Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavini

Beləcə qocaltdıq qara torpağı..
-əvvəl meyvə küsdü, sonra soxulcan.
Atdıq addımlarla yara tapdağı,
Bağrına can sərib ağladıq: ‘can.. can…’

Bir şənlik dağıldı, bir ağı qaldı
min ömrün yuyuldu toz şəhərciyi.
Adsız kəfənlərin min dağı qaldı.
İmtahan yoğurdu boz şəhərciyi?

Mövsümlük dostlarım,necə usandıq.
-nələri bitirdik hesabımızda…
Neçə say itirdik, neçə qazandıq?!
Ümidi diriltdik kitabımızda!?

Boğazda yığılar, düyünlənər söz.
Vəfasız dünyadır-başına uçar..
Yusifi(Hz) quyudan çıxaran bir ‘döz!’
Yerin altında da sənə qol açar.

Əbədi yumulan çaxmaq gözlərin
kimsəsiz naləsi göyləri yıxar…
Türküm, quracaqdır Vətən-əllərin!
Çıxar əllərini, torpaqdan, çıxar!

(Hələ də kimlərinsə sağ qaldığına inanıram)