Qalıb hələ…
barmağından üstümə çıxarıb atdığın
üzüyün tökülmüş qaşları…
çırpdığın qapının zərbəsindən
divarların əməmlə gəlmiş çatları…
qalıb hələ…
sındırdığın güzgüdə çiliklənmiş əksimin
dabanımın qanı ilə yuduğum üzü…
çərçivədən çıxarıb yandırmaq istədiyin
toy şəklimizin əzikləri… (daha&helliip;)
****
Ayrıldıq..o gündən səbrim azaldı
Bacara bilmədim əsəblərimlə
Sənsizlik dərd olub qaldı mənimlə
Mənsizlik getdimi görən səninlə?
Başımda fikirlər gör neçələşdi
Gör nələr baş verdi bir ayrılıqdan
Ayrıldıq…aradan axı nə keçdi
Sənsiz saçlarımda dan ağardı,dan (daha&helliip;)
* * *
bu pulun olmayan vaxtı,
deyirəm nola, bircə vədə
yeyib-içəsən, deyələrhttp://edebiyyat-az.com/wp-admin/post.php?post=11645&action=edit&message=10#
hesabı şeirnən ödə.
ömrün-günün qara vaxtdı,
şeiri bir bəyaz boya san.
bircə səhər üzün gülə:
məktəbə gedən oğlunun
cibinə şeir qoyasan… (daha&helliip;)
CƏNNƏTDƏN GƏLƏN SƏS
Gəl həsəd aparma yurduma, qardaş?
Sən gələn diyardan köçüb gəlmişəm.
Məni bu ünvana səsləyən ki var,
O kəsin yolunu seçib gəlmişəm.
Bu yolda başıma gəlməyib nələr?!…
Əzabla aşmışam dağlar, dərələr,
Polad qalxanımı etmişəm sipər
Vəhşi düşmənimdən qaçıb gəlmişəm.
(daha&helliip;)
Hüseynov Həsən 1982-ci il iyunun 26-sı, Naxçıvan MR-nın Ordubad rayonunda dünyaya göz açıb. Orta təhsilimi Bakının Suraxanı rayonu, Əmircan qəsəbəsindəki 114 saylı məktəbdə başa vurub, 1999-cu ildə Ali məktəbə daxil olmuşam. Təhsilimi bitirib 2006-cı ildə hərbi xidmətə yollanmışam və 2007-ci ildə hərbi xidmətimi bitirib qayıtmışam. Bakınin Buzovna kəndində Hacı Arif Buzovnalının rəhbərliyi ilə təşkil olunmuş “Məcmə-üş-şüəra”nın üzvü olmuşam. 2013-cü ilin sentyabrında İran İslam Respublikasının Urmiya şəhərində keçirilən “Türkdilli xalqların 8-ci beynəlxalq Rəzəvi şeir festivalı”nda yer tutub, diplom və mükafatlarla təltif olunmuşam. Hal-hazırda ixtisasım üzrə orta məktəbdə müəllim işləyirəm. Dövlətçiliyimizə, müstəqilliyimizə xələl gətirənləri, səhv yolda olanları Mirat (güzgü) təxəllüsü ilə yazdığım şeirlərlə tənqid etdiyim üçün yaradıcılığımın əsasını satira təşkil edir. (daha&helliip;)
QADINSIZ DÜNYANIN YOXDU QİYMƏTİ
Səmimiyyəti ilə nümunə olmağı bacaran sayğıdəyər dostumuz, istedadlı gənc xanım yazar Şəfa Vəliyeva haqqında düşüncələrim
Həyatı obrazlı şəkildə əks etdirən söz sənəti Ədəbiyyat yarandığı gündən bu günə qədər müxtəlif irqlərə, dinlərə mənsub olan şəxsləri-ədəbi-bədii yaradıcılıqla məğul olan istedadlı yazarları müxtəlif ideya ətrafında birləşdirməyə müyəssər olub. Hətta, dövrlərinin tanınmış şəxsləri, mütəfəkkirləri, alimləri istedadın UCA Allah tərəfindən gəldiyini anlamış, dərk etmiş və bu haqda öz fikirlərini də söyləməyi unutmamışlar. Qədim yunan filosofları bu haqda daha çox fikir söyləməyə müyəssər olmuşlar. Hər dövr üçün söylədiyi dəyərli fikirlərə, aforizmlərə, hikmətli sözlərə görə dünya ölkələri arasında qabaqcıl yer tutan qədim yunan filolosofu Aristotelin “İnsan yalnız öz gücünə inanandan sonra öz istədiyinə nail olur” -fikri, İngilis ədəbiyyatının klassiki hesab edilən Uilyam Şekspirin “İstedadını danma-istedadlılıq əlamətidir”-deyimi, Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin illər öncə qələmindən çıxan “Niyə istedadlı istedadsıza, ya qanan qanmaza hesabat verir?!”-misraları deyilənləri ədəbi fakt kimi təsdiqləyir.
Son zamanlar dövri mətbuat səhifələrində (istər mətbu orqanlarda, istərsə də müxtəlif mədəniyyət və ədəbiyyat yönümlü portallarda) forma və məzmun etibarı ilə bir-birini periodik olaraq tamamlayan şeirləri, məqalələri, hekayələri və müsahibələri ilə diqqətimi çəkən yeni nəsil Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi-istedadlı gənc xanım yazar Şəfa Vəliyeva çağdaş dönəmdə də araşdırmaçıların diqqətindən kənarda qalmalı deyil. Ən sadəsi ona görə ki, gənc xanım yazarın müxtəlif mövzuda ərsəyə gətirdiyi ədəbi-bədii nümunələr, poeziya örnəkləri özünün ifadə etdiyi məzmun və formasına görə müxtəlif üslublarda və janrlarda qələmlərini sınayan yazarlardan köklü surətdə fərqlənir. Nəsr ilə çox maraqlanmasam da, doğrusu, bir neçə il öncə DGTYB başqanı Əkbər Qoşalının mənə oxumaq üçün hədiyyə etdiyi “Bölgələrdən səslər” kitabını (yeri gəlmişkən bu kitab Azərbaycan Respublikası Gənclər və İdman Nazirliyinin maliyyələşdirdiyi “Bölgələrdə yaşayan yaradıcı gənclərlə görüşlər” adlı layihə çərçivəsində 2013-ci ildə “Bilik” Poliqrafiya Mərkəzi tərəfindən 240 səhifə olmaqla 500 tirajla dərc olunub.Layihə rəhbəri Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Azərbüycan üzrə başqanı Əkbər Qoşalı idi) varaqlayanda Şəfa xanımın hekayəsini gördüm. Adı da məzmununda olduğu kimi həm maraqlı, həm də diqqətçəkən idi. “Sevimli küçə süpürən” adlanırdı sayğıdəyər dostumuzun hekayəsi. Oxumaq qərarına gəldim. Oxudum da. Doğrusu, vaxtın necə gəlib keçdiyini heç hiss də etmədim. Əslində, bu mənim üçün ilk oxunan və sevilən hekayə olaraq, yaddaşıma hopdu. Əsərin müəllifini də, özünü də çox sevdim. Lap çoooooox. Sonradan facebook sosial şəbəkəsində arayıb buldum. Şeirlərini, məqalələrini və hekayələrini imkanımız daxilində istedadlı yazarların təbliği ilə məşğul olan portallara göndərdik. Şükürlər olsun ki, göndərməkdə heç yanılmadıq da.Nümunə üçün bir il öncə həyata keçirilən “Gənc qələm sahibləri” müsabiqəsində qalib gəlmiş hekayəsini göstərmək olar. Sonrakı günlərdə isə şeirlərini və hekayələrini shahbulaq.az, gundelik.info, edebiyyat-az.com portallarında dərc etməklə, könül xoşluğu ilə sayğıdəyər dostumuza dəstək olmağa çalışdıq. Etiraf edim ki, gənc xanım yazarın uğuru bununla qurtarmadı. Əksinə, sədası müxtəlif mətbu orqanların redakasiyalarından (xüsusilə “Azad qələm”, “Ədəbiyyat qəzeti”) gəldi, “Bəyaz ölüm” pyesi əsasında, rejissor Çinarə Əlizadənin quruluş verdiyi eyniadlı tamaşa Gəncə Dövlət Dram Teatrında təqdim edildi. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinə, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinə, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nə üzv qəbul olundu, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Nəsr” bölməsi üzrə Baş redaktoru təyin olundu. Çağdaş dönəmdə oxucuların ruhundan xəbər verən əsas faktorlardan birini-Türkiyə türkcəsində yazıların, əsərlərin geniş oxucu kütləsi tərəfindən müsbət qarşılandığını nəzərə alsaq, böyük inam hissi ilə deyə bilərik ki, əgər gənc xanım yazarın həm poeziya, həm də nəsr nümunələri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə çevirib dərc olunmaq üçün Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətində fəaliyyət göstərən müxtəlif mədəniyyət və ədəbiyyat yönümlü mətbu orqanlarda, antologiyalarda, portallarda işıq üzü görərsə, sanarım, sözün yaxşı mənasında böyük rezonans doğura bilər. Müasir Azərbaycan ədəbi dilinin qayda-qanunlarını mükəmməl yiyələnməsi, Ədəbiyyat tariximizdə həmişə aparıcı mövqeyə malik olmuş Bədii üslubun hər üç səviyyədə (fonetik, leksik, qrammatik) göstəriləciləri üçün səciyyəvi olan ən xırda detallara belə həssaslıqla yanaşması, son dərəcə ən mükəmməl bədii əsər ərsəyə gətirməsi istedadından xəbər verən faktorlardan biri kimi səciyyələnməlidir. Sanarım, yazılarının heç birinə ayrı-ayrılıqda şərh verməyə ehtiyac olmadığı üçün öz yazıları ilə oxucuları düşündürməyə vadar edən, hər yeni əsəri ilə könül xoşluğu gətirən, qəlbinin odunda gəzdirdiyi səmimiyyəti-əsl Türk qadınına layiq olan əxlaqi-fəlsəfi fikirləri ilə ruhumuzdan xəbər verməyi bacaran, hər bir kəsə, dilindən, dinindən, mənsubiyyətindən asılı olmayaraq, eyni doğmalıq hissi ilə yanaşmağı bacarmaq qabiliyyəti və xüsusiyyəti istedadlı gənc xanım yazar, sayğı dəyər dostumuz, qələm yoldaşımız, məsləkdaşımız Şəfa Vəliyeva bir çox spesifik xüsusiyyətləri ilə ən ümdə gedən yazarlardan biri olaraq, bu missiyanı uğurla, Uca Allahın köməyi ilə büdrəmədən həyata keçirməyə müyəssər olur. Bu Ədəbiyyat yolunda yeni yaradıcılıq uğurları və fəaliyyəti diləməyi isə özümə həm qardaşlıq, həm də oxucu borcu bilirəm. Dərin hörmət və ehtiramla,
Kənan AYDINOĞLU
“Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü
16 aprel 2015-ci il. Bakı şəhəri
QADINSIZ DÜNYANIN YOXDU QİYMƏTİ
Səmimiyyəti ilə nümunə olmağı bacaran sayğıdəyər dostumuz, istedadlı gənc xanım yazar Şəfa Vəliyeva haqqında düşüncələrim
Həyatı obrazlı şəkildə əks etdirən söz sənəti Ədəbiyyat yarandığı gündən bu günə qədər müxtəlif irqlərə, dinlərə mənsub olan şəxsləri-ədəbi-bədii yaradıcılıqla məğul olan istedadlı yazarları müxtəlif ideya ətrafında birləşdirməyə müyəssər olub. Hətta, dövrlərinin tanınmış şəxsləri, mütəfəkkirləri, alimləri istedadın UCA Allah tərəfindən gəldiyini anlamış, dərk etmiş və bu haqda öz fikirlərini də söyləməyi unutmamışlar. Qədim yunan filosofları bu haqda daha çox fikir söyləməyə müyəssər olmuşlar. Hər dövr üçün söylədiyi dəyərli fikirlərə, aforizmlərə, hikmətli sözlərə görə dünya ölkələri arasında qabaqcıl yer tutan qədim yunan filolosofu Aristotelin “İnsan yalnız öz gücünə inanandan sonra öz istədiyinə nail olur” -fikri, İngilis ədəbiyyatının klassiki hesab edilən Uilyam Şekspirin “İstedadını danma-istedadlılıq əlamətidir”-deyimi, Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin illər öncə qələmindən çıxan “Niyə istedadlı istedadsıza, ya qanan qanmaza hesabat verir?!”-misraları deyilənləri ədəbi fakt kimi təsdiqləyir. (daha&helliip;)
Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi
Hoşgörü
Sevgi köprüsünden geçenler bilir,
Kalpten kalbe giden yoldur hoşgörü.
Dostluk pınarından içenler bilir,
Tadına doyulmaz baldır hoşgörü.
Güvercin uçuran mavi semada,
Kubbede kalacak yalnız hoş seda,
Savaşa, kavgaya, kine elveda,
Birlikte, barışta seldir hoşgörü.
(daha&helliip;)
Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Yönətim Kurulunun Fəxri üzvü və əməkdaşı, DGTYB üzvü,Bakı Slavyan Uiversitetinin İnnovasiya və Texnologiya üzrə rektor müşavirliyinin üzvü Ülkər Piriyeva “Yaradıcılıq” müsabiqəsində qalib gəlib.
Qeyd edək ki, müsabiqə aprel ayının 3-də Bakı Slavyan Universitetində “Kölgə” Kabinetinin təşkilatçılığı ilə keçirilib. Müsabiqənin məqsədi yeniyetmələrin yaradıcılıq fəaliyyətinə cəlb olunmasının onların təhsildə motivasiyasının artırılmasına xidmət etdiyini və gələcək həyat yolunun seçilməsində vacib amil olduğunu göstərməkdir.
Ükər Piriyeva müsabiqədə “Qeyrətim, oyan” şeiriylə qalib gəlib. Şeir münsiflər tərəfindən yüksək qiymətləndirilib.
RUHUM İLLƏR YORĞUNU…
Açılmayan bir səhərin sorağıyla
yumuram gözlərimi.
Səhər ruhumun səhəri…
Tale yüklü ürəyimdən qələmimə axıb gələn
sıraladım sözlərimi,
O söz ruhumun qəhəri…
Dolub sinəm arzulanmaz arzularla
Fikrim qanadlanıb uçur
arzulardan-arzulara
Yol çəkərkən baxışlarım
ən ucqari bir nöqtəyə
Kimsə bilmir,tuşlanıbdır nəzərlərim
Xoşbəxtlik adlı zirvəyə.
Xəyalımda addım-addım o zirvəyə yol aldıqca
Ürəyimdə ümidlərim yavaş yavaş puç olduqca
Təzadlığın ən dolaşıq düyününə
rast gəlib ürəyim, ruhum…
İndi söylə, xəyallarım,
Arxanca mən hara uçum?… (daha&helliip;)
Onun kiçik bir otağı vardı, həyətdə evdən bir az kənar, indi istfadə olunmayan bir otaqlı həyət evi. Qabaqlar bura evin köhnə, lazımsız əşyaları, dolu və boş bankalar yığardılar. Daha sonra boşaldılmış və istfadə edilməyən bir yerə çevrilmişdi. O öz əşyalarını, doğum günündə aldığı hədiyyələri bura yığıb yalnız özünə aid bir evə çevirmişdi. Anasından güc bəla ilə köhnə bir xalça da alıb atmışdı ayağının altına. Əllə çəkdiyi öz şəkillərini divara asmış, qonağı gələndə onlara göstərərdi. Təklikdən, qaranlıqdan qorxmasaydı gecələr də burada qalardı, amma anasından ayrı yata bilmirdi. Açarını da özü ilə gəzdirər, məktəbdə “evimin açarıdır” deyib böyüklənərdi kiçik qızcığaz. Hamı bilirdi ki, onun bir otaqlı mənzili var. Hərdən sinif yoldaşları ilə bu evə gəlib dərs oxuyardılar, onlara acıqlanardı evinin səliqəsini pozan olanda. Otağının düzənini pozanları bağışlaya bilmir, qapını içəridən kilidləyib, içəridə tək tənha oturar, həyətə açılan pəncərənin bağlı şüşə arxasında oturub nəzər edər, heç kimi danışdırmazdı.
***
İndi yenə qapısını bərk-bərk kilidləmiş uzanmışdı, yataqxananın bir otaqılı mənzilində, hamıdan incik, küskün kənddəki bir otaqlı mənzilini xatırlayıb gözlərindən yaş damırdı. Gör neçə il keçib, 20 ildə artıq bir müddət, yəqin düşmən tapdağı altında qalmış yalnız ona aid olan mənzili indi yox idi, ya yandırılmışdı ya da sökülmüşdü. Qaçhaqçda hamı maşınlara minən zaman qızcığaz “mən qayıdana qədər birdən evimə girər şəkillərimi, oyuncaqlarımı, otaqda mənə aid olan hər şeyimi götürməsinlər” deyib tez mənzilinin açıq qalmış qapısını bağlamış, açarı da özü ilə gətirmişdi. Əsas odur ki, mənzili var, tək ona aid olan, divarında özü çəkdiyi şəkillər olmasa da ziyarətdə çəkdirib çərçivəyə saldırdığı şəkillər asılmış mənzili var. İndi artıq böyüyüb, bu tənha, qaranlıq otaqda anasız da tək yata bilirdi, artıq qorxmurdu. Onsuz anası da həyatda yox idi böyümüş kiçik qızcığazın. Qohumlardan küsmüş, tək tənha evinə sığınmışdı. Hərdən rəfiqəsinin iki kiçik qızcığazının qapı arxasında səsini eşidəndə qapını açıb onlarla söhbətləşər, deyib gülərdi, bayramlarda evini bəzəməkdə, divardakı şəkillərini tozdan təmizləməkdə böyümüş qızcığaza kömək edərdilər iki kiçik qızcığazlar.
***
İndi yenə qapısını bərk kilidləmiş uzanmışdı ancaq ona aid olan bir başqa yerdə kiçik qaranlıq mənzilində özü də yenə tək tənha, axı artıq öyrəşmişdi tənhalığa. Ziyarətdə çəkdirdiyi şəkilini də asmışdılar mənzilinin divarından, fərq təkcə bu idi ki, bir az səxavətli olmuşdu, daha gizlətmirdi şəkillərini, nə inki qonaq gələnlər elə yoldan ötüb keçənlərdə gözucu baxıb keçirdilər. Evdən çıxarkən qapısını kilidləyib köçmüşdü bu kiçik, qaranlıq, tənha və yalnız ona adi olan otağa. İndi o evi də kənddəki evi kimi yox idi, ya sökülmüşdü, ya da satılmışdı. Yenə qulağı səsdə, gəlib gedənlərin addım səsindən tanıyrıdı.
Hərdən rəfiqəsinin iki kiçik qızcığazının qapı arxasında səsi gələndə onlarla söhbətləşər, deyib gülər, bayramlarda evini divarlarını bayırdan zər-zinətlə bəzəyərdilər. Hamını soruşardı bu iki kiçik qızcığazdan, amma ancaq qapı arxasından, qapını aça bilməzdi daha, çünki bu kiçik, qaranlıq və soyuq mənzil ancaq və ancaq ona aid idi, ancaq ona, o böyümüş kiçik qızcığaza.
Öldürər
(Qoşma)
Çalış bədnəzərdən gen dolanasan,
Bir bəd baxış, göz adamı öldürər.
Yalandır yanında xəncər yarası,
Bircə kəlmə söz adamı öldürər.
Nadan insan üçün özünü yorma,
Vəfasız birindən etibar sorma.
Hər “can” deyən kəslə oturub-durma,
Əyri olan “düz”, adamı öldürər. (daha&helliip;)
Olmasın
Varlananda qarşındakı adamlar,
Göz önündə cılız,arıq olmasın.
Oturanda düzgün otur,yaylanma,
Gözlə sinən çox qabarıq olmasın.
Həyat səni sınaqlarla bərkidir,
Nər kişilik bu həyatın ilkidir.
Gözəl sözdür,deyir:-pul əl çirkidir,
Əsas odur zatın qırıq olmasın. (daha&helliip;)
Qurtarıb
Ağla, bulud, ağla. Yoxsa sənin də
Gözlərin quruyub, yaşın qurtarıb?
Daşla, fələk, məni. Nə dayanmısan?
Yoxsa daş atmaqdan daşın qurtarıb?
Sevgi də, nifrət də qəlbdə bəslənir,
İnsan fərdilənir, insan kəslənir.
Atamın dilində tez-tez səslənir:
“Ölən ölüb gedib, başın qurtarıb”. (daha&helliip;)
Qadın göz yaşına inləyir ruhum
Nə olar,ağlama,sil,göz yaşını,
Qadın göz yaşına inləyir ruhum.
Zümrüd gözlərindən daman damlanı,
Bir nalə,fəryadtək dinləyir ruhum.
Səni ağladanlar anlamır nədən?
Qadınsız bir kişi yurddaşsız Vətən.
Tərk edir bədəni,ruhsuzdur bədən,
Qalxıbdı,cismimə enməyir ruhum. (daha&helliip;)
Mən də belə dilənçiyəm
Yenə Çıxmısan küçəyə,
Boylanıram gizli sənə,
Elə baxırsan ki mənə.
Nə düşünürsən?
Yazığammı?
Yoxsa yaşamaqçün əlacsızammı?
Hə, sənə əl açmışam.
Pis anladın?
Mən o dilənçidən deyiləm.
Nə olsun ki, tanımadın? (daha&helliip;)
Təbiətin sirrinə bax
Dağlar qardı kənt də çiçək,
Hər ikisi gözəl göycək.
Gəl bir yerdə seyr eyləyək,
Təbiətin sirrinə bax.
Kənt yaşıldi dsğıar ağdı,
Bunlar yazdan bir soraxdı.
Bülbül ötən güllü bağdı,
Təbiətin sirrinə bax. (daha&helliip;)
Sən oldun
Nə sağ nədə solunda
Gəzdim bu eşq yolunda
Sevgimin baş rolunda
Mənə qalan sən oldun
Dedilər atacaq səni
Düşündüm olar yəni?
Sevdiyin üçün sən məni
Mənə qalan sən oldun
Yaxınlarım uzaqda
Gərək deyim bu haqda
Xəstə ikən yataqda
Mənə qalan sən oldun. (daha&helliip;)
Bəlkə də səhər tezdən günəşin işıqları pəncərədən keçib gözümü qamaşdırmsaydı yatmağa davam edərdim. Heç bilmirəm yatağım niyə pəncərə tərəfdədir. Həmişə də yerini dəyişməyə təmbəllik etmişəm. Onu da deyim ki, yuxular mənə başqa bir zövq verir. Bəzən meşənin içi ilə qurumuş yarpaqların üstündə tək tənha gəzdiyimi, bəzən də tanımadığım bir şəhərdə əlləri qanlı zombi kimi gəzdiyimi, ətrafa baxıb zövq aldığımı görürdüm. Hətta nədənsə yuxularımda daha çox bu cür mənasız şeylər görürdüm. Heç bilmirəm belə mənasız və yalnız olduğum yerdə niyə xoşbəxt olurdum. Hansı axmaq belə anormal bir yerdə xoşbəxt olardı ki? Amma nə də olsa nəticədə xoşbəxt olurdum. Xoşbəxt? Hə, yalnız yuxularda. Deyəsən yuxudan durmağın vaxtıdır. Yarı yuxulu halda hamama girib güzgüdə özümə baxmağı sevirdim. (daha&helliip;)
11 aprel 2015-ci ildə gənc yazar, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü, “Axın” ədəbi birliyinin rəhbəri, BSU Yaradıcılıq fakültəsinin birinci kurs dinləyicisi Günay Həsənlinin “Eşq haqqı” adlı şeir kitabının təqdimat mərasimi keçirildi. Mərasim Bakı Slavyan Universitetinin konfrans zalında baş tutdu. İdarəsinin şairə Fərqanə Mehdiyevaya həvalə olunduğu tədbirdə Hacı Rafiq, Əli Əmirli, Cığatel İsaqızı, Əlişirin Şükürlü, İbrahim İlyaslı, Nəcibə İlkin, Narıngül Babayeva, Pərvanə Şəm, Aybəniz Əliyar, Fəxrəddin Meydanlı,
Çingiz Musayev, Rəhim Mehnət, Elxan Yurdoğlu
İlqar Bizəban, Balayar Sadiq və s. kimi Çağdaş ədəbiyyatımızın tanınmış simaları, ziyalılar, gənc yazarlar və Yaradıcılıq fakültəsinin dinləyiciləri iştirak etdilər.
Kitabın redaktoru gənc şair Gülnar Səma, korrektorları Sərvər Kamranlı, Elşad Barat, rəssamı Nəvai Mətin, ön sözün müəllifi şair İbrahim İlyaslıdır. şairə
Təbrik üçün söz alan tanınmış söz adamları gənc şairin yaradıcılığından, ədəbiyyatda tutduğu mövqedən danışıb, gələcəkdə daha böyük uğurlar, müvəffəqiyyət arzu etdilər. Tədbir iştirakçılarının marağını daha çox cəlb edən isə kitaba seçilmiş ad oldu. “Eşq haqqı” adını hərə bir cür mənalandırdı.
Yaradıcılıq fakültəsinin rəhbərliyi adından söz fakültənin dekan müavini Manaf Kərimov, metodist Sevinc Yunusluya, dinləyicilər adından isə Seyran İsmayılov, Gülnarə İsrafilqızı və Sevil İşığa verildi. Yaradıcılıq fakültəsinin birinci kurs dinləyiciləri Ülkər Piriyeva müəllifin kitabda yer alan “Zaman” və “Həyat budur”, Çinarə Ömray “Qovuşarıq” şeirlərini səsləndirdilər. Sonda sevincini paylaşdıqları üçün tədbir iştirakçılarına, xüsusən Bakı Slavyan Universitetinin rəhbərliyinə təşəkkürünü bildirən Günay Həsənli özünün “Dəli sevgilər” şeiri ilə məclisi yekunlaşdırdı.
“Eşq haqqı” adlı şeirlər kitabım 2015-ci ilin mart ayında işıq üzü görüb. Kitabda müxtəlif illərdə və müxtəlif mövzulu 74 şeir yer alıb, kitab 95 səhifədən ibarətdir. Əsasən dünyəvi mövzularda yazdığım şeirlər yer alıb, eyni zamanda sevgi mövzusunda, vətənpərvərlik mövzusunda da şeirlər var. Şeirlərin əksəriyyəti heca və sərbəst vəzndə yazılıb. Kitaba ön sözü müasir Azərbaycan poeziyasında özünəməxsus yer tutmuş şair İbrahim İlyaslı yazıb və kitab “Gözəlim” adlı vətənə həsr olunmuş şeirlə başlayır. Redaktoru Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutunun doktorantı Gülnar Səmadır. Gözəl rəssam Nəvai Mətin də kitabın üz qabığını hazırlayıb, korrektorları isə DGTYB-nin üzvü Sərvər Kamranlı və Yazıçılar Birliyinin üzvü, AMEA-nın elmi işçisi Elşad Baratdır. Kitabın komputer tərtibatı işlərini Namiq Vəlioğlu, texnoloq işlərini isə Azər Şəmşədoğlu görüb.
Kitabımın ərsəyə gəlməsində əməyi olan hər kəsə dərin təşəkkürümü bildirirəm.
Günay Həsənli
Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi
Konçerto
Konçertodan dökülen nağmeleri
Topladım eteğime.
Beethoven çalıyordu.
Kontrbas içindeki mahpusluğum bitti,
Piyanoda ilk nota vurulurken…
Gözler, kulaklar, eller birleşmişti,
Notaların gizeminde…
Yorgundu viyola, keman ise acı çekiyordu.
Hafifledi iniltisi, sonra birden haykırdı!
Kısacık dinlenirken sazlar piyano coştu,
Yunan mitolojisinin yarı insan, yarı at tanrısı
Hermes, koşturuyordu salonda…
Viyola, mitolojideki tanrılarla buluştu yine…
Obua, kesik kesik hıçkırdı,
Teselliye başladı bütün sazlar. (daha&helliip;)
Səni gördüm uzaqdan
bir nəfəs qədər uzaqdaydın.
nəfəsimi çəksəm
ciyərlərimə hopardın bəlkə də hava axını kimi
uddum nəfəsimi ki, səni gözlərimlə sevim,
sənsə az qala ürəyimi taptalayacaqdın
yanımdan qızılquş kimi şığıyıb getdiyində.
bənövşə boynumu büküb
dəhlizdən uzaqlaşana qədər arxanca boylandım.
özümü aldatdım,
tənhalığımın təkliyində.
yaxınlaşıb salam verə bilmədim gedişinə.
yola salmağa həvəsli kimi.
ey qarmaqarışıq ruhumun qonağı,
xoş gəlmisən demədən,
xoş getdin dedim gəlişinə.
şirin sözə ac olduğum halda,
acıdım.
divara hörülmüş kimiyəm.
yeriyən daş gördünmü heç?
taptasanda sinəmdəki daşı taptayacaqdın!
divarlaşmışam insanların arasında.
sərhədlərim keçiləməz olub.
hərdən daşın gözlərindən yağış damcılayanda,
yanağım islanır.
dup-duru bulaq qaynayır elə bil.
hərdən də, guruldayıram şimşək kimi
göyün üzündə.
nə daşım əriyir, nə də səsim kiriyir.
sədləşirəm, sərhədləşirəm,
hisslərimdə.
varlıqla yoxluq arasında nə sən varsan, nə də mən!
biz yoxuq!
gedişin mübarək, gəlişinə daşlaşdığım!
divara xoş söz desən nə olacaqdı ki…
Seni elə sevdim inanmadım ki
bu sevən mənəmi ? yada xəyalım
Səni elə sevdim düşünmədim ki
ömrümə yazılmış ən gözəl anım…
Səni elə sevdim susdu çay səsi
qəlbimdə döyünən sevginin səsi
səni elə sevdim görən hər kəsi
istədim şahidtək bura çağırım…..
Səni elə sevdim dənizlər qədər
bəlkədə göydəki ulduzlar qədər
sən elə bildinki gedəcək hədər
getmədi iz qoyub sevgi cığırım…..
Səni elə sevdim İnanmadım heç
sən olsan mənimlə desəm burdan keç
ya uzaq xəyalı ya Fidanı seç
səni xatirəmlə birgə saxladım…….
Bu sevginin üzü payıza tərəf
İçində bir ovuc xəzan daşıyır,
Həzindi, səssizdi, dinmir bu sevgi.
Bir uçuq daxmada tənha yaşayır…
Bu sevginin üzü payıza tərəf.
Əlində kədər var, qəmini didir.
Çaxılıb üzüstü daşa bu sevgi.
Elə yarpaq- yarpaq tökülüb gedir,
Bu sevginin özü payıza tərəf.
Adı “sevgi” imiş… ad təsəllidi,
Heç özü bilirmi nədi bu sevgi?!
Bahar, yay tanımır, tək fəsillidi,
Bu sevginin izi payıza tərəf.
27.08.2014
* * *
Gözümdə gözünün şəkli qalmasın,
Ayrılıb gedəndə üzümə baxma.
Ölsəm bu ölümün adını sən qoy,
Qatil olduğunu boynuna alma.
Gedirsən?! Sakitcə arxanı dön, get,
Demə yaşanacaq nələrsə qaldı.
Gedərkən basdığın yerə diqqət et,
Qəlbim ayağının altında qaldı.
Sən getdin heç nəyin qalmadı məndə,
İstəsən qayıt künc-bucağı yoxla.
Mənim də çox şeyim qalmadı, amma,
Qəlbim əmanətdir, onu bərk saxla.
05.09.2014
* * *
bir gün gələcəm sizə,
elə-belə… təsadüf…
qonşu qoyacaq sözə,
-arsızdı, özü gəlib…
keçəcəyəm mətbəxə,
qaynayacaq çaydanın…
dadı qalıb deyirlər,
damağında dolmanın…
eyninə alma, gülüm,
çox dolmalar bişəcək…
bizim toyun apreli
hər təqvim bəzənəcək…
Bakıda ayrı olur
İlin dördüncü ayı…
Gəncədə bir qız solur,
Əynində həsrət payın…
səndən küsən bu qıza
bu gün dərdin də çoxdur…
bir gün gələcəm sizə…
o gün təqvimdə yoxdur…
* * *
İki gündü hamı qadından yazır, mən niyə sıradan qalım ? )))
amma, məndə bir az fərqli misralardadı qadın… Özü də payızdan qalıb…
Özünə oxşatdın rəngi-ruhumu
Bu qara qızın da sevgisi sarı…
Fələklə əlləşən min günahımın
Beşinci ləçəyi, qönçəsi sarı…
Qadınlar doğulmur sevinc adına
Qoyulan bu adlar təsəllimizdi…
Təsadüfdən gəlib düşsəm yadına
Bil ki, payızdayıq…bizim fəsildi…
Bozarıb…saralıb…gözümdə dünya
Fırçamı silirəm arzularıma…
Bəlkə hər fəsildən bir ahəng ala…
Bəlkə… ömrüm dönə göy qurşağına…
Bəsdi yağdin ey yağiş…
Bəsdi yağdin ey yağiş ,
Sən yağirsan aramsiz ,
Urəyimi uzursən ,
Qözlərimdə nəmim var .
Qəlbimdə kədərim var ,
Bəsdi yağdin ey yağiş ,
Uzmusen urəyimi ,
Satlarla dərdləşdim ,
Sənınlə mən ey yağiş ,
Demim bəlkə azalar ,
Qəlbimdəki yaralar ,
Azalmadi ,ey yağiş .
Bəsdi ,yağdin aramsiz .
Yağma ,dayan amandi .
Üzursen urəyimi .
Umudlərim puc olur .
Dayan besdi yağma sen ,
Sensiz də ,dərdim coxdu ,
Yağma ,yağma ,amandi .
Bitsin ,bu soyuq kulək ,
sənlə birğə sənqisin,
Əsməsin oda daha ,
Bahardi axi bəsdi ,
Qöy hər tərəf günəşin ,
İşiqina boyansin ,
Qüllər -cicəklər acsin ,
Qoy oxusun bulbuler ,
Ureyimiz acilsin .
Yağma ,yağma ey yağiş ,
Yağma ,yağma ey yağiş…
Bəsdi ,yağdin ey yağiş ..bəsdi ….
13.04.2015 15.00
* * *
Duşunurəm nədən sen ?
Niyə sen ?
Etrafda bu qeder insan var .
Hec birini nə qörmək ,
Nə bə eşidmək isdiyirəm .
Günümdə sən .
Yuxusuz gecələrimdə sən .
Butun gün ağlimda yalniz sen .
İşdədə ,evdədə ,qəzdiyim hər yerdə sən .
Nədən sən ?niyə sən ?niyə sən ???
12.04.2015
20 aprel 2015-ci il tarixdə, saat 14:00-da, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Natəvan klubunda Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, istedadlı gənc xanım yazar Xəyalə Sevilin “Saçlarıma Ay qonub” yeni kitabının təqdimat mərasimi keçiriləcək.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin də iştirakıgözlənilir.
İştirak etmək istəyən hər kəs dəvətlidir
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti
DGTYB üzvü
Yenə başladı yağış, kim bilir her enən yağış damlasında neçə-neçə insanın ahı gizli, neçə-neçə insanın sevincdən göylərə yüksələn xoşbəxtliyi gizli, neçə-neçə şəhid anasının dərdindən ananın oğulllll deyə ağladığı fəryadı gizli, neçə-neçə körpənin küçələrə atıldığı andan ana kəlməsiylə saxlı göz yaşları gizli. Kim bilir, neçə-neçə sevgilinin ayrılıqdan doğan qaranlığı gizli, neçə-neçə gənc qızların ata-anadan sirr deyə saxladığı, ürəklərini param-parça dağıdan ağ dünyası gizli, neçə-neçə valideynin qocalar evindən, küçələrə atıldığı gündən oğlum, qızım deyə yalvarışları gizli, neçə-neçə körpənin küçələrdə dilənçi kökünə salındığı andan ürək dağlayan məhrumiyyətləri gizli. Kim bilir, neçə-neçə məhəbbət yalvarışları, neçə-neçə ayrılıq acıları gizli, neçə-neçə kəndlinin biz yatarken gecə gündüz alın təriylə becərdiyi yağış yağsın deyə duaları gizli. Kim bilir, neçə-neçə ananın evində boş çörək tabaqlarına acılı göz yaşlarıyla baxdığı ürək ağrısı gizli, neçə-neçə atanın axşam evinə əli dolu gəlsin deyə soyuqdan, ağırlıq qaldırmaqdan qabar olan əlləriylə Allaha hər kəsdən, hətda, ailəsindən gizli olan gözyaşı dolu, Allaha hər şeydən yaxın yalvarışları gizli… (daha&helliip;)
GƏTİR…
Axtar, ara özgələrdən,
Qar-qarışıq döngələrdən.
Pərakəndə cərgələrdən,
Səhmanımı gətir mənim…
Könül mülkümdəki taxtdan,
Qalıb təkcə quru taxtan.
Ümidsizəm mən bu baxtdan,
Fərmanımı gətir mənim…
Alnındakı qara ləkə,
Vay o günə fələk çəkə.
Məhəl qoyma cütə, təkə,
Dildarımı gətir mənim…
Saf arzusan, kirli xəyal,
Təbiətdən mənə pay al,
Qar-borandan tapıb macal,
Baharımı gətir mənim…
(daha&helliip;)
Tənhalığın simfoniyası
Tənhalığın rəsmini çək, rəssam.
Bir az aydın çək,
qarışıq olmasın.
Qarışıqlığın olmamasıdır
Tənhalıq.
Dağınıq saçlar çək,
Küləyin böyük bir səylə
üzünə dağıtdığı
saçların xəfif toxunuşla düzəldənin olmamasıdır (daha&helliip;)
Sən məni heç zaman sevə bilməzsən,
Məni sevənlərin sonluğu – yalqız.
Aldanma beləcə görkəmimə sən,
Yeri sev ağıllı bir adamı, qız!
Məni sevənlərin ağılı yoxdur,
Mənim şıltaqlığım dözülməz, çətin.
Yeri get yerində sakitcə otur,
Vallah, mən deyiləm sənin qismətin!
Səni qısqanaram mən yerə, göyə,
Doğma ataya da, südvermişə də…
Kasası – hamıya, nə var hər şeyə,
Lap belə dünyasın dəyişmişə də!..
Tüpürüb dabana elə qaçarsan,
Ancaq dilədiyin şükrlər olar.
Mənim sevilməyim deyildir asan,
Belə bir dəlidən kim sevgi umar?!
Xətrinə dəyməsin, pis olma da heç,
Yəqin ki, bu sevgin bir şıltaq ərkdir.
Yeri get özünə bir babını seç,
Məni sevmək üçün ürək gərəkdir!!
Mən istəyirəm ki, hamınız təbiəti qoruyanlardan olasınız.
Heydər Əliyev,
Ümummilli lider
Rafiq ODAY – şair, publisist
(SOCAR “Azərikimya” İstehsalat Birliyinin mətbuat xidmətinin rəhbəri respublikanın Əməkdar jurnalisti)
2007-ci ildə Heydər Əliyev Fondu ətraf mühitin mühafizəsi və ekoloji durumun yaxşılaşdırılması məqsədi ilə “Hərəmiz bir ağac əkək!” aksiyasını həyata keçirməyə başlamışdır. Fond Bakı ətrafındakı qəsəbələrin istifadəsiz qalmış sahələrində 20 min həmişəyaşıl ağac əkməklə respublikada rezonans doğuran layihənin əsasını qoymuşdur. Qısa zamanda Azərbaycanın bütün şəhər, qəsəbə və kəndlərində vətəndaşlar bu təşəbbüsə qoşularaq yaşıllaşdırma kampaniyasını davam etdirdilər. Ətraf mühitin qorunmasına yönəlmiş layihə çərçivəsində ölkə ərazisində bir milyondan çox yeni ağac əkilmişdir. Bu gözəl təşəbbüs bu gün də davam etdirilir.
İNSANLAR, QORUYAQ TƏBİƏTİ BİZ
“Hərəmiz bir ağac əkək” təşəbbüsünə qoşulanların
çağırış Marşı
Həzindən həzindi, kövrəkdən kövrək,
Qışında qar istə, yazında çiçək,
Adi böcəyin də nazını çəkək,
Hər şeydən baş sayaq bu ülfəti biz,
İnsanlar, qoruyaq təbiəti biz.
Yeraltı, yerüstü varı bizimki,
Min cürə bəhrəsi, barı bizimki,
Alması, heyvası, narı bizimki,
Daha da bol edək bu sərvəti biz,
İnsanlar, qoruyaq təbiəti biz.
Ürəyin atəşi, közüdü elə,
İnsanın zehnidi, gözüdü elə,
Təbiət cənnətin özüdü elə,
Yaradaq, yaşadaq bu cənnəti biz,
İnsanlar, qoruyaq təbiəti biz.
Qayğı var, yerinə can verəndi o,
Arzuya, murada yetirəndi o,
Daşda da gül-çiçək bitirəndi o,
Ondan pay almışıq məhəbbəti biz,
İnsanlar, qoruyaq təbiəti biz.
Hər yarpaq bir udum nəfəsdi bizə,
Hər budaq ilhamdı, həvəsdi bizə,
Ağacsız bu dünya qəfəsdi bizə, –
Car çəkək dünyaya həqiqəti biz,
İnsanlar, qoruyaq təbiəti biz.
Hərəyə bir ağac əkək, sevinək,
Sonra qayğısını çəkək, sevinək,
Gülsün üzümüzə çiçək, sevinək,
Qəlblərə köçürək hərarəti biz,
İnsanlar, qoruyaq təbiəti biz.
Bu gündən sabaha inam daşıyar,
Su çıxar, sevgiylə, inan daşı yar.
İnsan gözəlliklə gözəl yaşayar,
Dildə şüar edək bu hikməti biz,
İnsanlar, qoruyaq təbiəti biz.
Yüksəliş yoludur yolu Öndərin,
Bizlərik qanadı, qolu Öndərin,
Bizə əmanəti Ulu Öndərin,
Vətəndir – hifz edək əmanəti biz,
İnsanlar, qoruyaq təbiəti biz.
Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye temsilcisi
Pek çok kişinin bildiği gibi iki kız annesiyim. “İki kızım, iki gözüm” derim her zaman… Kitaplarımda da onlarla alakalı şiirler, yazılar bulunur. “Güz İkindisi” adlı serbest şiirlerimden oluşan kitabım iki kızıma armağanımdır. İçine baktığınızda Bu kitabımı hayatıma anlam katan sevgili kızlarım Sena ve Seda’ya ithaf ediyorum.” cümlesiyle karşılaşırsınız. Öz geçmişimde ise özel hayatımdan söz etmememe rağmen “Sena ve Seda adlarında iki kız annesidir.” ibaresi mutlaka yer alır. Dün Sena’ya yazdığım şiirimi paylaştım, çok beğenilen, güzel yorumlar alan “Ebedi Güneşim” hece tarzında idi. Bu şiirim 4 Mevsim Kültür Sanat Edebiyat ve Haber Dergisinin Temmuz-Ağustos- Eylül sayısında yayınlandı. Basıma hazırlanan “Bir Kalp Bıraktım Sana” kitabımdaki şiirlerden biriydi.
Bugün de 4 Nisan 2009’da evlenen kızım için onun kına gecesinde 6 yıl önce tam da bugün yazdığım bir şiirimi sizlerle paylaşacağım.
Kuşlar da zamanı gelince yuvadaki yavru kuşların uçmasını isterler. İlk yavrunun uçması anne kuşu üzer mi bilmiyorum ama bana çok zor gelmişti. Yuvamızdan ilk uçan küçük kızımın evliliği için hem seviniyordum, hem de ondan ayrılma fikri içimi çok acıtıyordu.Kızım çok hassas, çok merhametli, ailesine bağlı biridir. O da sevdiği adamla evleneceği için çok mutluydu ama 22 yıl yaşadığı evinden, annesinden, ablasından ayrılacağı için çok üzülüyordu
Çeyizleri günler öncesinden yeni evine yerleştirilmişti. Her şey gönlünce olmuştu.Kız evi- oğlan evi diye bir kavram yoktu. Ben ilk kez kız gelin edecektim, onlar da ilk kez oğullarının mürüvvetini göreceklerdi. Herkes elinden geldiğince yuvaya harç koymuştu. Seda’ya ait hemen hemen bütün eşyalar yeni evindeki yerleri almıştı. Çok keyifli geçen kına gecesinde dostlar, akrabalar, kızımın arkadaşları doyasıya eğlenmişlerdi. Geleneklerimiz de unutulmamıştı. Kırmızı kına giysileri, içinde mumlar yanan süslü kına tepsisi, çerezler, kına yakarken gelinin avucuna konulacak altınlara varana kadar hazırlıklıydık. Kayın validesi kızımın avucuna yarım altın koydu, kırmızı ipek bağlarla bağladı.Kına türküleri de yanık yanık söyleniyordu. Hüzün yavaş yavaş çökmeye başladıysa da kızımın arkadaşlarıyla kuzenleri; benim can dostlarım Emine, Handan, Neşen ve kız kardeşim Yasemin ortamı neşelendirdiler.
Kına bitip de davetliler gitmeye başlayınca yalnızlığımız iyice belirginleşmişti. İki kızım ve ben baş başa kalmıştık. Sena böylesi durumlarda duygusallığımızı dağıtır hep… Yine öyle yaptı, bizi güldürdü ama biliyordum ki üçümüz de ağlamamak için kendimizi zor tutuyorduk.
Kınada söylenen bir türkü vardır.
“Kınayı getir ana
,Parmağın batır ana,
Bu gece misafirim,
Koynunda yatır ana.”
Kızım Seda, evdeki bu son gecesinde benimle yatmak istedi. Çok farklı duygular içindeydi. Ana-kız gecenin karanlığında sohbete başladık. “Şimdiye kadar benim dediğim her şey benim değilmiş gibi geliyor anne… Siz çekmeceleri boşaltıp içinde bana ait olanları çıkardıkça gardırobum, çekmecelerim boşaldıkça sanki ben bunlara hiç sahip olmamışım gibi hissediyorum.” dedi. Bunun üzerine ağlamaya başladım, bu şiiri yazarak eline verdim. Çok duygulandığım zamanlarda konuşamam. Ağlarım. Şu an bu satırları yazarken ağladığım gibi…
Bir oğlum olsaydı ancak bu kadar sevebilirdim. Sevgili damadım beni hiç kırmadı. Saygısıyla sevgisiyle gözümün bebeği oldu. Şu anda kızım yedi aylık hamile, ikiz bebek bekliyor. Can, baba; Seda da anne olacak kısmetse mayısta… İlk torun derken ilk torunlar olacak. Biri kız adı Arya, diğeri erkek adı Uygar şimdilik bu isimleri uygun görmüşler. Doğana kadar fikirler ve isimler değişebilir ama evlat sevgisi asla değişmez, hiçbir şeyle de değişilmez. Dilerim ki kızım sağ salim bebeklerini kucağına alsın, ömrünce kocası ve çocuklarıyla mutlu yaşasın. Allah onlara da evlatlarının mürüvvetlerini göstersin. Sevgilerimle…
heart duyğusu
Sevgili kızım Seda’ya…
heart duyğusu
BOŞALAN YER
Diyorsun ki:
“Benden boşalan yeri
Siz doldurdukça
Yıllardır bana ait olanlar
Benim değilmiş gibi geliyor.”
Bize ait ne var ki dünyada?
Hırslarımız, çekememezliğimiz
Ödünç verilenler içinse
İnan ki can parçam,
Boşunadır çoğu savaşlarımız…
Senindi bir zamanlar,
Saltanatın vardı buralarda,
Damganı vurmuştun
Gezdiğin her yana…
Sonra devir döndü,
Yenilerine sahip çıktıkça
Eskiler mi uzaklaştı senden
Yoksa sen miydin uzaklaşan?
Senindi attığın her adım,
Bastığın toprak…
Uç şimdi yükseklerde gezin,
Gün geçtikçe çoğalarak!
Adana.3 Nisan 2009
Söhbət Mirzə Cəlilin əsərindən gedir. Bu əsər nə üçün yazıldı, bizə nə demək istəyirdi?!
Bir yazarı tanımaq, onun düşüncələrini görmək üçün yalnız və yalnız əsərlərini oxumaq lazımdır. Həyatı yazarın düşüncələrini deyə bilməz. Hələ, hələ bu dövr sovet dövrü isə heç deyə bilməz. Yazar hər şeydən öncə bir insandır. Qorxuları, əndişələri ilə sadə bir insan. Bu insan millətinə demək istədiklərini əsərləri- yaratdığı obrazlarla deyəcək. Zaman dəyişsə də millət çox dəyişmir. O günki problemlər bu gün də öz aktuallığını saxlayır. Məsələn: O gün poçt qutusunun nə olduğunu bilməyən Novruzəli, bu gün də imeil adresinin nə olduğunu bilmir. Qurbanəli bəy yenə yalandan atıb- tutur. Bu gün də onlarca Danabaş kəndi kimi kəndimiz var. Bəs niyə zaman dəyişdi, ancaq biz dəyişə bilmədik. Sabirin dediyi əcnəbilər indi Marsa seyahət edir, ancaq biz adi bir təkəri belə istehsal edə bilmirik. Səbəb çox açıqdı biz elm, savad əvəzinə çalıb, oynamaq arxasınca qaçırıq. Əhalinin yarısı müğənni, digər yarısı isə şair olmaq istəyir, hətta olduğuna əmindir. Şəxsiyyət yetişdirməli olan ali məktəblərimiz, 20 yaşında gənclərə birinci sinif uşağı kimi davranıb, onu yox edir. Hələ də bir çox məktəblərimiz də düşünməyi öyrətmək əvəzinə, kimlərinsə düşüncələrini əzbərlədir. Tv-lərimiz verlişlərinə ömründə bir kitab oxumamış müğənniləri ekspert olaraq dəvət edib, onların sayıqlamaları ilə millət ola bilməmiş kütlənin düşüncələrini zəhərlədir və s
İndi gələk “ anamın kitabı” na. Bu əsər sırf idiologiya boşluğu yaşayan bir millətin faciəsindən bəhs edir. İnsan danışdığı dildə düşünür vəya düşündüyü dildə danışır. Hansı dildə danışırsa o millətin idiologiyasına xidmət edir. Üç qardaş- üç müxtəlif dillərdə danışıb, o dövlətlərə qulluq edən. Bilərək vəya bilməyərək. O zaman eləydi bəs indi? İndi də insanımız dəyişməyib. Köhnə hamam, köhnə tas. Bu gün Şiəlik deyəndə nədənsə İran- fars idiologiyasının təbliğini görürəm. Fanatik şiələr azadlığımızı İrana verə bilərlər çox rahatlıqla, onlar üçün azadlıq irandakı ağaların qulu olmaqdır.
Ya da digər bir idiologiya- Avropadan müasirlik, postmodernizm və b adlarla gələn. Bu düşüncənin sahibləri də heç düşünmədən Qərbin bütün dəyərlərini qəbul edir. Olurlar avropalı. İnsanımız da maviliyi, lezbianlığı hər cür əxlaqsızlığı mədəniyyət adı ilə qəbul edir, ancaq nə yazıq ki, Avropanın elmini, təhsilini mənimsəmir. Məsələn içki içirlər, kitab oxumurlar. Qərblilər isə həm də çoxlu kitab oxuyurlar.
Bu misalları istənilən qədər artırmaq olar, istənilən qədər. Rəhmətlik Mirzə də bax bunu demək istəyirdi. Həm o günki, insanlara, həm də bugünki…
Bir ağaca calaq eləmək olar yeni bir cins əldə eləmək üçün. Bu zaman qazanc əldə olunur. Ancaq ağacın kökünü dəyişdirəndə tamam yeni- başqa cür meyvə meydana çıxır ki, bu meyvələr də bizdən olmur.
Yol
Bu yol xarabalıq,bu yol abadlıq,
Yolun ortasında ölüm oyanıb.
Kim deyir başlanğıc doğum ilidi?
Yolun lap sonunda ilim dayanıb.
Bu yol məhəbbətdi, bu yol məşəqqət,
Ayağım torpaqda sırsıralanıb.
Yolun üzündəki mənim göz yaşım,
Yolun ürəyində sirr sıralanıb.
Bu yol qara geyib, bu yol ağ geyib,
Əvvəli ortası sonu ağ-appaq.
Yolun kiprikləri, yolun saçları,
Yolun sinəsidi qapqara bir dağ.
Bu yol arzuların budağı kimi,
Bu yol günahların otağı kimi,
Bu yol dirilərin ölüm ayağı,
Bu yol ölülərin torpağı kimi.
Yolun gözləri də qarmaqarışıq,
Yol yaman sarılıb kipriklərimə.
Yol mənim saçımda xınalıbdı,
Gedirəm bu yolu geyib əynimə
Çək!
bir qara daşın üzünə
adamın şəklini çəkmə
ananın şəklini çəkmə
atanın şəklini çəkmə.
daşın üzünə, daşı çək,
gözündən enən yaşı çək
ya yadlaşmış yaddaşı çək
yada götür yad yaşı çək.
çək, özünün şəklini çək!
bəzək olsun qırışların.
Deyirdilər gedən üçün ağlama
bilmirlər ki mən nə üçün ağladım
heç bir zaman xatirəndə saxlama
Xatirəmdə çox gümanki qalamdın…..
Üzüb məni yetərincə sözlərin
ağlar qalıb səndən sonra gözlərim
şükür hələ gedə bilir dizlərim
sən heç zaman gerçək hissim olmadın
Saniyələr ötüşdükcə ömürdən
çıxmaq olmur tale verib əmirdən
çarəsini sarılaraq səbrdən
sən heç zaman mənim çarəm olmadın…
İtir sənli xatirələr yel kimi
düşüncələr ağaran bir tel kimi
ürəyimdə coşub daşan sel kimi
sabahımda dan günəşim olmadın….
Veribsədə qəbulumdu bu yazı
ürəyimi sızlatsada esq sazı
Fidan artıq tərk eyləyib ayazı
baharımda bir çöpümdə olmadın….
Uşaqkən bilməzdim imtahan nədi…
Sadəcə bilirdim qorxurlar ondan.
Məni titrətməzdi sorğu-suallar,
Keçməsəm həyatın sərt sınağından.
Böyüdüm biliyim, təhsilim artdı,
Hətta imtahan da etdilər məni.
Mənə suallar da şirin gəlirdi,
O zaman bilmirdim məhəbbət nədi.
Məhəbbət deyilən nə ağır sınaq,
Cavabsız suallar yaman çətindi.
Keçəmməsəm ümidlərim sınacaq,
Sınan qəlbin ağrısına döz indi.
bir də qayıt… bir də gəl…
bir də ölüm-itim mən…
sonra yenə çıxıb get,
kol dibində bitim mən…
arada qırpım gözümü…
döyüm kirpiklərimi…
dilim qıymaz özümə,
söyüm sevdiklərimi…
aylar keçsin, öyrənim,
çayı sənsiz içməyi…
qaranquşa söyləyim
qəlbdən-qəlbə köçməyi…
gülmək taxım üzümə…
axı “güclü qadın”am…
öpüb yatım şəklini,
yolun düşsün yuxuma…
Nolur… bir də qayıt gəl…
bir də ayrılaq… bir də…
sən boylanan sözlərə
şeirlərdi…-deyirlər…
İlk bahar çiçəyi təravətlidir,
Sənə bəslədiyim hislərim kimi.
Bülbül öz gülünə səxavətlidir,
Sənə sadiq qalan ürəyim kimi.
Bir bulaq suyu tək safdır göz yaşım,
Süzülsə gözümdən eşqin yolunda.
Günəş sönük qalar, bil, şöləsindən,
Alışsa ürəyim sevgi odunda.
Dağlar əzəmətin itirər o an,
Sevgimin vüqarı danışsa əgər.
Əslisi uğrunda Kərəmdir yanan,
Bu sevgi naminə yanmağa dəyər.
Buludlar ağlayır çəkdiyim dərdə,
Yağdırır üstümə qəm yağışını.
Vüsalın həsrəti dayanıb gendə,
Zilləyib üzümə od baxışını.
Baxma sən üzümə sual dolusu
Xəbərin yox kimi bu hicranımdan.
Qaytar ürəyimi, ay qəlb oğrusu,
Məgər qorxmursanmı Yaradanından?
A dostlar, sərvətə meyl etməyək çox,
Yaşayaq həyatda daim gözü tox.
Yetmişdə, səksəndə köçsək, eybi yox,
Vədəsiz bir ölüm-itim olmasın.
Dəyməsin ürəyə kədərin tamı,
Susmasın qəlblərin arzusu, kamı.
Atalı, Analı böyüsün hamı,
Heç kəsin balası yetim olmasın!
Təmkinəm, səadət dilərəm sizə,
Şadlanaq toylarda hey süzə-süzə.
Allah hər neməti bol etsin bizə,
Güzəran həyatda çətin olmasın!
Mart 2006
Məni var dövlətə satıb getmisən
Eləbil arzuna çatıb getmisən.
Özgəni qəlbində tutub getmisən,
Dönmək istəsəndə, qayıtma daha.
Mənim hər sözümü söz eylədin sən,
Sirrimizi yadlara söylədin sən.
Məni hər yetənə gileylədin sən,
Dönmək istəsəndə, qayıtma daha.
Məni yox, özgəni sevib inandın,
Güya məhəbbətdən yanıb odlandın.
Get, məni sevmədin, yad üçün yandın,
Dönmək istəsəndə, qayıtma daha.
Zeynəbin dərdini qana bilmədin,
Saf sevgi odunda, yana bilmədin.
Məni, sən özünkü sana bilmədin,
Dönmək istəsəndə, qayıtma daha.
Məhəbbət bağında, sevgi bağında,
Bəzəyək həyatı sevgiylə, gülüm..
Ömrün çiçəkləyən gözəl çağında,
Bəzəyək həyatı sevgiylə, gülüm….
Asta–asta gəlsin qoy neyin səsi,
Qarışsın bahara könül nəğməsi,
Duymuşam səndəki eşqi, həvəsi,
Bəzəyək həyatı sevgiylə, gülüm….
Nə qədər imkan var sevək–sevilək,
Şirin duyğularla döyünsün ürək,
Ömür yollarında əl–ələ verək,
Bəzəyək həyatı sevgiylə, gülüm…
Hər səhər parlayıb günəştək çıxaq,
Hicranı, kədəri sevgiylə yıxaq,
Qovuşan çay olub, bir yerdə axaq,
Bəzəyək həyatı sevgiylə, gülüm…
Qarşısında dəftər, əlində qələm dayanmışdı. Nə yazacağını, necə yazacağını bilmirdi. Hər zaman səsli – küylü, bir dəqiqə yerində dayana bilməyən nadinc uşaq indi bacardıqca hər kəsdən gizlənməyə çalışırdı. Bəlkə də əlacı olsaydı bu dəqiqə heç kim onu görməsin deyə yerin dibinə də getməyə razı olardı. Körpə qəlbi hürkmüş bir quş ürəyi kimi çırpınırdı, sanki köksünü yarıb çıxmağa can atırdı. Hər gözündə iki damla yaş gilələnib azadlığa çıxmağa tələsirdi. Bircə gözünü qırpmağına bəndmiş kimi bəyaz vərəqin üzərində bozumtul ləkələr əmələ gəldi. Özü öz etdiyindən utanırmış kimi sol əlini həmin ləkələrin üstünə qoyub gizlətməyə çalışdı, ürkək – ürkək ətrafa boylandı. Ondan başqa sinifdəki bütün uşaqlar başını aşağı salıb dayanmadan nəsə yazırdı. Bircə o idi qarşısındakı ağ vərəqə baxan.
Yaxşı ki pəncərənin yanında oturmuşdu. Arada bir pəncərədən boylanıb idman dərsi keçən başqa sinif uşaqlarını seyr edirdi. Fikri isə nə dərsdə idi, nə də həyətdə oynayan uşaqlarda. Xəyalları çox uzaqlarda idi, çox uzaqlarda…
– Nadir…
Müəllimin zəhmli səsi onu bu xəyallardan ayırdı. Onu çağırırdı. Başını qaldırıb Müəllimin üzünə baxmağa utandı. Səsini çıxartmadan başını dəftərinə əydi. Deyəsən, müəllim də yazı yazan uşaqlara mane olmamaq üçün sözünü davam etdirmədi. Ancaq nə olsun ki, yenə də yazmağa heç nə tapmırdı. Onsuz da inşa yazı yaza bilmirdi, həmişə ondan – bundan köçürürdü. Bu dəfəki mövzu isə onun kövrək uşaq qəlbini getdikcə daha da üzürdü. Bir az da beləcə keçdi. Ürəyində dərsin tez bitməsi üçün Allaha dua edirdi. Heç nə yazmadığı “yazı” dan iki alacağını bilirdi, ancaq bu, onu heç düşündürmürdü belə…
– Nadir, sən niyə heç nə yazmırsan?
Yenə də müəllim onun yazmadığını görüb acıqlanmışdı. Hələ ondan cavab da tışdı. Hələ ondan cavab da tələb edirdi.
– Yazıram, müəllim.
Bu dəfə müəllim sinifə müraciət etdi:
– Zəngə on dəqiqə qalıb, yekunlaşdırın artıq.
Bu an uşaq ilk dəfə özü yazdı inşasını. Kimsədən köçürtmədən, kimsədən yardım istəmədən öz sözlərini, öz hisslərini yazdı…
…Axşam bütün işlərini bitirib səhər şagirdlərinə yazdırdığı inşanı yoxlamaq üçün yazı masasının arxasına keçdi. İbtidai sinif müəllimi idi Rəhimə müəllimə. İyirmi ilə yaxın idi müəllimlik edirdi. Şagirdlərinə daim ana qayğısı ilə yanaşmışdı. Lap körpə yaşlarından uşaqlar ana qucağından çıxıb onun qollarına sığınırdılar. İndiki sinfini də iki il idi ki qəbul etmişdi. Şagirdlərinin ən böyüyünün səkkiz yaşı var idi. Əksəriyyəti yeddi yaşlı uşaqlar idi. Aralarında çalışqanı da var idi, nadinci də, tənbəli də. Ancaq bütün şagirdlərini bir ana məhəbbəti ilə sevirdi…
Aram – aram dəftərləri açmağa, yazıları oxumağa başladı. Hər yazını oxuyandan sonra müxtəlif hisslər yaşayırdı. Uşaqların səmimi sözləri ürəyini kövrəltmişdi. Nəhayət, növbə Nadir Cabbarlının yazısına çatdı. Nadir də sinifin dəcəllərindən biri, bəlkə də birincisi idi. Dərs oxumaqla da heç arası yox idi. Ancaq saf, mehriban, bir az da kövrək uşaq idi. Digərləri kimi onu da çox sevirdi Rəhimə müəllimə. Bu düşüncələrlə dəftəri açdı. Həmişə olduğu kimi yenə də şagirdinin qarışıq, səliqəsiz xətti ilə qarşılaşdı. Amma yazılı səhifələrin sonuncusunda həm hərflər bir-birinə qarışmış, həm də mürəkkəb yayılmışdı, oxumaq çətinləşmişdi. Elə bil yazının üstünə su dağılmışdı. Onsuz da inşa çox deyildi, cəmi bir neçə cümlədən ibarət idi, buna əsəbləşən müəllimi uşağın bu səliqəsizliyi daha da özündən çıxartdı:
– Bu uşaq lap həddini aşıb artıq, indi buna iki yazmayıb nə edim mən?
Bir anlıq əsəbini boğub yazılan cüm
– Bu uşaq lap həddini aşıb artıq, indi buna iki yazmayıb nə edim mən?
Bir anlıq əsəbini boğub yazılan cümlələri çətinliklə də olsa, oxumağa çalışdı:
“Müəllim bizə ana haqqında inşa yazmağı tapşırıb. Bayaqdan fikirləşirəm, ancaq yazmağa heç nə tapmıram. Axı heç vaxt görmədiyim adam haqqında nə yaza bilərəm ki? Anam mən doğularkən ölüb. Mənim “ana” deyərkən anladığım tək şey qəbiristanlıqda bizi gözləyən soyuq məzar daşıdı”.
Şagirdin göz yaşı ilə islanmış yazısına daha iki damla yaş da qarışdı…
Baharla bərabər ömrümə gələn,
Bahar tək özünü mənə sevdirən
Baharlı günləri mən bəxş edən,
Təkcə sən, sən oldun ömrümə gələn,
Gəlişin bahar tək gözəl, gözlədim yolun
Bahar gəlişi kimi gözlərimi yolda qoydun ,
Hardaydın, de niyə belə gec gəldin?!
Qışın buzun ,sazağını, soyuğunu sən əritdin,
Ömrümə bahar gətirən adam.
Ən yaxın sirdaşım, ən uzaq olan,
Ömrümə günümə bahar gətirdin…
Xəyalı mənlədi, özuysə yoxdu,
Ən yaxın sirdaşım, bahar ətirlim…
Sənsən tək sevincim, baharım mənim …
29.03 .2015. 18 :35
Qafqaz ƏVƏZOĞLU (Dəmirov Qafqaz Əvəz oğlu) 1954-cü il aprel ayının 1-də Qubadlı rayonunun Mahmudlu kəndində anadan olub.İbtidai və orta təhsilini öz doğma kəndlərində alıb.
Ədəbiyyata, poeziyaya erkən yaşlarından maraq göstərir.Dövri mətbuat səhifələrində şeirləri və məqalələri dərc olunub.Hal-hazırda da müxtəlif mətbu orqanlarda şeirləri və məqalələri dərc olunmaqdadır.
Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin sədridir.”Sözün Sehri” qəzetinin təsisçisidir.”Qızıl qələm” və “Qızıl kitab” mükafatları laureatıdır.Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktorudur. Bir neçə şeir və publisistik kitablar müəllifidir.Qarabağ müharibəsi veteranıdır.Hal-hazırda Qubadlı rayonunun dövət qəzeti “Bərgüşad” qəzetinin redaktorudur.
Gözəl əməl və əxlaq sahibi Qafqaz Əvəzoğluna öz mətbu orqanında “Gənc Yazarlara dəstək” layihəsini həyata keçirərək Azərbaycanın bölgələrindən olan gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələrini, poeziya örnəklərini, məqalələrini dərc edir.Bakı və Sumqayıt şəhərlərində müxtəlif mətbu orqanlarla sıx əməkdaşlıq əlaqələri saxlamaqdadır.
Yeri get, qız
Sən məni heç zaman sevə bilməzsən,
Məni sevənlərin sonluğu – yalqız.
Aldanma beləcə görkəmimə sən,
Yeri sev ağıllı bir adamı, qız!
Məni sevənlərin ağılı yoxdur,
Mənim şıltaqlığım dözülməz, çətin.
Yeri get yerində sakitcə otur,
Vallah, mən deyiləm sənin qismətin!
Səni qısqanaram mən yerə, göyə,
Doğma ataya da, südvermişə də…
Kasası – hamıya, nə var hər şeyə,
Lap belə dünyasın dəyişmişə də!..
Tüpürüb dabana elə qaçarsan,
Ancaq dilədiyin şükrlər olar.
Mənim sevilməyim deyildir asan,
Belə bir dəlidən kim sevgi umar?!
Xətrinə dəyməsin, pis olma da heç,
Yəqin ki, bu sevgin bir şıltaq ərkdir.
Yeri get özünə bir babını seç,
Məni sevmək üçün ürək gərəkdir!!
Mən dəliyəm, o da kür
Qaşa-gözə bax Allah,
Qüdrətinə min şükür.
Yandırdığın söndürməz,
Xan Arazla, dəli Kür!
Hürü-pəri misaldı,
Baxdım ağlımı aldı.
Elə bil ac maraldı,
Adamın qəlbin sökür!
Mən biləni bu qızın,
Oğurlasan “saqqız”ın,
Ürəyində düş qızın –
Qəlbi yanar görükür!
Baxıram “bişən” deyil,
Çıxıb görüşən deyil,
Kəməndə düşən deyil,
Belə ceyran tez ürkür!
A Qafqaz, bu qız bil ki,
Umur tər-təmiz sevgi.
Heyif, tutmaz bizimki,
Mən dəliyəm, o da kür!!
ÖZGƏ
– Dön,- dedim, dönmədin, düşündüm bəlkə,
Istəyin ayrıdı, təmənnan özgə…
De, mənim qiymətli daha nəyim var,
Məndə “mən” deyilən ta “mən”dən özgə?!
Səni axtarıram, dolanır gözüm,
Axır ürəyimə yaş düzüm-düzüm.
Alışmır ocağım, od tutmur közüm,
Olmaz yandıranı bir səndən özgə!
Dön geri, a mənim könül möhtacım,
Üzülüb taqətim, yoxdur illacım.
Heç kimə, heç kimə yox ehtiyacım,
Sənintək səbrimi kəsəndən özgə!
Qafqaz Əvəzoğlu hər şeydən betər,
Gecəli-gündüzlü yolunda bitər.
Inana bilmirəm səni mən qədər,
Sevən tapılarmı, de, məndən özgə?!
2006.
AĞLADI
Gözlədim, gəlmədin, görüş yerimiz,
Halıma mükəddər oldu, ağladı!
Sənin görüşünə tələsən güllər,
Əlimdə saralıb-soldu, ağladı!
Bükdü qamətimi, əydi bu halət,
Gəldiyin yollar da çəkdi xəcalət.
Məhəbbət yanğılı bir dəli həsrət,
Qolların boynuma saldı, ağladı!
Nə bilim bu imiş yaxınlığımız,
Bir eşqin oduna yaxındığımız.
Bir vaxt qucağına sığındığımız,
Söyüdlər saçını yoldu, ağladı!
A Qafqaz, bu necə taledi, baxtdı?
Ahım göyləri də yandırıb-yaxdı.
Şimşəklər oynadı, ildırım çaxdı,
Buludlar hönkürüb doldu, ağladı!
2008.
AZ
Deyirsən, uzaq ol, amma bir zaman,
Bitib yollarımda qalmırdınmı, az?!
Dolanıb başıma pərvanə kimi,
Qadamı-bəlamı almırdınmı, az?!
Süzdürə-süzdürə o qaş-gözünü,
Qurban eyləyərdin mənə özünü.
Söykəyib üzümə hərdən üzünü,
Şirin xəyallara dalmırdınmı, az?!
Ayrıla bilmidin, zəliydin, zəli,
Olmuşdun sərsəri, olmuşdun dəli.
Mənə salam verən hər bir gözəli,
Şahmar ilan kimi çalmırdınmı, az?!
Niyə qurdaladın sən yaddaşımı,
Qafqaz Əvəzoğlu yenə naşımı?!
Bişirə-bişirə bu gic başımı,
Gülüstan qoynuna salmırdınmı, az?!
2008.
Bacarsanız siz
Ey əziz dostlarım, a yaxınlarım,
Bir sözüm var sizə! Bacarsanız siz, –
Bir uca təpədə – bir uca yerdə,
Mənim məzarımı qazarsınız siz!
Başdaşım ucalsın ənginliklərə,
Dağlara-daşalra, düzənliklərə…
Bilirsiz vurğunam gözəlliklərə,
Qəbrimi güllərə qatarsınız siz!
Demirəm güllərdən tutuban dəstə,
Hər gün gələsiniz dəstəbədəstə…
Hərdənbir dönübən qəbrimin üstə,
O mənli günləri anarsınız siz!
İşdi, yurd-yuvamız alınsa bir gün,
Qaralmış ocaqlar çatılsa bir gün…
Dönüb qəbrim üstə nə vaxtsa bir gün,
Heç yoxsa bir ocaq çatarsınız siz!
Bəxtəvər deyərdim bu külbaşıma,
Ölümüm çıxsaydı yurdda qarşıma!
Əgər burda ölşəm, sinədaşıma,
“Öldü vətən deyə” yazarsınız siz!
Sormayın bu nədi, nə vəziyyətdi?
Bu da, bir arzudu, bir vəsiyyətdi,
Qafqazdan sizlərə son əziyyətdi!..
Bilirəm, sözümə naçarsınız siz;
Edin dediyimi bacarsanız siz!
2007
Gedirəm
Bələnibən öz ahıma,
Üz tutmuşam sabahıma…
Qurban olum Allahıma,
Dərd sarıdan kef edirəm!
Uca tutdum mən hörmətin,
Əskiltmədi kəramətin…
Hey içirdib qəm şərbətin,
Dərd də verdi can yedirəm!
Döyə-döyə közarımı,
Şükür, açdı “bazarımı”.
İndi düşüb məzarımı,
Axtarmağa yol gedirəm!
2005
Gedək, canım
Ömür ötdü, yaş haxladı,
Çan yetişdi – lalıxladı.
Ta əzrayıl marıxdadı,
Verdik ələ yedək, canım!
Ötürmüşük neçə qış-yaz,
Qonaq olan bunca qalmaz.
Çəkilməmiş altdan palaz,
Dur yır-yığış edək, canım!
Günü-gündən çaşır təbrim,
Tükənibdi daha səbrim…
Gözü yolda qalan qəbrim,
Nigarandı, gedək, canım!
2005
Min, deyir
Başımda turp əkir gül nəvələrim,
Ölərəm, desələr, öl,- nəvələrim.
Açıbdı şipşirin dil nəvələrim,
Biri bir deyəndə, biri min deyir!
Qoşulub onlara uşaxlaşıram,
Bu qoca vaxtımdan uzaxlaşıram…
Düşüb dizin-dizin iməkləçirəm, –
Arvad,- mübarəkdi qədəmin,- deyir!
Minirlər belimə çökdürüb yerə,
“Dəh-dəh”lə çıxırlar evdə “səfərə”.
Hələ bir üstəlik xırda “heyvərə”,
-Ay nənə, yer var e, sən də min, deyir!
Otaxdan-otağa başlanır yolum,
Belə nəvələrin qurbanı olub!
Nəvə şirinliyin bilməyən oğlum,
-Baho, ağlı çaşım dədəmin, deyir!..
Başıma gələnlər başıza gəlsin,
Hər nəvə həsrətli tamarı kəsin!..
Qafqaz Əvəzoğlu Allah kəsməsin,
Bütün nəvələrdən kərəmin, deyir!
2005
Gedir
Ay Allah, bu qızın ismətinə bax,
Həyadan yanağı allanıb gedir.
Onun taleyinə, qismətinə bax,
Beləsi kor olub allanıb gedir!
Belə gözəl olmaz, belə qız olmaz,
Hələ görməmişəm belə sərvinaz.
Nə olar, ay Allah, onu mənə yaz,
Qaymaq dödaqları ballanıb gedir!
Onunla ömr edən nə bəxtəvərdi,
Kimə könül versə onun nə dərdi!..
Özümü yoluna durub sərərdim,
Bilsəydim üstümdən sallanıb gedir!
Yazardım şəninə gözəl şeirlər,
Sevərdim, bilərdi necə sevirlər…
Beləsin görəndə sonra deyirlər,
Qafqaz Əvəzoğlu hallanıb, gedir!
2005
Dağlar
Sənlə getdi şad günlərim,
Xoş növrağım, çağım, dağlar!
Hər sağalan yara deyil,
Sinəmdəki dağım, dağlar!
Ağır-ağır bir el idim,
Zaman-zaman hey qovuldum…
Qərib eldə bağban oldum,
Gül açmadı bağım, dağlar!
Qərib boynun büküb gedər,
Ürəyini söküb gedər…
Qaçqın deyib tənə edər,
Mənə solum, sağım, dağlar!
Günüm sizsiz keçməz idi,
İndi gözüm yaş selidi.
Söylənməmiş bir şərqidi,
Mənim ahım, ağım, dağlar!
Bu dərd məni hey ağrıdır,
Bal da yesəm zəhər dadır…
Sinən üstə at oynadır,
Neçə ildi yağım, dağlar!..
Qafqaz deyir, hanı sənin,
Babəklərin, nəbilərin?!..
Bizim kimi “igidlərin”,
Boyun yerə soxum, dağlar!!
1996
ƏSİR DÜŞƏN ŞEİRLƏRİM
Gəncliyimin xoş çağıydı,
İlk eşqimin sorağıydı,
Ürəyimin ocağıydı,
Əsir düşən şeirlərim!
Gah utancaq bir gül idi,
Gah bir ötən bülbül idi,
Şirin-şəkər bir dil idi,
Əsir düşən şeirlərim!
Bəzən qarlı dağım idi,
Bəzən güllü bağım idi,
Bəzən xəzan çağım idi,
Əsir düşən şeirlərim!
Naxışıydı xanamın, oy,
Cilvəsiydi sonamın, oy,
Laylasıydı anamın, oy,
Əsir düşən şeirlərim!
Gah titrəyən bir yel idi,
Gah kükrəyən bir sel idi,
Gah pərişan ağ tel idi,
Əsir düşən şeirlərim!
Bahür idi – yaz kimiydi,
Bir ismətli qız kimiydi,
İşvəlydi – naz kimiydi,
Əsir düşən şeirlərim!
Anadil tək gah ötərdi,
Gah qartal tək qıy çəkərdi,
Kəklik kimi hey səkərdi,
Əsir düşən şeirlərim!
Qəlb oxşayan xoş meh idi,
Gül üstündə bir şeh idi.
Haqq divanlı bir şah idi,
Əsir düşən şeirlərim!
Yandı yurdum-yuvam, qaldı,
Sərin suyum, havam qaldı…
Kül olmamaış haram qaldı –
Əsir düşən şeirlərim!
Bostanımın tağıydı o,
Ürəyimin yağıydı o,
Üç il qabaq sağıydı o,-
Əsir düşən şeirlərim!
Bükdü onu bu qışlarmı,
Çürütdümü yağışlarmı,
Görən məni bağışlarmı,
Əsir düşən şeirlərim?!
1996
VAR SUMQAYITIM
(Sumqayıt şəhərinin 60 illiyinə)
Bəstəkar Nərminə Nağıyeva tərəfindən mahnı-əsər bəstələnmiş, Sumqayıt şəhərinin 60 illiyi münasibəti ilə keçirilən şeir-mahnı müsabiqəsində III yeri tutmuşdur.
Sevdim ilk baxışdan, təmasdan səni,
Gördüm ürəklərdə bir dastan səni.
Olasan beləcə gülüstan səni,
Düşməsin üstünə xar, Sumqayıtım!
Qəlbimdə yandırdın od-ocağını,
Ilkin bahar bildim hər bucağını.
Açıb ana kimi öz qucağını,
Olmusan bizlərə yar, Sumqayıtım!
Doldun ürəklərə məhəbbətinlə,
Ruha qida verdin ülviyyətinlə.
Tanındın dünyada şan-şöhrətinlə,
Eylədin özünü car, Sumqayıtım!
Igid oğlanların bir tərlan-tülək,
Qoynunu bəzəyən qızların mələk.
Məhəbbət yanğılı gör neçə ürək,
Tapdı qucağında yar, Sumqayıtım!
Hüsnün ürəyimi çəkib qopardı,
Mənimçün qışın da yazdı, bahardı.
Könlüm harda belə qərar tutardı,
Yaxşı ki, yaxşı ki, var Sumqayıtım!!
2009.
SUMQAYIT GÖZƏLLƏRİ
(Sumqayıt şəhərinin 60 illiyinə)
(mahnı)
Ovsunudur gözlərin,
Bahardılar, yazdılar.
Gözəllikdə özlərin,
Tarixlərə yazdılar,
Sumqayıt gözəlləri!
Yaranandan bu şəhər,
Atıldılar qoynuna.
Çələng olub təzə-tər,
Sarıldılar boynuna,
Sumqayıt gözəlləri!
Sevsə, cahandan keçər,
Sevgisinin yolunda.
Lap belə candan keçər,
Bağlasan əl-qolun da,
Sumqayıt gözəlləri!
Nazdılar başdan-başa,
Nazlı Xəzərim kimi.
Hər biri bir tamaşa,
Yanırlar zərin kimi,
Sumqayıt gözəlləri!
Oğulsansa dayan, döz,
Bu qızlarda baxışa…
Şair olan, götür yaz,
Layiqdilər alqışa,
Sumqayıt gözəlləri!
2009.
Həyatım çox sakit ,hissiz ,duyğusuz ,
Sən gəldin ömrümə ,özümü tanımaz oldum…
Ölmüşdü hislərim bu həyat eşqim ,
Nə etdin sən mənə mən belə öldüm…
Fikirli gəzirəm nütün günü mən,
Özümdə bilmirəm nə istəyirəm.
Àyığam, bəlkə də yuxuyadam mən,
Ən əziz, ən doğma duyğudayam nəm.
Nədən belə öldüm , bu nə haldı?
Özümdə özümü tanımaz öldüm .
Deyirlər ,gülürlər ətrafda hər kəs ,
Bəs niyə mən belə heş gülməz oldum?!,
Yataqdan ,döşəkdən heç qalxmaz oldum,
Süsqünam balıq tək ,mən dinməz oldum.
Özümdə özümü tanımaz oldum .
Özümdə özümü tanımaz oldum.
25.03.2015 6:00
Nə qədər deyirsən, lənət şeytana olmur ki, olmur. Hansı saytı açırsan bunlar, hansı kanala baxırsan bunlar… tək yaradıcılıqları da facebookda paylaşdıqları yarıçılpaq fotoları…
Son zamanlarda əsas müzakirə olunan məsələ qadın və kişi münasibətləri. Müzakirə edən yenə bunlar. Bu cəmiyyətdə başqa mözvü, başqa problem yoxdumu. Bütün günü öz kanallarında şou verlişləri aparanlar, hansısa “qara” günlərimizdə küçələrə çıxıb, torpaqların işğal tarixini soruşurlar gənclərdən. Bilməyəndə də başlayırlar ki, ay gəncləər belə savadsız, ay elə savadsız. Halbuki, savadsız dedikləri gənclər bunların sayəsində müğənnilərin hansı rəng paltar geydiyini belə bilirlər…
Anadolu türklərinin dilində gözəl bir deyim var “ at izi qarışdı itin izinə”. İndi bizim cəmiyyətimizdə, ədəbiyyatımızda da eyni halldır. Adamın ürəyi yanır gəncliyin uçuruma getdiyini gördükcə.
Bir milləti yox eləmək üçün onun gənclərini yoldan çıxarmaq kifayətdir. Gəncliyin yoldan çıxması ailə dəyərlərinin ölməsi, nəticədə bir millətin yox olması deməkdir.
Nə qədər oğlanlar mavi oldu, nə qədər qızlar, gəlinlər evdən qaçıb barlarda, kafelərdə zülmətə düşdülər. Nə qədər ailələr dağıldı. Və bizim hələ də əsas müzakirə obyektimiz qadın, kişi münasibətləridir. Müzakirə edənlərsə şortikli facebook yazarları.
“ Like” üçün, oxunmaq üçün hər şeyə əl atdılar. Ən məhrəm şeyləri Postmodernizm adı altında ədəbiyyata gətirdilər, ən əxlaqsız düşüncələri müasirlik deyə gəncliyə sırıdılar. İnsan gənc olanda ağıldan daha çox nəfsani arzuların təsiri altında olur. Bunu yaxşı bildikləri üçün bu millətin gəncliyini beldən aşağı vurdular.
Bizim gəncliyimiz molped reklamları ilə keçdi, korlandı. İndiki gənclər viaqara reklamları ilə korlanır, bir sonrakı nəsli Allah özü qorusun. Bu qədər təcavüzlər yəqin ki, olmazdı insanların gəncliyin geni ilə oynanmasaydı. Heç bir heyvan viaqara qəbul etmir, heç bir heyvan dişisinə zorla sahib olmur. O yırtıcı dediyimiz canavarlar, çaqqallar belə….
Ciddi ədəbiyyat insanlara yol göstərir, onları tərbiyyələndirir. Bütün dünyanın oxuduğu yazarların əsərlərinə baxırsan hər bir obraz oxucunu mənəviyyata səsləyir. Mənə İsanın, kilsənin tərənnüm oldunmadığı bircə dənə qərb yazarının əsərini göstərə bilərsizmi?!
Bəs bizdə? Biz niyə mənəviyyatımıza, özümüzə bu qədər düşmən kəsildik?!
Türk sosioloq Cemil Meriç deyir : “ Nəzm əsasən geridə qalmış cəmiyyətlərdə, nəsr isə inkişaf etmiş topluluqlarda olur” İndi bizim halımıza baxsaq vəziyyəti görərik açıq, aydınca. Şeir duyqudu, nəsr isə ağıl.
İnsanlara istədikləri yazıları verəndə səni alqışlayacaq, ancaq öz vermək istədiklərini verəndə isə, səndən qaçacaqlar. Nə yazıq ki, indi oxucu yalnız seksual xarakterli yazılar istəyir. Onu isə onlara, ancaq şorikli facebook yazarları verə bilər…
Xəyalə Sevil (Abbasova Xəyalə Vaqif qızı) 1985-ci il mart ayının 18-də Gəncə şəhərində anadan olub.Azərbaycan Dövlət Müəllimlər İnistutunun “Pedeqoqika və metodika” fakültəsini bitirib. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür.Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsüdür.”Gənc ədiblər məktəb”ində təhsil alıb.”Səni sevdiyimi bilməyəcksən” , “Bəxtimə çıxan adam” , “Daş”,”Saçlarıma ay qonub” kitablarının müəllifidir.
Saçlarıma ay qonub
Düşdü tanrı əlindən,
Gecə yerə dagıldı.
Saçlarıma ay qonub
Nə bəxtəvər çagımdı.
Üzüm qəmi tərgidib,
Sevincimi bərkidib.
Məhhəbbətim kök atıb,
Könlüm lağım-lağımdı.
Birdən üşütdü əynim,
Aşağı düşdü boynum.
Yaman uzandı oynum,
İnanmayın nağıldı.
Nağıl
O vaxtlar nə gözəl vaxtlardı, Allah,
Həsrəti gözümdə sel eyləyərdi.
Bircə təbəssümü, bircə baxışı,
Dərdimi yandırıb kül eyləyərdi.
O vaxtlar nə gözəl vaxtlardı, Allah,
Qəlbi yarpaq kimi əsim-əsimdi.
Görüşə gələndə gizli təlaşı,
Narahat duruşu mənim bəsimdi…
Durub yollarımda boyun bukənim,
Yollar kimi gedənlərə tay oldu.
Mənim sevincimin, onun eşqinin
Ömrü təəssüf ki , bircə ay oldu.
Perikmiş, sozalmış, ölmüş arzular
Bu qəbristan gözlərimə yığılmış.
Sonradan bildim ki, vaxtlar o vaxtlar,
Ömrüm boyu deyəcəyim nağılmış.
Daş adamlar
Bağışla, atam, bağışla,
Bağışla, anam, bağışla,
Həyat məni dərdli etdi,
Mən də sizi…
Qırıldı, min qırıq oldu ürəyim
Dərdlərimə sarıq oldu ürəyim,
…görmədilər.
Dağa vurdum, daşa vurdum özümü,
Gözümdəki yaşa vurdum özümü,
Çılikləndim,
yığışdırdım özümü,
Heç qədrimi bilmədilər
adamlar…
Ah! Bu adamlar…
daş adamlar,
Qəlbi bumbuz qış adamlar,
Gülə-gülə yaşadılar,
Ölə-ölə gözlərindən yaş çıxacaq.
Öləndə canlarından,
Ruh yerinə daş çıxacaq.
Atılacaq başlarına
Bir də bir də atılacaq…
Sonra milyon dollarlara,
cəhənnəmə satılacaq.
Üzü bəzək dünyamızın
astarında daş adamlar.
Budur mənim ömür yolum
Kandarında daş adamlar.
Daşlı-daşlı baxışların
Altında əzildim daha,
Yığıldım bir damcı oldum
Hansısa bir günahsızın,
Gözündən süzüldüm daha.
Bağışla, atam, bağışla,
Bağışla, anam, bağışla,
Güldürmədim üzünüzü…
Uşaqsız gəlinlərə
Üzümə vurma, ay uşaq,
Üzüm tökülür yerə.
Toz basmışdı ürəyimin üstünü
Tozum tökülür yerə.
Allah məni elə seçdi,
Gəlinlərin arasında,
Mənim evlad payım gəlməz,
Gələnlərin arasında.
Göydə külək uğuldayır,
Buludlara layla çalır.
Mən yazığın dili çönüb,
Laylanı da vayla çalır.
Üzümə vurma, ay uşaq,
Üzüm tökülür yerə,
Ağlayıram gözlərimdən,
Oğlum,
qızım tökülür yerə…
Anamın əlləri
Anamın əlləri qocalır yaman,
Əllərinə cavan qırışlar düşür.
Aybaay, günbəgün, saatbasaat
Cavanlığı barmağından sürüşür.
Anamın əlləri qocalır yaman,
Əllərinə illər ağrısı çökür.
Bizim qayğımızı, zəhmətimizi,
İndi də qocalmış əlləri çəkir.
Bu qocalmış əllər cavan əllərin,
Beşik yürgələyən xatirəsidi.
Anamın əlinə düşən qırışlar
Onun taleyinin xəritəsidi.
Anamın əlləri qocalır yaman,
Ömrümü o qoca əllərə yazın.
Ölsəm, ruhumu da yaşadar mənim,
Qəbrimi anamın əlində qazın.
1973- cü il 21 iyun tarixində Qax rayon Almalı kəndində anadan olmuşam. Ailəmiz 7 nəfərdən ibarət idi. 3 bacım, qardaşım ,anam və mən.Atam dünyasını dəyişib.Tam orta təhsilimi doğma kəndimdə almışam.Ailəmiz ziyalı ailəsidir.1991-1996-cı illərdə hərbi xidmətdə olmuşam.1997-ci ildə bakı Dövlət universitetinin tarix fakültəsinə qəbul olmuşam.Müəllimlik fəaliyyətinə Qax rayonunun Almalı və Dəymədağlı kəndlərindən başlamışam.2005-ci ildən Qaradağ rayonunnun Puta qəsəbəsində məskunlaşmışam.Ailəliyəm ,iki övladım var.2007-ci ilin sentyabırından Korgöz qəsəbəsində müəllimlik edirəm.Hal hazırda həmin məktəbin təlim-tərbiyə işləri üzrə direktor müaviniyəm.
Nənəm şeri
Nənəmə dedim ki,ay nənə mənə
Atalar məsəli bir söyləsənə
Bir az düşünüb xəyala dalır
Könül dəftərindən gör nələr alır:
“Ömür qısadır tez yetir başa
Çalış həyatda özünçün yaça
El üçün ağlama kor olar gözün
Palaza bürünüb el ilə sürün
O qurd ki,dəymir mənə
min yaşasın dedi nənə,
düz adam düzdə qalar
böylə demişdir atalar”
Söylədi nənəm mənə
-Dedi:”bildiyin budur
O vaxt yox idi məktəb
Bəsdir,ta məndən əl çək!
Məndə bir şey qalmadı
nəvəmə söyləyəcək.
Çox düşündüm dinmədim
nə söyləyim bilmədim
Sağ ol dedim nənəmə.
Sonra açıb kitabı
Üz tutdum Babəkimə
oğluna söylədiyini
şərəf bildim özümə
“Qırx günlük köləlikdən
Bir günün azadlığı”
Daha çox örnəklidir
Nənəm dediklərindən..
Bu üç rəngli bayrağa bax !
Bu üçrəngli bayrağa bax !
Bürümüşdür Vətəni !
Bu üçrəngli bayrağa bax!
Sevgisiylə fəth edib ,
Milyonlarla qəlbləri.
Bu üçrəngli bayrağa bax!
Bənzər ana bətninə
Ay-ulduzu əkizlərtək,
Düşmüş onun bəxtinə.
Bu üçrəngli bayrağa bax!
Hamilədir hər günə,
Gözlər günəş batmağın,
Ay, ulduz doğsun deyə
Bu üçrəngli bayrağa bax!
Əvəz edib kəfəni,
Torpağın soyuğundan,
Yağışından, darından
Qoruyar şəhidləri.
Bu üçrəngli bayrağa bax!
Ətəyini hər kəs öpər,
Əyilməyən başlar belə,
Hüzurunda baş əyər.
Bu üçrəngli bayrağa bax!
Hər rəngində bir məna var,
Dostlar görüb sevindikcə,
Düşmənlərə dərd olar.
Bu üçrəngli bayrağa bax!
Babalardan qalıb miras,
Neçə toy, nişan görüb,
Neçə kədər, neçə yas.
Gülənlə gülə bilmiş,
Acıyanla acımış.
Sevincindən qüdrət alıb,
Acımızdan pay ummuş.
Bir istəkdən dolayı,
Zindanlara atılmış.
Bu bayrağı harada gördün,
Yerdə gördün, göydə gördün.
Yerdə gördün göyə qaldır!
Göydə gördün yenə qaldır!
Qaldır, qaldır, ərşə qaldır!
Qoyma birdə büksün boyun!
Dalğalandır, dalğalandır!
Bu gün gəldik,üz-üzə,
Yanında həyatının,
Yoluna yoldaş olan,
Səni sənlə yaşayan,
Bir sevgi heykəli var.
Sənə baxdım ustaca,
Toqquşarkən baxışlar,
Endi gözlərdən yerə,
Sarmaşdı,bir-birinə,
O şirin sözlərimiz.
Gör,nə qədər dəyişib?
O uşaq üzlərimiz?
O hamar çöhrələrə,
Vaxt salıb şırımını.
Araya salıb,gülüm,
Həsrət aşırımını.
Daha yollar haçalı,
Sənin öz ocağın var.
Bəlkə,bir gül körpəyə,
Sığınacaq verməyə,
Bir ana qucağın var?
Yox,sən öz yolundasan,
Mən azmışam yolumu,
Gözünün qarasında,
Dəfn elə bu son dəfə,
Könüldən pıçıldayıb,
Dediyim sağolumu.
Get,get ,baxma geriyə,
Qoyma,qəlbində bir də,
Sevgi mənə yürüyə.
Get,xoşbəxt ol,xoşbəxtlik,
Bəzəsin ömrünüzü.
Mən bu sevgi yolunda,
Üçüncüyəm,sevgilim!
Həyat qəbul eləməz,
Bir adla üçümüzü!
Elə dayanmısan bir maral kimi,
Susuram önündə, sanki lal kimi.
Yuxumu görürəm bir xəyal kimi?,
Qıymaginən səsiz qalım, a zalım,
Xəsdə tək dərdindən qoyma sozalım.
Rəsmınə baxdıqca çoxalır dərdim,
Xumar gözlərini duyğulu gördüm.
Dağlar çiçəyindən bir cələng hördüm,
Telinə düzməyə yetər gözəlim,
Xəsdə tək dərdindən qoyma sozalım.
Həsrətindən yanar oda qalandım,
Səndən ayrı dərdə, qəmə calandım.
Nail deyər dərd əlindən talandım,
Birazda ümid ver təzdən düzəlim,
Xəsdə tək dərdindən qoyma sozalım.
…Gözünün yuxusu qaçıb çəmənin,
Şehində şəfəqlər saçıb çəmənin.
Külək yaxasını açıb çəmənin,
Mindirib şöhrətə,şana gülləri.
Qəfəsdə çırpınan divanə quşdum,
Ən gözəl nəğməmi bahara qoşdum.
Onda gözlərimdə suya qoymuşdum,-
Dərib döndərdilər qana gülləri.
Sən elə bildin ki, eşq səltənətdir,
Hər axşam üzümə qapı bağladın.
Qonşu elçi gəldi, baş barmağına
Mənim rənglədiyim sapı bağladın.
Dünən düşüb itib nişan üzüyün,
Bilirəm, dünəndən əlin üşüyür.
…Mənim də gözümdə məndən nigaran
Bir ruhu havalı gəlin üşüyür…
Könül vəsf eləmir sən deyən sözü,
Götür nəyin varsa, canımdan gen dur.
…Tanrı, insaf elə, köç vədəsidir,
Bu gün bu xınalı xanımdan gen dur!
Daha səni qaçırası deyiləm,
Daha yoxdu yollarının qorxusu.
Anan bilsə çəkməyəcək daha qəm,
Qaçmayacaq innən belə yuxusu.
Yuxularım çin olmadı, neyləyim?!
Nədən oldu?-Ya taledən, ya baxtdan,
Sinəm dolu, üzüm gəlmir söyləyim,
Köks ötürüb boylanıram uzaqdan.
Arzularım, diləklərim, şüşəydi,
Sındı qəfil, qəlpə-qəlpə töküldü.
Səni tale, məni də ki vaxt əydi,
Sınan qəlbi bacarırsan tik indi!
Görən sənmi, görən mənmi günahkar,
Ya ağlımla dil tapmayan ürəyim?!
Göstər mənə günahsız bir Adam var,
Tanrı deyim, ulu deyim, pir deyim.
Daha səni qaçırası deyiləm,
Daha məndən hər gün uman-küsən var.
Daha səni ötürəsi deyiləm,
Bilirsənmi, qabağımı kəsən var.
Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye tamsilcisi
TANRI DAĞLARINDAN İNCE YEL ESER
TUNA’NIN KÖPÜREN YÜZÜNÜ ÖPER
ŞAHİTTİR CÜMLE CANLI
YARDIR,GÜL KOKAR ENDAMLI
YILLAR VAR Kİ HASRETİZ,GÖNLÜM GAMLI
İÇİMDEN MAHZUN TURNALAR GEÇER
MAHZUN TURNALAR GEÇER
PİR-İ TÜRKİSTAN SEMALARINDAN
SU İÇERLER ISSIK GÖLDEN,CEYHUNDAN
DOMURUR ALINLARINDAN TER
DERİM: KADER NEDEN BİZE KÜSER
İÇİMDEN FIRTINALI BULUTLAR GEÇER
GÖZLERİMİN ÖNÜNDEN TARİH GEÇER
EN ÖNDE BÖRTEÇİNE
ARDINDA ASENALAR,KÜRŞADLAR SAF TUTARAK İLERLER
ATİLLA MIZRAK VURUR AVRUPANIN KALBİNE
KORKUT ATA,OĞUZHAN’A BAHT DİLER
İÇİMDEN BİN ÇADIRLI TÜRKMENLER GEÇER
HUNLAR GEÇER,GÖKTÜRKLER GEÇER
PEŞİNDEN AVARLAR,HAZARLAR,UYGURLAR GEÇER
KARAHANLILAR,GAZNELİLER AT TEPER
SELÇUKLULAR,HARZEMŞAHLAR,ALTINORDALAR
TİMUR,BABÜR,OSMANLILAR
İÇİMDEN ÖFKELİ,GÜR NARALAR GEÇER
KAFKASLARDAN,RÜZĞAR KANATLI KÜHEYLANLAR GEÇER
CEYLAN ENDAMLI TAYLAR PEŞİNDE
ÇELİK BİLEKLİ ÇERİLER,ÜSTÜNDE
ISLIK ÇALAR GÖKTE OKLAR
BOŞALIR KİRİŞLER,SADAKLAR
İÇİMDEN YALINKILÇ ALPERENLER , ALPARSLANLAR GEÇER
BOĞAZDAN GEMİLER GEÇER
GÜN DEVRİLİR ,ASIR GEÇER
TARİH GEÇER GÖZLERİMİN ÖNÜNDEN
MOHAÇ’TA , ÇANAKKALE’DE , SAKARYA’DA
BEN VARDIM, BEN
VE
MAHZUN TURNALAR GEÇER ŞİMDİ İÇİMDEN
MAHZUN TURNALAR GEÇER GÖK KUBBEMDEN
MAHZUN TURNALAR GEÇER……….
Ahmet DİVRİKLİOĞLU
TUFAN
Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye tamsilcisi
* * *
Kuyulardan çekiyorlar ya titrek, ılık nefesimi
Urganlarla değil, sâfî nûrdan ipeklerle
Bekliyorum ben. Yüksünmeden
Derdin sahibine nazlanabilmek ki ne kıdem
İşte durmadan söylediğim gibi
Seçkin yaratıldım çünkü ben
* * *
Bütün kilitlerimi bilen ve şefkatle tutan ellerinde
Açan ve dahi kilitleyen gerektiğinde
Bıraktığına da tuttuğuna da şükr olsun
Ben olmasın, herşey güzel yine de
Sen.. “öyle olsun” dedin diye
Azerbaycanın Kültür ve Edebiyat Portalının Türkiye tamsilcisi
BEKLENTİ
Ucu açık mektuplar yolladım;
Pulsuz, zarfsız,
Selamsız, sabahsız.
Küstü kalem- kâğıt,
Küstü eller…
Çıkmaz sokaklara,
Geri dönülmez yollara,
Kuşun kanadında
Sıcak haberler postaladım
Bilinmez yerlerden…
Ne giden döndü,
Ne haber geldi,
Ne de kuşlardan seda duyuldu!
Arada bir esen rüzgâr,
Sanki birkaç sözcük fısıldadı.
Duyan olmadı,
Oysa
Bitmedi bekleyişler…
Adana.29 Kasım 2009
Saat: 23.50
ATEŞ VE GÜNEŞ
Dağların ardından yol bulsaydım
Tereddütsüz giderdim
Güneşi kucaklamaya
Oynaya güle…
Sevdanın zirvesi Ağrı’dan yüce
Çıkabilseydin sevgili,
Sevdayı doruklardan alıp
Gelebilseydin keşke!
O zaman can parçam
Bir damla çiy olurdum
Buğulu gözlerinde…
Ağaçların domurlarında
Neşeyle yeşeren umut,
Uçsuz bucaksız denizlerde
Gelin gibi süzülen ak yelkenli,
İstiridye içindeki inci,
Can tanem
Gözlerinde yakamoz olurdum.
7 Aralık 2014.MERSİN
Verin
Demirəm ki, qızıldan
siz mənə taxt-tac verin.
Qaytararam yenə də,
Yaxşılığı borc verin.
Sevən qəlbi sıxmayın,
Yandırmayın, yaxmayın.
Şairləri yıxmayın,
Həvəs verin, güc verin!
…Sözdən başqa işim yox,
Ayrı bir vərdişim yox,
Sağlığımda ,,beş”im yox.
Heç olmasa öləndə,
Sağlığıma üç verin!!
22.03.2015
Dərdimin
Nəşəm qəmdən aşağıdır,
Üzümdəki yaş, ağıdır.
Gözlərimdən yaş axıdır,
Yoxdur həyası- dərdimin.
Tükənməyir, yetmir sona,
Vərdiş edib, qəlbə qona.
Gündə girir dondan-dona,
Mindi boyası,-dərdimin.
Hay verən yoxdur səsimə,
Nə zilimə, nə pəsimə.
Necə qıyım özgəsinə,
Özüm geyəsi dərdimi?
Pəl qatır, xoş diləyimə,
Hopub qana, iliyimə.
Neştər olub ürəyimə
Batır tiyəsi dərdimin.
Könül sızlar, hər gün, hər ay,
Bir kimsədən gəlməz haray.
Ürəklərdə qurub saray,
Üzdə dəyəsi*- dərdimin.
Andıra qalmış birdimi?
Dərdim açılmaz sirdimi?
Mən belə dərd istəmirəm,
Gəlib aparsın dərdini,
Kimdi yiyəsi- DƏRDİMin!!!
