RAHMETLİK BABAM ƏHMƏDİN AZİZ HATIRASINA
Ömür ötür, zaman keçir,
İnsanların kadrin bilin.
Bir gün gelen bir gün köçür,
İnsanların kadrin bilin.
Böyükleri salın yada,
İmkanlar mehdud olsa da.
Bu etibarsiz dünyada
İnsanların kadrin bilin.
Hüdudsuzdur arzu, dilek,
Daş üstünde bitir çiçek.
Yalana vurmayın bezek,
İnsanların kadrin bilin.
Quru düzde şeher salan,
Toprakdan aya ucalan,
Vaxtından erken qocalan,
İnsanların qedrin bilin.
Qocalara yer gösterin,
Uşaqlara salam verin.
Hastalara hoş söz deyin,
İnsanların qədrin bilin.
O yaprakdı bir ağacda,
El verir son duracaqda.
Halal olun şen ocaqda,
İnsanların qədrin bilin.
Niye gelmedin?
Senden ayrılalı günler il oldu,
Hasret yağmurları kalbime doldu.
Kara saçlarımı külekler yoldu,
Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?
Bana gel-gel dedin, kendinse gitdin,
Zülmete, dumana karışıb itdin,
Yine hayallerden bana el etdin,
Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?
Resmini hasretle basdım bağrıma,
Melhem idi qasnak tutmuş yarama.
Bar vermedi becerdiyim barama,
Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?
Deryada tufana qerq oldu gemim,
Ondan sonra coşdu, çağladı qemim.
Ağılar söyledim, yoxdur hemdemim,
Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?
Yaralı kalbime qam gülü ekdin,
Ne vaxt çıçekleyer? Gözümü dikdim,
Derdi derd üstden yükledin, çekdim,
Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?
Gözlerim dörd oldu, niye gelmedin?