Deyiblər: ,,Kişi ağlamaz”,
Bunu hansı Ata deyib,
Bunu hansı Baba deyib??
Məncə, bir az düz deməyib:
Görəsən nə fikirləşib,
Bunu dilə gətirəndə?
Görən özü ağlamayıb,
əzizini itirəndə?
Oğlu, qızı bu dünyadan,
vaxtsız köçüb gedən zaman,
ağlamayıb, sızlamayıb?
Acı həsrət ürəyinin
yarasını duzlamayıb?
…Bəlkə elə buna görə,
sən də mənə söyləyirsən:
,,ölüb vaxtsız getsəm əgər,
mənə ağlama” deyirsən!
Söylə mənə, axı necə
ağlamayım, gülüm, sənə?
Mən indidən hönkürürəm,
gözlərimdən yaş tökürəm.
Gözlərimlə görə-görə
yaxınlaşır ölüm sənə!!
Sən nazımı çox çəkmisən,
Heç xətrimə dəyməmisən,
Oxşamısan, bəsləmisən,
Sən məni bir uşaq kimi,
Bəlkə elə ona görə,
şair təbim daim coşub,
qaynayıbdı bulaq kimi…
…Uşaqlar da böyüyəcək,
Ancaq sənsiz həsrət məni
əridəcək, üyüdəcək!
Sənsiz məni kim bəsləyər?
De, kim məni böyüdəcək?
Hər gün səni düşündükcə,
xəyallara hey dalıram.
Uşaqlar yetim qalmır ki:
Sənsiz mən yetim qalıram!!!
23.04.2016