Category: Azərbaycan ədəbiyyatı

* * *

Hanı bu bəxtin hakimi?
Oğulsan apar yükümü…
Ömrüm boyu dəniz kimi,
Qabarmışam, çəkilmişəm.

Gəldimsə Dərdin xoşuna,
Məni burax özbaşıma –
Anam, bəxtəvər başına,
Böyümüşəm, yekəlmişəm…

Səs salma, haldayam, adam,
İçimdən gələn haydayam,
Doğulandan bu boydayam –
Öz əynimə tikilmişəm!…

* * *

Bu həyat tanışdı bizə,
Dünya bir qarışdı bizə,
Qızmar yay da qışdı bizə,
Hələ sazağıq, qadası.

Təpədən zirvə gözləmə,
Dayanma get…və gözləmə,
Gözləmə, meyvə gözləmə,
Hələ yarpağıq, qadası.

Ömür od üstə bişməkdə…
Qəfil dönüb dəyişməkdə,
Dilləşməkdə, deyişməkdə,
Hələ qoçağıq, qadası.

İçilməmiş bulağıq biz,
Yazılmamış varağıq biz,
Vallah, hələ uşağıq biz,
Hələ uşağıq, qadası!

* * *

Kara gəlməz bu gördüyüm röya da,
Bir balığam, səbr udmuşam dəryada…
Bizdən sonra nə qalacaq dünyada,
Şeirimizdən, türkümüzdən savayı?

Bir sevginin qaldı ahı ortada,
Mən adlı bir nökər-şahı ortada…
Nə yaşadıq? Nə var axı ortada –
Tənəmizdən, ərkimizdən savayı?

Çılğın könül ülvi eşqin odası,
Nə uzaqmış bu Məhəbbət Adası?…
Mənim üçün bu dünyada, qadası,
Bir kimsə yox, ikimizdən savayı…

Müsahibimiz haqqında qısa bilgilər

-Ədəbi-bədii yaradıcılığa neçənci ildə, hansı yazı ilə başlamısınız?

-Əvvəla, çox sağolun ki, məni öz rublikanızda görməyə layiq bildiniz. bunun üçün sizə təşəkkür edirəm.. Ədəbi yaradıcılığa 2008-ci ildə yazdığım “Azərbaycan Dili” adlı şeirlə başlamışam. Əslində ədəbiyyata marağım orta məktəb illərindən başlayıb.

-Son zamanlar dövri mətbuat səhifələrində şeirləriniz dərc olunmur.Bu nə ilə ilgilidi?

-Dövri mətbuat səhifələrində şeirlərimin dərc olunmamasının başlıca səbəbi odur ki, bilirsiz, mən heç bir ittifaqa hələ ki üzv deyiləm.. Çünki həm yaşım gəncdir, həm də özümü hələ ki bu sahədə bir o qədər də professional kimi görmürəm.. Bəlkə elə bir gün gələcək ki, mənim şeirlərimə həmin səhifələrdə tez-tez rast gələcəksiniz…

-Son zaman ədəbi-bədii yaradıcılığınızda yer alan hansı əsərlərə qayıdıb yenidən işləmək istərdiniz?

-Bilirsiz, Kənan müəllim, hər bir yazılan şeir və ya əsər, şair və ya yazıçının düşüncələri, yaşanmış həyat tərzinin ədəbi məhsuludur.. Şeir var 1 ay, şeir var 3 ay və ya daha az və daha çox üzərində işlənməklə möhtəşəm bir əsər kimi oxucuya təqdim olunmalıdır.. Ona görə də özüm boş zaman tapdıqca çatışmazlıqlarımı düzəltməyə çalışıram.

-Yenicə ədəbiyyata ilk addımlarını atan gənc yazarlara məsləhətiniz nə olacaq?

-Yenicə ədəbiyyata ilk addımlarını atan gənclərə demək istərdim ki, yazsınlar, yaratsınlar.. Ağızlarından çıxan sözü, beyinlərinə gələn şeiri uca tutsunlar.. Həmçinin də özüm Bir gənc olaraq.. Böyük klassiklərimiz var ki, hansı ki Azərbaycan Ədəbiyyatının belə desək, “Şah Damarları”dır… Bunlardan Bəxtiyar Vahabzadə, Səməd Vurgun, Mikayıl Müşviq və digər klassiklərimizi göstərmək olar… Amma sırf gənc olaraq bir çox istedadlı gündəmdə olan şairlərimiz var ki, bunlardan Pərviz Arif, Amil Növrəs, Azər Nəsibli, Roma Xosrov, Xəzər Süleymanlı, Nüsrət Həsən, Seymur Əhmədzadə, Fidan Abbasova kimi gənc istedadları göstərmək olar.
-Qarşıdakı yeniliklər dedikdə, şeirdir də, düşüncənə gəlir, yazırsan.. Amma istəyirəm böyük bir Poema yazam ki, o da hazır olan kimi oxuculara və sizə təqdim olunacaq.. Hələlik sürpriz qalsın..

-Qarşıdakı günlərdə öz oxucularınızı hansı yeniliklər ilə sevindirəcəksiziniz?

-Qarşıdakı yeniliklər dedikdə, şeirdir də, düşüncənə gəlir, yazırsan.. Amma istəyirəm böyük bir Poema yazam ki, o da hazır olan kimi oxuculara və sizə təqdim olunacaq.. Hələlik sürpriz qalsın..

-Ulu Tanrıdan Azərbaycan xalqına arzunuz nə olacaq?

-Ulu Tanrıdan Azərbaycan xalqına əmin-amanlıq, sülh, müharibəsiz şərait, işğal altında olan torpaqlarımızın tez bir zamanda qayıtmasını arzu edərdim.

-Sonda hansı şeirlərinizi əziz oxucularımıza ərmağan etmək istərdiniz?

-Oxuculara isə demək olar ki, ən sevilən şeirimi təqdim edərdim.

Dönən deyiləm

Elə bir od qoydun qəlbimə mənim,
Diz çöküb yalvarsan, gələn deyiləm.
Məni tənha qoyub getdin, vəfasız,
Bir daha mən sənə dönən deyiləm.

Xeyri yox dərya tək göz yaşı töksən,
Min bir məhəbbəti qəlbimə əksən,
Sən daxildə şeytan, üzdə mələksən,
Bir daha mən sənə dönən deyiləm.

Qəlbim dərdlər ilə baş alıb gedib,
Gülən gözlərimi yaş alıb gedib,
İçimdən o sevgin boşalıb gedib,
Bir daha mən sənə dönən deyiləm.

Bir zaman sən idin mənə vəfadar,
Gülürdü hər zaman bizə rüzigar
Nə sən günahkar ol, nə mən günahkar,
Bir daha mən sənə dönən deyiləm

Silinsin qəlbindən məhəbbət izi,
İnan ki bu yolun tək budur düzü,
Daha tanımayaq bir-birimizi,
Bir daha mən sənə dönən deyiləm,
Dönən deyiləm…

(Ramiz Rövşənin eyniadlı şeirindən ilhamlanaraq)

2020-ci ilin yay ayı idi. Hər kəsin işlədiyi və pul qazanmaq üçün başı qarışdığı bir dövr idi. Hələ indiyədək Bakını bu qədər insanla dolu görmək mümkün olmamışdı. Mühəndislərə daha çox ehtiyac duyulan bir dövrdə yaşayan Zakir iş baxımından korluq çəkmirdi. Zakirin ailəsi rayonda qalırdı . Həftə sonu olduğu üçün ailəsinə dəyməyə fürsət düşmüşdü. Zakir avtobusla şəhərin istisindən , maşınlardan çıxan qazın iyindən elə təzəcə qurtulmuşdu ki, telefonuna zəng gəldi.
-Alo, eşidirəm.
-Zakir, sənsən?
-Hə.
-Ayə, muştuluğumu ver. Oğlun olub.
-Muştuluğun məndədir. Ay səni xoş xəbər olasan ,Ziya.
-Zakir, oğlunun adını nə qoyacaqsan ?
-Ayə, bir səbr elə görüm. Qoy, bir kəndə çatım, anamın rizasını alım.
-Kimin adını qoyacaqsan?
-Əlbəttə ki, Səfərin.
-Allah Səfərə rəhmət eləsin. Həm yaxşı dost idi , həm də yaxşı silahdaş. Hansısa bir avaranın ucbatından öldü. Nə deyim?! Xeyirlisi olsun, adı ilə böyüsün, amma bəxti əmisinə oxşamasın.
-Çox sağol, Ziya. Kəndə çatım bir qonaqlıq məndən sənə borc olsun. Anam yanındadı?
-Yox. Mənim işim çıxdı qayıdıram.
-Nə olub?
-Nəysə sonra danışarıq. Yol gəlirsən. Çatarsan rahat danışarıq.
-Oldu.
Telefonu sağ cibinə qoymaq istəyirdi ki, yenə telefonuna zəng gəldi. Telefonun ekranında Etibar yazılmışdı. Zakirin Etibardan çox da xoşu gəlmirdi. Hələ uşaqlıq illərindən Səfərlə bir sinifdə oxuyan Etibar ağzında sözü bişirməmiş, düşünmədən cavab verirdi. Onun bu hərəkətinə görə bir neçə dəfə döyülməsinə baxmayaraq , hələ də dediyindən qalmırdı. Sözü yerli-yersiz deyirdi. Etibarın adını görən kimi Zakir üzünü turşutdu. Bir səfərində Etibar hamıdan qabaq bildiyi xəbəri dərsə gecikəndə otağa daxil olan kimi sinif yoldaşı Zivərə atasının öldüyünü qəfl deyəndə qızın ürəyi getmişdi. Hamı el arasında onun adını nəhs Etibar deyə adlandırır. Zakir telefona cavab verdi:
-Alo, eşidirəm.
-Zakir, mənəm Etibar.
-Etibar, səndən nə əcəb? Necəsən?
-Yaxşıyam. Çox sağol. Zəng vurdum təbrik edəm.
-Sən hardan bilirsən? Səndən çıxmayan iş. Həmişə muştuluqçu olasan . Çox sağol.
-İndicə, Ziya bura gələcək. O, xəbər verdi.
-Hardasan ki, indi?
-Səngərdəyəm. Deyəsən vəziyyət getdikcə pisləşir belə getsə müharibə başlayacaq.
Bir qədər sükuta gedib yenə dilinin altında nəhs Etibar deyib sözünə davam etdi:
-Müharibə olsa biz kasıb-kusub yenə pis günə qalacıq. Allah köməyiniz olsun. Bəlkə vəziyyət düzələr.
-İnşallah. Dua edirik ki, belə olmasın çünki Qarabağ müharibəsindən sonra bizim ehtiyatımız xeyli azalıb. Gərək bir müddət keçsin.Bunlar məğlub olmağı hələ də qəbul edə bilmirlər. Nəysə sən işində ol bir daha təbrik edirəm.
Bir qədər kobud görünsə də Zakir bu xəbərdən sonra fikirli halda sağollaşmadan zəngi bitirdi. Telefonunu cibinə qoyanda saatın 4 olduğunu görən Zakir öz oturacağını arxaya çəkib yatmaq istədi , amma düşüncələr onu yatmağa qoymurdu. Müharibə təzəlikcə bitmişdi. Qardaşı 4 il əvvəl müharibədə göstərdiyi qəhrəmanlıqdan sonra, yaşamağın nə olduğunu bilməyən gəncin içkili vəziyyətdə yola çıxması ilə yaratdığı yol qəzasında vəfat etmişdi. Bəlkə müharibədə şəhid olsaydı daha qürur verici olardı. Bu müharibənin vurduğu zərbələrdən sonra ailə həyatı quran Zakir, gələcək günlərin daha yaxşı olacağı düşüncəsiylə yaşayırdı. İndi gələn iki telefon zəngi ona həm xoş , həm də pis xəbəri gətirmişdi. Artıq oğlunun olması sevinci unudulmuşdu , yerini isə qaşqabaqlı bir üz ifadəsi almışdı.Onsuz da ailəsinə o qədər də düşgün deyil.Axı anasının istədiyi qızla evlənmişdi. İndi onu yalnız müharibə maraqlandırırdı. Birdən müharibə başlasa ,ailəsini qoyub getsə, birdən müharibədə şəhid olsa ailəsinə kim baxacaq? İndiki zamanda onsuz da şəhid ailələri çoxdur .Dövlət isə heç bir maliyyə ayırmır. Ölkə müharibədən təzə çıxıb, neft isə qurtarmaq üzrədir. İkinci müharibə olsa dövlət parçalana bilər. Ən azı bir 10 il lazımdır ki, dövlət özünə gəlsin. Ölkədə bir dənə də olsun varlı qalmamışdı. Pulu olan müharibədən əvvəl qaçıb getmişdi. Tək-tükü qalmışdı. O da ki, pulunu xalqa və əsgərlərə xərcləyib kasıblamışdı. Müharibə sanki bir ələk idi. Ələkdən çoxları keçməmişdi. Bunlara rüşvətxorlar və ziyalılar daxil idi. Rüşvətxorlar artıq burda yaşamağın çətin olduğunu görüb qonşu ölkələrə qaçmışdılar. Ziyalıları isə müharibə zamanı şəhid olmuşdular. Ölkənin vəziyyəti ağır olsa da hər kəsdə bir ümid var idi. Çünki Qarabağ alınandan sonra hər kəsə bir güc,qüvvə gəlmişdi. Hamı çalışıb vuruşurdu ki, həyat şəraitləri düzəlsin. Müharibə zamanı dondurmadı , əksinə hər şeyi geriyə atdı…
Zakir fikirli-fikirli kəndə çatdı. Bir dəstə gül alıb xəstəxanaya getdi .Əvvəllər muştuluq kimi pul verərdilər, amma indi pul çətin məsələ idi. Bir dənə gül qapıda duran qadına, bir gül həkimə, bir gül anasına, bir gül də yoldaşına verdi. Həkimə gül verərkən təəssüflə dedi:
-Səkinə xanım, üzürlü hesab edin. Pulum ancaq buna çatdı.
-Ay oğlum, o nə sözdü? Hamımız bir-birimizi başa düşürük. Müharibə olub , oğullar gedib.
Səkinə xalanın gözləri doldu. O, öz oğlunu ikinci Qarabağ müharibəsində itirmişdi. Səsi titrəyə-titrəyə davam elədi:
-Vətən sağ olsun. Mən öz oğlum Vüqarı itirmişəm.
-Allah köməyiniz olsun , Səkinə xanım. Allah sizə uzun ömür versin. Mənim qardaşım müharibədən qayıtdı , amma yol qəzasında öldü. Siz xoşbəxt insansınız ki, oğlunuz vətən uğrunda şəhid olub.
-Düzdü ,oğlum. Allah ölənlərə rəhmət eləsin. Sözüm ondadı ki, burda olan bütün uşaqlar mənim övladımdı. Həm də mənim borcumdu. Çox sağol desəydin belə bəs edərdi.
-Səkinə xanım, çox sağolun. Mən gedim.
-Ged oğlum, bir daha təbrik eliyirəm.
Zakir qapını örtəndə ürəkdən bir ah çəkdi. Anası Dilarə Zakiri görən kimi dedi:
-Ahın dağlara , oğul , nə olub , a bala ?
-Heç nə .
-Düzünü de görüm. Uşağın nəsə xəstəliyi var?
-Şükür elə bir xəstəliyi yoxdu. Xəstə olan mənəm.
-Nə? Nə xəstəsi?
-Dəli olacam, ana. Ürəyim partlayır.
-Niyə? İşlərin yaxşı getmir?
-Min şükür. İndiki zamanda hər adamın işi olmaya-olmaya mənim işim var. Dərd böyük dərddir , ana .
-Ay zalım balası, bir sözünü de, dərdini de, bəlkə çarəsini tapdıq. Niyə uzadıb məni dərdə salırsan?
-Eh ana.
Zakir bir dəfə də ürəkdən ah çəkdi. Dilarə yenə əl çəkmədi:
-Ay bala, Zakir, istiyirsən ürəyim partdasın ölüm?!
-Müharibə təzə qurtarıb. Yaramız təzə-təzə köz bağlıyır. Bir yandan yenə bu məsələ.
-Nə məsələ?
Dilarə özünü göydən buraxıb stula oturdu. Dilarə titrəyə-titrəyə:
-Ay Allah, mənə yazığın gəlsin. Ay bala , deməki müharibədir.
-Ana , özüvə gəl . Hələ heç nə olmuyub. Etibar xəbər verib ki, bəs səngərdə vəziyyət pisdir. Belə getsə başlıya bilər.
-Birdən başlasa?
-Başlasa daha qardaşım kimi olmaya bilər. Qayıtmaya bilərəm.
Dilarə əli ilə ağzını tutub ağlamağa başladı. Dilarə əslində möhkəm qadın idi. Çünki həyat yoldaşını uşaqlar kiçik yaşda olarkən itirmişdi. Oğlu Səfəri isə müharibəyə yollayanda zərrə ağlamamışdı. Səfərə demişdi ki: “Get, oğlum, get. Amma Qarabağsız qayıtma”.
Dilarə məcburi köçkün idi. O, vəhşilikləri gözü ilə görmüşdü. Atasını, anasını düz iki il tapa bilməmişdi. Ancaq iki ildən sonra , Bakıdakı qaçqın və məcburi köçkünlər düşərgəsində tapmışdı. Hər ikisi sağ idi. Amma o bu dəfə həyatın ona verdiyi yükü daşıya bilməzdi.
Zakir astadan və bir qədər əsəbi:
-Ay ana, ay ana. Ağlama da. İndi sözdü də. Mənim bu xoş günümdə niyə qanqaraçılıq edirsən?!
-Yaxşı , yaxşı.
-Mən gedirəm Zərifənin yanına. Bu söhbəti orda açma ha.
-Yaxşı.
Dilarə gözünün yaşını silib ayağa durdu. Dağılmış saçına əl gəzdirib otağa doğru keçdi.
Zərifə adamın üstünə gələn xəstəxana divarlarına gözünü zilləyib uzanmışdı. Zakir otağa daxil olanda Zərifə bir anda öz fikrini cəmlədi. Özünü çox qəribə hiss edirdi. Sanki harda olduğunu kim olduğunu bilmirdi. Zakir sükutu pozub Zərifənin halını soruşdu:
-Zərifə , həkim dedi ki, sabah səhər evə gedə bilərsən.
-Halım yoxdu.
-Nəsə olub?
-Zakir yuxu görmüşəm. Yuxuda bir qadın mənə :”Qara günlər səni gözləyir”,-dedi.
Zakir təəccübünü gizlədib cavab verdi:
-Sən də ki yuxudu da.
Dilarə tez bir şəkildə qapını açıb otağdan çıxdı. Qapıdan çıxan kimi Dilarə ağlamağa başladı. Zakirlə Zərifə içəridə söhbət edirdi. Yarım saatdan sonra içəridən Zakirin qışqırığı eşidildi. Zakir qapını açıb bir daha qışqırdı:
-Ay həkim, həkim çağırın.
-Nə olub ,ay bala?
Zakir həkim çağırmağa qaçdı. Dilarə tez özünü otağa atdı. Zərifə çarpayısı qan içində uzanmışdı. Taqətsiz vücuduyla Dilarəni çağırdı. Dilarə ağlıyıb dedi:
-Qızım , bu nə işdir gəldi başımıza?! Narahat olma indi həkimlər gəlir.
-Yox gecdi, ana,yaxın gəl.
-Ay qızım , o nə sözdü. Bəsdi özünə gəl. Sənə heç nə olmayacaq.
-Gecdi. Oğlumu sənə tapşırıram,ana.
-Ay qız özünə gəl. Oğlunu elə özün böyüdəcəksən ,Zərifə .
Dilarə qışqıra-qışqıra Zərifəni şillələdi:
-Zərifə, Zərifə, Zərifə.
Zakir həkimlə içəri daxil olanda artıq Zərifə keçinmişdi. Bəli, keçinmişdi. O, həyatının ən gözəl çağında , yəni ana olarkən keçinmişdi. Hələ heç körpəni belə qucağına ala bilməmişdi. Həkim nəbzini yoxlayub keçindiyini təsdiqlədi. Zakir yumruğunu divara vurub ağlamağa başladı. Zakir qabağına çıxan hər şeyi sındırmağa çalışırdı. Həkimlərdən biri ona keyidici iynə vurub onu yerə sərdi.
Zərifə yetimlər evində böyümüşdü. Dilarə isə yetimlər evində çalışan müəllimlərdən biri idi. Zərifəni də özü bəyənib evinə gəlin gətirmişdi. Zərifə ailə qayğısını Dilarədən gördüyünə görə qayınanasına ana deyirdi. Dilarə dayanmadan ağlayırdı:
-Zərifə, ay Zərifə, anan ölsün. Məni bu əzabda qoyub hara getdin? Yetim balam mənim, ay Zərifə. Ay Allah, niyə yazığın gəlmədi bu körpəyə ? Niyə anasız qoydun? Niyə?
Zərifənin adını Dilarə xanım qoymuşdu. Hər zaman ona baxarkən “Sehirli Xalat” filmindəki Zərifə obrazı yadına düşürdü. Zərifə də Dilarənin xahişi ilə öz adını dəyişdirmişdi. Zərifənin əsl adı heç özünün də yadında deyildi. Çünki hamı ona Xətərin qızı deyirdi.” Heç bu adda qadınmı olar ?” – deyə Dilarə demişdi. Zərifə qanaxmadan dünyasını dəyişdi. Yuxusunda deyilən sözlər Dilarənin ürəyindən gələnlərlə üst-üstə düşdüyündən Dilarə qara günlərin onu gözlədiyini hesab edirdi. Zərifəni torpağa tapşırmaq üçün bütün dost-tanış yığışmışdı. Zərifəylə bir uşaqlar evində böyüyən qızlar da onunla vidalaşmağa gəlmişdilər. Dilarə isə saçlarını yolub özünü ağlar günə qoyurdu. Artıq vaxt yetişmişdi. Zərifənin tabutu evdən çıxarılmalıydı. Dilarə qapıdan hər qolundan girib ona dəstəy verən qadınların köməyi ilə çölə çıxdı. Ağlamaqdan ayaq üstdə dayanmağa belə taqəti qalmamışdı. Dilarə tabutun arxasıyca dedi:
-Qızım Zərifə, Səfərə oğlum Səfərə salam apar məndən. Deki gözləsinlər gələcəm.
Bayaqdan qadınların gözündə qurumuş göz yaşı yenə axar sular kimi tökülməyə başladı. Hamı ağladı. Zakir də dayana bilmədi gözündən yaşlar axa-axa tabutu daşıdı. Bir qadın bu qədərmi bədbəxt ola bilər. Özü yetim oldu , övladını da yetim qoydu. Kənd dərdin içində boğulurdu. Zərifəyə görə bir il qızlar toy etmədi, gəlin getmədilər. Hamı yas saxladı …
Səhər saat altıydı ki, telefonun xəbərdarlıq zəngi çalındı. Zəfər gözlərini açıb cəld yerindən qalxdı və hamama keçib əl-üzünü yudu. Mətbəxə keçib nənəsinin dünəndən bişirdiyi dolmadan yeməyə başladı. Dilarə çaydanı qazın üstünə qoyanda əvvəl dilinin altında donquldandı sonra səs tonunu qaldırıb dedi:
-Ay bala, nə qədər deyərlər bir adama ki, soyuq dolmanı yemə. Qızdır sonra ye. Özü də səhər-səhər bu nədi yeyirsən. Aç orda şor var,göyərti,pomidor,bal var. Dünən qonşu Rəhimənin gətirdiyi nehrə yağı var. Yemə dolmanı. Qoy günorta gəlib yeyərsən.
-Eee ay ana, çörək də yoxdu onsuz. Bir təhər özümü doydururam.
-Ay bala, çörək yoxdu lavaş var. Özü də axşamnan bişirmişəm. Ye də . Ayrı vaxt elə yeyirsən. İndi nə oldu qudurdun?
-Ay Allah. Mən nə dedim ki, xəbərim yoxuydu.
-Lap yaxşı bilirdin. Özün istəmişdin. Mən də gecə saat 1 də bişirib yatmışam.
-Bütün günümü burnumdan gətirdin. Heç nə yemirəm. Zəhər elədin.
-Zəhər yeyəsən elə. Səni böyütmək yerinə gərək səni öldürərdim.
-Mən gedirəm məktəbə. Görüm bu qiymətlərimlə neynirəm.
-Cəhənnəmə get. Sənə bu qədər əziyyət çəkdim. Axır gedib qoşuldun bu avaralara. Camaatın oğlu gedib oxuyur, iş sahibi olur.Sonra köçüb xaricdə işləyir , anasını da gətirir yanına. Sən də qalmısan bu xarabada. Sabah müharibə olsa gedib elə orda öləcəysən.
-Əvvəla sənin oğlun oxuyub neyniyib?! Sən hələ də burdasan . İkincisi də bayaqdan demirdin ölüm. Mən də gedib ölərəm. Heç olmasa şəhid olaram.
-Atan müharibə vaxtına düşüb. Az qala gözümü çıxardıb ovcuma vermək istiyirsən sabah gedib vətəni necə qoruyacaqsan ?!
-Günümü zəhər elə sonra da məni borclu çıxar. Heç eybi yox gedib ölərəm, onda bilərsən.
-Get öl, sən ölən günü bayram eləməsəm mən öz atamın qızı deyiləm.
Zəfər geyinib tez-tələsik evdən çıxdı. Zəfərin 17 yaşı var və bu 17 il içində Dilarəni çox incitmişdi. Hər zaman qəlbini qırırdı və çox vaxt da özünü günahkar hesab etmirdi. Hər il məktəbdə nəsə bir şuluqluq edir və danlanırdı . Amma heç bir töhmət onun vecinə belə deyildi. Məktəbdən dəfələrlə qovulmasına baxmayaraq , Dilarə gedib məktəb direktoruna üzrxahlıq edirdi. Dilarə Zərifə öləndən sonra Zəfəri böyütməyə söz vermişdi. Zakir anasından razılıq alıb oğlunun adını Səfər qoymaq istədi , ancaq Dilarə icazə vermədi. Dilarə Səfər adını bir daha dilinə gətirə bilməyəcəyini dedi. Onun əvəzində Zakir doğulmamışdan öncə onun qardaşı Səfərin adına uyğun fikirləşdikləri Zəfər adını verdilər. Amma bu Zəfər nənəsi Dilarəni çox incidirdi. Atası Zakir isə Bakıda işləyib hər ay onlara pul yollayırdı. Zakirin gözlədiyi müharibə başlamadı, amma vəziyyət gərgin olaraq qalırdı. Hər il şəhidlərin çox olmasına baxmayaraq , ordu əvvəlkindən qat-qat daha yaxşıydı. Artıq Azərbaycanın böyük məsələsi Qarabağı həll etmiş və növbə Güney-Azərbaycana çatmışdı. Əlbəttə ki, bu hələ xülyadır. İranla müharibəyə başlamaq böyük bir cəfəngiyyatdan başqa bir şey deyil.
Zəfər öz yaşıdlarından fərqli olaraq bu il məktəbi bitirə bilmədi və hərbi komissarlıqdan bildirişin gəlməyinə az qalmışdı. Dilarə öz qorxusuyla qarşılaşmaq istəmirdi. Zəfəri əsgər yollamaq istəmirdi, amma nə çarə o da getməliydi. Dilarə Zəfəri itirəcəyindən qorxurdu. Gözü üstündə saxladığı bu həddini aşmış nəvəsinin hərəkətlərindən nə qədər acığı gəlsə də onu bir o qədər də sevirdi. Oğlu kimi böyütməsinə baxmayaraq , Zəfərin çox pis vərdişləri var idi. Bu vərdişlərin onun ana tərəfdən nənəsi olan dilənçi Xətərdən keçdiyini düşünürdü. Xətərin dilənçi olmasına səbəb oğruluqla məşğul olub dəfələrlə tutulması olmuşdu. Daha sonra evinə belə buraxılmayan bu qadın küçələrdə dilənçilik etməyə başlamışdı . Xətərin qızı isə kimin qızı olduğu bilinmirdi. Dedi- qodulara görə o qız uşağını hələ Bakıda dilənçilik edərkən başqa bir dilənçidən oğurlamışdı. Təzə verilən əmrə görə Bakı bütün dilənçilərdən təmizlənməliydi. Bu ərəfə də qarışıqlıq düşdü və Xətər də qızı götürüb qaçdı. Bakıdan çıxarılan dilənçilər qatarlarla rayonlara göndərildi . Xətər gəldiyi rayonda da oğurluq etmiş , ad çıxarmışdı. Qızına görə heç kim ona heç nə demir , uşağa xətir günahından keçirdilər. Xətər də qızı buna görə yanından ayırmırdı. Rayonda bir neçə şikayətdən sonra uşağı Xətərdən alıb uşaqlar evinə verdilər. Xətər özü də tez bir şəkildə rayondan qaçmağa məcbur oldu. Dilarə də həmin uşaqlar evində işləyirdi. Xətərin qızı gözəl olsa da oxumaq və yazmaq bilmirdi. Ancaq dilənçilik etməyi bacaran bu qıza təlim-tərbiyə öyrədib ona gözəl bir gələcək bəxş etdi. O gələcək ki, puç oldu.Hələ indiyə qədər Zərifənin öldüyü gün otaqda nələrin baş verdiyi bilinmir. Zakir nə isə gizlədirdi. Zərifənin ölüm səbəbini Zakir və başqa bir şəxs daha bilirdi, amma bu şəxs Dilarə deyildi. Dilarə sanki illərin dərdini öz tellərində , qırışlarında saxlamışdı. Dilarənin böyütdüyü Zəfər dəfələrlə oğurluq etmişdi , amma yaşı çatmadığı üçün bəzən də Dilarənin və rəhmətlik anası Zərifənin xətrinə keçmişdilər. Dilarənin gözünün yaşı qurumaq bilmirdi. Zəfərin verdiyi dərdlər, bəlalar onun həyatından illəri bir təqvim kimi qoparırdı. Dilarə artıq işləyəcək halda deyildi. Təzyiq onu hər zaman narahat edirdi. Yüksək təzyiq və ürək tutmaları ona həyatın astanasında olduğunu xatırladırdı. Ürəyində fikirləşməklə içi-içini yeyirdi. Fikri-zikri Zəfərdə idi. Öz oğulları Zakir və Səfərdə heç bu qədər əziyyət çəkməmişdi. Sanki həyat onu əzab çəkmək üçün bu dünyaya gətirmişdi…
Səhər Dilarə çörək almaq üçün çıxanda küçə qapısına ilişdirilmiş zərf gördü.Zərf əsgərliyə çağırış vərəqəsiydi. Dilarə gözünün yaşını tökə-tökə evə qayıtdı.Zəfər yuxudan təzəcə durmuşdu. Dilarəni görüb dedi:
-Nə olub ? Niyə ağlayırsan?
-Gəlib .
-Nə gəlib?
-Vərəqə gəlib.Komisarlıqdan
Zəfər bir an duruxub dedi:
-Buna görə ağlayırsan? Ver baxım görüm hara düşmüşəm?
-Sənə nə var ki.
-Ön cəbhə?
-Hə, ay anası ölmüş.
-Hmm özü də sabah.
-Ay bala , telefonu ver görüm.
-Kimə zəng vurursan?
-Zakirə zəng vururam. Qoy bu gün axşama çatdırsın özünü.
Zəfər nömrəni yığıb telefonu nənəsinə verdi.Zakir yoldaydı işə çatmağına az qalmışdı ki, telefonu zəng çaldı. Telefonu götürdü:
-Salam necəsən ,oğlum ?
-Mənəm , ay Zakir.
-Nə olub ana? Niyə ağlıyırsan? Yenə Zəfər nəsə şuluqluq eləyib? Bu dəfə gəlib onu təpiyimin altına salacam.
-Yox.Kaş şuluqluq eliyəydi. Əsgərlikdən çağırış gəlib.
-Buna görə ağlayırsan?
-Niyə də ağlamayım?! Sənə nə var ki, oğlunu ayda ildə bir dəfə görürsən. Mən bütün günü burdayam bu zalımnan bir yerdə. Öz övladım kimi böyütmüşəm. İndi də bu məsələ. Özü də ön cəbhəyə düşüb.
-Off . Ana, yaxşı bir azdan icazə alıb çıxıb gəlirəm rayona.
-Gəl tez gəl.
-Yaxşı
Zakir bütün əhvalı sönmüş vəziyyətdə işdən çıxıb avtovağzala yollandı. Zakir Zərifə öləndən sonra sevdiyi qız ilə Bakıda ailə qurmuşdu. Oğlu Zəfər isə bir o qədər də onu maraqlandırmırdı. Hər ay müəyyən məbləğ rayona pul göndərirdi. Yol boyu anasını fikirləşdi. Anası bir il tək-tənha rayonda necə qalacağını düşündü. Axırda qərara gəldi ki, anasını bir illik Bakıya gətirsin. Sonra yavaş-yavaş onu bir dəfəlik Bakıya köçməyə razı salar. Zəfər əsgərlikdən qayıdandan sonra ona Bakıda iş tapar, birlikdə yaşayarlar. Gələcək haqqında düşünmək az da olsa onun əhvalını düzəltdi. Bu düşüncələrdən yorulan Zakir bütün yolu yatdı…
Səhər açılan kimi Dilarə yuxudan durub Zakiri və Zəfəri oyatdı. Səhər yeməyində belə Dilarə ağlayırdı. Bu isə Zəfərin əsəblərinə toxunurdu. Öncəbhəyə düşmək heç onun ürəyincə olmamışdı. Dilarə dəsmalı götürüb gözünün yaşını silib Zəfərdən soruşdu:
-Zəfər ,hər şeyi götürmüsən? İsti corablar , şərf qoymuşdum onu götürdün?
-Hə götürdüm.
-Yaxşı-yaxşı bax sonra yadından çıxar.
-Sən yenə başladın ağlamağa. Bəsdi də mən yol gedəcəm sən elə hey dayanmadan ağlayırsan.
-Sənə nə var demək asandı. Anana söz vermişəm ki, səni boya-başa çatdıracam.
-Mən böyümüşəm də.
-Yox hələ bir böyümüsən. Nə yaşın var ki? Sənin yaşıdların universitetdə oxuyur.
-Mən belə adamam. Oxumağnan aram yoxdur.
Zakir əsəbləşməyə başladı:
-Tez ol get geyin gedirik. Burda qalıb hamının əsəblərini korluyursan. Gedib əsgərlikdə ağıllanarsan.
Zəfər çayı nəlbəkiyə elə qoydu ki, isti çay süfrəyə dağıldı. Zakir əsəbi halda Zəfərə bir şillə vurdu.
-Rədd ol içəri.
-Ay bala , Zakir, niyə vurursan?
Zəfər cəld hazırlaşdı və qapını çırpıb evdən çıxdı. Zakir Zəfəri yola salmağa getmədi. Heç anasını da getməyə qoymadı.
-Qoy getsin. Ağıllansın. Belə hərəkətnən onu orda yaxşı çırparlar. Ağlı gələr başına
-Zakir, heç olmasa mən gedim. Sonra uşağın ürəyində qalar.
-Dedim ki, yox.
-Mən gedirəm. Sən mənim anamsan mən sənin ananam ?!
-Özün deyildən şikayətlənən. İndi nə oldu yenə badam gözlü elədin nəvəni?
-Neyniyim , Zakir, mən böyütmüşəm. Oğlumdu. Ürəyim dözmür axı.
Dilarə qapıdan çıxıb tələsik getsə də əsgərlər qatara çoxdan minmişdilər. Qatarın pəncərəsindən Zəfəri gördü. Nə qədər səslədisə də düşüb sağollaşmadı. Həm qatar artıq yola düşürdü, həm də Zəfər öz inadından dönməyib yenə Dilarənin qəlbini sındırdı. Dilarə qatarın dalıycan bir qədər getdi ki, bəlkə baxar, amma nə fayda Zəfər baxmadı. Hətta onunla oturanlar belə ona baxmasını söylədilər. O isə Dilarəyə baxmamaq üçün durub kupedən çıxdı. Dilarə isə gözləri yaşlı evə qayıtdı. Gəlib evdə Zakiri günahkar çıxartdı. Zakir isə öz hərəkətindən utansa da Zəfərin bu hərəkəti onu insafa gətirmədi.Elə axşamdan bilet alıb qayıtmaq fikrində idi, amma anasını heç cürə razı sala bilmədi. Dilarə Zəfər qayıtmayınca o Bakıya köçməyəcəyini dedi…
Artıq 1 ay olardı ki, Zəfər əsgər getmişdi. Dilarə isə nigaran qaldığından bilmirdi nə etsin. Qonşu Qəmər xala ona məsləhət verdi ki, məktub yazsın. Dilarə məktub yazdı, amma bir ay keçməsinə baxmayaraq, heç bir cavab gəlmədi. Artıq məcbur olub hərbi hissənin özünə getməli oldu. Yol çox uzaq olsa da Dilarə gedib çatdı. Zəfərə anasının gəldiyini çatdırdılar. Zəfər isə anasının öldüyünü dedi və Dilarəylə görüşmək istəmədi. Dilarənin xahişini Zəfərə nə qədər başa salmaq istəsələr də heç kim məcbur onu gətirə bilmədi. Dilarə onun üçün rayondan gətirdiyi bağlamanı qoyub yenə qəlbi sınmış halda rayona qayıtdı. Dilarənin artıq ağlamaqdan gözləri zəifləmişdi. Zəfərə görə günlərlə ac qalırdı. Qonşular Zakirə zəng vurub ona bütün olanları demişdilər. Zakir də işdən icazə alıb rayona anasına baxmağa gəldi. Anasının halı olmasa da elə Zəfər deyirdi. Bir ay içində Zakir anasına qulluq etdi. Həkim nəzarətində olan Dilarəni artıq xəstəxanaya aparmağa məcbur oldular. Dilarə xəstəxana da qaldığı müddətdə səhhəti bir qədər yaxşılaşdı.
Zəfər öz dostu ilə gecə növbəsində idi. Zəfər öz şuluqluqlarından danışırdı. Təkcə özündə yox hamını , əsasən də atasını günahkar hesab edirdi. Zəfər danışır dostu isə qulaq asırdı:
-Fərid bilirsən necədi? Mən çox qürur edirəm. Hətta anam belə gəldi, mən görüşmədim. Düz hərəkət etməmişəm, amma atamın şilləsi məni çox alçaltdı.
-Bəs ananın günahı nə idi ? Sən heç düz hərəkət eləməmisən.
Zəfər danışmaq istəyirdi ki, atışma başladı. Atışma zamanı Zəfər ürəyindən güllə zərbəsi alıb yerə uzandı. Fərid əyilib onu güllələrdən kənara çəkəndə Zəfər dedi:
-Ana məni bağışla.
Fərid həyatında bəlkə də ən böyük zərbəni aldı. O zərbə ki, heç zaman onun yaddaşından silinməyəcək. Gözünün qarşısında az öncə söhbət etdiyi dostu onun qollarında keçinmişdi. Fərid kəlmeyi-şəhadəti oxuyub Zəfərin gözlərini bağladı.
Zakir axşamları rayonda öz evlərində qalır. Səhərləri isə anasının yanında olurdu. Ona nəzarət edirdi. Bir gün Zakir axşam evə gələndə qapının qabağında ağlaşan qonşuları gördü. Hamını itələyib həyətə girən Zakir həyətdə tabutun və bir neçə zabitin olduğunu gördü.Zabitləri görən Zakir hər şeyin nə olduğunu anladı. Zakirin ürəyi getdi. Qonşular onu oyadıb ona ürək-dirək verdilər. Zakir şəhid atası olmuşdu. O şəhid ki, anası ona görə xəstəlik tapmışdı. Gecəni qonşular onun yanında oldular. Səhər açıldı. Artıq Zakirin evi başsağlığına gələn adamlarla doluydu. Zakir başını itirmişdi. Qorxurdu ki, Dilarə bundan xəbər tutar. Günorta olmamış Zəfəri torpağa tapşırmaq üçün kişilər tabutu evdən çıxarıb rayonun qəbirsanlığına apardılar. Qonşu qadınlardan bəziləri Dilarəyə xəbəri çatdırmaq üçün xəstəxanaya getmişdilər. Qəmər içlərilərində ən ürəklisi çıxdı. Otağa girib xəbəri ona çatdırdı. Qəmər özüylə bərabər gətirdiyi zərfi ona uzatdı. Zərfi Zəfərin tabutunu gətirən hərbçilər Fəridin adı ilə gətirmişdilər. Dilarə ağlaya-ağlaya yerindən durdu. Zərfi açıb məktubu oxumağa başladı.
Əziz Dilarə ana, bəlkə də mən həyatımın ən ağır anlarını bu məktubu yazanda keçirdim. Amma bu məktubu yazmasaydım bəlkə də həyatımın ən böyük vicdansızlığını edərdim. Vicdanım məni rahat buraxmazdı. Oğlunuz Zəfər öz səhvini anlasa da qüruruna qalib gələ bilmirdi. Ölümündən əvvəl məhz bu haqda demişdi. Zəfər can verməmişdən əvvəl mənə son olaraq bunu dedi: “Ana məni bağışla”. İndi bəlkə də gecdir. Amma o vətən şəhidini bağışlayın , Dilarə ana.
Nur içində yatsın.
Fərid
Məktubu oxuyub qurtaran kimi gücünü toplayıb öz qara paltarını geyindi. Qara şərfini başına bürüyüb qəbiristanlığa getdi. Artıq Zəfər çoxdan torpağa tapşırılmışdı. Zakir isə xəstəxanaya müəyyən müddət də olsa xəbəri ondan gizlətməyə getdi. Qəbiristanlıqdakı işçilərdən yeganə təzə qəbiri soruşub ora sarı getdi. Əyilib qəbirin baş tərəfində oturub ağlamağa başladı. Ağlaya-ağlaya Zəfərin qəbriylə danışmağa başladı:
-Zəfər, anan gəlib oğlum. Mən nə qədər gəldim məni niyə görmək istəmədin?! Ananı niyə görmək istəmədin?! Mənim sözümü yerə vurdun ,oğul. Mən o dünyada Zərifəyə nə deyəcəm? Məni dərd içində qoydun bala. Mən səni bağışladım.
Dilarə əllərini göyə açıb Allaha müraciət etdi:
-Ay Allah, bu qədər dərdi mənə necə yaşatdın ?! Mənim günahım nə idi?
Dilarə gözü yaşlı Qəmərin qoluna girib kor-peşman evinə qayıtdı. Həyat Dilarəni bu yaşında da acılarla boğurdu. Bu qadın sanki dərd ağacıydı. Yaşlandıqca dərdi bəhər verirdi. Dilarə ana ömrünün sonuna qədər yas saxladı. Qara paltara bürünmüş Dilarə ömrünün sonuna qədər ağladı. Hər ay gözü yaşlı Zəfərin qəbrini ziyarət etdi. Zəfər vətənin Dilarə isə oğlunun yolunda şəhid oldu…

Mən boyudum görə görə yalanlar
dərd çəkəni dərdi çəkənlər anlar
əzəl gündən yaxşılarla – yamanlar
bu günlərə gəlib çıxdı bizimlə
mən yamanı görmüş oldum gözümlə…

Bir ümüdə sarılanlar çox oldu
bağ salanlar xəzan gəldi yox oldu
ac qarınlar birdən birə tox oldu
bu günlərə gəlib çıxdıq səbirlə
mən yamanı görmüş oldum gözümlə…

Niyə qınaq edirik biz başqasın
insan odur öz yolundan azmasın
duzsuz içib evdə bişmiş şorbasın
sabahlara gəlib çıxdıq şükürlə
mən yamanı görmüş oldum gözümlə..

İndi varlı – kasıb deyib durmuşuq
özümüzü boş boşuna yormuşuq
hamıdanda axıra biz qalmışıq
bu günlərə gəlib çıxdıq səbirlə
mən yamanı görmüş oldum gözümlə..

Mən nə desəm düzəlməz ki, bu dünya
səni necə dəyişiblər ay dünya
bir dəfədə öz əlinizdə ayna
alın baxın özünüzə əlilə
mən yamanı görmüş oldum gözümlə….

Sən mənimçün bu həyatda ilk nübar payım olsanda
saçlarına ağ dən düşmüş qocalmış qarı olsanda
bənövşətək boynu bükük tez açıb- erkən solsanda
ürəyimdə yana – yana sevgidən bir od olsanda
ümüdümü itirərkən sabahıma doğan günəş
əllərimi buraxmadan isdilikdən yanan atəş
içimdəki coşqun həvəs, qəlbimdəki dəmir qəfəs,
aldığım hər anda nəfəs, gördüyüm hər yerdə varsan
nə yaxşıkı , nə yaxşı ki səndə varsan……
Bilirəmki bitirəcək məni susqun baxışların
inlədədcək kənar olub əhsən deyən alqışların
arxasıyca söylədiyin kobud olan qarğışların
bəlkədə heç ilk həyəcan ehtiraslı baxışların
yeri vardır, ürəyində , bilirəmki lazım olan gərəyində
mən olacam heyif deyib susacaqsan,
uzaq olan yaxın bilib gedəcəyin bu düz yolda azacaqsan
unutma ki, bir gün varsan bir gün yoxsan…
amma mənsə deyirəmki
nə yaxşı ki, nə yaxşı ki,
səflərini görə – görə səndə varsan……

Bilirəm… daha səninçün
Ölmüşəm də… itmişəm də…
Bilmədin… elə səninçün
Ölmüşəm də… bitmişəm də…

Bu ikili yalnızlığı
Qovdum… canımdan getmədi…
Dərd sevgilim yalnızlığı
Duydu…yanımdan getmədi…

Ürəyim yumruğum boyda…
Nolsun… sən ki yerləşmisən…
Ruhun…hisslərin ovcumda…
Varlığınla çox adisən…

Hələ də öyrənmədinmi?
Bu qara qızdı bəxt payın?
Yoxsa sevə bilmədinmi?
Gələn payızdı… bəxt yayın…

Ovcumu açdım qaçasan.
Qaça bildiyinə kimi…
Birdən məni unudarsan
Çata bildiyinə kimi!

İç dünyam

Nizamlayar, tarazlayar, düzləyər
Dünyam məni, dünyam məni, iç dünyam.
Naqislikdən, nadanlıqdan gizləyər
Dünyam məni, dünyam məni, iç dünyam.

Qoymaz məni bölünməyə, bölməyə,
Toxunulmaz əl dəyməmiş ilməyə,
Vaxtsız-günsüz qocalmağa, ölməyə
Dünyam məni, dünyam məni, iç dünyam.

Yaradandı, yaşadandı, qurandı,
Məsləkimin keşiyində durandı.
Müqəddəsdən müqəddəsdi, Qurandı –
Dünyam mənim, dünyam mənim, iç dünyam!

Ögeyliyə ögeylərdən ögeydi,
Güneyinə həsrət qalmış quzeydi.
Şəhidlərə məzar olmuş muzeydi –
Dünyam mənim, dünyam mənim, iç dünyam!

Keçilməyən bir qalamdır – Ərg kimi,
Ümidgahım, səcdəgahım – pir kimi!
Qəbul eylər hər ərkimi – ər kimi –
Dünyam mənim, dünyam mənim, iç dünyam!

Baxtım

Mürgülü gözlər kimi
Hərdən mürgülü baxtım.
Ülgülü sözlər kimi
Qəlbi, ülgülü baxtım.

Bir hörgü daşısanmı?
Bir bulaq başısanmı?
Eşqimin yaşısanmı –
Eşqi hürkülü baxtım?!

Mizan-tərəzimisən?
Tale qərəzimisən?
Bir eşq mərəzimisən –
Dizi bükülü baxtım?!

Səni kim oyadar, kim,
Ay sonuncum, ay ilkim.
Bir az qımılda, silkin,
Taxtı sökülü baxtım.

Yol qurama, həndəsi,
Haqq tanımaz bəndəsin.
Küt gedəndə kündəsi
Külə tökülü baxtım.

Yol getdim yarımadan,
Yarı büt, yarı adam.
Baxtımı yarıdanam,
Məndən küsülü baxtım…

SIĞA BİLMƏDİ

Gəlmişdim dünyaya gedirəm dedim
Payımsa yaşamaq sevirəm dedim
Sevginlə, vədinə güvənəm dedim
EY dünya! Mən sənə sığa bilsəm də,

Dünyamsa, dünyana sığa bilmədi
Pünhandı bu könlül zar-zar ağladım
İşıqlı düyama, qara bağladım
Sızlayan könlümü, yara bağladım
EY dünya! Mən sənə sığa bilsəm də,

Dünyamsa, dünyana sığa bilmədi.
Bir gözüm yaşdısa bir gözüm gülər
Dərdimlə baş-başa dözməksə, hünər
Bu niskil vərdişi yaşayan bilər
Ey dünya! Mən sənə sığa bilsəm də,
Dünyamsa, dünyana sığa bilmədi.

27.05.2014.

BİR DİLLƏNSƏNƏ….

Sən demə çətinmiş, sevirəm demək
Dilim də yalan yox, səninəm demək.
Əhdinə vəfalı əminəm demək
Yandıqca, yanmışam bir dillənsənə

Bağçamın gülüsən, dərənin mənəm
Hər kəsin öz yarı, ərənin mənəm
Gözləsən yollumu gələnin mənəm
Yandıqca, yanmışam bir dillənsənə!

Dilində nida yox, üzüldü qəlbim
Baxdıqca gözünə, ağladı dərdim
Nicat ver könlümə, söylə ki, gəldim,
Yandıqca, yanmışam bir dillənsənə!

İlmə-ilmə toxundum, dəli eşqinə
Xətalar səninsə, eşqin sözü nə?
Könlümü vermişəm sənsiz, sevginə,
Yandıqca, yanmışam bir dillənsənə!

02.06.2014.

Titrətdi qəlbimi ana fəryadın,
Ərşə haray çəkdi ahın, imdad ın?,
Yoxsa gözündəmi qaldı muradın?!
-Söküldü bir gəncin ömür binası,
Ağlama, ağlama, şəhid anası !!!

Ordu gərəyimdi, ordu səngərim,
Neçə min keşikçim, neçə min nərim,
O taylı, bu taylı Türküm,Azərim,
Bir əsgərin yası, bütün el yası,
Ağlama, ağlama, şəhid anası..

Qarabağ qürbətdə bizdən aralı,
Övlad həsrətinden Vətən saralı,
Vətən də yaralı, sen de yaralı,
Geyinmə əyninə qara libası,
Ağlama, ağlama şəhid anası…

Haqqın dərgahına gedənlər min-min,
“Tanrı rəhmət etsin”, biz deyək”Amin”,
Adı tarixlərə düşən gəncimin,
Boynu bükük qaldı göldə sonası,
Ağlama, ağlama, şəhid anası. …

Əqli-zəkasıyla bir ümman oğlun,
Həsrətdən vüsalı pay uman oğlun,
“Üzüağ “qayıdır QƏHRƏMAN oğlun,
Ağlayarmı qəhrəmanlar anası???!!!!
-Ağlama, ağlama, şəhid anası !!!……

Utanıram susqunluqdan,
Acizlikdən, satqınlıqdan,
Yaltaqlıqdan.
Utanıram bədbinlikdən,
Gərginlikdən.
Düşünürəm əsirimi,
Faciəmi…
Utanıram çadırlarda
Sürünməkdən.
Şərəfsizlik simasına,
Bürünməkdən….
Utanıram,
Hissə- hissə bölünməkdən.
Əlçim-əlçim didilməkdən.
Sökülməkdən.
Tikə-tikə ölkələrə tökülməkdən.
Utanıram!!!
Yaddaşlarda tor qurubdur,
Hörümçəklər.
Elə şirin yuxu verib,
Gələn vədlər.
Ayılmaq da istəmirik.
Harınlamış təbəqədən,
Bəhanələr gətiririk…
Utanıram varlığımdan danışmağa,
Utanıram torpağıma qarışmağa.

Təşvişə düşmə xalqım,
İgidliyə hazır ol.
Qisasın al şəhidin,
Torpağında qazi ol.

Bük belini düşmənin,
Tik əlini düşmənin,
Sök dilini düşmənin,
Ölməyinə razı ol.

Səbir zülümlər doğar,
Qisas ölümlər doğar,
Vətən olumlar doğar,
Vətən daşı azı ol.

Dalğalanacaq, mənim üçün
Dənizlərin ən gözəli
Günlərin ən özəlində
Günəş batana yaxın
Gündüz sarlıb,
gecənin qoynunda
Yatana yaxın
Balaca bir sandalda
Böyük arzularla
Şeirə qucaq açan
O anlarla
Çıxacam yola
Ürəyim dalğa- dalğa
Dəniz dalğa- dalğa
Öpəcək balıqlar
Baxışlarımı bəzəyən
Masmavi sonsuzluqdan
Daha dönməyəcəm
Dönməyəcəyik
Ürəyimizin bizi apardığı
O qutlu yoldan
Layla deyəcək, gecə
Bütün acılarımıza
Yaşadıqlarmıza, yaşamadıqlarımıza
Güləcək sevgimiz
Elə o gecə
Elə o dənizdə
Ay işığında
Gecənin yaraşığında
Birləşəcək o gecə
Dənizin dibi, göy üzünə
Toxunacaq dodaqlarım
Dəniz təki islaq
Dodaqlarına, üzünə
Bir az sevgi
Bir az ehtiras
Dəniz kimi
Gecə kimi
Həyat təki
Öpəcək sandalımız
ən dəcəl dalğaları.

Tural sahab.
Şeirlər doğulacaq
ayrılıqların kölgəsində
körpə kəfənlərində
və boğulacaq sevgi və həyat
insanlığın qəfəsində
uşaqlar balaca qurşunlarla öləcək
xəyallarında
xəyallarında bitirəcək sevənlər qanlı savaşları
Gülə, bir daha yazılmayacaq ezgilər, öykülər
Bülbülün yerini postmodern Qarğalar tutacaq
Şeirlər gül kimi baş qaldıracaq torpaqdan
gül kimi başlar düşəcək torpağa
Şeirlər boğulacaq bir gün
sevgisiz urqanlarda
şeirlər doğulacaq bir gün
səssiz burulğanlarda

Könlüm quşu qanad çalmaz, sənsiz bir an, Azərbaycan
Xoş günlərin getməz müdam xəyalımdan Azərbaycan

Səndən uzaq düşsəm də mən eşqin ilə yaşayıram
Yaralanmış qəlbim kimi, qəlbi viran Azərbaycan

Bütün dünya bilir sənin qüdrətinlə, dövlətinlə
Abad olub, azad olub, mülkü-İran, Azərbaycan

Bisütuni-İnqilabda Şirin-Vətən üçin Fərhad
Külüng vurmuş öz başına zaman-zaman Azərbaycan

Vətən eşqi məktəbində can verməyi öyrənmişik
Ustadımız demiş heçdir vətənsiz can, Azərbaycan

Qurtarmaqçün zalımların əlindən Rəy şümşadını
Öz şümşadın başdan-başa olub al qan, Azərbaycan

Yarəb, nədir bir bu qədər ürəkləri qan etməyin
Qolu bağlı qalacaqdır nə vaxtacan Azərbaycan

İgidlərin İran üçün şəhid olmuş, əvəzində
Dərd almısan, qəm almısan sən İrandan, Azərbaycan

Evladların nə vaxtadək tərki-vətən olacaqdır
Əl-ələ ver, üsyan eylə, oyan oyan Azərbaycan

Yetər fəraq odlarından kül ələndi başımıza
Dur ayağa, Ya azad ol, ya tamam yan, Azərbaycan

Şəhriyarın ürəyi də səninki tək yaralıdır
Azadlıqdır sənə məlhəm, mənə dərman, Azərbaycan

Nə yatmısan, qoca vulkan, səninləyəm!
Ayağa dur, Azərbaycan, səninləyəm!
Səndən qeyri biz hər şeyi bölə billik!
Səndən qeyri biz hamımız ölə billik!
Bu, Şəhriyar harayıdı,
Bu, Bəxtiyar harayıdı!
Hanı sənin tufan yıxan,
Gurşad boğan yurda oğul
oğulların!
Qara Çoban, Dəli Domrul oğulların.
Çək sinənə-qayaları yamaq elə,
Haqq yolunu ayağına dolaq elə,
Bayrağını Xəzər boyda bayraq elə,
Enməzliyə qalxmış olan bayrağını!
Azərbaycan, Azərbaycan,
Azərbaycan bayrağını!
Ayağa dur, Azərbaycan!
Bunu bizə zaman deyir,
Məzarından baş qaldıran baban deyir!
Nər oğlu nər, səninləyəm!
Səninləyəm, silah tutan,
Külüng tutan, yaba tutan,
Kösöy tutan, nişanlı ər, səninləyəm!
Səninləyəm, qız atası,
Hanı nərən, hanı səsin!
Hanı andın!
Yoxsa sən də yatmışlara, batmışlara,
Qeyrətini satmışlara xırdalandın!!!
Gözünü sil, Vətən oğlu, ayağa qalx!
Üfüqünə bir yaxşı bax.
Sərhəddinə bir yaxşı bax.
Sərhəddinin kəməndinə bir yaxşı bax!
Dur, içindən qorxunu boğ,
Ölümünlə, qalımını ayırd elə.
Dur, içindən qorxağı qov,
Dur, özünü Bozqurd elə!
Bir səsindən min səs dinər,
Neçə-neçə daşa dönmüş dinməz dinər!
Oddan bitər, qandan bitər əyilməzlər!
Mərd oğullar-mərdliyilə öyünməzlər!
Torpaq altda ölümlüyə gömülməzlər.
Varım, yoxum, səninləyəm,
Azım, çoxum, səninləyəm,
Şirin yuxum, səninləyəm.
Yıxın məni söz atından,
Atın məni tank altına.
Əzin məni xıncım-xıncım,
Kəsmir əgər söz qılıncım,
Didin məni didim-didim,
Atın məni tank altına.
Qundaqdakı bir körpəni xilas edim.
Neçə “səni”, neçə “məni” xilas edim.
Səninləyəm,
Sözü qəmli, özü dəmli rəhbər adam!
1918-də vuruşurdu,
Danışmırdı rəncbər atan, rəncbər atam!
Səninləyəm, haqq-ədalət, səninləyəm,
Milli qürur, milli qeyrət, səninləyəm!
Səpil quma, göyər yerdə, bit qayada,
Gizli nifrət, açıq nifrət, səninləyəm,
Oyat bizi, ey yaradan, səninləyəm!
Ya bilmərrə yatırt bizi,
Ya bilmərrə oyat bizi,
Ya yenidən yarat bizi,
Ey yaradan, səninləyəm,
Səninləyəm, yatmış vulkan,
Səninləyəm!
Ayağa dur, Azərbaycan,
Səninləyəm!

El bilir ki, sən mənimsən,
Yurdum, yuvam, məskənimsən,
Anam doğma vətənimsən!
Ayrılarmı könül candan?
Azərbaycan, Azərbaycan!

Mən bir uşaq, sən bir ana,
Odur ki, bağlıyam sana,
Hanki səmtə, hanki yana
Hey uçsam da yuvam sənsən,
Elim, günüm, obam sənsən!

Çox keçmişəm bu dağlardan,
Durna gözlü bulaqlardan!
Eşitmişəm uzaqlardan
Sakit axan arazları,
Sınamışam dostu, yarı…

Fəqət səndən gen düşəndə,
Ayrılıq məndən düşəndə,
Saçlarıma dən düşəndə.
Boğar aylar, illər məni,
Qınamısan ellər məni.

Dağlarının başı qardır,
Ağ örpəyin buludlardır.
Böyük bir keçmişin vardır.
Bilinməyir yaşın sənin,
Nələr çəkmiş başın sənin.

Düşdün uğursuz dillərə,
Nəs aylara, nəs illərə.
Nəsillərdən nəsillərə,
Keçən bir şöhrətin vardır.
Oğlun, qızın bəxtiyardır…

Hey baxıram bu düzlərə,
Ala gözlü gündüzlərə.
Qara xal ağ üzlərə,
Könül istər şeir yaza;
Gəncləşirəm yaza-yaza…

Ölməz könül, ölməz əsər,
Nizamilər, Fizulilər
Əlin qələm, sinəm dəftər,
De gəlsin hər nəyin vardır.
Deyilən söz yadigardır.

Vətənimin seyrinə çağırıram elləri,
Sərvət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!
Bəzənib başdan-başa şəhərləri, kəndləri
Cənnət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!

Qanımızda dövr edən sədaqətdir, sədaqət,
Günəşdən də parlaqdır gözümdən bu həqiqət.
Dostuna, qardaşına təmənnasız məhəbbət,
Hörmət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!

Gözəlliklər Vətənə gözəllərindən gəlir,
Dostluğun-qardaşlığın təməllərindən gəlir,
Könüllərin nıüqəddəs əməllərindən gəlir,
Qüdrət görmək istəyən Azərbaycana gülsin.

Saysız qəhrəmanların
Qurub yaradanların,
Qocasında, gəncində, bu sadə insanların
Şöhrət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!

Payızında, qışında, baharında, yazında
Dinir dostluq nəğməsi konüllərin sazında.
Sabaha addımlayan mərd oğlunda, qızında
Qeyrət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!

Zavalsızdır ömürlük qoynundakı bağça, bağ,
Məhəbbəti, şöhrəti dolaşır oymaq-oymaq,
Al bayraqlar altında alnıaçıq, üzüağ,
Millət görmək istəyən Azərbaycana gəlsin!

Qan ağlayır, ağı deyir bulaqlar,
Yol gözləyir o dərələr, o dağlar.
Səbrin də bir hüdudu var, həddi var,
Düşmən üstə şir tək yeri, əsgərim,
Qarabağı qaytar geri, əsgərim.

Yad əlində əsir qalan Vətən var,
Bu savaşda neçə ölən-itən var.
Yurd uğrunda şəhid olub oğullar,
Çatdır bizə xoş xəbəri, əsgərim,
Qarabağı qaytar geri, əsgərim.

Qiyamətə qoy qalmasın bu qisas,
Nə zamandı durulmayır xan Araz.
Bu torpağın harayına qulaq as,
Dağlarda aç sən səhəri, əsgərim,
Qarabağı qaytar geri, əsgərim.

Doğma yerlər qalıb düşmən əlində,
Yadlar gəzir Pənah xanın elində.
Sular dinir qarğa, quzğun dilində,
Sök sərhəddi, sök çəpəri, əsgərim,
Qarabağı qaytar geri, əsgərim.

Qalx ayağa, ər oğlu ər, vaxt çatıb,
Gir meydana, göstər hünər, vaxt çatıb.
Bəsti bizi boğdu qəhər,vaxt çatıb,
Hünərlə al doğma yeri, əsgərim,
Qarabağı qaytar geri, əsgərim.

Qoparmayın şəhid adlı yaramı,
Düşmənlər duymasın, bu fəryadımı.
Bilmirəm sevinim ya ağlayımmı,
Adın tarixlərə, yazdı şəhidlər,
Haqqın dərgahına, qalxdı şəhidlər!

Ay ana, saçını dərddən ağartma,
Gəlib gedənlərdən oğlunu sorma.
Qara bəxtim deyib, yanma-alışma,
Adın tarixlərə yazdı şəhidlər,
Haqqın dərgahına qalxdı şəhidlər!

Həyatda candan şirin deyin nə var?
Şirin candan keçdi, vətənçün onlar.
Əlbət yaşayacaq belə oğullar,
Adın tarixlərə yazdı şəhidlər,
Haqqın dərgəhına qalxdı şəhidlər!

Vətənin köməyə ehtiyacında,
Yetdilər imdada dar ayağında.
Qanların tökdülər torpağ uğrunda,
Adın tarixlərə yazdı şəhidlər,
Haqqın dərgahına qalxdı şəhidlər!

Şəhidlik adını ucuz tutmayın,
Öldülər sözünü dilə almayın.
Onlar yaşayırlar, siz unutmayın,
Adın tarixlərə yazdı şəhidlər,
Haqqın dərgahına qalxdı şəhidlər!

Diriliyin yolu sevgi

Diriliyin yolu sevgi,
Canlılar,
Həyatın rəngi,
Küləklər, fırtınalar,
Qasırğalar, Günəşin atəşi,
Gecənin zülməti,
Ulduzların naxışı,
Dəryaların mirvariləri,
Mərcan, inciləri,
Dodaqların arasında,
Düzülmüş sədəflər,
Yerdə, göydə olan,
Bütün xassələr,
Vicudunda.
Körpəliyində, uşaqlığında,
Gəncliyində,
Böyük görünən dünya,
Düşüncənə sığmayan kainat,
Yumruq kimi,
Balaca görünən ovcunda.
Nədən dəyişkən xasiyyətlisən,
Bilirsən? Birdən mülayim, sərt,
Yırtıcı,
Xəyanətkar birisən?
Həyatın çalarları,
Pozulmayan, saralmayan,
Rəngisən.
Arzularının nöqtəsi yox,
Dənizlərin dalğası kimi.
Bil ki,
Nəfsini tərbiyyə etməsən,
Nəfsinin ağuşunda,
Varlığı, yoxluqla,
Diriliyi ölümlə,
Əvəz etmisən –
Dünyanın ovcunda itmisən.

EY ALLAHIM

Yer üzündən zülmü qaldır..
Zülm edənləri qandır.
Mələklərini göndər,
İnsanların düşüncəsinə,
Rəhmət nurunu endir.
Yerlər, göyər,
Sənin mülkündür.
Axan qanların nakəsindən,
Mülkünü pakla.
Göndər xilaskarını,
Höccətini tamamla.
Ey Allahım!
Səndən başqa,
Yoxdur xilaskarım!
Sənə yetişsin ahım,
İnsanların acısını dindir.
Ölməsin bu körpələr,
Ölməsin bu adamlar.
Dul qalmasın kişilər,
Dul qalmasın qadınlar.
Silkələnməsin ərşin.
Getsin son mənzilinə,
Yarı yolda qalmasın,
Ömür adlı sərnişin.

İYNƏ KİMİ SANCILIRSAN

Mənim qara paltarımdır,
Əyninə geydiyin ağ gün.
Gedişin öz əlləriylə,
Xoş günümə vurmuş düyün.

Gecələr sənə sarılır,
Mürgüləyən xəyallarım.
Gündüzlər durur gözümə,
Uşaqların, uşaqlarım.

Düşündükcə əllərinin,
İstisində əriyirəm.
Göz yaşının atəşində,
İslanıram, kiriyirəm.

Söylə, axı, dəyərmiydi,
Sevgimizi inlətməyə.
Var dövlətə dəyişməklə,
Ülviliyi kirlətməyə?

Doğma mənəm,sənsə gedib
Yad qollara sarılırsan.
Düşüncəmdən ürəyimə,
İynə kimi sancılırsan.

Əsgər paltarımı geyib əynimə,
Silah – sursatımı asdım çiynimə,
Döyüşmək həvəsi vurub beynimə
Əmr ver döyüşə cənab komandan!

Erməni giribdir torpağımdadır,
Ceyranın, cüyürün oylağındadır,
Su içir(!) İsanın bulağındadır
Əmr ver döyüşə cənab komandan!

Atəşkəs qorunur ilin hər ayı,
Hiylədə varmı i, düşmənin tayı,
Istərəm elimdən çıxarım hayı
Əmr ver döyüşə cənab komandan!

Başımıza güllə yağır,
Əcəl gözümüzə baxır.
Yaralı ümid çağırır:
“Ay Vətən, başın sağ olsun!”

Çinar boylu cavanların,
Boynuna qurbandı Vətən.
Şəhidliyə gedən yolun,
Ömür –Vətən, andı Vətən.

Bir gün mən də şəhid olsam,
Ağlama, Vətən, Ağlama!
Ömür olsun qaralanan
Ağlama, Vətən, Ağlama!

Beynimdə bir fikir dolaşır inan
ürəyim ağrıyır, gözlərim dolur
hər dəfə şəhidlər gördüyüm zaman
içimdə intiqam hissi oyanır.

Nə qədər analar göz yaşı töksün
nə qədər sürəcək, bu yas bu hüzün
qoy düşmən üsdünə bir duman çöksün
çıxarıb ovcuna gözlərin töksün..

Donur damarlarda axan qan yenə
İlahi, bu fəryad bitsin nə olar!
neçə cavan ömrü sona yetənə
bu torpaq uğrunda çox şəhid olar.

Haqqı aramayan . vicdan arasın
şəhid ruhlarına hörmət ehtiram
hər düşmən qəlbində ocaq qalansın
bir qaysaq bağlasın qanayan yaram..

Qəlbimin sözünü töküb şerə
bu şəhid ruhlara yazdım ürəkdən
sən hələ yaşayıb neçə ürəkdə
ruhunla həmişə ölməyəcəksən……

Dərdlərimi üzə-üzə,
Dərdə tərəf yeriyirəm.
Dərd alışır daxilimdə,
Dərd içində əyiyirəm.

Gözlərimdən ürəyimə,
Özüm boyda yaş süzülür.
Vücudumun üzərinə,
Sıra-sıra daş düzülür.

Heykəlimi yaradıram,
Meydanlarda, parklarda.
Gül dəstəsi sinəm üstə,
Əvvəl, axır sıralarda.

Qayıdıram varlığıma,
Yer üzündə tapammıram.
Sulyetimə nə palçıqdan,
Nədə oddan qatammıram.

Ruhum çıxır ərşə tərəf,
Bulutlarda yox oluram.
Zöhrə kimi, işıq saçıb,
Göy üzündə doğuluram.

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalına istinadən yaydığı məlumata görə, avqust ayının 4-də Bakı şəhəri, Qaradağ rayonu, Lökbatan qəsəbəsində yerləşən Heydər Əliyev Mərkəzində Qaradağ rayon İcra Hakimiyyətinin, Qaradağ rayon Gənclər və İdman İdarəsinin, Heydər Əliyev Mərkəzinin, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən ”Qaradağ Rayon Gənclərinin Liderlik Bacarıqlarının və Könüllülük Fəaliyyətinin İnkişaf Etdirilməsi”layihəsi çərçivəsində sayca beşinci və sonuncu seminar keçirildi.Toplantıda Qaradağ rayon Gənclər və İdman İdarəsinin sədri Elçin Hüseynov, Baş məsləhətçi İlqar Qasmımov, Heydər Əliyev Mərkəzinin direktoru Hicran Xəlilova və Mərkəzin əməkdaşları, Bakı Qızlar Universitetinin tələbəsi, gənc xanım Nübar Abbasova, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü, gənc yazar Kənan Aydınoğlu, “Heydər Əliyev və Müstəqil Azərbaycan” inşa yazısının qalibi, gənc yazar Hüseyn Hüseynzadə və digər qonaqlar iştirak ediblər. Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin də qatıldığı tədbir saat 12:00-da başladı.Bir saata yaxın davam etdi.Tədbiri giriş sözü ilə açan Qaradağ rayon İcra Hakimiyyətinin başçısının müavini Təranə İsmayılova ilk növbədə Qaradağ rayon İcra Hakimiyyətinin Başçısı cənab Süleyman Mikayılovun təbdbir iştirakçılarına göndərdiyi salamlarını çatdırıb Müstəqil Azərbaycan dövlətinin banisi və memarı, Azərbaycan Xalqının Ümummilli Lideri cənab Heydər Əliyevin dövlət gənclər siyasətinin inkişaf hetdirilməsi sahəsində imzaladığı sərəncamlar, gördüyü məqsədyönlü tədbirlər, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun yaranma tarixindən, keçdiyi şərəfli inkişaf yolundan, gerçəkləşdirdiyi məqsədyönlü layihələr haqqında tədbir iştirakçılarını bilgiləndirdi.Daha sonra isə sözü Heydər Əliyev Mərkəzinin direktoru Hicran Xəlilovaya verdi.Hicran Xəlilova da öz növbəsində tədbir iştirakçılarını salamlayıb, ölkəmizin inkişafından, təbii resurslarından, əlverişli coğrafi mövqeyindən söhbət açaraq rayon gənclərinin müəllifləri olduqları layihələr haqqında bilgilər verdi, gerçəkləşdirilməsi üçün Heydər Əliyev Mərkəzi tərəfindən hər bir gəncə lazımi köməklik göstəriləcəyini qeyd etdi və tədbirə qatılan hər bir gəncə ayrı-ayrılıqda bol-bol uğurlar və yeni yaradıcılıq fəaliyyəti dilədi.Tədbirdə iştirak edən gənclər arasında ilk olaraq çıxıç edən “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü, gənc yazar Kənan Aydınoğlu ilk növbədə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin gənclər üzrə katibi, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin rəhbəri Rəşad Məcidin salamlarını çatdırdı, təşkilatçılıq üçün Qaradağ rayon İcra Hakimiyyətinin, Qaradağ rayon Gənclər və İdman İdarəsinin, Heydər Əliyev Mərkəzinin, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun rəhbərliklərinə təşəkkürünü bildirdi, müəllifi və rəhbəri olduğu “Azərbaycanın istedadlı gənc yazarlarına dəstək” layihəsinin hazırlamaqda əsas məqsədinin Qaradağ rayonunda yaşayıb 15-35 yaş həddində olub ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələrini, poeziya örnəklərini, məqalələrini, poemalarını, publisistik qeydlərini özündə cəmləşdirəcək “Gənc yazarlar” adlı toplunun işıq üzü görməsinə nail olmaqdan, ədəbi prosesə qoşulmasına yardımçı olmaqdan, ictimaiyyətin nəzərinə çatdırmaqdan ibarət olduğunu tədbir iştirakçılarının nəzərinə çatdırdı və diqqətə görə hər kəsə təşəkkür etdi.Sonra “Yeni Nəsil” İctimai Birliyinin sədri Asif Səlimov müəllifi və rəhbəri olduğu ”Qaradağ Rayon Gənclərinin Liderlik Bacarıqlarının və Könüllülük Fəaliyyətinin İnkişaf Etdirilməsi” layihəsini gerçəkləşdirməkdə yardımçı olan Qaradağ rayon İcra Hakimiyyətinin, Qaradağ rayon Gənclər və İdman İdarəsinin, Heydər Əliyev Mərkəzinin, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun rəhbərliklərinə təşəkkürünü bildirdi, uğurlar dilədi, yaxın günlərdə müəllifi olduğu yeni layihəni Qaradağ rayonu, Lökbatan qəsəbəsində yerləşən “Heydər Əliyev” Parkında ictimaiyyətin nəzərinə çatdıracağını vurğuladı.Bakı Qızlar Universitetinin tələbəsi, gənc xanım Nübar Abbasova müəllifi və rəhbəri olduğu “Kimsəsizlər uşaqlar”, Azərbaycan və Dünya çempionları Samir Şərifov və Camal Hümmətli “Birinci Olimpiya oyunları”, Zamanova Zəriha “Bələdiyyə seçkiləri”, “Heydər Əliyev və Müstəqil Azərbaycan” inşa yazısının qalibi, gənc yazar Hüseyn Hüseynzadə “Yol hərəkəti qaydaları haqqında”, Bakı Dövlət Universitetinin I kurs tələbəsi İlkin Abdullayev “Erkən nigah haqqında” hazırladıqları layihələr haqqında bilgiləri tədbirdə iştrak edən qonaqlara sundular.Daha sonra Qaradağ rayon İcra Hakimiyyətinin başçısının müavini Təranə İsmayılova Qaradağ rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı cənab Süleyman Mikayılovun imzası ilə təsdiqlənən Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun maliyyə dəstəyil ilə həyata keçirilən “Qaradağ Rayon Gənclərinin Liderlik Bacarıqlarının və Könüllülük İnkişaf Etdirilməsi” layihəsində iştirakına görə fərqlənən gənclərin hər birinə Sertifikat təqdim etdi və uğurlar dilədi.Tədbirin sonunda xatirə şəkilləri çəkdirildi.
Qaradağ rayon İcra Hakimiyyətinin başçısının müavini Təranə İsmayılova tərəfindən Sertifikatlar təqdim edilən rayon gənclərinin siyahısı:
1.Asif SƏLİMOV
2.İlkin ABDULLAYEV
3.Nübar ABBSOVA
4.Kübra ƏLİYEVA
5.Aysel QƏRİBOVA
6.Aynurə KƏRİMOVA
7.Gülnar NƏZƏROVA
8.Ramiz YUSİFOV
9.Camal HÜMMƏTLİ
10.Gülxar HÜMMƏTLİ
11.Murad ƏLİYEV
12.Emin ŞIXƏLİYEV
13.Zamanova ZƏRİHA
14.Validə HEYDƏROVA
15.Xəqani MƏNSİMOV
16.Leyla ƏSƏDULLAYEVA
17.Elvin ABİYEV
18.Sarvan HACIYEV
19.Hüseyn HÜSEYNZADƏ
20.Samir ŞİRİNOV
21.Esmira XƏLİLOVA
22.Cavanşir EYVAZOV
23.Vəliyulla QASIMOV
24.Alim QULİYEV
25.Kənan AYDINOĞLU
26.Qulu ƏLİYEV

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalına istinadən yaydığı məlumata görə, avqust ayının 4-də Bakı şəhəri, Qaradağ rayonu, Lökbatan qəsəbəsində yerləşən Heydər Əliyev Mərkəzində Qaradağ rayon İcra Hakimiyyətinin, Qaradağ rayon Gənclər və İdman İdarəsinin, Heydər Əliyev Mərkəzinin, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun maliyyə dəstəyi ilə həyata keçirilən ” Qaradağ Rayon Gənclərinin Liderlik Bacarıqlarının və Könüllülük Fəaliyyətinin İnkişaf Etdirilməsi” layihəsi çərçivəsində
sayca beşinci və sonuncu seminar keçiriləcək. Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələri də iştirak edəcək.

Sil göz yaşlarını,ağlama heç vaxt,
Şəhidlik ucadan ucadır,ana.
Toyumçün aldığın o tər xınanı
Qoy ağ saçlarına elə gəl, ana.
Uca tut başını,əymə heç zaman,
Yanımda gözlərin gülsün,ay ana.
Yarıma de məni gözləməsin o-
Mən gələ bilmirəm o gəlsin,ana.
Söylə ağlamasın mənsiz gecələr
Ulduzla yolladım eşqimi,ana.
Onu tənha qoyub gedərəmmi heç,
Nəfəsimi köksünə həkk etdim,ana.
Sən gəl heç darıxma,nigaran qalma,
Mən ərşin qoynunda xoşbəxtəm,ana.
Kor bir qurşun dəydi qəlbimə mənim,
Ruhum səmalara ucaldı, ana.
Cismimi bürüyüb yumşaq ipəyə,
Mələklər cənnətə apardı,ana.

Şəhidlər xiyabanı,
Sıralanıb baş daşı.
Sağa-sola yazılib,
İngilisin yaddaşı.
Mənim qanlı tarixim,
Onun xoş mənzərəsi.
O hər addım dayanır,
Lentə alır məscidi,
Daşa dönmüş hər kəsi…
Toz basıb məzarlığı,
İtib şəhidin adı.
Bir azca aşağı bax,
Üçbucaq otracaqda,
Qucaqlaşıb vətənin,
Neçə gənc övladı.
Öpüşlərə qərq olub,
Ağacın kölgəsində.
Zülmət doğub eləbil,
Bütün yer kürrəsində.
Bir az məşələ tərəf,
Bir çayxana açılıb
İngilisin şəninə.
Heç oxşamır o qədim,
Bakı şəhərinə.
Gödək don geyinib qız,
Yellənir ürkək-ürkək.
Əllərilə saxlayır,
Qaldırmasın yuxarı,
Hərdən bir şıltaq külək.
Menyular əcnəbinin,
Dilində tərtib olub.
Fincanın dibindəki,
Qəhvə sanki soğulub.
Ofisiant oğlan,
İngiliscə danışır.
Babamın sümükləri,
Neft quyusunda yanmış…
Hər gün yenə alışır.
Ümidim dönür geri,
Boylanır şəhidlərə.
İlişir düşüncəm,
Öpüşənlərə…

Yaralı millətim,
Şəhidliyin mübarək xalqım.
Dik başını aşağı dinmə,
Acıları çək gözünə,
Çək üzünə, çək sinənə,
Sənin acılarından kimə nə?!!!
Musiqilər bəzəyir efirləri,
Göbək at oyna,
Gəlmə şəhidlik oyununa,
Yoxsa kəfən biçilər boyuna.
Ömrünün astanasında,
Qara kağız…
Yağ buluddan torpağa hop,
Şəhidliyin zirvəsinədən qop.
En aşağı şimşək kimi,
Yandır özünü, alovla dərdini,
Çıxart dərini.
Sifətini dəyiş, yat yuxularda.
Yuxuların çin olsun.
İstəyirsən yerin təbəqəsinə en,
Göyər çıx daşların arasından.
Yada
Keç güzgü qarşısına,
Dükandan alma oyuncaq.
Nə edirsənsə et,
Özündən çıx, özündən get.
Yıxıl, səril torpağın üstünə
Üç rəngli bayrağı çək,düşüncənə,
Bağlansın dilin.
Mübarək olsun,
Zirvədən enən,
Səni torpağa gömən şəhidliyin.

Səsini dinləməyi sevirəm,
gözlərinə baxmağıda, əllərindən tutmağıda,
yuxumda xəyal olsa belə varlığınla yatmağıda sevirəm.
Yanımda olmasanda, uzaqdan boylansamda,
sabahları sən deyib uyansamda anlamsız kəlmələr qursamda yenə səni sevirəm.
O sakit danımağını, hər sorduğumda bilmirəm
sən danış deyə alışmağını
hər dəyqə mənimlə küsüb barışmağını belə çox sevirəm.
Mənə dəliyəm deyirsən , hər kəs deyir bilirəm
bəlkəmdə dəliyəm
ama bunu əsla unutma əgər səni sevmək dəliliksə mənə gülsələr belə
yenə səni çox ssevirəm……………………..

Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin həyata keçirdiyi «Paytaxtdan bölgələrə… Bölgələrdən paytaxta…» adlı layihə çərçivəsində «Bölgələrdən səslər» ədəbi toplusu işıq görəcək.Layihənin rəhbəri Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin İdarə Heyətinin Başqan yardımcısı, gənc xanım yazar Əfsanə Ələsgərlidir.
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun maliyyə dəstəyi ilə baş tutan layihə Azərbaycanın müxtəlif bölgələrində fəaliyyət göstərən yaradıcı gənclərin ədəbi örnəklərinin toplanması, istedadlı gənclərin daha geniş ədəbi mühitə təqdim edilməsi, paytaxt gəncləri ilə bölgədə yazıb yaradan yazarlar arasında ədəbi-mədəni ilişkilərin daha da intensiv və geniş xarakter almasını hədəf götürüb.

Bölgələrdə yaşayan və topluda öz ədəbi örnəklərini görmək diləyində olan gənclər (30 yaşınadək) avqustun 15-dək dgtyb@box.az, efsanebayram@gmail.com və intiqam.cavansir@mail.ru elektron ünvanlara tələb olunan sənədləri Times New Roman 12 şrifti ilə göndərə bilərlər.

Topluya başqa dövri nəşrlərdə çap olunmayan əsərlərin təqdim edilməsi arzu olunur.

1. Bir ədəd şəkil

2. Qısa özkeçmiş

3. Poeziya (maksimum 7 örnək)

4. Nəsr ( maksimum 3 örnək )

Səsverməyə əsasən Münsiflər heyəti göndərilənlər içərisindən ən yaxşı hesab etdiyi poeziya və nəsr örnəklərini topluya daxil edəcək.

Əlaqə telefonları: (050) 529-28-33, (050) 545-68-98

Bəlkə də tapacaqsan cavab
Bütün suallarıma
Azad olacaq sevgim
Kinimdən ,qürurumdan
Bilirəm aydınlıq olacaqsan
Sən ,sən daha nələr
Nələr olacaqsan….
Ta uşaqlıqdan bəri
Böyüyəcəm,ailə quracam,
Oğlum olacaq mənim
Adını” Fərid “qoyacam
Deyə,xəyal edib
İllərcə düşündüyüm,
Bəzən əlçatmazımsan….
Mən hiss etdim,amma
Fəridim!…
Hərdən qoynumda,
hərdən yanımda
Dünyaya gəlmədən gözümdə
Gözünü çizdim.
Gözlərimlə yalnız
O gözü sevdim
Gəl artıq gəl,Fəridim!
Gəl dünyaya!
Amma aldatmasın dünya
Necə ki arzularımda
Sən bir qəhrəman ,vüqarsansa
Gəldiyin dünyada bu, fəxr
Çəkilsin adınla qoşa.
Böyüsən naz –nemətlə sən
Sadəliyindən gen qalma
Əlacsıza əlac ol
Yıxılana balta vurma sən
Çirkəfə bulanma,Fəridim!
Gəl artıq gəl ,dünyaya
Mən yerimi ,yurdumu bilim.
Əlimə qələm alıb
Yazdığım günlüyüm
Mavi rəngi boyadığım sətrini
Ümidlə altınını çizdiyim
Məhz sənsən,sən ,Fəridim!
Gəl artıq gəl!
Gəl dünyaya!
Simanı boylanan üfüqdə gördüm
Ay işığında dədrləşib,baxışlarımla
Aradım,ulduzlar arasında
Səni məhz səni ,Fəridim!
Gələcəyin dünyanı
Bilki bir tək sənə dəyişdim.
Bilmərsən ,Fəridim
Necə içimə…
Od kimi düşdün
Bu dəfə də gəlməzsən
Atəşimə bir daha
Od vuracaqsan
Bu ananı daha,nə qədər?!
Həsrətdə qoyacaqsan?!
Gəl artıq gəl ,Fəridim!
Dinmir göz yaşlarım,ürək sirrim
Daha arzular olmasın uzaq sahilim
Gəl diksindim,
Yarımçıq röyalardan
Əlimi sənə uzadarkən
Yarı yuxulu oyanmalardan.
Çöldə bir uşaq “ana” deyərkən
Gəlirəm,Fərid deyib
Qaçmaq istəmişəm.
Qəflət oyanmışam
Yarı sərsəm güzgüdə ,
Özümə baxarkən
Elə özümdə,
Simanı görmüşəm.
Öz-özümlə söhəbtləşmişəm
Olma hekayəm
Olma nağılım,əfsanəm
Gəl qurulu düzənim
Gəl ,Fəridim!
Gəl dünyaya
Bir baxaq pəncərədən
Bu qoca kainata!
Mən səni ,Fəridim
Sən dünyaya gəlmədən
Sevdim!

Seyr etdim denizi derin baxışla
dedimki ilahi meni bağışla
Bir zaman burada sevdiyim vardı
indi yerində bir acı qəm vardı
o getdi həsrətin bağrı qubardı
məni rahat burax çıxıb getmisən
daha bu canımdan nə isdəyirsən….

Mən sənsiz bir zaman dəliyə döndüm
yanan bir şam kimi əriyib söndüm
kim bilir günlərcə öldüm dirildim
indi əsərinə baxmaq üçün sən
bəlkədə kənardan gülüb keçirsən
məni rahat burax çıxıb getmisən
daha bu canımdan nə isdəyirsən….

Dəyişib o yerlər mənimçün yaddır
içimdə bir saxta sevgi ağrıdır
gözümün önündə hər gün qaradır
bilmirəm soyuq bir daşam bəlkədə
bu sənsiz limanda doğma ölkədə
məni rahat burax çıxıb getmisən
daha bu canımdan nə isdəyirsən….

Hər dəfə ürəyim sızlayanda mən
yadıma düşürsən özüm bilmədən
Fidanı günbə-gün sərgardan edən
sənin intizarın olubsada bil
bu sənə təsəlli dönüşüm deyil
məni rahat burax çıxıb getmisən
daha bu canımdan nə isdəyirsən….

Ağdam,
Bir vaxt ağdın,
Boş qalıb kəndlərin.
Darma -dağın ətəyin.
Başına od ələnib,
Təpələrdən.
Qan selləri,
Yuyub-yuyub,
Ağ sifətin gedib əldən.
Mamır tutub daş çuxuru.
Şəhid olub torpağının,
Altı minlik qızı, oğlu.
Neçə ildir əli bağlı,
Yaş tutmusan…
Çıx bu yasdan.
Çıx bu rəngdən.
Yazma əsər, yazma dastan.
Sil torpaqla,
Laxtalanmış, mamırlamış,
Qanı bir bir.
Özün qan ol.
Ax bu xalqın damarına,
Susan, yatan xalqı oyat,
Xalqı dindir.
Ya hökm edib,
Yaddaşlardan,silsin səni.
Ya dövr elə damarında..
Buraxmasın ətəyini…
Ağdam.

23 iyul 2014-cü il tarixdə Bakı şəhəri, Qaradağ rayonu, Lökbatan qəsəbəsində yerləşən Heydər Əliyev Mərkəzində Qaradağ rayon İcra Hakimiyyətinin, Heydər Əliyev Mərkəzinin və Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun təşkilatçılığı ilə “Qaradağ rayon Gənclərinin Liderlik Bacarıqlarının və Könüllük Fəaliyyətinin İnkişaf Etdirilməsi” layihəsi çərçivəsində dördüncü seminar keçirildi.Tədbiri giriş sözü ilə açan Qaradağ rayon Gənclər və İdman İdarəsinin Baş məsləhətçisi İlqar Qasımov ilk növbədə düzənlənən tədbirdə iştirak edən hər kəsi salamladı, daha sonra sonra Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondu haqqında olan bilgiləri sundu.Tədbirin təşkilatıçılarından biri olan Heydər Əliyev Mərkəzinin Direktoru Hicran Xəlilova da tədbir iştirakçılarını salamladıqdan sonra gəncləri bu tipli layihələrdə iştirak edib öz töhfələrini vermələrini məqsədəuyğun saydı. Sözü Qaradağ rayon Gənclər və İdman İdarəsinin sədri Elçin Hüseynova verdi.O da növbəsində Gənclər Fondunun maliyyə dəstəyilə ilə gerçəkləşdirilən layihələr haqqında danışdı, gənclərə yeni layihələr hazırlayıb Fonda təqdim etmələrini tövsiyyə etdi.Tədbirin gedişatında “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü, gənc yazar Kənan Aydınoğlu Azərbaycan Respublikasında yaşayıb, ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarların ədəb-bədii nümunələrini, poeziya örnəklərini, məqalələrini, poemalarını, publisistik qeydlərini və digər nümunələrini özkeçmişləri (tərcümeyi-halları) şəkilləri ilə birgə “Gənc yazarlar” adlı topluda cəmləşdiriləcək “Azərbaycanın istedadlı gənc yazarlarına dəstək” layihəsini gerçəkləşdirmək ideyasını irəli sürdü.Layihə tədbir iştirakçıları tərəfindən rəğbətlə qarşılandı.Ölkənin müxtəlif rayon və qəsəbələrindən tədbirə təşrif buyuran qonaqlar da öz növbələində rəhbərləri olduqları layihələr haqqında tədbir iştirakçılarını bilgiləndirdilər.Daha sonra rayon sakini Asif bəy Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun daxili imkanlarından, gerçəkləşdiriyi layihələr üçün ayırdığı qrantlardan, layihə hazırlamaq qaydasından danışdı.Növbəti sayca beşinci seminarın gələn həftə ərzində Heydər Əliyev Mərkəzində Qaradağ rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı Süleyman Mikayılovun iştirakı ilə gerçəkləşəcəyi, seminarda iştirak edib layihələrini hazırlayan hər bir gəncə İcra başçının imzası ilə Sertifikat ilə təqdim olunacağı vurğulandı.Tədbirin sonunda xatirə şəkilləri çəkdirildi.

22 iyul – Milli Mətbuat günü münasibəti ilə Qaradağ Rayon İcra Hakimiyyətinin akt zalında respublikanın qabaqcıl və tanınmış kütləvi informasiya vasitələri nümayəndələriylə görüş keçirildi.
Tədbiri giriş sözü ilə açan Qaradağ Rayon İcra Hakimiyyəti başçısının müavini Təranə İsmayılova bütün mətbuat nümayəndələrini 22 iyul – Milli Mətbuat günü münasibəti ilə Qaradağ Rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı cənab Süleyman Mikayılovun adından ürəkdən təbrik etdi. Qeyd etdi ki, Azərbaycan milli mətbuatı özünəməxsus ənənələr yaratmış və şanlı jurnalistlər nəsli yetişdirmişdir. Mətbuatımızın yaradıcısı Həsən bəy Zərdabidən başlayaraq, günümüzə qədər böyük söz ustadları milli təfəkkürün inkişafı üçün misilsiz xidmətlər göstərmiş və öz qələmləri ilə xalqımızın maariflənməsinə böyük töhfələr vermişlər.
Azərbaycanda demokratik mətbuatın formalaşmasında, azad fikrin ifadəsi yolunda ulu öndər Heydər Əliyevin həyata keçirdiyi islahatların əvəzsiz olmuşdur. Ümummilli lider Heydər Əliyev demokratik dövlət quruculuğu prosesində kütləvi informasiya vasitələrinin rolunu daim yüksək qiymətləndirmiş, Azərbaycanda senzuranın ləğvi və bir sıra digər tədbirlərlə mətbuatın inkişafına böyük dəstək vermişdir. Çox əlamətdar və xoş haldır ki, mətbuatımızın inkişafına, jurnalistlərin sosial müdafiəsinin gücləndirilməsinə yönəlmiş siyasət bu gün möhtərəm Prezidentimiz İlham Əliyev tərəfindən ardıcıl surətdə və daha geniş miqyasda davam etdirilir. Dövlət başçımızın sərəncamına əsasən KİV işçiləri üçün inşa edilmiş yaşayış binası bunun bariz nümunəsidir.
Mətbuat işçiləri adından çıxış edən Nahid Canbaxışlı dövlətimizin başçısı Möhtərəm Prezidentimiz cənab İlham Əliyevə və rayon rəhbərliyinə göstərilən diqqətə görə minnətdarlıqlarını bildirdi.
Sonda mətbuat nümayəndələrinə mükafatlar təqdim olundu.

Türk dünyası yazarlarının almanaxı (Seriyalar şəklində, I hissə)

Əziz oxucular, istəkli poeziyasevərlər, bədii yaradıcılıqla məşğul olan həmkarlar! Azad söz, sərbəst və bədii təxəyyülün ifadəsi olan poetik fakir daşıyıcıları daim xalqın görən gözü, yazan əli olub. Bu gün də belədir. Hətta, bu gün daha geniş imkanlar açılıb ki, Söz sərhədləri tanımadan xalqları, millətləri bir-birə sevdirsin, qovuşdursun. Yəni Mədəniyyətlərarası Dialoqa ehtiyacın ciddi duyulduğu bir zamanda biz qələm sahiblərini, əslində isə Türk dünyası yazarlarını bir araya gətirmək, onların yaradıcılığı ilə yaxından tanış olmaq və onları bir-birə tanıtmaq məqsədi daşyan “SÖZÜMÜZ VƏ ƏMƏLİMİZ BİR, AMALIMIZ BİRLİK. Türk dünyası yazarlarının almanaxı Seriyallar şəklində” adlı bir layihə tərtib etdik. İstərdik ki, bu layihəyə qoşulanların sayı az olmasın. Bu, möhtəşəm bir xalq diplomatiyası layihəsi hesab olunmalıdır. Dövələtimizin və xalqımızın humanizm siyasətinə dəstək kimi anlaşılan bu layihə reallaşarsa, biz ümumi ədəbi birliyimizə nail olarıq. Bu işdə sizi birliyə və həmrəyliyə səsləyirik. Layihədə bədii yaradıcılıqla məşğul olan həmkarlarımızı və türk dünyasının əli qələm, dili kəlamlılarını görmək istərdik. Hazırlanan bu toplu bir neçə seriyadan ibarət olacaq, inşallah! Layihədə iştirak etmək istəyənlərin nəzərinə onun şərtlərini təqdim edirik:
1.Layihədə 18 yaşdan yuxarı bütün qələm sahibləri iştirak edə bilər.
2.Əsərlərdə mövzu və janr məhdudiyyəti yoxdu.
3.Layihədə siyasi, əxaqi dəyərlərə zidd, dini və milli ayrı seçkilik yaradacaq əsərlər qəbul olunmayacaq.
4.İştirakçılar əsərlərini 20 sentyabr 2014 cü ilədək aşağıda göstərilən adreslərə göndərə bilər.
5.Layihədə iştirak etmək istəyənlər layihə adına yaradılacaq hesaba 40 manat pul ödəməlidi.
6.İştirakçılar NƏZM bölməsi üzrə dörd şeir,NƏSR bölməsi üzrə isə həcmindən aslı olaraq bir və ya iki yazı,qısa tərcümeyi hal göndərməlidi.
7.Göndərilən hər bir əsər www.vehdet.org saytında son qəbul gününədək yayımlanacaq.
8.Əsəri ən çox oxunan ilk üç iştirakçı ödənişsiz olaraq layihədə yer alacaq.
9.Yetərli sayda iştirakçı olduğu halda Bakı və Gəncə şəhərlərində təqdimat günləri keçiriləcək.
10.Əsərləri – Edebi-islami.vehdet@yandex.ru e-mail adresinə göndərə bilərsiz.
11.Bütün sual,irad və məsləhətlərinizi bu adresə göndərə bilərsiz.

Azərbaycan Respublikası Prezidenti yanında Gənclər Fondunun maliyyə dəstəyi ilə “Vətən sevgisi sərhəddə başlamır, sərhəddə birmir” layihəsinə start verir.Layihənin rəhbəri Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, AYB və DGTYB üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Qarabağ bölgəsinin ədəbiyyatı” bölməsinin Baş redaktoru, gənc yazar Qabil Ədalətdir.Layihə çərçivəsində Azərbaycan Respublikasında yaşayıb, ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarların vətənpərvərlik ruhda ədəb-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri, məqalələri, poemaları, publisistik qeydləri və digər nümunələri özkeçmişləri (tərcümeyi-halları) şəkilləri ilə birgə eyni adlı kitabda cəmləşdiriləcək.
Yazılarının kitabda dərc olunmasını istəyən gənc yazarlar aşağıdakı ünvana müraciət edə bilərlər:

E-mail: qabiledalet@mail.ru

Gündəlik İnformasiya Agentliyninin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi Mənə Anam əziz qədər olan İlahə xanımı doğum günü münasibətilə təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlı, xoşbəxtlik, işlərinizdə və ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir!

Dərin hörmət və ehtiramla,

Kənan AYDINOĞLU.

İlahə BAYANDUR 1970-ci il iyul ayının 18-də Masallı rayonunda anadan olub.Ədəbiyyata, poeziyaya erkən yaşlarından maraq göstərir.Dövri mətbuatda şeirləri ilə çıxış edib.İlahə Bayandurun şeirləri “Sözün sehri”, “Möhtəşəm Azərbaycan”, “Sumqayıt Universiteti”, “Azad qələm” qəzetlərində, “Ziyalı Ocağı”, “Kümbet” dərgilərində, müsxətli ədəbiyyat, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.
“Sumqayıt Univesiteti” qəzetinin Baş Redaktorudur.“Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin sədridir.“Gənc Yazarlar” Ədəbi Birliyinin Bədii Rəhbəridir.Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Direktorudur.
2012-ci il fevral ayının 14-də İlahə Bayandurun təklifi ilə “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihəsini irəli sürən “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı fəaliyyətə başladı.Azərbaycanın müxtəlif bölgələrindən olan gənc yazarlara dəstək olmaq, gənc yazarları ictimaiyyətə çatdırmaq məqsədilə müxtəlif günlərdə Portalın səhifələrindən yeni məlumatlar hazırlanıb ictimaiyyətin nəzərinə sosial şəbəkə vasitəslilə çatdırdı.
2012-ci il sentyabr ayının 24-də Türkiyə Yazarlar Birliyinin Nümayəndə Heyətinin üzvləri tərəfindən ödüllərə layiq görüldü.
2012-ci il oktyabr ayının 6-da “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Birinci Qurultayında Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalınn Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü və Direktoru seçilmişdir.

YETMİŞLƏ, SƏKSƏNLƏ VARAM DÖYÜŞDƏ

Elə bil dünəndi uşaq olduğum,
-Nə vaxt böyüyəcəm?-deyib dolduğum.
Nə tez keçdi günlər, ötdü fəsillər,
Oğurladı məndən ömrümü illər.

İllər insafsız nə deyim ona,
Aldadaraq məni girdi min dona.
Telimə ağ çəkdi, saçıma daraq,
Ötən gəncliyimdən verdilər soraq.

Bir də ayıldım ki, yaş ötüb keçib,
Əllini yavaşca adlayıb, biçib.
Altmış yaşımı haqladım göydə,
Yetmişlə, səksənlə varam döyüşdə.

Qalib döyüşçüyəm həyat yolunda,
Oğlum, qızlarım var sağım-solumda.
Məni öz canı tək sevən yarın da,
Doxsanca yaşımda olacam yanında.

SALMISAN

Hünərdən, qeyrətdən dərs söyləyənim,
Yadından çıxarma, iki almısan.
Torpaq paylayanım, el böldürənim,
Tərlanın işini sara salmısan.

Sənin nadanlığın tutdu gözünü,
Pula həris idin, yedin sözünü.
Indi ha qucaqla, bükük dizini,
Milləti ağladıb, dara salmısan.

Etdiyin nöqsanlar bağışlanmazdı,
Elə bir dərd verdin, odda yanmazdı.
Torpaqdan pay verən nadan, qanmazdı,
Tarixin köksündə yara salmısan.

Səni doğan xəcalət çəkər,
Atanın dizləri sustalar, çökər.
Torpağın haqq-sayı cismində itər,
Dumanda azdırıb, qara salmısan.

Bizi bu pislikdən çıxarmaq çətin,
Başı dik dayanmaz, qorxaq millətin.
Qalmışıq əlində zülmün, zillətin,
Bu xalqın yolunu hara salmısan?!

DOVŞAN ÜRƏKLİDİ TALEYİM, NEYNİM!

Düşüncələr qoynunda itib-batıram,
Fikrim axıb gedir, çaışb qalıram.
Ötən günlərimi yada salıram,
Dovşan ürəklidi, taleyim, neynim!

Hürkütdünmü susar, dinməz, danışmaz,
İncitdinmi. Ağlar, küsər, barışmaz.
Su üzündə yağa dönər, qarışmaz,
Dovşan ürəklidi, taleyim, neynim!

Daşın daşdan keçən taleyi, baxtı.
Zindan üzərində qurulub taxtı.
Mələklər döçünə qırmızı taxdı.
Dovşan ürəklidi, taleyim, neynim!

Bu daş üərklilər yandırdı, yaxdı.
İstehza eyləyib, qıyqacı baxdı.
Beynimdə gurlayıb, şimşəklər çaxdı,
Dovşan ürəklidi, taleyim, neynim!

Baxırsan qızıldan vardır dirəyi.
Məclislərdə başda durur yeməyi.
Mənim daşdan çıxır duzum-çörəyim.
Dovşan ürəklidi, taleyim, neynim!

Eqoist deyiləm, kini sevmirəm.
Olum onun kimi, inan, demirəm.
Mən “qara daş” kimi haram yemirəm,
Dovaşn ürəklidi, taleyim, neynim!

FƏLƏK

Nə hallara saldın məni, ey fələk,
Ağlasam, göz yaşım eyləməz kömək.
Yoxmuydu qəlbimdə bir arzu-dilək?!
Əlindən neyləyim, bilmirəm, fələk?

Niyə çatdırmadın istəyə, kama?
Həsrətmi qalacam su dolu cama?
Sən sınıq könlümü, ha sarı, yama,
Əlindən neyləyim, bilmirəm, fələk?

Gözlərim yollara həsrətlə baxar.
Vüsal qollarıma qandallar taxar.
Ünvanım düzsə də, çaşar, yad salar,
Əlindən neyləyim, bilmirəm, fələk!

Uğursuz bəndənəm bu yer üzündə,
Şadlıq heç görünməz qamlə çöhrəmdə.
Çağlar dərya təki yaş gözlərimdə,
Əlindən neyləyim, bilmirəm, neynim!

Ay mənə tikanlı məftillər hörən,
Bu qədər qisasdan doymadın görən?
Bu mən deyiləmmi ağılar deyən?
Əlindən neyləyim, bilmirəm, fələk!

HARA QAÇIM, HARA GEDİM?

Dağlar dumana bələnər,
Göydən yerə od ələnər.
Dərdim üstə çilənər,
Hara qaçım, hara gedim?

Nə qarşımda yol açılar,
Nə bu dumandan qaçılar.
Beynimə ox tək sancılar,
Hara qaçım, hara gedim?

Qaranlıqdan nur saçılmaz,
Dan ulduzu görsə, çıxmaz.
Dərya məni udar, sıxmaz,
hara qaçım, hara gedim?

-Bəndənin ögey balası,
Dözməlisən, döz qadası.
Yandım, yandıqca yanası,
Hara qaçım, hara gedim?

Gündəlik xəbər saytlarını izlədikcə başlıqlar insanı heyrətə gətirir: gənc qızlara təcavüz edilməsi, zorakılıq faktları, intihar hadisələri, özünə qəsd – özü də ən dəhşətli hallarda: özünü yandırmaq, doğramaq. Bundan başqa, milli konçitalar, sənət naminə soyunanlar və bunun kimi bir çox biabırçı, tragikomik hadisələr…
Əxlaqi degenerasiya insanların beynini, ruhunu dondurub rəsmən.
İnsanlar sevgisizlikdən caniləşib, zövqsüzlükdən bilmir nələr etsin, mənəvi çöküntüdən depressiv hadisələrin sayı-hesabı yoxdur.

İnsanların ruhunu zənginləşdirəcək, yaşamaq sevinci gətirəcək, gözəl əxlaqı yaşamağa səbəb olacaq yeganə həll yolu Quran əxlaqıdır.
Niyə Quran əxlaqı? Çünki insanlara edilən təlqin nəticəsində bir çoxu kor-koranə dünyaya gəldiyini, özbaşına olduğunu və təsadüflər nəticəsində də dünyadan köçüb gedəcəyinə inanıb. Belə bir dünyagörüşünə sahib olan insanın əsaslandığı gerçəklər, inanclar puçdur. Dünya həyatının bütün zövqlərini yaşayıb tükədir, nəticədə, heç nədən zövq almayan, davamlı kədərli, sıxıntılı bir həyata məhkum olur.
Əlbəttə ki, özünün təsadüfən var olan kainatda təsadüfi bir yer tutduğunu düşünən bir insan gözünü belə qırpmadan cinayət törədə bilir. Heç kimə verəcək hesabının olmadığı üçün rahatlıqla müdafiəsiz insana təcavüz edə bilir.
Allah`ın varlığını bilən, daim özünü gördüyünü, axirətdə etdiklərinin cavabını verməli olduğunu bilən birisi, əlbəttə, hər əməlinə diqqət edər. Zorakılıq etmək bir tərəfə, düşüncələrində belə insanlara haqsızlıq etməkdən çəkinər. Yaradılanı sevər Yaradandan ötrü. Bütün kainatı, canlı-cansız hər varlığı, dünyanı və bütün sistemləri Allah`ın yaratdığının şüurundadır inanclı insan. Ədaləti, sülhü, barışı bərqərar etməyə can atar. Gözəl əxlaqı yaşamağı və yaşatmağa vasitəçi olmağı özünə borc bilər.
Əxlaqi dəyərlərə önəm vermək, leqal çərçivədə yaşamaq da insanın ülvi inanclara sahib olması ilə mümkündür. Halal dairəsində yaşamaq insanlara çətin görünə bilər. Lakin bunu çətin göstərən nəfsdir. Zinadan, əyyaşlıqdan, cinsi azğınlıqdan heç kim zövq alıb, xoşbəxt həyat yaşaya bilməz. Xoşbəxt kimi görünüb, özünü bu rola inandırmağa çalışar sadəcə. Ki, bütün maddi imkanlara sahib olduğu halda, depressiyadan əziyyət çəkən və intihara meyil edənlərin sayı minlərlədir. Allah Özündən uzaq düşənlərin sıxıntılı həyat yaşayacağını Quranda bildirib:
Kim Mənim zikrimdən üz döndərsə, onun güzəranı sıxıntılı olar… (Taha surəsi, 124)
Bir çox insan dini yaşayacağı təqdirdə həyatının məhdudlaşacağını düşünür. Halbuki, Allah Quranda dinin asan olduğunu, Quranı çətinlik çəkməyimiz üçün deyil, qaranlıqlardan nura çıxmağımız üçün nazil etdiyini bildirir. Dini çətin göstərən xurafatçı zehniyyətdir. Allah adına yalan danışan, Quranda olmadığı halda, yüzlərlə haram uyduran, halalları haram edən zehniyyət. Bidətlərdən uzaq, Allah`ın Quranda bildirdiyi İslam dinini yaşamaq çox asandır. İnsanı bir çox boyunduruqdan qurtaran, əsl azadlığı və xoşbəxtliyi yaşadan gerçək din əxlaqıdır. Allah ayələrdə qəlb rahatlığının, xoşbəxt həyatın sadəcə iman gətirməklə mümkün olacağını bildirir:
Bunlar, iman gətirənlər və qəlbləri Allah`ı zikr etməklə rahatlıq tapanlardır. Bilin ki, qəlblər ancaq Allah`ı zikr etməklə rahatlıq tapır. ( Rəd surəsi, 28)
Mömin olaraq yaxşı iş görən kişi və qadınlara, əlbəttə, gözəl həyat bəxş edəcək və etdikləri ən yaxşı əməllərə görə onları mütləq mükafatlandıracağıq. ( Nəhl surəsi, 97)

Bütün problemlərin qaynağı düşüncə tərzindədir. Həyata baxış bucağındadır. Dünyada qonaq olduğunu bilən, ev Sahibini də yaxşı tanıyar. Bu evin Sahibkarının hər qayda-qanununa da əməl edər. Hədəfi əsl yurdu axirətə ən gözəl şəkildə qayıtmaq olan birisi hər an, hər əməlinə, hər düşüncəsinə diqqət edər.
Bunları edərkən Allah`ın sevgisini qazanmağı hədəf alar. Əks halda, Onun razılığından uzaq düşməkdən çəkinər. Pis əməllərdən çəkinməsinin səbəbi Allah`ın özünü tərk edəcəyi və Onun sevgisindən uzaq olacağı qorxusu olar. Bu qorxu hörmət və sevgi dolu qorxu olar.
Dolayısilə, başıboş olmadığını bilən, məsuliyyətinin şüurunda olan insan həm öz daxili aləmini gözəlləşdirər, həm də ətrafına gözəllik bəxş edər. İstər gündəlik həyatda, istərsə də, sosial şəbəkələrdə hər yazısı, hər cümləsi sevgi və hikmət dolu, faydalı və ali məqsədli olar.

Vəfa Kərimzadə

Nurundan dünya canlandı,
Ulduzlar, günəş yarandı,
Şeytanın qəlbi dağlandı,
Risalətin son nidası.
Yaradanın Mustafası.

Allahın hüzurunda sən,
Əxlaq libası geymisən,
Meracdan söz endirmisən,
Möminlərin eşq duası.
Yaradanın Mustafası.

Sənə bəşər dedi cahil,
Sənə məcnun dedi cahil,
Sənə sonsuz dedi cahil,
Kövsərin gəldi sədası.
Yaradanın Mustafası.

Yolunu bağladı ümmət,
Sinəni dağladı ümmət,
Oturub ağladı ümmət,
Sən bəşərin nur atası.
Yaradanın Mustafası.

Qılman İlkinin 100 illik yubileyinin keçirilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı
2014-cü ildə Azərbaycan ədəbiyyatının tanınmış nümayəndəsi, xalq yazıçısı Qılman İlkinin (Qılman İsabala oğlu Musayevin) anadan olmasının 100 illiyi tamam olur.
Qılman İlkin ədəbiyyat tarixində özünəməxsus mövqeyə malik sənətkarlardan biri kimi uzun illər ərzində çoxcəhətli səmərəli fəaliyyət göstərmiş və zəngin Azərbaycan nəsrinin realist ənənələri zəminində yaratdığı qiymətli əsərləri ilə milli mədəniyyətin inkişafına töhfələr vermişdir.
Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 32-ci bəndini rəhbər tutaraq və Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafında mühüm xidmətlərini nəzərə alaraq xalq yazıçısı Qılman İlkinin 100 illik yubileyinin keçirilməsini təmin etmək məqsədi ilə qərara alıram:
1. Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin təkliflərini nəzərə almaqla, xalq yazıçısı Qılman İlkinin 100 illik yubileyinə həsr olunmuş tədbirlər planını hazırlayıb həyata keçirsin.
2. Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu Sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etsin.

İlham Əliyev
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti
Bakı şəhəri, 8 iyul 2014-cü il.

Nə özü bu yeni ab-havaya, torpağa, mühitə alışa, uyğunlaşa bilirdi, nə də haçandan bəri rayondan gətirib bağçasında əkdiyi calaq ərik ağacı. Çox da başqa ağaclar hamısı bir yanaydı, o da bir yana, ona daha artıq qulluq edirdi. Vaxtında dibini belləyir, peyin verir, suvarır, necə deyərlər, pərvanə tək başına fırlanırdı, amma nəticəsi yoxdu. İldə bir qarış uzana-uzanmayaydı. Ətrafa elə bir qol-budaq da atmamışdı.
Son zamanlar hər il yazda çiçəkləsə də meyvələri tutmur, üstündə qalmırdı. Yaxşı yadındaydı, ilk dəfə beş-altı çiçək açmışdı. İlahi, onları görəndə necə sevinmiş, fərəhlənmişdi! Nəhayət, zəhmətinin barını dərəcəyini, dadacağını düşünmüşdü. Təəssüf, qismət olmamışdı. Güclü külək əsməyə, yağış yağmağa başlamış, zərif çiçəkləri məhv etmişdi.
Ardakı ildə çiçəklərin sayı qədər ümidləri də artmışdı. Lakin vaxtsız düşən sulu qar, şaxta əlini yenə boşda qoymuşdu. Çiçək cəhənnəm, ərik ağacının özünün quruyacağından bərk narahat olmuşdu. Hər şeyə rəğmən ağac davam gətirmiş, tədricən özünü düzəltmişdi…
Öz taleyi kimi bu ərik ağacanın da qəribə taleyi vardı. Ermənilər Qarabağda yurd-yuvalarını işğal edəndə qardaşı o torpaqlardan çox da aralanmamış, elə qonşu rayondaca məskunlaşmışdı, o, Bakıya pənah gətirmişdi. Bakı böyük olduğu qədər də böyük imkanlara malikdi. Paytaxtda daha asan gün-güzaran tapacağını, ailəsini daha yaxşı dolandıracağını düşünmüşdü.
Əvvəl fəhlə yataqxanalarından birinə sığınmışdı. Bir müddətdən sonra yerli icra nümayəndəsindən uşaqlarının boğazından kəsib qəpik-qəpik, manat-manat yığdığı üç min manata 3 sot torpaq satın almışdı. Bir “gecəqondusu” qaraltmış, ora daşınmışdı. Qalan boş yerdə bir neçə meyvə ağacı əkmişdi.
Ərik ağacının əslini qardaşı qaçarkən ata yurdundan özüynən götürmüş, məskunlaşdığı rayondakı bağında əkmişdi. Özgə torpaqda göyərsə, bitsə, bir ili bar versə də sonrakı ili qurumuşdu. Yaxşı ki, qardaşı tədbirli tərpənmiş, vaxtında ondan yerli cır ərik ağaclarına neçə calaq vurmuşdu, nəslini itməyə qoymamışdı. Calaqlardan ikisi tutmuş, göyərmişdi. Üç-dörd qarış olanda təzə həyət-baca qayırdığını eşidən qardaşı birini çıxardıb ona vermişdi.
Yol uzunu evəcən avtobusda calaq ərik ağacını hamıdan qorumuşdu ki, bir sədəmə toxuyar, əzərlər. Əmanət kimi bir şeydi. Çatan kimi bağçasında ən gözəgəlim yerdə əkmişdi.
İki-üç ildən sonra qardaşıgilə ayağı düşəndə calaq ərik ağacının tayının qollu-budaqlı yekə bir ağaca döndüyünü görüb heyrətlənmiş, gözlərinə inanmamışdı. Qardaşının dediyinə görə, artıq məhsula da düşmüşdü.
Məlum məsələydi, rayonda torpaq daha münbitdi. Bakıda, onun bağçasında torpağın üstü qumsal, altı gil idi. Bitsə də ağacın kökü gilə çatanda inkişafı dayanır, quruyurdu. Yaxşı halda xəstə adam kimi sozala-sozala canı ilə əlləşirdi, meyvəsi olmurdu. Gətirdiyi calaq ərik ağacı bu müddət ərzində nə elə bir boy atmış, nə də çiçəkləmişdi.
Öz vəziyyəti, dolanışığından şikayətlənməyi xoşlamadığı, susmağı daha münasib saydığı kimi bunu da açıb-ağartmamışdı. Guya onun calaq ərik ağacı ilə də hər şey qaydasındaydı. Lap elə əkiz tayı kimi.
Sonrakı dəfədə qardaşının calaq ərik ağacının üstü sapsarı, gözoxşayan iri meyvələrlə dolu idi. Dirəklər olmasaydı, yerə əyilən budaqları ağırlıqdan qırılardı.
Qayıdan baş qardaşı meyvələrdən bir səbət dərib onun uşaqlarına pay yolladı.
***
– Yediyimiz əriklər bizim calaq ərik ağacının əkiz tayının meyvələrindəndi belə qəşəng, iri, dadlı? – Arvadı soruşdu.
– Yox, əşi, – döyükərək guya laqeydcəsinə tez dedi.
Eyvanda əyləşmişdilər. Hər yanı açıqdı. Nə danışdıqlarının hamısını yaxınlıqdakı calaq ərik ağacı eşidirdi. Ona elə gəlirdi calaq ərik ağacı rayondakı əkiz tayının artıq çoxdan bar verdiyindən xəbər tutsa, dərddən quruya, ölə bilər. Ağac olanda nə olar, o da axı canlı idi!
– O da bizim ərik ağacı kimi hələ bara düşməyib, – təskinlik kimi eşitdirdi.
Beləcə qardaşıgildən gətirdiyi sovqatın hansı ərik ağacının meyvəsi olduğunu arvad-uşağından da gizlətdi.
***
Sovqat məsələsi növbəti dəfə qardaşıgilə gedəndə də onu yaxşıca fikirləşməyə vadar etdi. Rayonda avtobusdan düşüb əvvəlcə bazara döndü. Orda qardaşının bağındakı calaq ərik ağacının meyvəsinə oxşayan meyvə axtardı. Bir səbət seçmə ərik çəkdirdi, qardaşıgilə əlidolu yollandı. Guya bağçasındakı calaq ərik ağacının meyvəsindən idi. Söhbət əsnasında bunu bir yönlə yalnız qardaşına deyil, bağındakı calaq ərik ağacına da çatdırdı ki, uzaqdakı tayından nigaran qalmasın.
Sonrakı illərdə bu adət halına düşdü. Hər il qardaşı bağındakı calaq ərik ağacının meyvələrindən onun uşaqlarına sovqat göndərirdi, o da elə həmin səbəti bazardan pulla satın aldığı əriklə doldurub geri qaytarırdı…
***
Daha üç-beş il də ötdü. Yaxşılığa doğru heç nə dəyişmədi. Nə özünün, nə də calaq ərik ağacının həyatında, inkişafında. Nə öz bağçasındakı ərik ağacının pis gün-güzaranını qardaşının bağındakı ərik ağacına, nə də qardaşının bağındakı ərik ağacının firavanlığını öz bağçasındakı ərik ağacına bildirirdi. Hərəsinə bir cür yalan satırdı.
Calaq ərik ağacları eşitdiklərindən az-çox məmnun görünsələr də o özü bu vəziyyətdən həddən ziyadə narahatdı. Qəbahət iş tutmuş adam kimi özünü qardaşının da, ağacların da qarşısında günahkar sayırdı. Bağçasındakı calaq ərik ağacını da bitdiyi, calandığı doğma torpağından ayırmasaydı, yəqin o biri tayı kimi, hələ bəlkə ondan da artıq boylu-buxunlu, qol-budaqlı, barlı-bəhərli olardı…
İşğaldan əvvəl doğma torpaqlarında onlar da iki qardaş firavan yaşayırdlar. Çətinə düşəndə bir-birinin harayına yetir, bir-birinə həyan olurdular. Müharibə, yağı düşmən calaq ərik ağacları kimi onları da bir-birindən ayrı salmışdı. Qonşu rayonda qalan qardaşı da heç yaxşı dolanmırdı. Amma ərik ağacı kimi bu böyük, nəhəng şəhərdə onun gün-güzaranı daha betər, daha ağırdı.
Son vaxtlar evini başına uçurtmaq, torpağını əlindən almaqla hədələyirdilər. Guya sənəd-sünədi düz deyildi, tikintini qanunsuz aparmışdı. Sənəd-sünədsiz daşı daş üstünə qoya bilərdi? Səlahiyyət sahibi pulunu alıb torpağı satanda, sərəncam, sənəd-sünəd verəndə hardaydılar? Beli bağlı olmasa, aldığının çoxunu yuxarılara ötürməsə, yedirtməsə bu qələti qarışdırmağa cürəti çatardımı?
Əlbir satıb-sovmuş, aradan çıxmış, daha doğrusu, vəzifələrini dəyişmişdilər, onun yaxası əldə qalmışdı. Dərdini kimə deyir, yazırdı, çarə qılan tapılmırdı. Sanki vicdanları işğal altındaydı Qarabağ torpaqları kimi…
***
Bu arada, nəhayət, qardaşının da iş-gücdən başı açıldı. Bakıya, onlara qonaq gəlməyə vaxt, imkan tapdı. Bağçasındakı calaq ərik ağacını görəndə heyrətdən yerindəcə dondu. Lakin hər şeyi başa düşmüş kimi heç nə soruşmadı.
– Gedəndə bu ərik ağacını da apar doğma torpağına qovuşdur. – Gizlədiləsi nəsə qalmışdısa, o da öz dərd-səriydi.
Qardaşı başını tərpətməklə razılığını bildirdi.

“Ədəbiyyat” qəzeti, 6 iyun 2014.

Eşq şərabdır qızıl camlar içində,
Xiffət eylər yanan şamlar içində.
Bundan belə bu adamlar içində,-
Tənhalığım,təkliyim ol sən mənim.

Zalım sevda yaman gəldi bu başa,
Görməmişdim vallah,belə tamaşa.
Mehr saldım sal qayaya,sərt daşa,
Gəl xınalı kəkliyim ol sən mənim.

Yanğısından pöhrələnib su daşdan,
Eşq heykəli yondu könlüm təlaşdan.
Əyildimsə,sınacağam bu başdan,
Möhkəmliyim,bərkliyim ol sən mənim.

Ey mənalı eşqim
Daha bu nə sirr aramızda
Ey məhəbbətim
Anlayıram ,mən getməliyəm
Gedərəm…
Təki sən!
Qəm oduna alışma.
Olsanda nəfəsim
Səni üzgün görmək,
Qəfəsim oldu mənə
Sevirəm desəndə,anlaram mən
Bilirəm!
Mən getməliyəm!
Xoşbəxt ol sevdiyim
Bir sabah ansızan
Daha olmayacam yanında
Gedəcəm çox uzaqlara
Boğulsamda,darılsamda
Lap belə ölsəmdə
Bilirəmki…
Mən getməliyəm!
Qalsın sənə əmanət
Şirin yuxulu gecələr
Ürəkdən sevişmələr
Bərabər umidlər,xəyallar
Baş tutacaq arzu olsalarda
Bilirəm…
Mən getməliyəm!
Oduna yandığım pərvanələr
Sən ol yalnız sən!
Son məhəbbətim,qayğıkeşim
Mənim üçün cəfa çəkənim
Səni sevirəm sevməsinədə
Sənin kədərinə
Dözə bilmirəm
Bilirəmki….
Mən getməliyəm!
Mən olmasamda
Ol sən təki xoşbəxt
Yaşadım bir hekayə
Etmədim bir gün sənə bəhanə
Söyləmədim yalan,danmadım
Sevirəm ,sevəcəmdə
Əlvida deyirəm
Son dəfə…
Xoşbəxt ol sevdiyim
İmkansız məhəbbətim!
Mən getməliyəm!

Tanrı bəxş edibdir müqəddəs bir ay
Şəhri – Ramazandan bizlərə bir pay
Yeyib içib hər gün bizlər 11 ay
bir tək oruc tutub sığındıq sənə
Daumız hər zaman uca Rəbbimə….

Nə gözəl yaratdın nöqsansız biçim
bu gözəl aydada günahdan keçin
uca Allahıma zikr edib seçin
ya Rəbbim hər zaman sığındıq sənə
Duamız hər zaman gözəl qəlbinə…

Sevdiyin bəndənə verirsən nicat
deyirsən zəhmətlə isdəyinə çat
Şeytandan uzaq ol , qəlbini kapat
Çünki uca Rəbbim səğındıq sənə
Duamız hər zaman haqqdan gələnə…

Azan sədasından dinlənir ürək
namaza çağırır bizi bir mələk
dilində bir arzu , yada min dilək
ya Rəbbim hər zaman sığındıq sənə
Duamız hər zaman gözəl qəlbinə…

Bu müqəddəs ayda əff et bizləri
nəfisdən uzaq et görən gözləri
Fidanın qəlbindən gələn sözləri
qələmlə yazıram bu gün vərəqə
Duamız hər zaman uca Rəbbimə

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalına istinadən yaydığı məlumata görə, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycanın istedadlı gənc xanım yazarı, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri, ” Hüseyn Arif ” Ədəbi Birliyinin üzvü, gənc xanım yazar Fidan Abbasovanın şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunub.
Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə edən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü Kamran Murquzovdur.

Bəzən yoxluğuna alışsamda mən
sanki bir il olur görüşmiyəli
tamamən dəyişib üz cizgilərin
artıq unutmuşam deməli səni.

Bəlkəmdə bu sözlər oxuduğun an
qəlbinə bir bıcaq saplayacaqdır
o mənli günlərdən xatirimizdə
ən acı ən, iyrənc gün qalacaqdır.

Nə qədər taleyi bədbəxt olanalar
sonradan ayağa qalxıb dirilib
deməli bir insan sevmir yalandır
onun məhəbbəti kinə çevrilib.

Ehtiyac duyduğun zamanlarda mən
sənin yorğanındım soyuqdan kəsə
deməli başqası gəlib qəlbinə
mənim əvəzimdən doğmadır nəsə.

Nə deyə bilirəm acı bir kəlmə
nə etdin qarşılıq olacaq bir gün
bir arzum qalıbdır heç vaxt sevilmə
peşman ol yaşayıb sən hər gün deyin.

Bitirib cümləmi sona yazıram
bəlkə bu sözlərdə artıqdır sənə
verdiyim əhdimi indi pozuram
o saxta xəyalar yaraşmır mənə.

Fidan sanma səni xatırlayacaq
bu gediş son gediş ağılında tut
mənim əvəzimdə mən olmayacaq
onunçun ömürlük sən məni unut………………

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinə istinadən yaydığı məlumata görə, “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyyat dergisinin növbəti buraxılışında Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycanın istedadlı gənc xanım yazarı, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş məsləhətçisi, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü, gənc xanım yazar Gülnarə İsrafilqızının şeirləri dərc olunacaq.
DGTYB üzvü Gülnarə İsrafilqızının şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunub. Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə edən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü Kamran Murquzovdur.

Günah adındadır…

Güllə atır,
Deşir vətənpərvərliyimi,
Etinasızlıq.
Üstümə hürür bağdakı it kimi,
Haqsızlıq.
Qanım axır Qarabağa.
Qarışır torpağa,
Ayıra bilmirəm.
Qaralar hücum çəkir,
Günah adındadır.
Xarı bül-bülündə,
Qara rəng güllər açmış,
Bağındadır.
Axan qan qara.
Bağ qara.
Ağ qara.
Gələk qoynunda böyüyən
Övladlara.
İçi qara,
Çölü qara,
Cismi qara ruhu qara,
İzi qara, özü qara,
Bu qədər qaralar içində,
Əksər övladlarının,
Əlbətdə olmalıydı,
Ağ deyil üzü, qara.

Yuxu!

Yuxu gəlir,
Səssizcə…
Gözümün içinə.
Gəlişilə
Süslük dolur içimə.
Çox dəyərli,
Düşüncəmdə təkcə o,
Ona bağlı ürəyim.
Döyünmür,
Az qalır ki, keçinə.

GƏL VİDALAŞAQ

Mənim arzularım,ümid çırağım,
Ruhumun sevdası,gəl vidalaşaq.
Həsrətin könlümdə yanar ocağım,
Ömrümün sevdası,gəl vidalaşaq.

Son baxışınla ax,dol gözümə,
Qarış düşüncəmə,dol hər sözümə,
Sən get,özümü qaytar özümə,
Könlümün sevdası,gəl vidalaşaq.

Zamansız gəlmişdin,həvəssiz getdin,
Ümidsiz,könülsüz,nəfəssiz getdin,
Bir dünya doğmayla kimsəsiz getdin,
Canımın sevdası,gəl vidalaşaq.

Yağışımsan,dumanımsan,çənimsən,
Həsrətimsən,ümidimsən,qəmimsən,
Həvəsimsən,mənimsən,nəfəsimsən,
Qəlbimin sevdası,gəl vidalaşaq.

—OLMUR—

Bu günüm belə keçdi,
Ötən günə dönmək olmur.
Ötən günüm sənsiz keçdi,
Sənsizliyə dözmək olmur.

Sevinclərim bir anlıqdı,
Eşq-günahdı,nadanlıqdı,
Ümidlərim qaranlıqdı,
Qismətini sezmək olmur.

Hər gecənin səhəri var,
Hər səhərin ümidi var,
Hər ümidin bir sonu var
Bu həyatdan bezmək olmur.

4 iyul 2014-cü il tarixdə Bakı şəhərində Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü, gənc yazar Qabil Ədalətin təşkilatçılığı ilə Çağdaş Türkiyə ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, istedadlı xanım yazarı, “Birləşən Ürəklər” Ədəbiyyat Dərnəyinin Başqanı Yasəmən Meydanla görüş keçirilib. Düzənlənən tədbirin aparıcısı Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycanın istedadlı gənc xanım yazarı, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş məsləhətçisi, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü, gənc xanım yazar Gülnarə İsrafilqızı olub.Tədbirdə Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı, Azad qələm” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru Nəcibə İlkin, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvləri-gənc yazarlar Sərvər Kamranlı, Nofəl Ümid, İntiqam Yaşar, Yeqzar Cəfərli, Elşad Barat, Vasif Zöhraboğlu, Ruslan Dost Ali, Bənövşə Mahmudqızı, Günay Həsənli, Əfsanə Ələsgərli, Pərvanə Nizaməddin, Əntiqə Səməndər, Birləşən Ürəklər Dərnəyinin Azərbaycan təmsilçisi Raifə Sərxan qızı və digər qonaqlar iştirak ediblər. Tədbiri giriş sözü ilə açan Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü, gənc xanım yazar Gülnarə İsrafilqızı ilk növbədə tədbir iştirakçılarını salamlayaraq, Yasəmən Meydanın həyat və yaradıcılığı haqqında məlumat verib, daha sonra isə sözü tədbirdə iştirak edən qonaqlara verib. Qonaqlar da öz növbəsində xanım yazar haqqında olan duyğu və düşüncələrini bölüşüblər, ədəbi-bədii yaradıcılığlnda bol-bol uğurlar diləyiblər.Yasəmən xanım gənc yazarlara Dərnəyinin təşəkkür bəlgesini təqdim edib.Qabil Ədalət Dərnəyin xüsusi mükafatı ilə təltif olunub.Tədbirin sonunda xatirə şəkilləri çəkdirilib.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin yaydığı məlumata görə, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyev Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Respublikasının “Xalq şairi” Nəbi Xəzrinin anadan olmasının 90 illik yubileyinin keçirilməsi haqqında sərəncam imzalayıb.

Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 32-ci bəndini rəhbər tutaraq və xalq şairi Nəbi Xəzrinin Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafında təqdirəlayiq xidmətlərini nəzərə alaraq qərara alıram:

1. Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin təklifləri nəzərə alınmaqla, xalq şairi Nəbi Xəzrinin 90 illik yubileyinə dair tədbirlər planını hazırlayıb həyata keçirsin.
2. Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu Sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etsin.

İlham Əliyev
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti
Bakı şəhəri, 25 iyun 2014-cü il.

Ərbil Azərbaycanlısı türk dünyasında tanılan gənç şair və yazar türkmən reform radyosunun sədrı Riyaz Dəmirçinin anası 30/06/2014 tixində dünyasını dəyişib saytımız və yazarlarımız adına başsağlığı diliyirik.

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərrbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərliyi

Bir az sərt,
Biraz mülayim.
Sevgi adlı qonaq,
Həyatıma girdi.
Duyğulardan,
Dəbə uyğun,
Libas geyindi.
Pillə-pillə.
Düşüncəmə sığal çəkib,
Ürəyimdə əyləşdi.
İki sevgililər kimi,
İradə ilə duyğu,
Sevişdi.
Qonağın getməsini,
İstəməzdim.
Çünki, həyata baxışlarım,
Dəyişdi.
İndi isə qalmağını,
İstəmirəm.
Özüm iradətək
Əriyirəm.
Yenə də qonaq gəl,
Bir kərə.
Ömürlük əsir düşməyim,
Sevgiyə.

Gülnarə İsarfilqızı.

Bu qədər özünü üzmə,sən Allah,
Ömrünü eşqinə düzmə,sən Allah,
Gözünlə ölümü süzmə,sən Allah,
Sevmə bu qədər,sevmə nə olar.

Bu qədər böyük bir məhəbbət olmaz,
Saf niyyət,xoş arzu,dəyanət olma,
Eşqində bu qədər sədaqət olmaz,
Sevmə bu qədər,sevmə nə olar.

Qorxuram yolunda tikanlar bitə,
Bir ömür xəyalın göylərdə itə,
Öz eşqin ömrünə qənim kəsilə,
Sevmə bu qədər,sevmə nə olar.

Ağlama könlünə ləkələr düşər,
Ağlama ömrünə çilələr çökər,
Ağlama sevdanı qəhərlər bükər,
Sevmə bu qədər,sevmə nə olar.

Qısa olacaq

Ürək zara gəlib,dərd bezib məndən,
Deyəsən bu ömrüm qısa olacaq.
Gözlərim kədərdən yaş sezir hərdən,
Deyəsən bu ömrüm qısa olacaq.

Xəyalım yorulub,məndən yan gedir,
Yanıqlı bir sevda qəlbimi didir,
Ömür yollarımın sarvanı itir,
Deyəsən bu ömrüm qısa olacaq.

Həyat gör arxamca necə də gülür,
Sevinci niskilə necə də bükür,
Qəlbim öz əlimdə necə də ölür,
Deyəsən bu ömrüm qısa olacaq.

Bilmirəm bu gecə nə olub belə,
Niyə yuxularım yox olub belə,
Hicran nəfəsimdə ox olub belə,
Deyəsən bu ömrüm qısa olacaq.

Dünyada həsrəti sevmək də varmış,
Eşqin kölgəsi ilə gəzmək də varmış,
Bu ömür yolunda ölmək də varmış,
Deyəsən bu ömrüm qısa olacaq.

Kaş sevə bileydim ölmü sən kimi,
Kaş gedə bileydim ölmə sən kimi,
Kaş ölə bileydim mən eşqim kimi,
Deyəsən bu ömrüm qısa olacaq.

Oldum gecə-gündüz bu eşqlə halı-pərişan,
Gəl olmadı yar bircə dəfə xanəmə mehman,
Verdim canımı daim onun yolunda ehsan,
Lap istəsə mən canımı verrəm ona qurban,
Yar naz eliyir hər dəfə fürsət tapıb amma,
Neyçün belə qəddar dolanır başıma dünya ?

Sevdim onu, sandım ki qaranlıqda çıraqdı,
Düşdüm çətinə, gördüm o gözlərdən uzaqdı,
Bilməm mənim eşqim onun üçün nəsayaqdı?
Yəqin ki nədir anlamayır eşq, çün uşaqdı,
Mən yandım, o heç vecinə də almadı əsla,
Neyçün belə qəddar dolanır başıma dünya ?

Həsrət sıxır artıq məni, gəl həsrətə son ver,
Sənsizlik uzun oldu, gəl bu müddətə son ver,
Dünyam mənə zülmətdi, gəlib zülmətə son ver,
Ya sev məni, ya öldürərək əzyətə son ver,
Sevmirsən əgər fatiha ver ruhuma hətta,
Neyçün belə qəddar dolanır başıma dünya ?

Dərdin sıxır artıq məni, bil ey güli-rəna,
Qəlbimdə mənim məskən edibdir belə sevda,
Qəlbim sənə aid, ola bilməz yadın əsla,
Sənlə keçər ey yar, mənim hər bir günüm əla,
Üzdü məni bu həsrəti-hicran, gözəlim ta,
Neyçün belə qəddar dolanır başıma dünya ?

Gözlər səni gözlər uzun illər boyu, afət,
Könlüm eləyib həsrəti-qəm çəkməyə adət,
Sənsən təbibim, dərdimə yox başqa təbabət,
Sevdim birin Allah, elədim mən nə qəbahət ?
Bülbül də çəmənlikdə edir eşqimi ifa,
Neyçün belə qəddar dolanır başıma dünya ?

Eşqinlə edər qəlb evim ey gül, belə imdad,
Neyçün edirəm mən sənin eşqin ilə fəryad,
Neynim gələsən halımı gör, qəlb evi bərbad,
Gəl ki edəsən sən bu könül mülkünü abad,
Dünya evi mənçün sayılır bil quru səhra,
Neyçün belə qəddar dolanır başıma dünya ?

Tək ismin olubdur dilimdə daima əzbər,
Fərhad kimi dağ çapdım olam mən ona bənzər,
Bir sən olasan, sən bu sevən könlümə rəhbər
Düşdüm quru səhralərə Məcnunla bərabər,
Nə Məcnunu sevdi, nə də ki İlkini Leyla,
Neyçün belə qəddar dolanır başıma dünya ?

***

Ruhum vəcdə gəlir lal sevda kimi,
Cismimin altında təpə oynayır.
Sən elə süzürsən, elə bil ki, qız,
Suların qoynunda ləpə oynayır.

Kölgəmin tabutu elə cür durub,
Elə bil torpağa düz xətt qoyublar.
Sənə vermədiyim vədin altından,
İmza əvəzinə yüz xətt qoyublar.

Eşqdən kim yorulub, biz də yorulaq,
Deyəsən, gün keçir, boynum üşüyür.
Sanki xəzan vurmuş quru yarpaqdı,
Qızlar bir-bir düşür, qoynum üşüyür.

***
Bir az yaxın otur canıma bu gün,
Götür yaylığını, nəmə batmışıq.
Gözün qapı deyil, üzümə örtmə,
Görən, elə bilər qəmə batmışıq.

Ruhun yarpaq kimi yüz rəngə çalır,
Nolar, ay insafsız, qolunu uzat…
Mən vaxtsız gəlmişəm bu yer üzünə,
Allah, bu əzabın yolunu uzat!

Uzağa aparır bir kölgə məni,
İndi bu ləpiri silim ki, yadsan?!
Aç o gül ağzını, bir kəlmə söz de,
Barı, heç olmasa bilim ki, yadsan.

Deyirlər şairlər çoxalıb yaman,
Həzin küləklərin nəyi pisdi ki?
Kamanın simindən şərbət tək axan,
Sevən ürəklərin nəyi pisdi ki?!

Birinə Tanrıdan sərvət pay düşər,
Birinə taledən qismət tay düşər,
Şairin qəlbinə hərdən təb düşər,
Ağ vərəq, bir də ki, mürəkkəb düşər.

Gözəllik axtarır hər bir qarışda,
Dostluğa xəyanət etməz şairlər,
Siyasətçi olar qanlı savaşda,
Düşmənin sözünə getməz şairlər…

Şahlar sarayında əsrlər boyu
Dövləti aşsa da, şair oturub,
Çətin söhbətləri, ərənlər toyun,
Şairlər başlayıb, şair bitirib.

Vətənə sevgisi bir dastan olar,
Eşqini Tanrıdan alar şairlər,
Sevdiyi aləmin heyranı olar,
Xalqının qəlbində qalar şairlər.

Hər yetən sıradan deyil şairlər,
Mindən, bəlkə milyonlardan biridir,
Bu söz hələ əvvəllər də deyilib,
“Şairlər Tanrının elçiləridir”.

Heç kimdən nə rüşvət, nə pay gözləmir,
İlhamı gələndə yazar şairlər,
Sevdiyi kimsədən xəyanət görsə,
Onu ürəyindən pozar şairlər!..

Olsa bəxti acı, ötsə də illər,
İlbəil gəncləşər, gülər şairlər,
Başının üstündən əssə də yellər,
Sevgisin sevənlə bölər şairlər!

Hər gözəl şairin öz ahəngi var,
Yolçuyla çörəyin bölər şairlər,
Başında tacı yox, söz çələngi var,
Yetimin göz yaşın silər şairlər…

Ürəyə loğmandı çəməni, dağı,
Ruhuma gözəllik çiləyib, qatar,
Vətən darda olsa, qudursa yağı,
Şairin oğlu da səngərdə olar!

Dolansa əsrlər keçsə də zaman,
Vəfasız insana mail olmayır,
Söz döyüşlərində verməyir aman,
Hər qəlbi xəbisdən şair olmayır!

Min illərdən bəri, bu günə qədər,
Yazıldı tarixdə qaldı şairlər,
Hər an qarşısına çıxsa da kədər,
Məhəbbət önündə quldu şairlər!

Nurlu gələcəyi, bəxtiyarlığı,
Taleyin qisməti bilər şairlər,
Dostluğu, sevgini, etibarlığı,
İnsanın isməti bilər şairlər!