Bilsən…
Bilsən, necə həsrətəm
Necə həsrətəm sənə!
İçimdə bir ad
Adımı çəkmə deyir!
O adı sıxmaqdan
Dişlərim ağrıyır,
Dilim göynəyir,
İlahi, niyə dar edirsən
Geydirdiyin bu köynəyi?!
Bir müqəddəs çəməndə,
Yaralı, uralı bir ağac kötüyünə
Söykənib
O adı hayqıracam!
Göylərin naləsi –
Göylərin göz yaşlarının səsi
Səsimə qarışacaq,
Sən bizə açacaqsan bir çəmən qucaq…
Ona şeir söyləyəcəm
“Gəl, sənə bir nağıl söyləyim,
O nağıl ömrümün noğulu idi…”
İlahi, necə susduracaqsan
İçimdəki bu göynəyi?!
İçimdə bir od
Odumu çəkmə deyir!
Torpaq altında havasız qaralan
Budağam,
Ağacam,
Kötüyəm,
Dağ-dağam!
Və…
Çəmənində Pir olacaq
Kömür-kömür vücudum.
O Pirə tapınacaq
günahı olanlar,
gunahdan qaçanlar.
O Pirdə yaşayacaq
Onun dilində
Qədəhlənən adım.
Arzu bağlayacaqlar
Arzusu bağlı qalanlar
O Pir olan, bir olan ağac vücuduma.
İlahi, necə öldürəcəksən,
Bu taleyi döyənəyi?!