Sənsiz elə darıxmışam,
Ey sevgilim, gəl hardasan?.
Məni üzən dərdlərimi,
Gəl mənimlə böl, hardasan?.
Sənsiz ömrüm talanıbdı,
Yanar oda qalanıbdı.
Dərdə, qəmə calanıbdı,
Məni qəmnən al, hardasan?. (daha&helliip;)
Sənsiz elə darıxmışam,
Ey sevgilim, gəl hardasan?.
Məni üzən dərdlərimi,
Gəl mənimlə böl, hardasan?.
Sənsiz ömrüm talanıbdı,
Yanar oda qalanıbdı.
Dərdə, qəmə calanıbdı,
Məni qəmnən al, hardasan?. (daha&helliip;)
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Uçurumdu uçurum…
Uçurumdu uçurum…
Hikkə geyinən gözlər…
uçuram, hey… Uçuram…
Buludlanıbdı sözlər…
İndicə, bax, indicə…
bir leysan başlayacaq…
İncə-incə, çox incə… (daha&helliip;)
Bu dünya şairin nəyinə gərək?!
Günahı duayla yuyub gəlibdi,
Ömrü şeir üçün qoyub gəlibdi,
Onsuz da dünyadan doyub gəlibdi,
Bu dünya şairin nəyinə gərək?!
Divara daş kimi vurulub qalan,
Bir göz qrpımında durulub qalan,
Yalan üzərində qurulub qalan,
Bu dünya şairin nəyinə gərək?!
Süleyman mülküdü qalan ha deyil,
Şairi yadına salan ha deyil.
Şairin könlünü alan ha deyil,
Bu dünya şairin nəyinə gərək?!
Əhd-peyman bağlamaz sonuna qədər,
Dağılmaz gözündən qəm ilə kədər.
İstər gündüz olsun, istərsə səhər,
Bu dünya şairin nəyinə gərək?!
Sevinib, şadlanıb, gülən deyil ki,
Ömrü başa vurub ölən deyil ki,
Sevinci, kədəri bölən deyil ki,
Bu dünya şairin nəyinə gərək?!
Qədər məhkumuyam
Sən olan şəhəri tərk edirəm mən,
Keçdiyim yollardan keçərsən mənsiz.
Səndən uzaqlara tək gedirəm mən,
O, görüş yerinə gələrsən mənsiz.
Soruşma kimsədən, soruşma məni,
Heç vaxt axtarmağa çalışma məni,
Sevgimiz xətrinə bağışla məni ,
Birtəhər yaşayıb, dözərsən mənsiz.
(daha&helliip;)
Dədə-babalarımız zaman-zaman cəsurluğu, igidliyi, düzlüyü və mərdliyi ilə ad çıxarmışlar. Bir çox müsbət məziyyətləri ilə azərbaycanlı kişilər həmişə başqa millətlərin kişilərindən fərqlənmişlər. Onların dəyərli kəlamları, fikirləri bu gün hamımız tərəfindən “atalar sözləri” adı alaraq dillər əzbərinə çevrilib. Həmin dövrlərdə atalarımız indiki kimi savadlı olmasalar da, onların dünyagörüşləri, intellekt səviyyələri, söylədikləri fikirlər – “atalar sözləri” günümüzdə də öz əhəmiyyətini saxlamaqdadır. Onların bəziləri müasirliklə səsləşir, bəziləri isə üst-üstə düşmür. Atalar sözlərini dərindən təhlil edəndə ortaya elə maraqlı faktlar çıxır ki, insanı düşünməyə vadar edir. Düşünəndə də ürəyini qorxu bürüyür. “Yuxarıya baxırsan bığ, aşağıya baxırsan saqqal”. Atalarımız pul haqqında elə fikir yürüdüblər ki, təzadlı məqamlar ortaya çıxıb. “Pul əl çirkidir”, “Pul hər şeydir”, “Pul kəsəni qılınc kəsməz” və s. və i. söyləyib atalarımız. Bir anlıq düşünün. Pulun hər şey olmasına inamın yüksək olduğu cəmiyyətimizdə pulun əl çirki olması qənaətinə gəlmək üçün gərək səfeh və dəli olasan. Yəqin ki, atalarımız “pul əl çirkidir” deməklə gəncləri sınamaq istəyiblər. Qərara gəliblər ki, nəyin düz, nəyin yalnış olduğuna özümüz qərar verək. Buna başqa mövqedən də yanaşmaq olar. “Pul əl çirkidir” – deyimi kasıb atalarımıza, “pul hər şeydir” isə varlı atalarımıza məxsus olub. (daha&helliip;)
Qurdlar və Canavarlar, güclülər və gücsüzlər – iki fərqli təbəqəyə ayrılan dünyada məğrurlar bəzən qələbəyə bərabər məğlubiyyətlər yaşayırlar. Qarşısındakı ikiqat gücə malikdir, onlar isə, ürəklərinin səslərini dinləyir, sınmayan qürurlarından, tanrıdan aldığı sonsuz mənəviyyatdan ilham alırlar. Ürəkləri fəth edən qəhrəmanlar yaşayıb, yaşayacaqlar.
Emosional canavarlar isə, həmişə təcrübəsi, peşəkar hiylələri olan qurdların qurbanı olurlar. Qurdlar ölümünə yaxın yerə sakitcə uzanıb “ məni parçalayın ” işarəsini verə bilərlər. Lakin canavarlar qurdlar kimi ölümündən sonra baş verəcək hadisələrin qoxusunu duya bilməzlər. Biz qurdlarda neçə illərin günahları gizlənir, tələmizə düşən neçə ovun bərəlmiş gözlərinin xatirələri var… (daha&helliip;)
Ziyadxan Nəbibəyli,
Yazıçı-publisist, t.e.d., professor, Prezident mükafatçısı
Tanrı ilə baş-başa
«Hikmət Məlikzadə dərdi fəlsəfi mənalandırmaya cəlb edən şairdir. Onun poetikası dolğun və məzmunludur».
Əzizə Cəfərzadə
Azərbaycanın Şirvan torpağından süd əmən Hikmət Məlikzadə gəncliyinin ilk illərindən kimliyini ortaya qoymuş bir gərəkli vətəndaşımızdır. O, artıq bir çox həmyaşıdlarını qabaqlamış, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinə üzv seçilmiş, Prezident mükafatına layiq görülmüş, öz yaradıcılığı ilə bir çoxlarını, o cümlədən mənim də diqqətimi özünə cəlb etdirə bilmiş fərqli yaradıcıdır, heç kimi təkrarlamır və yeni ideyalar müəllifidir. (daha&helliip;)
Xəlbirindən keçirəcək bir anda,
Sığışmışıq dünya boyda ələyə.
Gələn gündən qol çəkmişik bir anda,
Gözləyirik bir gün bizi ələyə.
Kim ödəmir, tale qoyan tavanı?
Yaş ötdükcə damır ömrün tavanı.
Bu yandığım yağsız,quru tavanı,
Yandıran od deşib edib,ələy ə!
Coşqun,baxmaz nə şirin,nə acıya,
Sondur əgər ömrün xəmri acıya.
Haqq divanı çətin sənə acıya,
Vay o gündən gördüyünü əl əyə.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Anamın əlləri qocalır yaman,
Əllərinə cavan qırışlar düşür.
Aybaay, günbəgün ,saatbasaat
Cavanlığı barmağından sürüşür.
Anamın əlləri qocalır yaman,
Əllərinə illər ağrısı çökür.
Bizim qayğımızı, zəhmətimizi,
İndi də qocalmış əlləri çəkir.
Bu qocalmış əllər cavan əllərin
Beşik yürgələyən xatirəsidi.
Anamın əlinə düşən qırışlar
Onun taleyinin xəritəsidi.
Anamın əlləri qocalır yaman,
Ömrümü bu qoca əllərə yazın.
Ölsəm, ruhumu da yaşadar mənim,
Qəbrimi anamın əllində qazın.
Qələmdə ağlayır , vərəq də . söz də
arxanca boylanan o qəmli göz də
sənə hər gün baxan öyrəşən üz də
tutb buraxmayan o əllər kimi
sən bizi tərk etdin qəlbim və məni…
Sancılan ox kimi sızlayır ürək
içimdə qalmadı bir arzu, isdək
kim yalqız insana olacaq dəsdək
min insan gəlsədə susdurmaz məni
sən bizi tərk etdin, qəlbim və məni…
Bir yad insan kimi danışma barı
qışdakı o buzlu bəm-bəyaz qarı
itirdim bir gözəl mən vəfadarı
hanı mən demişdim tək qoydun məni
sən bizi tərk etdin qəlbim və məni…
Bu ağır yük ilə çıxmasam başa
demə ki, eşqimiz dəymişdir daşa
daha get kim ilə istərsən yaşa
sınıq ürəyimi ovudan qəmi…
sən bizi tərk etdin , qəlbim və məni…
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
dözüb durmaq olmur… yıxılır ölür
hər gün bircə-bircə can ümidlərim…
çəkdiyim ağrılar sən qoxuludu,
həkimlər uydurur xəstəlikləri…
daha yaşamağım bir ovuc qalıb…
ürəyim canıma sinmir… sığışmır…
gözüm bulud olub yoldan asılıb,
təpinə bilmirəm… sözümə baxmır…
bilirəm… bilirsən, sevmək asandı…
bir-iki şeirdi dəli əlində…
sən elə bilirsən ölmək asandı,
ömür adlı sənsizliyin əlində?
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
De, niyə bizləri sınağa çəkib,
Sən özün özünə şadsan a dünya?
Kiminə kilo ilə qızıla dönüb.
Mənə qəlb yandıran odsan a dünya.
Az olubmu mənə, verdiyin əzab,
Allah deyən bəndə, buna etməz tab.
Kimi dərd qəm içir, kimisi şərab,
Kiminin ağzında dadsan a dünya.
Nə yazığ, bizləri fələyə satdın,
Özün hər arzuya, diləyə çatdın.
Dərbəndli Zeynəbi, qərib yaratdın,
Sən dünya adında, adsan a dünya.
Qapını üzümə çırpıb gedərkən
heç düşünmədinmi kim var otaqda
bir zaman qürurla məni sevərkən
bilməzdim qoyarsan sən məni yolda….
Qəlbimə toxundu o sərt baxışlar
elə bil dünyadan küsən kimiyəm
ilahi böyükdür hər vaxt bağışlar
mən sanki bir dəmir qəfəs kimiyəm…..
Sarıb hər yanımı kədər üzüntü
var olan bir seyi necə yox edək
o mənim dünyamın sonsuz sevinci
deyirsən ayırdıq yox olaq gedək?…..
İsdərsən bir düşün isdərsən üzül
daha o qoydugun yerdə deyiləm
Fidan bəsdir daha sıraya düzül
mən onsuz dünyandan çıxıb gedirəm.
Qədim zamanlardan bu yana müxtəlif mərhələlərdən keçən Azərbaycan ədəbiyyatının ən yeni dövrünün ikinci mərhələsində yaşayıb ədəbi-bədii yaradıcılıq fəaliyyəti ilə məşğul olan sayğıdəyər dostlarım içərisində ən çox öz humanist addımları ilə diqqəti cəlb edən yazar, jurnalist, eyni zamanda publisist Rafiq Odayın ədəbi-bədii fəaliyyətinə nəzər salmaq zərurəti yaranır.Bununla əlaqədar olaraq, istedadlı qələm sahibləri üçün ən çox səciyyəvi olan keyfiyyətlərdən biri-daha çox yazarları təbliğ etmək məqsədilə əməli fəaliyyətə illər öncəsi başlayan və bu məqsədyönlü tədbirlərin həyata keçirilməsi üçün zəruri addımlar atan Rafiq Odayın ictimai fəaliyyəti də yaradıcılığı qədər geniş və çoxşaxəlidir (daha&helliip;)
Yazıçı Eyvaz Zeynalovun “Alın yazısı” romanının təqdimatı keçiriləcək,
İyunun 13-ü saat 16-00-da Nəsimi r., Puşkin k., 32 a, AK center II mərtəbə yerləşən kitab satış mərkəzində (28 may Metrosu, Dəmiryol xəstəxanasının yanında) yazıçı Eyvaz Zeynalovun “Alın yazısı” romanının təqdimatı keçiriləcək. Oxucularımızın hamısını bu tədbirə dəvət edirik.
Həsrət Əli Zülfüdağlı (Kərimov Həsrət Əli oğlu) 1955-ci il iyun ayının 10-da Şəmkir rayonunun Şiştəpə kəndində anadan olub. 1972-ci ildə Şiştəpə kənd orta məktəbini bitirdikdən sonra Ç.İldırım adına AzPİ daxil olmuş və 1978-ci ildə Mühəndis-mexanik ixtisası ilə həmin insitutu bitirmişdir.İlk şeirlərini orta məktəb illərində yazmağa başlamışdır.
1980-ci ildən başlayaraq dövri mətbuatda mütamadi olaraq dərc edilən şairin ilk kitabı “Ocaq daşı” 5000 tirajla (Gənclik nəş.)işıq üzü görmüşdür. indiyə kimi şairin “Şam ömrü”, “Anaların laylasında”, “Bir çiçək eşqi”, “Mələklər”,”Elə sevirdim ki”, kiçik yaşlı uşaqlar üçün “Almalı nağıllar” və “Şur” nəşriyyatında nəşr olunan ” Nə susmusan” adlı təcnislər kitabı oxucuların diqqətinə çatdırılmışdır. Hal-hazırda “Ömür üçün ayrılan vaxt” və “Altı an” adlı kitabları çap ərəfəsindədir. 1995-ci ildən AYB-nin üzvüdür. Ailəlidir, dörd uşağı, doqquz nəvəsi var. Bakı şəhərində yaşayır.
YARISI BİZİK DÜNYANIN
Yarı isti, yarı soyuq,
Yarı torpaq, yarı suyuq,
Bu dünyanın yarısıyıq,
Yarısı bizik dünyanın.
Gecə sabah açılınca,
Zaman dönür bir qılınca,
Qaçırıq çörək dalınca,
Arısı bizik dünyanın.
Vaxtın zalım arabası,
Dəyirmana aparası
Dənlik buğdası, arpası,
Darısı bizik dünyanın.
Dərd önündə dönək dağa,
Sinəmiz verək qabağa,
Gəl qoymayaq dağılmağa,
Varisi bizik dünyanın
Sonunda ölüm qucası,
Həm alçağı, həm ucası,
Həm cavanı, həm qocası,
Qarısı bizik dünyanın.
Azər Cəbrayıllı (Məmmədov Azər Mikayıl oğlu) 1967-ci il iyun ayının 19-da Cəbrayıl rayonuda ziyalı ailəsində anadan olub. 1983-cü ilin may ayında atam Mikayıl Məmmədovun işi ilə əlaqədar orta təhsilini Zaqatala şəhər 1 nömrəli orta məktəbdə davam etdirib.1984-cü ildə orta məktəbi başa vurduqdan sonra Azərbaycan Kənd Təsərrüfatı Akademiyasının (indiki Aqrar Universitet) “Kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatının təşkili və idarə edilməsi” fakültəsinin qiyabi şöbəsinə daxil olub.1993-cü ilin mart ayından sentyabr ayınadək könüllü olaraq Azərbaycan Respublikasının Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Cəbrayıl, Füzuli və Ağdam rayonlarında Nazirlik tərəfindən keçirilən hərbi əməliyyatlarda iştirak etdiyi üçün müharibə veteranıdır. Ailəlidir, bir qızı, bir oğlu var.
Sevən qəlblər
Mən sənə eşqimin baharı dedim,
asta-asta açan bir qönçə bildim.
Qəlbimin açarı , ön sözüm dedim,
qəlbimin hakimi mən səni gördüm.
Mən sənə qəlbimin nurusan dedim,
qəlbimdə olmasan nə edərəm mən?
Qəlbim də kor olar kor gözlər kimi,
sənsiz bu dünyada nə edərəm mən?
Mən sənə dünənin özüsən dedim,
keçmişi unudan sabahı görməz.
Sənə mən qəlbimin çırağı dedim,
sevən ürəklər çünki heç vaxt sönməz!
Mən sənə kədərin şəriki dedim,
kövrələn qəlbimin dərmanı bildim.
Sənə ümidimin közüsən dedim,
köz varsa bu halda həyat var bildim.
08 mart 2014-cü il
Buludun da dolub gözü elə bil ki bax bu axşam,
Axıdaraq göz yaşını kimdən imdad diləyir o?
Nə yaxşıdır, heç olmasa qara bulud qara günü,
Taleyindən çıxardaraq yer üzünə çiləyir o.
Bir gecədə yer üzünə düşən hər bir damla yağış,
Günəşin al şəfəqiylə par-par yanır səhəri gün.
Axıtmasa göz yaşını çıxararaq ürəyindən,
Qurudaraq yox etməz ki dərdi, qəmi, qəhəri gün…
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
* * *
Kölgəm, dünya savaşına ac adam…
Sevdam, zirzəmi pilləkəni kimi uçuq.
Ruhm da, yuvasına həsrət alabaxta kimi səksəkədə.
Allahım, neynim?!
İndi kimsə yoxsul baxışlara könül qapılarını açmır.
İndi qurbağalar oxuyur elçi daşlarının üstündə.
İndi…
Sən sənsən.
Mən mən deyiləm…
Nə deyirsən,
Səni aldadan qızın solğun baxışlarını
Büküm bir parça ağ kağıza,
atım,
ayda bir kərə açılan poçt qutusuna?! …
Ah nə ola,
onun da ahı tuta,
Mənə ürək açalar,
qapı açmayalar.
Hamının yadından çıxa,
Qonşudakı kor qızın könül əvəzi
barmağıma bağladğı sapı açmayalar…
Allahım, neynim?!
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
Gedəcəyik
Allah, bizə özün yar ol
Qıyma ürək döyünməsin.
Arxalılar mənəm deyə,
Qarşımızda öyünməsin.
Bu dünya fani dünyadir,
Hər kəs, qonağ gəlir bura.
Hamı torpaqdan gəlibdir,
Dönəcəyik, eyni gora. (daha&helliip;)
Yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinin nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibi, gənc xanım yazar Züleyxa Sultan hən Çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitində, həm də elektron məkanında daha çox köşə yazarı kimi qəbul olunur.Qısa zaman kəsiyində həm elmi, həm də bədii yaradıcılıq fəaliyyəti ilə məşğul olması, dövri mətbuat səhifələrində yazılarının dərc olunması, daha çox xeyriyyə aksiyalarında və tədbirlərində fəal iştirak etməsi, köməyə ehtiyacı olan hər kəsə, xüsusilə də uşaqlara qarşı humanizm prinsiplərinə uyğun olaraq, davranması Züleyxa Sultanın yazar olmasından savayı, eyni zamanda dərin düşüncəyə malik incə qəlbli bir insan olduğunu təsdiqləyir.Ədəbi-bədii yaradıcılığının isə daha çox Klassik poeziya ənənələri üzərində qurulması isə ideya-bədii istiqamətinin doğru müəyyən olunmasını göstərən ədəbi fakt kimi oxucunun gözü önündə canlandırır.Üzvü olduğu cəmiyyətdə baş verən hadisələrə öz humanizm prinsipləri ilə yanaşması,həqiqətən də, təqdirəlayiqdir. Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafı yönümdə Xalq ruhunda yazılan Aşıq şeirinin müxtəlif janrlarından sonra xüsusilə seçilən və zaman-zaman “Məhəbbət şeiri” və ya “Aşiqanə şeir” kimi səciyyələndirilən qəzəl janrında bir-birindən daha gözəl və dolğun ədəbi-bədii nümunələr, poeziya örnəkləri ərsəyə gətirməsi bu baxımından üstünlük təşkil edir.Poetik təxəyyülə, obrazlı nitqə sahib olması isə günü-gündən gənc xanım yazarın istedadını daha qabarıq şəkildə üzə çıxmasına, eyni zamanda həmyaşıdları arasında gənc nəslin nümayəndəsi kimi tanınmasına səbəb olur.Ədəbi prosesə qoşulmaqda heç bir çətinliyin olmayacağına ümid yaradır. Müasir Azərbaycan ədəbi dilinin daxili imkanlarına dərindən bələd olması, bədii təsvir və ifadə vasitələrini yerli-yerində istifadə etməsi, durğu işarələrinin əsərin məzmununa uyğun şəkildə gənc xanım yazar tərəfindən işlədilməsi yüksək potensiala, dərin düşüncə tərzinə malik olduğunu göstərən ədəbi faktor kimi ictimaiyyət nümayəndələri tərəfindən müsbət qarşılanmasına səbəb olur. İdeya-mövzu və məzmun forma baxımından yüksək sənətkarlıq nümunəsi sayılmağa layiq olan həmin misralar-könül çırpıntıları əslində zaman-zaman, tarix boyu müxtəlif dövrlərin sayılıb-seçilən mütəffəkir alimlərin-filosofların söylədiyi hikmətli sözlər və aforizmlərin həmin faktoru öz-özlüyündə təsdiqləməklə yanaşı, eyni zamanda gələcək üçün sanballı bir-birindən daha zəngin və rəngarəng ədəbi-bədii nümunələr, poeziya örnəkləri-könül çırpıntıları ərsəyə gətirməyə qadir olduğunu təsdiq edir.Zəngin yaradıcılıq yolu keçdiyini nəzərə alsaq, böyük inam hissi ilə deyə bilərik ki, gənc xanım yazarın fəaliyyəti bununla məhdudlaşmır.Əksinə, daha dolğun əsərləri ilə dövri mətbuat səhifələrində çıxış etməyə başlayır.Belə ki, qələmini Publisistika sahəsində sınayan köşə yazarı Züleyxa Sultan bir-birinin ardınca mövzu və məzmun baxımından rəngarəng olan və ictimiyyət nümayəndələri tərəfindən müsbət qarşılanan mövzulara, xüsusilə XX əsrin ən böyük faciəsi hesab olunan Xocalı soyqırımı ilə ilgili müəllif qələmindən çıxan “Xocalı faciəsi: terrorizmin qanlı ideologiyası” məqaləsi ən bariz nümunə kimi oxucunun gözü önündə canlanır. Son zamanlar yaşadığı dönəmdə baş verən ən son olaylara öz münasibətini özünəməxsus tərzdə bildirməklə duyğu və düşüncələrini ifadə etmiş olur.Sonda yazılarının heç birinə ayrı-ayrılıqda şərh verməyə ehtiyac olmadığını nəzər alaraq, yeni yaradıcılıq uğurları və fəaliyyəti diləyirəm.
Ömürlük həmdəmim olmayan gözəl
daha başqa ömür gəzib arama
sən ruhun özütək gözəldən gözəl
yandırıb bağrımda ocaq qalama….
Ac qalmış ruhuna bəs deyil eşqim
nəyi axdarırdın tapmadın məndə
əgər aldadırdın deyə bilərdin
günhakar olmuşuq biz iki bəndə….
Suallar içində qalmışam çaşıb
indi zaman məndən nəyi gözləyir
səbirdə inanki qalmayıb daşır
içimin odunu çölüm bilməyir…..
Mənim ürəyimin yazısı yoxmuş
pozulub taleyim qismətim inan
Fidan ruhu çökmüş mənasız sözmüş
mənə söylədiyin hər şeyin yalan…
Səni gördüm uzaqdan bir nəfəs qədər uzaqdaydın.
nəfəsimi çəksəm ciyərlərimə
hopardın bəlkə də
hava axını kimi uddum nəfəsimi ki, səni gözlərimlə sevim,
sənsə az qala ürəyimi taptalayacaqdın
yanımdan qızılquş kimi şığıyıb getdiyində.
bənövşə boynumu büküb dəhlizdən uzaqlaşana qədər arxanca boylandım.
özümü aldatdım,
tənhalığımın təkliyində.
yaxınlaşıb salam verə bilmədim gedişinə.
yola salmağa həvəsli kimi.
ey qarmaqarışıq ruhumun qonağı,
xoş gəlmisən demədən,
xoş getdin dedim gəlişinə.
şirin sözə ac olduğum halda, acıdım.
divara hörülmüş kimiyəm.
yeriyən daş gördünmü heç?
taptasanda sinəmdəki daşı taptayacaqdın!
divarlaşmışam insanların arasında.
sərhədlərim keçiləməz olub.
hərdən daşın gözlərindən yağış damcılayanda,
yanağım islanır.
dup-duru bulaq qaynayır elə bil.
hərdən də,
guruldayıram şimşək kimi göyün üzündə.
nə daşım əriyir,
nə də səsim kiriyir.
sədləşirəm,
sərhədləşirəm,
hisslərimdə.
varlıqla yoxluq arasında nə sən varsan,
nə də mən!
biz yoxuq!
gedişin mübarək,
gəlişinə daşlaşdığım!
divara xoş söz desən nə olacaqdı ki…
“Elimiz.Günümüz” qəzetinin əməkdaşı,
şairə, jurnalist, publisist
Buludam, dolmuşam leysan tökərəm
Torpağı yuyaram, sevgi əkərəm.
Qəlbimdən keçəni, zilə çəkərəm.
Kaş məni bir duyan, anlayan ola.
Yağarsa yağışlar, daşqın qorxusu
Ətrafa yayılar torpaq qoxusu,
Duymaz gözəlliyi bəzən çoxusu,
Uyarıb nadanı, qınayan ola.
Buludlar dağılar, günəş nazlanar
Səmadan, sayrışan şəfəq sallanar.
Təbiət özü də, bəzən aldanar,
Bu nəfis duyğunu, anlayan ola.
Yağmurlar daşüstə, çiçək bitirər
Hər düşən toxumu, göyçək bitirər.
Çürüyü, çürüdər, gerçək bitirər,
Qananı yuxulu, sanmayan ola.
“Elimiz.Günümüz” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Filologiya elmləri üzrə fəlsəfə doktoru
Bəlkə xətrinə dəymişəm,
Onunçün çıxıb getmisən.
Həsrətini nar suyutək
Qəlbimə sıxıb getmisən.
Göynəyin mənə uyğunu –
Aləmə bəlli duyğunu –
Mənimçün kim olduğunu
Başıma qaxıb getmisən.
Ölsəm, gen qazı qəbrimi,
Bircə gün çəkmə qəhrimi.
Onsuz da dağca səbrimi
Ovcuna yığıb getmisən.
Dözüm var – dözüm hələ ki,
Xeyirə yozum hələ ki.
Getsən, ürəkli söylə ki,
Evimi yıxıb getmisən!
Evimi yıxıb getmisən!
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru.
Sevgi elə səfadı ki,
Hər bir kəsi salar dərdə,
Səfası nə havadı ki?
Gözlərə də çəkər pərdə.
Əzilmişi düz görərsən,
Bədahətən söz deyərsən,
Sağlığa yüz-yüz deyərsən.
Yadına salarsan, dostum,
Gəzdiyin bağçanı, bağı,
Ovu itmiş səyyadsayağ,
Sinəyə çəkilən dağı…
Durnalar ötüb keçəndə,
Ürəyinə mən köçəndə,
Bir gecə şərbət içəndə,
Hökmünü itirər huş da,
Yanağa od salar yaş da…
Hələ olmamışam naşı,
Gözünü dəldi yad daşı,
Hərdən çözələ yaddaşı,
Çəməndə, daşda gəz məni,
Baharda, qışda gəz məni!
Şair-publisist, respublikanın Əməkdar jurnalisti
Dərd, Şəhidlər xiyabanı, Səməd Vurğun, Cəfər Cabbarlı, Nizami Gəncəvi və böyük Allah
Ailə üzvlərimizdən birinin ciddi xəstəliyi səbəbindən bir müddətdir ki, özümdə, sözümdə deyiləm. Çox qərarsızam. Nə edəcəyimi, hara, kimə üz tutacağımıbilmirəm. Ümidimi göydə Allaha, yerdə həkimlərin zəmanətsiz müalicəsinə, bir də yaxınların, əzizlərin və dostların dualarına bağlamışam. Kövrəkliyim ucbatından gözlərimin tez-tez dolması səbəbindən və bu da ciddi iş rejimində çalışan, gün ərzində müxtəlif insanlarla ünsiyyətdə olan məsul bir adam üçün məqbul sayılmadığından növbəti məzuniyyətimi götürəsi oldum. Bu gün bir həftədir ki, məzunuyyətdəyəm. Həmişəki kimi səhər tezdən oyanmışam. Xəstəni Bakıya, ailənin diər üzvlərini də elə həmin mərkəzə xəstə üçün qan verməyə göndərdim. Özüm də ürəyimin nisgilinə, könlümün qübarına qısılaraq evdən çıxdım. Darmadağın düşüncələr içərisində bir də gördüm ki, şəhərimizdə hamının tanıdığı Göyərçin abidəsinin önündə¬yəm. Yenicə boy göstərən günəşin şəfəqləri Xəzərin dalğaları qoynunda ləngər vuraraq əsrarəngiz bir mənzərə yaratmışdı. Göyərçin abidəsinə nəzər saldım, ürəyimdən ilk keçən hiss bu oldu: “Sülh, əmin-amanlıq, qəmdən-kədərdən, ağrıdan-acıdan uzaq bir ömür yaşaya bilmək nə gözəl şeymiş, İlahi.” (daha&helliip;)
Dünya
Söylə sənə neyləmişəm?
Mənsiz olan, mənli dünya.
Çoxlarına kef-damaqsan,
Mənə niyə qəmli, dünya?
Haqqımı yedizdirib,
Nadanları gəl az güldür!
Dəfələrlə göynətdiyin
O həminki yazıq mənəm.
Daha bəsdi, gəl göynətmə,
Birdəfəlik öldür, öldür!
Öldür məni, tezcə öldür!
Öldürməsən, gözlərimdən axan yaşı
Bir dərəyə,
Damla-damla toplayacam.
Dünya…
Səni su basacaq.
Diri-diri yandırırsan,
Yandır hələ.
Rəhmin gəlmir mənə sənin,
Mənim sənə gələcəkmi?
Mən də səni göz yaşımdan yaratdığım,
Səndən böyük bir dəryada boğacağam.
Sənlə olan bu savaşın
Qalibi mən olacağam.
Qalibi, MƏN olacağam!…
24.06.2014 (daha&helliip;)
Gülüm, aç saçını yandı qəlbimi,
Qoyma baxsın özgə göz saçlarına.
Sənin saçlarından gözəl saç varmı,
Dünyanı qul eylə öz saçlarına.
Gözəlsən, gözəlim, saçların gözəl,
Sənsiz yazmağın yox mənaıi qəzəl.
Sən təksən gözəlim yeganə, əzəl,
Çatdıra bilmərəm söz saçlarına.
Sevgimlə bu dövran yenə çönəcək,
İnanmıram keçən zaman dönəcək.
Sənin üçün yanan qəlbim sönəcək,
Düşməsin qəlbimdən köz saçlarına.
Nə külək oxşasın sənin telini,
Gəl yanıma, ey bəxtimin gəlini!
Nicat saçlarına tutsun əlini,
Düşməsin, Nigarım, toz saçlarına.
SƏNƏ YAZMADIĞIM ŞEİR
Anama
Sənə yazmadığım şeir
Yıxacaq içimdə məni.
Öləndə ruhuma dolub
Çıxacaq içimdən mənim.
Boynumda haqq gedəcəyəm,
Bu torpaq, daş bilməyəcək.
Qoynunda sevgi tapdığım
O yaz, o qış dönməyəcək.
Yerə girəcək gözümdə
Dost-tanışın dönük üzü.
Axtaracaq məndən sonra
Ruhum sənə layiq sözü.
Sənə yazmadığım şeir
Gizlicə enəcək qəbrə.
Sən də ağlamayacaqsan
Doğulmayıb ölən şeirə.
ŞAİRLƏR
Adil Mirseyidi itirdik…
Min il özünə yol gəlir
Özünü bilənə kimi.
Yüz kərə dirilib ölür
Əcəli gələnə kimi.
Hörümçək kimi tor qurur,
Torunu içinə yığır.
Nə dərd var sinəyə çəkir,
Tüstülənib şeir çıxır.
Dağnan, bulaqnan dərdləşir,
Sıxır qayanın əlini.
Daşa danışmaq öyrədir,
Bilmir kor bəxtin dilini.
Allahın gözü üstündə,
Qəlbində Allah işığı.
Qocaldır, böyütmür Allah
İçindəki saf uşağı.
Sözündən asılıb ölür,
Qoymur sözü boğulmağa.
Bezib köhnəlmiş ömürdən
Ölür təzə doğulmağa.
Yenə görüşdük
Şeirə dönən bir sevginin ilk hecasında
Mənim baxışlarım,
Sənin gözlərinin qarasında
Ulduzlardan danışdın
torpağı dinlədim
Sən göy qurşağı idin
Mən qarışqa
Gör hardan, hara iməklədim
Balaca bir uşaqdım
Nağıllara inanan
Ana laylasında
Gül tarlasına yuvarlanan
Sonra sən gəldin
Nağıllar şeirə döndü
O balaca uşaq
O gül tarlasında öldü
Nədir həsrətini çəkdirir mənə
Sanki ürəyimi , ruhumu alır
Nədir hər addımla rastlaşıb sənə
məni sevgisinə götürüb qatır….
Doldurur ruhumu sevgisiylə bol
sarılır boynuma sanki iki qol
bu çətin , enişli , yoxuşlu bir yol
Məni hər gün , hər gün başdan yaradır…
Duyğular , arzular, gerçəkləşincə
insanlar daima bədbinləşincə
fikirlər bir anlıq kəskinləşincə
qəlbimdə sanki bir güman yaradır.
Müəllif :
Mən Anayam!
Mən Vətənəm!
Gör nə qədər oğul dağı
Verib mənə əzəl düşmən.
Dərbəndimə yas tutmamış
Borçalımı apardılar.
Zəngəzura yas tutmamış,
Bu həsrətə alışamamış
Təbrizimi qopardılar.
Bir yara var ürəyimdə,
Şuşa adlı nazlı gəlin.
Bir acı var ürəyimdə ,
Laçın adlı adlı dağlar qızı.
Bu dərdim bu kədərim,
Babəkimin,Koroğlumun
Qeyrətinə yaman dəyib,
Bu ayrılıq,bu həsrətim,
Həcərimin ürəyinə yaman dəyib.
Mən ölmüşəm.
Mən bitmişəm.
Vətənsizlər vətəninə çevrilmişə.
Xocalımın göz yaşları
Buludları parçalayıb.
Kəlbəcərin ah naləsi
Ürəkləri qucaqlayıb.
Itkin balam,
Körpə balam.
Ey,Fizulim!De hardasan?
Düşman ayaqları batıb bağrına.
Ey,bala,
Ey,oğul!
Halın necədi?
Gözlərim qəlbində qalıbdı,Bala!
Mən anayam!
Mən vətənəm!
Mən ürəyi dağlı Vətənəm!
Kaş ki uşaq olaydım, üz tutaydım nənəmə,
“Nolar ay nənə mənə, nağıl danış”- deyəydim.
Elə ki başlayardı, nağılı danışmağa,
Danışıb bitirməmiş, mən yuxuya gedəydim.
Kaş ki uşaq olaydım, məktəb vaxtı gələndə,
Babam “qalx dərs vaxtıdır”, deyəydi, oyanaydım.
Mətbəxdə yeyəndə biz, onla səhər yeməyi,
Mən özümü dünyanın, ən xoşbəxti sanaydım…
Kaş ki uşaq olaydım, dərsimdən beş alanda,
Ucalaydı sevincim, mənim ulduza, aya.
Anam bağrına basıb, saçımı oxşayaydı,
Sonra “afərin” deyib, öpəydi doya-doya…
Kaş ki uşaq olaydım, yaşımdan böyük olan,
Sualları verərək böyükləri yoraydım.
Gah alim, gah müəllim, gah da ki professor
Olacağam deyərək, fikir, xəyal quraydım…
Kaş ki uşaq olaydım, ondakı sevincimin,
İndi heç nə verməyir, zərrəcə yerini də.
Təəssüf ki zamanı, qaytarmaq olmur geri,
Tapmaram o günlərin, heç zaman birini də…
Kaş ki uşaq olaydım, neynirdim böyüməyi,
Daim xatırlanırmış yaşa dolduqca keçmiş…
Kaş ki uşaq olaydım, böyüdükcə anladım,
İnanın ki böyümək, vallah bir şey deyilmiş…
Kabusum ,düşmənim oldu, gecəlr .
Sən yoxsan ,qatilim .oldu gecələr,
Yarali qelbim kabus gecəlr ,
De ,görüm nə edim, kabus gecəlr .
Uşuyən ruhumla tək -tənha ,qara gecələr ,
Qurbanin olduğum ,bilim bunu ,
Sənədə ,kabusd ,kədərdi ,dəhşətd , qara , gecələr .
Yay günü ,qardi -borandi ,
Titreyen qelbime ,kozdu ,yaradi ,
Sensizlik ,dehşətd qara gecəlr .
Qəlbimə kabus tək ,köçdu gecələr ,
Yay ğünü ,dondirdu ,qəlbimi yaman ,
Bu kadus ,bu qara ,uzun gecələr ..
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
***
Sosial peyzaj
Saxta təbəssümlər
Eşidə bilmədiyin pıçıltılar kimidi;
Adama hicran verir.
…Ruhun fikri göydə, özü darda.
Açığı, alındakı qırışların sayı qədərdi
Sürüşkən xəyallar da…
…Bir də görürsən, duaların
dodaqlarının arasında güvə tutub.
Məyusluq canını sarır,
Əllərini Allahdan aralayırsan.
Kölgənsə, varlı adamların keçmədiyi
beton səkilərdə xatirə şəkli çəkdirir…
Bir tikə çörək üstündə
Bir-birlərinə dimdik atan
alabəzək sərçə balaları ilə.
Qəfildən dağınıq diqqətini
göz qamaşdıran villalara mismarlayır
ruhu ac, qarnı tox dilənçi uşaqlar.
…Zaman çat salır.
Bir əcnəbi də
Kamerasının yaddaşına həkk edir
İşıqlı küçələrdəki qara kölgələri..
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Ömrümü çəkmisən ayağım altdan,
Düşmüşəm, düşmüşəm üzümün üstə.
Mən sənsiz ağ günə çıxmamışam, yox,
Dumandı, çökübdü gözümün üstə.
Yerə tullayıblar getdiyin yolu,
Axı sən gedəndə “göylə” getmişdin.
Mənim həsrətini gəlin aparıb,
Ağlayıb atdığım suyla getmişdin.
Ulduz pəncərələr açılıb göydə,
Düşür işıq-işıq yoluma mənim.
Başımın üstündə bir ay dayanıb,
İşığı giribdi qoluma mənim.
Və belə… Sənsiz də yaşamaq olur,
Mən ömür gəlirəm, ömür gedirəm.
Öldürüb sonuncu ümidlərimi,
Başımın üstündə qəbir gedirəm.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru.
Sən hakimsən, mən bir şair,
Nə söyləyim sən dair?
Mənim işim-həyat adı,
Sevgi ətri, haqq övladı.
Ürək coşsa, qəlb alışsa,
Sevinc kədərə qarışsa,
Odum bu torpağa ocaq,
Ruhumdan çiçək açacaq,
Cürətim ulu olacaq,
Sən hakimsən, mən bir şair,
Nə söyləyim, sənə dair?!.
Mənim ürək qanunumu,
Heş bir hakim poza bilməz,
Kimsə orda dəfn olubsa,
Heç kim geri yaza bilməz,
Birdən qanunu pozaram,
Yazılanı səhv yozaram,
Elə sənə vurularam,
Sən bir hakim, mən bir şair,
Nə söyləyim, sənə dair?!..
Mənimlə deyilse ,ruhm yaninda ,
Qəlbimi inçidən ,bu sən dryilsən ,
Həsrətdən ,hicrandan ,üzən ,inçidən ,
Bu sən ,deyilsən ,sən deyilsən ,
Məni xoşbət etmək isdeyen ,
Ömrumu ,qülüşə qer edmək isdeyen ,
Hər an mənsiz darixan ,
Məndən ,çox məni hiss eden ,
Qözümdə ,bir qilə yaşa gözməyən,
Hardadi ,görəsən ,ağ atli olan ,
Ömürümə ,xoşbəzdlık qətirən adam ,
Hardai ,görəsən ,huhu mənlədi ,
Özüysə yoxdü ,birdənm ,əzizim ,
Qörən ,hardadi , ruhu mənimlədi ,
Minillər boyu ,özüysə yoxdu ,
Mənlə deyil ,ruhu mənlədi ,
Mənim ruhum ,qoruyucu ,mələyi ,
Qoruyacaq ,yenədə ,özu menlə dryilse ,
Ruhu hey yanimdadi ,o bunu fərqindədi ,
Özu yoxdu ,yanimda ,huhu mənimlədi ,
Qəlbi ,ruhu ,mənimdi ,özüdə fərqindədi ..
Nəfəsim bir küləkdir,
Yollarından əsənki.
Sevgim daşı əridir,
Sən yanımda nəsən ki.
*
Kinimdəki nifrətin,
Təsirin görməmisən.
Sən bağlı məhbəsimin,
Əsirin görməmisən.
*
Məni tərk etsən əgər,
Bir müqəssir olarsan.
Məhbəsimdə müxtəsər,
Həmin əsir olarsan.
*
Sənə verdim qəlbimi,
Sevirsənsə yaşad sən.
Qismətində ismini,
Oxu, yazılıb, Rəşad, sən
Dilindədir yüz naləsi,min ahı,
Bilməyirəm,nədir suçu,günahı,
Hey səsləyir peyğəmbəri,Allahı,
Bu gözəlin nə dərdi var,görəsən?
Gözlərindən tökülür yaz yağışı,
Qüssə dolu,kədər dolu baxışı.
Yeri,göyü yandıracaq qarğışı,
Bu gözəlin nə dərdi var,görəsən?
Kim dağ çəkib,kim qanadıb yarasın,
Yarı ölüb,itiribmi balasın?
Kim incidib,Tanrı versin bəlasın,
Bu gözəlin nə dərdi var,görəsən?
Rəngi qaçmış,qəm içində boğulmuş,
Bir gecədə qara saçı ağ olmuş.
Bəlkə yurdu,el-obası dağılmış,
Bu gözəlin nə dərdi var,görəsən?
Çarəsizdir,bilməyir ki,neyləsin,
Yardım etsin,kimsə kömək eyləsin.
Bilən varsa,bir mənə də söyləsin,
Bu gözəlin nə dərdi var,görəsən?
Çox da dünya boyda dərdim ,qəmim var.
Çox da göz yaşımda batmış gəmim var,
Demə yüz kəsirin , minbir kəmin var
Məni ürəyimdən , gözümdən oxu ,
Mən nağıl adamı deyiləm axı
.
Buraxma hicrana tənha, tək məni ,
Bircə yol əlimdən qaldır , çək məni
Özün ilmə -ilmə doğra, tök məni.
Təki öz qurduğun arğaca toxu,
Mən nağıl adamı deyiləm axı
.
At məni atəşə , közə, bilmərəm
Ümidsiz bir gün də dözə bilmərəm
Mən sınıq vüqarla gəzə bilmərəm
Keçib , keçməkeçlə ömrümün çoxu
Mən nağıl adamı deyiləm axı.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü
O qədər haqsızlıq görmüşəm ki, mən,
Bezib bu dünyadan ölməyim gəlir.
Azacıq tarixə düşsə də, adım,
Adımı tarixdən silməyim gəlir.
Bu dünya bürünüb fitnə, yalana,
Az qalıb insanlıq qopa, talana.
Yalandan insanam, deyən insana,
Lap uşaqlar kimi gülməyim gəlir.
Nə yazıq sözçü də söz deyən olub,
Haqlını sındırb, düz deyən olub.
Hamı insanlığı izləyən olub,
Nahaqqı haqq ilə bölməyim gəlir.
Zeynəbəm, baxıram bu insanlara,
Haqsız təsdiqlənən haqsızlıqlara.
Görəndə ki, yer var pis, nadanlara,
Göydən bir daş kimi enməyim gəlir.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü,
* * *
Bir ac canavar
ulartısı kimi gəlir mənə
qışqabağı lüt çöllərə
mərsiyə deyən küləyin səsi.
İkisifət buludlar
sinəsi xalı qızlar kimi iç atır.
Bir az qarşıda beş-on sərçə
ağız-ağıza verib
aclıq nəğməsi oxuyur.
Koroğlu cüssəli bir gənc də
imkanlı dadaşların
topdağıtmaz
xarabalarının ağzında
səliqə ilə düzülmüş
zibil qutularını narahat edir.
Bir az aralıda bəzəkli villalar
kənd kişiləri
kimi bardaş qurub
bu vəhşətə baxış sərgiləyir.
Allahım, bu qarnı ac,
əyni şux şəhərə
gərəkdimi ac adamlar,
kasıb daxmalar?
Şəhanə Cəfərova 1996 -cı ildə İsmayıllı rayonunda doğulub. Həvəskar şer yazardı. addımlarını yenicə atır.
Çətin sənin üzünə gülüm,
son gedişin elə ağlatdı ki…
Bir gün geri gəlsən çətin gözlərinə baxım..
YUxuda görsən məni,
sənsiz qalmış görəcəksən.
Ağladığım günlərin heyifini,
çÇıxacam bir gün geri gəlsən.
susub -susub göz yaşlarım axanda
Sənsizlikdən ürəyim parçalananda,
Bİr gün geri gəlsən hesab soracağımı bil,
Sənin adi “salam”ın xoşbəxt edir məni,
əlimdən tutsan necə olar….
Mən Anayam!
Mən Vətənəm!
Gör nə qədər oğul dağı
Verib mənə əzəl düşmən.
Dərbəndimə yas tutmamış
Borçalımı apardılar.
Zəngəzura yas tutmamış,
Bu həsrətə alışamamış
Təbrizimi qopardılar.
Bir yara var ürəyimdə,
Şuşa adlı nazlı gəlin.
Bir acı var ürəyimdə ,
Laçın adlı adlı dağlar qızı. (daha&helliip;)
Gülnarə İsrafil qızı 25.05.1981-ci ildə Gədəbəy rayonunun Qarı kəndində doğulub.
2000-ci ildən respublika mətbuatında Gülnarə İSRAFİLQIZI imzası ilə şeirləri və məqalələri dərc olunur. “ Möhtəşəm Azərbaycan”, “Kaspi”, “Azad qələm” “Arqument” “İnam yolu” “Ruzigar” “Müasir həyat””Müəllimin sözü” və s. qəzetlərində,
“Yurd” jurnalı” “Bir ağacın budaqları”, “Duyğulu Arazlar” və DGT Y-nin “ Ziya” antalogiyasında və o cümlədən Türkiyənin Tokat və Adana şəhərlərində “Kümbet”, “Usare” dərgilərində şeirləri yayımlanıb. 31. 05.2014-cü ildə şerlərinə hazırlanmış Foto video çarxların təqdimatı keçirilib. “Vahid” Poeziya (2005), “Məcməüş-şüəra -şairlər məclisi”nin (2012), DGTY-nin üzvüdür (2014). Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvü, Yönətim Kurulunun başqanı (2013), Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru (2014), Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş məsləhətçisidir (2014). Orta-ali təhsillidir. Gəncə şəhər Pedoqoji-Kolleci (2000-2004), İlahiyyat üzrə “Hövzə”mədrəsəni bitirib (2006-2011). BSU Yaradıcılıq fakültəsində təhsil alır (2014). “Zərrələr” layihəsinin rəhbəridir. (daha&helliip;)
Nur oldun, şam kimi yandın ömrümə,
Mələk tək səmadan yendin ömrümə,
Yüz nəzir, niyazla döndün ömrümə
Ta vermə həsrətə , hicrana aman
Yaman darıxmışam səninçün, yaman ! .
Dostdan daldalayıb, eldən gizlədib,
Dərdiyim çiçəkdən , güldən gizlədib,
Qəlbimdən keçəni dildən gizlədib,
Özünə deyəcəm, görüşən zaman,
Yaman darıxmışam səninçün, yaman ! .
İslam nə umur ki , bir vüsal dəmi
Özündə təpər tap, konlüm həmdəmi
Qalıb bir görüşə bu işin çəmi,
Sevgiyə nə yağış, nə sis , nə duman ?!
Yaman darıxmışam səninçün,yaman !
Dört yan giyinir kara libas
İçimde ömürlük bir yas
Hem kahinliği bilirler, hem cinliği
Yirmi birinci yüzyılda köle tacirliği
Güneşin çılgın demiymiş
Dolunay vakti zaman
Örtemez çirkinliği (daha&helliip;)
Məhəmməd Nərimanoğlu (Sadıqzadə) 1957-ci il fevral ayının 18-də Kəlbəcər rayonunun Otaqlı kəndində anadan olmuşdur. 1974-cü ildə Kəlbəcər şəhər 2 saylı orta məktəbini, 1982-ci ildə Gəncə Politexnik Texnikumunu, 1990-cı ildə M.A. Əliyev adına Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət İnstitunu, 1993-cü ildə Jurnalist Peşəkarlığı İnstitutunu bitirmiş, ixtisasca rejissor-jurnalistdir. Azərbaycan Elmlər Akademiyasının dissertantıdır. (daha&helliip;)
LAÇINIM
Sənə dağ çəkdilər,yara vurdular,
Yol, cığırlarını kəsib durdular.
Milləti arı tək əzib, qırdılar,
Oldu kənd, şəhərin talan Laçınım.
Ay gözü yollarda qalan Laçınım.
Körpələr tank altda əzdi, boğuldu,
O cənnət el oba yandı, dağıldı.
Sanmayın, yazdığım keçmiş nağıldı,
Çöl, çəməni xəzan olan Laçınım.
Ay güzləri yolda qalan Laçınım.
Səni əsir edib, yaraladılar,
Ləşləri ləş üstə sıraladılar.
Adımızı qaçqın qaraladılar,
Səni yıxdı fitnə, yalan Laçınım.
Ay gözü yollarda qalan Laçınım.
Dərbəndli Zeynəbəm, qələmim ağlar,
Vuruldu köksümə, sağalmaz dağlar.
Gözümə görünmür yaylağlar, dağlar,
Öz yerində, əsir olan Laçınım
Ay gözü yollarda qalan Laçınım.
Aqil Kəngərli (Cəfərov Aqil Abbas oğlu) 1972-ci il 1 sentyabrda Göyçayda anadan olub. 1995-ci ildə BDU-nu, 2002-ci ildə Azərbaycan Müəllimlər İstitutunu bitirib.Tarixçidir. Bir neçə il “Azərbaycan” nəşriyyatında, müxtəlif redaksiyalarda jurnalist kimi çalışıb.”Xalq”, “Millət”, “Vətən səsi”, “Press-əks səda”, “Hünər”, Sabaha inamla”, “Hürriyyət”,”Azad yeni fikir” və s.qəzetlərdə müxbir,şöbə müdürü,redaktor işləyib. 2001-ci ildən pedaqoji sahədə çalışır. Hazırda Göyçay şəhər 7 saylı tam orta məktəbdə Tərbiyə işləri üzrə direktor müavini vəzifəsində işləyir.”Məktəb-Press”qəzetinin əməkdaşıdır. Dövrü mətbuatda çap olunmuş 700-dən çox məqalənin və “Bir Allahın eşqinə” (2004), “Tanrı yolunda” (2005), “Yaxın və uzaq tarix” (2009), “Məni çağır yuxuna”(2013), “Mixaylonun silahdaşı –Partizan Qədir”(2014)və “ Vaxtsız getdi gəncliyim”(2015) adlı 6 kitabın müəllifidir. O, “Qızıl qələm”, “H.B. Zərdabi”, “Xalqın nüfuzlu ziyalısı”diplomlarına, “Xəmsə”ədəbi mükafatına layiq görülüb. Bir sıra kitablarda A. Kəngərlinin şeirləri verilmiş, adı “XX-XXI əsrin yaradıcı və ziyalı insanları” toplusuna , Ginnesin Rekordlar Kitabına namizəd olan “Avrasiya şairləri antalogiyasına”salınmışdır. Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvüdür. İraq-Tükmən Yazarlar Birliyinin üzvüdür.
YENƏ DƏ BİRLİKDƏYİK
Yenə də birlikdəyik, kədər uzaq, əhval saz,
Elə sarılmışıq ki, bizi ayırmaq olmaz.
Yalnız sevənlər duyar, qəlbi daşlar anlamaz,
Göy otlar üstündəyik, nə lazım yorğan-döşək?
Ağ üzünün rəngini, qardan almısansa, de,
Şölə saçan camalı, nurdan almısansa, de,
İnsaf et, bu baxışı, hardan almısansa, de,
Dərdi-qəmi unudaq, bir şənlənək, gülüşək.
Ömür keçir, il ötür, biz də doluruq yaşa,
Bu fürsətdir, düşübdür, əsla verməyək boşa.
Bu sevgidən məst olub, elə gəlmişəm cuşa,
Gəl, həftədə bir gün yox, günaşırı görüşək.
Turan dardadır ..
Qoy bilsin dost , düşmən , qoy bilsin cahan ,
Men Oğuz türküyem , vətınim Turan !
Ey Türk irqi , yatma , yuxudan oyan ,
Vətən parçalanıb , Turan dardadır !
Osmanlı tək durdu Çanaxqalada ,
Avropanı vurdu Çanaxqalada !
Ey , vuruşan ordu Çanaxqalada ,
Vətən parçalanıb , Turan dardadır !
Bilirsənmi neçe kərə bölünüb ,
Azerbaycan altı yerə bölünüb !
Tarix boyu düşüb şərə , bölünüb ,
Veten parçalanıb , Turan dardadır !
Kerkükde zülümler çəkir Türkmanım ,
Yazılmır igidlik , mərdlik dastanım !
Türk oğlu , sənədir bircə gümanım ,
Vətən parçalanıb , Turan dardadır !
Qazaxlar olublar rusun vassalı ,
Uyğurlarım Çinde qanlı , qadalı !
Səssiz qalma , millət , alma və balı ,
Vətən parçalanıb , Turan dardadır !
Ey Türk oğlu , namus , şərəf Turandır ,
Bizə sələf , bizə xələf Turandır !
Çözülməyən əsas kələf Turandır ,
Veten parçalanıb , Turan dardadır !
Şamxaloğlu fəryad edir , ey Xuda ,
Çəkilsin yurdumdan bu qan , bu qada !
Ey millətim , səs ver , sən bu fəryada ,
Vətən parçalanıb , Turan dardadır !
. . Qalib Şamxaloğlu
Bu dünyada vəfa yoxdur olsa – olsa qəm gətirər
gül sandığın tikan olub çəmənlikdə kol bitirər
sevən insan vicdan bilib ürəyində yar götürər
niyə mənim taleyimi belə yazdım ulu tanrım?
yəqin məndə günhakaram öz yolumu bir az azdım……………..
Qəlbində bir insaf varsa doğru görüb doğru düşün
nə mənası acı sözlə , təhqir edib pis söyüşün
yaxşılığı savab üçün gösdər deki budur işim
niyə həyat amansızdır bizə qarşı ulu tanrım?
ürəyimdə insafsıza özü boyda məzar qazdım.
Məni dost bil deyən kəslər gün gəlincə qaçıb getdi
bir yuxu tək yatmış olan arzularda gözdən itdi
bir gün varam , bir gün yoxam kim axdardı mərak etdi
niyə insan övladının sözü belə ulu tanrım?
yalan olan yerdə məndə doğru olan şer yazdım.
Ürəyimi üzən qəmdən sevinc bilib tutan Fidan
hər kölnünü yaxın bilib sonra səni yalan yozan
qulağıma səhər tezdən dinlədiyim duam Azan
məni daha sınaq etmə yorulmuşam ulu tanrım
yaşadığım bu ömürdə kaş heç birdə olmayaydım..
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru
TANRI BUYURUBSA
Ay sevgilim, gəlsən əgər,
Xoş arzuma yetərəm.
Qəlbimdəkin bilsən əgər,
Çiçək olub, bitərəm!
Axı özün bilirsən ki,
Sənsiz bir bənövşəyəm.
Səni uzaqdan görüncə,
Şirin nar, gülövşəyəm.
Ürəyini verəsən,
Qədrini bilənlərə.
Daim dua edəsən,
Sevib-sevilənlərə!
Sevgi ətri ürəkdə,
Çağlayan bir bulaqdı,
Hamımızın izləri,
Bu dünyada qonaqdı.
Sev ay ürək, bir alovsan,
Bir ocaq!
Bədxahların öz yerində sayacaq!
Fələk pisin gözlərini ovacaq,
Tanrı buyurubsa…
Olan olacaq!
AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
nə eləsən elə… yadıma gəlmir,
necə açılmışdı tale qapımız…
Bakı küçələri tapa da bilmir
harda dolaşıbdı addımlarımız…
bizim pəncərəmiz yaman utanıb,
örtüb rübəndini yanaqlarına…
“bizim” dediyimiz ömür qurtarıb,
yaşam artıq “sənin”, “mənim” adında…
o qız ölüb… məzar daşı ömrünün
“eşq” adlı tənhalar şəhərindədi…
mənim boyadığım qara gününün
ağlığı yoxluğum qədərindədir..