Həyatda pak yaşamaq, doğrunu-doğru, əyrini-əyri yazmaq və ya söyləmək bütün bəşər əhlinə tanrıdan buyrulan bir hökm və vacib əməllərdən biridir.
Bir də ki, Tanrı insanı yaradanda insanlığa xas olan bütün əlamətləri-yaxşılıqları onda əks etdirdi. Ona şüur, dərin zəka bəxş etməklə onu öz dərgahında mələklərdən də üstün görməyi arzuladı. Quyruqdan savayı bütün insani cizgiləri, bütün təbii boyaları onda tərənnüm etdi. Lakin insanlar sonradan tanrı yolunu azıb, bütün süni boyaları, cizgiləri özündə əks etdirməklə ona ona müxalif çıxmağa başladılar. Tanrı onlara quyruq verməyə-verməyə özlərinə quyruqlar düzəltdilər. Özü kiməsə quyruq olan özünə də bir neçə quyruq yapışdırdı.Və beləliklə ,quyruqların quyruğu artmağa başladı.
Yəqin mövzunun hansı quyruqlardan getdiyi hamıya yavaş-yavaş aydın olur. Aydın olmaya da bilməz. Axı ,dərin zəka sahibləri, ancaq inək quyruğu,çaqqal, tülkü quyruqlarını və bir çox heyvanların quyruqları olduqlarını çox yaxşı bilirlər.
Bu quyruqlardan fərqli olaraq bir quyruq üstündə dayanmaq istəyirəm: Tülkü quyruğu. Nəyə görə tülkü quyruğu? Çünki bu bu tülkünün əsl quyruğudur. Onu danmaq, qaraya ağ, ağa qara deməkdən başqa bir şey deyildir. Onu tülküyə Allah verib. Bir də ki, tülkü quyruğunu buluyanda öz həqiqi quyruğunu bulayır.Özünə süni quyruqlar düzəldib və onu özünə bağlayanlar isə qorxuya düşən kimi , bir quyruğun həyəcan keçirməsindən bütün quyruqlar təşvişə düşüb başlayırlar həyəcan keçirməyə . Mənim bəzi insanlara tülkü deməyə dilim gəlmir.Çünki onlar hiyləgərlikdə tülküdən də dəhşətli görünür. Axı tülkü dovşanla çaqqalın arasını vurub özü kənarda qalmır. Hələ tülküyüynən . Axı tülkü öz dostu tülkünün “süfrə”sində yemək yeyib, sonra da gedib öz tülkü dostuna hansı bir çaqqala və ya canavara satmır. Hələ öz tülkülüyüynən.
Axı tülkü öz tülkü dostunun ocağını söndürüb və bu ocaqdan azacıq köz götürüb öz düşməni itin ocağını və ya çırağını həmin közlə yandırmır.Hələ tülkülüyüynən . Bir də ki , tülkü xəlvətdə nəsə edib , aşkarda sinəsini qabağa verib qeyrətdən dəm vurmur. Xülasə: hələ öz tülkülüyüynən !
Əsil şəxsiyyətləri də heyrətləndirən, dəhşətə gətirən də tülküdən daha dəhşətli görünən , tülkü qədər qeyrəti olmayan şəxsiyyətsizlər adi insan olan şeytan donlu iblislər, üzdə “can” deyib xəlvətdə quyu qazanlar , məni görəndə məndən , səni görəndə səndən , insanlığa xas olmayan ideyaları əsas tutanlar,hər iki üzü sürtülmüş bir neçə quyruğu olan yaltaqlar , xəlvətdə “filankəs ən rəzil, qan içən adamdır “ deyib üz-üzə gələndə ikiəlli görüşüb hər iki üzündən öpən yaltaqlığı sümüyünəcən hopan “insan”lardır.
Bəli ,bütün bunlar cəmiyyətdə baş verən ən iyrənc , ən alçaq hərəkətlərdən savayı bir şey deyildir.
Mən yazımı hələ yekunlaşdırmamış ANS telekanalının hörmətli jurnalisti , əyri ni -əyri , doğrunu –doğru deyən qılıncdan kəsərli sözü ilə bütün haqsızlıqlara qarşı mübarizə aparan “Zorxana “ aparıcısı Orxan Fikrətoğlunun bir yekun sözünü xatırlamaq istəyirəm :–“Hələlik,sizinlə yeni görüşlərədək .,,Köhnə” Azərbaycanlı Orxan Fikrətoğlu”.
Mən heç də sözümün yekununda belə demək və ya da yazmaq istəməzdim. Ona görə ki, Azərbaycan dəyişir, artıq köhnəlikdən uzaqdır. İnkişaf edir, yeniləşir, gündən–günə çiçəklənir. Köhnə sovet bayrağı əvəzində yeni üçrəngli bayrağımız vətən səmasında başımız üstündə dalğalanır. Bir əldə Azərbaycanımızın yeni üçrəngli bayrağı , bir əldə bütün haqsızlıqlara qarşı kəsərli sözünü , qılıncdan iti qələmini süngüyə çevirən, yeni azərbaycanda yeni addımlarla irəliləyən , yeni müqəddəs arzularlarla yaşayan Yeni Azərbaycanlı