İndi bu sahillər səssiz, kimsəsiz,
Qırçın ləpələr də fərəhsiz, qəmgin.
Burda xatirədir hər ləpir. hər iz,
O qayğısız günlər düşüb didərgin.
Payızın hökmünə uyub təbiət,
İlıq nəfəsi də qəribsəyibdir.
Ayrılıq dəmini duyub təbiət,
Qağayı səsi də qəribsəyibdir.
Baxıb arxasınca köçən quşların,
Sükuta qərq olub boz sərçələr də.
Yollarda iz silən ağ yağışların.
Qərib səsi gəlir tar gecələrdı.
İndi xəyalımla qalıb baş-başa,
Bu sükut gölünə daş atıram mən.
Gələn baharadək xatirələrdə,
Sənli günlərimi yaşadıram mən.