Sən mənim şəklimi arxadan çəkib,
Saldın xəyalımı çölün düzünə.
Həyat üzərimə qəm-kədər əkib,
Bilmədim ki, yalanı nə düzü nə.
Boyu məndən uca bu beton divar,
Yalnızlıqdan başqa, söylə dərdmi var?
Payız bitər, ətrafımı qar alar,
Üşüdüb dondurar, baxmaz üzümə.
Qısıldığım bu divarın arxası,
Zaman-zaman dönübdü qan gölünə.
Fikirlərin, xəyalların parçası,
Səpələnib yamacına, düzünə.
Bəsdir daha, hamı batıbdır yasa,
Gözləyirəm, həlbət silahlar susa.
Zalım fələk məni kənardan pusa,
Bilmək olmaz, bəlkə güldü üzümə!…