Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temssilcisi
Küçük bir köyde doğmuşum
Kasım günlerinin bir soğuk sabahında
Tuza belemişler daha doğar doğmaz
Ağlamışım uzunca, ilk acıyı tadarak
Akşamın karanlık elleri uzandığında evlere
Gaz lambaları ışıtırmış geceyi
Ve ben öylece bakar kalırmışım fitildeki ateşe
Demek ki o günlerden kalmış ışığa, aydınlığa sevdam
Şimdi güneşle birlikte doğar gibiyim
Batışındaysa hüzünler katlarım bir köşeye
Giysilerim gelir takılır usuma çoğu kez
Onlar küçük geldikçe üstüme
Sanki ben küçülürdüm, büzülürdüm içimde
Bir cebim olmadığı için, ellerim üşürdü kar beyazında
Koltuk altlarımı cep yapardım o zaman
Parmaklarım uyuşurdu yine de
Yıllar geçip gitti de bir bir
Şu an ki olan ceplerime bir türlü alışamadım