Marina Axmedova
İtburnu
Həyat möhkəm sürüklədi apardı,
Təsadüfən məni döndüyüm yerə.
Ürəyimdə buz bağlamış ümidlər,
Canlanıb ot kimi cücərdi yenə.
Əyildi təkər də çıxdı yolundan,
Sürət ilə diyirləndi enişə.
Sanki sözlər necə gəldi, nizamsız
Tökülürdü sətirlərə təşvişlə.
Ürəyim də hey çırpındı sinəmdə,
Möcüzə gözləyən uşaq tək baxdı.
Sanki birdən peyda olub hardansa,
Dikildi yoluma itburnu çıxdı.
Böyrümə ilişib tikanlarıyla
Cəsur-cəsur saxladı yıxılmaqdan,
Artıq lazım deyildi ki, anlayım
Bu şeytandan idi, yoxsa Haqqdan.
Sanki təzələdi qar fırçasıyla,
Döndüm ruhumda yüngüllük, təzəlik.
İtburnu isə dayandı təmkinlə,
Durdu tikanlarıyla həmişəlik.
***
Mənə
lazım deyil dərslikdən oxuyum
ölkənin tarixini, coğrafiyasını.
Doludur
müharibə ağrıları ilə ailəmin taleyi,
Ural dağlarından
Leninqrad şəhərinə kimi
bütün ağrı-acılar canlarında.
Təzad…
Sevinc və dərd bir arada.
Heç zaman
ürəyim parçalanmamışdı belə,
Heç nə
belə sevindirməmişdi qəlbimi,
Qələbə günündəki kim!
Qırmızı sətir
Bilmirəm nə istəyirsən,
Nə istəyirəm mən özüm.
Nə məktub yolladın mənə,
Nə yadda qaldı bir sözün.
Ruhumda bir sətir vardı,
Abzasdan qırmızı xəttlə.
Dodaqlarımdan çıxmadı,
İlişib qaldı həsrətlə.
Asılıb qaldı bilmədim
Hisslərimin harasında,
Heç bir şeyi dəyişməyən
Payız və qış arasında.