Dur dünya yeter döndün, başımı aldın gittin.
Dost musun, düşman mısın bana ne işler ettin
Düşlerimi kararttın, hayatımı söndürdün.
Yazımı, baharımı kara kışa döndürdün.
Yalan dünya demişler seni sevmeyen, kesin.
Kandırıp nefretini kazanmışsın herkesin
Ama kurtulmak çok zor, sımsıkı tutuyorsun.
Yaptığın cefaları hemen unutuyorsun.
Yeter ey koca dünya, bırak yakamı artık
Tüm insanlar aynıyız hepimiz senden bıktık.
Sense bizlere inat habire dönüyorsun
Dertlilere bakıp da sinsice gülüyorsun.
Yeter artık ben senden usandım gidiyorum
Sen istemesen bile seni terk ediyorum.
İnanmıyorsan eğer, sor şu cümle âleme,
Sana veda, gidiyorum ben öteki âleme.
Arkamdan çağırsan da artık sana gelemem.
O kadar yıldırdın ki seni asla sevemem.
Kıyamete kadar dön, durma milleti kandır,
Zavallı insanları yalanlarla inandır.
Neyin var ki seveyim, çileden dertten başka,
Sana göre her şey hoş, sanki her olay şaka,
Hiç kimseye acımaz, kimseyi sevemezsin,
Hey gidi koca dünya, sen ne melanet şeysin!