Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Təpədən dırnağa şeirdi bu qız, Görüb camalnı mat qalmışam mən. Bilmirəm ay deyim, yoxsa ki, ulduz, Gözlərim qamaşıb, lal olmuşam mən.
Dodağı şeirdi, gözü şeirdi, Qələm əldən düşüb, susubdu dilim, Baxışı şeirdi, sözü şeirdi, Baxıram, üzümdə qalıbdı əlim.
Nəyi var şairin ürəkdən özgə, Ürəyim aslıb qara telindən. Dözümüm qalmayıb, nazını çəkə, Misralar tökülür şirin dilindən.
Qəzəldi, qoşmadı üzü, yanağ, Baxışı sevgidir, gülüşü mehir, Qoynu bir cənnətdi, üzü gül bağı, Q bir möcüzədi, o bir sirr, sehir.
Köynəyi qıfılbənd,düyməsi təcnis, Vergüldü qəmzəsi, nöqtədi xalı. Quran ayəsidi o kəlmə, o səs, Nəfəsi bayatı, dili şan balı.
İncə qafiyədi, o əli, beli, Saitdi, samitdi kipriyi, qaşı, Belə yazmayıbdı Vaqif, Füzuli, Məməm-mənəm deyir, hər kəlmə başı.
Şeir yazmaq olub, həmişə peşəm, Bir gözəl mahnıdı, sözləri hazır. İndi anlamışam, indi bilmişəm, Ən gözəl şeiri Yaradan yazır.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Heç Şuşasız əl çatarmı Təbrizə, Savalandan soraq gəlməz Kəpəzə, Çox ağladıq, bu yaramız, təptəzə, Dur qardaşım, yəhərləyək atları.
Qartal olub zirvələrdən baxım mən, Şimşək olub, o dağlarda çaxım mən, Bu həsrəti yandrım mən, yaxım mən, Dur qardaşım, yəhərləyək atları.
Yurd yanında xəcalətli qalmışıq, Köçümüzü aran yerdə salmışıq, Ayrılıqdan saralmışıq, solmuşuq, Dur qardaşım, yəhərləyək atları.
Ayrılığa dözək axı nə qədər? Ümidimiz qoy olmasın heç, hədər, Yol gözləyir Ağdam, Laçın, Kəlbəcər, Dur qardaşım, yəhərləyək atları.
Cənnətimiz Qarabağdı, Qarabağ, Yad əlində inildəyir bağça, bağ, Axı bizə beşik olub o torpaq, Dur qardaşım yəhərləyək atları.
Çiynini fil yükü altına vermə, Qarışqa, özünə yazığın gəlsin. Misqalla ölçülən öz yükün ilə, Barış qal, özünə yazığın gəlsin. Çox da ömrü boyu əkin əkməyən, Həmişə sahibdi dolu təknəyə. Olarsan özgənin yükün çəkməyə Alışqan, özünə yazığın gəlsin. Dönməmiş – uğruna it ulyanlara, Dinməzcə qoşul yat uyuyanlara. Mənəmlik havasın at – milyonlara Qarış qal, özünə yazığın gəlsin. Özü bir oyundu, düzü, dünyanın, Seyrəlir birbəbir düzü dünyanın. Edərlər başına düzü-dünyanı, Darısqal, özünə yazığın gəlsin.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Hüseyn Arif” Ədəbi Məclisinin sədri
*** Ən qısa rədif-ömür, ən uzun qafiyə-yoldu. *** Bir yarpaq uzandı əlim, bir tumurcuq böyüdü xəyallarım, ötən günə çatmadı. *** Səhər mehi çiçəklərin ətrindən sərxoş, Unutmuş hara getdiyini, gəlib bizə çıxmış. *** Yüz ölçüb,bir biçmək də yetmir adamın dadına. Bir ürəkdə beş hərflik yer tapmırsan adına. *** Dağlar da yetim qalır, yollar da qəribsəyir kimsəsizlikdən. *** Hər gün bir gün də artar, unudulmağın yaşı, unudulan yaşımızdı axı… *** Yuxumu xatirələr pozur, vaxt dayanır hərdən. Hələ yol gəlirəm, ömrün keçmişindən. *** Köhnə sevgilərin qınaq yeriyəm. Fərq etməz, ölmüşəm, ya diriyəm. *** Bir söz də qopardar yaramın qaysağını. Aşiqi, yarasından tanı.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Dərdini çəkməkdən ürəyim, canım, Nə gecəm qalıbdı, nə gündüzüm. Həsrətdən alışıb yanımdı canım, Sənə söz deməyə qalmayıb üzüm.
Bu dərddən, kədərdən rəngim sarıdı, Bu qanlı yaramı de kim sarıdı? Yönüm ay sevgilim sizə sarıdı, Nə sifətim qalıb, nə də ki, üzüm.
Qurümür Əzizin vallah göz yaşı, Qurunun oduna yanıbdı yaşı, Vallah çox uludu bu dərdin yaşı, Qalmayıb bağçamda nə nar, nə üzüm
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
İşıqlı dünyaya çıxarıb məni, Təzədən zülmətə atma amandı, Mən günəş bilirəm, ayüzlüm səni, Dərdindən ürəyim alışdı, yandı.
Hər gün yol gedirəm xəyallarımda, Yoxdur bu sevgidə bəhanə, filan, Mən səni görürəm röyalarımda, Orda nə hiylə var, nə də ki, yalan.
Bu ürək dərdindən hey nalə çəkir, Tanrı bizim üçün açır səhəri, Gözlərim həsrətdən qanlı yaş tökür, Qayıt gəl dilimdən sil bu qəhəri.
Sənli günlərimdə həyat bal dadır, Sənsiz mən neyləyim ayüzlüm mənim. Bəzən boş xəyallar adam aldadır, Ay ürəyim, canım, ay gözüm mənim,
Sənsiz ürəyimi ovutmaz heç kəs, Alışan qəlbimə su çilə bir az, Bu necə gedişdi, bu necə həvəs, Heç belə ayrılıq , belə naz olmaz.
Gəl, əvəzin çıxaq bu ayrılığın, Gəl verək əl-ələ, sevinək, gülək, Güllərlə bəzəyək sevgi otağın, Həsrətə, hicrana əlvida deyək.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ bürosunun rəhbəri
Zülmət və şam…
Zülməti də sevmək olarmış,demək Sən qaranlıq otaq,mənsə yanar şam. Donmuş pərvanələr tökülmüş yerə, Mən də sənin kimi yalnız qalmışam.
Niyə aydınlatmır işığım səni? Nə hənirtin gəlir,nə istilik var. Lal sükutdan qorxub körpə uşaqtək Qısılıbdır küncə ağlayır divar…
Yaşamaq bəhanəsi
Yaşamaq üçün gərək bu cəmiyyətin ritmini tutasan Kimliyini,məqsədini unudasan Bunların dilində danışasan… Yox,mən bu hünərin sahibi deyiləm,bacarmaram Ümid edirəm ədalət tərəzisi qurular. Kənardan mənə baxıb ,qəhqəhə çəkən ümidlərim. Əlacım olsa, içimdən birdəfəlik qovaram sizi Əlacım olsa, bir qaşıq suda yox,göz yaşlarımda boğaram sizi Önümdə uzun bir tunel. Nə işıq görünür, nə qatar gəlir İrəli gedim getməyim tərəddütdəyəm Yenə ümidlərim irəli səsləyir Bu tunelin sonunda məni Ya həqiqət,ya ölüm gözləyir Yox!ölmək olmaz! Axı bir yanda sevdiklərim var Digər yanda intiharı günah sayan Tanrım Aha! Deyəsən, yaşamağa bəhanə tapdım..
Xəbər verdiyimiz kimi, Bakı şəhər Mədəniyyət Baş İdarəsi Yasamal rayon Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sisteminin (MKS) M.Ş.Vazeh adına Mərkəzi Kitabxanası koronavirus pandemiyası ilə bağlı karantin dövründə “Ölkəmizi tanıyaq” layihəsininin davamlığını virtual formada həyata keçirir. Layihə əsasında bir çox şəhər və rayonlara bir-birindən maraqlı virtual səyahətlər təşkil olunmuşdur. “Vətənimizə virtual səyahət” layihəsinə növbəti daxil edəcəyimiz videoçarx Azərbaycan Respublikasının cənubunda yerləşən Masallı rayonu haqqındadır. Virtual səyahət Masallı rayonu haqqında ümumi məlumatla başlayır. Daha sonra sistemli şəkildə təbiətinin təsviri maraq doğuran fotolarla əks olunur. Videoçarxda Talış meşələri, Dəmbəlov, Bonabənd, Talış kimi dağlar, Viləş, Boradigah, Alvadı, Bədalan, Tatyan kimi çaylar, Ərkivan, Ayran, Bağı, Şah Səfəvi, Şır-şır, Mehdi və s. bulaqlar yer alır. Rayonun flora və faunası videoçarxda maraqlı keçidlərlə nümayiş olunur. Florasına müxtəlif növ dərman bitkiləri, qeyri-adi quruluşa malik ağaclarından isə akasiya, hirkan ənciri, əzgil, şümşad, lantana, fikus, azaliya, beqoniya, banan palması, iqliminə görə uyğunlaşan faunasına oxlu kirpi, qunduz, porsuq, gərəf, cüllüt, vağ, qaşqaldaq, fısıldayan qu və s. daxil edilib. Tunc dövrünə aid Hişkədərə kəndində Qaraxantəpə, Qoşatəpə, Allahqulutəpə, Mirzətəpə kimi çoxlu sayda kurqanlar, III-IX əsrlərə aid Mahmudavar kəndində arxeoloji abidə, IX-X əsrlərə aid Ərkivan qalası, IX əsrə aid Güllütəpə kəndində Əmir türbəsi, XIV əsrə aid Hişkədərə kəndində Nəzirə Xanım türbəsi, XIX əsrə aid Masallı şəhər Cümə məscidi və müxtəlif dövrə aid qədim yaşayış yerləri videoçarxda geniş formada əks olunur. Videoçarxda qədim ziyarətgahların və tarixin müxtəlif dövrlərində tanınmış görkəmli şəxsiyyətlərin siyahısı verilir. Masallıda tarixən inkişaf etmiş sənətkarlıq sahələrindən sandıqçılıq, dulusçuluq, oyma sənəti, həsir toxuma, zənbillik videonun davamında əks olunur. Azərbaycanın digər rayonları kimi Masallının da özünəməxsus mətbəx ləzzətləri var. Videoçarxda şüyüdlü plov, ləvəngi, lökü, sırdaq, kahı salatını görmək olar. Videoçarxda son olaraq, Masallının müasir binaları, parkları, İstisu sağlamlıq mərkəzi, Baba bulağı, Olimp, Gülüstan, Yanardağ mərkəzi kimi turizm və istirahət məzrkəzlərinin fotoları təqdim olunur. Videoçarx “Masallı” mahnısı ilə müşayiət olunur. Masallı videoçarxı YouTube kanalında yerləşdirilib: https://www.youtube.com/watch?v=-H8MsHg1wyw
NƏSİMİNİ SOYANLAR… Şairin dərisindən bağlanmış qanlı təbil haray salaraq gedir; Nəsimini soyanlar İlahinin düşməni, Babəkimin düşməni,mənim də düşmənimdir! O vaxt alqışlananlar indi çirkab içində; danlanıb-söyülürlər, sualar qarşısında gözlərini döyürlər! Nəsimini soyanlar Tanrımızı danıblar! halallıq gətirirdı böyük Azərbaycana igid Koroğlumuzun qılıncından damanlar! Nəsimini soyanlar Mubarizə,Ramilə yağı düşmən olanlar, Xankəndində,Şuşada,ulu Dəlidağıma üçrəngli Bayrağımı çəkib yerə salanlar. Nəsimini soyanlar,heyhat,hələ də burda– vicdanını itirmiş “İcra başçılarında”, haramdan çirkinməyən quldur villaarında, qürbətlərdə taıanan millətin pullarında! İndi Ana bətnində qərar tutan nəsillər hələ bizə göz qoyur, Nəsimini soyanlar Azərbaycanı soyur! Xurafat–Nəsimini “Ənəlhəqq” idi-soydu, susaraq Haqqı dansaq qaşıdakı nəsillər hamımıza söyəcək!!..
DAHA YUXULARDAN YAZAN DEYİLƏM,,, Daha yuxuları yozan deyiləm- onsuz da hər dəfə aldadır məni, bir də yuxulardan yazan deyiləm- sonra,oxutdurub ağladır məni. Get-gedə artmaqda qəlbimin qəmi, amma ki,soyumaz o qəlbin kini! kirpikdən sallanan göz yaşı kimi, yuxular gözümə bağladır məni. Yuxular həm şirin,həm də acıdır; sabaha səsləyir,geri qaçırdır, hökümdar Sarayı,”Elçi daşıdır”, illərlə nigaran saxladır mıni. Yuxular–içində azdığım duman, həsrətə məlhəmdir,hicranda-güman, çıxar hər nə desən yuxularımdan, kiridir,həm də ki,çağladır məni, daha yuxulrdan yazan deyiləm– aldadır,oynadır,ağladır məni…
Tıqqıltı o, səsə dik atılarsan Qorxudan bir soyuq tər basar səni. Biraz da suyundan qurtumlayarsan Küləklər deyərsən nə yaman əsir. Pəncərən yerindən çıxacaq kimi. Dağılır baxarsan bu nə gecəydi, Nəydi o, taqılltı nəydi bilmədim, Ayın da üzünü buludlar örtüb, Yağacaq bu boyda küləklər əsməz O, səsə yenə də dik atılarsan, Qorxudan bir soyuq tər basar səni. Biraz da suyundan qurtumlayarsan Bir yanda, getməmiş gəzərsən məni.
Sözü də bu boyda şişirtmək olmaz, Hər gün biraz, biraz gözümdə düşdün. Bir şəhər yox olub çıxıb gedərsən, Qırılıb üzülüb, əzizlənərsən. Yarpaq da ağacdan ayrılıb düşər, Qırılan çırpılsa qırılacaqdır. Bir quru sağ olsuz gedənlər o, gün Gecənin birində qayıdacaqdır. Sadəcə su kimi axan zamandır, Qocalan yenə də yazıq ürəkdi. Bu boyda şişirtmək aldatmaq olmaz, Həyatda yıxılsan durmaq gərəkdi. Saatın üçündən keçər o gəlməz Bir görüş tələsib çıxıb gələrsən Bir görüş lapda ki, çox gecikərsən. Tez gəlsən o gəlməz hey deyinərsən Geciksən o gedər xəbərsiz gedər Solarsan çiçək tək yol ayrıcında, Yanından keçənlər yox səni görməz. Ağaclar maşınlar quşlar böcəklər, Bir eşqlik elə də səni bəyənməz.
Şairə-jurnalist-publisist Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Naxçıvan Muxtar Respublikası Bürosunun Rəhbəri, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı
D Ö V R A N S I Z Açıb doğma yurdda ilk bahar gülü, Nərgizlər bəzəyib çəməni, çölü. Gül- gülü səsləyir, bülbül- bülbülü Açılıb bayram süfrəm sevdasız, yarsız, Qovuşduq Novruza bu il Dövransız.
Hər zaman sevərdi toyu, düyünü, Nəzm ilə söylərdi təbrik sözünü. Sevincdən coşardı hər bayram günü Deyildi bu qədər qəddar, amansız, Necə rəva bildi, qaldıq Dövransız?.
Süfrədə rəsmiylə qaldıq göz- gözə, Bir hacət qalmadı kəlməyə, sözə. Ürək daş ola ki, bu dərdə dözə Bu ömür necə keçsin baharsız, yazsız? Fələk bizi qoydu yarsız, Dövransız…
Təsəlli edər dostlar, bəzən də danlar, Sevdası yarım qalan bu dərddən anlar. Qəlbdə qövr eləyir Onlu anılar Bilsəm də yaşam yox- boransız, qarsız, Hər günüm bir ildir nazlı Dövransız…
Şairə-jurnalist-publisist Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Naxçıvan Muxtar Respublikası Bürosunun Rəhbəri, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı
ÖMRÜN FƏSİLLƏRİ /”Düşüncələrim” – silsiləsindən/
Bu dünyada hər şeyin var zamanı, Yaradandır nizamlayan hər anı. Dərə çəni, dağlar sevər dumanı. Yaz gəlməsə axan çaylar çağlamaz, Gül- çiçəklər qönçə, buta bağlamaz.
Yay zamanı hamı sevər yaylağı, Zümrüd meşə, yaşıl çəmən, bulağı. Yal- yamaclar olar könül oylağı Duman, nə sis qar yağdırıb çığlamaz, Şən buludlar, gözün sıxıb ağlamaz.
Son baharda quşlar çıxar səfərə, Elat enər dağdan- düzə, şəhərə. Hacət yoxdur ağlamağa, qəhərə Təbiətin taxtı, tacı laxlamaz, Ulu dağlar qışda qonaq saxlamaz.
Ahıl, qoca möhkəm tutar əsasın, Istər sürsün hər anının səfasın. Fani dünya sonda alar qisasın Dövran, əcəl xəzan çiçək qoxlamaz, Payız- yazı, nə qış yayı haxlamaz…
BİLMİRƏM /”Vətənimdir” – silsiləsindən/
Bəd illər az qalır qərinə olsun, Qübarı könüldən silə bilmirəm. Çatlamış, boş sənək çətin ki, dolsun, Şuşasız, Laçınsız, gülə bilmirəm.
Neçə ki, Kəlbəcər qolu bağlıdır, Neçə ki, Ağdamım sinədağlıdır. Neçə ki, “stepan”, “Qarabağlıdır”, Necə yaşayıram, hələ bilmirəm.
Cəbrayıl yaralı, həm də qəfəsdə, Füzuli can verir, qulağı səsdə. Qubadlı, Zəngilan, kürəyi üstə, Məzarım qazılıb, ölə bilmirəm.
İrəvan, Zəngəzur, Göyçəm hardadır? Mehri, Qafan, Vedim, gör nə haldadır. Gorusum, Ağkilsəm, çoxdan dardadır, Həsrətin zirehin, dələ bilmirəm.
Aprel döyüşləri, mesaj- düşmənə, Bir kimsə dünyada, qızammaz mənə. Zərbələr vuracam, hey dönə- dönə, Yurdda eldən- elə, gələ bilmirəm.
Yüksəldək Murovdan “Cəngi”nin səsin, Silək Ulu Yurdun, qara ləkəsin. Dövran vəsf eləsin, Odlar Ölkəsin, Nəyi gözləyirik, bilə bilmirəm?!…
Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisi, Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin müəllimi, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi
Səssiz bir sükutla bağırır gecə, Saat əqrəbləri çalır ömrümü. Çiy palçıq zənn edir məni bu dünya, Gündə bir qəlibə salır ömrümü.
Alır verdiyini gözüm doymamış, Bükür göy əskiyə bəyaz günümü. Bəzən də aldadır saf uşaq kimi, Ovcunun içinə alır ömrümü.
Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisi, Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin müəllimi, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi
*** Səndən sonra tutunduğum sevgilər çürük ağac budağı çıxdılar, əl dəyməmiş sındılar, töküldülər… Səndən sonra yan aldığım limanlar bütün gəmilərə bağlı çıxdılar.
Səndən sonra bir də üzü gülmədi qürub vaxtı günəşin. Səndən sonra daha əvvəlki olmadı yazdığım şeirlərim… Səndən sonra…
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Canı yanmış necə də, Gözəlsən, sən gözəlsən. Baxmaqdan doymuram ki, Gözəlsən sən, gözəlsən.
O üz, o xal tamaşa, Bir nursan başdan, başa, Heyranam o göz, qaşa, Gözəlsən sən, gözəlsən.
İncə gülsən, çiçəksən, Sən hamıdan qəşəngsən, Nazlı, şirin mələksən, Gözəlsən sən, gözəlsən,
Səndən doymaq olarmı? Sinən dağdakı qarmı? Sənin tək ceyran varmı? Gözəlsən sən, gözəlsən.
Dodaqların qönçə gül, Yanaqların qızılgül, Gülüm, hər vaxt sevin,gül, Gözəlsən sən, gözəlsən.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Yanan şamam , dərd dolanır başıma, Sənsiz hər gün ağı deyib, ağlaram, İnsaf eylə, bax gözümün yaşına, Sağalarmı, söylə, sənsiz bu yaram?
Can üstədi nə zamandı ümidim, Qəlb evimdə öz yerin var, öz adın, Ruh qayıtmır, perik düşüb nə edim? Sən olmusan, ehtiqatım, tay andım.
Baxışların ürəyimi yandırır, Səni sevmək günah deyil, əzizim. Güılüşlərin, şəkər dadır, bal dadır, Sənsiz yoxdu, nə gecəm, nə gündüzüm.
Damla-damla gözlərimdən söz damır, Dön güriyə, yalvarıram nə olar. Ahım niyə fələkləri odlamır? Adın gəlcək ürək yanar, göz dolar.
Nəzir, niyaz paylayıram biləsən, Getmədiyim bir ocaq, pir qalmayıb, Yerə, göyə yalvarıram, gələsən, Səndən özgə bir segilim olmayıb.
Geriyə dön, ay könlümün sultanı, Nə zamandı vüsalına həsrətəm. Gəl sevindir bu ürəyi, bu canı, Sən Əzizin ürəyisən, bir dənənəm.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ bürosunun rəhbəri
Qorxu – nə isə itirmək hissi… Kimisi can itkisindən Kimisi mal itkisindən Kimisi vəzifə itkisindən Qorxar,susar kölələşər Yavaş- yavaş ,zərrə-zərrə vəhşiləşər İnsan da insanlığın itirməyə yaman qorxar Dan danışar,sonra isə qan qusar…. Yuxu-ruhun azad olduğu an… Daş üstündə daş kimi yatan da var Yatağında ilan kimi qığrılan da var Yarasa kimi qaniçən,gecə həyatı yaşayan da var Qula çevrilmiş ruhlar,istəməsə də bu “canları”daşımağa məhkumdurlar Ruhlara bu cəzanı niyə vermiş Allah? Görən bunların hansı günahı var?… Sevgi – vərdişin,bağlılığın ən yüksək pilləsi… Yaradana sevgi Valideynlərə sevgi Vətənə sevgi Qadına sevgi Vəzifəyə sevgi Var -dövlətə sevgi… Bu qədər sevgini ürəyimizdə necə gəzdiririk,İlahi? Bunlar hamısı insana məxsus ehtiyaclar,istəklərdir… Ruhun isə bir arzusu,bir diləyi,bir sevgisi var ancaq, Azadlıq !Azadlıq! Azadlıq!!!
*****
Ümidlər qəbiristanlığıdır sanki Daş kimi soyuyub mənim ürəyim. Oxa dönmüş başdaşları dəlir sinəmi… İnsanlığa həsrət…Vətənə həsrət… Azadlığa həsrət… kəfənə həsrət diri ikən ölülərik biz… nəfəsim içimdə boğulur göz yaşlarım yanağımda quruyur Dodaqlarım çat-çat olub Suya həsrət torpaq kimi… Dərdlərimi yazmışam buz üstünə Gözləyirəm günəşin doğmağını. Azalıb inancım,Taqətdən düşmüşəm. Zəifləyib əqidəm,odum-alovum, təkcə yanır varlığım. Nefti qurtarmış,piltəsi közərən çıraq kimi…
*****
Sevgi yaşadar insanı,
Kindən,kinfrətdən yıxılar.
Aşkar olandan sarsılmaz,
İnsan qəflətdən yıxılar.
Doğru sanmam gördüyünü,
Fikirlərim cin düyünü,
Azalıbdır toy-düyünü,
Dünya matəmdən yıxılar.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ bürosunun rəhbəri
Qəlbim yara, gözümdə yaş, Duz yaranı göynədərmi? Könlümdə buz, sevgim atəş. Od buzları əridərmi?
Öz qarğışım tutub məni. Dost nəfsinə satıb məni. Kor quyuya atıb məni, Haqq səsimi eşidərmi?
Şaxta vurmuş ürəyimi Daşa dönmüş diləyimi Xəzan olmuş gəncliyimi, Qış günəşi isidərmi?
SƏRHƏDÇİ
Bir əsgər var sərhəddə Günəşlə bərabər açır səhəri.neç Neçə vaxtdır, Eldən-obasından Sevdiyindən uzaqdadır. Qəlbini doğrayır hicranın zəhəri. Ancaq O sərhədçidir. VƏTƏNİN EŞQİNƏ, Doğmaların xətrinə Dözür hər cür həsrətə Udur bunca qəhəri. Gülümsəyir doluxsunmuş gözləri… Silahı çiynində, qulağı səsdə. Gözləri sərhədçidir! TÜRK OĞLU, AZƏRBAYCAN ƏSGƏRİ!!!
Qızım Xanıma
İnsanların duası,
Arzuların hasili,
Yaradanın hikməti,
Düz dörd ilin həsrəti,
Bir qız gəldi evimizə.
Qığıldayır,ağlayır.
Qulağımda hey səsi.
Gülüşü bir başqadır,
Tarının hədiyyəsi
Qoxusu cənnət qoxusu,
Yuxusu dovşan yuxusu,
Bir qız gəldi evimiz.
Hər kəslə bir cürə keçər bu oyun- çox da ömürdəndir,az da ömürdən, nə payız bezdirsin,nə yazdan doyun; payız da ömürdən,yaz da ömürdən,
Sevgin-dərdlərimə dərman olacaq, sinəmə tel çəksən–kaman olacaq, sevməyi bacarsa-kamın alacaq oğlan da ömürdən,qız da ömürdən,
Tumurcuq gül açar,qönçə qabarar, “Olumla”–“Ölümün” içində can var, hər biri payını alıb aparar– qərəz də ömürdən,naz da ömürdən,
Ya göyə qaldırar,ya qəddin əyər insanın-insana verdiyi dəyər, nəşəsi gələndə dastanlar deyər- tütək də ömürdən,saz da ömürdən,
Qalsa da yerində “yalla-üzəngi” köhlən atıb gedər yəhərdəkini, həyat qulağıma pıçıldadı ki: “İndi ki,gəlmisən,yaz da ömürdən”.
Dağın,Vahid ƏZİZ,qarı da olsa, ağsaqqal ixtiyar,qarı da olsa, güllərdən bal çəkən arı da olsa- köç edən aparmaz toz da ömürdən, çöx da ömürdəndir,az da ömürdən…
HAYIF…
Səhər şəfəqiylə birgə oyanıb, səsini başına almışdı bülbül, sanki ümidlərin hamısı yanıb, bəxtin ümidinə qalmışdı bülbül.
Bulvarın içiynən o yan bu yana gedirdi nizamsız insan axını, heç kəs boylanmadı eşq fəryadına, sanki səhər-səhər hamı karıdı.
Nə bülbül bəxtəvər,nə də ki,çiçək- indi öz dərdinin yarıdı hamı, alovlar yandırmış ocaq daşıtək bülbül,qup-qurudu,qurudu hamı,
Nəğmənin,çiçiyəyin gözəlliyindən xəbərsiz dünyaya gəlib gedərik, bülbülüm-sən məndən,mən də ki səndən- hayıf ki,xəbərsiz ölüb gedərik…
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Hüseyn Arif” Ədəbi Məclisinin sədri
Daha yadırğadım darıxmağı da, Ötənlər,keçənlər yadıma gəlmir. Kimsəsiz otaqda yanan tək şamam, Uçub pərvanələr oduma gəlmir.
Elə unutmuşam gəldiyim yolu, Özüm də bilmirəm harda itmişəm. Yay günü səhrada azan bulağam, Yoxda üzə çıxıb,varda itmişəm.
Payızdı…budaqdan son yarpaq düşür, Üşüyür yol üstə bir tənha qovaq. Qan sızan yaramı sarıyıb hər gün, Ürəklə davadan necə çıxım sağ?
Qışqırsam,ünümü kimsə eşitməz, Heyif…öz səsində batıb admalar. Qarışıb başları çörəyə,suya… Elə ayaq üstə yatıb adamlar.
Gözlərim yuxuya hələ girovdu, Hələ kipriymlə vaxtı sayıram. Gümüşü əqrəblər qaçır divarda, Dərdimi özümə pıçıldayıram…
Sən özün bitməsən də,səni də bitirərlər, Pıçıldayıb deyərsən,bu da hər şeyin sonu. Ha isitsən əriməz saçlarına yağan qar, Ha hovxursan açılmaz sınıq qəlbinin donu.
Unudulmuş sahilsən axşam qəribliyində, Bir sənsən,bir təkliyin…hamı getmiş evinə. Tərpəndikcə qanayır sinəndəki yaralar, Ayrılıq bıçaq kimi elə batır dərinə.
Gecə saat üç olar,itirmisən huşunu… Oyanmısan,bir sənsən,bir də soyuq dörd divar. Əlinlə yoxlayarsan,yerindədir ürəyin, Bir də ölüm sükutu,bir də quduz ağrılar…
Buza dönüb alnında puçurlayan soyuq tər, Heyin də yox, bir dəfə əllərinlə silməyə. Bir acı xatirənin payızında itmisən, Yol tapmırsan ömrünün baharına gəlməyə.
Otaq yaman istidi,tərləyib pəncərələr… Açarsan,yazın ətri bihuş edir adamı. Sonra gedib çaydanı qoyarsan qazın üstə, Beləcə uzadarsan ömür adlı edamı…
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Hüseyn Arif” Ədəbi Məclisinin sədri
Qoymadılar
Mən bir səhər hamıdan çıxıb gedə bilərəm, Bir söz də söyləmərəm,qınamaram heç kimi. Nə varsa yaddaşımdan qazıyaram,silərəm, Səbrim yoxdu,dayanıb sınamaram heç kimi.
Canım,vallah,yalandı şairlik də,filan da, Bax,hər gecə özümü ürəyimdən asıram. Bir əzabın odunda közərdirəm sözləri, Mən şeir ha yazmıram,sinəmə dağ basıram.
Bilirəm,acizlikdi kimdənsə sevgi ummaq, Təbəssümlə,baxışla yalvarmaqdı kiməsə. Elə yanıb əllərim,uzatmağa qorxuram, Bir vaxt yaman düşmüşdüm bir dəlisov həvəsə…
Qəm yemə,keçdi getdi…indi susuz səhrayam, Bir əlçim bulud tapım gözlərimi sıxmağa. Güclə sürüyüb gedir hərə öz şələsini, Axtarsan bir adam yox,kövrəlib darıxmağa.
Zamanın qatarında kim yatmış,kim oyaqdı?! Kim var bircə gecəılik düşüb qonaq qalmağa?! Qoymadılar qayıdam bir gün uşaqlığıma, Qoymadıar məni də dönüb adam olmağa.
Sənə sarı qaçsam da Yenə səndən uzağam. Hamı çoxdan böyüyüb, Mən hələ də uşağam.
Ömrü yelə sovurdum, Saçımda tozu qaldı. Ö günlərdən içimdə Bir mələr quzu qaldı.
Deyirsən,daha gecdi, Ötürmüşük zamanı. Sən də bir az ağıllan… Eh,məndə ağıl hanı?!
Için-için sızlaram, Anam da yox,ovuda… Susuzam,əl açmışam Bircə əlçim buluda.
Gecə keçdi…gəlmədin… Sarımadın yaramı. Hər yadına düşəndə Öpərsən bir misramı…
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü.
NEÇƏ İLDİR HƏSRƏTİN YANDIRIR MƏNİ, ANA!
Qubadlının erməni silahlı qüvvələri tərəfindən işğalının 20-ci il dönümünə.
Neçə ildir həsrətin yandırır məni, Ana! Görə bölə bilmirəm, düzü, illərdi səni, Ana! Görəsən bu ayrılıq sona çatacaqmı bəs, Qürubda doğan günəş denən batacaqmı bəs?! Yenə ömür uzunu səni gözləyəcəyəm, Vaxtımı saya-saya həsrətə dözəcəyəm. Qanlı-qadalı günlər ömrümə dağ çəkibdi, Övladın AYDINOĞLU həsrətini çəkibdi. Yollarına boylanıb arayacam səni mən, Qubalı-Anam mənim, yoruldum gözləməkdən. Nə vaxt qayıdacaqsan Anam Azərbaycana, Nə vaxt boylanacaqsan Anam Azərbaycana?! Nə vaxt büsbütün səni görə biləcəyəm mən, Nə vaxt şəninə çələng hörə biləcəyəm mən?! Sanma sənsiz ayrılıq mənə asandı, Ana! Sanma sənsiz ayrılıq mənə asandı, Ana!
Dünyadan böyükdür şairin dərdi
Məndən soruşsalar, şairlik asan, Yoxsa ki, yığılan dərd qədərağır?! Duyub-anlamazsan, inan, a quzum, Şairin gözündən nə həsrət yağır.
Əsrlər boyunca, tarix boyunca, Şairlər qələmin sınadı gəldi. Gözünə qəm-kədər ələnən zaman, Yenə cəmiyyəti qınadı gəldi.
Axı o neyləsin ömrün mayası, Əzəldən xəbərsiz belə yoğrulmuş. Gülsə də, hər üzə körpələr kimi,- Qəlbində, könlündə kədər doğulmuş.
Bulaq tək gözündə coşub-çağlayan, Nə Kürü, nə də ki Arazı qaldı. Gülməsə, üzünə bu ömür onun, Həyatın özündən narazı qalır.
Onun da dərdini başa düşməli, Dünyada özünü özü axtarır. Baxışla qəlbləri ovsunlamayan, Qayğılı gözlərdə gözü axtarır.
Tarixdə sınanmış bir həqiqətdir ki, Sevməsə, bir qıza salmaz meylini. Gah düşüb səhraya Məcnunlar kimi, Axtarır yenə də sadiq Leylini.
Yaxşı ki, əzəldən coşan qəlbində, Nə dovşan, nə tülkü, nə də qurd qalmış. Dünyanın özündən dörd dəfə böyük, Bir şair dünyası bu gün yurd salmış.
Şair ilhamının coşub-daşması, Şairin özünə yenə xoş xəbər. Dünyası qayıdıb gəlsə yanına, Dağılıb gedəcək gözündən kədər.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ bürosunun rəhbəri
İçimdən keçənlər…
Nifrətin əli ilə,şərin özü ilə Boynunu vurmuşam parlaq günəşin Kainat mat qalıb özü-özlüyündə Məni illər boyu uşaq kimi aldadan Xoş gələcək arzusu ilə yaşadan Yalançı,fırıldaq ümidlərimi qəlbimdən qoparıb bir-bir boynunu vurdum edam kötüyündə. Acaq ürəyim soymadı,”insani”hisslərim,nəfsim doymadı Hamısın yığıb bir yerə onları dəfn elədim Keçmişimin dərinliyində… Şaxtalı bir qış gecəsi,vaxt dayanıb Göydə ay,uduzla da donub… Bu sükutu bircə pozan Döyünən,arsız ürəyimdi. Bircə anda dayanmayan xəyallarım,diləyimdi …Yaşamıram,mən yoxam,mən yoxluğam Bir günahkar ruh sürünür can yerinə Tikə-tikə doğrasanda heç nə çıxmaz Damarımda nifrət dolanır qan yerinə Unutmuşam kimliyimi,itirmişəm Tanrımı,inancımı… Söz deməyə haqqım,yaşamağa yerim yox… Aslı qaldım mən göylərin ətəyində.
Keçir
Qəlbim ayrılıqdan eləyir fəryad
İçimdən bir ümid ayrılıb köçür
Hicranın alovu yandırır məni
Dodağım gözümün yaşını içir
Bu cür sədaqətlə gözlə yolumu
İnsan nə əkirsə,onu da bicir
Hayana getsən də,çıxma bu yoldan
Sevginin yolları qəlbimdən keçir
MƏNƏ Gözümə göründü bir anlıq siman Həsrətin yarası qövr etdi yenə Təkcə bu yaralı ürəyim deyil, Bütüncə varlığım həsrətdi sənə Bürünsə də nura bütün kainat Sənsizlik əbədi zülmətdir mənə Səndən ayrı düşmək unutmağı yox, Uzaqdan sevməyi öyrətdi mənə
Qar çiçəkləri
Doğmalar içində bir yadam mən. Sanki yaddan çıxıb,unudulub xatirə dəftərinin vərəqləri arasında qurumuş gül ləçəkləri… Dərdlərimi çətir etdim başıma. Döyəcləyir yaz yağışı. Öz əlimlə ağı qatdım aşıma. Məni tutdu çiçəkləmiş bir ağacın qarğışı. Yaralı budaqlar sərilib yerə, Əlimdə ağlayır nar çiçəkləri… Dua etdim üflədim ovuclarıma. Uça bilmədi… Arzularım,istəklərim,diləklərim qanadları islanmış may böcəkləri… Qar yağır varlığıma. Ruhumda fırtınalar,tufanlar İçimdə şaxta,sazaq. Ürəyim buz bağlamış bir qaya. Boynubükük ümidlərim günəşə boylanan qar çiçəkləri…
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ bürosunun rəhbəri
Gördüm
Gecə kimi həsrət idi səhər Bu gün,nəhayət ki,mən yarı gördüm. Hələ küçələr də fəsli qış idi Onun gözlərində baharı gördüm
Gözündən gözümə bir eşq boylandı. Qamarda qanım da donub dayandı. Qısqandım,ürəyim alışdı-yandı. Telini oxşayan rüzgarı gördüm
Haqqın söylədiyin yazır qələmim Onunla bağlıdır sevincim qəmim Yolum gözləyir o gülzar mənim Yarımda vəfanı, ilqarı gördüm
Göz yaddaşı
Saçların tək uzun bir qış gecəsi Qarşımda dəftərçə,əlimdə qələm Səni düşünürəm tənha otaqda Kaş xəyal da olsa yanına gələm Rəsminə baxıram gözümü yumub Döyünmür ürəyim ,bir sükut çöküb Bu şəkli nə rəssam, nə fotoqraf Sevən gözlərimin yaddaşı çəkib
Gözlərin dəniz
Gözlərin dəniz, baxşın uçurum. Tut əlimdən,yıxılmaqdan qorxuram. Mən üzməyi bacarmıram,bilirsən. Gözlərində boğulmaqdan qorxuram. …………………………………………………. Xəzan fəsli gül olmaqdan qorxmuram. Eşq odunda kül olmaqdan qorxmuram. Torpaqlara gömülməkdən qorxmuram. Sənin üçün yox olmaqdan qorxuram.
Gülüm….
Bilsən ayrılıqdan nələr çəkmişəm?! Həsrətdən göylərə sovrulub külüm. Eşqim iddiamdır,şahidim cəfa Tanrıdan tək səni diləyir könlüm
Pəncərəni açıq qoyub yatarsan Gələcəm səninlə dərdimi bölüm Ruhum qonağındır,yenə bu gecə Bu an əbədilik olsunmu, gülüm?
Əllərin titrəyir,baxışlar ürkək Saçların gül qoxur,dodağın çiçək Mənimsə dodağım bal arısıtək Sənin dodağına qonsunmu gülüm?!
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Bu ömür inan ki, sənsiz heç nədi, Sənsən həyatıma bal, şəkər qatan. Sənsiz dünya özü bir əfsanədi, Varmı gözəllikdə de sənə çatan.
Sənsiz yaşamaram ürəyim mənim, Sənsən yeri, göyü sevdirən mənə, Başımın tacısan, nazlı mələyim, Gözəl günlər üçün borcluyam sənə.
Sən mənə dünyanı vermisən canan, Günəşi, Ayı da nurladan sənsən, Ay gülüm, mən səni gördüyüm zaman, Elə bilirəm ki, cənnətdəyəm mən.
Nə yaxşı bəxtimə düşmüsən mənim, Şükür bu qismətə, şükür bu paya. Sən varsan tay yoxdu başqa istəyim, Dəyər bir gülüşün bütün dünyaya.
Ətirli gülümsən, qönçə çiçəyim, Ömrümün, günümün mənası sənsən. Bir şirin canım var, sevən ürəyim, Sənə qurbandılar, nə vaxt istəsən.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Mənim səndən özgə bir çiçəyim yox, Tanrının sevdiyi cənnət gülüsən, Səndən yaraşıqlı bir mələyim yox, Başımın tacısan, qiymətli ləlsən.
Məni məst eyləyən gözünə qurban, İlahi verdiyi butamsan mənim. Sevgt bağçasında nazlanan ceyran, Səninlə bəzənib ümid çəmənim.
Sənsiz gül-çiçəklər sevgi qoxumur, Sənsiz arzularım hələ qönçədir. Gül-çiçək görməsə, bülbül oxumuz, Ruhum çox kövrəkdi, qəlbim incədir.
Sənsiz dünya-aləm gözümdən düşər, Günəşli könlümü bürümə çənə. “Can” sözü dilimdən ,sözümdən düşər, Vallah can atıram hər zaman sənə.
Sən məni bağışla göz yaşlarıma, Məndən üz döndərib, dərdi qudurtma, Gətir ayı, günü baxışlarıma, Qönçə çiçəkləri vaxtsız qurutma.
Yapış əllərimdən, qalxım ayağa, Qənirsiz gözəlsən, bənzərsiz mələk, Yaz gəlib, gül qonub, o gül yanağa, Eşqinlə döyünür sinəmdə ürək.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ bürosunun rəhbəri
★★★★★★★★★★★
Axtarıram, tapammıram Dil ucunda söz kimiyəm. Xatirələr pərən-pərən Alaq basmış iz kimiyəm.
Ay qəm-kədər ,yaxamdan düş. Bütün bunlar sanki bir düş Ocağından ayrı düşmüş Öləzimiş köz kimiyəm
★★★★★★★★★★★
Bilirsənmi
dərd ortağım olandan,
Çatlayıb ürəyimtək pəncərə də.
Yarışır göz yaşımla yaz yağışı,
İz buraxır yanağımda,pəncərədə.
Xəyallar
qoynunda elə yol gedir,
Dünyanı dolaşır dolaşıq fikrim.
Ancaq onu təqib edib izləməyə,
Nə atım var,nə qanadım,nə yelkənim.
Nəfs öldürüb insanlığı,sevgini, Göylərin fəryadı ürək dağlayır. Yağış deyil buludlardan süzülən, GÖZ YAŞIDIR,TANRI BİZİ AĞLAYIR!!!
“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti təqaüd fondunun təqaüdçüsü
Bədənimdə meyit kimi uzanan Ürəyimin ağrısı, Xoş gəldin. Gözümün qaçan yuxusu, Unudulmaq qorxusu, Yanağımın nəm torpaq qoxusu, Xoş gəldin. Məni ağrıdan ayrılıq Onu ağrıtmadısa, Əllərinin divarından Asmadısa, şəklimi, Nə sözü, nə məhəbbəti Özün doğrultmadısa, Heyf oldu!
“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı
…1 sentyabr 1923-cü ildə gündüz saat 12:00-da Yaponiyada 8,3 bal gücündə zəlzələ baş verir. Bu dəhşətli təbii fəlakət tarixə Böyük Kanto zəlzələsi adıyla keçir. Çünki, zəlzələdən ən çox zərər çəkən ərazi Kanto vilayəti idi. Tokio və Yokohamanı yerlə-yeksan edən zəlzələdə, təxminən, 174 min adam ölür, 542 min nəfər itkin düşür… Təbii fəlakətin şahidi olan bir uşaq-sonradan şöhrəti dünyaya yayılan kinorejissor Akira Kurosava öz xatirələrində həmin dövrü belə xatırlayır: “Böyük Kanto zəlzələsi məni dəhşətə düşürmüşdü, həm də önəmli şeylər öyrətmişdi. Bu zəlzələ sayəsində təbiətin inanılmaz güclərini görməklə qalmamış, eyni zamanda, insanların inanılmaz şeylər edə biləcəklərinə şahid olmuşdum”. Ardnca da: “İnsanlar panikaya düşəndə məntiqlərini itirib əməlli-başlı axmaqlaşırlar…”-deyə yazan Kurosavanın dediklərini XXI əsrin 20-ci ilində siz də müşahidə etdinizmi? Qorxmayın, etiraf edə bilərsiniz… Koronavirusun dalğaları üfüqdə görünən kimi Yer sakinləri hamısı eyni cür panikaya düşdü; böyük ölkələrdə marketlərə hücumlar oldu, alış-veriş mərkəzlərində rəflər boşaldıldı. Bir qutu makaron üçün dalaşanları da gördük, iki qutu gigiyenik vasitə üçün intihara cəhd edəni də… Sonra, sözün əsl mənasında, maskarad başladı. Koronavirusun insanlığın məğlubiyyəti münasibətilə təşkil etdiyi bu maskaradda başına plastik su qabı keçirənlər də vardı, əleyhqaz taxanlar da… Hələ yanvarda qonşusuna keçən ilin dəbini geyindiyi üçün lağ eləyənin zibil torbalarına bürələnməyi isə koronavirusun sosiallığa çaldığı qələbənin rəmzi idi… Nənəmin bir sözü vardı: “Dünyanın düz vaxtı…” İndiyə qədər bu söz mənə adi deyim kimi gəlirdi. Amma, indi, dünyanın nahamar vaxtında dilimin əzbəri olub. Görüşməyə, bir fincan çay içib dərdləşməyə söz verdiklərimə də elə beləcə deyirəm: “Dünya düzələndə gələcəyəm…” Nə edəsən ki, dünyanı dağıtmaq insanın əlində olsa da, düzəltməkdə acizmiş… Bir də “koronalı günlərdə” darıxmaq var. O günü bir hekayə yazdım: “Epidemiyada darıxan qoca…” Cəmi 18 dəqiqəyə, birnəfəsə yazılan bu hekayənin son nöqtəsini qoyduqdan sonra, azı, yarım saat ağlamışam. Niyəmi? Çünki, o “əlahəzrət darıxmağa kəniz olan məndim”… İndi koronavirusu bütün təbii fəlakətlərlə eyniləşdirənlər də tapılır. “Filan ildə zəlzələ bu qədər can aldı”, “həmən vaxtı sunamidən nələr oldu” və sair və ilaxır… Hələ xərçəngin, diabetin, cinayətlərin aldığı canlarla koronaviruslu günləri müqayisə edənlər də var. Mən onların sözünü kəsməyə heç vaxt çalışmıram. Çünki, A.Kamyu “Taun” əsərindəki qoca gözətçinin diliylə o cavabı çoxdan aksioma çevirib: “Zəlzələ bir dəfə olur və qurtarıb gedir. Ölüləri-diriləri sayırlar, sonra söz-söhbət kəsilir. Amma, bu xəstəlik çox səfeh şeydir. Xəstəliyə yoluxmayanlar da xəstəliyi ürəklərində gəzdirir…” Xəstəliyi ürəyində gəzdirməyin ikinci adıdır darıxmaq… Əvvəllər aşiqi Qaf dağının o üzünə aşan məşuq ayrılıq yanğısıyla bayatı söylər, göz yaşları görünməsin deyə üzünə rübənd çəkər, əllərini solğun rəngdə xınalayardı… “Koronalı günlər”də bütün bu eşq simvolları da öz məzmununu dəyişdi. İndi ayrılıqlara səbəb Qaf dağı yox, divarlardı. Ayrı-ayrı otaqlarda karantinə salınanlar dastanlardakı o dağlar aşan ayrılıqları elə gözəl utandırırlar ki… Rübəndmi? Bir ətrafa baxın, eşiyə çıxa bilmirsiniz, pəncərəni açın və küçəyə boylanın. Tibbi maskalar da “koronalı günlər”in rübənd dəbidir. Əzablı ayrılıq və hüznlü darıxmaq yaşayanların xınası da əskik deyil-antiseptik vasitələr bütün qapıların ağzında hazırdı. İçəri girdinmi, xınalanmamış kimdi sənə əl uzadıb “xoş gəldin” deyən?! Koronavirus insanlığın “mən” mərkəzli yaşamına təbiətin harayı kimi də dəyərləndirilir. Biz dünyəvi arzularımıza tac taxıb ruhumuzun başına qoyduq, o da bumeranq effekti göstərib geri döndü, “taclı virus” kimi həyatımızın təhdidinə çevrildi… Ruhunu yazıya təslim edənlər də bu günləri nahamar yaşayırlar. Onlar da “dünyanın düz vaxtı”ndan mənən qopublar. Yeganə üstünlükləri yazdıqları hər cümləylə bu bağı yenidən qurmağa cəhd etmələridir. Düzdür, yazıçı Varis Yolcuyev bu günləri “yaradıcılığımızı dincə qoyduğumuz günlər” adlandırdı, “Ulduz” jurnalının baş redaktoru Qulu Ağsəs “İndi bizim təklikdən təkliyə qapıldığımız günlərdir” dedi, amma “ 525-ci qəzet”in baş redaktoru Reshad Mecid ümidini üzmür: “Koronavirus bitsin, böyük dəyişikliklər olacaq”. Bu cümlədəki “bitsin” kəlməsini “bitdi” deyə oxumağı arzuladım. Bir də gördüm arzumun yolunu bir sarı yarpaq kəsib. Apreldə sarı yarpaq? Təəccübümün qulağını Rəşad Məcidin müsahibəsinə söykəyəndə eşitdiklərim sarı yarpağın sirrini çözdü: “…psixoloji durumuna görə unutqan olan insan bunları da unudacaq”. Unudacağıqmı? Əlibala Hacızadənin o məhşur əsərindəki şeir kimi:
Unudulmaq yaman dərddi, Gülüm, başına gəlməsin…
Unudulmaqdan bu qədər qorxan insanın unutmağı könlünə peşə seçməsi də həyatın savab-günah təzadının paralelliyidir… Atatürk Mərkəzinin şöbə müdiri, şair Ekber Qoşalı “koronalı günlər”də kitabxanasına baş çəkdi, unudulmuş kitabları sevindirdi, yaddaşının xatirə küncünün tozunu aldı. “Şairin ilk kitabı” seriyasından tutmuş, bir çox dəyərli kitabların şəkillərini çəkib paylaşdı. Onun bu paylaşımları çoxlarını (çoxumuzu) xatirələrin Zümrüd quşunun qanadlarına yük elədi, illərin o tayındakı xatirə bulaqlarına “susuz aparıb susuz gətirdi…” Üstəlik, “Karantin günlərinin iki şeiri”ni yazdı, bizə-onu özünə Ustad sananlara karantin günlərində necə davranmaq barədə maarifləndirici yazılar ünvanladı… “Ədəbiyyat qəzeti”nin baş redaktoru Azər Turan isə ümidini könlünü verdiyi ədəbiyyata bağladı. “Koronavirus:bəşəriyyətin qorxu çağı” adlı essesində yazdı: “Sənət, ədəbiyyat dünyanın ən qaranlıq çağlarında belə, günəşi qoruyub saxlamağa yardım etdi…” Shahane Müşfiqin karantində xoşbəxtliyə yeni anlamlar axtardığı, Gülnar Səmanın arxasını kitab rəfinə söykəyib şeir oxuduğu, Serdar Aminin dünya şöhrətli filmlərə yeni rakursdan baxdığı bir vaxtda anam Güldərən Vəli də darıxdı, özünə facebook səhifəsi açdı və ilk paylaşımı “O Ulu Göyçəmə dönərik dedim” şeiri oldu. Görünür, anam da koronavirusdan xoflanıb, “boyat dərdi”nin üstünə bir ovuc göz yaşı çiləyib ki, yumşalsın… Son günlərdə internetdə ən çox axtarılan və oxunan kitablar siyahısına Silviya Brownun “Kəhanətlər” kitabı da daxil oldu. İddia olunur ki, hələ 15 il əvvəl bu kitabda koronavirus haqqında yazılıb. Həmin kitabda müəllifin qəşəng bir sözü var: “Bilgi gücdür”… Bəs insanın bilgisi, elmi niyə məhz bu günlərdə onun gücünə çevrilib koronavirusa qələbə çalmağına vəsilə olmur? Bu suala güvənərək koronavirusun bəşəriyyəti təhdid etdiyi günlərdə günahı elmdə görənlər də az deyil. Öyrənmək arzu yox, instinktdirsə, insanoğlu günahkardırmı? Yaxud, əksinə, o, öz öyrənmək arzusundan əl çəkməlidirmi? Nəyin xətrinə? Əvvəllər bu sualların qarşısında cəsarətiylə dayanan insanoğlu indi həmin cəsarətinə söykənib bildiyi sözlərdən nida cümləsi qura bilirmi? Bu suallarla baş-başa qalanda yazdıqlarımızın özəyinə-özümüzün hekayəsinə çevrilirik. Hər gün eşitdiyimiz ölüm xəbərləri düşüncəmizdə düyünə çevrilir və biz bu düyünü açmaqçün güzgülərə deyil, ovuclarımızın içindəki göz yaşına üz tuturuq. Orda qırışmış alnımıza baxa-baxa inildəyirik: “Hekayəmiz bitirmi?” Bu məqamda Silviya Brownun xoşuma gələn bir sözünü də xatırlayıram: “Zamana çox bağlıyıq”. Nə olar, təki olsun, təki ruhumuzu dünyaya bağlayan bütün bağların qopduğu məqamda, heç olmasa, zamana bağlı qalaq. Kim bilir, bəlkə elə zaman öz “sabah” adlı paraqrafında bizə söyləyəcək: “…davam edir… İnsanlığın yeni hekayəsi növbəti səhifədə…”
Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisi, Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin müəllimi, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi
*** Öncə sevgi gəlir Söyləyə bilmirsən Qalır dillə dodaq arasında. Sonra ayrılıq gəlir Zamansız bir vaxtda İki daşın arasında. Daha sonra ölüm gəlir Bir göz qırpımında Qaşla gözün arasında.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Bakı Bürosunun Rəhbəri
O, gündən küləklər bir başqa əsdi, Bir başqa döyüldü qapım o gündən. Oyandım səhərin onun da durdum Quruca sağ olsuz çıxıb gedəndən.
Otağım eləcə tökülüb qalıb, Qab-qacaq, üst üstə yığıldı qaldı. Tor basdı pəncərəm it günə düşdü. Divarda saatın onu sualdı,
Bu da ki, dünəndən qalma yeməkdi, Çörək də küflənib iylənib qalıb. Çay desən dünəndən dəmlədiyimdi, Bu da ki, özü bir gəlmə deməkdi.
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Bakı Bürosunun Rəhbəri
Durnalar köç etdi, qayıtdı gəldi, Qəlbimin o bahar həsrəti qaldı. Öldürsən, parçala vətənsiz heçəm, O, taydan üstümə uzanan əldi. Tutsam istisinə isinən mənəm!
Azərbaycan xalqının ümummilli lideri, görkəmli ictimai-siyasi xadim, dahi şəxsiyyət Heydər Əliyevin əziz xatirəsinə!!!
Sən zülmət gecələrin bir ümid çırağısan, Sən elin ağsaqqalı, sən yurdun dayağısan, Sən hürriyyət sədası, azadlıq sorağısan, Hər qarışda izin var, bu izi silmək çətin, Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.
Vətənin hər daşını sevginlə naxışladın, Bu yurda kəc baxanın yolunu yoxuşladın, Sən qalan ömrünü də xalqına bağışladın, Əbədiyyət rəmzi var kökündə bu ülfətin, Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.
Əshabi-kəhf timsallı neçə pirlər burada, Hər qayanda qorunur neçə sirlər burada, Sənə yön çevirdilər “91-lər” burada, Bir daha bəlli oldu xalqına sədaqətin, Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.
Sən haqqa arxa durdun, əsarətə yox dedin, Acın dərdini bilməz heç bir zaman tox, dedin, Oyan, ey ulu millət, qaranlıqdan çıx dedin, Aydınlıq nuru qonsun üzünə məmləkətin, Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.
Bu dövlətin qırılmaz təməlində yaşarsan, Ən müqəddəs, ən ülvi əməlində yaşarsan, Vətən sevdalıları cəm elində – yaşarsan, Xalq görür bəhrəsini çəkdiyin hər zəhmətin, Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.
Sənə xalq məhəbbəti sonsuz – dərindən dərin, Yüksəliş müjdəlidi hər açılan səhərin, Daha yolu rəvandı aşılmaz zirvələrin, Bütün dünya çevirib yurduma öz diqqətin, Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.
Ən böyük əmanətin İlham Əliyev bizə, Bir də müqəddəs Vərən – döğma ocaq, ev bizə. Onunçün o, qatır ki, gecəsini gündüzə, Heç zaman laxlamasın özülü bu qüdrətin, Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.
Azərbaycan – Türkiyə qardaşlıq nümünəsi, Bütün cahan bir ola boğa bilməz bu səsi, Hələ qarşımızdadır Qarabağ təntənəsi, Ürəyində gömərik düşmənin bəd niyyətin, Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.
And içirik günəşin sübh doğan çağına, And içirik qan ilə boyanan torpağina, And içirik üçrəngli müqəddəs bayqağına, Kokünü kəsəcəyik hər zülmün, hər zillətin, Sən ulu öndərisən bu xalqın, bu millətin.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
28 il bundan qabaq bu günü mən Təbriz şəhərində idin. Dostum gilə qonaq getmişdim Azərbaycan nümayəndə heyyəti Tehranda Ermənistanın nümayəndə heyyəti ilə görüşüb müqavilə imzalayırdı. O vaxtkı baş prokror Murad Babayev başda olmaqla bir dəstə Təbrizə gəlməli idi.Azərbaycan incəsənət ustaları başda Zeynəb Xanlarov olmaqla TƏBRİZDƏ idilər. . May ayının 8- də könsert olmalı idi. Döstum bilet almışdı Biz ayın 7- də Şəhriyarım məqbərəsini ziyarət edib axşam evə qayıdanda gördük ki ermənilər konsrtin afişalarını cırır. Səhər tezdən dostum ağlaya-ağlaya gəlib dedi ki, ermənilər Şuşanı işğal ediblər. Elə bil başıma bir qaynar su tökdülər. Azərbaycan nümayəndə heyyəti də kor-peşiman bakıya döndü. Mən də səhərisi günü geriyə qayıtdım.
(POEMADAN BİR PARÇA)
Axır gilə-gilə gözümün yaşı, O yerlər yuxuma girir hər gecə. Unuda bilmirəm torpağı, daşı, Ay Allah bu dərdə tablaşım necə.
Hələ qan qoxuyur yurdun səhəri, Dağlara nur saçan günəş görünmür. Viranə qalıbdı kəndi, şəhəri, Qaçqın, köçkün ellər geriyə dönmür.
Qalıb yad əlində ölkənin tacı, Şuşada bülbüllər susubdu çoxdan. Həsrətin, hicranın yoxmu əlacı, Ulu qeyrətimiz düşübdü taxtdan.
Daha fələklər də bizlərə baxmır, Cıdırda dolaşır qotur yabılar, Səsimiz, ünümüz zirvəyə qalxmır, Yiyəsin gözləyir bağlı qapılar.
Qəm, qüssə göyərir torpaqda, daşda. Yollarda , izlərdə abrımız gedib, Biz necə gəzdirək papağı başda, Qarabağ talanıb, Şuşamız gedib.
Yolları bağlıdı hələ bu köçün, Çobanı, qoyunu nəfsin quludu. Doğma Qarabağa qayıtmaq üçün, Bir yol var , o da ki, döyüş yoludu.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Buludlar tutubdu göyün üzünü, Ayımı, Günümü görə bilmirəm, Yuyuram, sərirəm hələ sözümü, Solur gül, çiçəyim dərə bilmirəm.
Keçib ürəyimin düz ortasından, O kaman qaşından atdığın oxun, Ayrıla bilmirəm qəmin yasından, Üzür ürəyimi sənin yoxluğun.
İncidən də sənsən, küsən də sənsən, Dönmüsən naləyə şeirlərimdə Dünya bizim olar, əgər istəsən, Qarışııq düşübdü xeyir, şərim də.
Bu necə möcüzə, bu necə sirdi, Açır yanağında lalə, qızılgül. Ruhum gözlərində çoxdan əsirdi, Sənsiz uşaq kimi ağlayır könül.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin sədri, ”Sözün Sehri” qəzetinin təsisçisi, Qubadlı Rayon İcra Hakimiyyətinin mətbu orqanı “Bərgüşad” ictimai-siyasi qəzetinin Baş redaktoru, ”Qızıl qələm” və “Qızıl kitab” mükafatları laureatı, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin (gundelik.info) və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının (edebiyyat-az.com) Qubadlı bürosunun rəhbəri
Şuşa alınarsa bir paslı güllə, Vurmayıb başına söz verən hələ… Dönüb ümidlərim tamam müşkülə, Düşən yuvasından pərən bir quşam, Dönüb oyuncağa satılan Şuşam!
Hələ bir kimsəyə çatmayır ünün, Hələ bir zülmətdi hər gələn günün. Sinəsi gülləli neçə büstünün, Ümid qığılcımı sönür hər axşam, Dönüb oyuncağa satılan Şuşam!
Olmasa bu qədər qeyrət çəkənin, Qoynuna qayıtmaq gümandı sənin! İnanıb vədinə yadın, özgənin, Hələ xəyallarla qucaqlaşmışam, Dönüb oyuncağa satılan Şuşam!
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Necə də qəşəngsən, vurğunam sənə, Sən ki, bir gözəllik ilahəsisən. Baxmaqdan doymuram o gül hüsnünə, Sən sevgi çələngi, eşq nəgməsisən.
Könlümü oxşayır gül üzün sənin, Çirindi gülüşün, baldı dodağın, Elə bil nəğmədir, xoş təbəssümün. Vallah tamaşadı alma yanağın.
Sanki günəş gülür gül camalında, Gözlərin can alır od-alovuyla. Nurlu bir Günəşdi qara xalın da. Sən bəhsə girirsən Günəşlə, Ayla.
Tanrının sevimli bir bəndəsisən, Üzü qələm çəkib o göz, qaşına. Elə Ay da sənsən, elə Gün də sən, Ulduzlar dolanır sənin başına.
Şəfəqlər süzülür, baxışlarından, Yaradan heyrandı öz mələyinə. Yoxdu bu dünyada o göz, qaşından, Heyranam gözəlim, gözəlliyinə.
Yaraladım neçə qolu-budağı, nə yaxşı ki,ağıl verdi yarpağı: “Peyvənd tutmaz özcə bağın budağı, tutsa belə,qol-budağı olmayıb!”.
Ayıb olar,yolu kimnən soruşum, büdrəyəndə gah ayağım,gah huşum? ya Qürbətdə,ya qəbirdə tay-tuşum, yaşıdlardan salamatı qalmayıb.
Odur–bizi xəlbir-xəlbir ələyən, gölü-ümman,”mıxı-mismar eləyən”! həndəvəri ələk-vələk eliyən, nə səbəbdən məni saya salmayıb? Uşaq vaxtı qoca gördüm babamı, elə bildim: “Babam uşaq olmayıb”..
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, “Hüseyn Arif” Ədəbi Məclisinin sədri
Mən bir səhər hamıdan çıxıb gedə bilərəm, Bir söz də söyləmərəm,qınamaram heç kimi. Nə varsa yaddaşımdan qazıyaram,silərəm, Səbrim yoxdu,dayanıb sınamaram heç kimi.
Canım,vallah,yalandı şairlik də,filan da, Bax,hər gecə özümü ürəyimdən asıram. Bir əzabın odunda közərdirəm sözləri, Mən şeir ha yazmıram,sinəmə dağ basıram.
Bilirəm,acizlikdi kimdənsə sevgi ummaq, Təbəssümlə,baxışla yalvarmaqdı kiməsə. Elə yanıb əllərim,uzatmağa qorxuram, Bir vaxt yaman düşmüşdüm bir dəlisov həvəsə…
Qəm yemə,keçdi getdi…indi susuz səhrayam, Bir əlçim bulud tapım gözlərimi sıxmağa. Güclə sürüyüb gedir hərə öz şələsini, Axtarsan bir adam yox,kövrəlib darıxmağa.
Zamanın qatarında kim yatmış,kim oyaqdı?! Kim var bircə gecəılik düşüb qonaq qalmağa?! Qoymadılar qayıdam bir gün uşaqlığıma, Qoymadıar məni də dönüb adam olmağa.
Köhnələrdən…
Qaçırdı hamını göy gurultusu, Çəkildi xəlvətə boz sərçələr də. Bir dəli yağışdı,bir də ikimiz, Gəzib dolaşırıq boş küçələrdə.
Bir ara əlindən çıxdı çətirin, Az qaldı küləyə qoşulub gedə. Bayaqdan dolaşır ayaqlarıma, Bir pişik balası çıxıb döngədən.
Dağıdıb saçını söyüd ağlayır, Çolaq dilənçinin boş qalıb yeri. Yağış asta-asta yuyub aparır Hisini-pasını qoca şəhərin…
Bir sevgi məktubu ilişib qalıb Titrəyə-titrəyə bir gül koluna. Sahildə üşüyən qoşa fidan şam Girib bir-birinin yenə qoluna.
Axşam necə düşüb xəbərimiz yox, Qara gözlərindən vaxt axıb gedir. Bir azca üzünə soyuq baxanda, Incik qonaq kimi eşq çıxıb gedir…
Gün günə bənzəməz,tale taleyə; Bir ömür axtarsan tapılmaz itik. “Sənə demədimmi qoşulma mənə…” “ Çox gecdi…sonuncu qatar da getdi…”
…Bir də haçan yana sönən işıqlar? Qurut ürəyimdə yaş əllərini. Doldurub bir ovuc işıq da apar Evə qayıdanda boş əllərini.
“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti təqaüd fondunun təqaüdçüsü
Yanağım torpaq deyil, Suyu özünə çəksin. Mən Günəş istəyirəm, Ayı özünə çəksin.
Sən də məni bahar san, Baxıb güllü donuma. Özümə sadiq qalım, Eh! Tanıma, tanıma.
Hər ayrılığın sonu Beş-altı şeir qədərdi. Hardan baxsaq bu sevgi Bir ayrılıq edərdi.
Xəyallarım rəngli dualar kimi Çatacaq göy üzünə. Bir gün Tanrı eşidəcək səsimi, Bir gün Tanrı boylanacaq səsimə. İndi mənə hamı yaddı, İndi mən hamıya yadam. Dünya boyda ev-eşikdə Ev-eşik tapmayan adam. Gözüm gözləmə salonu, Başımı qatıb durmuşam. Bir gün Tanrı gələcək… Bədənimin sol küncündə Qırmızı çadır qurmuşam.
