HEYRƏT…
Heyrət,ey büt,surətin
gördüklə lal eylər məni…
Məhəmməd FÜZULİ
Heyrət,az qalmışdı gedəm özümnən,
zalım biçinçilər biçdi çəməni,
gözəllər yayınmaz mənim gözümnən,
çiçək,hardaydın ki,,görmədim səni?
Göz qəfil tutanda-qəlb bihal olar,
can yanar ləçəklər xəzəl olanda,
heyrət ondadır ki,dilin lal olar,
gördüyün mələkdən gözəl olanda,
Ağlıma qəribə fikirlər gəlir;
olmur şair qəlbi bilən həddini,
mələklər insanın cildini geymir,
insan gözəl olur mələklər kimi!
Pislər insanlığa nöqsan gətirər,
nə cür xilas olaq bu “ləkələrdən”?,
bu kövrək dünyamız məf ola bilə,
qurtulsa yerdəki məleykələrdən,
Kövrəlib köksümə sıxdı özü,
çiçəyim duyanda heyrəti məndə,
əllərim uzanan tərəzi gözü,
vaxtın ədalətli qiyməti məndə,
Kaş,simsar sayaydı Füzuli məni,
rədif tapmaq üçün bircə söz yetər,
duyğular-içimdə çırpılar kimi,
gözəl heyrətindən bircə köz yetər…
DİLƏNÇİ…
Zillənib,gözünü çəkmir üzümən,
səbr etmir əlimi cibimə salam,
“sağ ol”-eşitməyib bir dilənçidən,
xoflandım-“bəlkə də zalım adamam?”,
Xeyli şübhələrim içimi yedi,
bu söylənc nə dastan,nə də ki,nağıl–
“Minnətlə edilən”,babam deyərdi,
“yaxşılıq–pisliknən eynidir,oğul”,
Kubarlıq haranda,nəyindir zəngin,
Yurdunda dilənən insan olarsa?
dilənçi haqlıdır; dilənməyinin
bayisi bizlərik,düşməndi yoxsa?
“Femida” imana ümidlər edib
möhkəmcə bağlanmış qulağın,gözün,
heyif ki,nə görüb,nə də eşidib-
“dəngəsi” sınanda tərəzisinin,
Aləm alt-üst olur,sakitcə durma,
sınan Əlahəzrət haqqın taxtıdı!!
özünü korluğa,karlığa vurma,
“Femida”,gözünü açmaq vaxtıdı!
Kimisi xurcunda rüşvəti çəkir,
kimi “quruş” gəzir pul kisəsində,
dilənçi pul güdür,Haqq gəzir şair-
eyni taleyliyik biz ikimiz də…
17,04,2021.