zün dağ başına qoyan şəhərin
ayağın xan kəndi yuyurdu
kürəyinin təri
cıdırda soyuyurdu.
Girməzdi
dumanına gün işığı
havasına çay qaşığı.
Qayaları sərxoş idi
adamları tay-tuş idi
küçələri taykeş idi.
Qəbirüstü yazıları
nəğmə kimi oxunurdu
kolda-kosda tələf olan
qurd-quşu gül qoxuyurdu.
Kim idi qalxan o boyda dağı? –
yağışdan sallanıb enirdi qonağı.
…Dağın dizləri əsdi bir may səhəri
gözünün yaşı ayağının suyuna qarışdı şəhərin…
Mənbə: ayb.az