Sesiz gedişini izlədikcə həyatın boğulur insan tənhalıqda ya sevincə həsrət qalırsan yada qəmli pəncərədən boylanırsan.Ətrafında milyon insan olsa belə yoxluğunu anlayrsan .Baxırsan, düşünürsən, xəyala dalırsan qurduğun bütün arzuları bir bir dilində sadalayırsan . Mən niyə gec qaldım ya o məndən öncə doğulmalıydı ya da mən ondan sonra sevilməliydim.Bəzən bu qoca dünyanın bütün yükünü daşıdığını sanırsan amma anlamırsan bu həyatın məntiqli bir açıqlaması olsa belə sən nələrəsə çoxdan gec qalmısan.
Qorxmuram ömrümün yalnızlığından tək qorxduğum tanrıdan sevgidən və birdə əzizlərimdən uzaq olan soyuq baxışlardan qorxuram bu həyatda. Bilirəm uzun uzun yazsam belə alınmır yəqin məndə yalnış duyğuların yalnış əsirinə çevrilmişəm hafizəmdə amma zaman buraxdığım heçnə məni gələcəyə aparmırki ya çıxıb getsəmdə səni başqa yerdə sevməyəcəyimdən əmin deyiləm çünki sən mənimləsən harda olsam belə. Bilirəm güvəndən ötə qürur var və qürurdan sonra inam amma bunlar cəmləşməsə yenədə isdəyimdə yanılıram. Gələcəkdir bir gələcək üzümə günəşdə gülümsəyəcək hər şey dəyişəcək , otlar bitəcək günlər ötəcək agrılar keçəcək insanların çoxu yenidən sevəcək amma mən xaric bilirsənmi niyə çünkü insan bir gün bir yerdə ya birini ölümdən ötə sevəcək ya da həmişəlik çəkib gedəcək…………………