YASƏMƏN…
Çəkər yazın son ayında səmaların rəngini,
bu dünyada ən sevdiyim–yaz ətirli yasəmən,
düşünməyək ayrılığın,həsrətlərin qəmini;
ömür boyu belə qalaq–nə mən solum,nə də sən.
Bəzən olur ilk bahar da,son bahar da yağışlı,
buludları gah qəzəbli,gah mehriban baxışlı,
incə güjüm,dolaşmayaq təlaşlı,gözü yaşlı-
Leyli–Məcnun timsalları nə mən olum,nə də sən.
İkimiz də uduzarıq–bəddir “Sevgi oyunu”,
fani dünya yaranışdan dəyişmədi huyunu,
aləm böyük olsa belə,hər yaşamın bir sonu!
yazılmasın; “Son məktubu” nə mən alım,nə də sən.
Necədə qol-budaqlısan!-qurban olum boyuna,
gülüm,səni qısqanıram hətda şəbnəm suyuna,
birgə açlb,birgə solaq–özgəsinin qoluna,
hönkürərək öz qolunu nə mən salım,nə də sən..