Category: Azərbaycan ədəbiyyatı

  • Azərbaycanın dahi bəstəkarı Üzeyir Hacıbəylinin 131 illik yubileyi münasibətilə Sumqayıtın mədəniyyət müəssisələrində silsilə tədbirlər keçirilib

    Azərbaycanın dəyərli oğlu, dahi bəstəkar Üzeyir Hacıbəylinin 131 illik yubileyi münasibətilə Sumqayıtın mədəniyyət müəssisələrində silsilə tədbirlər keçirilib.
    “28 May” mədəniyyət evi də bu tədbirlərə “Xalq teatrı”nın tamaşasıyla qatılıb.
    Belə ki, mədəniyyət evinin nəznində fəaliyyət göstərən “Xalq teatrı” tərəfindən Üzeyir bəyin “Arşın mal alan”, “O olmasın, bu olsun” və “Leyli və Məcnun” operettaları əsasında “Mənim yaratdıqlarım” adlı tamaşa hazırlanıb.
    Tamaşanın rejissoru Amil Babayev, quruluşçu rəssamı Aytən Xanəliyeva, musiqi tərtibatçısı Kazım Əsgərlidir.
    Qeyd edək ki, əsasən tərkibi gənclərdən ibarət olan yaradıcı heyətin tamaşada nümayiş etdirdikləri yüksək aktyorluq qabiliyyəti və özlərinə xas olan səhnə performansı tamaşaçılar tərəfindən alqışlarla qarşılanıb.
    Xatırladaq ki, bu, “Xalq teatrı”nın 16 illik fasilədən sonra tamaşaçılarla ikinci görüşüdür.

    Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin Mətbuat xidməti

  • Gülnar MAHMUD.”İri gözlər” (Hekayə)

    13884516_10209691884401300_1187644379_n

    – Ay Zibeydə xala, deyirəm qorxu qalıbe bu Asimanın canında. Hər gecə yerindən dik atılır. Müharibədə necə qorxu keçiribsə, elə o vaxtdan heç canından çıxmır da. Deyirəm bəlkə bir çildağçıya göstərək? – çıxılmaz vəziyyətdə qalan Minəxanım qaynanasından kömək istədi: – Amma heç bilmirəm bunu ona necə deyim, ora necə aparım? Bəlkə səni eşidə, ay Zibeydə xala.
    – Az fikir eləmə, getməzsə, biz də canıyanmış çildağçı Güləndamı çağırarıq evə gələr – Zibeydə arvad onu sakitləşdirməyə çalışdı.
    Minəxanım bunu eşitcək sevindi:
    – Görəsən gələr? Nə yaxşı olardı, ay Zibeydə xala.
    – Demək sən belə elə. Axşam Asiman evə gəlsin. Sən hələ bir ona de, gör nə deyir. İşdi-şayət razılaşmasa, onnan sonra mən Güləndamla danışaram – deyib Zibeydə arvad öz göstərişlərini verdi.
    * * *
    – Dediyimi bisirmisən, ay Minə? –yaş əlini dəsmala silə-silə yeməyin qoxusuna mətbəxə keçən Asiman arvadından soruşdu.
    – Əlbəttə.
    Minəxanım işi keçsin deyə gülər üzlə ərini qarşılayıb qazın üstdə qaynayan düşbərəni kəfkirlə qarışdırdı. Asiman buxarlanan yeməyin iysini dərin nəfəslə içinə çəkdi:
    – Hə, onda gətir gəl.
    Yemək tam hazır olduqdan sonra Minəxanım bir neçə dəqiqənin içində hazırladığı təamlarla süfrəni bəzədi. Düşbərədən əlavə ərinin ən çox sevdiyi qutabları da qaba düzüb süfrəni doldurdu. Asiman yeməyə təzə başlamışdı ki, Minəxanım da stulu çəkib əri ilə üzbəüz əyləşdi:
    – Hə necədir?
    Asiman bir qaşıq düşbərəni üfləyib ağzına qoydu.
    – Hmm… Əla! – deyib gözucu onu maraqla izləyən arvadına baxdı: – Görürəm sözlü adama oxşayırsan.
    – Ay Asiman, deyirəm müharibədə keçirdiyin istressdən sonra yaman qorxmusane. Gecələr yata da bilmirsən, yerindən dik atılırsan. Bəlkə bir çildağa gedək, hə, nə deyirsən?
    – Nə qorxu, ay qız? Gic-gic danışma. Onun-bunun yanında da deyərsən məhlədə biabır edərsən məni.
    – Elə demirəme, ay Asiman. Bir az həyəcanlanmısan da yəni – Minəxanım tez sözünü düzəldib əlavə etdi:
    – Ay Asiman, sən …
    – Ay qız, sus, sus! Yenə başlama boş cəfəngiyatlardan ötrü onun-bunun goruna and verməyə.
    – Asiman, bax getməsən, Zibeydə xala çildağçının özünü bu evə gətirəcək.
    – Ay qız, məhlədə mənim asobı uvajeniyam var. Indi də məhlə uşaqlarının yanında biabır eləmək istəyirsiz məni?
    Uzun çək-çevirdən sonra Minəxanım ərini yola gətirə bilir.
    * * *
    Onlar Bakının “Kubinka” adlanan köhnə məhəllələrindən birinə girdilər. Yol kənarı boyunca düzülən bir-iki mərtəbəli həyət evləri, məhəllələr arasından keçən ensiz yollar labirint kimi dolaşıq olduğundan mənzil başına soruşmadan gedib çatmaq mümkün deyildi. Məhəllə adamlarından çildaqçı Güləndamın ünvanını dəqiqləşdirəndən sonra tinlərin birindən üzü yuxarı ara yol ilə qalxıb bir həyət evinə yaxınlaşdılar. Zibeydə xala həyətin açıq qapısını aralayaraq “Güləndam” deyə səsləndi. Güləndamın anası olan yaşlı bir qadın yaxınlaşıb onları çildağa gələnlər üçün ayrılmış kiçik otağa ötürdü.
    – Keçin bir az gözləyin, əlində işi var, indi gələr.
    Divarları hiss olunacaq dərəcədə köhnədən sadəcə əhənglənib ağardılmış, bəzi yerlərinin əhəngi hətta tökülmüş, boyası qopmuş taxta stullar, qapısız girəcəyə asılmış uçan həşəratlardan qorunmaq üçün cuna pərdədən ibarət bu otaqda bir müddət oturduqdan sonra nəhayət, özünü həsrətdə qoyan çildağçı xanım gəlib çıxdı. Bayaqdan boş divarlara baxaraq hövsələdən çıxan Asiman girəcəkdən içəri girən Güləndama tərəf döndü.
    Maya kimi ağ üzü, al yanağından boynuna doğru düzülən silsilə xalları, ətli-canlı əndamı, xüsusilə də Iran xanımlarına məxsus iri qara gözləri ilə bu xanım göz qamaşdırırdı.
    Güləndam otaqdakılarla görüşüb, salamlaşıb, hal-əhval tutandan sonra yanlarını basa-basa otağın bir küncündə qoyulan naqilli elektrik sobasına yaxınlaşdı. Uzərinə qoyulmuş göy parça bükülü, siqaret kimi ucu közərən çubuğun birini əlinə götürüb cəld hərəkətlərlə Asimanın boynuna, qollarına, ayaqlarına çəkdi. Asiman ətrafına fırlanan Güləndamın iri qara gözlərindən ətli-canlı əndamına qədər gözünün ucu ilə oğrun-oğrun süzdükcə, siqaret kimi bükülmüş parcanın közərən ucu ilə bədəninə dağ çəkilirdi. Ona toxunan “cəhənnəm odu” düşdüyü “cənnətdə” hiss edilmirdi. Necə deyərlər, gözü qalmışdı Guləndamın “gül əndamında”. Hər hərəkətində titrəyən yambuzları diqqətdən yayınmırdı. Asimanin oğrun baxışları da heç Güləndamın nəzərindən qaçmamışdı: “Hara baxır, görəsən bu şorgöz?!” Bəlkə də ondan idi ki, əlində tutduğu bükülmüş parçanın közünü ayılsın deyə yanan siqaret külqabıya basılan kimi onun bədənində basıb söndürürdü.
    * * *
    Qapıdan çıxan kimi Minəxanım öz aləmində olan Asimanın qolundan yapışıb silkələdi:
    – Nə gözüvü zilləmişdin xalxın arvadına?
    Asiman astagəl tələffüzü ilə sayıqladı:
    – Görmədin, necə iri gözləri var idi?–böyrünü deşən dirsəyin zərbəsindən bir anlıq ayilib: – Anam-bacım olsun! Mən nə deyirəm ki?!
    Minəxanım pıçıltı ilə qulağına qışqıraraq tez onun sözünü kəsdi:
    – Bəsdir, hələ bir danışır da?
    Asiman arvadı ilə yol boyu deyişə-boğuşa evə gəlib çatdıqdan biraz sonra ara sakitləşincə ufuldaya-ufuldaya yataq otağına çəkildi. Minəxanım isə deyinərək qonaq otağında çay süfrəsi hazırlamağa başladı.
    İçəridən Asimanın yanğılı zarıltısı gəlirdi: – Ay aman, yandıııım. Yaman göynədire, ay Minə. Yandıme, yandım.
    Deyəsən o bədənində közlənən yerlərin acısını yavaş-yavaş hiss edirdi.
    Yavaş-yavaş artan ağrılar Asimanın naləsini “asimana” qaldırmışdı.
    – Müharibədə heç belə odlanmamışdım, ay Minəəə. Oddadınız məni.
    Minəxanım isə heç nə olmayıbmış kimi divanda oturub təzə dəmlədiyi çaydan bir qurtum ağzına alaraq televizorun pultunun düyməsini basdı:
    – Sən hələ çox odlanacaqsan.
    Televizorun ekranı işıqlanan kimi musiqi səsi Asimanin ahu-zarını üstələdi.
    Yandım ay Allah, iri-iri gözləri,
    Yandım ay Allah, iri-iri gözləri…

  • Esmira RƏHİMLİ.”Ey ağıl sahibi, ağla, nə gülürsən, nə gülürsən?”

    er

    Ey ağıl sahibi, ağla, nə gülürsən, nə gülürsən?
    Üz döndərib cahillərdən, nə gəlirsən, nə gəlirsən?

    Ləçək endi yarpaq üstə, şehmi düşdü torpaq üstə?
    Yanağından gizli-gizli nə silirsən, nə silirsən?

    Anladınmı, diliqafil, bu dünyanın vəfası yox,
    Fəlakətdirmi göz yaşın, nə deyirsən, nə deyirsən?

    Şükür imanın yarısı, imandır eşqin hamısı!
    Ey çoxbilmiş, söylə qeybdən nə bilirsən, nə bilirsən?

    Yarı gülsən, yarı tikan, yarı qulsan, yarı sultan!
    Başda tac, ayaqda çarıq, nə geyirsən, nə geyirsən?

    Danış axmaq ilə, Əsməra, danışma axmaq üçün!
    Vurnuxursan, tələsirsən, nə gəlirsən, nə gedirsən!

  • Esmira RƏHİMLİ.”Məni bu oxla vuran səyyadi-zaman kim idi?”

    er

    Məni bu oxla vuran səyyadi-zaman kim idi?
    Bəlkə siz görmüsünüz alanda nişan kim idi?

    Yazıq deyilmi ürəyim, boyana al qanına?
    Özü zalım, üzü göyçək, qaşı kaman kim idi?

    Təzə ay tək görünüb, çəkilib getdi bizaman,
    Söylədim insaf elə, etmədi aman, kimi idi?

    Bir haray salıb eşq ilə, oyadıbdır aləmi,
    Mən özüm naleyi-zaram, məndən yaman kim idi?

    Hər üzü göyçəyə meyl eyləməz ağlım başdan,
    Züleyxa sevməsəydi eşqidə Kənan kim idi?

    Nə haqqı, nə yalanı ellər səndən yaxşı bilir,
    Sən özündən soruş, ey Əsmərü-şaman, kim idi?

  • Vüsal YURDOĞLU.”Bir dənəm…”

    vy

    Nə soyuqdur həsrətinin yağışı,
    Üşüdəcək pəncərəmi bu gecə.
    Məndən başqa birisiylə yox işi,
    Təkcə məni öldürəcək bu gecə…

    Amansızdır payızının ilk seli,
    Aparacaq ümidimi özüylə.
    Qoparacaq ürəyimi yerindən,
    Oynayacaq tənhalığın nazıyla…

    Həsrətinin yağışları narındır,
    Bu yağışlar sanki, mənim yarımdır.
    Bir də mənim ağlamağım varımdır,
    Geri qalmır göz yaşlarım yağışdan…

    Gözlərimdə sənsizliyim sellənir,
    Üşüyürəm, yarpaqlarım yellənir.
    Mən susuram, ildırımlar dillənir,
    İldırımlar hayqırırlar bu gecə…

    İldən-ilə daha gurdur yağışlar,
    Pəncərədə donub qalır baxışlar.
    Bu gün səni xatırladım, bağışla,
    Bu gün səni unutmadım, …bir dənəm!

  • Vüsal YURDOĞLU.”Qadın”

    vy

    Ey payız donuna bürünən qadın,
    Səni üşütmürmü soyuq gecələr?
    Gözümə xəzan tək görünən qadın,
    Düşəcək dərdimdən duyuq gecələr!

    Sənin varlığından uzaq olanda,
    Donur dilim, ağzım, titrər dodağım.
    Gedirsən, arxandan baxa qalanda,
    Qışdan yaza çıxmır mənim sorağım!

    İtir məhəbbətim xəzəl altında,
    Tapdanır hisslərim, tapdanır canım.
    Soyuq gecələrin hər buludunda,
    Coşur həsrətinə olan üsyanım…

    Şeir – gözlərində payız yağışı,
    Enir göydən yerə, yuyur gecəni.
    Ey özü özünə vurulan qadın,
    Sən şeiri sevirsən, mən isə səni!

    Solub ötən yayın tər çiçəkləri,
    Ah çəkib, köksümü ötürəm gərək.
    Ruhum var, ruhuna divanə, dəli,
    Gör səni nə qədər sevib bu ürək!

    Bu gün göylər qəmlə, kədərlə dolu,
    Sabah günəş gəlməz sənsiz evimə!
    Darıxdım bu gecə demə, Yurdoğlu,
    Bu gecə yenə də darıxdım demə!

  • Kənan AYDINOĞLU.”Oğuz TÜRKLƏRİYİK Biz!”

    Photo Kenan

    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin
    Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü

    Haqqa doğru can atıb,
    Əqidəmdən dönmədim.
    Göy üzündə ulduz tək,
    Gecə-gündüz sönmədim

    Oğuz TÜRKLƏRİYİK Biz!
    Boyumuz Bayat boyu.
    Hikmət dolu “Quran”a,
    sarıldım ömrü boyu.

    Həzrət Muhəmməd ümməti,
    İbrahimin nəslindənik.
    Haqq “Quran”ı rəhbər tutub,
    Ömrün bahar fəslindənik.

    Füzuli babamız kimi,
    Şiəliyi təbliğ etdik.
    Haqq yolunu ömrü boyu,
    “Allahu Əkbər”lə getdik

    20 avqust 2016-cı il.Ağstafa

  • Kənan AYDINOĞLU.”Gözəl şairim mənim, Sizə Salamlar olsun!”

    Photo Kenan

    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin
    Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü

    Nəğməkar-şairə Zeynəb xanım Dərbəndliyə sevgi və sayqılarla!

    “Dəmir qapı” Dərbəndi yadına salıb, gələn,
    İlahi gözəllikdən ilhamın alıb, gələn,
    Qədim diyarda yenə xəyala dalıb, gələned
    Gözəl şairim mənim, Sizə Salamlar olsun!

    Tarixi varaqladım qədim bir kitab kimi,
    Dünya göründü mənə qaçılmaz əzab kimi,
    Muğamı da dinlədim, diyarda rübab kimi,
    Gözəl şairim mənim, Sizə Salamlar olsun!

    Gəl danışım sənə mən,yurdumuzda gözəldən,
    Ana yurdun hüsnünə heyran oldum əzəldən.
    Gəl danışma sən mənə, məsnəvidən, qəzəldən,
    Gözəl şairim mənim, Sizə Salamlar olsun!

    “Koroğlu” dastanında adı var Dərbəndimin,
    Haqqın nuru görünür şerimdə hər bəndimin.
    Tarixinə bələdəm: rayonumun, kəndimin
    Gözəl şairim mənim, Sizə Salamlar olsun!

    21 avqust 2016-cı il.Ağstafa

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    ƏLİNCƏ

    “Vətənimdir” – silsiləsindən

    Əlincə- dedikdə, vaxt, zaman durur,
    Əlincə- söylənsə, qəlb möhkəm vurur.
    Əlincə- ürəkdə, iftixar, qürur,
    Hünər, qeyrət, namus – adlı düşüncə,
    Dünya dəyişsə də, yaşar Əlincə.

    Əlincə- tarixin daş səlnaməsi,
    Əlincə- xalqımın daşlaşmış səsi.
    Əlincə- Turanın zəfər nəğməsi,
    Diz çöküb önündə, çox qəsb, işgəncə,
    Vətən dara düşsə, coşar Əlincə.

    Əlincə- savaşda, cəngdə birinci,
    Əlincə- ulusun, elin güvənci.
    Əlincə heyratı,humayın, cəngi,
    Hər zaman hazırdır döyüşə, cəngə,
    Zəfərdən -zəfərə, qoşar Əlincə.

    Əlincə- yenilməz, yurdun dayağı,
    Əlincə- ölkəmin qeyrət bayrağı.
    Əlincə- güc rəmzi,sirr, heyrət dağı,
    Yağılar tük tökür, boyun görüncə,
    Dövran gəldi- gedər, yaşar Əlincə…

    S Ə N S Ə N

    “Könül dəftərim” – silsiləsindən

    Sənsən mənim ömrüm, günüm, həyatım,
    Sənsən mənim şan-şöhrətim, büsatım.
    Sənsən nəğməm,qoşmam,qəzəl, bayatım,
    Sevə-sevə xəyalına daldığım,
    Illər boyu həsrətiylə yandığım.

    Sənsən sevən ürəyimin parası,
    Sənsən görən gözlərimin qarası.
    Sənsən bütün dərdlərimin çarası,
    Gecə-gündüz şəfa umub, andığım,
    Illər boyu həsrətiylə yandığım.

    Sənsən mənim saf eşqimi süsləyən,
    Sənsən məni ümidlərlə bəsləyən.
    Sənsən məni sabahlara səsləyən,
    Ey şəfqətli, nurlu, mələk sandığım,
    Illər boyu həsrətiylə yandığım.

    Sənsən sair Dövranın təbb, ilhamı,
    Sənsən onun xoş hicranı, həm kamı.
    Səni mənə yaraşdırır el, hamı,
    Eşq atəşin sevgisindən aldiğım,
    Illər boyu həsrətiylə yandığım.

  • Abdulla MƏMMƏD.Yeni şeirlər

    abdullamuellim

    SƏHVİNİ ARAMA MƏNDƏ

    Nəyim var ki göz dəyəsi,
    Gözün qala,göz yiyəsi?
    Üzün də yox söz deyəsi,
    Söz ağlayır həya canda.

    Hər gün qəmi qoyub dəmə,
    Üz vurdun üz tutub qəmə.
    Səndəmi düşdün qədəmə
    Eşq qapını dərd açandan?!

    Göz olub ayaq altına,
    Dünənini sal yadına.
    Qızaran gözün oduna
    Çarə olmaz həyəcandan.

    Dağ üstünə dağ qoymadın,
    Ürəyimdə yağ qoymadın,
    Canımı da sağ qoymadın,
    Üzüm gülmür gör haçandan!

    Səhvini arama məndə,
    Günahkarıq-sən də,mən də…
    Allaha olmadıq bəndə,
    Şeytana ürək açandan.

    Azərbaycan.Quba.
    16.04.2001.

    DÜNYA MƏNİM DÜNYAM DEYİL

    Xalq şairi Məmməd Araza.

    Ağlayana göz yaşıdır,
    Ağladana közdür dünya.
    Kimisinin öz yaşıdı,
    Kimisinə sözdür dünya.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    Hara baxsan hərb ocağı,
    Hara baxsan qəm-ələmdir.
    Canlı məzardır qucağı,
    Bağrının başı sitəmdir.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    Pozulub mizan-tərəzi,
    Çəkilməmiş gözü qaçır.
    Ocağı tərk edən kəsin
    Arxasınca közü qaçır.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    Bir loxma çörək dalınca
    Başı lovlu qaçanı var.
    Hədəf olub ehtiyaca,
    Dərd üstə dərd qucanı var.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    Kimisinə dar ağacı,
    Kiminin uman yeridir.
    Dərd əhlinə yar ağacı,
    Sevənin güman yeridir.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    Dünya qədərin qalası,
    Qədərliyə qara gündür.
    Dünya dərdimə qalası,
    Açılmayan bir düyündür.
    Dünya mənim dünyam deyil.

    …Gülünclərin gülüncünə
    Qalib gəlmək təpəri yox.
    Bu dünyanın nə vecinə-
    Toxun acdan xəbəri yox!
    Dünya mənim dünyam deyil.
    Dünya mənim dünyam deyil!

    Azərbaycan.Quba.

  • Saqif QARATORPAQ.Yeni şeirlər

    s

    * * *

    Yarpaq-yarpaq tökülür
    günlərimiz payıza,
    Yaşayırıq birtəhər…
    qəlbdən qan sıza-sıza.

    Dərdi tək çəkənlərin
    payız köhnə tanışı.
    Nə vaxtdı biz susmuşuq,
    xatirələr danışır.

    Mən də sənə oxşadım,
    yıxıldım qürurumdan.
    Üzü üstə düşmüşəm,
    yox qolumdan qaldıran.

    Eh…beləymiş ömür-gün?
    nə var çıxır əlindən.
    bir ovuc xəzəl qalır
    bir bağcanın gülündən…

    İndi gecdi bəlkə də…
    mümkünmü geri dönmək?
    payız yarpağı kimi
    əsir sinəmdə ürək…

    * * *

    Ürəyimə köçürmüşəm
    səni necə varsan elə.
    Hər gün sənə qayıdıram,
    mən səni çəkirəm hələ…

    Qaçıb eşqinə sığındım,
    qərib könlümdə təklənib.
    Göz yaşımla yanağıma
    çəkib həsrətin şəklini.

    Bu gecə də ötdü sənsiz,
    Sızıldayır barmaqlarım.
    Ləçək-ləçək solur ömrüm,
    söz-söz ölür dodaqlarım…

    Eh…bizimki yazdan keçib,
    bitməz,yüz yağa yağışlar…
    sən çəkən köhnə şəkildi
    soyuq alnımda qırışlar.

    Öz adım yükdü çiynimə,
    sonacan apara bilsəm…
    Nə yaxşı ki səni tapdım,
    səndən sənə vara bilsəm…

  • Əziz MUSA.Yeni şeirlər

    em

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    SAVALAN DAĞININ

    İran təəssüratları

    Hər kəndə, kəsəkdə aldım salamlar,
    Sevindim səhərlər, güldüm axşamlar,
    Gördüm tanış üzlər, doğma adamlar,
    Savalan dağının ətəklərində.

    Öpüb torpağını bağrıma basdım,
    Şirin nəğmələrə mən qulaq asdım,
    Qəlbimi ulduzlu göylərdən asdım,
    Savalan dağının ətəklərində.

    Hara boylandımsa gördüm bal, pətək,
    Zirvədə qar gördüm, dərədə çiçək,
    Daradı saçımı sərin meh, külək,
    Savalan dağının ətəklərində.

    Gördüm qardaşımı, gördüm bacımı,
    Unutdum bu yerdə ağrı, acımı,
    Gördüm başım üstə, gördüm tacımı,
    Savalan dağının ətəklərində.

    Şirin bayatılar, nəğmələr dindi,
    Ulduzlar göylərdən yerlərə endi,
    Ürəyim gül açdı, qəlbim sevindi,
    Savalan dağının ətəklərində.

    Yaşıl yamacları, yalları gördüm,
    Boynuma dolanan qolları gördüm,
    Təbrizə uzanan yolları gördüm,
    Savalan dağının ətəklərində.

    HƏR GÜN

    Şöhrət adamları, pul adamları,
    Oxuyan deyillər şeirlərimi,
    Onlar düşünürlər dövləti, varı,
    Onlar başa düşməz dərdi, sərimi.

    Dərd qoymaz kasıbı kitab oxuya,
    Qorxuram gecikəm sözlərim ölə.
    Veriblər nağılla xalqı yuxuya,
    Qoymurlar ağatlı oğlanlar gələ.

    Gözümün suyuyla isalır qələm,
    Verdim sel ağzına ötən illəri,
    Çətin ki sevinəm, mən bir də güləm,
    Zəmanə susdurub şirin dilləri.

    Ruhum elə küsüb, elə inciyib,
    Qəlbimin ağrısı çəkilən deyil.
    İllərin əzabı belimi əyib,
    Tilsimli qapılar sökülən deyil.

    İçirəm hər səhər al şəfəqləri,
    Təmanna gözləmir, göylər sağ olsun.
    Hər gün qaraldıram ağ vərəqləri,
    El-oba yanında üzüm ağ olsun.

  • Müzəffər MƏZAHİM.Yeni şeirlər

    mm

    EYLƏDİ

    Tuş olduq namərdə, pisə,
    Bədəbəddə durdu üzə,
    Bəxt də bizdən küsə-küsə,
    Ümidləri puç eylədi.

    Birləşdi kafər dığalar,
    Yağlandı yavan yağılar,
    İçimiz tökdü ağılar,
    Dərdi başda tac eylədi.

    Yanan da biz, yaman da biz,
    Haqlıykən haqq uman da biz,
    Olmadıq heç amanda biz,
    Amansızlar güc eylədi.

    Gülü bülbülsüz qoydu sar,
    Qışa əsir düşdü bahar,
    Yağmalandı ulu diyar,
    Ağır ellər köç eylədi.

    ATLAN İGİDİM

    Atlan igidim, dada yetiş, Allaha and iç,
    Qeyrətlə, inamla yola düş, bir daha and iç,
    Bu yurdur bizə dünyada candan baha, and iç,
    And iç, bilirəm mərd igidim dada yetəndir,
    Namus da, əmanət də bu torpaqdır, Vətəndir.

    Yoxdursa onu qoruyan əsgər, Vətən ağlar,
    Birləşməsə yumruq kimi ərlər, Vətən ağlar,
    Boş qalsa bu dar gündə də səngər, Vətən ağlar,
    Ağlar, o kömək görməsə bil, ərliyimizdən,
    Gəl, atəşə dönsün gücümüz birliyimizdən.

    “Haqqdan ucalan bayrağımız bir daha enməz”,
    Heç kəs bu müqəddəs, ulu yoldan geri dönməz,
    Yoxdursa ürək atəşimiz torpaq isinməz,
    Dağlar kül olar hər yağı düşmən od aparsa,
    Versək bir ovuc torpağımızdan yad aparsa.

    Qan-qan deyənin qan iyi var hər kələyində,
    Acgöz qaraçı nəfsi yatıb hər diləyində,
    Son fitnəsi də keçmədi sərraf ələyindən,
    Heç heyvan özü bir belə haqqı daşa qaxmaz,
    Hər yersizə yer versə də xalqım başa qaxmaz.

    Birlikdədir güc, səngərimiz hər qala, hər bənd,
    Versin Bakı, Təbriz əl-ələ, bir də ki, Dərbənd,
    Dönsün öz ulu keçmişinə Borçalı, Xankənd,
    Min köhlənini Urmiyadan Göycəyəcən çap,
    Xalqın, Vətənin dərdinə mərdanə nicat tap.

    Hər yandan açıb üstümüzə ağzını böhtan,
    Fır-fır dolanır ortada bir sərsəri şeytan,
    Meydan açalım, fitnəkara süngülü meydan,
    Atlan, yola düş, xalqımızın hərbi bilinsin,
    Qaldır igidim yumruğunu, zərbi bilinsin.

  • Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Sumqayıt bölməsi və Səməd Vurğun adına Mərkəzi kitabxananın təşkilatçılığı ilə “Söz-2016” Poeziya bayramı keçirilib

    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Sumqayıt bölməsi və Səməd Vurğun adına Mərkəzi kitabxananın təşkilatçılığı ilə “Söz-2016” Poeziya bayramı keçirilib.
    Tədbirdə AYB Sumqayıt bölməsinin sədri Sabir Sarvan və S.Vurğun adına Mərkəzi kitabxananın direktoru Yeganə Əhmədova çıxış edərək “Söz” bayramının 1997 – ci ildən bu yana hər il keçirildiyini və poeziyasevərlər tərəfindən rəğbətlə qarşılandığını bildiriblər.
    Sonra söz Sumqayıtda yaşayan şairlərə verilib.Qüdrət Muğanlı, Əşrəf Veysəlli, Namiq Dəlidağlı, Məmməd Namaz, Süleyman Hüseynov, Rafiq Oday, Rafail Laçınlı, Xürrəm Qafanlı, Elvin Əlizadə və başqaları yeni şeirlərini oxuyublar.

    Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin Mətbuat xidməti

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    DONUB SÖZLƏRİM

    “Könül dəftərim” – silsiləsindən

    Yenə də bürüyüb qəlbi sis, duman,
    Dikilib yollara nəmli gözlərim.
    Həmdəmim, təsəllim lal, dinməz güman,
    Dildə buz bağlayıb, donub sözlərim.

    Ömür təqvimimdən, asılıb kilid,
    Sənsiz keçən günü, yaşamıram mən.
    Paslanıb saatın əqrəbi, mili,
    Isti yuvamızı sən tərk edəndən.

    Bu həsrət küləyi haradan əsdi?
    Dönüb xəzan oldu, könül gülzarım.
    Qəlbimi dağladı fələyin qəsdi,
    Köksümə sığmayir ah, intizarım.

    Asılıb divardan nəğməkar sazım,
    Inləyən könüldür, qəmli ney çalan.
    Çəkilib qəhqəhəm,sönüb avazım,
    Hicrandır, qüssədir, dağtək ucalan…

    İSTƏMİŞƏM

    “Könül dəftərim” – silsiləsindən

    Başına döndüyüm Yaradanımdan,
    Nə dövlət, nə də ki, var istəmişəm.
    Özü düz, sözü düz, qanı- qanımdan,
    Vəfalı, qayğıkeş, yar istəmişəm.

    Demişəm kaş ola, vüqarlı dağım,
    Ömürlük güvəncim, arxa, dayağım.
    Könlümün bəzəyi, gülüstan bağım,
    Arzuma, kamıma, bar istəmişəm.

    Allahım veribdir hər cür neməti,
    Hünəri, qeyrəti,xətir, hörməti.
    Özümə hər şeydən, öncə isməti,
    Bir də abir- həya, ar istəmişəm.

    Kağız, qələmimdir sərvətim, varım,
    Şərəf, ləyaqətdir qazancım, karım.
    Özümlə yaşdaşdır, mərd,dağ vüqarım,
    Zirvəmdə hər zaman, qar istəmişəm.

    Sevirəm “Muğam”ı, “Yallı”, “Cəngi”ni,
    Sevərək hörürəm, söz çələngini.
    Qoşduğum nəğmənin, hər ahəngini,
    Duymağa kamanla, tar istəmişəm.

    Zəngindir yurdumun məhsulu, barı,
    Ürəkdən sevirəm, güllü baharı.
    Yayatək yetişir, hər bir nübarı,
    Payızda heyvayla, nar istəmişəm.

    Dövranam, Haqq üçün doğulmuşam mən,
    Dosta- dost olmuşam, düşmənə- düşmən.
    Haqq sözü hər yerdə, söylərəm- hökmən;
    Dostu şad, düşməni, xar istəmişəm.

  • Abdulla MƏMMƏD.Yeni şeirlər

    abdullamuellim

    TANRIM,MƏNİ O DÜNYAYA BAĞIŞLA!

    Bu dünyanı talan-saldı düyünə,
    Allı-güllü yalan saldı düyünə.
    Köçən köçdü,qalan qaldı bu günə,
    Tanrım,məni o dünyaya bağışla.

    Kimə baxsan-ürək dolu,göz dolu,
    İş görəndən vəd verən çox-söz dolu,
    Sevinənim,gülənim yox göz dolu,
    Tanrım,məni o dünyaya bağışla.

    Nə insaf var,nə mürvət var dünyada,
    Haqqı danan hərəkət var dünyada,
    Daşdan çıxan bərəkət var dünyada,
    Tanrım,məni o dünyaya bağışla.

    Əsəbini çəkmə belə tarıma,
    Ölüm haqdır-Haqqı danıb zarıma!..
    Bu dünyada bu üz ki var-qarımaz,
    Tanrım,məni o dünyaya bağışla.

    Ürəkli yox dayaq olsun birliyə,
    Yersiz gəlib divan tutur yerliyə.
    Dünya dərdmi,dərdmi dönüb sərgiyə?!
    Tanrım,məni o dünyaya bağışla.

    Yaxşı nə var-yığışır əl-ayağı,
    Məzarlaşır mərd böyüdən qucağı.
    Dərd üyüdən dəyirmandır ocağım,
    Tanrım,məni o dünyaya bağışla.

    Bu dünyanın əzabı bol qəbirdən,
    Kəfəni al,mayası tərs xəmirdən,
    İkiəlli yapışdığım səbirdən,
    Tanrım,məni o dünyaya bağışla!

    Azərbaycan.Quba.
    16.09.2000.
    Ps. 21-23.07.2001-ci ildə “Ekspress” qəzetində çap olunmuşdur.

    KÜLÜMDƏ KÖZƏRƏN GİLEYƏM,GÜLÜM

    Bir cüt göz gəzirəm məni ağlaya,
    Yağan göz yağışı qəmi dağlaya.
    Ürək arayıram məni bağlaya,
    Qəribə eşqimin qərib selinə.

    Sevilə bilmədim sevdiyim qədər,
    Sevinə bilməyən sevgimmi hədər?!
    Sevdim,sevdiyimə sevindi qədər
    Daş atıb ömrümün sükut gölünə.

    Dil açır sözümə dönən o çağım,
    Qürbəti andırır dinən o çağım.
    Kimi isitdisə dünən ocağım,
    Bu gün ağız büzür nəmli külünə.

    Qınama dünyanı-dünya qəbirdə,
    Xəncəri korşalan qınam səbirdə.
    Gülmə içimdəki göyərən dərdə,
    Ağla qəribsəyən tənha gülünə.

    Bu sevda ot deyil göyərə bir də,
    Od deyil alışa bu qərib dərdə.
    Başıma iş açma durduğum yerdə,
    Calayıb yalanı qəlib dilinə.

    Gözə kül üfürüb sovurma külü,
    Külümdə közərən gileyəm,gülüm.
    Sözümü izləyən güləyən,gülüm.
    Çətin ki o çağlar düşə əlinə!

    22.04.2016.
    Azərbaycan.Quba.

  • Saqif QARATORPAQ.Yeni şeirlər

    s

    Mən də yağışa qoşulsam pis olmaz

    Yenicə çıxmışdıq elə küçəyə
    Bir qəfil yağışa düşdük,nə düşdük…
    Elə islandıq ki yağışın altda
    Yayın ortasında birdən üşüdük.

    Dodağın şeh düşən çiçəyə döndü,
    Yapışdı əyninə sarı köynəyin…
    Bilmirəm,əllərim nə üçün əsdi
    Ürəyim bəs niyə belə göynədi?

    İslandı yağışda baxışlarımız,
    Nəfəsin üzümə elə toxundu…
    Özümdən xəbərim yoxdu,əllərim
    Yuxuda bir zərif gülə toxundu.

    Qarışdı yağışa saçının ətri,
    Onun belə gözəl qoxusu yoxdu.
    Eşqin göz yaşında islananların
    Yağışda islanmaq qorxusu yoxdu.

    Quşlar da sığındı öz yuvasına,
    Hamı qaçıb getdi,boş qaldı küçə…
    Yağışda islanan gün işığını
    Öpüb qurudarıq biz bütün gecə…

    * * *

    Sən ey payız çiçəyi,
    Gör nə düşüb bəxtinə.
    Içimdə bir sevgi var,
    Necə oxşayır sənə.

    Durnalar köçdü getdi,
    Yoxsa yoxdu xəbərin?
    Ömrü gödək olurmuş
    Payızda sevgilərin…

    Mən bilmədim bu sevda
    Hardan düşdü könlümə.
    Indi gizli dərdimi
    Deyəmmirəm heç kimə.

    Külək əsir,tökülür
    Ağacların yarpağı.
    Məni həsrət üşüdər,
    Səni payız sazağı.

    Səhərdi…günəş çıxıb…
    Gəl sevinmə bu başdan.
    İndi hələ payızdı,
    Xəbərin yoxdu qışdan.

  • Kənan AYDINOĞLU.Şeirlər

    Photo Kenan

    DURAYDIM YANINDA SƏSSİZ-SƏMİRSİZ

    Bəzən də oturub düşünürəm ki,
    Salammı söyləyək keçən günlərə?!
    Qəlblərdən süzülüb xatirə kimi,
    Narahat boylanan köçən günlərə.

    Axı ömrümüzün dünən, bu günü,
    Gəlib qapımızın önündə durur.
    İnan ki, özümdən qabaq qələmim,
    Gizlində də “Sevgi sarayı” qurur.

    Yeni söz ordumun hər bir əsgəri,
    Yolunu gözləyir səndən xəbərsiz.
    Qayıdıb gəlsəydin sarayına sən,
    Duraydım yanında səssiz-səmirsiz.

    GƏL Kİ, SARAYINA SƏNİN HÜSNÜNLƏ

    Səhərdən-axşama səninçün, gülüm,
    Şeir sarayını qururam yenə.
    Sənin xəbərini özgədən alıb,
    Hər gecə dünyanı yoruram yenə.

    Sel kimi həsrətdən axan göz yaşım,
    Arazdan süzülüb Kürə qarışır.
    Dastana çevrilən yeni dərdimi,
    Özümdən xəbərsiz dağlar danışır.

    Bir də ki qurduğum həmin o saray,
    İllər həsrətindən xəstə qalıbdı.
    Elə bil səsini eşitməyəndən,
    Başımın üstünü qılınc alıbdı,

    Gəl ki, sarayına sənin hüsnünlə,
    Sarayın hər daşı nura boyansın.
    Dağılsın gözümdən həsrət, ayrılıq,
    Sübh çağı gözümdə sevinc dayansın.

    Gəl ki, bu ömrümün şəfəq çırağı,
    Səninlə alışsın, səninlə yansın.
    Şerimin misrası bir aşiq kimi,
    Müdam bu yollarda səni də ansın

  • Rafiq ODAY.”Bir dəmi gəlsin”

    cenabrafiqoday

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri,
    ”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    ”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatı,
    Əməkdar jurnalist

    Uydum ulduzların ən qəlbisinə,
    Çətin bu ulduzla bu qəlb isinə,
    Nə qədər gəzdirsin daş qəlbi sinə? –
    Nə qədər dözsün ki, bir dəmi gəlsin?!

    Uçurdun komamı dərdin əliylə,
    Nə əkdim, özgənin dərdin əliylə,
    Fələkdən kənar dur – derdin, – əliylə
    Yaxandan tutmağa birdəmi gəlsin?

    Gör neçə il uyduq yada, oynadıq,
    Aldanıb bir quru ada, oynadıq,
    Yetər, “do”da çaldıq, “fa”da oynadıq,
    Dünya dağılmaz ki, bir də “mi” gəlsin!

  • Qafqaz ƏVƏZOĞLU.”Şəhidlərə”

    Qafqaz Əvəzoğlu

    Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin sədri,
    ”Sözün Sehri” qəzetinin təsisçisi,
    ”Qızıl qələm” və “Qızıl kitab” mükafatları laureatı

    Bu Vətən naminə varsa ölən kim,
    Həmişə bizimlə yaşayacaqdır!
    Ən uca zirvədə qərar tutub o,
    Şəhidlik adını daşıyacaqdır!

    Bu adın önündə baş əyirəm mən,
    Durub üz tutduğum qibləgahımdır.
    Dünən özlərini şəhid edənlər,
    Üzümə açılan xoş sabahımdır!

    Bu vətən naminə, bu xalq naminə,
    Ölümün üstünə düz gedən şəhid;
    Açılan gülləyə, atılan topa,
    Gərib sinəsini tuş edən şəhid:

    – Sənin axıtdığın hər qətrə qanın,
    Bu gün Vətən boyu açan çiçəkdir.
    Bu Vətən naminə çəkdiyin nərə,
    Bil ki, tarix boyu səslənəcəkdir!

    Sinən sipər oldu neçə gülləyə,
    Haqqa çıraq oldun dönməzliyinlə.
    Ey şəhid qardaşım, sən bu millətə,
    Ölməzlik gətirdin ölməzliyinlə!

    Sən kimsən – ən uca möhtəşəm zirvə!
    Mən isə kimsəyə gərək olmadım.
    Özümü bir xoşbəxt sanardım, vallah,
    Qoşa çəkilsəydi səninlə adım!..

    Bu Vətən naminə varsa ölən kim,
    Həmişə bizimlə yaşayacaqdır!
    Ən uca zirvədə qərar tutub o,
    Şəhidlik adını daşıyacaqdır!

  • Nisə QƏDİROVA.”Döndü”

    11153468_731421923638953_1561011028_o

    Azərbycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “Qızıl Qələm” Media Mükafatı laureatı,
    “Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin redaktoru,

    Bu sevgiyə mənim dedim,
    Sevgim selə, suya döndü.
    Odu söndü ürəyimin,
    Qaranlıq quyuya döndü.

    Dərd gətirir axar sular,
    Gah bulanar, gah durular.
    Bir dar ağacı qurula,
    Bəlkə yatan küyə döndü.

    Haqqı satıb yeyən vardı,
    Dünya mənim deyən vardı.
    Tanrısız böyüyən vardı,
    Sonunda Tanrıya döndü.

  • Firdovsi CƏFƏRXAN.”Məni də götür”

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü,
    “Yeganə yol” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm”, “İti qələm”, “Vicdanlı qələm”,
    Nizami Gəncəvi adına “Bəşəri sərvət” media mükafatları laureatı

    Dəli sevdam bülbül kimi hey ötür,
    Getmə, gedirsənsə, məni də götür.
    İstər al canımı, ömrümü bitir,
    Getmə, gedirsənsə, məni də götür.

    Getsən bağçamızda güllər solacaq,
    Könüllər kövrəlib, gözlər dolacaq,
    Sevgimiz kimsəsiz, yetim qalacaq,
    Getmə, gedirsənsə, məni də götür.

    Güzgüyə bax, əksində məni görərsən,
    Şam kimi əriyib muma dönərsən,
    Sən yaxşı bilirsən mənsiz ölərsən,
    Getmə, gedirsənsə, məni də götür.

    Neçə qayaları, dağları çapdıq,
    Sevgi gəmisini dəryada tapdıq,
    Çəkib lövbərini sahilə atdıq,
    Getmə, gedirsənsə, məni də götür.

    Bəlkə də dəymişəm sənin xətrinə,
    Xələl gətirmişəm sözün sətrinə,
    Qoyma həsrət qalım, dilbər, ətrinə,
    Getmə, gedirsənsə, məni də götür.

    Qəlbə götürməyək hər kiçik sözü,
    Birdə gördün döndü taleyin üzü,
    Ürəyim döyünür, qorxuram düzü,
    Getmə,gedirsənsə,məni də götür.

  • Polad SABİRLİ.”Bico”

    Polad Sabirli

    Bico Keçdiməzin böyük qardaşı,
    Yeni bir tarixdir onun hər daşı.

    Tarixin sınağından çıxıb üzü ağ Bico,
    Xainlərin qəlbinə hər vaxt vurub dağ Bico.

    Neçə-neçə şəhidlər qurban verib torpağa,
    İman yerim,din yerim müqəddəs torpaq Bico.

    Sığınmışıq qoynuna, yetişmişik ərsəyə,
    Saxlayıb başı üstə üç rənğli bayraq Bico.

    Təbiət hər fəsildə gülüb onun üzünə,
    Sanqalan dağı ona,o bizə dayaq Bico.

    Elmin hər sahəsinə töhfə verib, iz salıb,
    Gör nə qədər dahilər yetirib ocaq Bico.

    Mən Bico balasıyam, vüqarımdır el mənim,
    Keçmişi, gələcəyi həmişə parlaq Bico.

    Poladam,polad kimi möhkəməm el yolunda,
    Ömrümün yollarına nur saçır mayak Bico.

  • Rahilə DÖVRAN.”Ozan dövran”

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    “Mənim dünyam” – silsiləsindən

    Duyğularım zərif çiçək,
    Hisslər incə, ləçək- ləçək.
    Toxunulsa ələnəcək,
    Bir şairəm , sevgi dölu.

    Nəğməkardır hər bir anım,
    Şeir, qoşma ruhum, canım.
    Dağ çayıtək,coşur qanım,
    Getdiyim yol,-“Samanuolu”.

    Hər bir sözüm qəlb nidası,
    Könüllərin nur qidası.
    Duyanlara- Haqq sədası,
    Bir Dərvişəm, Haqqın qulu.

    Rəbb lütfüdür, əldə qələm,
    Borcumdu ki, qədrin biləm.
    Hər ulusda doğma diləm,
    Yurdum – Turan, Anadolu.

    Oldum sözə, saza mail,
    Söz çələngim, zər həmayil.
    Ozan Dövran, aza qail,
    Heç sevmədim, varı, pulu…

  • Rahilə DÖVRAN.”Gedəndən bəri”

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    “Könül dəftərim” – silsiləsindən

    Qəlbim bulud kimi, yaman dolubdur,
    Sevdalı dünyamın, rəngi solubdur.
    Sənsiz keçən ömrüm, hədər olubdur,
    Sən məni tərk edib, gedəndən bəri.

    Yatmıram gecələr, çəkilib yuxum,
    Sənsizlik,- həyatda, ən böyük qorxum.
    Birdə baxarsan ki, həyatda yoxum,
    Sən məni tərk edib, gedəndən bəri.

    Xəstə ürəyimi, hicran yaxıbdır,
    Əğyar tənələri,məni yıxıbdır.
    Günəşim, Ayım da, qərbdən çıxıbdır,
    Sən məni tərk edib, gedəndən bəri.

    Nə qədər vaxt keçib, neçə zamandır,
    Həsrətin ölümdən , daha yamandır.
    Bu günlər ömrümdə ən ağır andır,
    Sən məni tərk edib, gedəndən bəri.

    Küsmüşəm bəxtimimdən, Yazi-Yazandan,
    Bivəfa dünyadan, zalım zamandan.
    Bir əsər qalmayıb yazıq Dövrandan,
    Sən məni tərk edib, gedəndən bəri…

  • Abdulla MƏMMƏD.”Həsrət qoxulayır sevgi çələngim”

    abdullamuellim

    Başımın altına qoyulan balış,
    Başımın üstünü alan dumansan.
    Sözü göz yaşında uyudan naxış,
    Bir əlçim buluda dönən gümansan.

    Düşüb şübhələrin bəd ayağına,
    Sözümün nurunu alıb getmisən.
    Sənsiz kölgə çəkir həsrət ağlıma,
    Məni öz gününə salıb getmisən.

    Dərdimdən çıxara bilmirəm səni,
    Gözümdə gizlənib qalmısan, gülüm.
    Özündən çıxmısan- bölərək məni,
    Bilərək gözümdən salmısan, gülüm.

    Dəyir günlərimə dərdin nəfəsi,
    O gülər ağ üzün gözümə dəymir.
    Bu kal sevincimin dərdmiş qəfəsi,
    Həsrətin əlindən bəhərim dəymir.

    Qarışır gözümdə dünyanın rəngi,
    Ömrümün baharı payıza çalır.
    Həsrət qohulayır sevgi çələngim,
    Sənsiz ürəyimi tənhalıq çalır.

    Ömrümə qayıtsan gülər gözlərim,
    Təzədən taparam özümü səndə.
    Yenə qanad açar pərvaz sözlərim,
    Bir daha çəkmərəm gözümü səndən…

    Azərbaycan. Quba.
    25.10.2001

  • Abdulla MƏMMƏD.”Sənin gözlərinə baxa bilmərəm”

    abdullamuellim

    Sənin gözlərinə baxa bilmərəm,
    Sənin gözlərindən günahım axır.
    Mən bu cazibədən çıxa bilmərəm,
    Ürək sındırmışam-bir ürək axı…

    Sənli xatirələr üzülər qəmdə,
    Yanına gəlməyə üzüm də olmaz.
    Görəndə sarsilib üzülərəm də,
    Bir kəlmə kəsməyə sözüm də olmaz.

    Bağışla demərəm, sarsılsam belə,
    Sən ki büdrəmisən, yıxılan mənəm.
    Bilirəm-qəlbində yerim var hələ,
    Çox da ki dilində yox olan mənəm.

    Günahım böyükdür, buna sözüm yox,
    Bu səhvi çiynimdə daşıyıram da.
    Daha bu kədərə məndə dözüm yox,
    Görən elə bilir- “yaşıyır”am da…

    Mənə də dəyərmiş qüssə silləsi,
    Bu dərd deyiləsi, yazası deyil.
    Nə mən bu qədəri qəlbdən siləsi,
    Nə TANRIM alnımdan pozası deyil…

    Göz yumub könlümdən keçənə, gözəl,
    Gözünə dəymərəm-üzüm qaradır.
    Mən necə keçirim gecəni gözəl?!
    Sənli günlərimin üzü qaradir.

    Sənin gözlərinə baxa bilmərəm,
    Sənin gözlərindən günahım axır.
    Mən bu məngənədən çıxa bilmərəm,
    Ürək sındırmışam- bir ürək axı…

    Azerbaycan.Quba

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Gələn Baharadək”

    mm

    İndi bu sahillər səssiz, kimsəsiz,
    Qırçın ləpələr də fərəhsiz, qəmgin.
    Burda xatirədir hər ləpir. hər iz,
    O qayğısız günlər düşüb didərgin.

    Payızın hökmünə uyub təbiət,
    İlıq nəfəsi də qəribsəyibdir.
    Ayrılıq dəmini duyub təbiət,
    Qağayı səsi də qəribsəyibdir.

    Baxıb arxasınca köçən quşların,
    Sükuta qərq olub boz sərçələr də.
    Yollarda iz silən ağ yağışların.
    Qərib səsi gəlir tar gecələrdı.

    İndi xəyalımla qalıb baş-başa,
    Bu sükut gölünə daş atıram mən.
    Gələn baharadək xatirələrdə,
    Sənli günlərimi yaşadıram mən.

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Suçum çox”

    mm

    Dupduru, saf suyun da,
    Dibində çirkabı var.
    Ömrün də, ölümün də,
    Hesabı, əzabı var.

    Bu ömür yağışından,
    Taleyimə kir damır.
    Ürəyimə damır ki,
    Ürəyimdən sirr damır.

    Suçum çox, bənzəriyəm,
    İnsanlığa qıyanın.
    Qoruya bilməmişəm,
    Salığını dünyanın.

    Bu dünyada qəribəm,
    Hər şey mənə yad gəlir.
    Köçdən qalan ocağam,
    Hələ tüstüm yüksəlir.

  • Şair-jurnalist Rafiq Odayın şeiri “Kümbet” dərgisində çap olunub

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində
    Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, respublikanın Əməkdar jurnalisti cənab Rafiq Odayın “Kimi” şeiri Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) rüblük orqanı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin 42 yeni sayında dərc olunub.
    Qeyd edək ki, “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsinin rəhbəri və müəllifi Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının təsisçisi və direktoru, “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilcisinin Başkanı, şair-publisist Rafiq Odaydır.

    Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
    “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzeti

  • Şair Abdulla Məmmədin şeiri “Kümbet” dərgisində çap olunub

    Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində
    Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının Redaksiya heyətinin üzvü, istedadlı şair Abdulla Məmmədin “Canımda can,Azərbaycan,anam,can!” şeiri Azərbaycan türkcəsində
    Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən TOSAYAD (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği) rüblük orqanı “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin 42 yeni sayında dərc olunub.
    Qeyd edək ki, “Çağdaş Azərbaycan poeziyasının inkişafına dəstək” layihəsinin rəhbəri və müəllifi ağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, respublikanın Əməkdar jurnalisti, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının təsisçisi və direktoru, “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azərbaycan təmsilcisinin Başkanı, şair-publisist Rafiq Odaydır.

    Gülnarə ŞÖHRƏDDİNQIZI,
    “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzeti

  • Nisə QƏDİROVA.Yeni şeirlər

    11153468_731421923638953_1561011028_o

    Azərbycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “Qızıl Qələm” Media Mükafatı laureatı,
    “Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin redaktoru,

    Bir gün

    Bir gün unudular sənin də adın,
    Başına- gözünə döyərsən sən də.
    Bağrını yandıran alovun, odun
    Tüstüsü gözünə dolar güləndə.

    Bir gün əməllərin çıxar qarşına,
    Başını yamanca qatar bu dünya.
    Üstündə əsdiyin hər nəyin varsa,
    Əlüstü özgəyə satar bu dünya.

    Bir gün gözlərindən yaş gilə-gilə,
    Süzülər gizlicə yanaqlarına.
    Qonar yuvasına dönən quş kimi,
    ‘Bağışla” kəlməsi dodaqlarına.

    VARSA

    Qarışma dünyanın işinə qardaş,
    Sözünü qızıla sat, alan varsa.
    Elə vətən -vətən deyib sızlama,
    Qürbət gülüstandı pul, filan, varsa.

    Yandırma papağı günə, heyfdi,
    Dünya beşgünlükdü, həm də ki, kefdi.
    Yaradan etibarlı dəmir seyfdi,
    Söykə kürəyini arxalan,varsa.

    Düşməni arama uzaqda, gendə,
    Dostu çox sınadım mən çətin gündə.
    Halal ocağında kəsilir kündə,
    Çörəyin dizində get dolan, varsa.

    Gecəni şəhərə qurban deyiblər,
    Dəmiri isidib sonra əyiblər,
    Haqdan danışanı haqlı döyüblər,
    Sus papaq altında, yat,balan varsa.

    Sözünü sözlərə qatıb danışma,
    Tüstülən, tüstülən, amma alışma.
    Torpağı satıblar,dinmə, qarışma,
    Sən də öz payını sat, qalan varsa.

  • Polad SABİRLİ.Yeni şeirlər

    Polad Sabirli

    Əbədi yaşayacaq,
    Sevənlər,sevilənlər.
    Nə xoşbəxtdir həyatda,
    Eşqinə güvənənlər.

    Məhəbbətin qüdrəti,
    Müqəddəsdir, uludur.
    Mükəmməl bir ailə,
    Sevginin məhsuludur.

    Sevginin əzabından,
    Qətiyyən usanmadım.
    Ülvi duyğudur bu hiss ,
    Bu duyğunu danmadım.

    Çıxmaq istəmirəm heç,
    Sevginin təsirindən.
    Əksik etmə nazını,
    Məhəbbət əsirindən.

    Necə ki,yer fırlanır,
    Günəşin dövrəsində,
    Məndə qalmışam elə,
    Eşqin cazibəsində.

    Gül kimi safsan təmiz,
    Gül sənə çox oxşayır.
    Ətrini səndən alıb,
    Ruhum səndə yaşayır

    Ay Polad qazanmısan,
    Sevginin savabından
    Şükür ki,çox razısan,
    Bu eşqin əzabından..

    Kəndim

    Sığışmaz cahana şanı-şöhrəti,
    Qucaq-qucaq varlı cəıallı kəndim.
    Haramla barışmaz, budur adəti,
    Saxlayar özündə halalı kəndim.

    Dərin zəkası var,geniş ürəyi,
    Möhkəmdir dostluğu, arxa, dirəyi,
    Tükənməz süfrədən duzu, çörəyi,
    Hər zaman qonaqlı-qarlı kəndim.

    Səfalı dağlardan gələr güc, qüvvət,
    Təmənna gözləməz edər mərhəmət,
    Günəşin odundan deyil hərarət,
    Özündən götürər şəfalı kəndim.

    Saxlayar qonağa öz hörmətini,
    Əsirgəməz heç vaxt səxavətini,
    Yaşadar qəlbində məhəbbətini,
    Sadiqdir eşqinə vəfalı kəndim.

    Ümidlə boylanar hər gün sabaha,
    Ziyarət aparar ziyarətgaha,
    Zikr oxuyar, səcdə qılar Allaha,
    Təmiz adlı, böyük amallı kəndim.

    Ay Polad, eldən al öz ilhamını,
    Buraxma şansını, xoş məqamını,
    Nə qədər cavansan götür kamını,
    Min yaşasın, dərya kamallı kəndim.

  • Kənan AYDINOĞLU.Şeirlər

    Photo Kenan

    BİR QARIŞ TORPAQ OLA

    Yəhərli atın üstə üzəngini basanda,
    “Allahu əkbər” sözlü əlimdə bayraq ola.
    Qoynunda övlad kimi kiçik şair oğlunu,
    Dərdi-sərdən qoruyan bir qarış torpaq ola.

    Bir damlaya çevrilib axıb çaya qarışan,
    Taleyin qismətiylə yenə-yenə barışan.
    Sevənlərin qəlbində təməl kimi alışan,
    Dünən, bu gün sabah da sönməyən ocaq ola.

    Leylinin həsrətindən qaçıb gözün qarası,
    Qələbə xəbərlərin kəsilməzdi arası.
    Çənlibeldən bu yana şerimin hər misrası,
    Misri qılınc igid tək dinməyən dodaq ola.

    Sübh çağı seyr edəndə üzə gülən səhəri,
    Dağıdandan gözlərdən qəm-qüssəni, kədəri.
    Gözəlləri görəndə şairlərin qəlbləri,
    Yenə coşub-daşmaqdan susmayan bayraq ola.

    Fəryad qopanda eldə titrəsin yurdun daşı,
    Bir döyünən iki qəlb yenə dursun yanaşı.
    Gözəllərin gözündən axan o ağ göz yaşı,
    Süzülüb bu torpağa xəfif bir yarpaq ola.

    İgildəri, ərləri qoynuna alan dünya,
    Süleymandan bizlərə yadigar qalan dünya.
    Yaranandan bu yana eh, fani olan dünya,
    Neçə kəlmədən ötrü küsməyən yanaq ola.

    BU DÜNYA

    Ağlasan inan ki, ömür uzunu,
    Axan göz yaşını silməz bu dünya.
    Bəşərə bir qiymət verməyibdisə,
    Sənin də qədrini bilməz bu dünya.

    Uğrunda canınnı qoydunsa-hədər,
    Dağılmaz gözündən ayrılıq, kədər.
    İnsafda olmaz heç göz yaşı qədər,
    Can deyib, can deyib ölməz bu dünya.

    Oxu, gəl, şerimin yeni sətrini,
    Yağışda üstünə tutmaz çətrini.
    Sevdinsə Allahı, sevməz xətrini,
    İnsafa, mürvətə gəlməz bu dünya.

    Doğmalar dərdinə yansa da belə,
    Bir kəlmə önündə donsa da belə,
    Təbəssüm dodağa qonsa da belə,
    Üzünə, üzünə gülməz bu dünya.

  • Mais TƏMKİN.Yeni şeirlər

    mt

    Hikməti sözündə axtar(kitab)

    Təcnis

    Yığılın başıma, yığılın, dostlar ,
    Sizə söhbət açım bir şux gözəldən.
    Vəsfini çəkməyə qələm acizdi.
    Əl gözdən gözəldi, həm də, göz əldən.

    Onsuz qaranlıqdır mənə hər yarın,
    Yanlışsa sözlərim, sinəmi yarın.
    Həsrətini çəkmək ilə o yarın,
    Düşübdü saçıma necə gözəl dən.

    Həm yaşıl yaraşır, həm də, ağ- yara,
    Qaranlıq zülməti gərək ağ yara.
    İşdi, birdən qismət olar əğyara,
    Mais, qoyma gedə gözəl göz, əldən.

    13.12.2008

    Gözəl

    Çox özünü qoydun naza,
    Könül döndü sınıq saza.
    Sən ,,qovuşub” güllü yaza,
    Mən hələ qışdayam, gözəl.

    Necə baxım mən- üzünə?
    Düşüb duman, çən, üzünə.
    Həsrətəm çəmən üzünə,
    Dağdayam, daşdayam, gözəl!

    Sevinc həlimdir, dərd kürən,
    Aşıb-daşan dərdə Kürəm.
    Dərd becərib, dərd əkirəm,
    Səpində, xışdayam, gözəl.

    Özüm özümdə itmişəm,
    Sanki tükənib bitmişəm.
    Mən sevən yaşı ötmüşəm,
    Sən sevən yaşdayam, gözəl.

    Hər bir əhdi, sözü yalan,
    Kimdi -ayrı- bizi salan?
    Hər busəmin izi qalan,
    O gözdə-qaşdayam, gözəl.

    Nələr çəkdim, bu seçimdə?
    Sənsizəm ömrün köçündə.
    Səni sevənlər içində,
    Yuxarı başdayam, gözəl.
    Qovuşursan güllü yaza
    Mən hələ qışdayam, gözəl!!!

  • Müzəffər MƏZAHİM.Yeni şeirlər

    mm

    KÖÇKÜN

    Gözünə görünməz itirdikləri,
    Çəkər gecə-gündüz quru yurd onu.
    Gəzər düşüncəli, qovar kədəri,
    Pərişan üzünün açılmaz donu.

    Gözləri yol çəkər, ürəyi nisgil,
    Axıdar içinə dərdi-sərini.
    Dayanar hamıdan kənarda, “küskün”,
    Tapammaz “qürbətdə” işin çəmini.

    Məzəmmətli sanar, qınaqlı sanar,
    Üzünə dikilən baxışları o.
    Bircə sərt kəlmədən ürəyi sınar,
    Boğar içindəki “yağışları” o.

    Duyulmaz səsində giley, şikayət,
    Yersiz danışmağı günah, ar bilər.
    Didərgin salsa da onu xəyanət,
    Yenə öz bəxtini günahkar bilər.

    Gündə neçə kərə, neçə inamla,
    Səfər boxçasını yır-yığış eylər.
    Çıxar həsbi-hala bəxtlə, zamanla,
    Baisə — düşmənə hey qarğış eylər.

    Ümidlə gözləyər hər gələn günü,
    Qulağı şad xəbər sorağındadır.
    Dinləyər diqqətlə hər sözü-ünü,
    Yurda yeni səfər sorağındadır.

    VARDIR

    Dünyanı yaradan, nizam saxlayan,
    Yaxşını, yamanı seçəni vardır.
    Ölüm kövşənində şələ bağlayan,
    Ömür zəmisini biçəni vardır.

    Sevincə dərd hörür öz hanasında,
    Ümid parıldayır zər tanasında.
    Həyat mənzilinin astanasında,
    Qapısı vardırsa keçəni vardır.

    Sevinc təsəllidir, qəm yaşanandır,
    Ürəyi incidən kəm yaşanandır,
    Həyat həm ümiddir, həm yaşanandır,
    Dərdi sevinc bilib içəni vardır.

    Müzəffər, uzaq dur bal pətəyindən,
    Arif ol, məhşəri duy tütəyindən,
    Tanrı bələdçindir, tut ətəyindən,
    Ömrün həm zülməti, həm çəni vardır.

  • Mirvarid DİLBAZİ.”Bölümdə qaldıqca vətən torpağı”

    Yasəmən gül açıb, bəzəyib bağı,
    Qönçəyə dolubdur gülün budağı,
    Bölümdə qaldıqca vətən torpağı
    Mən bu gözəlliyi duya bilmirəm,
    Bahar sevincinə uya bilmirəm.

    Sarmaşıb çəməndə yenə gül-gülə,
    Nəğməli quşlar da gəliblər dilə,
    Mən elə qəmliyəm, qəmliyəm elə,
    Bu gözəllikləri duya bilmirəm,
    Bahar sevincinə uya bilmirəm.

    Şuşam, Qarabağım, dağlar maralı!
    Siz də yaralısız, mən də yaralı,
    Elim düşən gündən sizdən aralı,
    Bu gözəllikləri duya bilmirəm,
    Bahar sevincinə uya bilmirəm.

    Sinəmdə dağı var Əskiparanın,
    Ağrısı azalmırheç bu yaranın,
    Düşmənlərə qalan dağım, aranım,
    Sizsiz gözəlliyi duya bilmirəm,
    Bahar sevincinə uya bilmirəm.

    Gün doğub, ürəyim işıqlanmayır,
    Könlümdə çıraq yox, şam da yanmayır,
    Çoxdandır saçlarım xınalanmayır,
    Ürəyim şəhidlər qəbristanıdır,
    Gözlərimdən axan göz yaşı deyil,
    Şəhid qanıdır.

  • Hüseyn ARİF.”Meşəbəyi”

    Kef üstündə kefimizi
    Gəldi, sordu meşəbəyi.
    -Buyur!- dedik, atdan enib,
    Bardaş qurdu meşəbəyi.

    Qamçısını atdı sola,
    Çantasını çəkdi dala.
    Şirin-şirin, bala-bala
    Bizlə vurdu meşəbəyi.

    İsti kabab , təzə fətir.
    Doymaq olmur,yenə gətir.
    Bığlarını arada bir
    Eşib burdu meşəbəyi.

    Altmışını verib yelə,
    Düşməyibdir ruhdan hələ.
    Qarşıdakı bir gözələ
    Göz də vurdu meşəbəyi.

    Yatdı biri -keflənərək,
    Birini də yıxdı külək.
    Hüseynlə axıradək
    Möhkəm durdu meşəbəyi.

  • Osman SARIVƏLLİ.“Əlifba dərsi”

    Yolum kəndimizə düşdü bir səhər,
    O gün də məktəbi görməyə getdim.
    Açıb darvazanı çox ehtiramla
    O böyük binanı ziyarət etdim.

    Uşaqlıq çağımı saldım yadıma
    Şeir dəftərimə xatirə yazdım.
    Məcid müəllimin öz şagirditək
    Əyləşib dərsinə qulaq da asdım.

    Onu da deyim ki, Məcid müəllim
    İrəli qaçmağı heç xoşlamazdı…
    Əvvəl köhnə dərsi təkrar etdi o,
    Sonra da lövhədə bir kəlmə yazdı.
    Uşaqlar nə yazdım?
    Yaxşı kim deyər?

    Oynadı havada balaca əllər:
    Müəllim mən deyim…
    deyim…deyim…lər
    Görən yormadımı o müəllimi?
    Yox, yox, hər səmimi sözü körpənin
    Yayılır ürəyə sarı yağ kimi…

    Uşaqlıq dövrünün öz aləmi var,
    Sadə görünsə də o, çox dərindir…
    Bizə əziz olan “müəllim” sözü
    Uşağın dilində daha şirindir.

    Dedi, bir də dedi “baba” sözünü,
    O xeyli dayandı “ata” sözündə…
    Balalar duydumu? Deyə bilmirəm,
    Mən qəhər duymadım onun üzündə…

    Bir kəlmə yüz dəfə yazıldı bəlkə,
    Səbrinə mat qaldım, o müəllimin!
    Sadəcə əlifba öyrətmək deyil,
    O, möhkəm özlünü qoyurdu elmin.

    “Bünövrə daşları” düşdü yadıma,
    Bu gün durmayırsa qocanın özü
    Onun məqbərəsi qoy nurla dolsun!
    Dedim: bundan belə şeir yazanda
    Birinci misramın birinci sözü
    Əlifba öyrədən müəllim olsun!

  • Nüsrət KƏSƏMƏNLİ.”Qəhrəman şəhər”

    Dörd il açılmayıb burda könüllər,
    Dörd il Bakıda da yaz olmayıbdır.
    Qəhrəman şəhərlər çəkdiklərindən
    Bakının çəkdiyi az olmayıbdır.

    Oynamaq olmazdı çiçəklə, güllə,
    Onu ana Vətən haraylayırdı.
    Cəbhədə birinə atılan güllə
    Arxada bir nəsli yaralayırdı.

    Bakı qılınc kimi qalmadı qında,
    Sıyrıldı kədərin, min qəmin üstə,
    Tankın, təyyarənin motorlarında
    Bakı yeriyirdi düşmənı üstə.

    Axırdı cəbhəyə qara seliylə,
    Dilə də gətirməz əzabını o,
    Atılan topların alov əliylə
    Cəbhəyə yazmışdı öz adını o.

    Bakı neçə-neçə cəbhə yarırdı;
    Yolu irəliydi,
    yalnız irəü.
    Bir əli torpaqdan neft çıxarırdı,
    Bir əli cəbhədə yanırdı, bəli!

    Yuxuda ən ağır top, tanklarıyla
    Düşmən yer üzündən pozmuşdu onu.
    Fürer qan qoxuyan dırnaqlarıyla
    Hələ xəritədə cızmışdı onu.

    Dönün o illərə, bir salın nəzər,
    Barı o günləri düşünün, annın,
    Bir neft dənizinə dönmüşdü Xəzər
    Hələ də neftlidir suları onun.

    Şöhrət istəməyir bu qəlbi dəniz
    Onda ünvanı var hər gələn yazın.
    Qəhrəman şəhərlər cərgəsinə siz Yazın!
    Bakının da adını yazın!

  • Məhəmməd Hüseyn Şəhriyar.”Azərbaycan”

    images

    Könlüm quşu qanad çalmaz, sənsiz bir an, Azərbaycan
    Xoş günlərin getməz müdam xəyalımdan Azərbaycan

    Səndən uzaq düşsəm də mən eşqin ilə yaşayıram
    Yaralanmış qəlbim kimi, qəlbi viran Azərbaycan

    Bütün dünya bilir sənin qüdrətinlə, dövlətinlə
    Abad olub, azad olub, mülkü-İran, Azərbaycan

    Bisütuni-İnqilabda Şirin-Vətən üçin Fərhad
    Külüng vurmuş öz başına zaman-zaman Azərbaycan

    Vətən eşqi məktəbində can verməyi öyrənmişik
    Ustadımız demiş heçdir vətənsiz can, Azərbaycan

    Qurtarmaqçün zalımların əlindən Rəy şümşadını
    Öz şümşadın başdan-başa olub al qan, Azərbaycan

    Yarəb, nədir bir bu qədər ürəkləri qan etməyin
    Qolu bağlı qalacaqdır nə vaxtacan Azərbaycan

    İgidlərin İran üçün şəhid olmuş, əvəzində
    Dərd almısan, qəm almısan sən İrandan, Azərbaycan

    Evladların nə vaxtadək tərki-vətən olacaqdır
    Əl-ələ ver, üsyan eylə, oyan oyan Azərbaycan

    Yetər fəraq odlarından kül ələndi başımıza
    Dur ayağa, Ya azad ol, ya tamam yan, Azərbaycan

    Şəhriyarın ürəyi də səninki tək yaralıdır
    Azadlıqdır sənə məlhəm, mənə dərman, Azərbaycan

  • Süleyman RÜSTƏM.”Təbrizim”

    116

    Baxdıqca hüsnünə doymayır gözüm,
    Təbrizim, Təbrizim, gözəl Təbrizim!

    Qoymaram yadları girsin qoynuna,
    İzin ver qolumu salım boynuna!
    Sənin bayramına, sənin toyuna
    Dili bir, qanı bir qardaşın gəlib,
    Dərdinə aşina sirdaşın gəlib.

    Sən çıxdın qarşıma duzla, çörəklə,
    Bağından dərdiyin güllə, çiçəklə,
    İkiyə bölünməz saf bir ürəklə,
    Təbrizim, Təbrizim, aman Təbrizim,
    Yox olsun başından duman, Təbrizim!

    Qədrini ayrılıq çəkənlər bilər,
    Hicranda göz yaşı tökənlər bilər,
    Ömrünə qaranlıq çökənlər bilər,
    Bağından gül-çiçək dərdim, Təbrizim,
    Yenə təzələndi dərdim, Təbrizim!

    Nə qəşəngdir yol boyunca söyüdlər,
    Söyüdlərin kölgəsində igidlər
    Babalardan dinləyirlər öyüdlər,
    Coşur damarlarda qanı, Təbrizim,
    Yoxdur bu mərdlərin sanı, Təbrizim!

    Ağlasan ağlaram, gülsən gülərəm,
    Yaşasan yaşaram, ölsən ölərəm,
    Varımı səninlə yarı bölərəm,
    Gəl bir də üzündən öpüm, Təbrizim!
    Başına gül-çiçək səpim, Təbrizim!

    Nədir o, mənalı, dərin baxışlar?
    Nədir gözlərindən yağan yağışlar?
    Nədir qəlbindəki payızlar, qışlar?
    Yetimtək boynunu burma, Təbrizim!
    Məlul-məlul baxıb durma, Təbrizim!

    Sənin çiçəyinə, gülünə qurban!
    Mənə qardaş deyən dilinə qurban!
    Vətəninə qurban, elinə qurban!
    Baxdıqca hüsnünə doymayır gözüm,
    Təbrizim, Təbrizim, gözəl Təbrizim!

  • Söhrab TAHİR.”Xalq”

    Hamı xalq adından danışsın, ancaq
    Xalqın inamına inamı varsa.
    Dünyada ən güclü adam olacaq,
    Kim onu özünə inandırarsa.

    Xalq səngər kimidir, çətin işində
    Hamı boğazacan onda gizlənir.
    Adam var əlinə bir iş düşəndə
    Xalqa minnət vurur, xalqa hirslənir.

    Xalq ümid deməkdir, gələcək demək,
    Ümidsiz nə varsa ondan uzaqdır.
    Dünyada hər bir şey ölüb gedəcək,
    Heç zaman ölməyən, dünyada xalqdır.

  • Balaş AZƏROĞLU.”İnqilab şairiyəm”

    Mən nə şah, mən nə sultan, nə yaraşıq, nə ziynət,
    Nə əfsanə, nə mələk, nə saray, nə səltənət,
    Nə qədim əsrləri yada salıb ağlayan,
    Nə ömrünü qəzələ, mərsiyəyə bağlayan,
    Nə dövrün hakiminə şeir yazıb pul alan,
    Nə cəlladlar önündə həyat üçün alçalan,
    Nə peymana, nə saqi, nə sərab şairiyəm,
    Azadlığın carçısı inqilab şairiyəm.

    Mən əyilib hakimin əllərindən öpmədim,
    Şeirimi çiçək kimi ayaqlara səpmədim.
    Nə aciz bir bəndəyəm, nə satılmış bir qulam,
    Nə saray məddahıyam dərgahlardan qovulam.
    Mən ellərin oğluyam, ellər böyütmüş məni.
    Şeirim eldən alıbdır bu ilhamı, qüvvəni.
    Mən nə şam, nə pərvanə, nə rubab şairiyəm,
    Azadlığın carçısı inqilab şairiyəm.

    Mənim könül dəftərim bənzəyir gülüstana,
    Onda yer verilməmiş qarlı qışa, tufana,
    Bir bahar ətri vardır hər şeirimdə, sözümdə,
    Baharın həsrətilə yaşayıram özüm də.
    Mən əl açıb göylərdən diləmədim azadlıq,
    Mənim arxalandığım onlardan daha artıq.
    Ölkələr həsrət çəkən afitab şairiyəm,
    Azadlığın carçısı inqilab şairiyəm.

    Ərdəbil. 1941

  • Hüseyn Cavid.”Qız məktəbində”

    — Quzum, yavrum! Adın nədir?
    — Gülbahar.
    — Pəki, sənin anan, baban varmı?
    — Var.
    — Nasıl, zənginmidir baban?
    — Əvət, zəngin, bəyzadə…
    — Öylə isə, geydiyin geyim neçin böylə sadə?
    Yoxmu sənin incilərin, altun bilərziklərin?
    Söylə, yavrum! Heç sıxılma…
    — Var əfəndim, var… lakin
    Müəlliməm hər gün söylər, onların yox qiyməti,
    Bir qızın ancaq bilgidir, təmizlikdir ziynəti.
    – Çox doğru söz… Bu dünyada sənin ən çox sevdiyin
    Kimdir, quzum, söylərmisən?
    — Ən çox sevdiyim ilkin
    O allah ki, yeri-göyü, insanları xəlq eylər.
    — Sonra kimlər?
    — Sonra onun göndərdiyi elçilər.
    — Başqa sevdiklərin nasıl, yoxmu?
    — Var…
    — Kimdir onlar?
    Anam, babam, müəlliməm, bir də bütün insanlar…

  • Əhməd Cavad.”Çırpınırdın Qara Dəniz”

    “Çırpınırdın Qara Dəniz
    Baxıb Türkün Bayrağına.
    Ah deyərdin, heç ölməzdin
    Düşə bilsəm ayağına!

    Ayrı düşmüş dost elinden
    İllər var ki çarpar sinən.
    Vəfalıdır gəldi gedən
    Yol ver Türkün bayrağına!

    Dost elindən əsən yellər
    Mənə şer, salam söylər.
    Olsun bizim bütün ellər
    Qurban Türkün bayrağına!

    İncilər tök gəl yoluna,
    Sırmalar düz sağ-soluna,
    Fırtınalar dursun yana,
    Salam türkün bayrağına!”

  • Cəfər Cabbarlı.”Ana”

    Əgər bütün bəşəriyyət ədüvvi-canım ola,
    Ürək süqut eləməz aldığı mətanətdən.
    Ricavü xəvfə məkan vermərəm gər alimlər
    Min il də vəz edələr dəhşəti-qiyamətdən.

    Pələnglər tuta dövrüm, çəkinmərəm haşa,
    Və ya ki, vəd edələr dövləti-cahanı mənə
    Ki, bir kəsə baş əyib əczimi bəyan eləyim,
    Əyilmərəm nə ki yer, versələr səmanı genə.

    Yanımda gər dura cəllad əlində şəmşiri,
    Ölüm gücilə mənə hökm edə olum təslim,
    Əyilmərəm yenə haşa! Ölüm nədir ki, onun
    Gücilə xalqa həqiranə eyləyim təzim?

    Cahanda yox elə bir qüvvə baş əyim ona mən,
    Fəqət nə güclü, zəif bir vücud var, yahu,
    Ki, hazıram yıxılıb xaki-payinə hər gün,
    Öpüm ayağını əcz ilə. Kimdir o? Nədir o?

    Ana! Ana!.. O adın qarşısında bir qul tək
    Həmişə səcdədə olmaq mənə fəxarətdir,
    Onun əliylə bəla bəhrinə yuvarlansam,
    Yenə xəyal edərəm bəzmi-istirahətdir.

    Əs, ey külək, bağır, ey bəhri-biaman, ləpələn!
    Atıl cahana sən, ey ildırım, alış, parla!
    Gurulda, taqi-səmavi, gurulda, çatla, dağıl!
    Sən, ey günəş, yağışın yağdır, ey bulud, ağla!

    Bunlar mənə əsər eylərmi ? Mütləqa yox! Yox!- Yox!!!
    Fəqət Ana! O müqəddəs adın qabağında-
    O pak bağrına bassın məni, desin layla,
    Təbəssüm oynadaraq titrəyən dodağında.

    Bütün vücudum əsər, ruhum eyləyər pərvaz,
    Uçar səmalara o, aləmi-xəyalətdə.
    Yatar, ölər bədənim, nitqdən düşər bir söz:
    -Ana… Ana… Sənə mən rahibəm itaətdə!..

    Aman… Aman!… Bu müqəddəs vücudu mümkünmü
    Ki, bir taqım canavar zülmnən şikar eləsin?!
    Yıxıb da xaki-rəzalətdə, tapdayıb əzərək,
    Ayaqlar altına torpaq kibi nisar eləsin ?!

    Zəlilü-xar edərək məhbəsi-əsarətdə,
    O şanlı qollarına zülminən vurar zəncir.
    Niyə? Neçin? Hanı vicdan? Hanı ədalət bəs?
    Neçin də parlayıb etməz cahanı bir tənvir?

    Aləmi, ədl-ədalət üzüldü dünyadən,
    Neçin nəsibim edibsən bu zülm- dövranı.
    Ey asiman, dağıl, ey zöhrələr axın, tökülün,
    Ki, aləmi-bəşəriyyət unutdu vicdanı.

  • Mikayıl Müşfiq.”Yеnə o bağ olaydı”

    Yеnə o bağ olaydı, yеnə yığışaraq siz
    O bağa кöçəydiniz.
    Biz də muradımızca fələкdən кam alaydıq,
    Sizə qonşu olaydıq.
    Yеnə o bağ olaydı, səni tеz-tеz görəydim,
    Qələmə söz vеrəydim,
    Hər gün bir yеni nəğmə, hər gün bir yеni ilham…
    Yazaydım səhər-aхşam.
    Arzuya baх, sеvgilim, tеllərindən incəmi?
    Söylə, ürəyincəmi?
    Yеnə o bağ olaydı, yеnə sizə gələydiк,
    Danışaydıq, güləydiк.
    Ürкəк baхışlarınla ruhumu dindirəydin,
    Məni sеvindirəydin.
    Gizli söhbət açaydıq ruhun еhtiyacından,
    Qardaşından, bacından
    Çəкinərəк çoх zaman söhbəti dəyişəydin,
    Mənimlə əyişəydin.
    Yеnə də bir vuraydı qəlbimiz gizli-gizli,
    Sən еy əsmər bənizli!
    Bu yaz bir başqa yazdır, bu yaz daha da хoşdur,
    Vay o qəlbə кi, boşdur!
    Hər üfüqdə bir həvəs, hər bucaqda bir umud,
    İnsanlar daha məsud,
    Duyğular daha incə, fiкirlər daha dərin,
    Ürəкlər daha sərin.
    İnsanların vüqarı, tələbi daha yüкsəк.
    Yolumuzdan daş-кəsəк
    Təmizlənmiş bir az da. Еllərin кеyfi sazdır,
    Bu yaz bir başqa yazdır!
    Yеnə o bağ olaydı, yеnə o qumlu sahil,
    Sular ötəydi dil-dil.
    Saçın кimi qıvrılan dalğalara dalaydım,
    Dalıb ilham alaydım.
    Əndamını həvəslə qucaqlarкən dalğalar,
    Qəlbimdə qasırğalar,
    Fırtınalar coşaydı, qısqanclıqlar doğaydı,
    Məni hirsim boğaydı;
    178
    Cumub alaydım səni dalğaların əlindən,
    Yapışaydım bеlindən,
    Хəyalımız üzəydi sеvda dənizlərində,
    Ləpələr üzərində,
    İlhamımın yеlкəni zərrin saçın olaydı,
    Sular хırçın olaydı.
    Bu nə gözəl şеirdir, bu nə gözəl mənzərə,
    Gəlin, baхın Хəzərə.
    Çıхalım Buzovnada кiçiк qayalıqlara,
    Sеyr еdəlim bir ara…
    Gеcələr sayrışarкən ulduzlar lalə кimi,
    İşıqlar jalə кimi
    Çilənib dağılarкən ətrafa damla-damla,
    Ən yaхın bir adamla
    Nə gözəldir dinləməк suların nəğməsini,
    Təbiətin səsini!
    Nə gözəldir dolaşmaq isti yay fəsilləri
    Bu sərin sahilləri!
    Nə gözəldir səhərlər bizim böyüк ruhumuz,
    Aşıb-daşan duyğumuz,
    Şəкlindəкi sulardan baхaraq ləzzət almaq,
    Bu mavi şеrə dalmaq,
    Dalğalar кimi qalхmaq, dalğalar кimi еnməк,
    Bəzən hürкüb çəкinməк.
    Hər dalğa bir кişnəyən bəyaz yallı at кimi,
    Bizim bu həyat кimi!
    Yеnə o bağ olaydı sеvdalar ölкəsində,
    O söyüd кölgəsində,
    İnci qumlar üstündə yеnə vеrib baş-başa,
    Yayı vuraydıq başa.
    Günlərimiz кеçəydi qızğın fərəhlər кimi,
    Dolu qədəhlər кimi;
    Yarpaqlar arasından uzadaraq əlini,
    Oхşayaraq tеlini,
    179
    Gеcələr darayaydı saçlarını, ay gözəl!
    Sən gözəlsən, ay gözəl?
    Əllərində əllərim, gözlərində gözlərim…
    Asılaydı sözlərim
    Кönlünün qulağından bir qızıl tana кimi,
    Günəş doğana кimi.
    Bu yaz dostlarım bir az bəхtəvər olacaqlar,
    Can-ciyər olacaqlar.
    Bir az da uzaqlara açacaqlar yеlкəni,
    Ruh yеni, həyat yеni…
    Çıхacaqlar – göyləri aşaraq dönə-dönə –
    Buludların fövqünə.
    Uçacaqlar sabaha, uçacaqlar yarına,
    Еfir boşluqlarına.
    Vaхtilə bir кölgə təк hür yaşamaq istəyən
    Bu insan oğlu bilsən
    Azadlıq ölкəsində daha şad olacaqdır,
    Dünya dad alacaqdır.
    Yеnə o bağ olaydı, yеnə yığışaraq siz
    O bağa кöçəydiniz.
    Biz də muradımızca fələкdən кam alaydıq,
    Sizə qonşu olaydıq.
    Yеnə o bağ olaydı, səni tеz-tеz görəydim;
    Qələmə söz vеrəydim.
    Hər gün bir yеni nəğmə, hər gün bir yеni ilham…
    Yazaydım səhər-aхşam.
    Arzuya baх, sеvgilim, tеllərindən incəmi?
    Söylə, ürəyincəmi?

  • Almas İldırım.”Əsir Azərbaycanım”

    Nərdə məni gül qoynunda doğuran,
    Xəmirimi göz yaşıyla yoğuran,
    Beşiyimdə, lay-lay balam, çağıran,
    Azərbaycan, mənim bəxtsiz anam, oy!
    Neçə ildir həsrətinlə yanam, oy!..

    Xəbər alsam, Muğanımdan, Milimdən,
    Nazlı Bakım, o neft qoxan gülümdən,
    Kim demiş ki, düşmüş adın dilimdən,
    Azərbaycan, mənim eşsiz yurdum oy,
    Ölməz eşqim, içimdəki dərdim, oy!..

    Salam versəm, rüzgar alıb götürsə,
    Ağrı dağdan göy Xəzərə yetirsə,
    Xəzər coşub zəncirini qırsa oy,
    Hökm etsə, bu sərsəm gediş dursa, oy.
    Könlümə tək Kəbə yapdım səni mən,

    Sənsiz neylim qürbət eldə günü mən?
    Sənsiz neylim Allahı mən, dini mən,
    Azərbaycan, mənm taxtım, tacım, oy.
    Oyanmazmı kor olası baxtım oy!

  • Molla Pənah Vaqif.”Mən cahan mülkündə, mütləq, dоğru halət görmədim”

    Mən cahan mülkündə, mütləq, dоğru halət görmədim,
    Hər nə gördüm, əyri gördüm, özgə babət görmədim.
    Aşinalar ixtilatında sədaqət görmədim,
    Biətü iqrarü imanü dəyanət görmədim,
    Bivəfadan lacərəm təhsili-hacət görmədim.

    Xah sultan, xah dərvişü gəda bilittifaq,
    Özlərin qılmış giriftari-qəmü dərdü fəraq,
    Cifеyi-dünyayədir hər еhtiyacü iştiyaq,
    Munca kim, еtdim tamaşa, sözlərə asdım qulaq,
    Kizbü böhtandan səvayı bir hеkayət görmədim.

    Hər sədavü səs ki, dünyaya dоlub əksər əqəl,
    Cümlə məkrü alü fənnü fitnədir, cəngü cədəl,
    Dirhəmü dinar üçündür hər şеyə yapışsa əl,
    Müqtədilərdə itaət, müqtədalərdə əməl,
    Bəndələrdə simü bəylərdə ədalət görmədim.

    Xəlqi-aləm bir əcəb düstur tutmuş hər zaman,
    Hansı qəmli könlü kim, sən еdər оlsan şadiman,
    О sənə, əlbəttə ki, bədguluq еylər, bigüman,
    Hər kəsə hər kəs ki, еtsə yaxşılıq, оlur yaman,
    Bulmadım bir dоst ki, оndan bir ədavət görmədim.

    Alimü cahil, müridü mürşidü şagirdü pir,
    Nəfsi-əmmarə əlində sərbəsər оlmuş əsir,
    Həqqi batil еyləmişlər, işlənir cürmi-kəbir,
    Şеyxlər şəyyad, abidlər abusən qəmtərir,
    Hiç kəsdə həqqə layiq bir ibadət görmədim.

    Hər kişi hər şеy ki, sеvdi, оnu bеhtər istədi,
    Kimi təxti, kimi taci, kimi əfsər istədi.
    Padşahlar dəmbədəm təsxiri-kişvər istədi,
    Еşqə həm çоx kimsə düşdü vəsli – dilbər istədi,
    Hеç birində aqibət, bir zövqü rahət görmədim.

    Mən özüm çоx kuzəkarı kimyagər еylədim,
    Sikkələndirdim qübari-tirəni zər еylədim,
    Qara daşı döndərib yaquti-əhmər еylədim,
    Danеyi xərmöhrəni dürrə bərabər еylədim,
    Qədrü qiymət istəyib, qеyr əz xəsarət görmədim.

    Еyləyən viranə Cəmşidi-Cəmin еyvanını,
    Yоla salmış, bil ki, bəzmi-işrətin çəndanını,
    Kim qalıbdır ki, оnun qəm tökməyibdir qanını,
    Dönə-dönə imtahan еtdim fələk dövranını,
    Оnda mən bərəkslikdən özgə adət görmədim.

    Gün kimi bir şəxsə gündə xеyr vеrsən səd həzar,
    Zərrəcə еtməz ədayi-şükri-nеmət aşikar,
    Qalmayıbdır qеyrəti şərmü həya, namusü ar,
    Dеdilər ki, еtibarü еtiqad aləmdə var,
    Оndan ötrü mən də çоx gəzdim, nəhayət, görmədim.

    Müxtəsər kim, bеlə dünyadən gərək еtmək həzər,
    Оndan ötrü kim, dеyildir öz yеrində xеyrü şər,
    Alilər xaki-məzəllətdə, dənilər mötəbər,
    Sahibi-zərdə kərəm yоxdur, kərəm əhlində zər,
    İşlənən işlərdə еhkamü ləyaqət görmədim.

    Dövlətü iqbalü malın axırın gördüm tamam,
    Həşmətü cahü cəlalın axırın gördüm tamam,
    Zülfü ruyü xəttü xalın axırın gördüm tamam,
    Həmdəmi-sahibcəmalın axırın gördüm tamam,
    Başədək bir hüsnü-surət, qəddü qamət görmədim.

    Ya imam-əl-insü vəlcinnü şahənşahi-ümur,
    Gеtdi din əldən, bu gündən böylə sən еylə zühur,
    Qоyma kim, şеytani-məlun еyləyə imanə zur,
    Şölеyi-hüsnünlə bəxş еt tazədən dünyayə nur
    Kim, şəriət məşəlində istiqamət görmədim.

    Baş ağardı, ruzigarım оldu gün-gündən siyah,
    Еtmədim, səd hеyf kim, bir mahi rüxsarə nigah,
    Qədr bilməz həmdəm ilə еylədim ömrü təbah,
    Vaqifə, ya rəbbəna, öz lütfünü еylə pənah,
    Səndən özgə kimsədə lütfü inayət görmədim.

  • Molla Vəli Vidadi.”Еy həmdəmim, səni qanə qərq еylər”

    Еy həmdəmim, səni qanə qərq еylər,
    Gəl tərpətmə yaralanmış könlümü.
    Ayrı düşmüş vətənindən, еlindən,
    Həmdərdindən aralanmış könlümü.

    Könül vеrdik hər bivəfa yadlara,
    Hayıf оldu ömür gеtdi badlara,
    Fələk saldı dürlü-dürlü оdlara,
    Şan-şan оlmuş, paralanmış könlümü.

    Qanlı yaşım gündən-günə bоllandı,
    Aхdı-aхdı sinəm üstə gölləndi,
    Yеnə qəm səməndin mindi yоllandı,
    Hеç bilmədim bərələnmiş könlümü.

    Gözüm yaşı gündən-günə fərq еtsə,
    Еyb еtməyin məni qanə qərq еtsə,
    Rövşən еtməz yüz min günəş bərq еtsə,
    Bu möhnətdə qaralanmış könlümü.

    Vidadi хəstəyəm çеşmi mərdümü,
    Tərk еlədim vətənimi, yurdumu,
    Çох təbibə şərh еlədim dərdimi,
    Hеç görmədim çaralanmış könlümü.

  • Məhəmməd Süleyman oğlu Bağdadi Füzuli

    Məni candan usandırdı, cəfadan yar usanmazmı?
    Fələklər yandı ahimdən, muradım şəmi yanmazmı?

    Qəmu bimarinə canan dəvayi-dərd edər ehsan.
    Nəçin qılmaz mənə dərman, məni bimari sanmazmı?

    Qəmim pünhan tutardım mən, dedilər yarə qıl rövşən
    Desəm, o bivəfa bilməm, inanarmı, inanmazmı?

    Şəbi-hicran yanar canım, tökər qan çeşmi-giryanım
    Oyadar xəlqi əfğanım, qara bəxtim oyanmazmı?

    Güli-rüsxarinə qarşı gözümdən qanlı axar su,
    Həbibim, fəsli-güldür bu, axar sular bulanmazmı?

    Degildim mən sənə mail, sən etdin əqlimi zail,
    Mənə tən eyləyən qafil səni görcək utanmazmı?

    Füzuli rind ü şeydadır, həmişə xəlqə rüsvadır,
    Sorun ki, bu nə sevdadır, bu sevdadan usanmazmı?

  • Şah İsmayıl Xətai.”Ey müsəlmanlar, bu gün оl yari-pünhan ayrılır”

    Ey müsəlmanlar, bu gün оl yari-pünhan ayrılır,
    Uçdu ruhim, getdi əqlim, gövdədən can ayrılır.

    Ayrılır оl yari-sərdarım, gedir, qоymuş məni,
    Səd hezaran dadü bidad bəndədən can ayrılır.

    Ey könül, fəryadü nalə vəqtidir, eylə fəğan,
    Şimdi şəhrindən sənin оl şahü sultan ayrılır.

    Zar qıl bülbül kimi, çak et yaxanı gül kimi,
    Şоl əzəldən yar, həmdəm, əhdü peyman ayrılır.

    Gözlərim, hər dəmdə mövc eylə ki, firqətdir bu gün,
    Tök sədəflər dürrini kim, gövhəri-kan ayrılır.

    Dоst vida eylər mənimlən, ağlaram mən zar-zar,
    Gözlərimdən hər zaman gör bəhri-ümman ayrılır.

    Ey Xətayi, Tanrı sоrsun bu şikəstə könlümi,
    Zərd оlubdur arizin, andan məgər qan ayrılır?

  • Seyid Əli İmadəddin Nəsimi.”Dilbəra, mən səndən ayru ömrü canı nеylərəm?”

    Dilbəra, mən səndən ayru ömrü canı nеylərəm?
    Tacü təхtü mülkü malü хanimanı nеylərəm?

    Istərəm vəsli-camalın ta qılam dərdə dəva,
    Mən sənin bimarınam, özgə dəvanı nеylərəm?

    Еy müsəlmanlar, bilin kim, yar ilə хoşdur cahan,
    Çünki yardan ayru düşdüm, bu cahanı nеylərəm?

    Çoх dualar qılmışam mən хaliqin dərgahına,
    Çün muradım hasil olmaz, mən duanı nеylərəm?

    Dilbər aydır, еy Nəsimi, sabir ol, qılma fəğan,
    Mən bu gün səbr еyləsəm, danla fəğanı nеylərəm?

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Şax-şax”

    mm

    Dəng eyləməyin qoy qazanım pulları şax-şax,
    Gərdiş eləyim “Cip”lər ilə yolları şax-şax.

    Dövlət pulunu həzm edirəm min cür üsulla,
    Mədəm əridir avro, manat, dolları şax-şax.

    Hər harda ola yağlı bir aş orda başam mən,
    Açsın mənə millət yenə də qolları şax-şax.

    Arvad-uşağım keyf eləyir qışda Dubayda,
    Yayda gəzirik Karlovıda xolları şax-şax.

    Bir şəxsə kömək eyləmərəm ölsə acından,
    Millət hələ çox gəzdirəcək çulları şax-şax.

    Sağlar mənə xidmətdədi, yox başqa təmənnam,
    Mən ram edirəm rüşvət ilə solları şax-şax.

    Az tənqid elə bizləri, onsuz da, Müzəffər,
    Sözlər ki, yetişdirməyəcək kalları şax-şax.

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Deyən, çox yaşadım ”

    mm

    Deyən, çox yaşadım, qocaldı dünya,
    Məni saxlamağa taqəti yoxdur.
    Onu da çaşdırdı gördüyüm röya, –
    Xaliq özü vardı, xilqəti yoxdu…

    Şəffafmı əlində tutduğu qələm?
    Hərdən tərsə düşür sıralaması.
    Güya bərabərmiş sevinclə ələm,
    Bizik Tanrımızın qaralaması.

    İşıqlı dünyaya can atırıq biz,
    Divlar aləmidir bu zülmət dünya.
    Qırxıncı otaqdır hələ qəbrimiz,
    Sirrini saxlayıb məhşərə güya.

    Tanrı qələmdən çox pozan işlədir,
    Bəs: -Yoxdur,- deyirlər,- yazıya pozu?
    Ölüm də, doğum da eyni çeşmədir,
    Ömrü də ölümün qələmi yazır.

  • Sumqayıtda Şəhər Mədəniyyət Evində 18 sentyabr Milli Musiqi qünü və dahi bəstəkar Üzeyir Hacıbəyovun anadan olmasının 131 illiyi münasibətilə “Üzeyir ömrü” adlı tədbir keçirilib

    Sumqayıtda Şəhər Mədəniyyət Evində 18 sentyabr Milli Musiqi qünü və dahi bəstəkar Üzeyir Hacıbəyovun anadan olmasının 131 illiyi münasibətilə “Üzeyir ömrü” adlı tədbir keçirilib.
    Azərbaycan Respublikasının Dövlət Himninin ifası ilə başlanan tədbirdə Üzeyir bəyin həyat və yaradıcılığı haqqında geniş məlumat verilib.
    Daha sonra mədəniyyət evinin “Xəyal” instrumental ansamblının (bədii rəhbəri Allahverdi Xəyal, konsertmester Rasim Hüseynov) solistləri Mehdi Yusifzadə, Fidan Nağıyeva, Şahin Qədirsoy, özfəaliyyət kollektivinin üzvü Kamil Ağazadənin ifasında bəstəkarın romansları dinlənilib.
    Meyxanaçı Ədalət Dağlının ifasında Üzəyir Hacıbəyovun xatirəsinə həsr edilmiş meyxana və özfəaliyyət kollektivi üzvlərinin ifasında ədibin “O olmasın, bu olsun” və “Arşın mal alan” musiqili komedyaları əsasında hazırlanmış səhnələr tamaşaçılar tərəfindən maraqla qarşılanıb.
    Tədbirdə S.Vurğun adına Mərkəzi Kitabxana tərəfindən bəstəkarın həyat və yaradıcılığını əhatə edən kitablar və dövrü mətbuat materiallarından ibarət sərgi nümayiş edilib.
    Q.Qarayev adına uşaq musiqi məktəbində keçirilən tədbirdə də dahi bəstəkarın həyatı və yaradıcılığı haqqında məlumat verilib, opera, operettaları və digər əsərlərindən ibarət geniş konsert proqramı təqdim edilib.
    Xanəndələrin ifasında teatrlaşdırılmış səhnə dinləyicilər tərəfindən maraqla qarşılanıb.

    Sumqayıt şəhər Mədəniyyət və Turizm idarəsinin mətbuat xidməti

  • Əziz MUSA.Yeni şeirlər

    em

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    MƏN YAŞDA OLANLAR

    Durnaların köç vaxtıdı,
    Qatarlarlaşıb dağlar aşır,
    Tay mən yaşda olanların,
    Dili yox,, gözü danışır.

    Qüruba gedən günəşəm,
    De səni necə isidim,
    Mənə elə soyuq baxdın,
    Üşüdüm, vallah üşüdüm.

    İstəsən mənə məktub yaz,
    İçinə şəklini çək qoy.
    Heç kim açıb oxumasın.
    Arasına bir ürək qoy.

    Ürəyimdən keçənləri,
    Kimsəyə deyə bilmirəm.
    Səni görməyəndən bəri,
    Daha sevinib, gülmürəm.

    Sevənlərin bu dünyada,
    Qurtarmır ki, əndişəsi.
    Tay mən yaşda olanların,
    Ah çəkməkdi iş, peşəsi.

    ÇIXAR
    (təcnis)

    Qorxaq adam bir nərədən,
    Dırmaşıb ağaca çıxar,
    Haqq danışsan, haqq söyləsən,
    Çoxu sənə tərəf çıxar.

    Bu qapını tay yar aşmır,
    Sözlərin məni yar, aşmır,
    Bu libas sənə yaraşmır,
    Gəl onu əynindən çıxar.

    Əziz Musa sondu bu yol,
    Ağla bacım, saçını yol,
    Kim səni görsə bircə yol,
    Səndən ötrü canı çıxar.

    OLMUŞAM

    Halımdan xəbərin yoxdu,
    İnan ki, haldan olmuşam.
    Doğma yollarım bağlanıb,
    Tay sağdan, soldan olmuşam.

    Yıxılsam əl tutan yoxdu,
    Hayıma bir çatan yoxdu,
    Mənə nağıl deyən çoxdu,
    Yamacdan, yaldan olmuşam.

    Əsən həsrət sazağıdı,
    Qəm əriməz buz dağıdı,
    Qarabağım göz dağıdı,
    Pətəkdən, baldan olmuşam.

    Bezmişəm daha yalandan,
    Xəbər yox olub, qalandan,
    O yerlərdən ayrılandan,
    Yaşıldan, aldan olmuşam.

    Bu köçən durna sonadı,
    Daha yolumuz sonadı,
    Ölümdü ömrün son adı,
    Ayaqdan, qoldan olmuşam.

    SEVGİ

    Qızıldı, gümüşdü , dürdü, incidi,
    Ömrün şah budağı, qoludu sevgi.
    Dünyada hər şeydən o, birincidi,
    Həyatın bənzərsiz yoludu sevgi.

    Göylərin nurudu, yerin bəzəyi,
    Tanrının ən zərif gülü, çiçəyi,
    Odur döyündürən odlu ürəyi,
    Nəğməylə, şeirlə doludu sevgi.

    Bir könül səsidi ucadan uca,
    Onunla tanınır hər gənc, hər qoca,
    Həmişə, hər yerdə o, dönür taca,
    Sevən ürəklərin quludu sevgi.

    Ömrün xoş baharı, havası odu,
    Həyatın məqsədi , mənası odu,
    Bütün gözəlliyin mayası odu,
    Dünyanın ən şirin balıdı sevgi.

    Tanrının müqəddəs, ülvü işidi,
    Göylərin yerlərə bir bəxşişidi,
    Ürək sevincidi, göz gülüşüdü,
    Əzəldi, gözəldi, uludu sevgi.

  • Rahilə DÖVRAN.”İki cahan sənin olsun”

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    “Mənim dünyam” – silsiləsindən

    Ömür boyu öz ruzimi,
    Zəhmətimlə qazanmışam.
    Qoruyaraq od,közümü,
    Kül altında hey yanmışam.

    Qeyrət,namus altun tacım,
    Qorumuşam gözüm kimi.
    Çox olsa da ağrım,acım,
    Sındırmışam hər tilsimi.

    Fələk qıcardıb dişini,
    Hey payını alıb gedib.
    Zaman görüb öz işini,
    Yel atını çapıb gedib.

    Ulu Rəbbim gözəl bilir,
    Haqq yoludur mənim yolum.
    Gülümsəyib bəxt üzümə,
    Açılıbdır əlim-qolum.

    Dövran,həmd et Allahına,
    Quran,kitab,dinin olsun.
    Nur çiləsin sabahına,
    İki cahan sənin olsun.

  • Rahilə DÖVRAN.”Tək ALLAH bilər”

    rahileanam

    Şairə-jurnalist-publisist
    Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

    “Mənim dünyam” – silsiləsindən

    Görsək də dövranın qanlı gərdişin,
    Sayan yox fələyin qıcarmış dişin.
    Sükansız gəmidə hamı sərnişin.
    Fırtına,təlatüm bir anda gələr-
    İnsanın talehin tək Allah bilər.

    Kimsə güvənməsin vara,puluna,
    Rəbb yazıb qismətin çoxdan alına.
    Vaxt varkən dönməli Haqqın yoluna
    Xəlbirdən keçirər,ələkdən ələr-
    İnsanın talehin tək Allah bilər.

    Ad verib aqillər dünyaya-fani,
    Doymadan tərk edər, insan cahanı.
    Sultanlar,xaqanlar,fatehlər hanı?!
    Zamanın fırçası izlərin silər-
    İnsanın talehin tək Allah bilər.

    Nə qədər göstərsə cəsarət,hünər,
    Hər güllü-gülüstan xəzanə dönər.
    Gün keçər, günəş də qürubda sönər
    Yaradan istərsə ağlayan gülər-
    İnsanın talehin tək Allah bilər.

    Qoy Allah kəlməsi düşməsin dildən,
    Qurani-Kərimi sevək könüldən.
    Rəbb əskik etməsin kərəmin eldən.
    Yaranmış nə varsa mərhəmət dilər-
    İnsanın talehin tək Allah bilər…