Deyirlər dəyişmişəm.
Nə baxışlarım əvvəlkidir,
Nə də davranışlarım.
Nə əvvəlki kimi
Gülümsəməyi bacarıram,
Nə də əvvəlki kimi insanları
”Xoşbəxt ”olduğuma inandırmağı.
Əslində kimsə bilməyir
Mənim qədər ağlamağı.
Məni sadəcə
İçimdəki qızcığaz anlayır.
Ünvanım dəyişməyib.
Dəyişməyib yerini arzularım da,
Xəyallarım da.
Onlar da mənim kimi vəfalıdırlar.
Eləysə niyə hər kəs dəyişdiyimi söyləyir?
Deyəsən ,doğrudan da,
Mən o mən deyiləm.
Eyni məkanda fərqli insanam.
Mənzilim də həmənkidir,
Hər gün gedib- gəldiyim
Yol da artıq mənə doğmalaşan yoldur.
Ehh… yenə bəlkələrlə doluyam,
Bilmirəm, doğruyam ,ya da yanlışam,
Həqiqət söyləyir başqalaşmışam.
Diriykən özümə qəbir qazmışam.