Bir yıl daha eskidik
Bir parça daha koptu yaşamımızdan
Geride bir dolu anılarla
Hüzünler sarkıtarak
Belki biraz da sevinçler mi desem
Ama o kadar azlar ki
Çocuklar gibi ürkek bakışlar
Bir yıl daha kocadık
Bir nehir gibi kollarını salmış şu yüzümüzdeki çizgiler
Aynalara bakmaktan korkar olduk artık
Beyazlar, beyazlar
Kar taneleri gibi
Dökülmüş yüreğimin yaprakları
Sararmış umutlar
Bir yıl daha
Sonra
Defter yaprakları gibi çevrilecek günler yine
Çizilecek üzerleri de tek tek
Bilinmeyen bir yolcu gibiyiz şu göğün altında işte
Ve kendi elimize tutuşarak
Yalnızlığı paylaşarak içimizde
Nerede duracağımızı bilmeden
Bir yıl daha…