Blog

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

bir öldün… İki dirildin…
ölmək dirilməkdən baha…
bir də ömrümə qayıtma…
səni and verirəm Allaha…

çıxart o şəkli divardan
at bir tərəfə… lazımdı?
döngə çox oldu bu yolda
səni mən harda azıdım?

bir ağlatdın… yüz güldürdün…
gülmək gözdən düşüb daha…
təbəssümümə yaraşma
səni and verirəm Allaha…

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

HƏR GECƏM

“Könül dəftərim” – silsiləsindən

Aya, ilə bərabər,
Hüzn, kədər, hər gecəm.
Xəyallarla sərasər,
Cövlan edər, hər gecəm.

Nalan könlüm ney çalar,
Köksümdə tonqal qalar.
Ruhumu candan alar,
Sübhə qədər, hər gecəm.

Yuxu nədir bilmərəm,
Göz yaşımı silmərəm.
Yarsız deyib- gülmərəm,
Bada gedər, hər gecəm.

Dəyirman daşı dənsiz,
Bu ömür keçmir sənsiz.
Dövran, günlər düzənsiz,
Fəna, hədər, hər gecəm…

QƏDƏR

“Könül dəftərim” – silsiləsindən

Niyə düşdük aralı, qına sən də özünü,
Gec tanıtdın ay zalım mənə gerçək üzünü.
Hər nə etsən boşuna, mənə təsir edəmməz,
Əvvəl- axır tutacaq haqqım, ahım gözünü.

Bu sevdanın bitməsi fələyin kəc baxışıdı,
Saçlarıma düşən dən, taleyimin naxışıdı.
Artıq mənası yoxdur boş xəyala dalmağın,
Kimdir günahkar gülüm? Allah bilən yaxşıdır…

Yaş öz işin görübdür, ömür keçib yarıdan,
Seçməyi öyrənmişik, artıq ağı- qaradan.
Saf su kimi durulub, axmağa heç tələsmə,
Mən səni əhv etsəm də, bağışlarmı Yaradan?

Haqq bilir ki, mən səni özümdən çox sevirdim,
Çox səddi, çox maneni sevə- sevə devirdim.
Bunca fədakarlığın qarşılığı , de:-nəymiş?
Yanlış sevda üzündən, bir ömür bada verdim.

Kəsilmir xəyalların nə ardı, nə arası,
Sızlayacaq çox illər, canda könül yarası.
Dövran artıq əxz edib, “başa gələn çəkilər”,
Bəxtə düşən qədərin, yoxmuş özgə çarası…

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

İtmiş bir məhəbbət adalarıydı,
Ömür xəritəmdə sənli cizgilər.
Ya da, yad əlindən dad-amanıydı…
Hardasa duyulmaz bir harayıydı,

Toydan bir gün sonra sınan güzgülər.
Nə yaman, nə yaman həsrətin varmış,
İzlər addım-addım, hara getsəm mən.
Sənə gedən yollar nə yaman darmış…

Uzaqda olmağın, demə, yaşatmış,
Yoxsa mən küsərdim ömürdən-gündən.
Sən uzaq… Çox uzaq coğrafi bir kəşf,
Adasan, körfəzsən, dənizsən, nəsən?

Bəlkə savannalar, tropik meşə?
Bəlkə də bir zərif, incə bənövşə…
Ya bəlkə, quruca bir səhrasan sən?!

lll

Bir uzaq yola çıxmışam,
Dönüşüm yoxdu, bilirəm…
Səninçün yoxa çıxmışam,
Enişim yoxdu, bilirəm…

Necə əzabdı sevməyim,
Gərək səni atmayaydım…
Məhəbbətimin qanlısı,
Təkcə səni tutmayaydım…

Qatiliyik bir sevdanın
İkimiz… Bilə bildinmi?
Qəbrə qoyduğun ümidi
İkimiz bilə bildinmi?

lll

Güldüm…Gülüşüm də ağladı səni,
Saxta təbəssümüm könül həyası…
Əynimə yaraşmır qadın görkəmi,
Dodaqda səyriyən kədər boyası…

Dəyir pəncərəmə quşların səsi,
Çatmır qulağıma pıçıltıların…
Bu qırıq ürəyin ölmüş həvəsi,
Öldürüb bir qadın duyğularını…

Lal-dinməz susacaq taleyim yenə,
Boşanmış qadıntək boynu bükülüb.
Yas çadırı qurub hisslərim sənə,
Ehsan süfrəsinə ümid tökülüb…

lll

Sifətim nərgiz rəngində,
Duruşum bənövşə kimi…
(Elməddin Nicat)

Hər bəxtin qara kitabı,
Yarımçıq istəkdə deyil…
Tanrının mürəkkəb qabı
Bənövşəyi rəngdə deyil…

Duruşum… gülüşüm payız…
Sarı günüm, qara baxtım…
Köçdü gözlərimə nərgiz…
Getdiyin yollara baxdım…

Sən ey, payızın adamı…
Arzuların pöhrə-pöhrə…
Qoy unutdursun adımı…
Qucağındakı o körpə…

Gəncə

Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin
İsmayıllı şəhəri üzrə xüsusi müxbiri,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü

Hamıdan doğma olar,
Anası hər uşağın.
Yuxusu kəsir qalar,
Anasız bir uşağın.
Arzusu darmadağın.
Xəyalları kəm gəzər
Gözü daim nəm gəzər
Paltarının qırışı.
Uzaqdan çəkər nəzər.
Gözündə donub qalar,
Təbəssümü, gülüşü
Ürəklər parçalayar
Gizlicə məzarlıqda
Anasıyla görüşü,
Anasız uşaqların…
Döşüncəsi böyüməz,
Boynunu büküb baxar,
Nə qədər yüksəlsə də,
Heç nəyiylə öyünməz.
Öyünməz sevgisiylə,
Çünki onu vaxtında
Dadmadı doya-doya.
Öyünməz təhsiliylə
Onu necə qazanıb?
-İlləri saya-saya!…
İnanmıram öyünsün
Bu dünyanın malıyla.
Dünyada gün görmədi
Bir ailə xəyalıyla…
Anasız uşaqların
Evə marağı olmaz…
Gecə yatıb yuxuda
Anasından öyrənər
Bütün varı-yoxu da,
Öyrənər bu həyatın
yolunu yöntəmini..
Həyat onu çırpdıqca
Kəsəyinə daşına
Anasız uşaqların
Çox iş gəlir başına.
Səliqə-səhmanı
Bişirib-düşürməyi…
Yəni bütün dünyanı,
Nə vardırsa hər şeyi
Anasından öyrənər
Anasız uşaqlar.
Anasız qızın yeri
Künc olur, bucaq olur.
Anasız qız yalandan,
Hiylədən uzaq olur.
Oğurlanır arzusu
Qırılır ümidləri.
Soyuq olur Atası
Laqeyid olur əri.
Onunku əvvəlindən
düz gəlməyib həyatda
Yetim böyüyən uşaq
Zəhər dadır min dadda.
Hamıya soyuq olar,
Məsafəni gözləyər.
Hamı deyib-güləndə
Onun qəlbinə dəyər.
Budur Anasızların
Ahı ürək sızladır.
Həyatının bir anı…
Sanki yıxır dünyanı.
Həyatın bu üzü var
Anasız uşaqların
Yalnız bircə sözü var
Anacan gəl yanıma
Axı hardasan harda?!!!
Nə qədər gözləyəcəm?
Gözüm qalıb yollarda!…

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

SÖYLƏ EVLƏNİRƏM

Bir az gec evlənən ailə dostumuza zarafatyana

Gəzirdin asudə, azad, firəvan,
Yeməzdin yeməyi sən yağsız,yavan.
Sanırdın qalassan hər zaman cavan?
Nə oldu subaylıq çıxdı əlindən?-
Söylə evlənirəm, duyaq dilindən.

Gülürdün hər sadiq, evli kişiyə,
Sığmırdın heç zaman evə, eşiyə.
Bu gündən dönəssən, vallah pişiyə,
Əziz dost, subaylıq çıxdı əlindən-
Söylə evlənirəm, duyaq dilindən.

Necə oldu düşdün tələyə, tora?
Deyirdin mən hara, evlənmək hara.
Bax belə uyarsan nazlı nigara,
Əziz dost, subaylıq çıxdı əlindən-
Söylə evlənirəm, duyaq dilindən.

Hərdən bir ad ilə çıxardın evdən,
Özünü çox üstün tutardın bizdən.
Indi icazəni verəcək zövcən,
Əziz dost, subaylıq çıxdı əlindən-
Söylə evlənirəm, duyaq dilindən.

Asudə gəzməyi yadından çıxart,
Özü yıxılana yaraşmaz imdad.
Bu nikah kitabçan, bu da ki,arvad,
Əziz dost, subaylıq çıxdı əlindən-
Söylə evlənirəm, duyaq dilindən.

Gözü aydin olsun ata, ananın,
Allah sağlam etsin onların canın.
Bu toyu onlara mükafat sanın,
Əziz dost,subaylıq çıxdı əlindən-
Söylə evlənirəm, duyaq dilindən.

Coşub dostlarının təbi, ilhamı,
Təbrikə gəlibdir dost, tanış, hamı.
Dur yandır, qardaşım- xoşbəxtlik şamı,
Əziz dost, subaylıq çıxdı əlindən-
Söylə evlənlrəm, duyaq dilindən.

Ən ülvi sözləri sevib, seçərək,
Ən layiq təriflər söyləyək gərək.
Deyirik əziz dost, toyun mübarək!-
Əziz dost, subaylıq çıxdı əlindən-
Söylə evlənirəm, öpək dilindən.

KÖNÜL GÖYÇƏYİM

"Könül dəftərim" – silsiləsindən

Qönçə çiçəksən,
Zərif ləçəksən.
Ballı pətəksən,
Könül göyçəyim.

Sürməli gözlər,
Işvəli sözlər.
Kimi əzizlər?
Könül göyçəyim.

Ağlımı aldın,
Çöllərə saldın.
Leylimi adın?
Könül göyçəyim.

Olmuşam heyran,
Ey nazlı ceyran.
Qəlb sənə seyran,
Könül göyçəyim.

Aralı gəzmə,
Gizlicə süzmə.
Dövranı üzmə,
Könül göyçəyim…

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

Səni sevirəm, tanqo…
Gəncənin hər küçəsi
Xatirənlə rəqs edir…
Tarix: bizdən ötəsi…
Ünvan: hələ yol gedir…
Ah…
Gəncə küçələri…
İşıqlar sarı atlas…
Dölmələr əl jestləri,
Tozanağı ehtiras…

Xatirənin ardınca
Düşmüşəm məhlə-məhlə…
Hisslərim dam boyunca,
Ağlayıram ürəklə…

Axır damarlarımda
Çılğın sevda oyunu…
Xatirəm qollarında,
Səni sevirəm, tanqo…

2016

***

Heç nə gəlmir əlimdən
Bu aprel soyuğunda,
Adın yenə dilimdə…
Qan rəngi yanağımda…

Birdən görən tapılar
Bükülən dodağımın
Gizlətdiyi adını…
Utanmaqdan da betər…
Kaş ki, kimsə duymasın
“Sən” boyda günahımı…

Aprel…
Məğrurluğunu
Mənəmi göstərirdi?
O ilin o apreli
Ömrümə səmt ağacı…
Mən hansı yönə dönsəm
O, “sən”i göstərirdi…

2016

***

Tənha aşiqlərə keşik gecələr
Mənim təkliyimə yiyə çıxmadı…
Fələklə əlbirdi keşiş gecələr…
Ümiddən düymələr heç açılmadı…

Yiyəsiz sevdanın saçı pırtlaşıq,
Daha indən belə hörüyə gəlməz…
“Yanıq Kərəmi”yə ağlayan aşiq
Güzgü qabağında gülməyə bilməz…

Dedin göz yaşıyla islanmışdılar
Pəncərən önündə qızılgüllərin…
Səni xatirəylə ağlatmışdılar?
Ay şehi qurusun qızılgüllərin!

2016

***

Yığıb qoltuğuma qış paltarımı
Düşdüm yoxluğuna gedən cığıra…
Bir səsə köklədim qulaqlarımı:
-Bəlkə getməyəsən?
-Gedirsən?
-Hara?

Vallah, bu gedişim gediş sayılmaz,
Bir –iki sözümə qara xətt çəkər…
Gödəkçəm bükülər…
Düyməm bağlanmaz…
Çəkməm ayağımda xəcalət çəkər…

Nə billəm nə deyim…
Mən ki, bu günə
Ürəklə bir “vida” yaza bilmirəm…
Vallah, oxşamıram səndən gedənə,
Mən elə qayıdıb sənə gəlirəm…

2016

***

Yaxşı ki, soruşmadın
Bu il də əhvalımı…
Gözümdən oğurladın
Köhnə, nimdaş halımı…

Sən soruşmadın deyə,
Mən də “sənsiz” olmadım…
“Darıxmaqdan ölməyə”
Bir il cığır salmadım…

Amma…
Birdən inciyər
O kiçik söz: -Necəsən?
Gərək elə mən deyəm?!
Özün söylə!
Necəsən?

2015

***

Unutdunmu, ay oğlan?
Bir qız vardı o vaxtlar.
Sıxılmış dodağında
Adını büküb saxlar.

Bəxtəvər sən imişsən,
Yadından “yadı” sildin.
Doğması, kimsənəsi,
O qız tək səni bildi.

Sevirdi deyə səni
Ölçüsüz “böyütmüşdü”.
Qurduğu evciyinin
“Adamı” düzəltmişdi.

Yıxmısan dünyasını
O kür, utancaq qızın.
Səni görcək,
Ovcunda
Saçı “oyuncaq” qızın…

2015

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

DİVANİ

Ürəyimdə yuva salıb Qarabağın həsrəti,
Azalmayır bu sevginin dərdi-qəmi, möhnəti,
Can evimdə qara yellər indi cövlan eyləyir,
İstəmirəm belə ömrü, bu bəxti, bu qisməti.

Qürbət eldə əllərimi üzmüşəm bu dünyadan,
Hiyə bizi ağlar qoydu, axı bizi Yaradan,
Vaxt ötüşür, zaman ötür, illər keçir aradan,
El-obamın sındı beli, hədər getdi zəhməti.

Qaçqın olduq, köçkün olduq doğma yurddan, obadan,
Qan qoxusu çəkilməyib, hələ də bu havadan,
Bəhrələndi qarı düşmən bu savaşdan, davadan,
Başbilənlər hey uzadır danışığı, söhbəri.

Satan satdı, alan aldı, selə döndü göz yaşı,
Olmadı heç bu millətin nə dostu, nə qardaşı.
Əldən verdik o cənnəti- o torpağı, o daşı.
Dərin imiş düşmənlərin bizə olan nifrəti.

Yumruq kimi birləşmədik , yağı aldı torpağı,
Əsir düşdüı Cıdır düzü, Koroğlunun oylağı,
Bayquşlara məskən oldu, bülbüllərin gül bağı,
Əziz Musa bir nərə çək, oyat xalqı, milləti.

GÖZƏLDİ

Alım qadasını bu can alanın,
Püstə dodaqları şəkərdi, baldı,
Aləm camalına heyran olanın,
Gözləri aladı, yanağı aldı.

Könlümə od salıb ceyran baxışı,
Günəşdi camalı, aydı o qaşı,
Dünyanın ən gözəl, incə naxışı,
Bir dəfə baxmaqla canımı aldı.

Tanrım dərgahına alqış, min alqış,
Sevgi nə yaş bilir, nə qar, nə yağış,
İşvəsi, nazıyla bu canı yanmış,
Qəlbimi, ruhumu odlara saldı.

Nə gözəl yaradıb tanrı bu canı,
Necə verməyəsən canana canı,
Məcnuna döndərdi Əziz Musanı,
Köçüb ürəyimdə əbədi qaldı.

Güldərən Vəliyeva 1959-cu ildə Göyçə mahalının Dərə kəndində anadan olub. Orta məktəbi 1977-ci ildə bitirib. Vətənin başı üstünü qara buludlar alan zaman Güldərən Vəliyeva da ailəsi ilə birlikdə Gəncə şəhərinə pənah gətirib. Şeirləri ilk dəfə “Aşıq Pəri” məclisinin ilk toplusunda dərc olunub. Bundan sonra “Qartal məskəni”, “Sözün qala divarı” almanaxlarında, dövri mətbuatda müntəzəm çap olunur.

Boynuma dolanan hicran qoluymuş

Sənlə görüşümə gəlməz gümanım,
Boynuma dolanan hicran qoluymuş.
Vüsala yetməyə yoxdur gümanım,
Eşqin-məhəbbətin sanki yoxuymuş.

Qəmli könlüm ha alışa, ha yana,
Arif odur hay eşidə, hay ana.
Haçalandı ömrüm yolu hayana,
Ayların, illərin həsrət yoluymuş.

O keçən günlərim gəlməz yadına,
Qıyarsanmı Güldərəni yad ana?
Hicran günlərini yazdın adına,
Sən adlı sevincim qəmlə yoğrulmuş.

Qorxuram

Qətrə-qətrə yığılmışam özümə,
Damla-damla tökülməkdən qorxuram.
Xana kimi toxunmuşam özümə,
İlmələnib sökülməkdən qorxuram.

Nəyi tutdu, nəyi andı ürəyim?
Kimi atdı, kimə yandı ürəyim?
Ögeyliyi nə tez qandı ürəyim?
Ürəyimə təpinməkdən qorxuram.

Sevdamızın əvvəlimi? Sonumu?
İlk arzumuz dəyişdimi yolunu?
Asanlıqla tapmamışam yolumu,
Bu yolumdan çəkilməkdən qorxuram.

Cənub həsrəti

Sərhəd məftilləri göz damarımdır,
Narahat gecəmdə qızarar, sancar.
Araz ürəyimin qızıl qanıdır,
Bir dəli həsrətdir, kükrəyər, coşar.

Vətən məhəbbəti paydı, butadı,
Arazmı o taya böldü bu dadı?
Sərhəd məftilləri elə budadı,
Baxdıqca baxışım çəkinər, qorxar.

Sənsənmi qanlısı, ey Xan Arazım?
Güldərən, günahı mən kimə yazım?
Vətən həsrətiylə ötən bu sazım
Sim-sim ötər, tel-tel yanar, odlanar.

Dedim

Göyçənin dağları cərgə-cərgədir,
Dağları görməyim güman-bəlkədir.
Əlac nəyə qalıb, ümid kimədir?
“Əlvida” demədim, “Hələlik” dedim,
O Ulu Göyçəmə dönərik dedim.

Göyçənin dağları dağlardan göyçək,
Yazda ətir saçır hər gül, hər çiçək.
Sərin bulaqlardan doyunca içək,
Şehli çəmənində itərik dedim,
O Ulu Göyçəmə dönərik dedim.

Cənnətdir Göyçənin hər bir bucağı,
Şairlər yurdudur isti qucağı.
Miskin Abdal, Seyid Bayram ocağı,
Gedib ziyarətin edərik dedim,
O Ulu Göyçəmə dönərik dedim.

Susub Aşıq Alı, küsüb Ələsgər,
İman geri dönməz, dirilməz Bəylər.
Bizdən gileylidi nənəmiz Həcər,
Dolanıb başına öpərik dedim,
O Ulu Göyçəmə dönərik dedim.

Ozanımız qərib oldu, dinmədi,
Gümanımız itik düşdü, dönmədi.
Ünvanımız nömrələnmiş döngədi,
Laləli düzlərdə itərik dedim,
O Ulu Göyçəmə dönərik dedim.

Gavura qalıbdı doğma diyarım,
“Koroğlu qayası”, “Qızlar bulağım”,
Göyçə gölüm, o nərgizli yaylağım,
Gedib o torpaqda ölərik dedim,
O Ulu Göyçəmə dönərik dedim.

Neçə ləqəb qoydu qaçqına zaman,
Bu zülmə ağılar dedimi Bəhman?
Güldərən, ürəkdən gülmədi Tərlan,
Gedib göz yaşını silərik dedim,
O Ulu Göyçəmə dönərik dedim.

***
Dünyanı seyr edən, ay vətən oğlu,
Öz ana yurduna gəlsənə gedək.
“Gədölən” dərədən çıxaq yuxarı,
“Qatarqaya”dan da bu yana enək.

“Mamalı yolu”ndan keç “Rusqırılan”a,
“Zirnicli bulaq”dan qalxaq “Qısır”a.
Oradan enəndə “Oruc oğlu”na,
“Piyalə bulaq”dan doyunca içək.

“Qısırın boynu”nda bir ayaq saxla,
“İsgəndər ocağı”na bir nəzir bağla.
Daşına üz sürtüb pirin qucaqla,
Çöküb diz üstünə torpağın öpək.

“Qaraçı yurdu”dur dağın ayağı,
“Sudəyən qaya”dan bir az aşağı.
Bax, “Bərə yeri”dir çayın qırağı,
Doqquzdəni yeyək, çiyələk dərək.

“Saqqızdı dərə”də gəzənlər hanı?
“Tüklü təpə”dədir futbol meydanı.
“Palıdlı meşə”si sorur halını,
Gəzdəyin başını gedək bir görək.

Elə ki, düşmüşük yolun ağına,
Gəl qonaq olaq “Qızlar bulağı”na.
Dodağını söykə buz dodağına,
Göynəyə-göynəyə biz sərinləyək.

“Danalıq” bəzəkli cehiz xalısı,
“Qoç qoruğu” onun bəylik xonçası.
“Nazlı bulağı”nda üzən sonası,
“Lilparlı dərə”dən gəl bir də keçək.

Dolama yollarda durmur ayağım,
Nə gözəl qaynayır “Çoban bulağı”m.
“Qara quzeyin başı” sərin yaylağım,
Əl-ələ verək biz, ürəklə gəzək…

“Ağ qaya”dan kəsə çıxa biləydim,
“Koroğlu” qayasından baxa biləydim.
“Gur bulaq” tək coşub axa biləydim,
Dərəni, təpəni gəl bir-bir gəzək.

“Gur bulaq”dan aşdı el “məntəqə”yə,
Hərə bir tərəfdə qurubdu dəyə.
Artıq ehtiyac yox, bir söz deməyə,
Obada oturub duz-çörək kəsək.

“Məntəqə”dən bəri, “Xınna”ya aşdım,
Gördüm gözəlliyi, düzü, mən çaşdım.
Elə bil sehrli qapılar açdım,
Qırmızı lalədən donunu biçək.

Xaşxaşı yeyirsən təzə bal kimi,
Baxırsan bu yurda nitqi lal kimi.
İstərəm başına atıb şal kimi,
Laləyə qarışıb bu çöldə bitək.

“Məntəqə” olubdur elin yaylağı,
Çalxanır nehrəsi, tutulur yağı.
Pendiri, motalı, təzə qaymağı,
Köpüklü südündən gəl biz də içək.

Şəlalə dərədə düşübdü səsə,
Üzünə bir sərin dağ yeli əsə.
Bu yerdə çiçəklər düşübdü bəhsə,
“Solmaz çiçəyi”ni çəməndə seçək.

Güldərən, xəyalın yolları aşdı,
Fikrin ana yurdu yenə dolaşdı.
Göyçəni tərk edib elləri, qaçdı,
Kaş “Göyçə gölü”ndə bir dəfə üzək.

Səsinə gələrəm

O yovşan qoxulu çöllərdən ötrü,
O qızıl saçaqlı sünbüldən ötrü,
Bir ovuc torpağın ətrindən ötrü,
Səsinə gələrəm, anam, gələrəm,
Yuxuna girərəm, anam, gələrəm.

Bir qumral, qaragöz əmlikdən ötrü,
Qantəpər, kəkotu, yemlikdən ötrü.
Marallar ürküdən gədikrən ötrü,
Səsinə gələrəm, anam, gələrəm,
Yuxuna girərəm, anam, gələrəm.

O cütçü babanın “hoy”undan ötrü,
Köhnə dəyirmanın noyundan ötrü,
Dəmirçi oğlunun boyundan ötrü,
Səsinə gələrəm, anam, gələrəm,
Yuxuna girərəm, anam, gələrəm.

Qala buxarına, hisli sacına,
Qabarlı əlinə, əlçim saçına,
Mən sənin məhəbbət ehtiyacınam,
Səsinə gələrəm, anam, gələrəm,
Yuxuna girərəm, anam, gələrəm.

Bayatılar

Əziziyəm, ha sarı,
Aşmaq olmur hasarı.
Yaramı yar qanadıb,
Ha düyünlə, ha sarı…
***
Əzizim, bilməyənin,
Öyrənib bilməyənin.
Dərdini mənə verin,
Dərd çəkə bilməyənin.
***
Əziziyəm, bilməzdim,
Ağlayardım, gülməzdim.
Səndə də vəfa yoxmuş,
Mən ki, belə bilməzdim.
***
Əziziyəm, gül balam,
Çiçək balam, gül balam.
Gecə-gündüz iylərəm,
Mənim qızılgül balam.
***
Əziziyəm, o damda,
Kimlər yaşar o damda?
Mənə atəş nə lazım?
Atəşəm də, odam da!
***
Əziziyəm, o damda,
Gözüm qaldı odamda.
Yarım elə yandırıb,
Çınqıyam da, odam da!

Gözəl

Bir gözəl əyləşdi məclisimizdə,
Duruşumu gözəl, özümü gözəl.
Bülbülün cəh-cəhi var nəfəsimizdə,
Dilimi gözəldi, sözümü gözəl?

Elə bil ay doğdu on dörd gecəlik,
Bənövşətək boynun bükdü, kövrəldik.
Saçları dağıldı, ah, nə gözəllik,
İlahi, telimi gözəldi, üzümü gözəl?

Baxışından sezdim, qəlbi qubardı,
Könlüm kabab kimi közə qalandı.
Kirpiyi ox olub elə tuşlandı,
Sandım nişan alıb gözümü gözəl.

Gözəlliyə çəpər çəkəndi fələk,
Zaman ömrümüzü ələyən ələk.
“Olum”la-“ölüm”ün səddi bir çərək,
Bəxtinə arzula dözümü, gözəl.

Şükür, Yaradana qul oldum, Allah,
Güldərən gözələ gül oldu, Allah.
Alışdım, qovruldum, köz oldum, Allah,
Kösövlə qurdala közümü, gözəl.

Qocalırıq

Xəyanət körpüsü, namərd gəmisi,
Könülsüz-könülsüz sıralanırıq.
Tağları qurumuş bostanlar kimi,
Naşılar əlində uralanırıq.

Sinəmi tuş aldı nadan qınağı,
Əsdikcə payızın soyuq sazağı.
Üfürə-üfürə sönmüş ocağı,
Höyüş kösövlərə hey qalanırıq.

Qəlbim kül altında inləyir köz-köz,
İndən belə sızıltıya döz ki, döz.
Xətrimizə dəyir hər kiçicik söz,
Özcə kölgəmizdən qaralanırıq.

Tanışdan-bilişdən uzaqlaşırıq,
Nimdaş xatirəylə qucaqlaşırıq.
Nəvələr yanında uşaqlaşırıq,
Deyən yavaş-yavaş biz qocalırıq.

Güldərənəm, gülüm çölün düzündə,
Dağ aşıram qabar əlim dizimdə.
Bircə pöhrə göyərərmi izimdə,
Yarpaq-yarpaq ömürdən talanırıq.

Görüm

Dünyanın düz olmayan düz dərdini,
Qızların bəxtə küsən duz dərdini,
Ürəyimin üşütdürən buz dərdini
Kövrəlib də çəkə bilsən, çək görüm.

Saçımda ağ kağızın boz kölgəsi,
Dərdim baxışımın toran döngəsi…
Ömrə eşqim ömürdən də ötəsi,
Dizlərinə çökə bilsən, çök görüm.

Vaxtsız qonaq qocalıqmı?
Gəldimi?
Ufuldadan, sızıldadan dərddimi?
Düşmənimə açılmayan dərdimi
Dost ovcuna bükə bilsən, bük görüm.

Elə yığdıq tərəziyə daş-başı,
Qoyduq sələmlərə qalan daş-qaşı.
Ətəyimdən bu inadkar “Beş daş”ı,
İzlərimə tökə bilsən, tök görüm.

Bəxt yazan bəxtimi aldatdı daha,
Tökmə, qəm sandığım qat-qatdı daha.
Qəlb evim şüşətək çat-çatdı daha,
Sən Güldərən, tikə bilsən, tik görüm.

AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

Sevim Allah

İmtahandır… dərdləri,
Sərləri sən yaratdın.
Minləri sən yaratdın,
Birləri sən yaratdın.
Sınaqlı ocaqları,
Pirləri sən yaratdın.
Bizlər üçün göyləri,
Yerləri sən yaratdın.
Yaratdığın yerini,
Göyünü sevim Allah!

Bəndələrin yolunu,
Azır gedir, dərs olmur.
Qardaş, qardaşa quyu,
Qazır gedir, dərs olmur…
Sol mələk dayanmadan,
Yazır gedir, dərs olmur.
Cəhənnəmə birbaşa,
Hazır gedir, dərs olmur…
De hansı nökərini,
Bəyini sevim Allah?!

Hətta ibadət əhlin,
Fənadan əl götürmür.
Dost qanına susayır,
Xınadan əl götürmür.
Fitrə, zəkat paylayır,
Zinadan əl götürmür,
İndi yox, taa əzəldən
Binadan əl götürmür,
Dilimizə bəndlənən,
Düyünü sevim Allah?!

Ürəyimin yükünü,
Boşaltmırsa bu dünya!
Gözümüzü sevincdən,
Yaşartmırsa bu dünya!
Dərd selinin önünə,
Daş atmırsa bu dünya!
Sənin hökmünlə məni,
Yaşatmırsa bu dünya,
Axı belə dünyanın,
Nəyini sevim Allah?!

21.03.2017

DEDİLƏR

Allah, sənə sığındım,
Quru lafdır dedilər.
Qaçdım, yenə sığındım,
Necə safdır dedilər.

Olmadım zərrə məyus,
Qalmadım nəfsə məhbus.
Adıma “qara kabus”,
Nainsafdır dedilər.

Bir-birinin bəhsinə,
Susdular haqq səsinə.
Şeytan vəsvəsəsinə,
İnkişafdır dedilər.

Demədilər öndəyəm,
Sən olmuşam, səndəyəm…
Dedim, “nankor bəndə”yəm,
Etirafdır dedilər.

24.02.2016

ÜRƏYİMİN SAHİBİ VAR DEDİLƏR

Başım üstə hər çalarlı buludlar,
Sinəm üstə dağlarım var silsilə.
Gözlərimdə donub qalan kadrlar,
Baxışlarda sükunətli fasilə…

Mənbəyi var ürəyimin yağından,
Yanağımda ümman yatır, səs etmə…
Dişlərimi saxlamışam keşikdə,
Dil altında vulkan yatır, səs etmə…

Qollarımda zaman adlı zəncirlər,
Qulağımda öyüd adlı sırğalar…
Damarımda “tarix” adlı sistemlər,
İliyimdə “bu gün” adlı baltalar…

Qədəmlərim gələcəyin tablosu,
Ayaqlarım bu tablonun fırçası
Dizlərimdə büdrəməyin qorxusu,
Dabanımda hər günün bir parçası..

Belə, sənə izah etdim, mən kiməm?!
Bu izahın niyəsi var, qadası…
Ürəyimi qeyd etmədim, səbəb, bu,
Sahibi var, yiyəsi var, qadası!

13.08.2015

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

NOVRUZ GƏLİR

Əriyib gedir son qar,
Hər tərəf olur gülzar,
Gülümsəyir ilk bahar,
Yurduma Novruz gəlir.

Novruz bayram çiçəyi,
Göy qurşağı ləçəyi,
Bayramların göyçəyi,
Yurduma Novruz gəlir.

Şən nəğmədir bulaqlar,
Gül-çiçəkdir uşaqlar,
Durnalar qatar-qatar,
Yurduma Novruz gəlir.

Duman dağın yelkəni,
Yağış yuyur çəməni,
Nazlı qızdır səməni,
Yurduma Novruz gəlir.

Səma yolu çıraqban,
Hər yan geyib al-əlvan,
Sevin Dövran,gül dövran,
Yurduma Novruz gəlir

QƏDƏMİ MÜBARƏK

Atıb üzərindən qışın qoxusun,
Qaçırıb dağ- qaşın, çölün yuxusun.
Gəlir könüllərə çələng toxusun,
Qədəmi mübarək, olsun Novruzun!

Gəlişin çiçəklər, güllər biləcək,
Bənizlər,ürəklər, gözlər güləcək.
Qübarı, qəhəri, qəmi siləcək,
Qədəmi mübarək, olsun Novruzun!

Xəbərin verəcək, öncə Qardələn,
Dağ çayı olacaq, ilk qonaq gələn.
Pişvaza çıxacaq eşidən, bilən,
Qədəmi mübarək, olsun Novruzun!

Səmamız üstündən atacaq tülü,
Açacaq vətənin çəməni, gülü.
Bülbül məst edəcək, xarı bülbülü,
Qədəmi mübarək, olsun Novruzun!

Həmd olsun, ey böyük- Uca Yaradan,
Gör nəyə qadirsən, hər yan al- əlvan.
Xilqətə, qüdrətə mat qalıb Dövran,
Qədəmi mübarək, olsun Novruzun!

Müsahibimiz şairə Güldərən Vəliyevadır. Şeirlə ovunan müsahibimiz 1959-cu ildə Göyçə mahalı Dərə kəndində dünyaya gəlib. Dağların qoynunda yerləşən, Göyçə gölünün ləpələrinin səsini layla kimi dinləyən Güldərən Vəliyeva “Aşıq Pəri” məclisinin ilk üzvlərindən olub… Gənclik illərindən fasilələrlə dövrü mətbuatda şeirləri və hekayələri dərc olunub… Və Göyçə yanğısını misralarına hopdurub şairə xanım…

-Orda bir kənd vardı…Bir az o kənd haqqında danışardınız…

-Səksəninci illərdə belə bir şeir əzbərləmişdim, müəllifini unutmuşam:

Yadıma coşqun sular,
Bir də ki, dəniz düşər…
Qayalı sahildəki
Kiçik kəndimiz düşər…

Bizim kəndimiz Zodlu Səməd ağanın yaylaq yeri olub. Səməd ağa orda üç otaq tikdirib öz ailəsi üçün. 1988-ci ildə biz qaçqın düşəndə o otaqlar hələ də dururdu. Aşıq Ələsgər öz şeirlərinin birində Zodlu Səməd ağa haqqında deyir ki, “səxada Səmədə tay ola bilməz”… Həmin Səməd ağanın yaylaq yeri olub iki dağın arasında, dərədə. Səməd ağa qonşu Pəmbək kəndindən dörd ailə köçürüb gətirib mal-qarasına baxmağa. Həmin dörd ailənin qohumları da köçüb gəlib, kiçik bir kənd salıblar. Hamı o yerə Səməd ağanın dərəsi deyib. Get-gedə kəndin adı sadəcə Dərə qalıb, Dərə kəndi. Təxminən, ötən əsrin əvvəllərində Göyçə gölünün o tayından ermənilərin əlindən Hacımuğanlılar köçüb gəlib, çayın o tayında yurd salıblar. İndi o kənd uzaqda qalıb… İllərin o tərəfində…

-Göyçə gölünü necə nağıl edərdiz?

-Yuxudan ləpələrin səsinə oyanırdıq. Kəndimiz o qədər yaxın idi ki, dənizə. Biz Göyçə gölünə dəniz deyirdik. İndi də danışanda göl deməyə dilimiz gəlmir, dəniz deyirik. Dənizin qırağında iydə ağacları vardı, ətrindən doymurduq. Orda çox qiymətli balıqlar olurdu. Neçə illərdi nə qədər balıq yeyirəmsə o tamı vermir.

-Kitablarınız qaçqın düşüb eşitmişik…

-1988-ci il noyabrın 28-də gecə çıxdıq kəndimizdən. Səkkiz qutu kitabı yığıb lələmə tapşırdım ki, ən qiymətli əşyalardı, mütləq gətirərsən. Biz atamıza lələ deyirik. Hər qutu iyirmi kiloqram tuturdu. Lələm də evdən heç nə götürməyib, ən qiymətli deyə o qutuları gətirib. Gəncədə, Poçt qəsəbəsində qutuları açanda lələm az qaldı infarkt keçirsin. Dedi, insafın olsun, bunun yerinə un gətirərdim, kitab nədi?! Kitablarım da qaçqın düşdü… Hələ də o qaçqın kitablardan Göyçənin qoxusunu alıram.

-Bəs özünüz necə gəlib çıxdınız?!…

-Kəndimizdən gecə çıxdıq. Özüboşaldan dəmir maşının üstündə kilimlərdən çadır düzəltdik, körpələri qucağımıza aldıq, şaxtada-ayazda yol başladıq. Yolda maşınımız qırıldı. Yeddi dənə əsgər gəldi, bir dənə avtobusla, başımızın üstündə də vertolyot. O vertolyot irəli gedəndə ermənilər arxadan atəş açırdılar, arxaya qayıdanda öndən. Bir termos çay götürmüşdüm, on yeddi uşağa böldük yol boyunca, böyüklər su içməyə də qıymırdı ki, uşağa qalsın. Gəldik Gədəbəyin Saratovka kəndinə. Avtobus bizi kəndin kinoteatrına töküb qayıtdı. Sonra Qaramurad kəndinə getdik, Samaya xalanın evinə. Qonşular kimi çörək, kimi pendir gətirirdi bizə. Sonra Gəncədə səkkiz ay vaqonda yaşadıq. Nəhayət, Şəmkir rayonunun Ələsgərli kəndində məskunlaşdıq. On altı il də orda yaşadıq. İndi də Gəncədə yaşayırıq… Göyçəli günləri orda qoymuşuq, orda… Lap uzaqda…

-O günləri yazmısınız. O xatirələrdən azad olmaq istəmisiniz, yoxsa olanları əbədiləşdirmək?

-Əbədiləşdirmək… Axı, heç kim bilmir, biz necə əziyyətlərlə gəlmişik. İnsanın dişlədiyi alma əlindən düşəndə hayıfı gəlir, o boyda yurda əlimiz çatmır, dözmək asandımı?! Uşaqlığım, gəncliyim orda qalıb. Qaçqınlıq günlərində şaxtadan, ayazdan, aclıqdan, ölüm qorxusundan çox ayrılıq ağrısı varıydı ürəyimizdə. O ağrı onsuz da əbədidir. Mən sadəcə o ağrıları yazmışam…

-O günlərdən danışmağa çətinlik çəkirsiniz… Amma, hamıya danışmaq istədiyiniz də nəsə olmalıdır axı…

-Var. Üç aylıq körpə qızım bələkdə qucaqdaydı o qaçqınlıq günlərində. Günlərlə yük maşınında yol gəlmək, o soyuğa dözmək böyüklər üçün dözülməz idi. İndi təsəvvür edin ki, üç aylıq körpə bələkdə necə olardı? Heç vaxt unutmaram… Nəinki, unutmaq, yaşadığım hər gün hamıya, hamıya danışmaq istəyirəm onda yaşadığımı. Körpə bələkdə donmuşdu. Buz altından üzü də görünmürdü. Ta Gədəbəydə odun peçinin yanına qoyanacan onun donmasını elə də dərk etməmişdim. Amma, orda, isti evin içində daha dərindən hiss etdim ki, bu qucağımdakı buzdu, buzun içindəki də mənim qızımdı. Hamı əlini üzmüşdü uşaqdan, təkcə mən ümidimi üzməmişdim. Bələyin donu açıldıqca ürəyimdə ümidlər gah parıldayır, gah sönükləşirdi. Birdən kimsə dedi:

-İlahi, möcüzəyə bax, uşaq sağdı ki!

-Buz ərimişdi… Bələyin ətrafında su gölməçə kimi yavaş-yavaş dağılırdı… Üç aylıq körpənin rəngi gömgöy idi, göyərmiş dodaqları tərpənirdi… O andakı ümidi anlatmaq mümkündürmü? Ya sevinci nə ilə ifadə edim ki?! Sözlər yetməz!

-O uşağa danışmış olarsınız bu hadisəni yəqin ki…

-Əlbəttə! Danışmışam. Ağlı kəsəndən bu hadisəni təkrar-təkrar danışmışam ona. Unutmasın deyə. O da böyüdükcə bu ağrılı hissləri daha yaxşı dərk edib. Bir hekayə də yazıb bu haqda. Hələ də qızımın uğurlarına sevindikcə onun buzun altından çıxmış, göyərmiş dodaqları gözümün önünə gəlir. Düşünürəm ki, Allah bizim arxamızdadır. Kəndimizə dönəcəyik, qızım kəndimizdən də yazacaq. AMİN!

-Kəndinizə dönsəniz ilk işiniz nə olar?

-Nənəmin qəbrini ziyarət etmək. Deyərdim, ay nənə, bax, səni tək qoymuşdum, qayıtdım gəldim. Dağlarımızı, çəmənlərimizi gəzərdim… Gümanım çoxdu o günə!

Söhbətləşdi: Şəfa Vəli

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

***

Gəlirsənsə, gəl, sevdiyim,
Mənə yazığın gəlməsin…
Cadudur səni sevməyim,
Gözlərin ağrı görməsin…

Pitik-pitik ayrılığı
Dua-dua yaşayıram…
Məndən böyük ayrılığı
Sənə tərəf daşıyıram.

Elə qırılıb ürəyim…
Tilsim-möhür haya gəlmir…
Yığılıb qalan illərim
Getdiyin bir aya dəymir…

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

Saçım daraqdan küsüb,
Əllərim də saçımdan…
Qorxum-gözümün süsü,
Hüznüm yanaqlarımda…

Yenə bir qadın ölür
Qismətin sərt hökmündə…
Qovulur namərd olur
Bəxtim
mərd körpüsündə…

Xainəm…
Asiyəm mən
Dərdə boyun əymirəm.
Yollaşmıram ömrümlə,
Bu günümə dəymirəm…

Hikkəmlə narıncıya
Boyayıram alnımı…
Tanrı, bacarsan, ağla,
Ağart yazdıqlarını…

Ahı dağları sarar,
Kimə qəm-kədər yarsa,
Bir özgə məkan arar,
Kimə bu dünya darsa.
Min-min insan içində
Beş-üç haqq deyən varsa, –
Biridi Sabir Sarvan!

Çürük yox saxlancında,
Hər sünbülü diri dən.
Hər misrası bir aləm,
Hər şeri qəlb kiridən,
Ona öldü deməyin, –
Ölsə də, çox diridən
Diridi Sabir Sarvan!

Göyü dumandı, sisdi,
Çəndi Pirhəsənlinin.
Gördüm əhvalı pisdi
Kəndi Pirhəsənlinin.
Dostlar, ağlamaq bəsdi, –
İndi Pirhəsənlinin
Piridı Sabir Sarvan!

Ərşi-kürşü dolandı
Müqəddəs söz atında.
Yerlərlə işi yoxdu,
Çapdı göylər qatında.
“Əzəl başdan söz idi…” –
Tanrının söz adında
Sirridi Sabir Sarvan!

Rafiq ODAY

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

DÖVRANIN GƏLİR

“Vətənimdir” – silsiləsindən

Çatdı xeyir xəbər, xarı bülbülə,
Dedilər muştuluq, cananın gəlir.
Tezliklə qovuşar, yarı bülbülə,
Dedilər halına, yananın gəlir.

Neçə il qalmışdı həsrətdə, darda,
Saralıb, solmuşdu, boranda, qarda.
Bilmirdi sevdiyi, qalıbdır harda,
Dedilər qaydına, qalanın gəlir.

Düşmüşdü qaniçən, zalım əlinə,
Nəğmə dəyməmişdi, bağlı dilinə.
Dönmüşkən son bahar, xəzan gülünə,
Dedilər dərdini, alanın gəlir.

Düzəldi əyilmiş qəddi, qaməti,
Oyandı don vurmuş iffət, isməti.
Sən demə var imiş,vüsal qisməti,
Dedilər xətrini, ananın gəlir.

Çığladı dağ – daşın, düzün qulağı,
Qalxdı “Cıdır düzü”, “İsa bulağı”.
Sordular:- Şuşanın, kimdir qonağı?
Dedilər qoynuna, Dövranın gəlir…

SƏMƏD VURĞUNA

Ayrılarmı könül candan,
Azərbaycan, Azərbaycan.

Dünya bilir, Sən Onunsan,
Onun üçün doğulmusan.
Sevən könül, can olmusan,
Ayrılammaz könül candan,
Səməd Vurğun, Azərbaycan.

Vurğun oldun “yurd,yuvana”,
Vətənini sandın “Ana”.
Dedin ki, “bağlıyam Sana”,
Necə- “uşaq Anasına”
Ana- doğma balasına.

Gəzdin ölkə, ulusları,
Salamladın “dostu, yarı”.
Düz ilqarı, etibarı,
Tapdın Ana qucağında,
Öz “yurdun”da, ocağında.

Cənnət Muğan, Mil sənindir,
Sıx meşələr qələmindir.
Ilhamını dinlə, dindir,
Kür, Arazın coşan qanın,
Xoşbəxtisən Sən dünyanın.

Söz qoşmusan dağ, daşına,
Ceyranların göz yaşına.
Tarixlərin yaddaşına,
“Vaqif”, “Aygün”,”Dar ağacı”
Silsilələr şirin, acı.

Dilləndirib sazı, tarı,
Əritmisən buzu, qarı.
Bir “Zəncinin arzuları”,
Qələminlə çiçək açıb,
“Muğan” dönüb şəfəq saçıb.

“Ceyran qaçar, cüyür mələr”,
“Ürək açan mənzərələr”.
Lalələrdir zər düymələr,
Geyinmişik əynimizə,
Əlimizdə qızıl kuzə.

Qazax, Gəncə, Qarabağda,
Qoşqar, Kəpəz, Haçadağda,
Min qışlaqda, min yaylaqda,
Ayağının izi vardır,
“Dağlarının başı qardır”.

Məftun idin telli saza,
“Gəncləşirdin yaza-yaza.
Indi yoxdur təqib, cəza,
Yurdda hər yan əlvan çiçək,
Arzuların olub gerçək.

Ulu Öndər Günəş bizə,
Şəfəq saçır ölkəmizə.
Qartallarım süzə-süzə,
Son qoyubdur “nəs illərə”,
Biz örnəyik “nəsillərə”.

Yaşa könül şad, firəvan,
Müstəqildir Azərbaycan.
Xoşbəxt Vurğun, xoşbəxt Dövran,
Qucaq açıb xoş iqbala,
Qovuşublar istiqlala!…

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

***

Gəlirsənsə, gəl, sevdiyim,
Mənə yazığın gəlməsin…
Cadudur səni sevməyim,
Gözlərin ağrı görməsin…

Pitik-pitik ayrılığı
Dua-dua yaşayıram…
Məndən böyük ayrılığı
Sənə tərəf daşıyıram.

Elə qırılıb ürəyim…
Tilsim-möhür haya gəlmir…
Yığılıb qalan illərim
Getdiyin bir aya dəymir…

Poçtalyona məktub…

Qaytar mənim məktubumu,
Aparma yara, poçtalyon…
Qırma yarın ürəyini,
Eyləmə para, poçtalyon…

Dəyişik sal o ünvanı,
Başqa qapını silkələ…
O ağlayaraq oxuyar,
Başqaları gülə-gülə…

Qaytar geri günahımı,
Savabın da qoy bu olsun…
Girmə mənim günahıma,
Qıyma ki, gözləri dolsun…

Qaytar geri məktubumu…
Gəldiyi ünvana göndər…
Vallah, ağladacaq onu,
Titrəyəcək açan əllər…

Hirsini sənə tökəcək…
Ayrılıqdan yaman qorxar…
Ümid evini sökəcək,
Çətin bir də təzdən qurar…

Qaytar, poçtalyon, qaytar,
Vallah, mən də ağlayacam…
Ona doğru gedən yollar
Bu məktubla bağlanacaq…

Qaytar mənim məktubumu,
Aparma yara, poçtalyon…
Qırma yarın ürəyini,
Eyləmə para, poçtalyon…

ƏLVİDA,GÖZƏL,ƏLVİDA

Qaşlarını çatıb getdin,
Bir günəşdin, batıb getdin.
Neçə ilin sevincini
Qəm üstünə atıb getdin.
Əlvida,gözəl,əlvida.

Saçlarımda incə dənsən,
İnciyən sən,incidən sən.
Könül sevməz-hörsən belə
Hər telini incidən sən.
Əlvida,gözəl,əlvida.

Ayrılığı göy də duyar,
Ləpirini yağış yuyar.
Gözümdəki göz izini
Gün gələr gül baxış yuyar.
Əlvida,gözəl, əlvida.

Qəlb dağladar gözəl günlər,
Söz-söz ağlar özəl günlər.
Xatirəmdə yaşar,yalnız
Sənlə keçən əzəl günlər.
Əlvida,gözəl,əlvida.

Bir gün sözüm yada düşər,
Yaddaşında oda düşər.
Armudun da ən yaxşısı
Daş ürəkli yada düşər.
Əlvida,gözəl,əlvida.

Bir baharsan öz ömrünə,
Ola bilməz söz ömrünə.
Düşünmə ki, indən belə
Ürək tutsun üz ömrünə…

Sənli günlər nağıllaşır,
Dəli könlüm ağıllaşır…
Yollarımız haçalanır-
Gəl, səninlə sağollaşım:
Əlvida,gözəl,əlvida.

Azərbaycan.Quba.

TANRI GÖYDƏN DƏRD GÖNDƏRİB
ABDULLA MƏMMƏD
(DİDƏRGİN ŞƏRGİSİ, QAÇQIN HARAYI SİLSİLƏSİNDƏN)
(Şeir)

Haqqını danan adama
Tanrı göydən dərd göndərib.
Yurduna yanan adama
Qədəri də sərt göndərib.

Söz yarmır xofun bağrını,
Xof başa çəkir oğrunu.
Piyada qoyub doğrunu,
Atı namərdə göndərib.

Qurdu quzu, quzusu qurd,
Qurusu yaş, yaşısa od…
Çadırlaşan qurbətmi yurd,
Qəribmi yurddaşım-qərib?!

Baş ağardır ürəyi daş,
Dərd üyüdür baxışı yaş.
Günümüzü yeyən təlaş
Yolumuza daş əndərib!

Dağlar daşmı-yetmir ahım,
Dünya boşmı-bitmir ahım.
A yurdum, nədir günahın?
Dərd üstünə sinə gərib?!

Azərbaycan.Quba.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

XƏYALIM OLARMISAN

“Könül dəftərim” – silsiləsindən

Məni bəlaya atan,
Qul kimi alan, satan.
Zülmət qəlbimdə yatan,
Məlalım olarmısan?!

Hisslərimlə süstlənən,
Hey dilimdə səslənən.
Qəlb evimdə bəslənən,
Bəlalım olarmısan?!

Sevinc, gülüş çiləyən,
Qəlbi eşqlə bələyən.
Mələktək nur ələyən,
Cəlalım olarmısan?!

Ömür yükü bir şələ,
Savaş açaq əcələ.
Ölənəcən əl – ələ,
Halalım olarmısan?!

Ölməyincən itməyən,
Göz önündən getməyən.
Sevdasın tərk etməyən,
Xəyalım olarmısan?!…

XOŞ AVAZI

“Vətənimdir” – silsiləsindən

Vətənimə göz dikənlər, didişiblər uzun illər,
O bədhiyyət fəsadlardan törəyibdir çox nisgillər.
Torpağımı bölmək üçün mərz ediblər Xan Arazı,
“Sülh”bağlayıb qəsbikarlar, “alan razı- satan razı”.

Xan Arazın pıçıltısı qarışıbdır hay- haraya,
Çevrilibdir köksümüzdə Araz boyda bir yaraya.
Məsum Araz bu halıyla Haqq bilir ki, biçaradir,
Yurdumuzun vücudunda sağalmayan bir yaradır.

Üç yüz ildir bu yaradan su yerinə qanlar axır,
Güney- Qüzey bir- birinə, həsrət ilə gendən baxır.
Qoca dünya çox görübdür çeşid- çeşid həsrət, hicran,
Lakin yoxdur bizim təkin,- “diri- diri bölünən can”…

Zor- güc ilə qoparılıb ət- dırnaqdan, bədən- başdan,
Pay- püşk olub səxavətlə, zalimlərə dağdan, daşdan.
O zamandan Xudafərin,duymayıbdır ayaq səsi,
Q tay- bu tay sayılıbdır, bir- birinə yad ölkəsi.

Amma bunca qadağalar qırammayıb qan bağını,
Hər iki tay gözəl bilir eyni qandan olmağını.
Gün gələcək Xudafərin süslənəcək gül- çiçəklə,
Yürüyəcək üzərindən, cüt qardaşlar xoş diləklə.

Qoca tarıx düzəldəcək, üç əsrlik yanlışını,
Qazanacaq ulu xalqdan, öz gecikmiş alqışını.
Şair Dövran sevə- sevə, vəsf edəcək Xan Arazı,
Həm Bakıda, həm Təbrizdə, səslənəcək xoş avazı…

(2016-cı ilin aprel döyüşlərində şəhid olmuş
33 nömrəli tam orta məktəbin məzunu
Şulan Bayramovun məzarını ziyarət edərkən)

Anan göz yaşını saxlaya bilmir,
Atan dördgöz olub gör neçə vaxtdı.
Torpağın uğrunda hər oğul ölmür,
Səninsə al qanın torpağa axdı.

Ölümün gözünə dik baxa-baxa,
Bir addım geriyə dönmədin belə.
Uca zirvələrə sən çıxa-çıxa,
Qürur bəxş etmisən bu doğma elə.

Sənin intiqamın alınacaqdır,
Mənfur düşmənlərdən, əmin ol, əmin.
Bir gün bayrağımız ucalacaqdır,
Onda gül açacaq çölün, çəmənin.

Bu vətən, bu doğma ellər sənindir,
Sən igid oğlusan Azərbaycanın.
Açılan çiçəklər, güllər sənindir,
Yerdə qalmayacaq tökülən qanın.

Üçrəngli bayraqla göyə ucaldın,
Düşdün el-obanın şirin dilinə.
O şərəfli adın, o şəhid adın,
Yazıldı tarixin səhifələrinə.

Zakir Zahir
şair, Sumqayıt şəhər 33 nömrəli tam orta məktəbin müəllimi

Məni bir gün axtaranda
Qəlbindəki sevgiyə sor
yada unut əbədiyyən
gözümdəki nifrətə sor.

Ya yad bilib uzaq gəzən
yada məni sevib əzən
yada vaxtsız keçib gedən
arxandaki xəyala sor.

Çəməndəki sehə ,gülə
dənizdəki coşqun selə
havadakı o sərt mehə
ya da yağana yağışa sor.

Gülmək bəhanə deyilsə
vicdan qarşında əyilsə
bir vaxt günahsız deyilsə
günahını bilənə sor.

Demə harda səfdir etdim
bir gün gəldim bir gün getdim
məndə bir gün sonda bitdim
bitirən o həsrətə sor.

Fidan ümüd qapısına
hər gün səssiz acısına
o daxmanın bacasına
söndürdüyün ocağa sor….

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

GƏZƏCƏK MƏNİ

“Könül dəftərim” – silsiləsindən
Görünür sevdamız, bura qədərmiş,
Bu eşqin nəsibi qüssə, kədərmiş.
Yaşanmış bunca il, heçmiş, hədərmiş
Nəfsin eyləsə də, hərcayi səni,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

Uydun mala, mülkə,vara, sərvətə,
Meyl etdin sevgisiz, cahil şəhvətə.
Vətəni dəyişdin, uzaq qürbətə
Qəlbi üşüdəndə saçının dəni,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

Alnın toxunanda əhləd daşına,
Onda dönəcəkdir, əqlin başına.
Ümidin qalacaq, hey göz yaşına,
Könlün istəyəcək könül həmdəmi,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

Zülmətə dönəcək günün, gündüzün,
Həsrət qalacaqdır gülüşə üzün.
Dilində donacaq söhbətin, sözün
Yanaqda qübarın şəbnəmi, nəmi,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

Xəyallar dadına çatmayacaqdır,
Hicran təlatümün yatmayacaqdır.
Nəbzin də qüssədən, atmayacaqdır
Kədər qəsb edəcək, dərdli sinəni,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

Həsrətdən, nisgildən gələssən cana,
Olacaq sızlayan, könlün qəmxana.
Asi olmayaydın, kaş ki, Dövrana
Dolaşıb dağları,çölü, çəməni,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

BAYRAM HARAMDIR

“Vətənimdir” – silsiləsindən

Döğma yurda qədəm qoyub ilk bahar,
Vətənimdə bayram, şənlik, büsat var.
Başımızdan sovuşmazkən boran, qar
Hansı üzlə qucaq açım,- Novruza?
Davam edir gavur zülmü oğuza.

Hələ sisdə, dumandadır Qarabağ,
Boynu bükük neçə yaylaq, neçə dağ.
Necə gəzək alnı açıq, üzü ağ?
Unudaqmı, Xocalının dəhşətin?
Insanlığın ən sonuncu vəhşətin…

Şuşa, Laçın, Kəlbəcər qan ağlayır,
Füzulini düşmən girov saxlayır.
Cəbrayılla, Ağdam ürək dağlayır
Buxovdadır qoç Zəngilan, Qubadlı,
Görünməyir igidləri “Bozat”lı.

Yandırılıb, külə dönüb torpağı,
Kənd, şəhərlər olub yağı tapdağı.
Öpmək üçün ulu, üçrəng bayrağı
Göz dikiblər ordumuzun yoluna,
Bəlkə mənfur yağı islah oluna.

Yetər, bunca saya aldıq dünyanı,
Çox dinlədik sağı- solu, dörd yanı.
“Cihad”- deyir şəhidlərin al qanı
Yurd həsrəti irinləmiş yaramdı,
Son zəfərsiz,- Dövran, bayram, haramdır…

Vüsalın sevinci-parlaq ulduzum,
Ulduzu buludlar örtərmiş,gülüm.
Səndən uzaqlarda sənə tamarzı,
Günlərim həsrətlə ötərmiş,gülüm.

Səndən uzaqlarda həsrətə yeməm,
Köksüm paralanır hey dağım-dağım.
Səndən uzaqlarda yüz yol sən demə,
Məni öldürürmüş ayrılıq dağı.

Səndən uzaqlarda iti həsrətim
Gecələr bıçaq tək bağrımı dəlir.
Gündüzlər zənn etmə itir həsrətim,
Ahıma qoşulub göyə yüksəlir.

Səndən uzaqlarda əlim üşüyür,
Gözlərim üşüyür yol çəkə-çəkə.
Ağzımda söz donur,dilim üşüyür,
Ürəyim üşüyür dərd çəkə-çəkə.

Səndən uzaqlarda yağışlar yağır,
Sənli sənsizliyə yağır ox kimi.
Sənsiz sənin üçün ürəyim axır,
Nə qədər gözləyim gözü tox kimi?!

Səndən uzaqlarda göz önümdə sən,
Nə qədər danışım ürəklə,gözəl?!
Göz dağı çəkdiyingöz önümdəsən,
Məni sevməsən də ürəklə,gözəl.

Səndən uzaqlarda qüssə hasarım,
Səndən uzaqlarda möhnət dağımmış.
Ahımla üz tutdum dağlara sarı,
Sən demə dağlar da dağım-dağımmış.

Səndən uzaqlarda sənə tamarzı,
Günlərim həsrətlə ötərmiş,gülüm.
Vüsalın sevinci-parlaq ulduzum,
Ulduzu buludlar örtərmiş,gülüm.

Azərbaycan.Quba.
20.11.1989.

Yaşaya bilmədi yaşatdıqlarım,
Yaşındı dünyanın yaş göynəyindən.
Köksümdən çıxarıb yaş atdıqlarım,
Yaşardı torpağın yaş köynəyində.

Qurunun oduna yanmadı yaş da,
Qəmli baxışımda yaşardı,qaldı.
Fələk saydığımı saymır bu yaşda,
Saydığım günlərdən yaşartı qaldı.

Başa düşməsəm də başa düşdüm ki,
Düz hərdən yol azıb başdan çıxarmış.
Özüm haram yonan daşa düşdüm ki,
Halal çörək elə daşdan çıxarmış.

Başımda ağarıb yaş qalaq oldu,
Yarın göz yaşında üşündü ürək.
Daşım başa düşüb daş-qalaq oldu,
Yalnız baş daşımı düşündü ürək.

Yaşıl ümidlərim yaşıla çalmır,
Günlər yarpaq-yarpaq saralır nədi.
Nəğməm zildən düşür yaşıla çalmır,
Payız havasına sarılır nədi.

Yaşıma yaş gəlir, yaşanır ömrüm,
Könlümün yaş adlı yaş gileyində.
Bir yandan yaşınıb yaş anır ömrü,
Bir yandan ömür də yaş gileyind

Abdulla Memmed. Chichek Tagieva, Cabir Agaoglu, Saxavat Seyidmamedovvvvv, Rovsan Demirli, Ayten Axundova, Mehriban Ibrahimova, Elnur Uğur Abdiyev ilə

Azərbaycan.Quba.

(Rəhmətova Vüsalə Fikrət qızı)

ÇARƏSİZ QADIN

Onun hayqırtısıyla yer-göy titrədi bir an,
Xəyanətə uğramış qadın idi hayqıran.
Sanki hıçqırığıyla nələrsə söyləyirdi,
Səbəbini heç kəsə anlada bilməyirdi.

Baş-başaydı dərdiylə, yox idi bir kimsəsi,
Dərdini söyləyərkən başa düşəcək kəsi.
Ağlayaraq gözündən axan yaşa deyirdi:
“Əlbət tutacaq onu tənha qadın naləsi.”

Söyləyirdi özünə, hər şeyə dözməliyəm,
Alın yazım beləymiş, nə edə bilərəm mən?
Çarəsiz bu həyata eyləsəm də mən davam,
Bu mənasız həyatla bitməyəcəkdir davam.

NİGARANAM

Gözlərim yığışmadı yoldan, oğlum, onu bil,
Həsrət ilə gözlədim səni düz iyirmidörd il.
Hey söylədim bəlkə də o soyuqdadır, qardadır,
Nigaranam, görəsən igid balam hardadır?

Fələk mənə qıymamış səni görmək istədim,
Qismət olmadı amma, fəqət görə bilmədim.
Neçə illərdi mənim qəlbim ahu-zardadır,
Nigaranam, görəsən igid balam hardadır?

Burda çox çarəsizəm, heç nə gəlmir əlimdən,
Yəqin şad olar bir gün ruhum xoş xəbərindən.
Ay ellər, soraq verin bəlkə də o, dardadır,
Nigaranam, görəsən igid balam hardadır?

GÖZLƏRDƏ CƏM OLUBDU…

Pəncərədən baxırsan, hər yan parlayır sənə,
Çox təşəkkür borclusan o gözəl gözlərinə.
Onların işığıdır gecəni aydınladan,
Onları bir möcüzə xəlq eyləyib yaradan.

Gözlər aşkar edəcək ürəyin ağrıyan an,
Gizlədəndə kədəri, sevinəndə yalandan.
Özündə əks edəcək, yaşayacaq qəmini,
Ətrafa göstərəcək xoşbəxt olmayan səni.

Bəzən cəsarət edib söyləyə bilmədiyin,
Bəzən arından bəyan eyləyə bilmədiyin.
Hər şeyi yaxşı görür, seçir ağı, qaranı,
Bir baxışla bildirir dilin yalanlarını.

Gözlərdə cəm olubdu insan kini, nifrəti,
Sevinci, qəm-kədəri, xəyanəti, qüdrəti.
İtirməsin nurunu nə qədər ki, varıq biz,
Qoy sevincdən parlasın o gözəl gözlərimiz.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

İSTƏYİR

“Mənim dünyam” – silsiləsindən

Yenə gəlib bahar çağı,
Insan işvə, naz istəyir.
Dolandıqca bağça, bağı,
Gördüm könül yaz istəyir.

Açıbdı bahar gülləri,
Cöşdurubdu bülbüləri.
Titrəyir qəlbin telləri,
Aşıq, qoşma, saz istəyir.

Tər çiçəyə qonan arı,
Qısqandırır dostu, yarı.
Alqışlayir ilk baharı,
Şirin, bal, avaz istəyir.

Buludlardan gülab əmən,
Səmənitək, yaşıl çəmən.
Düymələyən, tər yasəmən,
Baharı pişvaz istəyir.

Məhəbbətlə qəlbi vuran,
Istər yaşlı, istər cavan.
Görcək səni, -sair Dövran,
Yeni şeir, söz istəyir.

İLAXIR ÇƏRŞƏNBƏNİZ MÜBARƏK!

İFASIDI BÜLBÜLLƏRİN

Gözəl bahar, gözəl bahar,
Açıbdı qönçə güllərin.
Gülə sədağət, etibar,
Cəfasıdı, bülbüllərin.

Yola salıb qışı, qarı,
Alqışlayır ilk baharı.
Ağuşunda gültək yarı,
Səfasıdı, bülbüllərin.

Tutuşub eşqin oduna,
Qolun salıbdı boynuna.
Qonub gül, çiçək qoynuna,
Şəfasıdı, bülbüllərin.

Hər sınağı, səddi aşmaq,
Məhəbbətlə əsib, coşmaq.
Gülxarına nəğmə qoşmaq,
Vəfasıdı, bülbüllərin.

Kəlmələrin nəfis, dərin,
Bənzəridi tər güllərin.
Dövran,- gözəl şeirlərin,
İfasıdı, bülbüllərin.

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

Bakı -2

İçimdə qərib təlaş,
Yuvasız bir kövrəklik…
Çökür səssizcə, yavaş,
Gözlərimə qəmginlik…
Yenə Bakı səfəri…
Sənsizliyin zirvəsi…
Yoxluğunun zəfəri,
Darıxmağın həvəsi…
Avtobus aynasından
Görünən sarı çöllər
Dönər İrəm bağına,
Cücərər xatirələr…
Bakı sənin şəhərin,
Baxışların kimi yad…
Mənim hər səfərimi
Ağ-qara bir filmə qat…
Səndən gizlin gəlirəm,
Sən dolu şəhərinə…
Xatirələrdi yüküm,
Tökülür gözlərimdən…
İçimdə qərib təlaş,
Yuvasız bir kövrəklik…
Çökür səssizcə, yavaş,
Gözlərimə qəmginlik…

***
Özünə oxşatdın rəngi-ruhumu
Bu qara qızın da sevgisi sarı…
Fələklə əlləşən min günahımın
Beşinci ləçəyi, qönçəsi sarı…

Qadınlar doğulmur sevinc adına
Qoyulan bu adlar təsəllimizdi…
Təsadüfən gəlib düşsəm yadına
Bil ki, payızdayıq…bizim fəsildi…

Bozarıb…saralıb…gözümdə dünya
Fırçamı silirəm arzularıma…
Bəlkə hər fəsildən bir ahəng ala…
Bəlkə… ömrüm dönə göy qurşağına…

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

Qarşıdan ilaxır çərşənbəmiz dəlir…

Gəlir bir muştuluq, şad xəbər kimi,
Novruzun ,ilk Bahar müjdəsin yayan.
Səslənir dillərdə, xoş əzbər kimi,
Su,külək, od, torpaq, -adı daşıyan.

Dörd gözəl ünsür ki,həyat mənbəyi,
Oyadar hər qəlbdə arzu, diləyi.
Gəlişi yurdumun könül istəyi,
Su, külək,od, torpaq, -adı daşıyan.

Onlardır can verən daşa, torpağa,
Onlardır hay salan dosta, qonağa.
Onlardır Rəbbimdən, bizə sadağa,
Su, külək, od, torpaq, -adı daşıyan.

Nəqşi, bəzəyidir onlar dünyanın,
Ən xoş məqamıdır vaxtın, zamanın.
Əziz qonağıdır,- şair Dövranın,
Su, külək, od, torpaq adı daşıyan…

Rüfət Axundlu 1983-cü ildə Ağstafa rayonunun Həsənsu kəndində doğulub. Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetini bitirib.İxtisasca teatrşünaşdır.
Ədəbiyyata, poeziyaya erkən yaşlarından maraq göstərir.Dövri mətbuat səhifələrində şeirləri ilə çıxış edib.Şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunub.
2012-ci ildə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Qeyri-Hökümət Təşkilatlarına Dövlət Dəstəyi Şurası tərəfindən maliyyələşdirlilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən ”Bölgə yazarlarına dəstək” layihəsi çərçivəsində “Bölgələrdən səslər” kitabında şeirləri dərc olunaraq ilk dəfə olaraq Respublika səviyyəsində ictiamiyyətin nəzərinə çatdırıldı.Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimidir. AYB və DGTYB üzvüdür.Prezident təqaüdçüsüdür.

* * *

Sevda bizim üçün oyuncağıymış,
Sən demə, oynayıb baş qatırıqmış.
Oynada-oynada bu oyuncağı,
Məcnunun ruhuna daş atırıqmış.

Yalanla dolu bir məhəbbət üçün,
Min hiylə, min dona girə bilmişik,
Hələ söylənməyən həqiqət üçün,
Nələri biz qurban verə bilmişik.

Nələri itirib, nəyi tapmışıq?
Bunu nə sən bilir, nə mən bilirəm.
Yalan süstlüyündən ayılmamışıq,
Hər yeni günümü dünən bilirəm.

Bizə bu sevdadan nə pay düşdü ki?
Ürəyin atəşi söndü günbəgün.
Gözüm gözlərinə çox öyrəşdi ki,
Əsl həqiqəti axtarmaq üçün.

Sevda bizim üçün oyuncağıymış,
Sən demə, oynayıb baş qatırıqmış.
Oynada-oynada bu oyuncağı,
Məcnunun ruhuna daş atırıqmış.

Görmədimi

Tarixlərdən qopan eşqim,
Yaddaşlara hopan eşqim,
Varlığımı tapan eşqim,
Məni məndə görmədimi?!

Xəzan olmuş bağ kimiyəm,
Haqq deyiləm, haqq kimiyəm,
Əyilməyən dağ kimiyəm,
Çəni məndə görmədimi?

Yoxdu səndə qayda, qanun,
Dayansam da bəzən susqun,
Dəli deyib, dəli Məcnun,
Ünü məndə görmədimi?

Dərd əyləşib dərd üstündə,
Dərdim tarix yeni gündə,
Köhnə Fərhad külüngündə
Yeni məndə, görmədimi?

Demə, sənsiz azadmışam,
Səni azad yaşatmışam,
Mən məndə sən yaratmışam,
Səni məndə görmədimi?

Gizlənmişəm

Bir yerdə bənd almayan,
Köçümdə gizlənmişəm.
Mən bu qamət, bu boyda,
Biçimdə gizlənmişəm.

Qaraya ağ demişəm,
Nahaqqa haqq demişəm,
Haqqa nahaqq demişəm,
Suçumda gizlənmişəm.

Özümdən geri qaçıb,
Qırxımdan diri qaçıb,
Yeddimdən bəri qaçıb,
Üçümdə gizlənmişəm.

Tarixi daşlaşdırıb,
Ruhumu yadlaşdırıb,
Genimi kodlaşdırıb,
Saçımda gizlənmişəm.

Çöl üzümdə biçim var,
Aralıqda seçim var,
“İki dünya” içim var,
İçimdə gizlənmişəm.

Gedirəm

Taleyimdən söz açandan,
Hər gün yeni iz açandan,
Bu dünyaya göz açandan,
Qoymadılar Tam olmağa.

Yanır bağrım, yanır niyə?
Ümid qalıb bu taleyə,
Pərvanə yaşasın deyə,
Ürək qaçır şam olmağa.

Sözümdə haqq, dilimdə haqq,
Nahaqlara zülümdü haqq,
Əzəmətli ölümdü Haqq,
Hazıram edam olmağa.

Əcəl iş-gücünü atıb,
Məni yaman dilə tutub,
Vədə yetib, məqam çatıb,
Gedirəm adam olmağa.

İbrahim İlyaslı 1963-cü il mart ayının 10-da Qazax rayonunun Aslanbəyli kəndində anadan olub[1]. 1990-ci ildə Azərbaycan Politexnik İnstitutunu mühəndis-mexanik ixtisası üzrə bitirib. 1980-ci ildən Sumqayıt şəhərində yaşayır.

Ədəbi yaradıcılığa orta məktəb illərindən başlayıb. “Bu bahar oldu” adlı ilk mətbu şeiri Azərbaycan Politexnik İnstitutunun çoxtirajlı “Politexnik” qəzetində dərc olunub. 1988-ci ildə Sumqayıtın gənc ədəbi qüvvələrini yaratdığı “Dəniz” Ədəbi Birliyinə sədr secilib və o vaxtdan taleyini bu şəhərin ədəbi mühiti ilə bağlayıb. 1990-cı ldə Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya klubuna direktor təyin edilib. 1998-ci ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür. “Hamı bir körpüdən keçir” adlı ilk şeirlər kitabı 1998-ci ildə “Ağrıdağ” nəşriyyatında çap olunub. “Mən bir söz bilirəm” adlı ikinci şeirlər kitabı 2004-cü ildə “Adiloğlu” nəşriyyatında, “Yuxuma söykənmiş adam” adlı üçüncü şeirlər kitabı isə 2011-ci ildə “Avrasiya Press” nəşriyyatında “Çağdaş Azərbaycan poeziyası” seriyasından nəşr edilib.

Azərbaycan Respublikasının istedadlı gənc yazıçılarına fərdi təqaüdlər verilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 6 dekabr 1999-cu il tarixli sərəncamı ilə Prezident təqaüdünə layiq görülüb.

2008-ci ildə Mahmud Kaşqari adına Beynəlxalq Fondun “Bilgələr Gənəsi”nin qərarı ilə türk uduq Süb-Yeri və Türk budunu yolunda əvəzsiz çalışmalarına görə Fondun və Türk Törə Ocağının təsis etdiyi San Yarlığı ödülünə layiq görülüb.

Şeirləri 2009-ci ildə Dünya Gənc Türk Yazarları Birliyinin xətti ilə Türkiyədə nəşr olunmuş “Çağdaş Azərbaycan şiiri” antalogiyasına daxil edilib.

Hal-hazırda Əli Kərim adına Sumqayıt şəhər Poeziya klubunun direktoru vəzifəsində çalışır.

Kitabları

“Hamı bir körpüdən keçir”, 1998-ci ildə “Ağrıdağ” nəşriyyatı
“Mən bir söz bilirəm”, 2004-cü ildə “Adiloğlu” nəşriyyatı
“Yuxuma söykənmiş adam”, Bakı, “Avrasiya Press”, 2011., 64 səh. Tiraj 1000. ISBN 978-9952-442-35-9

SALAM-ƏLEYKÜM

Ustad Molla Cumaya
Salam sahibi haqqdı,
Haqqa Salam-Əleyküm!
Ədlü-Adil əyləşən
Taxta Salam-Əleyküm!
Küllü-aləm bir ola,
Bir anı əylədəmməz,
Vaxt bir Allah görküdü,
Vaxta Salam-Əleyküm!

Ötəridi hər nə var –
Dərddi, məzədi, meydi,
Onu bir bilən bilir-
Nə yamandı, nə yeydi.
Göz görür, ağıl kəsir,
Baxt-yığval ayrı şeydi,
Həm olan, həm olmayan
Baxta Salam-Əleyküm!

Yaz, İbrahim İlyaslı,
Söylə sözün ilkini,
Nə zamandı sinəndə
Bir həqiqət silkini.
Ustad, bir əməl yıxır
Könüllərin mülkünü –
Saxta Əleyküm-Salam,
Saxta Salam-Əleyküm!

İNDİ

Çəkdim qəmini də, nəşəsini də,
Tükətdim, dünyada bekaram indi.
Nə qəlbim ağrıyır, nə könlüm gülür,
Heç nəynən uyuşmur heç haram indi.

Yamanı, yaxşısı qalsın özünə,
Hərə qandığını təpsin gözünə.
Bir də inanmaram adam sözünə,-
Öz ali-Ağama nökərəm indi.

Dərviş olamadım, dərvişmisalam,
Ayıbıma koram, ağlıma lalam.
Hörülüb hasarım, qurulub qalam,-
Adım İbrahimə şikaram indi.

NƏ BİLMİŞDİN…

Nə baxarsan ağ varağa umudla –
Görmürsənmi, ilham səndən qaçaqdı?
Əlin saza, könlün sözə yatmırsa
Şair qardaş, demək, ruhun naçaqdı.

Demək, qəlbin qələminlə düz deyil,
Deyəcəyin sağəməlli söz deyil…
Görmürsənmi, göylər «hələ döz»- deyir,
Qanmırsanmı, qara damın alçaqdı?!

Niyyətini qat gözüyün yaşına,
Sürt üzünü torpağına, daşına.
Bir də dolan, beş də hərlən başına,
Nə bilmişdin… Şeir – Pirdi, Ocaqdı!!!

BİLİRƏM

Bilən dostlar bilir, mən də
Bir para şeylər bilirəm.
Nə tufan eləyir sazlar,
Nə oxur neylər, bilirəm.

Daşlara dirənir yolum,
Tətikdədi sağım, solum.
Sormayın, fədanız olum,-
Daş dizə neylər, bilirəm.

Ömürdən çəkdiyim ahdı,
Nəfim nəfsimə padşahdı.
Bilib dinməmək günahdı,
Bilirəm, bəylər, bilirəm!

AZƏRBAYCAN

Könlüm quşu qanad çalmaz sənsiz bir an, Azərbaycan,
Xoş günlərin getmir müdam xəyalımdan, Azərbaycan!

Səndən uzaq düşsəm də mən, eşqin ilə yaşayıram,
Yaralanmış qəlbim kimi, qəlbi viran Azərbaycan…

Bütün dünya bilir, sənin qüdrətinlə, dövlətinlə
Abad olub, azad olub mülki-İran, Azərbaycan!

Bisütuni-inqilabda Şirin – vətən üçün Fərhad
Külüng vurmuş öz başına, zaman-zaman, Azərbaycan!

Vətən eşqi məktəbində can verməyi öyrənmişik,
Ustadımız deyib: heçdir vətənsiz can, Azərbaycan.

Qurtarmaqçün zalımların əlindən Rey şümşadını,
Öz şümşadın başdan-başa olub al qan, Azərbaycan!

Varəb, nədir bir bu qədər ürəkləri qan etməyin,
Qolubağlı qalacaqdır nə vaxtacan Azərbaycan?

İgidlərin İran üçün şəhid olub, əvəzində
Dərd almısan, qəm almısan sən İrandan, Azərbaycan!

Övladların nə vaxtadək tərki-vətən olacaqdır?
Əl-ələ ver, üsyan elə, oyan, oyan, Azərbaycan!

Bəsdir fəraq odlarından kül ələndi başımıza,
Dur ayağa! Ya azad ol, ya tamam yan, Azərbaycan!

Şəhriyarın ürəyi də səninkitək yaralıdır,
Azadlıqdır mənə məlhəm, sənə dərman, Azərbaycan!

İNTİZAR

Bəxt ulduzum, nə oldu ki, eyvana gəlmədin,
Ey məhvəşim, nədən şəbi-hicranə gəlmədin?

Şəmim yanırdı ta ki, gülə, gül camalına,
Pərvanə tək, gözəl, bu şəbistanə gəlmədin?!

Məhbusun idim, aybənizim, söylə bir nədən,
Bir an da olsa bu qara zindanə gəlmədin?

Sevda hədisi tək gecəmiz catmadı sona,
Qəm etdi aləmi mənə viranə, gəlmədin!

Qoyma ki, qarət eyləyə milçək bu qəndimi,
Tuti quşum ki, sən şəkəristanə gəlmədin.

Şerim sənin dilinlə xoş ovlar könülləri,
Əfsus, bülbülüm, bu gülüstanə gəlmədin.

Bağrmı qan oldu, süfrənə düzdüm şəkər sənin,
Nazlı qonaq, bu məclisi-cananə gəlmədin.

Divani-Hafizim! Dəli-divanən olmuşam,
Div ilə, ey pəri, yenə divanə gəlmədin

Gördün ki, səbr qayığımı qərq edir eləm,
Tapşırmayınca təxtimi tufanə, gəlmədin.

Biçarə qəlbimin toyumı matəm eylədin,
Döndərməyincə eyşimi ənzanə, gəlmədin.

Ey Şəhriyar, sənin ki, təbi-baharın xəzan olub!
Nur saçmağa bu sünbülü reyhanə, gəlmədin!

NƏ ÇƏKMİŞƏM

Eşqində bir ömür məni tutdu kədər, eləm,
Aşiq də olmadın biləsən ki, nə çəkmişəm!

Eşq ilə əql getmədilər heç zaman yola,
Aşiq olarsa kimsə, daha əqldən nə qəm.

Röyadə görmüşəm ki, dünən vəslə catmışam,
Sübh oldu, görmüşəm yenə hicranla həmdəməm.

Bir busə ilə könlümü qəmdən xilas elə,
Bir böylə dərdilə sən özün olginən həkəm.

Bir gün Səba saz ilə dedi: Şəhriyar, aman,
Səndən nə yazmayıb mənə tale yazan qələm…

PƏRVANƏN OLUBLAR

Şəmlər sənin o çöhrənə pərvanən olublar,
Hər əqli olan eşqdə divanən olublar.

Ayla günəşi cəm eləyibdir sənə fələk,
Onlar belə bir şövqilə peymanən olublar.

Pirlər ki, məni mən eləyib gənclərə daim,
Ancaq ki, sənin özləri məstanən olublar.

Can gözlərini tikdi sənə, könlünü verdi,
Can, göz və könül hər üçü cananən olublar.

Gördüm o qara gözləri, ovsunladı yarəb,
Əfsunilə onlar sənin əfsanən olublar.

Biganə bilib sirlərini, aşnalıq etdi,
Onlar ki, səni duymadı, biganən olublar.

Qonşu dedi ki, Şəhriyarım, sübh açıldı,
Qəmlər hələ fəryadilə həmxanən olublar.

BİR GECƏ QƏMƏRLƏ

Gözün kor olsun, ey göylər, bu gün nazlı Qəmər burda,
Gecə ta sübhədək, bəh-bəh, xoşavazlı Qəmər burda.

Dilimdən söyləyin siz tez fələk qoy arxayın olsun,
Gəzib axtarmasın nahaq, qonaqdır ay, qəmər burda.

O xoş səcli gözəl qumru, təbiət qumrusu, bəli,
Tükənməz bir məhəbbətlə açıbdır balü-pər burda.

Yanır xəlvətdə bir şəm tək üzündən nur saçır daim,
Odunda yanmağa hazır durub pərvanələr burda.

Demə tək mən bu məclisdə özümdən bixəbər oldum,
Bütün aşiqlər olmuşlar özündən bixəbər burda.

Üzün görməkçün evlərdən hücum çəkmiş qonum-qonşu,
Divar üstdən durub bir-bir salırlar hey nəzər burda.

Həyat bir dərdi-sərdirsə, bu gün ya ki, qara zindan,
Bir anlıq da əgər olsa, keçir bir dərdi-sər burda.

Qəmər məfruni, ey İyrəc, sən ey nakam böyük şair,
Ayıl, dur gəl məzarından, maral gözlün gülər burda.

Onun ay çöhrəsin daim tutardı halətək tellər,
O tellər burdadır, burda tutulmuşdur Qəmər, burda.

Səhər lazım deyil əsla, günəş, durma yatağından!
Bu axşam ki, Qəmər burda, Qəmər burda, Qəmər burda!

Xalq şairi, Əməkdar incəsənət xadimi, SSRİ Dövlət Mükafatı laureatı

OLMASAYDI

Dinməzdi mahnım mənim, gəlməzdi şerim cana,
Günəş bayraqlı min-min səhərim olmasaydı,
Çinar kimi qol-budaq atmazdım dörd bir yana,
Bakıtək bir qəhrəman şəhərim olmasaydı.

Çaşbaş olub qalardım mən yollar ayrıcında,
Gözəl ana yurdumun torpağında, daşında.
Qanım kimi qaynayan bulaqların başında,
Açılan sufrələrdən xəbərim olmasaydı.

Yaramı qara gündə mahnılarımla sardım,
Dalğaları avartək bu əllərimlə yardım.
Mən ürək sözlərimi hara, hara yazardım,
Milyon-milyon ürəklər dəftərim olmasaydı!

Könüllərdən silinib adım unudulardı.
Ürəyimə dünyanın qəm-qüssəsi dolardı.
Payız çiçəkləritək mahnılarım solardı,
Zəhmətimin sonunda zəfərim olmasaydı.

Gənclər sahil boyunca xəyala dalardımı?!
Mənim şeirlərimdə bu ahəng olardımı?!
Gözəllərin gözləri maviyə çalardımı
Şəhərimin aynası Xəzərim olmasaydı?!

Ürəyimdən keçəni açıq deyim sizə mən:
Gəncliyimdən vurğunam günəşli gündüzə mən,
Çıxmazdım el içinə, görünməzdim gözə mən,
Beş-üç nəzərə çarpan əsərim olmasaydı!

Çoxdandır bir vüsalın sevdası var başımda,
Yaxşı bilir bu sirri dostum da, qardaşım da.
Mən cavan görünərdim inanın bu yaşımda.
Dərdli Arazla bağlı kədərim olmasaydı!

Xalqımçün qazanmışam şöhrəti mən, adı mən.
Eşqimdən yaratmışam bu gözəl həyatı mən.
Mahnılarla bəzərdim bütün kainatı mən,
Bir gün torpaq altına səfərim olmasaydı!

CANLARA CANDIR QARABAĞ

Şöhrətin yer üzünə çoxdan əyandır, Qarabağ,
Vurğunam hüsnünə mən xeyli zamandır, Qarabağ.

Dostlarından eşidirsən bu sözü nəğmə kimi –
“Şux gözəllər yeridir, yaxşı məkandır Qarabağ”.

Vaqifin, Natəvanın səndə ayaq izləri var,
Məncə şairlər üçün başqa cahandır Qarabağ!

Hər bahar fəsli bu könlümdə adın qönçələnir,
Səni mən görməmişəm gör ki, haçandır Qarabağ!

San bilirsən ki, mənim təkcə cənub dərdim var,
Ayrılıq dərdi ölümdən də yamandır, Qarabağ!

Sən canımsan, ciyərimsən, ürəyimsən, ürəyini,
Deyirəm, car çəkirəm canlara candır Qarabağ.

Sənə övlad kimi sadiq bu Süleymanını sən
Ana qəlbindən uzaq bilmə, amandır, Qarabağ!

YORULMAMIŞAM

İlləri illərə calasam da mən
Yurdumu gəzməkdən yorulmamışam.
Cənub həsrətliyəm, vüsal eşqinə
Hicrana dözməkdən yorulmamışam.
İlk bahar nəfəsli tər çiçəklərin
Ətrini çəkməkdən yorulmamışam.
Cənublu bacımın, qan qardaşımın
Dərdini çəkməkdən yorulmamışam.
Ötən durnalardan yaxınlarımın
Halını sormaqdan yorulmamışam.
Hicran karvanının sarbanı olub
Yolları yormaqdan yorulmamışam.
Təzə nəsillərə candan, ürəkdən
Bitməyib xidmətim, yorulmamışam.
Dar gündə, ağ gündə vətən deməkdən,
Bilir ki, millətim yorulmamışam.
Dostluq dünyamızın şənliklərində
Sevinib gülməkdən yorulmamışam.
Başım ağarsa da, xoşbəxtliyimdən
Sevib-sevilməkdən yorulmamışam!
Bəzən nəfəsimi dərsəm də yolda
Uğurlu səfərdən yorulmamışam.
Gah tufan, gah boran görsəm də yolda,
Soruşun Xəzərdən, yorulmamışam.
Döyüş meydanının ön səngərində
Özümü görməkdən yorulmamışam.
Qara əməllərə, yad meyllərə
Sinəmi gərməkdən yorulmamışam.
Şerimi süngülək düşmənin, yadın
Bağrına taxmaqdan yorulmamışam.
Yurdumun nazənin gözəllərinə
Şairtək baxmaqdan yorulmamışam.
Bütün yer üzünün millətlərini
Sülhə səsləməkdən yorulmamışam.
Qəlbimdə düşmənə əbədi nifrət,
Qisas bəsləməkdən, yorulmamışam.
Yaxşıya hörmətdən, pisə nifrətdən
Heç zaman, beç zaman yorulmamışam.
Gənclərlə qaynayıb-qarışmağımdan
Hələ mən Süleyman yorulmamışam.
İlham dəryasına təzə söz üçün
Hər gün tor atmaqdan yorulmamışam.
Nə qələm qocalıb, nə də ki, qəlbim,
Yazıb-yaratmaqdan yorulmamışam!

AZƏRBAYCANA GƏLSİN

Vətənimin seyrinə çağırıram elləri,
Sərvət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!
Bəzənib başdan-başa şəhərləri, kəndləri
Cənnət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!

Qanımızda dövr edən sədaqətdir, sədaqət,
Günəşdən də parlaqdır gözümdən bu həqiqət.
Dostuna, qardaşına təmənnasız məhəbbət,
Hörmət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!

Gözəlliklər Vətənə gözəllərindən gəlir,
Dostluğun-qardaşlığın təməllərindən gəlir,
Könüllərin nıüqəddəs əməllərindən gəlir,
Qüdrət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin.

Saysız qəhrəmanların
Qurub yaradanların,
Qocasında, gəncində, bu sadə insanların
Şöhrət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!

Payızında, qışında, baharında, yazında
Dinir dostluq nəğməsi konüllərin sazında.
Sabaha addımlayan mərd oğlunda, qızında
Qeyrət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!

Zavalsızdır ömürlük qoynundakı bağça, bağ,
Məhəbbəti, şöhrəti dolaşır oymaq-oymaq,
Al bayraqlar altında alnıaçıq, üzüağ,
Millət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

”Sevgilim, mən sənə canan deməyim,- bəs nə deyim”
Süleyman Rüstəm.

Gözəlim, mən sənə canan deməyim,- bəs nə deyim?
Candan əhvalıma yanan deməyim,- bəs nə deyim?

Ilk görüşdən ovsunladın, küskün, dəli könlümü,
Sevdadan anlayan, qanan deməyim,- bəs nə deyim?

Gəzərkən divanələrtək, bərri- biyabanları,
Zülmət qəlbimdə doğan dan deməyim,- bəs nə deyim?

Ala gözlərin can alır, kipriklərin hər biri ox,
O tarım qaşlara kaman deməyim,- bəs nə deyim?

Olmasam da hər gün gülüm, qənşəri- yavuğunda,
Gecə- gündüz məni anan deməyim,- bəs nə deyim?

O canüzən gözlərindən süzürkən dürr, incilər,
Bu əhdə, peymana inan deməyim,- bəs nə deyim?

Bədnəzərdən, bədniyyətdən uğrarsa dərdi- zaval,
Kömək olsun sənə “Quran” deməyim,- bəs nə deyim?

Yox özgə bir gül ki, gülüm, dərəm, taxam saçıma,
Fəda olsun sənə Dövran deməyim,- bəs nə deyim?!

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

8- MART
Cəmi xanım FB – dostlarımın, sevimli kolleqalarımın, əziz ana- bacılarımızın 8-MART QADINLAR BAYRAMINI təbrik edirəm

Səkkiz mart səhəri,günəş al, zərrin,
Gözü aydın olsun qız, gəlinlərin.
Bu gün bayramıdır, – gül sevənlərin,
Analar, bacılar gülə tutulsun,
Gözəl bayramınız, mübarək olsun!

Hamının əlində çiçək var, gül var,
Sevgi təlaşında ərlər, oğullar.
Çox sevən edəcək, busədən nübar,
Qoy qəlblər fərəhlə,sevinclə dolsun,
Gözəl bayramınız,mübarək olsun!

Dil açıb danışır, bü gün hər çiçək,
Ana da, bacı da,bu gün tər çiçək.
Sən də hədiyyə et, bu gün bir çiçək
Sevən sevdiyindən gül- çiçək alsın,
Gözəl bayramınız, mübarək olsun!

Incəlik, zəriflik, duyğu bayramı,
Necə nəşəlidir, xoşbəxtdir hamı.
Gül açıb Dövranın çağlar ilhamı,
Bu çələng hər kəsə hədiyyəm olsun,
Gözəl bayramınız, mübarək olsun!…

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

ÇARASI YOXDUR

“Qəzəllərim ” – silsiləsindən

Mübtəla olduğum dərdin, bilirəm, çarası yoxdur,
Bu könül, qəlb dərdidir ki, bədəndə yarası yoxdur.

Edib sərgərdan məni eşq, çəkilibdir ərşə yuxum,
Qəm, kədər tüğyan eyləyir, heç ardı- arası yoxdur.

Gur axan qoşa çeşmədir, qan ağlayan ala gözlər,
Itiribdir öz nurunu, didəmin qarası yoxdur.

Hər təbib yazdı bir nüxsə, eyləsinlər dərdə əlac,
Hamıya agah oldu- hey, cibimim parası yoxdur.

Vardır Dövrançün çox ünvan, gər dönərsə sevdasından,
Onun üz tutub getməyə, görən “harası” yoxdur?…

İSTƏYİR

“Qəzəllərim” – silsiləsindən

Yenə coşdu dəli könlüm, xoş kəlmə duymaq istəyir,
Öz sevgisin, məhəbbətin, aləmə yaymaq istəyir.

Eşqi, sevdası naminə, tutub bədbin yaxasından,
Həsrətin, qəmin, kədərin, gözünü oymaq istəyir.

Vermişdi zalım fələyə, hər fürsəti qəmli könül,
Çatdı qisasın zamanı, xoş anın “saymaq” istəyir.

Aqillər doğru söyləmiş, hər gecənin- gündüzü var,
Hicran qəhri çəkmiş ürək, vüsaldan doymaq istəyir.

Qoy dillərdə dastan olsun, məhəbbəti bu Dövranın,
Öz əhdi- peymanı ilə, doğru iz qoymaq istəyir.

Sumqayıt Regional Mədəniyyət və Turizm idarəsinin Sumqayıt şəhər Poeziya evində Estoniyada yaşayıb yaradan tanınmış Azərbaycan şairi və tərcüməçisi Xaqani Qayıblı ilə oxucuların görüşü keçirilib.
Tədbirdə şairin yaradıcılığı və fəaliyyəti haqqında ətraflı məlumat verilib, video-çarx nümayiş olunub, şeirləri dinlənilib, Aşıq Cahangirin və Elməddin Məmmədlinin ifasında saz havaları səslənib.
Daha sonra ədəbiyyatşünas- alim, professor Rüstəm Kamal, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Adilə Nəzər, ustad şair Əlisəmid Kür, tanınmış teleaparıcı, şairə Çiçək Mahmudqızı, qocaman jurnalist Həmzəli İlyaslı, şairlər Nurafiz Hüseynli, Fərqanə Mehdi, Yağmur Xəzan və digərləri çıxış edib, Xaqani Qayıblı yaradıdıcılığının səciyyəvi xüsusiyyətləri, xalq ədəbiyyatı, aşıq-ozan sənəti baxımından dəyərindən bəhs edərək uğurlar arzulayıblar.
Görüşün sonunda Xaqani Qayıblı tədbir iştirakçılarına təşəkkürünü bildirərək yeni şeirlərini təqdim edib.
Qeyd edək ki, Xaqanı Qayıblı Avropada məşhur olan Tartu universitetinin əməkdaşı, Estoniya prezidentinin türk dilləri üzrə tərcüməçisidir. Uzun illərdir Estoniyada Azərbaycan mədəniyyətinin və ədəbiyyatının təbliğində əhəmiyyətli fəaliyyət göstərib, sanballı elmi tədqiqatlar aparıb. Bir sıra nüfuzlu elmi cəmiyyətlərin və yaradıcı qurumların üzvü olan X. Qayıblı Azərbaycanın görkəmli qələm adamlarının əsərlərini eston dilinə tərcümə edib. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü olan X. Qayıblının ana dilimizdə 3 şeir kitabı işıq üzü görüb.

Sumqayıt Regional Mədəniyyət və Turizm idarəsinin Mətbuat xidməti