Eşqini qəlbinə bəxtim kimi yazmış öz əlim, –
Sən gözəllər gözəlindən də gözəlsən, gözəlim!
Üzünü görmədiyim hər günümə gün demirəm,
Küsmə, ünvanına bu sözləri küskün demirəm.
Sənə Leyla, özümə yaxşı ki, Məcnun demirəm.
Gəl gülüm, gəl çiçəyim, gəl ki mən ilhama gəlim,
Sən gözəllər gözəlindən də gözəlsən, gözəlim!
Səndən öyrəndi bahar nəğmələrin nəğməsini,
Yaydı dünyamıza xoş nəğmənin hər kəlməsini.
Doymaram min kərə, hər gün mən eşitsəm səsini,
Çəkirəm car, bunu bilsin vətənim, bilsin elim,
Son gözəllər gözəlindon də gözəlsən, gözəlim!
Dikirəm gözlərimi hər zaman, hər an yoluna,
De görüm, kim ötürübdür səni hicran yoluna,
Hardasan, gəl bu vüsal adlı Süleyman yoluna,
Gəl, gəl, etsin yenə pərvaz gözəl arzum, əməlim,
Sən gözəllər gözəlindan də gözəlsən, gözəlim!