AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Sözlərindən külək əsər,
Qarışdırar hisslərimi…
Ürəyim olar dərdəcər…
Adı olmaz istəyimin…
Varlığına ağlayaram…
Varsan… əlimə çatmırsan
Özüm sənə oxşadaram,
Bəlkə üzümə baxarsan…
Adı olmayan hisslərin
Ünvanı bir qanlıq olar…
Deyirəm, qoruyum səni…
Ölsəm, adın “qanlım” olar…
Maşın əfsanəvi gözəlliyi olan kənd yolları ilə yavaş-yavaş irəliləyirdi. Yol get-gedə daralırdı. Görünür bir neçə gün öncə yağan yağış torpağı islatdığı üçün yolun kənarları sürüşmüşdü. Hələ də yağışdan nəm olan torpaq qızılı qəhvəyi rəngə çalırdı. Yola döşənən daşlar sürüşərək seyrəldiyindən yol çala-çuxur olmuşdu. Sürücü maşını saxlayıb: – Daha sürə bilmirəm. Yollar pisdir, maşın xarab olar. Burdan o yana piyada gedin – dedi.
Ömər başını narazı halda bulayıb dedi:
– Deyəsən yenə yağacaq. Hava yaman tutulub.
Ömərin yaxin dostu Ərkam ingilis qonaqlarını ailəvi olaraq İstanbulun qərbində yerləşən qədim Çatalcanın İncəğiz kəndini gəzdirməyə, oradakı mağaraları göstərməyə gətirmişdi. Bu Henri Ceyms, xanımı Anna ve qızları balaca Aleks idi. Onlar butik oteldə iki ayrı otaq kiraladılar. Birində qonaqlarını rahatladılar, digərində isə özləri yerləşdilər. Buranın əvvəllər ev olub sonradan otelə çevrilməyi aşkar görünürdü. Kənd yerlərində belə otellər turistlərin diqqətini müasir otellərdən daha çox çəkir. Ayrı-ayrı otaqların hamısının qapısı ümumi bir həyətə açılırdı. Otaqların birində otel işçiləri yerləşmişdi. Damında isə səhər yeməyi üçün üstü örtülü eyvan düzəldilmişdi. Onlar bir qədər dincəlib yorğunluqlarını aldıqdan sonra kəndi gəzmək qərarına gəldilər. Ömər isə heç dincəlmək haqda düşünmürdü.
O, fotoaparatını və ona quraşdırmaq üçün ştativi götürüb çantasına qoydu. Ərkam qonaqlarına dedi:
– Dostum həvəskar fotoqraf olduğu üçün daima hansısa bir kadrı çəkə bilməyəcəyinə görə narahatdır. Birdən kölgə azca çəkilər, işıq bir az o tərəfdən düşər… Daha nə bilim nələr.
Sonra o üzünü Ömərə sarı tutub dedi:
– Qardaşım, bir dincəlib istirahət eləsənə! O cür işin var, neyləyirsən bu fotoqraflığı? Çörəyin bundan çıxmır ki! Onsuz da sən həvəskar fotoqrafsan. Amma bu işlə elə ciddi məşğul olursan ki, elə bil nə olub!
– Dincəlirəm Erkam, dincəlirəm. Öz işim birlikdə işlətdiyimiz şirkətdəki təmir və tikinti işləridir. O işlə yalnız qazanc məqsədi ilə məşğul oluram. Foto ilə məşğul olmağı isə həqiqətən çox sevirəm. Hər dəfə uğurlu fotolar alınanda elə bil dünyanı mənə verirlər. Onda mənə elə gəlir ki, dünyanın ən gözəl fotolarını məhz mən çəkirəm və ən qeyri-adi anları mən tuturam.
Azca türkcə anlayan Henri Ömərə onunla həmrəy olduğunu bildirdi:
– You are right! The photography is wonderful hobby! (daha&helliip;)
Şəhərə yenicə qədəm qoymuş qışın soyuğundan qorxmurdu. içində odun dolu balaca köhnə soba olan bir otaqlı mənzildə iki azyaşlı uşağıyla; qızı və oğluyla bir il əvvəl tanış olduğu bu şəhərdə yaşayırdılar. Qonaq kimi, ömür boyu sakin kimi yaşayacaqları hələ məlum deyil… Övladları yatdığı üçün işığı söndürmüşdü. Əvvəlcədən aldığı şamı yandırdı, sobaya yaxın masanın üstündəki dəftər qələmə yaxın qoydu. Soba yalnız otağı isidirdi, şam isə rahat yazmağı üçün işıq salacaqdı. Masanı lap qabağa çəkib əyləşdi. Hardan, necə başlayacağını bilmir, qaranlıqda yatmış balalarına kədərlə baxmağından məlum olurdu ki, yazdıqları onlara aid olacaqdı. Dəftəri açdı, dərindən ah çəkdi. Qələm əlində əsirdi, həyəcanlıydı. Çox fikirləşəndən sonra yazmağa başladı:
“ Övladlarım, sizə baxıram ürəyim qan ağlıyır. Bilmirəm nəyin dərdini çəkim. Atanızın məni atıb getməyindənmi,yoxsa sizi atasız qoymağınanmı yazım? Bəli, atanız məni aldadıb. Məşuqəsi olan varlı bir qadınla yaşayır. Onu hamımızdan üstün tutub. Bugün gedib onu tapmışdım. Danışdığımız kimi gərək bugün yanımızda olaydı. Amma o qadın baxa-baxa məni qapıdan qovdu. Ağlaya – ağlaya qovdu. Bilmirəm bunları sizə niyə yazıram. Eh, həyat çox çətindir, balalarım. Çoxlu insanları olan bu şəhərdə gərək hamı bir-birinə həyan olsun. Bu şəhər atanızla bizi ayırdı. Atanız indi geyimi kimi çox dəyişib. Əslində atanızın günahı yoxdur. İmkansızlıq atanızı itirməyə məni məcbur etdi. Eh, fikirlərim dağınıqdır balalarım. Son günlər yaman tez-tez atanız yadıma düşür.
Bilirsiz, orta məktəbdə oxuyanda müəllimənin bizə verdiyi ev tapşırığını indi-indi qanıram ki, nə deməkdir? Uşaq ağlımıza görə cavab yazmalıydıq. Həyat nədir? Mən məktəbi beşinci sinifə qədər oxumuşam, qızım. Doğulduğum kənddə qızların çoxunu ataları ya məktəbə qoymaz, ya da ki, mənim kimi alayarımçıq oxudardılar. Bir az böyüdük, oğlanların da fikri-zikri bizdə oldu, işimiz tamamdı. Mütləq ərə getməliydik, toyumuz olmalıydı. Atanız isə kəndin ən yaraşıqlı oğlanıydı. Qızların çoxu atanıza vurulmuşdu. Bəzi gəlinlər də ərlərini aldatmağa dünəndən razı idilər. Amma atanız Allahdan qorxan kişi idi, ya da mən elə bilmişəm…
Dərd bu deyil, dərd gözlərimizi açanda hər şeyi geridə qoymağımızı görmək idi. (daha&helliip;)
Ülkərin bir xəstə üçün nəziri var idi. Xəstədən ümidverici xəbər eşitdiyindən bu dəfə nəzirini gecikdirmək istəmirdi. İşə gedəndə yolüstü verəcəkdi. İşi İçərişəhərdə, lakin nəzirinin ünvanı Təzə Pir məscidi olduğun dan ayrı-ayrı səmtlərdə yerləşirdi. İşəgecikməsin deyə hər dəfə təxirə salır, bu da nəzirini gecikdirməsinə səbəb olurdu.
Bu gün səhər işə tez getməli idi. Necə deyərlər, cox vaxt işə gecikmişdi. Mərkəzi Univermağın qabağı ilə İçərişəhər tərəfə getmək istəyirdi ki, bir qadın səsi eşitdi:
– Bala, Təzə Pir məscidi hansı tərəfdə yerləşir?
Dönüb baxdı. Əks tərəfi göstərib:
– Xala, oraburdanbirazuzaqdır. Düzyuxarıqalxın, sonraordabirindənsoruşarsız – dedi.
– Qızim buraları yaxşı tanımıram. Birdən tapmaram. Bəlkə məni ora götürəsən?– deyə qadın and-aman elədi.
İşə gecikdiyindən çıxılmaz vəziyyətdəidi. Nə edəcəyini bilmədi. Qadının üzünə baxdı. Nurlu siması vardı. Ona anasını xatırlatdı. On il olardıki, onu itirmişdi. Lap kövrəldi. Əynində ağ butaları olan mavi paltarı, başında ağ ipək kəlağayısı və ağ saçları anaya məsum gözəllik verirdi. İşə gecikməyinə baxmayaraq qadının mələk görünüşü onu sanki ovsunlamışdı. Ülkər üçün ayağındakı hündürdaban ayaqqabılarla məscidə gedən bu əyri köndələn yolları üzü yuxarı qalxmaq çox narahat idi. Ələlxüsus da, gecikəndə. Büdrəməsin deyə ayağının altına baxaraq qadınla yanbayan aramla addımlayırdı. Yolboyu bir az şəhərin dəyişməsindən, bir də yeni tikililərin tikilməsindən danışdıqca vaxt azaldı, yol qısaldı, mənzil başına gəlib çatdılar. Məscidin həyətində iman sahiblərinin mərhəmətinə ümid bəsləyən bir neçə dilənçi oturmuşdu. Ülkər nəzirini qutuya atmağı düşünmüşdü. Bu imkansız insanların ehtiyacı qızın diqqətini çəkdi. Elə bu zaman ananın səsi onu fikrindən yayındırdı:
– Allah köməyin olsun, qızım. Səni də işindən elədim. Tək gəlsəydim bu yollarda azıb qalardım – deyə üzünə gülümsəyib məscidin qapısına yaxınlaşdi.
– Narahat olma, xala. Mənim də nəzirim var.
– Allah nəzirimizi qəbul eləsin, bala – deyib ana içəri keçdi. Ülkər də:
– Amin! – deyib özündən asılı olmayaraq onun dalınca məscidin qadınlar üçün ayrılmış hissəsinə keçdi. Məscidə hər dəfə kənardan baxmışdı. İlk dəfə idi ki, içini görürdü. İçəridə kimisi namaz qılmağa hazırlaşır, kimisi də namazın vaxtını gözləyərək divar boyu yerdən düzülmüş döçəkçələrdə oturub qurandan surələr və ayələr oxuyurdular. Hicablı qadınlardan biri onlara salam verib içəri keçməyi buyurdu. Ülkər asılqandan yaylıq götürüb başını örtdü.
Bir müddət qapının agzında dayanıb bu sükutla dolu sehirli məkana tamaşa etməkdən doymadı. Döşəməyə düzülmüş gözoxşayan xalçalardan böyük səbrlə naxışlanmış divar və tavanına kimi hər yer valehedici idi. Artıq namaz vaxtı idi. O, namaz qılmağı bilməsə də içəri keçdi. İçindən namazlığın üzərində dayanıb onların etdiyi hərəkətləri təkrarlamaq gəldi. Namazını bitirib ətrafdakılar kimi səcdəyə oturdu. Allahına şükür və dualarını edirdi ki, qəflətən telefonuna gələn zəng işə gecikməyini xatırladıb onu düşdüyü sehirli aləmdən ayıltdı. Cəld ayağa qalxdı. Ana hələ də namazdan sonra səcdəyə oturub Quran oxuyurdu. Ülkərin getmək istədiyini görüb üzünə gülümsədi. O da mane olmadan başı ilə “sag ol” deyib asılqandan yaylığını asdı. Nədənsə Ülkərə doğma gələn bu insanı daha görməyəcək deyə dönüb bir də onun gülümsəyən simasına baxmaq və onun sayəsində bura gəldiyi üçün təşəkkür eləmək istədi. Axı onun gecikən nəziri var idi. Ülkər donub qaldı. O yerində yox idi. Sanki heç olmamışdı. Onun oturduğu namazlığın üzərində oxuduğu Quran qalmışdı. Ülkər bayaq onları içəri dəvət edən qadına yaxınlaşıb soruşdu:
– Burda əyləşən qadının hara getdiyini görmədiniz?
– Xeyir, görməmişəm.
– Ağ kəlağayılı, açıq mavi geyimli yaşlı bir qadın idi. Birlikdə gəlmişdik. Siz də içəri dəvət etmişdiniz.
– Qızım axı sən tək gəlmişdin. Bir də mən bayaqdan burdayam. Elə bir geyimdə qadın görməmişəm.
Elə bil yuxu görürdü. Mələk kimi geyimi ilə onu görməmək mümkün deyildi. Ülkər pilləkənlərlə həyətə düşdü. Ətrafa göz gəzdirdi. Onu görmədi. Tələsik küçəyə çıxıb dilənçilərdən birinə nəzirini verdi. Artıq cüt gəldiyi yolu tək qayıdırdı. Sanki bu ana nəzirini vermək üçün qarşısına çıxmışdı. Üzünü göyə tutdu. Heyrətdən yerində donub qaldı. Parçalanıb səmaya səpələnmiş kiçik buludlar, sanki bayaqkı ananın mavi paltarındakı ağ butaları xatırladırdı. O, sanki xəyal kimi göylərə çəkilmişdi.
Son günlər ədəbi mühitdə tanınmış şair Vaqif Bəhmənliyə verilən töhmət məsələsi gündəmi zəbt etmişdir. Məni də mütəəssir edən bu məsələyə fikir bildirməyi özümə borc bildim. Mədəniyyət Naziri Əbülfəz Qarayev cənabları şair olmaqla yanaşı Vaqif Bəhmənlinin vəzifəsini nazərə almadan, deyilişi ağır səslənən töhmətə imza atmışdır. Görəsən qələm yoldaşımızın günahı nə olub, deyə maraqla izlədim. Sən demə, Vaqif Bəhmənli mədəniyyət nazirimizi vəsf edərək onun şəninə şeir həsr edib. Mən bir qələm əhli kimi hörmətli nazirimizə sual edirəm: ”Nə vaxtdan axı kiməsə şeir vəsf etmək qanun çərçivəsində qadağan olunub? Soruşmaq istərdim,cənab Nazir, siz də işgüzar görüşlər zamanı tez-tez Prezdentimizlə qarşılaşmalı olursunuz. Sizin də hər kəlmənizdə Prezdentə hörmət və ehtiramdan bəhs olunaraq, şəninə mədhedici ifadələr yağdırmısınız. Belə çıxır ki, Prezdent də sizin haqqınızda vaxtında lazımı tədbir görüb, ya sizi işdən azad etməli, ya da mədhiyyələrinizə görə şiddətli töhmət verməli idi ki, siz niyə onun siyasətini tərif edirsiz?? Sorusmaq istərdim, hamımızın sevimlisi, dünya siyasətçisi Ulu Öndərimiz Heydər Əliyevin adına azmı şeirlər yazılıb, mahnılar bəstələnib?! Bütün bunlara rəğmən o alicənab insan bunlara necə rəğbətlə yanaşıb və səmimi münasibət bildirib. Siz isə, deyək ki, adi bir nazir olaraq tanınmış bir şair Vaqif Bəhmənlini MƏDDAH kimi cəzalandırırsınızsa, bəs sizi kim cəzalandırsın?
Əslində mən qələm dostumuzu bəzən qınayıram, bəzən də yox. Qınayıram ona görə ki, ona üzqarası olan şeri qələmə alanda düşünməliydi. Onun kimi tanınmış bir qələm əhlini ithaf şeir yazmağa nə idi məcbur edən?!. O yetərincə özünə, işinə sadiq və diqqətlə yanaşmağı, ictimaiyyət içində istənilən qədər hörmətə sahib olan bir şəxsiyyətdir. Bəzən qınamıram, ona görə ki, bu yaxınlarda Mədəniyyət Nazirliyinin xətti ilə Vaqif Bəhmənlinin “Yubileyi” qeyd edilmişdir. Lakin yerinə düşər və tam səmimiyyətlə qəbul edək ki, bu Vaqif Bəhmənlinin həm nazir işçisi kimi, həm də şair kimi öz halal haqqı idi. Doğrudur, düşünmək olar ki, Vaqif Bəhmənli həmin şeri o səbəbdən qələmə alıb ki, Əbülfəz bəyə sanki öz borcunu qaytarsın. Qələm adamının başqa nəyə gücü çatar ki?! Bu mənim şəxsi fikrimdir. Lakin şair unudub ki, onun hörmətli naziri həmin şeirə tamamilə başqa yöndən yanaşıb. Belə ki, cənab nazir ədəbi tarixi bildiyi üçün (belə demək mümkünsə) gözünün önünə Mirzə Ələkbər Sabiri, Cəlil Məmmədquluzadəni, “Əkinçi” qəzetində dərc edilən məqalə və şeirləri gətirib və düşünüb ki, Vaqif Bəhmənli də öz şeri ilə sətiraltı Mədəniyyət nazirimizdən məqsədyönlü istəyi olub. Görünür, Vaqif Bəhmənli öz nazirini yetərincə tanıaya bilməyib. Nazir də özlüyündə dərk edib ki, şeirdə bəhs edilən xüsusiyyətlərə layiq deyil və daxilindəki ikrah hissi onu belə addımı atmağa sövq eləyib. Şair də də düşünməyib ki, nazir şeri belə anlayar.
Mən Vaif Bəhmənlinin adını eşidib, şeirlərini oxumuşam, şəxsən tanışlığım yoxdur. Lakin yazıb töhmət aldığı şerlə tanış oldum. Bu şeirə görə onu baltalayan “qələm dostları” çox oldu. Amma mənim fikrimcə şair istər onun naziri, istərsə də onun istəkli qələm dostlarını bir daha yaxşı tanımsını istərdim. Çünki unutmasın ki, yıxılana balta vuran çox olar.
Əzizimiz Vaqif müəllim! Heç də ruhdan düşməyin. Verilən bu töhmət Mədəniyyət Nazirinin təkcə sizə yox, həm də bütün qələm sahiblərinə ünvanladığı tohmət və hörmətsizlkidir. Sizi şəxsi mənada yetərincə tanımasam da, yazar kimi sizin düşdüyünüz vəziyyət məni qeyzləndirdi və qərara aldım ki, fikirlərimi mətbuatla çatdırım.
Hörmətli nazirimiz, Əbülfəz bəy! Qələm əhlini rəzil etməyin, bu addımı atmağa mədəniyyət naziri olaraq qəti şəkildə birmənalı olaraq haqqınız yoxdur. Ən azı düşünmək lazım idi. Siz bu gün bir nazir, o isə nazir işçisi olmaqla yanaşı, xalqın sevimli şairidi. Vaqif Bəhmənlinin Elə bir şairə Mədəniyyət Naziri tərəfindən töhmət verilməsi hansı mədəniyyətə uyğundur?! Nəinki Vaqif Bəhmənlini, onsuz da həssas və qəlbi yuxa şairləri, dərd köynəyini əynindən çıxara bilməyən yazar əhlini bu addımınız çox sarsıtdı. Unutmayın ki, araşdırma apardığım müddətdə heç də Vaqif müəllim haqqında mənfi fikir və rəyə rast gəlmədim. Bu isə onun bir daha ictimaiyyətdə qazandığı yüksək nüfuz sahibi olmasından xəbər verir. Onu tanıyanlar əyilmədən bu yolun yolçusu olduğunu, qürur və mənsəb sahibi olmasını tam əminliklə vurğulayırlar. Unutmyın ki, Vaqif müəllim bu şeiri yazmaqla MƏDDAHLIQ yox, sadəcə özünü sizə borclu qalmamaq tərəfindən çıxış etmişdir.!
Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun (AzGF) dəstəyi ilə gerçəkləşdirdiyi “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət və Gənclik” adlı layihə çərçivəsində noyabrın 5-dən başlayaraq, 3 gün ərzində silsilə tədbirlərə start verilib.Silsilə tədbirlərdən biri 5 noyabr 2015-ci il tarixində “Hədəf” Kurslarının Mərkəzi qərargahında baş tutdu.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçirilən tədbirdə DGTYB Təsisçilər Şurasının başqanı Əkbər Qoşalı, AYB üzvü, Prezident təqaüdçüsü Afət Viləşsoy, AYB və DGTYB üzvü, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Prezident təqaüdçüsü Şəfa Vəliyeva,
DGTYB Yönətim Kurulunun Başkan yardımcısı Əfsanə Bayramqızı, AYB və DGTYB üzvü, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Prezident təqaüdçüsü İntiqam Yaşar və digər qonaqlar iştirak ediblər. “Hədəf” Kurslarının rəhbəri, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Şəmil Sadiq çıxış edərək öz dəyərli tövsiyələrini gənclərlə bölüşərək yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinə əlindən gələn dəstəyi əsirgəməyəcəyini bildirdi.Tədbirin sonunda isə xatirə şəkilləri çəkdirildi.
Ülkər PİRİYEVA,
Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavini
Səs verməyə parlaq,şəffaf,
Qutu bizdə.
Qızınmağa neftin,qazın,
Odu bizdə.
Sağalmayan xəstəliyin dəvaları,
Otu bizdə.
Döyüş vaxtı düşmənlərin bağrın yaran,
Koroğlunun atı bizdə.
Tarixlərin açılmayan səhifəsi,
Qatı bizdə.
Evlənməyə ən gözəl qız-
Ayna bizdə,
Tutu bizdə.
Qınamayın məni,qardaş,
Bircə…
Bircə vicdan yoxdu bizdə…
Mən öz məsləkimin, öz amalımın,
Bir arzu qanadlı quşuyam hələ.
Gərək sədlər aşan xoş xəyalımın,
Şirin dünyasında yaşayam hələ.
Kürə pıçıldayır dərdini Araz,
Həsrət payımıza çox düşüb”bir az”,
Qəlbimi didsə də yrtişmiş muraz,
Gərək ürəyimdə daşıyam hələ.
Fikir üyüdürəm, söz ələyirəm,
Sönmüş ocaqları çözələyirəm,
Vətənin dərdini təzələyirəm.
Yara bağlamaqda naşıyam hələ.
Yojum hamar oldu yamana kimi,
Haqqım büdrəmədi yalana kimi,
Buludlar qaralar dolana kimi,
Mən ömrün bəmbəyaz qışıyam hələ.
Dünya başdan-başa müəmma, təzad,
Fikirlər dolaşıq, xəyallar azad,
Məslək yollarında bələdçim həyat,
Bu yolda bir ümid daşıyam hələ.
Can deyib , can eşidək , eşqi məhəbbətlə , gülüm
Tanısın dünya bizi əhdə sədaqətlə , gülüm .
Nə qədər naz eləsən , eylə mənə , çün yeri var ,
Çəkərəm hər nazını , bil ki , dəyanətlə , gülüm .
Lütfini əsirgəmə , aşiqə ehsan eylə
O lətif təbəssümü , hər dəfə şəfqətlə , gülüm .
Min dəfə şükr edirəm , çün səni yazmış mənə Haqq ,
Cəmalın öylə gözəl , el baxır heyrətlə , gülüm .
Qalibin dərdi dili bircə vüsal dəmləridi ,
Aşiqi üzmə belə hicr ilə , firqətlə , gülüm .
* * *
aşır-daşır sığışammır
Bu dünyaya şair təbim…
Açılanda yığışammır
köz-köz olur şair təbim…
Aşır ömrümün boyunu
Aşır könlümün boyunu
Oyuna qatır oyunu
Kövrələndə şair təbim…
Aparır sabaha məni
Bəlkə neçə əsrlərə…
Başıma salacaq dəni
Ömrümə yox şair təbim…
Paydı vallah əvəzi yox
kədərin də ləzzəti çox…
Tutacaqdır hər zaman tox
Gözlərimi şair təbim…. (daha&helliip;)
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Hərdən yuxum sürgün olur,
Üz tutur sənin qoynuna.
Gah da qəfil yolu düşür,
“Səninlə mənim toyuma”.
Yeyir, içir, sağlıq deyir,
Utanmayıb oynayır da.
Hamını özütək bilir,
“Sən”li, “mən”li bu dünyada.
Eh…bezdirir çoxunu,
Arzumu gizləməliyəm.
İnsaf et, qaytar yuxumu,
Səhər işə getməliyəm.
Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun (AzGF) dəstəyi ilə gerçəkləşdirdiyi “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət və Gənclik” adlı layihə çərçivəsində noyabrın 5-dən başlayaraq, 3 gün ərzində silsilə tədbirlər keçiriləcək.
Birlikdən verilən məlumata görə, silsilə tədbirlər çərçivəsində Fəxri Xiyaban, Şəhidlər Xiyabanı və Bakı Türk Şəhidliyinin ziyarəti, paytaxtın bir sıra muzeylərinə ekskursiyalar, habelə tanınmış sənət xadimləri ilə görüşlər də nəzərdə tutulub.
– 05.11.2015 (saat 16.00): “Estetik dəyərlərin harmoniyası” adlı “Dəyirmi Masa” – “HƏDƏF” Kurslarının Mərkəzi Qərargahı (Yasamal r., Zivərbəy Əhmədbəyov küçəsi, 2. – Nizami metro.s.nın yaxınlığı. Tel: 012 5 96 66 61);
– 06.11.2015 (saat 15.00): “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət: Gəncliyin peşəkarlıq arayışı” – Gəncliyə Yardım Fondunun H.Z.Tağıyev ad. Konfrans Salonu (Səbail rayonu, Cəfərov Qardaşları küçəsi 16. Tel: 012 492 32 23);
-06.11.2015 (saat 18.00): Uluslararası Aktivist Sənətçilər Birliyi Azərbaycan Təmsilçiliyinin “ART-Qalareya”sında sənət müzakirələri (Səbayel r., M.Ə.Rəsulzadə 8. – “Manqal” restoranının sonuncu zalı – keçmiş “AZƏRBAYCAN” kt-nın yaxınlığı)
07.11.2015 (saat 12.00): Azərbaycanda Atatürk Mərkəzinin Konfrans Salonunda yekun dəyərləndirmə – silsilə tədbirlərin “Qapanış Toplantısı” (Səbayel r., Tərlan Əliyarbəyov küçəsi-5).
Allahverdi Teymur oğlu Bağırov — Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı; Qarabağ müharibəsi şəhidi.Allahverdi Bağırov 1946-cı il aprel ayının 22-də Ağdamda anadan olub. Orta təhsilini Ağdam şəhər 1 saylı məktəbdə alıb. İdmana böyük həvəsi olub. Məktəb illərində və sonrakı vaxtlarda idmanın müxtəlif növlərində keçirilən yarışlarda Ağdamın qələbə qazanmasında rolu olub. O, həmdə,Qarabağ Ağdam futbol klubunun yadda qalan üzvlərindəndir. 1976-cı ildə keçirilmiş Ümümittifaq birinciliyində Azərbaycanın dördüncü yer tutmasında böyük səyi olub.Qarabağ müharibəsi başlayanda ilk yaradılan batalyonlardan birinə, Vətən oğulları batalyonuna, Allahverdi Bağırov rəhbərlik edib. Ağdam əhalisi tərəfindən göstərilən maddi yardım və öz şəxsi vəsaiti ilə Qarabağ kəndlərində yaradılmış kiçik özünü müdafiə dəstələrinə yaxından köməklik edib. Ağdam rayonu ərazisində gedən bütün döyüşlərdə mərdliklə vuruşub. O, Xocalı soyqırımı zamanı həlak olanların meyidlərinin döyüş meydanından çıxarılmasında və azərbaycanlı əsirlərin erməni işğalçı əsgərlərin meyidləri və əsirləri ilə dəyişdirilərək azad edilməsində böyük xidməti olub. Həmin əməliyyatlar keçirilən zaman Ağdam rayonu 300 nəfər şəhid vermişdi. Ən böyük hərbi uğuru 1992-ci il 12 iyundə Aranzəmin kəndi, Naxçıvanlı kəndi döyüşlərində olmuşdur. O zaman Naxçıvanlı kəndində işğalçıların bütün canlı qüvvəsi və texnikası darmadağın edilmiş, döyüşçülər Əsgəran qalasına qədər irəliləmiş, Pircamal kəndindəki bütün yüksəkliklər tutulmuş, Kətük kəndi ilə üzbəüz mövqe qurulmuşdu. Bu döyüşdən Ağdama qayıdan Allahverdi Bağırov minaya düşərək şəhid olmuşdur.Ailəli idi, bir oğlu iki qızı var.Azərbaycan Respublikası prezidentinin 24 fevral 1993-cü il tarixli 476 saylı fərmanı ilə Bağırov Allahverdi Teymur oğluna ölümündən sonra “Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı” adına layiq görülmüşdür.
Ağdam rayon Şəhidlər xiyabanında dəfn edilmişdir. Allah rəhmət eləsin.
Mayisə ƏSƏDULLAQIZI,
Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı
Əliyar Əliyev 1957 -ci il dekabrın 14-də Qubadlı rayonunun Qazyan kəndində anadan olub. Azərbaycan Dövlət Bədən Tərbiyəsi İnstitutunu bitirib. Hərbi xidməti başa vurduqdan sonra,Saransk Dövlət Universitetionu idman üzrə tanınmış mütəxəssis kimi müəllim işləməyə dəvət edir. 2 il Əliyar Əliyev həmin universitetdə müəllim işləyir. Atasının ölümü ilə əlaqədar kəndə qayıdır, qəsəbə orta məktəbində müəllim, “Məhsul” könüllü idman cəmiyyətinin rayon şöbəsinin məşqçisi vəzifəsində çalışır. Az vaxt içərisində onun təşkilatçılığı Həmkarlar İttifaqı könüllü bədən tərbiyəsi və İdman cəmiyyəti rayon şurasının sədrlinə gətirir. Klassik güləş üzrə dəfələrlə respublika, ümumittifaq və beynəlxalq yarışların qalibi olub. Əliyarın Əliyev rəhbərliyi ilə yetişmiş 8 nəfər respublika və SSRİ çempionu olmuş, 1 nəfər isə olimpiya yığma komandasına üzv seçilmişdir.
Qarabağ müharibəsi başlayanda Əliyar Əliyev könüllü olaraq müharibə meydanına atılır. Müharibədə özünü təkcə döyüşçü kimi yox, həm də hərbi işin təşkilatçısı kimi göstərməyə başlayır. Əvvəlcə taborun kəşfiyyat bölməsinin komandiri, sonra tabor komandırının təchizat üzrə müavini təyin edilir. 1992 -ci ildən isə tabor komandiri vəzifəsini daşıyır. Düşmənin canlı qüvvəsinin məhv edilməsində dəfələrlə igidlik göstərir. Bir döyüşçü kimi onun ən başlıca xüsusiyyəti ən ağır döyüş yerlərinə can atması idi. Əliyar Əliyev döyüşə başlayanda onun ətrafındakılarda böyük ruh yüksəkliyi yaranır və igidliklə vuruşurdular.
Əliyarın son döyüşü 1992 -ci il oktyabrın 3-dəLaçının iki kilometrliyində olub. Həmin döyüşdə tabor komandiri Əliyar Əliyev və onun sürücüsü Əlisadət Ağayev qəhrəmancasına həlak olublar. Allah rəhmət eləsin!
Mayisə ƏSƏDULLAQIZI,
Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı
11 mart, 2015-ci il, gecə radələrində, əsgərimiz Anar Atayevin öz ad günündə, şəhid olma xəbəri hamımızı sarsıtdı. Anar Ağcabədinin Minəxorlu kəndindəndir. Qardaşımızın məkanı Cənnətdir!
ŞƏHİD ANAR
(ixtisarla)
…Dünyaya gəldiyi gündə,
Şəhidliyə qovuşdu O!
Vətən adlı bu torpağa,
Dayaq oldu, qarışdı O!
Ağlamayın, ey insanlar!!!
Çarə tapın bu dərdlərə!
Bəsdi daha, qoruduğu
Torpaqlardan məzar verdik
Bu mərdlərə!!!
QƏLBİYLƏ ÇIRPINAN BİR NALƏYƏM MƏN
Unudulan Qarabağın,dağların.
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Ağdamın,Şuşanın birdə Laçının
Gəlbəçər,Fizuli həsrətiyəm mən.
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Utanıram Qubadlı dağlarından.
Çəbrayılda qalan o xan çinardan.
Şəhidlərin dağa axan qanından.
Ayrı düşdüm vətənimdən-elimdən.
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Ağdərə nəbzimdi,Xöçavənd dərdim.
Hanı Zəngilanım hanı Xankəndim.
Yaralı Qartaldı o Kəlbəçərim.
Xəstə düşdüm Xoçalının dərdindən.
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Elin fəryadıyam,elin dərdiyəm.
Şuşasız bu ömrü axı neynirəm.
Dərdli bir şairəm,vətən gəzirəm.
Həsrət yağdı yanağıma gözümdən.
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Çıdırı soruşma yaram qanayar.
Topxana deyəndə qəlbim sızlayar.
Daş altında ruhlar fəryad qoparar.
İsa bulaq tutulubdu gözündən.
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Gəlin qayasını duman-çən alıb.
Natavan naçislər əlində qalıb.
Namus əldən gedib,qeyrətmi qalıb?
Bakıda dəm vurur çöxu qeyrətdən.
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Sinəm üstə çarpaz dağdı Zarıslı.
Soymaz ürək qayıtmasa Xoçalı.
Olmadıq bu elə niyə vəfalı.
Axi günlər ötüb keçir ömürdən.
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Hani yayda Şuşada kef edənlər.
İndi yada salıb yaxın gəlmirlər.
Venetsiya,Antaliya gedənlər.
Şuşa bağışlama gəl onları sən.
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Səsimiz gələçək bir vaxt o yurddan.
Elə edin utanmayaq Şuşadan.
Utanmayaq Çıdırdan,Daşaltından.
Xarıbülbül çoxdan küsübdü sizdən.
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Erməni kef edir məzarlar üstə.
Haçan gələçəyik axı qeyrətə.
Sözümdə qalmayıb bizim millətə.
İnfakt oldum bu dərddən,düşünməkdən,
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Komandan əmriylə qoy qalxsın ellər.
Silah tutsun elin sevən bu əllər.
Mən Mehridə inan kı,öndə gedər.
Bayrağı sancaram ora əlimnən.
Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
Bakı 09-09-2014 saat 11-52
YERİN BEHİŞT OLSUN AY ƏZİZ,ANA
Torpağın nur olsun məskənin cənnət.
Yerin behişt olsun ay əziz, ana.
Bizi nə əzabla böyütmüşdün sən.
Axı mən nə deyim belə devrana.
Yerin behişt olsun ay əziz, ana.
Anasız olmasın kimsə dünyada.
Anadır övlada arxa həyatda.
Ata bir vüqardı ömür bağında.
Böyüksüz dəhşətdır ömür insana.
Yerin behişt olsun ay əziz, ana.
Qəlbimin gülləri sənsiz açmayır.
Gözüm ana gəzir amma tapmayır.
Mehri ana deyib səni çağırır.
Sən varlıq gəlmişdin mənim dünyama.
Yerin behişt olsun ay əziz, ana.
Kiyev 18-09-2012 saat 09-31
Mən gözümü açıb atamı şagird hazırlayan görmüşəm. Hər gün eyni vaxtda qapı döyülərdi. Bir andaca dəhliz ayaqqabılarla dolardı. Anam da onların arxasınca ayaqqabıları cütləşdirib, səliqəyə salardı. Yağışlı, palçıqlı günlərdə o ayaqqabıların ətrafı iki-üç dəfə silinərdi. Hələ qarlı, şaxtalı havalarda anam onlara atamın diliylə desək “ pürrəngi” çay da verirdi. Atamınsa bir qolunda təzyiq ölçən aparat sallaq olurdu. Ya anam, ya biz tez-tez təzyiqini ölçürdük. Ayaqları isə isti su ilə dolu olan vedrədə. Bu cür pul qazanırdı mənim atam. Hər gün dörd nəfər bir evdən Bakıya yollanırdı. Bir şəhərdən başqasına getmək yetərincə maddiyat tələb edirdi. Dördümüz də Universitetdə oxuyurduq. Ən az pul mənimlə ortancıl bacıma verilərdi. O zamanın diliylə desək, “ üç məmməd”.
Mən Universiteti bitirdiyim il atam qəfildən dünyasını dəyişdi. Bizim də dünyamız tar-mar oldu. Anam ağlamaqdan gözlərini kor etdi. Bir gözü tamamən tutuldu. Hər gün onun ağlamaq səsiylə oyanırdım yuxudan. O zamanlar vəziyyətimiz heç də yaxşı deyildi. Mən Universitetləri bitirib evdə işsiz oturmuşdum. Hər gün kimlərdənsə mənim işim üçün zəng gözləyirdik. Gözümüz telefonda qalmışdı.
Bir gün də səhər yenə anamın ağlamaq səsinə oyandım yuxudan. Artıq mənimçün adi bir hal olduğu üçün səbəbini də soruşmadım. İstiqamətimi dəyişib yenidən yatmaq istəyirdim ki, birdən qapı bərk döyüldü. Evdə yalnız ikimiz idik. Qoxduq. Təlaşla qapıya qaçdıq. Qapının arxasında tanımadığımız simayla qarşılaşdıq. Orta yaşlı bir qadın ağlaya-ağlaya divara söykənmişdi. Görünür pilləkənləri qaçaraq çıxmışdı. Əlini sinəsinə qoyub tövşüyürdü. Əvvəlcə yanlış gəldiyini sandıq. Qadın ikimizin də ona necə susqun baxdığımızı görəndə sözə başladı.
-Salam. Qəzənfər müəllimgilin evidir?
Cavab verməmişdən öncə beynimizdə müxtəlif “yəqinlər” yarandı. Mən düşündüm: “Yəqin, atamın ölümündən xəbərsizdi, yanına şagird gətirmək istəyir. Bəs niyə ağlayır? Niyə həyəcanlıdır? Bir də axı atam artıq illər öncə ölmüşdü. Bu günə qədər şagirdlə bizi narahat edən olmayıb”. İçimdəki suallara içimdəcə yarı əminliklə, yarı şübhəci cavab verdim. Nəhayət ki, anam dilləndi:
-Bəli. Amma… (daha&helliip;)
VAXT VARDI
Qəzəllərim – silsiləsindən
Vaxt vardı təzə,qönçələmiş bir gül idim mən,
Bilməzdim nədir fəsli-xəzan,tufan,duman,çən.
Yolumu gözlərdi çəmənlər,dağlar,dərələr,
Istərdilər onların sinəsiqndə bitəm mən.
Eşqimdən dərdə düşüb ağlayardı bülbüllər,
Mənə həsəd edərdi lalə,nərgiz,yasəmən.
Valeh edərkən mərifətim,cümlə-cahanı,
Yaxdı fələk,gur saçlarıma,düsdü bəyaz,dən.
Tufan sovurub gülşənimi eylədi səhra,
Qönçəm,çiçəyım,oldu xəzan,getdilər əldən.
Versə də bahar fəslin bada,dönsə də Dövran,
Heç getməyəcək ilk baharın eşqi könüldən.
03.11.2015.
G Ə L M Ə D İ
Qəzəllərim silsiləsindən
Gözlədim sübhə kimi qəlbi talan, gəlmədi,
Yar necə çıxdı görən vədə yalan,gəlmədi.
Bilirəm dözməyəcək bu həsrətə xəstə könül,
Dəlitək sevən qəlbim qaldı nalan, gəlmədi.
Bu halət etdi məni, yaşayan bir canlı cəsəd,
Dipdiri, sağikən məni qəbrə salan, gəlmədi.
Hicrindən bitab olub, düşər ikən yataqlara,
Hər saat, hər dəqiqə canım alan, gəlmədi.
Ötdükcə dövrü-zaman, dönüb dastan olacam,
Söylənəcək Dövrana, qənim olan, gəlmədi.
02.11.2015.
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, nəğməkar-şairə Zeynəb Dərbəndli Dağıstan Respublikasının paytaxtı Dərbənd şəhərində yerləşən Gülüstan Ədəbiyyatçılar İttifaqına nümayəndə qəbul olunub
Qeyd edək ki, bundan öncə nəğməkar-şairə Zeynəb Dərbəndli İraq Türkmən Yazarlar Birliyinə üzv qəbul olunmuşdu.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
GÖYƏZƏN DAĞI – 1971
Baharda çiçəklə, qışda qar ilə
Təbiət bu dağa gey, bəzən deyib.
Zirvəsi oynayır buludlar ilə,
Onunçün babalar göy əzən deyib.
Düşmənin gözündə qalıb muradı,
Səfləri hər zaman dağılıb burda.
Bir qaya parçası bəlkə Qıratın,
Nalından sıçrayıb dağ olub burda.
XXI əsrin limanı
(İxtisarla)
Ömrüm boyu uymadım
Qırmızı bayraqlı qırmızıların
yalançı hayına, küyünə,
Tapındım göydə ALLAHA,
yerdə Türkün böyüklüyünə.
Unut məni
Bu qala öz əllərinlə
Uçuldu, qurulmaz oldu.
Bu çeşmə elə bulandı
Bir daha durulmaz oldu.
Unut məni , unut, gülüm.
Bahar gözündə qəm gördüm,
Bir dərdimi yüz elədin.
Gen gəzdim, qəlbin ağrıdı,
Yaxın gəldim söz elədin
Unut məni , unut, gülüm.
Bir ilahi duyğu kimi
Qəlbinə dola bilmədim
Eşqim sənin idi, ancaq
Mən sənin ola bilmədim.
Unut məni , unut, gülüm.
DOSTLAR
Vəzifəyə keçən köhnə dostları
Nədənsə son vaxtlar itirirəm mən.
Görməyib əzəlki səmimiyyəti
Köksümü dərindən ötürürəm mən.
İllər ötüşsə də, hələ bu sirrin
Nə üzü bəllidir, nə də astarı.
Bilmirəm özümü qınayım, yoxsa
Vəzifəyə keçən köhnə dostları.
Bu qədr sevdikdən , sora ,
Bu qədər nifrət ,olarmı ?
Bu nifrət sənəmi ,mənəmi bilmirəm vallah ,
Qəlbimdə sadəcə nifrət hök edir ,
Nələr yaşatmisan en dünya mənə ?
Sevgiylə ,nifrətin ayırd etmitəm .
Kümüşəm bəxdimdən ,talehimdən ,
Günahkar özüməm , sevməzdim qərək ,
Nifrələ bitəçə hardan biləydim ?
Bu qədər acilar ,dərdlər içində ,
Elə svməyim, catmişmırdı ,
O qədr ,dədlərmin ,sərmin ,olduğu yerdə ,
Nə sevgi ,nə inam ,nədə sadaqət .
Bitr tək nifrət var ,bilmirəm amma ?
Kimədi ..?
İlahi ?
Onami ?
Yoxsa özümə ?
Axı o ,elə mən özüməm .
Mən onun özümdən ayrı sanmiram .
O elə mənim özmdü ..
Deml nifrətdə ,ikmizədi ,
Bitməyən ,kinədi ,bitməyn , açiğa ,
Bitməyn yalana ,yalanlardı ,
Belkə heç nə mən varam ?
Nə dəki o var ?
Yalan var ,
Nifrət var ,
Göz yaşlarim var ,
Boşluq var ,qəlbimdə ..
Yoxxx ,yoxxxx
Bu boşluq deyil ,
Nifrət var ,nifrət var ,
Nifrət var ……..
Nifrt ……
2.11.2015
İllərdir adını qoya bilmirəm
Nə sevgi, nə isdək, nədə ki nifrət..
Sadəcə zamanla gülə bilmirəm
içimi sadəcə didir bu həsrət..
Mən onu unutdum desəm yenədə
ürəyim bu sözü inkar eyləyir..
Sandımki sadəcə sənsiz mənimdə
yoxluğun hər zaman üsyan eyləyir…
Dincələ bilmirəm yorğun düşmüşəm
fikirlər nə qədər səni andırar
nə zaman ürəkdən səni sevmişəm
artır gecələri sənli xəyallar..
Varlığın uzaqdır, yoxluğun yaxın
məni bu minvalla hara aparır
sanki bir qayadan sel tək bir axın
bağlı ilmələri açıb qoparır…
Fidan hər gümanın bir səbəbi var
həsrət bir yanında , kədər bir yanda
o qədər axdarsan böyük məna var
zamanla alışır sevən insanda…
Günlərlə üzülüb ağlayaraq həyatı özünə zindan edən o qədər insan var ki..
Bu insanlar iman gətirmədən həyatın ağır yükünü çiyinlərinə alaraq yaşamağa çalışırlar. Halbuki insan iman gətirməsə, dünyanın bütün ağırlığı üzərinə çökər və bu ağırlığın altında əzilərək ölümə doğru irəliləyər.
Bir insandan sevgi gözləyər, amma axtardığı qarşılığı ondan tapmaz. Karyera qurmağı hədəfləyər, ən yüksək mövqeyə çatar, yenə də qane olmaz. Mal-mülk əldə edər, lakin istədiyi xoşbəxtliyə nail olmaz. Çünki gerçək xoşbəxtlik və rahatlıq ancaq imanla və Allaha təvəkküllə mümkündür.
Əgər Allah sizə kömək edərsə, heç kəs sizə qalib gələ bilməz. Əgər O, sizi zəlil edərsə, Ondan sonra kim sizə yardım edə bilər? Qoy möminlər Allaha təvəkkül etsinlər! ( Ali İmran surəsi, 160)
Təvəkkül, səbir və qədərə təslim olmaq .. Bu anlayışlar üzərində çox durmaq lazımdır. Çünki insanlar Allahdan uzaq olduqları, iman gətirmədikləri, təvəkkül etmədikləri üçün bədbindirlər. Ən kiçik çətinliklə qarşılaşdıqda fəryad edirlər. Bir az xəstələnsələr, ölüb-ölüb dirilirlər. Halbuki ölüm anı qədərlərində bəlli deyilmi? Elə isə bu qədər təşviş nəyə lazımdır? Bu dünyanın sonunda hamımızı sonsuz axirət həyatı gözləmir? Niyə insanlar axirətdən bu qədər xəbərsiz yaşayırlar? Allah yaratdığı bütün insanlar üçün müəyyən qədər təyin edib. Hamımız bu qədəri yaşayırıq. Öləcəyimiz anı nə bir saniyə uzada, nə də qısalda bilərik.
Buna görə də, hər imtahanı xoş qarşılamalı və səbir etməliyik.
Müsəlmanın qəlbi imanla doludur. Həyatı boyu Allaha təvəkkül edərək yaşayır. Təvəkkül etmək bu dünyadakı ən böyük rahatlıqdır.. Allaha təvəkkül etmək insani nikbin edir. İnsan çox zəif yaradılıb. Dərhal qorxuya düşür, ümidsizliyə qapılır, narahatlıq keçirir. Amma təvəkkül etdikdə bütün əzablar yox olur, böyük güc qazanır. Ona görə də, həqiqətən iman gətirən insanı heç nə çökdürə bilmir. Çünki iman gətirənlər güclərini yeganə dost və bütün kainatın sahibi olan Allahdan alırlar.
Əlbəttə ki, müsəlmanlar da çətinliklərlə üzləşirlər. Məsələn, insan çox sağlam olduğu anda beli tutular. Qəflətən başına bəla gələr. Ən yaxın dostundan pislik görə bilər. Təhsili üçün çox vacib olan imtahandan kəsilə bilər. Yaxınları dünyasını dəyişər. Övladı xəstələnə bilər. Maddi sıxıntı çəkə bilər. Belə hallarda müsəlman bilir ki, dünya həyatı “oyun və əyləncə” yeri deyil, imtahan yeridir. Həyatının hər anında könüldən Allaha təslim olub Ondan razı olduğunu göstərər. Bilər ki, hər çətinliklə bərabər bir asanlıq var. Allah bir qapını bağlasa, min qapını açar.
Şübhəsiz ki, hər çətinlikdən sonra bir asanlıq gələr! ( Şərh surəsi, 5)
Əslində hər imtahan insanın nəfsini tərbiyə etmək üçündür. Çətinlik, sıxıntı, yoxluq, xəstəlik, qısası, bu dünyadakı çatışmazlıqlar olmadan öyrənmək mümkün deyil. Məhz bu məqamda inanclı insanlarla inkar edənlər ağ və qara kimi bir-birlərindən ayrılırlar. Müsəlmanın səbri və təvəkkülü təqdirəlayiqdir. İnkarçıların çarəsizliyi isə onları pəjmurdə həyat yaşamağa məhkum edir.
Şübhəsiz ki, Allah yaratdığı bütün qullarına qarşı sonsuz şəfqət və mərhəmət sahibidir. Onlara Qurana sarılaraq təvəkkül etməyi, səbir etməyi və qədərə təslim olmağı öyrədir. Lakin inadla inkar edənlər düşdükləri bataqlıqda çırpına-çırpına üzüntü ilə yaşamağa məhkumdurlar…
De: “Allahın bizim üçün yazdığından başqa bizim başımıza heç nə gəlməz. O bizim Himayədarımızdır. Qoy möminlər Allaha təvəkkül etsinlər!” ( Tövbə surəsi, 51)
Vəfa Kərimzadə
Bizi yoxdan var edən və hər an saysız-hesabsız neməti ilə əhatə edən, qoruyan, xəstələndiyimiz zaman şəfa verən, bizi yedirdən, içirdən Rəbbimizə sevgimizi göstərə bilməyimizin ən mühüm yollarından biri şükür etmək, yəni Allaha bizə verdiyi bütün nemətlər üçün təşəkkür etməkdir.
Şükür etmək həm fərzdir, həm də ruhumuza rahatlıq verən bir ibadətdir. Rəbbimiz dünyaya gəldiyimiz andan öləcəyimiz ana qədər bizə dayanmadan müxtəlif gözəlliklər verir. Bir-birindən gözəl çiçəklər, bir-birindən sevimli heyvanlar, həm görünüşləri, həm ləzzətləri xoşumuza gələn yeməklər, fərahlıq verən içkilər, qupquru torpağın içindən çıxan və bir-birindən fərqli görünüşlərə, rəng və qoxulara malik tərəvəzlər, meyvələr, yolumuzu asanlaşdıran minik vasitələri Allahın xoşumuza gəlsin deyə, biz iman edən qullarına sevgisini təzahür etdirdiyi nemətlərdir.
Rəbbimiz bizə o qədər çox nemət yaradır ki, əgər Allahın nemətini saymağa cəhd etsək, onu ümumiləşdirərək belə saya bilmərik. (Nəhl surəsi, 18) Bunun qarşılığında bizdən gözlədiyi tək şey verdiyi bu nemətlərin şüurunda olaraq Ona sevgimizi ən səmimi şəkildə yönəltməyimizdir. Sevgimizi göstərməyimiz üçün bizə verilən hər şeyin Allahın lütfü olduğunu görüb, bu nemətlərə qarşı daim minnət ruhu içində olmağımız səbəb olur.
Dərin düşünmədikdə bəlkə ağlımıza belə gəlməyəcək incəliklər bizim üçün həyati əhəmiyyətə malik bir nemətdir. Biz bu nemətləri əldə etmək üçün heç bir əmək sərf etmirik. Həyatımızdakı bir çox təfərrüatın bizim üçün əvəzsiz nemət olduğunu onları itirdikdə anlayırıq. Ancaq bir çox insanın ağlına saysız nemət üçün Allaha şükür etmək gəlmir. Allah «Səba» surəsinin 13-cü ayəsində, “Qullarımdan şükür edənlər azdır” deyə bildirir, iman edənləri belə bir qəflətə qarşı xəbərdar edir.
Halbuki biz fərqində olsaq da, olmasaq da Rəbbimiz həyatımızı davam etdirməyimiz və xoşbəxt olmağımız üçün üzərimizdəki nemətlərini anbaan, heç bir axsaqlıq olmadan davam etdirir. Buna baxmayaraq, şükür etməyi unudan bəzi insanlar var. Allah insan nəfsindəki bu nankorluğa Quran ayələrində belə diqqət çəkir:
Sizə qulaq, göz və ürək verən Odur. Siz (Allahın nemətlərinə) çox az şükür edirsiniz. (Müminun surəsi, 78)
Sizi yer üzündə yerləşdirdik və orada sizin üçün dolanacaq vasitələri yaratdıq. Siz isə olduqca az şükür edənlərsiniz! (Araf surəsi, 10)
Mömin üçün sevdiyi insanların rahatlığı, dincliyi vacibdir. Mömin sevdikləri üçün rahatlıq yaradır, sağlam olması, şən olması üçün çalışır. Şübhəsiz, bunların hamısını Allah rizası üçün edir və bunun qarşılığında da sevgi görməyi umur. Bu fədakarlığa göz yumulması, biganə münasibət göstərilməsi, sevgi verilən insanın ruhundakı əxlaq və sevgi çatışmazlığının əlamətidir. Bizi yaradan, kainatın hər nöqtəsində sonsuz Ağlı ilə təzahür edən Rəbbimizin sonsuz gözəllik və incəliklərini göz ardına vurulması da Allahın qəzəbinə səbəb olacaq bir əxlaq pozuntusudur. Rəbbimiz Quranda bu mövzuya belə diqqət çəkir:
(Ey camaatım!) Yadınıza salın ki, o zaman Rəbbiniz bunu bildirmişdi: “Əgər (Mənə) şükür etsəniz, sizə (olan nemətimi) artıracağam. Yox, əgər nankorluq etsəniz, (unutmayın ki) Mənim əzabım, həqiqətən şiddətlidir! (İbrahim surəsi, 7)
İnsan Allahın nəsib etdiyi qədər ağıla, bacarıq və düşünmə qabiliyyətinə malik ölümlü, aciz qul olaraq belə gördüyü gözəlliklər qarşısında təşəkkür gözləyərkən, nəfəs alıb verməyimizdən görməyimizə, yeriyə bilməyimizdən yuxuya getməyimizə qədər saymaqla bitməyən sonsuz neməti bizə hər an bəxş edən Allaha qarşı şükürdə heç bir nöqsan olmamalıdır.
Bu səbəbdən hər nemətlə qarşılaşdıqda sözlə daima, “Elhamdülillah, ya Rəbb, sənə şükürlər olsun” demək Allaha olan sevgimizin, minnətdarlığımızın göstəricisidir. Bu eyni zamanda, ətrafımızdakı insanlara da bu ibadəti xatırlatmağımıza səbəb olur. Sözlə deməklə yanaşı o nemətləri qoruyacaq və onlara zərər gəlməsini əngəlləyəcək bir dəqiqlik içində olmağımız da Allahın bəyənəcəyi bir əxlaqdır.
Allahın bizə verdiyi ən dəyərli nemətlərdən biri sağlamlığımızdır. Sağlam olduğumuz üçün şükür etməyimiz Allaha olan sevgimizin göstəricisidir. Sağlamlığımızı qorumağa çalışmağımız, sağlamlığımızı pozacaq vərdişlərdən uzaq olmağımız isə şükürün əməli göstəricisidir. Buna görə də dilimizdəki şükrü davranışımızdakı şükürlə də möhkəmləndirməyimiz gözəl iman əlamətidir.
“Allahım Sənə şükür edirəm” cümləsini ifadə etməklə yanaşı, təvəkkül, Allahdan hər an razı bir ruh halını da əhatə edir. Ona görə şükür yalnız bolluq içində deyil, yoxluq içində də heç vaxt tərk edilməməsi, hətta daha da çox edilməli olan bir ibadətdir.
Allahı sevən və Ondan razı olan insanlar sağlamlıqları üçün daim şükür etdikləri kimi, xəstələndikləri zaman da şükür edirlər. Allah onları daha ağır bir xəstəlikdən qoruduğu, şəfaya səbəb olan dərmanlar yaratdığı, xəstəliyin diaqnozunu təyin edən tibbi cihazları və həkimləri yaratdığı üçün Allaha minnətdarlıq edirlər. Allah hər hansı bir ağrı verdikdə, daha böyük ağrıları düşünüb, içində olduqları vəziyyətə yenə şükür edirlər. Hər cür çətinliyin, əziyyətinin dünyadakı imtahanın bir hissəsi olduğunu bilirlər. Allahın razı olacağı əxlaqa yiyələnmək üçün Allahın bu imtahanları xüsusi yaratdığını düşünüb, yenə sevinc içində olurlar.
Bu səbəbdən iman edənlərin həyatı çətinliklərlə, bolluq içində keçsə də daim şükür ibadətini yerinə yetirməyin bərəkətini, vicdanı rahatlığını yaşayır və Allahın rizasını qazanmağı ümid edirlər.
Əyləncə bugünkü insanlarının əsas ehtiyaclarından biridir. Texnologiyada, xüsusilə də informasiya texnologiyasında son illərdə əldə edilən nailiyyətlər ictimailəşmək, özünü inkişaf etdirmək və ya müasir həyatın yeknəsəqliyindən uzaqlaşıb xoş istirahət keçirmək istəyən kütlələri arxasınca aparır. Musiqi, oyunlar, sənətkarlıq, kinoteatr, idman, televiziya kanalları, video və kompüter oyunları, kütləvi informasiya vasitələri, internet kimi əylənməyi təmin edən vasitələrlə yanaşı alış-veriş mərkəzləri, otellər, istirahət mərkəzləri, gecə klubları da həyatı daha cazibədar hala gətirmək üçün alternativlər irəli sürür.
Ünsiyyət üzrə mütəxəssis amerikalı Nil Postman əyləncənin ictimai həyatda gəldiyi yeri bu şəkildə ifadə edir: «Ölənə kimi əylənmək səviyyəsindəyik». Həqiqətən də 21-ci əsr insanını əyləndirmək üçün bu gün hər şey mövcuddur. Led və plazma texnologiyaları, internetə bağlanma xüsusiyyəti və xüsusi inkişaf etdirilmiş tətbiqləri ilə çox estetik görünüşlü ağıllı televizorlar, təkcə səs və görüntünü ötürməklə kifayətlənməyən, musiqi dinləmək, televizor izləmək, şəkil və video çəkmək kimi funksiyaları olan ağıllı telefonlar və hər kəsin xoşuna gələn daha bir çox teknoloji məhsul… Xüsusi görüntü effektləri və animasiya texnikaları ilə zəngin filmlər… Üç ölçülü kompüter oyunları… Ünsiyyət vasitələri sayəsində on minlərlə kilometr uzaqlıqdakı insanlarla rahat şəkildə əlaqə qurula bilən, nəql etmənin çox asanlaşdığı, informasiyanın anındaca hər yerə ötürülə bildiyi çox inkişaf etmiş bir dünya… Hər biri və daha da artığı dövrümüzün insanları üçündür.
Bəs onlarla nəhəng sektor əyləndirmək üçün bu qədər əmək sərf edərkən insanlar niyə hələ də xoşbəxt deyil? Özlərini əhatə edən bu əyləncə dünyasında necə olur ki, xoşbəxtliyi əldə edə bilmirlər?
Küçədəki insanlara diqqətlə baxın. Düşüncəli, şübhəci, narahat, qəzəbli və qəmqin simalarla qarşılaşacaqsınız. Nələrdən söhbət etdiklərinə də qulaq asın. İş yerində, ailədə, idman zalında, kafedə bir yerdə olduqlarında bir-birlərinə nə qədər sıxıntılı və dərdli olduqlarını danışdıqlarının şahidi olacaqsınız.İnsanlar ədatən bədbinliyin həyatın son mərhələsi olan qocalıq dövründə ortaya çıxacağını düşünürlər. Yaşlılıqla bərabər gələn acızliklər və xəstəliklər bunun səbəbi olaraq qəbul edilir. Halbuki yaşadığımız dövrdə bədbinlik xüsusilə gənclər arasında yayılıb.
Kənardan baxdıqda çox qəşəng, baxımlı, həyat dolu, şən görünən onlarla gənc əslində xoşbəxt ola bilməməkdən şikayət edir. Kafelərdə, restoranlarda birlikdə olduqda ortaya çıxan mənzərə həyatlarındakı hər şeyin mükəmməl olduğu təəssüratını yaradır. Halbuki bir çoxu o kafelərdə, restoranlarda dostlarına nə qədər bədbəxt olduqlarını, həyatdan nə gözlədiklərini bilmədiklərini, içlərindəki sıxıntıdan qurtula bilmədiklərini danışırlar. Hamısının əlində də siqarət və içki var. Hamısının unutmaq istədiyi sıxıntıları, qaçmağa çalışdıqları problemləri, cavab tapa bilmədikləri problemləri var.
Yeni qeyimin, yeni səyahətin, yeni kəşf etdikləri əyləncə məkanının həyatlarına yeni həyəcan və xoşbəxtlik gətirəcəyini düşünürlər, lakin bunların heç biri içlərindəki sıxıntını aradan qaldıra bilmir.
Ardı-arda planlar qururlar. “Həftə sonu bura gedək”, “orda çox gözəl əyləncə məkanı var, bir neçə günlük ora gedək” deyərək qurduqları planlar bir-birinin ardınca gəlir. Rahat olacaqlarını düşünərək tətilə gedirlər, amma getdikləri yerdə yenə də xoşbəxtliyi tapa bilmirlər. İnsanların səs-küyü, səyahətin verdiyi yorğunluq, içkinin verdiyi baş ağrısı ruhlarında sıxıntıya səbəb olur, dərhal evə qayıtmaq istəyirlər. Evə qayıtdıqlarında bədbinliklərini də özləri ilə birlikdə gətirdikləri üçün sıxıntıları davam edir. Bu dəfə də növbəti tətilə hazırlaşırlar. Bu, həyat boyu davam edir.
Tapa bilmədikləri xoşbəxtliyin axtarışı içindəki gənclər hələ 19, 20, 21 yaşlarında özlərini yorulmuş və çökmüş hiss etməyə başlayırlar. Narkotik, içki kimi fiziki və zehni uyuşduran maddələrin yayılmasının arxasında da bu bədbinlik xəstəliyi var. Bədbinliklərini özlərini uyuşduraraq unutmağa çalışırlar. Instagram, Facebook kimi sosial şəbəkələrdə paylaşdıqları şəkillərdə və ya verdikləri şərhlərdə “həyatın zövqünü sonuna qədər yaşayırıq” təəssüratını yaratsalar da, şəxsi söhbətlərində ifadələri tamamilə başqadır.
Yeni qeyimlər, yeni imic, yeni dostluqlar, yeni mühit və ya yeni maşın, ev, son model telefon və ya kompüter… Heç biri onları həqiqi mənada qane etmir. Gənc yaşda sanki içləri boşalmış insanlara çevrilirlər. Halbuki xoşbəxt olmaq çox asandır. Hər insan iman gətirib özünü Allaha təslim etdikdə rahat və xoşbəxt olacaq şəkildə yaradılıb. Ruhun qidası olan imandan uzaqlaşan insan havasız qalır, zaman keçdikcə bütün canlılığını itirir və sanki ölmədən ölür. Ruha qidasını verən insan isə hər zaman canlı, xoşbəxt və şən olur.
Dolayısilə hər kəs özünü imanla, mənəviyyatla qidalandırmalıdır. Şübhəsiz ki, Allaha imanın gətirdiyi gözəl əxlaq, vicdan, sevgi, mərhəmət, fədakarlıq insanın əsas qida mənbəyidir. Daha da önəmlisi Allaha sevgi, vəfa və sədaqət… Ruh ancaq Allah eşqi ilə nəfəs alıb verdikdə canlanır. Allahı unutmuş, Allahdan üz çevirmiş bir insan içdən-içə nəfəs ala bilməyən ruhu ilə birlikdə yaşamağa davam etsə də, hara gedirsə-getsin, nə edirsə-etsin, axtardığı xoşbəxtliyi tapa bilməz. İçində ölü ruh daşıdığı müddətcə hər cür dünyəvi imkana sahib olsa da, sıxıntıdan və əziyyətdən əsla xilas ola bilməz.
Halbuki Allaha özünü təslim etmiş bir insan həyatının hər anında xoşbəxtdir. Belə ki, xoşbəxt olmaq üçün sayısız səbəbi var. Allahı sevməyin, Onun yaratdığı gözəllikləri görə bilməyin daimi xoşbəxtliyi içindədir. Ölümdən sonrakı həyatda onu gözləyən sonsuz cənnəti ümid etməyin xoşbəxtliyi və sevinci içindədir, Allahın lütfü ilə yaşadığı, sevdiyi şeylərə Allahın lütfü ilə sahib olduğu üçün, ailəsi və dostları ilə birlikdə olduğu üçün, hər şeyi Allahın yaratdığı gerçəyinin fərqində olduğu və həyatını qəflətdən uzaq keçirdiyi üçün hər zaman sevinclidir. Xoşbəxt olmaq üçün süni səbəblər axtarmasına ehtiyac yoxdur. Qəlbinin dərinliklərində tükənməyən daxili rahatlıq və sevinc hara getsə, onunla birlikdədir. Teknologiyanı, musiqini, sənəti, rəqsi, əyləncəni yaradanın Allah olduğunu və bütün bunları nemət olaraq yaratdığını bilir. Hər birindən ayrı zövq alır. Onu kədərləndirəcək, sıxıntıya salacaq heç nə yoxdur. Çünki hər şeyin dostu olan Allahdan gəldiyini bilir. Əylənmək, xoşbəxt olmaq üçün əlində bir çox səbəbi olduğu halda, xoşbəxtlikdən uzaq həyatı olanlar bilməlidirlər ki, xoşbəxtlik kənarda deyil, insanın öz içində olan bir dəyərdir.
Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, istedadlı qəlmə sahibini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Yönətim Kurulunun Fəxri üzvünü və əməkdaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir!
Mətbuat xidməti
ETİRAF
Nə qədər gizləyim baxışımı mən,
Nə qədər gözündən yayınım, qaçım?
Sığınıb gecənin ağuşuna mən,
Tənha bir qüssəni nə qədər qucum?
Sənli ümidimin gerçəyi baha,
Sövq etmə əlçatmaz istəyə məni.
Ömrümün payızı yetişib daha,
Salma dərd eləyib ürəyə məni.
Bu könül dünyam da könlümü almır,
Könülsüz açılır gözümdə səhər.
Ürəyim könüllü qayğıma qalmır,
Haradan qarşıma çıxdı bu qədər?! (daha&helliip;)
Oğuz soyum, soyundan,yahşi gözel huyundan
Türk’ün destan yazdığı Hazar,Tuna boyundan
Kutsaldır bu topraklar,savaşlar bir son bulsun
Dirilsin hür vicdanlar her yerde toy kurulsun
Azerbaycan Can özüm, duyanlar bunu bilsin
Sen bendensin,ben senden Cihanda Türkiyesin
Yeter olsun zulümler vatanımızdaki yas
Kahraman ırkımızdan kalmasın acı miras
Madem hep bir insanız, vardır bir gönül dili
Karabağ da yeşersin,dostluğun barış gülü
Azerbaycan Can özüm, duyanlar bunu bilsin
Sen bendensin,ben senden Cihanda Türkiyesin
Şanlı Türk bayrağımız ,Türk’ün olduğu yerde
Allah muhtaç etmesin ülkemizi namerde
Bedel olsun dünyaya ırkımın tek neferi
O Hilal ezel, ebed kucaklasın zaferi.
Azerbaycan Can özüm, duyanlar bunu bilsin
Sen bendensin,ben senden Cihanda Türkiyesin
Müsahibim sevdiyim şair, “Elimiz.Günümüz” qəzetinin baş yazarı,
filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Qiymət xanım Məhərrəmlidir.
– Salam, Qiymət xanım. Mənim sizə ünvanladığım sualları cavablandırmaya da bilərsiniz. Ən azından ona görə ki, özünüz də dediyiniz kimi, məni tanımırsınız və bunu da bilirəm ki, siz yaxından tanımadığınız heç bir jurnalistə müsahibə vermirsiniz. Lakin bilin ki, suallarımı cavablandırmasanız, bu, gənc bir jurnalistin sevdiyi bir yaradıcı insan barəsindəki ümidlərinin çilik-çilk olması demək olar.
– Bu ümidləri qırmamaq xatirinə və sizin səmimiyyətinizə inandığım üçün bugünkü müsahibəyə razılıq verdim.
– Nəhayət ki… Hər halda, gəlin, söhbətə körpü salaq. Xahiş edirəm, özünüzü oxuculara təqdim edəsiniz: axı, siz kimsiniz, Qiymət Məhərrəmli?
– Sualınıza cavab verməmişdən öncə deyim ki, bu yazı üçün özünüzə nədən israrla məhz Qiymət Məhərrəmlini müsahib seçdiyiniz mənə qaranlıq görünür. Özümü təqdim etməyə gəlincə, təvazökarlıqdan kənar kimi çıxmasın, yəqin bu imza özündə nəyisə ehtiva edir ki, bu gün tanımaza-bilməzə onun ünvanına bu qədər sual göndərilir. Gərəklidirsə, deyim: Qiymət Məhərrəmli ən əvvəl ana, bacı, həyat yoldaşı, sonra isə elmi işçi, qələm adamı, dost, yoldaş, ən mühümü isə vətəndaşdır.
– Deyəsən, sizi tərpətmək o qədər də asan olmayacaq. Lakin cavabdan da görünür ki, siz ailəni, övladları hər kəsdən və hər şeydən üstün tutursunuz. Necə deyərlər, həyatda karyera qazanmaq məsələsi sizin üçün ikinci dərəcəlidir. Bu, belədirmi?
– Düzünü desəm, mən karyeranı heç vaxt ailəmdən, övladlarımdan üstün tutmamışam, tutmaram da. Karyera bu gün ola, sabah isə olmaya bilər. Ailə, nəsil, şəcərə isə insanın soyu, kökü, bu günü, keçmişi, gələcəyidir. Ləyaqəti olan insan isə nə bugününə, nə keçmişinə, nə də gələcəyinə xəyanət etməlidir.
– Bilmək olarmı, neçə övladınız var?
– Maraqlıdırsa, deyim: 3 oğlumuz, iki nəvəmiz var.
– Hərdən eşidirik ki, Qiymət Məhərrəmli ailəsindən ayrılıb, indi Türkiyədə yaşayır…
– Vallah, elə sual verirsiniz ki, adamın lap ayağının altından yer qaçır. İnanın, 32 illik ailə həyatımızda yoldaşımla aramızda bircə dəfə də olsa kiçik bir narazılıq da olsun olmayıb ki, deyim bu şayiənin bir uyarı var. Əksinə, mən texnikumda oxuyanda da, ali təhsil illərimdə də tələbə yoldaşlarıma hər zaman öz ailəm kimi mehriban, səmimi ailə arzulamışam. Buna onların hər biri şahiddir. Eyni zamanda, ailəmizin bütün dostları da bizdəki sədaqətə, səmimiyyətə, sevgi və ehtirama həsəd aparıb, bizdən nümunə götürməyə çalışıblar. Mən 18 yaşıma kimi doğma Şəkidə yaşamışam, ömrümün ondan sonrakı 32 ilini isə Bakıda yaşamaqdayam. Türkiyəyə, Gürcüstana, İrana olan işgüzar səfərlərim, görünür, kimlərinsə yuxusunu qaçırır, ona görə bu cür əsassız sözlər danışırlar. Ana Vətənimi ürəkdən sevirəm, dünyanın heç bir yerində duruş gətirib yaşaya bilmərəm.
– Sizcə, ailənin möhkəmliyinə səbəb nədir? Axı, ind (daha&helliip;)
Lamiyə Tahirin pulnan tutduğu evdə onunla birgə iki gün yaşadı. Tahirin Lamiyəyə qarşı münasibətlərində soyuqluq hiss olunurdu. Lamiyə dözməyib qaldığı üçüncü gündə soruşdu:
– Nə olub? Gəlməyimi istədin gəldim. Daha nə lazımdı sənə?
Tahir hirslənib Lamiyəni yatağa itələdi.
– Məni aldatmağını həzm edə bilmirəm. Xəyanətini unuda bilmirəm. Bu uşağın məndən olmayacağını fikirləşəndə az qala havalanıram.
Lamiyə özündən çıxdı, səsini qaldırdı, havalı kimi danışmağa başladı.
– Sənə demişdim bu uşaqı doğum? Özün məcbur etdin. Nədir? İndi ayılmısan?
– Pal-paltarını yığışdır, çıx get evinizə.
Lamiyə təəccüblənmədi, kinayə ilə gülümsədi
– Belə də bilirdim. Ağıllısan, gedim uşağı doğum, sonra təzədən ortaya çıx, uşaq məndəndir de. Onsuzda ailəmi dağıtmasan dincəlməyəcəksən.
Tahir qəşş edib güldü.
– Ailə? Sənin məgər ailən var? Hanı ərin? Heç bir dəfə də olsun arvadıyla maraqlanmayıb. Yaxşı kişi olsa, heç olmasa arvadının məşuqunun yanında olduğunu bilərdi.
– Sən də yaxşı olsaydın, ərimə yox, sənə gələrdim.
Tahir Lamiyənin gözlərinə baxdı, yataqda üstünə çıxdı, özü də bilmədi qadına nə qədər şillə vurdu. İlk şillələrə Lamiyə özünü müdafiə etsə də, sonra bacarmadı, halsız qaldı. Bir tərəfdən də Tahirin dizi qarnına dəyirdi. Tahir Lamiyənin tərpənmədiyini gec başa düşdü, dayandı. Lamiyənin üzünə yüngülcə şillə vurdu ki, ayıltsın, ayılmadı
– Lamiyə, Lamiyə.
Lamiyədən səs çıxmırdı. Tahir qorxdu, qadının üstündən qalxdı. Dəli adamlar kimi sağına, soluna baxırdı. Lamiyəni yenidən oyanması üçün yüngülcə şillə vurdu, heç bir nəticəsi yoxdur. Əlləriylə başını tuta-tuta evdən çıxdı və qayıtmadı.
Hemişəki kimi Rəşadla Təhminə, Fidan nahar edirdilər. Fidan Təhminəylə Rəşadı diqqətlə süzdü,sükutu verdiyi qərarla pozdu.
– Ola bilsin övladlığa uşaq götürüm.
Təhminənin yediyi tikə boğazında qaldı, öskürdü. Rəşad kürəyinə yüngülcə vurdu,” öz payındı” deyib, içməsi üçün su dolu stəkanı ona uzatdı. Təhminə suyu içəndən sonra dərindən nəfəs aldı.
– Deyirəm də, son vaxtlar sənin başın xarab olub. Əlli yaşın var uşaq götürürsən saxlamağa? Ay Allah, dəli olacam. İyirmi yaşın heç tamam olmayıb, nədi, ərə getməyəcəksən, ya Səfər qayıdacaq?
(daha&helliip;)
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı
Zalım düşmən pusqudadı, çapardı,
Neçə oğulları vaxtsız apardı.
Analar-bacılar şivən qopardı,
Amandı, yatmayaq, dur, ay qardaşım,
Oyan ay qohumum, ay vətəndaşım!!!
Neçə öpüş donub qaldı dodaqda,
Neçə çiçək solub qaldı budaqda,
Neçə baxış itib qaldı uzaqda,
Nə qədər səbr edək, dur ay sirdaşım,
Oyan ay qohumum, ay vətəndaşım!
Qoy ucalsın göyə haqqımın səsi,
Gül olsun Vətənin dağı-dərəsi.
Düşməni hürkütsün igid nərəsi,
Dur gedək irəli, dur ay qardaşım,
Oyan ay qohumum, ay vətəndaşım!
Mayisə ƏSƏDULLAQIZI,
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
“Qızıl qələm” media mükafatı layreatı
1968-ci il, İyulun 07-si, Goranboy rayonunun Sarov kəndində anadan olub. 1975-ci ildə Sarov kənd 8 illik məktəbin 1-ci sinifinə gedib ve 1983-cu ildə 8 illik məktəbini, 1985 ildə Dəliməmmədli orta məktəbini bitirib və həmin il- 1985-ci ildə Rusiyanın Ulyanovsk şəhərində Ali hərbi tank məktəbinə qəbul olunub. 1989 cu ildə ali məktəbi bitirib və təyinatla Rusiyanin Zabaykal hərbi dairəsində Ulan Ude şəhərində hərbi hissədə 198-ci motoatıcı diviziyasında tank alayının hərbi tank tağımının komandiri vəzifəsində leytenant rütbəsində hərbi qulluğa başlayıb .1992 ci ildə Xocali faciəsini eşidib mart ayinin evvəli, 2 zabit dostu ilə vətənə köməyə gəldilər. Azərbaycan Müdafiə Nazirliyinə müraciət edib. N saylı alayda tank komandiri təyin olundu.1992 ilin mart ayında Ağdam rayonunda yerləşən 708 hərbi hissənin tank taborunun komandiri vəzifəsinə təyin olunan baş leytenant Qahir Hüseynov dərhal əməliyyat və döyüş şəraiti ilə yaxından tanış olur. Xidmətinin ilk günlərindən qorxmazlığı və igidliyi ilə fərqlənən Qahir qisa bir zamanda komandanlığın və döyüşçülərin rəğbətini qazanır. Ağdam və Tərtər uğrunda gedən döyüşlərdə iştirak edib. 18 iyun 1992-ci ildə axşam 20.30 radələrində Qahir va Şirin Mirzəyev(polkovnik-leytenant, Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı) kəşfiyyat rotasinin komandiri leytenant Yavər Babayev,Şirin Mirzyevin qardasi oglu Mubariz Mirzeyev,Şirin Mirzeyevin əmisi nəvəsi Araz Mirzəyev. Sag qalan surucu ağdamli Mubariz olmusdu.Döyüşçülərin mövqelərini yoxlayıb növbəti döyüş tapşırıqlarını verib geri dönərkən Ağdamın Qaralar kəndi ərazisində UAZ 469 markalı avtomobildə minaya düşdülər. Ölümündən sonra Azərbaycan Bayrağı ordeni ilə təltif olunub. Subay idi. Goranboy rayonun Dəliməmmədli qəsbəsində adına küçə var. Doğulduğu Sarov kənd Mədəniyyət evi Qahir Hüseynovun adını daşıyır. Allah cəmi şəhidlərimizə rəhmət eləsin!
Nələri ,nələri aparıb getdin,
Bir göz qırpında başladın, bitdin.
Kədər libasını sən niyə geydin?
Boş qalıb qəlblərdə yerin ,əzizim!
Çağlayır həsrətdən dərdli dənizim.
Vaxtsız gedişinə de, necə dözüm?
Yollarda izin var, dilimdə sözün,
Bircə an gülmədi dünyada üzün,
Məni yandıracaq alovum, közüm.
Saxta təbəssümə öyrəşdim özüm.
Unutmuşam gülməyi,
Sevinməyi, sevməyi,
Sevdim qara örpəyi,
Sən gedəni, əzizim!
Hıçqırıq ,göz yaşlarım,
Oldu dostum- sirdaşım,
Pozulaydı yaddaşım,
Sən gedəni ,əzizim!
Misralar da ağlayır,
Sətirlər yas saxlayır,
İçim yanır- sızlayır ,
Sən gedəni ,əzizim,
Yanına gələ bilsəm,
Dərdini bölə bilsəm,
Nə çəkdim sənsiz bilsən,
Sən gedəni, əzizim!
Vəfa əl telefonunun verdiyi siqnaldan ona mesaj gəldiyini anladı. Gecənin bir aləmində bu mesaj kimdən idi görəsən? Yuxulu gözlərilə gələn mesajı açıb açıb baxdı. Əzizdən idi. Belə yazırdı: “Səninçün darıxıram. Ulduzlara baxıb ağlayıram. Gözlərinə həsrət qalmışam. Sənin gözlərinə oxşadıqları üçün onlara baxıram! Sən də ulduzlara bax! Qoy baxışlarımız göydə görüşsün. Kim bilir, bir də nə vaxt qismət olacaq səni görüm?” Qız qaranlıq otaqda telefonun işığından gözləri qamaşsa da cavab yazdı: “İndi gecdir. Get yat. Qismət olar görüşərik.” Baxışlarını qaldırıb pərdənin arasından qaranlıq səmaya baxdı. Ulduzlar görünürdü. Vəfa kövrəldi. Gözlərindən süzülən yaşı əlilə sildi. Axı indi Əziz də onlara baxırdı. Sabah ayın biri idi. Həm də həftənin birinci iş günü. İşə gecikməsin deyə gecə yaxşı yatmalı idi. Özünü yuxuya verməyə çalışırdı ki, telofonuna yenə mesaj gəldi. “Sabah mütləq görüşək! Axı mən də insanam. Sabah səni görməsəm ürəyim partlayacaq!” – yazırdı.
Ertəsi gün Vəfaya elçi gələcəkdi. Ata-anası da onları çox bəyənirdilər. Vəfa qəti qərara gəldi. “Yox!” – deyəcəkdi. Çünki Əzizə yazığı gəlirdi. Ondan ötrü için-için qıvrılan birinin ürəyini necə qıra bilərdi? Əslində Vəfa ona qarşı biganə idi. Amma oğlan: “Bilirəm sən məni məndən daha artıq sevirsən!” – deyib boynuna qoyanda etiraz eləməyə üzü gəlməmişdi.
Əziz iş vaxtının qurtarmağına bir saat qalmış zəng vurdu:
– İşdən çıxanda səni qapıda gözləyəcəyəm. (daha&helliip;)
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Yenə də “bir ayrı cür”əm… Elə bilirsiniz ki, bu “bir ayrı cür”ün izahını verə bilərəm? Yox! Belə asanmı olur hər şey? Asan? Həmişə sonsuzluq işarəsini möhtəşəm bilmişəm. Çünki onun da bir sözə sığar izahı, ölçüsü, boyu-buxunu yoxdur. Gözlə görülməyən, əllə tutulmayandır möhtəşəmlik… Qarşısında idrakının belə aciz qalmasıdır. Sonsuzluq – sonu görünməyən, bilinməyən, ölçülməyən… Sonsuzluq – bəzən hisslərimizin dəruniliyini, həqiqiliyini, bitməzliyini çatdırmaq üçün dilimizə gələn tək kəlmə… Və o günə qədər hər şey elə “bu cür” idi. İndi isə “bir ayrı cür”. Həmin gün Vəfa Mürsəlqızının “Sonsuz son” adlı şeirini oxumuşdum.
O gündən sonra bütün “son”ları sevdim. Filmlərə ancaq “the end” yazılsın deyə baxdım. “Ardı var…” kəlməsini ümidlə eyni tutmadım. Nağılların sonunu da başladığı kimi eyni həyəcanla gözlədim. Təki, o son gəlsin. Təki, göydən üç alma düşsün insanların bəxtinə. Mən dadmasam da. Seyrçisi olub sevinmək də gözəldi. Vəfa Mürsəlqızının “Sonsuz son”u bir qadın cəsarətiylə qələmdən ayrılıb. Bəli, ayrılıb! Siz elə bilirsiniz, təkcə kişilər ayrılığı seçir? Təkcə kişilər tərk edir? Təkcə kişilər arada nazilmiş bağı çəkib qoparır? Nahaq belə düşünürsünüz… Qadınlar qapıları çırpıb getdikləri kimi hələ heç bir kişi yumruğunu stola çırpmayıb. Çünki hələ heç bir kişi “sonsuzluğuna görə” tərk edilməyib…
Bir qadın ağlayıb sızıldayırdı,
Bir gizli kədəri daşıyırdı o.
Vitrinin önündə durub sakitcə,
Ana səadəti yaşayırdı o.
Yaşadı qəlbində dərd əkə-əkə,
Bir sonu yoxmu ki, sonsuzluğunun?
Bir uşaq papağı, bir cüt də çəkmə,
Dünyada ən böyük arzusu onun…
Uşaq papaqları da cürbəcür olur: qaytanlı, fəs, ləçək, boğmalı… Ölçüləri də fərqlidi: ovuc boyda, fincan boyda, top boyda, boşqab boyda… Ömründə bir dəfə də olsun uşaq papağı almayan qadın indi arzu “boxça”sına hansı ölçüdə papağı qoysun? Uşaq var, ayda bir dəfə təzə ayaqqabı alınır. Axı, günbəgün böyüyür. Sonsuz qadının arzularında isə cəmi bir cüt çəkmə var. Və ölçüsünü özü də bilmir… Rəngi isə hər gün vitrindəkilərlə birgə dəyişir, ya mavi olur, ya da çəhrayı… Bu gün “bir ayrı cür”əm… Gözlərimi güzgülərdən gizlədirəm. Adamlar uzaqlaşıb. Ürəyim uşaqlaşıb ey, uşaqlaşıb… “Sonsuz son”un titrlərinə çox var, deyəsən… Hələ var…
Utanır arada bədbəxtliyindən,
Taleyin yazdığı bu acı sondan.
Qorxur ki, sonsuzum gözü var deyə,
Analar uşağın gizlədə ondan.
Nə olsun, qayıtmır əri üzünə,
Bəlkə də cavandır, bağlanıb ona.
Amma hiss edir ki, həsədlə baxır,
Arada qonşunun uşaqlarına.
Qonşunun varına paxıllıq olar, inəyinə, buzovuna, yanmayan ot tayasına həsəd apara bilərsən. Bəs, uşaq? Yenicə başlamış bir həyata, Allahın möcüzə göstərib yaratdığı “adəm”ə paxıllıq, həsəd olarmı ki?! Bəlkə də olar. Amma bu paxıllığın, bu həsədin arxasında heç vaxt “Niyə onun var, mənim yoxdur?”- üsyanı gizlənməz. “Kaş, elə bundanca mənim də olaydı…”-deyərlər. Belə diləyərlər, belə. Bu cür. Bilirsən, Vəfa, sənin yalançı olmağını elə istəyirəm ki… Amma deyilsən. Elə istəyirəm ki, “Sonsuz son” yalan olsun. Hardasa, o “sonsuzluq” deyilən nədirsə, onun sonu gəlsin. O da görsün ki, insan oğlunun sevgisi qarşısında necə acizdir. Hələ ki, insan oğlu “sonsuzluq” işarəsinin möhtəşəmliyi qarşısında boynunu bükür. Bir də bunu deyim, Vəfa!
Sevdiyin hamıdan betər öldürür,
Qatilin hamıdan gözəl ağlayır
– demisən ha! Haşa, bir də bunu demə! Bu boyda həqiqəti dilə gətirmə! Qorxuram axı… Sevməkdən də, mənimçün tökülən göz yaşlarından da qorxuram. Bu gün “bir ayrı cür”əm. İndi bu “bir ayrı cür”ün əlindəcə əsir-yesir olub bunları sənə yazıram.
Gəncə
Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
“Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
Gözəllikler məskəni,
Valeh etdi hər kəsi.
Lap göylərə ucaldı
Adananın gur səsi.
Basdı bağrına bizi,
Doğma övladları tək.
Böyük birlik yaratdiq
Oldu tarixlere hekk.
Halise hanım bizi,
davet etdi buraya.
Bütün, Türk yazarları
Yığıldı bir araya.
Teşekür Halisecim,
Mutluluk verdin bize.
Allah səni qorusun,
Gəlməyəsən pis gözə
Zeynəbəm, bu şəhərin,
Dağ düzünü oxşadım.
Inanın, bu üç gündə
Harikalar yaşadım.
26.10.2016 Adana
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, “Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikasının “Əməkdar jurnalist”i, şair, jurnalist Rafiq Odayın “Olunca” şeiri
Azərbaycan türkcəsində Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) rüblük orqanı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin yeni 38-ci sayında dərc olunaraq ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılıb.
Qeyd edək ki, bundan öncə şair-jurnalist Rafiq Odayın şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunmaqla yanaşı, eyni zaman dərc olunmaq üçün Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin müxtəlif şəhərlərində fəaliyyət göstərən mətbu orqanlara da göndərilmişdi.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibi, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin xüsusi müxbiri, gənc yazar Kənan Aydınoğlunun “Bölerdeim derdimi seninle” şeiri Türkiyə türkcəsində dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılıb.
Qeyd edək ki, bundan öncə “Kümbet” dərgisinin 29, 30, 32, 34-cü saylarında yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Beynəlxalq Əlaqələr və Tərcümə” şöbəsinin rəhbəri, “KenanAydinoglu.Com” saytının Mətbuat xidmətinin rəhbəri, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvün, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin foto-müxbiri, tərcüməçi-jurnalisti, gənc yazarı Kamran Murquzovun tərcüməsində-Türkiyə türkcəsində “Türkçülük şeirləri” silsiləsindən olan şeirləri və “Türkün Türkçülük Dastanı” poeması işıq üzü görmüşdü.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin sədri, “Sözün sehri” qəzetinin təsisçisi, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru, Qarabağ müharibəsi veteranı, şair, jurnalist Qafqaz Əvəzoğlunun “Yadıma düşübdü” şeiri Azərbaycan türkcəsində
Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD ( Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) rüblük orqanı “Kümbet”eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dərgisinin 38-ci sayında şeiri dərc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılıb.
Qeyd edək ki, bundan öncə “Kümbet”eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dərgisinin 36-cı sayında dərc olunmuşdu.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
2006 yılından itibaren yayın hayatına devam eden ve Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinin yayın organı olan TOŞAYAD Kümbet dergisi 38. sayısı ile okuyucularıyla buluşuyor. Kültür ve Turizm Bakanlığının da abone olduğu derginin 38. sayısı il ve ilçe halk kütüphanelerine gönderilmeye başladı. Abonelere dağıtımı ise devam etmektedir. Kapağında maziye ait bir fotoğrafın; M.Necati Güneş arşivinden aldığımız 1927 yılında Tokat Belediye Binası önünde kutlanan ilk Etfal (çocuk) bayramı fotoğrafının yeraldığı derginin Editör yazısında Tokat Şairler Ve Yazarlar Derneği Başkanı Remzi Zengin siz okuyucularına şöyle sesleniyor:
EDİTÖRDEN
Yeni bir sayı, yeni kalemlerle yine sizlerle birlikte olmanın haklı sevincini yaşıyoruz. Geçen sayımızda yaz mevsimi dolayısıyla şiirlere ağırlık vermiştik. Bu sayımızda ise kültür ve sanat alanında çok değerli, özellikle akademik makalelerle karşınızdayız.
Niksar Belediyesi ve Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği’nce bu yıl altıncısı gerçekleştirilen ”Erzurumlu Emrah’tan Cahit KÜLEBİ’ye Halk Âşıkları ve Şiir Şöleni” 9-10 Ekim 2015 tarihleri arasında oldukça görkemli ve başarılı etkinliklerle ortaya konuldu. Etkinlikler çerçevesinde Tokat Mili Eğitim Müdürlüğü ve TOŞAYAD işbirliğiyle Tokat’ta dört okulda, Niksar’da ise altı okulda “Okur-Yazar Buluşmaları” düzenlendi. Programlara davetli yazar ve şairler öğrencilerle buluşarak Türkçenin zenginliğini ve okumanın önemini anlatmaya gayret ettiler.
Düzenlenen etkinliklerde “6.Cahit KÜLEBİ Memleketime Bakış Şiir Yarışması”nda dereceye giren şairler ödüllerini Niksar Kaymakamı Selami KAPANKAYA ve Niksar Belediye Başkanı Özdilek ÖZCAN’ın elinden aldılar. Ayrıca Niksar’da TOŞAYAD’ın da katkılarıyla araştırması yapılarak gün yüzüne çıkarılan ve Niksar Belediyesi’nce inşa edilen, Karadeniz Bölgesinin Türkleştirilmesi ve Müslümanlaştırılması için mücadele veren Anadolu’daki ilk ahilerden Ahi Pehlivan Türbesi’nin açılışı yapıldı.
8 Ekim akşamı Niksar Vakıf Kültür Merkezinde yapılan Halk Âşıkları ve Şairleri Gecesinin açılış konuşmasını TOŞAYAD Başkanı Remzi Zengin yaptı. Etkinliğe yurt dışından ve içinden katılan birbirinden değerli şairler, yazarlar ve halk âşıkları başarılı bir şekilde imza attılar. Katılımcı şairler arasında; Yahya Akengin, Bestami Yazgan, A.Tevfik Ozan, Vedat Fidanboy, Talat Ülker, İbrahim Düğer, Gökmen Sakin, Gülten Ertürk, Kenan Yavuzarslan, Ahmet Otman, Gülden Taş, Sündüs Akça, Mahmut Hasgül, Şerare Kıvrak, A.Turan Erdoğan, Rasim Yılmaz, Nihat Aymak, Metin Falay ve Hasan Akar yer alırken; halk âşıkları Âşık Kaptanî, Âşık Eserî, Âşık Muhsin Yaralı, Âşık Gara Borçalı, Âşık Ensar İpek sazları ve sözleriyle programları renklendirdiler.
Tokat/Zile’de 8-10 Ekim 2015 tarihleri arasında düzenlenen “Tarihi ve Kültürüyle III. Zile Sempozyumu”nda TOŞAYAD üyesi yazarlarımızdan Bekir Yeğnidemir, Hasan Akar, Bekir Aksoy ve Ahmet Divriklioğlu Zile ile ilgili hazırladıkları bildirilerini sundular.
Geleneksel kahvaltılara Niksar’da devam edilerek şair ve yazarların değişik konulardaki önerileri tartışıldı.
Türkiye Dil ve Edebiyat Derneği Amasya İl Temsilcisi Hüseyin Menç ve İLESAM Amasya İl Temsilcisi Mustafa Ayvalı’nın davetlisi olarak 2 Ekim 2015 akşamı Amasya’da Sultan Beyazıt Külliyesi’nde düzenlenen “Külliye Sohbet ve Şiir Akşamları”na TOŞAYAD olarak on kişilik şair grubumuzla katılarak Amasya-Tokat kültür şehirleri kardeşliğini pekiştirdik.
Tokat Güneş TV’de “Kültür Sofrası” programlarına yeniden başlanılarak yurt içinden akademisyen, şair ve yazarlar konuk edildiler.
Bu sayımızdaki kalemlerimiz arasında; M. Halistin Kukul, Lütfi Sezen, Firuze Ağayeva, Ergün Veren, Bekir Yeğnidemir, Akmandar Demirci, Abdulkadir Güler, Tahir Turan, Ülkü Taşlıova, İlkin Manya, Harika Ufuk, Sündüs Arslan Akça, Kerkük’ten Hamza Hamamcı, Zeliha Şerbetçi, Nihat Aymak, Muhsin Demirci, Nermin Akkan, Ozan Köklünar, Osman Şahin, Saffet Çakar, Semra Meral, Şerare Kıvrak, Süleyman Erkan çalışmalarını sunarken Tokatlı Nuri’nin bilinmeyen şiirleri ilk kez yazarlarımızdan Bekir Aksoy’un gayretleriyle edebiyat dünyasına kazandırıldı.
Gönül bahçelerinde biriktirdikleri duygularını dile getiren şairlerimiz ise; Rıfat Araz, Nihat Malkoç, Ahmet Otman, Zübeyde Gökbulut, Ayhan Nasuhbeyoğlu, Talat Ülker, Hızır İrfan Önder, Kenan Yavuzarslan, Mahmut Hasgül, Orhan Yılmaz, Qafgaz Evezoğlu, Buket Ezgi Keler, Burhan Kurddan, Celalettin Çınar, Hamdi Ertürk, Rafiq Oday, Yasin Semiz, İlhan Yardımcı, Hasan Koçak, İlhan Kurt oldular.
Yeni bir sayıda buluşmak üzere siz değerli okuyucularımıza saygı ve selamlarımızı iletiyoruz.
Remzi ZENGİN/ Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği Başkanı
1 noyabr 2015-ci il tarixində Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzü, gənc yazar Kənan Aydınoğlu yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndələrinin inkişafına dəstək olmaq üçün ədəbi-bədii nümunələri özündə cəmləşdirəcək
“Gənc nəslin nümayəndələri” antologiyasının işıq üzü görməsinə maliyyə dəstəyi göstərməsi üçün Azərbaycan Respublikasının Prezidenti, Azərbaycan Respublikası Silahlı Qüvvələrinin Ali Baş Komandanı cənab İlham Əliyevə rəsmi məktub göndərib.Həmin məktubu olduğu kimi təqdim edirik:
“Azərbaycan Respublikasının Prezidenti, Azərbaycan Respublikası Silahlı Qüvvələrinin Ali Baş Komandanı İlham Əliyev cənablarına!
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının tərkib hissəsi olan yeni nəslin nümayəndələrinin ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılmasına, Çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitində yeni-yeni ilk addımlarını atan gənc yazarların könül duyğularının,
ürək döyüntülərini ictimaiyyətə aşılanmasına böyük ehtiyac var.Bunu nəzərə alaraq, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi olaraq, Sizdən xahiş edirik ki, bu mühüm əhəmiyyət kəsb edən layihənin həyata keçirilməsi və gerçəkləşməsi üçün yetişməkdə olan yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin inkişafına yenidən böyük dəstək verəsiniz.
Uca ALLAH Sizi və bütün ailə üzvlərinizi qorusun!
Dərin hörmət və ehtiramla,
Kənan AYDINOĞLU,
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının
təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliynin üzvü.
Bakı şəhəri.1 noyabr 2015-ci il.”
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
21 Noyabr 2015-ci il tarixində, saat 15:00-da, Bakı şəhərində yerləşən “Kitabevim” mağazasında yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibi, “Vehdet.Org” saytının təsisçisi və baş redaktoru, gənc xanım yazar Gülnarə Sadiqin “Yuxuların günahı olmur” adlı ilk şeirlər kitabının təqdimatı keçiriləcək.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı nəzərdə tutulub.İştirak etmək istəyən hər kəs dəvətlidir.
Qeyd edək ki, gənc nəslin nümayəndəsi Gülnarə Sadiqin “Yuxuların günahı olmur” adlı ilk şeirlər kitabı Bakı şəhərində, “Elm və Təhsil” nəşriyyatı tərəfindən 120 səhifə həcmində, 1500 tirajla işıq üzü görüb.Kitabın redaktoru Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü,
“Yenilik Press” beynəlxalq ictimai-siyasi qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, şair-jurnalist Məhəmməd Nərimanoğludur.Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulan kitabın oxucular tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına inanırıq.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
DİQQƏT! YARIŞMA BAŞLANDI!
Səhifəni bəyənərək “Övladım….” cümləsini istəyinizə görə tamamlayın, paylaşın və ən çox bəyəni alan 3 izləyicimizin rəyinə MELTEM MODULER BAKU sürpriz hədiyyə dolu səbət verəcək! Müsabiqəyə qatılın kreativ fikirlərinizi bizimlə paylaşın, hədiyyələr qazanın!…
NOT: YALNIZ 1-5 NOYABR TARİXLƏRİNDƏ.
————–
Meltem Bebek ve Genç Odası
Ünvan: Babək prospekti 22/10, (012) 448-18-52
SƏNİ YARALI SEVDİM
Gözdən, könüldən uzaq
Düşüb aralı, sevdim.
Oxlanıb kirpiyinlə,
Səni yaralı sevdim.
Lalələr qan içində,
Ha alış, yan içində.
Dağda duman içində
İtən maralı sevdim.
Heykəl qurub xəzəldən,
Eşq umdum hər gözəldən.
Bu dünyanı əzəldən
Ağlı-qaralı sevdim.
GÖRƏK KİM GÖZƏL AYRILIR
Gün keçdi dağın dalına,
Dağ sevindi bu halına.
Gəl ayrılıq vağzalına,
Görək kim gözəl ayrılır?!
Çiçəklədi tökdüyün qan,
Ruha tamarzıdır bu can.
Nəğmə öpür dodağımdan,
Könlümdən qəzəl ayrılır.
Sil ömrün-günün pasını,
Saxlayaq sevda yasını.
Payız açıb yaxasını.
Budaqdan xəzəl ayrılır.
DÜNYANIN DÜZƏLMƏK
TƏHLÜKƏSİ VAR
Şimşək işığına düşdü gözlərim,
Buludlar dərdimə məlhəm aradı.
Sabahı ürəklə qarşılamağa,-
Ümidim sevdiyim adamlaradı.
Kölgəm də haçandır düşüb dalımca,
İstidən çəkinmir, soyuqdan qaçmır.
Yaxşı ki, dilənmir kölgəm adamtək,
Yaxşı ki, heç kimə əlini açmır.
Gəlmir xoşunuza divanəliyim,
Ruhumu çarmıxa çəkən adamlar!
Atın özünüzü Yer kürəsindən,-
Dünyanın düzəlmək təhlükəsi var!.
KÖNÜL HEYRAN OLUB UCALIQLARA
Quşlar dimdiyini şehə batırıb,
İbadət eləyir yarpağın üstə.
Torpağın altından çıxan nə varsa.
Tapır qiymətini torpağın üstə.
Hər dağ bir təpənin əlindən tutub,
Könül heyran olub ucalıqlara.
Sən də ayağını Yerə möhkəm bas,
Özünə dağlar tək ucalıq ara.
Vətən torpağına bərəkət verir,
Bu zəhmət çiçəyi alın tərimiz.
Hər doğan Günəşin şəfəqlərində.-
Gülüb aynalanır ümidlərimiz.
UNUTTUĞUM SEN MİYDİN
Unuttum yüzünü çoktan
Sanırım oturmuştuk karşılıklı
Kumral mıydı, kısa mıydı saçları?
Yıllar neler götürmüş benden böyle
Oysa, kaç kez karşı karşıya geldi bu gözler
Elleri ellerim gibiydi
Anımsıyorum biraz; çekingendi de
Oracıktan bakıyordu yine aynı
Kaçık sevgiler taşıdığımız o köşeden
Unutmuş olsam gerek çoğunu
Yıllar neler götürmüş benden böyle
Var mıydı günlerimde zamanı benimle paylaşan?
Bir çiçek gibiydi belki de yaşamımı konuşturan
Gözleri yeşil miydi, yoksa ela mı?
Yorgunum şu an, ondandır belki de unuttuğum
Ama bir şey var ki, yer almış yüreğimde işte
Yazmışım defterimin birkaç sayfasına
İsminin hemen altında şiirlerimle
* * *
Çocukluğum büyüdü döş cebimde
Yıllar ne de tez geçti böyle
Anılar kaldı tek tük
Yırtık ceplerimden düşmediyse
Şimdi düşünüyorum
Kurgusu tükenmek üzere olan saatler gibi
Nice yoksul kaldırımlar, yürüyen yorgun ayaklarım
Ve nasırlaşmış acılarıyla yaşamım
Çocukluğum büyüdü, şu küçük döş cebimde
Umutlarım ne kadar da çoktular o zaman
Hepsi de sıcak bir ekmek gibi güzeldiler
Koparamadım bir parça olsa da
Çocukluğum, dürüp büküp döş cebimde sakladığım
Bir ıtır kokusuyla çıkıyorlar yerlerinden şimdi
Hangisini karşılasam, ne desem ki
Kapım açık ardına kadar
Orada büyüdü diyorum çocukluğum
Şu boynu bükük döş cebimde işte
Ne zaman üşüse, üşüse parmaklarım
Bir arayıştır başlıyor, bir koşuşturma.
Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibi, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü, Vüsalə Süleymanın “Oxumayın məni” adlı ilk şeirlər kitabı Bakı şəhərində, Hədəf nəşriyyatı tərəfindən 104 səhifə həcmində işıq üzü görüb.Kitabın redaktoru AYB və DGTYB üzvü, prezident təqaüdçüsü Ramil Mərzilidir. Ön sözün müəllifi Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Ali Media və Türksoy Beynəlxalq şərəf mükafatları laureatı, şair- publisist Elçin Mirzəbəylidir. Geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulan bu kitabın poeziyasevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılanacağına ümid edirik.
Qeyd edək ki, Vüsalə Süleyman ölkəmizdə bir neçə qəzet, jurnal və saytlarda çap olmaqla bərabər, Qardaş ölkə Türkiyədə də dəfələrlə çap olunub.Avrasiya Şairləri Antologiyasında 2-ci cilddə şeirləri yer almışdır.Kitabın təqdimatı oktyabrın 12-də Kitabevim.az-da çox sayda şair, yazıçı, elm adamlarının iştirakı ilə keçirilmişdir.
Vüsalə Süleyman,
Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Qarabağ bölgəsi üzrə xüsusi müxbiri
Azərbaycan Dövlət Milli kitabxanasında xalq şairi Bəxtiyar Vahabzadənin 90 illik yubileyi münasibətilə nəşr olunmuş “Bəxtiyar Vahabzadə. Biblioqrafiya”, “Türk dillərində Bəxtiyar Vahabzadənin 90 şeiri” kitablarının və “Bəxtiyar-90” adlı elektron məlumat bazasının təqdimat mərasimi oldu.
Tədbiri kitabxananın direktoru Kərim Tahirov açaraq, Bəxtiyar Vahabzadə şəxsiyyətinə Türk Dünyasında bəslənilən ehtiram və sevgidən, filosof-şairin əbədiyaşar poeziyasının qüdrətindən danışdı. Milli kitabxananın əməkdaşlarının gərgin zəhməti hesabına ərsəyə gəlmiş biblioqrafiyanın, eləcə də TÜRKSOY-un dəstəyi ilə 6 türkdilli xalqın dilinə çevrilərək, sanballı bir kitab şəklində oxucuya təqdim olunmuş 90 şeirdən ibarət toplunun şairin 90 illik yubileyinə dəyərli töhfə olduğunu qeyd etdi.
Təqdimat mərasimində mədəniyyət və turizm nazirinin müavini Sevda Məmmədəliyeva çıxış edərək, ölkəmizdə və türk dünyasında adı hər zaman sevgiylə anılan, əsərləri sevilə-sevilə oxunan Bəxtiyar Vahabzadənin dünyanın digər poeziya nəhəngləri ilə bir sırada dayandığını diqqətə çatdırdı.
Respublika prezidenti İlham Əliyevin şairin 90 illik yubileyinin keçirilməsi ilə əlaqədar imzaladığı sərəncama əsasən, respublikanın müxtəlif yerlərində silsilə tədbirlər keçirildiyi barədə məlumat verən nazir müavini, yubiley ərəfəsində işıq üzü görmüş nəşrlərin dəyərindən danışdı.
Azərbaycanın TÜRKSOY-dakı təmsilçisi Elçin Qafarlı, professorlar Qəzənfər Paşayev, Zaman Əsgərli, qurumun Qazaxıstan təmsilçisi Malik Otarbayev, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin katibi Rəşad Məcid, BDU-nun dosenti Etibar Talıblı və digər çıxışçılar şairin dərin fəlsəfi məzmunlu yaradıcılığına yüksək dəyər verərək, əsərlərinin əksər türk dillərinə, o cümlədən ingilis, fransız, alman, fars, türk, polyak, ispan, macar və digər xalqların dillərinə tərcümə olunduğundan danışdılar.
Milli Kitabxananın şöbə müdiri Rübabə Səfərovanın nümayiş olunan B.Vahabzadə haqqında video-film və elektron məlumat bazası barədə verdiyi açıqlama mərasim iştirakçılarının böyük marağına səbəb oldu.
Şairin şeirlərinin tərcümə və nəşrində xidməti olmuş ziyalılara TÜRKSOY-un xatirə hədiyyələri təqdim edildi.
Tədbirin sonunda şairin çoxşaxəli yaradıcılığını özündə əks etdirən “Bəxtiyar Vahabzadə-90” adlı geniş kitab sərgisinə baxış keçirildi.
Qiymət Məhərrəmli,
“Elimiz.Günümüz” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Filologiya elmləri üzrə fəlsəfə doktoru
Heydər Əliyev adına Respublika Sarayında görkəmli xalq şairimiz Bəxtiyar Vahabzadənin anadan olmasının 90 illiyi ilə bağlı yubiley tədbiri keçirildi.
Mərasimi mədəniyyət və turizm naziri Əbülfəs Qarayev açaraq, dünya şöhrətli xalq şairinin yubiley tədbirinin pespublika prezidentinin sərəncamına əsasən, ilin əvvəlindən başlayaraq, bugünə kimi davam etdiyini diqqətə çatdırdı. Hələ ilin sonunadək davam edəcək bu qəbildən olan tədbirləri böyük filosof şairin, görkəmli dramaturq və dəyərli elm xadiminin xatirəsinə ehtiram əlaməti kimi səciyyələndirdi: “Bəxtiyar Vahabzadə təkcə ölkəmizdə və Türk dünyasında deyil, bütün dünyada sevilir, təqdir olunur…”
AMEA-nın vitse-prezidenti, akademik İsa Həbibbəyli də çıxışında “istiqlal şairi” adlandırdığı Bəxtiyar Vahabzadənin Azərbaycan elm və ədəbiyyatındakı, milli azadlıq hərəkatındakı müstəsna yer və xidmətindən qürurla söhbət açdı.
Yubiley mərasimində unudulmaz xalq şairinin həyat və fəaliyyəti barədə məlumatlar, qəlblərə hakim kəsilmiş poeziya nümunələri bədii qiraət ustalarının ifasında səsləndirildi, sözlərinə yazılmış bir-birindən gözəl, sevilən mahnılarını tanınmış müğənnilər tədbir iştirakçılarına canlı ifaları ilə təqdim etdilər. Azərbaycan səhnəsində silinməz iz buraxmış dəyərli dram əsərlərindən parçalar Akademik Milli Dram Teatrı aktyorlarının ifasında nümayiş etdirildi.
Şairin öz dilində lentə alınmış şeirlər əsasında hazırlanan video-çarx tamaşaçıları yenidən Bəxtiyarlı günlərə qaytardı.
Sarayın foyesində şairin indiyədək işıq üzü görmüş kitablarından ibarət geniş sərgi təşkil edilmişdi.
Qiymət Məhərrəmli,
“Elimiz.Günümüz” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Filologiya elmləri üzrə fəlsəfə doktoru
Sən gördüyün bacaların,
Tüstüsü çəkilib daha.
Od püskürən əllərimin,
İstisi çəkilib daha.
Arxların suyu yoxalıb,
Qazılan quyu çoxalıb.
Ürəyim yaman yuxalıb,
Bəstəsi çəkilib daha.
Nə istəyir dən bu teldən?
Çəkilməyir çən bu beldən.
Koroğlunun Çənlibeldən,
Dəstəsi çəkilib daha.
(Bir yazını oxuyandan sonra dərdsizlərin olmadığını bir daha başa düşdüm)
Üstüm toz içində,ayağım yalın,
Batmışam içində saçın,saqqalın.
Dalınca düşəndən neçə çaqqalın,
Vaxtım da olmayıb dönüb baxmağa-
Bir az gecikmişəm sənə çatmağa.
Yaman qınayırsan bilirəm,məni,
Şair də əhdini unudar yəni?
Neçə il vaxtımı aldı erməni-
Hönkürüb baş qoydum gedən torpağa,
Bir az gecikmişəm sənə çatmağa.
Sən hardan biləsən dərd yığın-yığın,
Əzəldən boş oldu içi sandığın.
Üzü qara olsun kasıbçılığın-
Razı olmazdın ki ta,əl açmağa,
Bir az gecikmişəm sənə çatmağa.
Səndən gizlənməyin səbəbi ümman,
Yalandan küsməyin səbəbi ümman…
Bu elin adəti,gic dəbi ümman-
Bəzən istəmişəm yerə batmağa,
Xeyli gecikmişəm sənə çatmağa…
Azıb yollarda qalmısan,
Qayıtmağa iz axtarma.
Arxanca baxıb ağlayan,
Həsrət çəkən göz axtarma.
Qurun da yaşa dirənib,
Baharın qışa dirənib,
Sifətin daşa dirənib,
Üz vurmağa üz axtarma.
Ələyin ələnib daha,
Diləyin dilənib daha,
Bələyin bələnib daha,
Zəhmət çəkib bez axtarma.
İndi təsəlli tap ovun,
Əldən çıxıb fürsət ovun,
Sönüb ürəkdə alovun,
Qurdalayıb köz axtarma.
(Didərgin şərqisi, qaçqın harayı)
İçimdə boğulur sözümün canı,
Həsrətim dərdimlə qol-boyun olur.
Necə bu dünyayla qaynasın qanım?
Sevincim dərd olur dərd oyun olur.
Sevinc göz qırpınca dərd ayaq açır,
Gözümdə göyərir göz dağı kimi.
Bu dərdin əlindən hayana qaçım?
Yapışıb yaxamdan qəm yağı kimi.
Çəkir ayağımdan elə bil zaman,
Günlər düz oxumur mənimlə, sanki.
Xəyal yağışında dərdimə həyan
Ürəkdə doğulur ürəkdən sevgim.
Atır ehtiyacın ağzına məni,
Səsimi boğmağa əli yetməyən.
Qənim kəsilərək özümə qənim,
Qayğılar başımda ağarır dən-dən.
Ayağa dolaşır dərd çayır kimi,.
Yağır baxışlardan kədər yağışı.
Həsrətə tuş olan o tayım kimi
Yağır bu tayıma qədər yağışı.
Daşda mamırlanır Vətən harayım,
Torpaqda göyərir mərdin baş daşı.
Kimi Yurd adında para arayır,.
Kimisi qoynunda girləyir başın.
Dilimi yandırır ağzımdakı söz,
Uda da bilmirəm söz qəhər deyil.
Vətən yanğısıdır içimdəki köz,
Ölə də bilmirəm köz zəhər deyil.
Ayrılıq bağrımı sıxan məngənə,
Həsrəti ürəkdən kürüyəmmirəm.
Yurdumda qəriblik toy tutur mənə,
Körpə uşaq kimi kiriyəmmirəm…
İçimdə boğulur sözümün canı,
Həsrətim dərdimlə qol-boyun olur.
Bu zalım dünyayla qaynamır qanım,
Sevincim dərd olur dərd oyun olur.
Azərbaycan Quba 14.07.2000.
Gəlinlik paltarını
Gözündən salıb itirmişdi
Anası ölən günü
Anasını ağlayanda.
Görən olmamışdı
Bəlkə də kəfən əvəzi
Anasını bükmüşdülər
Gəlinlik paltarına.
O gündən anasının
Qara gün üçün
saxladığı
Libası geyindi əyninə
Lüt qalmasın deyə.
O gündən anasının
Yarımçıq qalmış
Arzularını böyütdü
Həyət-bacada.
Yetimliklə
Böyüdü yetimliklə.
Yetim qız dedilər-adına.
Ömür keçdi kədərlə , şərə , böhtana düşdü ,
Həyatın ümmanında gəmim tufana düşdü .
Vaxtsız soldu güllərim , fəsli xəzana düşdü ,
Sevincin bölgüsündən payımı almadım mən ,
Bu dünyada bircə gün qayğısız olmadım mən .
Qayğılarım ömrümü əlimdən aldı getdi ,
Saf eşqim , məhəbbətim hicrana daldı getdi .
Mühit ümidlərimi , gümanı çaldı getdi ,
Xoşbəxtliyin sazını bir kərə çalmadım mən ,
Bu dünyada bircə gün qayğısız olmadım mən .
Güvəndiyim çoxunun zatı qırıq çıxıbdı ,
Dişli bildiklərimin çoxu mırıq çıxıbdı .
Nə vaxt pencək almışam cibi cırıq çıxıbdı ,
Eyzan qəhərlə doldum , sevinclə dolmadım mən ,
Bu dünyada bircə gün qayğısız olmadım mən .
Şamxaloğlu , dünyanın işi hiylə , kələkdi
Daxilən şeytan olan çoxu üzdən mələkdi .
Düşdüyümüz bu axın elə dargöz ələkdi ,
Gözündən keçib , gedib həyata dalmadım mən ,
Bu dünyada bircə gün qayğısız olmadım mən .
Ruhumun qidasın səndən almışam,
Bir quru canım var, o sənə qurban.
Qoynunda boy atıb, mən ucalmışam,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
Qədim tarixlərin izi səndədir,
Şeirin, sənətin gözü səndədir,
Cəlilin, Məmmədin sözü səndədir,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
Üstünə düşməsin düşmən kölgəsi,
Sən Ulu öndərin şux, məğrur səsi,
Səndədir Möminə Xatun türbəsi,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
Sürür torpağında hamı xoş həyat,
Torpaq bərəkətli, yaşamaq rahat,
Sanki bir cənnətdir Şahbuz, Batabat,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
Əshabü-Kəhf sənin cismində canın,
Dürrdür, gözəllikdir sənin dörd yanın,
Ordubad-incisi Azərbaycanın,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
Səsin ucalıbdır ulduza, aya,
İnsan ləzzətindən de nə cür doya?
Saysam gözəlliyin gəlməz ki saya,
Dahilər məkanı, gözəl Naxçıvan.
üzündəki tüpruyu silib
yoluna davam etməkdə varmış bu həyatda.
qəribəliklərə gülümsəyən varaqlar
ağ qalacaq sətirlər kimi.
bir üzündə sevgi
bir üzündə qəm yırğalanırmış
ürəyin döyüntüsündə.
əzizim məni incidən özüməm özüm
kimsə bunu anlamaz.
baş tacımı günahlarımdan hazırlamışam
sadəliyimdə.
qoy mənə qalan zindanım olsun!
sizin təbəssümünüzdə
günəşin rəngini,
sabahın ürək döyüntülərini görüm.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Mən sənin gedişindən
Sonra inandım taleyə.
Ayaqlarımı uşaq kimi
Çəkib yollarından
Danladım,
Qayıtdım geriyə.
Sən mənim yaddaşımda
İyirmi iki yaşda qaldın,
Böyümədin, qocalmadın.
Biz qışda ayrılmışdıq,
Elə həmin qışda qaldın.
Bu gün, yenə ad günündü,
İyirmi iki yaşın mübarək.
Bağrıma nə daşdı basdın?
Bağrımda daşın mübarək.
Hardasan eeeeh, allah bilir,
Orda otuz iki yaşın,
Burda iyirmi ikin sevilir.
Həsrətin qocalıb sözlərimdə,
Offf!
Yenə payız dolaşır gözlərimdə.
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Bütün gözəllikləri qadınlara aid edib Ana Təbiət…Ya da əksinə, Ana Təbiətin ən gözəl yönlərinə bənzədilib qadın. Hər iki anlamda da qadın gözəllik rəmzi olub. “Çirkin” sözü hansı qadına deyilsə, bu, ən böyük təhqir sayılıb. Ona görə yox ki, qadınlar hamısı gözəl olub, yox… Ona görə ki, qadın gözəlliyin daşıyıcısı olub. Bəli, daşıyıcısı. Və ilkin dünyagörüşlərdə gözəllik “cücərdən”, “yetirən” mənaları ilə anlaşılıb.
Qadın məhz həyatı “cücərdən”, “yetişdirən” olduğundan ucalaşıb. İnsanın ikinci ömrü, yəni övladı isə onun üçün təbiətin tüm gözəlliyini üstələyib. Beləcə, Qadın-gözəlliyin daşıyıcısı, yəni, bətnində ikinci ömür yetirən kimi qiymətləndirilib. Amma, qadınları bir xarakter olaraq qəbul edən cəmiyyətə qədər davam edə bilib onun bu dəyəri…
Qadına xarakter kimi yanaşanda onun adiliyini “kəşf etdiklərini” sanıb kişilər. Öz xarakterlərində olan xüsusiyyətləri, bəzən qəbul etmədikləri vərdişləri qadınlarda da kəşf edəndə, qadın onlar üçün adiləşib.
Və yaradılışın “cənnətdən qovulma” günahını da qadınların işlədikləri aydınlaşanda, daha qadının yüksəlişini gözləmək… əlbəttə, ağılsızlıq olardı. Bundan sonrakı dövrdə dünya “qadın başlanğıcı” anlamını sadəcə, tarixə çevirə bilib. Bu gün əksər Qərb bestsellerində “qadın başlanğıcı” əfsanə kimi yazılır… Filmlərdə bu əfsanədən “tabu” kimi bəhs edilir. Və “qadın başlanğıcı” tarixin bir daha təkrarlanmayacaq səhifəsi kimi bu gün beyinlərə “yeridilir”… Bəs, dünya bu qəbul edə bilmədiyi anlamı niyə unutmur? Bax, bu sual məni çox düşündürdü… Nəhayət, insanın dilinə gətirməyə qorxduğu həqiqətlərin çoxunu təbiətdə şifrələdiyini gördüm. Bilərəkdən, ya bilməyərəkdən, yaxud da istəyərəkdən, ya istəmədən ədəbiyyat, tarix, eləcə də, ana təbiət qadın başlanğıcının izlərini qorumaqda və yaşatmaqdadır. Beş ləçəkli qızılgül kimi… Qızılgülün bu gözəlliyi, onun rəngi, məsumluğu qarşısında əksər hallarda su kənarlarında, calalarda bitən ağ zambaq günahkar sayılıb bir az… Məhz bu günah idi orta əsrlərin Fransasında sol çiyinə yaraşdırılan… Günah olan…
Bəs, dünyanın qəbul etdiyi kimi, qadın başlanğıcının rəmzi beş ləçəkli qızılgüldürmü təkcə? Yox! Əgər belə olsaydı, “Ana xaqanlığı” yaşamış tarix deşifrə olmuş sirrinin açılmasını belə asan qəbul etməzdi. Beş ləçəkli qızılgül, “qadın başlanğıcı” əfsanəsinin görünən tablosudur… Arxa ştrixləri isə hər xalqın təfəkküründə başqa-başqa nəsnələrdə, türlü-türlü anlamlarda kodlaşdırılıb. Kripteks kimi açılması da təhlükəlidir… (daha&helliip;)
Nəyə güvənirsən bilmirəm daha
yolun uzun olsa ömür qısadır
Gümanım hər zaman olub sabaha
məni bu dünyada sevgim yaşadır…
Rahat gecələri yatıram inan
ruhumda azadır kövrək quş kimi
elə bir vaxt olur güldüyüm zaman
bəzəndə titrəyir qəlbimin simi…
Sən məni bu qədər düşünmə barı
Yazıqdır gəncliyin hədər getməsin
zamanla sağalan eşq yaraları
əsil sevgidirsə axsın bitməsin…
Fidan sanma dünya belə qalacaq
bir gün var olanlar bizi tərk edər
gedənin yerinə biri dolacaq
gələni bəs niyə insan gec sevər…..?
Danışa bilmədim heç vaxt səninlə
Dil kömək olmadı dərdi-sərimə.
Qəlbimdən keçəni söyləmək üçün
Şeirlər danışdı mənim yerimə
Hər dəfə bir ümid, bir həvəs ilə
Yazıb göndərirəm sənə şeirimi.
İndi də hər şeydən xəbərsiz kimi
Yəqin oxuyursan yenə şeirimi.
Yenə adi gəlir bütün cümlələr
Sadəcə başını belə qatırsan.
Hər dəfə sıradan bir şeir kimi
Mənim hisslərimi “cırıb atırsan”.
Soruşsam: “necədi”, laqqeyid halda
Çiyninlə: “nə bilim” deyirsən mənə.
Səni şeirimə yazdığım üçün
Yəqin ki bir ömür borcluyam sənə.
Şeirmi yaşadan səbəbkar sənsən
Cismimi yaşadan can, şeirimdir…
Oxusan mənimçün bir dua oxu
Bu sənə yazdığım son şeirimdir…
Çox zaman ana və vətən kəlmələrini birlikdə işlədərik .Hər nəticənin bir səbəbi var axı .Eləysə söylədiyimiz bütün sözlər kimi bu sözün də dərinliyinə varmaq ,fəlsəfəsini anlamalıyıq .Axı niyə ana vətən deyirik ?
Yəqin ki ,bütün suallar kimi bu sualın cavabına da hər kəsin subyektiv yanaşması var .Elə mən də bu məqaləmdə sözügedən suala öz düşüncələrimə sığınaraq cavab axtarmağa çalışdım.
Kimdir ana ?Saatlarca beşiyimizin ətrafında pərvanə olaraq yuxuya getməyimizi seyr edən, yuxudan oyanarkən isə açılan gözlərimizdən ilham alaraq arzulara qovuşan ,həyat səmasında xoşbəxtliyindən rəqs edən müqəddəs insan?!
Dünyanının ən möhtəşəm nəğməsi olan laylasıyla körpəsini cənnətə aparan ,övladının ömrünü nura qərq etmək üçün özünü yandıran və özünün yanıb- yanıb tutuşduğu alovun qığılcımlarından körpəsinə işıq, nur ərmağan edən qadın?!
Gözlərində ,baxışlarında hər zaman qorunmağa, xilas edilməyə möhtac uşaq kimi qaldığımız, bizi dəli ruzigardan ,dərd yağışlarından müdafiə etməyə cəsarəti çatacaq qədər güclü bəşər övladı?!
Kimdir ana?! Zil qara saçlarını ömrümüzə, bir gülüşümüzə fəda edəcək qədər əzəmətli ,vüqarlı zirvə ?!
Ananın böyüklüyünün, əzəmətinin qarşısında ən uca zirvələr belə baş əyər.
Ağaran saçlarını
Sığallayan ,oxşayan,
Əl ola biləydim kaş.
Üzündəki qırışı
Səndən alıb –aparan,
Yel ola biləydim kaş.
O solan bənizində
Günəşin olardım kaş.
Titrəyən dodağında
Sənin qədər vüqarlı,
Sənin qədər dəyərli,
Söz ola biləydim kaş.
Ürək dostun ,sirdaşın,
Tənha olsan qəlbində
Həmdəmin olaydım kaş.
Yollarına nur saçan,
Sənə qolların açan,
Sevincin olaydım kaş.
Yuyub -yuyub qəmini,
Kədərini aparan,
Yağışın olaydım kaş.
Ömrünün hekayəsin
Yazıb- yazıb uzadan,
Qələmin olaydım kaş.
Sən ola biləydim kaş.
Bəs Vətən? Axı nədir bizə vətənimizi də anamız qədər doğma edən ?Sözdəki mənsubiyyət şəkilçisi?! Bəli ,Vətən də bizimdir ,anamız kimi o da bizi qoynuna alır ,biz ona sığınmışıq ,hara gediriksə gedək dünyanın cənnəti bizim üçün vətən torpağının hər qarışındadır .
Vətənimiz də bizə anamız qədər əzizdir .Nə vətənsiz ,nə də anasız yaşamaq yaşamaq deyil ki ,var olmaqdır sadəcə .Anamızı itirsək ,baxışına ,gülüşünə, kəlmələrinə, ətrinə, nəvazişinə, həsrət qalarıq. Burnumuzun ucu göynəyər, darıxarıq. Qəlbimizin fəryadı bütün kainata ağı deyər sanki.
Vətənimizdən ayrılsaq da yaşayan sadəcə cismimiz olar .Bax bu gün də yaşayırıq ,fəqət diri ikən ölü kimi, fəqət ürəyi döyünməyən insan kimi . Çünki Qarabağımız -vətənimizin bir hissəsi ,torpaqlarımızın 20%-i düşmənin əsarətində fəryad qoparır.
Vətənimizin torpağında anamızla birlikdə addımlamaq ən böyük səadətdir .
Anadır hər kişiyə öz vətəni,
Bəsləyib sinəsi üstündə onu.
Südüdür kim dolanıb qanım olub .
O mənim sevgili cananım olub.
Vətəni sevməyən insan olmaz,
Ols da o şəxsdə vicdan olmaz.
(Abbas Səhhət)
Fəqət ,həsrətin sonundakı vüsala qovuşmaq ümidi ,inamı bizimlədir və biz Qarabağımıza qayıdacayıq .Bunu bizə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti ,Ali Baş Komandan İlham Əliyevin həyata keçirdiyi uğurlu siyasəti deyir, bunu bizə Mübarizlərin ,Fəridlərin şəhidlik zirvəsindən ucalan səsləri deyir .
Biz doğma yurdumuzu qaytaracayıq və Azərbaycanın ərazi bütövlüyü bərba olunacaq .Bunu bizə içimizdəki vətən eşqi deyir. Bu eşqin daima zirvələrdə olması diləyiylə…