***
Yenə zalim dostlar məni,
Ağ yuyub, qara sərdilər.
Cismimi qançır etdilrər,
Ruhumu nara sərdilər.
Yandım beləcə od içrə,
Dost da dosta od içirər?!
Adımı silib ad içrə,
Gətirib zara, sərdilər.
Zil öndə – bu, hələ pəsmiş,
Yalıncıqlar yolu kəsmiş,
Düşmən gülləsindən pismiş,
Dost vuran yara, sərdilər.
Ürək çırpınır hövr ilə,
Yaşa görüm bu tövr ilə,
Qoymadılar bütöv öləm,
Etdilər para, sərdilər.
Bir zərəri bir nəf silər,
Çəkmə sınağa nəfs ilə,
Tanrım, dostları hifz elə, –
Onlar “nadir əsər”dilər.
Qeyd: Əsl dostlara can qurban!