GERÇƏK YUXULU GECƏ.
Abdulla Məmməd
Bu gecəni sükut yeyir,
Bu gecə-sənsiz bir gecə.
Sənli günü həsrət geyib,
Bu gecədən çətin keçəm.
Bu gecə neçə söz ölüb-
Dirilir,qatır başımı.
Bu gecə-göydən süzülən
Ulduz-ulduz göz yaşımı?!
Üzümdə ayın işığı,
Gözümdə dərd gecələyir.
Üzür məni tənhalığım,
Ürəyimi gecə yeyir.
Üşütməzdi qəm sevgimi,
Gəlməzdi həsrət qapıma.
Ulduzları təsbeh kimi
Düzsəydim sevda sapına.
Ulduzların misra-misra
Durulsam süd baxışında,
Nə dərdim olar,nə yaram-
Yuyulsam söz yağışında.
Gilə-gilə gilələnir,
Ulduzlar göyün üzündə.
Sanki göydən nur ələnib
Zülməti yuyur gözümdən.
Ay öpdükcə baxışımı,
Təskinləşir ürəyim də.
İçib ulduz yağışını,
Söz cücərir ürəyimdə.
GECƏLƏR GÜNDÜZLƏR
Abdulla Məmməd.
(Şair dostum Yavuz Cəlilə)
****
Gecənin sükutu,gündüzün küyü-
Ovsunlu görünür bu günlər mənə.
Gündüzün əlindən gözünü döyüb,
Gecə tənhalığı düyünlər mənə.
****
Gecənin üzündə süni təbəssüm,
Gündüzün gözündə ögey işartı…
Gündüzlər arxamca sürünən ölüm,
Gecələr önümdə gözün ağardır.
****
Bezikib qulağım boş vədələrdən ,
Gözünü gizləyir “gəl-gəl” deyənlər.
Gündüzü ötürüb daş vədələrdə,
Gecə baş girləyir daşı öyənlər.
****
Yorulur gümanı gəzən gözlərim,
Susayır ürəyim dərd çəkə-çəkə.
Yolları həsrətlə üzən gözlərim,
Damır misra-misra, yol çəkə-çəkə.
****
Əriyir günlərim vaxt axarında,
Gecəli-gündüzlü ömürdür gedən.
Yollar tək yapşıb ayaqlarımdan,
Hallalım qoyarmı haramı güdəm?!
****
Gündüzlər dünyadan bezən əllərim,
Gecələr havadan aslı qalır.
Ovcunda ürəyə dözən əllərim,
Tənha bir qüssədən asılı qalır.
****
Taleyim Tanrının ixtiyarında,
Əllərim varağa ürəyin açir.
Ürək boşaldiqca söz axarında,
Ruhum sübh çağının dalınca qacır…
****
Bu da bir ömürdür ağlı-qaralı,
Qarişir gecəmə gündüzüm mənim.
Gündüzün əlindən günüm qaralır,
Gecənin əlində gün üzür məni.
****
Gecənin sükutu,gündüzün küyü-
Yaman ovsunlayır bu günlər məni.
Zaman dəyirmanı gündüzü üyüb,
Gecə tənhalığa düyünlər məni.
Abdulla Memmed
Azərbaycan. Quba.
05.11.2015
BAŞ ALIB GEDİRƏM ÜZÜ PAYIZA.
Abdulla Məmməd.
Hər günüm ömürdən qaçan ilmədi,
Əlim günlərimə çata bilmədi.
Sözlə eşqə ocaq çata bilmədim,
Baş alıb gedirəm üzü payıza.
Kiminin qəlbində fikir daşıyam,
Kiminin həmdəmi fikirdaşıyam.
Bir ürək nə qədər fikir daşıyar?
Baş alıb gedirəm üzü payıza.
Novruz tonqalında illər qalanır,
Alın qırışımda səhvlər qalanır…
Yanlış, etirafmı mənə qalanı?!
Baş alıb gedirəm üzü payıza.
Varı ehsan edən yoxundan çəkir,
Yada doğmalaşan yaxından çəkir.
Gecələr ömrümü yuxumdan çəkib
Baş alıb gedirəm üzü payıza.
Ürəyi kinlilər dərdə yaramır,
Sevincə sülənən yerdə yarımır…
Qədərlə sarıyıb həsrət yaramı
Baş alıb gedirəm üzü payıza.
Sevinc məndən qaçır, dərd məndən kəsir,
Günlərim gümanın əlində əsir.
Didərgin şərqisi dilimdə əsir,
Baş alıb gedirəm üzü payıza.
Yağı tapdağında yurd üzü qara,
Gözləri yol çəkən dərd üzü qara.
Yurdumda yuvasız, pərt, üzüqara,
Baş alıb gedirəm üzü payıza.
Gün günə calanır, axar su kimi
Axır yaddaşıma bahar su kimi.
Deməyin dünyaya tamarzı kimi
Baş alıb gedirəm üzü payıza.
Abdulla Memmed.
Azərbaycan. Quba.