Adıma Urmu derlər,
Suyum göyə çəkilib…
Göllüyüm qeyb olsa da,
Yenə quru göllərin ən gözəli özüməm.
Türküstan talesizi
Aralın bacısıyam;
O daha tez qurudu –
Məhşərə hazırlaşır
atamqızı, elə bil…
Ən uzaq yaddaşımdan süzülüb gələnləri
danışım, qoy qalmasın –
Min illər öncəydi – biz ayrılanda
Aral sağ əlini çəkdi başıma
Başıma gələnə bax –
Min illər sonradı
indi biz ikimiz də quruyuruq,
quruyuruq…
Nə mənim Acıçayım,
nə də bacım Aralın
Ceyhun ilə Seyhunu
su daşımır dağlardan…
Xəzərə də əl çatmır…
Araz boynuburuqdu…
Aralın da mənimtək
gəmiləri pas atır…
Tanrının işinə bax –
Duzlu su çürütməyən gəmilər indi bir-bir
susuzluqdan qəhr olur…
Elə bil dil bilirlər,
Elə bil göl bilirlər…
Göl vardımı bizimtək?..
Siz, ey zalim göllərin ən zalim gəmiləri,
Sirdaşınız kim olsun?..
Kölgənizə yığışıb
əsnək vurur dəvələr.
Balıqlar üzüşərdi böyrünüzdə ilmüdam,
Bəlkə mən bilməyirəm,
Balıqlar dəvə olub?
Bircə onu bilirəm
dəvələr balıq olmaz…
Qanadsızdı dəvələr,
Dəvələr dözümlüdü.
Dözəcəklər, dözəcəklər,
Bizim
son qətrəmiz də quruyan gün –
baxarsız,
Qanad çıxaracaqdır
Kölgədəki dəvələr.
İnanın, düz sözümdü…
Xəzərə əlim çatmır…
24.07.2024
Mənbə: https://edebiyyatqazeti.az/
