Blog

Bu can deyil artıq,bilirəm can belə olmaz,
Salmış qəfəsə canımı,canan belə olmaz.

Səpdim yoluna göz yaşımı, döndü dürr oldu,
Baxdı rəqibim,söylədi ehsan belə olmaz.

Görmüş üzünü,səcdəyə gəlmişdi mələklər,
Bu surət ilə vallahi insan belə olmaz.

Həsrət gözümü şad elə,bir pərdə görün sən,
Bir pərdə qədər ömürdə hicran belə olmaz.

Yalvarsam əgər Fatehə taxtından enərdi,
Zalım balası rəhm elə,sultan belə olmaz.

Dildən dodağa yetdi axır,söz də qocaldı,
Döndü yüz ilə,yüz deginən an belə olmaz.

Saqif yolunu Minada gözlər ki,gələrsən,
Kaş ki deməsin öz yarı qurban belə olmaz.

Qaşla-göz ayrımında qalan ölüm,
Tələsmə ömrümə balta vurmağa,
Təzədən cücərir sönmüş arzular,
Təzədən həvəsim var yaşamağa.

Könlün arzulayır əbədi qonaq,
Ruhun bir üzünü yorğun görəndə,
Nə qədər cavanıq, insafın olsun
Qurdlar süfrəsində qurdlar görəndə.

Ya çəkimiz ağır qoca dünyada,
Ya da başqa gözlə çox pis baxırsan.
Almısan əlinə min cür silahı,
Biz öndə, sən geri, bizə qaçırsan.

Qaçmaq çox asandı, gözlər yumulsa
Onda ayaqlar da yerdən kəsilər.
Sən qurdları say, yumruq olubsa,
Cavan əllərimiz dibdən kəsilər.

Hələlik, bu qədər, sənə son arzum
Üz-üzə gələndə yolunu dəyiş.
Uzan yazılıbsa, düşünmə pozum,
Həyanla utandır, baxışı dəyiş…

Sen olmasa neçə gülum,
Dodağimda ğülüşmsən,
Bu dünyada sevinc payim,
Tək ,yeganə, sevgilimsən…
Sensiz qala bilmirəm mən,
Senlə nəfəs aliram mən,
Sevgi payim ,ğülüş payim,
Tək ,yeganə sevgilimsem,
Sen mənimsən ,yeganəmsən ,
Birdənmsən ,ürəyimsən,
Gülüş payim ,hər şeyimsən…
Bəxd ulduzum yaşa daima,
Bu ürəkdə yeganəmsən…

17.05.2015

LAÇINIM

Sənə dağ çəkdilər,yara vurdular,
Yol, cığırlarını kəsib durdular.
Milləti arı tək əzib, qırdılar,
Oldu kənd, şəhərin talan Laçınım.
Ay gözü yollarda qalan Laçınım.

Körpələr tank altda əzdi, boğuldu,
O cənnət el oba yandı, dağıldı.
Sanmayın, yazdığım keçmiş nağıldı,
Çöl, çəməni xəzan olan Laçınım.
Ay güzləri yolda qalan Laçınım.

Səni əsir edib, yaraladılar,
Ləşləri ləş üstə sıraladılar.
Adımızı qaçqın qaraladılar,
Səni yıxdı fitnə, yalan Laçınım.
Ay gözü yollarda qalan Laçınım.

Dərbəndli Zeynəbəm, qələmim ağlar,
Vuruldu köksümə, sağalmaz dağlar.
Gözümə görünmür yaylağlar, dağlar,
Öz yerində, əsir olan Laçınım
Ay gözü yollarda qalan Laçınım.

Dərd üstə inləyən bir saz kimiyəm
Səsimdə bilinər kədərim, qəmim
Sevincdən avazım bəlkə ucalar
Dost mizrabı ilə çalınsa simim

Böyükdür hikməti anlasan əyər
Nadandan soruşma, o uca bilmir
Bir hecaya sığan böyük xisləti
Cümlələr sətirlər tam aça bilmir

Böyük bir ümmandı, dərin dəryadı
Sirrini anlasan qəlbinə dolar
Xəyanət eyləsən əhdi peymana
O yerlər ömürlük məzarın olar

Yaxşı dost insana vüqar kimidi
Mən onu əyilməz bir dağ bilirəm
adına min kərə qara yaxsalar
Dostumu qəlbimdə düm ağ bilirəm

Uğurun qoşası qisməti olsun
Verməsin dubirlər nərdi dostumun
Sevinci mənim də sevincim olar
Sızladar könlümü dərdi dostumun

Aqil Kəngərli (Cəfərov Aqil Abbas oğlu) 1972-ci il 1 sentyabrda Göyçayda anadan olub. 1995-ci ildə BDU-nu, 2002-ci ildə Azərbaycan Müəllimlər İstitutunu bitirib.Tarixçidir. Bir neçə il “Azərbaycan” nəşriyyatında, müxtəlif redaksiyalarda jurnalist kimi çalışıb.”Xalq”, “Millət”, “Vətən səsi”, “Press-əks səda”, “Hünər”, Sabaha inamla”, “Hürriyyət”,”Azad yeni fikir” və s.qəzetlərdə müxbir,şöbə müdürü,redaktor işləyib. 2001-ci ildən pedaqoji sahədə çalışır. Hazırda Göyçay şəhər 7 saylı tam orta məktəbdə Tərbiyə işləri üzrə direktor müavini vəzifəsində işləyir.”Məktəb-Press”qəzetinin əməkdaşıdır. Dövrü mətbuatda çap olunmuş 700-dən çox məqalənin və “Bir Allahın eşqinə” (2004), “Tanrı yolunda” (2005), “Yaxın və uzaq tarix” (2009), “Məni çağır yuxuna”(2013), “Mixaylonun silahdaşı –Partizan Qədir”(2014)və “ Vaxtsız getdi gəncliyim”(2015) adlı 6 kitabın müəllifidir. O, “Qızıl qələm”, “H.B. Zərdabi”, “Xalqın nüfuzlu ziyalısı”diplomlarına, “Xəmsə”ədəbi mükafatına layiq görülüb. Bir sıra kitablarda A. Kəngərlinin şeirləri verilmiş, adı “XX-XXI əsrin yaradıcı və ziyalı insanları” toplusuna , Ginnesin Rekordlar Kitabına namizəd olan “Avrasiya şairləri antalogiyasına”salınmışdır. Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvüdür. İraq-Tükmən Yazarlar Birliyinin üzvüdür.

YENƏ DƏ BİRLİKDƏYİK

Yenə də birlikdəyik, kədər uzaq, əhval saz,
Elə sarılmışıq ki, bizi ayırmaq olmaz.
Yalnız sevənlər duyar, qəlbi daşlar anlamaz,
Göy otlar üstündəyik, nə lazım yorğan-döşək?

Ağ üzünün rəngini, qardan almısansa, de,
Şölə saçan camalı, nurdan almısansa, de,
İnsaf et, bu baxışı, hardan almısansa, de,
Dərdi-qəmi unudaq, bir şənlənək, gülüşək.

Ömür keçir, il ötür, biz də doluruq yaşa,
Bu fürsətdir, düşübdür, əsla verməyək boşa.
Bu sevgidən məst olub, elə gəlmişəm cuşa,
Gəl, həftədə bir gün yox, günaşırı görüşək.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru

TANRI BUYURUBSA

Ay sevgilim, gəlsən əgər,
Xoş arzuma yetərəm.
Qəlbimdəkin bilsən əgər,
Çiçək olub, bitərəm!
Axı özün bilirsən ki,
Sənsiz bir bənövşəyəm.
Səni uzaqdan görüncə,
Şirin nar, gülövşəyəm.
Ürəyini verəsən,
Qədrini bilənlərə.
Daim dua edəsən,
Sevib-sevilənlərə!
Sevgi ətri ürəkdə,
Çağlayan bir bulaqdı,
Hamımızın izləri,
Bu dünyada qonaqdı.
Sev ay ürək, bir alovsan,
Bir ocaq!
Bədxahların öz yerində sayacaq!
Fələk pisin gözlərini ovacaq,
Tanrı buyurubsa…
Olan olacaq!

AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

nə eləsən elə… yadıma gəlmir,
necə açılmışdı tale qapımız…
Bakı küçələri tapa da bilmir
harda dolaşıbdı addımlarımız…

Nə vaxtsa bir gün, şeirin birində,
Hansısa misrada qovuşacağıq.
Sərin kəlmələri düzüb yan – yana,
Elə şeirdəcə yaşayacağıq.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü,

Düşür....

Gülmə, güldükcə, mələklər də olur xar, düşür,
Hərə bir donda, müəmmada səbəbkar düşür.

VƏTƏN OĞLU.

Sən vətənin övladısan,
Şanı, şöhrəti, adısan.
Elin qolu, qanadısan,
Məğrur yaşa vətən oğlu.

Elinin dayağı oldun,
Işığlı çirağı oldun.
Düşmənə göz dağı oldun,
Məğrur yaşa vətən oğlu.

Səni əymədi şər, yalan,
Qoydun millət yolunda can.
Səninlədir Azərbaycan,
Məğrur yaşa vətən oğlu.

Adın gələndə yer əsir,
Düşmən ölməyə tələsir.
Sözün, neçə dili kəsir,
Məğrur yaşa vətən oğlu.

Özün, adın boyda dağsan,
Şir ürəkli, bir qoçaqsan.
Azərbaycana dayağsan,
Məğrur yaşa vətən oğlu.

Ad qazandın hünərinlə,
Qürur duydun vətəninlə.
Zeynəb, fəxr edir səninlə,
Məğrur yaşa vətən oğlu

Uzaq dur məndən…

Hec sevməzdim gərək ,
Bu mənim nəyimə gərk
Ağrilr acilar isdemirəm mən ,
Bu ürək qiriqdi yetəriqədr ,
Uzaq dur ,sil at qəlbindən ,
Demişdim ,üzərəm qiraram səni ,
Uzaq dur ,sən məndən ,
Yarali qəlbimdən ,
Sevmə ,yaziqsan səndə qel məni ,
Məndə söz bir daha sevməyəcəyəm ,
Yarali könlümlə verib baş -başa ,
Yaşaram ölütə tək sninlə sənsiz ,
Yarali könlumdə yaşarsan ,yaşa .
Ölənə kimisən öz xəyalinla ,
Cox illər axdardim seni ,
Tapdimasa soruşdum ,
Özümdən ,bəs niyə tapdin ,
Könlunə ,bir məlhəm tapdin onu sən ?
Üzaq dur sən məndən ,
Yarali könlmdən,qirmiyim səni ,
Uzaq dur sən məndən ,qizmiyim səni ….
Üzmüyum ,du zəhər dilimlə səni ,
Uzaq dur ,sən məndən ,qirlar qəlbin ,
Sən ,sevmə ,sevmə unud sən məni …

İsmayılova Pərvanə Nurəddin qızı 1990-cı il may ayının 19-da Sumqayıt şəhərində anadan olub. 2011-ci ildə Baki Dövlət Universitetini bitirərək psixoloq ixtisasına yiyələnib Ailəlidir. 2 övladı var

Qələm də bezibdi səndən yazmaqdan,
Artıq tükənibdi gözümdəki yaş.
Sətirlər dillənir ,misralar dinir,
Ah səni unuda biləydim mən kaş….

İndi o həsrətin mənə yük qalıb,
Taleyim bəxtimə nə dönük qalıb.
Dərdindən ömrüm də bax sönük qalıb,
Ah səni unuda biləydim mən kaş….

Sənə yox nifrətim ,ancaq özümə,
Unutmaq beləmi çətin ,dözmürəm.
Bu tənha qəlbimi sənsiz üzürəm,
Ah səni unuda biləydim mən kaş….

Səndəmi beləsən,söylə mən bilim,
Yoxsa ki,çoxdanmı unudulmuşam,
Məktubun dərmanım, xəyal təsəllim,
Ah səni unuda biləydim mən kaş….

Sənsizlik qəlbimdə yanar bir ocaq
Elə hey səninçün yanıram nahaq.
Həsrətin çox yaxın özünsə uzaq,
Ah səni unuda biləydim mən kaş….

Unuda biləydim olub keçəni,
Dərdimi yadlarla böləydim mən kaş.
Qəlbim bir söz deyir, dilim başqa söz,
Ah səni unuda biləydim mən kaş….

Azərbaycan Xalqının Ümummilli lideri Heydər Əlirza oğlu Əliyevin anadan olmasının 90 illik yubileyinə

Bir dövrün, zamanın astanasında,-
Xalq “Heydər”-söylədi, Heydər “Xalq”-dedi.
Doğma diyarının ulu öndəri,-
Hayanda oldusa yenə haqq dedi.

Şəhərə yenicə qədəm qoymuş qışın soyuğundan qorxmurdu. içində odun dolu balaca köhnə soba olan bir otaqlı mənzildə iki azyaşlı uşağıyla; qızı və oğluyla bir il əvvəl tanış olduğu bu şəhərdə yaşayırdılar. Qonaq kimi, ömür boyu sakin kimi yaşayacaqları hələ məlum deyil… Övladları yatdığı üçün işığı söndürmüşdü. Əvvəlcədən aldığı şamı yandırdı, sobaya yaxın masanın üstündəki dəftər qələmə yaxın qoydu. Soba yalnız otağı isidirdi, şam isə rahat yazmağı üçün işıq salacaqdı. Masanı lap qabağa çəkib əyləşdi. Hardan, necə başlayacağını bilmir, qaranlıqda yatmış balalarına kədərlə baxmağından məlum olurdu ki, yazdıqları onlara aid olacaqdı. Dəftəri açdı, dərindən ah çəkdi. Qələm əlində əsirdi, həyəcanlıydı. Çox fikirləşəndən sonra yazmağa başladı: (daha&helliip;)

Nə qədər yanımdasan,
Vaxt itirmə, əylənək,
Ürəyimizi boşaldaq, danışaq,
Lazım olsa savaşaq, (daha&helliip;)

Pərvanə İsmayılova

Getdin bir qış günü sorğu-sualsız,
Qorxdum baharı tək çağıram sənsiz.
Hicranın həsrətli yağışı kimi,
Özgə çöllərinə yağıram sənsiz.
(daha&helliip;)

Müzəffər Məzahim (Gözəlov Müzəffər Məzahim oğlu) 01 iyul 1957-ci ildə Neftçala rayonunun Qədimkənd kəndində anadan olmuşdur.
1981-1983-cü illərdə Bakı Plan- Uçot Texnikumunu “ Mühasibat Uçotu ,, ixtisası üzrə, 1987-1993-cü illərdə Moskva M . Qorki adına Ədəbiyyat İnistutunun Poeziya şöbəsini bitirmişdir.
Şer yazmağa orta məktəbdə oxuduğu vaxtlarda başlamış, şerləri müxtəlif dövrü mətbuatda dərc olunmuşdur. O dövrkü “ Azərbaycan gəncləri ,, “ Bakı axşam ,, “ Sovet kəndi ,,“ Bərəkət ,, “ Qala ,, və s. qəzetlərdə , “Azərbaycan “, “ Ulduz “, “ Qobustan “, “ Təşviqatçı”, “ Dialoq”, “ Göyərçin ,, və s . jurnallarda dəfələrlə dərc olunub. “ Görüşünə gəlmişəm”, “Ata ocağı” və “Gələn baharadək” adlı üç şerlər kitabları çaptan çıxıb. Bir çox poemaların və “Bilgə xaqan” tarixi dramasının müəllifidir.
Hal-hazırda Neftçala rayonunun Qədimkənd kəndində yaşayır. (daha&helliip;)

Soldu gülüm, baharım,
Bağda məhv oldu barım.
Muğamatlı diyarım,
Sənsiz qanadsız quşam.
Mənim yaralı Şuşam.

Söndürüldü öcağım,
Tapdalandı torpağım.
Küsdü çəmənim, dağım,
Sanki, sınıq bir daşam.
Mənim yaralı Şuşam.

Qərib oldun yerində,
Bilinmədi sirrin də.
Yandı qəbirlərin də,
Buza börünmüş qışam.
Mənim yaralı Şuşam.

Yetim qaldı çöllərin,
Xəzan oldu güllərin.
Susdu Xan bülbüllərin,
Bilməm nədən danışam.
Mənim yaralı Şuşam.

Zeynəbəm, qəlbim sızlar,
Məhv oldu gəlin, qızlar.
Susdu kamanlar, sazlar,
Mən, necə nəğmə qoşam?
Mənim yaralı Şuşam.

24.06.2014.

Həyat bir az beşik,
bir az da məzardır..
ölümlə ömür qardaşdılar.
biri beşikdə, o biri məzarda günlənib yağışlanır.
biri sabahlanır, biri axşamlanır.
biri zülmətlənir biri nurlanır.
hər zülmətə gedən yolun başında bir nur oturub təsbeh çevirir
yer kürəsi çevrildiyi kimi.
hər nurun arxasında bir zülmət,
sabaha boylanır.
Bəlkə də pıçıldayır…
qəbrin nurla dolsun dünya sakinləri.
nurla dolsun ki yaşanılsın.
təki sən deyən olsun!
yaşamaq yaşanmamışların içində məzarlanıb
yaşanmışlarda isə bəsit xatirələr mürgüləyir.
hər uzaqlaşan ləpir,
sarı qum dənəciyinə çevrilib üst-üstə yığılıb.
tam olaraq dediklərimə inanmasanız
yeridiyiniz yolun sonunda ayaq saxlayıb
ləpirlərinizin tözunu təmizləmək yetər…

Uşaqlıq sevdamın həsrətindəyəm
o zaman her seyden xebersiz idim
indi mən dünyanın harasındayam ?
bəlikə o zamanlar belə deyildim….

Sevirdim sübəsiz təmiz ürəklə
ana məhəbbəti, ata sevgisi
boyuye – boyuye alisdim məndə
öyrendim nə imiş dosluq sevgisi…

Hərdən, ağlamışam , hərdən gülmüşəm
o məsum gülüşün əvəzi yoxmuş
böyüyüb nə qədər yalan görmüşəm
indiki sevgilər sadəcə oxmuş…

Qoy dünyam boyansın təmiz sevgiyə
qayıdım yenidən uşaq tək sevim
bəlkədə çevrildim sevib dəliyə
indisə hansı bir insanı sevim..?

Üz tutsam dənizə çoşar dalğalar
qaranlıq gecənin əsiri oldum
boylansam həsrətin boynumu sarar
yaxşı ki, mən onu bir az unutdum…

Hardasan ay mənim vəfalı dostum
Fidan körpə quş tək uçmaq isdəyir…
kim bilir zamanın harasındayam
kölnüm həmişəlik sevgi isdəyir…

Nə qədər qaçsan da küncə bucağa,
Gəlib düz içindən keçər məhəbbət.
Doldurar badəyə şərbət əvəzi,
Axan göz yaşını içər məhəbbət.

İcazə istəməz, çalar qəlbini,
Göz yaşı gətirər, verməz səadət.
İçində cücərən yaşıl ümidi,
Qazıyar kökündən, biçər məhəbbət.

Qapayar, gözlərin doğrunu görməz,
Dilində bal dadar acı həqiqət.
Getmək istədimi əliboş getməz,
Ruhunla dünyadan köçər məhəbbət.

Dəlib ürəyini keçsə də gözəl,
Axan göz yaşını içsə də gözəl.
Ruhunla dünyadan köçsə də gözəl…
Nəğmədi, haraydı, haydı məhəbbət
Tanrıdan insana paydı məhəbbət…

16.04.2013

AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

qayıt, boyuna qızlar,
ürəyinə buzlar qurban.
eşq dininə imansızlar,
gülünə yarpızlar qurban.

qayıt, aç qapımızı,
o üzündə qonaq var.
əzbərləyib adımızı,
bu yayda da qınaq var…

qayıt, ay kəndi yanmış,
şəhəri talan olmuş…
illərin səndən danmış,
xoşbəxtlik yalan olmuş…

Dağ cəlib sinəmizə,
Canimizi yarimcan ediblər ,
Qaradaği alb bizdaən ,
Bağrimizi qan ediblər ,
Cox sevinmə ey ermən ,
Cox cəkməz bu ayriliq ,
Tezlik ilə Qarabaği ,
Şuşamizi ,
Alib sizden torpağmizi,
Şadliq edib seinərik ,
Öz Azeri bayrağmizi ,
Qarabağa gətirerik ,
Dağ cəkilmiş sinəmizə ,
Qan yaddaşmizi biz silerik ,
Qarabağa biz gederik ,
Qarabağa biz gederik…..
08.05 2012..

AYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

Üşüyər,üşüdər pəncərəmi də,
Gəlməz içəriyə, yadındı payız.
Sarı saçlarını töküb çiyninə,
İlahi, nə gözəl qadındı payız.

Həmişə gözündə yaş saxlayanım,
Sənə oxşayıram,gözüm bir əsim.
Çağır,çağır gəlim buludun olum,
Mənə göylərində yer ver tələsim.

Üzünu , gözünü yuyum yolların,
Üstünün, başının tozunu alım.
Geriyə qaytara bilmədim onu,
Barı ayağının izini alım.

İlahi çəkdiyim ömür yoluyla,
Bəxtimin əlindən gedə bilmirəm.
Özümə heyranam daha özümdə,
Xoşbəxtlik nədədir nədə bilmirəm.

Ruhum nəfəsimi çəkir göylərə,
Ürəkdən fəryadım çökür göylər
Göz yaşım buludlar tikir göylərə,
Vurulub nə qədər zədə bilmirəm.

Bəlalar yurd saldı axır başımda,
Taledən şimşəklər çaxır başımda.
Az qala ağlımda çıxır başımdan,
Dərdimə bir çarə edə bilmirəm.

Məhəbbət bir dənizdir,
Sahilləri olmayan…
Məhəbbət bir dalğadır,
İpə-sapa yatmayan…
Məhəbbət sərt qayadır,
Çox məğrurdur, əyilməz,
Məhəbbət bir alovdur,
Yanğısına dözülməz…
Bir gilədir məhəbbət,
Heç gözə görünməyən.
Hərdən də bir oğrudur,
Ürəklərə girərkən,
İzi də bilinməyən.
Bəzən bir ələm olar,
Bəzən onun dərmanı.
Bəzən bir təbib olar,
Bəzən ölüm fərmanı.
Kiminsə nəzərində
o bir yaşıl yarpaqdır.
Kimi deyir əslində
quruca bir budaqdır.
O bəzən həsrət olur ürəklərin gözündə.
O bəzən nifrət olur,
Xəyanətə uduzan sevgilərin
dilində.
Məhəbbət dəfinədir,
Gizlənib ürəklərdə…
O gah zirvə, gah da ki,
Çıxılmaz bir quyudur.
Kamilliyə gedən yol,
məhəbbətin yoludur.
Səncə nədir məhəbbət?
Nədir onu dillərdə
bu qədər edən şöhrət?…
-Məhəbbət bir nemətdir,
Bərəkəti tükənməz.
Sevməyi bilməyənə
Allah məhəbbət verməz.

(Sumqayıt şəhərinin 60 illiyinə)

Bəstəkar Nərminə Nağıyeva tərəfindən mahnı-əsər bəstələnmiş, Sumqayıt şəhərinin 60 illiyi münasibəti ilə keçirilən şeir-mahnı müsabiqəsində III yeri tutmuşdur.

Sevdim ilk baxışdan, təmasdan səni,
Gördüm ürəklərdə bir dastan səni.
Olasan beləcə gülüstan səni,
Düşməsin üstünə xar, Sumqayıtım!

Qəlbimdə yandırdın od-ocağını,
Ilkin bahar bildim hər bucağını.
Açıb ana kimi öz qucağını,
Olmusan bizlərə yar, Sumqayıtım!

Doldun ürəklərə məhəbbətinlə,
Ruha qida verdin ülviyyətinlə.
Tanındın dünyada şan-şöhrətinlə,
Eylədin özünü car, Sumqayıtım!

Igid oğlanların bir tərlan-tülək,
Qoynunu bəzəyən qızların mələk.
Məhəbbət yanğılı gör neçə ürək,
Tapdı qucağında yar, Sumqayıtım!

Hüsnün ürəyimi çəkib qopardı,
Mənimçün qışın da yazdı, bahardı.
Könlüm harda belə qərar tutardı,
Yaxşı ki, yaxşı ki, var Sumqayıtım!!

2009.

Çanaqqala Zəfərinin 100 illiyinə

Azadlığı başa tac
Seçənlərin püşküdü,
Vətənə namus andı
İçənlərin püşküdü,
Bu andla şirin candan
Keçənlərin püşküdü, –
Əbədiyyət yoluna
Çıxanların səfəri,
Çanaqqala zəfəri!

Gözümüzün qan adlı,
Seli, suyu qurudu,
Bu qan aydan arıdı,
Bu qan sudan dururdu,
Türkün qurtuluş himni,
Varolma düsturudu,
Odur bizə bəxş edən
Al şəfəqli səhəri,
Çanaqqala zəfəri!

Qos-qocaman ağacı
Qurutmaq mümkün deyil.
Buna təşəbbüsləri
Unutmaq mümkün deyil,
180 milyon bu gün
Qürurla: “Türküm” – deyir.
Bitib tükənərmi heç
40 budağın bəhəri? –
Çanaqqala zəfəri!

Qorxu bizdən uzaqdı,
Kənardı hürkü, Tanrım.
Neylər sonsuz səmaya,
Bir ovuc bürkü,Tanrım,
Türk – Tanrının əsgəri,
Qorusun Türkü Tanrım.
Göyün yerə müjdəsi,
Yerin göyə xəbəri, –
Çanaqqala zəfəri!

Yol açıq,
getməyə nə var,
üzünə durub,
açılmaz bağlı qapılar…
Baxt-bağlı qapıdı,
gah düşər,gah düşməz
kilidinə əlindəki açar.
Ümid-tənha çiçək,
göz yaşında islanıb,
ürəyində bitəcək.
itəcək…yollarda
bir ömür,bir həyat…
Heyhat!
Mən də yaşadım deyə
bir təsəlli var…

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü,

Bük əllərini, cam elə,
Məni bu gecə şam elə…
İstəyirsən, edam elə,
Mənim səndən xoşum gəlir.

Könlüm görmür çaxışını…
Mamır basır naxışını.
Yana əymə baxışını,
Mənim səndən xoşum gəlir.

Dağlar gərdi yelə sinə.
Düz vermədi selə, sinə…
Eləsinə, beləsinə,
Mənim səndən xoşum gəlir.

Qondu arzularım tikanlı telə,
Açım qanadımı çətir tut yelə.
Xatirən sığınan qucaqdım elə,
Yerini boş görüb qolum diksindi.

Divanə yolçudur ruhum bədəndə,
Hələ Vətən gəzir bu qərib bəndə.
Arxamca əlvida söylədin sən də,
Ayaqlar altında yolum diksindi.

Sən başqa məmləkət,mən ayrı ölkə,
Nədir üstümüzə düşən bu kölgə?
Dünyadan köçməyə qorxurduq bəlkə,
Sevib cana gəldik,ölüm diksindi.

Bu gün yenə keçirdim,
Sən qoxulu şəhərdən.
Yollar mənə danışdı,
Sən adlı bir nəfərdən.

Dedim a yollar, baxın,
Necədir mənim halım?
Qonaq olur röyama,
Tez-tez onun xəyalı…

Yollar, o bir mələkdir,
Geyinib insan donu.
Mənə özəl yaradıb,
Xaliqi-Sübhan onu.

Onun qara qaşına,
Gözünə qurban olum.
Hər səhər sizdən keçən
İzinə qurban olum.

Çox uzaqdır bu şəhər,
Gəlmişəm hardan-hara.
Tək onun yoxluğudur,
Günümü edən qara….

Razıyam mən çəkim ah,
Ondan gələn ahdırsa.
Xoşdur mənə günahım,
Sevməyim günahdırsa…

A yollar, insaf edin,
Çəkməyin məni dara…
Ümidim tək sizədir,
Aparın məni yara…

Peşman etməyin məni,
Belə uzaq səfərdə.
Mən onu necə tapım?
Bu cür böyük şəhərdə…

Bu gün yenə keçirdim,
Sən qoxulu şəhərdən.
Yollar mənə danışdı,
Sən adlı bir nəfərdən.

30.04.2015…( 02:43)

Ah,nə ola bir dəfə,
Baxışımız toqquşa.
Dayanaraq üz-üzə,
Gözlərimiz danışa.
Danışmaya dilimiz,
Hətta bir kəlmə belə.
Qorxuram dilimizdən,
Acı zəhər tökülə.
Heç yaxın da gəlmərəm,
Inan mən sənə sarı.
Heç nəyə dəyişmərəm,
Bircə o, baxışları.
Hər səhər o, baxışlar,
Salam verib keçəydi.
Düşünəydim gün boyu,
O baxışlar necəydi?
Mən sənə baxmaq üçün,
Hey qarşına çıxaydım.
Gözlərimi qırpmadan,
Gözlərinə baxaydım.
Baxaydım ürəyimi,
Danışdıran gözlərə.
Ürəyimi yandıran,
Alışdıran gözlərə.
Hər gün başqa bir aləm,
Hər gecə bir düşüncə.
Yenidən doğuluram,
Gözlərini görüncə.
Hamıdan gizli-gizli,
Ömür sürəydik belə.
Nə bir gözə gələydik,
Nə də düşəydik dilə.

Deyirsən: ,, Yox, tanımıram,”
Sən tanımasan da, olar.
Səni heç də qınamıram,
Sən tanımasan da , olar.

Qartal gəzən dağda varam,
Bülbül uçan bağda varam,
Budaqda, yarpaqda varam,
Sən tanımasan da , olar…

Həm bəmdənəm, həm zildənəm,
Dörd hikmətdən.. fəsildənəm.
Halal əsil-nəsildənəm,
Sən tanımasan da, olar.

Sufi, dərviş, abid mənəm,
Görünməzə şahid mənəm.
Vətən bilir, şəhid mənəm,
Sən tanımasan da , olar!

Xoş arzuda, diləkdəyəm,
Həzin əsən küləkdəyəm,
Min-min güldə, çiçəkdəyəm,
Sən tanımasan da, olar!

Billur bulaq, dəli çayam,
Gündüz günəş, gecə ayam.
Tanrı verən bəxşiş, payam,
Sən tanımasan da, olar!

Çəməndə qızıl laləyəm,
Gül üstə düşən jaləyəm.
Dağdan axan şəlaləyəm,
Sən tanımasan da, olar.

İsrafilin surundayam,
Həzrət Musa Turundayam.
Məhəmmədin nurundayam,
Sən tanımasan da, olar.

Sevinc dolu gözdə yaşam,
Fərəhimdən gərək coşam.
Yaz müjdəli qaranquşam,
Sən tanımasan da, olar.

Həm xeyirəm, həm də ,, şər”əm,
Haldan-hala tez düşərəm.
Mən qəribə bir bəşərəm,
Sən tanımasan da, olar!

Neçə oğrun baxışdayam,
Yüz ilməli naxışdayam,
Enişdəyəm, yoxuşdayam,
Sən tanımasan da, olar!

Xoş amalam, saf niyyətəm,
Şölələnən ülviyyətəm.
Ecazkar bir təbiətəm,
Sən tanımasan da, olar.

Yaşıl meşə, göy çəmənəm,
İşıq saçan-göycə, mənəm.
Zəngəzuram, Göyçə mənəm,
Sən tanımasan da, olar!

Ələsgərəm, mən Alıyam,
Sözümün şəkər-balıyam.
İrəvanam, Borçalıyam,
Sən tanımasan da, olar!

Yurdun şəhəri, kəndiyəm,
Dağı, bərəsi-bəndiyəm.
Qoşa-qala Dərbəndiyəm,
Sən tanımasan da, olar!

Təbriz, Zəncan, Xoy da mənəm,
Bir kökdə min soy da mənəm.
Bütün VƏTƏN boyda mənəm,
Sən tanımasan da, olar!

Çəkdiyim ağrı, ahdayam,
Dünən, bu gün, sabahdayam.
Allah məndə, Allahdayam,
Sən tanımasan da, olar!
Sən tanımasan da…Olar!!

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,

Arada bir zəng elə,
De ki, səni sevirəm.
De ki, sənin ətrini,
Güldən ala bilmirəm,
De ki,ay mənim ömrüm,
Sənsiz qala bilmirəm.
De ki, sənin həsrətin,
Məni buza döndərir,
Şirin-şəkər söhbətin,
Ömrü yaza döndərir.
De ki, sənin gülüşün,
Gül-çiçəkli bahardı,
De ki, sənin öpüşün,
Təzətərdi, nübardı!
De ki, o cazibəndən,
Mən ölmüş hara qaçım?!
Kimə deyim bu dərdi,
Hansı qapını açım?!.
…Arada bir zəng elə,
De ki, səni sevirəm,
De ki, sənin ətrini,
Güldən ala bilmirəm,
Sənsiz qala bilmirəm!!!

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü,

Köhnə qapı kimi cırıldayır Göy,
Göyün bir üzünü tüstü aparır.
Anamın alnında can verir qırış,
Kimsə ovduğumuz bustu aparır.

Düz otuz ildi ki, canıma yükdü,
Nə vaxtsa kölgəmi asacam mən də.
Adamtək alçalmaq böyüklükdüsə,
Bugündən səbrimi basacam mən də.

Nə var quş olmağa Allahın altda,
Əcəlin tətiyi basılıdı, qız.
Mənim bu taleyə yiyə çıxmağım,
Sənin baxışından asılıdı, qız.

leksik mənamsan mənim
yəni həqiqətim
Sənsiz qoşma, bağlayıcı
uzaq başı ədat, nida olaram
dodaqlarda
uzaqlarda
yəni sənsiz
ürəyimdəki sözlərdə boğularam
Ürəyimin hərəkəti
hərəkətinin tərzi, yeri, zamanısan
sevgin rəngdədi
damarımda qanım
mən varlıq, sən adım
əvəzliklərə kimidi
sözüm söhətim
səndən sonrası yox
səni əvəz edən yox
bax belə bir taledi, qədərdi
mənim həyatım
çıxışlıq haldan, yönlük hala qədərdi
sözəm mən
məcazi mənamdı sənsizlik

Məni həsrət qədərsevənmi var ki?
məni ümid qədər axtaranmı var?
Məni ümid qədər itirmədilər,
məni həsrət qədər axtarmadılar.

Mənə ruhum kimi göz qoymadılar,
qara kölgəm kimi izləmədilər.
Gedəndə dalımca kimsə baxmadı,
gələndə yolumu gözləmədilər.

Axı bir eh boyda çəkilmədim mən,
axı bir ah boyda yaşamadım ki.
Yer boyda savabın qurbanı oldum,
axı günah boyda yaşamadım ki.

Mənəm gündə yüz yol ümidi sınmış,
mənəm gündə yüz yol alçalmış uşaq.
Mənəm ürəyində ağ tükü olan,
mənəm ürəyindən qocalmış uşaq.

Bəlkə də,bəxtimi özüm itirdim,
bəlkə də,əvvəldən bəxtim olmadı.
İndidən özümə bir qəbir qazım,
bəlkə heç sonralar vaxtım olmadı.

Özümü öldürmək günah sayılmaz,
bir belə yaşamaq səhvsə,günahsa.
Tanrıda özünü öldürər bəlkə,
vaxt tapıb yazdığı yazıya baxsa.

Batmağa yollanar gün yavaş-yavaş,
Şəkilim üşüyər başın üstündə.
Mən dəli bir sevgi, sən həykəltaraş,
Yon mənim əksimi daşın üstündə.

Bu daş ki, sükutdur-sükut hələlik,
Tozumdan gözünə vurmasın külək.
Biraz tənhalıq ver, biraz dəlilik,
Vicudum ruhunu oxşasın gərək!

Ürək qoy sinəmin üstünü oyub,
Bəlkə də qədrimi bilərsən mənim.
Darıxsan gözünün üstünə qoyub,
Arada tozumu silərsən mənim.

Yenə daş oyandım bu sübh çağına,
Gözlərim kor oldu yaraşığından.
Qaldır əllərini tut qabağına,
Qoru gözlərimi gün işığından!

Şəkidə elmi- mədəni mühitn formalaşmasında Şəki Regional Elmi Mərkəzi mühüm rol oynayır.
sоn illərdə fəaliyyətə başlayan labоratоriyalardan biri də, zamanın tələbi ilə yaradılan “Fоlklоrşünaslıq və el sənətləri” labоratоriyasıdır. Bu laborotoriyanın yaradılmasında əsas məqsəd Balakən-Şəki regionunda təşəkkül tapan folklor örnəklərini toplamaq, sistemləşdirmək, araşdırmaq və nəşr üçün hazırlamaq idi.
Labоratоriya 1989-cü ildə yaradılmış və оnun ilk rəhbəri filоlоgiya elmləri namizədi, mərhum Nurpaşa Hümmətоv оlmuşdur. Az müddət keçdikdən sоnra Nurpaşa müəllim dünyasını dəyişmiş, оnun əvəzinə 1990-cı ilin əvvəlində sənətşünaslıq namizədi, əməkdar memar Nərgiz Əsgərоva labоratоriya rəhbəri təyin edilmişdir.
1993-cü ildə Nərgiz Əsgərоva elmi işlər üzrə direktоr müavini vəzifəsinə keçirildikdən sоnra şair Vaqif Aslan labоratоriya rəhbəri təyin edilmişdir.
1997-ci ildə Azərbaycan MEA Ədəbiyyat Institutu Fоlklоr sarayının Şəkidə filialı yaradılmış və şair Vaqif Aslan həmin saraya direktоr təyin edilmişdir. 1998-ci ildən labоratоriyaya filоlоgiya elmlər namizədi, dosent Ulduz Mürşüdоva rəhbərlik edir. (daha&helliip;)

İçimdə təşviş var,
Elə yorulmuşam bu axtarışdan.
Çox uzaq ulduztək
yaxın ol mənə.
Yaxınlıq görünər uzaqlığında…
Yoxsa ki, yoxsa ki…
Sayım saat-saat sənsizliyimi…
Unudub özümü haraya gedim?!
Bircə əlacım var,
Elə bu gecə…
Saydıqca yorulub yuxuya gedim.
Aparsın ovcunda məni ta yuxu,
Hardasa,hardasa sən olan yerə…
Nə bilim…
bəlkə də daha qar yağıb,
Sənin sinəndəki mən olan yerə…
Səni axtarıram son ulduzumda,
Deyirəm sonumda bəlkə “SƏN”im var…

Qulaq ver səsimə,duy harayımı,
İndi təsəlliyə ehtiyacım var.
Viranə qoyublar qəlb sarayımı,
Səntək gözəlliyə ehtiyacım var.

Gəlmişəm hal-əhval edim səninlə,
Dalğalar ruhumu alsın aparsın.
Gəlmişəm baş alıb gedim səninlə,
Bu zalım dünyadan canım qurtarsın.

Bəs sənə nə olub niyə durğunsan?!
Gözümə birtəhər dəyirsən bu gün.
Bir az kədərlisən, bir az yorğunsan,
Bir az da qəddini əyirsən bu gün.

Vaxt ötür, hər şeydən bezirsən,dəniz,
Nifrət eləyirsən dünya varına.
Sən də mi ölümü gəzirsən dəniz,
Yazığın gəlmirmi dalğalarına?!

Sanki yadlaşmısan,uzaqlaşmısan,
Elə bil dünyadan qovublar səni.
Sən ki qatilinlə qucaqlaşmısan,
Çirkab sularında boğublar səni.

Gəmilər dönübdür başdaşlarına,
Qəbrini qoynunda qazdırıbdılar.
Məhəl qoymayıblar göz yaşlarına,
Səni diri-diri basdırıbdılar.

Sənə nə deyim ki,güldürüm,dəniz,
Söylə sonuncu kəz nə vaxt gülmüsən?!
Gəlmişdim özümü öldürüm,dəniz,
Gördüm ki, sən məndən əvvəl ölmüsən!

Kaş kəpənək olaraq bu dünyaya gələydim…
Çiçəklərdən zövq alıb ömrü vuraydım başa,
Bir kəpənək ömrüyle mən də ömür sürəydim,
Qısacıq məhəbbətim onda dəyməzdi daşa…

Kaş kəpənək olaraq bu dünyaya gələydim…
Qanadlarım zər dolu, ipək kimi qalaydı,
Kaş bu sözü o zaman men ürəkdən deyəydim,
Deyəydim ki, pərvazım xoşbəxtliyə olaydı…

Kaş kəpənək olaraq bu dünyaya gələydim…
Çiçəklər dostum olar, çəmənlərsə məskənim,
Kaş o zaman həyatın ləzzətini duyaydim,
Nə həsrətim olaydı, nə də ki bir nisgilim…

Yazıçı Eyvaz Zeynalovun növbəti kitabı işıq üzü görüb. “Alatoran” nəşriyyatının buraxdığı kitaba yazıçının “Alın yazısı” romanı daxildir. Romanın süjet xətti təyyarə qəzasında həlak olmuş bir gəncin Rusiyanın və Ukraynanın şəhərlərində başına gələn maraqlı hadisələrdən ibarətdir.
Kitabı Bakının kitab mağazalarından əldə etmək mümkündür.

AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

nə eləsən elə… yadıma gəlmir,
necə açılmışdı tale qapımız…
Bakı küçələri tapa da bilmir
harda dolaşıbdı addımlarımız…

bizim pəncərəmiz yaman utanıb,
örtüb rübəndini yanaqlarına…
“bizim” dediyimiz ömür qurtarıb,
yaşam artıq “sənin”, “mənim” adında…

o qız ölüb… məzar daşı ömrünün
“eşq” adlı tənhalar şəhərindədi…
mənim boyadığım qara gününün
ağlığı yoxluğum qədərindədir…

Əzizim, ala gözlər,
Bircə cüt ala gözlər.
Qorxuram baxışlarla
Canımı ala gözlər.

Əzizim, dağlar qalıb,
Sinəsi dağlar qalıb.
Laçında ürəyimiz,
Şuşada dağlar qalıb.

Əzizim, gözəl yara,
Vurğunam gözəl yara.
Bu sevən qəlbimə sən
Vurma, ey gözəl, yara.

Əzizim, gözlər qalıb,
Üz solub, gözlər qalıb.
Evlərdə neçə uşaq
Atasın gözlər qalıb.

Əzizinəm, aranı,
Gəzdim dağı, aranı.
Heç baxmırsan üzümə,
De, kim qatdı aranı?

Əzizinəm, sürmə, gəl,
Gözünə çək sürmə, gəl.
Elnur sənsiz darıxır,
Ayrılığı sürmə, gəl.

Əzizim, külək əsir,
Qar yağır, külək əsir.
Bir qız məni özünə
Eləyib, külək, əsir.

Mən aşiqəm, gül üzə,
Gül yanağa, gül üzə.
Bir yol gəlib insafa,
Heç olmasa, gül üzə.

Əzizinəm, qar alıb,
Dağ başını qar alıb.
Zalımın zülümündən
Dünyada daş qaralıb.

Əzizim, dinlə məni,
Qulaq as, dinlə məni.
Avam insan deyiləm,
Qorxutma dinlə məni.

Niyə bu qədər doğmasn mənə ,
Bu qədər ,doğmanin ,yadin içində ,
Ançaq sən doğmasan,əzizsən mən,
Görəsən ,niyə sən ? ,goğmasan belə ,
Ömrümə ,bəzəysen ,işiqsan belə ,
Görəsən ,bəs niyyə doğmasan dellə,
Bu qədər , insani icində ,nədən ?
Təkcə sən ,doğmasan ,əzizsən belə…
Sən sanki , elə mənim özümsən ,
Görəsen ,bu sensen yoxsa özümüməm ?
Tərədüd icində qalmişam inan ,
Bu qedr doğmanin ,yadin icində,
Niyə sən ? Niyə sen ? doğmasan belə

Ruhumu oxşayır bahar ətirli
çiçəklər, bənövşə , yasəmən kimi
Üzümdə canlanlr dərin sətirli
qəlbimdə çalınır nəğməmim simi…

Qaranquş yuvadan boylanır baxır
Qəlbimdə ən dərin sevgi oyanır
cəh -cəhlə hər yanı rəngə boyanır
Əlimdə ən isti əllərin kimi…

Sanki ilk eşqimi xatırlayıram
Qaranqus gələndə bahar yaz kimi
onu hər nəfəsdə arzulayıram
ömrümün ən əziz arzusu kimi…

Yarpaqda budaqdan düşür yavaşca
Yağışda torpağa dolub yağdıqca
mən səni sevmişəm qaranquşlarla
durnalar elimə gəldiyi kimi…

Fidan ilham alıb yazdı vəsfinə
hələ deyiləcək neçə sözüm var
heyranam mən sənin təmiz qəlbinə
bir gün arzularım tam gerçək olar…

Sual işarəsinə oxşayır qoca,
Sualın içində yaşayır qoca,
Yol gedir. yol gedir xatirələrə…
Sualın cavabı nəvələr gəlir,

Nidalar kimi..
Ayağını azca ləngidir qoca
Bir azca əyir belini
Nəsə tapırmış kimi
Yenidən boylanır xatirələrə…

Xatirələr uzaqda deyil ki,
Əlində, üzündə qollarındadır.
Onunçün torpağa o əyilir ki,
Xatirələr getdiyi yollarındadı..

Əyilir birini qaldıra bilmir,
Beləcə dolanır küçəni qoca.
Bütün xatirələr qapısı bağlı
Açılmır ki,
Keçə qocalıqdan gəncliyə qoca
Həyat tək çırpınır küçədə qoca.