Ankara’lıyım
Zamanın birinde bir gün İstanbul’a gittim.
‘Nerelisin’ dediler. ‘Ankara’lıyım’ dedim.
Bir kaç semt ismi sordular bilemedim.
Çünki ben Ankara’nın içinde büyümedim.
Kaç yıl oldu gitmiştim bilmem kaç senesinde
Müzelerini görmüştüm okul gezisinde
Hiç bir zaman kendi başıma gidemedim
Göndermezlerdi kaybolurum korkusu içinde.
Birde düğünlerde ve bayramlarda giderdik
Ankara’yı ailecek ziyaret ederdik.
İlçeye dönünce böbürlene böbürlene
‘Bizler bu gün Angaradan geliyoz’ derdik.
Zaman geldi geçti hadin sorun bana
Rehberlik bile edebilirim işte sana
Kaderde yıllar sonra seni tanımak varmış.
Karış karış bilirim seni şimdi Ankara…
Amasya
“Kime niyet, kime kısmet” derler ya
Seni görmem nasip oldu Amasya
Seyrettim yükseklerden doya doya
Hayatta sana gelmem belki faldı
Gözlerim güzel anılara daldı
Amasya eskileri sende buldum
Tarih kokan değerlerini sordum
Bu nasıl şans? Ben kaderli kulundum
Yapılan sohbetlerin sanki baldı
Gözlerim güzel anılara daldı
Bimarhane’nde tarihini andım
Hazeranlar’da geçmişteyim sandım
Yeşil ırmağını içmeden kandım
Hayalimde bindiğim belki saldı
Gözlerim güzel anılara daldı
Bekle Amasya yine geleceğim
Ferhat’la Şirin’i yad edeceğim
Elmayla kirazından yiyeceğim
Amasya damağımda tadın kaldı
Gözlerim güzel anılara daldı