekleri/
    Birbirinden taze,birbirinden alımlı/
    Kırlarda seyrana çıkan güzellerin /Burcu burcu çiçek kokar elleri”
    Yukarıdaki dizelerinde bu duygulan nasıl da yaşatır size.Bir anda o kırlarda bulursunuz kendinizi.Belki de bir çiçek merhaba
    der yaklaşıp.Eren; her şeyin yerli yerine oturduğu, ölçülü,simetrik,sarsıntısız,doğal bir aydınlığa,aklın ve uygarlığın doğayla
    pekiştirilen düzenine,yozlaşıp bozulan toplum yaşamındaki düzene öylesine içten uzanır ki,okudukça bütünleşir,kol kola
    girersiniz sözcüklerinde.
    Havuz şiirinde,doğal yaşamın düzen içerisindeki seyrini aktarırken yine o havuzda insanın bozukluğa uğrayışım,bir alabalık
    örneklemesiyle doğadaki giz dolu yaşamı ustaca sergiler size.
    “Bu havuzun berrak suyunda /Alabalıklar huzur içinde gezinir /Bir başkasına benzemekten çekinir/ Ayrı bir üslupta yüzer
    /Hiçbirinin melezlik yok soyunda/
    Havuzun suyu aynı,dağ gölü gözüyle /Gene de has yavrular üretmek /Bir köşeli hüzün demek/ Sevincin olur onları yüzerken
    görmek /Dünya gözüyle/
    Havuzlar yapılıyor büyüklü küçüklü /Rasgele sularla doluyor artık /Ustadan nasip almayan çıraklık /Her suda yaşamaz
    alabalık/ Onun suyu saf köpüklü”
    Kitabının sonunda yer verdiği Selimiye adlı şiirinde Selimiye’yi bir nesir anlatımıyla şiirleştirip,yansıtır bize. Şair bu şiirinde
    aynı zamanda iç dünyasındaki inanç örüntüsünü de İslam’ın güzelliğinde adeta Selimiyeleştirir.Arif Eren’in şiirindeki değişimi
    izlerken,dil beğenisinin bu değişime paralel gittiğine tanık oluyoruz.Kelimeler onun için yaşanmış durumların çağrışımları
    olmaktan çok,yaşanmış durumların yansıyışlarıdır.Eren kelimeleri aklıyla kavradığı için,öztürkçeyi de korkusuzca kullanıyor.
    Arif Eren’in son kitabı,“Zaman Yerinde Durmaz” 2006 yılında baskıdan çıkmış.Otuz yedi şiirden oluşan yapıtta,içinde
    yaşamımızın sürüklenip gittiği “zaman” ilk konu olarak alınmış.Sonra yine “zaman” sürdürmüş etkisini.Dünyadaki
    yaşam,ölümlerin ardındaki insan,insan yaşamındaki değer yargısı,anıların içinden seslenişler,insanca yapı,mutlu olabilmek,öz
    değerlerin kaybı,yalnızlık,yürek yalnızlığı,dostluk,doğa aşkı,Kahramanmaraş üzerine, Afganlıların özgürlük savaşı,Eren’in bu
    kitabındaki konularını oluşturmuş.Zaman geçtisi ile başlayıp,genelde yalnızlığı işledikten sonra ölüme uzanış gerçeği ile son
    bulmuş.Yazın insanı,sanatçı denince çoğu kez yalnızlık akla gelir.Yazar bu yalnızlığında üretkendir.Bu yalnızlığında daha
    ötelere taşır kendini,yılmadan. Sanatçı yalnızlığını büyütürken,o yalnızlıkta da büyür durmadan.Bakınız,Eren bir yalnızlık
    şiirinde nasıl da etkili bir sesleniş yapıyor köşesinden.Ama öyle bir köşe ki orası,gün hep pırıl pırıl parlıyor.Gök ve yer
    kucaklamış düşünceyi…
    “Düşün ki şairsin yeni şiirlerin var/
    13.05.2019 Yalçın Yücel – Biyografya
    www.biyografya.com/biyografi/4960 4/5
    İnsanları sağır bir yerde/ Kime okursun/
    Yağmadıktan sonra neye yarar /Diyelim ki gökyüzünde bulutsun”
    Şairin kendisini gizlemesine de karşıdır Eren.Mademki güzel sözleri,dizeleri döküyorsa şair,o zaman okunmalı,anlaşılmalı
    diyor.Bulut yağmadıktan sonra bulut olmuş neye yarar elbet.Yazın insanı ve sanatçı da bir bulut gibi ürettikleri ile kucaklamalı
    toplumu.Yazarı, sanatçıyı ölümsüzleştiren de geride kalan yazıları,resimleri değil midir?
    “Harer,dilimde sıraya girdiler arkası arkasına /Sana bir hoş geldin demek için”
    Sözcüğüyle şiir unutulur mu dersiniz?Belki yıllar ötesinde bir edebiyat dergisinde,belki de gelecekte yazılacak denemelerde
    yer alacaktır bu sözcükler.Ses ipine asılan sözler belki de hep gülümseyecek Arif Eren’si bir bakışla ufkunuzdan.Bir şey var ki,
    Eren’in son kitabının son sayfasındaki “Şimdiden Allahaısmarladık.”sözüne güle güle demeyeceğim, diyemeyeceğim
    elbet.Güzel ve özlü şiirlerini sağlamca uzanan ipine daha nice yıllar asman dileğiyle,düşünce diline sağlıklar Arif Eren.
    Yalçın YÜCEL
    (İnceleme-Eleştiri, Arif Eren Hayatı Eserleri Şiirleri yapıtında yer aldı.)

  • Arif EREN.Muhteşem şiirler

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    AFGAN GÜNEŞİ TEKRAR BÜYÜYECEK

    Gökten Hindikuş dağlarına
    Paraşütler gibi iniyor kar.
    Bu dağlarda
    Özgürlüğe musallat tırtılla
    Özgürlüğü can-evinde saklayan
    Afganlı mücahitlerin savaşı var.

    Hindikuş dağlarının göklerinde
    Ufaldı güneş,
    Ay’a hasret kaldı gözler.
    Napalm bombası, makineli sesi ve tank paletleri
    Tedirgin etti kurdu-kuşu,
    Tedirgin olmadı mücahitler.

    Miramşah ve diğer gerilla kamplarında
    Dalkılıç gibi yiğitler
    Nöbet tutmaktan
    Gözleri unutmuş uykuyu,
    Düşman askerinin bir sesi duyulsa,
    Ateş kusacak ellerindeki tüfekler.

    Bu savaş ustaları, emperyalist düşmanı
    Ganimet silahlarla vuruyorlar cephede.
    Kışın
    Kan dondurucu soğuğunda
    Yürekleri ve tetik çeken parmakları
    İmanla ısınıyor kardan siperlerde.

    Bir gün Hindikuş dağlarının göklerinde
    Yine büyüyecek güneş,
    Görünecek dolunay
    İnancıyla bileğli yiğitler,
    Dağlardan vatan topraklarına
    Seller gibi inecekler…

    BİR KUŞTUR ZAMAN

    Yüzde kaşlar nasıl yakışmışsa gözlere,
    Dil konuşurken öyle olmalı kelimeler.
    İnsan yüreği yufkadır,
    Kırılır kötü sözlere.

    Kökü derinde olan sabrın
    Sonunda hep hayır vardır.
    Zaman ufkundan güneş gibi
    Bir gün doğar, beklenen yarın.

    Aceleyle tanış olmak niye?
    Belirli bir zaman sonra,
    Yeşil ekin değirmende un olur,
    Sabır en iyi sermaye.

    Sorguya çekmeli insan kendini
    Vicdanıyla baş başa kaldığı an.
    Hatanın tekrarına izin yok,
    Kafesten çıkan bir kuştur zaman…

    BU KENT SENDE KALSIN

    Sen, evinde olacaksın
    Bir kış gecesi
    İstasyonda tren
    Kalkış saatini beklerken.
    Gene yedi kat gökyüzü
    Yırtılır gibi gürleyecek
    Ve yağmur yağacak.
    Biliyorum, bu kentten giderken
    Gölgem bile
    Yanımda olmayacak.

    Bir geceleyin terk edeceğim
    Bu kenti.
    Arkamdan ne el sallanacak,
    Ne de yanımda biri olacak.
    Gelişim gibi
    Yine yalnız gideceğim bu kentten.
    Kendi kendinle
    Bir başına kaldığın zaman,
    Yüreğindeki sevda bulutu
    Yağmur gibi çiseleyecek gözlerinden.

    Aradan yıllar geçecek,
    Çoluk-çocuğa karışacaksın.
    Bir gün
    O şarkı söylenirken,
    Yüreğinde
    Bir sızı duyacaksın,
    İçinden
    Bizim şarkımızdı bu diyeceksin.
    Kiminle olursan ol
    Kendini yalnız hissedeceksin…

    DÜŞÜNCE YOLCUSU

    Gözlerimin gölünde fırtına var
    İki yana sallanır durur kirpiklerim
    Bir şeyden ürken ceylanlar gibi
    Uyku suyunu içmez gözbebeklerim.

    Bitmek bilmeyen düşünce yolunda
    Bir yolcuyum tan atana dek
    Nice ovalar, dağlar aştım
    Sevinç ve hüzün çiçekleri devşirerek.

    Kimi ovalar şenlik içinde
    Yüz görümü ister kozalar
    Bir düğün sevinci yaşattı bana
    Telli duvaklı pamuklar.

    Kimi ovalarda bir hüzün sessizliği
    Talihini ağartmamış kara toprak
    Yağmur bulutlarından umut kesince
    Mümkün olmaz buraları sulamak.

    Kurak topraklar gibi dilim dilim
    Dilimlendi yüreğimde duygular
    Biliniz ki insanı insan değil
    İnsanı vicdanı sorgular…

    GÜZ DÜŞÜNCELERİ

    Yaprakların sararınca benizleri,
    Azalır damarlarında özsu,
    Çözülmeye başlar kımıl kımıl.
    Dalları sımsıkı tutan elleri
    Boşlukta sallanırken tutunmak için,
    Bulamazlar incecik bir dal,
    Tanrı’sız insanlara benzer halleri.

    Rüzgârın elinde dişli işkencelere
    Acımasız sürüklenirken yapraklar,
    Unutulmuştur dallar tarafından,
    Bir seyir bile olmayacaklar serçelere.
    Bu yapraklardan daha kötü
    Bir ölüm ve diriliş var
    Tanrı bilmezlere…

  • Biyografya: Arif EREN

    Şair ve yazar. 20 Kasım 1938’de Kahramanmaraş’ta doğdu. İlk ve ortaokulu burada okudu. İlköğretmen Okulu ve
    Erzurum Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümünü bitirdikten (1963) sonra Karaman Lisesi, Bursa Kız Öğretmen Lisesi, Bursa
    Anadolu Lisesi, Kahramanmaraş Kız Meslek Lisesi, Ticaret Lisesi ve Eğitim Enstitüsünde Türkçe ve edebiyat öğretmenliği
    yaptı. Ocak 1993’de kendi isteği ile emekli oldu.
    İlk şiiri 1964’de Konya’da Şair Feyzi HalIcı’nın çıkardığı ve yayımını daha sonra Ankara’da sürdürdüğü Çağrı dergisinde
    yer aldı. Sonra; Hisar, Varlık Yıllığı, Türk Edebiyatı, Millî Kültür, Dolunay, Yeni Edebiyat Yaprağı, Defne, Ilgaz, Elif, Toprak, Tepe
    Edebiyatı, Seviye, Kültür ve Sanat, Doğuş Edebiyat, Palandöken, Harman, Çınar, Genç Kardelen, Alkış, Güneysu, Kırağı gibi
    çeşitli kir ve sanat dergilerinde şiir ve yazıları yayımlandı.
    Ocak 2016 yılında iki aylık olarak yayına başlayan Mevsimler e-dergisinin sahibi ve genel yayın yönetmeni olan Arif
    Eren’in şiir ve yazıları Mevsimler dergisinde yayımlıyor.
    2005 yılında Antalya Şair, Ozan, Yazar ve Ressamlar Kültür Derneği (ANŞOYAD) tarafından 2. Şairler Buluşması’nda
    “Yılın Akdeniz Büyük Şiir Ödülü”ne layık görüldü.
    2014’de Sütçü İmam Üniversitesi tarafından Türk edebiyatına, Kahramanmaraş kültür ve sanatına yaptığı katkılardan
    dolayı ” Takdir Ödülü” ile ödüllendirildi.
    “Ortada net bir fotoğraf var ve bu fotoğrafa göre Arif Eren şiire sadık bir şairdir. Az ama öz yazar, gündemdeki konu
    şiir oldu mu antenlerine çarpan her sesi süzgeçlerden geçirir, kalıplara döker ve çok titiz çalışır. Şairin yalın bir dili var.
    Toplumcu yanı, eğitimci yanı, her eserinde ön plana çıkar. Toplumun her kesimiyle ılık bir diyalog kurmaya yeterli bir
    Türkçeyle şiiri kanatlandırır.” (Bahaeddin Karakoç)
    “Şiirin yapısını derinlemesine incelediğimizde benzer sesli kelimelerle şiirde iç ahenk sağlandığını
    görüyoruz. Aliterasyonlardan yararlanmak, şairin belirgin bir özelliği…” (Şevket Bulut)
    Şiirlerinin Yer Aldığı Antolojiler:
    Ajans Türk Şiir Antolojisi (Haz. Necdet Evliyagil, 1966, Değişik yıllar), Resimli Malazgirt Şiirleri Antolojisi (Haz. M. Göktürk
    Uytun, 1971), Şiir Burcunda Çocuk Antolojisi (Haz. H. Özbay, B. Karakoç, M. Taşcı, 1993), Dolunay Şiir Güldestesi (Haz.
    Bahaettin Karakoç, 1993), Kahramanlık Destanları ve Türküleri Antolojisi (Haz. Cevdet Alperen, 1993), Dolunay Sevda Şiirleri
    Antolojisi (Haz. Ramazan Avcı, Mine Tuygun, 1997), Şiirlerle Öğretmen Antolojisi (Haz. Cevdet Alperen), Maraşlı Şairler,
    Yazarlar, Alimler (Haz. Cemil Çiftçi, 2000), Dünyanın Bütün Çiçekleri – Öğretmen Şiirleri Antolojisi (Haz. Mustafa Özçelik,
    2006), Kahramanmaraşlı Şairler Antolojisi, (Haz. Ramazan Avcı, 2008), Şiirlerle Kahramanmaraş Antolojisi (Haz. Ramazan
    Avcı, 2008), Türk Edebiyatında Maraşlılar (Haz. Yaşar Alparslan – Yrd. Dr. Lüt Alıcı – Serdar Yakar, 2009), Dilimiz Yunus Söyler
    (Haz. Mustafa Özçelik, 2012), Şairlerin Dilinden Kahramanmaraş (Haz. Ramazan Avcı, 2013), Akdeniz’in Altın Kenti
    Kahramanmaraş (2014), Karacaoğlan’dan Günümüze Kahramanmaraşlı Şairler (Haz. Ramazan Avcı, 2015).
    ESERLERİ (Şiir):
    Bu Kent Sende Kalsın (1965), Yurt Tesbihi (1975, 2. Baskı 1977, MEB tarafından tavsiye edildi), Hayatı Huzura
    Ayarlamak (1985), Görkemli Denge (1996), Zaman Yerinde Durmaz (2006), Arif Eren Hayatı-Sanatı- Şiirleri (2010).
    KAYNAKÇA: İhsan lşık / Yazarlar Sözlüğü (2. Bas., 1998) – Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001) – Türkiye Edebiyatçılar ve
    Kültür Adamları Ansiklopedisi (Cilt 3, 2006), İlhan Geçer / Bu Kent Sende Kalsın (Ilgaz dergisi, Mayıs 1996), İrfan Ünver
    Nasrattinoğlu / Arif Eren’in Yurt Tesbihi (Arif Eren Hayatı- Sanatı- Şiirleri, 2010, s. 29), Şevket Bulut / “Arif Eren’in Mayın Gibi
    Kuşattı Kar Şiiri” (Kırağı dergisi, 15.4.1996), Sevinç Çokum / Görkemli Denge (Türkiye gazetesi, 18.04.1996), Hasan Hüsrev /
    Arif Eren Bey (Türk Edebiyatı, Ağustos 1996), Arif Eren Özel Sayısı: Bahahettin Karakoç / Görkemli Denge – Nuhuz Olcay Kılıç
    / “Kendini Bilmez Öze Uzak Olanlar”), Tebernüş / Arif Eren’le Şiir Üzerine – Yaşar Faruk İnal / Yurt Tesbihi, Ahmet Beyoğlu /
    Arif Eren / (Kültür Dünyası, Eylül 1998), Abdülkadir Güler / Arif Eren ve Görkemli Denge (Çağrı dergisi, Ağustos 1998),
    Ramazan Avcı / Selimiye’yi Abideleştiren Şiir Selimiye (Yeni Ortam gazetesi), Cevdet Alperen / Arif Eren Hakkında Genel Bilgi
    (Bir Tebessüm dergisi, 2 Haziran 2002), Osman Aytekin / Nefesimiz Gül Bahçesi, 2010), Mustafa Özçelik / Görkemli Denge
    (Arif Eren’in Hayatı – Sanatı – Şiirleri, 2010, s.80), Arif Eren Bilgi Teyidi (Kasım 2017).

  • Biyografya: Tayyib ATMACA

    Şair. 1962, Topaktaş köyü / Afşin / Kahramanmaraş/ doğumlu. Osmaniye Ticaret Lisesi (1980) mezunu. Osmaniye’de
    askerî bir komutanlıkta sivil memur olarak çalıştı.
    İlk şiiri (Bir Söyleyebilsem), 1979 yılında Kelebek gazetesinde yer almıştı. Diğer ürünlerini Güneysu, Erciyes, Mina,
    Dolunay, Palandöken, Karçiçeği, Kardelen, Türk Edebiyatı, Millî Kültür, Genç Dost, Tepe Edebiyat, Harman, Çınar,
    Gündönümü, Çırağı dergileri ile Hergün, Millet, Ortadoğu, Bayrak, Türkiye, Zaman, Millî Gazete, Akit, Yeni Düşünce
    gazetelerinde yayımladı.
    ESERLERİ (Şiir):
    Hüzünlerin Düğünü (1980), Külüngün Taşlara Çizdiği Nakış (1993).
    KAYNAK: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009).

  • Biyografya: Yalçın YÜCEL

    Şair ve yazar, dergi yönetmeni. 1 Kasım 1953, Kahramanmaraş doğumlu. Şair ve yazar Şevket Yücel (1930-2001)’in
    oğludur. İlk, orta ve lise öğrenimini doğduğu kentte yaptı. 1973 Adana Eğitim Enstitüsü Matematik Bölümünde eğitimini
    sürdürdü. 1977 yılında ise Kahramanmaraş MYO makine-motor bölümünden mezun oldu. 1978-79 Kahramanmaraş’ta ki
    okullarda öğretmen olarak görev aldı. 1979-80 askerliğini yedek subay olarak İstanbul’da yaptı. Askerlik dönüşü Dokumacılar
    Un Fabrikasında müdür olarak çalıştı. 1981 Devlet Su İşleri XX. Bölge Müdürlüğü’nde teknik personel olarak çalışmaya
    başladı. Yirmi beş yıl makine işletme şe olarak çalıştıktan sonra, 2006 yılında kendi isteğiyle emekliye ayrıldı.
    Yalçın Yücel, ortaokul öğrenciliği yıllarında başlayan yazma uğraşına, lise öğrenciliği yıllarında resim çalışmalarını da
    ekledi. İlk yazıları 2002 yılında Adana’da çıkan Söylem dergisinde yayımlandı. Daha sonra aynı derginin yönetiminde de yer
    aldı. Alkış, Zeytin Dalı, Edebiyat Yaprağı, Ekin Sanat, Öğretmen Dünyası, Sarı Zeybek ve Yorum Edebiyat Sanat Eki, Avrupa
    Olay, Edik, Usare, Güzlek, Mevsimler gibi dergilerde ve Azerbaycan Kültür ve Edebiyat Portalı’nda şiir, deneme, öykü ve
    eleştiri yazıları yer aldı.
    2010 yılında, Kahramanmaraş Ekspres gazetesinin genel yayın yönetmenliğini yaparak; bu gazeteye kültür, sanat ve
    edebiyat ağırlıklı bir nitelik kazandırdı. Bunun ardından birer yıl ara ile iki şiir kitabı yayımladı. 2013 yılında Yorum Gazetesi
    edebiyat / sanat ekinin genel yayın yönetmenliğini yapmaya başladı. Bir dönem Kahramanmaraş Kültür Sanat Evi’nin ve Alkış
    dergisinin yönetiminde de görev aldı. 2015 yılında Döş Cebim ve Çocuklar Bir Başka Güzel adlı iki şiir yapıtı daha yayımlandı.
    2015 Usare dergisinin (Edebiyat-sanat) yayın yaşamını başlattı. 2016 Güzlek dergisini (Edebiyat-Sanat) çıkardı. Türkiye
    Yazarlar Birliği üyesi olan Yücel halen bu iki derginin genel yayın yönetmenliğini de yürütmektedir.
    Yalçın Yücel, Kahramanmaraş’ta ikamet etmekte olup, Selma Yücel ile evli; Pelin, Yeşim, Batur Kutay adlarında da üç
    çocuk babasıdır.
    ESERLERİ (Şiir):
    Yaşamı Aralamak (2011),
    İçimde Üşüyor Günlerim (2012),
    Döş Cebim (2015),
    Çocuklar Bir Başka Güzel (2015).
    KAYNAKÇA: Adil Bozkurt / Çok Başlıklı Bir Irmak (Alkış Dergisi, Sayı: 64, 2012), Osman Nuri Poyrazoğlu (Şair Yalçın
    Yücel’den İki Yapıt (Öğretmen Dünyası, Sayı: 2012), Bilgi Formu ve Teyidi (2014, 2017), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli
    Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (C. 12, 2017).

  • Biyografya: Harika UFUK

    Şair ve yazar. 23 Temmuz 1955, Adana doğumlu. Eserlerinde “Harika” mahlasını kullandı. Adana I. İnönü İlkokulu, Ziya
    Paşa Ortaokulu ve Adana Kız Öğretmen Okulunu bitirdikten sonra İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümünde
    yüksek öğrenimini tamamladı. Çeşitli okullarda sınıf öğretmenliği, Türk dili ve edebiyatı ve Türkçe öğretmenliği yaparak 2004
    yılında emekli oldu. Sonraki yıllarda özel dershanede eğitimci olarak çalıştı. Şiir, resim, el sanatları, müzik, çocuk kitapları ve
    senaryo yazımı ilgi alanları oldu. Çeşitli derneklerde çalışmalar yaptı. Özgür Pencere, Tema, İLESAM, Çukurova Halk Ozanları
    Kültür ve Araştırma Derneği, Çukurova Edebiyatçılar Derneği, Adana Kültür Sanat Derneği üyesidir Bekâr, Sena Morkal, Seda
    Morkal adında iki çocuk annesidir.
    Yazı ve şiirleri Adana Milli Eğitim Bülteni, Yeni Adana, Adana Yenigün, Doruk gazeteleri ile Söylem, Aykırısanat,
    İmgelem, Lâl, Ankara Ekin Sanat, Alternatif Sanat, Ardıç Kuşu, Çukurovadan Dünyaya Kadirli dergilerinde ve çeşitli
    antolojilerde yayımlandı.
    Pek çok şiiri bestelendi. Karslı Murat Çobanoğlu adına düzenlenen yarışmada şiir dalında Âşık Kahraman ödülünü
    alarak Türkiye ikincisi oldu (2006), aynı aşık adına düzenlenen bir başka yarışmada Adanalı Kul Mustafa Onur Ödülünü aldı
    (2007). Karslı Murat Çobanoğlu adına düzenlenen bir diğer yarışmada Âşık Şenlik ödülüne değer görüldü ve ‘Muamma’
    dalında Türkiye birincisi oldu (2008).
    ESERLERİ (Şiir):
    Çiçek Açtı Yalnızlığım (2005), Canım Türkiyem (2008).
    KAYNAKÇA: Turuncu Antoloji (2008), Ankara Rüzgârı Antolojisi (haz. Ahmet Eroğlu, 2008), İhsan Işık / Resimli ve Metin
    Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (c. 11i 2009)

  • “Alkış” dergisinin 104. sayısı yayında

  • Yalçın YÜCEL.”Gül kokusu”

  • M.Nedim TEPEBAŞI.”GERÇEKLER YÜZÜNÜ MUTLAKA GÖSTERİR”

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi

    Genelde Hazreti Yunus Camii civarında, öğleden sonraları, merkeze gidecek öğrenciler kendilerini alacak sürücülere işaretle isteklerini belirtiyorlar. Yakın bir zamanda şehir merkezine inerken genç bir arkadaş el etti, durmak için pek de müsait bir durum olmamasına rağmen durdum, nereye gideceğini bilmiyorum, o da benim istikametimi bilmiyor, “Bizi de götürebilir misiniz?” dedi. “Buyurun” dedim, “Ama biz üç kişiyiz” dedi, ben de “Olsun” dedim. Lise öğrencisi arkadaşlar. Yolumuza devam ederken güzergâh üzerinde ortak bir noktamızın olduğu anlaşıldı. Onlar öğrenci belli, fakat gördüm ki onlar beni merak ediyorlar. Ben oralı olmasam da onlar bazı sorular soruyorlar. Nihayet birisi; “Abi ne iş yapıyorsunuz?” dedi. Ben de bir iş yapmıyorum deyince herhalde cevabım biraz garip geldi. Öyle ya arabasına bindikleri adam kim? Baktım olmayacak, kısaca kendimi tanıttım.
    Gençlik konusunda yeni bir çalışma yapıyorum, inşallah tamamlayabilirim. Aslında kısa zamanda bitirmek istiyorum, ancak bitirsem de şartlar belli, ne kadar zaman bilgisayarda kalacak onu bilemem. Gençlere, “Ben gençlik üzerine bir çalışma yapıyorum, sizden duymak istiyorum; gençlik nereye gidiyor?” dedim. Birisi, hemen çok kısa ama net cevap verdi; “Maddeye!” dedi. “Nasıl yani bu kadar mı kötü?” dedim, “Evet abi, bu kadar kötü, siz ne kadar biliyorsunuz bilemem ama durum hiç iyi değil.” dedi. Elbette ki ben onlar kadar akranlarının durumunu bilemem, onlar birbirlerini daha iyi tanıyorlar.
    Sözünü ettiğim durumdan bir müddet sonra, şehrin en merkezine en yakın bir yerdeki taziye evine girmek için en yakın bulduğum bir yere arabayı park ettim, az yukarıda polis ekibi zannederim operasyon yapıyordu, burnumun dibinde diyebileceğim yakınlıkta gördüğümü hiç anlatmayayım. Taziye evinde bulunan kişilere bir şeyler dememek için kendimi çok zorladım ama nihayetinde; “Cemaat, abiler, arkadaşlar! Lütfen, gençlerinizle, çocuklarınızla biraz ilgilenin, tavsiye ederim, onların size ihtiyacı var.” ve benzeri birkaç cümle söyledim. Gördüm ki durumlardan hepsinin haberi var, fakat ne yapacaklarını bilememekten muzdaripler.
    Bazen sosyal medya aracılığıyla madde bağımlılığının artmasından dolayı sızlanmalarımı, operasyonlarla gündeme gelen uyuşturucu kullanımındaki artışlarla ilgili paylaşımlar yapıyorum, üzülerek söylüyorum bu paylaşımlarım pek ilgi görmüyor veya görünüş öyle, gerçi benim paylaşımlarımın görüntüsü hep öyle yani okunsa bile ilgi gördüğüne dair pek belirti yok. Demek ki toplum ya duyarlılığını kaybediyor ya da; “Aman, sen de!” diyor veya bazı arkadaşlarımın dediği gibi “Aman biz ortalıkta görünmeyelim” deniliyor. Bulunduğum her ortamda da gençlik konusundaki duyarsızlığa dikkat çekmeye çalışıyorum, galiba ben anlatamıyorum ki bu söylediklerim de ilgi görmüyor, ya da en duyarlı kişiler bile bu işlerden elini eteğini çekmiş durumda. Birinci olan konular hayatımızdan çıkmak üzere, gündemde yok onlar. Peki, ne var gündemde; bunun cevabını aslında herkes benden daha iyi biliyor.
    Şunu söylemek durumundayım ki; lafla gençliğe sahip çıkılmıyor, olacağı da yok. Bazı topluluklar bulduklarıyla yetiniyor ve teselli buluyorlar. Bu tür oluşumların başında zaten donanımlı kimse de yok. Bu sözüme alınganlık gösterip kızanlar olacaktır elbette, olsun, ben gözlemlerimi söylüyorum. Büyük çoğunluk, etraf toplama, para kazanma, daha çok kazanma çabasında. Herkes bilmeli ki maazallah gençlik yıkılırsa, altında kalacaklar hepimiz olacağız.
    Düşünmek bile istemiyorum ama gerçekler yüzünü bir gün mutlaka gösterir.

    NOT: Bu yazı 01.05.2019 tarihinde YORUM GAZETESİ’in yayınlanmıştır.

  • BUKET GÜLEKOĞLU İLE RÖPORTAJ

    Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi

    10-16 MAYIS ENGELLİLER HAFTASI

    Sevgili Buket’ciğim, 10-16 Mayıs Engelliler Haftası nedeniyle seninle planladığımız bu röportajla engelli dostlarımızın sıkıntılarını gündeme getirmek istedim. Engelin hakkında merak ettiklerimizi yanıtlayabilir misin? Ne zaman, nasıl oldu? Duygularını ve yaşadığın zorlukları, kısaca kendini anlatabilir misin?
    Adana’da dünyaya geldim. İlkokulu Öğretmen Zeynep Erdoğdu İlkokulunda tamamladım. O yıllarda az da olsa görebiliyordum. Gözlük takıyordum ama görmekle ilgili büyük sıkıntılar yaşıyordum. Bu rahatsızlık iyice artınca ilkokulun ardından eğitim hayatımı bitirmek zorunda kaldım. Bilinçsiz, amaçsız iki yılı geçirdim.
    Peki, bu amaçsız geçen iki yıldan sonra neler oldu?
    İki yılın ardından tesadüfen görme engelliler için özel bir okul olduğunu öğrendim. Bu şöyle oldu: Ablam dershaneye gidiyordu. Birgün arkadaşıyla konuşurken İngilizce öğretmeni olmak istediğini söylemiş. Arkadaşı da benim ablam da İngilizce öğretmeni, üstelik görme engelli diyince ablam şaşırmış. O da ablasının Gaziantep’te Görme Engelliler İlköğretim Okulu’nda İngilizce öğretmeni olduğunu söylemiş. Ablam eve gelince annemlerle gizli gizli bir şeyler konuşmaya başladı. Merak ettim. Bana söylediklerinde çok mutlu oldum. Ortaokul yaşantımı tamamlamak amacıyla Gaziantep Görme Engelliler İlköğretim Okuluna yazıldım. Burada üç yıl yatılı olarak kaldım. Yaşadığım birçok sıkıntıya rağmen eğitim hayatıma tekrar dönmüş olmak beni sonsuz mutlu etti. Ortaokulu tamamladıktan sonra yeniden Adana’ya döndüm ve burada İbrahim Atalı Çok Programlı Lisesinde okudum.
    İlk yılımda ilk tercihim olan Niğde Şehit Ömer Halisdemir Üniversitesi Türkçe Öğretmenliği Bölümünü kazandım ve 2009 yılında bu üniversiteden mezun oldum. 2010 yılında ise Adana Ahmet Sapmaz Ortaokuluna Türkçe öğretmeni olarak atandım. Hala orada görev yapmaktayım.
    Milli Eğitim’in kadrolu öğretmenisin. Görme engelli bir öğretmen olmak nasıl bir durumdur?
    Engelli bir öğretmen olmak bizim için zor değil ama elbette insanlar açısından zordu. Başladığım okulda öncelikle önyargılarla karşılaştım. Öğrencilerden çok veliler bunu yaptılar. Daha ilk atandığım dönemde idareye ve çeşitli yerlere benimle ilgili şikâyetler gitmiş. “O, çocuğumu okutamaz. Ders veremez.” “Çocuğum dersten eksik kalır.” gibi… Ardından da ben bunları duyunca bir veli toplantısı yaptım. “Sevgili velilerim beni henüz tanımıyorsunuz. Evet, önyargılarınız var ama benim sizden istediğim şu: Bana bir- iki aylık bir izin verin. Beni izleyin, çocuklarınızı izleyin. Onlar dersten geri kalıyorlarsa hala memnun değilseniz gelin sizinle birlikte istifamı ben yazayım. “ dedim.
    Bu toplantının ardından bir iki hafta sonra bir velim okul koridorunda yolumu kesti. Sesi titreyerek ağlamaklı bir şekilde benden özür diledi. Hakkımı helal etmemi istedi. Elbette benim için problem yoktu. Bu olaydan sonra da okulda velilerimle öğrencilerimle ya da idare ile de hiç sıkıntı yaşamadık.
    Sevgili Buket görme engelli bir öğretmen olarak ders işlerken sıkıntı yaşıyor musunuz?
    Engelli bir öğretmen olmak da dışarıdan göründüğü kadar zor değil. Neden zor değil? Teknolojik açıdan soracak olursanız zaten bilgisayarlarımız ve telefonlarımız artık konuştuğu için akıllı tahtalara bunları yansıtabiliyoruz ve dersi oradan istediğimiz şekilde işleyebiliyoruz. Bunun dışında da eğer öğrencilerle iyi iletişim sağlarsanız, onların seviyesine uygun anlatırsanız zaten sıkıntı yaşamıyorsunuz.
    İyi bir yazarsın. Eserlerin hakkında kısaca bilgi alabilir miyim?
    Eserlerim hakkında bilgi verecek olursam dört kitabım bulunmakta… İkisi çocuk kitabı, ikisi roman… Çocuk kitaplarımdan biri “Bilmecelere Gizlenmiş Türkçe” Bu kitapta Türkçe dersini eğlenceli bir şekilde çocuklara aktarmak istedim. Türkçenin 30 konusu 900 bilmece halinde çocuklara yöneltiliyor, cevapları isteniyor ve zaten ben onlara arkada cevabı fısıldamış oluyorum.
    İkinci kitabım “Yeryüzü Masalı” … Yeryüzü Masalı’nda 18 yeryüzü şekli bir masalın içerisinde karakter olarak karşınıza çıkıyor. Masal devam ederken siz bu yeryüzü şekillerinin özelliklerini ve ne olduğunu öğrenmiş oluyorsunuz.
    Romanlarıma geçecek olursak ilk romanım “Ölümün Gölgesinde”… Bu romanda genç bir kadının yaşadığı sıkıntılar, sevgi arayışı, bu sevgiyi bulamadıkça daha da hırçınlaşması, ölmesi ve ölümünün ardındaki giz…
    En son kitabım ise “Yüreğimdeki Deprem”… Bu; daha çok yeni, bu yıl yayınlandı. Bu kitapta ise genç bir psikologun deprem yıkıntılarının altında kalması, bu yıkıntıların altından fiziken ve ruhen bambaşka bir insan olarak çıkması, insanların bu duruma inanamamaları ve onun insanlara aktardıklarının ardındaki bir giz. Yine polisiye bir romanla okurlarımla birlikteyim.
    Yazmanın zorluklarını anlatır mısın?
    Ta çocukluktan beri yazı yazmaya düşkün hatta âşık bir insan olarak yazmakla ilgili bir sorun yaşamadım. Yazmak benim hayatımın önemli parçalarından biridir. Ne zaman bilgisayarın başına oturduysam zihnim hep bana izin verdi. Bu anlamda şanslı olduğumu düşünüyorum.
    Bazı engelliler hor görüldükleri zannıyla kendilerini toplumdan soyutlayarak içlerine kapanıyorlar. Bazıları da engellerini abartarak kendilerine acıyorlar veya kendilerini acındırıyorlar. Farklı duygular içindeler elbette haklılık payı da vardır. Engelli arkadaşlarımıza neler tavsiye edersin?
    Engellilere tavsiyem şu olacaktır: Toplumdaki bakış açısını düzeltmek, öncelikle kendi bakış açımızı düzeltmekle başlar. Biz kendi bakış açımızı düzelttikten sonra insanlara kendi gücümüzü, neler başarabildiğimizi göstereceğiz ki toplumdaki insanlar da bunu anlayarak önyargılarını yıkacaklar ve bize o şekilde bakacaklar. Her şeyi biz yapabiliriz. Önyargıları da yine biz yıkabiliriz. İnanırsak başarabiliriz.
    Dünyada engelli pek çok sanatçı var. Beni en çok etkileyen kişi yabancı ülkelerden Helen Keler’dir. Türkiye’den de Âşık Veysel’dir. Bu konuda bir de “Engel Tanımayan Sanatçılar” başlıklı köşe yazım vardır. Seni en çok etkileyen engelli sanatçı hangisidir?
    Etkilendiğim bir engellinin ismini söylemek çok zor. Birden fazla isim var. Daha doğrusu başarmış, kabuğunu kırmış insanların her biri benim için çok değerlidir. Her birinin ardında koca bir roman olduğunu düşünürüm. Bu anlamda tüm insanların yaşamları kendilerine özeldir ve her biri çok önemli izler taşımaktadır.
    Görme engelli biri olarak yaşadığın zorlukları anlatabilir misin?
    Yaşadığım zorluklara bakacak olursak evet zamanında zorluklar yaşadım. Bunları aştım. Şu anda tek hedefim de sıkıntı yaşayan insanların zorluklarını aşmaları için onlara bir ses, bir nefes, bir el olmaktır.
    Ailenin ve çevrenin sana karşı tutumu nasıldır?
    Çevremdeki insanlara ve aileme bakacak olursak elbette ki ailem beni korumak için kendilerince önlemler aldılar. Sıkıntılar yaşamayayım diye öncelikle geri planda kalmamı; üzülmemem için kanatlarının altında kalmamı istediler. Ancak ben bunu kabul etmedim. Daha benim başarabileceğim şeyler vardı. Onlara ve tüm insanlara göstermem için bu sıkıntıları yaşamam gerekiyordu. Çevremdeki insanlar ve ailem de gördü, bana katıldılar. Artık yapacağım şeylere karşı bir tereddüt ve endişe yaşamıyorlar. Dolayısı ile her zaman destekçim, her zaman yanımda oldular. Bu anlamda da başarıya yürürken beni her olayda teşvik ediyorlar.
    Yetkili biri olsaydın engellilerin hayatlarını kolaylaştırmak ve sorunlarını çözmek için neler yapardın?
    Yetkili biri olsaydım her ile tüm engellilerin kullanabileceği büyük kompleksler kurardım. Burada eğitim, sanat, spor her şey yapılabilirdi. Bu komplekslerde insanların tüm isteklerini gerçekleştirmek, eksiklerini tamamlamak, sıkıntılarını gidermek için özel kurullar oluştururdum. Bu kurullara düzenli aralıklarla yetkili isimlerin, milletvekillerinin, bakanlıklardan isimlerin gelmelerini arzu ederdim. Böylelikleri sıkıntıları konuşmak ve sıkıntıları gidermek için önemli adımlar atılacağını düşünürdüm.
    Gelecekle ilgili planların nelerdir?
    Gelecekle ilgili hem özel, hem genel olarak birçok hayalim var. Özel olarak yeni kitaplar yazmak, yeni okurlara ulaşmak, birçok alanda yeni imzalar atmak istiyorum. Genel olarak ise tüm engelliler, tüm kadınlar için yeni adımlar atmak, onların sıkıntılarını gidermek… Birçok engellinin, birçok insanın hayatlarına dokunabilirim. Umarım bu hayallerime ulaşabilirim.
    Sen kendiyle barışık muhteşem bir insansın. Çalışmalarını yakından takip ediyorum ve hayranlık duyuyorum. Başarılarının devamını diliyorum Bana vakit ayırdığın için çok teşekkür ederim.

    Harika UFUK.
    ADANA. 5 MAYIS 2019 yıl. SAAT: 20.30

  • İncəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin mükafatlarının verilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

    İncəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin mükafatlarının verilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

    Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 32-ci bəndini rəhbər tutaraq və “İncəsənət xadimləri üçün Azərbaycan Respublikası Prezidentinin mükafatlarının təsis edilməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 2002-ci il 28 may tarixli 707 nömrəli Fərmanına uyğun olaraq qərara alıram:

    1. Səhnə fəaliyyəti ilə bağlı aşağıdakı aparıcı incəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin mükafatları verilsin:

    Abbasov Tariyel Abbasqulu oğlu
    Abdullayev Mətləb Fətəli oğlu
    Abdullayeva Xurşid Lütfəli qızı
    Abdurahmanov Yusif Fikrət oğlu
    Adıgözəlov Yalçın Vasif oğlu
    Axundov Bəxtiyar Ağayar oğlu
    Allahverdiyev Vasif Kərim oğlu
    Allahverdiyeva Naibə Siyavuş qızı
    Babayev Zeynalabdin Abdulla oğlu
    Babayeva Stella Rza qızı
    Bağırov Tamerlan Kamal oğlu
    Baliyeva Natalya Gennadyevna
    Bayramov Təyyar Allahverdi oğlu
    Bəxtiyarov Rəşad Bəhram oğlu
    Bulax Svetlana Mixaylovna
    Butenko İqor Leonidoviç
    Cəfərov Mircavad Mirqəfər oğlu
    Cəfərov Novruz Adil oğlu
    Cəfərov Samir Qədir oğlu
    Eldarova Nəsibə Novruz qızı
    Eyyubov Musa Eyyub oğlu
    Əbdülsəmədova Zemfira Feyzulla qızı
    Əhmədli Bəhruz Vaqif oğlu
    Əhmədov İlkin Qənbər oğlu
    Ələkbərzadə Mehriban Zaur qızı
    Əliyev Ələkbər Həsən oğlu
    Əliyev Sərvər Bəhlul oğlu
    Əliyev Vahid Əsgər oğlu
    Əliyev Vaqif Səfər oğlu
    Əliyeva Böyükxanım Həsənbala qızı
    Əliyeva Dilarə Asif qızı
    Əliyeva Gülüstan Həsən qızı
    Əliyeva Nərgiz Arzu qızı
    Əliyeva Şəfəq Rəsul qızı
    Əmirbəyova Rita Cəmil qızı
    Əmirov Cəmil Fikrət oğlu
    Əsədova Məleykə Əlifağa qızı
    Əsədova Səbinə Çingizovna
    Əsədullayev Toğrul Mirnazim oğlu
    Əsgərov Əli Rəhim oğlu
    Əsgərov Əsgər Əkbər oğlu
    Əsgərov Qoçaq Məhərrəm oğlu
    Əzizov Əzizağa Ağayar oğlu
    Ferşdant Makar Sergeyeviç
    Göyçayev Teymur Ənvər oğlu
    Gözəlova İradə Vaqif qızı
    Hacıyeva Fidan Hacıağa qızı
    Hacıyeva Sevil İnşalla qızı
    Heybətov Anar Mithət oğlu
    Heydərova Çinarə Yaşar qızı
    Həmidov Əjdər Qüdrət oğlu
    Həsənquliyev Kazım Feyruz oğlu
    Həsənova İradə Aslan qızı
    Həşimova Növrəstə Xanəli qızı
    Hüseynov Tofiq Əbdülrəhim oğlu
    Hüseynova Gülnarə Hüseyn qızı
    Hüseynova Kamilla Fikrət qızı
    Hüseynova Laləzar Ramil qızı
    Xanızadə Bəxtiyar Oqtay oğlu
    Xanlarova Mehriban Aslan qızı
    Xasıyev Nadir Şənbə oğlu
    Xəlilzadə Rüfət Eldar oğlu
    İbrahimova Səbinə Vaqif qızı
    İbrahimova Şəhla İbrahim qızı
    İmanov Vaxtanq Yaşar oğlu
    İmanova Gülbacı Əliəkbər qızı
    İsgəndərova Sənubər Sabir qızı
    İsmayılov Qurban İbrahim oğlu
    Kazımov Nicat Mirəziz oğlu
    Kərimov Fəxrəddin Nuri oğlu
    Kərimov Loğman Seyfulla oğlu
    Kərimova Cəmilə Rüstəm qızı
    Kərimova Qərinə Rəhim qızı
    Qarayev Elnar Cəfər oğlu
    Qasımov Məmmədsəfa Məmmədəli oğlu
    Qasımov Yusif Əli oğlu
    Qəmbərli Ayaz Vahab oğlu
    Qəmbərov Salman Hüseyn oğlu
    Qəribova Nargilə Dursun qızı
    Qrafkin Boris Fyodoroviç
    Quliyev Cəmil Elşad oğlu
    Quliyev Elxan Əlibala oğlu
    Quliyev Əyyub Ramiz oğlu
    Quliyev Hafiz Məhərrəm oğlu
    Quliyev Qabil Əzizulla oğlu
    Quliyev Rövşən Vaqif oğlu
    Quliyeva İntizar Təhməzqulu qızı
    Quliyeva Şəlalə Şahvələd qızı
    Qurbanov Cahangir Qafar oğlu
    Qurbanov Oruc İzzət oğlu
    Qurbanova Gülzar Qurban qızı
    Qurbanova Pərvanə Yaqub qızı
    Mahmudov Zülfüqar Xudaverdi oğlu
    Mehmandarov Mustafa Adil oğlu
    Məhərrəmov Firudin Əliməmməd oğlu
    Məmmədxan Ucal İsa oğlu
    Məmmədov Anar Ramiz oğlu
    Məmmədov Əbülfəz Səid oğlu
    Məmmədov Maqsud Fazil oğlu
    Məmmədov Natiq Hidayət oğlu
    Məmmədov Sabir Novruz oğlu
    Məmmədov Səyyad Çapay oğlu
    Məsimov Qurban Abdulla oğlu
    Məstanov Vaqif Teyyuboviç
    Mikayılov Anar Şamil oğlu
    Mirişli Nazim Ramiz oğlu
    Mirqasımova Ayan Oqtay qızı
    Mirzəhəsənov Hüseyn-Səfa Qvaməddin oğlu
    Mirzəyev Gülağası Ağahüseyn oğlu
    Mirzəyev Rafiq İsmayıl oğlu
    Musayeva Səmayə Məmməd qızı
    Musayeva Şükufə İmran qızı
    Mustafayev Arzu Əhməd oğlu
    Mustafayeva Laləzar Bəşir qızı
    Nəbizadə Zabit Gülxan oğlu
    Nəsirova Hicran Fətəli qızı
    Nəzərov İlham İslam oğlu
    Novruzova Nübar Qulu qızı
    Nuriyev Nurlan Nurməmməd oğlu
    Nurzadə Əli Qayıb oğlu
    Osmanov Bəhram Məcid oğlu
    Piriyev İvtixar Fəhrat oğlu
    Poladov Əkrəm Nicat oğlu
    Rüstəmov Elşən Mərdan oğlu
    Sabayev Andrey Yuryeviç
    Sadıqov Anar Babalı oğlu
    Salahov Əbülfət Yusif oğlu
    Salmanov Nicat Fərhad oğlu
    Seyidov Uran Seyidmusa oğlu
    Səlimli Mirbala Seyidəsgər oğlu
    Səlimov Ruslan Xanbala oğlu
    Səmədov Şükür Hacıbala oğlu
    Spitsina Yelena Eduardovna
    Süleymanova Ulduz İbrahim qızı
    Şarovskaya Natalya Yuryevna
    Şərifəliyeva Səidə Vahid qızı
    Şərifov Munis Məhəmməd İsmayıl oğlu
    Şıxəliyev Ramin Tofiq oğlu
    Şirəliyev Elşən Şıxəli oğlu
    Şirməmmədov Xamis Xanmirzə oğlu
    Tağızadə İrana Tofiq qızı
    Vahabzadə Səbinə Qulam qızı
    Vəliyev Nofəl Abdulməcid oğlu
    Vəliyeva Nigar Natiq qızı
    Yaqubov Şıxı Miriş oğlu
    Yaqubova Ella İsmayıl qızı
    Zeynalov Azər Zeynalabdin oğlu
    Zeynalov Elnur Əli oğlu
    Zəki Mehriban Mürvət qızı
    Zülfüqarov Cahangir Oqtay oğlu.

    2. Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu Sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etsin.

    3. “İncəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin mükafatlarının verilməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 2018-ci il 9 may tarixli 62 nömrəli Sərəncamının (Azərbaycan Respublikasının Qanunvericilik Toplusu, 2018, № 5, maddə 1000) 1-ci hissəsi ləğv edilsin.

    İlham Əliyev
    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti
    Bakı şəhəri, 10 may 2019-cu il.

    Mənbə: http://www.president.az

  • Azərbaycan mədəniyyət və incəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdlərinin verilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

    Azərbaycan mədəniyyət və incəsənət xadimlərinə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdlərinin verilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı

    Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 32-ci bəndini rəhbər tutaraq və “Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdünün təsis edilməsi haqqında” Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 2002-ci il 11 iyun tarixli 715 nömrəli Fərmanına uyğun olaraq qərara alıram:

    1. Azərbaycan mədəniyyəti və incəsənətinin inkişafında xidmətlərinə görə aşağıdakı şəxslərə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdü verilsin:

    Abdullayev Ağasəlim Sahib oğlu
    Ağamalızadə Müzəffər Məmməd İbrahim oğlu
    İslamzadə Akif Qədir oğlu
    Quliyeva Səidə Əbülfəz qızı
    Mütəllimova Firəngiz Bəhər qızı
    Nərimanova Zemfira Əli qızı

    Rəhimli İlham Əziz oğlu.

    2. Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu Sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etsin.

    İlham Əliyev
    Azərbaycan Respublikasının Prezidenti
    Bakı şəhəri, 10 may 2019-cu il.

    Mənbə: http://www.president.az

  • Şairə Adilə Nəzərinin yeni kitabının təqdimat və imza günü keçiriləcək

    18 may 2019-cu il tarixində saat 15:00-da Azərbaycan Respublikası Təhsil İnstitunun aparıcı elmi işçisi, zərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Kitab Evi” İctimai Birliyinin sədri, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru şairə Adilə Nəzərinin “Topla məni, İlahi” adlı şeirlər kitabının təqdimat və imza günü keçiriləcək.

    Kütləvi informasiya nümayəndələrinin, ictimaiyyət nümayəndələrinin, mədəniyyət, ədəbiyyat, incəsənət xadimlərinin, müəllifin yazar dostlarının da iştirakı gözlənilir. İştirak etmək istəyən hər kəs dəvətlidir.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • Şairə Adilə Nəzərinin “Topla məni, İlahi” adlı şeirlər kitabı gün üzü görüb

    Azərbaycan Respublikası Təhsil İnstitunun aparıcı elmi işçisi, zərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Kitab Evi” İctimai Birliyinin sədri, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru şairə Adilə Nəzərinin “Topla məni, İlahi” adlı şeirlər kitabı “Qanun” nəşriyyatı tərəfindən 192 səhifə həcmində, 500 tirajla işıq üzü görüb. Kitabın redaktoru Aləm Kəngərli, ön söz müəllifi isə yazıçı Səfər Alışarlıdır.

    Kitab müəllifin oxucularla sayca 8-ci görüşüdür. Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub. Ədəbiyyatşünas-alimlər, poeziya həvəskarları, ədəbiyyatsevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.

    Ədəbiyyat sahəsindəki fəaliyyəti yüksək qiymətləndirilib. Mahmud Kaşğarlı Beynəlxalq Fondunun “San yarlığı” mükafatına layiq görülüb. Şeirləri Türkiyə türkcəsinə, rus, fars, ingilis, qazax və özbək dillərinə tərcümə olunub.

    Bundan başqa, istedadlı şairə Adilə Nəzər 2 elmi əsərin (“Fəlsəfə terminlərinin izahlı lüğəti” və “Monoqrafiya”) müəllifidir.

    Qeyd edək ki, bundan öncə şairə-publisist Adilə Nəzərinin “Həsrəti öldürürəm”, “Sabahım sənmisən gələn”, “Yuxuma yağış yağır”, “Sevgi qum saatıdır”, “Xəbərin oldumu”, “Mən və sonrası”, “Beşinci mövsüm” şeirlər kitabı nəşr olunmuşdu.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    XATIRLA MƏNİ
    /”Könül dəftərim” – silsiləsindən/

    Kor olsun talenin, qismətin gözü.
    Görən necə qıydı, ayırdı bizi.
    Baxma ki, “soyuqdur torpağın üzü”,
    Hər nəfəs alanda, xatırla mənı.

    Hər axşam al günəş qürub edəndə,
    Hər payız durnalar köçüb gedəndə.
    Hər kədər, hər qüssə, qəlbə yetəndə,
    Hicranda qalanda, xatırla məni.

    Gecələr təklikdən yuxun qaçanda,
    Səhər pəncərəndən şəfəq saçanda.
    İlk bahar yasəmən, nərgiz açanda,
    Payızda solanda, xatırla məni.

    Axşam ay çıxanda, ulduz doğanda,
    Həsrət güc gələndə, qəhər boğanda,
    Şimşəklər çaxanda, yağış yağanda,
    Buludlar dolanda, xatırla məni.

    Soyuq otağımda tənha qalanda,
    Gözlərin şəklimə baxıb dolanda.
    Xəyal, xatirələr saçın yolanda,
    Sübh, əzan olanda, xatırla məni.

    Qəmimi çatdırsın dağların mehi,
    Qüssəmi anlatsın lalənin şehi.
    Həsrətim şeirimin bəhri, təşbehi,
    Yadına salanda, xatırla məni.

    Hərdən sevənləri qoşa görəndə,
    Saça taxmaq üçün çiçək dərəndə.
    Çobanyastığından çələng hörəndə,
    Xəyala dalanda, xatırla məni.

    Xatırla Dövranı, yaşat bu gün də,
    Siması dayansın hey göz önündə.
    Hər bir ziyafətdə, toyda, düyündə,
    “Vağzalı” çalanda, xatırla məni…

    – BU GÜN ŞUŞANIN İŞĞALI GÜNÜDÜR –
    BÜLBÜLÜM

    Bu qədər ağlayıb qəlbimi oyma,
    Sevda xiffətindən solan bülbülüm.
    Elini şeydaya intizar qoyma,
    Gözləri həsrətdən, dolan bülbülüm.

    Nə vaxtdan Şuşaya güzar salmayan,
    Xarı bülbülünün könlün almayan.
    Gülxarsız gecəsi- gündüz olmayan,
    Yuvası viranə, qalan bülbülüm.

    Qonşu namərd oldu, kəsdi yolları,
    Arxadan oxladı, mərd oğulları.
    Unutdun dastanı, ər nağılların,
    Uydun bayatıya, nalan bülbülüm.

    Dağ belə dağ olmaz, dumansız, çənsiz,
    Söylə, ruh neyləsin cansız, bədənsiz.
    Neçə yaz açıbdır, Gülxarın sənsiz,
    Əhdinə vəfası, yalan bülbülüm.

    Güman var vüsala, bitəcək hicran,
    Bizə də güləcək Yaradan, Mövlan.
    Sizi cüt, qol- qola görəcək Dövran,
    Gücünü eşqindən, alan bülbülüm.

    HAQQIN DƏRGAHI

    “Düşünçələrim” – silsiləsindən

    Hər məzar bir qapı, Haqq dünyasına,
    Torpaq qapılara qıfıl, baş daşı.
    Buradan keçərlər can bahasına,
    O an başa çatar bir ömrün yaşı.

    Başlanar əbədi axirət yolu,
    Əməli bələdçi olar insana.
    Olarlar səssizcə imanın qulu,
    Məhşər xofu düşər, burda hər cana.

    Haqqdan uzaq düşən bənizlər solar,
    Tutqun bulud kimi üzləri gülməz.
    Hamı bir geyimdə, bərabər olar,
    Kimsə bir kimsəyə hökm edə bilməz.

    Sirat üstün açar suçun, günahın,
    Tük qədər vəbal da gözdən yayılmaz.
    Sözü keçməz bəyin, xaqanın, şahın,
    Ruha sahib çıxar ibadət, namaz.

    Əməli salihlər hüzur taparlar,
    Gəzərlər İrəmdə qumrular kimi.
    İmanlı ruhları zöhrətək parlar,
    Olarlar ey Dövran, behişt sakini.

  • Əziz MUSA.Yeni şeirlər

    em

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    CƏBRAYILLI ŞAİR

    Göylərə qaldıran şeiri, sənəti,
    Çiynində daşıyan hər əzyyəti,
    Hörmətə mindirən sözü , söhbəti,
    Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

    Haqsızlıq görəndə gözləri dolan,
    Köməyə tələsən ağatlı oğlan,
    Alimlər yanında öz yeri olan,
    Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

    Nazlı gözəllərə nəğmələr qoşan,
    İlhamı gələndə kükrəyən, coşan,
    Sözü qanadlanıb zirvələr aşan,
    Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

    Hər sözü söhbəti dillərdə dastan,
    Qəlbində bir Allah, əlində Quran,
    Haqqın qarşısında əyilən insan,
    Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

    Sözlərdən tac hörən, çələng toxuyan,
    Eşidib, biləni sözlə mat qoyan,
    Yurdun şöhrətini dünyaya yayan,
    Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

    Haram bir tikə də çörək yeməyən,
    Əhdindən, sözündan heç vaxt dönməyən,
    Haqsız danışmayan, nahaq deməyən,
    Cəbrayıllı şair Əziz Musadı.

    NECƏ DƏ QƏŞƏNGSƏN

    Necə də qəşəngsən, vurğunam sənə,
    Sən ki, bir gözəllik ilahəsisən.
    Baxmaqdan doymuram o gül hüsnünə,
    Sən sevgi çələngi, eşq nəgməsisən.

    Könlümü oxşayır gül üzün sənin,
    Çirindi gülüşün, baldı dodağın,
    Elə bil nəğmədir, xoş təbəssümün.
    Vallah tamaşadı alma yanağın.

    Sanki günəş gülür gül camalında,
    Gözlərin can alır od-alovuyla.
    Nurlu bir Günəşdi qara xalın da.
    Sən bəhsə girirsən Günəşlə, Ayla.

    Tanrının sevimli bir bəndəsisən,
    Üzü qələm çəkib o göz, qaşına.
    Elə Ay da sənsən, elə Gün də sən,
    Ulduzlar dolanır sənin başına.

    Şəfəqlər süzülür, baxışlarından,
    Yaradan heyrandı öz mələyinə.
    Yoxdu bu dünyada o göz, qaşından,
    Heyranam gözəlim, gözəlliyinə.

  • Şairə-publisist Nəcibə İLKİN.Seçmə şeirlər

    ni

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü,
    “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və
    “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru

    Bu gecə Qarabaģa
    Gedən həstətim yanır

    Bu gecə intihara
    Yol gedir ümidlərim.
    Ogey baxışlarımda
    Güzgülənir dərdlərim.

    Azalır dodagımda
    Gülüşümün sayları.
    Bir bir ölüb gedirlər
    Ürəyimin tayları.

    Gozlərimin işıģı
    Ųrəyimdən güc alır.
    Əllərimdə üşüyən
    Arzularım qocalır.

    Həstətimə tül tutub
    Dərdimə yorģan salır.
    Vətən göyərdən arzum
    Yarı yollarda qalır.

    Daş üstündə açılır
    Axşama dönən sabah.
    Vətən vətən dogulan
    Vətənsiz ölən sabah.

    Bu gecə Qarabaģa
    Gedən həstətim yanır.
    Bu gecə ümidlərim
    Sözümdə qalaqlanır.

    Ay Şuşam

    May 1997…..

    Bahar gəlib yaz olurmu sinəndə?
    Işvə, əda, naz olurmu sinəndə?
    Bulaq üstə saz olurmu sinəndə?
    Dillənirmi dağın, daşın, ay Şuşam?!

    Perikdimi bülbüllərin, qartalın?
    Məlul-məlul boylanırmı maralın?
    Ürəyimdə qan ağlayır bu halın,
    Harda qaldı ilk sirdaşın, ay Şuşam?!

    Niyə mənim gözlərimdə yaş oldun,
    Ürəyimdə bir əriməz daş oldun,
    Tərlan idin, bayquslara tuş oldun
    Nə bəladır çəkir başın, ay Şuşam?!

    Durna köçü yol salanda üstündən,
    Namə yazıb göndərəydim gərək mən,
    Kaş böləydim nisgilimi sənlə tən,
    Nə bacın var, nə qardaşın, ay Şuşam!

    Natəvanın ruhu sızlar ahəstə,
    Vaqif yatmaz bu harayda, bu səsdə,
    Üzeyirin qəmli notları üstdə,
    Xan oxusun çatıb qaşın, ay Şuşam!

    Bulaqların həzin-həzin ağlayır,
    Kədər məni için-için dağlayır,
    Ürəyimdə qəm sirsira bağlayır,
    Silən yoxdu gözüm yaşın, ay Şuşam!

    Dağlarına duman olub bürünəm,
    Torpağında dizin-dizin sürünəm,
    Bircə anlıq yollarında görünəm,
    Bu həsrətin ataq daşın, ay Şuşam!

    Ölümlü gecəm

    İslatdı dərdimi göz yaşlarımda,
    Qucağında ölüm gətirən gecə.
    Hönkürtü səsində açılan səhər,
    Kəsdi kələyimi dan yerinəcən.

    Donmuş nəfəsimdə şehə bələndi,
    Ruhumun can adlı sızıltıları.
    Sən demə dərd elə üzə güləndi,
    Açıldı ömrümün ölüm qatları.

    Susdu kabus kimi, susdu o gecə,
    Ölüm küləyinin əsdi yelləri.
    Asdı ürəyimdən kəfənliyimi,
    Açıldı qəbrimin qərib dilləri.

    Bir ölüm gətirdi mənə o gecə,
    Bir ölüm oxudu ömür payıma.
    Mən can diləmədim, heyf bu ömür-
    Can verə bilmədi vətən hayına.

    04.05.2019