Ey medal ölüsü, təltif ölüsü,
Ey şöhrət ölüsü, tərif ölüsü,
Misranı beynimə mismarlama gəl.
Bu gün dilin üstə can verən sözü
Əl altdan sabaha ismarlama, gəl.
Səsin öz başına düşməsin, qağa?
Köksün öz qəlbinə genmi, darmı-gör.
Sabah bu vətəndə dəfn olunmağa
Qəbrinə bir qarış torpaq varmı? gör.
Aldığın təltifi köksünə sıxıb,
Yamanca ayırdın özünü xalqdan.
Sənətə bir qazanc yeri tək baxıb,
Haqqı taptalayıb, danışdın haqqdan.
Mədənə bağlandı qəlbin, ürəyin
Səsin qəlbindən yox, qarnından gəlir.
Unutma bu xalqın duzu, çörəyi
Getməz, belə getməz burnundan gələr.
De, şairlik hara, məddahlıq hara?!
Kimdən bu xislətə inam dilərsən.
Şair xalq yolunda çəkilər dara.
Sənsə xalqı satıb, hökmüdarından
Mükafat dilərsən, ənam dilərsən.
Gedər bu var-dövlət, ürəyin bir vaxt
Səni öz içindən haraylar, səni……
Adam tək ağ günə çıxartdı, ancaq
Şair tək öldürdü saraylar səni.
Ey məddah, ey yaltaq, çəkil kənara.
Haqqın şairinin qoy səsi gəlsin.
Ölü ilhamını get, göm məzara
Bahar ilhamların nəfəsi gəlsin.
Şair öz xalqının olar içində
Şair öz xalqının ölər içində.
28.01.1999.