Author: Delphi7

  • Hasan AKAR (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Muhteşem şiir

    MAZİYİ ARALAMAK

    “Değerli kardeşim.A.Turan ERDOĞAN’a”

    Hani bir şarkı vardı kardeşim
    Dillerden düşmeyen:
    “Ömrümüzün son demi sonbaharıdır artık
    Maziye bir bakıver neler neler bıraktık
    Küserek ayrılık olmaz olur inan ki yazık
    Maziye bir bakıver neler neler bıraktık”

    İşte bir gemi dümeninde
    Senin de dudaklarından
    Bir Nisan sabahında Bodrum’da
    Aynı nağmeler dökülür mutlak

    Anlamı mı var saklamanın
    Tozlansa da hatıralar biraz açıver
    Hangi iskelede,hangi limanda
    Gizli kalmasın denize saçıver.

    Geleceğini çizer bu dümen
    Yeni dalgalar arasında koşar
    Ve deniz susar gözler konuşur
    Masum bakışlarla kaybolmadan
    Gülümser hayata tatlı tatlı
    Ufkun bittiği yere odaklanır.

    Gemiyol alır
    Yolcu alır kıyılardan sessizce
    Hatırlanır işte o an geçmiş derince
    Sonrasonda duyguların ıslanır
    Sensiz yakamoza niyetlenir deniz
    Yüreğinde eski bir yara sızlanır.

    Dümen kırarsın yeniden maziye
    Avlunlar’dan gök koşar
    Bodrum’dan deniz
    Sırılsıklam aşık olur Bites’te Halil’le
    Buluşurlar el ele tutuşarak maviye.

    Hasan AKAR

  • Ahmet DİVRİKLİOĞLU (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Muhteşem şiirler

    GERİYE DÖNÜŞ YOK

    Dipsiz girdaba düştüm döndükçe dönüyorum
    Ben beni yitirmişim bulmaya niyetim yok
    Garip kuşlar gibiyim halime gülüyorum
    Diyorum, buna şükür; kimseye diyetim yok

    Bir lokma bir hırkaya sebil ettim bu ömrü
    Ölü gezdim dünyada sandılar canlı, diri
    Kılavuzumdur benim Yesi’nin gönül eri
    Bu yüzdendir kimseye kinim yok, garazım yok

    Dedikçe omuzlarım yükü kaldırmaz oldu
    Yani gönül bardağım damla almıyor, doldu
    Toz pembe hayallerim soldu sarıya çaldı
    Hazanda domurmaya takatim, gayretim yok

    GECELER

    Güneşin doğmasını beklemek ne de zormuş
    Gün kurusu hayaller yaşaması ne de zor
    Geceler çabuk bitse baksam ki sabah olmuş
    Neden ki gece bana kaşlarını çatıyor

    Oysa gece gülmeli benim mahsun yüzüme
    Ay akşamdan gelmeli yıldızla,gökyüzüne
    Karalar giymemeli gece her dem üstüne
    Ne de bir yakışıyor ne eğnine uyuyor

    Diyorum beyaz giyse açsa ufkumla bahtım
    Perime mekan olsa kararan gönül tahtım
    Aklıma hiç gelmezdi böylemi olacaktım
    Geceler matemime çifte çentik vuruyor

    Buldu ya ben garibi geldikçe gelir üste
    Ne başta akıl koydu ne yürek koydu döşte
    Hiç hayır görmüyorum inanın bu gidişte
    Geceler acımasız yordukça ki yoruyor

    Tufan senin kaderin sana yar değil derim
    Ne geceler bir açtı ne geldi gönül perin
    Parangalar vuruldu kalkmıyor kolun,elin
    İçimde ki ses bana bir gece çek git diyor

  • Ahmet DİVRİKLİOLĞLU (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Muhteşem şiirler

    YETER………. Mİ ?

    Yeter…….! diye feryat etmene şaştım
    Ne oldu susmam mı isyan ettirdi
    Diyeceksin sabır sonunda taşdım
    Saygım var demek ki sabrın tükendi

    Sabrın bir sonu var bitip tükenir
    Öylesine canın burnuna gelir
    Yani göz kararır insan delirir
    Dersin bu insanın nedir ki derdi

    Başka bir şey gelmez o an aklına
    Çünkü yaman eser boran,fırtına
    Sende şaşarsın ya çıldırdığına
    Ok sadaktan çıktı kiriş gerildi

    Kırmışsın ,yıkmışsın gözün mü görür
    Düşünmezsin sonu ne gider,gelir
    Dedim ya bir nevi insan delirir
    Sayarsın ,dökersin Allah ne verdi

    İşte böyle canan haklısın sen de
    İsyan ediyorsun sabır bitince
    Bu herkes içindir değil nefsince
    Bil herkeste sence isyan ederdi

    BEKTAŞİ NEFESİ

    Bize hangi gözle bakarlar bilmem
    Cümleleri görür gözümüz bizim
    Kimsenin ayıbın kimseye demen
    Diye öğüt verir pirimiz bizim

    Susarız dillere vurup kelepçe
    Nefisi ederiz canana köle
    Bayramdır bizlere tasa,gam,çile
    Mahsun gönüllerdir yerimiz bizim

    Orada varız biz kal-u beladan
    Dönmeyiz her daim Hak olan yoldan
    İndirmeyiz teni çekilen dardan
    Mansurca yüzülür derimiz bizim

    Şükür deriz şükre doymaz özümüz
    Ya Hak’tan başkaca olmaz sözümüz
    Bin yoldan gelsekte biriz hepimiz
    Yesi’den el verir erimiz bizim

    Velhasıl Yunus’ca severiz canı
    Ayırmayız candan başka canları
    Çıkarmayız kalpten Ulu Hünkar’ı
    O’dur yeşil donlu serimiz bizim

  • Həyat ŞƏMİ: “Az-az, ya da tez-tez yazırıq”.

    Həyat ŞƏMİ (Şamıyeva Həyat Rəhman qızı) Füzuli rayonunun Gecəgözlü kəndində anadan olub.Gecəgözlü kənd orta məktəbini əla qiymətlərlə bitirdikdən sonra Baki Dövlət Universiteti Tarix fakultəsinin şərqşünaslıq bölməsinə daxil olub. 1995-ci ildə həmin fakultəni fərqlənmə diplomu ilə bitirib. Ilk şeirini 9 yaşında yazıb. 1999-cu ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür.2000-ci ildə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin gənc yazarlara verdiyi fərdi təqaüdə layiq görülüb.2001-ci ildən Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Məclis üzvüdür. 2003-cü ildə “Adamlar” adlı kitabı çapdan çıxıb. Eyni ildə Türkiyənin Sivas şəhərində düzənlənən TÜRKSOY 4. Şairlər Buluşmasında Azərbaycanı təmsil edib.2005-ci ildə YYSQ-nin (Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu) Milli Kulturoloji mükafatını qazanıb. 2009-cu ildə Türkiyədə Özlem yayınevində “Yazılmayan Şiirler” adlı kitabı işıq üzü görüb. Eyni ildə Azərbaycanda “Gecə gözlü həyat” adlı kitabı çapdan çıxıb. AMEA-nın (Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası) Tarix İnstitutunda elmi işçi olaraq çalışır. Azərbaycan Respublikası Milli Televiziya və Radio Şurasında baş məsləhətçi vəzifəsində işləyir. Türk Dünyası Genç İletişimçiler Birliyinin genel sekreteridir.
    1. Həyat xanım, ədəbi-bədii yaradıcılığa neçənci ildə hansı yazı ilə başlamısınız?
    ___ Yaradıcılığa 1998-ci ildə başlamışam deyə bilərəm. Çünki, ilk mətbuata çıxan şeirim o zaman üçün papulyar olan “Hər gün” qəzetində dərc olunmuş və bəyənilmişdi. Sonra həmin il, hər həftənin cümə günü “Ədəbiyyat qəzeti” redaksiyasında keçirilən “Gənclər günü” məclisinə getməyi tövsiyə etdilər mənə, getdim və orda ədəbi nümunələrimi oxudum. Baş redaktor Ayaz Vəfalı növbəti həftə qəzetində bir səhifəlik şeirlərimi dərc etmişdi. Çox sevinmişdim və özgüvənim artmışdı.
    2. Dövri mətbuat səhifələrində dərc olunan ilk mətbu əsəriniz hansıdır?
    ___ “Tapdım səni”, “Kilidinə ürəyimin”…
    3. İlk kitabınız neçənci ildə harada dərc olunub və necə adlanır?
    ___ “Adamlar” adlanır və 2003-cü ildə “Qanun” nəşriyyatında çap olunub. O kitabımı S.Rüstəmxanlı çap etdirmişdi, yeri gəlmişkən, bir daha dərin təşəkkürümü bildirirəm. Mənim AYB-nə üzvlüyümdə də S.Rüstəmxanlı zəmanət verən 3 böyük şairdən biri idi.
    4.Neçənci ildən Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Tarix İnstitutunda elmi işçı olaraq çalışırsınız?
    ___ 1998-ci ildən AMEA Tarix İnstitutunda çalışıram.
    5.2012-ci il sentyabr ayının 22-də Azərbaycan Respublikası Prezidenti yanında Qeyri-hökümət Təşkilatlarına Dövlət Dəstəyi Şurası tərəfindən maliyyələşdirilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən “Bölgə yazarlarına dəstək” layihəsi çərçivəsində Salyan və Cəlilabad Səfərləriniz iştirakçısınız.Həmin səfər çərçivəsində DGTYB-nin heyət üzvü kimi şeirlərinizi də səsləndirdiniz.Səfər haqqında təəssüratlarınız?
    ___ Söylədiyiniz layihə çərçivəsində biz Quba, Salyan və Cəlilabadda olduq. Bölgə yazarları ilə görüşdük. Ölkə xaricində dəfələrlə simpozium ve konfranslarda, şeir şölənlərində olmuşdum. Amma Azərbaycanın bölgələrində ilk dəfə idi ki şeir tədbirinə gedirdim. Bu səbəbdəndirmi, ya nədənsə o səfərlərin təəsüratı bir başqa idi. Daha isti bir doğmalıq hiss edirdim.
    6.Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Məclis üzvü seçildikdən sonra ədəbi-bədii yaradıcılığınızda hansı yeniliklər ?
    ___ Yaradıcılıq, yaradıcı olmaq özəl bir xüsusiyyətdir. DGTYB türk dünyasının yaradıcı gənclərini tanımaq imkanı verdi. O ki qaldı Məclis üzvlüyünə …
    7.Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin aylıq ədəbi-bədii orqanı “Ulduz” jurnalında bu günə qədər müxtəlif yazarların ədəbi-bədii nümunələrinin dərc olunmasına köməklik etdiniz.Həmin yazarların ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri sizi qane edirmi?
    ___ Əsas odur ki, əl tutduğum insanların ürəyini sevindirmişəm.
    8.Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatında yazıları ilə çıxış edən gənc xanım yazarlara məsləhətiniz nə olacaq?
    ___ Hər kəs özünü yazır, öz düşüncəsini, öz dərkini, öz fantaziyasını, öz təfəkkürünü qoyur ortaya. Xanım yazarlara xanımlığınızı qoruyub saxlayın deyərdim.
    9.Sizi həm Azərbaycan, həm də Türk ədəbiyyatına bağlayan amil nədir?
    ___ millətimi və onun tarixini, ənənələrini, milli-mənəvi dəyərlərini sevməyim.
    10.Bu günə qədər şeirlərinizi və məqalələrinizi dərc edib yayınlayan şəxslərə arzunuz?
    ___ Yuxarıda da adlar çəkmişəm. Ilk növbədə kitablarımın çapında əməyi keçənlərə – S.Rüstəmxanlıya, Vaqif Bəhmənliyə, dayım Tariyel Səfərova təşəkkür borcum var hər zaman. Ümumiyyətlə, siz deyən kimi, şeir və məqalələrimi çap etdirən və çap edən hər kəsə can sağlığı və uğurlar arzulayıram.
    11.Son zamanlar ədəbi-bədii yaradıcılığınızda hansı yeniliklər olub?
    ___ Az-az, ya da tez-tez yazırıq. Baxır ovqata və duruma.. (gülür)
    12.İnşallah qarşıdakı günlərdə gənc yazarlara dəstək olmaq üçün hansı tədbirləri həyata keçirməyi planlaşdırmısınız?
    ___ Bir ciddi planım yoxdu. Amma mənim dəstəyimə ehtiyacı olan varsa, əlimdən gələni əsirgəmərəm.
    13.Azərbaycan xalqına arzunuz nə olacaq?
    ___ Azərbaycan xalqına hər zaman böyüklüyünü qoruyub saxlamağı arzulayıram.
    14.Böyük Türk dünyasına xidmət etməkdən məmnunluq hissi keçirirsinizmi?
    ___ Qürur duyuram.
    15.Sonda əziz oxucularımıza hansı şeirlərinizi ərməğan etmək istərdiniz?
    ___
    Müsahibəni götürdü: Kənan AYDINOĞLU. Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Mədəniyyət və Ədəbiyyat” bölməsinin əməkdaşı.

  • Sevinc HƏMZƏYEVA.Yeni şeirlər

    * * *

    Bir işıq yanır
    Uzaqdan görünən pəncərədə
    Bir ümid közərir
    Hələ sabaha inam var…
    Səssiz şəhər
    Gecə keçir
    Qanadında min bir xəyal
    Gözlərində suallar…
    Hara gedirəm mən ?…
    Fikirlərim qarışıbdır Istəyimə
    Yol yoldaşım – tənhalığım…
    Bir işıq yanır uzaqdan görünən pəncərədə
    Bilmək olmaz kim isinir oduna
    Həsrət tökür, hicran yağır bəlkə də
    O pəncərə işığında
    Bəlkə də fərəh ağlayır…
    Bilmək olmaz kim sevinir, kim üzülür
    Kim yas tutur
    Kim toy edir…
    Pəncərədən süzülən
    bir işığın altında
    Bəlkə də kimsə bədbəxt olur
    Bəlkə də kimlərinsə taleyinə
    Müjdə gəlir…
    Indi yolda azmış kimiyəm
    Bir işığa gümanım var
    Qaranlığı yox eləyən…
    Kim bilir ki..bəlkə
    Zülmətimi yaran işıq
    kədərimə yol açacaq
    Bir işıq közərir uzaqdakı pəncərədə
    Necə bilim o otaqda div yatmayıb?!
    Hər işığın şöləsinə ümid tutub
    Necə gedim
    Axı bir caniyə
    cəzanı verəndə də
    işıqların yandıraraq qol çəkirlər…
    pəncərədən gələn işıq
    bir yolum var…
    sənə baxıram
    sənə doğru gəlirəm…
    fərmanımı sən verəcəksən
    ya atıb oda məhv edəcək
    ya sevincimə yol verəssən…

    * * *

    Başlayır
    Bitir…
    Damlalar da, sözlər də…
    ən pisi
    hisslər də…
    sözün bitdiyi yerdə duyğular oyansaydı,
    danışsa idi
    bəlkə də hər şey başqa cür olardı…

    amma yaz ömrü, payız ömrü var imiş çox şeyin…
    “hər şeyin” deməkdən qorxdum…

    Dolu kimi yağır
    Bəzən həsrət…bəzən vüsal…
    Bəzən təəssüf…
    Geriyə yol qalmayıb…gedən yay geri qayıtmır..
    Yenisi gərək…
    Yenisi daha gözəl ola bilər,
    Bəlkə də…
    Bəlkəyə ümid gərək…
    Sabah yenə günəş doğacaq…

  • Sevinc HƏMZƏYEVA.Yeni şeirlər

    946980_572608526143609_1200498940_n

    * * *

    İçimi didən həsrətin
    Könlümü üzən həsrətin
    Az qala…
    Məni sevdi həsrətin
    Səndən də çox…

    Yarım oldun
    Bağrımı yaran oldun
    Xatirəmə həkk olunub
    yadım oldun
    Hərdən doğmadan doğma…
    Hərdən ögey, yadım oldun…

    Hər anımda anılan…
    Hər yanımda duyulan
    Yandırdıqca…
    Həsrətinə sarılan
    Nəvazişim, mehrim, şəfqətim…
    Sənə həsrət
    Özüm kimi…

    * * *

    Yağış yağır
    Sənə baxır,
    gözlərimlə.

    Dur altında
    Öpsün səni,
    yanağından, dodağından
    Məndən əvəz.

    Yağış yağır
    Mənə baxır
    Gözlərinlə.

    Süzüldükcə saçlarımdan,
    vücudumdan
    Məni qucur
    səndən əvəz.
    həsrət qalmış aşiqlər tək
    mən yanğılı,
    O yanıqlı
    Su çiləyir
    közüm üstə.

    Yağış yağır
    Narın – narın,
    zərif – zərif.
    Gilələnib kipriyimdə.
    İslanmışam başdan – başa
    Sən olmuşam.

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

    Birdə Gəlsəm………..

    İnsan olub nə etmişəm,
    Hər addımda səhv etmişəm
    Günahlarım qalaq-qalaq,
    Birdə gəlsəm bu dünyaya,
    Bahar olmaq istəyirəm

    Bahar fəslin ən gözəli
    Gəlin kimi bər-bəzəkli
    Ağacları gül-çiçəkli
    Birdə gəlsəm bu dünyaya,
    Bahar olmaq istəyirəm

    Yay odlu alovludu
    Payız solğun xəzanlıdı
    Qış çovğunluboranıdı
    Birdə gəlsəm bu dünyaya,
    Bahar olmaq istəyirəm

    Dəniz ətəyi dalğalı
    Dalğa sahili qurbanı
    Dəniz olmaq istəmirəm
    Birdə gəlsəm bu dünyaya,
    Bahar olmaq istəyirəm

    Gündüz gecənin qurbanı
    Gecə kədərin qıfılı
    Yox hər yuxunun yozumu
    Birdə gəlsəm bu dünyaya,
    Bahar olmaq istəyirəm

    Zaman reyslə gedən qatar
    Bəxt tanrıdan yazılan pay
    Həyat sanki axar bir çay
    Birdə gəlsəm bu dünyaya,
    Bahar olmaq istəyirəm

    Bahar hər il şən və gözəl
    Təbiətəo nur verən
    Canlılara sevinc verən
    Birdə gəlsəm bu dünyaya,
    Bahar olmaq istəyirəm

    Elnurəyəm ömür qısa
    Gənclik ömrüm gedir bada
    Birdə gəlsəm bu dünyaya

    Hər an cavan qalmaq üçün
    Bahar olmaq istəyirəm

    Analıq haqqı

    Bir gün eşitdim aci bir xəbər,
    Ana öz körpəsin atib quyuya
    İşiqli dünyaya gələn bir sevinc
    Qərq olub qaranliq zülmət quyuya.

    İlahi! Dünyanin sonumu gəldi..?!
    Ana can parçasina qatilmi gəldi?
    Bir anda yaranan çirkin ehtiras,
    Balani anaya düşmənmi etdi..!

    Ana necə qiyar can parçasina..?
    Əgər ana adina layiqsə oda,
    Tanrinin verdiyi gözəl hədiyyə
    Məgər layiqmi zülmət quyuya?

    Layiqmi beşiyi nəm torpaq olsun..?
    Laylasi qaranliq səssizlik olsun,
    Yarandi yaşasin vətəndaş olsun
    İnsanlar içində bir ad qazansin
    Anasin qürurlu bir qadin sansin

    Sabahin məllimi ,həkimidir o,
    Bəlkədə şairi,alimidir o,
    Ən əsas tanrinin bəndəsidir o,
    Sənin etdiyin çirkin əməli
    Bəlkədə təmiz adla yuyasidir o
    Mərd il,mətin ol sahib ol ona
    Sabah sahib olsun qocaliğina

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

    DƏYMƏZ AXAN GÖZ YAŞINA

    Nə olsunki çox sevmişdin
    İlləri qurban etmişdin
    Gəncliyini puç etmişdin
    Həsrətiylə ağlamaqdan
    Gözlərini kor etmişdin
    Hədiyyən nə oldu sənin
    Xəyanətlə qarşılandın
    Bu odlu sevginin odu
    Xəyanətlə söndürüldü
    Dəyər verilmədi əzabına
    Dəyməz axan göz yaşına
    Xəyal sənin gerçək yadın
    Ahı sənin şadı yadın
    Ocaq yadın,isti yadın
    Köz basılan tüstü adın
    Məcnun kimi dəli adın
    Qismətin nə oldu sənin
    Dəyərin nə oldu sənin
    Dəyməz axan göz yaşına
    O gözlər ki sənə yaddır
    O gözlərə yaş axıtma
    O gözlərə baxışını
    Bir məhbəs tək hasarlama
    Dəyməz axan göz yaşına
    Sənin gözəl gözlərini
    Dəli kimi sevən vardır
    Onun üçün alovlandır
    Baxışını mənalandır
    Sevməyəni səndə sevmə
    Gözlərini hədər etmə
    Sal bir nəzər ətrafına
    Nə çox heyran gözlərinə
    Nə çox qurban gözlərinə
    Dəyərmi bir vəfasıza
    Axıdılan göz yaşına
    Dəyər vermir fəryadına
    Dəyməz axan göz yaşına.

    AŞİQİYƏM MƏN

    Ulduzlar səmada seyrə çıxarkən
    Xəyal aləminə məndə dalarkən
    Tənha ürəyimdə sakit vurarkən
    Qaranlq gecənin aşiqiyəm mən
    Gecənin şahı ayı görəndə
    Qara gözlərimlə aya baxanda
    Sənin rəsmin ayda canlanır
    Gecə şahınıda aşiqiyəm mən
    Səhər tezdən dan söküləndə
    Otlr üstə ağ şeh düşəndə
    Ruhun -ruhumla birgə canlanır
    Sevgilim ruhunun aşiqiyəm mən

  • Səbinə DƏNİZ.”Monitorda evlərini axtaranlar”.

    Monitorda evlərini axtaranlar

    Bu gün üzərimdə qəribə bir ağırlıq hiss eləyirəm. Demək olar ki, gün boyu eyni mövzunu düşünmüsəm. Hətta bir neçə dəfə kövrəlib dolduğum da olub. Baxsanız heç bir ciddi problemim yoxdu, şükür Allaha hər şey normaldı. Yaşayış, sağlıq, ümumi vəziyyət…Amma… Təkcə bircə şeydən başqa…Əsil-kökümüzün vətəni olan Laçından başqa…Ümumiyyətlə, pafoslu və ağız dolusu vətənpərvərlikdən danışmağı heç sevmirəm. Heç kim inciməsin özüm yaşlarında, vətəndən bolluca dəm vuran birilərini görəndə içimdəki şübhələr o dəqiqə oyanır. Elə bilirəm ki, deyilən misralar, ötrülən kökslər hamısı nəyinsə xatirinədi. Gəlin düz danışaq:
    – Axı, necə ola bilər ki, orda doğulmayan, orda yaşamayan, o yerləri ancaq böyüklərinin dilindən eşidib, yuxuda görən bu növcavanlara vətən itkisi, torpaq itkisi bu qədər təsir etsin?! Bu əsla ola bilməz! Yenə də hamını bulamaq istəmirəm. Özümə əl yeri qoyaraq deyirəm ki, vətənpərvər ruhlu gənclərimiz çoxdu. Mən də təvazökarlıqdan uzaq olsa da elələrindənəm. Başqa cür ola da bilməz. Çünki əbəs deyilmiyib ki, ot kökü üstə bitər. Məni ağrıdan, incidən tamam başqa bir şey də var, bu gun atamın-babamın doğulduğu torpaqlara ancaq virtual baxa bilirik. Hər dəfə atam, böyüklərimiz elə həvəslə monitorun qarşısında oturub, Laçına gedirik deyirlər ki…Hər dəfə də üzdəniraqların orda özlərinə qurduğu şəraiti görəndə əlləri-qolları bağlı çarəsiz halda qalırlar. Bunun nə demək olduğunu ancaq yaşayanlar deyə bilərlər. İnsanlar öz evlərini,həyətlərini kosmosdan bapbalaca bir görüntüyə dəyişiblər. Balaca bir nöqtədə oxşarlıq görəndə sevinirlər…Bu bizim məhlə, məktəb, ev deyib az qalırlar ki, monitoru qucaqlasınlar. Təbiətinin ilahi gözəlliyi olan bu əsrarəngiz bölgənin camaatı indi Milin ilan mələyən düzlərinə səpələniblər. Artıq ordan gələn yaşlı nəsil yavaş-yavaş bitmək üzrədi. Çarəsiz qocaların son vəsiyyəti isə acizanə şəkildə oralardan gələn bir ovuc torpaq olur.
    Bu həqiqətən də insanlıq faciəsidi. Müharibə təkcə şəhid verib, torpaq itirmək deyil nə yazıq ki…21 ildir ki, atalarının şəkillərindən öpərək onunla ovunan uşaqlar, valideynlərinin məzarlarına həsrət qalanlar , uşaqlığının qoxusunu axtaranlar var. Paramparça səpələnmiş xatirələrin qırıntılarını ordan-burdan toplamaqla məşğuluq. Allah bizə yeni ümidlər versin…

    Sumqayitxeber.com

  • Nemət Tahir QARAXANLI.Hekayə

    “Qorxulu yuxu”
    Həsən kirayə qaldığı evdən çıxıb həmişəki kimi dərsə tələsirdi.Yola çatanda sol tərəfə baxdı,maşınlar uzaqda olduğundan tez yolu keçməyə çalışdı.Birdən ayağı səkinin qırağına ilişdi və ayaqqabısının üstü
    para-para oldu.Bu an elə bil ki,Həsəni maşın vurdu.Yox,bəlkə də maşın vursaydı bu qədər ürək ağrısı,daxili sarsıntı keçirməzdi..Ya maşın vurub öldürər,ya da yüngülcə zədələnərdi…
    Axı o,”şapaşki”yə bənzər ayaqqabıya 40 manat verib alanda onu payız və qış aylarında geyinməyi nəzərdə tutub,bücəsini zora salmışdı.İndi o nə edəcəkdi?
    Ailəsinin maddi vəziyyəti yaxşı deyildi.O,bu III kursda oxuyurdu.Bu 3 il ərzində valideylərinin onun oxuması,ehityaclarının qarşılanması üçün nələrə qatlaşdığını,nə əziyyət çəkdiyini bir o bilirdi,bir də Allah.
    Şəkər xəstəsi olan anası ev işlərin güclə yola verirdi.Ayağında damar xəstəliyi olan atası Həsənin ali təhsil alması ücün kiminsə şəxsi təsərrüfatında işləməkdən tutmuş sürücülük,tikintidə fəhləlik,daş ustalığına qədər əziyyətli işlərdə çalışırdı.( halbuki,həkim ona 3 kq-dan artıq ağırlıq daldırmağa imkan vermirdi).Artıq havalar soyuduğu üçün atasının əli bu ağır işlərdən də çıxmışdı…
    Həsənin həm oxuyub,həm işləməsinə isə nə valideynləri razı idi,nə də ki oxumaqla işləmək bir yerdə alınmırdı…Dərslərə ciddi yanaşmayıb işləsə idi, gərək qazandığı pulu da semestrin sonunda imtahandan keçmək üçün verəydi…
    Həsən çarəsiz və ümidsiz halda səkinin üstə oturub nə edəcəyini bilmirdi..
    Necə oldu ki,bu cür diqqətsizlik etdi?
    Axı o,üst-başınin səliqəsinə,ayaqqablarına diqqətlə yanaşırdı…
    Cibində olan pul yeni ayaqqabı almağa kifayət etməyəcəkdi.
    O,öz-özünə düşündü:
    -Ailəmə zəng edib desəm,ayaqqabı almaq üçün pulu hardan olsa,öz boğazlarından kəssələrə də,kimdənsə borc alsalarda,hətta dilənmək də olsa tapıb göndərəcəklər.Ancaq Həsən yaxşı bilirdi ki,valideylərinin 150 manat təqaüdün yarıdan çoxu ona aylıq tələbatın ödəmək ücün göndərilir,qalanı isə nəyinki onların ehtiyacın,heç dərmanların da almağa kifayət etmirdi.
    Allahım bu cür çarəsiz,köməksizmvəziyyətdə nə edəcəm,dərsə nece gedəcəm?
    Elə çırılıb ki,təmir də ediləsi deyil ki,təmir etdirim” –deyərək gözləri dolmuş şəkildə daxilən fəryad edirdi…
    O,hıçqırıb hönkür-hönkür ağlamaq,dərdini hayqırmaq istədi,ancaq səsi çıxmır, onu buz kimi tər basırdı…
    Qəfildən dik atılıb yuxudan oyandı.Gecənin bir aləmi idi.
    İndi yuxuda keçirdiyi həyəcandan,qorxudan,bir də ki,bunun yuxu olmasının sevincindən ixtiyarsız olaraq yanaqlarından göz yaşı süzülürdü…
    Həsən yatağından qalxıb qapıya sarı getdi və sevinc göz yaşları axa-axa ayaqqabılarını boyadı və gətirib çarpayısının baş tərəfindən yerə qoydu.Sonra yatağına girib yatmağa çalışdı
    P.S. Sizə bir sirr verim: Əslində Həsən adlandırdığım bu bu tələbə oğlan mən özüməm…Oxucularımdan utandığım üçün adımı gizlətmək istəmişdim….

  • Azərbaycan İntermediasında yeni İnformasiya Agentliyi fəaliyyət başladı

    Salam, Əziz və Hörmətli Dostlar!
    Çağdaş Azərbaycan Ədəbi Elektron Məkanında yeni bir İnformasiya Agentliyi tezliklə fəaliyyətə başlayacağı barədə öncə sizi bilgiləndirmişdik.İnformasiya Agentliyinin nə vaxt fəaliyyət başlayacağı, hansı adla fəaliyyət göstərəcəyi məlum oldu.Məlumata görə, adı bir müddət gizli saxlanılan “Gundelik.İnfo” İnformasiya Agentliyi bu gün axşama yaxın fəaliyyətə başlayacaq. Bu haqda məlumatı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalına adı hələ ki, gizli saxlanılan İnformasiya Agentliyinin Mətbuat Xidmətindən bildiriblər.
    İnformasiya Agentliyinin Mətbuat Xidmətinin Rəhbəri Kamran Aydınoğlu Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının əməkdaşına müsahibəsi zamanı bu sözləri deyib: “Çağdaş Azərbaycan Ədəbi Elektron Məkanında bir neçə İnformasiya Agentliyi fəaliyyət göstərir.Faktiki olaraq Azərbaycan oxucularını yeni məlumatlarla təmin edirlər.Biz də öz növbəmizdə yeni İnformasiya Agentliyi açıb fəaliyyətimi daha da genişləmdirmək və oxucuları yeni məlumatlarla təmin etmək istəyirik!”.
    Qeyd edək ki, portalda yer alacaq yeni məlumatlar Avropa və Rusiya mətbuatına istinadən yayımlanacaq.

  • Kənan AYDINOĞLU.Şeir

    SƏN DOĞMA BAKIMDAN ÖZGƏ DEYİLSƏN

    Əziz və doğma şəhərim Sumqayıtın yaradılmasının “60” illik yubileyinə

    Mən sənin qoynunda böyüməsəm də,
    Sən doğma Bakımdan özgə deyilsən.
    Yazdığım hər şeri qulaqlarıma,
    Həzin nəğmə kimi mənə deyirsən.

    Sənin torpağına ayaq basanda,
    Könlümdə dil açdı yeni nəğmələr.
    Qıza, gəlinlərə şeir yazanda,
    Bir sevgi hissləri hopdu canıma.

    Aylara, illərə dost olan gündən,
    Xoşbəxt yaşamağı səndə tapmışam.
    Demirəm bir damcı suya çevrilib,
    Bir cana, bir ruha, şerə hopmuşam.

    Sevindim düzü, mən ömür yolunda,
    Sənlə barışanda həftələrlə il.
    Sənin qədimliyin, sənin tarixin,
    Doğma Bakım kimi mənə yad deyil.

    1 aprel, 2009.Sumqayıt şəhəri.

  • Eyyub MƏMMƏDOV.Yeni şeir

    Qırılmaq ümidin sinonimiyimiş
    Necədə yaraşır kəlmə kəlməyə
    Ümid ölümünə kim duz çevirmiş?
    Bəlkə özü qorxub gözə gəlməyə

    Gözlər çox aglarsa qızararıb şişər
    Qırmızı qəlbin də aglar qırmızı
    Yenə qan qaynıyır yenəmi görən?
    Fəsillər səf salıb payızla yazı

    Yan keçib gedəsən həyatdan qardaş
    Bir qonşu işi tək qarişmayasan
    Qismətə yaşamaq düşsə də belə
    Çalışıb qismətlə barışmayasan.

  • Nemət Tahir QARAXANLI.Hekayə

    SEVGİ…NİFRƏT…XƏYANƏT…!

    Ərhun dərsdən gəldi.Anası nə qədər xahiş etsə də, O, yeməyini otağında yeyəcəyini bildirdi. Kağız kimi ağarmış üzündə, qütbdə batan günəş kimi sönməkdə olan yaşıl gözlərində nəinki yeməyə, heç yaşamağa da həvəs yox idi.Artıq onun 13 yaşı vardı. Atasının üzünü 2-ci sinifdə oxuyanda görmüşdü. Atası ilə anası böyük sevgi yaşamış, hər cür çətinlik və maneələrə baxmayaraq öz məqsədlərinə çatıb ailə qurmuşdular. Atası dolanışığın çətinliyin görüb xarici ölkəyə işləməyə getmişdi. İlk vaxtlar yaxşı da qazanırdı: hər ay pul yollayır, 5-6 aydan bir isə evə gələrdi. Lakin artıq neçə il idi ki, atası evlərinə qayıtmır, ildə bir neçə dəfə zəng edərdi: İşlərinin pis getdiyini gəlməyə imkan olmadığın söyləyirdi Ərhungilə. Atasının yoxluğunda – bu illər ərzində çox şeylər dəyişmişdi, çox sıxıntılar çəkmişdilər. Nəhayət son zamanlar anasının işləri düzəlmişdi. (Ofisdə çalışırdı Ərhunun anası). Əvəllər isə qohumların, yaxınların hesabına dolanırdılar, çətin də olsa.
    Anası işə gedəndə Ərhunu dərsə qoyar, onu evə gətirməsi üçün isə məktəbdə çalışan qonşularındakı müəllimdən xahiş etmişdi. İşə girəndən sonra anasının Ərhuna diqqəti, qyğısı istər- istəməz azalmışdı.
    Dərsdən gələn Ərhun otağına keçər öz pəncərəsindən Xəzəri, parkdakı yaşıl ağacları seyr edər, bir gözü isə anasının gəldiyi yola dikilərdi. (Onu həyata bağlayan isə hər gün səhər tezdən Xəzərdən günəşin doğmasını seyr etmək və yemlədiyi sərçələr idi.) Küçənin o başından anasın görən kimi tez gəlib qapını açar, anası qapıdan girən kimi boynuna sarılar, onu çoxlu öpərdi.
    Anasının işə düzəldiyi aylar olardı. Bu gün də Ərhun anasın gözləyirdi. Binalarının qarşısında xarici maşın saxladı. Anası maşından düşüb, gülər üzlə içəridəkilərə nəsə deyib evə doğru gəldi…
    Ərhunun nədənsə gözləri bərəldi, ürəyi əsdi, qılçları qurudu sanki. Hər günki, kimi qapını açmaq yadından çıxdı. Qapı bir neçə dəfə döyüldükdən sonra birtəhər gəlib qapını açdı. Anasının boynunu qucaqlamaq əvəzinə sual dolu baxışla anasının gözlərinə baxırdı:
    -Nə olub balam, niyə qapını açmamısan, nə baş verib?
    -Ana o maşın kimin idi,hə?
    -Hər şey aydındır. Ay mənim qısqanc balam. O bizim şirkətin maşınıdır. Müdirin tapşırığı ilə indən belə məni evə gətirəcək, narahat olma balam.
    Anasına bu cür sual verdiyiçün, ondan şübhələndiyiçün həmin gün çox utanmışdı Ərhun.
    Ancaq Ərhun yanılmamışdı. Anasını gətirən bu maşının sürücüsü bir müddətdən sonra onların evinə ayaq açdı, onun gəlişi ilə evlərindən hüzur, səmimiyyət, mehribanlıq yoxa çıxdı. Növbəti sualında anası : “məndən nə istəyirsən? “ sənin yaxşı geyimin , yeməyin, yaxşı yaşamağın üçün bu qədər zəhmət çəkirəm, söz götürürəm. Sağ olsunlar məni işə götürüblər, minnətdarlığımı bildirmək üçün evə dəvət edirəm, burda nə var ki?
    Atan evdən çıxdığı neçə ildi, nə düzəməlli zəngi var, nə də ki, evə bir şey göndərməyi, hər dəfə zəng edirəm, telefonu bir rus qadın götürür.Harda olduğunu soruşanda, onun evdə olmadığını söyləyir, hər ddəfə məni bir bəhanə ilə yola verir. Özü zəng eliyəndə isə qısa olaraq bizim halımızı xəbər alır, vəziyyətin hələ yaxşı olmadığını deyir, bütün suallarımı cavabsız qoyur, hələ utanmadan bizi çox sevdiyini deyir , bütün bunlar boş yalandı. Özü rus qadınlarla kef eliyir,gün keçirir,bizi çox sevsə yanımızda olardı,qayğımıza qalardı, gedib ora yan verib yıxılmazdı” cavabını verdi. Bundan sonra Ərhun danışmağın mənasız olduğunu anladı, daha heç nə ilə maraqlanmadı. Onun üçün artıq elə bil. Ən dəhşətli anlar isə, anasının işdən qayıtması, yanında açıq-saçıq geyimli rəfiqəsi və bir neçə kişi ilə evə gəlməsi idi. Evdəki sərxoş və mənasız danışıb gülüşmələr, kravat cırıltısı, ehtirasın və xəyanətin qatışığı olan qadın səsləri Ərhun üçün əsl cəhənnəm əzabı idi.Onlar evə gələn kimi, o, başını yastığın altında gizlədər, qulaqlarına pambıq tıxayardı, artıq onun qəlbində sabaha olan uşaq ümidləri də ölmüşdü. Bu ev , bu yaşam, bu həyat tərzi ona heç nə kəsb etmirdi. Artıq neçə vaxtdı anasına “ Ana ” dediyi onunla bir stol arxasında oturduğu yadından çıxmışdı, çəkdiyi əzablar, onun ətdən çıxmış arıq sifətində, solmuş gözlərində, susmuş dilində əks olunurdu, dərsdən gələn kimi çəkilər otağına, dərslə başını qatmağa çalışar, anasını otağa gətirdiyi çörəyin çoxunu isə pəncərəsinə qonan sərçəyə yedizdirərdi, qalan vaxtını isə Xəzəri seyr etməklə keçirərdi. Bir dəfə yenə anası ilə üz-üzə gəldi, bunun səbəbi isə müəlliməsinin anasına zəngi olmuşdu: Müəllimə ədəbiyyat dərsində şagirdlərə “ xəyanət nədir? ” mövzusunda inşa yazmağı tapşırmışdı. Ərhunun inşa dəftərində bu sözləri oxumuşdu müəllimə : “Xəyanət böyük sevgidən yaranır. Zamanla nifrətə çevrilr. Bunun nəticəsi isə mənəm. Mən ən böyük xəyanətəm…
    -Bu nə sözdür yazmısan Ərhun? Sən məni öldürmək istəyirsən?
    – Sən niyə atama xəyanət edirsən?
    – Mən xəyanət edirəm təkcə. O mən artıq neçə ildir xəyanət edir. Bizi burda atıb gedib, halımızdan xəbəri belə yoxdur. Gündə bir qadınla yaşayır. Axı mən də insanam. ən əsası qadınam, hisslərim var.
    -Onun sənə xəyanət etdiyi dəqiq deyil,fakt budur ki, sən ona da, mənə də xəyanət edirsən!
    -Dəqiq deyil? Bəs hər dəfə danışdığım o qadınlar kimdir? Bəli hamınız bir bezin qırağısız- kişisiniz.
    -Dözərdin də səbəbini öyrənərdin,gedərdin dalınca, bəlkə nəsə problemi var, başı dərddədir.
    -Elə bilirsən getmək istəmədim? Hər dəfə zəng edəndə “dalınca gələcəm” dedim. Nəsə problemin varsa de səni and verirəm, öz canıma – soruşdum.
    Mənə tapşırdı ki, birdən dalınca gələrsən, ondan sonra məndən incimə.Mən onu həyatımın sonuna qədər gözləyərdim. Necəki, Qarabağ savaşında 5 il yolunu gözlədim.Valideynlərimin bütün təzyiqlərinə qarşı çıxdım.Doğmalarımla düşmən oldum ondan ötrü. Adamın üstə Allah var o da sözündə düz çıxdı. Gəldi ailə qurduq. Ona həmişə deyirdim. Mənə yalan danışma, xəyanət etmə, sənin üçün hər şey edərəm.”
    -O sənə xəyanət etmişdi? Özünü bu qədər alçaltmayaydın, dərsdə, həyətdə uşaqlar ilə “Anan pozğun, faişədir, sən bizim yanımıza gəlmə, bizimlə oynama” deməyinə şərait yaratmayaydın. Başqa qadınlar kimi başqasıyla ailə quraydın.
    Anası Ərhuna bir şillə vurub “ Yetər, yetər ! Qarşımda durub başından böyük danışma,mənim üçün hər şey və hər kəs ölüb, mən nə edirəmsə sənin üçün edirəm. Hətta özümü satıram, eşitdin?!”
    Göz yaşına boğulmuş Ərhun: “ Mənim üçün hər şeyi başqa yolla da etmək olardı, əsl ana odur ki, atanın yoxluğunda övlad üçün həm ata, həm ana olsun. Ancaq sən bunu bacarmadın, səndən qəlbim o qədər sınıb ki, sənə nifrət belə edə bilmirəm, başa düşürsən?”
    Bunları deyərək otağına keçmiş və bir gün çölə çıxmamışdı Ərhun. Bu cür yaşamağa davam edirdilər, buna yaşamq demək olardısa.
    … Çantasını yerə qoyub paltarını soyuna- soyuna pəncərənin qarşısına gəldi, gözlərinə inanmadı çox dəhşətli bir şey olmuşdu:
    Axşamdan çörəyi xırdalayıb pəncərənin ağzına qoymuşdu.O,həmişə belə edərdi,pəncərəni açıq qoyardı ki,bəslədiyi sərçə gəlib çörək qırıntılarını balalarəna daşısın.Ancaq axşam hava soyuq olduğu ücün pənəcrəni örtmüşdü.Çərəyi görən sərçə elə bilib ki,yenə pəncərə açıqdır.özünü pəncərəyə çırparaq bərk zədələyib…
    Ərhun sərçəni əlinə götürdü,çox pis əzilmişdi.Ərhun ağlayır,nə edəcəyini bilmirdi.Axı onun səhvi ucbatından bir dostu məhv olacaq,bala sərçələr anasız qalacaqdır..
    Sərçə son dəfə Ərhunun gözlərinə mehriban və nigaran bir baxışla baxıb canını tapşırdı…
    Sanki mehribanca baxışlar Ərhuna minnətdarlıq və bu pislik dolu dünyadan canını qurtarmağın sevinci,
    nigarancılığı isə bu ədalətsiz dünyada yetim balalarının qalması idi.
    Ölmüş sərçəni bağrına basıb,gözləri tavana tikilmiş halda səhərə kimi yatmadı Ərhun.
    Tezdən evdən çıxdı…
    Səhər yeməyini hazırlayan anasıƏrhunu oyatmaq ücün otağa getdi,lakin Ərhun yox idi.Dəli oldu sanki..
    Nə edəcəkdi?Hara gedə bilərdi?Yaxınlıqda nə yaxın qohumları,nə də tanışları var idi.
    Məhlədə, məktəbdə və küçələrdə Ərhunu çox axtardı,amma gördüm deyən yox idi…
    Nəhayət,Ərhunun gündəliyinin arasından tapılan məktub hər şeyə bir az da olsa aydınlıq gətirdi: “Mənim səhvim ucbatından sevdiyim varlığın birini itirdim. Bu səhvimi heç bir bəhanəylə yoluna qoya bilməzdim. Tək çarəm onunla birgə ikinci dostumun – sirdaşımın yanına getmək idi. Səndən fərqli olaraq mən sevdiyimin ardınca getməyi bacarıram. Etdiyim səhvlərə görə səndən nə qədər diksinsəm də sən mənim anamsan və səni çox sevirəm…Məni axtarma.”
    Bir müddət sonra Xəzər dənizindən bir uşaq meyiti tapılması xəbəri yayıldı.
    Əlində bir sərçə , döş cibində isə valideynlərinin toy şəkli…
    Küçələrdə hamı tərəfindən faişə kimi tanınan dəli qadının kimi görürsə yaxasından tutub “balamı görməmisən? Böyük sevgi, nifrət və xəyanət” -deməsi şəhərfə hamının təəccübünə səbəb olmuşdu…
    Bu hadisədən bir neçə il sonra Moskvada mübahisə nəticəsində bir ermənini öldürərək 14 il həbs cəzası alan bir kişi 8 il sonra amnistiyaya düşüb vətənə qayıdırdı. Qatardan düşəndə döğma vətəninə qayıtdığı üçün, neçə vaxtdı telefonla da olsa səsini eşitmədiyi doğmalarına qovuşacağı üçün çox xoşbəxt idi….

  • Əlirza Həsrət: “Mən AYB-nin ögey və qərib balasıyam”

    Son vaxtlar ədəbiyyatımızda bir canlanma müşahidə olunur. Baş verənlərə çaxnaşma, qaynama da demək olar. Təəssüf ki, bütün bunlar ədəbi müstəvidə yox, şəxsi münasibətlər çərçivəsində cərəyan edir.

    Bu hərəkətlilik Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) qurultayı öncəsi bəlkə də təbii sayıla bilər. Özünü ədəbiyyat adamı sayan bir çoxları özünü bu hadisələrin mərkəzində görməyə can atır. Ağrılı haldır ki, çoxu da bunu ədəbi əsərləri ilə yox, mübahisələrlə və kimlərisə qınaq obyektinə çevirməklə etməyə çalışır.

    Amma bu kortəbii tozanaq və qarğaşalardan, deyişmə-didişmələrdən uzaq olub sırf ədəbi yaradıcılıqla məşğul olanlar da var Onlar çoxluq təşkil eləsələr də nəsə ortalarda görünmürlər. Yəqin bu da ondan irəli gəlir ki, onlar bu davanın ədəbiyyat naminə aparılan dava oçadığını, “yorğan davası” olduğunu anlayırlar.

    Başını aşağı salıb işini görən belə yazarların çoxu əyalətdə yaşayan söz, ədəbiyyat adamlarıdır. Bu gün onlardan biri ilə söhbətləşəcəyik. O, istedadlı şair, AYB üzvü Əlirza Həsrətdir.

    – Əlirza bəy, sizcə, ədəbiyyatımızda nə baş verir? AYB ilə Azad Yazarlar Ocağı arasında “savaş” bitməmiş AYB-çilər və Bakı Slavyan Universitetinin yaradıcılıq fakütəsinin yazarları başladılar. Bu olub-bitənlər əyalətdən necə görünür?

    – Əslində mənim üçün AYO deyilən bir şey yoxdur. AYB-AYO qarşıdurmasına gəlincə isə düşünürəm ki, AYO AYB-də nə eyib axtarıbsa, güzgüdə özlərində gördüklərindən başqa bir şey görə bilməyib. O da həqiqətdir ki, AYB-də qınamalı şeylər də çoxdur. Hər il bir neçə insana təqaüd verirlər. Bu məsələdə yanlışlıqlar çoxdur. Görünən budur ki, təqaüdlərin verilməsində ədəbi meyarlar önə çəkilmir. Sanki heç maraqlanan yoxdur ki, bu adamın ədəbi fəaliyyəti buna imkan verir, yoxsa yox. Yəqin ki, o təqaüdçülərin hamısı üçün xahiş olunmur ki… Lap elə olsun. Həmin prezident təqaüdü alanlardan ilin sonunda yaradıcılıq hesabatı tələb olunmalıdır. Bu məsələlərə görə məsuliyyət daşıyan kimsə olmalıdır. Bax, məhz o kimsə gözə görsənmir! Mənsə AYB-nin ögey və qərib balasıyam. Qürbətdən hər halda AYB üçün isti bir şey deyə bilərəm. O ki qaldı AYB-çilər və yaradıcılıq fakütəsinin yazarlarına, bu haqda onu deyə bilərəm ki, iki qurumun rəhbərləri ədəbiyyatda sözün demiş yazarlardır. Məncə, ədəbiyyatdan başı çıxan hər kəs Anar müəllimi dəyərləndirməlidir.
    – Çıxış yolunu nədə görürsünüz?

    – Kiminsə tələbəsi inşafason bir şey yazır. Səhərisi gün də olur AYB-nin üzvü. Sonra da olur prezident təqaüdçüsü. Bəs AYB-nin çox sevdiyimiz rəhbərliyi bunları görmürmü? “Natəvan klubu”nda nə qədər dəyərsiz söz yığını ilə məşğul olanların kitab təqdimatı keçirilir. Onlara niyə bir irad tutan tapılmır?! Yazıq gənclik də elə bilir ki, müasir Azərbaycan ədəbiyyatı elə belə də olmalıdır. Bu neqativ halların həlli üçün köklü dəyişikliklər lazımdır.

    – Ədəbi cərəyan və qruplar yaranır. Hər biri də iddialıdır. Bu iddiaların sonunda isə ədəbi maraqlardan çox şəxsi maraqların olduğu görünmürmü?

    – Ədəbi qrupların yaranması yaxşı haldır. Amma əgər ədəbiyyata xidmət edəcəksə. AYO bir neçə il əvvəl çox fəal idi. AYO yaxşı yazıb şöhrətlənmək əvəzinə AYB-ni söyməklə, gərəksiz təhqirlərlə özünü əsl ədəbi ictimaiyyətin gözündən saldı.

    – AYB- də gənc yazarlara münasibət heç də pis deyil axı…

    – AYB yalançı gəncləşməyə doğru yox, həqiqi kamilləşməyə doğru addımlamalıdır ki, əvvəlki nüfuzunu qaytara bilsin.

    Tural Balabəyli

    Virtualaz.org

  • Qubadlının işğalından 20 il ötür

    Azərbaycanın Qubadlı rayonunun Ermənistan Silahlı Qüvvələri tərəfindən işğal edilməsinin 20 ili tamam olur.

    APA-nın məlumatına görə, Qubadlı rayonu 1930-cu ildə yaradılıb. ərazisi 802 kv.km-dir. 94 yaşayış məntəqəsi, o cümlədən, 1 şəhər və 93 kəndi var. 31 avqust 1993-cü ildə ermənilər tərəfindən işğal edilib. İşğal ərəfəsində əhali 30 minə qədər olub.

    İşğala qədər Qubadlının iqtisadiyyatının əsasını taxılçılıq, heyvandarlıq, tütünçülük, baramaçılıq və üzümçülük təşkil edib. 2 üzümün ilkin emalı zavodu, 1 yağ-pendir zavodu, 1 asfalt zavodu, 1 inkubator-quşçuluq fabriki, 1 balıqyetişdirmə vətəgəsi, 1 daş karxanası, 1 mərmər sexi, Azərbaycan “Neftqazavtomat” təcrübə zavodunun filialı və s. fəaliyyət göstərib. Ümumiyyətlə, Qubadlı rayonunda 62 idarə və müəssisə olub.

    Qubadlı rayonunda 61 ümumtəhsil məktəbi, o cümlədən, 33 orta, 16 səkkizillik, 12 ibtidai məktəb fəaliyyət göstərib.

    Qubadlıda 180-ə qədər mədəni-maarif müəssisəsi olub. 84 kitabxana, 12 mədəniyyət evi və 44 klub, 7 avtoklub əhaliyə xidmət edib. Rayonda 2 uşaq-musiqi məktəbi də fəaliyyət göstərib.

    Ümumilikdə işğal nəticəsində rayonda olan 6988 yaşayış evi, 1080 kənd təsərrüfatı obyekti, 32 rabitə, 86 səhiyyə, 180 mədəniyyət, 6 sənaye müəssisələri, 650 km avtomobil yolları, 9 körpü, 2 su anbarı, 150 kilometr magistral su xətləri, 4830 km elektrik xətləri, 165 kilometr magistral qaz boru xətti, 146 idarə, müəssisə binaları, 18 dəyirman, 4 su nasos stansiyası, 120 ədəd elektrik yarımstansiyası və transformator dağıdılmış, 13365 hektar meşə sahəsi işğal altında qalıb.

    Ermənilər 5 mindən çox nadir eksponat saxlanılan Qubadlı tarix-diyarşünaslıq muzeyini də talan ediblər. 4-cü əsrə aid “Gavur dərəsi”ndəki ibadətgah, 5-ci əsrə aid “Qalalı” və “Göyqala” abidələri, 14-cü əsrdə tikilmiş “Dəmirçilər” Türbəsi, Hacı Bədəl körpüsü, Laləzar körpüsü, eləcə də Əyin, Yusifbəyli, Seytas, Qarağaclı, Xocamsaxlı kəndlərindəki digər tarixi abidələr hazırda işğal altındadır.

    Erməni təcavüzü zamanı Qubadlı 5 il müddətində 238 şəhid verib, 146 nəfər əlil olub. Şəhidlərdən Əliyar Əliyev, Vasili Əliyev, Aslan Atakişiyev, Ələkbər Məmmədov, Kərəm Mirzəyev, Aqil Məmmədov, Bəylər Ağayev, Kazımağa Kərimov, Səfa Axundov Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı adına layiq görülüb.

    Qaynar.info

  • Qafqaz ƏVƏZOĞLU.”Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    Qubadlının işqalından 20 il ötür

    “Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    YADIMA DÜŞÜBDÜ

    Yurd-yuvamda keçirtdiyim hər günüm,
    Ötüşən il, ay yadıma düşübdü!
    Bir səs olcaq ayağından başacan,
    Kəndə düşən hay yadıma düşübdü!

    İşdən-gücdən yorğun-arğın qayıdıb,
    Dincələrdik körpələri oynadıb.
    Qapımızda samavarı qaynadıb,
    Dəmlədiyim çay yadıma düşübdü!

    Neçə vaxtdı bir dərd əyib qəddimi,
    Bölə bilmir köhnə qonşum dərdimi.
    Düşünürəm viran qalan kəndimi,
    Başdan-başa tey yadıma düşübdü!

    Demə orda yaşamışıq bəy kimi,
    İndi burda dolaşırıq səy kimi…
    El yığışıb götürdüyü toy kimi,
    Qapımdakı vay yadıma düşübdü!

    Ov etdiyim dərələrdə hənirti,
    Kol dibindən qopartdığım göyərti,
    Hərlədiyim yeddi nömür kərənti,
    Qatladığım lay yadıma düşübdü!

    Yad dolanır ta “Hərtiz”i, “Səngər”i,
    Hardan alım Qoç Nəbini, Həcəri?!
    Göz yaşımdı Bərgüşadla Həkəri,
    Baş vurduğum çay yadıma düşübdü!

    Kəndimizdə “toybaşı”ydı üç nəfər,
    Həsənalı, Həsənqərə, Qəzənfər…
    Qara zurna nazlanardı bəxtəvər,
    O “Yallı”lı toy yadıma düşübdü!

    Gül açmadı ta Qafqazın dediyi,
    Zəhər oldu neçə vaxtdı yediyi…
    Qonşuların qonşulara verdiyi,
    Göndərdiyi pay yadıma düşübdü!!

    2005.

  • Qafqaz ƏVƏZOĞLU.”Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    Qubadlının işqalından 20 il ötür

    “Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    SORUŞ

    = Bir nəfər yerli “şair” biz qaçqınlara xitabən mənə: Eh,
    sizin nə dərdiniz var e, bütün kommunal – işıq,
    qaz, su və s. xərclərinizi dövlət ödəyir, üstəlik də
    sizlərə verilən yardımlra əlavələr də alırsız,- dedi =

    Mənə dərdsiz deyən, ay zalım oğlu,
    Sən məni mən dərdli olandan soruş!
    Yuvası uçandan, yurdu yanandan,
    Obası virandan, talandan soruş!

    Qapını kəsməyib hələ duman-çən,
    Demirəm mən dərdə sən də düşəsən.
    Dərdimi öyrənib bilmək istəsən,
    Qəzadan qəhərin alandan soruş!

    Fələk qarğayandan, evin yıxandan,
    Başına qayalar, daşlar yağandan,
    Gündüzlər yurd sarı durub baxandan,
    Şər vaxtı gözləri dolandan soruş!

    Ətirli baxçası, bəhrəli bağı,
    Yarpızlı bostanı, çiçəkli tağı,
    Laləli çəməni, reyhanlı dağı,
    Yamyaşıl ormanı solandan soruş!

    Başının üstünü kəsəndə yağı,
    Qazanda qatığı, nehrədə yağı,
    Ləyəndə ayranı, teştdə qaymağı,
    Atıb qaça bilən nalandan soruş!

    Ulağı alıxda, dəvəsi xıxda,
    Sürüsü ağılda, malları mıxda,
    Toyuğu-cücəsi əldə-ayağda,
    Itləri zəncirdə qalandan soruş!

    Qız-gəlin bulaqda atdı sənəyi,
    Tavada xörəyi, sacda çörəyi…
    Bir təhər çıxartdım anam Göyçəyi,
    Sal bizdən yolunu, bir ondan soruş!

    Qaldı qapılarda tığla taxılı,
    Tayası vurulu, kumu tıxılı…
    Saydıqca birbəbir qəlbim sıxılır,
    Bilmə ki, deyirəm yalandan, soruş!

    Halakın çıxar e, itsə bir iynən,
    Olarsan imandan, çıxarsan dindən…
    Bir çöp götürməyib dolu evindən,
    Yol boyu saçını yolandan soruş!

    Taptaq altındadı qəbirstanlığım,
    Qoparıb daşını, aparıb yağım.
    Qaralıb ocağım, sönüb çırağım,
    Dərd nədi, havasın çalandan soruş!

    Dördgözlü açıram hər gecə danı,
    Gedib yoxlayıram yirdu-yuvan.
    Hər gün xatırlayıb eli-obanı,
    Şirin xəyallara dalandan soruş!..

  • Qafqaz ƏVƏZOĞLU.”Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    Qubadlının işqalından 20 il ötür

    “Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    BATIRAM İÇİMİN HIÇQIRIĞINDA

    Yenə xəyallarla mən başıdaşlı,
    Qopub öz içimdən uzaqlaşmışam.
    Ürəyim ağrılı, gözlərim yaşlı,
    Gedib o yerlərlə qucaqlaşmışam!

    Gümanın itirmiş yalquzaq kimi,
    Düşüb dolaşıram viran yurdları.
    Gəzirəm yad kimi, bir uzaq kimi,
    Bir vaxt növrağımı quran yurdları!

    Gah “Qara qaya”da, gah “Ağ qaya”da,
    Keçən günlərimin sorağındayam.
    Gah “Qlzıl qaya”dan boylanıb, ya da,
    Çağlar Bərgüşadın qırağındayam!..

    Baxıram hər tərəf yesirdən yesir,
    Möhtacdı qayası, daşı sığala.
    Nə Babək görükür, nə də Cavanşir,
    Nə də ki, Koroğlu – qılıncın çala!

    Axır gözlərimdən yaş gilə-gilə,
    Batıram içimin hıçqırığında.
    Gəzdirə bilsəydik qalmazdıq belə,
    Vətən qeyrətinin bir qırığın da!!

    2006.

  • Qafqaz ƏVƏZOĞLU.”Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    Qafqaz Əvəzoğlu

    Qubadlının işqalından 20 il ötür

    “Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    SIZILDAŞIRMI

    Görən o yerlərdə yenə, ay Allah,
    Şimşəklər oynaşıb şaqqıldaşırmı?!
    Buludlar sıxanda kirpiklərini,
    Sellər dərələrdə aşıb-daşırmı?!

    Zümrüd bulaqların xoş nəğmələri,
    Yenə oxşayırmı gen dərələri?!
    Kükrəyən Bərgüşad, coşan Həkəri,
    Çırpılıb daşlara qıjıldaşırmı?!

    Şahinlər, şonqarlar ucalıqlarda,
    Durnalar, turaclar ovalıqlarda,
    Xınalı kəkliklər qayalıqlarda,
    Veribən səs-səsə qaqqıldaşırmı?!

    Səhərlər əsdikcə sərin küləklər,
    Gəlintək nazlanan al biçənəklər,
    Meşədə xəzəllər, çöldə çiçəklər,
    Göllərdə lilparlar pıçıldaşırmı?!..

  • Qafqaz ƏVƏZOĞLU.”Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    Qubadlının işqalından 20 il ötür

    “Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    DƏLİ KÖNÜL

    Dəli könül, necə gülüm-sevinim,
    Qatan qatıb, zəhər töküb şiləmə!
    Bir tərəfdən zalım fələk budayıb,
    Sən də düşüb bir tərəfdən şiləmə!

    Nə umursan yurd-yuvsı talandan,
    Hər şər vaxtı didələri dolandan.
    Dərdim azmı, sən də düşüb bu yandan,
    Yetim qalmış quzu kimi mələmə!

    Kaş meh olub o dağlara bir əsəm,
    Yurd-yuvamı dolaşmağa tələsəm.
    Yurd həsrətli bir quruca nəfəsəm,
    Bir sağ ikən şikəstəm ə, şiləm ə!

    An demədim yurdsuz keçən bir ana,
    Oğul gərək dərdlərimə dayana.
    Dərdi söylə dərd bilənə, qanana,
    Hər yetəndən dərdə dəva diləmə!

    Yurd-yuvasız keçən ömür şən olmaz,
    Namərd olan mərd dərdinə tən olmaz.
    Hər dərd bölən Qafqaz üçün sən olmaz,
    Bir dəryayam, bütöv dərdəm – siləmə!!

    25.12.2005.

  • Qafqaz ƏVƏZOĞLU. “Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    Qubadlının işqalından 20 il ötür

    “Doğma yurd-yuva həsrəti” silsiləsindən

    QİSMƏTİM OLSUN

    Gözüm o dağlara calanıb, Allah,
    Dumanı – qəhərim, çəni – göz yaşım!
    Içimdə bir ocaq qalanıb, Allah,
    Qurum dura-dura alışır yaşım!

    Içimdə bir ocaq qalanıb, Allah,
    Tüstüsü burulub təpəmdən şıxır.
    Odu bir yanadır, közü bir yana,
    Külünü qaldırıb gözümə soxur!

    Içimdə bir niskil yurd salıb, Allah,
    Qışı qərar tutub yazı dolanmır.
    Indi yetim qalan gör neçə kəndin,
    Ocağı çatılmır, çırağı yanmır!

    Içimdə bir məzar boylanır, Allah,
    “Hərtiz”im, “Səngər”im başdaşlarıdı.
    Kükrəyən Bərgüşad, coşan Həkəri,
    O viran yurdların göz yaşlarıdı!

    Içimdə bir həsrət göyərib, Allah,
    Bu gələn karvanım dönmədi geri.
    Düşən yuvasından pərən durnanın,
    Naləsi tutmadı bu göyü, yeri!

    Eylə ki, qismətim qoy olsun, Allah,
    Bir də o yerlərlə mən qucaqlaşım.
    Eylə ki, qismətim qoy olsun, Allah,
    Dərəsi – məzarım, dağı – başdaşım!!

    2005.

  • İbrahim İLYASLI.Yeni şeirlər

    MİNACAT – DİVANİ

    Bir divani bağlamaqda, Xudam, kömək ol mənə,
    Saz götürüm, dərgahında izininlə söz deyim.
    Halallıqla haqqa varmaq qəsdim oldu dünyada,–
    Nəfsim çəkdi imtahana imanımı – düz deyim.

    Tapındığım Adın oldu, tanıdığım kərəmin,
    «La İlahə İlləllah!»dı cövhərində zərrəbin.
    Günahlardan yan ötmədim, ver cəzamı birə min,
    Könlüm evi abad olsun, can evimə döz deyim.

    Cazibəndə dövrəkaram, təcəllana mailəm,
    Varın, yoxun könlümcədi, şükür Sənə!– qailəm.
    Bəni-Adəm İbrahiməm, səhralarda sailəm,
    Sidqimdi Ərşi-əlada, sinəmdi köz-köz – deyim.

    YASƏMƏNDƏDI

    (təcnis)

    Nazınnan oynayar hərə bir gülün,
    Könül, sənin meylin yasəməndədi.
    Yasəməni tərpən, yasəməni din,
    Yasəməni ağla – yasəmən də di.

    İrmağa su gələr, dolar arxa da,
    Xəlq eləyən Xaliq olar arxa da.
    Atişləməz yollar qalar arxada,–
    Ya köhlənə yalvar, ya səməndə di.

    Təbib, yaram çoxdu, bir di dərməni–
    Bir doğrayar məni, bir didər məni.
    İbrahim, dərdiyin birdi dərməni,–
    Yasəmən misallın YASƏMƏNdədi.

  • İbrahim İLYASLI.Yeni şeirlər

    YA DAĞLAR
    (təcnis)

    Mənim yüküm binəsindən bəllidi,
    Çiynimdədi ya dəryalar, ya dağlar.
    Zalım fələk, nədi mənə tutduğun?-
    Hallarıma yaxın göynər, yad ağlar.

    Dost buyurdu:–od ol dedi, odam da,
    Dosta qurban ocağım da, odam da.
    Üç gündən bir müsafirdi odamda,
    Ya zülümlər, ya sitəmlər, ya dağlar.

    Sinəm üstü qəmə xırman yeridi,
    Qəm karvanı, qəsdin budu, yeri di.
    Yan, İbrahim, al kəcavən yeridi,
    Dalınca da yad qaralar, yad ağlar.

    BU ELDƏ QATIĞA QARA DEYIRLƏR…

    Bu eldə qatığa qara deyirlər,
    Burda şər çağrılır xeyirin adı.
    Bu eldə bütövə para deyirlər,
    Burda zəhrimardı şərbətin dadı.

    Gecəsi gündüzdü, gündüzü gecə
    Axşamı sabahdı, sabahı axşam.
    İlahi, dözürəm – dözürəm necə?
    İlahi görürsən – dəmirəm, daşam.

    Dillənən dilindən çəkilir dara,
    Gözü düz görənin ovulur gözü.
    Dirəyib divara, alıb hasara
    Alma qabığı tək soyurlar sözü.

    Deməzlər gözünün üstə qaşın var,
    Yamana yaxşı de, yaxşıya pis de.
    Dayanıb marıqda çəpik çalanlar,
    Haqsıza bağır de, haqlıya sus de!

    Taciri ayaqda, darğası başda,
    Qoçusu ortada kəshakəsdədi.
    Aşığı kababda, mollası aşda,
    Şairi kürsüdə gödən bəsləyir.

    Qolunu bağlayır, başını kəsir
    Daşının üstünə daş qoyanların.
    Anası ağlardı, balası yesir
    Bu yurdun uğrunda baş qoyanların.

    Çıxmır azadlığı top lüləsindən,
    Məmləkət basılır – millət götürür.
    Nə gündü – bu elin fərarisindən
    Bu yurdun qazisi minnət götürür.

    Boyaq tapılacaq qaradan artıq,
    Bu eldə qatığa ağ deyəcəklər.
    Bir az gec olacaq, qoy olur olsun,
    Görərsən – gələcək vaxt, deyəcəklər.

  • Şərif AĞAYAR.”Lirik xalqımız” (Məqalə).

    Bizə şair xalq deyirlər. Bu ifadəni əslində özümüz öz barəmizdə işlədirik. Ancaq bəzən başqa millətlərin nümayəndələri də bizdən «şair xalq» epitetini əsirgəmirlər. Məzə üçün…
    Bu gün məsələlərə poetik yanaşan insanları psixi cəhətdən problemli sayanlar haqlıdırlar. Uzağa getməyək, elə Bakının özündə bir neçə xarici dil bilən, kompyuterdən başı çıxan, bir sözlə müasir insan poetik məntiqə yumorla yanaşır, vaxtı ilə hamının zövqünü oxşayan misraları rahatca ələ salıb gülür. Bilmirəm, bəlkə də bu, sovet dönəmində, şeirin ideologiya nökəri olması və bizim poetik düşüncəmizin məhz bu şeirlər üzərində qurulması ilə bağlıdır. Səbəblərdən geniş bəhs etmək olar. Ancaq məni indilikdə bu lağlağı vəziyyətə düşməyimizin səbəbləri maraqlandırmır.
    Azərbaycanda baş verən hadisələr həmişə öz dramatikliyi ilə seçilib. Necə deyərlər, məğlubiyyət və müstəmləkəçiliklə zəngin olan tariximiz əslində istənilən sənət tədqiqatçısı üçün maraqlıdır. Sadəcə biz nə yaşadığımızın, hansı əzablar çəkdiyimizin fərqində olmamışıq heç vaxt. Bizdə lirika həqiqəti pərdələməyə, düz sözü bənzətmələr və metaforalar içərisində itirməyə xidmət edib. Uzun-uzun faciələr, yekə-yekə problemlər barədə dıydıq şeirlər, düşük bayatılarla kifayətlənmişik.
    Görün zaman-zaman yaddaşımızı hansı misralar məşğul edib – ayrılarmı könül candan… şam əgər yanmırsa yaşamır demək… Xocalım, ay Xocalım… ağla qərənfil ağlı… axı el qeyrəti çəkdi şəhidlər… sıxma ürəyimi ürək cəhənnəm, axı sən ordasan, sən sıxılarsan… bilirdim ki, solacaqsan, dərməyəydim kaş ki səni… Hətta bu bozluq içərisindən seçilən Əli Kərimi də «Fəhlələr», «Ağrıya bir iki söz», «Ata» vs. kimi «ayağı yerə dəyən» şeirlərdən deyil, «Qaytar ana borcunu», «İki sevgi» kimi «dişi şeirlər»dən tanıyırıq. Şairlərimiz bir yana, nasirlərimizin qafası da həmişə «sazlı-sözlü» olub. «Köç», «Kür qırağının meşələri», «Tütək səsi», «Dantenin yubileyi» kimi məşhur əsərlər də məhz prozaik düşüncədən daha çox lirik ovqatın məhsuludur.
    Qarabağ nəinki yazarlarımızın, hətta ictimai xadimlərimizin və sadə insanlarımızın qafasında «can, ay dağlar» kimi sentimental əhvalda inikas edir. Onun dramatizminə gitara və saz səsi qarışır. Biz şəhvani (ağıldan uzaq) vətən istəyimizi düşük vətən şeirləri və «Laçınım» tipli əttökən «Qarabağ havacatları» ilə ovuduruq.
    Siyasilərimiz söz oynadır, əsgərlərimiz şeir yazır…
    Sizi bilmirəm, şəxsən mən hərbi libasda şair görəndə bir daha yəqin edirəm ki, Qarabağ yuxuda darı misalıdır.
    Toyuq olmaq ağırdır…

  • Kənan AYDINOĞLU.Şeirlər

    ARAYARAQ DÜNYADA GÖZ YAŞINA DÖNÜRƏM

    Gözəlliyin önündə əriyəndən qar kimi,
    Dənələnib dünyada səpələnən nar kimi,
    Hüsnü camalına mən heyran qalan yar kimi,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    Torpağın hər daşına ruh kimi hopa-hopa,
    Bəzən ömrün bir günü tufan tək qopa-qopa,
    Camalını düşünüb mən səni tapa-tapa,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    Axı sənsiz ömrümün sevinci də kədərdi,
    Gözlərini görməsəm, şair ömrüm hədərdi.
    Deyib kədər dastanım gözüm yaşı qədərdi,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    Çəkib həsrətin sənin daşlardan süzülərək,
    Dastanlarla bu yurda ruh kimi düzülərək,
    Gözəlliyin önündə can kimi büzülərək,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    Neynim şair ürəyim doğulandan utancaq,
    Görən həsrətim axı nə vaxtı qurtaracaq?!
    Ruhum sənsiz canımı qəbrimə aparacaq,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    ALLAH özü dayaqdı bəndəyə ömrü boyu,
    Göz yaşı da torpaqdı bəndəyə ömrü boyu.
    Kənan özü qonaqdı bəndəyə ömrü boyu,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    MƏNİ ŞAİR ELƏDİ

    Sultanı sarayımın,
    Məni şair elədi.
    Fəryadı harayımın,
    Məni şair elədi.

    Ruhun ruha hopması,
    Qiyamətin qopması,
    Yarı yarı tapması,
    Məni şair elədi.

    “Cahargah”da enən bəm,
    Gözlərində kədər, qəm,
    Yanağında sevinc, nəm,
    Məni şair elədi.

    YARADANA imanın,
    Gül ətirli məramın,
    Sevinc dolu bir anın,
    Məni şair elədi.

    Gülüşün, zarafatın,
    Məna dolu həyatın,
    Dilindəki bayatın,
    Məni şair elədi.

    Gülüş dolu yanağın,
    Sevinc dolu dodağın,
    Sənin gözəl olmağın,
    Məni şair elədi.

    Güllərə bənzəməyin,
    Ömrümü bəzəməyin,
    Nazlı-nazlı gəzməyin,
    Məni şair elədi.

    Sənin hüsnü camalın,
    Gülərüzlü amalın,
    TÜRK QADINI, kamalın,
    Məni şair elədi.

  • Kənan AYIDNOĞLU.Şeirlər

    GÖZÜMÜN AĞINDA, QARASINDASAN

    Yanaqdan göz yaşı süzüləndə də,
    Dastanlar torpağa düzüləndə də,
    Həsrətdən dodaqlar büzüləndə də,
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyanın harasındasan?!

    Sevinc göz yaşına dönsəm də belə,
    Gözəlin qaşına dönsəm də belə,
    Torpağın daşına dönsəm də belə,
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyasının harasındasan?!

    Torpağın canına hopub gələrəm,
    Borana çevrilib qopub gələrəm.
    Mən səni axtarıb tapıb gələrəm,
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyanın harasındasan?!

    Yenə ərşə çatır şair harayım,
    Çələngdən hörülən uçmaz sarayım.
    Mən səni de, görüm harda arayım?!
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyanın harasındasan?!

    Yanaqdan süzülən yaşamı dönüm,
    Həsrtədən çatılan qaşamı dönüm?!
    Yurdumda dağamı, daşamı dönüm,
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyanın harasındasan?!

    Kədərlər əriyib keçsin aradan,
    Yenə dayağımdı UCA YARADAN.
    Mən səni soruşum denən haradan?!
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyanın harasındasan?!

    KƏDƏRİ SEVİNCLƏ GÖZLƏRİNDƏN ÇƏK!

    “Çəkdim həsrətin desəm, sənə mən,
    Bəlkə inanmazsan sözlərimə sən?!”.
    Müəllif.

    Qəlbindən süzülən duyğularını,
    Mənə söylədilər o vaxtı, gülüm.
    Məndə ki, o vaxtı coşub-daşırdım,
    Dəyişdi şairin bir baxtı, gülüm.

    Səhərdən-axşama narahat qəlbdə,
    Ən incə duyğular süzülüb gəldi.
    Dastanlar qoşanda qəlbimdə artıq,
    Torpaqdan qəlbimə düzülüb gəldi.

    O gündən bu günə mənim qəlbimin,
    Döyünən, çıpınan aynası oldun.
    ALLAHA, “QURAN”a dastanlar qoşan,
    TÜRKÜN ŞAİRİNİN DÜNYASI OLDUN.

    Sevinc də, kədər də mənim ömrümün,
    Səhərə can atan xəbəri oldu.
    Sənin gözlərinə qəm ələnməyi,-
    Sevgi sarayımın kədəri oldu.

    Hər dəfə çələngdən dastan qoşanda,
    Sən düşdün yadıma həmişəki tək.
    Nə kədər, nə qüssə yaraşmır sənə,
    Kədəri sevinclə gözlərindən çək.

  • Kənan AYDINOĞLU.Şeirlər

    TORPAĞIM QƏDƏR ƏZİZ, EY HARAY ÇƏKƏN DİLİM!

    Səninlə qürurlanıb tarixi varaqladım,
    Nəsimi, Xətayidən mən səni soraqladım.
    Qəm, kədəri üst-üstə mən yığıb torpaqladım,
    Torpağım qədər əziz, ey garay çəkən dilim!
    Bayrağım qədər əziz, ey haray çəkən dilim!

    Nəsiminin üsyanı, Vaqifin harayısan,
    Füzulinin qəlblərdə düzülən sarayısan.
    Dünyada hər bir türkün günəşisən, ayısan,
    Torpağım qədər əziz, ey garay çəkən dilim!
    Bayrağım qədər əziz, ey haray çəkən dilim!

    Natəvanın qəzəli, Ələsgərin sazısan,
    Vaqif gözəllərinin işvəsisən, nazısan.
    Mənim şair qəlbimin baharısan, yazısan,
    Torpağım qədər əziz, ey garay çəkən dilim!
    Bayrağım qədər əziz, ey haray çəkən dilim!

    Şəhriyar da cənubda “Heydər baba”nı yazdı,
    Zakir doğma torpaqda “Badi-səba”nı yazdı.
    Ələsgərin qoşmalarda eli, obanı yazdı,
    Torpağım qədər əziz, ey garay çəkən dilim!
    Bayrağım qədər əziz, ey haray çəkən dilim!

    Şimaldan cənubadək yepyeni səfər oldun,
    Tarixin sınağından çıxan al səhər oldun.
    Türkün al bayrağında yenə də zəfər oldun,
    Torpağım qədər əziz, ey garay çəkən dilim!
    Bayrağım qədər əziz, ey haray çəkən dilim!

    Babək, Cavanşir özü haqqında nələr dedi,
    Xətayi də “qələbən yenə tez gələr”-dedi.
    “Səni unutmağımız qəlbləri dələr!”-dedi,
    Torpağım qədər əziz, ey garay çəkən dilim!
    Bayrağım qədər əziz, ey haray çəkən dilim!

    Şamdan Bağdada qədər Füzuli qəzəlisən,
    Vaqifin siyah telli, işvəli gözəlisən.
    Türkün yenə dilisən, dillərin gözəlisən,
    Torpağım qədər əziz, ey garay çəkən dilim!
    Bayrağım qədər əziz, ey haray çəkən dilim!

    DÜNYANIN GÖZƏL ŞERİ YUNUS ƏMRƏDƏN GƏLİB

    Dastanlar bu torpağa düzüləndə bildim ki,
    Dünyanın gözəl şeri Yunus Əmrədən gəlib.
    Göz yaşına çevrilib süzüləndə bildim ki,
    Dünyanın gözəl şeri Yunus Əmrədən gəlib.

    “Subhənallah” deyincə nurlu gözləri dolan,
    Ruminin məclisində yenə ilk bahar olan,
    Dərin bir fəlsəfənin qaranlığına dalan,
    Dünyanın gözəl şeri Yunus Əmrədən gəlib.

    Hər misrası gövhərdən, torpaqdan daha dolğun,
    Yanaqları lalədən, incidən daha solğun.
    Türkün övladı yenə baxanda oğrun-oğrun,
    Dünyanın gözəl şeri Yunus Əmrədən gəlib.

    İllərin arxasında candakı ruhu gördüm,
    “Qurani-Kərim”də mən Adəmlə Nuhu gördüm.
    Harayı ərşə çatan fəğanla ahu gördüm,
    Dünyanın gözəl şeri Yunus Əmrədən gəlib.

    Əhmədin məktubları sızıldadı tar kimi,
    Bağlandı Haqq dininə Haqqı sevən yar kimi.
    Allahı sevən qəlbə ələndi bir qar kimi,
    Dünyanın gözəl şeri Yunus Əmrədən gəlib.

    Dağılanda gözümdən həsrət, ayrılıq, kədər,
    Sevdim Anam torpağı axan göz yaşı qədər.
    Bir elə, bir obaya yayılsın bu xoş xəbər:
    Dünyanın gözəl şeri Yunus Əmrədən gəlib.

  • Kəmaləddin QƏDİM.Yeni şeir

    ELƏ

    Nə mənim halıma acı,nə də yan,
    Nə də, mənə görə belə qəm elə.
    Dağılıb gedirəm,bir az dur,dayan,
    Yığ məni bir yerə,topla,cəm elə.

    Elə gözlərin də ayaq saxlasın,
    Olsun da bir azca dayaq,saxlasın.
    Qoyma həsrətin də oyaq saxlasın,
    Bir şirin yalan de,uyut,dəm elə.

    Olmazmı belimi büküb getməsəm,
    Beləcə batmasam,çöküb getməsəm.
    Əlimi əlindən çəkib getməsəm,
    Yaş olub gözündən süzülsəm elə…

    Mənim dürdanəmsən,dürrümsən,qadın,
    Çox da ki,gizlinim,sirrimsən,qadın.
    Ən incə,ən kövrək yerimsən,qadın,
    Səndən üzüləcəm üzülsəm elə…

    28 avqust 2013

  • Kəmaləddin QƏDİM.Yeni şeir

    Məni hələ tanıya bilmirsən,deyirsən…

    Göstər,bir dəfə də üzünü göstər,
    Könlümün qibləsin,yerin tanıyım…
    Ədanı,işvəni,nazını göstər,
    Beşin tanımayım,birin tanıyım…

    Sən sus da gözlərin dil açsın yenə,
    Üzü mən tərəfə yol açsın yenə.
    Açsın,dodaqların gül açsın yenə,
    Dərim öz əlimlə,dərim,tanıyım…

    Yığ məni əlinə,yığ al,qadınsan,
    Gəl olma bu qədər cığal,qadınsan.
    Çəkim saçlarına sığal,qadınsan,
    Darayım tanıyım,hörüm,tanıyım…

    Sən ey gözəllərin halalı gözəl,
    Deyilsən gizlində qalalı gözəl.
    Neynəyim,mən başı bəlalı,gözəl,
    Çıx bir gün özündən,görüm,tanıyım…

    29 avqust 2013

  • Nemət HACIƏLİYEV.Yeni şeir

    NAMAZ HAQQINDA MƏSNƏVİ

    İmana gəl, qıl namazı,
    Gözləmə sən gələn yazı!

    O dünyanı düşün, inasan,
    İbadət et, vardır imkan!

    Düşünmə dünya malını,
    Saflaşdır sən xəyalını!

    Xasiyyətin, mərifətin,
    Düzgünlüyün, ədalətin,-

    Verilib hədiyyə sənə,
    Tanrı bəxş edibdi sənə.

    Şeytan azdırsa, yolunu,-
    Tövbə et, düzəlt yolunu!

    Unutma sən sağ, solunu,
    Həm acı, həm yoxsulunu!

    Hər işini düz eləsən,
    Şeytanı sən ram eləsən.

    Namaza oyadar səni,
    Uzaq qaçar görsə, səni!

    İbadət eyləsən, insan,-
    Ürək rahatlaşar hər an.

    Səcdəyə gedib qalxanda,-
    Düzgün dövran edər qan da.

    Oruc tutub sən ac qalsan,-
    Acları sən anlayarsan.

    Yazdım sözüm yatanlara,
    Öz yolunu azanlara.

    Bu həyat sınaqdı bizə,
    Allah kömək olsun bizə!

    Saf ürəkdən dua edin,
    Əyri yolda da düz gedin.

  • Nemət HACIƏLİYEV.Yeni şeir

    * * *

    Həyat bir dənizdi üzəsən gərək,
    Dayansan sən boğularsan, batarsan.

    Həyat bir ağacdi kölgəsində ol,
    Getsən kənara istidən yanarsan.

    Həyat bir oyundu sınağnan dolu,
    Çaliş diqqətli ol yoxsa azarsan.

    Həyat bir imtahan əgər ki bezsən,
    Açıb sən Quranı varaqlayarsan.

    Həyat bir sevgidi, sevgidə həyat,
    Yadına salıb məni ağlayarsan.

    Həyat bir həyatdı yaradıb Allah,
    Düşünməki dünya malı udarsan.

    Həyat bir nərdivan üstündə Nemət,
    Üzülmə gah enib, gah da qalxarsan .

  • Şərif Ağayarın “Pozuq fotoşəkillər” kitabı işıq üzü gördü

    Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, “Xəlil Rza Ulutürk” mükafatı laureatı, istedadlı yazar Şərif Ağayarın “Pozuq fotoşəkillər” adlı növbəti kitabı “Zero” nəşriyyatı tərəfindən 88 səhifə olmaqla 1000 tirajla dərc olunub.Kitaba müəllifin öncə qələmə alınan şeirləri toplanmışdır.Kitabı almaq istəyənlər kitab mağazalarına müraciət edə bilərlər.

  • Şərif Ağayarın “Xanım T.” kitabı işıq üzü gördü

    1174410_526846697368988_715800277_n

    Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, “Xəlil Rza Ulutürk” mükafatı laureatı, istedadlı yazar Şərif Ağayarın “Xanım T ” adlı növbəti kitabı “Yazıçı” nəşriyyatı tərəfindən 174 səhifə olmaqla 1000 tirajla dərc olunub.Kitaba müəllifin qələmə aldığı 39 hekayət toplanmışdır.Kitabı almaq istəyənlər kitab mağazalarına müraciət edə bilərlər.

  • Daha bir yazıçının səhhətində problem yaşandı

    Müasir Azərbaycan ədəbiyyatının klassiki sayılan, bir-birindən dərin, maraqlı əsərləri ilə nəsrimizi işıqlandıran, “İdeal” kimi nəhəng tarixi-fəlsəfi romanı ilə Azərbaycan ədəbiyyatında böyük dönüş yaradan hamının İsa Muğanna kimi tanıdığı xalq yazıçısı İsa Hüseynovun səhhətində problemlər yaranıb. Məsələ ilə bağlı Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin mətbuat xidmətinin rəhbəri Ədalət Əsgəroğlu ilə əlaqə saxladıq. Ə. Əsgəroğlunun sözlərinə görə, yazıçı hazırda Qazaxda öz doğmalarının əhatəsindədir. Onun böyrəklərində problem olduğu bildirilir: “Biz çox hörmətli, dəyərli yazıçımız İsa Hüseynovun ya özü, ya da ailəsi ilə mütəmadi olaraq əlaqə saxlayırıq. Mən bu gün onun xanımı ilə danışmışam. Hal-hazırda xalq yazıçısı Qazaxda öz doğmalarının, yaxınlarının əhatəsindədir. Bizdə olan məlumata görə, onun böyrəklərində müəyyən problemlər yaranıb. Ancaq ümid edirik ki, yazıçının səhhətində ciddi bir problem yoxdur. İnşallah yaxın günlərdə səhhətində olan problemlər də aradan qalxar. Allahdan ona can sağlığı, uzun ömür diləyirik”.

  • Elnurə AĞAZADƏ.Mənsur şeir

    MƏHBUS QADIN

    Barmaqliqlar arasinda məhbus ömrü yaşar qadin…məhbus qadin.hər gün eyni həsrət ilə zindan pəncərəsinə düşən zəif günəş şüasina baxar qadin.məhbus qadin.
    Bir zamanlar keçərdi o billur ayna qarşisina…
    Indisə haradansa əlinə keçmişdi siniq ayna parçasi.yenə eyni həvəslə özünə baxmaq istər qadin..nəsə fikrindən keçirsə…kənar edir o aynani…kimin üçün?…bəzənir axi o kimin üçün? Pəncərə daş divarlar üğünmü…ya da onun kimi eyni dərdli məhbus qadinlar üçünmü?…
    Bir zamanlar bəzənərdi yari üçün cani üçün.o yar indi bir başqa yar qoynundadir…məhbus qadin.
    Daş divarlar arasinda gətirmişdi o körpəsin dünyaya.körpəsin oyuncaği məhbus qadinin dəmir çarpayi başliqlari…məhbus qadin…ömürlük həbsə möhtac qadin…gənc bir gəlin idi…qari oldu daş məhbəsdə…ayirdilar onu zorla övladindan.bala dərdi…məhbəs dərdi…məhbus qadin.dərd belini bükən qadin.
    Namuslu bir qadin olmaq arzusuyla ehtirasa zərbə vuran qadin…adi qar üstünə qara palçiq ləkəsi tək iz qoyan qadin.
    Balincinin altinda büküb saxlar o ərinin rəsmini…sadiq bir qadin kimi.
    Xəyanət etməməkçin bir ehtiras çirkabina düşməməkçin öldürmüşdü bir kişini.qatil olub namus üctə.sadə qadin…əri yatir ismətsizlər qoynunda.məhbus qadin.
    Quru çörək möhtacidir indi qadin.bahar gələr…agaclar tumurcuq bağlar…dağlar bənövşəyə bürünər…boynu bükük bənövşəyə…qizilgül bağlarda bülbül nəğməsiylə nazlanar…məhbus qadin…bir zamanlar yari ilə bağlardi dağ döşündə o bənövşə..çağirardi yari onu boynu bükük bənövşə…doğum günü qizilgül olardi hədiyyəsi.
    Indi xəbərsizdi…baharin gəlişindən…məhbus qadin…yaziq qadin..kimdir o?günəş şüasina həsrətdir o…hələ diri,lakin çoxdan ölüdür o…məhbus qadin..yaziq qadin

  • Elnurə AĞAZADƏ.Mənsur şeir

    SƏNİ KİMSƏ MƏNİM QƏDƏR SEVƏ BİLMƏZ

    Sənə elə inanmışdəm ki,bir gün xəyanət edə biləcəyin hec ağlıma gələrdimi?Səni elə sevmişdim ki,bir gün nifrətə çevriləcəyini düşünərdimmi ? Sənə…Sənə elə bağlanmışdım ki,bir gün vüsalın hicran olacağını bilərdimmi? Doğurdanmı elə bilirsən əğyar mənim qədər səni… sevə bilər?…Heç kim ,heç vaxt heç zaman mənim qədər səni sevə bilməz.Məni səndən çox kimsə sevə bilər.Amma mənim qədər səni kimsə sevə bilməz.Bilirsənmi?Mən səni anan qədər sevdim… anan qədər.Mən səni sevdiyim gündən bu günə qədər hər gün hər saatının hər dəqiqəsində adın dodaqlarımdadır.Hər yerə adını yazıram,bir ağac budağına,bir dənizin sahilinə,yatağıma,yastığıma adını yazıram.Günəşə sən deyirəm,aya sən deyirəm,ulduza sən deyirəm.Səhəri sənlə açıram,gecə olur…Gecəyə səndən danışıram,səhər olur…Gülə səni bənzədirəm,yarpağa gözlərini,çiçəyə ətrini. Xəstə oluram ağrılar ağrıtmır məni,yadıma sən düşürsən ağladırsan məni.Hər gün sənə dua edirəm…anan qədər.Bəlkədə anandan artıq.Uğurların çox olsun.Xoşbəxtlik sənlə olsun.De,bu qədər sevdimi əğyar səni? Gəncliyimi puç etdimi söylə mənə? Qara saçın ağartdımı söylə mənə? Cavan ikən qocaldımı söylə mənə? Kor etdimi səndən ötrü gözlərini söylə mənə?Səni sevdim anan kimi inan mənə.Bir az fəqli sevdim səni mən anandan.Səni anan dünyaya gətirdi.Mən səni gərdükdən sonra dünyaya gəldiyimi sandım.Anan sənə olan sevgisini sənə hiss etdirdi.Saçlarını oxşadı,gecələr yatağına yaxınlaşıb üzərini örtdü.Evə gəldiyin an çayını,yeməyini hazırladı.Evdən getdiyin zaman narahat oldu.Fəxr etdi sevincinə,göz yaşı tökdü kədərinə.Səni ananın sevgisindən xəbərdarsan,bu sevgidən bəxtiyarsan.Mən anandan bir az fərqli sevdim səni.Ananın toxundoğu saçlarına mən toxundum xəyalımda,röyalarda…Gecələr yatağına gəlib üzərini örtdüm bir ruh kimi.Xəyalımda sizin evin gəlini oldum.Evə gəldin ,çay dəmlədim…hazırladım yeməyini…bir köıgə tək izlədim evə gedib gəldiyini…Sən sevgimdən xəbərsizkən mən fəxr etdim sevincinə…uğuruna.Səni sevdim anan kimi.Bir az fərqli sevdim səni mən anandan.Mən sənsiz yaşadım.Həsrətinlə hər gün,hər saat yandım,yandım,hicranınla alovlandım.Hərr gün sənsiz ağladım…Anan sənsiz ağlamadı mənim qədər.Sənsiz yaşayıram.Sənsiz bitəcək ömür belə…İndi razısanmı? Heç kim heç zaman mənim qədər sevmədi səni,sevə bilməz.

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

    ***

    kimsə bilməz qəlb sirrimi
    könül evim dərdən oyuq
    qəhərlənəndə gülürəm
    elə bilrlər dəliyəm
    Qocalıram mən gənc ikən
    Ağardıram qara saçı
    Sızıldayır yaralarım
    Həb almadan mən təbibəm
    İşıqsızdır gündüzlərim
    Çıraqsızdır gecələrim
    Yarı yolda qaldı eşqim
    Aya həsrət mən günəşəm
    Heç bir arzuma çatmadım
    Ümüdümdən kam almadım
    Ay allah hələ ölmədim
    Diriykən ölü bəndənəm
    Dilə gəlmədi heç istəyim
    Bağda soldu çiçəklərim
    Harda qaldı ilk istəyim
    Yardan küskün bir qəribəm

    Elnurəyəm sazsız sözüm
    Haqdan gəlir hər bir dözüm
    Bu dünyanın sonu ölüm
    Haqqa üz tutb gedənəm

    GÜLƏM

    Məhəbbət bağından sən məni dərdin,
    Ətrimi duyub da tez də itirdin.
    Güllərin içində sevgi bitirdin,
    İndi mən səninçün solan bir güləm.

    Məhəbbət bağına xəzan gətirdin,
    Baharı gəlmədən boran gətirdin,
    Sən mənim ömrümə hicran gətirdin,
    Hicranın əlindən bezən bir güləm.

    Məhəbbət bağının tər qönçəsiyəm,
    Ətirli güllərin ən incəsiydim.
    Bül-bülün cəh-cəhi xoş nəğməsiydim,
    Bül-bül cəh-cəhinə həsrət bir güləm.

    Məhəbbət bağında ləçək açmamış,
    Arzusu, muradı başa çatmamış,
    Eşqin də könlümdə büsat qurmamış,
    Sənə “Vida!”-deyib ölən bir güləm…!

  • Elnurə AĞAZADƏ.Bayatılar

    BAYATILAR

    Əzizim tikanı var,
    Gül üstə tikanı var
    Hər paxılın qəlbində,
    İynə tək tikanı var

    ***

    Əzizim butası var,
    Gül üstə butası var
    Xalçanın da üstündə,
    Naxışlı butası var

    ***

    Əzizim mesajı var,
    İl k sevgi mesajı var
    Yarımın telfonunda,
    Bir yığın mesajı var

    ***
    Əzizim qara gözlər,
    Billur tək qara gözlər
    Ağlımı başdan aldı,
    Çatma qaş qara gözlər

    ***

    Mən aşiq halaya gəl,
    Toy olsun mağara gəl
    Talış qızlar yığılsın,
    Yallı desin halaya gəl

    ***

    Mən aşiq qara gözlər,
    Məndəki qara gözlər
    Aşiqdə can qoymadı,
    İşvəli qara gözlər

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

    QIZLARA NƏSİHƏT

    Bir baxışa allanıb,
    Ömrünüzə qıymayın
    Qönçə kimi budaqda ,
    Siz gül kimi solmayın
    Kiminiz ehtirasa ,
    Kiminiz şan-şöhrətə,
    Kiminiz var-dövlətə,
    Allanıb satılmayın
    İsməti para-pula,
    Qisməti əyri-yola,
    Ömürü yarı yola,
    Gətirib çatdırmayın
    Siz Leyli yadigarı,
    Siz Həcərin övladı,
    Siz Azəri övladı
    Yad ölkəyə uymayın.

    BACILARIM

    Bir aynaya baxsam əgər
    Bənzərimi görmək üçün
    Mənəbənzər bu dünyada
    Yalnız oxşar bacılarım

    Hər biri bir gözəl bəri
    Vardır anama bənzəri
    Qardaşlara can deyəni
    Gözəl göyçək bacılarım

    Könül bənzər qızılgülə
    Gülər sanki tər laləyə
    Elnurədə yasəmənə
    Birçələngdir bacılarım

    Atama ürək yandıran
    Anamın həmdərdi olan
    Mənə həmsirdaç olan
    Can parçamdır bacılarım

    Ulduzları işıq saça
    Allahımdan istəyimki
    Xoçbəxt olsun bacılarım

  • Baloğlan CƏLİL.Yeni şeir

    Sənin pəncərəndə göyərən ağac

    Bu körpə,balaca, inadkar yolun
    Kökü gözlərimin yaşını dərib.
    Döşənib ayağın altına sənin,
    Sənin pəncərəndə gəlib göyərib.

    Sənin pəncərəndə göyərən ağac,
    Hər gecə dəhşətli yuxular görür.
    Yastığın üstünə dağılmış saça,
    Yorulmuş qoluna baxıb hönkürür…

    Gecə köynəyinin yaxası açıq,
    Bəyaz göyərçinlər az qala uça.
    Sanki qəfəsindən çıxmaq istəyir,
    Qoşa qanadları gərilib azca.

    Pəncərən önündə bitən ağacın
    Hər səhər quruyur qol-budaqları.
    Həsrətin çəkməkdən çəkilib suyu,
    Dur götür baltanı qır budaqları.

  • Baloğlan CƏLİL.Yeni şeir

    YAŞAYIR

    (Böyük şairimiz M.İsmayılın yubileyində deyə bilmədiyim şeir)

    Səni unudammaz bu dağ, bu dərə,
    Çoxun çırpılsa da, azın yaşayır.
    Göylərə uçsa da, şair dostların
    Hamının sözündə izin yaşayır.

    Gözəl xatırlayır «Natəvan» səni,
    O masa, o kürsü, o tavan səni.
    Həsrətlə gözləyir yurd-yuvan səni,
    Kül örtmüş ocaqda közün yaşayır.

    Taleyi ovcunda yazılan şair,
    Sözləri yüz cürə yozulan şair.
    Vətəndə sözündən asılan şair,
    Qürbətdə ömrünü qızıl yaşayır.

    İçində boylanır bir kənd uşağı,
    Qar kimi saflıqdan var yaraşığı.
    Şükür ki, yurdunda yar yaraşığı,
    Oğuldan qeyrətli qızın yaşayır.

    Məni də bu dünya üzüb, üzdürüb,
    Hayıf o yerlərdən, hayıf, küsdürüb.
    Baloğlan adını Məmməd yazdırıb,
    Gedərəm, bilsəm ki, sözüm yaşayır.

  • Elnurə AĞAZADƏ.Məqalə

    ÇOX EVLİLYİN SƏBƏB OLDUĞU ÇƏTİNLİKLƏR

    Yazacağım bu məqalə çox evliliyin və ya qeyri-qanuni yaşayamların çox zaman törətdiyi ziyanlı nəticələrlə bağlıdır.Baxmayaraq ki,nəinki müsəlman ölkələrdə,başqa dinə mənsub ölkələrdə də ta qədimdən çoxevlilik olmuş,hal-hazırda da davam edir.Bu bəzən normal qarşılansada çox zaman tənqid hədəfi olmuşdur.Müasir zəmanəmizdə texnikanın sürətlə inkişafı telefon,internet vasitələri,xüsusi tanışlıq ünvanları artıqca çox təssüf ki,bəzi yüngül xasiyyətli qadınlar aldanaraq evli bir kişinin ov torunun qurbanına cevrilir.Mariflənmək üçün çoxlu bilik yerləri olsada qadınları aldadıcı kişi torundan qurtarmaq üçün televiziya və radio verlişlərində ,eləcə də xüsusi internet saytlarında ,məlumatlar yayımlansada bəzi qadınlar onları ayıltmaq istəyən bu məlumatlardan yan keçir.Bu hadisəni ya ehtiyacdan qurtulmaq,çətinliklərdən azad olmaq ,xoşbəxt olmaq istəyiylə bağlayırlar.Sonradan onlara dəyən zərbənin təsirindən ayıldıqda isə çox peşiman olsalarda təbii ki,sonrakı peşimançılıq fayda verməz.Belə aldanışların nəticəsi nə olur? Təbii ki,qadın ucuzlaşır,adiləşir.

    Evli kişilərin toruna çox zaman hansı qadınlar düşür?

    Yəqinki boşanmamış bir kişi başqa qadına meyil edib onu ya gizli ya aşkar bir yerdə saxlayırsa deməli o öz qadınını sevir,və ondan imtina etmək istəmir.Elə isə ikinci qadına yaxınlaşması nə səbəbdəndir?Çox-çox anlarda belə hallara səbəb qadının zahiri görünüşü və yüngül davranışı səbəb olur.Özünü ucuzlaşdıran qadın belə bir iyrənc torun qurbanı olur.Elə qadınlar varki əri və övladları olduğu halda başqasıyla qaçır.Evli bir kişi isə ya gizli yada aşkar hətta qadının yanına belə qadın gətirir.Bu da çox zaman boşanmanın bir səbəbi olaraq ailə dağılmasına gətirib çıxarır.Bir ailə qadını boşanırsa (təbii ki,yüngül qadın)əvvəlki ərindən intiqam almaq məqsədiylə ikinci,hətta üç və dördüncü evliliyə də əl atır.Belə qadınlar haqqında dahilərdən biri sitat da gətirmişdir:-Qadınlar qədər intiqam almaqdan zövq alan yoxdur-(Juvenal)

    Çox evlilik və ayrılmaların ailədəki övladlara təsiri

    Ailədəki ayrılmalar ata-ana münasibətindəki uyğunsuzluq və münasibət pozğunluğundan ən çox ailədəki övladlar əziyyət çəkir.Atanın və ya ananın ona yad olan başqa bir insana meyilliyi övladın xasiyyətində eqoistlik yaradır.Sanki o depresiyaya düşür.Cəmiyyətdən özünü ayrı hiss edir.O ata və anasına qarşı daima qəlbində bağışlanmaz hisslərlə,küskünlükə yaşayır.Belə ki,ögey valideyn ən yaxşı insan olsun belə yenə valideyn doğmalığın verə bilməz.

    Şahidi olduğum hadisə

    Mən yazdığım bu məqalə ilə bağlı çox hadisələrin şahidi olmuşam. Vəzifəli bir ata öz ailəsini atıb,başqa bir qadınla yaşayırdı.Ailəsini yalnız maddi cəhətdən təmin edirdi.Onun övladı öz yaşıdları arasında atasının onun üçün göndərdiyi bahalı geyimdə belə xəcalət çəkdiyinin şahidi olmuşam.Beləki onun yaşıdları arasında ən kasıbı atasının nəvazişindən və qayğısından danışdıqca vəzifəli şəxsin övladı kövrəlirdi.Bir ata ki,övladı yanında olmayacaq onu ancaq madii yardımla təmin edəcək o ata nəyə lazımdır? Bəzən belə ailənin uşaqları üzdə biruzə verməsələr də daxildə çox əzab çəkirlər.Ailə kiçik bir dövlətdir.Onun nə qədər məsuliyyətli olduğuna ötərəmi nəzər salınmalıdır? Bir ağır yük çəkilə bilməyəcəksə ,yarıda atılıb qaçılacaqsa nə üçün ailə qurulur? Bir ailəyə baxmağa güc çatmırsa onu yarıda buraxıb ikinci və ya üçüncü evlilyə niyə addım atılır?Məsəl var:-bir əldə iki qarpız tutmaq.Niyə günah bir odun parçasısa bir ocaq edilir? Sevib-sevgisindən Məcnun olacaq insan nə üçün başqasıyla dəyişilir?

    Ayrılan qadının çətinlikləri

    Ailədəki kişi öz ailəsini atıb başqa bir yerdə başqa qadınla yaşayırsa onun əvvəlki qadını işləmirsə əziyyəti daha çox olur.Uşaqlarının hər gün atam-hanı?və ya nə zaman gələcək sualını cavabsız qoyarkən çəkdiyi əziyyətlər,övladının istəklərinə madiyyat çatışmazlığı,qonşu uşaqların ataları evə gəldiyi zaman övladının həmin mənzərəyə boynu bükük kövrəlmiş halda baxmasını görən qadının həmin anlar çəkdiyi əzabları görmək çətindir. Çox zaman ailə yolunu ayrılmayan uzun bu yolu ikiyə bölən xəyanət olur.Çox hallarda xəyanət kişilər tərəfindən törənir.Yəqinki kişilər bu məqaləni oxuduqda məni qınayacaq.Mən bu məqaləni ancaq qadın düşkünü və ailə yükünü çəkə bilməyən o zəhmətə alışmayan kişilərə şamil edirəm.Çox zaman belə hallar imkanlı kişilər tərəfindən törənir.Pulun çoxluğundan istifadə edib başqa bir xanımla yaşamaq qərarına gəlirlər.Hətta pulunun çoxluğundan lovğalanıb:-mən nəinki bir arvad hətta onun da ala bilərəm-söyləyən kişilər də olur.Qadınlar məndən sarı ölürlər.Amma belə kişilər üçün ölən qadınlar yəqinki həmin kişi çox kasıb təbəqəli bir sənət sahib olarsa(pulunu daşdan çıxaran olarsa) bir çörəyni pulunu güclə qazanacaq olarsa ona tərəf belə baxmazlar.Belə kişilər bilmir ki,belə qadınlar onları yox onların imkanını sevir.Bir gün o imkan yox olduqda çətinlik üz verdikdə ,xəstəlik ,qocalıq çatdıqda o qadınlar onu belə tanımayacaqlar.Əsl sevgiylə sevən yalnız bir qadın yanında olacaq. Bu cümləmi kişilər unutmasınlar:-Əgər siz evli ola-ola bir qadını sevib onu almaq onunla yaşamaq istəyirsinizsə o qadın da buna razısa onda həmin qadın sizi sevən yox sizin ən böyük düşməninizdir.Biz müasir dövürdə yaşamağımıza baxmayaraq hələdə bəzi qadınlarımız mariflənməyib.Əgər bunu təhsillə bağlayırıqsa yanılırıq.Bizim nənələrimiz müharibə dövründə üzlərini küllə boyayıb küçəyə çıxarmış ki,kimsə onu bəyənməsin.Namusuna bir eyib söz deyilməsin.Bəzən bəzi verlişlərə bir qadın yanında iki-üç uşaqla çıxırki bəs məni bir evli kişi aldadıb qaçırıb.Bəs sonrada bilməmişəm ki o evlidir bir neçə uşağı da var.Bir deyən yoxdur ki biz zorakılıq dövründəmi yaşayırıq ki,səni zorla qaçırsınlar? Yaxşı birini aldatdılar bəs başqaları?Utanmadan o kişilərdən kömək istəyirlər.Vay o günə kişi kasıb adam ola.Onda belə çıxır ki,birinci qadının uşaqlarınin çörəyi alınıb bu qadının övladlarına verilməlıdir?

    Çox evliliyin kişilərə mənfi təsiri

    Çox qadın düşkünü olubda qadını üstünə qadın gətirən kişilərin özləri də çox zaman əzab çəkir.İki qadın və ya bir neçə qadın arasında qalıb onların çəkişməsi arasında boğulan kişi təbii tez ürək xəstəsi olur.Sevdiyi qadına xəyanət edib peşiman olan kişi o qadına qayıtmaq istəsədə təbii ki o qadın razı olmaz.Belə olduqda da kişi ömrünün sonuna qədər vicdan əzabı çəkir.Zyalı kişilər çox zaman bir evlilyə üstünlük verirlər.Ömürlərinin sonuna qədər də bu evlilkdən zövq alaraq yaşayırlar.Çünki var dövlət əbədi deyil.Bir gün hər şey yox olduqda mütləq bir kişi yanında bir qadın qalır.

    Kişilərimizin çoxu xarici ölkələrdə xüsusən Rusiyada çörək pulu qazanmağa gedirlər.Təbii ki,orada çoxusu rus qadını ilə qeyri rəsmi yaşayır.Nəticədə uşaq dünyaya gəlir.Mən uzağa yox tanıdığım bəzi insanlar haqda misal gətirmək istəyirəm.Rusiyada elə kişilərimiz varkı rus qadınlarından olan uşaqlarından bağça açmaq olar.Amma buradakı övladı atasının üzünü belə görməyib.Təbii ki,həmin kişi rus qadınlardan olan övladlarına da baxmayır.Amma nə olsun ki,o rus qadınıdır? Bir müsəlman kişinin ani bir ehtirasdan bir neçə övladı beləcə böyüyəcək.Məgər dində belə qanunsuz evliliyə icazəmi var? Bəzi gənclərimiz varki Avropanın bir çox ölkələrində bəzi yaşam tərzinə həsədlə baxırlar.Məndə bir gəncəm.Heç bir xarici ölkədə olmamışam.Amma bilirəm ki,bütün ölkələrin həsəd aparacağı gözəl ailə birliyi yalnız bizim ölkədədir.İki insan bir-birini sevərək ağsaqqal razılığı ilə ailə qurur.Nəticədə övladları olur.Onları böyüdürlər ev-eşik edirlər.Hər bir ailədə övlad nəinki öz bibisini, xalasını hətta babası və nənsinin uzaq qohumun belə tanıyır.Bu da insanların bir-birinə dar ayaqda kömək etməsinə kömək edir.Amma çox xarici ölkələrdə övlad atasını anasını belə tanımır.Çox təssüfki biz də onların yoluna deyəsən addım atırıq.Bu yolun sonu isə uçurum və ailə parçalanmasıdır.Mən kişilərə ailədəki qadınla yaşamaq istəmədikdə zor duruma gəldikdə belə bir məsləhət verərdim:- əgər evlənəcəyiniz qadınla yola getmirsinizsə və ya o əxlaqsızlıq və oğurluq üstündə cəzalanıbsa onu boşayın.Amma onun və ondan olan övladınızı ömrünüzün sonuna qədər imkanınız olduğu qədər təmin edin.Yoxsa onu ehtiyac içində və verdiklərinizi də alıb buraxmayın.Rəbbimiz də hətta ailə ayrilmasının ədalətli olmasını istəmişdir.

    –Əgər bir arvadın yerinə başqa bir arvad almaq istəsəniz, onlardan birinə (birisinə) çoxlu mal vermiş olsanız da, ondan heç bir şeyi geri almayın.Məgər bu malı böhtan atmaq və aşkar bir günah iş görməklə geri alacaqsınız!?- Qurani-Kərim-Ən-nisa surəsi-(Qadınlar-20 ayə)

    –Siz onu necə geri ala bilərsiniz ki,vaxtilə bir-birinizə yaxınıq etmişdiniz və onlar (qadınlarınız) sizdən möhkəm əhd-peyman almışdılar.- Qurani-Kərim-Ən-nisa surəsi-(Qadınlar-21 ayə)

    Görün rəbbimiz nə gözəl qanunlar göndərmiş və qadın hüququnun tapdanmaması üçün Qurani-Kərimdə surə (Ən-nisa-Qadınlar) göndərmişdir.

    Bəzən kişilərə qadındüşkünlüyü və çoxevlilik barədə irad tutduqda onlar özlərini müdafiə kimi:-Bizim dində çox evlilyə icazə verilir-deyirlər.Məndə müsəlmanam.Ağlım kəsəndən dinimin belə bir qaydaya icazə verdiyini eşitmişdim.Yaşa dolduqca Qurani-kərimi oxuduqdan sonra belə bir kəlamla rastlaşdım:-Əgər yetim qızlarla (evlənəcəyiniz təqdirdə) ədalətlə rəftar edə bilməyəcəyinizdən qorxarsınızsa o zaman sizə halal olan (bəyəndiyiniz) başqa qadınlarla iki,üç və dörd nəfərlə nigah bağlayın.Əgər onlarla da ədalətlə dolanmağa əmin deyilsinizsə, o halda təkcə bir nəfər (azad) qadın və ya sahib olduğunuz kənizlə evlənin.(yaxud:o halda təkcə bir nəfər azad qadınla evlənin və ya əlinizin altında olan kənizlərlə kifayətlənin)Bu ədalətli olmağa(ədalətdən kənar çıxmamağa)daha yaxındır.-Qurani-Kərim-Ən-nisa surəsi-(Qadınlar-3 ayə)

    Rəbbimiz də bəndəsinin ailəsinə qarşı ədalətli rəftar etməsini istəyir.Ədalətli olmağa isə bir evlilyin daha münasib olduğunu uyğun bilir.Hətta bəndəsinin öz ədalətinə əmin olmadığına görə də ona ədalətli yolu göstərir.

    — Siz nə qədər çox istəsəniz də ,arvadlar arasında heç vaxt ədalətlə rəftar etməyi bacarmazsınız .Barı (birisinə) tamamilə meyil göstərib digərini asılı vəziyyətdə (nə ərli kimi ərli nə də boşanmış kimi boşanmış) qoymayın.Əgər özünüzü islah edib (belə hərəkətlərdən)çəkinsəniz (allah sizi bağışlayar).Həqiqətən, allah bağışlayandır.Rəhm edəndir- Qurani-Kərim-Ən-nisa surəsi-(Qadınlar-129- ayə)

    Doğurdanda bu belədir.Bir kişi istəsədə hər iki qadınına və ya hər iki qadının övladlarına eyni ruzini,geyimi,müxtəlif yaşamaq üçün problemləri həll etsin bunu bacarmaz.Ya imkan buna şərait yaratmaz ya da ki hansısa qadının qorxu və ya qısqanclıq qəzəbi onu bu fikirdən yan keçməyə vadar edər.Bu da ədalətli olmaq istərkən ədalətsiz olmaqdır.Axı hansı kişi eyni anda iki qadına eyni sevgini verə bilər? Mütləq həmin anda qadınlar arasında qısqanclıq yaranar biri bəlkədə ikisi o kişidən üz döndərər.Hər bir qadın istərki öz sahibini(həyat yoldaşının) yeganə ideal qadını olsun.Əvəzolunmaz olsun.Bir kişinin eyni anda sevgisini və ya ehtiraslnı qazanan qadın yəqinki əxlaqsız qadın olar.Ya da ki gərək o kişi qəlbi və əməlləri o qədər təmiz və pak ola ki qadınlar arasında sevgini bərabər bölə.Ancaq belə sevgini hansı bir kişi edə bilərki.Mütləq evdəki qadınından gizli başqa qadın yanına gedər.Evə gəldikdə isə işdən gec çıxdım və ya qonaqlıqda idim deyərlər.Məgər sevdiyi qadını aldatmaq onu sevməkmi deməkdir?

    Bəzən deyirlər ki,peyğəmbərlərin də bəziləri çox evli olmuşdur.Bildiklərimizdən:-İlk peyğəmbərimiz həzrəti Adəmin haqqında danışarkən onun adı yalnız bir xanımla həzrəti Həvvayla çəkilir.İbrahim peyğəmbər Sara xanım yaşlı olduğu üçün,övladı olmadığı üçün həzrəti Hacərlə evlənir.Allahın rəsulu sonuncu peyğəmbərimiz Xədiceyi Kübra vəfat etdikdən sonra Ayişə ilə evlənmişdir.Dörd xanımla evləndiyi deyilsədə həzrətin haqqında danışarkən çox zaman yalnız bu iki xanımın adı çəkilir.Təbii ki,yer üzündə peyğəmbərlər allahın elçiləri sayılır və onlarda bütün gözəl xüsusiyyətlər cəmlənmişdir.Onlar nəinki bir hətta iki,üç qadınla evlilikdə hər bir xanıma gözəl rəftar etməyi asanıqla bacarmışlar,Onlar nəinki öz zamanının özlərindən sonrakı zamana belə həyatda düzgün yaşamağı öyrətmək üçün göndərilmişdir.Onlar yer üzünün mələkləri idi.Onlarla yaşayan qadınlarda onlarla fəxt edirdi.Və həmin qadınlarda müqəddəslik və paklıq rəmzi sayılır.Pis əməl və pis xüsusiyyətlərdən uzaq idilər.Rəbbimiz əgər bəndələri arasında fərq qoymursa onun elçiləri də zaman,zaman bəndələr arasına gələrək zamanın insanlarına fərq qoymamışdılar.Belə hallara sahib olduqlarını bildiyimiz üçün bəzi kişilərimiz özlərinə bəraət qazandırmaq üçün din və peyğəmbərlərdən misal gətirilərsə yanılırlar.Çünki hər bir peyğəmbər allahın elçisi və ədalət rəmzidir.Onlar hər an özlərini səbirli tutmağa çalışanlardır.Adi bir bəndə onlarda olan xüsusiyyətin yarı faizi ola bilməz.Adi bir bəndə onlarda olan ədalətə gözəl xüsusiyyətlərə sahib ola bilməz.Hansı bir adi bəndə allah elçilərindən başqa,müqəddəslərdən başqa qadınlar arasında ədalətlə rəftar edə bilər?Qadın arasında eyni bərabərə sahib olmayacaqsa onların arasında hər birinə eyni ruzini tən bölməyəcəksə eyni geyimi almayacaqsa o belə evlilkdən uzaq olmalıdır. Bəzi müqəddəslər dövürlərində isə qoşun əsgərlərindən və yaxın insan itkisindən başsiz qalan qadınlar düşmən əlinə əsir və ya intiqam almaq məqsədiylə düşməməkşün siğə olunarmış.Bu haldan da həmin müəyyən dövrün bəzi insanları sui istifadə etsələr də ama savadsiz və namuslu qadının qorunması üçün yad ələ keçməməsi üçün qorunacaq vasitə idi.Amma o zamanın qadınları avam və savadsız olduğu üçün,iş yerləri olmadığı üçün ac-səfalətdən qurtarmaq üçün qadın razı idisə bu vasitə bəz hallarda xeyirli idi.İndisə kişidən çox qadınların savad alması üçün çoxlu təhsil ocaqları,və işləmək üçün iş yerlər vardır.

    Tarıxdə də bir çox dövrün fironu ,şahı,xanı,bəyi,ağası qadındüşkünlüyünün və çoxevlilyin qurbanı olmuşdur.Birinci xanım ərinin hakimiyyətinin ikinci qadına qalacağından qorxub ərini öldürüb hakimiyətə sahib olmuşdur.Belə hallarda böyük ailə parçalanmasından nəinki həmin ailə böyük bir hakimiyyət də ziyan çəkmişdir.Bir ailədə baş verən ziddiyətlər bəzən uğursuz qələbələrə də yol açmışdır.Hətta qədim dövürlərdə ailə daxili münaşiqə böyük hakimyətin parçalanmasına və ölkədə müstəqil kiçik hakimyətlərin yaranışına da səbəb olmuşdur.Ölkədəki hakimiyyət zəifliyindən və daxili çəkişmələrdən istifadə edən yad ölkələr həmin ölkəyə yürüş edib o ölkəni talan etmişlər.

    İstər kişi istər qadın ədalətlə rəftar edə biləcəyi addımı atmalıdır.Çəkə biləcəyi yükü çəkməlidir.Bir qadına uyubda övladı ata qayğısında məhrum edib böyütmək olmaz.Qocalıb əldən düşdükdə ,xəstəliklə üz -üzə qalanda elan və ya hansısa bir verlişə çıxıb övladımı axtarıram-məni bağışlasın-demək artıq çox gec deyilmi?

  • Elnurə AĞAZADƏ.Hekayə

    KİFİR QIZIN GÖZƏLLİYİ

    Həyatında ən böyük düşməni ayna idi.Bəli…ayna…xüsusən qadın və qızların öz gözəlliyinə baxmaqdan doymadığı ayna onun görmək istəmədiyi düşməni idi…O dünyaya gələndə adını Günəş qoymuşdular.Dünyada gözəlliyinin tayı-bərabəri olmayan yeri-göyü öz nuruna qərq edən günəşin adaşı idi.Ancaq o bu adla fəxr etmirdi.Əksinə çox utanırdı.Çünki onun günəş adına ,günəş gözəlliyinə bir azda olsa bənzəri yox idi.Günəşdən çox qorxunc nağıllardakı
    əfsanəvi div qəhrəmanlarına bənzəyirdi.çox kifir görnüşü vardı.Kifirdə var kifir…Dümağ dərisi başdan ayağa qəhvəyi rəngli çillə örtülmüşdü.Boğaz ətrafı qırmızı rəngində ləkələrlə bürünmüşdü.Böyük ağzındakı qabarıq dişləri nazik dodaqlarından hətta örtülmüş halda görünürdü.Yekə burun pərələri yanaqlarına sallanmışdı.Qoyun tükünə bənzər cod sarı saçı və qaşları vardı.Ailədə nə ata anasına nədəki bacı qardaşına bənzəyirdiAta nənəsinə bənzəyirdi..Bəzən ailəlikcə bir şənliyə gedəndə o getməzdi. Çünki dəfələrlə anasından onun adını soruşanlar Günəş adını eşitdikdə həmin insanların təccüb dolu baxışlarını və süni gülüşlə kənara çəkilərək:-aaa Günəş,Günəşə bax-xısın xısın gülürdülər.Yaşıdları da görnüşünə görə onunla ünsiyyət qurmaz,onun yanında daima öz gözəlliklərindən qürrələnirdilər.Ancaq bu kifir qızın..Günəşin çox gözəl xasiyyəti vardı.Bütün gözəl xasiyyətlər onda cəmlənmişdi.Sanki zahiri görnüşüdə gözəlliyi daxilində idi.Günəşin bir gözəl istedadı da vardı.Gözəl rəsm çəkirdi.Sanki zahirində tapmadığı və zövq ala bilmədiyi gözəlliyi rəsmlərindən alırdı.Dərslərini də yaxşı oxuyurdu.Xüsusən rəsm dərsinə diqqət yetirirdi.Zaman keçirdi Günəş böyüyürdü.Getdikcə zahiri görnüşündə kifirlik çoxalırdı.xasiyyəti isə daha mülayim və səbirli olurdu.Bütün fikrini təhlilinə yönəltmişdi.İndi ona təccüblə baxan insanlardan utanmırdı.Görünüşü haqda deyilənlərə qulaq asmırdı.Qarşısındakı məqsədə çatmaq üçün çalışdı.Orta məktəbi əla qiymətlərlə bitirdi.qabliyyət imtahanıyla rəssamlq akademiyasının boyakarlıq ixtisasına yiyələndi.
    Bir gün xarici ölkələ birində qənc rəssamların haqqında müsabiqə elan olundu.Mövzu məhdudiyyəti yox idi.Kim nə istəyirdi çəkə bilrədi.Günəşdə bu yarışmada yarışacaqdı.O müsabiqə üçün nə çəkəcəyi barədə otağının pncərəsi önündə fikirləşirdi.Göylər qızı şüasını pencərənin şüşəsindən keçirərək Günəşin yorğun gözləriylə oynayırdı.Birdən Günəş sevincək halda sanki Günəşin şüasını titmaqistədi.
    O rəsmə heyrətlə baxırdı.Dənizin isti qumu üzərində dincələn öz rəsmini çəkmişdi.Bəli bu onun özü idi.Əgər ekiz bacısı olsaydı bəlkə belə oxşamazdı.Yarışa dünyanın birçox ölkələrindən gənc rəssamlar qatılmışdı.Rəssamlar çox gözəl əsərlər yaratmışdılar.Dünyanın məhşur şəhər və abidələrini öz əsərlərində canlandırmışdılr.Günəş öz fikrində öz əsərini onlarla müqayisə etdi.Onun əsəri necədə adi sadəidi.Özlüyündə qəti əmin oldu ki o qalib gəlməyəcək.Hətta yarışmağaqatılıdğ üçün peçimançılıq da çəkdi.Nəhayət münsiflər qalibin adını dedilər…Günəş Rəhimli.Bəli birinci yerin qalibi Günəç idi.Yarışda dənizdə günəşin qızmar şüası altında dincələn Günəçin rəsmi qalib olmuşdu.Hamı onu təbrik edirdi.Hətta ən məhşur insanlar.Onunla şəkil çəkdirirdilər.Rəsmin yanında isə növbə idi.Günə qalib mükafat ilə salondan keçərkən bir ayna qarşısında dayandı.Salonun pencərəsindən günəşin zəif şüası aynadan onun baxışlarıyla oynayırdı.Günəşim şüası o qədər də parlaq deyildu.ətta Günəşə elə gəldi ki adaşı göylər qızının şüasıonun gözlərinin parıltısından da zəifdir.Günəş aynaya baxaraq gülümsəyirdi.Ömründə ilk dəfə idiki aynadan məmun idi
    Susuzluq.Yayın isti günlərində insan yalnız susuzluğunu təmin etmək istəyir.Küçədə rastlaşdığım insanların əlində və ya tutduğu çantasında mütləq sərinləşdirici suları görmək olur.Kimisi günəşin qızmar istisini dəf etmək üçün ətrafındakıları belə unudaraq sərin içki şüşəsini başına çəkir,kimisi sərin su şüşəsini üzünə dayayaraq sanki günəşdən yanar dərisini sərin şüşəylə soyutmaq istəyir.Mən də soyuq su almaq üçün marketə daxil oldum.Marketdə çoxlu alıcı vardı.Aldıqları ərzaqların da yanında sərin su.Mən sitrus meyvələri sevdiyim üçün məhz həmin meyvələrdən hazırlanan şirəni almaq istəyirdim.Bu zaman maqazaya bir qadın daxil oldu.Bir çiynində zənbil,həmin əlini açaraq dilənirdi.O,bir əliylə isə bir oğlan uşağının əlindən tutmuşdu.Qara,hündür,kök həmin dilənçi qadın alıcılara yaxınlaşaraq müxtəlif yalvarışlar,dualarla nəzir istəyirdi.Əliylə tutduğu oğlan uşağının əynində kirli cırıq ağ mayka,parçalanmış rezin ayaqqabı vardı.Ayaqqabının dabanları gəzməkdən tamam yeyilmişdi.Qarabuğdayı yeddi-səkkiz yaşlı həmin oğlan uşağının məsum sifəti vardı.Alıcılardan kimisi dilənçi qadına qəpik pul verir,kimisi isə yoxdur-deyərək soyuqqanlıqla rədd edirdilər.Satıcı isə hirslə:-ay arvad,çıx get burdan qoy işimizi görək.Rədd ol.Qadın sanki onları eşitməyərək,alıcılara yaxınlaşaraq:-Balam acdır.Rəhminiz gəlsin.Satıcı daha da gur səslə:_rədd ol ay qadın.Elə etmə polis çağırım.Piştaxtanın o tərəfindən sanki qadının üstünə cumacaqdı.Satıcı üzünü alıcılardan birinə tutaraq:-nə sırtıq şeydi.Ağzında qızıl dişi,utanmır dilənir.Yaşlı bir alıcı qadın:-Əşi bunlarda utanmaq abır-ismət nə gəzir?.-deyərək ağzını büzdü. Bu səs-küy içində mən ancaq kiçik yaşlı oğlana baxırdım.Onun dodaqları qurumuş,partlamış torpağa bənzəyirdi.Partlayan dodaqlarda qan ləkəsi vardı.Yazıq oğlan…Onu o tərəfə bu tərəfə sürüyən anasının arxasınca sanki yerimirdi,sürünürdü…Gözlərinin içi günəşdə gəzməkdən yaşlı qocaların gözləri kimi yorğun idi.O ancaq soyuq sulara baxırdı. Maqazada valideyinləriylə gələn onunla yaşıd qız və oğlan yaşıdları da vardı.Həmin körpələrin gözəl geyimi,qırmızı yanaqları,dodaqları vardı.Həmin uşaqların əlləri su və şirniyyatla dolu idi.Mən özümü unudaraq bir neçə cür şirniyyat və sərin su alaraq ona yaxınlaşdım.Onun bərabərində aşağı əyilərək aldıqlarımı ona uzatdım.Oğlan təəcüb dolu baxışlarla gah mənə,gah da anasına baxırdı.Mən isə onun gözlərində talehinin yazısı olan çətinlikləri görürdüm.Onun üzü bir anda təbəssümlə örtüldü.Lakin o mənim ona verdiklərim içərisində sərin suyu tez alaraq açmaq istəyirdi.Mən tez suyu açaraq ona verdim.O,suyu başına çəkdi.Mənim isə həmin an gözüm önündən nələr keçirdi.Gözüm önünə dünyada susuzluqdan əziyyət çəkənlər gəldi.Afrika,Somali vilayətində gündə nə qədər uşağın susuzluqdan ,aclıqdan ölməsi,göz önümdən keçirdi.Xocalıda öldürülən körpələr meşədə ac,susuz can verənər ,dünyadakı bütün insanlar su üçün çətinlikləri göz önümdən keçirdi.Su…susuzluq…Sonuncu peyğəmbərim,dinimdə atam Məhəmməd(s.ə) peyğəmbər nəvəsi İmam Hüseyn dövründəki susuzluq… Mən ağlayırdım.Gözümdəki yaşlar üzü aşağı axırdı.Uşaq boş su şüşəsini əlində tutaraq təəcüblə baxırdı.Amma gözləri gülürdü.Oradakı uşaqlar kimi…Sevinclə mənə sağ ol dedi.Anası isə dualar edirdi.Oradakıların təəcüblü baxışı altında ayağa qalxdım…sanki yerimirdim…Sürünürdüm.

  • Şərif AĞAYAR.Həyatı və Yaradıcılığı

    7530

    Ağayarov Şərif Ziyadxan oğlu (Şərif Ağayar) — şair, yazıçı, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü (2013-dək).

    Həyatı

    Şərif Ağayar 1 yanvar 1976-cı ildə Laçın rayon Ağbulaq kəndində anadan olub. 1980-1991-ci illərdə Ağbulaq kənd orta məktəbində təhsil alıb. 1992-ci ildə N.Tusi adına Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin Şuşa filialının tarix-filologiya fakültəsinə qəbul olunub, 1997-ci ildə həmin fakültəni fərqlənmə diplomu ilə bitirib. Bir müddət Ağcabədidə fəaliyyət göstərən Ağdam Kənd Təsərrüfatı Texnikumunda müəllim işləyib. 1998-ci ildə Bakıya gəlib və “Panarama” qəzetinin mədəniyyət şöbəsində müxbir kimi fəaliyyətə başlayıb.

    Fəaliyyəti

    2000-ci ildə mədəniyyət və ədəbiyyat sahəsində yazılar yazmaq və xüsusi buraxılışlar hazırlamaq üçün “Yeni Azərbaycan” qəzetindən dəvət alıb. 2003-cü ilin sonlarına qədər burada fəaliyyətini davam etdirib. Çoxsaylı məqalələri, şeirləri, oçerk və hekayələri çap olunub. 2003-cü il 20 noyabrda “Kino+” qəzetinin baş redaktoru təyin olunub.
    1998-ci ildə Azərbaycan Yazıçılar Birliyi və Mədəniyyət İşçiləri Müstəqil Həmkarlar İttifaqının təsis etdiyi “Xəlil Rza Ulutürk” mükafatına, 2003-cü ildə Gənclər İdman və Turizm Nazirliyi tərəfindən ədəbiyyat sahəsindəki uğurlarına görə “Gənclər mükafatı”na layiq görülüb. Həmin il YeniSİ Ədəbiyyat və Sənət Təzahürləri Mərkəzinin Azərbaycanda ilk dəfə keçirdiyi I Proza N internet-müsabiqəsinin qalibi olub.
    2002-ci il 21-28 oktyabr tarixində TÜRKSOY-un təşəbbüsü ilə Türkiyənin Malatya şəhərində keçirilən türkdilli ölkələrin və xalqların III Şairlər Buluşmasında Azərbaycanı təmsil edib.
    2003-cü ildə “Vektor” Elm Mərkəzinin təşəbbüsü ilə “Səhra məsnəvisi” adlı şeirlər kitabı, 2010-cu ildə isə Milli Kitab Mükafatı layihəsi çərçivəsində ilk onluğa düşən “Kərpickəsən kişinin dastanı” povesti və “EL” nəşriyyatında “Aftafalı antrakt” proza kitabı, 2011-ci ildə “Qanun” nəşriyyatının “Ən yeni ədəbiyyat” seriyasından “Haramı” romanı, 2013-cü ildə “Zero” nəşriyyatının “Cib kitabları” seriyasından “Pozuq fotoşəkillər” şeirlər kitabı və “Yazıçı” nəşriyyatında “Xanım T.” hekayətlər kitabı çap edilib.
    2008-2013-cü ilədək Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin Nəşriyyat, reklamın təşkili və informasiya şöbəsində məsləhətçi vəzifəsində işləyib. Hazırda redaktor kimi fəaliyyət göstərir.
    Yaradıcılığı[redaktə]
    Yazdığı xalq şeirləri və epik şeirlər (“Namaz”, “92-nin mayı”, “Palata”, “Qardaş”, “Mizrab dırnaqları boyasız”, “Sivilizasiyon”, “Küləklərə qarışır ahım”, “Pişikgöz Anar” və s.) oxucuların və tənqidçilərin böyük marağına səbəb olub, haqqında onlarla yazı dərc edilib.
    Eyni zamanda “Daxal”, “Dimanın qeydləri”, “Evimiz”, “Balabəy”, “Corcinin evi”, “Anaxanım”, “Laçınsız ilk gün”, “Mənə elə gəldi ki, gülməli əhvalat danışır”, “Hərbi-siyasi məsələ” hekayələri, “Kərpickəsən kişinin dastanı” povesti, “Haramı” romanı gənc nəsil yazarlar arasında ona özünəməxsus yer qazandıra bilib.
    Yaradıcılığı barədə Ələviyyə Babayeva, Elçin Əfəndiyev, Vaqif Yusifli, Rəşad Məcid, Adil Mirseyid, Mahir Qarayev, Əsəd Cahangir, Cavanşir Yusifli, Tehran Əlişanoğlu, Tofiq Abdin, Akif Əli, Qanturalı, Elnarə Akimova, Elnarə Tofiqqızı, Nərmin Kamal, Sima Ənnağı, İradə Musayeva, Kənan Hacı, Cəlil Cavanşir və başqa tanınmış qələm adamları maraqlı məqalələr yazıblar.
    Əsərləri adətən www.kultaz.com saytında yayımlanır. Saytın kitabxanasında bir neçə hekayəsi yerləşdirilib.

    TÜPÜRMƏK

    Tüpürmək insanın mənəvi aurasına ən kəsərli müdaxilə üsuludur.

    O həm də strateji manevrdir. Görmürsünüzmü, Şekspir, Cavid, Səməd Vurğun və yaxud teatr pafosu ilə yazan digər dramaturqlar birdən qayıdırlar ki, tfu sənə ey, nə bilim nə! Tfu!!! Söz bir az səs effektindən zəifdir. Başqa xalqları bilmirəm, bizdə ürəkdən gələn tüpürcəyin səsini sözə çevirmək mümkün deyil. Bəlkə elə ona görə biz yaxşı tüpürə bilmirik!

    Rəvayətə görə Teymurləng İldırım Bayazidi əsir alandan sonra onu qızıl qəfəsdə saxlayır, böyük hörmətlə yanaşırmış. Hərdən kefinin saz vaxtı çağırıb dünyanın gəliş-gedişindən sorğu-sual edir, onu ələ salırmış. İldırım Bayazid də balaca adam olmadığı üçün öldürücü tənələrin altında boyun bükmür, mümkün qədər qürurunu saxlamağa çalışırmış. Bəzən yürütdüyü ağıllı müddəalar Teymurun xoşuna gəlir, xoşuna gəldikcə bu qoca, şikəst və xəstə manyak daha da əsəbləşir, əsəbləşdikcə öz sultan-əsirini daha artıq alçaltmaq istəyirmiş. Bir gün Bayazid nə deyirsə, Teymur dözmür, qəzəblə onun sifətinə tüpürür. Bayazidin ürəyi partlayır!

    Təsəvvür edin, o boyda taxt səltənəti yerlə-yeksan olan üstəlik quş kimi qəfəsdə bəslənən cahangir bütün bunlara dözür, adi bir tüpürcəyə yox! Yaxud Cəlalın məşhur filmdə haqlı olaraq Gəray bəyin üzünə tüpürməsi… Bu sütül oğlan hər şeyini kayb edib əzabla öldürülsə də, adi bir jestlə gözümüzdə qalib olaraq qalır. Gör bu yerdə nə yadıma düşdü: hansısa ölkədə uzağa tüpürmək yarışı keçirilir. Şəxsən mən insan münasibətlərinə ciddi təsir edən bu mayenin belə boşuna axıdılmasının tərəfdarı deyiləm.

    Başqa bir rəvayətdə mənim kimi əbləh azarkeşlər ərinmədən Aristoteli bir milyonçunun evinə qonaq aparırlar. Bəlkə də yazıq filosof heç getmək istəmirmiş… Milyonçu qızıla qərq olmuş sarayı ilə öyünür, hər köşə-bucağı böyük filosofa öz üstünlüyünün xüsusi əlaməti kimi təqdim edir. Birdən Ərəstun kişi, eləmə tənbəllik, milyonçunun üzünə tüpürür. Və əlini sifətinə aparıb sual dolu nəzərlərini ona dikən ev sahibinə deyir:

    – Müəllimlərim mənə öyrədiblər ki, tüpürcəyin gələndə, ən natəmiz yerə tüpür, incimə, mən sənin evində sifətindən daha idbar bir yer görmədim.

    Bu əhvalatı isə həqiqətən baş verdiyi üçün heç vaxt unutmuram: Məmmədəmin Rəsulzadədə şəkər xəstəliyi varmış və ağzı quruduğundan tez-tez tüpürürmüş. Hadisələrin dramatikliyi nakam liderin səhhətinə pis təsir edir və tüpürcəklərin sayı artmağa başlayır. Onunla təzə tanış olan gənc bir xanım bu adətinin səbəbini soruşanda Rəsulzadə gülümsəyir:

    – Biz bu dünyaya tüpürə-tüpürə gəlmişik, tüpürə-tüpürə də gedəcəyik…

    Qaynar.info

  • Şərif AĞAYAR.”Kol-kos müsəlmanı”.

    Bizim qonşu kənddə Möhübbət adlı yaşlı bir kişi var. İndi Masazır qəsəbəsində qalır. Yaşı xeyli irəliləmiş bu ortaboy kişinin işi-gücü Bakı-Sumqayıt yolunun kənarında hinduşka otarmaqdı. Hinduşkaları üçün alıcıları da bu strateji əhəmiyyətli magistralın həndəvərində tapır.
    Möhübbət kişiyə el arasında Möhüş deyirlər. Mən gözümü açandan onun adını Möhüş bilmiş və zahiri görkəmini elə beləcə görmüşəm. İllər bu köpəyoğlunun kişisinin ayıb yerinə deyil elə bil. Başını və üzünü həmişə dibdən qırxdırır. Elə dibdən ki, üstündə milçək sürüşər… Dazlığına rəğmən motosiklet ruluna oxşayan bığları sifətində daha canlı və daha şanlı görünür.
    Əvvəllər imkanları yox idi Möhüşgilin. Bu yaxınlarda eşitdim ki, Xırdalan qəbiristanlığı ilə üzbəüz iri məhəllənin birində tikilən evlərini kirayəyə verir. Daha doğrusu, bununçün həyətdə xüsusi otaqlar tikdirib…
    Mənə kirayə ev lazım idi. Dabanıma tüpürdüm! Düz Möhüşün yanına…
    Həyətdə idi. Kubik parçasının üstündə oturub kürəyini evin gündöyən divarına söykəmişdi. Ayağında qaloş vardı. Şalvarını səliqə ilə corablarının içinə salmışdı. Kənddə də belə edirdi Möhüş. Heç enli əlləri də dəyişməmişdi. Yadımdadır, uşaqların başına çırtma vurub onlara alça paylayardı. Kimin başına möhkəm vururdusa iki alça verirdi ona, kim Möhüşə təslim olub başını onun ixtiyarına vermirdisə alça üzünə həsrət qalırdı. Sonralar yekə-yekə kitablar Möhüşün bu hərəkətinin sirli və abırsız səhifələrini açdı mənimçün. Əlim üzümdə qaldı! Ürəyimdə onun şeşə bığlarını söyüşlə yağladım.
    Möhüşün gözləri əvvəlki şövqlə parıldayırdı. İnanmazdım, məni o saat tanıdı. Yeddi arxa dönənimi qəbirdən çıxarmağa ehtiyac qalmadı. Mehriban qarşıladı məni. Amma kirayə otaqların heç biri xoşuma gəlmədi. Dar və səliqəsiz idi. Kasıb ki, kasıb! İmkanı olanda da idimi üstündən getmir.
    Hava gözəl idi. Həyətdə göy ot çıxmışdı. Mən də bir kubik parçası tapıb Möhüşün yanında oturdum. Kepqasının dalını qaldırıb parıldayan gözlərinə gölgəlik elədi. Məzələnmək istədim kişiylə:
    “Əşşi, o alçalardan da düz-əməlli vermədin yeyək, nə oldu, ağacların hamısı erməniyə qaldı!”
    Dinmədi! Vaxtı ilə başımıza çırtma vuran gödək və yoğun barmaqları cibinə soxulub nəsə axtardı. Siqaret çıxardı, hövsələ ilə yandırdı. Tüstünü günəşə tərəf üfürüb buyurdu:
    “Ağlın nə kəsir, bu torpax məsələsinnən, qayıdajağıx görən?”
    Muğam oxuya-oxuya otluqda hərlənən hinduşkalara baxıb dedim:
    “Ağlım bir şey kəsmir!”
    Gözlərini qıyıb məni baş-ayaq süzdü. Elə bildim yenə də başıma çırtma vurmaq keçir ürəyindən. Qımışdım.
    “Düz deyirsən! Biz kol-kos müsəlmanıyıq, bizdən iş görən olmaz!” – Möhüşün sözləri hinduşkanın gileyli səsini daha da mənalandırdı.
    Maraq məni bürüdü. “Qılınc müsəlmanı”, “Müsəlmanın sonrakı ağlı”, “Harda müsəlman görürəm qorxuram” kimi dünyəvi dinimizin əleyhinə işləyən ifadələrə rast gəlmişəm, ancaq bu kol-kos məsələsini indi eşidirdim.
    “Kol-kos nə məsələdi, Möhüş dayı?!”
    “Bilmirsən?!” – gülümsündü, “motosiklet rulu” qulaqlarına tərəf dartındı və sifətində qəribə bir doğmalıq peyda oldu.
    “Yox, bilmirəm!”
    “Booo…” – kişi səsini qaldırdı – “Bə nə təhər oxumusan məhtəbi?!”
    Dinmədim.
    Möhüş kişi hövsələ ilə siqaretdən daha bir qullab alıb tüstünü yavaş-yavaş ağzından, burnundan buraxdı… Tüstüyə bülənd olmuş bığlarının altından tanış səs təkrar eşidildi:
    “Bir gün iş-güc üçün urus, erməni, gürcü, bir də müsülman, Allahın yanına gedillər… Allah fikirrəşir ki, hası gəlif birinci nə söz desə, elə onu da verəjəm ona… Həəə…” – daha bir təntənəli qüllab. Sözlər tüstüyə büründü – “Urus gəlif deyir, taxtın-tacın necədi? Allah deyir, get, taxtı-tacı verdim sənə… Gürcü deyir, kef-damağın nə təhəridi? Deyir, kef damağı da sənə verdim… Erməni gəlif Allahdan işini-gücünü soruşur, qurbanoğlduğum da, işi-gücü olara verir. Müsəlman gəlif çıxmır! Allah xidmətçilərini yolluyur, gedif görüllər ki, kolda gizdənif qonşunun qəflə-qatırını güdür. Allah da deyir, dəymiyin, qoy o da onnan başını girələsin…”
    Möhüşün üzünə baxdım, o, gülmək əvəzinə, qəm dəryasına qərq olmuşdu. Deyəsən, danışdığı əhvalata əməlli-başlı inanmışdı kişi. Bayaqdan sevincdən qulaqlarının dibinə dartınan bığları şəlalə kimi çənəsinə tökülmüşdü.
    İstədim Möhüşə təsəlli verəm, bayaqdan tüklərini qabardıb yanımızda kişi-kişi hərlənən hinduşka xoruzu sözümü ağzımda qoydu: “quqquluğlü!!!”
    “Bay sənin yiyənin dədəsinin kəlləsini…” – Möhüş böyründəki ağacı alıb ucu ilə hinduşkaya möhkəm bir dımbız vurdu, hinduşka “quq” eləyib havaya tullandı…

    Yaman yeməli hinduşka idi!

  • Şərif AĞAYAR.”Azərbaycanlının cinsi xəstəliyi”

    Ötən həftə rayonda yaşayan dostum mənə zəng vurdu ki, bəs qardaşım xəstələnib, anam tab gətirmir, ona görə bu gün Bakıya yola salıram, sabah onlarla əlaqə saxla və tanış, etibarlı bir həkimin yanına apar. Dostum məni yükə saldı da bir az: “Sən ordasan deyə mən gəlmədim. Sənə arxeyinəm!”
    “Xub!” deyib sağollaşmaq istəyirdim ki, dostum konturlarına qızırqalanmadan məsələnin təfərrüatını mənə danışdı.
    Qardaşı abırlı bir uşaqdır. Balacalıqdan kitab-dəftər əhli olub. Orta məktəbin yuxarı siniflərinə çatanda Bakıya – əmisigilə göndəriblər ki, ali məktəbə hazırlaşsın. Hər şey qaydasında getdiyi bir vaxtda hansısa nadinc qohumu urcah olub dostumun qardaşına və onu alıb bir restorana aparıb. Möhkəm içəndən sonra ürəklərindən qadın keçib. Varlığa nə darlıq!
    “Ömürdən-gündən oğurlanan” bu gecə dostumun qardaşına baha başa gəlib: o, xəstəliyə yoluxub!
    Ömründə qadın görməyən, cinsi xəstəliklərdən heç nə anlamayan bu abırlı kənd uşağı utandığından heç kimə heç nə deməyib. Taa o vaxtacan ki, xəstəliyin əlamətləri dözülməz həddə çatıb.
    Sirrini həmyaşıdı olan əmisi oğluna açıb. O, şəhər uşağı olsa da problemi təkbaşına həll edə bilməyib və məsələni anasına deyib.
    Əmidostlarını da bilirsiniz!
    Bəlkə dostumun qardaşının onlarda qalmasından narazı imiş…
    Bir vay-şivən salıb ki, xəbər ildırım sürəti ilə bütün qohumlara yayılıb.
    Dostumun anası üzünü cırıb, saçlarını yoluşdurub, ölüm xəbəri gəlsə bundan yaxşı idi deyib. Atası əlini çaya-çörəyə uzatmayıb. Əmisi onu çağırıb, üzünə tüpürüb və uşaqlarımı pozacaqsan deyə evindən qovub.
    Uşaq son anda onu zibilə salan qohumunu axtarıb, intihar etmək istədiyini bildirib. Qohumu ayıq adammış! Uşağa xeyli ürək-dirək verib, həkimə aparmaq istəyib. Bu heynidə qardaşı zəng vurub ki, gözlə, anam Bakıya gəlir…
    Görüşdük!
    Uşaq ayaq üstə ölmüşdü. Anasının halı ondan da betər idi.
    Əvvəl gülmək məni tutdu. Sonra vəziyyətin qəlizliyini görüb ürək-dirək verdim. Qadından utandığımdan açıq danışa bilmirdim. Amma arada imkan tapıb uşağı kənara çəkdim, bu hadisənin yetkinlik yaşa çatan istənilən adamın başına gəldiyini söylədim. Hətta özümdən bir-iki yalan da uydurdum. Hiss elədim ki, mənə inanır.
    Tanış bir həkimin yanına getdik. Həkim savadlı və təcrübəli birisi idi. Uşağın ayaq üstə öldüyünü görəli başladı gülməyə: “Nə olub əəə sənə?! Kişi deyilsən?!”
    Sonra qadını bayıra çıxarıb bir-iki vacib şey soruşdu və bizi dərhal laboratoriyaya göndərdi.
    Dostumun qardaşının damarından qan götürüləndə bədəni titrədi, ürəyi getdi. Həkimlərin müdaxiləsi ilə ayılandan sonra isə məni qucaqlayıb ağladı.
    O, SPİD-ə yoluxduğunu zənn edir və buna görə qorxudan ölürdü.
    Bir yandan xəcalət, bir yandan qorxu uşağı həqiqətən də intihar həddinə gətirmişdi.
    O nadinc qohumuna zəng eləməsə və anası vaxtında gəlməsə bəlkə də özünü öldürəcəkdi.
    Analizin nəticələri hamımızı sevindirdi: sadə bir yoluxma.
    Ancaq ləngitdiyi üçün ağırlaşmışdı.
    Həkim nəticələri gözdən keçirəndə mən dostumun qardaşının qoluna girdim. O, ayaq üstə dura bilmirdi.
    Həkim eynəyin üstündən tir-tir əsən uşağa baxıb, anasını nəzərə almadan uca səslə dedi:
    “İndi bu xəstəliyə tutulmayanları kişi saymırlar!”
    Və ucadan güldü.
    Dostumun qardaşının əsməcəsi bir andaca yox oldu, rəngi-rufu yerinə gəldi.
    Həkim ona onca günlük müalicə yazdı və elə müalicənin ilk günlərindən xəstə yaxşılaşmağa başlayıb artıq.
    Amma necə qorxubsa, namaza keçib! ))) Deyir iynə-dərman bitəndən sonra oruc da tutacam.Tanrı və valideynləri qarşısında elədiyi günahı yumaq üçün…
    Bax belə.
    Bu bizik!
    Danmağın adı yoxdur.

    Kulis.az

  • Hasan AKAR (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Muhteşem şiir

    BİR YANGINA GİRDİM

    Küllenmiş sandığın ateşten gün olur duman çıkar
    Söndürmek istesen de boğar seni gücünü yıkar
    Kaybolur zaman damla damla baharıyla kışıyla
    Korlanır yeniden duyguların yüreğini yakar

    Bir pervane oldum, eridim içinde han denilen dünyanın
    Bütün mevsimleri yaşadım başkası da var mı zamanın
    Ne güneş esirgedi ateşini, ne eksik etti ay ziyasını
    Bir yangına girdim içinden çıkamıyorum dumanın

  • Hasan AKAR (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Muhteşem şiir

    SEVGİ

    Pir-i Türkistan’dır Asya’da aşkın ocağı
    Anadolu Türk’ün-İslam’ın ana kucağı
    Alperenler fethetmiş imanla dört bucağı
    Ahmet Yesevi’nin yolunda söylenir sevgi

    “Yaradılanı hoş gör,Yaradan’dan ötürü”
    Onunla yaşar hâlâ tasavvufun közleri
    Sevmek-sevilmek değil mi Yunus’un sözleri
    Dergaha giden odunlarda korlanır sevgi,

    Tevhit ordusunu kuran o mübarek zat
    “Elini,belini,dilini” felsefene kat
    Horasan’ımı,Karahöyük Dergahı’nda tat
    Hacı Bektaş Veli nefesinde tellenir sevgi.

    “Gel,yine gel” diyor semazen dönüşleri
    “Olduğu gibi görünmek” Mevlana düşleri
    Şeb-i Arus’ta İslam bülbülün ötüşleri
    Kubbe-i Hadra’da Şems’inle dillenir sevgi.

    Görmedi ki hiç şu fani dünyada gözleri
    Sazıyla okuyordu o kalplerdeki özleri
    Uzun ince bir yol Koca Veysel’in sözleri
    Nevruzla Beserek’te her yıl yeşerir sevgi.

    Akar’ım sevgisiz,dostsuz insan hiç olur mu?
    Coşku ile çağlamayan bir nehir olur mu?
    Sevgiden gayri bu dünyada miras kalır mı?
    Bilmezsen değerin bilin ki küllenir sevgi.

  • Hasan AKAR (Türkiye Cümhuriyyeti, Tokat).Muhteşem şiirler

    BU BAKIŞLAR DÜNEDİR

    Urumeli Hisarı’nda biz de Stanbul’da
    “Türküler tutturmuşuz ”Orhan Veli gibi.
    Baharın sarhoşluğuna yakalanmışız bugün
    “Minareler katında geçen
    Gökyüzü Mahallesi’nde” Cahit Sıtkı’nın.

    Karşımızda maviliğinde yine Boğaz,
    Neredeyse martısız deniz.
    Boşuna çalıyor sanki kampanalar
    Her geçişte bilirim bir yürek yaralar.

    Ve Urumeli Hisarı’nda
    Tarihle soluklanan eski bir bankta
    Aziyade’si ile oturmuşuz Pierre Loti’nin.
    Bir fincan kahve içip
    Dalmış gitmişiz derinliklere
    Çocukken bindiğimiz bir salıncakta.

    Mevsim surlarda ilkbahar
    Bilirim bakışlar yalan söylemez.
    Belli ki buradan maziyi arıyoruz
    Elliyi aşmış işte iki sonbahar.
    Gün bitiyor,Güneş gidiyor,
    Zamanı kandırmak boşuna.
    Bu oturuş yaşanılan güne
    Bu gözlerdeki hasret dünedir.

    Biz de takıldık gayrı öylesine,
    Ağır ağır Ahmet Haşim’ce,
    Nevbahar’dan hazan mevsimine,
    Biri Karadeniz biri Akdeniz’imizle.
    Tırmanıyoruz Urumeli Hisarı’nda,
    Dönüşü yok, inişi yok artık,
    Hayatımızın son yokuşuna.

    GÖMME HAZANIN MAZİYE

    Hasan AKAR

    Ay dolanır, yıllar geçer, bir mum gibi zaman
    Yaşanacak bir ömür var, görünse de yaman
    Yüreğin sevgiyle durmadan çarparsa her yan
    Gömme hazanın maziye bir gün beni de an

    Gün olur, kar yağar umutlarına, bazen bahar
    Senin de gönül dağında belki ne umutlar var
    Yoldaşın olsun sana mutluluk denilen yâr
    Gömme hazanın maziye bir gün beni de an.

    Gül dikenlendi, açmadan soluyor çiçekler
    Konacak aşk bulamıyor onca kelebekler
    Beyhude mi dönüyor, sessizce pervaneler
    Gömme hazanın maziye bir gün beni de an

  • Saqif QARATORPAQ.Şeir

    METENİ GÖRDÜM DÜNƏN

    Əkbər Qoşalıya

    Meteni gördüm dünən,
    Köçəsgərə gəlmişdi,
    Qucaqlaşdıq, görüşdük.
    Üst-başından, saçından
    Yovşan qoxusu gəldi,
    Təzə yağmış qar ətri,
    Turan qoxusu gəldi.

    Meteni gördüm dünən,
    Köçəsgərə gəlmişdi,
    Əlini sıxdım onun,
    Ürəyim dağa döndü,
    Qayalar çiçəklədi,
    Səhralar bağa döndü.
    Şükr elədim Tanrının
    Kərəminə, lütfünə,
    Yuxularım çin oldu.

    Meteni gördüm dünən,
    Köçəsgərə gəlmişdi,
    Tanrı nuru üzündə,
    Dünyanın dərdi-qəmi
    Gözəlləşdi gözümdə.

    Meteni gördüm dünən,
    Köçəsgərə gəlmişdi,-
    Tonqallar çatmaq üçün
    Haçadağın başında!
    Millət yumruğa dönər
    Dağ dağa qovuşanda!

  • Kənan AYDINOĞLU.İlham MİKAYIL haqqında düşüncələr

    İlham Mikayıl-şeirlərini sevə-sevə oxuyub dövri mətbuatda qəzet və jurnal səhifələrində böyük məmnuniyyətlə çap etdirmək istədiyim gənc qələm yoldaşım və şair dostum.
    Şair ürəyinin çırpıntıları təkcə şeirlərində deyil, eyni zamanda adi danışığında da duyulur.Axı o bu mənada şairdi.İstər poeziyada, istərsə də adi danışığında belə.
    Kəlbəcər ədəbi mühitinin XXI əsr Çağdaş Azərbaycan poeziyası üçün yetişdirdiyi ən gözəl şairlərindən birincisidir.Çünki müasir çağdaş dövrümüzdə Kəlbəcərin həsrətini, kədərini, qəmini qəlbinin dərinliyində saxlayıb şair təxəyyülü, obrazlılığı eyni anda birləşdirərək şair qələminin süzgəcindən keçirərək ərsəyə gətirir.Özü də istər xalq şeiri, istərsə də klassik üslubda qələmə aldığı ədəbi-bədii nümunələrdə.Məhz sadalanan yüksək əxlaqi keyfiyyətlər Dünya Ədəbiyyatı, o cümlədən Türk Ədəbiyyatı üçün bənzərsiz şəxsiyyətlər yetişdirən Azərbaycan Ədəbiyyatına bağlı olması əslində zaman-zaman Böyük Türk torpağının tarixin astanasında başına gələn dəhşətli tarixi-xroniki hadisələrinə obrazlı şəkildə münasibət bildirməsi normal hal kimi qəbul olunmalıdır.
    Mənsub olduğu xalqın ədəbiyyatını, mədəniyyətini, adət-ənənəsini dərindən öyrənməyə çalışan müəllif xalqın dünənini, bu gününü, sabahını varaqlayıb orada yeni bir şeiri üçün detal axtaran, qəlbən narahat və həqiqi mənada böyük ədibdir.
    Folklor ənənəsinə, şifahi xalq yaradıclığına söykənəndə isə şeirində obrazlılığın gücü və təsiri daha da artır.Təbiət etibarı ilə sakit və narahat olan gənc ədib xalq ruhunda yazdığı poeziya nümunələrinin sayını artırmaqdadır.
    Dövri mətbuatda ara-sıra şeirləri ilə çıxış etməsinə baxmayaraq, oxucular arasında dərin və silinməz iz qoyur.
    İctimai-siyasi mövzuda qələmə aldığı cəmi dörd bənddən ibarət olan “Qocalır” rədifli şeiri isə onun bu sahədə, həqiqətən də, gözəl poeziya örnəklərini yazmağa qadir olduğunu bir daha sübut edir.Şair qələmindən çıxan nümunələri özünün aktuallığını itirməyib.
    Tələbəlik illərində qələm yoldaşı, şair dostu Nemət Tahirlə məktublaşma formasında yazdığı şeiri hələ də oxucuların diqqətindən yayınmır.

    KƏLBƏCƏR HƏSRƏTLİ ŞAİRİM MƏNİM

    Kəlbəcər ədəbi mühitinin XXI əsr Çağdaş Azərbaycan poeziyası üçün yetişdirdiyi ən gözəl ədib və gənc şairlərin ən gözəli, canı, qanı, ruhu qədər Azərbaycan torpağına bağlı olan şair qardaşım İlham Mikayıla ulu sayqılarla!

    Kəlbəcər dərdinə çəkirsən haray,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.
    Uçmasın qəlbində qurulan saray,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Kaş indi düşəydi güzarım mənim,
    Dağılsın qəlbimdə azarım mənim.
    Qazılsın torpaqda məzarım mənim,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Ağlayan, sızlayan dən olmuşam mən,
    Kəlbəcər dərdinə tən olmuşam mən.
    İnləyən, göynəyən çən olmuşam mən,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Yanaqdan gözünün yaşı düşəcək,
    Ayna Xəzərimin qaşı düşəcək.
    AVEYİN, MUROVUN daşı düşəcək,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Qaralar yerində ağa dönəcək,
    Yolların sol səmti sağa dönəcək.
    Dərdlilər yenə də dağa dönəcək,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Dərdimiz böyükdü bir Xəzər qədər,
    Yaşanan ömrümüz getməsin hədər.
    Dağılsın gözlərdən ayrılıq, kədər,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Sənin də, mənim də dərdimiz birdi,
    Koroğlu hünərdə mərdimiz birdi.
    Kəlbəcər həsrəti yuxuma girdi,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    ƏLƏSGƏR ŞƏMŞİRLƏ saza dönəcək,
    Zimistan torpaqda yaza dönəcək.
    Çoxları azalıb, aza dönəcək,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Bir elin, bir yurdun canındasan sən,
    Yenə laxtalanan qanındasan sən.
    Kəlbəcər yurdunun yanındasan sən,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Ruhunda, canında KƏLBƏCƏR kimi,
    Dastanın ərlikdə hey HƏCƏR kimi.
    Həsrətli ömrümün sonuna kimi,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    KƏLBƏCƏR yurdunun canı, ruhusan,
    “QURAN”da görmüsən ADƏM, NUHU san.
    Yurdun ərşə çatan haray, ahu san,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Bilirəm, dərdimiz sona yetəcək,
    Qəmimiz azalıb ona yetəcək.
    Sevincə atayla ana yetəcək,
    Kəlbəcər həsrətli şairim mənim.

    Dərin hörmət və ehtiramla:

    Kənan AYDINOĞLU.
    “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü.

  • Kənan AYDINOĞLU.Orxan ZAMAN haqqında düşüncələr

    Orxan Zaman-Müasir Azaərbaycan ədəbi mühitində cərəyan edən hadisələrə öz münasibətini, duyğu və hisslərini obrazlı şəkildə bildirən gənc qələm sahiblərindən biri.Vaxtı və zamanı düzgün qiymətləndirməyi bacaran və nəticə çıxaran müasir ruhda şeirlər yazan gənc müəllif.
    Dövrün sosial hadisələrinə biganə qalmayan və bir göz qırpımında dünyanı bütövlükdə dərk etmək istəyən həqiqi mənada uydurmaçılıqdan uzaq olan gənc şair.
    Sərbəst üslubda yazdığı şeirlərində obrazlılıq yüksək səviyyəyə çatır.Məhz sadalanan bu keyfiyət onunla oxucu arasında bünövrəsi möhkəm qurulumuş körpünü xatırladır.Bu körpü isə ədəbi-bədii nümunələrin döyünməkdə olan, çırpınmaqda olan gənc şairin özünü-şeirlərini dinləməyə məcbur edir.
    Poeziya nümunələrində çox nadir hallarda rast gəlinən heca vəznli şeirlərində is, xüsusilə “Gözlədim”, “Olsun” rədifli qoşmalarında bu ruh özünü qabarıq şəkildə biruzə verir.
    Uzun müddətli yaradıclıq axtarışının nəticəsidir ki, on səkkiz yaşı tamam olmasına iki gün qalmış “Sevgi sonatası” adlı ilk şeirlər kitabı çap olundu.Bu artıq onun uğurlarından xəbər verir.

    Dərin hörmət və ehtiramla:

    Kənan AYDINOĞLU.
    “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü.

  • Kənan AYDINOĞLU.Mövlud MÖVLUD haqqında düşüncələr

    Mövlud MÖVLUD-Yetişməkdə olan Yeni nəsil Azərbaycan ədəbiyyatının ən istedadlı gənc yazarlarından biri.Həm adi danışığında, həm yazılarında həyatda olduğu kimidir.Sadə, yumorlu və gülüş dolu sözləri ilə.
    “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi və Azərbaycan Aşıq sənəti üçün zaman-zaman Molla Pənah Vaqif, Molla Vəli Vidadi, Səməd Vurğun, Vaqif Səmədoğlu, Yusif Səmədoğlu, Mehdi Hüseyn, İsmayıl Şıxlı kimi görkəmli söz sənətkarları bəxş etmiş Qazax mahalından olduğunu nəzərə alsaq, böyük inam hissi ilə gələcəkdə də böyük uğurlar qazanacağına heç şübhə də etmirəm.
    Çağdaş Azərbaycan Ədəbi Elektron Məkanında yayımlanan elektron orqanlarda yazılarını-köşə yazılarını oxuyanda, doğrusu, heyrətə gəldim.Çünki mənimlə həmyaşıd olmasına baxmayaraq, yaşından və özündən neçə-neçə illərin əsərlərini qəlbinin dərinliyindən keçirərək saf çürük edib ərsəyə əsl gənc yazara və gənc ədibə yaraşan tərzdə Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatı üçün gətirir.
    Azərbaycanın istedadlı gənc yazarı Mövlud Mövludun digər həmyaşıdlarından fərqləndirən bir çox spesifik xüsusiyyətləri var.Həmin yüksək əxlaqi keyfiyyətə malik olan xüsusiyyətləri silsilə olaraq sadalasaq, inanın ki, qurtarmaq bilməz.Bir də ki, istedadlı gənc yazar haqqında nə qədər fikirlər yazılsa, ən azı hər birini toplayıb kitab halına salıb nəşr edirmək istəsək, canlı bir ensiklopediya alınar.Məhz buna görə ensiklopedik biliyə, dərin düşüncə tərzinə, xalqın adət-ənənəsinə, dövrün tələblərinə, çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitinin incəliklərinə dərin bələd olan əziz qardaşım Mövlud Mövluda ədəbi-bədii yaradıcılığında bol-bol uğrlar arzulayıram! İnşallah uğurlarının davamlı və silsilə olaraq davam etməsini Uca Tanrıdan diləyirəm.

    Dərin və hörmətlə:

    Kənan AYDINOĞLU.
    “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü.
    23-24 avqust, 2013-cü il.Bakı şəhəri.

  • Sevinc HƏMZƏYEVA.Yeni şeirlər

    * * *

    Bir gilə su!
    Bir udum hava!
    Bir ovuc torpaq!
    Bir parça işıq!
    Bir sən!
    Bir mən!
    Atəşlər içində cismim yananda
    Bir gilə suyum ol, bu yetər mənə!
    Sənin həsrətindən mən boğulanda
    Nəfəs ol, hava ol, bu yetər mənə!
    Yerə dirənən ayaqlarıma
    Güc veərn torpağım,
    möhkəm dayağım…
    Zülmətə qərq olan tənha dünyamda
    Şəfəqim, işığım, sən yaraşığım…
    Bu yetər mənə!..

    * * *

    Xatirələr daha şirin olur…
    Bilirsən niyə?
    Çünki orda hələ ümid yaşayır
    Hər şeyin xoşbəxt sonlulqa bitəcəyinə..
    Sənin o xatirədə yaşayan parçan da
    Hələ sevimlidir…
    əzizdir…
    bilirsən…
    insan yaşla böyüməkdən başqa
    başla da böyüyür…
    təcrübəsiylə böyüdüyü kimi
    qəlbi ilə də böyüyür…
    sən hələ də balaca qaldın…
    əgər bütün bunlara rəğmən sadəcə körpə olsaydın…
    yenə də şirin
    sevimli olardın…yəqinsiz…
    amma sən kiçildin…
    bilirsən…
    yağışı sevirəm deyərkən ondan qorunmaq
    sevmək deyildir heç də…
    sən tikan
    leysan kimisən…
    bilirsən…

    amma bilmədiyin bir şey var…
    şirin xatirələrin üzü buz olub….
    mən heç vaxt yayı sevməmişəm….

    Sel hər zaman dağıdan olub
    mən yağmurlu payıza meyllənmişəm…
    bildinmi?
    Səndə kiçik olan mənin də mənə əzizdir…
    Bilirsən???
    Bilmədin…

  • Kənan AYDINOĞLU.Yeni şeir.

    YENƏ ÖMÜR UZUNU TANRI SƏNƏ YAR OLSUN!

    Tələbə yoldaşım, gözəl insan, yüksək insani keyfiyyətlərə malik olan İbrahimova Mətanətin körpə balası, TÜRKÜN QIZI MƏSİZADƏ FƏRİDƏYƏ ulu sayqılarla!

    Məndən şeir istədin, istəməyə haqqın var,
    Yenə ömür uzunu TANRI sənə yar olsun!
    Gözəl körpə balanın gözlərinə ələnən,
    Bir nur damlası kimi dümağ, dümağ qar olsun!

    Sevincdən gözün yaşı yanağından süzülsün,
    Gözəlliyi torpağın bax, canına düzülsün.
    Gözəlliyi önündə təbiətim büzülsün,
    Gözəl TÜRKÜN OĞLUNA GÖZƏLLİKDƏ YAR OLSUN!

    Axı TÜRKÜN QIZINA torpaqda ehtiram var,
    Gözəlliyin rəmzinə yanaqda ehtiram var.
    ALLAH deyən kəlməyə dodaqda ehtiram var,
    Gözəlliyin nişanı körpə bala var olsun!

    Demədim ömrü boyu inildəsin saz kimi,
    Gözəlliyi gözəldi işvə kimi, naz kimi.
    Gözəlliyin nişanı gözəl fəsil yaz kimi,
    Dodaqlardan süzülən nəğmə kimi tar olsun!

    Yaşanan gözəl ömür yenə keçməsin hədər,
    Sevinci sevinc olsun axan göz yaşı qədər!
    Dağılanda gözündən həsrət, ayrılıq, kədər,
    Yenə ömür uzunu TANRI özü yar olsun!

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

    MƏN YOX OLUM

    Gecə olsun,
    Bir otaqda bir şam olsun,bir də mən.
    Ağlasın şam öz eşqinə
    Ona vurğun pərvanəyə
    Ağlayım mən öz eşqimə
    Həsrət sənə çəkdiyimə
    Ağlasın şam,ərisin şam yox olsun şam
    Mən əriyim,mən yanım,mən yox olum
    Bir gül olsun
    Bülbülündən ayrı düşən bir gül olsun
    Ağlasın gül,ağlayım mən
    Ağlasın gül,solsun gül,yox olsun gül.
    Mən ağlayım,mən də solum,mən yox olum
    Dalğa olsun,
    Dənizindən ayrı düşən,dalğa olsun
    O ağlasın,mən ağlayım
    O,ağlasın buxar olsun qum sahildə
    Ağlayım mən,kor etdiyin gözlərimə
    Ağlayım mən…yox olum mən
    Ölüm olum…torpaq olum,
    Mən yox olum.
    Sən bilmədən…sən xəbərsiz mən yox olum!

    QIZLARA NƏSİHƏT

    Bir baxışa allanıb,
    Ömrünüzə qıymayın
    Qönçə kimi budaqda ,
    Siz gül kimi solmayın
    Kiminiz ehtirasa ,
    Kiminiz şan-şöhrətə,
    Kiminiz var-dövlətə,
    Allanıb satılmayın
    İsməti para-pula,
    Qisməti əyri-yola,
    Ömürü yarı yola,
    Gətirib çatdırmayın
    Siz Leyli yadigarı,
    Siz Həcərin övladı,
    Siz Azəri övladı
    Yad ölkəyə uymayın.

  • Elnurə AĞAZADƏ.Yeni şeirlər

    SEVƏCƏYƏM QƏBRƏ KİMİ

    Bilirəm ki çox sevirsən,
    Dərd çəkirsən bu sevgidən
    Mesajlarında həsrət var,
    Darıxırsan mənim üçün sən.

    Hələ çox var toy gününə,
    Bir il qədər sanki bir gün
    İnan canım hər bir hissi,
    Keçirdirəm sənin kimi

    Gündüz uzun gəlmir gecə,
    Gecə uzun bitməz sanki
    Yuxumdada xəyalınla,
    Açıram mən səhərimi

    Darıxma sən canım mənim
    Çox qısadır hicran ömrü
    Həsrəti tez yox edəcək,
    Sevgimiz var axı bizim.

    Bilirəm ki çox sevirsən,
    Mən səni sevdiyim kimi
    Bilirsən ki çox sevirəm
    Sevəcəyəm qəbrə kimi.

    BACARMAYIR O SEVMƏYİ
    Eşqə düşüb yazıq yaman,
    Oğrun –oğrun baxır aman
    Ürəyi sevgidən yanan,
    Bacarmayır o sevməyi
    Cavabsızdır mesajları,
    Ünvansızdır məktubları
    Qərarsızdır sevdaları,
    Bacarmayır o sevməyi
    Dolaşır dili görəndə,
    Yer axtarır gizlənməyə
    Bacarmayır o sevməyi,
    Çox sevir yarın canından,
    Gətirməyir sevgi dilə
    Əriyir o bir şam kimi,
    Bacarmayır o sevməyi.
    Qəlb odlanır sevgisindən,
    Addımları uçur sanki
    Özündən çox sevir yarın
    Bacarmayır o sevməyi
    Yar gözləyir hara getsə,
    O izləyir hara getsə
    Aça bilmir sevgisini,
    Utancından deyə bilmir
    Bacarmayır o sevməyi
    Eh eşqə düşüb çarəsizki,
    Nə etsin qismətsizki

    Təsəlliz ümüdsüzki,
    Necə sevir qədirsizki
    Bacarmayır o sevməyi

  • Əlirza HƏSRƏT.Həyatı və Yaradıcılığı

    Əlirza HƏSRƏT (Abbasov Əlirza Azadxan oğlu) 1 noyabr 1964-cü ildə Əli-Bayramlı şəhərində anadan olub.İbtidai və orta təhsilini öz doğma şəhərlərində alıb.
    Ədəbiyyata, poeziyaya erkən yaşlarından maraq göstərir.Dövri mətbuta səhifələrində şeirləri dərc olunmaqdadır.
    2012-ci il oktyabr ayının 6-da “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Birinci Qurultayında Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü, “Azərbaycan ədəbiyyatı”, “Türkiyə ədəbiyyatı”, “Publisistika”, “Elektron kitablar” bölmələrinin əməkdaşı, “Cənub bölgələrinin ədəbiyyatı” bölməsinin Baş redaktoru seçilmişdir.
    İxtisasca mühəndis-texnoloqdur.Altı şeir kitabının müəllifidir.Respublikanın bütün ədəbi orqanlarında ədəbi-bədii nümunələri çap olunur.Şeirləri dok.professor İsa KAYACANIN məsləhəti ilə dəfələrlə Türkiyə mətbuatında dərc olunub.Bir sıra almanaxlarda şeirləri bir neçə dəfə dərc olunub.Şeirlərinə müsiqi bəstələnib.Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür.2009-cu ildə AYB-nin keçirdiyi “Qadınlara həsr olunmuş ən yaxşı şeir” müsabiqəsinin qalibidir.

    QUZEY BƏNÖVŞƏSİ

    Bənövşə gözləri gülür baharın,
    Götürüb aləmi quşların səsi.
    Tumurcuq-tumurcuq çıxır canından,-
    Çılpaq ağacların soyuqdəyməsi.

    Gecənin yuxusu ərşə çəkilib,
    Bənövşə ətrinə elçi düşüb dan.
    Gözümdə qışlanan həsrət çiçəyim,-
    Səni də tanıdım ayrılığından.

    Quzey bənövşəsi biraz gec solur,
    Sevən ürəkləri sərinlətməyə.
    Dağların döşünə yatıb ahım ki,-
    Üzünə bənövşə həniri dəyə!

    İGİD OĞULLARA VƏTƏN AD VERİR
    (Əsgər oğlum Ülvi Abbaszadə üçün)

    Tökülür çöhrəndən mərdlik,cəsarət,
    Vətən arxalanır sənə dağ kimi.
    Əsgər papağında yanan Ay-ulduz,-
    Nur saçır aləmə çilçıraq kimi.

    Dünyanın ən gözəl səadət payı,-
    Sevib qorumaqdır ana vətəni.
    Başını uca tut,ay əsgər oğlum,
    Zirvəyə aparır hər pillə səni.

    Əsgərtək bağrıma basıram səni,
    Sanıram o körpə yaşdasan elə.
    İnamın bayraqdır,and yerin Vətən,
    Əsgər geyimində başqasan elə.

    Hər gün əsgərlərin ayaq səsində,-
    Hünər nəğməsini dinləyir Vətən.
    Əsgərlik borcunu verirsən deyə,-
    Səninlə gör necə öyünürəm mən?!

    Qızlar çiçək tutub əsgər yoluna,
    Arzular adama qol-qanad verir.
    Həyatın müqəddəs neməti kimi,-
    İgid oğullara Vətən ad verir!

    QAPIMIZA ELÇİ DÜŞÜB EHTİYAC

    Haradandır bu hıçqırıq neydəki?
    Şirinləşdi dilim bu gileydə ki.
    Tənha quşdan qatar olmaz Göydə ki,
    Durnaları sevdim dəstə şəklində.

    Xatirənlə oynayıram “gizlən-qaç”,
    Gəl saçına düyün vurum,sın də aç.
    Qapımıza elçi dşüb ehtiyac,
    Bir alagöz,boyubəstə şəklində.

    Gördün yolum dirənibdir yoxuşa,
    Pöhrə oldun sığındığım koğuşa.
    Hər gün səni nəzmə çəkdim, ay Şuşa,
    İtkin düşmüş bir “Şikəstə” şəklində..

  • Əlirza HƏSRƏT.Yeni şeirlər

    RƏNGİNİ İTİRMİŞ EŞQDİR HƏSRƏTİN

    Rəngini itirmiş eşqdir həsrətin,
    Girib aramıza yaman uzandı.
    Səni tanımağım ayrılığından,-
    Yarı cinayətim,yarı cəzamdı.

    Qəlbimdən süzülən şirin duyğusn,
    Hələ yaz nəfəsin gəzir üzümdə.
    Ahdan köz götürən bir ocaq kimi,-
    Yanır baxışının yeri üzümdə.

    Hər gün göz yaşımla suvardım deyə,-
    Cücərdi qəlbimdə bu eşq tumu da.
    Bir qız yuxusunda dıfn eləməyə,-
    Çiçəklər aparır tabutumu da…

    ÇARMIXA ÇƏKİLİB YOLAYRICLARI

    Nə sən dayanırsan,nə mən dururam,
    Hələ yan keçirik bir birimizdən.
    Çarmıxa çəkilib yolayrıcları,
    Bir cığır boylanır hər düşən izdən.

    Yol çəkən gözlərdə həsrət qışlanır,
    Dağlar çələng tutub quzey qarından.
    Nə gözəl asılıb bu Yer kürəsi,-
    Sevdiyim qadının ayaqlarından.

    Yuvasız quşlara ad eləmişəm,
    Dilimin ucunda bitən nəğməni.
    Səni başqa cür də sevə bilərəm,
    Hamı sevməyimdən tanıyar məni.

    MÖCÜZƏDİR BU SEVDA

    Eşqə zəvvar könlümü,-
    Müqəddəs pirlər çəkir.
    Möcüzədir bu sevda,
    Adamı sirrlər çəkir.

    Qanında yu qəribi,
    Aparsın su qəribi.
    Sevdiyin bu qəribi,-
    O qürbət yerlər çəkir.

    O qırışmış əllərin,
    Rəsmidir xəzəllərin.
    Qocalan gözəllərin,-
    Zülmün şairlər çəkir…

    Sevgilərlə Əlirza HƏSRƏT.