Category: Azərbaycan ədəbiyyatı

Şairin arxivindən

Xalq şairi, Respublika Dövlət mükafatı laureatı Hüseyn Arifin anadan olmasının 90 illiyinin keçirilməsi barədə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyev 2014-ci il mayın 2 – də sərəncam imzalamışdır. Bununla əlaqədar olaraq, Milli Arxiv İdarəsində şairə aid olan sənədləri araşdırmalı olduq. Burada biz H.Arifin oxucularımıza məlum olmayan təxminən bir kitab həcmində şeirlərinə rast gəldik…
Hüseyn Arifin şeirləri özü kimi sadə, sadə olduğu qədər də düşündürücüdür. İlk baxışdan insana elə gəlir ki, hər bir şəxs bu misraları yazmağa qadirdir. Lakin unutmaq olmaz ki, H.Arifin misraları hər hansı söz yığımı ilə yaranmamışdır. Onun misraları ana südü kimi pak, bulaq suyu kimi durudur.
Mən dəfələrlə şairin şeirə necə kökləndiyinin şahidi olmuşam. Belə anlarında o, heç kimi, heç nəyi “görmür”, heç nəyi düşünmək belə istəmirdi.
H.Arif təbiətə vurğun şair idi. Ömrünün böyük bir hissəsini təbiətin qoynunda keçirən şair onun ağrı-acısını hiss edir və bu ağrı-acılarla da yaşayırdı.
Hüseyn Arif, bir tərəfdən, təbiətin yaratdığı gözəlliyi sevinc dolu təsvir edirsə, digər tərəfdən, insanları onu qorumağı çağırır:

Gəlin təbiəti biz də düşünək,
O özü hər şeyi düşünən kimi.

Şairin arxivindəki şeirlərindən kiçik bir qismini “Azərbaycan” jurnalının oxucuları ilə bölüşmək istədik.
Hüseyn Arif yaradıcılığı ilə məşğul olan tədqiqatçılara tövsiyəmiz budur ki, arxivdə onları şairin hələ sirri açılmamış əsərlərinin tədqiqi gözləyir.
Unutmayaq ki, “O elə şairdi bir də, tapılmaz”.

Aslan KƏNAN (QASIMLI)

Hüseyn ARİF

AĞAC YENƏ AĞACDIR

Çapıb budaqlarını
Qabığını soyma sən.
Çox yemisən barını,
O ağaca qıyma sən.

Çiçəyini qoxlayıb
Çox batmısan ətrinə.
Amandır belə vaxtda
Belə dəymə xətrinə.

Baharda çiçəkləyib
Gülməsi yadındamı?
Zənbil-zənbil dərdiyin
Meyvəsi yadındamı?

Yadındamı balalar
Kölgəsinə qaçardı
Quşlar da səhər-səhər
O tərəfə uçardı?

Dünənki əhdi bu gün
Daşa çalmaq düzdümü?
Qocalıb, qarğıyanı
Gözdən salmaq düzdümü?

Bəlkə nəyəsə möhtac,
Bəlkə su üçün acdır?!
Barlı-barsız həyatda
Ağac yenə ağacdır.
05.X.88 Ağstafa

EHTIYACIM VAR

Şirin söhbətə də, dadlı sözə də,
Həzin rübaba da ehtiyacım var.
Soyuq bulağa da, isti közə də,
Şişdə kababa da ehtiyacım var.

Gah gecə əyilir, gah səhər düşür,
Axıb qulağıma nə səslər düşür.
Fikrimə xudmani məclislər düşür,
Tara, mizraba da ehtiyacım var.

Dostlarla cəmləşib ülfət qılanda,
Yaşdan keçənləri yada salanda,
Əl gülür, əlinə kitab alanda,
Əldə kitaba da ehtiyacım var.

Hüseyn Arifəm, saçlarımda dən,
Başdan zarafata alışmışam mən.
Aqillər içində nədənsə hərdən
Başdan xaraba da ehtiyacım var.

11.1.89 Bakı

DOYMUŞAM

Eniş gözəl, yoxuş gözəl, düz gözəl,
Nə arandan, nə yaylaqdan doymuşam.
Sinə gözəl, söhbət gözəl, söz gözəl,
Nə qələmdən, nə varaqdan doymuşam.

Göz qoyduqca köhlənlərin oynuna,
Qollarımı aparmışam boynuna.
Sığınanda təbiətin qoynuna,
Nə lilpardan, nə bulaqdan doymuşam.

Yaşıl meşə yağışı nə yağışdı,
Əlvan çəmən naxışı, nə naxışdır.
Ürkək maral baxışı nə baxışdı,
Nə obadan, nə oymaqdan doymuşam.

Günəş doğar, hərarəti nə yaxşı,
Gəlin gələr nəzakəti nə yaxşı.
Körpə gülər, məhəbbəti nə yaxşı,
Nə sevincdən, nə maraqdan doymuşam.

Qohum-qardaş bir-birinə dirəkdi,
Bir sinədə bir döyünən ürəkdi.
Təzə mənzil, təzə bayram deməkdi
Nə süfrədən, nə qonaqdan doymuşam.

Hüseyn Arif, nə yanğı var canında,
Yanmaq eşqi damarında, qanında.
Qədir bilməz, dil qanmazlar yanında,
Elə olub yaşamaqdan doymuşam.
31.X.88

ƏHMƏD CAVADA

Zülmlə üzüldü öz cərgəsindən
Haqsızlıq ucundan bir haqq şairi.
-Hayıf Cavad!,
– deyə andı çoxları
Bu bədbəxt şairi, xoşbəxt şairi.

Köçünü arana, yaylağa sürdü,
Ata dərdi çəkdi, qız dağı gördü,
Şeirdən Göy-gölə bir çələng hördü,
Təbiət vurğunu, torpaq şairi.

Çox sözü-söhbəti yadigar qalıb,
Ondan nəsillərə namus, ar qalıb.
Yurdunda qeyrətli övladlar qalıb,
Başdan uca tutar hər vaxt şairi.

Ala göz, uca boy, nəcib bir insan,
Elini, gününü bağrına basan.
İtirmək kimsəyə gəlməsin asan,
Necə də itirdik beyvaxt şairi.

Aman 37! Gör nələr etdi,
Arzular, əməllər puç olub getdi.
Min ömrün səfəri yarıda bitdi,
Həyatdan ayrıldı həyat şairi.

Ey Hüseyn Arif, indi ha gözdə,
Sevinci də bizdə, qəmi də bizdə.
Yaşar zaman-zaman xatirimizdə,
Xalqa “düşmən” çıxan bir xalq şairi.
3.VI.89 Ağstafa

SÖNDÜ BIR ÇIRAQ

Körpə yanaqların od tutub yanır,
Qızıl şamamasan yaşıl tağ üstə.
Mənim ətrafımda xəzan dolanır,
Sən təzə qönçəsən tər budaq üstə.

Gözlərim önündə söndü bir çıraq,
Necə də çəkildi qara ağ üstə.
Taleyin hökmünə, qərarına bax,
Sən torpaq altdasan, mən torpaq üstə.
22 noyabr 1988 Ağstafa

ON ÜÇ ILDIR

(Arifin vəfatının 13 ili münasibətilə)

Dərya-dərya adı udub
Gülə-gülə yaşayıram.
Göz yaşımı sıxa-sıxa,
Silə-silə yaşayıram.

Taleyi yol azmış gəmi
Fikrim göydəmi, yerdəmi?
Öz içimdə öz dərdimi
Bölə-bölə yaşayıram.

Keçilməz dağlar keçildi,
Can əridi, boy kiçildi.
Aman Arif, on üç ildi
Ölə-ölə yaşayıram.
25 sentyabr 1988 Ağstafa

OLSUN

Elə istəyərdim əziz günümdə,
Qapımı dəstəylə açanlar olsun.
Oturaq üz-üzə, qabaq-qabağa
Dillənən saz olsun, ötən tar olsun.

Qızışa çal-çağır, qızışa meydan,
Sağlıqlar uzana sökülüncə dan.
Bir könül dostu da çıxmaya yaddan,
Yaxınlar, uzaqlar bərqərar olsun.

Qızıl çıraqlardan şəfəqlər saçaq,
Sevincdən çağlayıb, fərəhdən uçaq.
Dəli Alı kimi süfrələr açaq,
Ələsgər dililə eldə car olsun.

Görüşüb cəmləşək toyda, büsatda,
Ömrə qənimətdir hər xoş saat da.
Ünsiyyət sözü var bir də həyatda,
Bu söz nəsillərə yadigar olsun.

Yüz kənddən, şəhərdən qonağım gələ,
Gül gülə qoşula, bülbül bülbülə.
Ey Hüseyn Arif nə çıxar belə,
Ürək geniş olsun, otaq dar olsun.

22.IV.89 Bakı

“Azərbaycan” jurnalı.Avqust 2014.

Azərbaycan Yazıçılr və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqadüçüsü

***

Beş deyil, on deyil, min kilodu eşq,
Ürək necə çəksin, dayağı yoxdu.
Nədən qınayırsan bu çılpaq ruhu,
Görmürsən çolaqdı – ayağı yoxdu?!

Elə bil doqqaza ipək səriblər; –
Hər qoyun köçündən yun qalıb burda.
Yeməli deyil ki, qəmdən dadasan,
Qorxma, bir kündəlik un qalıb burda.

Bir az rəng dağılıb masanın üstə,
Qoy Şərnən Xeyirin davasın çəkim.
Dünəndən arxamca iki göz baxır,
Fikrim kürt düşmür ki, havasın çəkim.

***

Ruhum vəcdə gəlir lal sevda kimi,
Cismimin altında təpə oynayır.
Sən elə süzürsən, elə bil ki, qız,
Suların qoynunda ləpə oynayır.

Kölgəmin tabutu elə cür durub,
Elə bil torpağa düz xətt qoyublar.
Sənə vermədiyim vədin altından,
İmza əvəzinə yüz xətt qoyublar.

Eşqdən kim yorulub, biz də yorulaq,
Deyəsən, gün keçir, boynum üşüyür.
Sanki xəzan vurmuş quru yarpaqdı,
Qızlar bir-bir düşür, qoynum üşüyür.

***

Səsim ərşi titrədir,
İpi çürük zəng kimi.
Tanrıya tuşlanıbdı
əlim boş tüfəng kimi.

Kefimə dəysə külək,
Bulud yeri daşlayar.
Odun düşdüyü yerdən,
Təzə sevda başlayar.

Kimsə yox damın altda
məndən savayı, tez gəl.
Tale baha satılır,
Ömür havayı, tez gəl.

Azadlıq nəğməsi döşümə yatmır,
Bu zalım qəfəsdə quşum var hələ.
Xəzan gülləriylə örtün üstümü,
Qabaqda çövğunlu qışım var hələ.

Düşdüm sevdasına bir qərib köçün,
Gülüb,boy göstərdi həsrətim çin-çin.
Ayrılsaq,arxanca su atmaq üçün,-
Gözümdə bir damla yaşım var hələ.

Ömür nərdivandır,günlər pilləsi,
Sıxdı əllərimi qışın çilləsi.
Qanıma susayıb düşmən gülləsi,
Bağrımın başında qurşun var hələ.

İstəyirəm öz ölkəmin bayrağını

Parça-parça bölük-bölük,
Vətənimi istəmirəm.
Ruspərəst, ermənipərəst,
Vətəndaşdan,
vətən daşı gözləmirəm.
Xalqımı didmələyib,
Didik-didik, məzhəblərə ayırıblar.
Millətçilik, Dövlətçilik,
Şüarı ilə insanların ac şüurunu,
Doyurublar.
Vətənimin qan qoxusu,
Urmiyada, Borçalıda,
İrəvanda,
Təbriz kimi paytaxtımdan
Qan süzülür diyarımda.
Vətənimin başı bölük.
Azərbaycan doğulandan
Yaşı bölük.
Qoltuqlara baş qoymaqdan
usanmadı mənim xalqım,
Öz yurduna, torpağına,
Öz-özünə qənim xalqım.
Bütün ölkə mənimsəyir bu torpağı….
Qarabağı…
Sazişlərə imza atan,
Şərəfsizə şərəf satan,
Vicdansızı istəmirəm.
Şəhidlərin gözlərində yatır həyat.
Həyatsızı,
Ad altında bir adsızı istəmirəm.
Vətənsizlər,
Vətənimə gərək deyil.
Satqın, əyyaş örnək deyil.
İstəmirəm yad ölkənin bayrağını,
Başım üstə dalğalansın.
Parça-parça yaralarım,
Birləşmədən sağalmadan parçalansın.
İstəyirəm öz ölkəmin bayrağını,
Parçalardan bütövlənmiş torpağımı.

* * *

Gətirib dərdimi yuvarlaqlayım,
Başqa dərd içində itib batmasın.
Əvvəlki dərdlərim gedir piyada,
Dərdim, dərdlərimə gedib çatmasın.

Gətirib dərdimi yuvarlaqlayım,
Götürüb dənizə, aparsın sular.
Yoxsa hər gün yeni dərd doğar dərdim,
Yüküm ağırlaşar, dərdim çoxalar.

Gətirib dərdimi yuvarlaqlayım,
İçimdən bu dərdim bir baş yox olsun.
Öldürər dünyamı, əzər dərdlərim,
İçimdə böyüyən dünyam doğulsun.
Gətirib dərdimi yuvarlaqlayım.

Qədrini bil, hər an qədir bilənin,
Səsləyəndə harayına gələnin..
Can-can deyib, hər üzünə gülənin
Sən məbadə, tez eşqinə düşəsən.

Hər gözəldən əhdə sadiq yar olmaz,
Əsli halalzadə eldə xar olmaz.
Ərdən ,,boşanmış,,dan vəfadar olmaz,
Könül, düşsən qız eşqinə düşəsən.

Acı sözlə hər yetəni dalama,
Şirin dillə ,,əleyk..,, söylə salama.
Bayquş olub viranədə ulama,
Səməndər tək köz eşqinə düşəsən.

Yağsa da başına hey narın-narın,
Uyma hiyləsinə yağışın, qarın.
Zatında paklıq var nazlı baharın,
Gül-çiçəkli yaz eşqinə düşəsən.

Mais Təmkin, xoş ilhamla yarat, qur,
Günəş kimi ömürlərə çilə nur.
Boş, mənasız kəlmələrdən kənar dur,
Hikmət dolu söz eşqinə düşəsən!

Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi

Dünyanı görməyən kor gözlü oğlan,
Söylə, sənin dünyan çoxmu özəldi.
Qaranlıq aşıqı, nur üzlü oğlan
Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi.

Hər ağrın, hər acın gözündə gizli,
Ümidin həsrəti sözündə gizli,
Bu işıqsız dünyan özündə gizli,
Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi.

Kainat gözlərində gen düşüb.
Rəbbin rəhmətiylə ruhun tən düşüb,
Işıqlı aləmə duman, çən düşüb,
Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi.

Işıq sənə həsəd, işıqsız oğlan,
Günah sənə vurğun günahsız oğlan,
Əzab qapısında zamansız oğlan,
Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi.

Bu dünyanın üzü yaman kirlidi,
Yerin fəryadından göylər qəmlidi,
Cahanın ürəyi yaman nəmlidi,
Söylə o pak dünyan çoxmu gözəldi.

Vuruluram sənsizliyə deyəsən.

Son günlər gözlərim yol çəkət oldu,
Həsrətim qəlbimi hey didər oldu,
Vüsalım yol aldı, dərd qalan oldu,
Vuruluram sənsizliyə deyəsən.

Əziz bildiklərim məndən yan gəzdi,
Gözlərim hər yanda ümidi gəzdi,
Sənsizlik mənimlə dünyanı gəzdi,
Vuruluram sənsizliyə deyəsən.

Açılmadı ürəyimin düyünü,
Çəkəmmədim ayrılığı yükünü,
Kədərə qərq oldu ömrün hər günü,
Vuruluram sənsizliyə deyəsən.

Qovuşmağı gözləyənlər küsməsin,
Sadiqin dərdinə kimsə düşməsin,
Aşıiqlər məşuqu heç vaxt üzməsin,
Vuruluram sənsizliyə deyəsən.

Gözlərimin həsrətini silə bilən yolum hanı?
zaman ötdü, il dəyişdi, səndə məni yaxşı tanı
ürəyimdən əllərimə axıb gəlmiş söz ümmanı
tükənməzdir bilmirəm heç harda kiməm
mən əvvəlki mən deyiləm……

Daha yorub üzüb məni yaralama bilə-bilə
çox qurmuşdun yollarıma mən düşmədim öz tələnə
başqasının göz yaşına baxıb ürəkdən gülənə
inanmıram daha birdə sabah gələn ümüdümə
tükənməzdir bilmirəm heç… harda kiməm…
mən əvvəlki mən deyiləm……

Bir gün həsrət, bir gün zillət, bir gün möhlət verib mənə
gecikmişəm , tələsmişəm, dönüb yenə gəlib sənə
indi baxıb için -için ağlayıram saçlarıma düşən dənə
bir bax sənsiz pərişanlıq necə cumub üzərimə
tükənməzdir bilmirəm heç.. harda kiməm …
mən əvvəlki mən deyiləm……

Nahaq yerə gözləmişəm yollarına baxıb durub
günlər keçib üzərindən o köhnəlib tez yorulub
dərd , qəm ilə bir kaman kimi sanki bir simə sarılıb
ağlayıram içimdə bir kövrək telim bax qırılıb
tükənməzdir bilmirəm heç harda kiməm
mən əvvəlki mən deyiləm……

Onsuz həyat vəfasızdır cəfa cəkib üzülmə heç
səndə onsuz alışmısan Fidan boşdur buyur və keç
həyatında elə tanı elə insan özünə seç
buraxmasın yarı yolda əbədiyən sən onu seç
tükənməzdir bilmirəm heç harda kiməm
mən əvvəlki mən deyiləm……

O qeder axdaracaq gülüşümü gözlərin
qulağın həsrət qalıb eşidəcək sözlərin
hər yanda axdardığın saxta olan üzlərin
aynasını özün tut əlin öyrəşsin düzə
utanmayaq bir daha gələrkəndə üz- üzə

Deki sən düz demişdin məni sevən olmadı
kimə inandımsa mən məni adam saymadı
zərrə qədər hörməti insanlığı qalmadı
etdiyin o səflərin , yalanların, üzlərin
aynasını özün tut əlin öyrəşsin düzə
utanmayaq bir daha gələrkəndə üz- üzə…..

Ümüd , arzu , xəyal var bir sən yoxsan sabahda
kim bilirki hər kəsi nə gözləyir qabaqda
o qədər təmiz gəldin gəlin kimi duvaqda
indi mənə dedyin acı acı sözlərin
aynasını özün tut əlin öyrəşsin düzə
utanmayaq bir daha gələrkəndə üz- üzə….

Məhəbbətə bu qədər dəyər vermə həyatada
qəlbin çürüyüb gedər sanki bir qazamatda
canın , ruhun bir yana qalsın sağ-salamatla
etdiyin əmələrin, incitdiyin qəlblərin
aynasını özün tut əlin öyrəşsin düzə
utanmayaq bir daha gələrkəndə üz- üzə…

Mən olmasamda bilki bir gün düşər yadına
Fidan deyə çox qızlar çıxacaqdır qarşına
atalar düz deyibdir nə tökərsən aşına
bir gün əlbətt çıxacaq oda sənin qarşına
məndən uzaqda olan arzuların , izlərin
aynasını özün tut əlin öyrəşsin düzə
utanmayaq bir daha gələrkəndə üz- üzə……

BİLİRƏM Kİ

Unutmuşam yay mehini,
bilirəm ki orda yenə sən varsan.
İstəyirəm hər yerdən siləm
izlərini,
unuduram sən olan şəhərin
adını,
silirəm yollardakı
izlərini,
istəyirəm siləm
sən olan küçələri.
Sevmədim
köhnələrdə dolaşmağı,
xatirələrdə ilişməyi,
istəyirəm unudam
istəyirəm unutturam
sən adlı illəri,
istəyirəm unudam
sən adında günləri
Bilirəm ki
orda yenə sən varsan,
deyirəm bəlkə
daha bir də olmayasan.

CƏNAB VƏKİL

Susqunluğunda
yarımçıqların baxışları,
bu yer kimi aləmdən təcrid
məkan bağlılıqları,
sakit nəfəsin danışıqları.
Burdan keçən məsafələr
həssaslıqlar,titrəmələr
burda üşüyən həyat
bağlı yollar
kəsişən nöqtələr,
üçbucaq, dördbucaq işarələr,
çarpaz məsafələr…
bilirsən ki hardasan-
bu da ki dayanacaq.
İfadəsiz düşüncələr,
yorucu anlatmalar-
eşitməyə məhkumsan.
Cənab vəkil! buyur keç
indi hakim danışacaq.

ADIMI ÇƏKMƏ

Məni görürsənmi?
bir bax
bax bu tərəfə-
rus küknarlarına tərəf,
ordayam,
gülümsə,
elə bil ki məni gördün
gözünü çəkmə.
Ətirləri sevirsənmi?
Sevdiyini qoxla, iylə
Paris havasında-
ordayam,
elə bil ki o mən idim
xatırla,xatırla
olduğum yerlərdə,
adımı çəkmə.

BAĞIŞLA

Səni sabahda axtarmışdı
ayın oğrun nəfəsi,
danışmağa cəsarətin olmadı,
Bilirsənmi,
ləpələr üşüyəndə
səni səsləmişdim
Sənsə….
-“qəddarsan”-demişdin.
Dalğalar səni boğanda
məni haraylamışdın
Mənsə…
indi bilmirəm hardasan,
qəddarlığıma görə
məni bağışla.

Suad üçün

(Suad Topçuyeva üçün)

Gözlərin
körpədir hələ,
Böyüyəcəksən,
əvvəl böyük sonra kiçik
görəcəksən dünyanı-
necə varsa elə,
dünyanın özü qədər.
Eşidəcəksən
hərədə bir söz
hərədə bir hekayət
dəyişəcək hal-əhval
hərədə bir ehtimal
xəyanət görəcəksən.
Hələ ki körpəsən,
Suad,
dinəcəksən,
danışacaq ürəyin
nağılın sözü qədər,
əsəcək ürəyin
sözün həzin mehində.
Uzaqları göstərən
bu balaca əllərin
bu körpə ürəyin
ovucların qədər,
görəcəksən
eşidəcəksən
dinəcəksən.
Baxdığın gözlərin
uzatdığın əllərin
danışdığın sözlərin
dünyanın özü qədər.

29. 09.2013.(yazdığım tarix)

Kolleci bitirdikdən sonra Gəncə şəhərinə az-az gedirdim. Bu il dəyərli qələm yoldaşlarımla görüşmək üçün Gədəbəydən Gəncəyə səfər etməli oldum. Küçələr mənə keçəl görünürdü. Tanıdığım bir yer vardı qarkomun qabağı, univermağın yanı gəncəlilərin dili ilə desək “qlavnı” vəssəlam ayrı bir yer tanımırdım. Dediklərinə görə Gəncənin gəzməli yerləri çoxdur. Mən gəzməmişəm. Heç kollecdə oxuyanda da, gəzməyi sevmirdim. Gəncə müəllimlər insititunun qabağında gündə bəlkə də on xarici maşın dayanırdı. Hər dəfə maşının səsi gələndə qızlar pəncərənin qabağına toplaşıb oğlanlara baxır çox vaxtda göz qaş edirdilər bir birlərinə… Mənsə sadəcə qızların bu əmməllərini seyr edib, düşünürdüm. Allahım nədən bu qızlar bu haldadırlar? O vaxtlar mənim iyirmi yaşım vardı…kolleci bitirənə kimi çoxu ərə getdi. Bir neçə qız isə gedib boşandı. Qrupumuzda bir qız vardı. Şəmkir rayonundan, adı Aygün idi. Bir oğlanla güya nişanlı idilər gəzmədikləri getmədikləri yer yox idi. Ilin sonunda oğlan Aygünü tərk etdi. Adı da bu oldu ki, oğlan nişanı qaytardı…nəisə sözüm bu deyil. Gəncə şəhəri o illərdən bu illərə çox dəyişmişdi küçələr tər-rəmiz yeni binalar tikilib, Heydər parkları salınıb, yol kənarı dükanlar hamısı sökülüb. Təkcə dəyişməyən Abbas səhətə işləyən üç nömrəli maşurut idi. Bu qədər inkişafın qarşısında əhali saat axşam yeddi oldumu, piyada iki km yol qət etməli olur. Hər kəs bilir ki, üç nömrə artıq işləmir. Təkcə demə mən bilmirəmmişəm üç nömrəli maşrutun halını. 2004-cü ildən bəri unutmuşdum. Qlavnıya getmək üçün gedib dayanacaqda dayandım ən azı bir yarım saat. Gördüm yox bu üç heç gələnə oxşamır beş nömrədə əyləşən sərnişinlərə yaxınlaşdım. Bağışlayın üç nömrə işləmir? Sərnişinlər hamısı bir ağızdan dilləndilər ay xanım siz gərək küçənin başına gedib iki nömrəli maşuruta minəsiz üç bu vaxtlar işləmir. Dedim; bəs bu əhali nə edir? dilləndilər əhalidə idman edir axşamlar nə etməlidirlər ki? Dedim heç nə Allah sağlamlıqlarını artırsın. Küçənin başına çatana qədər ən azı qırx dəqiqə ötmüşdü. Qayıdıb geri gələndə də gəncə sərnişinləri demiş çox mükəmməl idman etdim. Neçə gün Gəncədə qaldımsa eləcə idmanla məşğul oldum. Hava dəyişgənliyindəndimi bilmirəm Gəncə torpağına getdiyim gündən yemək yeyə bilmirdim üç gün idi ac idim axır çox gərginlik keçirməyə başladım düşündüm ki, bir gün yıxılacam küçəyə heç qaldırıb xəstəxanaya aparan da olmayacaq. Sağ olsun Şəfanı tortla çay aldı bir az toxtadım amma yenə də başım hərlənməyə başladı. Dəyərli yoldaşlarla xan bağında əyləşmişdik. Gördüm Məşədi İbad demiş “ Bu həna o hənadan deyil” heç hənanın yeridir? Gəncə kimi əzəmətli şəhərdə əyləşəsən ac qarına sonra da başın gicəllənsin. Yoldaşlara dedim ki, vəziyyətim yaxşı deyil. Bəlkə nəsə bir şeylər sifariş verək? dedilər hə əlbətdə nə sifariş verək? dedim yaxşısı budur baxın görək menyuda nə var… dönər yemirəm, lahmacun olsa yeyərəm afisantı çağırdıq. Ay oğlan lahmacun varmı? Dedi: bəli var. Dedim; bir ədəd gətirin amma qaynar olsun. Üstündən düz bir saat ötdükdən sonra soyumuş lahmacun masanın üstünə gəldi. Dedim ay oğlan mən sizə dedim axı isti olsun. Üzümə qayıtdı istidir də…. yox axı isti deyil? Dedi: Bizim ixtiyarımız yoxdur isitməyə yoldaşlar müdiri çağırdılar. Necə yəni ixtyarımız yoxdur? Siz buraya gələn müştərilərin hamısı ilə bu cür rəftar edirsiniz? Müdir gəldi nə lazımdır. Dedim lahmacunu isitmək lazımdır. Müdir dedikdən sonra lahmacun azacıq isidildi. Bu dəfə lahmacunun dadı damağımda qaldı. Bilmədim it əti idi ya inək… ətin üstünə də o qədər ədvalar əlavə olunmuşdu ki, lahmacundan başqa nə desən dad verirdi. Heç indiyə qədər Gəncə Lahmacunu qədər dadlı lahmacun yeməmişdim. Daha neyləyə bilərdim başım fırlanır ya lahmacunu yeməliyəm yada küçəyə yıxılıb xəstəxanalıq olmalıyam. Lap əsgərlik həyatı yadıma düşdü. Bir neçə il əvvəl qohumlardan biri əsgərlik həyatından danışdı… Füzulidə xidmət etmişdi. Dedi bir gün biyabanlıqda o qədər bərk acmışdıq ki, üstümüzdə olan yemək azuqəsi də bitmişdi. Bilmədik nə edək ilan tutub başından bir qarış, quyruğundan da, bir qarış kəsib od qalayıb bişirib yedik iki nəfər idik çasta geri dönənə qədər bizi aclıq ölümündən xilas etdi. Elə mən də bu hekayəni xatırlayıb xan bağında yediyim lahmacunu sona çatdırdım. Dörd gün dəyərli qələm yoldaşlarımla görüşüb müəyyən planlar hazırladıq. Nəhayət Gədəbəyin saf sularından içməyə, gecələr sud kimi ayın doğduğunu seyr etməyə qayıtdım. Payız ayları yayda olan gözəllikləri əvəz etməsə də, yenə də gözəlliklərlə dolu olan bu məkan insanın əhvalını yüksəldir. Quşların cəh-cəhi, otların kökündən süzülən sular diş qamaşdırır. Həm bu suların malicəvi əhəmiyyəti də çoxdur. Amma qızıl mədəninin zəhərli tullantıları əhalini cana gətirib. Havanları zəhərləyir. Mədənə yaxın kəndlərin heyvanları mədən gölünə çatar çatmaz başını yerə qoyur. Yenə də Gədəbəy ecəzkar bölgələrdən biridir. Bu ecazkar bölgəni erməni daşnaqlarıdan qoruyan şəhidlərimizə Allah rəhmət eləsin amin.

Axşam düşürdü. Qaranlıq qara pərdələrini yavaş-yavaş şəhərin üzərinə çəkirdi. Şəhər sakinləri a
– “Nə durmusan? Qaç canını qurtar! Görmürsən qaranlıq gəlir?!” – deyərək yox oldu.
Bayaqkı səs-küydən əsər əlamət qalmamışdı. Təkcə küləyin vıyıltısı eşidilirdi. Məni vahimə bürümüşdü. Birdən kimsə arxadan amiranə səslə mənə :
– “Dayan” dedi.
Mən arxaya baxdım. Bir nəfər mənə yaxınlaşaraq özünü təqdim edib sənədlərimi istədi.
Onun adı və soyadı mənimki ilə eyni idi. Sənədlərimi təqdim edib diqqətlə ona baxdım və özümü görüb qorxdum. O , “mən” idi.
Sənədlərimə diqqətlə baxıb dedi:
– Mənimlə getməlisən
– Hara? Axı mən evə tələsirəm.
– Hara lazımdırsa ora. Düş qabağıma , az danış – deyərək qollarımı qandalladı. Mən mübahisənin əbəs olduğunu görüb «Mən»in əmrinə tabe oldum. Biz dar küçələrlə irəliləyib , pilləkanlarla aşağı düşüb bir zirzəminin qabağında dayandıq. O, qapını aıb mənə : “Keç içəri” – dedi. Məni dəmir barmaqlıqlar arasına salıb qapını bağladı. Qorxu içində idim.
– “Bura haradır? Məni niyə bura gətiriblər?” – deyə fikirləşirdim ki, birdən zirzəmidə zəif işıq yandı. İçəriyə bir neçə nəfər də daxil olub yerlərində oturdular. Qəribəsi o idi ki, onlar da “mən” idilər.
“Mən”lərdən biri ayağa qalxaraq uzun-uzadı danışıb mənim günahlarımı saymağa başladı. Bu qədər günahımın olduğunu heç özüm də bilmirdim. Sonra başqa “mən” məni müdafiə etmək üçün ayağa qalxdı , çox qısa danışıb oturdu.
Bayaqdan “mən”lərə qulaq asan “Mən” məndən soruşdu:
– Deyilənlərlə razısınızmı?
Mən cavab vermək istəyirdim ki, yerdən səslər ucaldı:
– Bəli , bəli , bəli.
Mən səs gələn tərəfə baxdım , onlar da “mən” idilər. “Mən” “ çağırıb məni öldürməyi əmr etdi. “Mən” əlindəki xəncəri bir neçə dəfə ürəyimə sancdı. Ürəyimdən qapqara qanlar axmağa başladı və damcılar yerə düşməmiş əcaib varlığa çevrilib yox olurdular. Həmin o əcaib varlıqlar da “mən” idilər.
Mən gözlərimi açanda hava işıqlanırdı. Günəş üfüqdən boylanıb şüaları ilə məni salamlayırdı.

Yüce Erek Türk dünyası aylik fikir kültür araşdırma dergisinin yazı işlər müdürü Zaim Gök “”Mənim sevgi dünyam” seir kitabini türkiyə türkcəsinə çevitdirmiş və türkiyə oxucularını İradə Əlilinin yaradıclığı ilə tanış etm\k istəyir.Bu məqsədlə seir kitabi artiq imza gününə hazırdır.imza gününü Zaim Gök Ankarada Yüce Erek Türk dünyası aylik fikir kültür araşdırma dergisinin yazı işlər müdürü Zaim Gök “”Mənim sevgi dünyam” seir kitabini türkiyə türkcəsinə çevitdirmiş və türkiyə oxucularını İradə Əlilinin yaradıclığı ilə tanış etm\k istəyir.Bu məqsədlə seir kitabi artiq imza gününə hazırdır.imza gününü Zaim Gök Ankarada
Kızılayda Kurtuba Kitabeviində keçiriləcək
20 eylul saat 15 00 da imza günüdə kitabın satışı Qarabağ qazısı Ruxsarə Cumatevanın əməliyyatının hesabına köçürələc bundan əlavə
“Dünya sevənlərindir “adlı yeni şeir kitabının da bu keçiriləcək imza günüdə oxuculara təqdimatı olacaq və qardaş ölkənin oxucularına hədiyyə olunacaq.
İradə əlili bədii yaradıcılilqla bərabər həm də elmi araşdırmaçıdır
“Müasir dövr Azərbaycanada ekoloji ədəbiyyatın biblioqrafik informasiya təminatı “mövzusunda araşdırma ışını bu ilin sonuna bitirməyi düşünür
Bakı Dövlət Universiteinin kitabxana -informasiya fakultəsinin müəlliməsidir
Gənclərin də intellektual mədəni düşüncəsnin formalaşmasında yönümündə də bir müəllimə bir ictimaətçi xanım kimikimi əməyi vardır

18 sentyabr 2014-cü il tarixdə saat 11:30-da, Bakı şəhərində Beynəlxalq Mətbuat Mərkəzində Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “Azad qələm” qəzetinin və “Ali Ziya” jurnalının Baş redaktoru, Dünya Azərbaycanlılarının Mədəniyyət Mərkəzinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri, Azərbaycan Respublikasının Kütləvi İnformasiya Vasitələrinin Həmkarlar İttifaqının “Qızıl qələm”, “Xan qızı Natəvan”, “Xalqın nüfuzlu ziyalısı” media mükafatları lauretaı,Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Elektron kitablar” və “Yeni nəşrlər” bölməsinin Baş redaktoru, şairə, jurnalist, publisist Nəcibə İlkinin “Son görüş, son zəng, son təbəssüm” kitabının təqdimat mərasimi keçiriləcək.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələri də iştirak edəcək.İştirak etmək istəyən hər kəs dəvətlidir.

Ünvan: Azərbaycan Respublikası, Bakı şəhəri, Yasamal rayonu, Mətbuat prospekti, 529-cu məhəllə, “Azərbaycan” nəşriyyatı ilə Bakı Dövlət Universitetinin arasında.
İyirmi yanvardan 29 saylı avtobus gedir.

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Sizi, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktorunu, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərini,”Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvünü doğum günü münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Uca Tanrı Sizi qorusun!

Mətbuat xidməti

Susaq danışmayaq qoy gözlər dinsin
anlatsın ən gözəl gördüyü hissi
üzümə bir gülüş təbəssüm qonsun
aparsın sanki qoy dünyadan bizi….

Bir azda uzağıq qəmdən və dərtdən
onu tapmaq üçün yaşamırıq ki,
insanın ürəyi olmalı ətdən
onu boş – boşuna daşımırıq kii….

Bizdə xoşbəxtliyin dadını bilək
nə qədər sevinc var bax önümüzdə
olmasa da belə hər gün diləyək
bəlkədə yaxındır taleyimizdə……

Min dünya neməti sərsən önümə
əvəz edə bilmir ürək sevgisin
sən mənim yazııldın sanki ömrümə
qoy ömrümü sənin sevgin bəzəsin…

Tutaq əllərimiz soyumasın qoy
baxanlar heyrətlə desin bəxdəvər
hər günümüz sanki çılçıraqlı toy
evimdə bir gözəl nəğmə gətirər…

Sən mənim yuxumun sirin payısan
Nə olar ayılsam gözümdən itmə
Fidanın qəlbində sevgi payısan..
ağlaram daima uzağa getmə…….

Gülüm, qəddi dərd əyir, elə-belə əyilmir
Sirr var ki, anaya da, bacıya da deyilmir.
Söz var ki, neçə batman bal ilə də yeyilmir,
Əgər mənə deməsən, bəs kimə deyəcəksən?!

Bu möhnət üzər səni, sıxılarsan uzaqda:
Kövrəlib üşüyərsən təklik adlı sazaqda.
Kimsə anlamaz səni, duymaz oğul-uşaq da,
Əgər mənə deməsən, bəs kimə deyəcəksən?!

Mən sevinc topasında qəmi seçə bilirəm,
Dərd arısı verəcək nə vaxt beçə, bilirəm.
Hər səhvinə göz yumub, üstdən keçə bilirəm,-
Əgər mənə deməsən, bəs kimə deyəcəksən?!

İllər köçür durnatək, günlər sözə baxmayır,
Səngidir ocaqları, oda-közə baxmayır.
Dostlar daha yan keçir, qardaş üzə baxmayır,
Əgər mənə deməsən, bəs kimə deyəcəksən?!

Ürək yaman kövrəlir yaş ötəndə bilirəm,
Qarmı gəlir, yağışmı yel əsəndə bilirəm.
Ürəyində nə varsa, deməsən də bilirəm,-
Əgər mənə deməsən, bəs kimə deyəcəksən?!

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin yaydığı məlumata görə, “Pirsultan” elm və sənət dərgisinin Avqust buraxılışında Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, şair, jurnalist Rafiq Odayın “Havadan ayrılıq qoxusu gəlir”, “Gəl, Dədə!” və Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Dünya Azərbaycanlılarının Mədəniyyət Mərkəzinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri, “Azad qələm” qəzetinin və “Ali Ziya” jurnalının təsisçisi və baş redaktoru Nəcibə İlkinin “Dözmürəm soyuqluğuna”,”Bu yağış” şeirləri dərc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılıb.

Dodağımda daş əriyir,
Nəfəsimdən…
Hər gün bir az daşlaşıram.
Közərirəm, alışıram,
Ah səsindən.
Mən özümə yadlaşıram.
Quruyuram saman kimi,
Yapışıram ətəyimdən.
Bağlanıram günahlara,
Biləyimdən.
Günahlarım dolan kimi…
Gözlərimə, sözlərimə,
Üz dərimə.
Alır məni mənliyimdən.
Dilimə söz dolaşır.
Keçmir dilin, ilgəyindən.
Ətə gəlir, cana gəlir,
Günahlarım…
Düşmür yerə,
Əl götürmür,
Sallanıbdır ətəyimdən.
Daşa dönür yuxularım.
Gecələri ovuduram.
Çəkib başdan lap yuxarı,
Dağıdıram.
Gözlərimdə yaş quruyur,
Gilə- gilə.
Canım boğazıma gəlib,
Əməlimdən.
Gecə-gündüz yıxır məni,
Çəkir özünə tərəf.
Bərk-bərk tutub, əllərimdən.

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin yaydığı məlumata görə, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş məsləhətçisi, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü, gənc xanım yazar Gülnarə İsrafilqızı Bakı Slavyan Universitetinin “Ədəbi Yaradıcılıq” fakültəsinə qəbul olub.Bu münasibətilə Sayğıdəyər dostumuzu səmimi qəlbdən təbrik edir, uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyirik!

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğine istinadən yaydığı məlumata görə, Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinin rüblük orqanı “Kümbet” eğitim, kültür,sanat, edebiyyat dergisinin 34-cü buraxılışında Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü, gənc xanım yazar Fidan Abbasovanın şeirləri dərc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılacaq.

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin yaydığı məlumata görə, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavini,
“Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü, gənc yazar Teymur Həbibinin şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunub.Çevirməni Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Direktoru Kamran Murquzov edib.

HƏM YUNUSSUZ, HƏM RUMİSİZ DÜNYADA

Necə qəlbim alışmasın, yanmasın?!
Necə qəlbim ömrü suçlu sanmasın?!
Necə qəlbim tək Allahı anamsın?!
Həm Yunussuz, həm Rumisiz dünyada?!

Ustadlara mən ehtiram bəslədim,
Cavanları Haqq yoluna səslədim.
Həsrət çəkib mən Mehdini gözlədim,-
Həm Yunussuz, həm Rumisiz dünyada!

Dərinkən bir fəlsəfəni anladım,
Günahlardan öz-özümü danladım,
Həzin-həzin nəğmələrin dinlədim,-
Həm Yunussuz, həm Rumisiz dünyada!

Parça gətir gözlərimi bağlayım,
Dəsmal gətir bir azca mən ağlayım,
Ustadlara bu gün mən yas saxlayım,-
Həm Yunussuz, həm Rumisiz dünyada!

MƏNİM HƏR YAZILAN KÖRPƏ ŞEİRİM

Görəsən, İlahi, xoşbəxtdirmi bəs,
Mənim hər yazılan körpə şeirim.
Kədəri özünə doğma bilibmi,
Mənim hər yazılan körpə şeirim?!

Əhdindən dönməyən qızlara bənzər,
Qəlbi ovsunlayan gözlərə bənzər,
Dodaqdan süzülən sözlərə bənzər,
Mənim hər yazılan körpə şeirim.

Allahdan süzülüb, “Quran”dan keçib,
Kürboyu Muğandan, Arandan keçib,
Metedən bu yana Turandan keçib,
Mənim hər yazılan körpə şeirim.

Bir candan bir ruha hopub gələcək,
Çevrilib tufana qopub gələcək,
Sevgili yarını tapıb gələcək,
Mənim hər yazılan körpə şeirim.

Hökmdar oğludu, böyük saraydı,
Qəlbimə, ruhuma hopan haraydı.
Ömrümə nur saçan günəşdi, aydı,
Mənim hər yazılan körpə şeirim.

10 sentybar 2014-cü il tarixdə, saat 14:00-da, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Natəvan klubunda “AYBkitab.az” saytının təqdimat mərasimi keçiriləcək.Layihənin rəhbəri Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri, Gənclər Şurasının sədr müavini Xəyal Rzadır.
İştirak etmək istəyənlər dəvətlidir.Kütləvi informasiya vasitələri də iştirak edəcək.
Qeyd edək ki, AYBkitab layihəsi yeni kitabların nəşri, təqdimatı, online satışı üçün nəzərdə tutulub.

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Azərbaycan Yazıçılar Birliyi ilə Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin birgə layihəsi olan “Gənc Ədiblər Məktəbi”nə istinadən yaydığı məlumata görə, yaxın günlərdə “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin növbəti toplantısı keçiriləcək. Toplantıda “Gənc Ədiblər Məktəbi”nə yeni üzvlər qəbul olunacaq.Tədbirin Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Natəvan Klubunda keçiriləcəyi gözlənilir.
Qeyd edək ki, “Gənc Ədiblər Məktəbi” 2008-ci ildə Azərbaycan Yazıçılar Birliyi ilə Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət-Turizm Nazirliyinin birgə layihəsi çərçivəsində yaradılıb. “Gənc Ədiblər Məktəbi”nə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin gənclər üzrə katibi, ” 525-ci qəzet”in baş redaktoru Rəşad Məcid rəhbərlik edir.Məsul katibi Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, gənc yazar Emin Piridir.

29 avqust 2014-cü il tarixdə Azərbaycan Yazıçılar Birliyində növbəti toplantı keçirilib.Toplantıda Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədri, Xalq yazıçısı Anar, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin I katibi, Xalq şairi Fikrət Qoca, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin gənclər üzrə katibi Rəşad Məcid və digər qonaqlar iştirak ediblər. Tədbiri giriş sözü ilə açan Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədri Anar tədbir iştirakçıları salamlayıb, sonra Azərbaycan Yazıçılar Birliyinə yeni katibin seçilməsinə dair fikir mübadiləsi aparıb.Sonda Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Rəhbərliyinin qərarına əsasən, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin aylıq ədəbi-bədii orqanı “Ulduz” jurnalının baş redaktor müavini İlqar Fəhmi Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin yeni katibi təyin olunub.

Şair,nasir, filologiya elmləri doktoru, professor Vüqar Əhmədin növbəti əsəri barədə isti-siti məlumatı oxuculara təqdim edir.
Qeyd edək ki, bu əsər 31-cu kitabı və üçüncü romanıdır. Əsər üç hissədən ibarət trilogiyadır.
Vüqar Əhməd bu əsərdə Şah İsmayıl Xətainin dövründən günümüzə qədər, təxminən 500 illik bir dövrü əhatə etmiş, Azərbaycan xalqının etnogezində iştirak edən, sonradan Qaradağlılar adlanan ustaclıların Azərbaycanın tarixində nə qədər müstəsna rol oynadıqlarını canlı səhnələrlə, əlvan cizgilərlə göstərmişdir. Birinci hissəsi bilavasitə Səfəvilər dövlətinin yaranmasında, böyüməsində, inkişaf etməsində iştirak edən ustaclılalardan, ikinci hissəsi Şuşa şəhərinin salınmasından, Şuşa qalasını inşa etdirən Pənahəli xan Cavanşirdən, onun oğlu İbrahim Xəlil xandan, əsasən isə Ustaclı soyundan, Qaradağlı nəslindən olan alim, şair, tərcüməçi, xəttat, tarixçi, müəllim Həsənəli Xan Qaradağidən, üçüncü hissəsi isə Azərbaycan xalqının qəlbində əbədi yaşayan məhşur diktor Aydın Qaradağlıdan və onun ailəsindən danışır.
Lakin bununla yanaşı əsərdə Şah İsmayıl Xətainin dövründən başlayaraq müharibələr, Çar Rusiyasının Azərbaycanı işğal etməsi, daşnakların xalqımıza qarşı apardığı soyqırım siyasəti, Şura hökumətinin vətənimizə gətirdiyi bəlalar öz əksini tapmışdır. Vüqar Əhmədin bu əsərində oxucular üçün olduqca maraqlı tarixi faktlar, məcaralı mənzərələr, dramatik löhvələr vardır. Əsər geniş oxucu kütləsi üçün nəzərdə tutlmuşdur.

Qara bəxtə ağ yazmayan,
İlk eşq üçün yas saxlayan
Körpə kimi hey ağlayan
Ümidün ona bağlayan
Bir kimsəm yox , Allahım var
Min ümidim, dərgahım var….

Səfi düzə çevirən o
Dərdi sevinc edəndə o
Susuz səhra yaradan o
Onsuz həyat sevgisi yox
Amma mənim Allahım var
Min ümidim, dərgahım var…..

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalına istinadən yaydığı məlumata görə, yaxın günlərdə Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü, gənc yazar Kənan Aydınoğlu haqqında yeni saytın istifadəyə verilməsi nəzərdə tutulub.Layihənin rəhbəri Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Direktoru Kamran Murquzovdur. Əsas məqsəd gənc yazarın bu günə qədər müxtəlif mədəniyyət və ədəbiyyat yönümlü portallarda, mətbu orqanlarda dərc olunan yazılarını bir araya gətirməkdən ibarətdir.Saytın yazarın doğum günü ərəfəsində istifadəyə veriləcəyi ehtimal olunur. Saytın adı söylənilməsə də, Çağdaş Azərbaycan ədəbi elektron məkanında fəaliyyət göstərən müxtəlif mədəniyyət və ədəbiyyat yönümlü portallardan fərqli olacağı ilə bağlı tədbirlər planı hazırlanıb.
Qeyd edək ki, Kənan Aydınoğlu bu günə qədər yazarlara dəstək olmaq üçün müxtəlif məqsədyönlülüyü layihələr hazırlayıb gerçəkləşdirərək öz töhfəsini verib.

Sonsuz ümüd kimi doldun gözümə
uğurlu yol bilib düşdüm izinə
bir halal ocağın yanmış közünə
bənzəyir gözlərin , əllərin və sən
bəlkə də gördüyüm yuxu deyilsən…..

Sıxır boğazımı acı bir qəhər
dözürəm bunada yenə birtəhər
ayılıb görərkən səni hər səhər
üzündə bir gülüş gözlərin və sən
bəlkə də gördüyüm yuxu deyilsən….

Tutub əllərimdən dartıb yanına
düşmüsən elə bil damar, qanıma
nə olar əbədi çıxma sonuma
nə acı , nə həsrət nə dəki bir sən
bəlkə də gördüyüm yuxu deyilsən….

Uca bir dağ kimi qarlı dayanma
kiminsə esqiylə alışıb – yanma
bu gözəllik sənlə əbədi sanma
qocalar sifətin, hisslərin və sən
bəlkə də gördüyüm yuxu deyilsən….

Bir qonaq kimisən gəldin və getdin
ömrümə qəm verib , yaş alıb getdin
Fidanı nələrdən sən məhrum etdin
bu həyat , bu ürək və birdəki sən
bəlkə də gördüyüm yuxu deyilsən

Teymur HƏBİBİ (Teymur Bayramov Rzaqulu oğlu) 9 iyul 1986-cı ildə Gürcüstanda – Qarayazı mahalının Ağtəhlə kəndində ziyalı ailəsində anadan olub. Ailənin ikinci övladıdır.
1989-cu ildən ailə üzvləri ilə birlikdə Bakıda yaşayır. Erkən yaşlarından ədəbiyyata sevgisi olan Teymur şeir, sənət ocağının qoynunda böyüyüb. Ona bu istedad soykökündən, hələ məktəb illərindən müxtəlif mövzularda şeirlər yazan, ədəbiyyatı çox sevən anası Nisə xanımdan keçib.
O, 1993-2004-cü illərdə 143 saylı məktəbdə orta təhsilini, 2004-2008-ci illər də isə Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin “Kulturologiya” fakültəsinin Beynəlxalq Mədəni Əlaqələr ixtisasının əyani şöbəsində ali təhsilini fərqlənmə diplomu ilə bitirib.
Teymur Həbibinin mətbuatda ilk çap olunmuş şeirləri 2005-ci ildə “Müxəmməs” və “Namə” olub. O, 2006-2007-cı illərdə bir ilə yaxın mətbuatda çalışıb, “Qulluğunda hər an durum”, “Xəyalımdan keçən gözəl”, “Bir salamdır aramızdakı söhbət”, “Xatirəli bir gecə…”, “Səni axtarıram, yar, haradasan?” şeirləri mətbuatda çap olunub.
Elə həmin ildə də “Ağla, mənim gözü yaşlı məhəbbətim” başlığı altında “İsmi-Teymur” (Avtobioqrafik şeir), “Kitabi-mehrim”, “Biz ad günümüzü bir qeyd edirik”, “Müxəmməs”, “Gözəl”, “Bu həyatdan cavan köçdün, sevgilim”, “Xəstəyəm, dərmanım yardır” və s. şeirləri də mətbuatda çap olunub. O, mətbuatda birinci korrektor vəzifəsində çalışıb, Heydər Əliyev “Xalqa bağışlanan ömür” X kitab, Hacı xanım Rövşanə “Əllərimi Allaha açdım”, Şükufə Göyçəli “Səni ömrümə yazmışam”, Zeynal Qoca “Zindandı dünya”, Ramiz Məmmədzadə “İşıq günü”, və s. kitablarda adı çıxıb.
Sonradan müxbir vəzifəsində çalışıb, İlyas Əfəndiyev – 92 “Unudulmaz xalq yazıçısı”, “Kulturologiya” fakültəsi “ADMİU-nun öndə gedən fakültələrindən biri”, Mikayıl Müşfiq “30 illik ömür karvanı”, Bir olan Allahın izni ilə! “İslam inciləri”, Poetik məclislər “Onların yaranma və inkişaf tarixi, poetik məclis üzvləri”, Aşıq Ələsgər “Ustadın ömür səhifələri”, Mirzə Şəfi Vazeh “XIX əsrin birinci yarısı Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrindən biri”, Xaqani Şirvani “Öz dövrünün ustadı”, Nizami Gəncəvi “Ustadın həyatı və yaradıcılığı”, Mənisə Xatın Məhsəti Gəncəvi “XII əsr Azərbaycan ədəbiyyatında yeni bir şeir məktəbinin, şeir sərgisinin təsisçilərindən biri” və s. məqalələri və bunlarla yanaşı, yeni yazdığı şeirləri də mətbuatda çap olunub.
Teymur Həbibi tələbə olarkən universitetin “Tələbə Həmkarlar İttifaqı” Komitəsinin nəzdində fəaliyyət göstərən “Ədəbi Məclis”in üzvü olub və bu məclis üzvləri ilə bərabər 2007-ci ildə mətbuatda “Darıxmışam” şeiri çap olunub.
Teymur Həbibi 2008-2009-cu illərdə (“Xidməti xasiyyətnamə” ilə təltif olunmuş) Qusar rayonunda hərbi xidmətdə olduğu müddətdə “Ana”, “Xəstəyəm, bu ürək darıxır sənsiz”, “Küsəyən qız”, “Ayrılıq”, “Əsgər məktubu”, “Şahdağ”, “Şeir yazmaq istəyirəm”, “Gülüşlərin” və s. şeirlərini qələmə alıb.
2010-2011-ci illərdə Azpress.az saytında (Azərbaycan press video-foto faktoru jurnalı) müxbir, rejissor, montajçı vəzifəsində çalışıb.
2010-cu il oktyabırın 28-də müəllifi olduğu “Həbibi dünyası…” şeirlər kitabı işıq üzü görüb. Elə həmin il dekabrın 21-də isə Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin dəstəyi və təşkili ilə “Səda” tədris teatrında kitabının təqdimat gecəsi keçirilib.
Xatırladaq ki, “Həbibi dünyası…” müəllifin ilk kitabıdır. Burada müəllifin özünün dediyi kimi, ikinci dəfə ədəbiyyata gəldiyi dövrdən, indiki son dövrə qədər yazdığı şeirlərinin bəziləri salınmışdır. Kitab dörd fəsildən (“Şeirlər”, “Tarixsiz şeirlər”, “Bayatılar”, “Natamam sətirlər”) ibarətdir. Kitabın adından bəlli olduğu kimi müəllifin öz dünyası var…
O, 2011-2012-ci illərdə AzTV və ATV televiziya kanallarında “Səhər” Proqramı Redaksiyasında müxbir vəzifəsində işləyib.
2012-ci ildə “Süleyman Rəhimov” adına Qubadlı rayon Ədəbi İctimai Birliyinin, “Gənc Yazarlar” Ədəbi Birliyinin, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin, “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin, “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Birinci Qurultayında Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü, “Azərbaycan ədəbiyyatı”, “Türkiyə ədəbiyyatı”, “Publisistika”, “Elektron kitablar” bölmələrinin əməkdaşı seçilib.
Bununla yanaşı gənc şairin şeirləri “Sözün Sehri”, “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetlərində, “Ziyalı Ocağı” jurnalında, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən “Mədəniyyət və Ədəbiyyat” portalında dərc olunub.
Kitab və kitabın elektron versiyası sosial şəbəkələrdə (Facebook.com, Oдноклассники.ru, Twitter.com), respublikanın bir çox şəhər və rayon mərkəzi kitabxanalarında (“Gənclik” Elektron Kitabxanası, M.F.Axundov adına Azərbaycan Milli Kitabxanası, bineqedi-mks.az,azlibnet.az, C.Cabbarlı adına Respublika Gənclər Kitabxanası, Ağdaş rayon Mərkəzi Kitabxanası, Bərdə rayon Mərkəzi Kitabxanası, Hacıqabul rayon Mərkəzi Kitabxanası, Neftçala rayon Mərkəzi Kitabxanası, Qubadlı rayon Mərkəzi Kitabxanası, Gəncə şəhər Mərkəzi Kitabxanası, Qusar rayon Mərkəzi Kitabxanası və.s), internet saytlarında (alinino.az, Kitabxana.net, Azpress.az, edebiyyat-az.com, Kitab klubu) yerləşdirilib.
Hal-hazırda Teymur Həbibinin şeirləri dövri mətbuat səhifələrində müntəzəm olaraq dərc olunmaqdadır.

SƏN DÖNYAYA YARAŞIRSAN

Zeynəb bibinin nəvəsi balaca Zeynəbə

Hər ananın arzusudur,
Qismət olsun ona nəvə.
Hər atanın arzusudur,
Qismət olsun ona nəvə.

Gözləri göy, xumar Zeynəb,
Hər kəs sənə baxar, Zeynəb.
Baxan gözlər axar, Zeynəb,
Sən dünyaya yaraşırsan.

Saçı, qaşı sarı qızdır,
Özü şirin, yaşı azdır,
Hər hərəkəti bir nazdır,
Sən dünyaya yaraşırsan.

Sevir səni atan, anan,
Hər zaman dərdinə yanan.
Böyüdükcə, sən də inan,
Sən dünyaya yaraşırsan.

Gülüşün özüntək gözəl,
Gəl qucağıma, uzat əl.
İlk dediyin söz “Ata, gəl”,
Sən dünyaya yaraşırsan.

Həbibi səntək gözələ
Şeir yazdı gülə-gülə.
Sən də yaşa gülə-gülə,
Sən dünyaya yaraşırsan.

15.06.2003.Gürcüstan

XƏYALIMDAN KEÇƏN GÖZƏL

Gecələr çox tənha idim,
Bir şərab, bir badə idim,
Xəyallarda səni sevdim,
Xəyalımdan keçən gözəl.

Şahısan yuxularımın,
Şöhrətisən sən şanımın,
İlhamısan qəm dünyamın,
Xəyalımdan keçən gözəl.

Arzular var ürəyimdə,
Məhəbbətdir istəyimdə,
Sənsən mənim diləyim də,
Xəyalımdan keçən gözəl.

Dağdan axan şəlaləsən,
Eşq şamıma pərvanəsən,
Sən mənimçün bir dənəsən,
Xəyalımdan keçən gözəl.

Badə doldu göz yaşımla,
Tufan qopdu harayımla,
Vida etdim xəyalımla,
Xəyalımdan keçən gözəl.

02.07.2003.Bakı

O QIZI UNUTMARAM MƏN

Gozlərim bir gozəl gordu,
Məni gorub o da suzdu,
Naz eləyib, həm də uzdu,
O qızı unutmaram mən.

Aşiq oldum zumrud gozə,
Həsrət qaldım şirin sozə,
Deyin, bu dərdə kim dozər,
O qızı unutmaram mən.

Urəyimdə arzu qaldı,
O qız canımdan can aldı,
Duşduyum bu hal nə haldır,
O qızı unutmaram mən.

Həbibi yaralı oldu,
Gozləri əzabdan doldu,
İnsan məhəbbətə quldur,
O qızı unutmaram mən.

12.06.2003.Gürcüstan

XOŞBsXT OLSUN BU EKE GsNC

Yığışmışıq bu məclisə,
Xoşbəxt olsun bu iki gənc.
Səbəbkarlar Faiq, Govhər,
Xoşbəxt olsun bu iki gənc.

İki urək bir doyunur,
Ata-analar sevinir.
Arzu-istəklər boyuyur,
Xoşbəxt olsun bu iki gənc.

Sevən tapar, sevdiyini,
Faiq tapdı sevgisini,
Govhərtək sevgilisini,
Xoşbəxt olsun bu iki gənc.

Sevən sevəndən ayrılmaz,
İnsan sevgisiz yaşamaz,
Həbibi də onda yazmaz,
Xoşbəxt olsun bu iki gənc.

13.06.2003.Gürcüstan

Günel XƏZAN (Yəhyayeva Günel Nazim qızı) 1995-ci il iyul ayının 14-də Salyan rayonunda anadan olub.2000-ci ildə A.Pənah adına 1 saylı Humanitar liseyinə daxil olub.2012-ci ildə həmin liseyi bitirib.2014-cü ildə Bakı Asiya Universitetinin Tarix fakültəsinə qəbul olub.2014-cü ildən Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavinidir.

* * *

Bəlkədə həqiqəti çox cətindir,anlamağı,yaşatmağı,uzun ömür sürdürməyi çox çətindir və bunu qeyd etmekdə həmçinin…Doğularsan ana bətnində olduqda belə kiçicik qəlbin döyünməyə başlar və o andan sevginin qığılcimları başlayar o kiçik qəlbində.Anani sevərsən ilk.Səni qoruyan,sevənin tək o, olduğunu zənn edərsən.Yatdıqda belə ona ehtiyac duyarsan.Valideynini sevərsən,Vətənini sevərsen,ağacı,quşu,çiçəyi sevərsən.Sevərsən,sevərsən və sevgiyə alışarsan.
Elə bir zaman olar ki,ya nağıllarda ki, kimi ən çətin vaxtında ya filmlərdə ki kimi ən təsadüfü halda ya da kitablarda kı kimi ən çətin sevgini yaşayarsan.Baxarsan eyni ağac,eyni budaq,eyni yarpaqdir.Yox!!! Bu ki eyni deyil! Sevərsən amma böyük sevgi ile,toxunmadan,həsrətini çəkərək sevərsən.Bu eyni bildiyin ağac böyüyər,kötüyü qalinlaşar eyni bildiyin budaqlardan budaq törəyər yarpaqlarını töküb yenisi daha gözəl,daha six yaranar.Eyni bu sənin sevginin böyüdüyü kimi.İlk sevgin olmaz amma ilk atan qəlbin olar.Bütün günü düsünərsən,xalqa rüsvay olarsan deyə qorxarsan amma sevgindən qorxmazsan heç düşünməzsən belə.Qəlbində yaşadarsan bir taxt qurarsan sevdiyini orada əyləşdirib padişah edərsən.Hər dəfəysə qəlbinə boylanarsan onun üçün göz yaşı töküb diz çöküb yalvarir ona amma baxarsan ki,onun qəlbində bir başqası var onun üçün döyünür.Bax o zaman budaqların sınar,yarpaqların tökülər,qəlbin daş bağlar amma ondan dönməz hey ona boylanar belkə bir baxışını görərəm deyə.Yenə xeyalların puç olar amma fikirlərin ölməz…
Bir dərd olar qəlbinə.Zamanla unudarsan zənn edərsən.Bəlkədə unutmaq üçün cəhd edərsən başqa gönüllərdə taxt qurarsan lakin o taxta çıxmamış enərsən bir başqasına sığınarsan beləcə ömrün keçər.Dönüb geriyə baxarsan sehvlərin bir romana dönmüş.Beləcə ömrün ötər,o qara torpağa cismini qurban verərsən sevgin uğrunda.Qəlbindəki o əbədi sevgi çökər torpağa yaranan torpaq insanları böyüyər o əbədi sevgidən…Beləcə neçə sevgi dolu ömürlər keçər gedər sevgi dolu dünyadan…

BİR “DOSTUM” DA VAR

Dostlar arasında bir “dosdum”da var,
Heç vaxt beləsilə zarafat olmaz.
Nə qədər ad alıb, nişan qoparda,
Yenə dirsəklənib, o rahat olmaz.

“Xeyirxah” lələsi düşüb get-gələ,
Çoxların tovlayıb, salıb əngələ,
Şöhrət dəlisinə deyən yox hələ
Belə mükafatdan mükafat olmaz!

Ey Hüseyn Arif, həyat həyatdı,
Ömür müvəqqəti, gün amanatdı
Müdrik bir kəlam da bir kainatdı,
Şair şer yazar, diplomat olmaz.

A TÜLKÜ

Özgə qoltuğuna pənah gətirib,
Özünü başbilən bilmə, a tülkü,
Birinə aşkara yumruq göstərib,
Birinin tozunu silmə, a tülkü.

Qədəmin necə də ağır qədəmdi,
Hardasa Allahın ölümü kəmdi
Nə sevincin sevinc, nə qəmin qəmdi,
Yalandan ağlayıb, gülmə, a tülkü.

Tutmuşam üzümü zirvəyə sarı,
Ələnib üstümə dağların qarı,
Mən az görməmişəm fırıldaqları –
Hüseyn Arifə gəlmə, a tülkü.

“QAYIDAR” DEDİM

Payız getdi qış qabağı
Yaz olar, qayıdar dedim,
Gül ətirli may küləyi
Yuxudan oyadar, – dedim.

Ürəyimdə həsrət oxu,
Baş götürüb qaçdı yuxu.
Gəlib keçdi ömrün çoxu,
– Görüşməyə az var, – dedim.

Hüseyn Arif düşdü oda
Ala gözlər yumulanda.
Bircə dəfə həmin anda
Mən ona “beyilqar!” – dedim.

AY ALİ MƏFTUN

Başdan huş dağıldı, könüldən fərəh,
Can gücü itirdi, ay Alı Məftun!
Nə əkib, nə biçmək arzulayırdıq,
Fələk nə bitirdi, ay Alı Məftun!

Haraya baxırıq, yox bir təsəlli,
Hanı o gülər üz, o şirin dilli?..
Ömür yelkənini taleyin əli
Möhnətə yetirdi, ay Alı Məftun!

Neyləyək dəli yel əsəndə, ay dost,
Qabağı çən-çiskin kəsəndə, ay dost,
Günah nə məndədir, nə səndə, ay dost,
Baxt belə gətirdi, ay Alı Məftun.

GÖR NƏ MEHRİBANDIR BİZİM ADAMLAR

Tanı yurd-yuvanı, dərindən tanı,
Hər cansız daşı da, canLı yadigar,
Dolaş qarış-qarış Azərbaycanı,
Gör nə mehribandır bizim adamlar!..

Qocalar əlini sıxar, qocalar,
Qalın saçlarında dağların qarı.
Bacılar qarşına çıxar, bacılar,
Sevincdən gül açar tər yanaqları.

Balalar hamıdan oyanar erkən,
Kimisə arzular, kimisə anar.
Qonaq həsrətilə gözü yol çəkən
Nənələr ocağı alovlandırar.

Bu onun, o bunun qucar boynunu,
Ötər hər sinədə bir sədəfli saz
Yorğunlar unudar yorğunluğunu,
Qəmlilər bir kəlmə qəmdən söz açmaz.

Necə can sirdaşı, könül həmdəmi,
Ucalar yanında ucalır insan.
Açsan hər qapını bir ata kimi,
Neçə qız taparsan, oğul taparsan.

Atalar, analar, babalar şirin,
Oğullar, nəvələr, nəticələr şən,
Açıqdır süfrəsi doğma ellərin,
Keçmə samovarın zümzüməsindən.

Əhdini, andını pozmayıb hələ,
Nə yalan satandı, nə rüşvət alan,
Bir dəfə duz-çörək kəsdi səninlə,
Dağa arxalanma, ona arxalan.

Özgənin işinə qarışan deyil,
Yaşar öz yerində, öz torpağında.
Dəyib-dolaşmasan, dolaşan deyil,
Dəyib-dolaşdınmı, döz qabağında.

Bir qeyrət sözü var, bir də etibar –
Uca zirvələrin ucası saydım.
Gör nə mehribandı bizim adamlar,
Onlara yaraşan adam olaydım.

KÖLGƏ ÖZ KÖLGƏM İMİŞ…

Ha səslədim, səslədim,
Bilmədin ki, bilmədin.
Ha gözlədim, gözlədim,
Gəlmədin ki, gəlmədin.
Bu necə ağrı-acı,
Bu necə sitəm imiş?..

Verib hökmünü bir qəm,
Sağı, solu bağladı.
Neçə bəndi, bərəni,
Neçə yolu bağladı
Nə bilim ki, axırda
Bu qəm öz qəmim imiş.

Tezdən eyvana çıxdım,
Eynim açılsın, deyə.
Baxdım, heyrətlə baxdım
Qəfil düşən kölgəyə,
Nə gedən, nə gələn var –
Kölgə öz kölgəm imiş…

QAYIDAQ GƏLİN

Günümüz mehriban, ayımız şirin,
O günə, o aya qayıdaq gəlin
Dost dostun necə də bilərdi qədrin,
O haqqa, o saya qayıdaq gəlin.

Axşamdan sabaha közərən ocaq,
Pəncərə önündə alışan çıraq,
Siyasətdən uzaq, riyadan uzaq
O dürlü dünyaya qayıdaq gəlin.

Qarlı zirvələrdən silinməz izim,
Enişdə, yoxuşda bərkiyib dizim.
Başqadı kökümüz, soyumuz bizim,
O kökə, o soya qayıdaq gəlin.

Qəm də yeriş etdi, dərd də ələndi,
Dərələr çiskinə, çənə bələndi,
İyid nərəsindən dağ silkələndi,
O haya, o hoya qayıdaq gəlin.

Alovlar qoynunda açdıq səhəri,
Dağıldı yadların çalı, çəpəri,
Stanbul səfəri, Tokat səfəri –
O qola, o boya qayıdaq gəlin.

Torpaqdan hədiyyə, yurddan pay olmaz,
Kişilik satılıb, mərdlik pozulmaz,
Hanı “Qəhrəmanı”, hanı telli saz,
Abbasa, Alıya qayıdaq gəlin.

Ey Hüseyn Arif, hikmət vaxtıdı,
Məhəbbət, mərhəmət, hörmət vaxtıdı,
İndi hünər vaxtı, qeyrət vaxtıdı,
Cəngi Koroğluya qayıdaq gəlin.

SƏN QOCALMA

Ana Kürün sahilində boy atdım,
Ceyran çölü, Qarayazı ovladım.
Gah Gülülü, gah Aveyi dolaşdım,
Damcılıdan gəldi səsim, sorağım.

Göyəzənin sağı, solu tamaşa,
Qeyrət yağıb bu torpağa, bu daşa,
Köhlənimi çox sürmüşəm birbaşa,
Xatirəyə çevrilibdi o çağım.

Başa kimi bu dünyada kim qalıb,
Kim şadlanıb, kim çağırıb, kim qalıb?
Vurğun getdi, Hüseyn Arif qocalıb,
Sən qocalma, mənim doğma Qazağım.

BELƏ GÖRMƏMİŞDİM

Sular birdən-birə coşdu bulandı,
Qəm-qüssə çulğadı eli, obanı.
Yüz oyundan çıxıb satqın qonşular
Nə kökə saldılar yurdu, yuvanı.

Qəfil yapışdılar ayağımızdan,
Soruş həqiqəti oğuldan, qızdan,
Bir şəhər silindi torpağımızdan,
Köksündə illərin ahı, amanı.

Belə bir zamanda, belə bir gündə
Mərmilər ələndi bərəyə, bəndə,
Yazıq anaların gözü önündə
Axdı balaların günahsız qanı.

O bağçaya hayıf, o bağa hayıf,
Şuşada qaralan ocağa hayıf.
Ağdama, Tovuza, Qazağa hayıf,
Sədası, sorağı tutdu hər yanı.

Bir vicdanı təmiz, əməli düz yox,
Səbrimiz tükəndi, dözümümüz yox.
Qonaq qabağına çıxası üz yox,
Bazar yağsız qalıb, evdə ət hanı?

Aç təzə dəftəri, Hüseyn Arif,
Yaz bu dərdi-səri, Hüseyn Arif,
Sözün müxtəsəri, Hüseyn Arif,
Belə görməmişdim mən bu dünyanı.

SƏHƏR OYANMADINSA

Üfüqün dan şöləsi
Yerin əlvan naxşıdı.
Enən qızıl şəfəqlər
Gül-çiçək yağışıdı.

Sabahın xoş rüzgarı
Günün sevinc nübarı,
Gülüş ömrün baharı,
Kədər qarlı qışıdı.

Yorğan-döşəkdə batan,
Günortayacan yatan,
Gözəlliyə naz satan
Ya xəstə, ya naşıdı.

Vədə gödək, vaxt qısa
Çatışmır toya, yasa.
Səhər oyanmadınsa,
Oyanmasan yaxşıdı.

AĞSTAFA

Könül qartala bənzər,
Ovlağı Ağstafa.
Dilim qələmə bənzər,
Varağı Ağstafa.

Çox şeyin vaxtı bitdi,
Vaxt daşları əritdi,
Uşaqlıq uçdu getdi,
Sorağı Ağstafa.

Deyin o gündən, deyin.
Neyləsin ürək, beyin?!.
Alovlu gəncliyimin
Novrağı Ağstafa.

Sevinc uzaq, qəm yaxın,
Dövrün hökmünə baxın,
Darıxanda arxamın
Dayağı Ağstafa.

Nə deyim belə hala,
Bu dərdə, bu məlala
Uyuyur Arif bala,
Yaşağı Ağstafa.

“Ulduz” jurnalı, İyul 2014

Təhməz ZABİT (Əlizadə Təhməz Zabit oğlu) 1993-cü il sentyabr ayının 1-də Salyan rayonunun II Varlı kəndində anadan olub. 1999-2004-cü illərdə II Varlı, 2004-2008-ci illərdə I Varlı, 2008-2010-cu illərdə M.İsmayılov adına Yolüstü kənd orta məktəblərində təhsil alıb. 2010-2014-cü illərdə Azərbaycan Müəllimlər İnstitutunun Salyan filialının “Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı” fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.Həmin filialin Tələbə Gənclər Təşkilatının sədri, Azərbaycan Tələbə Gənclər Təşkilatı İttifaqının (ATGTİ) üzvü, Tələbə Elmi Cəmiyyətinin V və VII konfronslarının iştirakçısıdır.
Şeirləri “Möhtəşəm Azərbaycan”, “Yeni Axtarış”, “İlham çeşməsi” qəzetlərində, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.
2013-cü ildən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvüdür.Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Mərkəzi Dənətim Kurulunun üzvüdür.

İSTƏMİRƏM MƏN

Vaxtinda qocalmaq gözəl bir həyat,
Cavankən qocalmaq istəmirəm mən.
Ucalıb kimsəyə yük olacamsa,
Heç zaman ucalmaq istəmirəm mən.

Zaman da ağladır bir vaxt güləni,
Döyüş meydanında göstər hünəri,
Bir kimsə verəndə mənə dəyəri,
Qiyməti üç almaq istəmirəm mən.

Qarabağ ürəkdə yara,oxdu ki,
Sorunun həlli də,çara çoxdu ki,
Səbr edib dözürük! Deyən yoxdu ki,
Zamanı uzatmaq istəmirəm mən.

TURANDIR

Yaradandır qurandır,
Yıxılarsa durandır,
Türkün bircə yurdu var
Onun adı TURANdır.

Haramım olsun

Bütövlük! Bütövlük sorağındayam
Görəvin sonunda Turanım olsun.
Dünyaya yenidən nur saçmaq üçün
Əlimdə müqəddəs “Quran”ım olsun.

Bir parça elimdən qoparan olsa,
Xainlər yurduma gər ayaq salsa,
Xainin ayağı yurdumda qalsa,
Düşməni boynundan vuranım olsun.

Nə qədər bölünüb olacağam tən,
Cücərdib yenə də torpağında dən,
Səninçün çalışa bilməsəm, Vətən,
Bu vətən çörəyi haramım olsun.

BU YAĞIŞ

Döyür pəncərəmi payız yağışı,
Dəli sevgimizin göz yaşı kimi,
Səni arzulayır kövrək baxışım,
Neçə min illərin sirdaşı kimi.

Elə möhtacam ki, bax bu an sənə,
Qəlbimin ağrısın yağış da duyur.
Səngimək bilməyə bu yağış yenə
Bəlkə sevgimizin günahın yuyur.

Həsrət ünvanlıdı, vüsal gileyli,
Mənə gizli-gizli baxan bu yağış.
Baxışı Məcnundu, gedişi Leyli,
Sevdalı qəlbimə axan bu yağış.

Gəl tut əllərimdən ürəyimizi –
Yağışın altında boşaldıb, doyaq.
Gizlədək, yağışdan gileyimizi,
Özümüz sevginin günahın yuyaq.

MƏNƏ BİR NAĞIL DEYİN

Könlüm nağıl istəyir
Bir məhəbbət nağılı,
Mənə bir nağıl deyin.
Lap nənəmin nağlı tək
O nağıl ki,
içində qalım yarla təkbətək…
Kaş nənəm sağ olaydı…
Başımı dizi üstə
qoyaydım sübhə qədər.

Nağıllaşan dünyamda
əriyəydi gecələr.
Dinləyəydim nənəmin
şirin nağıllarını,
Onun nağıllarında tapır
yar öz yarını.
Mənə sevmək öyrətdi,
Nənəm nağıllarıyla,
qalıbdı yaddaşımda
nənəm nağılları tək,
düz əhdi-ilqarıyla.
Mənə bir nağıl deyin.
O nağıl ki, orada
görüm özüm – özümü
deyə bilim sözümü.
Gəlsin Ağ Atlı oğlan
Məni alsın tərkinə,
Dözsün bu məhəbbətin
əzabına, ərkinə.
Bağrını yara-yara
qalxsın ağ buludlara,

Aparsın bu dünyadan
məni çox uzaqlara.
Keçək ağ buludlardan
olaq ayrı aləmdə.
Bax, ayılam bu dəmdə.
Göydən üç alma düşə,
Biri mənim, biri nənəmin
Biri də mənim kimi
sevib-sevilənlərin.

ÇOX BAXACAQSAN

Küsmüşəm barışan deyiləm daha,
Çıxıb gedəcəyəm bir qərib yerə.
Sənsiz gözlərimdə doğan sabaha,
Baxıb hönkürəcəm gülüm min kərə.

Boylanıb qəlbimin pəncərəsindən,
Dikəcəm yoluna həsrət gözümü.
Diksinib qalxacam qəfil səsindən,
Yenə axtaracam özüm – özümü

Gecələr bürünüb hicran donuna
Vüsal yuxumuza lay-lay çalacam.
Yenə yuxularda qaçıb yanına.
Yenə də bir anlıq sənin olacam.

Ayılıb həsrətin qəm yuxusundan,
Eh… məni o qədər axtaracaqsan.
Yapışıb könlümün lal yaxasından,
Mən gedən yollara çox baxacaqsan.
Mən gedən yollara çox baxacaqsan.

SƏN GETDİN

Sən getdin göynədi sinəmdə ürək,
Yox olub əridi ömrün illəri.
Soldu qucağımda arzularım tək,
Dərib gətirdiyin sevda gülləri.

Sən getdin… arxanca baxan gözlərim –
Su səpdi yoluna aydınlıq üçün.
Dilimdə ilişib qalan sözlərin,
Bir haray salmadı, bilmədim neyçün?

Sən getdin… eşqinin bahar naxışı,
Min ilmə toxudu payız ömrümə.
Gözümdən süzülən sevda yağışı.
Sanki qılıncını çəkdi könlümə.

Get gülüm, – qınama sənsiz səbrimə,
Küləklər yan alar, sellər yan alar.
Get barı, tez qayıt, mənim xətrimə,
«Sənsizlik» dərd olub məndən can alar.

EŞQİMİN QIŞ HARAYI

Payız elə getdi, qış belə gəldi,
Ayrılıq küləyi əsdi bir ucdan.
Görüşə bilmədik, bu necə dərddi?
Qar da yolumuzu kəsdi bir yandan.

Sanki acıq çıxır təbiət bizdən,
Görüşmək vədəmiz uzanır yaman.
Həsrət də qar kimi gözlərimizdən,
Yağıb sinəmizdə qoparır tufan.

Bölündük sevginin fəsillərinə,
Eşqimiz, baharkən, özümüz qışıq.
Bəlkə ömrümüzün son illərindən,
Bəxtin yollarına atılmış daşıq?!

Eh… yenə səbrimin üstünə əsir,
Sənin göndərdiyin şaxta, qar, boran.
İnan ki, yolumu eşqimiz kəsir,
Yoxsa, bu yollarda kimdi ki, duran?!

“Ulduz” jurnalı, İyun 2012

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalsitlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü.

***

Torpaqdı, – sonunda bir ovuc küldü,
Nəyinə gərəkdi ad, qəbirlərin?
Ölmə, qəbrin üstə bir gül bitər ki,
Sevdası titrəyər yad qəbirlərin.

Başını dik saxla düz ağac kimi,
Heç kim köç aramır yolun altında.
Gedəndə, elə get, büdrəmə, yoxsa,
Üç yerdən əzilər qolun, altında.

Onsuz da bu ömür köç yolu deyil, –
Tanrı, bu həyatı cır da, pul kimi!
…Mən sənə sevgimi ütülə dedim,
Demədim, çölə at xırda pul kimi.

***

Yaram qaysaq tutub, dərim dartılır,
Hicran sinəm üstə sac qoyub sanki.
Ruhum öz-özünü elə qınayır,
Üç körpə balasın ac qoyub sanki.

Gəl, gözüm ağrıyır, baxışını sürt,
Canımı canına sığışdır, gedək.
Daha yaşamalı halı da yoxdur,
Bu evi sil-süpür, yığışdır, gedək.

Gəl, birgə üz tutaq Allaha, soraq: –
Nədən zülm eləyir bəndə özünə?
Bizim günahımız ayrı-ayrıdır,
Mən özümə baxım, sən də özünə.

***

Ömür nə şeydi ki, – bir göz qırpımı,
Gəlmək də, getmək də bir anlıq olur.
Tale hər adama rəhm eləmir, qız,
Sevdasız ürəklər viranlıq olur.

Mən hələ yatıram – ruhum yuxulu,
Sübh tezdən üfürür şamı dan, xəlvət.
Dünyanın son günü bir xəstə qızla,
Kəbin kəsdirəcəm hamıdan xəlvət.

Nə çox boylanırsan bu yalqız kəndə,
Bu kəndin bir-iki pir adamı var.
Hardasan, ay ölmüş, gəl, qapımı aç,
Desinlər, bunun da bir adamı var.

***

Ərini nifrətə bulayıb
Özgə kişiyə meyl edən qadının
İştahı qədərdi sevgi.
Kama çatan kimi qurtarır.

***

Ömür yanımdan ötür,
Bir kölgə, bir fon kimi.
Arzular çəp görünür,
Sonuncu vaqon kimi.

Deyən, dərdə xoş gəlir,
Sifətimin ağlığı.
Nə qədər gözləyəcəm,
Burax bu uşaqlığı.

Ürəyin ağ varaqdı,
Bir kəlmə yaz, uzat, qız.
Mən gəlməyən yollara,
Gözünü az uzat, qız.

***

Mən də tərs sevdanın əsiri oldum,
Eşq məni çürütdü – leş elədi, qız.
Mən dörddən dörd çıxdım, sıfır elədi,
Sən birdən bir çıxdın, beş elədi, qız.

Məəttəl qalacaq bu sirrə hamı,
Yer tabut çoxaldır sinəsi üstdə.
Sənin beş arzunun çiçəyi açdı,
Mənim dörd arzumun binəsi üstdə.

Ömür hər adama bir qucaq yükdür,
Adamın ölüdən daş fərqi var, qız.
Sən vaxtı dayandır, mən sənə çatım,
Bizim aramızda yaş fərqi var, qız.

***

Ruhum vəcdə gəlir lal sevda kimi,
Cismimin altında təpə oynayır.
Sən elə süzürsən, elə bil ki, qız,
Suların qoynunda ləpə oynayır.

Kölgəmin tabutu elə cür durub,
Elə bil torpağa düz xətt qoyublar.
Sənə vermədiyim vədin altından,
İmza əvəzinə yüz xətt qoyublar.

Eşqdən kim yorulub, biz də yorulaq,
Deyəsən, gün keçir, boynum üşüyür.
Sanki xəzan vurmuş quru yarpaqdı,
Qızlar bir-bir düşür, qoynum üşüyür.

BİLMİRƏM

Həsrət – yoxluğu anmaqdır,
Sevmək – taleyi danmaqdır.
Ruhun sevdası yanmaqdır,
Yanım, yanmayım, bilmirəm.

Bəxt ki var, məzədir, meydir,
Lütdü, dur ruhumu geydir.
Həyat da pir kimi şeydir,
Danım, danmayım, bilmirəm.

Üstünə çıxma yaş daşın,
Olmur həyanı daş daşın.
Yuxuma girir başdaşın,
Anım, anmayım, bilmirəm.

***

Çoxdur təbiətin bakirə yeri,
Hər yol öz ağlığın saxlaya bilmir.
Dərdin kağızında imza yeri yox,
Dərd çürük diş kimi laxlaya bilmir.

Bir pəri boylanır hər səhər göydən,
Ona əl uzadın, şən ola bilsin.
Başının altına kətil qoyun ki,
Boyu kölgəsilə tən ola bilsin.

Baxma, mığmığalar şivən qoparır,
Bəzən pir sayılır su başı, adam.
Madam ki, üstündə gəzdirə bilmir,
Nə üçün saxlayır bu başı adam?

“Ulduz” jurnalı, Avqust 2013

Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
“Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
“Azərikimya” İstehsalat Birliyi Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
AYB və AJB üzvü, şair-publisist, «Qızıl qələm», «Həsən Bəy Zərdabi» və «Qafqaz Media» mükafatları laureatı

Bütün türk dünyasının gözü dikilib sana,
Türk dünyası bir yana, Azərbaycan bir yana,
Yüz milyonluq millətə Azərbaycan bir ana,
O mənim görən gözüm, o mənim cismim, canım,
Ali Baş Komandanım!

Şəhərlər kəndə dayaq, kəndlər şəhərə arxa,
Ay gecəyə nur çilər, günəş səhərə arxa,
Şükür, yenə su gəldi bir vaxt su gələn arxa,
Azadlıq naxışıyla zinətlənir hər anım,
Ali Baş Komandanım!

Yacuc-Macuc «yan»ların – boyuna qibtəsi var,
Min illik Dədə-Qorqud boyuna qibtəsi var,
Vətən, millət sevdalı soyuna qibtəsi var,
İnam, güvənc yerimsən – bunu mən necə danım,
Ali Baş Komandanım!

Neçə yüz milyonların çörəyi səndən keçir,
Cahanın qan paylayan ürəyi səndən keçir,
İlləri aydan soruş, ayları gündən keçir,
Gör hansı kürsülərdən təriflənir ad-sanım,
Ali Baş komandanım!

Heydər baba naxşı var yurdun hər qarışında,
Dünya baş əymiş ona siyasət yarışında,
Bir çözümü olmalı sülhün də, barışın da,
BMT-yə, ATƏT-ə nəsə qaynamır qanım,
Ali Baş Komandanım!

Bizə dostu düşməndən 20 Yanvar seç dedi,
Şovinist ocağında neçə «yan» var – seç dedi.
Önündə bir körpü var – bu körpüdən keç dedi,
Qoy yazılsın tarixə haqq sədalı ünvanım,
Ali Baş Komandanım!

Xocalı faciəsi tarixin dərsi bizə,
Neçə tale çarxının fırlandı tərsi bizə,
Bizi ərzə tanıtdı, tanıtdı ərzi bizə,
Bircə anda yetişdi dada Şahi-Mərdanım,
Ali Baş Komandanım!

İyirmi faiz torpağım yağıda qala bilməz,
Çala, çapa, talaya, dağıda – qala bilməz,
Bundan artıq millətim ağıda qala bilməz,
Gülsün artıq çöhrələr, sevinsin dörd bir yanım,
Ali Baş Komandanım!

Vətənə layiq oğul, Sizə sadiq əsgərik,
Haqqa qılınc çalanın qollarını bükərik,
Yurdun hər kədərinə, sevincinə biz şərik,
Vətən qürur mənbəyim, Vətən şərəfim, şanım,
Ali Baş Komandanım!

Azərbaycan güvənir müzəffər ordusuna,
Qoymaz yağı önündə bu xalqı ordu, sına,
İstər tufanda yoxla, yağışda, qarda sına,
Bir nərə çək, dəniztək aşıb-daşsın meydanım,
Ali Baş Komandanım!

Ulu öndər eşqinə qılıncı qından çıxar,
Gündə min dona girən iblisi dondan çıxar,
Qanı qanla yuyarlar, bu xalqı qandan çıxar,
Ucalsın haqq bayrağım, zəfərlə doğsun danım,
Ali Baş Komandanım!

Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü

hərə bir züm-zümə edir keçmişdən,
hərə içində bir bəstə saxlayır.
məni bu od-ocaq qızdırmır daha,
məni xatirələr isiti saxlayır.

gəlib məhləmizdə az tutmayıblar,
qızlar gəlinciyi, donu əlimdə.
mən də böyüməyə tərəf qaçardım,
qarqı atım vardı, onun belində.

gedib kitablarda quş axtarardım,
rəsm dəftərimə şəkil çəkməyə.
“klas”a bir yastı daş axtarardım,
indi daş gəzirəm bir ev tikməyə …

deyimmi xəlvətcə ağac başına
çıxıb yuvaları yoxlamağımı?
körpə budaqlardan yay-ox düzəldib,
günahsız göy üzün oxlamağımı?

canım bahasına ala bilmərəm,
suyu qiymətinə satdıqlarımı.
sonradan səngərdə döyüşən gördüm,
taxta aftomatla atdıqlarımı …

götürüb üstünə adımı yazdım,
bir arxa tulladım, getdi, gəlmədi-
mənim uşaqlığım, ax… uşaqlığım,
kağız gəmilərdə batdı, gəlmədi …

Elməddin Nicat 1982-ci il avqust ayının 23-də Kəlbəcər rayonunun Zeylik kəndində anadan olub.1999-2003-cü illərdə Gəncə Dövlət Universitetinin Tarix fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.2007-ci ildə ailə həyatı qurub.
2013-cü ildən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvüdür.
Şeirləri müxtəlif mətbu orqanlarda, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.”Dağlar, yuxunuz çin olsun” şeirlər kitabının müəllifidir.AYB və DGTYB üzvüdür.

***

Qayğılar zamana yükdü,
Saatım geriyə dönmür.
Məndən ona sevda yolu,
Ondan bəri yol görünmür.

Kimsə düşüb dalımıza,
Hay-haraynan kimdi elə.
Qara bəxtim, qara vaxtım
Əvvəlim, ilkimdi elə.

Yolumu ağlım aparır,
Ürək məni sənə çəkir.
Ağardın ağlım, bilmədin,
Nə çəkir ürək, nə çəkir.

Hərdən bir qız əl eyləyir,
İllərin o tərəfindən.
Yaman tez-tez ağrı qalxır,
Sinəmin sol tərəfindən.

ELƏ GÖZƏLDİ Kİ

Bəzən dünya tarimardı,
Bəzən elə gozəldi ki!…
Bu nizamı yerbəyernən,
Düzən elə gözəldi ki!…

Ürəkdən, candan oxuyan,
Damardan, qandan oxuyan.
Əhli-irfandan oxuyan,
Ozan elə gözəldi ki!…

Xəyalım dağda, aranda,
Nələr olmur bircə anda.
İçini boşluq saranda
Azan elə gözəldi ki!…

Tanrı soyuq baxdı bizə,
Qarğadı kim bəxtimizə?!
Bu dərdi kəm bəxtimizə
Yazan elə gözəldi ki!…

OTUZ YAŞIN İLK ŞEİRİ

Bu günlərin qara günü,
Dünənin ağ yolu dərdim.
Doluların boş ünvanı,
Boşluqlardan dolu dərdim.

Kök-köməcli sal qara daş,
Kəsərli dil, havalı baş.
Qapısında qul-qaravaş—
Özü sevda qulu dərdim.

Səpilməyib qan toxumu,
Ruhum qada, qan qoxumur.
Ürəyimin qan qohumu,
Ululardan ulu dərdim.

Arzularım bala quşdu,
Ağrın, acın bala tuşdu.
Səndən gələn bəla xoşdu,
Nə göndərsən olu dərdim.

Yellər əsdi başındaca,
Kəklik oxur daşındaca.
Ömrün otuz yaşındaca,
Sipsilə, dopdolu dərdim.

BU AXŞAM…

Bu axşam səmada buludlar saya,
Boylanır gecədən ulduzlar qərib.
Ya qismət, bir daha ola-olmaya,
Yaxşı ki, bəxt bizə xoş üz göstərib.

Bəlkə də bir ömür bəs edər bizə.
Bu siyah gecədə doğulan sevgi.
Açılar sabaha , çıxar gündüzə,
Ən acı qəhərdən boğulan sevgi.

Xurmayı saçların sığala yatar,
Zərif əllərində bir əl yeri var.
İlahi sevgilər nağıla yatar,
Ürəyin bir aləm dərdi-səri var.

Bəyaz sifətinə baxıb bu ayın,
Min sevda nəğməsi oxumaq olar.
Qara gözlərinə baxıb arxayın,
Sevgini hüsnünə toxumaq olar.

BU DƏRDİ KİMƏ DANIŞSAM…

Bu dərdi kimə danışsam,
Göynəyib göylərə çıxar.
Dilində sızlar bayatı,
Yanğısı neylərə çıxar.

Qar tutdu eşqin gədiyin,
Bircə səndin güvəndiyim.
Ah tutar, qoca kötüyün
Ağrısı şüylərə çıxar.

Dərdin acı dərdin atmaz,
Dərdbiləni dərd unutmaz.
Sevdalanan qərar tutmaz
Baş alıb köylərə çıxar.

QARAGÖZLÜM

Başlayar yaz yağışları,
İslanarsan, qaragözlüm.
Bir yağışnan sığallanıb—
Süslənərsən, qaragözlüm.

Həsrətiyik gör nələrin,
Yaz yağışlı gecələrin.
Ölərəm olmaz xəbərin
Yaslanarsan, qaragözlüm.

Bəhsə girib dərd ölümnən,
Zara gəlib dərd əlimnən.
Uzaqlaşma, dərd ələmnən—
Bəslənərsən, qaragözlüm.

Tuşmu gəldik qarğışlara,
Bəd nəzərli baxışlara.
Məni yazda yağışlara
Qısqanarsan, qara gözlüm.

GETMƏ

İçimdəfırtına, bayırda tufan,
Üstümə bir acı yel əsib, getmə.
Bu yolu gecikə-gecikə gəldin,
Bu yolu tələsib, tələsib getmə.

Qıyma ki, xəyalım sürgünlük olsun,
Körpə duyğularım süngülük olsun.
Gedişin birgünlük, beşgünlük olsun
Aradan bir uzun il asıb getmə.

Heç mənə gəlmədi səndən gedənlər,
Ömürdən gedənlər, gündən gedənlər.
Yaman uzaq gedir məndən gedənlər,
Yol çəkən gözümdən yol asıb getmə.

KÖNLÜMÜN ƏFƏNDİSİ

İbrahim İlyaslıya

İlahi eşqin yolçusu,
Dərd əhli, dərdiş əfəndim.
Könlü haqqa bağlamaqdan
Olmaz ki, mərd iş, əfəndim.

Şam gözləyir bu ağ şamdan
Nağıl olmaz bu oxşamdan.
Bu sabahnan, bu axşamnan
Fırlanır gərdiş, əfəndim.

Can istər sədam olmağı,
İçimdə edam olmağı.
Adamnan adam olmağı
Eylədim vərdiş əfəndim.

Dünyanın kölgə yönümü
Pozmaya keşgə yönümü.
Tutub da eşqə yönümü
Etdim pərəstiş, əfəndim.

Sən, o eşqin ta kəndisi,
Səndə qalıb tükəndisi.
Ay könlümün əfəndisi
Sevdalı dərviş əfəndim.

DƏRDİNİ YAĞIŞA DANIŞ

Dərdini yağışa danış,
Yuyub acısın aparsın.
İçini kəsib doğrayan
Qara sancısın aparsın.

Cücərməz içimdə sevinc,
Soyuq döyür, şaxta kəsir.
İynə ucu ümüdim var,
Ondan tale, baxt da kəsir.

Dərd içini yandırdımı,
Qamışa de neyə dönsün.
Budağı puçurlamasın
Saralmış güneyə dönsün.

Haqqa yol alsın sevdalar,
Qayıtmasın yer üzünə.
Çöküb dərdin boğazına
Elədiyin vur üzünə.

Mən də səndən gələn yolam,
Tükənərmi məndə yolun?!
Bir məktub var eşqimə ver
Nə vaxt düşsə kəndə yolun.

* * *

Gecə telefonda,
başımı başına söykəyib,
dərdlərindən aldığım payımı
başımın altına qoyub,
səsindəki təbəssümə bürünüb,
ümidimi qucaqlayıb yatdım.
Qoparıb ruhumu bədənimdən
sənə sarı gəldim.
Sevginlə məst idim bir az dumanlı…
Əllərim uzalı qalmışdı saçlarına gecə gözlüm…
Ümidlərim qucagı boş qayıtmışdı qoynuma.
Bu gecə də telefondan
nefes kimi asıldım.
Günəş yavaş yavaş əritdi gecəni.
Geriyə bir nağıl qaldı gecədən…

AĞLAYAN ŞEIR

Qırıldım.
Eşitmədin.
Çiliklərim doğradı içimi, sızıldadım.
Kədərlənməyəsən deyə,
Gülüşümü sərdim
ağrılarımın üstünə..
Qarşılıqsız bir sevginin,
səfil xəyallarına dala-dala
unutmuşam özümü.
Axır bir gün
Çiliklərim doğrayacaq hisslərimi,
Yaxşısı, toxunma.
Yığışdır addımbaşı unutduğun ümidləri,
yığışdır.
Yeriməyim çətin olur.
Dolaşır ayağıma ümidlərin.
Toxunma yalqız qalmaq istəyim var.
Bu şeirdə qarşılıqsız bir sevgimə ağladım .
Ağladım…Ağladım…
Göz yaşımda həsrət üzdü
ümidimin sahilinə çatmağa.

AYIN GÜNƏŞƏ SEVGİ ETİRAFI

Günəş yer üzünü
işıqlandırdığı,
torpağı isidib,
dənizi qabartdığı tək,
o gözəl çöhrən
dünyamı işıqlandırır,
qanımı qaynadır
sinəmi qabardır…
Həsrət qalmışıq bir-birimizə,
qovuşmağımız imkansız.
Sən olanda mən olmuram,
mən olanda sən.
Gecəylə gündüz, günəşlə Ay kimi
Seyrək – seyrək
görüşürük
onu da çox görürlər bizə.
Hərə əlinə bir qazan
bir dəmir alıb
döyəcləyib bizi ayırır,
Çünki qovuşsaq
dünya bitər…

Ananın övladları neçə illər idi ki,əsirlikdə idilər.Özü isə yarımcan idi.Bədənini bir hissəsi düşmən gülləsinə tuş gəlmişdi.Ancaq buna baxmayaraq, çətinliklə də olsa da,düşmən əlindən sağ salamat çıxarmış oğlanlarını böyüdürdü ki,onun qisasını alsınlar,əsirlikdə olan bacılarını xilas edib,düşmən tapdağında olan torpaqlarımızı azad etsinlər.Oğlanları böyüdükcə ana daha da sevinirdi.Axı necə sevinməsin ki,qisas günü yaxınlaşırdı.Oğlanları tərbiyəli, mərifətli uşaqlar idilər.Hər ikisi də biri birinə oxşayırdı.Anadan başqa heç kim onları seçə bilmirdi.Oğlanlar ibadətlə məşğul olmağa başladılar.Ana oğlanlarına baxıb fərəhlənirdi. Oğlanlar Allaha “yaxınlaşdıqca” bir birlərindən uzaqlaşırdılar.”Qardaş”ların sayı artdıqca, aqardaşlar arasında münasibətlər korlanırdı.İş o yerə gəlib çatdı ki,namazı da fərqli fərqli qılmağa başladılarArtıq zahiri görünüşləri də dəyişilmişdi.Əvvəlki oxşarlıqdan əsər əlamət qalmamışdı.Hərə özünü haqlı sayır,doğru yolda olduğunu bildirirdi.Dəfələrlə aralarında mübahisələr olurdu.Ancaq ananın vaxtında müdaxiləsi mübahisənin münaqişəyə çevrilməsinə imkan vermrdi.Ananın qəlbindəki sevinci kədər əvəz eləmişdi. Günlərin bir günü oğlanlardan biri anaya yaxınlaşaraq:-”Ana mən Suriyaya gedirəm.Orada “qardaşlarımızı “qırırlar.Onlara kömək etmək lazımdır.”-dedi. Ana:-”Ay oğul sənin orada nə işin var.?Sənin bacıların əsirlikdədirlər.Vətənin bir hissəsi düşmən tapdağı altındadı.Bəs onları kim azad edəcək?.Mən sizi böyütdüm ki onları azad edəsiniz.”-deyərək ağlamağa başladı.Ana çox yalvardı,oğul eşitməyib getdi. Bir neçə gündən sonra o biri oğul anaya dedi:-”Ana mən də Suriyaya gedirəm. Ana sevindi.Elə bildi ki oğlu qardaşını gətirməyə gedir.O sevincək oğluna:-” Get ay bala,yolun açıq olsun, qardaşını da götür gəl.Onun orada nə işi var.”-dedi. -”Yox ay ay ana mən onu gətirməyə getmirəm.”-deyə cavab verdi. -Bəs niyə gedirsən ay bala?-Sual dolu baxışlarla oğlunun gözlərinə baxdı.Oğlu qardaşının boş çarpayısını göstərərək;-”Bunlar orada baş qaldırıblar.Onları yerində oturtmaq üçün “qardaş”lara kömək etmək lazımdır.Onlarda gəlib bizə kömək edəcəklər”-deyib,anasının sösünə məhəl qoymayıb getdi. Suriyadan hər iki oğlanlarının ölüm xəbəri gəldi.Ana ağladı,fəryad etdi.Heç kim ananın fəryadını eşitmirdi.Eşitmək də istəmirdi.Ana ğorxurdu ki,sinəsi nə vaxtsa “qardaş”ların hərb meydanına çevirilə bilər.

22 avqust 2014-cü il tarixdə Qazax rayonunda Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Qazax Bölməsinin sədri, Əməkdar incəsənət xadimi Barat Vüsalın təşkilatçılığı ilə Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, şair Molla Pənah Vaqifin yaradıcılığına həsr olunmuş tədbir keçirilib.Tədbiri giriş sözü ilə açan Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Qazax Bölməsinin sədri Barat Vüsal ilk növbədə tədbir iştirakçılarını salamlayıb, sonra isə Molla Pənah Vaqifin həyat və yaradıcılığı haqqında tədbir iştirakçılarını bilgiləndirib.Kütləvi informasiya vasitələrinin də iştirak etdiyi tədbirdə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin Başkanı Saqif Qaratorpaq, yazıçı-jurnalist Firdovsi Heydərli, DGTYB və AYB üzvü, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, gənc yazar Rüfət Axundlu, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü, gənc xanım yazar Pərvanə Nizaməddin, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi Yönətim Kurulunun üzvü, gənc yazar İntiqam Yaşar, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, “Ulduz” jurnalının “Poeziya” şöbəsinin müdiri Fərqanə Mehdiyeva və digər qonaqlar iştirak ediblər.Düzənlənən tədbirə qatılan qonaqlar XVIII əsr Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, şairi, məşhur siyasi və ictimai xadimi Molla Pənah Vaqif haqqında öz fikir və düşüncələrini bölüşüblər, öz şeirlərini səsləndiriblər.Tədbirin sonunda xatirə şəkilləri çəkdirilib.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

Adınla yaşayıram
Pəncərəmi sənin,
Əlinlə döyür külək.
Taqqıltı eşidəndə,
Yamanca ovunuram.
Tələsik addımlarla,
Gedib qapıya tərəf.
Sənin yerişin sanıb,
Özümü unuduram..
Qayıdıb asta-asta,
Üz-üzə dayanıram,
Şəkillə, gəlmək üçün.
Sənsizliyin içində,
Səninlə ölmək üçün.
Gecənin qaranlığı,
Sarılır otağıma.
İsti, ilıq nəfəsin,
Baş qoyur yatağıma.
Hər otağın küncündə,
Xatirələr bağırır.
Günümə, saatıma,
Dəqiqəmə dağılır.
Masa üstü kitabın.
Millətə, xalqa,
Böyütdüyün övladın.
Adımı kölgə kimi,
Adında daşıyıram.
Ey ilk və son sevdiyim,
Adınla yaşayıram.

Gülnarə İSRAFİLQIZI

Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü

* * *

O göyçək əlindən tutmağım çətin-
öz evin,öz süfrən,çörəyin-duzun…
Mənim ürəyimdə sənin həsrətin,
Sənin qucağında-körpəcə qızın…

Bir nazlı ayrılıq əlində şərbət,
Qapım bağlanandan qapımı döyür.
Mənim nəfəsimlə bir lal məhəbbət,
Sənin nəfəsinlə bir qız böyüyür.

Sənin işığından umacağım yox,
O körpən gülürsə-dünya gözəldir
Mənim yerim-yurdum,od-ocağım yox,
Mən yol adamıyam bəlkə yüz ildir.

Bəlkə də….eh,bəsdir,daha zarıma,
Bu ömrün əvvəli,sonu şikəstə.
Adın qonaq gəlir dodaqlarıma,
Gözüm süfrə açır yanağım üstə.

Kara gəlməz bu gördüyüm röya da,
Bir balığam, səbr udmuşam dəryada…
Bizdən sonra nə qalacaq dünyada,
Şeirimizdən, türkümüzdən savayı?

Bir sevginin qaldı ahı ortada,
Mən adlı bir nökər-şahı ortada…
Nə yaşadıq? Nə var axı ortada –
Tənəmizdən, ərkimizdən savayı?

Çılğın könül ülvi eşqin odası,
Nə uzaqmış bu Məhəbbət Adası?…
Mənim üçün bu dünyada, qadası,
Bir kimsə yox, ikimizdən savayı…

Səbinə Dəniz (Məmmədova Səbinə) 1989-cu ild avqust ayının 21-də Sumqayıt şəhərində anadan olub.1996-cı ildə Sumqayıt şəhər 26 saylı orta məktəbinə daxil olub.2007-ci ildə həmin məktəbi bitirib.2008-2012-ci illərdə Azərbaycan Universitetinin filologiya fakültəsində ali təhsil alıb.

Universitet illərindən başlayaraq dövri mətbuatında yazıları çap olunur. Həmçinin əməkdaşlıq etdiyi “168 saat” qəzetində araşdırma və başqa türlü yazılarla ardıcıl olaraq çıxış edir.
2012-ci ildə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Qeyri-Hökümət Təşkilatlarına Dövlət Dəstəyi Şurası tərəfindən maliyyələşdirlilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən ”Bölgə yazarlarına dəstək” layihəsi çərçivəsində “Bölgələrdən səslər” kitabında şeirləri dərc olunaraq ilk dəfə olaraq Respublika səviyyəsində ictiamiyyətin nəzərinə çatdırıldı.

Yer altından notlar

Yerin altı… Havasızlıq… Qəribə qoxu… İnsan axını… Yüzlərlə, minlərlə insan, fərqli simalar, bənzərsiz talelər, bənzəyən talelər… yad baxışlar, doğma insanlar, tanımadıqlarımız, tanıdıqlarımız və ya tanımadığımız tanışlarımız, yaralı qəlblər, ümid və sualla dolu gözlər, gözləntilər…
Hamısı bir arada. Hər gün eyni qatarın içərisinə doluşub, tələsirlər…Qatarlar dolub boşalır, elə insanların qəlbləri kimi, qatarlar tələsir, elə insanların özləri kimi… Yanımdan sürətlə ötüb keçən qatarlar ömrümün günləri kimi, ayaq altda qalmış, külək vıyıltısından vərəqləri çevrilən, kitababənzəyir… Kimisə evinə, kimisə arzusuna, kimisə məqsədinə, kimisə ölümə aparır bu qatralar. Dolub-boşaldıqca o təkcə insanların yükünü çəkmir, həm də, onların qəlblərinin, arzularının, ümidlərinin və günahlarının yükünü çəkir… Daha da içəri keçdikcə hər bir simada fərqli bir “MƏN” görürəm.

Bir az kinli, bir az soyuq, bir az ilıq, bir az doğma, bir az yad, bir az yüklü… Kimisi əlində qəzet – olmuşları və olacaqları vərəqləyir, kimisi musiqi dinləyir, kimisi yorğunluqdan yuxuya keçib, kimisi düşünür, kimisi gülür, kimisi kədərli, kimisi qeybət edir, kimi də eynəyini gözündə saxlayır, bəlkə də gözlərini, bəlkə özünü ya da bəlkə göz yaşlarını gizlətmək üçün… Biri isə köhnə və cırıq ayaqqabılarını gizlətmək üçün ayaqlarını gizlətməyə çalışır. Kimisi də qarnını sıxaraq aclıqdan gələn səsi gizlətməyə çalışır.. Bir başqası isə yanındakılarının nəzərlərindən qorxub, öz tox qarnını, cibini qabartmış, öz haqqı olmayan bir xeyli pulu gizlətməyə çalışır. Bütün bu gerçəklikləri isə Qatarlar gizlətməyə çalışır..Bu uzunsov qutularin içərisində çox şey baş verir.
Dispetçerin səsi gəlir:
– 20 Yanvar staniyası.. Növbəti stansiya Memar Əcəmi!

Möcüzə

Saatlarla ona baxmaqdan doymuram. O, çox gözəldir. Füsünkardır, valehedicidir, sakitləşdiricidir… Ona baxdıqca mənə elə gəlir ki, sanki o, ucsuz-bucaqsızdır, sonsuzdur… O, canlılara həm həyat verir, həm də ölüm bəxş edə bilir… O, dərdləri dinləyir… Ən yaxın sirdaş kimi milyonların qəlbindəkiləri bilir… Hələ də açılmayan sirləri bilir…
O, minlərlə sevginin, ehtirasın, əhd-peymanın şahidi olub… O, aşiqlərin görüş məskəni olub… Fırtınalı, soyuq günlərdə coşub-daşıb… Həddindən artıq yüklüymüş kimi, sanki hər şeydən yorulmuş, bezmiş kimi fəryad edib… Bəzən isə inanılmaz sakitliyi olub… Bu sakitlik həm vahiməli, həm də ürəkaçıcı olub. O, çox şeylərin şahidi olub. Yaşı bilinməyən bu varlıq mənə sadəcə hüzur verir…
Hər kəs ən pis anında ona qaçır… Çox maraqlıdır – ölümü seçəndə belə insanlar ona üz tuturlar… O, hamıya vəfalı dost və sadiq yoldaşdır. Bir çoxları onun görüşünə gəlir… Bəzilərini bəlkə də çox sevdiyindən o öz ağuşuna alaraq sonsuza qədər içində saxlayır, buraxmır… Çoxları ondan qorxur, hürkür, çəkinir…
Budur, indi mən onun hüzurundayam …Diqqətlə ona baxıram. Məni özünə tərəf səsləyir, mən isə tərəddüd edərək, sadəcə ətrafı seyr edirəm. O, kimisinə xoşbəxtlik, kimisinə bədbəxtlik bəxş edib. Minlərlə insanın doğmasını özündən ayırıb. O günahkardırmı?! Qatildirmi?! Əsla yox…!
O, sevdiklərini özü ilə saxlayır. Öz içində milyardlarla canlıya həyat verir. Lakin, hər gün minlərlə insan onu zəhərləyərək damla-damla öldürür, məhv edir. Ona baxdıqca hər damlasında göz yaşı, etiraflar, pıçıltı ilə deyilmiş sevgi sözləri və təəssüf ki, yorğunluq hiss edirəm. Bəli, yorğunluq… O, artıq ağır-ağır addımlayır… Hər gün dünyadakı haqsızlıqları, günahları görür, məzlumların ahını eşidib, özünü sərt qayalara çırpır. Şüşə parçası kimi çiliklənən damlalar, ətrafa səpələnir… Bu isə öz doğmalarından və sevdiklərindən ayrı düşmüş insanlara bənzəyir.
O da, insanlar kimi bəzən gizlənməyə çalışır… Bəzən bəlkə də gizlicə, biz onu görməyəndə ağlayır. Lakin göz yaşlarını içinə axıdır, damlalara qarışır…
Dili yoxdur fərz edirik, lakin hər gün görüşünə gələn hər kəslə danışır, dərdləşir, söhbətləşir… O bəşəriyyətin möcüzəsidir. Allahın bizə verdiyi bir lütfüdür. Gəlin onu qoruyaq..!
Birdən qulağıma bir qadın səsi gəlir:
– Dəniz, Dəniz qaçma yıxılarsan..

Sevginin şeirini yazacam mən
inanmadığınız
istəmədiyiniz
gizli- gizli yandığınız sevginin
bir dəstə sevgi ilə
bir mələk göndərəcək, Tanrı
öpmək üçün göz yaşımdan
silmək üçün kini, nifrəti
yaddaşımdan
bürünəcəm sevgiyə
sevgi qoxulu
sevgi rəngli

Seirin sevgisini yazacam mən
gözəl sözlərlə toxunacam
sevginin qəlbinə
insan ürəyindəki
nifrətin bəndinə
Göy qurşağı kimi rəngli
yağacaq yağmurlar
Göy qurşağı təki rəngarəng
ümidlər

Bir quşun qanad çırpmasını
bir çiçəyin açmasını
İnsanın sevgi ilə yaşamasını
həyatdan ölümə qaçmasını
sevginin şerini
şeirin sevgisini yazacam mən

Rəşad Məcid 1964-cü il avqust ayının 21-də Ağcabədi rayonunda anadan olub. 1979-cu ilədək Ağdam şəhərində yaşayıb, həmin vaxtdan Bakıya köçüb. 1988-ci ildə Bakı Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsini bitirib. 1985-ci ildən “Elm və həyat” jurnalında korrektor kimi əmək fəaliyyətinə başlayıb, sonra 1990-cı ilədək həmin jurnalın müxbiri işləyib. 1990-1991-ci illərdə Azərbaycan Bədii Tərcümə və Ədəbi Əlaqələr Mərkəzində sədr müavini vəzifəsində çalışıb. 1991-1992-ci illərdə əvvəlcə “Ədalət” qəzetində, sonra isə “Azərbaycan” qəzetində baş redaktorun birinci müavini olub. 1992-ci ildə “525-ci qəzet”i təsis edib. 1993-cü ildə “Azərmətbuatyayımı” İstehsalat Birliyinin rəisi olub. 1994-1995-ci illərdə Azərbaycan Tərcümə Mərkəzində məsul katib vəzifəsində çalışıb. 1995-ci ildən “525-ci qəzet”in baş redaktorudur.Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin H.Zərdabi adına mükafatına layiq görülüb.
2004-cü ildə Azərbaycan Yazıçılarının XI qurultayında Birliyin gənclərlə iş üzrə katibi seçilib.
Bakı Mətbuat Klubunun həmtəsisçisi, Dünya Qəzetçilər Assosiasiyasının (WAN) və Dünya Redaktorlar Forumunun (WEF) icraçı üzvüdür.
Ölkə mətbuatında bədii və publisistik yazılarla çıxış edir. 1993-cü ildə “Hələ ki vaxt var” adlı şeirlər, 2004-cü ildə “10 sentyabr” adlı hekayələr kitabı çapdan çıxıb.

YASTIQ

Doğulan kimi
Başının altına yastıq qoydular.
Oturan kimi
Böyrünə-başına yastıq qoydular.
Yeridi – düzdülər keçdiyi yola.
Sonra noğul yastığı,
Sonra nağıl yastığı.
Başı üşüyəndə papağı yastıq,
Əli üşüyəndə bayrağı yastıq,
Qəbri üşüyəndə torpağı yastıq.
Ağrıyan dişinə yastıq qoydular
Ləngiyən işinə yastıq qoydular
Axırda yastığa öyrəncəlilər
Çarxın gərdişinə yastıq qoydular.
Çarxın gərdişinə yastıq qoydular
Yuxulatdı bu adamı,
Günün günorta çağında
Yuxu tutdu bu adamı.
… Yatıb yuxuda gördü ki,
ipək yastığı daşlaşıb,
ayağına dolaşıb.
Addımını ha atır, ata bilmir,
Ayağını ha dartır, darta bilmir.
Yastıq çəkir onu quyutək.
Ayağı balacalaşır,
Boyu balacalaşır.
… Diksinib ayıldı yuxudan.
Başı yastıqdan düşmüşdü.
Çəkdi yastığı başının altına…

FUTBOL OYNADIĞIM YADIMDAN ÇIXIB

Yüz yol yıxılardım, dəyib daşlara,
əllərim, qollarım yaralanardı.
Gah dizim, dirsəyim paralanardı.
Süzülüb axardı tər dabanımdan.
İndi unutmuşam,
O günüm, o çağım yadımdan çıxıb.
Son dəfə
Futbol oynadığım yadımdan çıxıb.
O gündən bəriyə nəyim qalıb ki?
Bu qollar, ayaqlar mənimki deyil.
Qovulan o toplar mənimki deyil,
Dirəklər, dayaqlar mənimki deyil.
Vurulan topların, dəyən daşların
Daha sızıldamır yeri canımda.
Daha yüyürmürəm yıxılanacan,
On il, on beş ilin
təri canımda.
On il, on beş ildi topsız-filansız,
Yenə də yıxılan, əzilən mənəm.
Amma yıxılanda dizim qanamır,
Amma yıxılanda qolum əzilmir.
Çünki yıxılıram ürəyi üstə,
Futbol oynamağı yadırğayandan.

AĞLA, QAQAŞIM, AĞLA

Sevdaya tutulub bu cavan oğlan,
Oturub ağlayır, durub ağlayır,
Gəzdiyi yolları görmür ayağı.
Ömrün yaşılında, ömrün yazında
Necə ağlamaqdı bu, hönkür-hönkür,
Necə ağlamaqdı məcnunsayağı?!
Bu göz yaşlarından utanma, qardaş –
Ağla, ağlamağa vaxtın tapılmaz,
İndi üzə gülən baxtın tapılmaz.
Hələ oturmusan şahlıq taxtında,
Səni bu taxtdan da düşürəcəklər,
Bir də belə yerin, taxtın tapılmaz.
Hər kişi ömründə bir dəfə yəqin
Bax belə – sənin tək zar-zar ağlayıb.
Aşkarda, gizlində ağlayıb,
İçində, üzündə ağlayıb –
Amma ağlayıb.
İndi yaşamalı sənin halındı,
İndi ağlamalı bizim halımız.
And içsə inanma, desə inanma,
Bir vaxt ağlamışıq bizim hamımız.
İndi də sən ağla,
Ağla, qaqaşım, ağla.
Bu sirrin içində, sehrin içində
Hələ xəbərin yox, ömür gödəkdi.
Bax elə bu həsrət bircə çərəkdi,
Qovuşdun, sevgin də tükənəcəkdir.
Duasan, cadusan başdan ayağa,
Ağlasan, tilsimlər söküləcəkdir.
Ağla, qaqaşım, ağla.
Hələ xəbərin yox bu yer üzündə
Ömür gözləmədi, ömür – dözümdü.
Ömür elə uzun, elə uzundu –
Həsrətlər, sevgilər sığışa bilir,
Həsrətlər, sevgilər yadlaşa bilir.
Bir gün nağıl kimi, ya xəyal kimi,
Adama təzədən yanaşa bilir.
Hələ qarşıdadı qəmin yekəsi,
Hələ qarşıdadı dağ-divar hələ –
Sənə bu sevginin, bu ağlamağın
Gülməli görünən vaxtı var hələ.
Bu ən şirinidi ağlamağların,
Ağla, qaqaşım, ağla.

KİMSƏSİZ EV…

Kimsəsiz ev eyvanından bəlli.
Qəlbimdə
boş otaqların
qulaq tutulan səssizliyi –
Üzümdən bəlli sevmədiyim.

O YA ƏFSANƏYDİ…
(zarafat)
«Qarşıdan bir sona keçdi»
Bir payız anına gəlmişdi bahar –
Küçələr, səkilər yırğalanırdı.
Bağlı pəncərlər, sakit eyvanlar,
Heyrətli gözlərdə sırğalanırdı –
Ağzını ayırıb baxırdı şəhər.
Qəfil təkərlərin əyləc səsləri,
Karıxan sürücü baxışı – harın.
Küçəni keçməyə çatmaz hünəri –
İşığı yansa da işıqforların.
Bəzəkli maşında əyləşən oğlan,
Bahalı siqnalın «xoruz» buraxar.
Ötəri həvəsi gözündə qalan
Bu bahar səni də yalqız buraxar –
Ağzını ayırıb baxarsan elə.
Boynu əyri bitib yeyin gedənin,
Arxada qalanlar tələsiyirdi.
Küylü uşaqların içində biri
Qonşusu çıxmağa həvəsiyirdi –
Ağzını ayırıb baxırdı şəhər.
İşığa düşmüşdü bir oğlan gözü,
Bilmir yanındakı nə söyləyirdi.
Qolundan yapışan dilavər qızın
Barmağı böyrünü dürtmələyirdi –
Ağzını ayırıb baxırdı oğlan.
Çağrışı boş idi o tumsatanın
Eh, indi o səsi eşidən hanı?
Xəbəri yox idi əsgər oğlanın,
Cibində qalmışdı tum stəkanı,
Ağzını ayırıb baxırdı şəhər.
Elə addımlayır, elə gedirdi –
İşvəli sənəmlər, qəmzəli qızlar
Həsəd aparmırdı, heyrət edirdi.
Çəkdi bir şəhəri o cün çarmıxa,
O ya əfsanəydi, ya da bir tilsim.
Ağzını arayıb söz soruşmağa,
Ağzını ayıra bilmədi heç kim
Ağzını ayırıb baxırdı hamı.

QİSAS

Adamı göyə qaldırıb
Sonra ki, yerə vururlar.
Elə bir sıfır artırıb
Sonra sıfıra vururlar.
Gedir, qalmır izi, tozu,
Hər gələn bir yerə yozur,
Adını lap başdan pozub
Lap, lap axıra vururlar.
Kündə kimi ovxalayıb,
Əzib, büküb, buxovlayıb,
Qışda buz üstə tullayıb,
Yay vaxtı qıra vururlar.

QAYIDIR

Yenə nəğmələr qayıdıır, –
Hər sətri səs-səs dirilir,
Damarımda qan tərpənir,
Canımda nəfəs dirilir.
Yadırğadığım o sözlər
Yenə geri dönür bir-bir.
Çoxdan unutduğum hisslər
Gizli-gizli boy göstərir.
Yenə hamıdan gizlicə
Çəkdiyim təlaş qayıdır.
Yenə ürəimə həsrət,
Gözlərimə yaş qayıdır.
Yenə dünya yaşıllaşır,
Payızın düz ortasında.
Yenə uşağa dönürəm
Ömrümün günortasında.
Taledən ən dadlı töhfə,
Ən ləzzətli bar qayıdır.
Tanrı, insafına şükür,
Yenə də bahar qayıdır.

DÖNDÜM

Səndən qıraqda həyat yox,
Desələr d vardı – döndüm.
Qaçdı ağzımın ləzzəti,
Damağımın dadı, döndüm.
Nə cadular, nə ovsunlar,
Gücləri yox, saxlasınlar.
Məni ən gözəl oyunlar,
Əyləncələr yordu, döndüm.
Bir nəfəs qalmadı canda,
Dörd bölündüm darıxanda –
Qol bir yanda, baş bir anda
Mənəm – məğlub ordu, döndüm.

GET
«- Nə olar, qal da bir az
– Burda nə var ki, qalım».
«Sağ ol» demə, vida etmə,
Zamandısa, vaxtdısa, get.
Getməyini gərəkliyi
Qalmağından çoxdusa, get.
Bir mən qalım, bir dərd-sərim
Hədər oldu çəkdiklərim.
Pıçıltıyla dediklərim
Yaddaşından çıxdısa, get.
Qaysaqlanar yenə yaram,
Sızlamaram, ağlamaram
Səni yoldan saxlamaram –
Soldusa get, sağdısa get.
Bir sözünlə mənalıydı,
Gülüşünlə mənalıydı.
Mənə sənlə mənalıydı
Sənə məna yoxdusa, get.

RUS QARISI

Birdən, söhbət düşdü,
sifətindəki
Alışan, parlayan atəşi gördü.
Çiynində bərq vuran qanadlarını,
Gözündən boylanan Günəşi gördü.
Gördü qəlbindəki bu davanı o,
Duydu uzaqdanca bu havanı o.
Mənim də hər qeylü-qalımı bildi.
Üzümü görmdən halımı bildi.
Bildi ki, ruhumun sənsən yarısı,
Səndən həssas imiş
bir rus qarısı.
***
Sən məni çox istə,
çox sev nə olar
Sən elə istə ki, burda qalmayım
Çəksin maqnit kimi ürəyin məni
Götürüb Sibirin bu şaxtasından
Qızdırsın, isitsin istəyin məni.
Dayana bilməyim,
qala bilməyim
Vəhşi tək darıxıb qaçım yanına
Söyüb bu şaxtaya, soyuğa, qara
Sonra təpik vurub bu şampanlara
Tullanıb da «arxı» qaçım yanına.
Sən mən çox istə,
çox sev nə olar.

SAATIM QURULUB SƏNİN VAXTINLA

Saatım qurulub sənin vaxtınla
Mənim günortamdı sənin səhərin
Yerini bilirəm saata baxıb
Harasındasansa qoca şəhərin.
Görürəm yuxudan oyanmağını,
Görürəm yuyunub daranmağını
O rus qarısına çay verməyini,
Evdən çıxmağını, yol getməyini
Mən burda məşğulam
hər addımınla –
Saatım qurulub sənin
vaxtınla.

***

Sənsiz qaldım, qəlbimin
Artdı qəmi – darıxdım.
Yanına qayıtmağın
Yetdi dəmi – darıxdım.
İnsafı yox gecənin
Qərib, soyuq gecənin
Oyanaraq gecənin
Bir aləmi – darıxdım.
Yer sıxdı birdən-birə,
Dərd axdı birdən-birə
Darıxdım birdən-birə
Vəhşi kimi darıxdım.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü.

***

Xəstə baxışların
qaba sızıltılara sürtür özünü,
ürəyinin ritmi pozulur
tez-tez kökdən düşən
piano kimi.
Gözlərin hələ də can verir
yad baxış altda.
Nə vaxtsa
səni istəyənlərin sayı
indi sənə köhnə palaz kimi
baxanların sayı qədər olub
yəqin ki…
Sən də, bir az ayıq ol,
Axsaq, lüt-üryan kölgələrə
rəhm eləmə.
Taleyin heç kimə
yazığı gəlmir.
…Bilirsən,
səni,
bir gün aldadacam deyə
sevmədim…

***

İçimin odu qurtarır,
Güc ver da, Xudam, arada.
Bəzən örtük ola bilmir,
Başıma bu dam, arada.

Kimdi ki, əzrayıl, kimdi?
Nola, əlimə düşə tək…
Güddüyüm alagöz qızın,
Baxışı sınır şüşətək.

Allah da zülümün kəsmir,
Ömür də dada gəlmir ki…
Gedirəm, kölgəm arxamca,
Ya gəlir, ya da gəlmir ki…

Adam olmaqdan bezmişəm,
Çiynimdə heybə, gedirəm.
Soruşma, yolun haradır?
Mən artıq Qeybə gedirəm.

Bahadur QOBUSTAN (Seyidov Bahadur Eyub oğlu) 1984-cü il 1 avqust tarixində Qobustan rayonunun Bəklə kəndində anadan olub. Orta məktəbi Doğulduğu kənddə başa vurub. 2002 ci ildə Gəncə Dövlət Ünveristetinə qəbul olub və 2006 cı ildə bu həmin Univeristetdən məzun olub. Unvristet illərində (2002-2006) Töhfə qəzetində müxbir kimi çalışıb. 2006-2007 ci illrdə hərbi xidmətini başa vurub. 2007-2011 ci illərdə Qobutan rayon Bəklə kənd orta məktəbində tarix müəllimi kimi fəaliyyət göstərib. 2011 İldə Anews.az saytında müxbir kimi fəaliyyət göstərib. 2012-ci ildən etibarən Azad Azərbaycan Müstəqil Teleradio Şirkətində (ATV) redaktor kimi çalışır.
500-dən çox şeir, 20 hekayə, bir roman müəllifidir. Əsərləri müxtəlif almanaxlarda, qazet və jurnallarda, Elektron dərgilərdə mütamadi olaraq dərc olunub. Bir tərcümə kitabının müəllifidir.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyi ilə Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin birgə layihəsi olan ” Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvüdür.
Dokkuziklim.net ədəbiyyat saytının baş redaktorudur.Ailəlidir. Iki uşaq atasıdır.

Bahadur Qobustanın müxtəlif illərdə yazdığı bir neçə şeirini sizə təqdim edirik.

Qaralar bizi dərdilər

Qaralar bizi dərdilər,
Ağ yuyub qara sərdilər
Bizə bir tikə verdilər
Bizim milyon tikəmizdən

Bağladı qapı-bacalar
Çözülmədi tapmacalar
Qırıldı bap-balacalar
Zərbə gəldi yekəmizdən

Hərə bir tikə götürdü
Qalnın yekə götürdü
Vətən də ləkə götürdü
Vicdandakı ləkəmizdən

Böyümədi adamlar

Beləcə illər ötdü,
Bir udum ay yedi dünya
Bir udum günəş yedi…
Yenə də insan oğlu
Tikana qarğış etdi,
Gülə alqışlar dedi.

Beləcə keçdi ömür…
İnsanın atdığı daş
Dəyişdi yavaş-yavaş
Daha da ağır oldu
Böyümədi adamlar
Bitmədi göz yaşları
Yenə quru yer üstə
Elə o yerdən ötrü
Düşdü insan başları.

Beləcə bir-birinə
Zənci dedi adamlar
Rus, ingilis, türk dedi
Sığındığı kölgəyə
Güclü dedi admlar.
Biri özünə uca
O biri böyük dedi.
Beləcə illər ötdü,
Bir udum ay yedi dünya
Bir udum günəş yedi.

Beləcə kölgə oldu
Dünyanın hər bir yanı.
O dedi günəş hanı
Bu dedi ay necoldu
Yenə sevgi qazandı
Yenə dünyadan ötrü ölənlər gülünc oldu
Beləcə illər ötdü,
Bir udum ay yedi dünya
Bir udum günəş yedi.

Və ən axrıcı dəfə
Yığşdılar adamlar
Məzar üstə əl açıb
Göylərə boylandılar
Allah düşdü yadına
Hər günahkar adamın
Sonra torpaqladılar üstünü yavaş yavaş
Qədirbilməz qonşular
Laqeyid qohum-qardaş
başladılar övgüyə
Biri dedi ay idi
Bir dedi günəş idi
Beləcə illər ötdü,
Bir udum ay yedi dünya
Bir udum günəş yedi.

O qız desəydi

Görüb onu bircə kərə
Vurulmuşdum birdən-birə…
Bütün aləm ağlasaydı,
Sözünü salmazdım yerə
Gülərdim, o qız desəydi.

Çox sevirdim mələyimi,
Puç elədi diləyimi…
Tikə böldüm deməsə də…
İki yerə ürəyimi
Bölərdim, o qız desəydi.

Heç kəsə inanmaz idim,
Mən ürəkli qanmaz idim…
Cəhənnəmdə yurd salsaydı,
Yanına yubanmaz idim
Gələrdim, o qız desəydi.

İndi ondan təmənna yox,
O qızla bağlı dünya yox..
Sadəcə bir təsəlli tək
Məni sevərdimi ya yox
Bilərdim, o qız desəydi.

Bulud var şimşək çaxmayıb,
O su bu arxa axmayıb…
Allahın yazığı gəlib
Şükür, dilindən çıxmayıb
Ölərdim, o qız desəydi.

Görünmür

Həyatda çırpışır xeyir ilə şər,
Biri hökm edərkən biri görünmür.
Əzəldən qəribə yaranıb bəşər,
Qəribə dünyanın sirri görünmür.

Ömür yollarında mənalar dərin,
Pislər zəpt eyləyib yaxşının yerin,
Mənim gözlərimdə tük seçənlərin,
Gözündə nadanlıq tiri görünmür.

Adam var düz deyil heç bir sözündə,
Kiçilib düzlərin itir izində,
Amma nədəndirsə onun gözündə,
Dünyada özündən iri görünmür.

Dolanır səhranı şölü dirilər,
Üzmür bu həyatdan əli dirilər,
Yaşayır dünyada ölü dirilər,
Ölərkən yaşayan diri görünmür.

Mənasız fikirlər satılır baha,
Insan asi çıxır indi Allaha,
Istərəm dünyadan köçüm mən daha,
Neyləyim bir ümüd yeri görünmür.

Gəncə 2002 oktyabr.

Yavaş-yavaş

Yaman dəyişmisən bilmirəm nədən,
Bir zaman eşqimə cavab verdin sən,
Indi gül üzünü alıb duman, çən,
Əllərin buz olub ürəyinsə daş,
Daha ayrılırıq biz yavaş-yavaş.

Inciyib küsürsən hər bir sözümdən,
Olmaq istəyirsən uzaq gözümdən,
Məni çıxarırsan niyə özümdən,
Hər gün bir iztirab, hər gün bir təlaş,
Daha ayrılırıq biz yavaş-yavaş.

Səni ayrılığa səsləməsəm də,
Ürəyimdə nifrət bəsləməsəm də,
Mən bu ayrılığı istəməsəm də,
Ürəyimdə kədər gözlərimdə yaş,
Daha ayrılırıq biz yavaş-yavaş.

Gözümün yaşları sel kimi axır,
gözlər… o gözlər nə məlul baxır,
Ayrılıq qəlbimi yandırıb yaxır,
Bu sevgi məhəbbət olmayaydı kaş,
Daha ayrılırıq biz yavaş-yavaş.

Axı niyə

Axı niyə məndən qaçırsan belə,
Yoxsa ki eşqimi yalan bilirsən,
Bəlkə də çoxları kimi sən hələ,
Məni də vəfasız oğlan bilirsən.

Ürkək baxışlarla baxırsan hərdən,
Qısqanır gözümü gözünə çoxu,
Səni sevdiyimi soruşma məndən,
Səni sevməyimi gözümdən oxu.

Gedirəm deyirsən

Gedirsən, bir addım uzaqlaşdıqca,
Köksümü yerindən qoparırsan sən,
Təmanna ummadın məndən sadəcə,
Vuran ürəyimi aparırsan sən.

Baxışın qəlbimdə dönüb dənizə,
Ürək bu dənizdə qəm adlı ada,
Istərəm qovuşaq bir-birimizə,
Sən atlı olmusan, mənsə piyada.

Bəlkə alnımıza belə yazılıb,
Bəlkə qismətimiz bu imiş bizim,
Düşüb dərinlikdə yolunu azıb,
Sevgimiz quruyan su imiş bizim.

Gedirəm deyirsən dilində ancaq,
Gözlərin başqa cür söz deyir mənə,
Yanır orda ümüd adlı bir çıraq,
Hələ gözlə deyir, döz deyir mənə.

Mənimçün nə qədər olmasa asan,
Hələ bu sevgidən alıram qida,
Indi iki yolun ayrıcındasan,
Gəlsən xoş gəlmisən, getsən əlvida.

Gərək sevməyəydim

Bir dəfə qoymadın ürəkdən gülüm,
Saxla nəzabını, saxla yadında,
Sən mənə bu boyda dünyada gülüm,
Kiçik çəmən idin, sevgi adında,
Haçan baxsam gördüm çiçəksiz səni,
Gərək sevmıyıydim gərəksiz səni.

Tale sevgi adlı şirin barını,
Nə olar aşiqə kal gətirməsə?
Dolanıb boşuna gəzən arını,
Qutuya qoymazlar bal gətirməsə,
Mənsə qarşıladım pətəksiz səni,
Gərək sevməyıydim gərəksiz səni.

Keçdi hər dəqiqəm qəmdə, təlaşda,
Getdin özgəsinin baxtına düşdün,
Mən səni sevməzdim indiki yaşda,
Ağlımın kəsməyən vaxtına düşdün,
Tapmışdım arzusuz, diləksiz səni,
Gərək sevməyəytdim gərəksiz səni.

Getmisən demirəm geri dön sənə,
Qayıt yaraları dərinə qoy get,
Deyirəm bir dəfə geri dön yenə,
Barı ürəyimi yerinə qoy get,
Mən axı qoymazdım ürəksiz səni,
Gərək sevməyəydim gərəksiz səni

Çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitində fəaliyyət göstərən mədəniyyət və ədəbiyyat yönümlü mətbu orqanlar içərisində daha çox yazarların ədəbi-bədii nümunələrini, poeziya örnəklərini, məqalələrini, publisistik qeydlərini, poemalarını səhifələrində dərc etməklə ictimaiyyətin nəzərinə çatdıran “Elimiz.Günümüz” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının aparıcı elmi işçisi, filologiya elmləri üzrə fəlsəfə doktoru, dosent Qiymət Məhərrəmli jurnalistlərə açıqlamasında bildirib ki, bir müddət öncə müəyyən səbəblərdən öz fəaliyyətini dayandırmış “Elimiz.Günümüz” qəzeti sentyabr ayından etibarən, fəaliyyətini bərpa edəcək.
Yazılarının mətbu orqanda dərc olunmasını istəyən yazarlar öz ədəbi-bədii nümunələrini, poeziya örnəklərini, məqalələrini, publisistik qeydlərini, poemalarını dərc olunmaq üçün aşağıdakı ünvanla əlaqə saxlaya bilərlər:

Ünvan: Azərbaycan Respublikası, Bakı şəhəri, Yasamal rayonu, Mətbuat prospekti, 529-cu məhəllə, “Azərbaycan” nəşriyyatı, yeddinci mərtəbə.
E-mail : qiymet_549@box.az

Bu bizim hekayəmizdi-sənin və mənim.Düzünü desəm sənin, ömrümün köhnə divarına yazdığın bir eşq hekayəsi.Ona əndrabadi adlar da qoya bilərik.Əgər istə-
sən…Məsələn, “Vurulmuşlar”, “Dəli kimi sevənlər” və sairə və ilaxır.Ancaq mə-
nim təmtəraqlı adlardan xoşum gəlmir.Ona görə də”Çarəsizlik”qoydum.Bilmirəm,
xoşuna gələcəkmi?Bircə onu bilirəm ki,bəyənsən də,bəyənməsən də bacardığım
budur.Neyləmək olar.Varını verən utanmaz.Nə isə…Deyəsən mətləbdən uzaq düş-
düm.Bir az çərənçilik elədim.Uzun-uzadı müqəddimələrdən elə uşaqlıqdan zəhləm
gedib,istər həyatda olsun,istərsə də hekayədə və ya romanda.
Elə bilmə ki ayrı bir məqsədim var.Yaxud səndən cavab gözləyirəm.Qətiyyən!
Əsla!Heç ağlına belə gətirmə.Bunu özünə dərd eləmə.Heç vaxt istəmərəm ki,sən
dərd çəkəsən,özü də mənə görə.Onu da deyim ki sənin “nə” və “necə” cavab ver-
məyin heç nəyi dəyişməyəcək.Əgər iyirmi il əvvəl-mənim dəliqanlı vaxtlarımda
olsaydı,bəlkə də hər şey başqa cür qurtarardı…Bağışla,filosofluq elədim.
Sadəcə ürəyimi boşaltmaq istədim.Bəlkə bir az yüngülləşim deyə.
Sən o gün ağlamasaydın,heç bu hekayə də yazılmayacaqdı.
…O gün iclas zalı ağzınacan doluydu.Məmmədkərim demiş,iynə atsaydın yerə
düşməzdi.Yeni layihələr müzakirə olunurdu.Sənin də layihən müzakiryə çıxarıl-
mışdı.Heç özündə-sözündə deyildin.Qar kimi ağarmışdın.Layihələr bir-bir mü-
zakirə olunur,əvvəl mütəxəsislər,sonda isə baş direktor öz rəyini bildirirdi.Növbə
sənin layihənə çatdı.Hamının “ifritə” adlandırdığı şöbə müdiri birinci çıxış etdi.
Və sənin layihəni alt-üst elədi.Elə coşdu ki,etika qaydalarını belə- pozdu.Təhqirə
keçdi.
-Rasim müəllim,mən belə işçini bir gün də işdə saxlamazdım.Əgər belə getsə…
-Kifayətdi.Əyləşin! Aman verin başqa yoldaşlar da öz fikirlərini bildirsinlər.
“İfritə” susmağa məcbur oldu.Rasim müəllim üzünü qocaman mühəndis Məm-
Mədkərim müəllimə tutdu:-Sənin fikrin nədir?Məmmədkərim müəllim elə bil
yatmışdı,yuxudan oyandı.Dili topuq vura-vura:-Hə,deməli,deyəsən…bu la…la…
Rasim müəllimin zəhmli sifətinə bir xoş təbəssüm yayıldı.Tarıma çəkilən əsəb-
lər yumşaldı.Hamı bir yüngüllük hiss elədi.Sənin ağarmış üzün birdən birə qıp-
qırmızı oldu.Qısa bir pauza yarandı.
Bir də onda ayıldım ki,ayaq üstəyəm.Səni müdafiə eləyirəm.Özüm özümə mat
qalmışdım.Çünki mən iclaslarda hələm-hələm çıxış eləməzdim.Hələ indi də yadı-
ma sala bilmirəm ki,bu necə baş verdi.Ha fikirləşirəm,bir yana çıxara bilmirəm.
Baş direktor mənim rəyimlə razılaşdı.Xırda-para nöqsanları düzəltmək şərtiy-
lə sənin layihən əsasən qəbul olundu,
İlahi,sən necə sevinirdin.Ucmağa qanadın yoxdu.Gözlərini gözlərimdən çəkmədən gülümsəyirdin.Utanmasaydın bəlkə də yüyürüb məni qucaqlayıb
öpərdin…Heyif ki öpmədin…
İclas başa çatdi.İş saatının sonuna beş dəqiqə qalmışdı.Mən iş stoluma əl gəz-
dirib,aşağı-yeməkxanaya düşdüm ki,heç olmasa bir stəkan çay içim.Yarıyolda
səninlə qarşılaşdım.Daha doğrusu sən qarşımı elə kəsdin ki,aradan çıxmağa macal
tapmadım.Əlini mənə tərəf uzatdın və dedin:
-Çox sağ olun,Hafiz müəllim!Heç bilmirəm Sizə necə təşəkkür edim.
Məni xilas elədiniz.
Əlin əlimi yandırdı.Mənə elə gəldi ki,əlin bax indicə ovcumda əriyib yox
Olacaq.Elə qorxdum ki!Və istədim ki…Bu an sən səssiz-səmirsiz elə ağladın ki!
Bir anda özümü itirdim.Bilmədim neyləyim.Səni necə ovudm.Sifətimin od tutub
Yandığını,Kürəyimdən axan soyuq tərin köynəyimi islatdığını hiss etdim.Əlin
əlimdə ikimiz də donub daşa dönmüşdük.Elə bilirdim bu dördmərtəbəli binada
nə qədər adam varsa,hamısı bizə baxır.Ürəyimdə”Allah-Allah”deyə pıçıldayırdım.
Sən nələrsə danışırdın,ancaq mən heç nə eşitmirdim.Qulaqlarım uğuldayırdı.
…Bəlkə də aradan min il ötdü desəm,yanılmaram.Bəlkə də bir dəqiqə…Yadımda
deyil.Bircə o yadımdadı ki,Sən səssiz-səmirsiz ağlayırdın.Pərişan tellərin üzünə.
Çiyinlərinə dağılmışdı.Nəmli,qıyıq,qara gözlərini gözlərimin içinə zilləyib durmuş-
dun.

* * *

Sevda bizim üçün oyuncağıymış,
Sən demə, oynayıb baş qatırıqmış.
Oynada-oynada bu oyuncağı,
Məcnunun ruhuna daş atırıqmış.

Yalanla dolu bir məhəbbət üçün,
Min hiylə, min dona girə bilmişik,
Hələ söylənməyən həqiqət üçün,
Nələri biz qurban verə bilmişik.

Nələri itirib, nəyi tapmışıq?
Bunu nə sən bilir, nə mən bilirəm.
Yalan süstlüyündən ayılmamışıq,
Hər yeni günümü dünən bilirəm.

Bizə bu sevdadan nə pay düşdü ki?
Ürəyin atəşi söndü günbəgün.
Gözüm gözlərinə çox öyrəşdi ki,
Əsl həqiqəti axtarmaq üçün.

Sevda bizim üçün oyuncağıymış,
Sən demə, oynayıb baş qatırıqmış.
Oynada-oynada bu oyuncağı,
Məcnunun ruhuna daş atırıqmış.

Görmədimi

Tarixlərdən qopan eşqim,
Yaddaşlara hopan eşqim,
Varlığımı tapan eşqim,
Məni məndə görmədimi?!

Xəzan olmuş bağ kimiyəm,
Haqq deyiləm, haqq kimiyəm,
Əyilməyən dağ kimiyəm,
Çəni məndə görmədimi?

Yoxdu səndə qayda, qanun,
Dayansam da bəzən susqun,
Dəli deyib, dəli Məcnun,
Ünü məndə görmədimi?

Dərd əyləşib dərd üstündə,
Dərdim tarix yeni gündə,
Köhnə Fərhad külüngündə
Yeni məndə, görmədimi?

Demə, sənsiz azadmışam,
Səni azad yaşatmışam,
Mən məndə sən yaratmışam,
Səni məndə görmədimi?

Gizlənmişəm

Bir yerdə bənd almayan,
Köçümdə gizlənmişəm.
Mən bu qamət, bu boyda,
Biçimdə gizlənmişəm.

Qaraya ağ demişəm,
Nahaqqa haqq demişəm,
Haqqa nahaqq demişəm,
Suçumda gizlənmişəm.

Özümdən geri qaçıb,
Qırxımdan diri qaçıb,
Yeddimdən bəri qaçıb,
Üçümdə gizlənmişəm.

Tarixi daşlaşdırıb,
Ruhumu yadlaşdırıb,
Genimi kodlaşdırıb,
Saçımda gizlənmişəm.

Çöl üzümdə biçim var,
Aralıqda seçim var,
“İki dünya” içim var,
İçimdə gizlənmişəm.

Gedirəm

Taleyimdən söz açandan,
Hər gün yeni iz açandan,
Bu dünyaya göz açandan,
Qoymadılar Tam olmağa.

Yanır bağrım, yanır niyə?
Ümid qalıb bu taleyə,
Pərvanə yaşasın deyə,
Ürək qaçır şam olmağa.

Sözümdə haqq, dilimdə haqq,
Nahaqlara zülümdü haqq,
Əzəmətli ölümdü Haqq,
Hazıram edam olmağa.

Əcəl iş-gücünü atıb,
Məni yaman dilə tutub,
Vədə yetib, məqam çatıb,
Gedirəm adam olmağa.

-nəyi vəsf etsin bu şair?
Ayrılıq doymaz ki sözdən…
Nə var ikimizə dair?
Xatirələr küsüb bizdən…

-yazılan bütün misralar
Yarım ümid-yarım şübhə…
Yandırılan bəyaz şamlar
Öləziyər üzü sübhə…

-evimizin pəncərəsi
Yaddan çıxıb açıq qalıb…
Ürəyimin pəncərəsin
Hələ açan tapılmayıb…

AYBƏNİZ

Nigaranam elə səndən,
Danış görüm, həncərisən?
Baxıb durma mənə gendən,
Danış görüm, həncərisən?

İLKİN

Mən baxmıram sənə gendən,
Bir saf eşq gözlərəm səndən,
Gəl nigaran qalma məndən
Yaxşıyam, sən həncərisən?

AYBƏNİZ

Əllərini üzmə məndən,
Belə kənar gəzmə məndən,
Sən Allah gəl bezmə məndən,
Danış görüm, həncərisən?

İLKİN

Əllərini üzən kimdir?
Səndən kənar gəzən kimdir?
Bu sevdadan bezən kimdir?
Yaxşıyam, sən həncərisən?

AYBƏNİZ

Mənsiz keçən ildən danış,
Mənsiz bitən güldən danış,
O obadan eldən danış,
Danış görüm, həncərisən?

İLKİN

Nə danışım sənə ildən?
Sənsiz əldə solan güldən?
Danışaram oba eldən,
Yaxşıyam, sən həncərisən?

AYBƏNİZ

Yollarıma tozmu qonub?
Gözün üstə gözmü qonub?
Dodağına sözmü qonub?
Danış görüm, həncərisən?

İLKİN

Yoluma toz qonan deyil,
Gözümə göz qonan deyil,
Dilimə söz qonan deyil,
Yaxşıyam, sən həncərisən?

AYBƏNİZ

Qəribsədim, gəldim axı,
Bu hicranı sildim axı,
Bir dillən, din, öldüm axı,
Danış görüm, həncərisən?

İLKİN

Gözləyirəm, gəl, gəl daha,
Bu hicranı sil, gəl daha,
Mən sənsizəm bil, gəl daha,
Yaxşıyam, sən həncərisən?

Getmə
Gedişinlə qığılcım alışar addımlarında,
Sarılar addımlarıma.
Baxarsan hər addım sənsiz,
Yeridikcə yandırır varlığımı.
Getmə
Susuzluğundan,
Enər yarpaq-yarpaq,
Tökülərəm,
Sən gedən yollara.
Sənin üçün,
Nəğmə olaram dodaqlara.
Getmə.

Mən Anayam!
Mən Vətənəm!
Gör nə qədər oğul dağı
Verib mənə əzəl düşmən.
Dərbəndimə yas tutmamış
Borçalımı apardılar.
Zəngəzura yas tutmamış,
Bu həsrətə alışamamış
Təbrizimi qopardılar.
Bir yara var ürəyimdə,
Şuşa adlı nazlı gəlin.
Bir acı var ürəyimdə ,
Laçın adlı adlı dağlar qızı.

Bu dərdim bu kədərim,
Babəkimin,Koroğlumun
Qeyrətinə yaman dəyib,
Bu ayrılıq,bu həsrətim,
Həcərimin ürəyinə yaman dəyib.
Mən ölmüşəm.
Mən bitmişəm.
Vətənsizlər vətəninə çevrilmişə.
Xocalımın göz yaşları
Buludları parçalayıb.
Kəlbəcərin ah naləsi
Ürəkləri qucaqlayıb.
Itkin balam,
Körpə balam.
Ey,Fizulim!De hardasan?
Düşman ayaqları batıb bağrına.
Ey,bala,
Ey,oğul!
Halın necədi?
Gözlərim qəlbində qalıbdı,Bala!
Mən anayam!
Mən vətənəm!
Mən ürəyi dağlı Vətənəm!

Nə qədər oğullar itirdin vətən?
sayını artırır düşmən həmləsi
Başın sağ olsun qoy sənin ey Vətən
dilimizdə şüar bu söz kəlməsi…

Analar qan tökür göz yaşı deyil
axı bu qanların cavabı yoxmu?
şəhid məzarına hamı baş əyir
o dinclik , uzaqda çoxmu?

Mən dözə bilmirəm bu haqsızlığa
gör şəhid anası necə dözəcək
Onlar qovuşacaq bir sonsuzluğa
yenidən dünyaya övlad gələcək.

Bir tale yazısı bir vətən dağı
hər gün inlədəcək necə qəlbləri
içində çox övlad şəhid harayı
soyudacaq buz tək isti əlləri…

Hərdən düşürsən yadıma,
Bu vaxtacan çalışaraq qazanılan var-dövləti
həm itirən, peşman olan insan təki,
Üzündəki hər bir çizgin qırış-qırış,
Bilmirəm nəyə görəsə, tale görüşdürdü bizi,
oldun qəlbimin əzizi…
Bu nisgilli, həm alovlu ürəyimin həm söhbəti,
həm də sözü…
Bir xatirə qaldı səndən,
Saxlamışam gözlərimin qarasında,
Sevgi ilə həsrətimin arasında!
Axirətə getsəm belə, ruhum səni arayacaq,tapacaq,
Səhərədək yuxundan getməyəcəm,
Əllərindən tutacam, gözlərindən öpəcəm,
ətrini qoxlayacam!
Ağ atımı səsləyib, tərkinə minəcəyik,
Həsrəti burda qoyub, cənnətə gedəcəyik!!!

“Zəfəran ətirli Bakı gecələri” şeirlər kitabı, Bakı-2012

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinə istinadən yaydığı məlumata görə, “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyyat dergisinin 33-cü buraxılışında Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycanın istedadlı gənc xanım yazarı, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş məsləhətçisi, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü, gənc xanım yazar Gülnarə İsrafilqızının şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunmaqla, dərc olunub.
Şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə edən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü Kamran Murquzovdur.

LALƏM MƏNİM

Bu könül baxçamda,vüsal bağımda,
Nə gözəl açmısan tər Laləm mənim.
Yanan ürəyimdə,solan çağımda,
Solmaz ümidimsən,tər laləm mənim.

Qoymaram hüsnünə baxanlar olsun,
Baxıb da,qoxunu alanlar olsun,
Səni eşq oduna salanlar olsun,
Süslənən gülümsən,tər laləm mənim.

Sadiqin qələmi hey səndən yazar,
Baxıb camalına yolunu azar,
Loğmansan gəl gör ki,nədir bu azar?
Xəstəyəm,dərmanım sən,laləm mənim.

NƏ EDİM MƏN SƏNİ SEVƏ BİLMƏDİM

Sevgidən ürəyi yaralı quşam,
Bağışla sevgini görə bilmədim,
Həsrətdən çatlayan qoca bir daşam
Nə edim mən səni sevə bilmədim.

Qara bir gecənin boz səhəriyəm,
Acı bir həsrətin saz dəlisiyəm,
Yad sevdadan qaçağam yol hərisiyəm
Nə edim mən səni sevə bilmədim.

Nakam ömrüm tənhalığa alışqan,
Göz yaşına,dərdi-qəmə alışqan,
Bu ruhum ögeyliyə alışqan
Nə edim mən səni sevə bilmədim
.
Söykənib eşqinə yaşamaq olmur,
Sənin ürəyinə sığınmaq olmur,
Qəlbimlə nəfəsinə sarılmaq olmur
Nə edim mən səni sevə bilmədim.

Qara taleyimin ağ vərəqləri,
Solğun baharımın tər çiçəkləri,
Çəkib ürəyimdən sən get əlini
Nə edim mən səni sevə bilmədim.