abdullamuellim

Etibar qalmayıb daha,
Yüyəni dartılan ata.
Dərdimiz sevincdən baha,
Yol gedirik bata-bata.

Azı yox,çoxu itirib;
Atdığı oxu itirib,
Gecələr yuxu itirib,
Gündüzləri yata-yata.

Günlər gerçəkmi,yuxumu?
Dərd bada verib çoxunu.
Səpmə ayrılıq toxumu,
Aşıma duz qata-qata.

Bu dünya eşqin qəfəsi,
Sevinci nəfsin köləsi.
Buz dadır ilıq nəfəsi,
Dərdə ocaq çata-çata.

Bu bəxt ki var-qara közdür,
Kimi bezdi, kimi dözdü…
Üzdü məni, bu yol üzdü,
Günü-günə sata-sata.

Bu dünya dərdə kölədir,
Sözü uşaq tək bələdi.
Tanrının işi belədir-
Döndərib ömrü şahmata.

11.12.2000.
Azərbaycan.Quba.