Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyi və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i,
İraq Türkmən Yazarlar Birliyinin, Dərbənd Ədəbiyyatçılar Birliyinin, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
DÜNYA MƏNİM GÖZÜM İLƏ
Bu dünya hamıya açıq qapıdır,
Dünyanın həm ağı, həm qarası var.
İnsanı yuxsulluq, işsizlik əzər,
Hərənin min cürə dərd, yarası var.
Kef edən də olur, əzab çəkəndə,
Nə edək, əzəldən belədir yazı.
Hamı bu dünyadan inciyib gedir,
Kimləri edibdir özündən razı?
Dənizin dərdidə dəniz boydadır,
Dili yox kimsəyə açıb söyləsin.
Dağlar da yerində qocalıb durur,
Dərələr donmasın axı neyləsin?
Çiçəklər açanda bahar, yaz olur,
Onların solmağı çətindir ancağ.
Yağışı göylərdən çiləyir Allah,
Onuda Anatək qucur bu torpağ.
Bulağlar qaynayır, çaylar axışır,
Külək hər tərəfə əsir, boylanır.
İldırım çaxanda, qayalar titrər,
Leysan bağıranda, yerlər huylanır.
Bir zaman Zeynəbi yad eyləyərkən,
Dərdini dünyayla böldü deyərsiz.
Dağlara, daşlara dasdan yazaraq,
Əldə qələm ilə öldü deyərsiz
GÖZLƏYİRƏM MƏN
Anamın kölgəsi gözlərimdədir,
Hər sözü, kəlməsi sözlərimdədir.
Addımla gəlməsi izlərimdədir,
Hələ də yolunu gözləyirəm mən.
Anamın səsini hiss etdim, duydum,
Demirəm xəyaldı, mən ona uydum.
Mən onun heykəlin qəlbimdə qoydum,
Hələ də yolunu gözləyirəm mən.
Ona şeir yazdım, həkayə yazdım,
Ağlayıb yazımın içində azdım.
O sağkən balaca, ərköyün qızdım,
Hələ də yolunu gözləyirəm mən.
Zeynəbəm, Anamı yad edib hər an,
Onun taleyini yazıram dasdan.
Məni, ona apar böyük Yaradan,
Hələ də yolunu gözləyirəm mən.