Söyüdlər,
hər yerdə söyüddü.
Tək,
kölgəsi sərin olur.
Qəlbinə söyüd əkmisən,
havalar isti keçəndə,
budaqları yellənə,
yarpaqları tellənə,
bədənin sərinlənə.
Kölgəsində dincəlsən,
hamıya acıq verəsən,
həyata gəl-gəl deyəsən.
Rüzigar dəyişəndə,
Havalar soyuyanda
köçünü-
Özündən
çox uzağa çəkəsən.
Daha sən
O sən deyilsən.
Yoxsa,
özündə
Donub ölərsən.