ANA
Sökülməzdi dan yeri
Açılmazdı heç səhər
O şirin laylaların
Olmasaydı gecələr
Mən dünyaya gəlməmiş
Tanıdıb bir mələyi
Mənə əmr etdi Xudam
Anacan söyləməyi
Saçmasaydı Günəş nur
Itərdi zülmətdə Ay
Ana,sən bir Günəşsən
Mən sənə nisbətdə A
* * *
Daha məni heç nə təəccübləndirmir.
Daha mənə heç nə qeyri-adi gəlmir.
Fikirlərim dar beynimə,
Hisslərim qafiyəyə,
Ruhum isə “can” adlanan bu qəfəsə sığmayır.
Sıxılıram, boğuluram..
“Haqqa” doğru yol gedirəm,
“Həqiqət”i özləyirəm
Tamlığından ayrı düşmüş yarpaq üzərində bir şeh damlasıyam.
Buludlara qovuşmaqçün günəşin doğmağını gözləyirəm
Mən, keçmişindən xəbərsiz,
Gələcəyinə biganə manqurtlaşan gəncliyəm,
Məhvə məhkum bir xalqın son gümanı,ümidiyəm
Atası şəhid, anası faişə bir uşağın “insanliğ”a nifrətiyəm
Hər şeyin nəfsinə qurban verən
əsgərin əzab çəkən vicdanıyam,qeyrətiyəm.
Əsirlikdə təhqir olan qadınların ismətiyəm.
“Söz” tapıb ifadə edə bilmədiklərim içimi yandırır, kül eləyir.
Mən Qarabağda yandırılmış,xaraba qalmış bir yurdam
Tamahına aldanaraq tələyə düşmüş,qarşısında şikar durmuş,gözləri bərələ qalmış
Boz qurdam.
Bədənimi buz kəsibdir,donmuşam,bəlkə,yenidən qış gəlibdir?
…yox!yox!Deyəsən,elə mən ölmüşəm..
Ağzımdan çıxaraq havada iz buraxan,
Nəfəs deyil,içimdəki od-alovun istisidir,tüstüsüdür
İÇİMDƏN KEÇƏNLƏR
İçimdən keçənlər…
Nifrətin əli ilə,şərin özü ilə
Boynunu vurmuşam parlaq günəşin
Kainat mat qalıb özü-özlüyündə
Məni illər boyu uşaq kimi aldadan
Xoş gələcək arzusu ilə yaşadan
Yalançı,fırıldaq ümidlərimi qəlbimdən
qoparıb bir-bir boynunu vurdum edam kötüyündə.
Acaq ürəyim soymadı,”insani”hisslərim,nəfsim doymadı
Hamısın yığıb bir yerə onları dəfn elədim
Keçmişimin dərinliyində…
Şaxtalı bir qış gecəsi,vaxt dayanıb
Göydə ay,uduzla da donub…
Bu sükutu bircə pozan
Döyünən,arsız ürəyimdi.
Bircə anda dayanmayan xəyallarım,diləyimdi
…Yaşamıram,mən yoxam,mən yoxluğam
Bir günahkar ruh sürünür can yerinə
Tikə-tikə doğrasanda heç nə çıxmaz
Damarımda nifrət dolanır qan yerinə
Unutmuşam kimliyimi,itirmişəm Tanrımı,inancımı…
Söz deməyə haqqım,yaşamağa yerim yox…
Aslı qaldım mən göylərin ətəyində
TÜRKƏM DEYƏNƏ
Türkəm deyə…
Pəncərədən düşən günəş
Elə bil ki,buz bağlayıb.
İsitməyir könlümü…
Qarabağda ruhum əsir
Savalandan külək əsir
İçimdə boz qurd ulayır…
Əllerim açılıb göyə
Taleyim bürünüb göyə
Tək günahım-Türkəm deyə
Yasaq edildi Ana dilim
Qurudulur Urmu gölüm
YAŞAMAQ BƏHANƏSİ
Yaşamaq bəhanəsi
Yaşamaq üçün gərək bu cəmiyyətin
ritmini tutasan
Kimliyini,məqsədini unudasan
Bunların dilində danışasan…
Yox,mən bu hünərin sahibi deyiləm,bacarmaram
Ümid edirəm ədalət tərəzisi qurular.
Kənardan mənə baxıb ,qəhqəhə çəkən ümidlərim.
Əlacım olsa, içimdən birdəfəlik qovaram sizi
Əlacım olsa, bir qaşıq suda yox,göz yaşlarımda boğaram sizi
Önümdə uzun bir tunel.
Nə işıq görünür, nə qatar gəlir
İrəli gedim getməyim tərəddütdəyəm
Yenə ümidlərim irəli səsləyir
Bu tunelin sonunda məni
Ya həqiqət,ya ölüm gözləyir
Yox!ölmək olmaz!
Axı bir yanda sevdiklərim var
Digər yanda intiharı günah sayan Tanrım
Aha! Deyəsən, yaşamağa bəhanə tapdım..
XATİRƏLƏR
Xatirələr…
Sənsizlik,tənhalıq sıxanda məni
Arzular,ümidlər dayağım olur
Mən haçan darıxsam,səninlə bağlı
Şirin xatirələr qonağım olur
Həsrət fırtınası azdırsa məni
O ulduz gözlərin mayağım olur
Mən eşq dənizində üzən bir gəni
Qolların limantək sığnağım olur
* * *
Qorxu – nə isə itirmək hissi…
Kimisi can itkisindən
Kimisi mal itkisindən
Kimisi vəzifə itkisindən
Qorxar,susar kölələşər
Yavaş- yavaş ,zərrə-zərrə vəhşiləşər
İnsan da insanlığın itirməyə yaman qorxar
Dan danışar,sonra isə qan qusar….
Yuxu-ruhun azad olduğu an…
Daş üstündə daş kimi yatan da var
Yatağında ilan kimi qığrılan da var
Yarasa kimi qaniçən,gecə həyatı yaşayan da var
Qula çevrilmiş ruhlar,istəməsə də bu “canları”daşımağa məhkumdurlar
Ruhlara bu cəzanı niyə vermiş Allah?
Görən bunların hansı günahı var?…
Sevgi – vərdişin,bağlılığın ən yüksək pilləsi…
Yaradana sevgi
Valideynlərə sevgi
Vətənə sevgi
Qadına sevgi
Vəzifəyə sevgi
Var -dövlətə sevgi…
Bu qədər sevgini ürəyimizdə necə gəzdiririk,İlahi?
Bunlar hamısı insana məxsus ehtiyaclar,istəklərdir…
Ruhun isə bir arzusu,bir diləyi,bir sevgisi var ancaq,
Azadlıq !Azadlıq! Azadlıq!!!
Almaz İldırımın”Məlum bir zamanda,məhkum bir eldə
Allahım nə ücün şair doğuldum?”
şerinə cavab yazmışam bu şeiri….
“Xalq düşməni” deyib təqib etdilər
Nələr çəkmədi ki,bəlalı başı?
Dərdini söylədi Araza,Kürə
Xəzərə yetişdi qanlı göz yaşı
Dedi;”dəfn edərsiniz üzü vətənə”
Onun Kəbəsi idi hər vətən daşı
Adıtək ruhu da qalxdı göylərə
Qürbətdə gömdülər bir Vətəndaşı
O Yanvar gecesi qan dənizində
Əliyalın xalqımla birgə boğuldum
Arxalı köpəklər cumdu elimə
Mən də sənin kimi yurdan qovuldum
Şəhidlər can verib aldı hüriyyət
Onların ruhutək mən azad oldum
Azad məmləkətdə,azad bir eldə
Allahım nə yaxşı şair doğuldum!!!