Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının İran İslam Respublikası üzrə yeganə təmsilçisi
İÇİNİ GƏZ
Dünya tək başa çəkmə,
Qırmızı don geyəni.
Gördün ağzını əymə,
Yükünü haqq əyəni.
Dünya bu nə ürəkdi,
Dəmirdən, daşdan bərkdi,
Döymək nəyə gərəkdi,
Kor talehi döyəni.
Nə mürsəldi, nə məcaz,
Bu sözü beyninə yaz:
«Allah da bağışlamaz
Sınıq qəlbə dəyəni.
Üərəyi buğma kinlə,
Təmiz sevgini dinlə,
Utandır sevməginlə,
Sənə söyüş söyəni.
Nə göy patlat, nə yer əz,
Sükütla içini gəz,
Min fəryad deyə bilməz,
Bir lal süküt deyəni.
ÜRƏK KABABI
Bu şəhərdə bır yaxın tanışım varıdı
Yaşamımı isidən
Yoluma işıq salan bir tanış
Şəhərin gözü götürmdi
Dostluğumuzu
Öldürdülər onu bir taxta qapıda
Xeyir- şərr qovuşanda
Öldürdülər səs sız səmirsiz
Öldüyünü bilən olmadı
Qatılı tutulmadı
Məhkəmələr bağılı idi
Nəzmiyə də düyün varıdı
Kabab pişirdi
Cigər kababı
Nə kəfəni alındı
Nə yası tutuldu
nə də topraqda məzarı qazıldı
adam sız idi yazıq
Eh kim – kimədi
küçələri dolama dolaşıq bu şəhərdə
kim nə bilir kimin içində nə var
Çoxdur bu şəhərin onsuzda
Eşqi söndürülmüşü
Ürəyi öldürülmüşü