Yoxluğun gətirdi ömrümə qəmi,
Soldum susuz qalan zəmilər kimi.
Gedişinlə mənim sevən qəlbimi,
Batırdın dəryada gəmilər kimi.
Artıq ürəyimdə qalmayıb dözüm,
Gözlərdən axan bir kədər yaşıyam.
Ardınca qaçıram xəyallarının,
Tənha küçələrin “yol yoldaşı”yam.
Nəyin çatışmadı, de, axı nəyin?
İnan acıyıram sənin halına.
Mən sənə ömrümü hədiyyə verdim,
Sən məni dəyişdin dünya malına.
“Əlvida” söylədin sən gülə-gülə,
Həsrətin üstümə sarılır hər gün.
Getmək…Necə asan səslənir dildə,
Burda bir sevən qəlb qırılır hər gün.
Daha həmin eşqi, o məhəbbəti,
Başqa birisində görə bilmərəm.
Bəlkə də xoşbəxtsən, vallah, nə deyim,
Sənin günahına girə bilmərəm.
Bu gediş səninçün çox asan oldu,
Ruhumu canımdan qoparıb getdin.
Gedərkən acıq da verdin üstəlik,
Tüstümü təpəmdən çıxarıb getdin.