Yalan dedin,aramadın sən məni,
Soruşsaydın çöl yerimi deyərdi,
Xəbər alsan, bitirməmiş cümləni,
Meh göstərər ,yel yerimi deyərdi

Bir zamanlar sən deyildin yalvaran ?
Gəzmədiyin nə dağ qaldı,nə aran
Sazlardaki, saçım kimi ağaran,
Həsrət dolu tel yerimi deyərdi.

Soruşsaydın məni eldən-obadan,
Körpə quşdan,qaranquşdan,yuvadan,
Bu dağların Şahənşahı xan çoban,
Heç olmasa,bir şeirimi deyərdi.

Yanağımda neçə-neçə sel batıb,
Gözlərimdə umman batıb,göl batıb,
Bir kəs,vallah,deməzdi ki,el satıb
Taleyimlə alverimi deyərdi.

Hələ getmə,zamanını gözlə sən,
Sənə baxma ,dar günündə səslə sən,
Sabahlardan ibadətgah istəsən-
Ya özümü ,ya qəbrimi deyərdi.

YALAN DEDİM…

Gülüm,səni nə qədər
seddiyimi soruşdun:
dedim ki-“dərya boyda”,
utandım”Ümman”-deyəm

Ürəyimin harayından,
gözümün yalvarışından,
sən ötəri daşanda-
qıymadım: “Kaman”-deyəm.

Bir dəliydim qarşındakı,
eşq havası başındakı,
dedin: “Nədir hüşundakı?”,
duymadım: “Duman”-deyəm.

Sevirdinsə,bu dərd nədir,
aramızda sərhədd nədir?
Dedin: “Ləbim sənə nədir?”-
doymadım: “Dərman”-deyəm.

Başımda dağların qarı,
sovulub ömrün baharı,
tanıyanda günahkarı,
az qaldı: “Zaman!”-deyəm.

Gülüm,sənə yalan dedim,
kaş ki,inanmayaydın,
səni sevən bir cüt koru
yollarda qoymayaydın..

17.12.2006..