TƏRCÜMEYİ-HAL
Nemət Tahir (Rüstəmli Nemət Qəzənfər oğlu) 1987-ci il avqust ayının 27-də Ağdam rayonunun Qiyaslı kəndində anadan olub.Məlum səbəblərdən 1995-ci ildə Mingəçevirdə yerləşən Ağdam 128 saylı köçkün məktəbində birinci sinfə daxil olur.İlk şeiri “Ağlar” 2003-cü ildə “Sovqat” qəzetində işıq üzü görmüşdür.2006-cı ildə həmin məktəbi bitirib.2006-ci ildə Sumqayıt Dövlət Universitetinin Filologiya (Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı) fakültəsinə daxil olub.
Tələbəlik həyatı da yaradıclıq baxımından qaynar keçmişdir.Tələbəlik illərində “Sumqayıt Universiteti”, “168 saat”, “Şaman”, “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetlərinin əməkdaşı olub.Tələbəlik illərində şeirləri “Sumqayıt Universiteti”, “168 saat”, “Şaman”, “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetlərində, o cümlədən Sumqayıt şəhərinin yaradılmasının 60 illiyinə həsr olunmuş almanaxda çap olunmuşdur.Şeir, həkayə, məqalələr yazmışdır.2010-cu ildə Sumqayıt Dövlət Universitetini bitirmişdir.2010-2011-ci illərdə ordu sıralarında hərbi xidmətdə olmuşdur.
2011-ci ilin avqust ayında Azərbaycan Respublikası Təhsil Nazirliyinin vakant yerlər müsabiqəsində iştirak edib.Ağdam rayonunun Sərfəli qəsəbəsində yerlə.ən 91 saylı tam köçkün orta məktəbinə Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı müəllimi təyin edilib.Hal-hazırda həmin məktəbdə Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı müəllimi işləyir.Ədəbi-bədii yaradıclığını da davam etdirir.
Ömrünün sonrakı illərində şeirləri Bakı şəhərində “Sözün sehri” qəzetində, Ədəbiyyat, o cümlədən Mədəniyyət və Ədəbiyyat portalında həm şeirləri, həm də məqaləsi dərc olunub. Hal-hazırda “Gənc Yazarlar” Ədəbi Birliyinin üzvüdür.”Sumqayıt Universiteti” qəzeti ilə sıx əlaqə saxlamaqdadır.
Nemət Tahir İlham Mikayıl, Kənan Aydınoğlu, Orxan Zaman, Elçin Əlizadə, Məmməd Eyyubov, Vüsal Mirzəmmədov, Kamran Nizami, Zaur Murad, Elşad Qarabaği, Əziz Muğani, Elvin Babayev, Təhmasib Azad, Günel İsrailqızı, Xəyalə Alıyeva, Aysel Cəfərova ilə sıx əlaqələrini indi də davam etdirməkdədir.
OLMUR
Bu sevgi elə bir müqəddəs sirdir,
Yardan özgəsilə paylaşmaq olmur.
Sevgilindən uzaq qəlbində sevgi,
Hicranlı günlərə alışmaq olmur!
Bəzən ürəyimə sevinc dolsa da,
Sevgilimin yeri bir damcı dolmur.
Bəzən bu həsrətə etsəm də hörmət,
Sevgili düşmənlə barışmaq olmur.
Daha ayrılığa dözə bilmirəm,
Yanardım alovsuz, göz yaşım qoymur.
Bizi sınağamı çəkir görəsən,
Allahın işidir qarışmaq olmur?!
DODAĞIM
Məktubun sonunda “öpürəm” yazdın,
Ağacda yarpaqtək əsdi dodağım.
Onu belə qəmgin görəndə dilim.
Dedi, sızlamağın bəsdir,dodağım.
Bir az da əhdindən üz döndərməyib,
Haqlını haqsıza qurban verməyib,
Sənə qeybətinə dözə bilməyib,
Dişimlə dilimi kəsdi dodağım.
GÜLÜM
Sorsan ayırlıqdan nələr çəkmişəm?!
Həsrətdən göylərə sovrulub külüm.
Eşqim iddiamdır, şaihidim cəfa,
Tanrıdan tək səni diləyir könlüm.
Pəncərini açıq qoyub yatarsan,
Gələcəm səninlə dərdimi bölüm.
Ruhum qonağındır yenə bu gecə,
Bu an əbədilik olsunmu, gülüm?
Əllərin ttitrəyir, baxışın ürkək,
Saçların gül qoxur, dodağın çiçək.
Mənimsə dodağım bal arısı tək,
Sənin dodağına qonsunmu, gülüm?
* * *
Yenə payız gəldi sənsiz ömrümə,
Otağım qaranlıq, divarlar soyuq.
Tavana rəsmini çəkir gözlərim,
Qəlbim buz parçası, duyğular soyuq.
Qara buludlar tək nigarançılıq ,
Həsrət gözlərinə kölgə salıbdır.
Səni görməsəydim dəli olardı,
Yaxşı ki, yadında şəklim qalıbdır.
Səninlə üz-üzə durmuşuq sanki,
Gözümüz danışır səssiz-səmirsiz.
Bilməm, ayrılıqmı qorxutdu məni?
Yanımda olsan da, darıxdım sənsiz.