Blog

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü,

Bəllidir ki, orfoqrafiya – (düzgün yazı) qaydaları, sözlərin və onların bütün qrammatik formalarının düzgün yazılışını müəyyənləşdirir, orfoqrafiya lüğətində də sözlərin düzgün yazılış formaları verilir. Biz bu kompleks məlumatlar lüğəti vasitəsilə lazımi sözün düzgün yazılışını, səslənmə və vurğusuna görə düzgün tələffüzünü, qrammatik xarakterini öyrənirik. Bəzi sözlərin nitqdə işlənmə yerini, sinonim-omonim qarşılığını öyrənməkdə də bu lüğət bizə əyani vəsaitdir. Hansı səbəbdənsə bu lüğətdə bəzi sözlərə tamamlə rast gəlinmir – o sözlərə ki, müəyyən sahəni əhatə edir, özündə böyük sinonimik-omonimik xüsusiyyətlər sıralayır. Məsələn, “sufist”, “sufistik” sözlərinə lüğətdə rast gəlinməməsi bir qədər təəssüf doğurur. Əslində, “sufizm”in əhatə etdiyi sahədə “sufist”, “sufistik” sözlərinə mütləq ehtiyac var. O mənada ki, bu sözlərdən biri adıçəkilən cərəyanın araşdırıcısı, digəri o sahəyə dair yazılar (janr) məğzidir, nitq hissəsi olaraq sifət kimi təzahür edir.
Yaxud “Rapsod” sözünün qarşılıq təzahürü sadəcə bir ehtimal xarakteri kəsb edir. Məsələn, “Rapsod” antik dövrdə xalq mahnılarını toplayan şəxsə deyilib. Əlavə olaraq lüğətdə bir “Rapsodiya” sözü də var ki, bu da musiqidə aidiyyəti üzrə bir sahə məğzi daşıyır – yəni antik dövr xalq musiqi yaradıcılığı sahəsidir. Sual olunur: bəs bu sahəyə dair materialların cəm olduğu proses necə adlanır? Bu suala cavab olaraq “Rapsodik” sözü (nitq hissəcə sifət) işlətmək olmazmı? “Rapsodik” – yəni antik xalq yaradıcılığına dair musiqilər məcmusu.
“Sufist” və “sufistik” sözləri gerçək mənada öz orfoqrafik nizamlarını əks etdirirlər. Dilimizin leksikonunda belə sözlərin olmadığını (təbii ki, lüğətə əsasən) ehtimal edənlər bir həqiqəti bilməlidirlər ki, yanlış müdaxilələr əks təsirlərlə üz-üzə qalır. Yəni…
Diqqət yetirək: “Sufizm” cəryanın adıdır – batini varlığı aşkarlayan, özündə yaşadan həyat tərzidir; o batini varlıq ki, onu duyan kəsdən asılı olmayaraq bütün mövcudiyyətlə harmoniyadadır. Təsəvvüflə (İslamda geniş yayılmış ezoterik dini və fəlsəfi cərəyan, mənəvi həyatın və əxlaqi dəyərlərin adı) məşğul olan, dindən, dini göstərişlərdən əsla kənara çıxmayan adama sufi, bu cərəyanın elmi təbliğatçısına “sufist” deyilir. Və bütövlükdə bu cərəyanı özündə əks etdirən yazılar isə sufistik yazılar adlanır… “Sufi”, “sufist” və “sufistik” sözlərini qarışıq salmaq olmaz.
Sual olunur: hansı səbəbdən ötən bu yüz illər ərzində alimlər “Sufizm”in elmi-ictimai təbliğatçısına dürüst bir ad verməyiblər. Hətta bir alim israr edir ki, bu cərəyanla məşğul olanlara füzulişünas deyilməlidir. Axı, “sufizm” deyiləndə, təkcə Füzuli nəzərdə tutulmur. “Sufizm” təriqətinin qurucuları olan başlıca sufilər bunlardır: Əbdülqədir Geylani (Qadirilik), Əhməd Yəsəvi (Yəsəvilik), Əhməd Rifai (Rifailik), Nəcməddin Kübra (Kübrəvilik), Şihabəddin Ömər Sührəverdi (Sührəvərdilik), Əbul-Həsən əş-Şazili (Şazilik), Hacı Bəktaş Vəli (Bəktaşilik), Mövlana Cəlaləddin Rumi (Mövləvilik), Bəhaəddin Nəqşibənd (Nəqşibəndilik), Hacı Bayram Vəli (Bayramilik), Nəimi Təbrizi (Hürufilik), Şeyx Səfiəddin Ərdəbili (Səfəvilik), Ömər Xəlvəti (Xəlvətilik) və s.
Sufilər diyarı, “Sufizm”in yayılma arealı ən geniş olan Azərbaycanda (Qadirilik, Sührəvərdilik, Hürufilik, Səfəvilik və Xəlvətilik təriqətləri – qurucuları və əsas şeyxləri mənşəcə Azərbaycan türkləri) bu cərəyanı öyrənən, təbliğ edən şəxsin müraciət obyekti bəlli deyil. Təəssüf doğurası haldır, deyilmi?
Əlbəttə, “sufi” sözünün mənası və kökü barədə mübahisələr hələ də davam etməkdədir. Tarix və ədəbiyyat alimləri, filosoflar, sufilərin özləri belə, bu sözün lüğəvi mənasını, izahını və yaranma tarixini araşdırır, bir-birindən fərqli, hətta ilk baxışda qəribə görünə biləcək nəzəriyyələr irəli sürürlər. “Sufist” və “sufistik” sözlərinə münasibəti həmin araşdırmaların bir üzvi hissəsi hesab etsək, dünya dağılar?!
Necə olur ki, “modernizm” sözündən “modernist”, “poeziya” sözündən “poetik” – “poetika” yaratmaq mümkün olur, lakn “sufizm” sözündən “sufist” və “sufistik” məğzi çıxarmaq bu qədər qəbahət yaradır?!
Aşağıda bu tip digər sözlərə diqqət yetirək:
“Publisistika” – “publisistik” – “publisit”, “pediatriya” – “pedriatik”, “statistika” – “statistik”, “orfoqrafiya” – “orfoqrafik”, “epizod” – “epizodik”, “mistisizm” – “mistik”, “avantürizm” – “avantürist”, “astronomiya” – “astronomik”, “ateizm” – “ateist”, “demokratiya” – “demokratik”, “diplomatiya” – “diplomatik” – “diplomat”, “ekzotika” – “ekzotik”, “elastiki” – “elastik”, “etnoqraf” – “etnoqrafik”, “ideoloji” – “ideoloq” – “ideoqrafik”, “sistem” – “sistemli” – “sistematik” və s. Bu sözlərdə, məsələn, “Publisistika” (ismdir) – siyasi və ictimai həyat məsələlərini işıqlandıran əsərlər məcmusu, «publisistik» (sifətdir) – publisistikaya aid yazıların belə deyək, janr, üslub xüsusiyyəti, “publisist” (ismdir) – sırf publisistik yazılar yazan, bir növ, bu sahəni öyrənən şəxsdir. Bu mənada, “sufizm” – “sufistik” və “sufist” sözləri də eyni xarakterdə məzmun kəsb edir.
Azərbaycanda “Sufizm” cərəyanını öyrənən, tədqiq edən kifayət qədər elm adamı olub və bu gün də var. Onların bəziləri Füzuli yaradıcılığında sufi meyllərini araşdırır, gözəl nəticələrə imza atırlar. Ümümilikdə götürdükdə, həmin alimlərə biz heç cür sufi deyə bilmərik. Çünki sufi, yuxarıda dediyimiz kimi, təsəvvüflə məşğul olan, dindən, dini göstərişlərdən əsla kənara çıxmayan adama deyilir. Belə halda “sufizm”i tədqiq edən elm adamına “Sufist” deyilməsi gerçəyə uyğun gəlmirmi?
Təbii ki, “sufist” sözündəki “ist” hissəciyinin rus suffiksi olduğunu ehtimal ednlər də tapılır. Həmin suffiksi təkcə bu sözə irad tutmaq, o suffiksin “çi” hissəciyi ilə əvəz olunmasını konkret tələb kimi irəli sürmək nə dərəcədə düzgündür?! Eləyə qalsa, onda hansı səbəbdən “materialist” sözündəki (bu sözün timsalında onlarla belə sözdə) “ist” suffiksi “çi” suffiksi ilə əvəz olunmur?
O da təəssüf doğurur ki, “sufist” və “sufistik” sözlərinə irad tutan, bunu böyük bir qəbahət kimi qəbul edənlərin əksəri fililoji sahənin təmsilçiləridir – o sahəyə dair elmlər doktorları, professrlardır. Əslinə qalsa, bu sözləri qəbahətə çevirməkdənsə azacıq bir araşdırma – tədqiqat işi aparmaq mümkün deyilmi? Axı hər bir səhv- yanlış fikir yeni bir elmi uğurun başlanğıcı deyilmi?
İndi deyin, elm acizdir, yoxsa alim?
Zənnimizcə, düşünməyə dəyər.

Babamın sözü idi.Sonra da əlavə edərdi ki, “ bizi elə oynada-oynada bu kökə saldılar”.Bizi deyirdi e,bizim milləti…
Eşitdiyimə görə “Yanıq Kərəmi”nə əvvəllər heç kim oynamazmış.Çunki, el arasında kərəmin faciəsinə oynamağı hamı özünə ar bilərmiş.Bir növ Kərəmə yas saxlayırmışlar.Sonradan yası da,faicəni də,Kərəmi də unudan insanlar qol götürüb şıdırğı oynamağa başlayıblar bu mahnıya.Məndən olsa deyərdim ki,elə biz o vaxtdan öyrənmişik faciəmizə “oynamağa”. (daha&helliip;)

Allah sizə rəhmət eləsin, mirzələr… Sizin yaratdığınız aferist obrazlar bu gün diri-diri ədəbiyyatımızdadı. Canlı nəsruhlahlar və canlı kimyagərlər…Adamı haracan aldatmaq olar? Adamlara nə vaxtacan yalan demək olar? Bir gün biləcəklər axı gümüş gümüşlüyündə qalır, qızıla çevrilmir. Nə vaxtsa anlayacaqlar axı ölü dirilib evə qayıtmır. “Meymunu yada salmamaq” yalanı bu gün daha aktualdır. Məlum 19 may tarixində baş vermiş dəhşətli yanğın nəticəsində həyatlarını itirən günahsız insanlar bir çox aspektdə müzakirə olundu. Əlbəttə, məsələ siyasi müstəvidən kənara çıxmamalıydı. Çünki birbaşa dövlətlə əlaqəli məsələdi, hansı ki, kifayət qədər müzakirə olundu. Bu haqda danışmaq istəmirəm, siravi vətəndaş kimi sözümü lazım olan yerdə demişəm. Məsələ orasındadır ki, ədəbiyyatda meymunoynadanlar bu priyomdan istifadə etməyə başladı. Vətənpərvərlik həmişə ən birinci ədəbiyyatçıların sayəsində tərənnüm olunub. Ədəbiyyatpərvərlikdən uzaq olanlar binanın yanma xəbərini vətənpərvərliklə qarışdıracaq qədər cılızdılarsa bizim sabahımız necə olacaq… Üç nöqtə qədər yaxın gələcəkdə biləcəyik bunu.
Qəribədir, keçmişdə bəylər qaçaq mala gedəndə gizlətmirdilər ki, oğurluğa gedirlər. Bu gün isə oğrular oğru yox, doğrudular. Günahsız insanların kədərindən şou düzəltmək təkcə TV-lərin deyil, artıq yazarların da “meymunu yada salmamaq” yalanına çevrilib. Meymunu yada salmayın, iksir alınmaz – Tərpənməyin, bütün saytlarda yazarıq… Mahiyyətcə eynidi, deyilmi? Məəttəl qalmayasan neynəyəsən?
Ədəbiyyat sanki bir incəsənət əsəridir, onu qəşəng çərçivə və yaxşı işıqlandırma lazımdır. Bu yazını mənə yazdıracaq səbəb də budu. Ədəbiyyatımızın çərçivəsini kimlər təşkil edir? Böyük mütəfəkkirlər, ziyalılar görüb gəlmiş ədəbiyyat indi yamaq-yumaq çərçivəyəmi möhtac qaldı? Öz eqolarına üstün gələ bilməyənlər, bir para “gənc qələm sahibləri” (özlərini belə adlarırlar!) niyə bu qədər aşağı səviyyədədirlər?
Mən eqoist o adamlara deyirəm ki, öz eqolarının mənfi tərəfini nümayiş etdirir və ondan insanların ziyanına istifadə edirlər. İnsanlar eqolarını müsbət işlərdə realizə edə bilməyəndə bu özlərinə də, özgələridə də zərər verir. Şöhrətlənnək, tanınmaq istəyən adamların bu istəyi tamamilə haqlıdır. Lakin bu zaman onlar öz istəkləri haqqında həddindən çox danışırlarsa, deməli, hələ də öz eqolarının sahibi ola bilməyiblər. Çox güman ki, bu adamlar danışmaqla öz kompleks və qorxularını ört-basdır edirlər.
Amerikalılar deyir: “Milçəyi bir qaşıq balla tutmaq bir pud duzla tutmaqdan daha asandır”. Bəs bizim ədəbiyyatsevərlər neynir? Bala heyfləri gəlir, daha dəqiq desəm, balı olacaq biri yoxdu deyə duzunu bol edirlər. Duzsuz və şit bir ortamda “barıtı çox olan” bəzi yazılar milçəklərin vızıltısını çoxaltmaqdan başqa bir nəticə vermir. Bu vızhavızda ədəbiyyat bulanır. Milçək bir zad olmasa da, ürək bulandırır axı…
Mütaliədən başqa da bir sıra mənbələr var ki, bizə təhsilimizi artırmaqda kömək edir. Onlardan biri – dostlar və həmkarlarla ünsiyyətdir. İndi təsəvvür edin ki, onların mütaliəsi bu “vızhavızdı”. Onları yığsaq heç bir blok da adam etmirlər. 5 mərtəbəli bina kimi üst-üstə dayanıblar. Ən yuxarıdakı zibilini özündən bir mərtəbə aşağı, aşağıdakı daha aşağı və belə-belə…ədəbiyyatımız olub zibilxana. Dəhşətli olan odur ki, “qonşular”ın hamısı bir-birindən gileylidir. Kimsə öz “zibilini” dilə gətirmir…Mehriban qonşuların məsud dolu bu binasında tez-tez müzakirə və mütaliələr gedir. Bayaq dediyim təhsil məsələsi də burda ortaya çıxır. Dünya onlar üçün yalnız bu “5 mərtəbəli bina”dan ibarət olduğu üçün özlərindən başqa “öz”, bir-birlərinin kitabından, yazı-pozusundan başqa heç bir nəsnə bilmirlər. O qədər heç nə bilmirlər ki, tədbirdə çalınan matəm musiqisinə “intiresni mahnı buraxdılar” deyib haray-həşir qoparırlar. Hər şey “öz daxillərində” olduğu kimi biabir olmaqları da bu qaydayla gedir; özləri-özlərini biabır edirlər.
5 mərtəbəli bina demişkən, onu da qeyd edim ki, “meymunu yada salmamaq” yalanıyla meydanda dayça oynadan bəziləri “Biz Anardan yazmırıq deyə AYB-yə üzv olmuruq” yaza-yaza AYB-nin qapısı önündə yatırlar az qala. Ümidvaram, onlar da nə vaxtsa AYB-yə üzv olacaqlar, bizim də canımız bu tip yazılardan qurtulacaq. Canımızı qurtara bilmədiyimiz başqa məsələlər çoxdan da çoxdu. Dünən saytlarda qeyd olunan hadisə, məsələn…Yuxarıda yazdıqlarımın bu haqda olduğunu anlamış olmalısınız, həzarat, ona görə ki, yanğın hadisəsindən özümüzə gəlməmiş bir qrup gəncin də iştirak etdiyi kitab təqdimetmə mərasimində baş vermiş “vızhavız” ürəyimizi bulandırdı. Mən orda iştirak etməsəmdə hadisələrdən dəqiqliyinə qədər xəbərim oldu. Kitabın tərtibedilməsindən və keyfiyyətindən danışmağa dəyməz. Türk yazarlarının antologiyası bu qədər bərbad ola bilməzdi, oldu amma… Çünki, tərtibatçılar və içində şeiri yer alan gənclərin əksəriyyəti bərbad gündədi. Buna görədir ki, nəticə başqa cür ola bilməyəcəkdir.
Kitabın “işıq” üzü çıxmasına sevinən türk və azərbaycan bacı-qardaşlarımızın əl qaldırıb vətənpərvərlik musiqilərini alqışlaması, bayraqla rəqsləri tərsə-məzhəb gənclərimizi necə çaşdırıbsa, bir də özlərini çöldə görüblər. İçəridə qaldırdıqları vızhavızdan sonra tələm-tələsik 3-5 məqaləylə guya ki, ortalığı ayağa qaldırdılar və ucuz reklama başladılar. “İgidliklərindən” ağız dolusu yazandan sonra bir daha əmin oldum ki, onlara yazığım gəlməkdə yanılmamışam. Pis başa düşməyin, matəm musiqisiylə mahnını ayırd edə bilməyənə yazıq deyilər ancaq…Ona görə yazıq ki, vətən haqqında ancaq şeirlərdə abstrak-yapıştraq fikirlər söyləyənlər dünənə qədər orda qınadıqları insanları “mənəvi atamız, anamız” deyib bağırlarına basırdılar. Narahat olmayın, sabah da bağırlarına basacaqlar. Onlar başqa cür ola bilmirlər çünki…
Sözümü burda saxlayıram…Ad çəkib onsuz da reklam olunmaq üçün ürəkləri gedən “yaradıcı gəncləri” bu qədər sevindirmək niyyətim yoxdu. Bu haqda növbəti yazılarda, İnşallah.
Sözlərim bu 5mərtəbəli, bir bloklu binanın sakinlərinə necə təsir edəcək, bilmirəm, amma yanıb-kül olası bir bina varsa, o da “sizin binanızdı”, ay istedad dağarcıqları. Üzlüksüz, falansız…
Tamam unutmuşdum…Qərəz, meymunu yada salmayaq!

Hörmətlə, AYB, TAYB, GAYB, FAYB və s. üzv olmayan Allah bəndəsi…

Bu mənim həyat hekayəmdir… bəlkə də yazıb davam etdirdiyim yada eksik qoydugum cümlələrklə dolu…….hekayəm….
Kimliyini tanimaq senin haqqında bilgi almaq qeder asan deyil çünki her insanin kimliyi onun haqqında bilmediklerinden yaranan tek heqiqetdir.
Mən yalnız bir tək özüm haqqında bunu deyə bilərəmki əsla yalanı sevmirəm amma yalan məni sevdiyi üçün qarşımda hərkəsi eyni cür görürəm.
Bəlkə bu dünyaya gələndə bilməzdimki bu qədər ağlayacağam .Doğularkən, yıxılarkən, üzülərkən, bezərkən, itirərkən və birdə ən yaxınımı öldü deyə bilərkən. Ama insan olaraq bunlar hər kəsin həyatında vardır.Mən əsla kimsəyə güvənmirəm çünki güvən və inam yalnız allaha qarşındakı birisinə sadəcə hörmət etmək yaraşar mənin aləmimdə.Əgər bitmiş birisi üçün üzüldüyümü bildirirəmsə bu sadəcə ona qarşı acıdığımdandır. İnsan çox güclü birisi kimi görünsə belə daxilən çox kövrək və zəifdir çünki hisslərinə tez yenik düşür. Kim deyirsə məndən qürurlu bu həyatda ikinci birisi yoxdur yanılır çünki hər kəsin qüruru var ama hər kəs onu bir yerdə dayandırır sevdiyinin önünüdə. Bu sevgi ilk öncə tanrıya , sonra ataya, anaya sonra isə yarım qalmış bir ürək parçasınadır. İnanmırıq gələcəyə ama bir gün mütləq gələcəkdir kiminin sonu , kiminin isə başlanğıcı hardan həyata başlayıbsa orda bitəcəkdir.
Deyirlər insanlar torpaqdan yarandığı üçün torpağada gömülür, çünki həyat və axirət arasında bir yol keçir oda torpaq altından.Bəzən özünü kiməsə tanıdırmaq isdəsəndə səni yetərincə tanımırlar çünki insanı yalnız ən yaxşı onun özü tanıyır.Mən heç vaxt kiməsə bənzəməyi sevmirəm bilirsiz niyə çünki bənzəyəcəyim birisi olsa belə özümə bənzəməlidir deyə.
Düşüncələrimi paylaşmağı sevirəm, amma onu yalnış yozanlarla deyil doğru anlayıb deyer verənlərlə.
Ən sonda bir tək bildiyim və əmin olduğum bir tək olan bir həqiqətimdə var mən bütün sevgimi ilahidən başlamışam və onda da bitirəcəyəm, çünki hər könülün sevgisi onun dərgahından başlar.
Unutma xosbext insanlar bu dunyada herseyin gozeline sahib olanlar deyil sahib olduqlarini itirmeyecek qeder cox sevenlerdir.
Bir zamanlar hər şey fərqli və gözəl idi gözümdə indi hər şey dəyərini itirib , bəlkəmdə mən dəyişmişəm ya da məni dəyişdirən nəsə olub həyatımda. Elə bilmişəm ki sevmişəm ama zaman keçdikcə yalanları gördükcə sadəcə sevmədiyimi anlayaraq üzülmüşəm onu sevmədiyim üçün deyil hər şeyin fərqli gedişatını izlədiyim üçün. İndi hansı cümlədə bir təsirli sözə rast gəlsəm təcüblənə bilmirəm çünkü hər şey adiləşib. Kimiləri önəmli olduqlarını düşünərkən əslində önəmsənmədiklərini nalamaqda çətinlik çəkirlər və sadəcə qarşı tərəfin inanmasına və əslində onların sevmədiklərindən tərk etdiklərini dərk etməyə çalışırlar.
Mən başqasını sevərkən sən dönüb məni sevəcəksən amma bilməyəcəksən bir vaxt uzaq qaçmaq isdədiyin və bir vaxt arxanda süründürdüyün kəs indi sənin peşman olacağın və göz önündə ağlayacağın birisi kimi görünərsə o zaman peşman olmağın nə qədər acı verdiyini hiss edəcəksən.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü,

Kitab çapı işinin bir tədqiqat sahəsi olması təkcə ehtimal deyil; bu proses həm də elmi gerçəklikdir və kitabın bədii və texniki tərtibat məsələlərini də geniş şəkildə özündə xarakterizə edir. Əlbəttə, kitab, tərtibat və çap zərurəti poliqrafik sistemin beynəlxalq əsaslarını özündə ehtiva edir; bu zəmin kitabçılığın bədii-poliqrafik forması ilə də təcrübi məğzlərə səbəb yaradır. Heç şübhəsiz, 1978-ci ildən Azərbaycan nəşriyyat-poliqrafiya sistemində çalışan, respublikanın nəşriyyat sistemində özünəməxsus yeri və xüsusi çəkisi olan poliqrafiya mütəxəssisi İradə Ələsgərovanın 2015-ci il tarixdə «Təhsil» mətbəəsində işıq üzü görmüş «Azərbaycan kitabının bədii və texniki tərtibat tarixi» kitab-monoqrafiyasında bu dinamik səciyyə özünü qabarıq göstərir: monoqrafiya ilk əsaslı elmi-tədqiqat işi kimi diqqət çəkir, burada kitabın çap üsulları, poliqrafiya texnika və texnologiyasının, həmçinin nəşriyyat-poliqrafiya sisteminin inkişaf səviyyəsi və s. ətraflı ilk təcrübi əsaslı mənbə kimi araşdırılır.
Monoqrafiyada kitabçılıq, kitabın bədii və texniki tərtibat işi, poliqrafiya-nəşriyyat sistemi, bu sahədə texniki-texnoloji imkanların kitab tərtibatında rolu və s. yüksək səviyyədə elmi izaha cəlb edilib; kitabın nəşriyyat-poliqrafiya sisteminin gələcək inkişafına müsbət-həlledici əhəmiyyətli təsiri şübhəsizdir. (daha&helliip;)

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü,

Bəlli bir həqiqətdir ki, xalqların bir faciə simptomu da var…
Əsrlərdir, dünya sivilizasiyası faciələrlə üz-üzədir. Cəmiyyətlər insan həyatında vəhşət yaradan bu prosesin ağrı-acısını min illər unutmur. (Unutmağa çalışsa belə, unuda bilmir…) Keçən əsrin başlanğıcında baş vermiş Çanaqqala döyüşü də faciəyə zəmin yaradan vəhşətlərdən sayılır.
…Hiylə, məkr də xain surətlərin aludə olduqları zəminlərdir. Zaman-zaman xalqlar bu proseslərin qurbanlarına çevriliblər. Elə bu mənfur siyasətin də iç üzündə Çanaqqala dəhşətləri tarixin türk-azəri xarakterinə sarsıdıcı zərbə vurmaq marağı kəsb edir. Bu zəmini on illərdir insanlar öz həyata baxışlarında ağır an kimi realizə edirlər. Heç şübhəsiz, istedadlı şair, vətənpərvər ziyalı Etibar Etibarlının «Dan üzü ağaranda» zəfər poemasında da mahiyyət bu israrla sonuclanır. (daha&helliip;)

AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

Uşaqlıqdan hamı mənə qəribə baxırdı. Ailəmizdə dörd uşaq vardı. Ancaq, məni kəndimizdə heç kim tanımırdı. Qapıya gələn qonaqlar mənim də qonaq olduğumu sanırdılar. O qədər qaraqabaq uşaq idim ki, bir dəfə qonşu qadınlardan biri demişdi:
-Qızın baxışlarına bax, elə bil adamı parçalayacaq. Allah, sən saxla!
O qədər ciddi və qorxulu baxışlarımın olmasını bilmirdim o günəcən… Və o sözü eşidəndə artıq 9-cu sinifdə oxuyurdum. Amma, hələ kənddə məni üzdən tanıyan yalnız müəllimlərim və sinif yoldaşlarım idi. Adım isə… Adımı tez-tez eşidirdim:
-Şəfa yenə olimpiadada yer tutub!-bunu günorta saat 12-də quzularını evə aparan Xanbaba dayı demişdi. Mən də çəpərimizə söykənib onun üzünə baxmışdım. Məni görməzdən gəldiyini sanmışdım, amma tez də yadıma salmışdım ki, axı, məni tanımır…
-Şəfanın şeirini gördünmü, qəzetdə çıxıb!- məndən iki sinif aşağı oxuyan oğlan demişdi. Yenə üzünə baxmışdım. Məni tanımırdı… (daha&helliip;)

1974 cü il fevral ayının 23-də Yardımlı rayonunda anadan olmuşdur. O, 1980-ci ildə Yardımlı rayon M.F.Axundov adına 1 saylı orta məktəbinə daxil olmuşdur. 1988-1991 ci illərdə Cəmşid Naxçıvanski adına Hərbi Litseydə, 1991-1993 cü illərdə Sverdlovsk (Yekaterinburq) Ali Hərbi-Siyasi Tank və Artilleriya İnstitutda təhsil almışdır. Lakin SSSR-nin süquta uğraması nəticəsində Azərbaycan əsgər və zabitləri postsovet məkanından geri cağırılır. (daha&helliip;)

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü,

Bilirik ki, ədəbi proseslər ictimai əksliklərin dəyişən meyllərini ifadə edir. Bu dəyişmə ara-sıra kəmiyyət çoxluğu yaratsa da, əksər hallarda keyfiyyətə zəmin doğurur. Keyfiyyətin özü də bir predmet olaraq qarşı və əks istiqamətə dəyişilməyə məruz qalır. Səmimi etiraf edək ki, 70-ci illərdən başlayaraq keyfiyyət yerdəyişmələri obyektdaxili ziddiyyətlərin mahiyyət qatında ədəbi əksliklərin mübarizəsini gücləndirib, köhnə ənənəçi formalara bir növ, sərhəd qoyub, fəlsəfi təzahürlə qarşılıqlı-dialektik münasibətləri artırıb. Elə çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatşünaslığına yorulmadan xidmət edən bir çox ədəbiyyatşünasın – xüsusən Gülşən Əliyevanın (Kəngərli) da yaradıcılıq meylləri özünün keyfiyyət sıçrayışları ilə inkişafa yönələn dəyişmələrə təkan verir. İlk olaraq bildirək ki, ədəbiyyatımızın, ədəbiyyatşünaslıq elmimizin bu cəfakeş və əməksevər xidmətçisinin filoloji-elmi və fəlsəfi təhlilləri özlərinin orijinal forması, fəlsəfi-mistik, elmi çək-çeviri, məzmun əlvanlığı və obrazlar əhatəsi ilə diqqət çəkir, ədəbi ziddiyyətli xarakterlərin spesifik əksliklərini konkret arqumentlərlə verir. (daha&helliip;)

A9 Televiziyasında “Adnan Oktarla Sohbetler” proqramının bu dəfəki qonaqları Azərbaycanlılar olub

Ensonxeber.az-ın məlumatına görə, hər gün Türksat, Azərspace, Arabicsat peyklərindən və 800-ə qədər saytdan canlı olaraq bir neçə dildə yayımlanan, təkcə internet üzərindən günlük izləmə sayı 1 milyondan çox, peyk üzərindən isə milyonlarla olan A9 Televiziyasında “Adnan Oktarla Söhbətlər” verilişinin bu dəfəki qonaqları azərbaycanlılar olub. Verilişdə Azərbaycandan Ramiq Vəliyev, Tural Vəlizadə, Ramil Rüstəmov, Xəyalə Səfərova, Nərmin Kərimzadə, Sahib Süleymanov, Vəfa Kərimzadə, Aysel Vəlizadə, Sevinc Haqverdizadə,L’man Piriyeva, Elvin Pirquliyev iştirak edib. Verilişdə cənab Adnan Oktar müasir Azərbaycanın qurucusu Ulu Öndər Heydər Əliyevdən bəhs edərək başlayıb. Daha sonra Azərbaycandan gəlmiş qonaqlarla tanışlıq olub. Qonaqlardan Ramiq Vəliyev Azərbaycanda görülən işlərdən, ölkəmizdə gedən inkişafdan, Olimpiya oyunlarından və ümumilikdə Azərbaycan barədə məlumat verib. Daha sonra verilişdə Azərbaycan haqqında hazırlanmış qısa sənədli film göstərilib.

Cənab Adnan Oktar cənab prezident İlham Əliyevin İslam dini ilə bağlı sözlərindən bəhs edib və Ramiq Vəliyev Prezidentimizin İslam dini ilə bağlı sözlərini oxuyub. Cənab Adnan Oktar Prezidentimizin ailəsinin müasir və imanlı olduğunu vurğulayaraq ona və ailəsinə dua edib, gənclər tərəfindən dəstəklənməsinin vacibliyini vurğulayıb. Verilişdə Bakı şəhərinin gözəlliyi haqqında söhbət edilərək, Bakının «Qafqazın Parisi» olduğu vurğulanıb. Verilişdə eyni zamanda yeni tikilən Heydər məscidi haqqında məlumat verilib.

Cənab Adnan Oktar azərbaycanlılar haqqında bu sözləri deyib: “Azərbaycan xalqı candır. Cəsarətlidir, vicdanlıdır. Çox tərbiyəlidir azərbaycanlılar. Çox hörmətlidirlər. Əxlaqları idealdır. Heç degenerasiya olub pozulmadılar, çox əsalətli qaldılar”.

Cənab Adnan Oktar Azərbaycanda İslam dini ilə bağlı görülən işlər barəsində bu sözləri vurğuladı: “Təbii ki, İlham bəy çox ağıllı davrandı, xurafata qapını heç açmadı. Həqiqi İslamın qapısını açdı, xurafatın qapısını bağladı”.

Cənab Adnan Oktar verilişdə Qarabağ problemi haqqında maraqlanıb və Ramiq Vəliyev cavab olaraq torpaqlarımızın 20% – nin hələ də işğal altında olduğunu vurğulayıb. Cənab Adnan Oktar isə məsələ ilə bağlı bunları deyib: «Onu geri alacaqsınız (işğal olunmuş torpaqları), onu geri alacaqsınız, mənə güvənin yaxında onu geri alacaqsınız”.

Daha sonra cənab Prezidentimiz və ailəsinin Həcc ziyarətinin şəkilləri göstərilib Adnan Oktar yenidən Prezidentimiz və ailəsinə dua edib. Verilişdə son olaraq Azərbaycan və Türkiyə dövlətləri arasında viza və pasport rejiminin aradan qaldırılmasının vacibliyi vurğulanıb. Cənab Adnan Oktar Azərbaycan və Türkiyə arasında viza və pasport sisteminin ləğv edilməsinin lazım olduğunu vurğulayaraq bu sözləri deyib: «Mən avtomobillə Bakıya gedib restoranda yemək yeyib geri gələcəyəm. Amma məndən xarici pasport tələb edilməməsi şərti ilə”. Verilişin sonunda cənab Adnan Oktar Azərbaycan dövlətinin hər türk övladının dövləti olduğunu vurğulayıb və Azərbaycanın inkişafı üçün dualar edib.

Düşünmək, həqiqətən də, böyük nemətdir. Bu gecə insanların bir çoxunun açıq həqiqətlərə, elmin ortaya qoyduğu vacib nəticələrə nə üçün belə biganə yanaşdığını düşünürdüm. Öncəliklə, insanların hadisələrə qarşı niyə heç reaksiya vermədiyi mənə çox təsir etdiyi üçün bunun mənşəyini düşünürdüm. Ardınca düşüncələrim uzandı və bu məqalə yarandı.

Düşündüyüm şeylərdən biri də o idi ki, daha çox nə edə bilərik? İnsanların diqqətini dünyadakı bu qeyri-adi və fövqəladə hadisələrə necə yönəldə biləcəyimiz barədə düşündüm. Dünyanın müxtəlif yerlərində hər gün milyonlarla insan davamlı müharibə vəziyyətinin doğurduğu ölüm və işgəncə ilə, aclıq, səfalət və hər cür zülmlə qarşı-qarşıyadır. (daha&helliip;)